Asım yılında hukuksuz sınıfındaki zenginlerin ve eski memurların gittiği özel bir okulda dört yıllık lise eğitimini Rusça olarak tamamlar.

Transkript

1 Asım Ülker Asım Ülker, 15 Ağustos 1911 tarihinde, babasının öğretmenlik yaptığı Karamehmet Köyü nde dünyaya geldi. Babası Hacı İslam Efendi ( ) Kırım ın Korbek Köyü nde yaşayan Devletler Ailesi ndendi. İslam Efendi, 1891 yılında ilim tahsil etmek için İstanbul a geldi ve burada Fatih Medresesi ne kaydını yaptırdı yılında medreseyi ve ardından 1902 yılında Darülmuallimin i bitirdi, muallim olarak İstanbul a tayin edildi. Bir yandan muallimlik yapıyor, bir yandan da Darülmuallimin in yüksek kısmına devam ediyordu. Tekirdağ'ın Saray Kazası Büyük Manika (şimdi Yoncalı) Köyü nde bulunan akrabası Rukiye Hanım ı ziyarete gidiyordu. Burada öğretmenlik yapan Hafız Numan Efendi nin kızı Şakire Hanım ile nişanlandı ve 1902 yılı Ağustos ayında evlendiler. Hafız Numan Efendi de, Hacı İslam Efendi gibi Kırım dan İstanbul a tahsile gelmiş ve Fatih Medresesi nde okumuştu. Saray a tayin edildikten sonra, akrabaları da kırımdan gelince aile olarak Manika ya yerleşmişlerdi. Hafız Numan Efendi bu köyde kırk iki sene hocalık yaptı. Burada yaşarken Bulgaristan Tırnova dan 93 harbinden sonra göçmen olarak gelen ve bu köye yerleşen Hocalar ailesinin kızı olan Ayşe Hanım la evlendi. Asım Ülker in annesi Şakire Hanım, 1890 yılında işte bu ailenin ilk çocukları olarak dünyaya geldi. Sonra Rıza (hafız), Ahmet Ziya, Hakkı, Hıfzı (Eroğlu) ve en küçük olarak İsmet Hanım dünyaya gelmiştir. Hacı İslam Efendi, Şakire Hanım la evliliğinden sonra Büyük Manika yakınındaki Karamehmet Köyü ne tayinini istedi. Kısa zaman sonra halkın arzusu ile burada imam hatipliği de üstlendi yılında ilk çocukları Sıdıka doğdu. Bundan sonra ikinci kızları Mahire dünyaya geldi ancak henüz dört yaşındayken öldü. 15 Ağustos 1911 tarihinde ailenin üçüncü çocuğu olarak, Asım dünyaya geldi. Asım Ülker henüz bir yaşını doldurmadan I. Balkan savaşı patlak verdi ve Bulgarlar Trakya yı istila ettiler. Bütün halk İstanbul a doğru kaçmaya başladı. Bu istila karşısında 1912 Kasımında Hacı İslam Efendi ve Hafız Numan Efendi aileleriyle birlikte büyük zorluklar içerisinde İstanbul a, buradan Eskişehir e geldiler. Burada bir sene kadar kaldıktan sonra, Bulgarlar çekilince iki aile Manika ya döndüler. Bu sırada Hacı İslam Efendi ailesini ziyaret etmek için Kırım a gider, akabinde de kardeşlerinin ısrarı üzerine Hanımı ve çocuklarını da Kırım a getirir. Aile Yalta ile Aluşta arasında bulunan, deniz kenarındaki Küçük Lambat (Kiparisnoye) Köyü ne yerleşir. Kırım da hayat şartları çok iyidir. Hacı İslam Efendi burada hocalık ve kadılık yapar. Ayrıca Rus işçilerin çalıştığı bağ ve bahçeleri de vardır. Devletler Ailesi köklü bir ailedir ve büyük saygı görürler. Kırım da ailenin ikinci oğlu Hakkı dünyaya gelir yılında I. Dünya Savaşının çıkması ile başlayan süreçte Hacı İslâm Efendi Türkiye ye dönme girişiminde bulunur ancak bu mümkün değildir. Bunu takip eden 1917 Bolşevik devrimi ile de hayat koşulları son derece zorlaşır. Köyün ileri 1

2 gelenlerinden olması sebebiyle pek çok defa tutuklanır ve sorgulanır yılında Sabri dünyaya gelir. Asım 1921 yılında liseye başlar ancak 1922 de SSCB nin kurulmasıyla zenginler ve eski memurlar hukuksuz ilan edilince okuldan çıkarılır. Hukuki haklarından mahrum bırakılan aile için iç savaşın zorluklarından sonra, şimdi de rejimin zorlukları başlamıştır. Asım yılında hukuksuz sınıfındaki zenginlerin ve eski memurların gittiği özel bir okulda dört yıllık lise eğitimini Rusça olarak tamamlar. Aile ancak 1927 yılında Türkiye ye dönmek için resmi başvuruda bulunabilir, ne yazık ki iki yıl sonra gelen cevap olumsuzdur. Üstelik başvurdukları makamlar, başvuru sırasında verilen nüfus cüzdanlarını da iade etmezler. Böylece Türk Vatandaşı olduklarına dair en önemli kanıtları gasp edilmiş oldur yılı haziranında Hacı İslam Efendi yurda dönüş umuduyla Moskova ya gider. Burada kendisini iyi tanıyan ve seven bir papazın Moskova daki kızı ve onun Türk kocası önemli görevlerde bulunmaktadırlar. Kendisine çok yardımcı oldular. Kimlikleri olmadığından, Şakire Hanımın hatıra diye sakladığı miadı dolmuş pasaportlar sayesinde ailenin Türk vatandaşı olduğu kanıtlanır. Hacı İslam Efendi Moskova daki dostlarına oradaki işlemlerin takibi için vekâlet bırakıp Kırım a döner. Birkaç ay sonra, 15 Ağustos 1929 tarihinde resmi işlemler biter, nihayet Rus hükümeti Türkiye ye gidebilirsiniz der, ama bir şartla, yanınıza dört dolardan başa hiçbir şey almayacaksınız! Yanlarında dört dolar dışında hiçbir eşya ve para olmaksızın Odessa dan bir İtalyan şilebine binerler. Romanya, Bulgaristan gibi limanlara uğradıklarından anca bir haftada gelebilirler. Eminönü ne varırlar. Gemi açıkta demirlemiştir. Karaya sandallarla çıkılır. Şakire Hanım ın kardeşleri Hafız Rıza Efendi ve Ahmet Ziya Bey İskelede onları belemektedirler. Sandaldan inerken Hacı İslam Efendi fiyatı sorar. Adam sekiz lira der. O tarihte bir dolar iki liradır. Böylece tam anlamı ile meteliksiz olarak İstanbul a ayakbasarlar... On sekiz yaşında İstanbul a gelinceye kadar, Asım Bey in hayatının büyük bölümü savaşın ve ihtilallerin ortasında, son derece zorlu koşularda ailece hayatta kalma mücadelesi vererek geçti. Ancak hayat mücadelesi Asım için henüz yeni başlıyordu. Hacı İslam Efendi, Şakire Hanım ve dokuz yaşındaki Sabri Büyük Manika ya yerleştiler. Hacı İslam Efendi burada bir süre rençperlik yaparak ailesini geçindirmeye çalıştı. Hacı İslam Efendi Kapaklı Köyü ne Öğretmen oldu. Balkan işgalinde yakılıp yıkılan köyler gibi Bu köy de toparlanmaya çalışıyordu. Köyde çatıları olmayan evlerin üstü sazlarla örtülüydü. 2

3 Sabri köyde ilkokula başladı. Daha büyük olan diğer üç kardeş, Sıdıka, Asım ve on yedi yaşındaki Hakkı da İstanbul a gelerek bir süre Ahmet Ziya dayılarının Bakırköy deki evinde kaldılar. Asım, ticaretle uğraşan dayısının burada bir süre çalıştı ancak yazıhanede yeterli sayıda çalışan vardı ve burada kendisine pek ihtiyaç olmadığını düşünüyordu. Böyle olunca da bu durumdan rahatsız oldu ve buradan ayrıldı. Rusça Bilen Asım, Firuzan Simonovski adında bir yöneticisi bulanan Neft Sendikat adındaki petrol şirketinin yakıt taşıyan bir gemisinde çalışmak üzere anlaştı ancak sonradan gemi işi olmadı. Üsküdar'da oturan Kırım dan bir akrabaları vardı ve Asım ı bir Rum benzincinin yanında işe başlattı. Burası Üsküdar da, Mihrimah sultan camisinin hemen önünde, III. Ahmet çeşmesinin arkasına doğru sıralanmış dükkânlardan biriydi. Patronu çok aksi bir adamdı. Doğru dürüst yemek vermez, iyi davranmazdı. Türk düşmanı olan bu adam yalnız Asım Bey e değil, yanında çalışan diğer Türklere de eziyet ediyordu. Geceli gündüzlü, çok zor koşullarda çalışan Asım Bey bir yandan da babasına da destek oluyordu. Kardeşi Hayri ile birlikle Üsküdar da tek odalı bir gecekondu tuttular. Kazandığı üç kuruşla hem kendini hem de ailesini geçindiriyor, Ramazan ayı geldiğinde evde yiyecek bir şey olmadığı için iftar ve sahuru birlikte yapabilmek için orucunu saat 24 te bir dilim ekmekle açıyordu. Uzun yıllar bunu prensip edinerek uyguladı. Yeğeninin benzincide çok sıkıntı çektiğini bilen Ahmet Ziya Bey, ona başka bir iş bulmak istiyordu. Besler in kurcuları, iki kardeş olan Fehmi ve Sami Beylerle gerek iş gerekse dostluk ilişkileri bulunuyordu. Böylece Asım, Besler Fabrikası na 20 lira aylıkla işe başladı. Burası Bahçekapı Tramvay Durağı nın tam karşısında bulunuyordu. Latin alfabesinin kabul edilmesinin ardından henüz çok zaman geçmemişti. Bu nedenle çalışanların arasında Yeni Türkçe bilen, okuryazarlığı olan ve yazışma yapabilecek kimse yoktu. Besler e girdiğinde ayak işlerine bakıyor, orayı burayı süpürüyordu. Ama süreli ben nasıl yükselirim düşüncesiyle çevresini gözlemliyordu. Ambarcı dikkatini çekti. Ambarcılık önemli bir işti fakat ambarcı cahil bir kimseydi, okuryazarlığı azdı. Asım Bey öğle saatinde herkes yemeğe gittiğinde ambarcının yanına giderek senin işin fazla ben sana yardım edebilirim dedi. O da Asım Bey e sen yemek yemiyecek misin? diye sordu. Asım Bey yok benim midemde sorun var yemek yiyemiyorum dedi. Hâlbuki acıkıyordu ama sırf düşüncesini gerçekleştirebilmek için aç kalmaya razıydı. Bu teklif ambarcının hoşuna gitmişti. Ambarcı ambardaki malları saymaya, Asım Bey de yazmaya başladı. Bu yazılanlar ambardan patrona giderdi. Patron, bir gün öncesine kadar önüne cahil bir adamın yazısı gelirken bir gün sonra çok güzel, düzenli bir evrak bulmuştu. ambara yeni sekreter mi aldınız? diye sordu. Hayır, efendim dediler. Peki, bu yazı kimin? Diye sorduğunda ise, şu aşağıları süpüren çocuk ambarcıya yardım ediyor dediler. 3

4 Çağırın onu gelsin dedi patron. Asım patronunun yanına gittiğinde sen bu yazıyı nerede öğrendin? Diye sordu. Asım bey de kırım da aldığı eğitimden bahsetti. Okuma yazmayı ve Latin Alfabesi ni çok iyi bilen, hesap kitaptan anlayan Asım Bey patronunun dikkatini çekmeyi başarmıştı. Patronu ona sen burada tezgâhtarsın dedi. Böylece çok kısa süre işçilik yaptıktan sonra Besler Mağazası nda tezgahtarlığa başladı. Ayrıca zarif, güzel görünüşü, çok saygılı, kibar bir insan olan Asım bu işe çok yatkındı. Burada yalnızca tezgâhtarlık yapmakla kalmıyor, aynı zamanda yazışmalarla ve malların ambarlara teslimiyle ilgileniyor, fatura ve irsaliyeleri kesiyordu yılında Hacı İslam Efendi, Şakire Hanım ve Sabri, İstanbul a geldiler. Kadırga Meydanı ile Cinci Meydanı arasında bir ev kiraladılar. Asım aylığını alıp geldiğinde kendisine ait masrafları ve harçlığını alır, kalan parayı olduğu gibi babasına teslim ederdi. Aynı sene önce dayısı Ahmet Ziya Efendi vefat etti. Ardından verem hastalığına yakalanan 20 yaşındaki kardeşi Hakkı yı kaybetti. Hacı İslam Efendi Köprülü Kütüphanesi nde memuriyete başladı, Aile kütüphanenin lojmanına taşındı. Soyadı Kanunu nun kabul edilmesiyle birlikte aile, Berksan soyadını aldı. Yine aynı yıl Sabri ortaokula başladı, Asım Selimiye kışlasında muvazzaf olarak askerlik yaptı. Zamanla Asım Bey, patronları Fehmi ve Sami Beylerle çok iyi dost oldu. Fehmi ve Sami Bey son derece girişimci, yetenekli ve zeki bir insan olan Asım Bey e, Bir beş yüz lira bul dükkâna ortak ol dediler. Bu teklif Asım Bey için de büyük bir fırsattı ama bu parayı bulması çok zordu. Para için yakın çevresi ve akrabalarından da borç para istedi ancak gereken parayı bir türlü bulamadı. Tam da bu günlerde Beslerin ustabaşı ve ortağı Marko Asım senin elin uğurludur, gel seninle bir piyango bileti alalım diyerek ısrar etti. Birlikte Nimet Abla ya gittiler. Marko Parasını ben veriyorum yarı yarıya ortağız dedi Marko, bileti sen çek. Asım Bey bir bilet çekti. Bir gün ikramiye getiren adam gelmiş Besler in kapısına, kazanan bilet kimde diye arıyordu. Asım Bey ve Marko nun biletine bin lira çıktı ve Asım Bey beş yüz liranın sahibi oldu. Böylece mağazaya yarı yarıya ortak oldu. Ayrıca akrabaya eşe dosta da hediyeler aldı. Ancak bu iş onu içten içe huzursuz ediyordu. Çünkü piyangodan gelen para onun makbul gördüğü bir şey değildi. Ama bir zaman sonra Hükümet Varlık Vergisi adı altında bir vergi koydu. Asım Bey e tam beş yüz lira vergi çıkardılar. Asım Bey inşallah piyangodan gelen para bu vesileyle benden çıkmıştır diye düşündü. Varlık Vergisi nde Marko ya konulan vergi ise liraydı. Öyle ki ortaklığı bile yetmedi ve hissesini satarak Besler den ayrıldı yılında Asım Bey Bahçekapı daki mağazanın tamamını satın aldı. Bunu takiben de asker arkadaşı Kenan Tuncer le ortak oldu yılında Asım Bey yedek sınıfında tekrar askere alındı ve Çorlu da 4

5 kısa dönem bedelli olarak askerliğini tamamladı. Bu arada Sabri Bey de bir yandan okula gidiyor, bir yandan da mağazayla ilgileniyordu. Aynı yıl Besler Fabrikası büyük postane nin akasında Hoca Kasım Köprüsü Sokağı ndaki yerine taşındı. Asım Bey buradan mağazası için mal tedarik ediyordu yılında Aile Nuru Osmaniye Caddesi nde 42 numaralı Gündoğdu Apartmanı na taşındı. Aynı sene Asım Bey Ankara Ulus yakınında bir mağaza açtı. Sabri Bey de birlikte giderek Ankara da Hukuk fakültesine kaydını yaptırdı. Ancak İstanbul daki tehlike geçince, fakülteyi bırakarak İstanbul a döndü. Yüksek Ticaret Mektebi ne kaydını yaptırdı. Ailenin geri kalanı Asım Bey le birlikte Ankara da kalmışlardı. Ankara daki mağaza çok iyi gidiyordu, Asım Bey devletin resmi gazetesi olan Ulus Gazetesi ne mağazası için reklam verdi. Gazetede reklamı görerek gelenler bisküviyi hükümet bisküvisi olarak istiyorlardı. Asım Bey 1941 yılında Zehra hanım la evlendi. İyi iş yapmasına rağmen iki dükkânı yürütmekte zorlanan Asım Bey çareyi Ankara daki dükkânı kapatmakta buldu ve tüm aile İstanbul a geri döndü yılı Temmuz ayında ilk çocuğu dünyaya geldi. Dedesi ona en çok sevdiği isim olan Abdurrahman adını koydu. Nuruosmaniye de oturdukları ahşap konağın çatı katında bir yeri mutfak olarak düzenlediler. Burada ev halkı bir araya gelir, mağazada satılmak üzere badem ezmesi yaparlardı. Yine, Bahçekapı daki mağaza çok küçük olduğundan şeker kutulama işi de burada yapılırdı. Özellikle bayramlarda bir ay öncesinden işler yoğunlaşırdı ve hazırlıklar başlardı. Bayram şekerleri karton kutulara dizilir, bunlar jelâtin kâğıdına sarılarak paketlenirdi. Evin Hanımları da elbirliği içerisinde burada çalışırlardı. Sabahlara kadar badem ezmesi yapılır ve ertesi güne hazırlanırdı. Merkezi bir mevki olan Bahçekapı tramvay durağı çok hareketliydi ve buradaki mağaza çok iyi iş yapıyordu. İkinci Dünya savaşı yıllarında ülkede sıkı tasarruf tedbirleri alınıyordu. Şeker tüketimi yasaklandığı için, ağız tatlandırmak yalnız kuruyemişle oluyordu. Bu nedenle şeker ticareti ortadan kalktı, Asım Bey işi kuruyemişe çevirdi. Paketlerle kuru üzüm, kuru incir gibi gıdaları satıyorlardı yılında Asım Bey, Kenan Tuncer le olan ortaklığını bitirdi. Mağazayı ona devrederek Sirkeci de Babıâli caddesinde 177 numaralı dükkânı kiraladı. Burası meşhur Musul Palas Oteli nin altında bulunuyordu. Asım Bey birkaç pastaneyle anlaşmıştı ve buralardan kuru pasta alıyordu. Beslerden de bisküvi ve şekerleme, bir lokumcudan lokum alıyordu. Sabri Bey Öğlene kadar derslerine devam eder, öğleden sonra da mağazaya uğrar hesaplarla ilgilenirdi. Bir süre sonra Asım Bey mağazanın arkasında bulunan mekânı da kiraladı. Artık Badem ezmesi, bayram şekeri hazırlıkları ve paketleme işleri de burada yapılmaya başladı. Asım Bey Sabah namazında mağazaya gider gece 5

6 saat on birde ancak gelir, mağazayı herkesten önce açar herkesten sonra kapatırdı. Mağaza kapanmadan önce mutlaka temizlik yapılır, ertesi gün için vitrin düzenlenirdi. Ertesi güne mağaza pırıl pırıl, her şeyiyle muntazam olurdu. Vitrin düzeni konusunda o kadar titizdi ki, güzel ve muntazam olması için adeta vitrinin üzerine titrerdi. Pazar günleri çıkar şekerci vitrinlerini dolaşır, tasarımlarına bakardı yılında Asım Bey, Yüksek Ticaret Mektebini bitiren Sabri Bey i yarı yarıya ortaklığa aldı. Sermayeleri TL idi. Kısa süre sonra mağazanın arkasındaki paketleme işleri için kullandıkları mekân, Asım Bey ve Sabri Bey in kurduğu ilk imalathane oldu. Burada şeker lokum ve draje üretimine başlandı. Lokumlar mermerler üzerine rulo yapılır ve kesilirdi. Harç makineleri gibi dönerek çalışan draje makineleri ile drajeler imal edilirdi. Ülker in Kurulması 1 Kasım 1944 kadar süren bir Unlu gıda maddeleri imal yasağı konulmuştu. Yasak kalkana kadar Besler yalnızca çikolata ve şekerleme üretti. Bu dönemde unlu mamul üreten firmalar büyük ölçüde zarar gördüler. Yasak kalkınca da bisküvi üretime ancak Toprak Mahsulleri Ofisi nden kısıtlı miktarda un almak kaydıyla izin verdiler. Asım ve Sabri Beylerin bisküvi imalatına başlamaları ise ilk olarak bu dönemde gerçekleşti. Bir Rum bisküvici Tahtakale Kantarcılar da, Ticaret Odası nın karşısından çıkan yolun hemen sağında, bugün yıkılmış olan Nohutçu Han ın üçüncü katında bulunan imalathanesini satılığa çıkardı. Adam bu küçük imalathanede oğlu ile birlikte Üç Yıldız markası altında günlük üç dört çuval unla bisküvi imal ediyordu. Asım ve Sabri Beyler imalathaneye talip oldular ve 23 Şubat 1945 tarihinde yani Türkiye nin Almanya ya formalite olarak savaş ilan ettiği gün devralmak üzere adamla anlaştılar. Ama adam söz verdiği halde Üç Yıldız olan markasını devretmeye yanaşmadı. Çünkü baba oğul hanın ikinci katında dondurma külahı yapmaya devam edeceklerdi. Onlar da başka markalar üzerinde düşünmeye başladılar. İmalathanenin tabelasında bir kuyruklu yıldız logosu bulunmaktaydı. Bir de tabela masrafı yapmayalım diye yıldız isimleri üzerinde yoğunlaştılar. Bu arada Sabri Bey, Safiye Erol un Ülker Fırtınası romanını okuyordu. Ülker Fırtınası adından esinlenerek Ülker adını benimsediler. Ülker markası böylece doğdu. İmalathaneyi 25 bin liraya devraldılar. Henüz piyasada bisküvi yapan kimse yoktu. Yaklaşık 100 metrekarelik mekânda arka kısımda küçük bir odunlu bir fırın, altı yedi kazan bir de hamur makinesi vardı. Ona göre de kepçeler ve bisküvi kalıpları ve diğer aletler bulunuyordu. 6

7 Hamur makinesinden açılmış olarak çıkan hamur el zımbası kalıplarla kesilir, tablalara dökülür ve fırına sürülürdü. On, on iki çuval un ve dört beş çuval şekerle vakit kaybetmeden üretime başlandı. İmalathaneyi çikolata - şeker kısmı ve bisküvi kısmı olarak iki kısım halinde düzenlediler O dönemde plasiyerler tenlerle bütün Anadolu yu dolaşıp sipariş alırlar ve gönderirler, aldıkları siparişlerden de komisyon alırlardı. O kadar çok sipariş gelirdi ki, geç saatlere kadar çok yoğun çalıştıkları halde yetiştiremedikleri zamanlar olurdu. 4 Temmuz 1946 tarihinde Asım Bey in ikinci çocuğu Gülsüm Betül Cankurtaran da doğdu. Az parayla firma büyütmek çok zor şeydi. Kaynaklar kısıtlıydı. Bu nedenle harcamaların dikkatli yapılarak hedefine tam ulaşması gerekiyordu. Mesela Asım Bey reklam vereceği zaman hangi gazete hangi gün daha çok satıyor onun araştırmasını yapardı. O zamanlar şimdiki gibi gazetelerin tirajlarını öğrenebileceği bir sistem yoktu. Tek tek gazete bayilerini dolaşarak hangi gazetenin hangi gün daha çok sattığını araştırır, bu araştırma sonucu da gazeteye ilan vereceği günü de belirledi ve ilanı o gün verdi. Minimum masrafla maksimum faydayı sağlamak zorundaydı. Asım Bey in Pontiac marka bir arabası vardı. Bir gün yanlarında çalışan kuzeni Hamdi Bey, Bir gün Asım Bey in kendisi, şehir içinde dükkânlardan sipariş alıyorlardı senelerinde sadece sipariş almak değil, aynı zamanda malları satıp dağıtımını yapmak bir minibüs aldılar ve Hamdi Bey tek başına şirketin ilk plasiyeri olarak dükkânlara mal dağıtmaya başladı. Bisküviler karton kutular içerisine dizilmiş durumdaydı. Bir gün Pendik ten Beykoz a kadar, bir gün Sarıyer günü, bir gün Zeytinburnu günü derken bütün İstanbul u dolaşıyordu yılı Şubat ayında Asım Bey in ikinci Oğlu Ömer Faruk doğdu yılında Hacı İslam Efendi seksen yaşında vefat etti. Hacı İslam Efendi, beyazıt meydanında namazdan çıkan cemaat dağılırken Beyaz sakallı, lacivert paltosu, beyaz kaşkolü, lacivert beresi ile cemaatin içinden hemen fark edilirdi. Seçkin bir hali vardı, çok nurlu bir insandı. Çocuklarına iki şey vasiyet etti. sakın ola ki politikaya karışmayacaksınız, sakın ola ki tarikata girmeyeceksiniz, bunlara katiyetle cevaz vermeyeceksiniz. 50 li yıllardan itibaren Ülker markası o kadar çok tutulmuştu ki, müşteriler gönderdikleri siparişlerde Asım ve Sabri Beylerin isimlerinin yanına soyadlarının Ülker olduğunu düşünerek Ülker yazıyorlardı. Bu dönemde Tahtakale Caddesi 72 numarada bulunan Küçük Aktar Han ın birinci katı Ülker in idare merkezi olarak kullanılmaktaydı. Asım Bey e hac izni ilk olarak 1955 yılı Ağustos ayında, en sıcak günlerde çıktı. İşin ilginç tarafı, arkadaşı da yetmiş iki yaşındaki annesi Şakire Hanım idi yılında Tahtakale deki fabrika 7

8 Topkapı ya, takkeci camii nin yanında bu iş için özel olarak inşa edilen fabrikaya taşındı. Sirkeci deki mağaza kapatılarak perakende işi bırakıldı yılında Almanya dan gelen fırının kuruluş ve çalıştırılmasında Sabri Bey bizzat montör ile çalıştı. Daha sonra bu fırının daha büyüğünden 2 adet daha yapıldı. Artık Ülker Türkiye de bir numaralı üretici idi. Malların taşınması ve boş kutuların geri getirilmesi için bir kamyon satın alındı. Kamyona birçok müşterinin malı sıra ile konuyordu. Her bölgenin ilk seferine Asım Bey bizzat katıldı ve bir rut sistemi kurdu. Menderes dönemi imar çalışmalarından ötürü Ülker 1961 yılında Topkapı Davutpaşa Cad. 28 numaralı bu günkü Fabrikaya taşındı. Sabri Bey Uzun araştırmalar tetkik seyahatleri sonunda yeni otomatik bisküvi tesisleri ve ambalaj makineleri siparişi verdi. Makine fakültesi son sınıftaki Selçuk 6 hafta Almanya da bu makinelerin kullanım ve bakımını öğrendi. Almanya dan makine ve eleman geldi bu gelenlerin bütün masrafları karşılandı. İşletmeye açılana kadar kaldılar. Selçuk derslerinin bir kısmına katılmayarak montaj ekibinde bizzat çalıştı. Yeni tesis devreye alınınca Selçuk işletme mühendisi olarak göreve başladı ve askerlik tecili için okulunu erteledi ler Ülker in büyümesini sürdürdüğü yıllar oldu. Türk şirketlerini borsa ile tanıştıran ilk halka açık şirketlerden Anadolu Gıda, Ankara da faaliyete geçerek bisküvi üretim kapasitesini ikiye katladı. Aynı yıllarda Kuveyt e yapılan 200 bin dolarlık ihracatla dünyaya açılma konusunda da ilk hamle yapılmış oldu. Ve dünya ile rekabet edebilmek için Türkiye nin ilk Ar-Ge departmanlarından biri kuruldu. Yine 1974 te Topkapı da kurulan ikinci bir fabrikada Türkiye de modern çikolata üretiminin de başlangıcı yapıldı. Kendisiyle birlikte teknolojisi de süreli büyüyen Ülker, 1983 yılında ambalaj listesine BOPP ve oluklu mukavvayı da ekledi. Ülker, kendine has birtakım üretim makinelerini yine kendi bünyesinde üretmeye başladı. 4 Temmuz 1984 te Ülker sermayesini 400 Milyon dan 809 Milyon TL ye çıkarmıştı yılında Asım Ülker, 40 yıl boyunca başkanlığını sürdürdüğü Ülker Gıda Sanayi ve Ticaret A.Ş. yönetim kurulundan istifa etti ve çocukları ile birlikte Kar Şirketler Topluluğu nu kurdu. Yine 1987 yılında eşi ve çocukları ile birlikte kurduğu Çamlıca Kültür ve Yardım Vakfı ile, daima Asım Ülker adı geçtiğinde akla gelen ilk sıfat olan Hayırseverlik sıfatını ebedi ve kurumsal sahaya taşımış oldu. Bütün hayatı boyunca çok güçlü bir iman üzerine yaşayan Asım Ülker hep son nefesini cuma günü vermek istediğini söylerdi. Ve bu dileği oldu. 6 Temmuz 2001 de, Cuma günü, Cuma ezanına on beş dakika kala ruhunu Hakka teslim etti. Cenazesi, 6 Temmuz 2001 de Fatih Camii'nde öğle namazını müteakip kılınan cenaze namazından sonra büyük bir kalabalık eşliğinde Edirnekapı'daki Mehmet Akif Şehitliği'nde defnedildi. 8