Mizahî Masallar İhtiyar ile Tembel Genç. Yumuristik Ekiyatler Kart Bilen Yalkav Yiğit

Transkript

1 Yumuristik Ekiyatler Kart Bilen Yalkav Yiğit y Burm zamanda yarlı gına bir kart kişi bula. Bu kartnm karçıgınnan başka birkimi de yuk, di. Yazlar ütip, piçenge tüşer vakıtlar kilip citkeç, karçıgı eyte kartka: -Bar, kart, kürşi avılga barıp, birer kişi izlep kara, piçen üstinde üzine yardgmçi bulır idi, -di. Kart kürşi avılga kite. Yüri turgaç, bir yaş kine yigitni uçrata bu. -Ulım, di, mina bir yardemçi kirek idi, di, elle vakitli gına bulsa da yallanasınmı?-di. -Yuk, babay yallana almıym,- di yiğit,- minim bik uzak kine turga gadetim var,-di. -Babay eyte: Mizahî Masallar İhtiyar ile Tembel Genç Çok eski zamanlarda ihtiyar bir adam varmış. Bu ihtiyarın karısından başka hiç kimsesi yokmuş. Yaz yaklaşıp tırpan biçme vakti geldiğinde karısı ihtiyara: - İhtiyar, git komşu köyden bir adam bul, tırpanda sana yardımcı olur, demiş. İhtiyar komşu köye gitmiş. Gezinirken bir gençle karşılaşmış. - Oğlum, bana bir yardımcı gerek, bir süre için benim yanımda çalışır mısın? demiş. - Hayır, dede. Çalışmam, demiş genç. Benim uzun sürede giyinmek gibi bir âdetim var!

2 -Anısı gına bir nerse de tügil, minim üzimnin de su içip isire turgan gadetim bar,-di. -Alay bulgaç, biznifi ikibiznifi de şundıy gadetleribiz bar iken, yallanam min sina,-di yiğit. Yallana bu yiğit. Babay anı üyine alıp kayta. İrten turıp çey içerge utıralar. Babay tizgine asap içe de, işik aldma çıgıp, kirek- yarakların hezirlep, yanadan yiğit yanına kire. Bu kirgenda, yiğit bir çabatasm da kiyip bitirmegen bula eli. Şunnan sun kart: -Yarar, ulım, min bara turıym sin, felen-felen yul bilen barsan, mini tabarsıfi,- dide, çalgıların küterip çıgıp ta kite. İndi kilik yigitke. Ul mine kiye, di, çabatasın, mine kiye, di, tüş vakıtı kilip çitti digende gine, bir çabatasm kiyip bitirip,ikinçisin kiyerge tutındı, di bu. Kuyaş bayıp babay işten kaytıp kirgende ikinci çabatasm kiyip kine bitirip utıradır idi, di; Kiçki aşnı asap bitirü bilen, yiğit tiz gine çişindi de, di, yatu bilen yukıga da kitti,di. Yiğit yukusuna kitü bilen, kart eyte karçıgma: -İrtege min sinnen su surarmın, sin: "Su ene çilekte, bar da iç", diyarsin,-di. İrte bilen bular, yukıdan turıp, asap- içeler de, yiğit tagm iden urtasına ceyilip utıra çabatasın kiyerge. Babay karçıgma eyte: -Kaya, karçıg, su bir eli, susınım basılmadı, -di. Karçıgı eyte: -Su çilekte, al da iç, -di. Babay çilekten bir çümiç su ala da içip cibere. Suni içip te cibere, isire de başlıy. Babay bik katı isirgen bulıp, başta stinaga barıp beriyle. Şunnan sun miç yanma barıp, bir bütin kirpiçni ala da yigitke ırgıtıp cibere tıyar-times kine itip. Kirpiç stinaga barıp tiya. Yiğit bik katı kurkıp, sikirip tura da işik aldına yügirip çıgıp kite. Karçık anın artırman çığa: -Ulım, nişlisin kaya barasın?-di. -Ey, ebi iş harap,- di yiğit,- babay isirdi bit, ul mina yahşilik kürsetmez, üyde kalgan sınar çabatam bilen çulgavımnı çıgarıp kına birsene, -di. -Aşıkma, ulım,-di ebi.-baban biraz tınıçlangaç üyge kirip, iden urtasına utırıp, irkinlep kiyinirsin eli,- di. -Yuk, ebi, -di yiğit, -zinhar üyde kalgan çabatannı çıgarıp birekür, babay çıkkançı kiyinip kuyar idim. Ebi yigitnin çabatalarm çıgarıp bire. Küp te ütmi, babay berile-sugıla tışka çıgıp kile. Anı kürü bilen, yiğit, çabatalarm tutıp,abzarga taba yügire de tiz gine kiyinip te ala. Babay mum kürgeç aynıy başlıy. Bular ikevlep piçen çabarga kiteler. Piçen çabıp kaytıp, eybetlep asap içip, yuklarga yatalar. ikinci künni yiğit, iden urtasına utırıp, uzak-uzak - O da bir şey mi, canimi demiş ihtiyar. Benim kendimin de su içip sarhoş olmak gibi bir âdetim vardır. - Madem ikimizin de böyle âdetleri var, öyleyse senin yanında çalışırım, demiş yiğit. Böylece ihtiyar genci yanında işe almış. Alıp evine götürmüş. Sabahleyin kalkıp kahvaltıya oturmuşlar. İhtiyar çabucak yiyip içmiş de evin önüne çıkıp aletlerini hazırlamaya başlamış. Bunları hazırlayınca yiğidin yanına girmiş. Bu girdiğinde yiğit daha çarıklarının birini bile giymemişmiş. İhtiyar: - Oğlum, ben gidedurayım, sen filân filân yol ile gelirsen beni bulursun, demiş; oraklarını alıp çıkıp gitmiş. Biz gelelim yiğide. Yiğit giydi giyecek derken öğle vaktinde çarıklarından birini giyip ikincisini giymeye başlamış; güneş batıp ihtiyarın işten döndüğü vakitlerde ikincisini giymeye çalışıyormuş. Bunlar akşam yemeğini yemişler. Yemekten sonra yiğit soyunup yatmış. Bu uyuyunca ihtiyar, karısına: - Yarın ben senden su isterim. Sen: "Aha su kovada, kalk kendin iç! dersin, demiş. Sabah bunlar uykudan kalkmışlar, kahvaltılarını bitirmişler. Yiğit yine döşemenin ortasına oturup çarıklarını giymeye başlamış. İhtiyar: - Hanım, su ver bana, susadım! demiş. Karısı: - Su kovada, kalk kendin iç! demiş. İhtiyar gitmiş, kovadan bir tas su içmiş. Suyu içince de sarhoş olmuş. Önce gidip duvara çarpmış. Sonra gidip fırından bir bütün tuğla almış, yiğide doğru fırlatmış. Tuğla yiğidi sıyırmış geçmiş, duvara çarpmış. Yiğit çok korkmuş, fırlamış çıkmış evin dışına. İhtiyarın karısı da onun arkasından çıkmış: - Oğlum, ne yapıyorsun, nereye gidiyorsun? demiş. I <*'* - Nine, iş kötü. İhtiyar sarhoş oldu, bana bir kötülüğü dokunur. Sen benim evde kalan çarığımın tekiyle çoraplarımı veriver, demiş yiğit. - Acele etme oğlum. İhtiyar biraz aydınca eve girer, oturur giyersin çarıklarını, demiş nine. - Hayır nine. Lütfen evde kalan çarığımı veriver. İhtiyar çıkmadan giyineyim. Nine, yiğidin çarıklarını vermiş. Çok geçmeden ihtiyarda sağa sola çarpa çarpa dışarı çıkmış. Onu gören yiğit çarıklarını alıp ambara doğru koşmuş da hemencecik giyinivermiş. Bunu gören ihtiyar ayılmaya başlamış. Bunlar, ikisi birlikte ot biçmeye gitmişler. Akşam eve dönüp güzelce yiyip içmişler, yatmışlar. Sabah kalktıklarında yiğit yine

3 itip kiyine başlagan idi, di, babaynın: "Karçık su kaya, su?"-dip kine kıçkıra başlavı bula, Yiğit çabata kindiresin beylemi çığa da yügiri. Kaya tun kildi, şunda tiz gine kiyinip ala da, babay bilen birgelep kiteler bular. Uzak ta ütmi, babay yigitnin yalkavlıgın taşlattı, di. oturup çarıklarını giymeye başlamtşmış. İhtiyarın : "Hatun, su nerede, su! demesiyle bu çarıklarım bağlamadan koşup çıkmış, hemencecik giyinmiş de ihtiyarla birlikte çıkıp gitmişler işe. Çok geçmeden ihtiyar, gencin tembellik âdetini değiştirmiş. Heyleker Patşa / Hiyleci Padişah Bağdat seherinde bir patşa bulıp, ul bik bay hem bütin dünyaga danlıklı bulgan. Alamın bir de balaları de bulmagan. Mine birvakıt dünyaga bir kız bala kilgen. Patşa, şatlıgınnan bütün seher halkın cıyıp, üç kün, üç tün buyına tuy ütkergen. Kızga Ceühertaş ismin kuşkannar. Ul üsip buyga çitken. Patşa ana kırık kız kuygan, anı aşatırgaiçitirge, yumdırırga kiyindirirge. Maturlıgı bilen bütin dünyaga bir bulgan bu kız. Dünyada anın kibik matur bulmagan. Ul tagın biraz üse başlagaç, anar her taraftan yaçılar kilgen, ana türli-türli bülekler alıp kilgenner. Emma ul alarnm hemmesin de hurlap cibergen. il Kıznın atası muna bik nık uf tangan: -Minim başıma bela buldın sin,-digen. -Şundıy zur patşalarınm barısın da hurlap ciberdin,-digen. Künnerden bir künni bu kıznın maturlıgın işitip bir patşa kile. Kızga atası eyte: -Bizge bügin bir patşa kilirge tiyiş, sin anı hurlama, kişi aldında mini hur itme,-di. Kız ipteş kızları bilen üz sarayında utıra. Tigi patşa kilgeç, kıznın atası bilen kız yanma baralar. Bu patşanı kız tagm kabul itmi: -Min muna barmıym, bu kıpçık burm iç, -di, anı hurlap çıgarıp cibere. Bu patşa çıgıp kitken bulıp işik artma kaçıp, bularnın süzlerin tınlap tura. Patşa kızma bik açulangan: -Tagı kişi aldmda mini hur ittin, şundıy patşanı da hurladın,-digen. -Kızım, min nezir eytem: irtege kim kilse de, sini üzim berip ciberem,-digen. Patşa kaçıp turga cirinde alarnm ni süyleşkennarin barısın da işitken. "Min anı kızık item eli",- dip, çıpırtkına çıgıp kitke kaytışlıy yulda ana bir heyirçi uçrıy. Ul heyirçinin iski kiyimlerin kiyip, iski çabatalarm asıp tigi kız yanma kitken. Bargan da üy türinde bik matur itip patşanı maktap cırlagan. Patşa uyanıp kitken hem yalçılarma çıgıp kim barlığın bilirge kuşkan. Patşanm bir yalçısı çıkkanda üy türinde bir heyirçini kürgen, kürgen de patşaga: *c -Anda bir heyirçi utra,- digen. Patşa anı üyine alıp kirirge kuşkan. Şunnan sun heyirçini patşa yanına alıp kilgenner. Patşa eytken: Bağdat şehrinde bir padişah varmış; cümle âlemde meşhur ve çok zenginmiş. Amma bunların çocukları yokmuş. Bir gün bunların bir kız çocukları olmuş. Padişah mutluluğundan bütün şehir halkını toplayıp üç gün üç gece şenlik yaptırmış. Kıza Cevhertaş ismini koymuşlar. Vakit geçmiş, kız büyümüş. Padişah bu kızı yedirip içirmeleri, yıkayıp giyindirmeleri için kırk kız vermiş emrine. Kızın güzelliği bütün dünyaya yayılmış; onun gibi güzel kız dünyada yokmuş. Kız biraz daha büyüyünce her taraftan dünürler gelmeye, kıza türlü hediyeler getirmeye başlamışlar. Ama kız bunların hiç birini beğenmeyip her geleni kovmuş. Padişah ise bundan çok utanıyormuş: - Sen benim başıma belâ oldun, beni rezil ettin. O kadar büyük padişahın hepsini kovup gönderdin, demiş kızına. Günlerden bir gün bu kızın güzelliğini işiten bir padişah gelmiş. Babası kızına: - Bugün bize bir padişah gelecek. Sakın onu tahkir edip beni âlemin önünde rezil etme, demiş. Kız arkadaşı olan kızlarla kendi sarayında oturuyormuş. Öteki padişah gelince kızın babasıyla birlikte kızın yanına gelmişler. Kız bu padişahı da kabul etmemiş: - Ben buna varmam, bu serçe burunlu! demiş kız, padişahı tahkir etmiş. Padişah çıkıp gider gibi yaparak kapının arkasına saklanmış, bunların konuştuklarını dinlemeye başlamış. Padişah kızına pek öfkelenmiş: - Yine beni insan önünde küçük düşürdün, bu gelen padişahı da tahkir ettin, dermiş. Kızım, şimdi sana söy lüyorum. Yarın kim gelirse gelsin, seni verip evlendi receğim! Bu padişah saklandığı yerden bunların konuştuklarının hepsini duymuş. "Dur bakalım, bir oyun oynayalım! diyerek çıkıp gitmiş. Giderken yolda karşısına bir dilenci çıkmış. Bu, dilencinin eski kılık kıyafetlerini alıp giymiş. Sonra da doğruca kızın yanına gitmiş. Padişahın sarayı önünde güzel şarkılar söyleyip onu padişahı övmeye başlamış. Padişah uyanıp, hizmetçilerine kimin geldiğini sormuş. Padişahın bir hizmetçisi çıkıp dilenciyi görmüş ve padişaha: - Dışarıda bir dilenci var, demiş. Padişah onu içeri getirmelerini emretmiş. Dilenciyi padişahın yanına götürmüşler. Padişah:

4 -Min sina üzimnin kızımnı birip ciberem, - digen. Alamın yullarna biraz gına azık birgen de başka bir nerse de birmegen. Alar yulga çıgıp kitkenner. Mine alar bir urmanga barıp citkenner. -Bu kimnin urmanı iken? Bigrek matur!-digen kız. -Bu- Çıpçık Burın urmanı, -digen yiğit. Kız tegerep yılıy başlagan: -Nik barmadım ikenmin ana, nik hurladım iken,-digen. Alar mine bir şeherge kirip citkenner. Bu kıznı ul taşlandık bir üyge alıp kirgen. -Mine indi bu minim üyim,-digen. Alamın aşarlarına azıkları da bitken. Bu künni alar yuklagannar. İkinci künni yiğit çıgıp kitken. E kız şuşı taşlandık üyde kalgan. Yiğit bargan da, patşa kiyimnerin kiyip üz işin işlegen. E hiç bilen heyirçi kiyimlerin kiyip iki sınık ekmek alıp, isirik kişi revişinde üyge kaytkan. Ul kay tıp kirgeç te kız yılıy başlagan: -Niçik itip yaşerbiz, niçik itip kün kürirbiz,- digen. Yigitnin bir de isi kitmegen. Bir künni kaytkan da ul ha tınına: -Çıpçık Burm sini çülmek satarga çakıram dip eytken,-digen, -irtege sini anın hizmetçileri alıp kiteler,- digen. îrtegisin anı alıp kitkenler. Yulda barganda alar karşısına bir yiğit kilip çıkkan da barlık çülmeklerin vatkan. Kız yılıy başlagan: -Niçik itip cavap verirmin,-digen. -Ul da bulmagan: -Hatm, -digen yiğit,- patşanın aş üyinde savıt - saba yuçı kerek, şunda bar da işle,- digen. Hatm iki kün patşa üyine barıp işlegen, tamagı tuk bulgan. İkinci künni yiğit hatmına: -İrtege biznin tuyıbız bula, min sini aldım da kittim, min heyirçi tügil, Çıpçık Burın,-digen. Şunnan kıznı bir bülmege alıp kitkenner. Anı ifekten, altınnan kiyindirgenner. Mine tuyları da başlagan. Kız rehetlenip tamagı tuygançı aşagan. -Çülmekni vatuçı da min idim, -digen yiğit. Alar şunnan sun bik eybet turmış kurıp cibergenner,di. Kıznın etileri de kiylip yürgenner. - Ben sana kızımı vereceğim, demiş. Sonra da az bir yol azığı verip bunları göndermiş. Bunlar çıkıp gitmişler saraydan. Biraz sonra bir ormana rastlamışlar: - Bu kimin ormanı acaba? demiş kız. - Bu, Serçe Burun'un ormanı demiş dilenci kılığmdaki padişah. Kız hıçkırarak ağlamaya başlamış: - Niye varmadım ki ben ona, niye tahkir ettim onu?! demiş. Biraz daha gidip bir şehre varmışlar. Kızı terkedilmiş bir eve götürmüş padişah. -İşte bu benim evim! demiş. Bunların yiyecek azıkları da bitmişmiş. Neyse, o gün yatıp uyumuşlar. Ertesi gün yiğit çıkıp gitmiş, kız evde kalmış. Yiğit, gitmiş padişah elbiselerini giyip kendi işine bakmış. Akşam olunca yine dilenci kıyafetini giyip iki ekmek parçası alıp, sarhoş numarası yaparak eve dönmüş. Yiğit eve girince kız ağlamaya başlamış. - Nasıl yaşarız, nasıl rahat yüzü görürüz, demiş. Yiğit hiç tınmamış bile. Bir gün eve geldiğinde hatununa: - Serçe Burun seni çömlek satmaya çağırıyor. Yarın hizmetçileri gelip seni alıp gidecekler, demiş. Ertesi gün kızı alıp gitmişler. Yolda giderken bunların karşısına bir yiğit çıkıp bütün çömleklerini kırmış. Kız ağlamaya başlamış: - Ne cevap veririm? demiş. Bu iş de olmamış. - Hatun, padişahın mutfağında bulaşıkçı gerek, git orada çalış, demiş yiğit. Hatun iki gün padişahın mutfağında çalışmış, biraz karnı doymuş. Bundan sonra padişah hatununa: - Yarın bizim düğünümüz var, ben seni aldım, deiş. Ben dilenci değilim, Serçe Burun'um! Daha sonra kızı bir odaya götürmüşler. İpekler giydirip, altınlarla süslemişler. Düğünleri de başlamış. Kız rahata kavuşup, karnı doyuncaya kadar yemek yemiş. - Çömlekleri kıran da bendim, demiş yiğit. Bunlar o günden sonra pek mutlu yaşamışlar. Kızın babası da gelip gidermiş bunların yanına. Yuvaş Kiyev / Saf Güvey Yuvaş kma kürinip yürgen bir yiğit üylenip birniçe aylar üyinde yaşegeç, kıznın eti -enileri bularnı kunakka çakırgannar, di. Enisi eyte yigitke: Saf görünüşlü bir genç evlenip epey bir zaman kendi evinde durduktan sonra kızın anne-babası bunları misafirliğe çağırmışlar. Annesi yiğide şöyle demiş:

5 -Ulım,di, sin kunakka bargaç anı-munı küp süyleşme küp aşama, tertipli gine utır,-di. İlikki zamannarda billi prennikler bula idi bit, kiyev enisi kineşi buymça şul billi prenniklerni kisesine tutırıp kite kunakka. Barıp kireler babalarına. Kış küni bula bu. Yarar. Aşarga utırtalar bularnı. Kiyev üstel yanma artık aşami-içmi turıp kite. îşik aldına çığa da bu, prennigin kitirdetip aşarga tutma. Babay işik aldına çıgu bilen, buranı kürip: -Ay-ya, sıpıra da sun!-di. Kiyev bu süzni üzine alıp: -Sıpırsani, üzimnikin sıpıram,-di iken. İkinci künni munın prennigi bitken. Ebi babay rizıknı şürlikke kuyalar iken. Kiyev tünle uyanıp, aşarına izli başlagan. Aşarına izli turgaç, urındıktan ayağı ıçkmıp kitip, şürlik yanındagı ırgakka ilekken kiliş asılınıp kalgan bu. Külmegi kindir bulgan iken, di. Babay tavışnı işitip uyanıp kitken de karçıgma tüşin süyli başlagan: -Tüşimde balık tuta idim, bik dev balık ilekken idi, üstürep ala almadım, yaman da kurıktım,-di iken. Kiyev mum işitip: -Babay, balık tügil ul, mine min ilektim, min, - dip kıçkıra iken. Şulay digeç, babay, sikirip turıp, kiyevini ırgaktan ıçkındırgan, di. Birniçe künner turgaç, kiyevge hatmi aşarga kitire. Kiyev: -Bu neste?-di. (261) Hatmi: 1 Şurama, tığın,-di. Kiyev, şulay dip atala turgan rizık bar iken dip, aldma kuygannı asap bitirgen. Hezir indi hatmi bilen babaları mum üyge kaytırga kıstıy başlıylar. Kiyev eyte: -Tukta eli, di, atnı suyip aşıyk, di, annan sun kaytırbız,-di. Babay bik şatlanıp: -Eyde, kaşkasın suyık,-di. -Yarar,-di kiyev. Kiyev tizgine çığa da,kayandır. Buyaular tabip babasının atı kaşka etip üz atının kaşkasını bitirip kuya. Babay eyte: -Bar, kaşka atnı çıgıp suy,-di. Kiyev: -Min kırnak kişi, sin üzin suy indi, -di. Babay çığa da kaşka atnı tutıp suya. At itinnen aş pişirip, üstel yanma aşarga utıralar bular. Babay kiyevden külip: -Aşa kartasm, çanasın üzin tartasın,-di. - Oğlum, misafirliği gittiğinde ileri geri çok konuşma, çok yemek yeme, tertipli otur! Eski zamanlarda pryanikler 1 olurdu. Güvey de annesinin tavsiyesiyle torbasına pryanikler doldurup gitmiş misafirliğe. Varıp girmişler bunlar kayınbabasının evine. Kış günü imiş. Bunlar yemeğe oturmuşlar. Güvey sofrada pek fazla yiyip içmeden kalkmış, kapı önüne çıkıp, pryaniklerini kıtırdatıp yemeye başlamış. Kayınbabası kapı önüne çıkıp rüzgârı görünce: - Oy oy, oy! Nasıl da süpürüyor, demiş. Güvey bu sözü üstüne almış: - Süpürüyorsam, kendiminkini süpürüyorum, demiş. İkinci gün bunun pryanikleri bitmiş. Kaynanasıgil, yiyeceklerini dolaba koyarlarmış. Güvey gece uyanıp yiyecek bir şeyler aramaya başlamış. Ararken, ayağı sandalyeye takılmış, düşerken dolabın yanındaki çengele asılmış kalmış. Gömleği kendirdenmiş, yırtılmamış. Kayınbabası gürültüden uyanarak hanımına seslenmiş: - Düşümde balık tutuyordum. Çok kocaman bir balıktı. Çekip çıkaramadım, çok da korktum! Güvey bunu işitip: - Baba, balık değil, ben takıldım çengele, diye bağırmış. Bunu duyunca adam fırlayıp kalkmış, güveyini çengelden kurtarmış. Birkaç gün geçmiş, hatunu güveye yemek getirmiş. Güvey: - Bu nedir? demiş. Hanımı: - Sorma, tıkın, diye cevap vermiş. Güvey, bunu yemeğin ismi zannedip önüne konan yemeği yiyip bitirmiş. Artık hatunu ile kayınpederi bunun evine dönmesini istemeye başlamışlar. Güvey: - Durun hele, atı da kesip yiyelim, ondan sonra gideriz, demiş. Kayınpederi çok sevinmiş: - Alaca atı keselim, demiş. Güvey hemen dışarı çıkıp boyalar bulup kayınbabasının atının alnını beyaza boyamış, kendi atının alnındaki beyazlığı kapatmış. Kayınpederi: - Git, alnı beyaz olan atı kes, demiş. Güvey: - Ben misafir adamım, sen kendin kes, demiş. Adam çıkıp alnı beyaz olan atı kesmiş. Sonra at etinden yemek pişirip sofraya oturmuşlar. Kayınpederi güveyine gülüp: - Atın kumbannı, kızağını kendin çekersin! demiş. 1. Pryanik: Ruslarda bal ve şekerle yapılan bir çeşit baharatlı, tatlı büsküvi.

6 Ana karşı kiyevi: -Babay, aşa itin, atsız kaluvı çetin, di. Hezir indi ebi de kiyevine üyge ciberirge heyle izli başlıy: -Kiyev, siznin başta yangın bulgan iken, siznin üy yanmadı miken,-di. -Ey, yangın bulgaç anda tururga urın da kalmagandır indi kaytıp turmıym min,-di kiyev. Karçık yanadan terezeden karap: -Yuk, yuk, kiyev, siznin üy tügil iken, kürşilerigiznin üyi yangan,-di. -Alay bulgaç, di, kürşiler bizge kirip tulgannardır, kirirge urın da kalmagandır, kaytıp turmıym indi, -di. Şunıfi ikinci küninde kiyev kaytırga niyetlenip, atın cige başlıy. Çıgu bilen başta atnın kaşkasına sürtilgen buyavnı sürtip ala. Babay işik aldma çıgıp: - Kiyev, sin nişlisin?-di. - Üyge kaytam, -di. -E bu minim at iç, -di Babay. -Yuk minim at,-di kiyev. Kite ızgış-talaş çakırıp kitireler starustanı. îlik atlarnın yarlığı bulgan bit. Starusta atnın yarlığın kilip karıy- kiyev atı. Şunnan sun cigilgen atka utırıp çıgıp kite bu. Kaytkaç anası surıy: -Ulım, nerse bilen sıyladılar?-di. -Rıyzık küp idi, di. "Şurama, tığın" digeni bik temli idi, - di. Şulay itip, yuvaş kiyev barısın aldap kaytkan, di. Buna karşı güvey: - Atın etini yedin, atsız kalmak çetin! demiş. Artık kayınvalidesi de güveyini evine yollamak için hiyle düşünmeye haşlamış. - Güvey! Sizin o taraflarda yangın çıkmış, sizin ev de yanmış mıdır acaba? demiş. - Ah! yangın çıktıysa orada ev de kalmamıştır, Ben geri dönmüyorum eve! demiş. Kayınvalide pencereden bakıp: - Yok, yok! Sizin ev değil, komşularınızın evi yanıyor, demiş. - Öyleyse komşuların hepsi bizim eve doluşmuşlar, bana yer kalmamıştır. Ben gitmiyorum! demiş güvey. Ertesi gün güvey evine dönmek için hazırlanmış. Atını koşmuş. Ama önceden de atın alnındaki boyayı silip beyazını meydana çıkarmış. Kayınpederi avluya çıkıp: - Güvey! Sen ne yapıyorsun? demiş. - Eve gidiyorum! demiş güveyi. - Ama bu at benim! demiş adam. - Hayır, bu benim atım! demiş güvey de. Tartışma büyümüş. Bunlar muhtarı çağırmışlar. Eskiden atların damgalan olurmuş. Muhtar gelip atın damgasına bakmış: At, güveyin. Bunun üzerine güvey atına binip dönmüş evine. Eve dönünce anası sormuş: - Oğlum, seni neyle ağırladılar? - Yemek çoktu anacığım! Hele "Sorma, tıkın aşı pek lezzetliydi, demiş oğlan. Böylece saf güvey bunların hepsini aldatıp gelmiş evine. Latin Harflerine Aktaran: Dr. Fahri Temizyürek Türkiye Türkçesi'ne Aktaran: Doç. Dr. Hayati Develi