Vedat Türkali. Mavi Karanlık

Transkript

1 VEDAT TÜRKALİ Asıl adı Abdülkadir Pirhasan yılında Samsun da doğdu. İstanbul Üniversitesi Türkoloji Bölümü nü bitirdi. Maltepe ve Kuleli Askeri Lisesi nde edebiyat öğretmenliği yaptı de siyasal eylemlerde bulunmakla suçlanarak tutuklandı. Askeri mahkeme tarafından dokuz yıl hapis cezasına çarptırıldı. Yedi yıl sonra koşullu olarak serbest bırakıldı. Vedat Türkali yılları arasındaki ağır baskı döneminde devrimci sanat çevrelerinde ilk kez el altında dolaştırılan gizli şiirleriyle (özellikle İstanbul şiiri ile) tanındı. Şiir uğraşlarını gizlilik döneminden sonra düştüğü hapishane süresince de sürdürdü yılında cezaevinden çıktıktan sonra sinema alanında çalıştı. 40 ın üzerinde senaryo yazdı ve üç filmin yönetmenliğini yaptı. Senaryolarını Vedat Türkali takma adıyla yazıyordu. Film alanındaki emekleri günümüz Türk Sineması nda seçkin bir yer tutar. Geniş izleyici yığınlarını da saran bu çalışmalarının genç Türk Sineması nın oluşum ve gelişiminde etkin bir yeri olduğu bilinen bir gerçektir. Yazdığı dört tiyatro oyunu, ulusal gelenek ve değerlere dayanan oyunlar olarak (ikisi türkülerle işlenmiş epik yapıda) özgün öncü nitelikler taşır Basamak, 1970 de Ankara da sergilendi. Bu Ölü Kalkacak, 1976 yılında İstanbul Belediye Şehir Tiyatrosu nda sergilenirken yasaklandı. Dallar Yeşil Olmalı, 1985 te yayımlandı. Yazdığı son tiyatro oyunu olan Şeytanın Kaşık Oyunları (2000) deprem konusunu işlemektedir. Vedat Türkali, Türkiye Yazarlar Sendikası ve Barış Derneği yöneticilik ve üyeliklerinde bulundu. Aydınlar Dilekçesi ve Barış Derneği davalarından yargılandı. İlk romanı Bir Gün Tek Başına, 1974 yılında yayımlandı. Bu roman sanatsal ve yazınsal görüşlerinden ödün vermeden sinematografik özelliklerin romana aktarıldığı üstün başarılı bir yapıt olarak heyecanla karşılandı. Türkali, Bir Gün Tek Başına da 27 Mayıs askeri darbesi öncesindeki Türkiye aydınlarının bunalımlı çıkmazını sergiler. İkinci romanı Mavi Karanlık ağır koşullarda aydınlar arası hesaplaşmaya dayanan umutsuz bir sevi romanı olarak 1983 te yayımlandı. Üçüncü romanı Yeşilçam Dedikleri Türkiye için Türk romanında bir dönüm noktasıdır denebilir. Bu yapıtında da Türkali, bir tarih parçasının karmaşasındaki Türkiye nin çelişkilerle yüklü acı tatlı serüvenini bölüşen tanıklarıyla yüzyüze getiriyor okuyanları. Bu Gemi Nereye (1985) adlı düzyazı, söyleşi ve soruşturmalarından oluşan kitabı, Türk Sineması üzerine araştırma yapacaklar için kaynakça niteliğindedir. Önsözlerinde Türk Sineması nın yapısı ile ilgili önemli açıklamaları içeren iki senaryo kitabı var: 1. Üç Film Birden-1979 (Bedrana, Kara Çarşaflı Gelin, Analık Davası) 2. Eski Filmler-1984 (Otobüs Yolcuları, Karanlıkta Uyananlar, Güneşli Bataklık, Umutsuz Şafaklar) da yayımlanan Tek Kişilik Ölüm, gerçek kişilere ve gerçek olaylara dayalı bir dönem romanıdır. Daha sonraki on yıl boyunca Türkiye Komünist Partisi nin tarihi niteliğindeki, İkinci Dünya Savaşı döneminin siyasal yapısının sergilendiği Güven adlı iki ciltlik romanını yazar. Bu romanı rahat yazmak için 10 yıl Londra da kalır.

2 Bunların dışında düzyazıları, söyleşileri, savunmaları Tüm Yazıları Konuşmaları (2001), Tüm Yazıları Konuşmaları 2 (2014) adlı kitaplarda toplanmıştır. Ayrıca yazarın Kürt sorunu ile ilgili yazıları Özgürlük İçin Kürt Yazıları (2002), Özgürlük İçin Kürt Yazıları 2 (2014) adlı kitaplarında yer almaktadır. Komünist (2001) adlı bir anı kitabı vardır. Bu kitap çocukluğundan ve tutuklanma sürecine kadarki yaşamından kesitler içerir yılında yayımlanan Kayıp Romanlar adlı romanı ise 90 lı yıllar Türkiye sini, siyasi sürgünden ülkesine dönen emekli bir doktorun gözünden anlatır. Kayıp Romanlar ayrıksı bir aşk romanıdır da aslında. Bir İstanbul romanıdır ancak romanın akışı İstanbul dan Diyarbakır a, oradan da İsviçre ye kadar uzanır. Yalancı Tanıklar Kahvesi (2009), 12 Eylül e giden süreçte geçer. Kökleri o yıllara dayanan ve ağırlığını günümüzde çokça hissettiren toplumsal ve siyasal gelişmeler, çatışmalar, toplumsal güç olarak din ve sendikalaşmalar gibi konuların ve olayların sağlam bir fon oluşturduğu roman, 12 Eylül darbesine doğru giderken, kahramanlarının hayatları üzerinden farklı bir bakış açısı getiriyor. Önce film ve daha sonra 80 bölümlük TV dizisi olarak, oldukça ses getiren Fatmagül'ün Suçu Ne? senaryosu 2011 yılında romanlaştırılarak yayımlanmıştır. Vedat Türkali, senaryoları, oyunları ve romanları ile ulusal ve uluslararası alanda birçok ödül almıştır. Bir Gün Tek Başına adlı romanı ile 1974 Milliyet Roman ödülü ve 1976 Orhan Kemal Roman ödülü; Çekoslovakya da Carlovy Vary Film Festivali nde Bedrana filmiyle, 1982 Cidale, Güneşli Bataklık ile 1982 sendika ödüllerinden başka Dallar Yeşil Olmalı oyunu ile de 1970 TRT Sanat ödüllerini almıştır. 1 Mayıs Mayıs 2005 yılı, aydınların, sanatçıların, kültür sanat kurumlarının ve insan hakları savunucularının katılımı ile Vedat Türkali Yılı ilan edilmiştir. Çok çeşitli etkinliklerle geçen bu bir yıl, ilk kez yaşayan bir aydına armağan edilmiştir. Vedat Türkali, son olarak 2016 da Sarıyer Belediyesi nin düzenlediği, ilkini Yaşar Kemal in, ikincisini Zülfü Livaneli nin aldığı Beyaz Martı Edebiyat Onur Ödülü ne layık görüldü. Edebiyatın çeşitli alanlarında muntazam eserler yaratan Vedat Türkali, 29 Ağustos 2016 da aramızdan ayrıldı.

3 Vedat Türkali Mavi Karanlık

4 Ayrıntı: 912 Türkçe Edebiyat Dizisi: 36 Mavi Karanlık Vedat Türkali Son Okuma Ahmet Batmaz Vedat Türkali, 2015 Bu kitabın tüm yayım hakları Ayrıntı Yayınları'na aittir. Kapak Tasarımı Gökçe Alper Kapak Fotoğrafı Claire Arnaud/The Images Bank Getty Images Turkey Dizgi Kâni Kumanovalı Baskı ve Cilt Kayhan Matbaacılık San. ve Tic. Ltd. Şti Merkez Efendi Mah. Fazılpaşa Cad. No: 8/2 Topkapı/İstanbul Tel.: (0212) Sertifika No.: Ayrıntı Yayınları'nda Birinci Basım: Eylül 2015 İkinci Basım: Haziran 2017 Baskı Adedi 2000 ISBN Sertifika No: AYRINTI YAYINLARI Basım Dağıtım San. ve Tic. A.Ş. Hobyar Mah. Cemal Nadir Sok. No.: 3 Cağaloğlu İstanbul Tel.: (0212) Faks: (0212) & info@ayrintiyayinlari.com.tr twitter.com/ayrintiyayinevi facebook.com/ayrinti.yayinlari instagram.com/ayrintiyayinlari

5 Vedat Türkali Mavi Karanlık

6 TÜRKÇE EDEBİYAT DİZİSİ Melekler Evi Göksel Yılmaz Akhisar Düşerken Mahmut Şenol Kurumuş Nehrin Yatağında Uğur Erkman Gecedegiden Hüseyin Kıran Arıza Babaların Çatlak Kızları Ayten Kaya Görgün Zeval Nihan Taştekin Bir Zamanlar Bakırköy Tahir Musa Ceylan Önceki Çağın Akşamüstü Ömer F. Oyal Akvaryumda Ölü Bir Balık Mürselin Kurt Fevkalbeşer Sair Bey ve Suskunluğu Ömer İzgeç Laf Evi Serdar Aysev Kayıp Taşlar Asuman Bayrak Fransız Balkon Ahmet Coşkun Boşluğun Sesi Umut Dağıstan Bir Tuhaf İntikam Uğur Erkman Karsuyu Hüseyin Bul Babamın En Güzel Fotoğrafı Gönül Kıvılcım Kedi ve Ölüm Erhan Bener Acemiler Erhan Bener Capon Çayevi Mahmut Şenol Ferahlık Anına Övgü Ömer F. Oyal Benim Adım Meleklerin Hizasına Yazılıdır Hüseyin Kıran Jilet Sinan Gönül Kıvılcım Pas Celal Güngördü Kasabanın Laneti Mustafa Şahin Dalgalar Serdar Rifat Kırkoğlu Karanlıkta Körebe Mürselin Kurt Yalancı Tanıklar Kahvesi Vedat Türkali Acuka Ahmet Coşkun Haziran'da Bir Fidan Der: Levent Turhan Gümüş Özgür Ölüler Nevzat Güngör Bitti Bitti Bitmedi Vedat Türkali Birazcık Halil Hasan Sever Mükemmel Katilin Peşinde Ahmet Erözenci Liberhell Mahmut Eşitmez

7 1 N asıl sevmem bu kenti? Bu maviden yeşile güneşe boyanmış doğa, insanı küçümsemeden nerde böyle kuşatır dört yanı? Bir şu Kale olmasaydı. Ortaçağ zindan bekçisi gibi durur... Mauseleion un katilleri Hıristiyan barbarlar dikti, bizim aptallar da onardı; bir avuç para döktüler bu taştan gâvur pisliğine!.. Ne var gene sabah sabah?.. Uykuyu alamadık. Akşam biraz da fazla mı kaçırdık, ne?.. Tekne bitse de bir açılsak, yorgunluk, sinir minir kalmaz ya, teknenin de biteceği yok. Üç yüz bin daha diyorlar. Sen ona beş yüz, de... Nerden bulacağız bakalım?.. Balkona çıkıp koltuğa ilişti. Saat biri geçiyor, ezanlar başladı. Hele şu caminin müezzini... Böylesi çirkin sesli birine kim ezan okutur? Bu müezzini Makarios atamış diyordu 7

8 Nazmi, haklı! İslamlıktan soğutmak için bağırtıyorlar herifi... Karılara bak, daha dün geldiler, iki saattir kumda yatıyorlar bu güneşin altında. Toptan manyak bu kadın milleti! Kalabalık başladı gene. Acıkmışım, gidip bir şeyler yemeli... Kalkıp odaya girdi, giyindi çabucak, taranmak için musluk üstündeki aynaya bir şey soracakmış gibi yaklaştı. Kırlaşmış saçlarına, yorgun göz altlarına baktı. Sor bakalım! Kapı vuruldu yavaştan. Hah, geldiler... Kurtardın beni Rahmiciğim. İki adımda kapıyı buldu, çevirdi anahtarı. Kapıyı açınca şaşırdı birden. Merhaba... Sevinmişti. Sen miydin kız? Kumral, kırışık Tatar bakışlı, ince uzun bir kız boynuna sarıldı. Düş kırıklığına uğrattım değil mi babacığım? dedi. Kimi bekliyordun? Kızın yanaklarından öpüp kapıyı kapatırken. Herhalde seni değil, dedi gülerek. Ne vakit geldin? Biraz önce. Annem İstanbul a gitti. Mürvet geliyordu arabasıyla, haydi, dedi... Özgür de burda!.. Donuk baktı Nergis. Öyle ya, Korhan var şimdi. Aç mısın? Haydi inip bir şeyler yiyelim, hem konuşuruz... Olur. Ben daha yeni kahvaltı ettim ya... Balkon kapısından baktı. Ne güzelmiş bu oda, dedi. Kale, adalar, karşı burun... Yaaa, hele Kale!.. Doğru ya, senin sevmediğin güzel olmaz!.. Bakıp durma aynaya, yakışıklısın... Saçlarını çabucak taradı, kolundan tutup kapıya çekti kızını. Haydi, geveze, dedi, açlıktan öldüm ben... 8

9 Aşağı kata iniyorlardı ki resepsiyonda görevli komiser emeklisi elinde telefon, Sizi, Muhtar Bey, dedi gülerek... Ben mi?.. Sevinerek telefona giderken, yemek salonunu gösterdi, Sen otur Nergisciğim, dedi, bana da bir ızgara söylersin... Telefonu aldı hemen. Efendim?.. Haa sen misin? Yoo, İstanbul sandım da... Söyle... Telefondaki çın çın kadın sesi, akşama Akkonak a çağrılı olduklarını söyleyince, ilgisi arttı birden, Olur, dedi, saat beşte geliriz, Nergis de burda... Belki o da gelir... Sağ ol Fatoşçuğum.. Öptüm... Kıyıdaki masada Nergis in karşısına otururken kızın alaylı bakışına gülümsedi o da. Fatoş muş... Duymayan mı kaldı? dedi Nergis aynı alaylı gülüşle. Muhtar ın telefondaki bağırmasını mı, bir dedikodunun yaygınlığını mı vurgulamıştı? Açıklamak gereğini duymuş gibi, Ayrıldı mı onlar? dedi. Yoo, niye ayrılsınlar? Kısa bir sessizliği Muhtar bozdu. Fesat kız, dedi. Fatoş la aramızda bir şey kalmadı bizim... Rahmi yle de iyiler... Allah bozmasın. Tık tık masaya vurdu bir uğursuzluğu kovalamak için!.. Şimdi gelelim sana. Anlat bakalım... Garson salatayı, şişleri masaya koyup biraları açtı, çekildi. Nergis bardağına ağır ağır bira boşaltırken, Ne anlatayım? dedi... Yok önemli bir şey... Sınavlar? Birasını dikmeye hazırlanıyordu ki duraladı, çok mu önemli gibisine baktı babasına, Bıraktım bu yıl, dedi. Herifle hırlaşıp duruyoruz zati. Belki de dışarı gideceğim. Bir burs dalgası var... Olursa... Doktorayı verebilsem daha kolay olacaktı ya... 9

10 Gözleri kızda, ağır ağır yemeğini çiğnedi bir süre. Nergis tedirgin, başını önüne eğip de et parçalarıyla uğraşırken, Muhtar, Üç oldu, dedi yavaşça. Ne üç oldu? Aynı tedirginlikle babasına bakıyordu Nergis, Muhtar da aynı durgunlukta, Yalanların, dedi. Yarım saat olmadan üçüncü yalanın bu... Nergis gülmeye vurdu ya, bozulmuştu. Bir süre bakıştılar babasıyla. Daha ilk soruda adamları bir dövmediğin kalmış. Nergis boş verir gibi tabağındaki etine döndü gene. İyi etmişim, dedi. Doktora sınavına girdim ben, itler parçalasın diye gitmedik. Sinirli bir sessizlikten sonra, gene gülerek baktı babasına, Her yerde de kulağın var, dedi. Saadettin Bey mi yetiştirdi? Muhtar da gülümsedi, Nergis DEREN in, benim kızım olduğunu bilen bir Saadettin mi var? Ses çıkarmadı Nergis. Muhtar sürdürdü, Sen unutuyorsun diye başkaları da mı unutacak benim kızım olduğunu? dedi. Saçmalama, dedi Nergis. Benim unuttuğumu nerden çıkarıyorsun? Onurlanmıştı; üstelemekten çekinir gibi sustu Muhtar. Ters bir söz eder şimdi... Öteki yalanlarım? Onları da sen açıkla!.. Nergis güldü. Buzlu bira bardağını yarıya yakın içip masaya bıraktı. Korhan la geldik, dedi. Mürvet in arabasıyla ya... En kötüsü de bu dördüncü yalanmış. Kızacak gibi baktı Nergis, Ne yapalım, dedi, sen başlattın beni yalana... Kötü oluyor yalanlarım!.. 10

11 Muhtar kızarır gibiydi, toparlandı, gülümsemeye vurdu. Hoşlanmazdı Korhan dan. Soğuk oğlan. İyice bozuk bu kız, kötü saldırdı... Aldırmazdı takılmalarıma. İlk kez başıma kakıyor yıllar önceki bir olayı. On dördünde var yoktu o sıra. Muhtar ı, Berrin le sandalda sevişirlerken yakalamıştı Gökova da; Jale den, annesinden saklamış, kuşkusunu da ustaca bir yalanla önlemişti. Annen de İzmir e gitti, değil mi? Nergis kalan birayı, köpürterek şişeden bardağa boşaltırken soğukça bir sesle, Evet, dedi, İzmir e gitti, İstanbul a değil. Çeşme ye, Ferhat a... Evet, Çeşme ye, Ferhat a... Yıllar olmuş, kopmuşsunuz; Jale Hanım ın dedikodusunu bırakamıyorsun bir türlü... Aynı soğuk, sert sesle, Çok umrumdaydı, dedi Muhtar. Yalana ne gerek var sadece?.. İçimden İstanbul demek geldi birden. Alışkanlık. Yalana bulaşmışız bir kez!.. Alaylı, acımasız baktı babasına, gülmeye başladı, Bayılıyorum size, dedi. Merak etme, o da senden beter... Geberiyorsunuz birbiriniz için ya, dünyada birleştirmeyeceğim sizi. Çıra gibi yanıp tutuşun böyle... Kahkahalarla gülmeye başlamıştı. Muhtar da gülmeye vurdu. Aptal! dedi. Birleşecekmişim!.. Tanrı korusun!.. Dünyayı sen yönetiyorsun zaten!.. Bir sessizlik oldu, konuyu değiştirmekle sürdürmek arası, Şu tekne bir bitse, dedi Muhtar, birleşecek başka şeyim kalmadı benim... Denizle evleneceğim artık!.. Tekne, deniz, balık... Bıkarsın... Bunca yıl bıkmadım da... Bunca yıl gelip gittin, yılda üç beş ay... 11

12 Gençtik... Gelip gitmeyle yitirecek vaktim yok artık. Yerleşeceğim buraya. Emekliliğim de ekimde zaten... Bıktım büyük kentten... İstanbul dan da mı? İstanbul dan da... İnanmamış gibi baktı Nergis, ses çıkarmadı. Yemekleri bittiğinde konuşacak şeyleri de tükenmiş gibiydi. Nergis uzunca kalmayı düşünüyordu. Mürvet dönecekmiş, evi ona bırakıyormuş. Korhan mı? O da bir süre kalacak... Muhtar ın tekneyi bitirmekten başka düşüncesi yok. Yazıhaneyi Selami ye, ortağı avukata bırakmış eylül sonuna dek... Sonra da... Lokantadan daracık sokağa indiklerinde, Hadi benim tekneye bir bakalım, dedi Muhtar. Ustanın aldırmazlığından, çalışanların tembelliğinden yalandı. Başında durmasa daha kırk yıl bitmez bu tekne. Nergis, bu küçük kentte yıllardır duyduğu bu tür sözlerin alışkanlığıyla gülümseyerek dinliyordu. Biraz bulut görseler, Böön hava gış deyip işe gelmezmiş yapılardaki işçiler... Yol boyu birkaç kez Oooooo! larla, yerli, yabancı tanıdık karşılaşmalarından, çoğuyla sarılıp öpüşerek görüşme dileklerinden sonra bir ara sokağa sapıp Kale nin yanındaki kıyıda, kızakta bekleyen tekneye vardılar. Bir iki tekne daha vardı kızakta, bitmişe en yakını buydu. Motoru falan takılmış ya, daha epeyi işi vardı belli ki. Usta yemeğe gitmişti. Bu saatte, herkes lokantalarda, evlerinde. Kimi çoktan öğle uykusuna yattı... Muhtar tekneyi gösterdi başıyla, Görmek ister misin? dedi... Yoo, dedi Nergis. Gidip yatayım biraz. Çok sıcak. Sen de yorgun görünüyorsun. Daha burdayız. Tam bir şey diyecekti ki Muhtar ın gözü, kıyıya açılan arka kapıdan demircideki birine takıldı, duraladı. İbraam değil mi bu? Yürüdü işyerine; matkaplar, presler, bıçaklar, kocaman çelik örs, kaynak makinesi, bütün işyerini denetleyen bir bekçi gibi 12

13 köşeye kurulmuş isli körük, elindeki eğeyi bir demir parçasına sürterek karanlık işyerinin sessizliğini bozan, rengi karaya dönmüş mavi tulumlu bir de oğlan vardı içerde. Yeni terlemiş bıyıkları, yeşil gözleri, koyu kestane saçlarıyla güzel, delikanlı bir yüz, kapıdan bakan Muhtar ı görünce bir gülümsemeyle ışıdı. Eğeyi bırakıp yaklaştı. Merhaba İbraam... Hoş geldin ağbem... Arkadan yaklaşan Nergis i görünce gizlemeye çalıştığı sıkılgan bir sevinçle baktı, Sen de hoş geldin abla, dedi... Hoş bulduk... Muhtar, Nergis in bir şeyler demesini önler gibi, Ne oldu? dedi. Sen Malik Bey e gitmemiş miydin? Fabrikaya... Gittimdi... Eeee?.. İbrahim söylemekle söylememek arası durdu bir, kızarır gibi oldu. Döndük işte, dedi. Muhtar üsteledi, Ne oldu? Bir şey mi oldu? Eh işte, deyip duraladı İbrahim; gülmeye çalıştı. Muhtar ın soru dolu bakışlarıyla bir süre ikircikli kaldı, sonra dikeldi, kesin bir karar bildirir gibi, Bize göre değil, dedi. Daha bir şeyler bekleyen Muhtar a bakıp durdu öylece. Yahu, Malik Bey iyi adamdır, dedi Muhtar. Seni de pek sevmişti... Onun fabrikalarında sen, çok iyi bir gelecek... İyi adam Malik Bey... Kötü demedik ağbem... Sağlık olsun... Kesip atması uyarı oldu Muhtar için de, geriler gibi gülümsedi. Sağlık olsun canım, dedi... Neyse... Şimdi burdasın?.. 13

14 Burdayız, dedi. İşyerini gösterdi şöyle bir. E, görüşürüz... Güle güle... İkindiyin uğrayacağım. Hadi eyvallah... Sağ olun... Güle güle... Gözleri Nergis e kaydı yavaşça, Nergis in gülümseyerek başıyla verdiği selamı nasıl karşılayacağını bilemeden işine döndü. Suskun yürüyüp sokağı bulduklarında Muhtar Bey, hece sonlarındaki k sesini yutan yerli ağzını daha da abartarak, Mali Bey iyi adam!.. dedi. Pis tembel bok... Şu turizm olmasa yemeğe e me bulamazsınız miskin herifler... Ekmek sözünü yerli ağızla söylemesine Nergis gülünce tutamadı, o da güldü. Oysa Malik Bey neler düşünüyordu bunun için. Kafasız... Nergis in sessizliğiyle aymış gibi baktı alaylı bir ciddilikle, Bağışla, unuttum, dedi. İbraam emekçi kardeşimiz, Malik Bey gibi sömürgen bir fabrikatöre karşı... Ancak bizim gibi oportünist küçük burjuvaların anlayamayacağı... Nergis yavaşça kesti, Kavga istiyorsun galiba!.. Ürkerek toparlanmış gibi, Tanrı korusun, dedi Muhtar. Koca üniversite baş edemiyor sizinle... Durup elini uzattı babasına. Çok sıcak, dedi. Gidip biraz yatmak istiyorum. Akşama da Akkonak ta... Sevindim, dedi Muhtar. Geleceksin!.. Geleceğim, dedi Nergis. Belki Korhan da gelir. Git sen de yat, çok yorgun görünüyorsun. Moralimi bozamazsın, dedi Muhtar. Aslan gibiyim. Büyük kentin pisliği var üstümde. Üç gün sonra görürsün... Uzanıp yanaklarından öptü kızını, el sallayıp yürüdü. Nergis haklı, yorgunum. Şu yalınayak giydiğim şipitik sandaletler, 14

15 keten pantolon, şilebezi gömlek bile ağır geliyor. Sıcaktan. Güneş tepede, baksana. Beş yüz bini bulmanın bir yolu arka koydaki arsayı satmak. O da akıl işi değil. Arsalar gün günden bindiriyor. Tekne için elden çıkarmak enayilik. Buraya yerleşeceksem bir kulübem olmalı. Yaş da elliyi... Daha kırk dokuz... Ah, Nergis yaşında olsaydım. O zaman da Nergis olmazdı. Olmasın... Nasıl dilim varır be. Çok seviyordu Nergis i. Nefretlerle, kızgınlıklarla, yüreğinin ta içinden bağlılıklarla karmakarışık bir şey... Petrolün topraktan çıkarılışı üstüne bir film görürken Nergis i anımsadığını unutmuyordu hiç. Kapkara, çamurla karışık yer-yağ ağırca akarken spiker, İşte uçaklarımızı bulutların üstüne çıkaran, arabalarımızı yüzlerce kilometre coşkuyla koşturan güç bu karanlık sıvıda... demişti. Daha doğrusu eskidendi bu duygusu. Arınmış, süzülmüştü artık bu sıvı; çoğu kez hayranlığa dönüşen çekingen bir sevgi kalmıştı. Ama ne kadar güç olmuştu bu süzülüp arınma. Biliyordu, dertlerin kaynağı karısıyla kendisiydi aslında. Kızın ne suçu var? İstanbul da Hukuk u bitirip de evlendiklerinde Jale, Güzel Sanatlar Akademisi, Resim Bölümü ndeydi daha. Seramikle uğraşıyordu. Bir diploma da alamadı ya... Bu konuda da beni suçlar: Evlenmekte acele etmişiz! Sanki yalnız benim isteğimle oldu. Neyse on yedi yıl sürdürdük gene de; sürdürmekse... Ayrılalı dokuz yıl oldu demek. Ayrılmayı isteyen Jale oldu görünürde. Genç kızı varmış; her önüne gelen kadınla yatan böyle bir ahlaksızla daha fazla birlikte olamazmış. Aslında onları ayıran Nergis ti; öyle değil, basbayağı baskıyla yapmıştı o işi. Annesiyle babasının, kendini bildi bileli, önce korkuyla, sonra gözyaşlarıyla, sonra da alayla seyrettiği bitmez tükenmez kavgalarından kurtulmanın tek yolu olarak gördüğü için boşanmalarını ikisine de zorla dayattı denebilirdi. Başlarda babasını suçlu bulurdu; bütün yaygarası içinde annesinin de ne cevizler, ne fındıklar kırdığını öğrenmiş olmalı ki babasına sokulmaya başladı. Muhtar Bey kızındaki bu değişikliğin nedenlerini sezdi sezmedi, boşanma işi çıktı ortaya. Hem de Jale den geldi. Daha 15

16 önceleri bu konuda hep direten Jale den!.. Neyse, Allah razı olsun kim yaptıysa... Ağzı çok sıkıydı Nergis in. Muhtar Bey, Jale nin Ferhat la ilişkisini kızının da bildiğini, ancak karısıyla ayrıldıktan sonra öğrenmişti. Çok zekiydi bu kız, daha parmak kadarken kavramadığı bir şeyimiz kalmamıştı; huysuzlukları, edepsizlikleri, sırasında etmediğini komaması, açıklarımızı iyi biliyordu da ondan. Biz de onu eğitip adam edeceğiz diye... Aslında o bizi adam etti! Bana mı benzer daha çok, annesine mi? İyi ki başka çocuk yapmadık. Benden olacağına güvensem isterdim belki de! Bunun senden olduğuna... Yoo, onda kuşkum yok. Vakti, saati her şeyi tam hesabıyla oldu. Çekik Tatar gözlerine baksana... Daha buraya dadanmamıştık o zamanlar!.. Ne olduysa bu kentte oldu bize... Boşuna bedroom dememişler buraya!.. Bak, ev işini Nergis e söyleseydim iyiydi. Onun kolu kanadı geniştir. Aylarca bu otelde kalmaya param yetmez. Birine takılmadan çıkıp yatayım biraz. 16