ANADOLU ÇANAKKALE GEÇİLMEZ. Gazetesi NE MUTLU TÜRK`ÜM DİYENE. 18 Mart Çanakkale Zaferi

Transkript

1 ANADOLU YIL :1 SAYI :2 Gazetesi Pazartesi ÇANAKKALE GEÇİLMEZ Bu yüce ve büyük savaş bir ülkenin damarlarındaki vatan sevgisini gösteren ve tarihe "Çanakkale geçilmez" diye not düşülmesini sağlamış büyük bir zaferdir. Düşman donanmaları eğer Çanakkale'yi geçecek olurlarsa 1.Dünya Savaş`ını daha hızlı kazanacaklarını ve her şeyin son bulacağını biliyorlardı. Hatta yapılan planlarda Çanakkale Boğazının 2 saat içinde fethedileceğini not düşmüşlerdi kendi dokümanlarına. Fakat bilmiyorlardı. Bu vatan için savaşmaya değil ölmeye gelmiş olan bir Türk milletinin var olduğunu. Anadolu kadınının kimi oğlunun eline, kimi oğlunun saçına kına yakarak göndermişti savaşa. Ve eklemişlerdi '' Ben oğlumu bu vatana kurban olsun diye gönderdim, benim bir oğlum ölür bin oğlum doğar'' diye. Ulu önder Mustafa Kemal ATATÜRK ve askerleri bir an bile olsun dönmeyi düşünmediler. Mustafa Kemal ATATÜRK askerlerine bu yüzden şöyle emir verdi ''Ben size taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum! Biz ölünceye kadar geçecek zaman zarfında yerimize başka kuvvetler ve kumandanlar geçebilir.'' İşte bir millet elinde silahı olmasa da, düşmana atacak mermisi olmasa da yüreğinde vatan sevgisi ve geride bıraktıklarının güvenliği için ruhunu ve canını ortaya koyarak böyle savaştı ve düşman kuvvetlerini bu Boğaz`dan yani yabancılar toprak parçası derken biz Vatan adını veriyoruz. Mustafa Kemal ATATÜRK belkide kurduğu şu cümleler ile bizim nasıl bir millet olduğumuzu ve dünyaya nasıl ders verdiğimizi bir kez da göstermiş oldu. İşte Çanakkale'de ölen yabancı askerler işin Mustafa Kemal ATATÜRKÜN kurduğu cümleler '' Şimdi dost bir ülkenin topraklarında yatıyorsunuz. Huzur içinde uyuyun. Bizim için Mehmetler ile Jonny'ler arasında bir fark yok" dediğini ve yabancı şehitlerin annelerine de "Oğullarını uzak ülkelerden buraya gönderen anneler siz de gözyaşlarınızı silin. Oğullarınız şimdi bizim bağrımızda huzur içinde yatıyor. Canlarını bu ülkede kaybederek, onlar artık bizim de Çanakkale'den geçirmedi. Biz böyle bir neslin devamıyız. Bu yüzdendir ki bu vatan evlatlarımız oldu'' demiştir. İşte biz toprağının her bir parçasına âşık doğar Türk çocukları. Ve hiçbir zaman unutmazlar böyle bir neslin torunlarıyız. Bunu sakın unutmayın ve unutturmayın. atalarının kanları ile bu toprakların sulandığını. Bu yüzden üstüne bastığımız şeye Derleyen : Tolga GÖKÇE 11-C ÇANAKKALE RUHU Tarihin şahit olduğu en büyük destanlardandır Çanakkale Savaşı Türk'ün şanlı tarihi zaten destanlarla kaplıdır da Çanakkale bir başkadır. Milletimizin canına can ruhuna ruh kattığı bir destandır Bu ruh öyle bir ruhtur ki; yokluk ile yedi düvele ders vermektir. Çanakkale ruhu, inancını, gücüne katarak o devasa donanmayı Boğaz'ın sularına gömmektir. Türk'e kefen biçenlere dünya durdukça Türk Milletinin varlığını sonsuza dek sürdüreceğinin en önemli belgesidir Bu ruhla şekillenen, bu ruhla yaşayan bedenler şüphesiz ki Çanakkale' ye vardığında, Anadolu'nun mert, cesur, imanlı ve koyun koyuna yatan şehitlerini gördükçe her biri kendilerini onlardan biriymiş gibi hisseder. Onlar, şehitlerimizin kanıyla sulanmış tepelerden ufka baktığında Çanakkale Zaferi'nin Büyük Kumandanı, liderimiz M.Kemal Atatürk' le bir kez daha gurur duyar.. Kendini 276 kiloluk top mermisini kaldıran Seyit Onbaşı gibi bu topraklar için, bizler için, şehadet şerbetini içen isimsiz binlerce kahraman, kendini, o kınalı kuzular gibi hisseder. Tarihin o muazzam kahramanlarının şehitliklerinde onlara dualarını, minnet duygularını gönderirken huzur bulur. Onun içindir ki Çanakkale'yi dinlemek, okumak, anlatmak başka bir duygudur, gidip görüp yaşamak, o ruhu iliklerimize kadar hissetmek, bambaşka bir duygudur. Çanakkale destanı, aynı zamanda insanlık dersleriyle de dolu bir destandır. O ateş çemberi içinde, ölüm kalım harbinde bile Mehmetçik, şefkat ve merhamet kanatlarını hep açık tutmuştur. General Guro, bakın bunu ne güzel de anlatmış anılarında. Bir gün diyor, bir taarruz sonrası cepheyi dolaşıyordum.yaralı bir Fransız subayını gördüm ve elini sıkmak istedim. Elimi sıkmadı ve " Benim değil, şu Türk subayının elini sıkınız, o olmasaydı ben şimdi ölmüştüm" diyerek ilerde baygın yatan Türk subayını gösterdi. Sebebini sordum, subay şöyle devam etti: "İkimiz de ağır yaralı idik. O, kendi yarasına aldırmadan sargı paketini çıkardı ve benim şaşkın bakışlarım arasında boynumdaki yarayı sardı. Rica ederim, yalvarırım onu kurtarınız."general çok meraklanır, acaba bu Mehmetçik neden kendi yarasına bakmamış da, düşmanını tedaviye çalışmış. Merakını yenemeyip işin aslını soruşturur ve şunları öğrenir. O Fransız subayı yaralanmıştır. Bir kenara çekilir, elini cebine atar ve cebinden cüzdanını çıkarır. Cüzdanın içinden yaşlı bir kadın fotoğrafı çıkarıp, bakar, bakar, sonra öper, yüzüne gözüne sürer Mehmetçik, onun annesi olduğunu tahmin etmiş ve demiştir ki: " Beni bekleyen ne annem var, ne de babam.. Ben ölsem arkamdan ağlayan kimse olmaz Ama bu arkadaşın onu bekleyen bir annesi var. Bari o sağlığına ve annesine kavuşsun " Bu vesileyle Çanakkale ruhunu, en üst düzeyde yaşadığımız bu günlerde başta büyük Kumandan büyük devlet adamı M. Kemal Atatürk olmak üzere onları ve bu güne kadar kutsal ''Vatan Toprakları'' için şehit olan tüm şehitlerimizi minnet ve şükranla anıyorum. Onlara büyük vatan şairimiz M. Akif ERSOY'un şu dizelerini gönderirken ruhları şad olsun diyorum. Ey şehid oğlu şehid isteme benden makber Sana âgûşunu açmış duruyor Peygamber. Bülent BİRDAL İlçe Milli Eğitim Müdürü YAŞANMIŞ HATIRALAR ``SAĞ KOLUMU KAYBETTİM AMA SOL KOLUM VAR`` Seddülbahir ve C o n k b a y ı r ' ı n b ü y ü k kahramanlarından biride Bombacı Mehmet Çavuş 'tu. Bu kahraman Anadolu çocuğu,ingilizlerin siperlerimize fırlattığı el bombalarını korkusuzca hemen yakalar,karşı tarafa fırlatır ve zararını kendilerine dokundururdu. İngilizler bunu anlamış olacaklar ki bombaları bir kaç sayı saydıktan sonra fırlatarak Mehmet Çavuş 'un iadesini önlemeye çalışmışlardı. İşte böyle bir bomba Mehmet Çavuş 'un elinde patlayarak sağ elinin bileğinden kopmasına sebep olmuştu. Bu yiğit delikanlı vazife şuuruyla hastahaneden tabur kumandanına yazdığı mektupta şöyle diyordu: "Sağ kolumu kaybettim, zarar yok,sol kolum var. Onunla da pekala iş görebilirim. Beni müteessir eden, kıtama iltihak edip düşmanla çarpışmama mani olan şey, yaramın henüz kapanmamış olmasıdır. Hastahaneden kurtularak halen harbe iştirak edemediğim için beni mazur görünüz,affedeniz muhterem kumandanım.." Derleyen: Fatih BÖYÜKBAŞ 10 -A 18 Mart Çanakkale Zaferi Siz hiç Çanakkale'ye gittiniz mi? Denizin o kan kokan kırmızısına dalıp o maviliğe kırmızı hüznü salan şehitlerimizi düşündünüz mü? Ya da gecenin bir yarısında Karanlığın içinden gelen vatanı uğruna hayatını veren insanların sesini duydunuz mu? ben duydum. İçinizde öyle derin fırtınalar kopuyor ki; gözlerinize anlamını bilmediğiniz çiğ taneleri düşüyor. Belki ağlıyor belki kahroluyorsunuz ama o her adım atışında üstlerine bombalar kurşunlar şarapnel parçaları yağan şehitleri düşündüğünüzde yüreğiniz bir parça daha eriyor. Neden bu kadar acı sözler düşüyor dudağımdan kalemime? Eğer o savaşta o yiğitler göğüs gerip o kurşunlara yüreklerinden kocaman surlar örüp kazanmasalardı o savaşı o zaman işte o zaman bizde olmazdık. Belki ayrı ayrı devletlerin himayeleri altına girip bugünkü hürriyet özgürlüğü yakalayamazdık; çünkü Çanakkale Türkiye'nin geçiş noktası. Çanakkale'nin elimizden alındığını düşünsenize! Tanımadığımız insanların Türk topraklarını kazanması ve özgürce '' burası benim '' dediğini. Onlarca Türk'ün vatan dedelerimizin atalarımızın ve sırtında kurşun taşıyan eşlerine yavrularına ve en önemlisi vatanına bir parça yardımı bulunmasını isteyen o analarımızın kanlarıyla sulanmış topraklarımızın bir başkasına ait olmasını... Düşünmesi bile korkunç! İnsanın içine en derinden kurşunlar yağıyor sanki. Yüreğim bir nebze daha parçalanıyor içimde. Kendi kendimi diyorum ki:''o savaşta mağlup olsaydık şimdi bu bağımsız topraklar bizim olur muydu? Kendi vatanımıza emanet toprakların üstünde yürümez miydik? Düşmanlarımız önce Çanakkale'yi sonra Devamı Sayfa 3`de İstanbul'u ve sonra... Derleyen : MUSTAFA KIRLI 10/C NE MUTLU TÜRK`ÜM DİYENE

2 Sayfa : 2 Çanakkale Şehitlerine Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyâda eşi? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi. -Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'yaKaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde-gösterdiği vahşetle 'bu: bir Avrupalı Dedirir-Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi! Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer. Yedi iklimi cihânın duruyor karşında, Avusturalya'yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk: Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ... Hani, tâuna da züldür bu rezil istilâ! Ah o yirminci asır yok mu, o mahlûk-i asil, Ne kadar gözdesi mevcûd ise hakkıyle, sefil, Kustu Mehmedciğin aylarca durup karşısına; Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına. Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz... Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz. Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb, Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb. Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı; Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı; Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin. Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam, Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam. Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer; O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer... Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak, Boşanır sırtlara vâdilere, sağnak sağnak. Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller, Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller. Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere, Sürü halinde gezerken sayısız teyyâre. Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler! Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından; Alınır kal'â mı göğsündeki kat kat iman? Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm? Çünkü te'sis-i İlahi o metin istihkâm. Sarılır, indirilir mevki-i müstahkemler, Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer; Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedi serhaddi; 'O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme' dedi. Asım'ın nesli...diyordum ya...nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek. Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar... O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar, Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi... Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın? 'Gömelim gel seni tarihe' desem, sığmazsın. Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb... Seni ancak ebediyyetler eder istiâb. 'Bu, taşındır' diyerek Kâ'be'yi diksem başına; Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına; Sonra gök kubbeyi alsam da, ridâ namıyle, Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle; Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan, Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan; Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına, Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına, Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem; Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem; Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana... Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana. Sen ki, son ehl-i salibin kırarak savletini, Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i, Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran... Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın; Sen ki, rûhunla beraber gezer ecrâmı adın; Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın...heyhât, Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât... Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber. Mehmet Akif Ersoy AHMED İZZET EFENDİ Çal müftüsü. Millî mücâdele mücâhidlerinden. Denizli'nin Çal ilçesine bağlı Süller köyünde doğdu (H.1372) yılında vefât etti. Küçük yaştan îtibâren ilim tahsîline başladı. Önce köyünde, sonra da Denizli'de ilim tahsîline devâm etti. Bu yıllara dâir hayâtı hakkında fazla mâlumat yoktur. Onun hakkında bilinenler daha çok Anadolu'nun işgâli yıllarına âittir. 14 Mayıs 1919'da İzmir'in işgâli ile memleketin acılar içine düştüğü yıllarda Ahmed İzzet Efendi Çal'da müftü olarak vazîfe yapmaktaydı. Halkın ne yapacağını şaşırdığı o karanlık günlerde pekçok defâ Çarşı Câmii şerîfinde, hükûmet önündeki meydanda dînî nutuklar söyledi. Halkı mukâvemete teşvik etti. Kendisine gelenleri ümitsizliğe kapılmadan teşkilâtlanmaya sevketti. Kaymakam Fazlı Güleç ise; "Müftü Efendi, şer'an üzerine düşen vazîfeyi yapmıştır. Bu bâbta benim de hakk-ı kelâmım vardır. Beni dinlerseniz ordularımız dağılmış, silâhı elinden alınmıştır. Askerlerimiz cepheleri bırakmıştır. Bu sebeple Müftü Efendinin söylediklerini yapmak, düşmanı gazaplandırmaktan, neticede ise onların ayakları altında perişân olmaktan başka bir işe yaramayacaktır." diye ona karşı çıkıyordu. Bunlara karşılık Ahmed İzzet Efendi kendi ifâdesiyle sözlerini şöyle nakletmektedir: Gözlerimiz görerek, bedenimizde can varken, kendimizi ve mukaddesatımızı düşmanın yed-i habîsine, kirli eline terk ve vatana ayak basmalarına tahammül edemeyeceğimizi, behemehal müdâfaa tertibâtı almamız lâzım geldiğini, silâhsız ve vâsıtasız da olsa düşmana karşı koymaklığımızı, evvela bizleri sonra evlâd-ü iyalimizi şehîd etmeden memleketimize düşman giremeyeceğini, hattâ hepimizi şehîd etseler bile, Allahü teâlânın izni olmadan düşmanın bu topraklara ayak basmasının mümkün olamayacağını söyledim. Ancak fikir birliği tam hâsıl olmadığı için bu hareket bir müddet için netîcesiz kaldı. Ahmed İzzet Efendi kendi köyü olan Süller'e gitti. Bu sıradaki hâlini ise şöyle anlatmaktadır: Bir müddet köyümde kaldım. Burada kendi kendimi hesâba çektim. Kalbim bana; "Bu bapta sen haklısın, ısrar et, cenâb-ı Hakk'ın vâdi yerini bulacaktır." diyordu. Ahmed İzzet Efendi bundan sonra fiilen düşmana karşı koyma hareketine katıldı. Önce Ali Kurt köyüne gitti. Burada kişilik bir çeteye sâhib olan Dede Efe'yi düşman üzerine harekete geçmeye iknâ etti. Buradan Denizli'ye geldi. Müftü Ahmed Hulûsi Efendiyi görerek kendisine fikirlerini anlattı. Ahmed Hulûsi Efendi çok memnun olarak kendisini tebrik etti. Sonra mutasarrıf Fâik Öztırak'la görüştü. Faik Beyin; "Çâresiz vaziyetteyiz. Böyle bir durumda bir kaymakam, bir mutasarrıf ve bir vâli ne yapabilir?" sözleri üzerine fevkalâde celallenen Ahmed İzzet Efendi; "Fâik Bey! Kaymakamlık, mutasarrıflık ve vâlilik, milletle kâimdir. Millet cayır cayır yanmaya başladı. Biz buna seyirci kalamayız. Ne yapacaksanız yapınız. Ben kudretim nisbetinde bu uğurda bir vazîfe almaya geldim." cevâbını verdi. Ahmed İzzet Efendi bundan sonra düzenli birlikler kuruluncaya kadar teşkil ettiği milis kuvvetleriyle bizzat savaşlara katıldı. Ahmed Hulûsi Efendi ve Demirci Mehmed Efe ile birlikte hareket etti. Yunanlılara ağır kayıplar verdirdi. Elinde tüfek olduğu hâlde birliklerinin en önünde çarpışmalara iştirak etti. Namaz vakitlerinde emrindekilere namazı kıldırıyor sonra yine en önde ileri atılıyordu. Bu hâli ile bölge halkının gönlünde taht kurdu. Yediden yetmişe herkesin sevgisini, saygısını kazandı. Bu savaş esnâsında Ahmed İzzet Efendinin köyü de yağma ve tahrib edilenler arasındaydı. Köyü basan işgâl birlikleri Ahmed İzzet Efendiyi aramışlar, bulamayınca evleri ve değirmenlerini ateşe vermişlerdi. İşgâlin kalkmasından sonra mahallî hükümet Ahmed İzzet Efendinin zararını on bin altın olarak tespit etti. Bu vakâyı haber aldığı zaman Ahmed İzzet Efendi şöyle demiştir: "Bu kadar serveti ve hattâ cânı fedâ etmeden dâvâyı tahakkuk ettirmek ve Allahü teâlâya tam kulluk etmiş olmak mümkün değildir. Önemli olan vatan ve milletimizin, nâmus ve mukaddesâtımızın kurtulmuş olmasıdır." Ahmed İzzet Efendi, Kurtuluş Savaşının kazanılmasından sonra ömrünü büyük bir tevâzu ve ferâgat hissi içinde yaşayarak geçirdi. Muhitinin ve çevresinin fakir insanlarına karşı bütün varlığını sarfederek hizmete koştu. Yardımlarıyla birçok kâbiliyetli gencin, okuyup yetişmesini sağladı yılında ebedî âleme göçtü. 1) Sarıklı Mücâhidler; s ) Millî Mücâdelede Denizli, Isparta ve Burdur Sancakları; s.67,91,92,124 Derleyen : Emrah TOP 12-A ÇANAKKALE DESTANI Çanakkale Savaşı, Türk milletinin emperyalist devletler karşısında verdiği bir destan mücadelesidir;var olma, sömürge olmama mücadelesidir. Millet olma, bir olma şuurunun somutlaştığı yerdir, Atalarından emanet bırakılan bu toprakların ilelebet bize aittir fikrinin kanla yazıldığı yerdir, Yüce Allah, şehitler için :''Onlara ölü demeyiniz, onlar diridir, siz bilemezsiniz.''diyor. Türk milleti bu inançla cepheye koşup şehitlik makamına ulaştığı yerdir, Vatan,devlet, bayrak Türk milleti için kutsal değerlerdir. Bilir ki, bunlar olmayınca kendisi var olamaz. Vatan,namus,din için nice genç,ihtiyar, kadın, erkeğin canını verdiği yerdir, Batılı emperyalistler, en modern silahlarını Türk milleti üzerinde, Çanakkale'de denedi.''hasta Osmanlı''yı yenip Orta Asya'ya süreceklerini, ya da sömürge yapacaklarını düşünüyorlardı.ayşelerin,mehmetlerin, ''MUSTAFALARIN'' bayraklaştığı yerdir, Akif, sömürgeci Batı'nın askerlerini :''Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela''diye tarif eder.dünyanın dört bir tarafından topladıkları askerlerle çullandılar Boğaz'a.Her Türk insanının bir kale olup düşmana,geçit vermediği yerdir, Batı, medeniyetini silah zoruyla başka milletlere dayatıyor.amaç, onların yer altı ve yer üstü zenginliklerine el koyarak sömürmek ve onları asimile etmek.bunu, dünyanın birçok ülkesinde yaptılar.yapmaya devam ediyorlar.aynı oyunu Çanakkale'de denemek istediler.merhamet, adalet üstüne kurulmuş bir medeniyetin insanları olan Türk milleti, bu oyunu Çanakkale'de bozdu. Bu millet, beş bin yıllık bir tarihi,şanlı bir geçmişi, köklü bir medeniyeti olduğunu, Batılı emperyalistlerin yüzüne tokat gibi vurduğu yerdir, Ulu Hakan cennet mekan Abdülhamit, Çanakkale Boğazı'nın en dar yerine siperler yaptırırken:''bir gün buradan, denizden gelecekler.'' diyordu. Haklı çıktı, Ulu Hakan.Geldiler.Ancak bilmiyorlardı ki, gücünü Allah'tan ve Hz. Muhammed'den alan bu necip millet, canını verir, vatanının bir karışına düşman çizmesini asla değdirmezdi.düşman askerlerinin ayak bastığı bu kutsal topraklardan, sökülüp atıldıkları yerdir, Niçin Çanakkale'de savaştığını bilmeden gelenlere de merhametini esirgemeyen bir millettir, Türk milleti.büyük komutan Mustafa Kemal:''Onlar, bu topraklarda artık bizim misafirimizdir.'' diyerek Türk'ün üstün karakterini, ortaya koymuştur. Mazlumlara,sömürge milletlere örnek olup özürlük meşalesinin yakıldığı yerdir, İki yüz elli bin insanımız, Çanakkale toprağında şehit düştü. Bir fidan gibi bu toprağın bağrına düşenler, makamlarında ebedi uyurken, emanet, emin ellerde ilelebet yaşayacaktır.batı'ya, ezelden beri hür yaşamış bu millet,sömürge olamaz, mesajının verildiği yerdir, Türk milleti, 18 Mart'ı unutmayacak.her ferdi Çanakkale ruhuyla yaşayacak, geleceğe bu ruhla koşacak.geleceğin Büyük Türkiye'si, bu ruhla korunacak ve yaşatılacaktır. NECMİ KILIÇ ( Çal Anadolu Lisesi Edb.Öğrt.) Çanakkale Zaferi, Türk askerinin ruh kudretini gösteren şayanı hayret ve tebrik bir misaldir. Emin olmalısınız ki, Çanakkale Muharebelerini kazandıran bu yüksek ruhtur.

3 Sayfa : 3 KINALI HASAN Hasan, Yozgat ilinin Sorgun kazasına bağlı Kara Yakuplar Köyünden Daha bıyıkları terlememiş bu delikanlı, kendisi gibi gencecik arkadaşları ile beraber yayan yapıldak yürüyerek Yozgat'tan çıkıp Çanakkale'ye ulaşmışlar. Burada 64. Piyade Alayı, 1. Tabur, 2. Bölüğe intisap edip çakı gibi Mehmetçik olmuşlar. Zaten taburlar, alaylar Çanakkale'de eriyip bittiği için cepheye gelen gönüllülere şiddetle ihtiyaç vardır. İkinci bölüğün komutanı Yüzbaşı Sırrı Bey, askerlerini savaşa hazırlamak için onların talimlerinden boş kalan istirahat anlarında onlarla tanışıp konuşmaya başlardı. Böyle bir vakitte Yüzbaşı Sırrı Bey, Yozgatlı Hasan'la da tanıştı. Hasan'ın başındaki kına Sırrı Bey'in dikkatini çekti. Cepheye gelen askerlerin sağ ellerinde, sağ elinin üç parmağında ya da sağ ayağının parmaklarında kına görmeye alışıktı Sırrı Bey ama baştaki kınayı ilk defa görüyordu. Hasan'a bunun mânâsının ne olduğunu sorduğunda Hasan utandı, üzüldü ve dedi ki komutanına: -Komutanım, buraya geleceğim vakit anam yaktı bu kınayı. Ben de niye diye sormadım. Sırrı Bey: -Öyleyse bir mektup yaz da sor bakalım, biz de öğrenmiş olalım. Hasan: -Ben yazı yazmasını bilmem ki komutanım. Sırrı Bey: -Öyleyse sen söyle bölük yazıcısı yazsın köyüne, bakalım ne cevap gelecek? Hasan: -Baş üstüne komutanım. Bir istirahat anında bölük yazıcısı Hasan'ın yanına gelir. Hasan söyler, o yazar. Selam kelamdan sonra Hasan, bulunduğu yerin güzelliğinden, çiçeklerin kokusundan, arkadaşlarının dostluğundan, komutanının tatlı dilinden bahsettikten sonra, konuyu kınaya getirir. -Anacığım, kumandanım saçımdaki kınayı sordu, ben bilemedim. Arkadaşlarımın arasında mahcup oldum. Kardeşlerimi askere gönderirken sakın onların saçlarını kınalama. Onlar benim gibi mahcup olmasınlar. Kınanın bir mânâsı varsa bildir de kumandanıma söyleyeyim. Mektup Yozgat yollarına çıkar. Cevap gelir mi gelmez mi, anasına ulaşsa okur mu, okutur mu belli değil. Lakin Çanakkale'de sırtlan gibi saldıran düşmana karşı koymak lazım geldiği için ihtiyat kuvvetlerinin fazla bekleyecek zamanı yoktur. 2. Bölük de savaşın en çetin alanlarında görev yapar. Bu öyle bir harptir ki, dünyada eşi benzeri olmayan bir vahşet yaşanmaktadır. Anadolu'nun kınalı koç yiğitleri, ellerindeki kıt imkanlarla, adeta etten bir duvar örüp düşmana geçit vermeden namusları için, vatan için buruşmaya başlamışlardır. Bu ateş cehenneminde nice kınalı koç yiğitlerimiz, körpecik delikanlılarımız şehit olmakta, Avrupalının kan içen canavar makineleri, gemileri, topları Gelibolu'yu bir kan gölüne çevirmektedir. Aradan iki ay geçmiştir. Bir gün Yüzbaşı Sırrı Bey'in bölük karargahına birkaç mektup ulaşmıştır. Yozgat'ın Sorgun İlçesi Kara Yakuplar köyünün köy katibi mektubu Hasan'ın anasına ulaştırmış ve anasının söylediklerini de yazıp cepheye yollamış. Mektup da anası şunları yazmış: "Yavrum, Hasanım, Kınalı Kuzum, Mektubun geldi, sanki dünyalar benim oldu. Köy katibi okudu, ben ağladım. Kumandanını pek sevmişsin, ne güzel! O senin babının yarısıdır. Sakın ola yavrum kumandanının emrinden çıkma, önünden aykırı geçme. Ateşe bas dese basasın yavrum. Kars'tan, Siirt'ten, Adana'dan, Uşak'tan arkadaşların olmuş. Birbirinizi çok sevip iyi geçinirmişsiniz. Elbette öylesi yakışır yavrum. Onlar senin dünya ahret hakiki kardeşlerindir. Sakın onları incitme yavrum. Südümü sana helal etmem. Kumandanın saçındaki kınayı sormuş. Bunda bilmeyecek ne varmış ki yavrum? Bizim burada Allah için kurban seçilen koçların başını kına ile süslerler. Ben de dört kardeşin içerisinde en çok seni sevdiğim için seni Hz. İsmail'e kardeş seçtim. O da kurban edilmek istendiğinde kınalanmamış mıydı? Yavrum, kıyamet günü, mahşer yerinde, o kına senin işaretin olacak, o kalabalıkta seni kolayca bulacağım. Aha işte benim kınalı kuzum da burada deyip seni bağrına basacağım. Anan Hatçe Sırrı Bey, iki gözü iki çeşme mektubu okur. Sonra posta erini çağırır. -Şu Yozgatlı Kınalı Hasan'ı bulun bakalım. Mektubunu ona ben okuyacağım, onun okuması yoktu. Çok geçmez posta eri geri döner. -Kumandanım Hasan bir hafta önce Arıburnu'ndaki şiddetli muharebede Hakk'a yürümüş. Sırrı Bey, orada göz yaşarı içerisinde yana yakıla bağırmaya başlar: - Bilmeliydim, bilmeliydim. Kurbanların kınalı olması gerek. Bu yiğitlerin hepsi de kınalı vatana kurban seçilip gönderildiler. Bunların hepsi de kınalı kuzu, hepsi de Hasan gibi Bilmeliydim, bilmeliydim. Derleyen:Halil OTAKLI 12-A 18 Mart Çanakkale Zaferi Sayfa 1`den Devam O kadar ağır bir savaştan belki tüm Türkiye...Ama Türk Askeriydi onlar! Verir miydiler bu vatanı el oğluna? 'Hayır'... Allah Allah diye inleyen sesleriyle savundular bu toprakları...'' İşte böyle düşündükçe Çanakkale'yi; acaba kırmızıya çalmasaydı deniz bu kadar hüzünlü dans etmeseydi yapraklar rüzgarla ve kanla sulanmasaydı bu toprak değerini bilir miydik? Titremezdik sanki sıradan bir yermiş gibi gelirdi. Aslında Türkiye'nin her yeri gurur kokan topraklarla örtülü değil mi? Dünden bu güne onlarca savaş olmadı mı? Vatan uğruna bu topraklar kanla sulanmadı mı? Doğudan batıya onca insan şehit olmadı mı? Onlar öyle onurlu ve gururluydular ki yüreklerinin tam ortasında demirden ateş topları saplansa bile yüzlerinde vatanı uğruna can vermenin sevincini taşıyorlardı. Ey Türk Askeri! Sen ki cephenin ardında nasır tutan ellerinle savaşırken onlar neden savaştıklarını bile bilmiyorlardı. Çanakkale yakılıp yıkılırken ve üstümüze bombalar yağarken düşmana inat kadere inat ve gözlerini kaparken kırmızı yağmurlar altında ölüme inat yeni bir zafer kazanmanın sevinciyle dört elle sarıldın toprağına. İçine çekerken deniz kokusunu gözlerin doldu. Belki alınyazından belki yeni doğmuş bebeğinin hayalınden... Ama baş eğmedin. Ey Anadolu'nun her tarafından gelip bu topraklarda yatanlar gözünüz arkada kalmasın. Biz bu aziz vatanı ister gecenin kör karanlığında ister alaca şafakta olsun kimselere bırakmayacağız. Çanakkale aslımızdır ve biz aslımızı unutmayacağız. Derleyen : MUSTAFA KIRLI 10-C SÜRENLER MARKET UN - YEM TİCARETİ 57. Alay Şehidine Vefa E v e t Çanakkale de ç a r p ı ş ı p tamamının şehit o l d u ğ u n a inandığımız bir alay var. Ancak, alay komutanı, Manastırlı YARBAY (kimi kaynaklara göre binbaşı)hüseyi N AV N İ Bey'inden, su taşıyan saka neferine kadar, tamamı şehit olan 57. Alay hakkında, henüz daha aydınlanamadığımız bir çok bilgi olduğunu düşünüyorum.başında MUSTAFA KEMAL Bey'in (BÜYÜK ATATÜRK) olduğu 19.İhtiyat Tümenine bağlı 3 Alay, 1 top bataryası ve bir bölük mevcuttu. Tümende bulunan bu Alayların mevcudu hakkında çok farklı rivayetler mevcut. 57. Alay'ın mevcududa 368 den 3680'lere kadar çıkıyor.dolayısıyla asıl tartışma mevzusuda burada başlıyor,yani 57. Alay, 368 kişilik tamamı savaşçı, küçültülmüş ve hızlandırılmış ihtiyatta duran vurucu birliğimi? Yoksa 3680 kişilik, karargah ve istihkam bölükleri ile kalabalık bir birlikmiydi.şayet birinci seçenek olduğu düşünülürse ki ben öyle olduğunu düşünüyorum,mustafa KEMAL BEY(BÜYÜK ATATÜRK Çanakkale savaşları esnasında Yarbay olarak başladı daha sonra, üstün başarılarından dolayı Albaylığa yükseldi. 1 Nisan 1916 tarihinde'de generalliğe yani paşalığa yükseldi.yani Çanakkale savaşlarında zatı, BEY olarak sıfatlandırılır.) 57. Alay'ın tamamı şehit olmuştur ve buna itirazı olanlarında kuvvetli deliller sunmaları gerekir. Hayır böyle deyilde ikinci seçenek olduğu düşünülürse, istihkam ve karargah bölüklerininde olduğu 3680 kişilik bir birliği Bigalı köyünden alıp ön cepheye kısa bir zamanda sevk etme v e h a t t a savaştırmanın ne kadar zor bir durum olduğunu ve bu görüşü paylaşıp da "57. Alay'ın tamamı ş e h i t olmamıştır"diyen b a z ı araştırmacılarında, bizlere kuvvetli deliller sunmaları gerektiğini düşünüyorum. Nihayetinde 57. Alay, bu cennet vatanı bizlere hediye eden k a h r a m a n M U S T A F A K E M A L ' İ N aslanlarıdır ve bu uğurda canını hiçe sayarak tamamı 1915'te çelik t a b y a l a r a kükremişlerdir. Derleyen : B e y z a n u r ALOOĞLU 10-A N E R Ü S ki Ze Tel : (0258) ÇAL ANADOLU Gazetesi Sahibi : Muhammet HORASAN Çal Anadolu Lisesi Müdürü Genel Yayın Yönetmeni : Necmi KILIÇ Çal Anadolu Lisesi Edebiyat Öğretmeni Sorumlu Müdür : Tolga GÖKÇE Editörler : 1. Sayfa : Mustafa ÖZGÖNÜL 2.Sayfa : Beyzanur ALOOĞLU 3. Sayfa : Emine ÇOMAK 4. Sayfa : Halil OTAKLI 5. Sayfa : Huriye KURU 6. Sayfa : Fatih BÖYÜKBAŞ Tel : (0258) Fax : (0258) @meb.k12.tr Çal / Denizli İnternet Adresi : Basım Yeri : ÇAL MATBAASI İstiklal, istikbal, hürriyet, herşey adaletle kaimdir!

4 Sayfa : 4 ÇANAKKALE SAVAŞLARIN TARİH SIRALAMASI Avustralya'nın İlk Resmi Savaşı, İKİ TÜRK ile Yapılmıştır 28 Haziran 1914 Saraybosna suikasti. Birinci Dünya Savaşı'nın başlangıcı. Yıl 1912, İngilizler Hindistan'ı işgal eder Osmanlı 350 adet Levent ile Hindistan'a yardıma gider Buradaki savaşlarda 40 kadar TÜRK esir düşer. Savaş bittikten sonra bu 40 Osmanlı esir askerini, İngilizler gemilerde çalıştırmaya başlarlar. Bir İngiliz gemisi Avustralya'ya geldiğinde, esir iki Osmanlı askeri gemiden bir yolunu bulup kaçarlar. Gemiden Kaçan İki levent Mesleği Dondurmacılık olan Abdullah ve mesleği kasaplık olan Mehmet Avustralya'da kendilerine yeni bir hayat kurarlar İşleri ve kazançları iyidir ama Onların kulağı sürekli Anadolu'da ve memleketlerindedir Dünya kaynamaktadır 28 Temmuz 1914 Avusturya-Macaristan, Sırbistan'a savaş ilan eder. 1 Ağustos 1914 Almanya Rusya'ya harp ilan eder. Türkiye genel seferberlik ilan etti. 2 Ağustos 1914 Türk-Alman gizli ittifak anlaşmasının yapılması. Harbin öncesinde, donanmanın güçlendirilmesi maksadıyla İngiltere ye 3 Ağustos 1914 sipariş edilerek yapımı tamamlanmış ve son kuruşuna kadar parası ödenmiş olan Sultan Osman ve Reşadiye isimli gemilerimize İngiltere tarafından el konulmuştu. 16Ağustos'ta İstanbul'a ulaşan Goeben ve Breslau gemileri Osmanlı 16 Ağustos 191 Donanmasına katılarak Yavuz Sultan Selim ve Midilli isimlerini aldılar. 27 Eylül 1914 Çanakkale Boğazı'ndan bütün gemi geçişlerini yasaklaması. Alman subaylar yönetimindeki Osmanlı donanmasının Rus limanlarına ve 29 Ekim 1914 Rus donanmasına ateş açması. Osmanlı Devleti'nin Birinci Dünya Savaşı'na katılması. 1 Kasım 1914 Fransa ve İngiltere Türkiye'ye savaş açtı. Rusya Türkiye'ye savaş açtı. 3 Kasım 1914 İngiliz-Fransız donanması'nın Çanakkale'nin dış tabyaları bombalaması. Bu ilk deniz taarruzu, ilerki aylarda da tekrarlanacaktır. 2 Aralık 1914 Sarıkamış harekatının başlaması. 13 Aralık 1914 Mesudiye Zırhlısı, İngiliz B-11 Denizaltısı'ndan atılan torpidoyla batırıldı. 3 Ocak 1915 Churchill, Çanakkale'yi abluka altında bulunduran Amiral Garden'den Boğazın yalnız denizden zorlanmasını mümkün görüp görmediğini sorar. 5 Ocak 1915 Amiral Garden'in cevabı gelir. Çanakkale'yi geçme planı Amiral Garden tarafından hazırlanmış ve Ocak 1915 Ocak'ta Savaş komitesi tarafından onaylanmıştı. Atatürk'ün Kuruluş halinde bulunan 19. Tümen Komutanlığına (Tekirdağ) 20 Ocak 1915 atanması. 2 Şubat 1915 Atatürk'ün Tekirdağ'a gelişi ve 19. Tümeni kurma çalışmalarına başlaması. 19 Şubat 1915 Müttefik Donanması'nın Boğaz'ın dış tabyalarını bombalamaya başlaması. Tekirdağ'daki 19. Tümen Komutanlığı'nın Maydos (Eceabat)'a nakli ve 25 Şubat 1915 Atatürk'ün 19. Tümen Komutanlığı üzerinde olmak üzere Maydos Bölgesi Komutanı olarak görevini sürdürmesi. 7 Mart'ı 8 Mart'a bağlayan gece Nusrat mayın gemisi düşman gemilerinin 7-8 Mart 1915 projektörlerine aldırmadan Anadolu yakasındaki Akyarlar'a mayınlarını bıraktı. 12 Mart 1915 Hamilton Fransız ve İngiliz Kara Kuvvetleri başkumandanlığına tayin edildi. 16 Mart 1915 Amiral Carden sinirleri bozulduğu için görevden ayrıldı yerine Amiral de Robeck atandı. 18 Mart 1915 Çanakkale deniz zaferlerinin kazanıldığı gün. Fransız ve İngilizler'in Çanakkale'ye yaptıkları deniz saldırısının başarısızlığı. 23 Mart 1915 Gelibolu/Çanakkale'de 5. Ordu'nun kurulması. Alman General Liman von Sanders Çanakkale de V. Ordu komutanı oldu Mart 1915 Sanders'in Gelibolu'ya gelmesi, yeni savunma planı yapması, Atatürk'ün komutanı olduğu 19. Tümeni ordu ihtiyat kuvveti olarak kendine bağlaması. 18 Nisan 1915 Mustafa Kemal, 18 Nisan 1915'te Çamyayla (Bigali) köyüne gelerek köy evini Karargah yapmıştı. 22 Nisan 1915 Müttefikler'in Gelibolu'ya çıkarma yapmaları. Arıburnu Zaferi kazanıldı. İtilaf Devletleri'nin, Arıburnu'na asker çıkarmaları üzerine Mustafa Kemal'in Tümeniyle düşmanı önleyerek 25 Nisan 1915 durdurması. İngiliz ve Fransızların Seddülbahir, Arıburnu ve Kumkale'ye asker çıkarmaları, 9 ay sürecek Çanakkale kara savaşlarının başlaması. 28 Nisan Mayıs Mayıs Mayıs Mayıs 1915 Seddülbahir'de "1. Kirte Savaşı" olarak bilinen muharebe. Fransız Joule denizaltısı mayına çarparak battı. Van'ın Rus ve Ermeniler tarafından işgali. İkinci Kirte muharebesi. Muavenet-i Milliye torpidobotunun İngiliz Goliath zırhlısını torpilleyerek batırması, Çanakkale Muharebeleri tarihinde önemli bir yer tutar. Liman Von Sanders in 42 bin kişilik bir kuvvetle Arıburnu çıkarma noktasındaki Anzaklar a yönelik başarısız saldırısı. Türkler 10 bin kayıp 19 Mayıs 1915 vererek geri çekildi. 19 Mayıs 1915 günü Çanakkale Savaşı nın en kanlı günlerinden biri yaşanmıştır. 1 Haziran 1915 Atatürk'ün Albaylığa yükselmesi. 4 Haziran 1915 Seddülbahir'de 3. Kirte Savaşı. 6 Ağustos 1915 Arıburnu'nda Anzak'ların cephenin ortasından büyük taarruzu. 8 Ağustos 1915 Atatürk'ün Anafartalar Grubu Komutanlığına getirilmesi. 9 Ağustos 1915 Birinci Anafartalar Zaferi. 10 Ağustos 1915 Conkbayırı Zaferi. 15 Ağustos 1915 Kireçtepe Muharebeleri Ağustos İkinci Anafartalar Zaferi. Atatürk'e, Anafartalar Grubu Komutanlığı'ndaki üstün başarılan sebebiyle 1 Eylül 1915 "Muharebe Gümüş Liyakat Madalyası" verilişi. 8 Ocak 1916 Fransız-İngiliz birliklerinin Gelibolu'dan çekilmeleri. Mustafa Kemal önderliğindeki Türk Ordusu tüm cephelerde savaşı 9 Ocak 1916 kazanmış ve 9 Ocak 1916 tarihinde İttifak Devletleri Gelibolu Yarımadası'ndan tamamen çıkartılmıştır. 14 Ocak 1916 Mustafa Kemal'in Edirne'de XVI. Kolordu Komutanlığına başlaması. Atatürk'e, "Anafartalar Grubu Komutanlığı"ndaki üstün başarıları 17 Ocak 1916 sebebiyle "Muharebe Altın Liyakat Madalyası" verilişi. Balkanlar, Ortadoğu ve İngilizlerin işgal ettiği Türk yurtları. İşte Tam Bu sırada(1915)avustralya Hükümeti, İngilizlerle birlikte Çanakkele'ye ASKER çıkarmaya karar verir ve bizim iki Osmanlı askeri olayı duyarlar ve hemen buluşarak, durum değerlendirmesi yaparlar. Biz TÜRK askeriyiz ve Avustralya'da yaşıyoruz. Avustralya devleti Osmanlı`ya savaş açmış ve bizim ülkemizi işgale gitmiş, bundan dolayı biz de Avustralya devletine savaş açalım derler. Alırlar kağıdı, kalemi ve yazarlar: Sayın Avustralya yetkilileri. Biz iki TÜRK askeri, ülkenizde bulunuyoruz. Duyduk ki, devletimiz Osmanlı`ya Avustralya devleti olarak savaş açmış ve Çanakkale'ye asker göndermişsiniz. Bundan dolayı iki TÜRK askeri olarak biz de Avustralya devletine savaş açmış bulunmaktayız. Bu bir "Osmanlı Savaş Fermanı "dır. Avustralya'ya duyurulur... Avustralyalı yetkililer bu mektubu alırlar, Okurlar ama ciddiye almazlar. Karahisar diyarından Tarakçıoğlu Mehmet, Karadeniz diyarından Menteşoğlu Abdullah İki Osmanlı askeri, Sidney'in 250 km uzağında Karlıdağlar denilen bölgede siper alırlar. Dondurmacı Abdullah'ın Beyaz gömleği vardır, Kasap Mehmet'inde kırmızı önlüğü vardır. Avustralyalı Yetkililer, Tren ile asker toplayıp limanlara sevk etmektedir. Limanlara gelen asker ve mühimmat gemilerle ÇANAKKALE`YE sevk edilmektedir... Önce virajlarda tren raylarını sökerek 3 tren devirirler. Üçüncü trende askeri mühimmat bularak silahlanırlar. Aynı bölgede 8 karakol basar ve karakollardaki askerlerin tamamını vururlar. Ne olduğunu bir türlü çözemeyen Avustralyalılar, sonunda iki Osmanlı askerinin yazmış olduğu mektup akıllarına gelir ve bölgeye TREN ile 250 kadar asker gönderirler. İKİ; TÜRK kendilerine savaş açmıştır Bu savaş Avustralya'nın İlk resmi savaşıdır Çaresiz Kalan Avustral`ya devleti İlk resmi savaşına girer, Karşı tarafta İKİ TÜRK. Tren ile gelen 250 kadar Avustral`ya askerini pusuya düşüren İki BABAYİGİT Trene saldırır ve iki Osmanlı askeri 60 kadar Avustral`ya askerini öldürür Çok şiddetli çatışmalar sonucunda, İKİ ANADOLU ASLANI bu karlı dağlarda şehit düşer. İki askerin şuan mezarı Sidney'e 250 km uzakta (Whıte Rock) Karlıdağlar'da ve mezarlarında, Bu iki yiğidin hakkını teslim eden Avustral`ya, o bölgeye Türk Kayalıkları ismini vermiştir. (Hasan Eski Mat. Öğrt.) MEHMETÇİĞE SESLENİŞ Yağmur yağıyor gökten Etraf kan kusuyor Öyle bir zamandayım ki ben Mehmetçiklerin sesleri yürek burkuyor ZEYBEKOĞLU Feridun ZEYBEK Yaşamak mı denir buna Bir kurşunla yıkılır dünya Çığlık çığlığa, el ele Siperlerdeyiz gündüz gece Süngüleri tak ileriye bak Anayı, yarı arkada bırak Vatan için savaş burada Çanakkale'nin boz dağlarında Bırak feda olsun kanın toprağa Düşmandan bir fayda yok sana Can iste can verelim Kan iste dünyanın şah damarını keselim HURİYE KURU 9-C Tel : (0258) Denizli Cad. No : 66 ÇAL Ali Osman ÇAVDAR 12/B TEL : (0258) Hüseyinler Mah. PazarÜstü No: 30 ÇAL LTD.ŞTİ. EGELİ SÜPERMARKET TİCARET

5 Sayfa : 5 ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE MEKTUP 18 Mart'a bir hafta kalmıştı. Bütün okulda bir heyecan vardı. Çalışmalar yavaş yavaş başlamıştı. Neden bilmem ki, bu çalışmalara benim de bir payım olsun istedim. Sanki bu çalışmalara katılmazsam üstünde büyük bir yük kalacağını hissetim. Ve aziz şehitlerimize bir mektup yazmaya karar verdim. Çanakkale'de yatan Aziz Şehitlerimize; Ben Fatma; Çal Anadolu Lisesi öğrencisiyim. Yıllarımız hep sizi tanıyarak geçti. Şu an 17 yaşındayım ve konuşmaya başladığım andan beri sizinleyim. Yapmış olduğunuz üstün başarılardan dolayı ben şu an bunları yazabiliyorum. Allah korusun, ya bu durumun tam tersi olsaydı, ya kazanamasaydık. Belki de ben bir Alman kızı, ya da bir Hrıstiyan olabilirdim. Dönemin şartlarını düşünüyorum da para yok, yiyecek yok, giyecek yok. Kim bilir ne zordur? Ekmekler bile sayıyla, ama şimdi öyle mi? Kimilerin fazla geliyor çöpe atıyor. Hiç vicdanları bile sızlamıyor. Kimileri için siz şehitlerimiz, akıllarına 18 Mart'tan 18 Mart'a geliyor. Aslında hep aklımızda olmalısınız bence. Japonya şu an en zengin, en iyi ülke. Nedenmiş biliyor musunuz? Japonlar bir iki yaşına gelmiş çocukları ellerinden tutup savaşta kayıp ettiği askerlerin yanına götürüp "Onlar bizim için öldüler ve sen de onlar için buradasın" derler ve çocuk küçük yaştan itibaren bu sorumluluğu içinde büyür. Oysa biz Çanakkale'ye bile gidemiyoruz. İngilizler bile kendi askerlerinin mezarını görmeye kim bilir kaç defa geldi? Aslında ben de gelmeye niyetlenmiştim ortaokulda ama babam uzak olduğu için izin vermedi."ben seni götüreceğim" dedi öyle kaldı. Ama inşallah yalnız değildiniz, başta Peygamber Efendimiz ve melekler de sizinleydi. Bu savaşı tüm iman, şeref ve ahlakımızla kazandık. Her sene gerek tarih, ya da başka bir ders olsun, hep konumuz oldunuz. Yapılan o slayt gösterilerinde, yapılan 18 Mart çalışmalarında sanki burada yanımızdaydınız. Sanki yanımda olan sandalyede benimle birlikte orada ne olmuş, ne bitmiş beraber izliyor beraber ağlıyorduk. Bir keresinde Denizli'ye geçici bir müze gelmişti."çanakkale Müzesi'ydi."hemen girdik ve orada olup bitene baktık. Mermiler iç içe, sanki bir top yumağı gibiydi. Seyit Onbaşının ya o kaldırdığı mermi, Allah nasıl bir güç vermiş öyle. Bir de doktorun ameliyat masasında şok eden olay, ameliyat ettiği kişinin olması... Allah'ın ne şeyler yaşanmıştı o cephede. Belki de tam bilmiyoruz. Orada acaba ne olmuştu? Bunu iyi biliyoruz ki çok zor şartlar altında bu vatan kurtulabilmişti. Bir noktaya daha değinmeden edemeyeceğim. Bir şehit veriyoruz sadece bir kaç gün haberini verip geçiyorlar. Bir ünlü ölüyor bir iki hafta hatta bir ay bile sürdüğü oluyor. Sanki o ünlünün bize bir faydası var? Ne kadar sinir bozucu bir durum öyle değil mi? İnşallah ben de onurumla, şerefimle ve iyi ahlakımla bizler de sizler gibi şehit olabiliriz. Benim burada olmam, bu ülke de özgürce yaşamam, sizin sayenizdedir. Allah hepinizden razı olsun, amin. Mektubum artık bitmişti. Aslında yazılacak o kadar çok şey vardı ki, anlatmaya kelimeler bulamıyordum. Bu mektup belki sizlerin eline geçmeyecek ama ben biliyorum ki bir yerlerden görüyor ve okuyorsunuz. Ruhunuz şad, mekanınız cennet olsun. FATMA AYAZLI 11-A Alınamayan Gemiler: Sultan Osman I ve Reşadiye Osmanlı Donanmayı Hümayunu, II: Abdülhamit'in kararıyla, Osmanlı-Rus Savaşı'ndan beri çürümeye terkedilmiş bir durumdaydı. Bunda, Sultan Abdülaziz'in çok önem vererek kurduğu donanmanın tehdidiyle tahttan indirilmesi ve Abdülhamit'in 'benim de başıma gelirse' düşüncesi büyük etken olmuştur yılında İngiltere'ye bu konuda bilgi veren Kraliyet Armadası Birinci Lordu Earl Selbourne, Türk donanması için "Mevcut bile değil." demişti. Osmanlı Devleti'nin donanma açısından güçlenmesi gerekiyordu. Yunanistan da donanmasını güçlendirmeye çalışan bir başka devletti. 1900'lerin başında denizlerde üstün olmak her şeyden önemliydi. Çünkü kara yolları henüz o kadar gelişmiş değildi. Sultan Osman I Yine aynı dönemde İngilizler tarafından "drednot" tipi gemiler geliştirilmişti. Bu tip gemiler daha hızlı hareket edebiliyorlardı, yüzen bir filo gibiydiler, fakat yeni deneniyorlardı yılı baharında, Arjantin ile yaşanan amansız deniz çekişmesi yaşanırken, Brezilyalılar dünyanın en büyük savaş gemisine sahip olmak istiyorlardı. Bu amaçla Brezilya; İngiltere, Newcastle'daki Armstrong şirketine bir drednot siparişinde bulundu ve adını Rio de Jenerio koydu. 1913'e gelindiğinde Brezilya ile Arjantin arasındaki sorunlar giderilmiş, 1913 Temmuzuna kadar Brezilya'nın yaptığı düzenli ödemeler bu tarihten sonra kesilmiştir. Brezilya gemiyi almaktan vazgeçmişti. Armstrong Şirketi çok fazla telaşlanmamıştı çünkü gemiyi alacak biri mutlaka bulunacaktı. Osmanlı Devlet'i İngiltere'ye kırka yakın irili ufaklı gemi siparişinde bulunmuştu. Başlangıç için o günün parasal karşılığı dört milyon Sterlin'e iki drednot ısmarlanmıştı. Biri Reşadiye olacak drednotlardan diğeri ise Sultan Osman I adıyla alınacaktı. Sultan Osman gemisi, Yunanlıların da katıldığı ihalede Osmanlı Devleti tarafından alınan Rio adlı gemiydi. Süvarisinin kimliği bile saptanmıştı: Hamidiye'nin efsanevi kahramanı Rauf Bey. "Sultan Osman I" postakartı Bu gemilerin alınabilmesi için yeterli bütçe olmadığından geniş çapta bir bağış kampanyası düzenlenmiş, o zamanın olanaklarıyla kahvelerde, halkın toplu olarak bulunduğu yerlerde, müsamere ve eğlencelerde sürekli olarak para toplanıyordu. Bayram gibi vesilelerle öğrencilerin ellerine kumbaralar veriliyor ve bu kumbaralarla para topluyorlardı. Önemli para yardımlarında bulunanlara "Donanma İane Madalyası" adı altında bir de madalya veriliyordu. Fakat işler umulduğu gibi gitmiyordu. Osmanlı Devleti'nin Birinci Dünya Savaşı'na Almanya ile sürüklendiği bu günlerde İngiltere gemileri verip vermemekte tereddüt ediyordu. 27 Temmuz 1914'te Reşit Paşa vapuru ile Sultan Osman'ı teslim almak üzere, Bahriye Nazırlığı'nı ve Osmanlı Devleti'ni temsilen Rauf Bey Newcastle' a varmıştır. Churchill Sultan Osman'a el koymanın çok büyük bir diplomatik karmaşaya neden olacağını bilmektedir ama İngiliz Armadasının önüne çıkabilecek böylesi bir gemiyi teslim etmek de istememektedir. Ve 3 Ağustos 1914'te Churchill'in açıklaması ile Sultan Osman ve Reşadiye'ye el konduğu resmi olarak açıklanmıştı. Rauf Bey anılarında şöyle diyordu: Sultan Reşat'ın Erin'e dönüşünü gösteren çizimler. Geminin son taksiti olan yedi yüz bin Lira da ödenmişti. İşleri bir an önce bitirmek için denemelerin bir kısmından vazgeçerek fabrika ile 2 Ağustos 1914 günü geminin, bize teslimi konusunda anlaşmıştık. Fakat parayı verişimizin ertesi günü için kararlaştırılan sancağımızı çekme töreni zamanından yarım saat önce İngilizler Sultan Osman'a el koydular." «...Gerektiği şekilde şiddetle protesto edildiyse de kimse oralı olmadı..." Bu gemiler paraları ödendiği halde teslim edilmemiş, paraları ise iade edilmemiştir. Sultan Osman gemisi derhal İngilizleştirildi ve ismi "Agincourt" olarak değiştirildi. Reşadiye ise Erin ismini aldı. Fakat kaderi oldukça hazin oldu. 22 Ağustos'ta seyre hazır olan geminin denenmesinde görülür ki silahları iyi çalışmamaktadır. 26 Ağustos 1914'te onarım için çekilir. Başarısız bir gemi olarak bir daha kimseye satılamaz ve 1922 yılında gemi sökücüler tarafından parçalanmaktan kendisini kurtaramaz. Derleyen : Emine ÇOMAK 11/A Kendi Cenaze Namazını Kılan Askerler... Babamın dostlarındandı dimdik yürürdü. Hani Allah'tan başka kimsenin önünde eğilmemiş tipler vardır ya, öyle biriydi. Ben çok küçüktüm, evimize misafir gelirdi. "Oğul" diye seslenirdi hep. Bağdaş kurmaz, diz çöker öyle otururdu. Gaz lambası ışığında daha bir heybetli görünürdü gözüme. Hep bitip tükenmek bilmeyen harp hatıraları anlatırdı. Çanakkale, Gazze, Kafkas cephelerini dolaşmış, Sakarya, Dumlupınar'da savaşmış. Ancak İzmir'in kurtuluşundan sonra köyüne dönebilmişti. Anlattıklarında hep acı, kan, cefa vardı. Kolay mı kazanılmıştı bu vatan? Ölüm neydi ki? Şerbet içmek kadar kolaydı. "Biz kendi cenaze namazımızı kendimiz kıldık Çanakkale'de" derdi sık sık. Olur muydu? Kirte muharebeleri sırasında bölükler arka siperlerde hücum sıralarını beklemektedirler. Ön siperlerdekiler ileri fırlamış boğuşuyorlar. Yüzbaşı hücum için emir bekliyor. Bütün asker süngü takmış siperden fırlamak için hazır. Sinirler gergin! Bütün dudaklar kıpır kıpır dualar okuyor, Kelime-i Şehâdet getiriyor. Süre uzuyor. Yüzbaşı erlere sesleniyor: "Yavrularım Aslanlarım Biraz sonra Cenab-ı Rabb'ül Alem'in huzuruna varacağız. Abdestsiz gitmeyelim Haydi!.. Tüfeklerimizin kabzalarına ellerimizi sürüp, hep beraber teyemmüm edelim " Teyemmüm edilir Bekleme devam etmektedir. Biraz sonra Yüzbaşı: "Çocuklarım! Sanıyorum biraz daha bekleyeceğiz. Önümüzde biraz daha zaman var. İleride arkadaşlarımız şehit oluyor. Hem onlar için, hem de vakit varken, kendi cenaze namazımızı kendimiz kılalım» "Kabe Karşımızda» Arkadan Of'lu Ali çavuş bağırır "ER KİŞİ NİYETİNE? O gün yapılan hücumda, kendi cenaze namazını kılan pek az kişi sağ kalabilmişti. Onlar Allah'a verdiği sözü tuttular... Derleyen : Beyzanur ALOOĞLU 10/A Türk Kurşunlarından Kaçamıyorlardı Düşman askeri öylesine korkmuştu ki, Ertuğrul Koyu'na girmiş olan büyük nakliye gemisinden inmeyi reddettiler. Komutanlar ve subaylar kılıçlarını çekmişlerdi ve adamları merdivenlerden aşağı gönderiyorlardı. Ama hiçbiri Türk kurşunlarından kaçamıyordu. Binbaşı Mahmut Sabri. İbrahim ARICA 11/C Okul, genç beyinlere insanlığa saygıyı, millet ve ülkeye sevgiyi, bağımsızlık onurunu öğretir.

6 Allah Yolunda Öldürülenlere ``Ölüler`` demeyiniz, bilakis onlar diridirler, fakat siz hissedemezsiniz. (Bakara 154. ayet) DUR YOLCU Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın, Bu toprak, bir devrin battığı yerdir. Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın, Bir vatan kalbinin attığı yerdir!. Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda, Gördüğün bu tümsek Anadolu'nda İstiklal uğrunda, namus yolunda, Can veren Mehmed'in yattığı yerdir! Bu tümsek, koparken büyük zelzele, Son vatan parçası geçerken ele, Mehmed'in düşmanı boğduğu sele, Mübarek kanını kattığı yerdir!... Düşün ki haşrolan kan, kemik, etin Yaptığı bu tümsek, amansız, çetin, Bir harbin sonunda bütün milletin, Hürriyet zevkini tattığı yerdir!... NECMETTİN HALİL ONAN Atatürk'ün Çanakkale Anısı Cumhuriyet'in ilanından sonra İstanbul'da bir resepsiyon verilir. Tüm dünya ülkelerinin elçileri ve ataşeleri de davet edilir. Davet güzel bir şekilde devam etmektedir fakat İngiliz ataşesi olan binbaşının bakışları Mustafa K e m a l ' i n g ö z ü n d e n kaçmaz. Bütün davet boyunca kendisine dik dik bakmıştır ve bakmaya devam etmektedir. Ne olduğunu öğrenmek için yaverini gönderir.yaver Mustafa Kemal'e şöyle der: -Paşam kendisine neden ters bir tavır takındığını sordum, o da bana Mustafa Kemal'in Çanakkale'de babasını öldürdüğünü söyledi. Bunun üzerine Mustafa Kemal şöyle der: -Git sor bakalım babasının Çanakkale'de ne işi varmış? Derleyen : Ayşe DOĞAN 11-C YAŞANMIŞ HATIRALAR BENİM GÖZLERİM GÖRECEĞİNİ GÖRDÜ O gün Boğaz tabyaları arasında en çok iş gören ve en çok hasara uğrayan Rumeli Mecidiyesi Bataryası oldu. Sabahtan beri muharebenin en şiddetli anlarında dahi iki sahil arasında gidip gelmekten çekinmemiş olan Müstahkem Mevki Komutanı Cevat Paşa, tabyanın feci durumunu haber aldığı zaman yine motora atlayıp Çimenlik İskelesi'nden karşı sahile hareket etti. Cephaneliği berhava olan tabyanın durumu hazindi. İstihkam yıkıntıları arasında dolaşmakta olduğu sırada bir ağacın altına uzanmış olan bir askerin hali dikkatini çekti ve yanına gidip " Ne var evlat?" diye sordu. Nefer hemen yerinden fırlayıp esas duruş vaziyeti aldı. Çünkü sesi tanımıştı. Ama gözleri başka tarafa bakıyordu. " Gözlerine bir şey mi oldu oğlum?" O zaman nefer tok sesiyle " Üzülmeyin efendim" diye cevap verdi. " benim gözlerim göreceğini gördü" ( Evet düşman gemilerine tam isabet kaydedilmiş ve "Ocean" destroyeri hareket edemez hale getirilmişti.) Cevat Paşa sessiz sessiz ağlıyordu. Derleyen : Fatih BÖYÜKBAŞ 10-A Çanakkale Savaşı`nda Silahını Bırakmayan Asker Çanakkale Savaşı, yarım milyon insanımızın şehadetiyle zafere ulaştı. Bu, dünyaca bilinen bir gerçek. Orada Anadolu'daki her evden mutlaka bir şehit yatıyor. Her birinin de bir destanı, bir hikayesi var. Ali Hoca'da Çanakkale şehitlerinden. Onun da hikayesi var. Hem de destansı bir hikaye. Hatışoğlu Konağı adlı kitabımızın bir yerinde Reşit Hoca dedemden bahsediyordum. "Reşit Hoca aslında dört kardeşmiş. Büyük kardeşi Ahmet Hoca, Osmancık vaizi olarak emekli olmuş. Diğer kardeşi Osman Hoca da Hamit Cami müezziniymiş. Bir diğer kardeşinin adı da Ali'ymiş. Annem, Ali amcasının atıyla birlikte seferberlikte askere gettiğini söylerdi. Birinci Dünya Savaşı'nda onu Çanakkale cephesine göndermişler. Kendisinden üç dört yıl habır alınamamış. Sadece Çanakkale cephesinde olduğu biliniyormuş, o kadar. Bir gün Ali amcasının atı, Karaören'e (Başpınar'a) gelmiş. Komşular, Bekir Hoca'ya gelip haber vermişler: *Ali'nin atı geldi. * Ali yok mu? * At yalnız geldi. Ali'yi görmedik. * Atın gözüne bakın, gözünde yaş var mı? Bana haber verin. Bunun üzerine evden çıkıp ata baktıklarında mahzun bir insan gibi gözyaşı döktüğünü görüyorlar. Gelip durumu Bekir Hoca'ya haber veriyorlar. O da abdest alıp iki rekat namaz kıldıktan sonra ellerini semaya kaldırarak şöyle diyor: Rabbim, sana şükürler olsun. Ne mutlu bana, şehit babası oldum. Allah'ım, şehit oğlumun şefaatinden mahrum etme. Namaz ve duayı bitirdikten sonra Atı ahıra çekin, terini kurulayın, yem saman verin. O, Ali'min emaneti, deyip tesbihine devam ediyor. Ben, annemden dinlediğim bu tarihi olayı okuyucularıma böyle aktarmıştım. Şehit Ali'yle ilgili internette Allah'ın Bahşettiği En Büyük Rütbe" başlıklı şu bilgiye ulaşınca hem hayret icre kaldım, hem e sevindim: "Çorum-Osmancık-Başpınar Kasabası (Karaviran) kütüğüne kayıtlı Bekir Hoca'nın medrese talebesi dört oğlundan Çanakkale'ye katılan Ali Hoca'nın şehadetiyle ilgili bir tablo düşmanın top ve güllelerinin sağanak halinde yağdığı bir ikindi vakti namazını eda etmektedir Ali Hoca. O menfur sağanaktan bir şarapnel parçası isabet eder bu iman eri Anadolu yiğidine. Silahı hemencecik önünde durmaktadır. Darbeyle beraber silahına sarılır. Silahına sahiptir lakin can kuşunu kaçırmıştır elinden. Can kuşu cennete uçmuştur. Ali Hoca'nın silahını elinden kimse alamaz. Arkadaşları komutanının yanına gelmişlerdir. Üzerindeki emanetler tespit ve teslim alınacaktır. Lakin garip bir devir teslimdir bu.ali Hoca, silahını kimseye vermez. Sımsıkı kavradığı silahı elinden koparamazlar. Arkadaşlarından biri, bileğinin kesilmesini teklif eder silahı alabilmek için. Lakin komutan manidar bir bakış fırlatır askere ki bu bakış eritir teklifin sahibini. Ve döner Ali Hoca'ya komutan Oğlum, ALLAH"ı sna bahşettiği en büyük rütbeyi aldın. Bu saatten sonra sana bu silah lazım olmayacak. O bize gerekli. Onun için silahını bize teslim eder misin evladım, der. Bu hitaba Ali Hoca, ellerini açarak ve silahı bırakarak cevap verir. Derleyen: Emine ÇOMAK 11-A Türk çocuğu ecdadını tanıdıkça daha büyük işler yapmak için kendinde kuvvet bulacaktır.