MİKROBÖLGELEMEDE AMPİRİK BİR YAKLAŞIM; SİSMİK YÖNETMELİKLER

Transkript

1 MİKROBÖLGELEMEDE AMPİRİK BİR YAKLAŞIM; SİSMİK YÖNETMELİKLER Banu YAĞCI* Özet Sismik yönetmelikler çerçevesinde, zemin sınıfı ve sismik şiddete dayalı olarak uygun elastik davranış spektrumu parametrelerinin belirlenmesi, mikrobölgeleme çalışmalarında yerel zemin şartlarının etkisinin ampirik olarak değerlendirilmesi amacıyla uygulanmaktadır. Diğer taraftan, yönetmeliklerdeki gelişen yaklaşımlar mikrobölgeleme metodolojilerini de etkilemektedir. Bu çalışmada modern sismik yönetmeliklerdeki gelişmeler NEHRP yönetmeliği çerçevesinde değerlendirilmiş ve farklı bir çalışmada hesaplanmış olan Balıkesir tasarım depremi için yerleşim alanı sınırları içinde yüzeydeki maksimum spektral ivmenin değişimi, NEHRP prosedürüne göre belirlenmiştir. 1. Giriş Mikrobölgeleme, yerel zemin şartlarının etkisini göz önüne alarak depreme dayanıklı tasarım için sismik tehlike tahminlerinin geliştirilmesi prosedürüdür [1]. Bu prosedür, zemin tabakalarının olası deprem etkileri altındaki davranışlarının tahmin edilmesi ve buna bağlı olarak yer hareketi özelliklerindeki değişimlerin belirlenmesi çalışmalarını içerir. Yer hareketi karakteristikleri üzerinde yerel zemin şartlarının etkisinin belirlenmesi olarak tanımlanabilecek bu çalışmalarda, yüzey ve yer altı topoğrafyasına, geçmişte gözlenen ya da sismik tehlike analizleri ile belirlenen deprem kaynak ve yol karakteristiklerine, mevcut geoteknik veri tabanına ve ekonomik imkanlara dayalı olarak farklı yöntemler ve yaklaşımlar uygulanabilir. Bu yöntemlerden biri de ampirik yaklaşımlardır. Ampirik yöntemlerde hız, ivme ve davranış spektrumu gibi yer hareketi parametreleri, zemin sınıfı, kayma dalgası hızı, topoğrafya, ve deprem büyüklüğünü dikkate alan mevcut büyütme ilişkileri ile belirlenmektedir. Deprem hasarları ve kuvvetli deprem kayıtlarının (*) Dr., Balıkesir Üniversitesi, İnşaat Mühendisliği Bölümü, Balıkesir yerel zemin koşulları ile ilişkisinin istatiksel olarak değerlendirildiği çalışmalarda, zemin sınıflandırma sistemleri ve bu sistemdeki zemin grupları için spektral davranış eğrileri önerilmekte ve literatürde yer alan bu çalışmaların sonuçları tartışmalar ve uzman görüşler doğrultusunda yönetmeliklere yansıtılmaktadır. 2. Sismik Yönetmelikler Sayısız değerli verinin toplandığı, Amerika, Avrupa, Japonya ve dünyadaki son büyük depremlerden sonra, ortaya çıkan modern sismik yönetmelikler (IBC2000, UBC97, NEHRP, EC8), tamamen pratik nedenler için gerekli düzeltme ve basitleştirmelerle birlikte çok önemli deneysel ve teorik sonuçları içermektedir [2]. Modern sismik yönetmeliklerdeki ana gelişme, spektral değerlerdeki büyütme faktörünün sismik şiddete dayalı olarak değişmesidir; düşük şiddetli depremler lineer elastik zemin davranışı nedeniyle daha yüksek büyütme faktörleri üretirler, bunun tersinde zeminlerin lineer olmayan davranışı ile sonuçlanan yüksek şiddetli sarsıntılarda pik spektral değerler düşmektedir. Diğer bir gelişme, ortalama kayma dalgası hızına ve standart geometrik parametrelerin (PI, Su) kullanıldığı daha iyi zemin tanımlamalarına dayalı sınıflandırmaların getirilmiş olmasıdır. Ayrıca yüksek impedans kontrastı gösteren ince zemin tabakaları için, yönetmeliklerin yeni versiyonu teori ve gözlemlerle uyumlu olarak yüksek büyütme oranları atamaktadır [2]. Avrupa sismik yönetmeliği (EC-8) [3] ve NEHRP yönetmeliğinde [4] zemin sınıflandırmaları, üst 30 metredeki kayma dalgası hızlarına dayanmaktadır. Spektral büyütmeler, Avrupa Sismik Yönetmeliğinde (EC-8) zemin gruplarının fonksiyonu olarak Tip-1 (M s >5.5) ve Tip-2 (M s <5.5) olmak üzere deprem büyüklüğünü dikkate alan iki farklı durum için tanımlanmaktadır. Spektral büyütmelerin, zayıf ve kuvvetli yer hareketi durumunda 40 - TÜRKÝYE MÜHENDÝSLÝK HABERLERÝ SAYI /1

2 zemin grubuna dayalı olarak değişmesi, zeminlerin lineer ve lineer olmayan davranışlarını yansıtmaktadır. NEHRP yönetmeliğinde ise zemin büyütme faktörleri, ana kayadaki düşük (0.2 sn) ve yüksek (1 sn) periyotlu spektral ivme değerleri için yerel zemin sınıfı ve beklenen yer hareketi şiddetinin bir fonksiyonu olarak tanımlanmaktadır [5]. Diğer taraftan NEHRP yönetmeliğinin istatistiksel geçmişi göz önüne alındığında, Amerika daki farklı jeolojik ve tektonik özelliklere sahip bölgelerin tamamı için ortak bir yönetmelik ihtiyacı doğmuş ve UBC ve NEHRP yönetmeliklerinin birleşimine dayalı olarak IBC 2000 uluslararası yönetmeliği, geliştirilmiştir [2]. Dolayısıyla gelişen yaklaşımlar açısından benzer olan modern yönetmelikler, jeolojik ve tektonik özellikler açısından farklı veri tabanlarına dayanmaktadır. Türkiye, aktif tektonik bölgelerdeki sığ yer kabuğu hareketleri olarak tanımlanan tektonik oluşum grubunda yer almaktadır. Bu tektonik oluşum grubundaki diğer bir bölge Kaliforniya dır. Bu jeolojik ve tektonik benzerlik ile yapılmış karşılaştırmalı çalışmalar göz önüne alındığında, Türkiye deki mikrobölgeleme çalışmaları kapsamında uygulanacak ampirik yaklaşımlar için Batı Amerika daki yer hareketi veri tabanına dayalı azalım ilişkilerinin ve Türkiye Deprem Yönetmeliği dışında, NEHRP yönetmeliğinin kullanılması önerilmektedir [6] NEHRP Yönetmeliği Başlangıç versiyonu 1970 lerin sonunda ATC tarafından hazırlanmış olan NEHRP yönetmeliğinde, yerel zemin koşullarının etkisi, tartışılan çok sayıdaki ampirik ve analitik çalışma sonuçlarına dayalı olarak düzenlenmektedir. Dolayısıyla yönetmeliğin bu günkü koşulları, mikrobölgelemedeki gelişen yaklaşımları da yansıtmaktadır NEHRP yönetmeliği, zemin faktörünü de içine alan tasarım kontrol faktörleri ile mikrobölgelemeye dayalı tasarımda ilk adım olarak yorumlanabilir [7]. Amerikanın yapı yönetmeliğindeki deprem tasarım yönetmelikleri, geniş bölgeleri kapsayan makrobölgelemeden, farklı tasarım gerekleri olan sismik bölgeler içeren mikrobölgelemeye doğru gelişim göstermiştir. Bugünkü yönetmeliklerde bölgeleme, uygulanabilecek yapısal sistemin, izin verilebilir yapı tipinin ve tasarımda kullanılabilecek analitik prosedürün belirlenmesinde önemli bir faktör olarak görülmektedir [8] yönetmeliği, yüksek ve düşük periyotlardaki yer hareketi büyütmesi üzerinde, ana kaya rijitliği, yer hareketi şiddeti seviyesi, zemin tipi, rijitliği ve derinliğinin etkisini gösteren çalışmalar ile 1985 Mexico City ve 1989 Loma Prieta depremlerine ait deneyimleri kapsamaktadır [5] Loma Prieta depremi kuvvetli yer hareketi kayıtları, depreme dayanıklı tasarım için yerel zeminlerin davranışının belirlenmesinde önemli bir veri seti sağlamıştır. Bu aşamada, araziye bağımlı davranış spektrumlarının tahmini için geliştirilen metodoloji, kayma dalgası hızına dayalı zemin sınıflandırma sistemini ve kayma dalgası hızı ile yer hareketi seviyesinin fonksiyonu olarak ampirik büyütme katsayılarını tanımlamaktadır [9]. Araştırma ve gözlem sonuçlarını yansıtan bu metodoloji ile yerel zemin şartları ve beklenen yer hareketi seviyesi arasındaki karşılıklı etkileşim göz önüne alınmaktadır. Zeminler genel olarak ana kayadaki yüksek periyotlu spektral ivmeyi, düşük periyotlu spektral ivmeye göre daha fazla büyütmektedir ve büyük yer hareketi seviyeleri için (düşük periyot değerleri için S s >1g ve 1 sn için S 1 >0.4g) düşük periyotlardaki büyüme veya azalma daha düşüktür. Bu durum, mevcut zemin tipleri için maksimum spektral büyütme değerinin sabit (SA=2.5) olduğu, yönetmeliğin bir önceki versiyonunun temelini oluşturmaktadır. Aynı zamanda, özellikle düşük seviyedeki yer hareketine maruz yumuşak zeminlerde, düşük periyotlardaki pik ivmelerin birkaç kat büyütülebildiğine ait kanıtlar, normalize spektrum yaklaşımının yerine iki faktörlü yaklaşımın almasını gerektirmiştir. Bu yaklaşım doğrultusunda 2000 NEHRP Yönetmeliği, ulusal haritalardan elde edilen olası maksimum spektral ivmeleri (S s ve S 1 ), zemin katsayısı F a ve F v değerleri ile düzenlemektedir. Bu katsayılar zemin sınıfı ve maksimum spektral ivmenin (S s ve S 1 ) fonksiyonudur [5]. Tanımlanan zemin sınıflandırma sistemi ve katsayıları, yönetmeliğin 2003 versiyonunda da değişmemiştir [4], ancak literatürde farklı görüşler ve yaklaşımlar doğrultusunda incelenmektedir. Borcherdt (1994) [9] tarafından önerilen ve daha sonra bir çok modern yönetmeliğe adapte edilmiş olan, zemin yüzeyinden itibaren üst 30 m deki eşdeğer kayma dalgası hızına dayalı olarak belirlenen zemin sınıflandırması literatürde tartışılan konulardan biridir. Bu sınıflandırmanın ana avantajı, nadiren m yi aşan geleneksel geoteknik incelemelere dayalı olarak zemin şartlarının değerlendirilmesindeki kolaylıktır. Diğer taraftan, 30 m sınırlı derinlik için kayma dalgası hızının, zemin büyütme karakteristiklerinin tahmininde doğru bir parametre olup olmadığı sorusu araştırılmaya devam etmektedir. Kuyu içi ölçüm ağı çalışmaları, yatay heterojenliğin olduğu şartlarda yüzey dalgaları nedeniyle, ya da sıvılaşma ve güçlü inelastik davranış nedenli olarak, büyütmelerin üst 30 m ile sınırlı olmadığını kanıtlamaktadır. Dolayısıyla bu parametrenin zemin sınıflandırmasında kullanılmasının yanıltıcı olabile- - TÜRKÝYE MÜHENDÝSLÝK HABERLERÝ SAYI /1 41

3 ceği ve örneğin sadece ana kaya derinliğinin relatif olarak sığ olduğu, yatay tabakalı zeminler için uygun bir parametre olabileceği görüşleri mevcuttur [2]. Diğer taraftan yönetmelikteki 1989 Loma Prieta depremi gözlemlerine dayalı zemin katsayılarının, Doğu Amerika daki yer hareketi karakteristiklerinin, Kaliforniya dakilerden oldukça farklı olduğu görüşü doğrultusunda yeniden değerlendirildiği bir çalışmada [10], sonuçlar tektonik yapı ve sismik etkinlik farklılıklarının etkisini doğrulamıştır. Olasılıksal yaklaşımın kullanıldığı çalışmada, Doğu Amerika da olması muhtemel yer hareketi için üretilen yapay kayıtlar kullanılmıştır. Yeniden hesaplanan zemin katsayıları, yönetmeliktekilerle karşılaştırıldığında, bazı zemin sınıflarında, artan spektral ivme değerlerine karşılık, yönetmelikteki katsayılarda lineer olmayan bir davranış ile azalma söz konusu iken, elde edilen yeni katsayılarda lineer bir davranış sonucu artış gözlenmiştir. Farklı bir çalışma [11] ise, yönetmelikteki sınıflandırmanın zemin derinliğini ihmal ediyor olmasının, yer hareketinin tahmin edilmesinde arzu edilmeyen bir belirsizlik seviyesi yaratabileceğini göstermektedir. Aynı çalışmada, Borcherdt [9] zemin büyütme faktörlerinin öncelikli olarak önemli oranda lineer olmayan zemin davranışının gözlendiği 1989 Loma Prieta depremi verilerine dayandığı ve buna karşılık 1994 Northridge depreminde artan yer hareketi seviyesi ile zemin büyütme faktörlerinde bir azalmanın gözlenmemiş olmasının, yönetmelikteki mevcut zemin faktörlerinin güvensiz tarafta olabileceğini düşündürdüğü belirtilmiştir. Mevcut zemin sınıflandırma sistemi ve büyütme katsayılarıyla ilgili bu iki noktayı vurgulayan çalışma, zemin rijitliği ve derinliğine dayalı basitleştirilmiş yeni bir sınıflandırma sistemi ve spektral büyütme faktörleri önermiştir. Çalışmada, 1989 Loma Prieta ve 1994 Northridge depremi yer hareketi verileri kullanılmış ve önerilen sistemin geçerliliğinin değerlendirilmesi amacıyla azalım ilişkilerindeki basit sınıflandırma sistemi ve kayma dalgası hızına dayalı yönetmeliklerdeki sınıflandırma sistemi ile performanslar karşılaştırılmıştır. Aktif tektonik bölgelerdeki sığ yer kabuğu hareketi olarak tanımlanan yalnızca iki depreme ait veri setine dayalı çalışma sonuçlarının, yer hareketinin tahminindeki belirsizliği azalttığı görülmüştür. Bir diğer araştırma [12], yönetmeliklerdeki ve azalım ilişkilerindeki basit arazi davranış modellerinde, ana kayadaki yer hareketi frekans içeriğinin ihmal edilmemesi gerektiğini analitik bir çalışma ile desteklemektedir. Çalışmada, magnitüd (M w ), ortalama periyot (T m ) ve 1 sn periyotlu normalize spektral ivme (NS a1 =S a /MHA) gibi frekans içeriği göstergelerinin katılımıyla, zeminler için yer hareketi tahminindeki belirsizliğin azalıp azalmayacağı değerlendirilmiştir. Veri seti, değişen şiddet ve frekans içeriklerindeki 20 yer hareketinin girdi olarak kullanıldığı, 60 m derinliğindeki zemin tabakasının (başlangıç periyodu 1 sn) ProShake programı ile yapılan davranış analizlerine dayanmaktadır. Deprem kaynağı ve yol etkileri nedeniyle gerçek kayıtlar tercih edilmemiştir. Regresyon analizi sonuçları, frekans içeriği göstergelerinin dahil edildiği her üç davranış modelinin de arazi davranış modellerinin tahminindeki standart hataları önemli oranda azalttığını göstermiştir. Ancak çalışmada ortaya konan ilişkinin tek bir zemin tabakasının eşdeğer-lineer analizine dayalı olması nedeniyle, prosedürün geliştirilmesi gerekmektedir. 3. Balıkesir İçin Bir Uygulama Balıkesir yerleşim alanı için tasarım depremi, Ansal [13] tarafından olasılıksal olarak hesaplanmıştır. Balıkesir etrafında seçilen 100 km yarıçapındaki alan içinde kalan sismotektonik bölge göz önüne alınarak yapılan çalışmada, 50 yılda %10 aşılma olasılığı için tasarım depremi büyüklüğü M s =7.5 ve dış merkez uzaklığı R=40 km olarak belirlenmiştir. Ayrıca bu alan içindeki sismik etkinliklerin oluştuğu fayların, geçmiş depremlerde genel olarak yanal atım bileşeni olan normal faylanma özelliği gösterdikleri saptanmıştır. İzlenen yaklaşımda, tasarım depremi olası dış merkezinin ve bununla ilişkili fayın Balıkesir etrafındaki 100 km yarıçaplı alan içinde herhangi bir noktada olabileceği varsayılmıştır. Balıkesir yerleşim alanı sınırlarının 6 km yarıçapındaki bir alan içinde kaldığı göz önüne alındığında ise, tasarım depremi dış merkez uzaklığı R=34 km ile R=46 km arasında değişebilir. Tasarım depremi için ana kaya seviyesindeki yer hareketinin belirlenmesinde, azalım ilişkilerinin kullanılması gerekmektedir. Azalım ilişkileri yer hareketi parametrelerinin, deprem büyüklüğü, faylanma mekanizması, yayılma hattı ve yerel zemin koşulları gibi parametrelere bağlı olarak tahmin edilmesini sağlamaktadır. Bu çalışmada, Balıkesir yerleşim alanı sınırları içinde ana kaya seviyesindeki maksimum spektral ivmeler, tektonik bölge ve veri tabanları dikkate alınarak seçilen 2 azalım ilişkisine (Boore vd. [14], Ambraseys vd. [15]) dayalı olarak hesaplanmıştır. Boore vd. [14] azalım ilişkisi, Kuzey Amerika nın batısını kapsayan aktif tektonik bölgelerdeki sığ kabuk hareketleri grubunda derlenmiş bir ilişkidir. Bu ilişkideki fay tipi faktörü, veri tabanında normal fay tipindeki depremlerin çok az sayıda bulunması nedeniyle, genel olarak ters ve yanal atımlı depremlere ait hareketler arasın TÜRKÝYE MÜHENDÝSLÝK HABERLERÝ SAYI /1

4 daki farkı yansıtmaktadır. Türkiye deki uygulamalarda spektral ivmeler için tek bir azalım ilişkisinin kullanılmasının gerekli olduğu durumlarda, Boore vd. [14] azalım ilişkisinin kullanımı önerilmektedir [6]. Ambraseys vd. [15] azalım ilişkisinde ise, Kaliforniya ve Avrupa daki yer hareketleri arasında önemli farklar olduğunu gösteren çalışmalar doğrultusunda, veri tabanı Avrupa ve Ortadoğu bölgesiyle sınırlı tutulmuştur. Bu ilişkide fay tipi faktörü normal (Ambraseys vd. N) ve yanal atımlı faylar (Ambraseys vd. SS) için ayrılmaktadır. Ana kaya seviyesindeki spektrumların belirlenmesinde, tasarım depremi büyüklüğü ve dışmerkez uzaklığının seçiminde benimsenmiş olan tehlike seviyesi korunarak, 50 yılda %10 aşılma olasılığına karşılık gelen değerler hesaplanmıştır. Buna göre, Balıkesir yerleşim alanı sınırları içindeki maksimum spektral ivmeler, kullanılan azalım ilişkisine ve değişen dış merkez uzaklığına dayalı olarak 0.42 g ile 0.64 g arasında değişmektedir (Şekil 1, B sınıfı). Boore vd. [14] azalım ilişkisinin kullanılması durumunda daha düşük spektral ivmeler hesaplanırken, en yüksek spektral ivmeler Ambraseys vd. [15] azalım ilişkisinin yanal atımlı fay tipi durumunda elde edilmektedir. Sismik tehlike analizlerine göre tasarım depremi dış merkez uzaklığının R=34 km ile R=46 km arasında değiştiği yerleşim alanı sınırları içindeki bölgede, zeminler ise NEHRP e göre B, C ve D sınıflarında değişim göstermektedir [16]. Bu zemin sınıfları için NEHRP deki yaklaşım doğrultusunda hesaplanan yüzeydeki 0.2 sn periyotlu spektral ivmeler (Şekil 1), seçilen azalım ilişkisine dayalı olarak değişim göstermekle birlikte dış merkez uzaklığının sabit olması durumunda, yer hareketi seviyesi göreceli olarak aynı kalmaktadır. Diğer bir ifade ile sayısal değerler yerine göreceli sonuçların dikkate alındığı çalışmalarda, kullanılan azalım ilişkisine dayalı değişimlerin çok önemli olmadığı düşünülebilir. Diğer taraftan Balıkesir örneğindeki tasarım depremi için dış merkez uzaklığı değişim aralığı (R min =34 km ve R maks =46 km) göz önüne alındığında, yüzeydeki maksimum spektral ivme değerleri (Şekil 1), farklı zemin sınıflarındaki bölgeler için göreceli olarak yer hareketi seviyesi değişimlerinin önemli olduğunu göstermektedir. 4. Sonuçlar Mikrobölgeleme çalışmalarında ampirik yaklaşımlar, büyütme faktörlerinin zemin sınıfı ve deprem şiddetine dayalı olarak tanımlandığı sismik yönetmelikler çerçevesinde uygulanabilir. Yönetmeliklerde yerel zemin koşullarının etkisi tartışılan çok sayıdaki ampirik ve analitik çalışma sonuçlarına dayalı olarak düzenlenmektedir. Dolayısıyla modern yönetmeliklerdeki koşullar, aynı zamanda mikrobölgelemedeki gelişen yaklaşımları da yansıtmaktadır. Ancak uygulamada bazı hatalara neden olmamak için ampirik yöntemlerin istatistiksel geçmişi de göz önüne alınmalıdır. Benzer şekilde, tasarım depremi için ana kaya seviyesindeki spektral değerlerin hesaplanmasında bölgesel olarak uyumlu azalım ilişkilerinin seçilmesi önemlidir. Balıkesir uygulamasında, tasarım depremi dış merkez uzaklığının yerleşim alanı sınırları içindeki değişimi ve bölgesel olarak uyumlu olabilecek farklı azalım ilişkileri Şekil 1 - Balıkesir Tasarım Depremi İçin, Yüzeydeki 0.2 sn Periyotlu Spektral İvmeler - TÜRKÝYE MÜHENDÝSLÝK HABERLERÝ SAYI /1 43

5 göz önüne alındığında, NEHRP prosedürüne göre belirlenen yüzeydeki maksimum spektral ivmelerin, 0.42 g ile 0.82 g arasında değişebileceği görülmektedir. Diğer taraftan, Balıkesir tasarım depremi için olası minimum ve maksimum dış merkez uzaklıklarının, yüzeydeki yer hareketi seviyesinin değişimi üzerinde önemli oranda etkili olabileceği belirlenmiştir. Kaynaklar [1] Finn, W.,D., L. and Ventura, C., E., Challenging issues in local microzonation, 5 th International Conference on Seismic Zonation, Nice, France, (1995). [2] Pitilakis, K., Site effects, Recent Advances in Earthquake Geotechnical Engineering and Microzonation, ed. by A. Ansal, (2004), Kluwer Academic Publishers, p.139. [3] Eurocode 8, Design of Structures for Earthquake Resistance, pren1998-1, Draft 4, (2001). [4] NEHRP 2003 Recommended Provisions for Seismic Regulations for New Buildings, (Fema 450), (2003). [5] NEHRP 2000 Recommended Provisions for Seismic Regulations for New Buildings, (Fema 369), (2000) [6] Belediyeler için Sismik Mikrobölgeleme, World İnstitute for Disaster Risk Management (DRM), Türkiye Cumhuriyeti Bayındırlık ve İskan Bakanlığı, Afet İşleri Genel Müdürlüğü, (2004). [7] Todd, D., Harris J.R., De facto Microzonation Through The Use of Soils Factors in Design Triggers, 5.th İnternational Conference on Seismic Zonation, Nice, France, (1995). [8] Hamburger, R., O., Application and Impacts of Seismic Zonation Earthquake Engineering Abstracts, (2000). [9] Borcherdt, R.D., Estimates of Site Dependent Response Spectra for Design Methodology and Justification Earthquake Spectra, (1994), 11, p.173. [10] Hwang, H.M., Lin, H. and Huo, J., Site Coefficients for Dizayn of Buildings in Eastern United States Soil Dynamics and Earthquake Engineering, (1997), 16, p.29. [11] Rodriguez-Marek, A., Bray, J.D., Abrahamson, N.A., An emprical Geotechnical seismic site response procedure Earthquake Spectra, (2001). [12] Rathje, E.M., Lauro, F.J., İncorporating frequency content into simplified site response procedures, XV ICSMGE TC4 Satellite Conference on Lessons Learned from Recent Strong Earthquakes, İstanbul, Turkey, (2001). [13] Ansal, A., Balıkesir Şehri Bahçelievler, Plevne, Hasan Basri Çantay, Akıncılar Mahalleleri ve Konut Bölgesinin Yerleşime Uygunluk Çalışmalarının, Depremsellik ve İnşaat Mühendisliği Açısından Değerlendirilmesi, İTÜ Geliştirme Vakfı, Uygulamalı Araştırma Raporu, (2001) [14] Boore D.M., Joyner W. B., Fumal T.E., Equations for Estimating Horizontal Response Spectra and Peak Acceleration from Western North American Earthquakes: A Summary of Recent Work Seismological Research Letters, (1997), Volume 68, Number 1 [15] Ambraseys N.N., Douglas J., Sarma S.K., Equations for estimation of strong motions from shallow crustal eartquakes using data from Europe and the Middle East: Horizontal peak ground acceleration and spectral acceleration, (2004) [16] Yağcı, B., (2005) Mikrobölgeleme Metodolojileri ve Balıkesir için Bir Uygulama, Doktora Tezi, BAÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir nın elinize ulaşması için aidatlarınızı yatırmanız ve şubenizden adres bilgilerinizi güncellemeniz gerekmektedir TÜRKÝYE MÜHENDÝSLÝK HABERLERÝ SAYI /1