ADĠLCEVAZ KĠREÇTAÇLARININ LĠMAN DOLGUSU OLARAK KULLANILABĠLĠRLĠĞĠNĠN DENEYSEL ARAġTIRILMASI

Transkript

1 ADĠLCEVAZ KĠREÇTAÇLARININ LĠMAN DOLGUSU OLARAK KULLANILABĠLĠRLĠĞĠNĠN DENEYSEL ARAġTIRILMASI Osman GÜNAYDIN 1, Çağlar AKKUġ 2, Suat DARĞIN 3 gunaydin@adiyaman.edu.tr, caglarakkuss@gmail.com, suatdargin65@hotmail.com 1 Adıyaman Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, ĠnĢaat Mühendisliği Bölümü, Adıyaman. 2 Sufen Proje Yazılım Mühendislik ĠnĢaat San. Tic. Ltd. ġti, Ankara. 3 Niğde Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Jeoloji Mühendisliği Bölümü, Niğde. ÖZET Kıyı mühendisliği genel karakteri itibariyle mühendislik uygulamaları açısından riskli alanlardan biridir. Kıyı yapılarında kullanılan kayaçlarda, kayaçların içerdikleri süreksizlikler kayanın özelliklerini ve dolayısıyla kaya mühendisliği uygulamalarını etkiler. Bu çalıģmada Van Gölü kuzeyinde yer alan; bölgede farklı alanlarda ve kıyı yapılarında yaygın olarak kullanılan Adilcevaz kireçtaģının, sodalı ve tuzlu olan Van Gölü suyu etkisi altında ki kayanın mühendislik özelliklerindeki değiģimleri araģtırılmıģtır. Bu amaçla Van Gölü suyu çözeltisi içerisinde Adilcevaz kireçtaģları Anon 1999 (EN ) standardı 1 döngü 30 gün olarak uygulanmıģ ve her döngü sonunda kayaçların; Tek eksenli basınç dayanımı, nokta yük dayanımı ve P dalga hız değerleri belirlenmiģtir. ġahit numuneler ile her döngü sonundaki numunelerin mühendislik özellikleri korele edilerek aralarındaki iliģkiler incelenmiģtir. Döngülerdeki tuzlu sodalı suyun etkisi ile kaya özelliklerindeki değiģimler P dalga hız değerlerinde artıģ ve kayaç dayanımlarındaki düģüģler grafikler yardımıyla açıklanmıģtır. Anahtar Kelimeler: Adilcevaz kireçtaģları, döngü, P dalga hızı. ABSTRACT Coastal engineering is general character of engineering applications in terms of risk areas. Used in coastal structures in rocks, rocks that contain the properties of rock discontinuities and thus influence the practice of rock engineering. In this study, Lake Van, located in the North part of Turkey; Adilcevaz limestone is commonly used in the region different areas and coastal structures. The change of engineering properties of Lake Van Rock under the influence of Soda and salty water of Lake Van were investigated. For this purpose, a solution of water in Lake Van Adilcevaz limestone Anon 1999 (EN ) standard was applied as 1 cycle of 30 days and at the end of each cycle of the rocks; Uniaxial compressive strength, point load strength and P-wave

2 velocity values were determined. Properties of witnesses samples and the engineering properties of the samples at the end of each cycle are correlated and examined the relationship between them. The effect of salt soda water in the loop to the changes of rock properties; an increase in P-wave velocity values and decrease in rock strength are explained with the help of graphs. Keywords: Adilcevaz limestone, cycle, P wave velocity. 1.GĠRĠġ Dalgakıran olarak çok değiģik boyutlarda ve Ģekillerde kaya blokları koruma taģı olarak kullanılmaktadır (Mather, 1985; Latham, 1991; Poole, 1991; Ericson, 1993; Smith, 1999). Kökeni farklı olan kayaların (sedimanter, magmatik ve metamorfik) mühendislik özellikleri de farklılıklar sunmaktadır. Kayacın kökeni, içerdiği mineraller, kaynaģma ve çimentolaģma derecesi, fiziksel ve kimyasal özellikleri, dayanım ve aģınma özelliklerini etkileyen parametrelerin baģında gelmektedir. Deniz yapılarında kullanılacak kaya malzemelerin seçilmesinde, renk, kaya yoğunluğu, su emme ve gözeneklilik, süreksizliklerin konumu ve ayrıģma durumu, mineralojik ve petrografik özellikleri, kayanın mukavemeti, blok bütünlüğü, blok Ģekli, ağırlığı ve boyutu dikkate alınan baģlıca özelliklerdir (Özvan, 2009). Yerkabuğunun ana malzemesi olan kayaçlar hidrosfer ve atmosferle doğrudan temas ettiklerinde ayrıģma olarak isimlendirilen değiģimler gösterirler. AyrıĢma, kaya bünyesinde, ortam Ģartlarının etkisiyle çoğunlukla yavaģ geliģen ilerleyici, mühendislik açsısından önemli sonuçlar doğuran fiziksel mekanik olaylar serisi olarak tanımlanır (Tuğrul, 1995). AyrıĢma, zaman ve ortam Ģartları etkisi altında kimyasal, biyolojik ve fiziksel değiģimlerdir (Beavis, 1985; Perry 1986; Johnson ve DeGraff, 1988). Biyolojik değiģimler, bitkilerin ve hayvanların fiziksel ve kimyasal etkileri sonucu oluģur. Kimyasal ayrıģma çözünme, oksitlenme, su alma, karbonatlaģma vb. olaylar Ģeklinde oluģur. Fiziksel ayrıģma ani sıcaklık değiģimleri, basınç rahatlaması ve don etkisi vb. olaylar ile oluģur. Deniz ve göl ortamında özellikle güçlü dalga etkilerine karģı kullanılacak koruma yapılarındaki kayaların fiziksel ve mekanik özelliklerinin bilinmesi gerekmektedir (Fookes ve Poole 1981; Lienhart ve Stransky 1981; Lienhart 1994; Latham 1998). Dalgakıran dolgularında özellikle dıģ liman taģı olarak kullanılacak kaya malzemesinin uygunluğu bazı uluslararası Ģartnamelerde verilen ölçütlere göre belirlenmektedir. Bu Ģartnameler, yüksek derecede hasar verici dalga kuģağına sahip okyanus kıyıları ile düģük enerjili dalga kuģağına sahip Akdeniz ve Arap Körfezi gibi iç denizlerde yerel farklılıklar gösterebilmektedir (DurmuĢ, 2007). Kıyı Koruma Yapıları; Sabit Yapılar o Kıyıya Dik Yapılar (Mahmuzlar, Ġskeleler) o Kıyıya Paralel Yapılar (Kaplamalar) o Açıkdeniz Dalgakıranları (GeliĢmiĢ Açık Deniz Dalgakıranları, Batık Açık Deniz Dalgakıranları) Hareketli Yapılar

3 o o o Hidrolik Tarama ve Pompaj Suni Kum TaĢıma Yüzen Dalgakıranlar Kıyı koruma yapılarının sınıflandırılması (DurmuĢ, 2007). ÇalıĢmada kullanılan Adilcevaz kireçtaģı, Ahlat-Adilcevaz kompleksinin ofiolitleri ve Ahlat konglomerası üzerinde transgresif olarak bulunur. Formasyon tipik bir Ģelf çökeltisi olup, denizel ve biyostromal kalkerlerden oluģmaktadır (DemirtaĢlı ve Pisoni, 1965; YeĢilova ve Yakupoğlu, 2007). Formasyon açık renkli ve genellikle kalın tabakalı veya masiftir. Tabanında transgresyona iģaret eden kumlu ve konglomeratik bir kireçtaģı üyesi genel olarak bulunur. Formasyonun her tabakasında, mikro ve makro olmak üzere, zengin bir fosil muhtevası bulunur (DemirtaĢlı ve Pisoni, 1965; YeĢilova ve Yakupoğlu, 2007). Adilcevaz kireçtaģlarının tipik yeri Adilcevaz kasabasına çok yakın olup, DikiĢ mahallesindedir. Formasyonun kalınlığı tipik kesitinde 800 m dir ve tavandan tabana kireçtaģı birimlerini içerir (DemirtaĢlı ve Pisoni, 1965; YeĢilova ve Yakupoğlu, 2007). ÇalıĢmada kullanılan Van Gölü suyu acı, tuzlu ve sodalı olarak bilinmektedir. Suyun tuz içeriğinin yüksek olması, bor ve sodyum karbonatın kayaçların varlığı ile volkanik kayaçların yaygınlığından kaynaklanmaktadır. Suyun tuzluluk oranı % 0,224, sudaki tuz bileģenleri Na 2SO 4, %3 KSO 4 ve % 2,5 MgCO 3 oranlarından oluģmakta olup, bu özelliği ile göl, soda üretim kaynağı olarak da büyük bir potansiyele sahiptir (Çiftçi vd, 2008). Tablo 1. Van Gölü suyunda çözünmüģ halde bulunan anyon ve katyonlar (Degens vd, 1978) Katyonlar Anyonlar Bileşenler Van Gölü Suyundaki oranı (mg/l) Sodyum (Na) 7747 Potasyum (K) 508 Magnezyum (Mg) 94.8 Kalsiyum (Ca) 5 10 Lityum (Li) 1.5 Stronsiyum (Sr) 0.7 Klor (Cl) 5450 Karbonat (CO 3 ) 3331 Sülfat (SO4) 2344 Bikarbonat (HCO 3 ) 2191 Fosfat (P) 0.52

4 2.YÖNTEM Van Gölü nün kıyı kesimlerinde dolgu malzemesi olarak kullanılan kireçtaģları suların etkisi altında su seviyesine bağlı olarak, zaman zaman doygun, yarı doygun ve kuru olmak üzere göl suyu ile sürekli etkileģim içinde olacaktır. Dolgu malzemelerinde günümüzde yaygın kullanılan standartlar Anon, 1999 (EN-12370) ve Rilem, 1980 standartlarıdır. Liman dolgusunda kullanılan Adilcevaz kireçtaģının Van Gölü suyu ile etkileģimini belirlemek için, Anon (1999, EN-12370) standardına uyularak Na 2SO 4 çözeltisi yerine Van Gölü suyu çözelti kullanılarak 30 günlük döngüler oluģturulmuģtur. Anon, 1999 (EN-12370) standardına göre; - %14 Na 2SO 4 çözeltisi (çalıģmada Van gölü suyu kullanılmıģtır) hazırlanır. - Kuru ve temiz örnekler çözelti bulunduran kap içerisinde 20 0 C de 4 saat bekletilir. - Ġkinci olarak örnekler çözelti içerisinden çıkarılarak 60 0 C de 16 saat fırında bekletilir. - Son olarak örnekler oda koģullarında (20 0 C) 4 saat bekletilir Bu Ģekilde bir döngü 24 saat devam eder ve bu döngü 15 kez yapılır. Bu çalıģmada bir döngü 30 gün olarak uygulanmıģtır. Test sırasındaki örneklerin ağırlık kaybından dolayı çözelti her 5 döngüde değiģtirilir. Bu süre sonunda (15 döngüden sonra) örnekler saf su ile tuz çözeltisi kalmayıncaya kadar yıkanır. Örnekler kuruduktan sonra tartılır. Bu iģlemler 1 ay boyunca (30 gün) devam ettirilerek 30 gün süre sonunda örnekler saf su ile yıkanarak deneyleri (P dalga hızı, Nokta yük dayanımı ve Tek eksenli basınç dayanımı) yapılmıģtır. Yapılan arazi çalıģmalarında blok numuneler alınmıģ ve bu numunelerden laboratuvar koģullarında karot örnekler alınmıģ, alınan karotlar, karot düzeltme makinesi ile düzeltilmiģtir (ġekil 1 a, b). KireçtaĢları üzerinde fiziksel ve mekanik özellikleri belirlemek amacıyla yoğunluk ve birim hacim ağırlık, su emme, porozite, P-dalgası hızı, tek eksenli basınç dayanımı, nokta yük dayanımı değerleri belirlenmiģtir.

5 a. b. c d. ġekil 1. a. Araziden getirilen numuneden karot alınması b. Karot örneklerin düzeltilmesi c. Deneye hazırlanan karotlar d. Tek eksenli basınç dayanımı 3. DENEYSEL ÇALIġMALAR Alınan numuneler üzerinde deneysel çalıģmalar yapılarak fiziksel ve mekanik özellikler belirlenmiģ, aģağıdaki tablo ve Ģekillerde açıklanmıģtır.

6 Tablo 2. ġahit numunelere ait deney sonuçları ġahit Numune Mak. Min. Ort. Doğal bha (gr/cm 3 ) 2,65 2,59 2,62 Kuru bha (gr/cm 3 ) 2,65 2,59 2,62 Doygun bha (gr/cm 3 ) 2,66 2,62 2,63 BoĢluk hacmi 2,42 0,90 1,72 Porozite (%) 2,49 0,92 1,77 BoĢluk oranı 0,03 0,01 0,02 Su içeriği (%) 0,10 0,04 0,07 Ağırlıkça su emme (%) 0,96 0,35 0,68 Tek eksenli basınç dayanımı (Mpa) P dalga hızı (m/s) Nokta yükü dayanımı (Mpa) 5,17 2,09 4,47 Tablo 3. Numunelere ait mekanik özellikler Döngüler Numune no. Mak. Min. Ort. Tek ek. bsç. dynm. (Mpa) ġahit P dalga hızı (m/s) Nokta yükü dayanımı(mpa) 5,17 2,09 4,47 Tek ek. bsç. dynm. (Mpa) Döngü P dalga hızı (m/s) Nokta yükü dayanımı(mpa) 5,83 2,52 4,34 Tek ek. bsç. dynm. (Mpa) Döngü P dalga hızı (m/s) Nokta yükü dayanımı(mpa) 5,88 0,87 3,68 Tek ek. bsç. dynm. (Mpa) Döngü P dalga hızı (m/s) Nokta yükü dayanımı(mpa) 4,87 2,29 3,21 Not: Bütün döngülerde 10 adet numune üzerinde deneyler yapılmıģ olup minimum, maksimum, ve ortalama değerler verilmiģtir.

7 P dalga hızı (m/s) Porozite (%) 4. ARAġTIRMA ġahit numunelerin porozitesi ile P dalga hızları arasındaki iliģki korele edilmiģ ve porozitenin azalmasına bağlı P dalga hızlarında artma olduğu görülmüģtür porozite değeri ile P dalga hızları arasında düģük (R 2 = 0.45) korelasyon değeri belirlenmiģtir (ġekil 2). 3,00 2,50 2,00 y = -0,0027x + 18,836 R² = 0,447 1,50 1,00 0,50 0, P dalga hızı (m/s) ġekil 2. Porozite ile P dalga hızı arasındaki iliģki ġahit numunenin P dalga hız değerleri ile tek eksenli basınç dayanım değerleri arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta tek eksenli basınç dayanımının artmasını bağlı olarak P dalga hızının da arttığı görüģmüģtür (ġekil 3). Tek eksenli basınç dayanımı ile P dalga hızı arasında yüksek bir korelasyon (R 2 = 0.70) elde edilmiģtir y = 1,3762x ,1 R² = 0, Tek eksenli basınç dayanımı (Mpa) ġekil 3. P-dalga hızı ile tek eksenli basınç dayanımı arasındaki iliģki

8 P Dalga Hızı (m/sn) Nokta Yük Dayanımı (Mpa) Döngüler sonucunda bulunan değerlerin ortalaması alınarak Nokta yük dayanım deneyi ile döngü sayısı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta döngü sayısının artıģına bağlı olarak nokta yük dayanım değeri azaldığı gözlemlenmiģtir (ġekil 4). Döngü sayısı ile nokta yük dayanım indeksi arasında R 2 = 0.95 korelasyon katsayısı elde edilmiģtir. 5,00 4,50 4,00 3,50 3,00 2,50 2,00 1,50 1,00 0,50 0,00 y = -0,441x + 4,586 R² = 0, Döngü Sayısı ġekil 4. Nokta yükü dayanımı ile döngü sayısı arasındaki iliģki Döngüler sonucunda bulunan değerlerin ortalaması alınarak P dalga hızı ile döngü sayısı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta döngü sayısının artmasına bağlı olarak P dalga hızının da arttığı görülmüģtür (ġekil 5). Döngü sayısı ile P dalga hızı arasında R 2 = 0.83 korelasyon katsayısı elde edilmiģtir y = 27,276x ,2 R² = 0, ,00 1,00 2,00 3,00 Döngü Sayısı ġekil 5. P dalga hızı ile döngü sayısı arasındaki iliģki Tek eksenli basınç dayanımı ile döngü sayısı arasındaki iliģki korele edilmiģ, döngü sayısının artmasına bağlı olarak tek eksenli basınç dayanımı azaldığı görülmüģtür (ġekil 6). Döngü sayısı ile tek eksenli basınç dayanımı arasında R 2 = 0.80 korelasyon katsayısı elde edilmiģtir.

9 Nokta Yükü Dayanımı (Mpa) Tek eksenli basınç dayanımı (Mpa) y = -13,882x + 242,56 R² = 0, Döngü sayısı ġekil 6. Tek eksenli basınç dayanımı ve döngü sayısı arasındaki iliģki Döngüler sonucunda bulunan değerlerin ortalaması alınarak nokta yük dayanımı ile tek eksenli basınç dayanımı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve tek eksenli sıkıģma dayanımının artmasına bağlı nokta yük dayanımı da azaldığı görülmüģtür (ġekil 7). Tek eksenli basınç dayanımı ile nokta yük dayanımı arasında R 2 = 0.95 korelasyon katsayısı elde edilmiģtir. 5,00 4,50 y = -0,0512x + 15,659 R² = 0,946 4,00 3,50 3, Tek Eksenli Basınç Dayanımı (Mpa) ġekil 7. Nokta yük dayanımı deneyi ile tek eksenli basınç dayanımı arasındaki iliģki Döngüler sonucunda bulunan değerlerin ortalaması alınarak P dalga hızı ile tek eksenli basınç dayanımı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve tek eksenli basınç dayanımının artmasına bağlı olarak P dalga hızının da arttığı görülmüģtür (ġekil 8). Tek eksenli basınç dayanımı ile P dalga hızı arasında R 2 = 0.62 korelasyon katsayısı elde edilmiģtir.

10 P Dalga Hızı (m/sn) y = 2,7128x ,8 R² = 0, Tek Eksenli Basınç Dayanımı (Mpa) ġekil 8. Nokta yük dayanımı deneyi ile tek eksenli basınç dayanımı arasındaki iliģki 5. SONUÇ Kıyılarımızın dalgalardan ve bu dalgaların yaratacağı tahribattan en iyi Ģekilde korunması ülke ekonomisine önemli katkılar sunacaktır. Dalgaların yaratacağı olumsuz koģullar, kıyı koruma yapısı olarak kullanılacak dolgunun tipinin, yerinin, boyutunun ve kullanılan malzemenin doğru seçilmesi ve tasarlanmasıyla en aza indirgenebilir. Dolgu malzemesi olarak kullanılacak kayaçların seçilmesinde birçok faktör etkisi olup, bu çalıģmada bunlardan sadece kayaçların sulu ortamdaki fiziksel ve mekanik özellikleri incelenmiģtir. Bu kapsamda örneklerin ilksel (Ģahit örnek) özellikleri ile döngüler sonucundaki özellikleri regresyon analizleri ile karģılaģtırılmıģtır. Tekli regresyon analizi ile tüm deney sonuçları teker teker karģılaģtırılması ile korelasyon grafikleri oluģturulmuģtur. Her regresyon için en yüksek katsayılı ve en iyi tahmin denklemi belirlenmiģtir. ġahit numunelerin porozitesi ile P dalga hızları arasındaki iliģki korele edilmiģ ve porozitenin azalmasına bağlı P dalga hızlarında artma olduğu görülmüģtür porozite değeri ile P dalga hızları arasında R 2 = 0.45 değeri bulunmuģtur. ġahit numunenin P dalga hız değerleri ile tek eksenli basınç dayanım değerleri arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta tek eksenli basınç dayanımının artmasını sonucu P dalga hızının da arttığı görülmüģtür Tek eksenli basınç dayanımı ile P dalga hızı arasında R 2 = 0.70 olan yüksek bir korelasyon elde edilmiģtir.

11 Nokta yük dayanımı ile döngü sayısı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta döngü sayısının artmasına bağlı olarak nokta yük dayanımı azaldığı görülmüģ ve R 2 = 0.95 bulunmuģtur. P dalga hızı ile döngü sayısı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta döngü sayısının artmasına bağlı olarak P dalga hızının da arttığı görülmüģ ve R 2 = 0.83 olarak bulunmuģtur. Tek eksenli basınç dayanımı ile döngü sayısı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve sonuçta döngü sayısının artmasına bağlı olarak tek eksenli basınç dayanımı azaldığı görülmüģ ve R 2 = 0.80 olarak bulunmuģtur. Döngüler sonucunda bulunan değerlerin ortalaması alınarak nokta yük dayanımı ile tek eksenli basınç dayanımı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve tek eksenli basınç dayanımının artmasına bağlı nokta yük dayanımının azaldığı görülmüģ ve R 2 = 0.95 bulunmuģtur. Döngüler sonucunda bulunan değerlerin ortalaması alınarak P dalga hızı ile tek eksenli sıkıģma dayanımı arasındaki iliģki korele edilmiģ ve tek eksenli basınç dayanımının artmasına bağlı olarak P dalga hızının da arttığı görülmüģtür. Tek eksenli basınç dayanımı ile P dalga hızı arasında R 2 = 0.62 korelasyon katsayısı elde edilmiģtir. Sonuç olarak Van gölü suyun ile 3 döngü (90 gün) ile Adilcevaz kireçtaģları üzerinde yapılan deneylerde kireçtaģlarının mekanik özelliklerinde değiģiklikler olduğu belirlenmiģtir. Yapılan bu çalıģmalar sonucunda elde edilen verilere göre kıyı koruma yapısı olarak kullanılacak Adilcevaz kireçtaģının uzun sürede liman dolgusu olarak kullanımında dayanımda azalmaların olduğu belirlenmiģtir.

12 6.KAYNAKLAR Anon, 1999, The description and classification of weathered rocks for engineering purposes, Working Party Report. Quarterly Journal of Engineering Geology, No. 28, pp Beavis, F.C., 1985, Engineering Geology, Blackwell Publications. Çiftçi, Y., IĢık, M.A., Alkevli, T., YeĢilova, Ç., 2008, Van Gölü Havzasının Çevre Jeolojisi Jeoloji Mühendisliği Dergisi 32 (2). Degens, E.T., Wong, H.K., Kurtman, F. ve Finckh P., 1978, Van Gölünün Jeolojik GeliĢimi: Bir Özet, The Geology of Lake Van (Degens and Kurtman, Eds.), MTA YayınlarıNo:169, Ankara. DemirtaĢlı, E., ve Pisoni, C., 1965, "Ahlat-Adilcevaz Bölgesinin Jeolojisi (Van Gölü Kuzeyi)" MTA. Dergisi, Sayı: 64, ANKARA, s.24. DurmuĢ, C., 2007, Mersin Bölgesi Kıyı Koruma Yapılarının Ġncelenmesi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, s 90, (yayınlanmamıģ). Erickson, R. L., 1993, Evaluation of limestone and dolomite armourstone durability from observations in the Great Lakes regions. In:Rock for erosion control. Philadelphia, pp Fookes, P. G. and Poole, A. B., 1981, Some preliminary considerations on theselection and durability of rock and concrete materials for breakwaters and coastal protection works. Q J Eng Geol 14: Johnson, R.B. and Degraff J.V., 1988, Principles of Engineering Geology, John Willey & Sons. Latham, J. P., 1991, Degradation model for rock armour in coastal engineering. QJ Eng Geol 24: Latham, J.P.,1998, Assessment and specification of armourstone quality from CIRIA/CUR (1991) to CEN (2000). In: Advances in Aggregates and Armourstone Evaluation. The Geological Society, Engineering Geology Special Publication No.13, Lienhart, D. A. and Stransky, T. E., 1981, Evaluation of the potential sources of rip-rap and armourstone-methods and considerations. Bull Assoc Eng Geol 18: Lienhart, D. A., 1994, Durability issues in the production of rock for erosion control. In: Proceedings of the 1st North American rock Mechanics symposium

13 on rock mechanics, models, and measurements, challenges from industry. June1994, Austin, Balkema, Rotterdam, pp Mather, R. P., 1985, Rock for breakwater construction in western Australia: its availability and influence on design, Eng Geol 22: Özvan, A., 2009, Toprakkale - Yumurtalık (Doğu Akdeniz) Civarındaki KireçtaĢı Ve Bazalt Birimlerinin Hidrolik Yapılarda Kullanılabilirliği, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi, S 197. Perry, H.R., 1986, Engineering Geology; An Environmental Approach Elsevier. Poole, A. B., Rock quality in coastal engineering. Q J Eng Geol 24: Rilem, 1980, Recommended test to measure the deterioration of Stone and to assess the effectiveness of treatment methods. Commission 25-PEM, Material and Structures, Vol.13, Smith, M. R. (Ed.), 1999, Stone: Building Stone, Rock Fill and Armourstone in Construction. Engineering Geology Group Special Publication, vol Geological Society, London, 478 pp. Tuğrul, A., 1995, Niksar Yöresindeki Bazaltların Mühendislik Özelliklerine AyrıĢmanın Etkisi, Ġstanbul Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, s 171, (yayınlanmamıģ). YeĢilova, Ç., Yakupoğlu, Y., 2007, Adilcevaz KireçtaĢının (Van Gölü Kuzeyi) Mikrofasiyes Özellikleri., Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 50/1 :