Baskı Seçil Ofset Bağcılar - İstanbul

Transkript

1 1

2 Baskı Seçil Ofset Bağcılar - İstanbul ISBN Grafik & Mizanpaj Ömer Fâruk Muhammed Abdullah Dağıtım & İrtibat Zümrüt Vakfı Pendik - İstanbul www. zumrutvakfi.org

3 DİVAN-I H İ K M E T ERENKÖYLÜ MUHAMMED HİKMET EFENDİ İstanbul

4 4

5 Ey Rabbim göğsümü aç. İşimi kolaylaştır. Tahâ Sûresi, Âyet

6 İÇİNDEKİLER TAKDİM SİLSİLE-İ ZEHEB BİSMİLLAH KELİME-İ TEVHİD HAKKI VAR BİZDE İLLALLAH TEVHİD DİNLE KARDEŞİM ŞÂNI YÜCE ALLAH'IM RAHÎMSİN RABBIM SENSİN YÂ RABBÎ RAHMAN RAHİM ALLAH IM ALLAH NE GÜZEL DOSTTUR ALLAH'IM GELİN ALLAH DİYELİM ZİKRULLAH SUBHÂNALLAH ÂŞIK OLDUM ALLAH'A MEDET YÂ RABBENÂ YÂ RAB YOLUMUZ MEVLAYA MERHAMET EYLE ÂKIBET HAYRI MAĞFİRET ŞÜKÜR LÂ HAVLE VE LÂ KUVVE RAHMET MELEKLERİ KUR'ÂN'IN FAZÎLETİ KUR'ÂN'IN NUZÛLÜ EZÂN-I MUHAMMEDÎ MÜ'MİN'İN MÎ'RACI DUÂ ÂMİN MÜBAREK MEVLİD SEN VARSIN

7 34 - SÎRETİ SÛRETİ ŞEFAAT ET ÜMMETE YÂ HABÎBALLAH RASÛLULLAH EFENDİMİZ AŞK-I HABÎBİ KİBRİYÂ YÂ RASÛLALLAH RASÛL Ü KİBRİYÂ YÂ MUHAMMED HABÎB-İ KİBRİYÂ ENBİYÂLAR SERVERİ KÂİNÂTIN SEYYİDİ YÂ HABÎBALLAH YÂ HÂTEMEN NEBİYYÎN YÂ RASÛL Ü KİBRİYÂ YÂ SEYYİD-İ YÂ RASÛLALLAH İNSANLARIN EN HAYIRLISI RASÛLULLAH'IN DOĞUMU HİLYE-İ ŞERİF YÂ HABÎB-İ KİBRİYÂ RAVZAN CENNET BAHÇESİ ÂLEMLERE RAHMET RAVZA'DA ALLAH'IN SEVGİLİSİ YOLUNA FEDA ASHÂB-I GÜZİN AŞERE-İ MÜBEŞŞERE SEYYİDÜL ŞÜHEDÂ HAZRET-İ SIDDIK HAZRET-İ EBÛ BEKİR HAZRET-İ ÖMER HAZRET-İ OSMAN HAZRET-İ ALİ HAZRET-İ HASAN VE HÜSEYİN HAZRET-İ HATİCE HAZRET-İ FÂTIMA HAZRET-İ FÂTIMA HAZRET-İ AİŞE

8 71 - KÂBE YOLUNA UMRE GÂR-I ŞERİF KUSVÂ MEDİNE'DE İFTAR GÜL BAĞINDAN UHUD DAĞI İNSAN TARİKAT SOHBET KERÂMET HAK DOSTLARI ZİKİR VUSLAT MİSLİ YOKTUR YALVAR LÂ İLÂHE İLLALLAH BİRGÜN EFENDİM SEYİT ZADE HACI ŞABAN MAHMUD SÂMİ RAMAZANOĞLU ESAD ERBİLİ EBUL HASAN HARAKÂNİ KİŞİ SEVDİĞİ İLE BERABER HAK ÂŞIKLARININ NİYÂZI SOHBET DOST ARIYORUM CEMİL BABA ÂHİR ZAMAN EFENDİM'E ÂRİFLERİN NAZMI SEHER VAKTİ EMÂNET ETTİM MÜ'MİN AİLE ŞÂM-I ŞERİF SİGARA İÇENLERİN HALLERİ NEHR-İ NİL

9 108 - SAÂDET İSLÂM'DADIR DÜNYA AHVÂLİ MÜCAHİD MEKKE'NİN FETHİ ÇANAKKALE ŞEHİTLERİ MÜNACAAT İDARE ET KUTSAL EMÂNET NASİHAT NAMAZ DÎNİN DİREĞİ KIYMETİNİ BİL İCÂZETNÂME LÜGATÇE ALFABETİK FİHRİST

10 MUHAMMED HİKMET EFENDİ 1927 de Nevşehir / Gülşehir - Tuzköy de doğdu. Pederi âlîleri Şevket Efendi Yemen ve Balkan cephelerinde uzun yıllar Osmanlı ordusunda savaşan gâzilerdendir. Baba cihetinden nesebi âlîleri Seyyit tir. Vâlideleri Nevşehir / Gülşehir - Hacı Halil köyünden Fâtıma Sultan dır. Kore gâzisi olan Hikmet Efendi askerlik dönüşü Kayseri nin maneviyat büyüklerinden Hacı Şaban Efendi ile tanışmış, uzun yıllar Hazretin yakın hizmetinde bulunmuştur. Bilahare, İstanbul Erenköy deki Sami Ramazanoğlu Hazretleri Seyitzâde Hacı Şâban Efendi ye bir mektup göndererek Lütfen evlâdımız Hikmet Efendi yi bizim yanımıza, İstanbul a gönderiniz. Buyurmuştur. Bu vesileyle kibarı evliyadan Mahmut Sâmi Ramazanoğlu ile tanışan Hikmet Efendi yaklaşık otuz yıl Sami Sultan ın hizmet ve tedris halkasında bulunmuştur. O nun yanında zâhirî ve manevî ilimleri tahsil etmiştir. Kur an ve Sünnet e âzami bağlılığından Mahmud Sami Ramazanoğlu nun teveccühlerini kazanan Muhammed Hikmet Efendi ye 1971 yılında şeyhi Mahmud Sami Ramazanoğlu yazılı icazetnâme vermiştir. Allah ve Resulü nün rızasını kazanmak için âzamî gayret eden Erenköylü Hikmet Efendi bir yandan insanlara hizmet ve irşad görevini yürütürken diğer yandan İslâm ın ve İhsan ın daha iyi anlaşılması için nice eserler kaleme almıştır. Bu eserler; İslâm da Edep ve Ahlak, Kur ân-ı Azimüşşân Sünnet-i Nebiyy-i Zişan, Mârifet-i İlâhiyye Tarîkatı Âliyye, İslâm da Kadın, Kırk Hadis, Aklın Tarifi Kaza - Kader ve Cihad, Muhammed Aleyhisselâm ve Ashâb-ı Kirâm ve Dîvân-ı Hikmet ten müteşekkildir. Erenköylü Muhammed Hikmet Efendi Hazretleri nin eserlerinin tamamı; Tesânüt-ü İslâmiye nin arz üzerinde tahakkuk etmesi için asırlardır gayret eden Silsile-i Zeheb in emanetlerinin bir sonraki kuşaklara sâlimen devredilmesi azmi ve gayretinden başka bir şey değildir. 10

11 Nedir bir insanın makamı şanı Allah a kullukla geçir zamanı Fâniyi fenaya verme zikret Rahmân ı Her nefesin ecri verilir birgün 11

12 İTHAF Allah a kul olma yolunda âcizâne gayretlerimizin Rabbımızın katında makbul olmasını umuyor ve kaleme aldığımız eserlerin ecrini, Rasûlullah Efendimiz e ve Ümmet-i Muhammed e ithaf ediyoruz. Muhammed Hikmet Efendi - 12

13 TAKDİM Rahman ve Rahîm olan Allah ın adıyla. Hamd âlemlerin ezeli ve ebedi hükümdarı yegâne sahibi ve mâliki Allah u Teâla ya, salat-ü selam ise; Seyyidi Kainât Hatemün Nebiyyin, İmam-ı Sakaleyn ve Seyyid ül Mürselin Muhammed Mustafa Aleyhisselâm a O nun Âline Ashâb ına Etba ına olsun. Gelmiş geçmiş bütün Nebîler e, Sâdıklar a, Şüheda ya ve Salihler e de selam olsun. Amîn. Allah Celle Celâlühû dini İslamı insanları her iki cihanda huzur ve selamete ulaştırmak için göndermiştir. Her akıllı ve büluğa ermiş insanın dünyadaki yegâne gayesi Kesb-i Kemal ve Seyr-i Cemâl içindir. Kalbi tasfiye Nefsi tezkiye etmeden Kesb-i Kemal ve Seyr-i Cemal mümkün değildir. 13

14 Kitapların inzali, Rasullerin irsali, mürşidlerin irşadı, Kalbin tasfiyesi ve Nefsin tezkiyesini kolaylaştırmak içindir. Kalb Tasfiye - Nefis Tezkiye edilmez ise; insan Esfel-i Safilîn derecesinde kalır. Bu derecede olanlar Allah ın Ahsen-i Takvim sırrına mazhar olamadıkları gibi Ahsen-i Takvim sırrına ermek için azim ve gayret eden akl-ı selim sahibi insanları da Kesb-i Kemal yolundan alıkoymaya çalışırlar. Ârifibillah olan mürşidler Kesb-i Kemal için Havf-Reca, Kabz-Bast, Haşyet-Hayret, Huşu-Huzur, Heybet-Üns, Celal- Cemal, Fenâ-Bekâ ve benzeri nice makam ve halleri sohbet ve eserlerinde tarif ve va z ettiler. Bu insanı kâmil zâtlar seyrü sülük yolunda ilerlerken gönül aynalarına akseden manaların bir kısmının ifşasını edebe aykırı bulurken bir kısmını Ümmet-i Muhammed in istifadesi için sohbetlerinde, eserlerinde ve divanlarında zikretmişlerdir. Bu divanların içerdiği şiirlerin mana ve muhteviyatına baktığımızda Âlemlerin Rabbına îman-itaat ve münacaattan, Rasûlullah Efendimiz i tasdik ve O na tâbi olmanın zarûreti ve faziletinden, güzel ahlaktan, istikâmetten ayrılmamak gerektiğinden, hassas zamanlarda ümitvâr olmaktan, dünyayı ve ahireti ihmal etmeden yaşamanın lüzumundan, İslam büyüklerinin örnek hallerinden, manevi yolda ilerlerken varid olan nice hikmetli işlerden hülasa; hak ve hayrı tavsiyeden mündemiçtir. 14

15 Kur'ân ve Sünnet te İslâm'a saldıran şairler ve şiirleri yerilmiştir. Ancak Kur an-ı Mübin Şuara suresinde îman eden, salih amel işleyen ve Allah ı çok zikreden mü minlerin, Hakk ın bâtıla üstün gelmesi için söylediği şiirleri levmetmemiş bilakis istisna tutarak teşvik etmiştir. Her toplumda şiirler yazan nice insanlar mevcuttur. Ancak Allah için Rasûlullah için İslam ve irşad için yazmak ne güzeldir. Zaten mü min şair, hakîkatı hikmetli bir şekilde belagatla ifade eden kişi değil midir? Asr-ı Saâdet te Rasûlullah a şiirleriyle destek veren birçok şair sahabe vardır. Kâ b bin Mâlik, Hasan bin Sâbit ve Abdullah bin Revâha en meşhur şair sahabelerdir. Buhari de yer almıştır ki: Rasûlullah Efendimiz İslam ı ve müslümanları hicveden şiirler söyleyen birisini görünce Ka'b bin Mâlik'e: "Onları hicvet, nefsimi kudret elinde tutan Allah'a yemin ederim ki, senin şiirin onlar için oktan daha etkili olacaktır." buyurmuştur. Hazret-i Ali'den rivayet edilen şiirler bir divan oluşturacak kadar çoktur. Hazret-i Fâtıma vâlidemizin Rasûlullah ın irtihalinde söylediği şiir dillere destandır. Mü minlerin annesi Hazret-i Ayşe ise; çok güzel şiirler söyler, "Çocuklarınıza şiir öğretiniz, dilleri tatlılaşır." tavsiyesinde bulunurdu. 15

16 Hazret-i Ömer: "İnsanların sanatları içinde en üstünü şiirdir. Şiir faziletli kalbleri şefkatle doldurur, duygulandırır." diyerek şiirin önemini belirtmiştir. Sahabeden Hasan bin Sâbit (r.a.) Temim Kabilesi'nin şairlerine bir kasidesi ile tesir ederek onların müslümanlığı kabul etmesine vesile olmuş, bu nedenle ashâb içinde büyük saygınlık görmüş ve "Rasûlullah ın Şairi" olarak ünlenmiştir. Hasan bin Sabit zaman zaman Rasûlullah ın mescidinde şiirler okur, Rasûlullah da O nun bu güzel şiirlerini tebessümle dinlerdi. Bir defasında Rasûlullah, Ebû Bekir hakkında da bir şiirin var mı? diye sordu. O, Evet, yâ Rasûlallah. dedi. Bunun üzerine Rasûlullah Efendimiz, Onu da duymak isterim. buyurdu. Hasan bin Sâbit, Hazret-i Ebû Bekir in Efendimizle hicret yolculuğunu anlatan, Rasûlullah ın Hz. Ebû Bekir e olan muhabbetini belirten şiirini okudu. Rasûlullah, Doğru söyledin ey Hasan; Eba Bekr, dediğin gibidir. buyurdu. Rasûlullah Efendimiz ve Ashâb-ı Kirâm Hazarâtı Kur an a aykırı olmayan bütün sebeb ve imkânlarla İslama ve müslümanlara hizmet etmeyi kendilerine şiar edinmişlerdir. 16

17 Her dönemde Allah dostları da bu minval üzere yaşamışlardır. Hazret-i Ebu Bekir Hicret te bir yandan malını Allah yolunda cömertce infak ederken diğer yandan kızı yol azığı hazırlıyor hatta azık torbasının ağzını bağlayacak ip bulamayınca kuşağını çıkarıp onu ortadan ikiye ayırarak biriyle su kırbasını diğeriyle yol azığını bağlıyor. Bu yüzden Hazret-i Ebu Bekir in kızı Esmâ, Rasûlullah Efendimiz tarafından Cennet te iki kuşak sahibi müjdesiyle taltif ediliyordu. Oğlu yol emniyetine yardımcı olacak haberler getirirken Hazret-i Ebu Bekir Efendimizin çobanı hicret eden Rasûlullah Efendimiz ve Hazret-i Ebu Bekir in izlerini siliyor, otlattığı hayvanlardan Allah Rasûl ü ve arkadaşı için süt sağlıyordu. Bütün bunlar Allah ve Rasûlü nün rızasını kazanmak için yapılmıştır. Elinizdeki bu eserde aynı maksat ve gaye ile kaleme alınmış, Şeyhi Ârifan Erenköylü Hikmet Efendi biryandan insanlara hizmet ve irşad görevini yürütürken diğer yandan İSLAM ın ve İHSAN ın daha iyi anlaşılması için nice eserler kaleme almıştır. Divan-ı Hikmet te bu eserlerden biridir. Erenköylü Hikmet Efendi hazretlerinin ümmetin istifadesi için hazırladığı tüm eserlerinin fîsebîlillah yayına hazırlanmasında acizâne yardımcı olmaya gayret ederken eserleri birkaç defa okuma ve gözden geçirme fırsatımız oldu 17

18 elhamdülillah. Gözlemlerimizi birkaç kelimeyle şöyle ifade edebiliriz. Bu eserlerin tamamı; Tesânütü İslamiyenin arz üzerinde tahakkuk etmesi için asırlardır gayret eden Silsile-i Zeheb in emânetlerinin bir sonraki kuşaklara sâlimen devredilmesi azmi ve gayretinden başka bir şey değildir. Diğer eserleri gibi bu eseri de dinar ve dirhem şöhret ve şân endişe ve gayretiyle yazılmış değildir. Buna ihtiyacı da yoktur. Bu sebepten okuyan, okutan ve dinleyen insaf sahibi insanların biiznillah istifade edeceklerine kanaatımız tamdır. Tevfik ve Hidayet Allah tandır. Ocakoğlu Şaban EBRAR 18

19 Silsile-i Zeheb Hâlık-ı arz u semâya eyleriz hamdü sena Ahmed i Muhtar kıldı aleme nûr-i Hüda Hazret-i Sıddîk u Selman, Kâsım u Ca fer gibi Eylemiş neşr-i hakîkat Beyâzid-i rehnüma Bü l-hasan zât-ı mükerrem, Bû Ali kân-ı kerem Yusuf-ı valaşiyem salar-ı ceyş-i asfiya Hace AbdülHâlık oldu Ârif ü Mahmûd a pir Şeyh Ali, Baba Külâl etti cihanı rûşenâ Varis-i taht-ı tarîkat Şah-ı âlem Nakşibend Eyledi Hâce Alaüddin i halka pişuvâ Oldu Ya kub e Ubeydullah-i Ahrârı halef Hazret-i Zahid le geldi âleme zevk u sefâ Nûr-ı çeşm-i marifet Derviş Muhammed, Hâcegî Feyz-i Bâki yle cihan-ı ma nevi buldu beka Hazret-i Ahmed Müceddid, Urvetü l-vuska olup Şeyh Seyfüddini, Seyyid Nûr a nûr ı tila Habibullah-ı Mazhar, Şah-ı Abdullah Pir-i Dehlevî Hazret-i Hâlid le oldu kalb-i salik pür-ziya Seyyid âlî-neseb Taha l-hakkarî den sonra Pirimiz Taha l-harirî ve Es ad oldu kutb-ı evliya Eyleriz arz-ı dahâlet dergâh-ı sâdâta biz El-hac Mahmud Sami ihvân-ı dine mağfiret kıl ey Hudâ Hikmet inin himmetinden eyleme bizi cüdâ Ve sallallâhu alâ seyyidinâ Muhammedin nûrin nûr Subhâne l-melîki l-azîzi l-kâdiri l-gafûr. 19

20 Bismillâh Allah a sığınarak besmeleyle başladım Hakk ın rızasına nail olmak muradım Besmele nin Be sinde gizli nice ilimler Şerh etmekle bitiremez bütün âlimler Besmele bir hakîkat, ruhların sefasıdır Mevlamızın fermanı gönüller gıdasıdır 20

21 Besmele ulvî mana kuvvet verir îmana Hiç sönmeyen bir nurdur ziya olur insana O Allah tan bizlere gönderilmiş bir nûr Her kim söylerse O nu bulacak surûr Besmelesiz iş olmaz besmele bir mu cize Hayırlıların yurdu Cennet te yoktur gece Besmele başlara taç mü mine olur minhâc İnsanlar ona muhtaç ki besmeledir ilaç Besmele hakkel yakîn unutma sakın O nu Hayırla başlayan işin hayırla gelir sonu Bismillah demekle insan asla yorulmaz Kur an O nunla başlar O nsuz okunmaz Söyleyerek besmeleyi zikredelim Allah ı Salatu selamla hatırla Rasûlullah ı 21

22 Kelime-i Tevhid Ma siyetin dermânı Lâ ilâhe illallah Mağfiretin fermânı Lâ ilâhe illallah Budur Esmâ nın hası Dertlilerin devâsı Siler kalblerden pası Lâ ilâhe illallah Gönüllerin şifâsı Erenlerin safâsı İsm-i Âzam duâsı Lâ ilâhe illallah Helal lokma yiyelim Hakk a kulluk edelim Her dem Allah diyelim Lâ ilâhe illallah 22

23 Lütfu sonsuz harfi az Söyle O nu kıl namaz Mü minde günah komaz Lâ ilâhe illallah Gül, gülistân-ı dîldir Feyzi nûr nehri nîldir Hakka giden sebîldir Lâ ilâhe illallah Allah de sen kalbinle Rabbim her an seninle Zikret dâim dilinle Lâ ilâhe illallah Rahmeti nâzil ola Melekler hâzır ola Zül-Celâl nâzır ola Lâ ilâhe illallah 23

24 Tövbe et sen özünden Yaşlar aksın gözünden Nûr damlasın yüzünden Lâ ilâhe illallah Gaflet günâh artırır Helâl harâm tartılır Allah diyen kurtulur Lâ ilâhe illallah Dâim Hakk ı zikreyle Kâinâtı fikreyle Meâlini seyreyle Lâ ilâhe illallah Dağı bağıstan eder Nârı gülistân eder Köleyi sultân eder Lâ ilâhe illallah 24

25 İnsan olan fikreder Her haline şükreder Cümle mahluk zikreder Lâ ilâhe illallah Vird-i cümle Enbiyâ O dur zikri Evliyâ Aşk ile de dâimâ Lâ ilâhe illallah Mürşidini bulasın Ol Rasûl e varasın Nûr-u Hakkâ eresin Lâ ilâhe illallah Hep Sırât-ı geçelim Cennet ine girelim Cemâlini görelim Lâ ilâhe illallah 25

26 Hakkı Var Bizde Âkil ve Bâliğ olan her insan Bilmelidir dünya hayatı imtihan İlk sorulacak sualdir İman Hâlık-ı Zülcelâlin hakkı var bizde İmandan sonra secde gerekir Kitabı soracak Münker ve Nekir Devranı dem ile etmeli zikir Vacib ül Vücud un hakkı var bizde 26

27 Rızkın bir kısmını infak etmeli Rabbın git dediği yoldan gitmeli Hakkı sahibine teslim etmeli Malik ül Mülkün hakkı var bizde Emri bil Mâruf Nehy-i Anil Münker Her devirde yapmaya yiğitlik ister Muhammed Mustafa gibi bir yiğit göster Hatemün Nebî nin hakkı var bizde Gaybe İman bil ki ruhun özüdür Kur an Allah, Hadis Rasûlullah sözüdür Feraset Mü minin kalb gözüdür Sem i ul Basar ın hakkı var bizde Muhammedül Emin geldi rahmetle Mahlûkata nazar eyle hikmetle Anneler taşırlar nice zahmetle Erhamerrahimin in hakkı var bizde 27

28 Anne baba denince dur hele biraz Namaz da onlara edilir niyaz Razı edenlerin yüzleri beyaz Alim ul Gaybın hakkı var bizde Ashâb-ı Kiram ın ve Tabiin in Binbir zahmet çekmiş nice Velinin Şehadet şerbeti içen şehidin Şüheda-i Kiramın hakkı var bizde Fakiri fukarayı unutma sakın Garibe gurabaya ol herdem yakın Nazargahıdır kalb Cenab-ı Hakk ın Kadir ul Mutlak ın hakkı var bizde Akrabalar komşular önemlidir İslam da Hızır gibi yetiş olursa gamda Bir figan kopunca Diyar-ı Şam da Ümmeti Muhammed in hakkı var bizde 28

29 Dinimizi öğretti bize âlimler Kur an ve Sünnet te bütün ilimler Zalimin yanına kalmaz zulümler Yetimin mazlumun hakkı var bizde Gel kardeş faniyi fenaya verme Hakkı, nasihatı geri çevirme Hayır işlemek varken günaha girme Âzâyı Cevahir in hakkı var bizde Elin haram tutmasın bakma harama Sonra gönlün düçar olur gama Helal bereketli olur bitecek sanma Evlad-ı İyal in hakkı var bizde Kalbi Tasfiye eyle Nefsi Tezkiye Sana vatan olmuş güzel Türkiye Hizmet et Ümmet e kalma geriye Diyarı İslam ın hakkı var bizde 29

30 İllallah Lâilahe illallah Tevhid in etemmidir Muhammedür Rasûlullah mütemmimidir Tufandan kurtaran büyük gemidir Lâ ilâhe illallah lâ mevcuda illallah Alemi manaya giriş için bir yoldur Allah ı zikrederek kalbine nur doldur Bil ki sıddıkiyet yolu en berrak yoldur Lâ ilâhe illallah lâ mâbude illallah İnsan yaratılmıştır kulluk için Allah a Kelime-i Tayyibe, benzer Bâd-ı Sabaha Hayat veren nurdur o dilâgaha Lâ ilâhe illallah lâ râzıka illallah 30

31 Levlake levlâk lema halaktü eflak Buyurmuş anlayana şanı yüce Hak Meali Kibriya yı gör Kitabı Kainat a bak Lâ ilâhe illallah lâ mevcuda illallah Alemleri yoktan var edeni bil tanı Ancak tevhidle kurtulur insanın canı Arifler arındırır zikirle kanı Lâ ilâhe illallah lâ mâbuda illallah Hamd olsun ki Rabbıma Tevhid i lutfeyledi Gönderdi Rasûl ünü O bizlere söyledi Fezkurûnî ezkürküm müjdesini getirdi Lâ ilâhe illalllah lâ râzıka illallah Ecel yeli esmeden tevhide sarılmalı Allah ı zikrederek sadıklardan olmalı Kesbi Kemal ile huzuruna varmalı Lâ ilâhe illallah lâ mevcuda illallah 31

32 İslam ile insanın arasındaki engeli Bir bir kaldıran Tevhid i söylemeli Hâlıkının aşkına mahlukatı sevmeli Lâ ilâhe illallah lâ mâbuda illallah Layıkıyla söyleyen etsin Rabbım dilimizi Hürmetine korusun ülkemizi ilimizi Ravzanın hadimleri eylesin neslimizi Lâ ilâhe illallah lâ razıka illallah Levhi Mahfuz çok şerefli bir kitap Ashâb-ı Yemin e müjde mücrime itap Tevhid i zikredene yazılır sevap Lâ ilâhe illallah lâ mevcuda illallah Arz üzerinde yaşamış cümle Enbiyâ Onlara tabi olmuş bütün Evliya Söylemiş her daim bunu Asfiya Lâ ilâhe illallah lâ mevcuda illallah 32

33 Lâ mâbuda illallah, lâ râzıka illallah Lâ mevcuda illallah, lâ kâdire illallah Ümmeti Muhammede zeval vermesin Allah Lâ ilâhe illallah Muhammed Rasûlullah Lütfun da hoş kahrında hoştur Rabbım İsmini zikrederek yaşasın canım Seni zikretmeden geçmesin ânım Lâ ilâhe illallah lâ mâbuda illallah Alem-i Ervah ta söz verdik O na Kur an ve Sünnet can katar cana Tevhid çeşmesinden iç kana kana Lâ ilâhe illallah lâ râzıka illallah Hamdolsun Allah a her nimet için Kelime-i Tevhid i emrediyor din Gönülde bırakmaz ne kibir ne kin Lâ ilâhe illallah lâ mevcuda illallah 33

34 Tevhid Allah birdir O nun şânı uludur Mevla dostlarının halidir tevhid Allah diyenlerin îmanı nurdur Dilsiz olanların dilidir tevhid Şehadet ederiz Muhammed haktır Mü min olanların şüphesi yoktur Muttaki kulların hizmeti çoktur Arı olanların balıdır tevhid Çıkmaz mü minlerin gönül evinden Kaçırma devranı çağı elinden Gül mü eksik olur, dost bahçesinden Bülbül olanların gülüdür tevhid 34

35 Âşık olan canlar tevhid çekerler Gönül bahçesine sümbül ekerler Allah ın yoluna kurban erenler Allah dostlarının dilidir tevhid Kelime-i Tevhid le açılır bahtımız Cennet te olur inşallah tahtımız Yüzümüz kara çoktur günahımız Rabbın kudret elidir tevhid İslam denir bu güzel dinin adına Canlar hayran kalır doymaz tadına Mevlayı zikreden erer muradına Allah dostlarının gülüdür tevhid Meded Yâ Rab meded kullara meded Sallû alâ Rasûlinâ Muhammed Allah gafurdur Allah tır samed Hakk ın dostlarının yoludur tevhid 35

36 Dinle Kardeşim Sen, yeryüzünde Allah ın Halifesisin Fakir fukaranın, garib gurabanın sesisin Yokluğunda zalimler, tarumar eder dünyayı Emrederler münkeri, kaldırırlar hayâyı Ye se düşmek yok, kaldır başını izzetle Dostu düşmanı anla, o ince ferasetle Sen Rasûlullah ın Anadolu daki nefesi İlk hedefin Kalbi Tasfiye ve Nefis Tezkiyesi 36

37 İslam ın erlerine Allah yardım eder Muhammed in ordusunda, olmaz ki keder Ensar gibi İslama, gönül verdi ecdadın Kesbi Kemal yolcususun, şehittir zaten adın Haydi kalk ayağa, savrulsun üstündeki gaflet Allah yolunda başına, ne gelirse sabret Ebediyete taşır seni, bu yolda yaşananlar Zararla kapatırlar defteri, dünyaya aldananlar Dün vardın, bugün de varsın, yarında olacaksın Anadolu ya göz dikenler, bunu hesaba katsın Hedefi iyi belle, sakın tefrikaya düşme Sonra kuvvetin gider, kardeşlerle sürtüşme Hüsn-ü Zan sabihi ol, affet kardeşlerini Gözet yetimlerini, kolla düşkünlerini 37

38 Merhamet, infak, tevazu olsun senin şiarın Adalet mülkün temeli, adil olsun kararın Hakkı yerine teslim et, haksıza boyun eğme Diline sahip ol, sırrı ifşa eyleme İstişare ederek, meseleleri iyi anla Herşey yerine oturur, birgün zamanla Gücüne güç katsanda, kendinden sanma Kurnaz insanların, hilesine aldanma Samimiyet ve gayrettir, gözyaşı ve ter Esas olan hizmettir, komutan yada er Darlıktan bunalsanda, hiç kimseye el açma Mü minlere yardım eyle, hayırdan kaçma Fakirlik hoş değildir amma, tama etme paraya Mal ve makam hırsı, döndürür maskaraya 38

39 Onlarca Sâlebe gördük zamanımızda Agniyayi Şakirin e, ihtiyaç var asrımızda Ulemayı Amilin e, saygıda kusur etme Nefsine uyupta, sadıkları terketme Umerayı Adilin de, evliyadır bilesin Fukarayı Sabirin e, infak edesin Mihnet ve meşakkat yurdudur, bilki bu dâr Mücahidi salihine, her zaman ihtiyaç var Sadaka alma kimseden, Karz-ı Hasen müstesna Cennet sanma burayı, la rahate fiddünya Elinden geleni yap, gerisini oluruna bırak El hükmü lillah de, sabret ne verecek hak Azami gayretten sonra, tevekkül et Allah a Salat-u Selam olsun, sevgili Rasûlullah a. 39

40 Şânı Yüce Allah ım Dolduruyor gönlümü, Senin nûrun Allah ım Sevdiriyor Cemâlin, Senin sevgin Allah ım Esen seher yelinde, öten bülbül dilinde Çok hoş kokan gülünde, Senin şevkin Allah ım Yağdırıyor rahmeti, yer gök almaz nîmeti Hazırlayan Cennet i, Senin lütfun Allah ım 40

41 Gece seher vaktinde, zâkirlerin zikrinde Açan gonca gülünde, Senin aşkın Allah ım Mü minin vahdetinde, ârifin sohbetinde Muhabbet ehline de, Senin sevgin Allah ım İhrâm a girenlere, Lebbeyk diyenlere Huzura erenlere, Senin aşkın Allah ım Kâbe yi görenlere, zemzemden içenlere Kendinden geçenlere, Senin sevgin Allah ım Safâ ile Merve de, ol Cebeli Rahme de Ağlıyorlar vakfede, Senin için Allah ım Müzdelife ye gelip, Mina da bekleyene Beytin tavâf edene, Senin emrin Allah ım Cennet e girenlere, Cemâlin görenlere Vuslata erenlere, Senin sevgin Allah ım 41

42 Rahîmsin Rabbım Aklın da hududu var ordan geçemez İlimsiz gayretsiz hayrı seçemez Yalnız akıl sır perdesini açamaz, Alimsin, Hakimsin, Rahîmsin Rabbım. Şu dünyada her lahza hareket Milyarlarca insan bu ne bereket Rabbım sunar bize her zaman nimet, Razzaku Âlemsin, Kerimsin Rabbım. 42

43 Suda ki lezzeti neyde buluruz? Kaç gün dayanır insan kalırsa susuz, Allah a hamd etmek gerekir sonsuz Latifsin, Mecidsin, Sem isin Rabbım. Bahar arkasından bir yaz sıcağı, Isıtır bilcümle köşe bucağı, Sanki toprak bize ana kucağı Gafursun, Vedüdsün, Şekursün Rabbım. Sonbaharın ayrı özelliği var, Cümle mahlûkatın güzelliği var, Her yerde karşına çıkar bu sırlar, Kebirsin, Celilsin, Settarsın Rabbım. Kış mevsiminde nice hikmet var, Çetin soğuğuyla mikrobu kırar, Mü min beş vakit namazı kılar Nafisin, Rafisin, Bedisin Rabbım. 43

44 Sensin Yâ Rabbî Hamd edelim her zamanda Paylaşalım var zamanda Sabır lazım zor zamanda Rahmet Senin Rahîm Sensin Bunca sırrı çözen olmaz Gelen gider giden gelmez Ceset ölür Ruhlar ölmez Hikmet Senin Hakim Sensin Her beşerde kudretin var Tükenmeyen servetin var Azametli devletin var Mahluk Senin Hâlık Sensin 44

45 Candan yakın oldun cana Mevlam döndüm yüzüm sana Akıl ermez bu devrana Rızık Senin Rezzak Sensin Olsun canım kurban sana Rabbim rızan lütfet bana Bir nazarın bedel cana Kullar Senin Gaffur Sensin İslam doğru yol dedin Sen Sadıklardan ol dedin Sen İstikamet bul dedin Sen Emir Senin Amir Sensin Yücelerden çok yücesin Yer gök almaz kalblerdesin Fakir şimdi ne söylesin Şeref Senin Mecid Sensin 45

46 Aman Yâ Rab derdimiz var Kullar bugün yanar ağlar Kabir derler bir mekan var Hüküm Senin Hakem Sensin Huzuruna varılınca Ulu divan kurulunca Amellerden sorulunca Hesap Senin Hasib Sensin Derunumda var yâresi Kul olmanın tek çâresi Zikir Mevlanın kalesi Lütuf Senin Latif Sensin Aciz kulun Seni andı Bir iki söz mırıldandı Bu ne güzel bir ilhamdı İlim Senin Âlim Sensin 46

47 Rahman Rahim Allah ım Rabbın Kün emriyle halk oldu Âdem Türabla meczoldu ruh ile beden Yâ Rab sana îman ettim görmeden Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Güvenme ey gönül dünya varına Kabir ahvalinin âhu zârına Emir erişirse koymaz yarına Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım 47

48 Kâbe nin ustası Hazret-i Halil Makamı İbrahîm ümmete delil Hakk tan has kullara hidayet gelir Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Mübarek Kâbeyi seyreden gözler Mevlâ dan mağfiret bekleriz bizler Varınca dergâha bu kara yüzler Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Herkes kendi çeker seyyiâtını Mevlâ dan isteriz af berâtını Umarız habibin şefâatını Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Dile gelse söyler dağlarla taşlar Allah ı sevenler dökmez mi yaşlar? Mahşerin sorgusu kabirde başlar Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım 48

49 Hakîkat mizanı bir gün kurulur Yazılmış amelin ele verilir Tama ehli olan, nâra sürülür Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Zikreder bülbüller, seherde öter Vuslatı isteriz hasretlik yeter Gönül sümbülleri Mekke de biter Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Toplanmış Enbiyâ Beyt ül-makdis te Bu can emanettir gönül kafeste Bize yardım et sen ahir nefeste Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım Ol ceset çürür de bir gün toz olur Gider göz önünden gaip söz olur Feyekün emrinde cihan düz olur Sensin Rahman Rahîm olan Allah ım 49

50 Allah Ne Güzel Dosttur Allah ne güzel dosttur Dosta kulluk ne hoştur Hak tan gayriyle olmak Ne kadarda nâhoştur Hakk a bağlı isen Gel secdeye eğil sen Emri Hakk a tâbi ol Eğer mûti kul isen Kulluk ibadet ister Zikir îmanı besler Her nefeste Allah de Zikir şeytan defeder İman kal anı koru Budur salihler yolu Rasulü seviyorsan O nun yolunda yürü 50

51 Günah kalbi karartır Yüzümüzü kızartır Gece gündüz Allah de Çalış amelin artır Hakk ı seven her kişi Bırakır her teşvişi Gayriden yüz çevirir Hakk a bırakır işi Rabbı ile dost olur Sohbeti pek hoş olur Hep hayırlar düşünür Ve gözünde yaş olur Nefsim sende öyle ol Budur izlenecek yol Kur an rehberin olsun Allah aşkı ile dol 51

52 Allah ım Yerde ve göklerde her ne varsa Seni zikr-i tesbih eder âşıksa İlâhi sen her şeyden münezzehsin Şerîkin nâzırın yoktur Vâhid sin Bize bizden yakınsın, çoktur nîmetin Ne evvelin vardır, ne de âhirin 52

53 Elde delîl küll-i şey e Kâdirsin Hâzırsın, nâzırsın, hem de Hakîm sin Gafil kullar bilmez seni Kerîm sin Rahman sensin, Rahîm sensin, Halîm sin Kur an ı kullara gönderdin minhâc Namazı mü min e eyledin mirâc Zamana mekâna değilsin muhtaç Dermansız dertlere sendedir ilaç Kerem-i Kerîm den olursa rahmet Her iki cihanda kul çekmez zahmet Yâ Râb! Sen bizleri erdir kemâle İlticâ eyledik İzz-ü Celâl e Lâyık et, rû yet-i nûr-u Cemâl e Gaffâr Allah, sen bizleri affeyle 53

54 Gelin Allah Diyelim Ey âşıkı sadıklar gelin Allah diyelim Bezmi Hakk a layıklar gelin Allah diyelim Varalım Beytullah a yüz sürelim dergâha Yalvaralım Allah a gelin Allah diyelim Anla mü min hikmeti işle farzı sünneti Ey Muhammed ümmeti gelin Allah diyelim 54

55 Yolunda can verelim lutfu Hakk a erelim Cemâlini görelim gelin Allah diyelim Hakk ile buluşturur rahmete ulaştırır Sevgiye eriştirir gelin Allah diyelim Rahmet ulaşsın bize selam olsun herkese Kimler hakkı severse gelin Allah diyelim O gözlere nur verir Gönüle sürûr gelir Ne dilersen O bilir gelin Allah diyelim Kurtul nefsin elinden hak söz çıksın dilinden Ağla ümmet derdinden gelin Allah diyelim Zikrinde ifratı var, vasatla olur karar Meczupluk verir zarar gelin Allah diyelim Severiz Rabbımız ı, artırsın rızkımızı İsteriz beratımızı gelin Allah diyelim 55

56 Zikrullah Rasûlullah Efendimiz buyurdu Kur an ve Sünnet ile duyurdu Bu dünya insana imtihan yurdu Cennet'e götürür bizi zikrullah Allah diyen zikir ehline sorsun İyilik isteyen nur ile dolsun Baksında Hakîkat yolunu görsün Cennet e götürür bizi zikrullah 56

57 Allah a kul olmak aksal gayemiz Rasûl ün yolunu bizde izleriz Tüm insanlık için hayır dileriz Cennet e götürür bizi zikrullah Yaptığın ameller hayırlı olsun Dilin zikretsin kalbe nur dolsun Allah ın tevfiki refîk in olsun Cennet e götürür bizi zikrullah Ömrü boşa harcayıp aldanma Kazandıkça dünyayı kâr sanma Sakın zikrullah tan geri kalma Cennet e götürür bizi zikrullah Ya Rab bizlere merhamet eyle Her daim rızanın yolunu söyle Nasip et Kâbeye gidelim böyle Cennet e götürür bizi zikrullah 57

58 Dünyanın çilesi bir türlü bitmez İhtiyarlık başlar el ayak tutmaz Bütün malın varın beş para etmez Cennet e götürür bizi zikrullah İşte bîçare halimiz melalimiz Bir işe yaramaz kıyl-ü kâlimiz O yüce rasûle düşer yolumuz Cennet e götürür bizi zikrullah Allah ı zikreyle vakti geçirme Masivadan ayrıl günaha girme Eğer biz uyarsak ilahi emre Cennet e götürür bizi zikrullah Lütfeder esrarı nur olmuş özü Cevâmiül Kelim, incidir sözü Aydanda ziyalı mübarek yüzü Cennet e götürür bizi zikrullah. 58

59 Subhânallah Başlarız söze hayır adına Muvafık olsun mevlanın muradına Hayran kalıyor insan O nun sanatına Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim Arşı âlan, üstünde seb a semanın Varsın, birsin yoktur mekânın Mutlak maliki sensin cihanın Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim Tevhid-i Ef al den Tevhid-i Sıfat a Bu yol Zât ı Kibriya dan bizlere a ta Arifler ulaşır ancak Tevhid-i Zât a Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim 59

60 Nasip ettin îman, gönderdin Kur an Zikretsin ismini lisanım heran Azrail başıma dikildiği an Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim Alemi emiri bize bildirdin Habibini sevdin bize sevdirdin Allah indinde İslam dır yegâne din Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim Recayı havf ile kapına geldik Eşi benzeri yok diye zatını bildik Muhammed Mustafa yı verdin sevindik Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim Nice Rasuller nice Sâdıklar Fâni olmuş zatında Yediler Kırklar Seçilmiş kullardır Üçler Kutuplar Subhânallahi ve Bihamdihî Subhânallahilazim 60

61 Âşık Oldum Allah a Âşık oldum Allah a güzel Rasûlullah a Mevlasını sevenler hiç girer mi günaha 61

62 Bülbül güllere konar öter Allah ı anar İyi kul olamadım yüreğim ona yanar Allah Allah diyenler nurdan libas giyenler Havz-ı Kevserden içsin birbirini sevenler Yüreğimde ahım var sırtımda günahım var Ne gam çekersin gafil affeden Allah ım var Huzuruna vardım el açıp hep yalvardım Mevlam senin aşkından güller gibi sarardım Düşme nefsin peşine yanarsın ateşine Esirgeme selamı Muhammed ümmetine Kötülükte zarar var, iyiliğin dengi olmaz Hayırlı ol herkese hak yanında kaybolmaz Allah Rahman Rahîmdir her yerde hazır O Semî dir ve Basîr, ne yaparsan nâzır 62

63 Medet Yâ Rabbenâ Âlem-i Ervâh ta yarattın beni Hidayet aşkına yaktın bu teni Ol ele batar mı gülün dikeni Medet yâ Rabbenâ kullara medet Şimdi bahar oldu sümbüller açar Hakîkat bağından ne ahval geçer Ol Havz-ı Kevser den içenler içer Medet yâ Rabbenâ kullara medet Ben de hazırlandım ahiret yoluna Bülbüller konmuş Tûba dalına Ey rabbim nazar et garip kuluna Medet yâ Rabbenâ kullara medet 63

64 Bu kulun seherde âhuzar eder Dünya âdetidir gelenler gider Ruh âlemi geçer orda seyreder Medet yâ Rabbenâ kullara medet Ol ömrüm yaklaştı erdi hitama Rahmetin erişti her zaman bana Hâlim malumdur Yâ Rabbim sana Medet yâ Rabbenâ kullara medet Bu aşkın deryası seherde coşar Hakk ın bağının gülleri açar Dünya fanidir bir anda geçer Medet yâ Rabbenâ kullara medet Kur an-ı Mübîn ne şanlı kitap Mü mine müjde âsiye itâp Sünnete ittiba çok büyük sevap Medet yâ Rabbenâ kullara medet 64

65 Yâ Rab Firdevs Cennet inin açmış gülleri Hakkı zikreder durmaz dilleri Ol Muhammed Enbiyâlar serveri Yâ Rab medet eyle kapına geldim O nun ravzasını görmesem olmaz Görünce gönlümde gam keder kalmaz Ümmetlikten yüksek bir şeref olmaz Yâ Rab medet eyle kapına geldim O nurun ziyası vurdu cihâna Berat dilekçemdir bu, ulu divana Arzuhalim sundum yüce Rahman a Yâ Rab medet eyle kapına geldim 65

66 Esen bâdı sabâ müjdecin senin Miskü Amberle yoğrulmuş Nebîn Kapında bekleyen Kıtmir in benim Yâ Rab medet eyle kapına geldim Ehlini çağırır Cennet hazini Mü minler takip eder O nun izini Ol Levh-i Mahfuz da gördü yazını Yâ Rab medet eyle kapına geldim Zulümden nura çıkar, ey nuru ayan Senin kudretindir, bu dönen cihan Daima yoldaş olsun bizlere Kur an Yâ Rab medet eyle kapına geldim Tecelli eyleyen nuru ararım Bâb-ı Rahmana dır bu arzuhâlim Aciz bir kulum neye yararım Mevlam medet eyle kapına geldim 66

67 Yolumuz Mevlaya Allah ı tek Muhammed i Resul bildik Namazla yolumuz Mevla ya gider Kur an-ı Kerîmi rehber edindik Niyazla yolumuz Mevla ya gider Sevaba sebeptir çekilen çile Yoğrulmuş mayamız merhamet ile Hidayet dileriz mücrime bile Rahmetle yolumuz Mevla ya gider 67

68 Bulanmaz Mevla nın rahmet denizi Silinmez kalblerden bu aşkın izi Nemrutlar ateşte yaksa da bizi Savrulsa külümüz Mevla ya gider Hüsn-ü Zan sahibi ol bâtıla kanma Rızkı veren Allah, sabırsızlanma Aç gezer de isyan eder harama Duâ da dilimiz Mevla ya gider Şehadet İslam da rütbeyi kebir Allah ı zikret söyle tekbir Darul Karar a kapıdır kabir İmanla ölümüz Mevla ya gider Yol gittikçe yorulmadı dizimiz Mü minlere tarik oldu izimiz Ölsek dahi kesilmez nefesimiz Ebedi yolumuz Mevla ya gider 68

69 Gücümüz nisbetinde kaçtık haramdan Gede dünya gala din, değildir gamdan Nasipte var ise; geliyor Şam dan Rızıkta elimiz Mevla ya gider Ulu çınar gibi yıl geçirdik zamandan Canandan geçmedik geçsekte Candan Allah a gideriz geldik Allah tan Rükûda belimiz Mevla ya gider Veledi Kalb ile başladık yola Sultanı zikirle gönle nur dola Zâkirlerin akıbeti hayrola Sülükte halimiz Mevla ya gider Zikir ile hak yolunda dirildik Nefsimizi bildik Allah a erdik Vahdet sarayına yol verdi girdik Mahşerde yolumuz Mevla ya gider. 69

70 Merhamet Eyle Muhammed in şânı yücedir Âriflerin sırrı iki hecedir Günahkâr kullara gündüz gecedir Yâ Rab kullarına merhamet eyle 70

71 Habibin aşkına emân ver bize Aklı Selim hâlis îmân, ver bize Firdevs-i Âlâda makam ver bize Yâ Rab kullarına merhamet eyle Senin kudret elindedir şeref şan İslam gâlip geldi, doğuyor zîşân Ey Kadiru Mutlak sensin keremşân Yâ Rab kullarına merhamet eyle Sana yaraşır bizi affetmek Şanındandır kusuru örtmek Maksadımızdır seni zikretmek Yâ Rab kullarına merhamet eyle Ey kerem sahibi senden isteriz Affetmezsen bizi kime gideriz Seni sıdkı candan severiz Yâ Rab kullarına merhamet eyle 71

72 Âkıbet Hayrı Güller sümbüller açması yakın Bu aciz ümmetin hâline bakın Şeytanın mekrinden kendini sakın Allah sonumuzu hayır eylesin Yarattın Allah ım sığındım sana Ümmetin hali hüzündür bana Kur an-ı Azimüşşan şifa cihana Allah sonumuzu hayır eylesin Vakit vakit eser seher yelleri Seher vakti açar Cennet gülleri Türlü lisan ile dinle dilleri Allah sonumuzu hayır eylesin 72

73 Ben aşık oldum Kur an a Kur an ın ziyası vurdu cihana Yüzümü çevirdim yüce Rahmân a Allah sonumuzu hayır eylesin Gam ile yoğruldu dünya yapısı Zikirle açılır Hakk ın kapısı Sabah ol divana varır hepisi Allah sonumuzu hayır eylesin Bir dilek diledim yüce Mevlâ dan Cennet ziya alır Arş-ı Âlâ dan Koymazlar Cennet e hakka uymadan Allah sonumuzu hayır eylesin Bülbül gibi bekle seher vaktini Göz önüne getir Cennet tahtını Rabbim mutmain etsin kalbini Allah sonumuzu hayır eylesin 73

74 Mağfiret Seherlerde kalkmadan Pişman olup yanmadan Zikrin tadını almadan Mağfirete erilmez 74

75 İstikamet bulmadan Sadıklardan olmadan Sabit kadem kalmadan Salih mü min olunmaz İhvanları sevmeden Dine hizmet etmeden Hak yoluna gitmeden Maksuda hiç erilmez Allah için vermeden Mü minleri sevmeden Öfkeyi yenmeden Cennetine girilmez Riyayı terk etmeden Tevazuyu bilmeden Muhammed i sevmeden Cemâlullah görülmez 75

76 Şükür Allah a şükretmek ne güzel amel İman ile kurulur sağlam bir temel Mü minde bulunmaz tûlî emel Çalışır bu yolda erene kadar Nasihatı duymak kulak şükrüdür İşaretle anlamak arif fikridir Devranı dem olma Sultan zikridir Zikreder bu yola girene kadar Salikin yardımı mevladan gelir Nefsini bilen Rabbını bilir Hizmet ile nice sırra erilir Gönülden masivayı silene kadar 76

77 Kemalatı kesbeder sabırla insan İstikametten ayrılma der Kur an Bin bir türlü rızık verir yaratan İhsan eder Mevla ölene kadar Kur an ile bulur insanlık hayat Dinleyelim büyüklerden nasihat Nefis Tezkiyesi en büyük cihad Rıza yollarına erene kadar Rahmet semalardan arza iner Zikir kalbe gelen gafleti yener Allah kulunu her türlü dener Ruhunu Rahmana verene kadar Salihler sohbeti her an yâd ile Erelim zevkine feyz-i tâd ile Hikmeti Hüda dan Pir Üstâd ile Tutalım buyruğun ölene kadar 77

78 Lâ Havle Ve Lâ Kuvve Besmele sözümüzün başı olsun Evimize hayır gönlümüze nur dolsun Allah Ümmeti Muhammed i korusun Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah Zalimlerdir arzda fesat çıkaran Yanımızda Suriye ötemizde Arakan Ey mü min kardeşim haydi davran Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah Hasretini çektiğimiz günler gelecek Zalimler gidecek garipler sevinecek Bu günde virdini onlar için çek Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah 78

79 Kün emri gelirse dağları deler Anaları katledilmiş kuzular meler Birlik olsa mü minler neler olur neler Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah Azimetle sarıl Allah yoluna Mücahidin kuvvet versin koluna Cihadı mutlaka anlat oğluna Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah Rabbini bilmeyen nefsini bilmez Nefsini bilmeyen cihad edemez Yiğit olanlar amelin görmez Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah Çare arıyorsan bil ki; çare birlikte Kuvvet istiyorsan kuvvet dirlikte Enaniyetten vazgeç makam erlikte Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah 79

80 Rahmet Melekleri Allah ın melekleri, nurdan birer yaratık Kaplamış arşı, yeri hizmetlerine sadık Yemezler ve içmezler, Hakka isyan etmezler Onlar hazır ve nazırdır Hak hududu geçmezler Çağlayan pınar gibi her tarafa yayılan Arzın ufuklarını rahmetle aydınlatan 80

81 Rabbin buyruklarını Rasûllerine sunan Rabbe en yakın olan Cebrail Aleyhisselam Rızkı hükme bağlayan, Şüphesiz Cenab-ı Hak Bu taksimi sağlayan, Mikâildir mutlak Rüzgâr, yağmur, bereket O nun hizmet alanı Hayat bulur dünya O yeşertir cihanı Her yaşayan, ölümü tadacaktır muhakkak Bu hakîkatı emretmişdir Cenab-ı Hak Ölüm şüphesiz Allah ın emridir Bu çetin hizmet için görevlidir Azrâil İsrafil de bir melek itibarlı, onurlu Kıyamet için gerekli görevlerden sorumlu Emir alıp nihayet suru üfleyecektir Kopacaktır kıyamet bu şüphesiz gerçektir 81

82 Kur ân ın Fazîleti Kelâm-ı ezelî lafza can verdi Belagat Kur ân la kemâle erdi Mânâsı da lafzı da mûcize Nice münkirleri getirdi dize Bütün mu cizeler Kur ân yanında Başlayıp bitmiştir vukû anında Ona savaş açan azılı düşman Anlayınca hakkı, olur bin pişman İtiraza mahal kalmadı hasma İdrâki kıtlara sen kulak asma 82

83 Ard arda ayetler ruhları bürür Sanırsın okyanus coşmuş köpürür Kur an la tanışan başka söz anmaz Okudukça okur bıkmaz usanmaz Oku, yay nurunu bütün cihan a İmrenir melekler ehli Kur ân a Simsiyah kalbleri tertemiz yıkar Günahkâr girenler pâk olur çıkar Onu hakim bilen ne kadar kârlı Hükmüne râm olan çıkmaz zararlı Kim kapattı ruhun penceresini Karanlıkta bulur o kendisini Artık dinleyemez Kur an sesini Veremez îmanla son nefesini 83

84 Kur ân ın Nüzûlü Yere inmekte semâdan ilâhî ulvî bir nûr Yine bir mûcize-i bâhire etmekte zuhûr Ümm-ül Kurâ ya nüzûl ediyor nûr Doluyor kâinât hidâyet nûru ile sürûr Sanki her Âyet-i Furkân, iniyorken âleme Etmek isterdi zemîn, evc-i bâlâyı semâye 84

85 Vuslata kavuşmak için çâre, hükm-i vicdâna Kılıçla muzaffer olur, zanolundu Kur ân a Olur mu zalimlere mağlûp Hakk ın emri, heyhât Duramaz Kâdirü Kahhâr karşısında lâtü menât Mağlup olmaz mü minler, müşrikler şirke meftûn Habîb-i Ekrem ini Allah eder mi hiç mahzûn Mütevâlî gelerek nezd-i ilâhîden fermân Oluyor sîne-i müştâk-ı Muhammede l-cûşân Ser-be-ser refref-i gaflette ölüyorken insan Uyanır sıyt-ı nübüvvetle baht-ı Arabistan Teessüs eyledi envâr-ı şerîat-ı Garrâ Cihana hayat bahşetti şarkı garbı sürûra Nûr-ı Hakk tır Mekke den yükselen envâr-ı âlâ Diyecek haşre kadar âlem-i irfâna salâ 85

86 Ezân-ı Muhammedî Günde tam beş kere Hakk a çağırır Gönülden gasveti yıkar şu ezan Müezzin îlâhî emri duyurur Aşk dolu kalbleri yakar şu ezan Ezan ki kalbleri doldurur nurla Nurla dolan gönül vurur sururla Müslüman camiye koşar şuurla Mü mini Allah a bağlar şu ezan Gönül bahçesinde çiçekler açar Çiçek dallarından bülbüller uçar Şeytanlar ezanı duyunca kaçar Ruha yücelikler katar şu ezan 86

87 Mü min in Mî racı Mü min kulların dünyada Mi racı namazdır Huzura durmanın zevki, cihân değer hazdır Saâdete ulaşmak, ne mukaddes gâyedir Firdevste mükâfatı, her an Seyr-i Cemâldir Bu dünyada Cennet te yaşarmış gibi mes ûd Mâşûkunu dâvet ediyor, Âlem-i Lâhût 87

88 Allah tır O nun yâr-ı mürebbîsi velîsi Zikrettikçe zâkirin nûr olur kalbî hissi Kavuşmak ne şereftir, İmandaki o nûra Kalbe safâlar veren, gönüldeki huzûrâ Pek çok lütuf olundu, sâyesinde ümmete Hayrunnâs hil atiyle, kavuştular nîmete Cümle âlem düşmüş iken her türlü mihnete Mahşerde bir nidâ; Cennet ten gele ümmete Yâ Rabb ne kadar güzel, geçen Asr-ı Saâdet Cihânı Cennet yapan, İslâm daki adâlet Hakk yolda şehîd olan âşıklar, seni ister Lütfûnla merhamet et bize, dîdârın göster Mazlûmun duâları, hemen Hakk a yükselir Hak katından mü mine her daim rahmet gelir 88

89 Duâ Duâ Allah ın ismiyle başlar Allah için gözden akmalı yaşlar Gönüller mahzun eğiktir başlar Günahlara keffaret olur duâ 89

90 İslam sadıklar için en berrak yoldur Allah a yalvar gönle nur doldur Rabbımızın rahmeti boldur Kulluk nişanını gösterir duâ Allah a sığınmak ondan güç almak Umutla el açıp acizce yalvarmak Havf ve reca ile huzura varmak Nice günahları yok eder duâ Mü minin silahı düşmana karşı Saniyede kat eder muazzam arşı Yaşlı gözlerle mazlumun yalvarışı Zalimi kahreder mutlaka duâ Duâ iliğidir ibâdetin Kapısı olur nice saâdetin Nüzûlüne vesiledir rahmetin Hayra erişmenin yoludur duâ 90

91 Âmin Aslımız bir nutfe, Kur an buyurur Rabbımız bizlere bunu duyurur Nice gıdalarla kulu doyurur Nimetlere şükür ettirsin bizi Şükürle doldursun gönlümüzü Elestü Birabbiküm hitablarında Ölçüsünü koymuş kitaplarında Binbir hikmetler var itablarında Bunlara inanan eylesin bizi Fikirle doldursun kalblerimizi 91

92 Rahman ve Rahîm sıfatı vardır Geçilmesi çetin Sırat ı vardır Hem uzun, hem ince ve hemde dardır O Sırat tan geçen eylesin bizi Zikirle doldursun kalblerimizi Cehennem i haktır, Cennet i haktır Nurundandır O, herşeyi paktır Buna inanmayan kullar ahmaktır Akıl nimetiyle donattı bizi İlimle doldursun kalblerimizi Cennet i yarattı sevdiklerine Rızasın verecek övdüklerine Topraktan yarattı toprağa yine Kadere inanan eylesin bizi Hilimle doldursun kalblerimizi 92

93 Kulumun zannıyım diye buyurdu Rabbım hıtabında bunu duyurdu Nice nimetlerle bizi doyurdu Nimete şükreden eylesin bizi Affıyla yıkasın kalblerimizi Ahkâmı olarak Kur an gönderdi Bizlere tükenmez saâdet verdi Önümüze bütün nimeti serdi Şükür eden kullar eylesin bizi Sevgiyle doldursun kalblerimizi İnsan nimetlere nankörlük etti Bazen doğru bazen eğriye gitti Neticede ömür seferi bitti Rabbım affı ile muamele etsin Allah ım bizi rızasına iletsin 93

94 Mübarek Mevlid Abdülmuttalib dedesi, Abdullah tır babası İki cihan güneşinin Âmine dir anası Hûriler ve melekler buyurdu Âmine ye Tebşir ederiz seni doğacak olan Nebî ye Tevrat, Zebur ve İncil O nu müjdelediler Cihana son Nebî gelecektir dediler Cihan nura garkoldu Rasûlullah doğunca Dağlar meleği indi Taif ten kovulunca 94

95 Fasih bir lisân ile bak ne söyler Peygamber Beni seven ümmetim benimledir beraber Mühr-ü Nübüvvet vardı sırtının ortasında Tevazu ile gezerdi ümmeti arasında Hak bildirdi emrini Mekke de Muhammed e Bu vesileyle Nebî çıktı kutlu sefere Melekler O na Muhammed ismini verdi Annesi oğlumun şanı yüce olacak derdi Verdi sütanneye annesi Muhammed i Benî Saide yurdu O nunla bereketlendi İki cihan serveri girmişti kırk yaşına Mevla giydirdi nübüvvet tacını başına Ümmeti Muhammed senin şefaatını ister Şefaatım sünnetime tabi olanadır der 95

96 Sen Varsın Yâ Rasûlallah sen habîbullahsın Bülbüllerin ötüşünde sen varsın Goncaların açışında sen varsın Irmakların akışında sen varsın Ceylanların bakışında sen varsın Sen olmazsan bu kainat olmazdı Sen olmazsan güneş dahi doğmazdı Sen olmazsan toprak suya kanmazdı Sen olmazsan bulut göğe ağmazdı Sen olmazsan rahmet dahi yağmazdı Sen olmazsan kalem dahi yazmazdı Sen olmazsan günah bağışlanmazdı Sen gelince arza saâdet geldi Sen gelince arza adalet geldi Sen gelince yetimin yüzü güldü Sen gelince kadın hakkını bildi Sen gelince bütün putlar devrildi Sen gelince haklıya hak verildi Sen gelince mazlum gözyaşını sildi 96

97 Sîreti Sûreti Aciziz kapına geldik nazar kıl bize Çare sendedir o gönül derdimize Hicret aşkıyla çıktık seferimize Siretinde suretinde güzel can Ahmed 97

98 Senin yoluna canımız olsun feda Allah için nice yiğitler oldu şüheda İslam bizim için bitmeyecek bir sevda Siretinde suretinde güzel Muhammed Yüce eyledi Allah her iki cihanda şanını Eşref-i Mahluk kıldı senin mübarek namını Mağfiret için kulları, vesile kıldı şefaatını Siretinde suretinde güzel can Ahmed Rabbim kudreti ile halk eyledi alemi Kün emriyle yazdırdı levhi kalemi Senin zuhurun için yarattı Âdem i Siretinde suretinde güzel Muhammed İsra ve Mi racı lütfetti sana Hâlık-ı Zülcelal İkiye ayrıldı işaretinle o koca hilal Ne işkencelere sabretti Hazret-i Bilal Siretinde suretinde güzel can Ahmed 98

99 Şefaat Et Ümmete Gönül seni arar gezdiği yerde Dünyaya meylimiz nuruna perde Senin nurun şifa bizdeki derde Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah Sancağını çeker Ashâb-ı Kiram Onlara gerekir büyük ihtiram Aline ashâbına olsun selam Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah Hidayet sahibi ilticam sana Lutfu ihsanından hidayet bana Muhtaçtır bu zî-ruh bu alem sana Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah Nefsin itminana ersin, îmanı bir tat Kabir ehli bekler, Rasûl den imdat Dost olanlar bile ederler feryat Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah 99

100 Sana müştak olsun kalb ile tenim Gelmedi cihana ol mislin senin En zayıf ümmet de kapında benim Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah Selam olsun Kur an-ı duyana Müjde vardır Muhammed e uyana Nasihat bu sözler ibret alana Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah Yâ Rab âciz kuluna Sen rahmet eyle Yükünde günah var ahvali böyle Ey alemleri yaratan, bizi affeyle Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah Sıddıklar şehitler hep sana muhtaç Başına koydu hak nübüvvetten taç Yedi kat semayı eyledin mîraç Şefaat et ümmete yâ Rasûlallah 100

101 Ya Habîballah Ümmetin, dareynde hasretle Seni özler Senin methine kifayet etmez bu sözler Tabi olduk biz sana îman ederek İki cihanda bize şefaatın gerek İman etti ümmetin, Kelime-i Tevhid e Sana îman edenler ererler saâdete Âlemleri yaratan yüce Allah bilir Ancak Senin nazarınla itminana erilir İsmini zikreder güller ve bülbüller Sana âşık, cihanı âlem ve gönüller İman lutfetmiş Allah bize tâ ezelden Salatu selam olsun Sana cân-u gönülden 101

102 Rasûlullah Efendimiz Medine yi Münevvere ye geldim geleli Muhammed Rasûlü arar gözlerim Yollara düşmüşüm Veysel misali Muhammed Rasûlü arar gözlerim Yollarda, dağlarda tenha yerlerde Medine şehrinde kokan güllerde 102

103 Seherlerde esen meltem yellerde Muhammed Rasûlü arar gezerim Neyleyim ben Ey dost aşık olmuşum O yüce Rasûl ü düşte görmüşüm Her gün ağlıyorum Yakup olmuşum Muhammed Rasûlü arar gözlerim Uhud da gezerim sanki ordadır Kuba da ararım, o mihrabdadır Başında yemyeşil, sarığı vardır Muhammed Rasûlü arar gezerim Ravza-ı mutahharada namaz kılardı Secdede Allah a çok yakarırdı Günahkâr ümmetim diye ağlardı Muhammed Rasûlü arar gezerim 103

104 Aşk-ı Habîbi Kibriyâ Canım Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda Aşk-ı Habîbi Kibriya Virdim Allah subhu mesa Olsun sana canım feda Senden mukaddem Enbiyâ Aldı bütün Senden ziya Ey nur-i çeşm-i Evliya Ruhum Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda 104

105 Baldan lezizdir sözlerin Aynî şifadır gözlerin Hamisisin öksüzlerin Canım Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda Her parmağın bir selsebil Şakkal kamer oldu delil Tasdik eden olmaz zelil Ruhum Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda Kur an umuma mu cize Hak tan getirdin Sen bize Sensin muin her acize Canım Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda 105

106 Açtın şeriat babını İmar ettin mihrabını Umarız Senden şefaatını Ruhum Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda Gittin saray-ı vahdete Çıktın huzur-ı izzete Şefi oldun bu ümmete Canım Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda Sayende hayat buldu cihan Mahşerde Senindir meydan Ümmet Senden bekler eman Rasul Muhammed Mustafa Olsun sana canım feda 106

107 Ya Rasûlallah Hazret-i Muhammed Hakk ın sesidir Her iki cihanın Efendisidir Ümmetleri O nun bir bendesidir Dünyanın Seyyid i Efendisidir 107

108 Hakk ın habibidir dertlere derman Şefaat yetkisi elinde ferman Onun kemaline eren olmadı Daha öylesini gören olmadı Arınıp süzüldü kemâle erdi Allahu Azimüşşan habibim dedi Alemde hüsnüne yoktur bir bedel Böyle hükmeylemiş takdir-i ezel Vahdet sarayına mahrem olandır İlhamını daim Hakk tan alandır. Habibullah olmak herşeyden özel Kendisi nur olmuş ravzası güzel Rasûlullah gibi insan görülmüş değil O na tâbi ol, bâtıla etme meyil 108

109 Rasûl ü Kibriyâ Topladım goncalar yaptım bir demet Eyledim ben günahlara nedâmet Nolur bu acizlere Sen şefaat et Günahsız gelelim sana ey Rasül 109

110 Yıllar yılı yandı bağrım hicranla Bütün ömrüm geçti kederle gamla Şefaat et son nefeste îmanla Varalım huzura nolur ey Rasül İzbe köşelerde çok boyun büktüm Şefaatın için gözyaşı döktüm Çoskun sular gibi çağladım aktım İşte huzuruna geldim ey Rasül Seni sevmek şartı mutlak îmanın Sen hak Rasûlüsün tamdır îmanım Müjde ile bildirdiği Kur an ın Rahmetellil âleminsin ey Rasül Rabbım tarafından ümmete rahmet İncil de de ismin Ahmed dir Ahmed Bir ismin Mahmud biri Muhammed İsmin hürmetine affet ey Rasül 110

111 Şefaat et nolur aciz kullara Seni görmek için düştük yollara Vird eyledik yüce ismin dillere Salât selâm olsun Sana ey Rasül O yüce kademin başıma taçtır Bir nazarın günahıma ilaçtır Sevginsiz şu ruhum aç bi ilaçtır Derdimin dermanı Sende ey Rasül Sana ümmet olmak en büyük nimet Sana müştak olmuş firdevsi Cennet Kur an da ismin Ahmed Muhammed Bize şefaat et ne olur ey Rasül Geçtim geldim sahraları çölleri Topladım hep goncaları gülleri Seherlerde Seni anan dilleri Mahrum etme şefaatten ey Rasül 111

112 Yâ Muhammed Mahşerde her dileği kabul olunan Sensin, İki cihana rahmet, müjdelenen Ahmed sin. Muhammed Rasûlullah Tevhid in mütemmimi, Arifler bilir ancak Ahmet te saklı mimi. Muhabbet gülistânı Muhammet ten yeşerir, Muhammed i sevene Allah bu mim i verir. Bir inci gibi yetim, Amine nin yanında, Duâ etse gök gürler, rahmet yağar anında. Mübârek parmakları çeşme olur akardı, Mekke deki çilesi ciğerleri yakardı. 112

113 İsrâ ve Mi râc ile kıldı O nu Hak mümtâz, Ümmetinin mi râcı, oldu beş vakit namaz. Fakirler fukaralar ayrılmazdı yanından, Garipler gurabalar sanki Senin canından. Alemlere rahmet için Sen bize gönderildin, Kur an ile Sünnet le güzellikler emrettin. Muhammed ül Emin bir diğer adın, Sendeki kemâlata hayrandı erkek kadın. Ashâbına külfet olmaz kolaylığı seçerdin, Garip bedevileri hoşgörür, vazgeçerdin. Hiç ayıp araştırmaz Sen kusura bakmazdın, Daima iyilik eder hiç başa kakmazdın. Selatü selam olsun, O gül yüzlü Ahmed e, Âline, ashâbına yolundan gidenlere. 113

114 Habîb-i Kibriyâ Sensin Cenâb-ı Kibriyanın habib-i Ekremi, Hakk Teâla gizledi zâtında ism-i Âzamı Zerrece fikrin değişmem devleti dünyaya ben Âleme vermem hayalinle geçen hiç bir anı Keşf olur bir ah ile aşıklara esrar-ı harem Arz-ı dîdar eyle ey râz-ı Hüdâ nın mahremi Cennet i teşbih ederlerdi Zâtı na sünbülzârı Yâ Rab bizlere komşu eyle O güzel yârı Sırr-ı gaybül gaybe erdi leyle-i Mi rac ola Âlemlere şeref verdi mübarek makdemi Âteş-i aşk ile Nakşilere tecelli eylemiş Hakk Bâhri Yezdan yaratmazdan mukaddem âlemi 114

115 Enbiyâlar Serveri Yâ Rasûl âleme erhamsın, beşere müjde Dünyâya gelişin rahmettir, Hâlıka secde Fazlınla af olunduk, Rahmetenlil Âlemîn Nazarın ümmetinin üzerinde, Yâ Muîn Semâlara yükselip, huzûra eren Sensin Tevessül ettim sana, al rûhumda yükselsin 115

116 Enbiyâlar serveri, ey tek ilticâgâhım Rahmetin, Re fetin korkumu sildi penâhım Allah ım Rahmân Rahîm, Rasûlü kerîm O can Ahmed in adı Muhammed ül Emîn Nebîlerin serdârı, Kâinatın Sultânı Vuslata eren Sensin, insanların penâhı Ravzan firdevs Cennet i, kudsiyânı Enbiyâ Ümmetin nûr-u zâtından alır dâim ziyâ İlm-ü beşer erişmez pâye-i kemâline Eş bulunmaz cihanda envâr-ı cemâline Allah ın Habîbi, Mührü nübüvvet ondadır Muktedâyı Enbiyâ, livâül hamd Sendedir Şefiül Müznibîn sin, Yâ Habibi Kibriyâ Dü cihanda Makâm-ı Mahmud ihsân oldu Sana 116

117 Kâinâtın Seyyidi Doğdu envâr-ı Muhammed, bastı arz üzre kadem Geldi nûr-u nübüvvet, şereflendi benî Âdem Seyyidi evlâd-ı Âdem, cem-i Şâh-ı Enbiyâ Sürûrla doldu cihân, geldi ol Sâhib-i Kur an Senin nûrundan alındı şems-ü kamer ve nücûm Bahr-i ilminle bilindi, arş kürsî levhü kalem 117

118 Gelmeseydin kâinâta halk olunmazdı cihân Hürmetine yaratıldı Ey Habîbi muhterem Biz günahkâr kullarına Nebî irsâl eyledi Hamdü-lillâh sana ümmet eylemiş ol zî-kerem Âşık-ı sâdık olan uşşak-ı hoş hal eyledi Lütf-u ihsân oldu sana bahr-i ummân-ı kerim Ne güzel vasf etmiş Seni, ol ârif-i mûteber Şükri-lillâh fetholundu, bâb-ı in âm-ı Rahîm Senin hakkında nâzil olmuşdu Tâhâ ve Yâsin Katre-i nûrundan olmuş, halk-ı eflâk-u zemîn Aşk muhabbet sevgisini, vermiş Mevlâ âşıklara Feth olur Sâdıklara ebvâb-ı Cennet-ün naîm Server-i şems-ü duhâ, bedrü dücâ, nûr-i ziyâ Serdâr-ı evlâd-ı Âdem, nûr-u Cem-i Enbiyâ 118

119 Yâ Habîballah Rehnümâsın ümmete, Hakk ın Habibi Ekremi Hakk Teâlâ gizledi, Zâtında İsmi Âzamı Zerrece fikrin değişmem, devleti dünyâya ben Cihâna vermem, hayâlinle geçen her bir ânı Keşf olur âh ile âşıklara, esrârı harem Arz-ı dîdâr eyle, Ey Râz-ı Hüdâ nın mahremi 119

120 Cennet i teşbih ederler Zât ını gül zârına Görseler hûrîler hayran olurlar endâmına Sırr-ı gaybül gaybe ermişti leyle-i Mi raç da Arş-ı âlâya yükseldi Nebîyyi Zîşân ı Melekler âşıktır Sana, tâ ezelden vechine Pervâneler gibi dönsün hep ârifler şem ine Başka nasıl vasfedilir, O nûrullah iken Kâinâtın serveri Hakk ın Râsûlü Ekremi Ey âlânın âlâsı, Yaratan ın nur tânesi Ey Hâlık i gören Rasûl, Rasûller dürdânesi Âteş-i aşkla Nakşîlere tecellî etmiş Hakk Hazret-i Allah yaratmazdan mukaddem âlemi İlâhî ente maksûdî diyenler Seni ister Ve rızâke matlûbî diyene Ru yetin göster 120

121 Yâ Hâtemen Nebiyyîn Aşk-ı cezbe olmayınca, mümkün değil feth-i bâb Gece gündüz çalışsan da, nasîb olmaz feyz-i yâb Bu günahkâr halimizle Seni sevmekte felâh O dil, dudak övsün Seni; hatmi Kur an Bismillah Enbiyâlar serveri, mülkü hidâyet rehberi İki cihan güneşi, âhir zaman Peygamberi 121

122 Yâ Seyyid-i Hayrûl Enâm, amber kokan vücûdu Sen öğrettin ümmetine, Hakk önünde sücûdu Çimen, çiçek zikreylesin O mübârek ismini Bağ bahçede gonca güller, yâd eylesin vasfını Edeb Sen de, hayâ Sen de; Sen saâdet kaynağı Başımızın tâcı olsun, ayağının toprağı Bir mûcize indirildi, Kur an; Sen in adına Sözü asel, ismi ahsen, kurban Sen in yoluna Her buyruğun din çırağı her kelâmın vecîze Kadir, kıymet değerinde her vecîzen mûcize Yüce Kur an Sana indi, Rahmeten-lil Âlemîn Şefaatin mücrimlere, Ey Şefîül Müznibîn Kâinatta her ne varsa, gülzârına yok zevâl Yâ Muhammed, Şems-ül Hüdâ, Yâ Habîbi Zülcelâl 122

123 Yâ Rasûlü Kibriyâ Yâ Rasûlallah kapından başka kapım yok benim Râh-ı aşk-ı cezbe ile kurban sana cânım tenim Ahmediyyet olmasa, etmezdi rubûbiyyet zuhûr Gelmeseydi dünyaya bulmazdı beşeriyyet huzur Fahr-i Cihân mir at-i haktır, her şerâfet ondadır Mazhar-ı Vahy-i İlâhîdir, sırrı Kur an ondadır 123

124 Etti Hakk nûru Muhammed den kâinâta feyz-i nûr Şems-i misbâhı ilâhîdir, alemler buldu sürûr Feyz-i kalbim nûru aşkınla mest olsun seherlerde Vuslatı cânânı arzû eder, leylü neharlerde Cahiliyyet dünyâsını, O nun nûru aydınlattı İnsanlara hayâ, îman, fazîleti O anlattı Gece gündüz gayret etti tebliğ etmek için Beyân etti Hakk emrini, beşerin felâhı için O sonsuz bir deryâ idi, yazılanlar damla kalır Ümmetin felahı için daim Allah a yalvarır Onu eşsiz Kur ân gibi yeryüzüne tek indirdi Semâdaki melekleri; sürûrla hep sevindirdi Sen şerefi şânı yüce Habîbi Hakk sın Yâ Nebî Feyz-i ahlâkın da cihânın nûrudur Zâtın gibi 124

125 Yâ Seyyid-i Yâ Rasûlallah Vürûdun âb-ı kevser, zevk-ü sefâdır âlemlere Şefaatın derd-i ümmete devâdır; Yâ Rasûlallah Rasûl idin Âdem dururken mâ-u turâb içinde Hâtem-ül Enbiyâ oldun, atâdır; Yâ Habîballah Kemâl-ı zümre-yi kümmel Senin nûrunla olmuştur Zuhûrun lütfü envâr-ı ziyâdır; Yâ Rasûlallah 125

126 Seninle erdi erenler, Kur ân a gönül verenler, Hakk ın emrini öğrettin, sezâdır; Yâ Habîballah Hakk Seni cümleden efdal yarattı kâinat içre, Ümmetin şânı aliyyül âlâdır; Yâ Rasûlallah Vücûdun Hakk Cemâli vechi mutlaktır Hakîkatte, Ul-ül ahyâra bu mânâ âyandır, Yâ Habîballah Cemâlin nurdur mü minlere, görenler hep hayran sana Ravzan firdevs Cennet i, feyziyab et; Yâ Rasûlallah Kelâmın ümmetine esrâr-ı vahy-i ilâhîdir Sözlerin miski cevheri feşândır; Yâ Habîballah Tulûun şems-i hidâyettir âlem-i kâinâta, Nûrun âb-ı zemzem gibi şifâdır; Yâ Rasûlallah Günahkârlara şefâat kıl Rahmetenlil-âlemîn, Tâ ezelden bîatımız sanadır Yâ Habîballah. 126

127 İnsanların En Hayırlısı Yâ Rasûl; günahkârım Sen tutarsın elimi Efendim, Sensin cânım; kime derim derdimi Sen bütün kâinatta hidâyetin nûrusun Sıdk, hayır, eminlikte; Sen hayatın sırrısın Hakîkat budur ki iki cihân gülüsün Hayat, bakâ Seninle; Sen Ekremerresül sün 127

128 Ey Hakk a hamd etmekle kemâle eren kişi Allah ü Zül-Celâl in batmayan tek güneşi Mûcizeyle avucundan âb-ı hayat fışkıran Çölde susuz kalan orduyu, suya kandıran Affının şefkâtinin deryâsında bir nemem Sen benden geçmez isen, ben Senden hiç geçemem Kâinâtı yaratan mutlak vuslat Allah a Erelim Seninle Ey Nebî, O Ulu Dergâha Ümidim odur ki Allah bizi affeder Mü min olan şükreder imtihana sabreder Kemâli ihlas ile eylerim arz-ı merâm Gökler dolusu salât ve sayısız ihtirâm Âline, Ashâbına yolundan gidenlere Sana hizmetle elhâk, maksûda erenlere 128

129 Rasûlullah ın Doğumu Yaratanın çok sevdiği, saâdetli bir gecesi Bu gecede doğmuştur, insanların en yücesi Kâbe O na selâm etti, Âmine nin kucağında Yer beşiği sallanıyor, Rabb in kudret avucunda Yayıldı anında gül kokusu, beklenen vakit geldi Doğmuştur bak cihan nûru, gönüllere sürûr verdi 129

130 Sevinerek can atıyor, melekler hep yeryüzüne Değişilir gece mi bu; âlemlerin gündüzüne Dağlar, taşlar ve ağaçlar hep durdular selâm için Sâlât selâm getirmeye, koyuldular O nun için Bir nur ki gök döşeğinde, dolduracak yok yerini Kundaklamış sarmış değil, hilkât eli benzerini Yerde, gökte beklenilen; doğmamış hiç dengi eşi Zuhûr etti bir gecede, Halkeden in tek güneşi Çağlayarak bütün seher O na sevgi arz ediyor Kâinata Beklenilen Rasûlullah geldi. diyor Mahzûn olmuş güneş gökte, yetim kalan çocuk gibi Erememiş rikâbına, ne bir melek ne de Nebî Günah olur günah, O nu güzellikle hudutlamak Sûretini, sîretini en güzel yaratmış Hak 130

131 Hilye-i Şerif İnsanların arasında boylu boslu görünürdü Tek kalınca tevazuun hâlesine bürünürdü İpek gibi saçlarıyla, çok güzeldi nurlu başı Kemâlatı kâmil idi, eğikti tek Hakk a karşı Sakal-ı şerîf vücûduna, ilâhî bir heybet vermiş Yaratanın sevgisiyle, yükselerek arşa ermiş 131

132 Rasûlullah ı görünce tüm gönüller, gelmiş vecde Habîbinin hürmetine, düşmüş yere gökten secde Ak çehrede nûrlu yüzler, Hakk ın esrarını taşır Bakıldıkça mânâlaşır, semâlaşır göz kamaşır Kudretten sürmelenmiş ahû gözlere o kirpikler Güzellikler yanağının, safasıyla bezenmişler Nâsıyeden süzülerek inen ince çekme burun Güler yüzlü tebessümü, goncalaşan bir ak nûrun Ne sık idi ne de seyrek, ağzındaki inci dişler Lü lü gibi nûr damlalar, gülümserken dizilmişler Sevindirmiş aydınlatmış o gözleri Rü yetullah Gündüz gibi gece görür, onlar birer Âyetullah Habîbini övmüş Hak, O nun sevgisiyle yaşamak Sûretini sîretini, medheyledi yarattı Hak 132

133 Yâ Habîb-i Kibriyâ Zikir eylersin Rahman ı Okursun daim Kur an ı Hakk ın Habib-i Mustafa Oldu cihâna reh-nûma Sahabenin haktır yolu Hep nur olmuş sağı solu 133

134 Sonra gelen hayr-ûl halef İslâm olmak yüce şeref Evliyânın vasfı muhal Böyle buyurmuş ehl-i hâl Doğru olursa her sözün Kulluk ederse hem özün Dostlar dünyadan göçtüler Akla karayı seçtiler Sırat ı hemen geçtiler Havz-ı kevserden içtiler İncitmezsen mü minleri Kazanırsın Cennetleri Sen de bulursun Kemâl i Elbet görürsün Cemâl i 134

135 Ravzan Cennet Bahçesi Hidayete erdi sayende binlerce insan Bir benim gönlüm değil aşkın ile kavrulan Tâkatım da kalmadı ruhumu sardı sevdan Gelecek inşallah Seni göreceğim an Ravzan Cennet bahçesi ümmet yoluna revan Sensin ancak efendim halimizi anlayan Günahımıza bakıp kovma bizi kapından Alemlere rahmetsin, merhamet Senin şanından 135

136 Acizim günahkârım Allah indinde ferman Gönüller sultanısın Sensin dertlere derman Öyle bir nur saçar ki eşi bulunmaz Ravzan Hiç ayrılabilir mi kokunu bir kez alan Artık gülü neylesin toprağını koklayan Başka nereye bakar Seni Rasûl tanıyan Allah a kul olmayı anlar sana ram olan Senden sonra bu dünya Seni sevene zindan Ümmetimdendir diye mahşerde bizi de an Kevserinden içmeyi nasib etsin yaratan Ey gönlümün sultanı bu can da sana kurban Gelmemiştir cihana Senin gibi bir canan Garibi gurabayı gözeten ve kollayan Fakir ve fukaraya ikram edip doyuran La teknatü buyurur günahkârlara Kur an Şefaatın umarız iki cihanda her an 136

137 Âlemlere Rahmet Güzeller güzeli nûr-u Muhammed Nûrun alâ nurdur O güzel Ahmed Aşığa mâşuksun Sendedir meded Alemlere rahmetsin Sen Efendim Zât-ı Muhammed dir mihr-i hidayet Vücûdu mevcûda şemsi seâdet Âlemi melekût eyler şehâdet Alemlere rahmetsin Sen Efendim 137

138 Sultânu serîri Kürsî-i Levlâk Cemâline âşık ashâbı eflâk Nûrullah tan mürekkebtir Zât-ı Pâk Alemlere rahmetsin Sen Efendim Şöhreti şevketi arşdan âlâdır Habîbi Kibriya nûr-u mevlâdır Evvel meddah olan Hak Teâlâ dır Alemlere rahmetsin Sen Efendim Nûr-u tecellî-i Zâtı ilâhî Vücûdunda Cûdi Hakk ın dergâhı Seyr-ü ilallahi gösterir râhı Alemlere rahmetsin Sen Efendim Serveri Enbiyâ Ahmed i Muhtâr Hidâyet güneşi zâtında dildâr Ehli îman olan olur fedâkar Alemlere rahmetsin Sen Efendim 138

139 Enbiyâlar gözler himmetini Evliyâlar ister işaretini Ümmetlerin diler şefaatini Alemlere rahmetsin Sen Efendim İmâmı Enbiyâ oldun âşikar Aşıktır sana Muhacir ve Ensâr Seni sevene iki cihan dîdâr Alemlere rahmetsin Sen Efendim Arifler Seni gönlüne koymuş Mü minler Senin sevginle dolmuş Seni sevmeyenler hüsranda kalmış Alemlere rahmetsin Sen Efendim Günahkâr ümmete lutfede Allah Şefâat et bize yâ Rasûlallah Sen Rasûlullahsın vallâhi billah Rahmetellil Âleminsin Efendim 139

140 Ravza da Günahıma tevbe ettim Boynu bükük sana geldim Çarem Sende onu bildim Nazar et yâ Rasûlallah Kur an a var ihtiyacım Sünnet in başımda tacım Şefaatına muhtacım Mahşerde yâ Rasûlullah Derdime derman Sensin Azadıma ferman Sensin Sen şefaat edensin Mücrime yâ Rasûlallah Tutacak dalım yoktur Ma siyyetim pek çoktur Gidecek kapım yoktur Meded yâ Rasûlallah 140

141 Allah ın Sevgilisi Hak Habibim dedi sana Rahmet gönderdi cihana Sünnetinden kana kana Doyur yâ Rasûlallah Rahmetenlilaleminsin Hem Şefi-i Müznibîsin Sen Hatemin Nebîsin Buyur yâ Rasûlallah Ümmetin sana emanet Yalnız arzuları rahmet İki cihanda saâdet Umarız yâ Rasûlallah 141

142 Yoluna Feda Ensar misali sana inandık Yoluna can verir yiğitlerimiz Allah a güvendik O na dayandık Zikirle ferahlar gönüllerimiz 142

143 Alparslan, Fatih, Selim Han gibi Nice Hakanlar fedadır sana İslam bize hayat gibi can gibi Alperenler kurban olsun yoluna Bu millet bu sancağı yerde bırakmaz Hamza nın akıbeti bulsada bizi Allah için dökülen kan boşa akmaz Rabbım bilir sana olan sevgimizi Sana îman ettik emrine girdik Ezeli ebedi Rasûlullah sın Kur an la Sünnet le murada erdik Her iki cihanda Habibullahsın Kul kusursuz olmaz yâ Rasûlallah Elimiz boş yüzümüz kara geldik kapına Bütün günahımıza estağfirullah İnancımız tamdır Senin şefaatına 143

144 Ashâb-ı Güzin Arifler serveri Sıddîk-ı Ekber Allah ve Rasûlünü onlar çok sever Adâlet güneşi Hazret-i Ömer Nûr-u Kur an ile Osman Münevver Şecâatde Ali herkesi yener Belinde kılıcı hu deyip döner Severler Sıddîk-ı Hakkâ Velidir Hattab oğlu Ömer âdil mübîndir 144

145 Bu dîn-i İslam a Osman Mü indir Ali velâyetde berk-i hâtifdir Sıddîk-ı medh etti Hazret-i Kur ân Ömer dir İslam a fâtih-i îman Osmân dır ümmete kâtibi Kur ân Livâdârdır Alî bâ- emr-ü fermân Sahâbe-i güzin Asrı Saâdet Tâbiîn ise; envârı hidayet Ashâb-ı Güzin in kalbi selimdir Cehennem nârından onlar emindir Onları sevenler olur mağfiret Ahirette elbet çekmez nedâmet Biz severiz tüm Ashâbı Güzîn i Ebû Bekir, Ömer, Osman, Ali yi 145

146 Aşere-i Mübeşşere Onlar dünyada Cennetle müjdelendiler Her şeylerini İslama feda ettiler Başı çekmekteydi Hazret-i Ebu Bekir Sanırım sual sormaz ona Münker ve Nekir Hazret-i Ömer şecaatlı ve adildi Her sahabe belki bir meleğe muadildi Üçyüz onüç sahabe Bedir e çıktılar Allah ın yardımıyla putperestliği yıktılar Osman Zinnureyn hayalıydı hemde çok Esedullah Galibin yiğitlikte dengi yok 146

147 Kalk yâ Ali sancağı bugün de al eline İslam ın sancağını dik Natat kalesine Sad bin Ebi Vakkas okcuların başıydı Bu olanlar boş değil Hakk bâtıl savaşıydı Ubeyde bin Cerrah bir başka yiğitti Onlar amel defterini doldurdu gitti Sâid bin Zeyd de müjdelenenlerdendi Henüz hayatta iken nurdan bir libas giydi Abdurrahman bin Avf eşraftandı, Mekkeli Allah için infak ederdi nice develeri Bir diğer müjdelenen Talha bin Ubeydullah Hakk yoluna baş koydu razı ondan Habibullah Zübeyr bin Avvam Rasûlullah ın havarisi Onlar manen yaşıyorlar Arifler onların varisi 147

148 Seyyidül Şühedâ Rasûlullahın amcası Seyyidül Şühedâ, Etti canını O, Allah yolunda feda. Yiğitlikte benzemez kimse, O aslan avcısına, Çıkılmazdı meydanlarda, O nun karşısına. Duâ ederdi altında Kâbe örtüsünün, Bende îman ettim diye haykırdı birgün. Rasûlullaha cahiller çok sıkıntı verirdi, Allah ın hidayetiyle Hamza îmana girdi. Birgün avdan dönerken dedi ki kadının biri, Yetiş müşrikler incitti, yeğenin Muhammed i. 148

149 Aslan gibi hücum etti Mekkeli müşriklere, Dedi çıksın meydana eziyet eden yeğenime. Câhil mağrurlardan biri atıldı ileri, Hamza nın darbesiyle çekildi hemen geri. Bundan sonra bende, dinindeyim yeğenimin, Bilmez misiniz ki O nun adı, Muhammedül Emîn. Abdulmuttalibin oğlu Safiye nin kardeşi, O korkusuz Cengâverin yiğitlikte yoktur eşi. Bedir de meydanlarda yenilmedi, kükredi, Müşrikler korkudan, tiril tiril titredi. Uhud da şehîd oldu kükrerken meydanda, Rasûlullah ağladı, şehâdeti anında. Şefâatını umarız O mübârek şehidin, Uhud a gidince Hamzâ ya selâm verin. 149

150 Hazret-i Sıddık Nübüvvet kaynağı ilham oldu Mü minlere Bu feyizle insanlar erdi nice kemâle Erenlerin başını Ebu Bekir Sıddık çekerdi O bu yüce makama sıdk ve sehâvetle erdi Malı, çobanı, kerimesi ve Zât-ı Âlileri Topyekün Rasûlullah a candan hizmet ederdi 150

151 Köle azad etmekte en önde giden oydu İslam ın galibiyeti için herşeyini ortaya koydu Mi rac hâdisesinde sıdkını isbat etti Verdiği cevapla müşrikleri rüsvâ etti İnfak denince akla Hazret-i Sıddık gelir Hicrette dostluğuna şahittir Gârı Sevr İlk halifesi oldu Muhammed Mustafa nın Fitnesini bastırdı Müseyleme Kezzâb ın Kur an ı cemetti halifeliği zamanında Düşmana eman vermez üstüne gider anında. Sıddık hicaz beldesine hükmetmeyi bildi Tevhid i ikâme etti putperestliği sildi. Selam olsun sana bizden Muhammed in arkadaşı Garibin gurabânın Sen din ekmeği aşı. 151

152 Hazret-i Ebû Bekir Kâinât ın serveri, Rasûlullah ın yâveri Issız çölde ve dağda, Sevirde yâr-ı gâr-ı Her zemîn ve zamanda düşünerek Hâlık ı O na ikrâm olunmuş, yüksek İslâm ahlâkı Böylece zikr-i hâfi, O na telkîn edilmiş Her an Allah la olmak, şerefine erişmiş 152

153 Devrinde tefrika yok, fitneler bastırılmış Hakimler ibâdette, mahbesler hep boş kalmış Âleme Nûr-u Nebî yayılır dalga dalga İnsanlar uyanıyor gafletten halka halka Nebîlerden sonra en şerefli insan odur Allah yolunda herşeyini feda eden budur İdârede adâlet, O nu örnek almalı Artık bu keşmekeşden, insanlık kurtulmalı Ebu Bekir i medh etti Hazret-i Kur ân O Râsûlün sevgili dostu, fatih-i îman Bizler çok severiz Ashâb-ı Güzîni Hassaten Ebû Bekir, Ömer, Osman, Ali yi Anlatmış bu neşveyi, yaşamış hayatıyla Hâlis îmanlı Sıddık, kavuşmuş Rabbına 153

154 Hazret-i Ömer Bir garip zaman idi ortalık figan oldu Katreler umman oldu Ömer îmanla doldu Kur an, hidayet nûru sonsuzluğun surûru Gösteren Hakk, kulluğu inkârı îman oldu Nebî çok sevindi müslüman olmasına Yeni bir aslan geldi ashâbın arasına 154

155 Onunla kırkı buldu mü minlerin adedi Sayımız kırk olduysa niçin gizleniyoruz dedi Hattab oğlu Ömer in şecaattı şiarı İslam la şereflendi çok güzeldi kararı Allah düşmanları hemen çıksın karşıma Gidiyorum işte ben Medine ye tek başıma Hicret ediyorum, çıksın yoluma dileyen Karısını dul, çocuklarını öksüz bırakmak isteyen Birçok Ayet-i Kerim e sıdkını tasdik etti Ebu Bekir Sıddık a ilk O beyat etti Nil taşınca bir kere ona ferman gönderdi Bu fermanla taşkın nil, hemen sukûna erdi Onun hilafetinde kurt kuzu bir gezerdi Fakirleri gözetir, hainleri sezerdi. 155

156 Hazret-i Osman Sehâvet ehliydi Hazret-i Osman Şehadeti esnasında elinde Kur an Dünya denilen bu fâni devran İmtihan yurdudur ebedi değil Ne makamı nede malı severdi Osman Zinnureyn makamına erdi Ben Allah ın aciz bir kuluyum derdi Aşere-i Mübeşşere den Hazret-i Osman Rukiyye annemizin gözünün nuru Ümmü Gülsüm hatunun oydu süruru Tevazu sahibiydi yoktu gururu Aşere-i Mübeşşere den Hazret-i Osman Naşirul Kur an diye bilindi Hayasına melekler bile imrendi Herşeyini Allah yoluna verdi Aşere-i Mübeşşere den Hazret-i Osman 156

157 Hazret-i Ali Hâşimîlerden Ebu Talib in oğlu Alimdi, fazıldı, hem de soylu Heybetliydi mübarek orta boylu İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali 157

158 Rasûlullah Efendimiz e ilk vahiy gelmişti Bu kutsal haberi Ali ye söylemişti Nübüvvetin ikinci gününde îman etmişti İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali Henüz on yaşındayken İslam a girdi Rasûlullah la namaz kılan ilk mü minim derdi Fâtıma ya eş olmak şerefine erdi İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali Amcasının oğlu Muhammed Mustafa nın Her savaşta aslanı oydu meydanın Babasıydı Ali, Hüseyin le Hasan ın İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali Rasûlullah a hizmetle geçerdi her anı Hubbu Riyaset uğruna döküldü kanı Ümeyye oğullarının hepsine bedeldi canı İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali 158

159 Bedr in, Uhud un, Hendeğin Cengâveri Muhammed Mustafa nın sadık yaveri Hayber de O nunla Allah lutfetti zaferi İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali Amcası Hamza yla çıktılar mı meydana Her ikiside benzerdi kükreyen aslana Cihanda böyle yiğit doğuramaz her ana İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali Ashâbın hepsi yiğitti Ali bir başka Batn-ı Mekke de ilk günde düşmüştü aşka Şehadetle ruhunu teslim etti Hakk a İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali Ağlar yanarız Ehl-i Beyt e yapılana Bilmem ki bu acıya gönlüm nasıl dayana Reva değil bu zulüm ol ceddimin ocağına İslam ın Zülfikar ı Hazret-i Ali 159

160 Hazret-i Hasan Ve Hüseyin Anneleri Fatma Babaları Esedullah Dedesi Muhammed nâmı diğer Habibullah Hicretin ilk yıllarında geldiler dünyaya O nurlu çehreleri benzerdi dolunaya İsimlerini Rasûlullah Efendimiz koydu Onları Sevenleri Allah ım sev! diyordu Hasan ın üst tarafı Nebîye çok benzerdi Rasûlullah bunlar reyhanlarım derdi 160

161 Güreşte dedesi Ha gayret Hasan diyor Hüseyin i ise; Cebrail destekliyor Şahit ol Yâ Rab! biz seviyoruz onları Onlar Efendimizin sevgili torunları Fatıma nın canları Ali nin aslanları Hubbu Riyaset uğruna döküldü al kanları Reva mıdır yapılanlar Muhammed in ocağına Ümeyyeoğulları düşmüş nefsin batağına Hasaneyn varken hilafet Yezide mi kalmış? Onlar Hakka Ram olmuş Yezid bâtıla dalmış Yâ Rab Ehli Beyt aşkıyla yetiştir neslimizi Hasan la Hüseyin e daim et sevgimize Salatü Selam olsun Ehlibeyt e İstanbul dan Allah ım vasıl eyle bizim gibi aciz kuldan 161

162 Hazret-i Hatice Hüveylid in kızıdır Hazret-i Hatice Ne büyük insandır şanı ne yüce Hira ya azık çekerdi gizlice Kavuştun en büyük şâna Hatice 162

163 Tağutları değil Tevhid i seçtin Yüce Nebîye sineni açtın Yoluna malını, mülkünü saçtın Mü minler hayrandır sana Hatice Rasûl ün aşkıyla yanıp kavruldun Nice meşakkate düşüp yoğruldun Hatice-i Kübra diye çağrıldın Şifasın Sen, seven cana Hatice Nebî nin Senle geçti nice senesi Sundun O na candan inci danesi Fâtıma Zehra nın zarif annesi Ehl-i Beyt yandı aşkına Hatice Saâdetler Seni seven candadır Ümmet günahta, hem isyandadır Kurtuluş mahşerde şol divandadır Orda gözet bizi anam Hatice 163

164 Hazret-i Fâtıma Bak, mahzun ümmete feyziyab olsun Surûr gelsin bize keder kaybolsun Seni sevenler Cennetlik olsun Şefaat eyle lütfen bize Fâtıma Selam olsun bizden size Fâtıma Hatice Ana ya bir körpe kuzu Rasûlullah vaat etti bize sonsuzu Mü minlerin gönlünde yatan bir arzu Sapmasın yolundan yolum Fâtıma Yoksa kurur yaprak, dalım Fâtıma 164

165 Yarım hurma bir tas su iftar aşındır Esedullah gâlib Senin eşindir Muhammed Mustafa güneşimizdir Ehl-i Beytsiz hayat ölüm Fâtıma Hepsine gönülden selam Fâtıma Rasûlullah oldu rehberimiz Hasan la Hüseyin i çok severiz Feda olsun onlara her şeyimiz Şefaat et ehlimize Fâtıma Selam olsun bizden size Fâtıma Cennet in Seyyidleri şehid oldu Kalanlar ağlarken şehidler güldü Yezidler şefaattan mahrum edildi Ehli beyte canımız kurban Fâtıma Ahlakını medh eder Kur an Fâtıma 165

166 Hazreti Fâtıma Ey gönlüm döndür Mevlâ ya yüzü Cennet bahçesinde açıldı gözü Muhammed in ciğer paresi kızı Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan Ölümü gelmeden gör ki neyledi Hazret-i Ali ye halin söyledi Hasan la Hüseyin e veda eyledi Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan İkram edip ona Allah-ü Azim Kabza-ı kudretle içildi tesnim Oldu Hayy-ü Baki emrine teslim Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan 166

167 Kabrinden babası uzattı eli Ver bana kızımı dedi, yâ Ali Ravzasına aldı ahir ol gülü Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan Ecel yeli esti ömür bağına Hazan indi ahir nur ocağına Cennet nuru düştü gül yanağına Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan Melek hayranıydı hüsnüne anın Sevenler verdi yoluna canın Sevgilisi Hatice-i Kübra nın Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan Düşüp hake ahir gül-berk-i ali Ebr-i kabre girdi şems-i cemali Sahabenin gözlerinde kaldı hayali Gitti Fâtımat-üz Zehra dünyadan 167

168 Hazret-i Aişe Aişe yi Hümeyra dır annemiz Hücresi Rasûlullah a secdegahtır Babası Ebubekir Sıddık gibi Sıddıkadır, ehl-i dile nigahtır Yolunu terk eden dalalettedir Müflislerin çekeceği eyvahtır İftiraya maruz kalınca O nu Ayetle tezkiye eden Allah tır Nice meseleyi çözdü ilmiyle Hanesi ehl-i ilme dergâhtır Bizler şefaat dileriz O ndan Kıyamet gününde O yüce mahtır 168

169 Kâbe Yoluna Rabbımız birdir Rabbımız Samed Mescidi haramda toplanır ümmet Yâ Rabbi bizlere Sen eyle meded Rızan için çıktık Kâbe yoluna Arzın her yerinden geleni gördüm Yoluna canını vereni gördüm Hicret eder gibi kuma gömüldüm Allah için çıktık Kâbe yoluna Ömür boyu ister, bir kere giden Her lahza rahmet yağar göklerden İnsan bilemezmiş, meğer gitmeden Gideni anladım Kâbe yoluna Faniyi fenaya verip aldanma. Bu dünya gördüm ki; bir oyalanma Cesedim Kâbeden ayrıldı amma Gönlümü bıraktım Kâbe yoluna 169

170 Rüknü Yemâni köşesinden başladık Hacerü l Esved de biraz yavaşladık Hicri İsmail e girdik ağladık Allah için çıktık Kâbe yoluna Dağlar, taşlar, muhabbetle kavrulur Ümmetin mayası orda yoğrulur Kiminin vefatı tavafta olur Baktık baktık imrendik Kâbe yoluna Kimi yaşlı kimi genç, görmemiş yazı, Ariflerin geçer, Mevlâ ya nazı; Kılınır Kâbe de tavaf namazı, Oturdum ağladım Kâbe yoluna Allah için yaptık Tavafı Sa yı İçtik zemzem bulduk ondan şifayı Salatu selamla andık Mustafa yı Hak rızası için çıktık Kâbe yoluna 170

171 Umre Kutsal topraklar Mekke ve Medine Rabbim nasib etti geldik ziyaretine Tevhid in beşiği Rabb ın beytine Doyulmuyor Beytullah ın seyrine Beytullah a yüzyirmi rahmet iner Mü minler tavafta hû deyip döner Mültezim aşıklara mekan olmuş Kimisi hıçkırıkla Hakk ta kaybolmuş Tavaf başlıyor Hacer ül Esved den Gönüller kurtuluyor gamdan kasvedden Safa ile Merve çare aramaktır Hacer misali suya varmaktır 171

172 Zemzem e ulaşıp suya kanmaktır Allah a hamd ederek O nu anmaktır Cebeli Nur a nasib oldu tırmandık Resulün uzlet hayatını andık Hatice tül Kübra nın fedakârlığı Çöllerde Rasûlullah a O çekerdi azığı İlk emrin indiği Hira mağarası Görmek gerek heyhat şahin yuvası Tek bir kişi ancak kıyamda durur gördük Efendimiz değmiştir diye elimiz sürdük Kâbe görünüyor o muhteşem zirveden Bir heyecan kaplıyor daha girmeden İlk vahyi okuyup indik üzüntülü İbrahim Kasım Mekke de gömülü 172

173 Hatice tül Kübra ve Sümeyye ler Ölmeyen solmayan Mekke nin gülü Hüzün yılı gelir o güzergâhta akla Taif ten kovdular dikenle taşla Bir ikindi sonrası Sevr e hareket ettik Hicretin izlerini gördük bilendik Asrı Saâdeti ve Ashâb ı düşünerek Mescid-i Haram a Beytullah a geldik Yadettik sevgiliyi ve arkadaşını Tarihteki Hakk-Bâtıl savaşını Derken gün geldi çattı Medine yolculuğu Kalblere nur akıtıyor Kâbe nin altınoluğu Medineyi düşündük yola çıkmadan Onlar hicret etti usanmadan bıkmadan 173

174 Gâr-ı Şerif Muhammed Mustafa Nebî Misafir oldu değil mi Ebûbekir refîki mi Söyle hele Gârı şerif Seher vakti geldiler mi Sana mihmân oldular mı Sende namaz kıldılar mı Haber ver ey Gârı şerif 174

175 Nerede, göster izleri Nasıldı tatlı sözleri Söyle sevindir bizleri Haber ver ey Gârı şerif Nur yüzlü gonca gülleri Misk-i amberdir terleri Aman incitme onları Ne olur ey Gârı şerif Hakk emretmiş güvercine Tez yetişin Habîbîme Gönüllerin tabîbine, Haber ver ey Gârı şerif O anda kuş olsaydım Eşiğinde taş olsaydım Bende sana eş olsaydım Ah n olaydı Gârı şerif 175

176 Güvercinler uçuşmuşlar Birbiriyle itişmişler Ol Nebîye yetişmişler Söyle hele Gârı şerif Hakk Teâlâ ketmeylemiş Örümceğe emreylemiş Habîbini setreylemiş Haber ver ey Gârı şerif Geldim sana yâ ben niçin Riya yoktur Allah için Çok söyledim affet suçum Elveda ey Gârı şerif Sâlât selam, benden yana Emanet eyledim sana Mahşer günü söyle O na Elveda ey Gârı şerif 176

177 Kusvâ Fahri kâinat geldi hicrete çıkılacak Hak tan emir almış İslam anlatılacak Allah a kulluk için, çöllere düştü Nebî Dini İslam ı duyurmak bu hicretin sebebi 177

178 Hakkı kabul edenler Medine de toplandı Hicret yolunda Kusvâ Burak gibi şahlandı Rasûlullah gizlendi Gâr-ı Sevr e çekildi Mekke sokaklarından, nurlu bir rüzgâr esti Sabahın ilk ışığı yavaş yavaş belirdi Nebî arkadaşına mahzun olma derdi Sanma ki biz müşriklerden kaçıyoruz Hak bilir ki dünyaya bir devir açıyoruz Ey Kusvâ sen gayretle yolları adımlarsın Medine ye değilde sanki Mi raca çıkarsın Hilkatin ve siretin ne kadar da yüksek Kâinatın serverine sen olmuşun binek Rasûlullah ın devesi ne mübarek hayvansın Rasûl ü sevenler O nun Sünnet ini yaşasın 178

179 Medine de İftar Medine'de ramazan her yer dolu müslüman Muhammed'e aşıklar salat ediyor her an Akın akın mü'minler, hep Ravza ya gelirler Aynı sofradalar zenginler ve fakirler Medine'de Ramazan, rüyada sanki insan Bayram ediyor herkes, her gün ve her an 179

180 Hatimle teravihler, torunlarla dedeler Mü minler ravzada, namaz kılar yüz binler Medine'de Ramazan, dillere olmuş destan Toplanmış bir sofrada, milyonlarca insan İftarı bekliyorlar, hep salat ediyorlar Allah a şükrediyor, elhamdülillah diyorlar Siyah beyaz yanyana, Muhammed sofrasında Yoksa rüya mıdır bu, nur yağıyor her yana Sofralarda hurmalar, dudaklarda duâlar Türk, arap ve acem hep kardeşiz diyorlar Medine nin ahvali sanki mahşerden bir an Her yer mü'minle dolu etrafına nur saçan. Tekrar nasip et mevlam varalım Medine ye Selam verelim O yüce, Hatemün Nebîye 180

181 Gül Bağından Küntü kenzen sırrına mazhar-ı Haksın Yâ Nebî Server-i Evlâd-ı Âdem; Sen sin Hakk ın Habîbi Öyle ümmîsin ki, tâlim eyleyen Hak tır sana Bildiren Sen sin Hâlik ı, Ey Rasûli Kibriyâ Sen âlemi kâinâta, müjdelenmiş rahmetsin İnsanlığı nurlandıran, âlemlere hikmetsin 181

182 Sûreti sîrette mislin, halk olunmaz bir daha Yaratılmışlar içinde, Sana biçilmez pahâ Eşref-i Mahlûkât olarak yaratmış Senin zâtını Bizzat sana açmış Hak, vechindeki nikâbını Medîne den seçip aldım bir gonca gül Onu bir an soldurmağa, kıyamadı aslâ gönül İstedim ki elden ele, geçsin de hep koklansın Sevgilinin sevgisiyle, kalbler yanıp nurlansın Muhammed i çok sevmek mü minlere safâdır Hâtem ün Nebî olan Hak dan bize atâdır Âdem evlâdı içinde gelmemişdir cihâna Yaratan dâvet etmiş, Hâbîbini huzûruna Affet Yâ Rabb bizleri duâmızı eyle kabul Ol şefâat ümidiyle, kapındayız yâ Rasûl 182

183 Uhud Dağı Uhud a selam olsun, O ki şehitlere makber Uhud u sevdi Nebî Uhud da bizi sevdi der. Okcular tepesine çıktım da Uhud a baktım Seyyidül Şüheda ya ve Mus ablar a ağladım Ne hazindir ki müşrikler tâ Medine ye gelmiş Münafıklar Uhud da birkez daha elenmiş 183

184 Nebîye yapılandan Uhud olunca bîzar Emre uymayanlara gelmişti meydanlar dar Üzerinde Nebî, bir sıddık, iki de şehit var Deyince Rasûlullah Uhud kıldı hemen karar Şühedayı selamladım terk etmeden Uhud u Hamza nın şehadetini Mele-i Âlâ duydu Ensar ın yiğitleri saf saf vuruldu meydanda Makamını görür şehit, vurulduğu anda Bir manevi havadır sardı tüm kalbimizi Hıçkırıklarla anlattık Uhud a derdimizi Ayrılık vaktine dek derin düşünceye daldım Gönlüm kaldı Uhud da cesedimle ayrıldım Ne güzelde kokuyor Medine de yetişen nâne Uhud un hürmetine Yâ Rab etme bizi divâne 184

185 İnsan İnsan dedikleri el ayak baş değil İnsan manaya derler sûret ile kaş değil Kul olarak yaratıldı gâyesi boş değil Âdem e kemâlat gerek lazım olan yaş değil 185

186 Sadık olan aldanmaz dünyalıklara kanmaz Masivaya bağlanmaz onun kalbi taş değil Birlik beraberliği bozan, araya fitne sokan Mü mine ihanet eden ümmete kardeş değil Dost dağı dibindeyiz Rasûl ün izindeyiz Gelir bize ondan feyiz başkası sırdaş değil Onun adı dost dağıdır arifler otağıdır Salihlerin yatağıdır, etekleri boş değil Âdem et ve deridir, âlemin serveridir Hakk ın kudret elidir gayre bakmak hoş değil Kul olmazsak Allah a, eremeyiz felaha Gel şu ulu dergâha yolumuz yokuş değil Gözyaşlarımız akar gafiller bize bakar Gece gündüz bizi yakar, firaktır ateş değil 186

187 Tarikat Tarikat şeriatın özüne denir Tarikat Rasûl ün sözüne denir Tarikat kardeşi sevmeye denir Tarikat kardeşi övmeye denir Tarikat kusuru örtmeye denir Tarikat nefsi tartmaya denir 187

188 Tarikat insana hizmet öğretir Tarikat insandan ye si götürür Tarikat kardeşten kardeşe duâ Tarikat insanda, bırakmaz riya Tarikat fenâfil ihvan olmaktır Tarikat istikamet üzre kalmaktır Tarikat insanda nefsi temizler Tarikat insanda sırları gizler Tarikat insana kemâli yükler Tarikatla büyük olmuş büyükler Tarikat şeriatın özüdür billah Esfel den Ekmel e yükseltir Allah Tarikat Hakk a giden dosdoğru yol Tarikat a gir Kâmil bir kul ol 188

189 Sohbet Edep ilim sohbetlerde bellenir Sulanırsa kuru ağaç güllenir Sohbet ile letâifler dillenir Gelin sohbetlere devam edelim Mü min cemaatten ayrılmaz Sohbete gidenler asla yorulmaz Yalnız bir taş ile bina kurulmaz Gelin sohbetlere devam edelim Sohbet dinlemeyen kâmil olamaz Çeşmeye gelmeyen desti dolamaz Avâre gezenler Hakk ı bulamaz Gelin sohbetlere devam edelim 189

190 Melek gibi halka halka dizilir Edebinden titreyerek büzülür Defterine said diye yazılır Gelin sohbetlere devam edelim Sahabe meclise devam ederdi Rasûlullah onlara sohbet ederdi Ashâb-ı Suffa da gayret ederdi Gelin sohbetlere devam edelim Kovandan ayrılan arı bal yapmaz Sürüde olanı asla kurt kapmaz Sohbet müdavimleri hak yoldan sapmaz Gelin sohbetlere devam edelim Sohbet için üstadımız ne dedi Müdavim sâlik bu yolda ilerledi Sudan çıkan balık yaşamaz dedi Gelin sohbetlere devam edelim 190

191 Allah her kuluna nasip mi eder İslamı sevenler sohbete gider Rabbim merhametli, hamı has eder Gelin sohbetlere devam edelim Kûnû Maas Saâdıkîn, Allah emridir Sohbet yeri Cennet bahçeleridir Sohbete gelmeyen ihvan geridir Gelin sohbetlere devam edelim Rabbim cemaata merhamet etti Ümmete nazar kıldı meyveler yetti Kurumuş çöllerde has güller bitti Gelin sohbetlere devam edelim Şükür mürşidimizi bulmuşuz Sohbet için yerimizi almışız O birliğe bizde dâhil olmuşuz Gelin sohbetlere devam edelim 191

192 Öyle bir silsileki Hakk a dayanır Her sohbetle uyuyanlar uyanır Sîne agâh olur nura boyanır Gelin sohbetlere devam edelim Sohbetin kadrini bildi bilenler Ummandan cevheri buldu bulanlar Vâsil-i İlallah oldu olanlar Gelin sohbetlere devam edelim Cenab-ı Allah'dan rahmet dileyen Rasûlünden şefaatin isteyen Mürşidi kâmile muhabbet besleyen Gelin sohbetlere devam edelim Nefis şeytan dünya hep tuzak hile Sultanım Rabbımdan affımız dile Birbirini seven kardeşler ile Gelin sohbetlere devam edelim 192

193 Kerâmet Evliyaya ikramı ilahidir keramet Bu yolda asıl olandır istikamet Kalbe şifa gözyaşı ve merhamet Kur an ve Sünnet tir yolumuz bizim Sırlar ifşa olursa vâridat olmaz Susuz çeşmeden testiler dolmaz Sırrı saklayanın hali sorulmaz Sıddıkiyet Nakşibendi kolumuz bizim Belki arşda hergün gezenler vardır Ferasetle seni sezenler vardır Sağında solunda yazanlar vardır Hayır olur inşallah sonumuz bizim 193

194 Ketmi sır olmayan sırrı bilemez Aşk ehli yanmaz arifler ölmez Söyleyen bilmez bilen söylemez Derinden yanmalı korumuz bizim Keramet keramet diye aranma Kuttayı tarik olanlara aldanma Sırat-ı Müstakimden ayrılma Kur an ve Sünnet tir yolumuz bizim Kalb Tasfiye edilir işe başlanır Emmare nefis günahtan hoşlanır Arif olan kişi nefsini tanır Edep yahu edep huyumuz bizim Nefis Tezkiye olmazsa boş olur insan Vartaya düşer enaniyete kapılan Kerameti kendinden bilir oldum sanan Tevazudur hilimdir suyumuz bizim 194

195 Hak Dostları Allah zikridir nurumuz, Rasûlün Sünnet i yolumuz, Lâ- taknetû ümidimiz, Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Rasûlullah Efendimiz, İslam bizim şerefimiz, Ebu Bekir dir pirimiz, Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. 195

196 Garı Sevr de verildi, Örümcek ağını gerdi, Bütün sırlar gösterildi Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Güvercin yaptı yuvayı, Rab korudu Mustafâ yı, Ol Rasûlü Kibriya yı, Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Ebu Bekir hüzünlendi Habibullah müjdeledi, Cebrail imdada geldi Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Şeriatı garra sözümüz, Sadâkattır hem özümüz, Gayride yoktur gözümüz, Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. 196

197 Ehlullah özler Mevlayı Mü minler diler ukbayı İnsanlar ister dünyayı Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Rabbımızdandır hidayet Bize gerek istikamet Gösterilmez ki keramet Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Hakk a vuslatı özleriz Saâdet yolunu gözleriz Her halimizi gizleriz Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. Pirimizden gelir himmet Hali ise; istikamet Sohbetleri Kur an ve Sünnet Hem Nakşî hem Kâdiriyiz. 197

198 Zikir Zikir pınarından içilmez ise; İlahi susuzluk giderilmez ki Nefis Tezkiyesi geçilmez ise; Allah a huzurlu varılamaz ki Sevgi çağlamalı kalbden gönüle Gönülden taşarak gelmeli dile Ceset mecz olmalı herdem zikirle Zikirsiz Hakîkat bilinemez ki Allah sevgisiyle gönül dolmalı Her an her saniye onla olmalı Kul herşeyde yaratanı bulmalı Onsuz âlem görülemez ki İlahî nizamın budur temeli Gece gündüz lisan Allah demeli Allah anıldıkça kalb titremeli Gayrisine gönül verilemez ki 198

199 Vuslat Seher vakti zikret Hakk ın adını Zakirlerin verir hak muradını Kitabı Kâinat ta gör sanatını Tevhidle dirilir canımız bizim Arifibillah olan nefsine hakim Kul olmak isteyene gerekir azîm İstikamet üzre ol Allah kerim Zikirle arınır kanımız bizim Aç gönlünü İslama, ol Allah eri Kusurlarını bağışla sev kardeşleri İnsan olanların vardır değeri Ruh kılıçtır ceset kınımız bizim 199

200 Günahları unut hele beri gel Can bedende iken gelmeden ecel Rabbımızın rızası bin cana bedel Uluorta açılmaz sırrımız bizim Tasfiye olmazsa ruh rahat olmaz Tezkiye olmazsa nefs sakin durmaz Zakir kullar ancak haktan ayrılmaz Allah a kul olmak kârımız bizim Can icinde buldum Cânın yolunu Hayırlı amel işle düşün sonunu Hak kuvvetli bükemezsin kolunu Kaç dirhem gelir ki; varımız bizim Ey kardeş uyan, gafletten uyan Az kaldı mazlumun sesini duyan Niçin olmayalım Hakk ı duyuran Olmalı binlerce birimiz bizim 200

201 Gönül Esad ını ister Sami gibi bir Er göster Salihleri aşkla besler Misli yoktur pirimizin Yandıran O şem aları Bildiren O sevdaları Gösteren O Baki Yarı Misli yoktur pirimizin Misli Yoktur Asr-ı Zamanın ulusu Her tarafta var kokusu İçimde Hakk ın korkusu Misli yoktur pirimizin Esrar-ı Canlarda biter Aşk ile Gönüller tüter Garip gurabayı sever Misli yoktur pirimizin 201

202 Şems-i Maha benzer yüzü Dost Mirat ı olmuş özü Haktan gayrı demez sözü Misli yoktur pirimizin Sen Hikmetin Sultanısın Asrımızın ummanısın Rabbımızın ihsanısın Misli yoktur pirimizin Şeyhlerin Şeyhi diğer adın Bedri hafayı sakladın Düşkünlere çok imdadın Misli yoktur pirimizin Kur an ve Sünnet tir hali Hak sözü söyler dili Allah bize en sevgili Misli yoktur pirimizin 202

203 Yalvar Akşama, sabaha, yaza ve kışa Hayale, rüyaya, uykuya düşe Yuvada anasız yaralı kuşa Doktorsuz ilacı verene yalvar 203

204 Dünya yı Güneş i, yıldızı Ay ı Renklerin üstüne akı karayı Desteksiz direksiz koca semayı Ustasız kalfasız örene yalvar Muhammed Mustafa ya Habibim diyen İşiten, gözeten, gören ve bilen Her bahar her şeye taze can veren Kainatı yoktan kurana yalvar Binlerce mahlûkat yuvasız kuşlar Her seher aşk ile zikire başlar Binbir türlü çiçek açan ağaçlar Yeşil renkli yaprak verene yalvar Minnet etme düştüm diye kuluna Sıdk ile gir yaratanın yoluna Balığın karnında Yûnus kuluna Havayı gıdayı verene yalvar. 204

205 Yeşil çimen, mor menekşe bitiren Mevsimden mevsime meyve yetiren Kalbinden geçeni gören ve bilen Yetimin gözyaşın silene yalvar. İstediğini dünyasında gezdiren Denizlerde tahtaları yüzdüren Dileyeni nemrud gibi azdıran Halili nardan alana yalvar. Dilerse aç iken hemen tok eder Dilerse bir lahzada yok eder İstediğini temizleyip pak eder Tevbeleri kabul edene yalvar. Saymakla bitmez O nun kudreti Habibine bağışlandı ümmeti Ayrılma kapısından çoktur rahmeti Aşıka maşukum diyene yalvar. 205

206 Şüphem yoktur birsin Lâ ilâhe İllallah Her şeye Sen kâdirsin Lâ ilâhe İllallah Lâ İlâhe İllallah Bütün alem zikreder Sen yarattın Rabbım der Aklı olan şükreder Lâ ilâhe İllallah Nereye baksam hazırsın Herhalime nazırsın Sen herşeye kâdirsin Lâ ilâhe İllallah 206

207 Rahman sın hem Rahîm sin Gaffar sın hem Kerim sin Affın ile Muin sin Lâ ilâhe İllallah Habibini gönderdin Ümmeti sevindirdin Nice nimetler verdin Lâ ilâhe İllallah Birliğine îmanım Yoktur haşa gümanım Ama çoktur isyanım Lâ ilâhe İllallah Bunu söylet dilime Şifa olur derdime Bırakma kendi halime Lâ ilâhe İllallah 207

208 Zikreden zakir olam Şükreden şakir olam Senin aşkınla dolam Lâ ilâhe İllallah Âkil olup zikredem Ârif olup fikredem Daim sana şükredem Lâ ilâhe İllallah Senden gayri olmasın Sensiz yüzüm gülmesin Dil başka şey bilmesin Lâ ilâhe İllallah Her zerrem Seni ansın Rahmet deryandan kansın Gönlüm aşkına yansın Lâ ilâhe İllallah 208

209 Birgün Gafiller bilmeden etsede bühtan Sadıklar herdem yoluna revan Bilirler gelecek o ulu divan Dergâhı ilahi kurulur birgün Hayatta ölümde imtihan için Güzeli çirkini bildiriyor din Bir faydası olmaz enaniyetin Ameller mahşerde sorulur birgün 209

210 Kaç günlük sanki dünyada devran Bırak suizanı besle hüsnü zan O yârin yoluna gidecekse can Düşmeden ye se verilir birgün Arif kullar ferasetli, aldanmaz Nefsin hilesini rahmandan sanmaz İhlaslı mü minler şeytana kanmaz O gün gelir huzura varılır birgün Nedir bir insanın makamı şanı Allah a kullukla geçir zamanı Fâniyi fenaya verme zikret Rahmanı Her nefesin ecri derilir birgün Birgün öyle birgün böyleyim deme Kul kusursuz olmaz sen haram yeme Sadık olsun lisanın yalan söyleme Bu kul sadıklardan denilir birgün 210

211 Efendim Bir derman aradım gönül derdime Devasını sizde buldum efendim Gönderilsem kaf dağının ardına Hizmet kapınızda durdum efendim 211

212 Cismen ayrılmamız ilahî takdir Ruhen birleşmenin yolları tektir Allah ın yardımı gelecektir Ümitvarım bekliyorum efendim Anladım ki gönül nefisten yüce Hasret râbıtayla bitiyor gece Muhabbet gönlüme konmuş gizlice Menbaını sizde buldum efendim Sizi düşündükçe hasretim artar Muhabbet zinciri gönlümü sarar Makamınız olsun Dârul Karar Sizin sevginizle doldum efendim Dur desem durmaz çağlayan gönlüm Her yerde sizi görüyor gözüm Ayrıldı cismim kavruldu özüm Hasret bahçesinde soldum efendim 212

213 Seyit Zade Hacı Şaban Bin dokuzyüz yılında Kayseri ilinde Dünyaya teşrif etmiş, zikir dilinde Bir nazarla meclisi feyzi yab ederdi Bizden değil evladım fuyuzatı rabbani derdi Fazaili çoktu hangisini sayayım Çok emeği var bende O Güneş im Ay ım Seyit Zade Şaban Efendi büyük insandı Allah ve Rasûl ünün aşkına yandı Birçok zaman hüzünlenir ağlardı Ağlaması yüreğimizi dağlardı 213

214 İlmi ile amil İnsan-ı Kâmil idi Fakiri fukarayı her daim gözetirdi Bir cana bedel idi merhametli nazarı Kavli leyyin sahibiydi yoktu azarı Bağ evinde yıllarca hizmetinde bulundum Ondan sadece hak ve hayır duydum Bir mektup almış Sami sultandan Dedi sende gideceksin O nun yolundan Emir büyük yerden hazırlan evladım Dedi Şaban Efendi bende hazırlandım Tebessümlü çehresi cana can katar Hazret Kayseri asri mezarlıkta yatar Hacı Şaban Efendi ye Salat ü Selam olsun Allah ını seven ruhuna Fatiha okusun 214

215 Mahmud Sâmi Ramazanoğlu Örnekti hâli kâli, mahzâr olan kemâle Hayrandı hep gönüller, hazretteki bu hâle Yıllarca Rasûlullahın yoluna tabi oldu En sonunda Belde-i Tâhire oldu yurdu Kavuştu Medîne ye gayesine erişti Zâten yüce Rabb inden hep bunu istemişti O nun irtihaliyle, mâtemler ufku sardı Mânevî güneş batınca, sanki gökler karardı 215

216 Aksal gayesi idi, yol göstermek ihvâna Günahtan temizlenip, teslim oldu Rahmân a Dün yemyeşil baharken, solmuş neden bu bağlar Bilmem niçin siyahlar, giymiş dumanlı dağlar Heyhât O Sâmi Sultan, gülzâr-ı yaktı gitti Hikmet evlâdını yerine bıraktı gitti Bülbüller ötmez olmuş, solmuş o gonca güller Hasretle yâd ederken, ağlar yanar gönüller Cihâna nurlar saçar, evliyânın hayâtı Dünyayı yasa boğar, âriflerin vefâtı Hak kabrini nûr etsin, kılsın Cennet mâkamın Gurbundadır O zâten, ol Seyyid-i Cihân ın Bu âhım bir hüzündür, gönülde Hakk a niyaz Cennet-ül Bâki de senelerce ağlasam az 216

217 Esad Erbilî Şeyhul Meşayih dir Rasûlullah soyundan Dedesi Hidayetullah Halidi kolundan Muhammed Sâid dir babasının adı O da babasından öğrendi tarikatı 217

218 Bin sekizyüz kırkyedi doğdu Esad Erbili Beş yılda yetiştirdi O nu Tahal Hariri Bin sekizyüz yetmiş beş icazet aldı İstanbul a gelince Kelâmî dergâhında kaldı Fatih camiinde Hafızı Divan okuttu Bâtıl a meyletmedi Hakk ın yolunu tuttu Hem Nakşî hemde Kâdiriydi sultanım Seni çok seviyoruz yoluna fedadır canım Ne mümkün sana yapılanı unutabilmek Şehadetin Anadoluyu dokudu ilmek ilmek Şeyhimiz Sami Sultanı sen yetiştirdin Mart bindokuzyüz otuz bir şehadete erdin Bir desise kurdular zamanın zalimleri Kendilerine rakip gördüler âlimleri 218

219 Yezidin Hüseyin e yaptığını yaptılar Oğlu Ali Efendi yi meydanda astılar Gönlümüze taht kurdu diridir hala nefesi Şu beyitler Şeyh-i Ârifan Esad Erbili nin sesi: Asumandır kubbesi Ahteranlar avizesi Arza ziya bahşeden kanadili şems-i mahtır Kaldırılmakla tekâya susturulmaz Zikri Hak Cümle mevcudat zâkir kâinat ise; dergâhtır Asrının müfessiri Elmalılı Hamdi Yazır Onun faziletini şu mısralarla anlatır: Gam değildir Hamdi! Olmak seyr-i gülşenden cüdâ Neşve var yâdında derler, gül fedâ bülbül fedâ Şimdi şeyh-i asırdan duydum yolda bir nidâ: Dergâh-ı pîr-i muganda hak-i pay ol Es âda Ol zaman anlarsın ancak rutbe-i âlâ nedir 219

220 Ebul Hasan Harakânî Hasan Harakânî Silsile-i Zeheb den Bu yolda sadık olmak büyüklere edebden Beyazid-i Bistami den feyziyab oldu İstikamet üzereydi yolu hak yoldu Sahvu beka içinde mahvu fena yaşardı Onun nuru tüm Anadolu yu sardı Devrinin alimleri O na hürmet ederdi Evladım az gül çok ağla derdi Çok zaman suskundu sadıktı hep lisanı Ya hizmetle ya da zikirle geçerdi zamanı 220

221 Yesevilik ve Nakşîlik ondan beslendi Alpaslana feyz oldu fetih diye seslendi İmamı Kuşeyri gelince ziyaretine Fesahatı kayboldu kapıldı heybetine Cömertliği meşhurdu saba rüzgârı gibi Görürdü gözetirdi fukarayı garibi Kars şehrindedir Pirimiz in türbesi O Anadolu nun şarktaki muhkem kalesi Yolun yolumuzdur himmet eyle bizlere Bizim gibi gariplere bizim gibi acizlere Hasan Harakani zamanın kutbuydu Onun sesini cihanı alem duydu Allah sevgisiyle gönlümüzü doldursun Onu sevenler ruhuna Fatiha okusun 221

222 Kişi Sevdiği İle Beraber Kişi sevdiği ile olur beraber Kişinin sevdiği kişiye rehber Bu mübarek hadis öyle mühim ki Bize duyuruyor O yüce önder Dünya da, Ukba da beraber eyle İlahî bizleri sevdiğimizle Dostunla dost eyle hidayette kıl Nasip et düşmanı bilecek akıl Rabbım hayırların kâffesi Senden Kötülükler ise; zalim nefsimden Sevdiğin aşkına bizi affeyle Bizi sevdiklerimizle haşreyle 222

223 Hak Âşıkları nın Niyâzı Bülbül ayrılır mı gonca gülünden Seyreyler cemâli her an gönülden Sâbâda ayrılmaz mor sümbülünden Âşık seherlerde niçin ağlarsın? Diyârı alemde bir gülistân var Anı görmüş meğer bu bülbülü zâr O gülşende aslâ bulunmaz ağyâr Bülbül gülistanda niçin ağlarsın? 223

224 Erbâb-ı aşk olan bilir hûbânı O babdan içeri bülbül figânı Bahr-i muhabbete gülün hayrânı Âşık seherlerde niçin ağlarsın? Gonca gül dalında bülbülü cân var Ârifin gönlünde zevk-i cinân var Mâşuklar içinde zâr-ı giryân var Bülbül gülistanda niçin ağlarsın? Bülbüllerin cânı güle fedâdır Güllerden aldığı feyz-i Hüdâ dır Evliyânın nûr-u safâdır Âşık seherlerde niçin ağlarsın? Bahçelerde sümbül goncayı hamrâ Gülü handan seherlerde dilârâ Bûy-i gül âşıka amberi sârâ Bülbül gülistanda niçin ağlarsın? 224

225 Bülbül hûbâna âşık hâre bakmaz Güle hayrân olmuş gayrıyi almaz Gülistânı bülbül, bir an bırakmaz Âşık seherlerde niçin ağlarsın? Gülün âşıkıdır bülbüller ey cân Görünmez gözlere inci ve mercân Aşk-ı cezbe gönlü, coşturur her ân Bülbül gülistanda niçin ağlarsın? Bülbül aşka gelir gülü görünce Cemâli seyreyler vecde gelince Hikmet gülşenine âşık girince Âşık seherlerde niçin ağlarsın? Bülbüllerin âhı ciğerin dağlar Âşıklar dertlidir, aşkından ağlar Ağlayan bülbülü bahçeler bağlar Bülbül gülistanda niçin ağlarsın? 225

226 Sohbet Sohbetlere katılmak cidden mühimdir Sohbet feyz-i yâb eder sohbet ilimdir Sözü söyleyenden dinleyen us gerek Kişi kemalât kesbeder sohbet dinleyerek Akıllı insanlar sohbetlerden feyzlenir O gül bahçelerinden nice güller derlenir Din sohbetle yayılmış maneviyat yükselmiş Hal ehli ilim ehli bakabillahe ermiş 226

227 Kur an ın medhettiği Muhacir ve Ensar Bil ki Rasûlullah ın sohbetiyle yetişmiş Sohbetler; ilmî, dini, ahlaki olmalıdır Dinleyenlere mutlak fayda sağlamalıdır Lüzumlu misalleri serd etmeyi bilerek Uzatmadan sözü, özü anlatmak gerek Hakkı anlatmalı ve hayrı öğretmeli Söyleyen ve dinleyen onu tatbik etmeli Sohbette çok samimi bir hava olmalıdır İstişarelerede imkân sağlanmalıdır Bütün kardeşlerimiz kendi muhitlerinde Müdavim olmalıdır sohbet meclislerine Çok geçmeden görülür faydalı neticesi Allah a kul olmak şereflerin en yücesi 227

228 Dost Arıyorum Bir dost arıyorum ne dal ne de mudil Rızayı Bari den çıkmaz insaflı ve âdil Ne aldanan, ne aldatan, ahirete inanan Hakk ın aşkına yanan bir dost arıyorum Çiçekler içinde gül, kokusu sanki sümbül Olan rikkatı gönül, bir dost arıyorum Derdimizi anlayan gayretle davranan Çile ile kavrulan, bir dost arıyorum Gençliğe selâ olan, ümmete fedâ olan Cihâna nidâ olan, bir dost arıyorum Aşktan yanıp kül olan, dilsizlere dil olan Yalnız Hakk a kul olan, bir dost arıyorum 228

229 Yoksula aş olacak topluma baş olacak Sırra sırdaş olacak bir dost arıyorum Geçmişi levmetmeyen, makam mevki demeyen Kendisini övmeyen, bir dost arıyorum İnancını yaşayan, ağır yükü taşıyan Mazlumları okşayan, bir dost arıyorum Her tarafta özlenen, tevazuyla gizlenen Gönüllerde izlenen, bir dost arıyorum Gam aşı, dert katığı yer döşek taş yastığı Toprak gibi bastığı, bir dost arıyorum Kur ân-ı asr a sunan Sünnet ten ayrılmayan Küfre karşı koyan bir dost arıyorum Kendisi âdil olan, gönlü îmanla dolan Ensar gibi kahraman bir dost arıyorum 229

230 Yırtık heybesini attı İlâhî sırları tattı Dünyayı bir pula sattı Sır kileri Cemil baba Cemil Baba Dünya ya meyil etmedi Nefsin ardından gitmedi Bir gün ocağı tütmedi Ne yerdi ki Cemil baba Bazen sırrı açar idi Bazen nass dan kaçar idi Bazen güya naçar idi Sır alemi Cemil baba 230

231 Sırtında yırtık heybesi Delikti diğer kefesi Doluydu gönül kafesi Hak sırrıyla Cemil baba Deliler denenmez derdi Severdi doğruyu merdi Bilinmez ne yer içerdi Tok gönüldü Cemil baba Hor bakma harâbet ehline Atılırsın çile dehrine Gir hele gönül şehrine Mahv-u Fena Cemil baba Sırtında yamalı aba Neydi onda bütün çaba Rahmete hu rahmete hu Derdi derviş Cemil Baba 231

232 Âhir Zaman İbretle bakalım âhir zamana Hak yardım eylesin ehli imâna Varınca mahşerde ulu divana Yâ Rabbi yüzümüzü kara eyleme 232

233 Ehli zikir bugün ne hale geldi Derde şifâ olan insan mı kaldı Edebli hayalı ne dostlar vardı Rabbenâ yüzümüzü kara eyleme Azaldı kalblerde envârı îman Kesildi dillerden okunmaz Kur an Umarız Senden rızânı Rahman Yâ Rabbi yüzümüzü kara eyleme Nerde nur yüzlü Muhammed ümmeti Nefse tabi oldu İslam milleti Allah ım ümmetten kaldır zilleti Yâ Rabbi yüzümüzü kara eyleme Nisâlar ricâle emir oldular Erkek gibi meydanlara doldular Fitne fesat insanlara uydular Rabbenâ yüzümüzü kara eyleme 233

234 Uryân giryân yetim etfâli müslim Fakirler çekerler azâbı elim Ye se düşmek yok Allah kerim Ya Rabbi yüzümüzü kara eyleme Nice insanlar yokluk gördüler Kimileri fakirlikten öldüler Zenginler de düğün bayram ettiler Rabbenâ yüzümüzü kara eyleme Bil ki açıktır tevbe kapısı Bütün bu kâinat Hakk ın yapısı Afv olunur günahların hepsi Yâ Rabbi yüzümüzü kara eyleme Duâ edelimde affetsin Allah Yüzümüze baksın O Rasûlullah Diyelim günahımıza estağfirullah Rabbenâ yüzümüzü kara eyleme 234

235 Efendim e Sensin asrın ziyası hakiki mürüvette, Yeksin nazarımızda hilimde ve ülfette, Sen halifetullahsın ihvan bağrında varsın Biliriz ki sultansın tevazu ve mahviyette. Silsile-i Zehepten makamın var biliriz. İrşat edersin elbet gelenleri sohbette Yaşayan sünnetullah hem muhabbet, aşkullah Eşin emsalin yoktur ittiba-i sünnette Bunca zaman içinde setreyledin yüzünü, Bedri münîr oldun, üstümüze elbette. 235

236 Şefkatte bir güneşsin sahavette bir umman Âşıklar kusur etmez gece gündüz hizmette Keşf ile kerametin, sır ile marifetin, Hazırdır Seni seven fermanına elbette. Üstadın mahremiydin sinede cümle sıfat, Bütün ilmi irfanın cemeyledin sirette. Eller ki elin alır, yoluna canın verir, Cennet hayatı yaşar senin ile sohbette. Sensin kâmil veliden İcâzetnâme alan, Size muhalif olan elbet kalır zillette Ver elini öpelim kaldır nikâbın artık, Biz aciz bendeleri eksik etme himmette. Yüce olsun makamın mahşerde kıyamette Unutma ihvânı kirâmı lütfen ahirette. 236

237 Âriflerin Nazmı Tecellîlerle mest olmuş seher vaktinde ârifler Arşdan arza nüzûl eden, nûrül envârı seyreyler Tefekkürden huzur almak ne ulvî bahtiyarlık İnsanı kâmilin kâlbi, bambaşka kutsî varlık Şu yüce dağlar tevhîdi zikrinle her an zâkirdir Sümbüller, lâleler, güller; hep hayrânı cemâlindir 237

238 Velî kullar, erenler; erdiler kâlben uyanmakla Teheccütler kılıp, yaşlar döküp Allah ı anmakla Güneşler hiç gurûp etmez günahsızlar diyârında O zümrüt Cennet in asla, hazân olmaz bahârında Yazlar, güzler, akan sular, Güneş ten fışkıran nûr Aydınlatan dolunay, esen rüzgâr, yağan yağmur Hayat verir, hayat bulur Bahşâyiş-i Sübhânîdir Durmaz döner kevn-i mekân hep İkrâm-ı İlâhîdir Gönüllerde Hakk sevgisi, envâr-ı feyz-i aşkı dîl İslâm yolunda gidenlere, kevseri cân selsebîl Mâsivâya meyleder mi hiç, Allah a âşık olan Gönül sarayı Cennet olmuş, ârifi billah olan Muhabbet ehlinin hâmisi bizzat Cenâb-ı Hakk dır Yârâb; Sana gönül veren kul mutlak kurtulacaktır. 238

239 Seher Vakti Seherlerde âşıklar feyz alırlar zikirden Seher vakti lâhûtî nidâ, gelmekte hâtifden Gönül âlemine doğdukça hidâyet nûru Ârifler ehli hâl olur, kalbde bulur surûru Bir gün dâvet edilir mârifetin kıblesine Bulsa mâşûkunu âşık, bütün dünyâ nesine 239

240 Sen de vecde gel yâ Mü min feyzin âhengine uy Arzdan arşa yükselen, zâkirlerin zikrini duy Gök kubbe nasıl esrâra bürünmüş, hû der döner Ey insanoğlu uyan; bir gün olur her şey söner Mü min tefekkür eder, Cehennem korkusunu Kur an dan alır, şol Cennet in kokusunu Nasıl zikir eder engin geceler, fecre yakın Seherde kurb kokusu dağılır yaygın yaygın Seherlerde istiğfâr edip Mevlâyı zikreyle Dervişlerden Allah diye çıkan feryâdı dinle Bizzat mükâfatımızı Rabb ımız verecektir Dîdârını lütfedip Cemâl in gösterecektir İnsanların derdine dermân olur mutlak Kur ân Bizlere himmet eder mürşidimiz Fahr-i Cihân 240

241 Emânet Ettim Gönüller şahini Muhammed Erol İslam için daim hizmet ehli ol Erenler yoludur gittiğin bu yol Zü l-celâl e seni emânet ettim. Allah a emânet cümle dostların Rahman dan erişe dâim ihsânın Himmeti ulaşa yüce Pirân ın Zü l-cemâl e seni emânet ettim. İsm-i Âzam kalbde Allah kelamı Cennet te görürsün Hakk ın Cemali Seni sevindirsin Kudret Kalemi Zü l-celâl e seni emânet ettim. Kalbinde fethola zikri Mâ rifet Gönlüne nur ile dolsun muhabbet Mevlâm mü minlere etsin merhamet Zü l-cemâl e seni emânet ettim. 241

242 Nûr-i tevhid ile olur hidâyet Seni nurlandıran şemsi seâdet Rabbim Dâreyn de versin selâmet Zü l-celâl e seni emânet ettim. Her şey dâim olan Cennet diyârı Mevlâm komşu et o güzel Ahyâr ı Sizde kabûl edin bu ihtiyârı Zü l-cemâl e seni emânet ettim. Yâ Rabb mağfiret et cümle ihvânı Nûr-i imândır kurtuluş emânı Dervişin zikridir derde dermânı Zü l-celâl e seni emânet ettim. Kalbi Tasfiye eyle Nefsi Tezkiye Sizden hizmet bekler güzel Türkiye Yola devam eyle bakma geriye Zü l-cemâl e seni emânet ettim. 242

243 Mü min Aile Asırlık çınar gibi baba evin direği Cennet hurisi gibi anne evin meleği Bülbül gibi çocuklar ailenin neşesi Her taraf pür nur olur huzur dolar köşesi Salih evlat yetiştirir huzurlu aileler Haneleri ma mur eder saliha anneler 243

244 Korur kollar gözetir babalar aileyi Babalar merhametli, annenin göz bebeği Her zaman hamdederek şanı yüce Allah a Nurlu bir yüzle varalım o ulu dergâha Bila sual vela azap Cennet e koysun bizi İsm-i Âzam hürmetine affetsin cümlemizi Tecelli eyler Hakk korursan kalbi masivadan Padişah girmez saraya hane ma mur olmadan İsm-i Azam-ı bilir tende canı pak olan Arş-ı Alâ ya varır bekabillahı bulan Arif-i Billah olan masivaya bağlanmaz Her dem Allah iledir O nu bir an unutmaz Tarikatle başladık söz marifete geldi Kün ma allah vela tübali bin ömre bedeldi 244

245 Şâm-ı Şerif Şam mübarek bir belde Dermanı vardır derde Allah de sen seherlerde Mübarektir Şam-ı Şerif. 245

246 Ordadır Emevi Camii Ziyaret ederdi Sultan Sami O idi gariplere hami Mübarektir Şam-ı Şerif. Ehli beyte mesken oldu Kırklar orada oturdu Abidi Zahidi çoktu Mübarektir Şam-ı Şerif. Makam şehirlerden biri Gece zakir gündüz diri Uleması Allah eri Mübarektir Şam-ı Şerif. Tevhid zikri eksik olmaz Bahçesinde güller solmaz Gece gündüz hiç boş kalmaz Mübarektir Şam-ı Şerif. 246

247 Sigara İçenlerin Halleri Hayâ eyler semâ ehli, içildikçe duhan yerde Sebeb olur duhan zaten binbir türlü derde Kimi âlim, kimi zalim, kimi derviş kimi şeyhmiş, Sohbet adı altında sanki duhan içmeye mi gelmiş Duhânı terk eden mü min velidir Allahu alem Gel kardeşim terkeyle fırsat varken dem bu dem 247

248 Duhan içmemiştir Nebîler ona tâbidir veliler Kanserin başmüsebbibi sigaradır der tabibler Duhanın tevbesi vacib dediler Ârif-i Billâh Dedim amentu billâh haktır Yâ Rasûlallah Duhanı içmeye mecbur kimin nefsi habîs olsa Habise mubtelâ olan habistir Yâ Rasûlallah Duhânı eyler istikrah olan akl-ı selim ehli Hakîkattır ki duhan kalbi karartır Yâ Rasûlallah Gayret et gel kardeşim içme sen artık sigara Faydayı kanserde değil İslam da helalde ara Ailede çoluk çocuk eşinin hakkı sana geçer Aklı olan terkeder, gafil olan durmaz içer Ne yapalım biz söyledik sen şahitsin Mevlâm Habâis i terkedene olsun mahşere dek selam 248

249 Nehr-i Nil Nil Nehri Ab-ı Subhân dır O Allah tan ihsandır Mahlûkata ikramdır Mübarektir Nehri Nil. 249

250 Annesi sepete koydu Musa nın beşiği oydu Asiye haberi duydu Mübarektir nehri Nil. Nil birgün coştu azdı Hazret-i Ömer ferman yazdı Halifeye karşı koymazdı Mübarektir nehri Nil. Coşar coşar çağlar durur Vâkur akar yoktur gurur Etrafına verir surur Mübarektir nehri Nil. Yavuz Han Sina yı geçti Nil nehrinden sular içti Ümmet O nu halife seçti Mübarektir nehri Nil. 250

251 Saâdet İslâm dadır Yaratana kul olduk, İslâm la hayat bulduk; Râsûlullah geldi de, cehâletten kurtulduk Sen Risâlet tahtının Şems-i Mâh-i Envârı Yâ Muhammed Sensin, iki cihânın serdârı Allah tan Kur an ile gelen, Hakk ın Habîbî Hürmet et ey Âdemoğlu, O hilkatin tâbîbi 251

252 Hâlik in gönderdiği O Rabb in has elçisi Vahye mazhar olmuşlar, Enbiyâ kâfilesi Allah ın çok sevdiği, ins-ü cinnin Seyyidi Kâinâtın serveri, O Rahmet Peygamberi Her Nebî ümmetine O nu övmüş duyurmuş Yüce Mevlâ Kur an da, böyle beyan buyurmuş Örnek sana Rasûlullah ın Ashâb-ı Güzîni Onlar gibi candan oku, Kur an-ı Mübîni Mü minlerin Rabb ı Allah, rehberi Muhammed di Ülkeler fethine çıktıkça, cihan titrerdi Yardımcıdır Allah bize, bu kutsal davada Asr-ı saâdet arslanları gelir imdada Muhammedi çok seven insanlara ne mutlu Sana önder Rasûlullah, ey Mücahidoğlu 252

253 Dünya Ahvâli Gönül derunumda deryayı derdim Nice bin haneler yok oldu gitti 253

254 Kalbimden dilime döküldü derdim Halim mâlum Allah a takatım bitti Bu zulmü zillete dağlar dayanmaz Gafil olan bu uykudan uyanmaz Gayretsiz milletin çırağı yanmaz Dünyayı zalimler tarumar etti Evliyanın seyfi düştü elinden Manevi himmeti gitti dilinden Bülbüller ayrıldı gonca gülünden Yarın iyi olacak dünden bugünden Kerem-i Kerimden ümit kesilmez Cahiller anlamaz gafiller bilmez Şehitler ölmez İslam yenilmez Aduvvullah olan kahroldu gitti. 254

255 Mücahid Mü min İslâm ı cihâna yaymak için çalışır Bu davanın yükünü ancak sâdıklar taşır 255

256 Âzami gayret eder Hak yolunda mücahit Gündüzü cihatla geçer geceleri âbid Düşmanı tehdît için, mücâhid cesur olmalı Sancağın gölgesinde, mü min hazır bulunmalı Allah için savaşırlar; koçyiğitler, erenler Şehid olan gönüllerde, mühürlenir tevhidler Gönlündeki meş alen, Hazret-i Allah olsun Mücâhidin geçtiği yer, güllerle dolsun Mehmed im Allah Allah de; çek zafer sancağını Yıldırımlar gibi şahlan ey mücâhid akını Rahmetle yâd ederiz O mübârek şehitleri Allah yolunda canveren Alperen yiğitleri Böyle sürmez zulmet-i yeldâ, söker bir gün şafak Hakk geldi, bâtıl gitti, nurlara gark oldu âfâk 256

257 Mekke nin Fethi Feth olundu tekbirlerle Mekke, bir mübârek günde Huzur buldu beşeriyet, dağlar taşlar geldi vecde Zuhûr etti fecr-i sâdık beklenilen gün doğuyor Yıkılsın artık bütün putlar, Rasûlullah geliyor Ağdı küre, koptu fezâ, dalgalandı Ahmediyyet İndi yere dense sezâ, ezeliyyet ebediyyet 257

258 Mahsûn olmuş Mekke şehri ona selâm arz ediyor Gâr-ı Hıra, Cebel-i Nûr Muhammed im geldi diyor Uyarırdı kâinatı yavaşça bir gülümsese Aşkın yüce mâbedinde kıble olmuş O herkese O dur ki; davetçisi İbrâhimler, İsmâiller Divân durur huzurunda Mikâiller, Cebrâiller Konulmuş ten levhasına Yaratan ın şâheseri Varsa ancak kendisidir, O incinin bir benzeri Bir güzel ki güzellikler, güzelliği Hak tan almış Gülümseyen cemâlini, melekler seyre dalmış Şems-i hidâyet doğmuştu, ezeldeki nûr içinden Duymuş seher bülbülleri, ağlıyorlar sevincinden Ey gönlümün nâmeleri, uçanlarla uçun gidin Muhammed im ravzasına selâmımı siz arz edin 258

259 Çanakkale Şehitleri Çanakkale şehitlerin makberi Bâtılın mağlubiyeti Hakk ın zaferi Binlerce şehit yatar sinesinde Bende şehit olsaydım Çanakkale de Geçilmedi bilirim yine geçilmeyecek Böyle bilinmeli daim bu gerçek 259

260 Kâfirler saldırmış vatanımıza Şükür kara leke düşmedi alnımıza Şerefliyiz müslüman olmaktan Güç alırız yalnız Cenâb-ı Haktan Çanakkale içimizde onurlu sızı Şehadete talib İslam ın oğlu, kızı Minnettarız asil ecdadımıza Sokmadı sırtlanları vatanımıza Aslan gibi kükredi düşmana karşı Destanımız oldu İstiklal Marşı Kamil insan dünyada bırakır bir eser Eseri olmayanın yerinde yeller eser Seyit çavuşlara rahmet dileriz Onların yolundan bizde gideriz. 260

261 Münacaat Lütfetti şükür mevlâ ederiz bizler duâ Düşmanları kahrola diye yalvarıyorum Kılıcı keskin olsun, gönlü nûr ile dolsun Dareynde aziz olsun, diye yalvarıyorum Muhabbet ehli gibi şiârı olsun edebi Refik ola tevfîki, diye yalvarıyorum Fırsat vermesin zalime ihtiyaç var âlime Çıksın selâmeti sahile diye yalvarıyorum Şirâzesi dünyanın Ülemâ yı Âmil in Aleme nizam veren Ümâra yı Âdil in Yoksulları gözeten Ağniyâ yı Şâkir în Ümmet e duâ eden Fukarâ yı Sâbir in 261

262 Sâdıklar idare eder Acizler şikâyet eder Cömertler ikram eder Asiler isyan eder İdare Et 262

263 Haklılar isbat eder Yiğitler sebat eder Zalimler zulmeder Salihler sulheder Mü minler sabreder Fâsıklar verir keder Zorbalar cebreder Haram mal olur heder Fakirler sabreder Zenginler infak eder Mizan kurulur hesap biter Ne gam kalır ne de keder Bütün yollar Allah a gider Es-Selâm olan selâm eder 263

264 Kutsal Emânet Dinimiz İslam kitabımız Kur an Her zaman hidayet erişir Hak tan Vatanı savunan ordu komutan Kutsal emanetimizdir bizim 264