YENİ BİR HAYAT İÇİN Tiyatro Boğaziçi

Transkript

1 YENİ BİR HAYAT İÇİN Tiyatro Boğaziçi

2 (Üst kattan parti müziği ve kahkaha sesleri gelirken, Selim Özben bir koltuğa yığılmış oturmaktadır.) Eğleniyorlar müthiş eğleniyorlar çılgınlar gibi Kimse onların neşesini kaçıramaz. Yiyorlar, içiyorlar, dans ediyorlar, trencilik oynuyorlar, pastadan tavşan kız çıkarıyorlar, tabak kırıyorlar, ceket yakıyorlar, toplu seks yapıyorlar. Eee, bu memlekette birilerinin de bu işleri yapması lazım. Bu görev de onlara düşmüş. Eğlenin siz eğlenin Hayatın tadını çıkarın Hayat güzel! Beni dert etmenize gerek yok. Komşunuz ne haldedir, aç mıdır açıkta mıdır, bir lokma ekmeğe, şefkat dolu bir dokunuşa muhtaç mıdır değil midir, dert etmeyin hiç... Ulan eli silahlı bir adam komşunuzu soyuyor, sizin ruhunuz bile duymuyor. (Seyircilere) Evet soyuldum. Siz gelmeden biraz önce. Gitti paralar Tam 450 bin dolar. Bugünkü kurla yaklaşık türk lirası. Elimi biraz daha çabuk tutsam, ne bileyim ben, şu kazakları da bavula koyayım falan demesem mesela, bu felaket başıma gelmeyecekti, siz de benim gevezeliklerime katlanmaktan kurtulacaktınız, ama artık çok geç. Yaklaşık on beş dakika önce, bavulum hazır, pasaportum ve uçak biletim cebimde, içinde $ bulunan bir bond çanta elimde, tam siktir olup gidecekken buralardan, hikayemizin kötü adamı Tatar Esat şu kapıdan içeri girdi. Oğlum nerde paralar? Hangi paralar ağbi? Oğlum salak salak konuşup benim asabımı bozma. Sökül paraları! Aman Esat ağbi sinirlenme, paraların hepsini verdim ben sana. Hatırlamıyor musun? Ben her şeyi hatırlıyorum da sen bunadın galiba. Belki bu sana benim kim olduğumu hatırlatır. (Esat silahını çıkarır, Selim in burnuna dayar). Aramızda geçen bu samimi diyalogtan da anlayacağınız gibi tanıdığım birisi tarafından soyuldum. Esat Ağbi yi çocukluğumdan beri tanırım. Dayının hatırı olmasa, şuracıkta leşini yere sererdim senin. Esat Ağbi, rahmetli dayımın ortağı. Birlikte yıllarca yabancı içki ve sigara kaçakçılığı yapmışlar, ithalat yasağının kalkmasıyla, bunların işleri de kesatlaşmış. Aslında böyle göründüğüne bakmayın, pırlanta gibi bir insandır. Oturmasını kalkmasını, yemesini içmesini bilir. E, yedirmesini içirmesini de bilir. Hoş sohbettir, meclis adamıdır, kalenderdir. İşte bu güzel insan, bu Tatar Esat içinde $ bulunan bond çantayı aldı ve ardına bakmadan şu 1

3 kapıdan çıktı, gitti. Onunla birlikte yeni bir hayat kurma hayallerim de sona erdi. Oysa ben neler düşlemiştim. Hayatımda yeni, bembeyaz bir sayfa açacaktım, geçmişe bir sünger çekip her şeye yeniden başlayacaktım, sıfırdan... yeni bir insan olacaktım En iyisi ben size hikayeyi baştan anlatayım. Ama derdimin ne olduğunu daha iyi anlayabilmeniz için önce biraz kendimden bahsetmek istiyorum size. Adım Selim, Selim Özben. Otuzbeş yaşındayım. Yani yolun yarısında. Yirmi yaşımdayken kendi kendime bir karar vermiştim. Otuzbeş yaşıma geldiğimde herhangi bir alanda meşhur, başarılı bir insan olmamışsam intihar edecektim. Gençken insan, hayatının değerini pek bilemiyor. Yine de bu karar yıllarca aklımdan hiç çıkmadı ve her yaşgünümde belki gelecek bahara umuduyla kendimi teselli ettim. Ve o meşum bahar geldi çattı. Artık otuzbeş yaşındaydım ve bir bok değildim. Karımdan ayrılmıştım, işimden nefret ediyordum. Sizin anlayacağınız intihar etmeye son derece müsait bir durumdaydım. Ama etmedim. Doğumgünümde mükellef bir sofra donattım kendime. Yedim, içtim ve düşündüm ben kimim, neyim, neciyim, neyin peşindeyim? İşte sonuç: Orta yaşlıydım, orta sınıftım, orta yolcuydum, orta direktim, orta kademe yöneticiydim, orta boyluydum, orta kiloluydum, orta halli bir ailenin ortanca çocuğuydum, ortada kalmıştım, ortalarda dolanıyordum, orta katta oturuyordum, otoyolda orta şeritten gidiyordum, orta şekerli kahve seviyordum, gol atmaktan değil orta yapmaktan hoşlanıyordum, ortada sandıktım, ortada sıçandım Ortaydım, ortalamaydım, vasattım, sıradandım, herhangi biriydim, aleladeydim, normaldim, aradereydim, ne sıcak ne soğuk, ılığın tekiydim. Gazetelerin pazar ilavelerindeki psikolojik testlerde hep normal tip insan çıkıyordum. Bu böyle devam edemezdi. Buna bir son vermenin zamanı gelmişti. Çalıştığım plazanın teras katına çıktım. Sigara içmemize ve intihar etmemize müsaade edilen tek yer orasıydı. (Selim masanın üstüne çıkar, aşağıya bakınca korkuya kapılır. Plaza nın terasında rastladığı yanında çalışan Recep le konuşur A, merhaba Recep, n aber? Sigaran var mı? Bizim plaza da bayağı yüksekmiş ha. Hadi ben iniyorum, sen de fazla oyalanma işinin başına dön. Selim inerken aşağıya düşecekmiş gibi olur. Recep in de yardımıyla kurtulur. Recebimmm!!! Çok teşekkür ederim... Yoo, ben iyiyim... iyiyim. Kendim inebiliri..., inebilirim... teşekkürler. Selim masadan iner.) Hayır, intihar etmedim. Etmedim ama eski hayatıma bir nokta koydum. Artık yeni bir hayat beni bekliyordu. Ve bu yeni hayatımda yepyeni bir insan olacaktım, yepyeni bir dünya kuracaktım kendime. Bunun için bir takım denemelerde bulundum. Birkaç aydır türlü yollara başvurdum. Tam anlamıyla istediğim gibi bir yeni hayat kuramadığımı itiraf etmeliyim. Ama 2

4 tam son hamleyi yapacaktım ki, tam bu hayattan kurtulacaktım ki biraz önce bahsettiğim felaket geldi başıma... Evet kurtulacaktım. Yaşadığım şehirden, işimden, dostlarımdan, dost görünenlerimden, sıkıntılarımdan, bunalımlarımdan, kuruntularımdan, oturduğum bu evden, herbiri bana geçmişi hatırlatan bu eşyalardan kurtulacaktım. Zaten bir kısmından kurtuldum. Kapıcıya verdim. Bunlar salon takımına uymuyormuş, onun için bende kaldı. Bir masa, birkaç sandalye, bir sehpa ve bu sandık. Bu benim deprem sandığım. AKUT un tavsiyelerine uyarak, evde bulunan, okumadığım, lüzumsuz kitapları alıp... yani evde bulunan bütün kitapları alıp sandığın içine doldurdum. Etrafını da kalın halatlarla sardım. Herhangi bir deprem anında hemen yanına yatıp cenin pozisyonu almam gerekiyor. Böylece enkaz altında kalsam bile burada oluşacak yaşam üçgeninde bir süre daha yaşamımı sürdürebileceğim. Bunun provalarını bile yaptım. Mesela uyuyorum diyelim... (Selim saatini alır ve uyuyormuş gibi yapar. Ardından sallanmaya başlar ve bu sahne boyunca sürekli sallanarak dolaşır. Eyvah deprem oluyor, bir an önce yaşam üçgenime koşmam lazım. Sarsıla sarsıla sandığa doğru gider. Suyumu almadan nereye gidiyorum. Suyunu alır. Hacı Muhittin den aldığım şekerlemeler! Şekerlemeleri de alır. Malatya Pazarı ndan aldığım kayısı kuruları! Aşağıda ne yiyip, ne içeceğiz, öyle değil mi? Gider kayısı kurularını da alır. En sonunda sandığın yanına yatar.) 45 saniye Geberdim! Hiç şansım yok! Aslında bu sandığın beni koruyacağı da şüpheli. Evdeki bütün kitapları doldurmama rağmen yine de dolmadı. Siz nasıl dolduruyorsunuz anlamadım. Gazetenin kupon karşılığı verdiği meydan larus ları içine koydum, kolon gibi, dolmadı. Üniversitedeyken taksitle satın aldığım edebiyat klasiklerini koydum. Dostoyevski, Karamazov Kardeşler, dört cilt; Şolohov, Durgun Akardı Don dört cilt; Balzac! Toplu eserleri! Yine de dolmadı. Ben de kitapçıları dolaşmaya başladım. Güven duyabileceğim bir kitap arıyordum. Sonunda Vedat Türkali imdadıma yetişti: Güven! Biriket gibi iki cilt. Aldım, onları da koydum. Yine de dolmadı. Bu durumda ben de deprem sandığımı yaparken malzemeden çalmak zorunda kaldım. Yani araya başka şeyler de sıkıştırdım. Eski ceketler, bir battaniye, bir davul tokmağı -üniversitedeyken folklörcüydüm de-, fotoğraf albümleri, bak bu mantıklı, bunlar olur, ha kitap ha fotoğraf albümü Bakalım neler varmış bunun içinde Sandığın içinden fotoğraf albümlerini çıkarıp bakmaya başlar. Dayımın çocukluk fotoğrafı, şerif kostümüyle, elde oyuncak altıpatlar, başında kovboy şapkası. Daha sonra kaçakçı oldu. Çizgili borsalino pantolonlar giyerdi, uzun beyaz kaşkol ve fötr şapka takardı. (Sayfayı çevirir) Amcamların ilk televizyonu aldıkları gün çektirdikleri fotoğraf. Nordmende! Amcam sanki kendi icadıymış gibi kolunu televizyonun üstüne 3

5 koymuş. Yengem de her başarılı erkeğin ardındaki kadın pozunda. (Sayfayı çevirir) Sünnet fotoğrafları. Nasıl acıdı bilemezsiniz. Tabi, bizim zamanımızda şimdiki gibi bilimsel yöntemler yoktu, fenni sünnetçiler vardı... (Sayfayı çevirir, müzik girer.) İşte gerçek mutluluğun fotoğrafı. Bir piknik yerindeyiz birkaç aile çoluk çocuk donatılmış bir sofra, mangalda dumanı tüten köfteler, piknik tüpte demlenen çay, naylon toplar, haşlanmış yumurtalar, söğüş domates, biber, salatalık, açılır kapanır sandalyeler ve tavla. Mutlu olmak için daha başka neye ihtiyacı olabilir ki insanın. Köfteleri annem yapardı, mangal işleri babama aitti, Ferruh amca sabahtan akşama kadar ancak birkaç tane domates doğrayabilirdi, biraz eli ağırdı. Nurhan teyzenin yaprak sarmalarına diyecek yoktu, parmaklarınızı yerdiniz. Biz çocuklarsa ağaçlar arasında futbol oynardık. Tek kale maç! Hadi oğlum, ortaları ben yapıyorum siz kafaya çıkın! Köfte kokuları etrafı sarınca mangal başına üşüşür, ekmek arası köfte yapardık. Baba bana bir köfte daha koysana. Bir de Muhittin Amca vardı. Bir kenarda hayallere dalıp sigara içmediği zamanlarda, hep bizimle oynardı, çocuk ruhlu bir adamdı. Genç yaştayken karısını kaybetmişti. Patateslere geçirdiği dal parçalarıyla su değirmenleri yapardı. Biz de dere kenarına koşar, o su değirmenleriyle oynardık! (Dere kenarına koşar. Su değirmeniyle oynarken Belkıs Abla yı görür. Hayalindeki Belkıs Abla ile konuşur) Patates Muhittin Amca yaptı Su akınca dönüyor. (Belkıs Abla gider, onun ardından bakakalır.) Belkıs Abla. Çocukluk aşkım. Büyüyünce hep Belkıs Abla yla evleneceğimi düşünürdüm ama o bir trafik polisiyle evlendi. İğrenç bir adamdı, kaba, odun gibi biri, öküzün tekiydi ya da bana öyle geliyordu. Bir keresinde hain emellerle, Belkıs Abla nın kucağına oturmak istediğimde, enseme bir tane şaplak indirmişti. Ama intikamım korkunç olacaktı... Günlerden bir gün bizim sokaktaki o koca apartman inşaatı için yığılan kum tepesinde üç arkadaş arbede halindeydik. Ben altı milyon dolarlık adam rolünde, falkonetti rolündeki ayı ismail den dünyayı kurtarmaya çalışırken, çingene rıza da fonda görevimiz tehlike nin müziği eşliğinde bize tempo tutuyordu. Bana bir şey yapamazsın oğlum, ben biyoniğim! Bir anda Ayı İsmail in postalı suratımda patladı. Postalın altındaki kumlar gözlerimin içine dolmuştu. Dünyam kararmıştı. Kör oldummm! Ağladığım zaman iğrenç bir çocuk olurdum. Hayvan herif, kör ettin gözlerimi! Çingene rıza nın ritimleri giderek uzaklaşıyordu rıntı tın tın tın rın tı tın tın tın tın. Oğlum çingen, nereye gidiyorsunuz? Ulan ayı ismail, seni babana söyleyeceğim oğlum. Sonunda el yordamıyla evimizi buldum ve zilimizi çaldım. Bu bizim zilimiz değil, bizim zilimiz fiyuv fiyuv diye çalardı. Anneeee! Gittiii, oğlumun badem gibi gözleri gitti! Annemin feryatlarına Hayrinüsa teyze yetişti. Bu çocuğun gözüne süt damlatmak lazım... ama öyle herhangi bir süt olmaz, taze olmalı, anne sütü olmalı. Anne 4

6 sütü mü?! Nasıl yani? Beni apar topar Belkıs ablaların evine taşıdılar. Belkıs Abla evleneli bir yıl olmuştu ve yeni doğum yapmıştı. Annemle beraber bir odaya geçip beklemeye başladık. Ve biraz sonra o geldi. Belkıs abla. Onu lavanta kokusundan tanımıştım. Odaya girince mahçup bir ifadeyle kıkırdadı. Gömleğinin düğmelerini ve sütyeninin kopçasını açtı. Ve sütünü gözüme damlattı. Süt gerçekten de kumları kenara itmiş olacak ki ortalığı hayal meyal de olsa görmeye başlamıştım. Evet görüyorum, onları görüyorum. Görüyorum! Yani göremiyorum biraz daha damlatır mısınız? Çok teşekkür ederim Belkıs Abla. Muck. Şırrak! Anne! Attığın bu tokatın ilerideki cinsel yaşamımda yaratacağı psikolojik etkiyi düşündün mü hiç? Belki o tokatı atmasaydın karımla cinsel yaşantım daha sağlıklı olacaktı ve biz ayrılmayacaktık. Yalan söyledim. Bununla hiçbir ilgisi yok. Yedi yıllık bir evlilikten sonra karım beni terketti. Neden mi? Çünkü onu aldattım. Çok mu garip? Siz hiç yapmadınız mı? Tuhaf! Her sıradan erkek gibi ben de küçük bir kaçamak yaptım. Ama ardından çok büyük vicdan azabı çekmeye başladım. Ülserim azdı. Dünyam karardı. Yemeden içmeden kesildim. Tamam, abarttım. Bunların hiçbiri olmadı. Yalnızca bir parça pişmanlık duygusu ve biraz da basılma korkusu. Neyse, bir gece karımla beraber bir iş yemeğine gideceğiz -iş yemeklerinden nefret ediyorum! Karım makyajıyla uğraşıyor, ben de televizyonda bir türk filmi seyrediyordum. Eskilerden kalma bir film... Bir Türk filmi...adam karısını aldatıyor, ama bunu ona itiraf edemediği için türlü çeşitli başka yalanlar söylüyor. Olaylar öyle gelişiyor ki birbirlerinden ayrılmak zorunda kalıyorlar. Aradan yıllar geçtikten sonra yeniden biraraya geliyorlar ve kadın adamı affediyor. Ama artık ikisi de yaşlanmışlardır. Ölümü bekleyen ak saçlı birer ihtiyardırlar artık. Oysa adamın bütün yapması gereken, yaptığı küçük kaçamağı itiraf etmesiydi. Küçük bir itiraf ve sevgi dolu bir affediş. Gerçek bir sevgi böyle küçük bir kaçamakla yıkılacak değil ya. (Aklına parlak bir fikir gelir). Hemen kendime bir içki dolduruyorum ve bir yudumda kafaya dikiyorum. Kendimi tam olarak hazır hissedince de intihar dalışını yapıyorum. Sana açıklamam gereken bir şey var Nedir? Teşekkür ederim, çok teşvik edici oldun. Ben burada hayati bir itirafta bulunmak istiyorum, en samimi duygularımla sana açılmak, seni nasıl aldattığımı, nasıl başka bir kadınla düzüştüğümü açıklamak istiyorum, senin tavrına bak. Nedir? Elinin körü! Bari bir içki daha alayım. Bir içki daha doldurup onu da kafaya dikiyorum. Ben bunları yaparken karım hala makyajını yapmaya devam ediyor. Ya, demek öyle. Al o zaman! Şey Şey bir şey Şeyle ilgili Hani üç hafta önce şeye gitmiştim ya şey gezisine iş Hani bizim şey departmanındaki finans şey hanım var ya ismi lazım değil... işte onunla Bir gece otelde... yedik... içtik Şeydim ama Fena halde 5

7 şeydim sarhoştum Sonra ben şeyettim Yani beraber şeyettik. Bunu sana nasıl şaapıcağımı şeyedemiyorum. Oh be sonunda her şeyi açıkça itiraf ettim. Bitti! Yarın gelir eşyalarımı alırım. Bitti! Bitti!? Bitti dedi ve gitti! Hepsi bu kadar! Oysa ben çok farklı şeyler düşünmüştüm: Ben bunu sana nasıl şaapıcağımı şeyedemiyorum dedikten sonra, Domuz! Sen bir hayvansın! Ne desen haklısın. İnan kendimden tiksiniyorum. Beni hala sevdiğini sanıyordum. Bunun sevgiyle bir alakası yok güzelim. Ben seni ilk günkü gibi seviyorum. İnan bana. Bir süre ayrı kalsak iyi olur. Anlıyorum. Tabi dediğin gibi olsun. İşte aşağı yukarı böyle bir diyalog geçecekti aramızda. Aradan zaman geçip de olay soğumaya başlayınca ben ona hediyeler göndericektim. Aramız yeniden yumuşayacaktı. Tekrar biraraya gelecektik. Ve mutlu mutlu yaşamaya devam edecektik. Ama o Bitti! dedi ve gittti! Caşua Mak Menımın! Mr. Mak Menımın! Mak mak mak menımıın! Masaya oturur. Masada duran evlilik fotoğrafını görür. Alır bakar. Evlilik fotoğrafımız. Mutlu günler. Aman allahım yedi yılda ne kadar yaşlanmışım. Evlilik yıpratıyor insanı. Hele kayınpederiniz emekli bir albaysa. Damat, kızımı burda mı oturtacaksın? Evet efendim burada oturtacağım, kendisi oturamıyor ben oturtacağım, bir tane de sana oturtacağım şimdi. Oğlum, babanın yaşgününü kutlamadın, çok kırıldı. Hanfendi, birincisi ben sizin oğlunuz değilim, o kaşalot da benim babam değil. İkincisi varlığından zerre kadar hazzetmediğim birinin 65. yaşgününü kutlamak içimden gelmedi, daha doğrusu unuttum, hatta sizin varlığınızı da unutmak istiyorum ama ne mümkün. Hanfendi bizim aldığımız yatak odası takımı kaliforniya meşesinden... amerikan! Ama sizin aldığınız dolaplar, berjerler, çekyatlar kelebek mobilya, yani... yani... Hay berjerine de çekine de yatına da. Aa, bizim aldığımız misafir odası takımı da italyan mobilya. Anneciğim, sen sinirlenme, senin kalbin var, bunların önemi yok. Oğlum, babasız gördüler, üstümüze çullanıyorlar, haberin olsun. O nasıl söz hanfendi, Selim bizim de oğlumuz. Hayır hanfendi, biraz önce de söyledim, ben sizin oğlunuz falan değilim. İnsan oğluna böyle mi davranır canım? 6

8 Anne sen de zırvalamaya başladın ama, ben senin oğlunum, onların oğlu değilim. Düğünü de dandik bir salonda yaptınız zaten. Görülmüş şey değil: nişan, Fenerbahçe Orduevi nde, düğün, Kardeşler Düğün Salonu nda, yani... yani... Hay yapmaz olaydık. Düğün de nişan da yapmaz olaydık. Düğünün nesi varmış ayol, şarkıcı Semiramis i bile getirttik. Peh, ne ses vardı ne fizik, pespayenin tekiydi. Karıya asılacağım diye yapmadığın şaklabanlık kalmadı ama. Kart zampara! Zırt pırt dansözün memelerini elleyeceğim diye dekoltesine dolarları sıkıştırman da cabası. Güzeller güzeli kızımız kimlere gelin gitmiş de haberimiz yokmuş. Hay gitmez olaymış. Alın kızınızı çalın başınıza. Alın amerikan mobilyalarınız da, berjerleriniz de, çekyatlarınız da Hepsi sizin olsun! Bunları o zamanlar söylemeliydim tabi. Evlenmeden önce. Karım beni terk etmeden önce. Karımın beni terketmesinden sonra bir süre kendime gelemedim. Kendimi içkiye verdim. Kumkapı meyhanelerine, Nevizade sokağa dadandım. İnsan meyhanelerde kendine gerçek dostlar bulabiliyor. Hepsi de beni ilgiyle dinlediler. (Selim masanın yanındaki sandalyeye oturur. Karşısında biri varmış gibi sohbet etmeye başlar.) Otur ya, allaaşkına, beş dakika daha otur. Dinle bak, dinle. Karım beni terketti beyfendi. Bırakıp gitti beni! Karımı aldattım ben. Yoo, öyle erkek adamsın falan deme bana şimdi. Ben onu aldattığım için beni terketti sanıyordum ama karım meğer beni bir yıldır aldatıyormuş. Hem de bir amerikalıyla! Caşua Mak Menımın la. Üstelik onları ben tanıştırdım. Beni pezevenk durumuna düşürdüler. Bir iş yemeğinde. Löpür löpür mideye indirdiği kalkanlar ıstakozlar yetmezmiş gibi, bir de karımı ha! Ayayay... Kalkıyor musunuz, beyfendi? Kusura bakmayın sizin kafanızı da ütüledim bu akşam. Kusuruma bakmayın. Giit, sen de git, herkes gitsin, ben buradayım. Yalnızlığımla, terkedilmişliğimle buradayım. Herkes gitti yalnız kaldım meyhanede / Gözyaşlarımı içtim son peymanede... adlı şarkıyı istiyorum sayın TRT FM program yapımcılarından. Cemiill, içki getir oğlum, içki getir yaa. Hepten üvey evlat yaptın bu gece bizi ha. Sen iyi bir adamsın Cemil. Çünkü sen mutlu bir insansın. Benim için iyi insan diyorlar. Bak şmid, kime sorsan Selim Bey mi, iyi bir insandır der. Başka? Başkaaa iyidir. Başka, başka? İyidir işte, başka bir özelliği yoktur, iyi yani. 7

9 Kimseye bir zararı yoktur. Tavşan bokunun da kimseye bir zararı yoktur Cemil, ne kokar ne bulaşır. Ben mutsuz bir insanım Cemil, mutsuz insan iyi olamaz. Şu insanlara bak Cemil (bu bölümlerde Selim seyircileri gösterir), hepsi de mutlu, hepsinin bir derdi var, hepsinin bir gayesi var bu hayatta, benim hiçbir gayem yok Cemil! Şu insanlara bak Cemil, hepsi bir şeylerden kaçıyor, hepsi bir şeyleri bekliyor, hepsinin bir beklentisi var bu hayattan, benim hiçbir beklentim yok Cemil! Şu insanlara bak Cemil, hepsinin bir sevdiği var, bir dostu, bir düşmanı var, düşmanı olmayanın dostu da olmaz Cemil. Benim hiçbir dostum, hiçbir düşmanım yok Cemil! Beyfendi, ben mutsuz bir insanım, arz ederim. Bedbaht bir insanım ben han fendi, karım beni terketti. Üstelik bir Amerikan züppesine, Caşua Mak Menımın a gitti. Abilerimiz adamları denize döktü, onlar bizim karılarımızı ayartıyorlar... Yankiii go home! Ne bakıyorsunuz? Hiç mi boynuzlanmış adam görmediniz? Bakın efendim, bakın. Karımın neden hızlandırılmış İngilizce kurslarına gitmek istediğini sonradan anladım. Tabi ya, bir lisan bir sevgili iki lisan iki sevgili. Şimdi de pratiğini geliştiriyordur artık. Fuck me Çaşua! I fuck, you fuck, he/she/it fucks. I am fucked off! Off Cemil, offf. (Tekrar fotoğrafa döner.) Evlilik fotoğrafımız mutlu günler Kendimi içkiye verişim fazla uzun sürmedi, bir hafta kadar. Bir haftanın sonunda 35. yaşgünümü kutladım ve sizin de bildiğiniz gibi yeni bir hayat kurma kararı verdim. Tam o sırada hayatıma renk katan başka bir olay daha oldu. Her sabah olduğu gibi erkenden kalkmış işe gitmek üzere hazırlanıyordum. Son derece sıradan bir gündü. Bir anda telefon çaldı. Telefonun karşı tarafındaki oldukça tanıdık bir sesti: Alo oğlum, merhaba ben Esat ağbin. Nasılsın iyi misin? İyiyim ağbi, sen nasılsın? Esra da iyidir herhalde ağbi, bilmiyorum, şu aralar aramız biraz şekerrenk de Olur oğlum böyle şeyler evliliklerde. Takma kafana. Bana bak, ben evimi sattım Selim. Yapma ya, çocukken oynardık o evin bahçesinde, içim burkuldu bak şimdi Kaça sattın ağbi? 400 bin dolar mı? Gayet iyi ağbi. Efendim paralarla oynıyim mi? Nasıl yani? Bursa da ne işimiz var ağbi. 8

10 Oğlum salak salak konuşma. İstanbul menkul kıymetler bursası diyorum. Bütün vekaleti sana veriyorum. Kafana göre oyna. Bana kazık atmazsın herhalde. Bana bak, bir akşam gel de seninle beraber, bekar bekara felekten bir gece çalalım, hehehe. Bu telefon konuşmasından sonra ben de Esat ağbinin paralarıyla borsada oynamaya başladım. Borsadan anladığımdan değil. Ama allahtan aracı kurumlardan birinde bir tanıdığım vardı onun sayesinde biz de bir şeyler yapıyorduk. Alo Deniz Bey. İyi günler. Nasılsınız? Ne durumda borsa? Ooo, iyi, iyi, allah iyilik versin. Bana bak, ben NTV de Celal Pir i seyrettim Tüpraş yükselecekmiş galiba. Al al al al lot al abi. Ya şu İş-C leri satalım mı? Satmayalım mı? Peki sen bilirsin. Bildiğin gibi yap işte. Hadi görüşürüz. Üfff! Stres bastı beni ya. Bu borsa da bir iner bir çıkar kardeşim. Kendi işim yetmezmiş gibi bir de bu Esat ağbinin paraları çıktı başıma. Ben burda yeni bir hayat kurmaya çalışıyorum, uğraştığım şeylere bak. Evet yeni bir hayat kurmalıyım kendime. İyi de nasıl olucak bu iş? Mal bu işte. Yani, bu malzemeden yeni bir adam nasıl yaratacağız? Yıllarca evden işe, işten eve. Haftada bir gazete okurum -o da pazarları-, ayda bir sinemaya giderim, yılda bir tiyatroya gitmem bile. Buyrun bu malzemeden yeni bir Selim Özben yaratın. Hadi bakalım. Kapasite belli. Olmayınca olmuyor. Ölmüş eşek çomaklamakla tırısa kalkmıyor. Ben tam bu gündelik olağan kendini-aşağılama seansımı sürdürürken şirketimizin bilgisayar uzmanı, yerli malı Bill Gates Cengiz tepemde bitti. Selam. Al abi bunu. Bu CD senin hayatını değiştirecek. Hemen bilgisayarına yükle. Nedir oğlum bu? MIRC. Mırç mı? O ne ya? Chat programı. Bu programla chat odalarına girip insanlarla chatleşebiliyorsun. Bu program sayesinde hayatım değişti benim. Yepyeni bir insan oldum. Eskiden çok pısırık bir tiptim. Kızların yüzüne bile bakamazdım. Şimdi elimim sallasam ellisi. İyi de ben seni hiç manitayla görmedim Cengiz. Sen ne diyorsun ağbi, daha geçen gece dört tanesiyle beraberdim burda, ofiste yok canım, ofise kız atar mıyım hiç? Aşkolsun. Bilgisayarda Haaa, sanal ortamda. 9

11 Başkasına sanal tabii. Ya bu Cengiz çok iyi çocuktur, saf, tertemiz, pırlanta gibi bir insan. Ama biraz fazla hayalperesttir. Yani hakikaten o kızlarla çıktığına inanıyor. Nasıl yordular beni bilemezsin. Sabaha kadar pestilimi çıkardılar. Hatta onlarla yattığına bile inanıyor. Hakkaten yoruluyor çocuk. Ama bu böyle devam edemez. Birilerinin ona gerçeği söylemesi lazım. Yani böyle hiç görmediği bir insanla, hatta insanlarla çılgın aşklar yaşamasının pek sağlıklı bir şey olmadığını söylemek lazım ona. Ama ben yapamam bunu, benim mizacıma aykırı. Ama böyle kötü insanlar vardır, gerçeği bir tokat gibi vuruverirler insanın suratına, bütün hayallerinizin içine ediverirler. Siz birtakım hayaller kurarsınız, geleceğe dair birtakım planlarınız, umutlarınız vardır, onlar bir anda her şeyi berbat ederler. Mesela siz kooperatife yazılmışsınızdır, paraları tıkır tıkır ödüyorsunuzdur, bir gün gelirler: Dayı sen kafayı mı yedin, paraları kooperatife yatırıyorsun? Deprem olacak üstünüze çökecek bina, yengeyle beraber altında kalacaksınız, allah nuhafaza! Sen git o paralarla bir emlakçıya ortak ol, iki yılda bir daire iki araba çekersin altına, anam avradım olsun ki bak. Ya da siz harıl harıl üniversite sınavına çalışıyorsunuzdur, sınava girmeden bir gün önce gelirler: Kardeşim sen manyak mısın, üç senedir üniversite sınavına giriyorsun, olmuyor işte kazanamıyorsun belli, temelin zayıf, ilkokuldan başlar oğlum bu işler, ilkokuldan. Sen en iyisi git bir kuyumcunun yanına çırak gir, bir zanaat öğrenirsin. Ya da, senin çenen kuvvetli, bir partinin gençlik kolları teşkilatına katılırsın, politikaya atılırsın, milletvekili olursun, paranın gözüne çakarsın, anam avradım olsun ki bak. Yani böyle hayallerinizin, gelecek planlarınızın içine ederler. İşin kötüsü çok zaman da haklı çıkarlar. Cengiz e de böyle bir adam lazımdı. Oğlum Cengiz sen salak mısın, böyle aptal aptal işlerle uğraşıyorsun, çet metten manita bulunur mu? Sen git anana söyle sana mahalleden bir kız bulsun gül gibi geçinip gidersiniz diyecek biri lazım. İyi de ben nasıl diyeceğim bunları ona. Abi istersen bir iki tanesinin adresini vereyim sana. Bak Cengiz çetten metten anana söyle Neyse Tamam sonra yüklerim ben bu programı, şimdi çok işim var. 10

12 Ağbi ne işi yaa Şu anda kaç kişi çalışıyor şu ofiste sanıyorsun. Ofisin yarısı çetleşiyor geri kalanı da internette sörf yapıyor. Müdür Sarp Bey var ya, o bile bütün gün internette: porno siteleri dolaşıyor. Sen benim verdiğim programı yükle, hayatın değişecek, yeni bir insan olacaksın, ederi 15 dolar, aybaşında verirsin Demek hayat değiştiren program ha?! Hakikaten de hayatım değişti. İlk başlarda bu internet, çet met olaylarına pek sıcak bakmıyordum ama giderek kendimi daha çok işin içinde buldum. Kendime çok kısa sürede, çok sayıda dost edindim. Hiçbirinin gerçek adını bilmiyordum. Hiçbirinin yüzünü görmemiştim. Bu dostlarımın hiçbirinin ağız kokusunu çekmek zorunda değildim, hiçbirine nezaket kuralları çerçevesinde davranmam, hal hatır sormam, özel günlerde hediye almam gerekmiyordu, dertlerine ortak olmam gerekmiyordu. Varlıkları ve yoklukları bana bağlıydı: bir tıkla geliyor, bir tıkla gidiyorlardı. E, dost dediğin böyle olur canım. Bu internet işi giderek beni sarmaya başlamıştı. İşte aradığım yeni hayat: Sanki dünyanın uzaktan kumandası benim ellerimdeydi. Ama hepsinden önemlisi kendime bir sevgili bulmuştum: Monika. Yani bu onun nickname iydi. Monika yla her konuda çok iyi anlaşıyorduk, anlaşamadığımız şeylerden de bahsetmiyorduk, oluyordu. Bir müddet sonra bir eksiklik hissetmeye başladık. Anlarsınız ya, iki sevgili arasında olması gereken bir şeylerin eksikliği. Doğrusu o benden daha cesur davrandı ve telefonda sevişebileceğimizi söyledi. Nasıl olur? Telefonda. Olmaz, olmaz demeyin, olmaz olmaz. Bir gece işim var diyerek ofiste kaldım. Bir süre internette gezindikten sonra Monika yla görüştüm ve randevulaştık. Yarım saat sonra onu aradım. Alu, öhm, alloo. Selam. Ben Caşua -(seyirciye) tamam tamam, kompleks oldu, n apalım-. Nasılsın? Efendim, hemen mi başlayalım? Önce bir içki almaz mıydın kendine? Tamam hemen başlayalım. Nasıl yapıcaz şimdi? Seni soyayım mı? Eee Gömleğinin düğmelerini tek tek açıyorum Monika. Nasıl, tişört mü giydin? Ha, afedersin. Tişörtünü yavaşça çıkarıyorum. Omuzlarından öpüyorum seni. Muck. Eteğinin fermuarını pantolonun fermuarını pantalonunun düğmelerini tek tek açıyorum açıyorum. Omuzlarından öpüyorum seni Hayır pantolonunu çıkardım, ayağa kalkıp omuzlarına geçtim. Peki geçmedim. Pantolonunu yavaşça çıkarıyorum, katlayıp bir kenara koyuyorum, çoraplarını da çıkarıp özenle üzerine yerleştiriyorum? Ayağa kalkıyorum, tam omuz hizana gelince omuzlarından öpüyorum seni. Efendim? Yoo hayır ben soyunmayacağım, elbiseyle sevişme fantazim var da. Peki tamam soyunuyorum, (telefona kravatını sürter, fermuarını açar kapar) hışır huşur, cırt curt. Şu anda çırılçıplağım Monika. Adeleli vücudum senin yumuşak bedenini kıskıvrak sarıyor. Omuzlarından öpüyorum, muc Yooo, omuz fetişisti falan değilim. Ama bir yerden 11

13 başlamam lazım. Tamam tamam. Dudaklarından öpüyorum. Bu arada sütyeninin kopçasını Ne, iç çamaşırı giymedin mi? Ay çıplak mısın şu anda? O zaman vakit kaybetmeyelim sevgilim: Üzerine atlıyorum, çılgınlar gibi sevişm Ne!? Bakire misin? Bunun bekaretle ne alakası var Monika? Telefondayız. Ya ne demek evlenmeden olmaz? Tamam evleneceğim söz. Vallahi, anamla gelip seni isteyeceğiz, allahın emri, peygamberin kavli... Bana bak kadın, adamı çıldırtma Yeter be! (masanın üzerine atlayıp tuhaf biçimlerde, çırpınır gibi sevişir) Üzerine atlıyorum, çılgınlar gibi sevişmeye başlıyoruz. Omuzlarından öpüyorum seni. Ah oh! Şiddeti seviyorum Monika. Ah Monika. Muck muck. Kırbaçla beni Monika, ısır, tokatla, parçala! Şiddetten hoşlanıyorum. Tam o sırada arkamda bir karaltı hissettim... Şiddetten hoşlanıyorum... Cengizzz! (Cengiz i farkeder, toparlanır). Şiddet filmlerine bayılıyorum... Tarantino mu? En sevdiğim yönetmen. Şimdi kapatmak zorundayım. Sonra görüşürüz Monika. Hayrola Cengiz? Şey abi... Bilgisayar sisteminde bir sorun çıkmış da ona bakmaya gelmiştim, yukardan sesler duyunca bir bakayım dedim. Ama işler yolunda galiba, sen bu internet olayını bayağı ilerletmişsin ağbi. Ama dikkat et, alete virüs bulaşmasın. Gerçi artık sana bulaşsa bulaşsa AIDS virüsü bulaşır. Ehi ehi Hadi ben gideyim artık. Rezil oldum. Rezil kepaze oldum. Ertesi sabah işyerine gittiğimde herkes kikirdeyerek bana bakıyordu. Öğle tatilinden döndüğümde bir de ne göreyim: telefonuma prezervatif geçirmişler. Akşam işten çıkarken kapıdaki güvenlik görevlisi Mustafa Bey önümü kesti: Yaa, Selim Bey kardeşim, sen manyak mısın, deli misin, divane misin? Telefonla öpüşülür, sevişilir mi, sen n apıyorsun ya... Bu benim için son darbe oldu. Bir daha Monika yla görüşmedim. Arada sırada onu özlemiyor değildim ama açıkçası bu sanal muhabbetler bana fazla sanal gelmişti. Yani aradığım bu değildi. Başka türlü bir şeydi benim aradığım. Daha somut, daha reel. Elle tutulur bir şeyler. Yoo, o anlamda değil... Aslında biraz da o anlamda galiba. Hayatımı yeniden kurmak için giriştiğim ikinci deneme gerçekten daha somut ve elle tutulur bir şeydi. Ama onu anlatmaya geçmeden önce biraz boğazımı ıslatayım müsadenizle. (Sehpanın üzerindeki bardağa yönelirken, aklına başka bir şey gelir). Arka odada yıllanmış bir şarap vardı. En iyisi ben onu bulup geleyim. Ben onu bulana kadar siz de beş on dakika dinlenin, ben hemen geliyorum. 12

14 ARA (Selim elinde bir şarap şişesiyle girer). Bu şarabı karımla birlikte balayındayken almıştık. Evliliğimizin onuncu yılında açılmak üzere... Kısmet bugüneymiş. (Şarabı açmaya çalışır) Son derece kaliteli bir şarap. Ev yapımı. İtalyan kadınları ayaklarıyla ezmişler bunun üzümünü. Böyle bir efsane vardır insanların kafasında. Bu laf söylendiği zaman hemen aklınıza Sophia Loren gibi kadınlar gelir. Ben gittim, gördüm. Yaşlı başlı teyzeler, ayakları nasır içinde... (Şileyi açmıştır, şaraptan bir yudum alır, yüzü buruşur). Ayak kokuyor bu ya! Saklamalık şarap değilmiş galiba. Neyse. İçki benim için çok önemlidir. Yoo, öyle alkolik ya da akşamcı olduğumu sanmayın. Ama hayatımın bütün dönüm noktalarında, bütün başarılı olduğum anlarda bir parça da olsa içkiliydim. Mesela karıma evlenme teklif ettiğim zaman içkiliydim. Ya da kabul edildiğim iş görüşmesine gittiğimde de bir parça alkol almıştım. İçki içtiğim zaman sanki o sıradan, pısırık Selim gidiyor, yerine bambaşka, hoşsohbet, meclis adamı bir Selim geliyor sanki. Bunu ilk kez on yedi yaşımda, liseden mezun olduğumda farkettim. Bir dakika benim liseden kalma bir ceketim olacaktı burda. (Sandığın içini karıştırıp ceketini bulur) Hah işte burda. (Kendisine en az iki beden büyük gelen ceketi giyerken) Liseye başladığımda annem bana bir ceket aldı. Oğlum dedi biraz büyük alalım seneye de giyersin... Bir çok konuda olduğu gibi bu konuda da annemi hayal kırıklığına uğrattım. Lise birde hangi boydaysam o boyda kaldım. Orta boyda yani. Lisede biz erkekler ikiye ayrılırdık: platonikler ve züppeler. Biz platonikler lise birde bir kıza aşık olurduk ve liseden mezun olana kadar hep aynı kızın hayalini kurardık. Onun için şiirler yazardık, onun fotoğrafını bir yerlerden araklamaya çalışırdık, onun hakkında bir sürü bilgi toplardık, kendisinin bile bilmediği şeyleri bilirdik, ona nasıl açılacağımızın provasını yapardık, bin defa iki bin defa Ama hepsinden önemlisi her teneffüs muhakkak okulun avlusuna çıkar, onu mümkün olduğunca çok görmeye çalışırdık. (Avluda arkadaşıyla beraber yürür). Orhan, geliyorlar ha Bakıyor mu lan, bakıyor mu? Oğlum hadi avlunun etrafını dolanalım, bir daha göreyim onu Oğlum ben bugün teklif edecektim, ama yanında Leyla var, n apıcaz? Güldü mü ne? Koş, oğlum koş, bir daha dolanalım avluyu Öğle tenefüsü bitmeden teklif etmem lazım, hadi görüşürüz sonra Bir dakka konuşabilir miyiz? Yalnız, özel konuşacaktık, sağol Leyla Arkadaş olabilir miyiz? Tamam zaten arkadaşız da, yani 13

15 özel anlamda demek istemiştim Peki arkadaş kalalım Yanlış sordum ya böyle demiyecektim ki, bugün ne kadar güzelsin diyerek başlayacaktım (Lise ceketini çıkarır). Bu acıklı olaydan birkaç ay sonra mezun olduk ve her tarafta mezuniyet partileri düzenlenmeye başladı. Tabii ki züppeler Berklerin evinde toplanmışlardı. Kızlı erkekli bir grup olarak. Platonik aşkım Özlem de oradaydı. Biz platonikler ise Orhanların evinde toplanmıştık. On iki tane delikanlı çocuk, hepsi de karakterli çocuklar. Yedik, içtik, fıkralar anlattık, halay çektik, porno filmler seyrettik, birbirimizin üstüne kustuk, birbirimize bıçakla şakalar yaptık. Acayip eğleniyorduk yani. Ben kafayı iyice bulunca kalktım ve Berklerin evine gittim. Dingdong. Merhaba Berk içki var mı? Kendime acayip güveniyordum, son derece rahattım. Herkes bu da nerden çıktı diyen gözlerle bana bakıyordu. Ama ben kendimden emin adımlarla teybin yanına gittim ve teybe bir Elvis Presley kasedi koydum. Ve ortaya çıkıp Elvis Presley in taklitini yapmaya başladım. I m on shook up, uuhuhuuhuu yeye Ordan Mazhar Fuat Özkan a geçiyordum. Bu sabah yağmur var İstanbul da / Gözlerim dolu dolu oluyor bilinmez niye İçtikçe açılıyordum. Hocaların taklitlerini yapmaya başlamıştım. Çocuklar yazılı yapacağım. Kağıt kalem çıkağın hehehe herkes etrafım toplanmıştı, acayip eğleniyorlardı. Fıkralar anlatıyordum: Adamın biri karşıdan karşıya geçmiş, oradaki adama sormuş karşı kaldırım neresi diye, o da karşısı demiş, yahu orada sordum, burayı gösterdiler demiş hahaha. Herkes çok eğleniyordu, gecenin yıldızıydım, partinin gözdesiydim. Grease filminden danslar yapmaya başlamıştım. Yodıvanavau yodıvanavau huuhhuhhuh. Yodıvanavau yodıvanavau huuhhuhhuh. Bu sabah yağmur var İstanbul da Adamın biri karşıdan karşıya geçmiş demiş ki Çocuklar yazılı yapacağım, kağıt kalem çıkağın I m on shook up, uuhuhuuhuu yeye. Bu sabah yağmur var İstanbul da Yodıvanavau yodıvanavau huuhhuhhuh (Sızar, bir süre sonra uyanır) Ne geceydi be. (Yanındakini farkeder) Özlem?! Sabah kalktığımda Özlem le aynı kanapedeydik Gerçi aramızda Berk, Cenk, Murat ve Fırat kardeşler de vardı ama olsun. Yine de bu olay sayesinde içkinin benim üzerimdeki olumlu etkisini anlamış oldum. Yeni bir hayat kurarken, yeni bir insan olmaya çalışırken içkiden neden faydalanmasaydım? Tabi ya içkinin getirdiği esriklikle gecenin karanlığının getirdiği serbestlik birleştiği zaman yepyeni bir insan olabilirdim. Bunlar nerde birleşiyor diye düşündüm ve sonunda cevabı buldum: barlarda. Barlara gitmeye başladım. Türkü barlara, rock barlara, caz barlara, iş çıkışı gidilen barlara, hatta gay barlara bile gittim. Ama ben zaten barlara gidebiliyordum. Benim gitmem gereken yer daha farklı olmalıydı. Davetli olmadığım bir yer Berklerin partisi gibi bir yer 14

16 olmalıydı. Üst komşumun gittiği özel sosyete kulüplerine gitmeliydim ben. Tabi ya belki o zaman meşhurlarla dirsek temasım da olurdu, sosyeteden bir sevgili de bulabilirdim kendime, şöyle land rover ı olan bir kadın, neden olmasın? (Selim son cümleleri sırasında arkasını dönüp kostümünü değiştirir, havalı ama kendine yakışmayan bir ceket giyer ve güneş gözlüğü takar. Bu sırada bir clup müziği çalmaya başlamıştır.) Aradığım yer burası olabilir mi? İçerde millet acayip eğleniyor ha. İçimden bir ses burası aradığın yer diyor. Hadi bismillah. (Kulübün bodyguard ları önünü keser). Hoop nereye? İçeri girecektim de. Kartın var mı? Kredi kartı mı? Var tabi canım. Olmaz olur mu? Visa geçerli değil mi? Ne saçmalıyor bu salak ya? Hadi kardeşim hadi. Burası özel bir kulüp giremezsin. (Siren sesleri duyulur.) Tam o sırada kapının yakınına polisler geldi. Galiba oralarda bir şeyler olmuş. Birtakım gençler olay çıkarmışlar. Bunlar da işkillenip oraya doğru gittiler. Ben de içeriye doğru sıvıştım. Atlattım kerizleri. Karanlık bir dehlize girdim Tuhaf bir dekorasyon. Şu kapıdan gireceğim galiba. (Bir kapıyı açar, müzik yükselir, Selim afallayıp kalır.) Vay be ortama bak herkes kendi havasında. Vay anasını sayın seyirciler. Hakkaten özel bir kulüpmüş ha. Ortalıkta yok yoktu: kombinezongiymiş erkekler, kırbaçlı kadınlar, dansedenler, sevişenler, esrar çekenler Ben içimdeki o farklı Selim Özben i açığa çıkarabilmek umuduyla bara yöneldim. (Bara gider) Bir viski getirir misin? (Etrafa bakınır.) Üff, şu fıstığa bak Bana bakıyor Valla bana bakıyor. N apıcam yaa? Buraya geliyor valla yanıma geliyor. Sakin ol oğlum Selim. Sakin ol Hıı?? Bana mı dedi. Bana mı diyoonn? Dans mı? Uyar. İyi bir şeyler yapmalıyım. Hadi bismillah (Çılgın bir dans yapmaya başlar.) N apıyorum ben ya? Böyle dans edilir mi? Cool bir dans yapmalıyım. Karizmatik. Ha şöyle. (Kasıntı bir halde sallanmaya başlar.) Ben cool takılıyorum ama kız maaşallah döktürüyor. 15

17 Acaba fazla mı cool kaldım diye düşünürken aklıma üniversitedeki folklor kulübünde öğrendiğim figürlerden bir ikisini yapmak geldi. Tabi ya, buralarda kimse bilmez bu numaraları. Evet evet, yapayım en iyisi. Hadi bakalım. (Nidalar eşliğinde kafkas halk dansları figürleri yapmaya başlar.) Samniyaha ho haha. Birkiüçdört. Birkiüçdört. Allah kahretsin! Rezil oldum! Gülüyor bana Yok canım gülümsüyormuş. Efendim? Eve mi gidelim? Benim eve mi? Uyar. Figürlerden hoşlandı galiba. (Kafkas figürleriyle kızı evine götürür. Eve gelince ceketini ve güneş gözlüğünü çıkarır.) İşte sevgilim, burası benim evim. İçeri gir. Ortalık dağınık biraz, kusura bakma. Kendi evinmiş gibi davranabilirsin. Sen ceketini çıkar, rahatına bak ben hemen geliyorum. (Banyoya girip hazırlık yapar. Dişlerini fırçalar, kokular sıkınır, burun ve kulak kıllarını keser, saçlarını tarar). Selam, seni fazla bekletmedim umarım. Eee, görüşmeyeli nasılsın? Hayır yani, biraz uzun bir süre içerde kaldım da onun için hehehe Öyle bir espri yapayım dedim. Ceketini niye çıkarmadın? Ha, tamam canım, fiyatı konuşalım önce (Es) Fiyatı mı konuşalım? Sen şey misin yani? Bir yanlış anlaşılma olmuş galiba. Ben de şey zannetmiştim, yani, benden hoşlanmış olabileceğini. Yok, ben 2000 dolar falan veremem. Benim maaşım o kadar değil ki. Arkadaş olabilir miyiz? Yani kusura bakma. Tamam ben senin taksi paranı vereyim en iyisi... Taksi parasının yeterli olmadığını söyledi bana. Eğer eli boş dönerse başına gelebilecek şeylerden bahsetti. Şimdi onları anlatıp da keyfinizi kaçırmak istemem. Ama galiba hayat bazılarımız için katlanılması daha zor bir şey. Çekmecelerden birinde 1000 dolarım vardı, zor günler için sakladığım. O 1000 doları aldım ve... onun 700 dolarını ona verdim. İşte bütün param bu, kusura bakma, başını belaya soktuysam özür dilerim... Buranın adresini biliyorsun artık, istediğin zaman gelebilirsin tamam mı?... (Yukarıdan çılgın sevişme sesleri gelir. Selim öne gelir pantolonunu sıyırır.) Hayatta en mutlu olduğum yer tuvalet. Tuvaletteyken son derece bahtiyarım. Kendi kendimle başbaşayım tuvalette. Bir ben var bende benden içeri durumu yani. Tuvalette olmak sanki bu içimdeki bene yapılan bir yolculuk gibi. Siz hiç kendinizle röportaj yapar mısınız? Ben yaparım, bilhassa tuvaletteyken. Sanki herhangi bir konuda önemli bir buluş yapmış, ya da herhangi bir mesele üzerine söyleyecek önemli bir sözüm varmış gibi kendimle röportaj yaparım. Genellikle de çok meşhur olmuşum, bütün medya benden bahsetmiş gibi bir hava yaratırım. Hatta bazen dünya çapında meşhur olurum da İngilizce demeçler bile veririm. Mesela içimdeki gazeteci sorar: Sizin yönettiğiniz fonlar geçen yılın en çok kazandıran 16

18 yatırım aracı olarak dikkat çekti. Bunu nasıl başardınız? (Röportaj sırasında tuvalet işlemleri oynanır) Doğru zamanda doğru hamleyi yaparak. Bence önemli olan (ıkınır) risk faktörünü en aza indirgemek Aslında iş yaşamındaki başarınız kadar (tuvalet musluğunu açar) aşk yaşamınızla da sık sık medyanın gündemine geldiniz. Aşk hakkında ne düşünüyorsunuz? Ben aşkı düşünmem, onu yaşarım, doyasıya. Peki popüler olmak nasıl bir şey? (tuvalet kağıdıyla kıçını siler) Tabii bunun getirdiği birtakım avantaj ve dezavantajlar var. Mesela özel hayat diye bir şey kalmıyor. Her an herkesin gözü sizin üzerinizde. Peki ya sporla aranız nasıl? Spor mu? Ha tabii, spordan hoşlanıyorum, özellikle de doğa sporlarından... Tabi ya benim doğa sporları yapmam gerekiyordu. Doğaya dönmem gerekiyordu. Tuvalette olmanın beni neden bu kadar rahatlattığını anladım. Tuvaletteyken medeniyetten uzaktım çünkü. Doğa sporu olarak ne yapabilirdim peki? Trekking!! Tabi ya, hem ucuz, hem tehlikesiz. Hem çocukken de dağlara tepelere keçiler gibi tırmanırdım ben böyle. (Pantolonunu giyer). Evet evet ben trekking yapmalıydım. İyi de herkes trekking yapıyordu, benim yapacağım trekking farklı bir şey olmalıydı. Orijinal bir şey olmalıydı, marjinal bir şey olmalıydı. Ben tam nasıl bir şeyler yapabilirim diye kıvranırken, işyerinden arkadaşım Ferit imdadıma yetişti. Baba, bambaşka bir trekking olayımız var bu hafta. Zeugma ya gidiyoruz. Güneydoğuya gidiyoruz. Güneydoğuya mı gidiyoruz. Lan oğlum başımıza bir şey gelmesin orda? Yok baba bitti o işler artık ya, Avrupa Birliği ne giriyoruz. Korkuyor musun yoksa? Yok canım niye korkayım Zeugma ya gidiyoruz. Güneydoğuya gidiyoruz. Ben özgürüm, ben özgürüm! Hemen gittim kendime bir trekking elbisesi aldım. Biraz masraf oldu ama olsun (Trekking elbiselerini giyer, boynuna bir fotoğraf makinesi asar). Daha İstanbul dan yola çıkarken hayatımın değişmeye başladığını hissetmiştim. Üstelik, düşünebiliyor musunuz, sular altında kalmadan önce Zeugma yı son gören insanlardan biri olacaktım. Zeugma ya vardığımızda kendimi Nasuh Mahruki gibi hissediyordum. Tepeleri uçarak aşıyordum, dereleri sekerek geçiyordum. Ama yürüyüşümüzün onuncu dakikasında bileğimi burktum, onbeşte ısırgan tarlasına düştüm, yirmide -afedersiniz- kıçımdan yılan sokmasına maruz kaldım. Ben bu belalarla uğraşırken, tur rehberimiz emekli korucu Seyit pek eğleniyordu. Yav, Selim Bey vallahi alemsiniz ha, habire sızlanisiniz. 17

19 Napıyim kardeşim, yılan soktu beni. Yav o ot yılanidir, bi poh yapmaz adama. Hem emdüm ben onun zehrünü. (İğrenip tükürür). Bakın Nalan hanımı örnek alın kendinize. Vallahi keklik gibi sekiir, meşallah, meşallah, pır ha şıke, pır şebale, vııyyy, vıyvıyvıyvıyy! Nalan Hanım önderliğinde biz yürüyüşe devam ediyoruz. Dikenler bacaklarımı kesiyor, sivriler oramı buramı yiyor, bir yandan sıcak, bir yandan yorgunluk üstüme çöküyor ama ben gıkımı çıkarmıyordum. Hayır mutluyum, huzurluyum, aradığım bu, doğayla başbaşayım. Sızlanmayı kes artık Selim. Yeni hayatın bu senin. Sonunda kendimi ikna edebildim ve yaşadığım anın tadını çıkarmaya başladım. Japon turistler gibi oranın buranın fotoğrafını çekiyordum. Ulaan, Zeugma sular altında kalınca bu fotoğraflar ne biçim değer kazanacak ha. Ben Zeugma dayken (poz verip kendi fotoğrafını çeker). Fotoğraf çekmeye kendimi o kadar kaptırmışım ki gruptan bir hayli uzaklaşmışım. Sonunda Seyit in sesiyle kendime geldim. Selim Bey fazla arkalarda kalmayın, buralar mayınlı bülgedir ha. Mayın mı?! Yav, sen manyak mısın be adam, bizi mayınlı bölgeye mi getirdin. Yavaş yürüyün ulan! Ulan Ferit İstanbul a bir dönelim bunun hesabını sorarım ben sana. Çklık! Mayına bastım. Mayına bastım. Yeni hayat, yeni hayat derken hayatım sona eriyor. Ayağımı kaldırır kaldırmaz mayın patlayacak ve işte o zaman tam anlamıyla doğaya dönmüş olacağım. Ulan Ferit, hani bitmişti oğlum bu işler, hani Avrupa Birliği ne giriyorduk. Siz gidin girin artık, ben gelemiyorum. (Işık loşlaşır) Hayatım... hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyor. Annem, babam, kardeşlerim, karım... caşua mak menımın ve yine karım... Görüyorsun değil mi, Esra? Düştüğüm durumu görüyorsun değil mi? Duygu sömürüsü yapmak istemem ama ölümümden sen de sorumlusun. Beni terketmeseydin buralarda olmazdım şimdi. Boğazda kahvaltımızı yapmış, sımsıcak yuvamızda televizyon seyrediyor olabilirdik şu anda. Eğer sen o Caşua Mak Menımın denen adama gitmeseydin. Hayır, ne buldun o adamda? Ha, ne buldun?... Müzik çalışmalarınla ilgilendi ha? Numara kızım bunlar, en bayatından çapkınlık numaraları.... Evet ben ilgilenmedim, tamam. Nasıl ilgilenseydim ha? İşten çıkıyorum yorgun argın, haşatım çıkmış bir halde eve geliyorum, şöyle ayaklarımı uzatıp televizyonu zaplayayım, maçları seyredeyim iki dakika diyorum, aaa, sen sanki hiç işe gitmemiş gibi -nerden buluyorsun o kadar enerjiyi bilmiyorum- başıma dikilip: beste yaptım, beste yaptım, dinlesene. Ne bu ya? Sucuklu yumurta mı yapıyorsun? Beste yapmak o kadar 18

20 kolay mı? Sen müzik yapacaksın, meşhur olacaksın, televizyonlara çıkacaksın, sonra benim için ha o mu, önemli değil canım, Esra Özben in kocası diyecekler. Yok öyle yağma. Hayır, bir kere, senin sanatçı bir geçmişin yok ki. Sanatçı geçmişi olan benim. Lisede şiir yazdım, üniversitede folklör ekibindeydim... Tamam yedek ekipteydim ama olsun, yine de oynadım yani. Sana n oluyor? Sen nerden çıktın şimdi? Sanatla ne alakan var senin? Otur oturduğun yerde... (Kızgınlıkla ileriye doğru yürür. Ayağını yerden kaldırdığını farkeder. Tekrar geri dönüp bastığı şeyi inceler.) Keçi bokuymuş yaa. (Trekking elbiselerini çıkarır.) Tahmin edeceğiniz üzere bir daha trekkinge falan gitmedim. Zaten havalar da bozmuştu. E, böyle mevsimlik bir yeni hayat kuramazdım kendime, değil mi ya? Ama karımın hayaliyle yaptığım bu konuşma çok zihin açıcı oldu benim için. Tabi ya, benim, içimdeki sanatçı kişiliği ortaya çıkarmam lazımdı. Sanat yeni bir insan olmamı sağlayabilirdi. Ben tam kendimi sanatla ilgili bu türden düşüncelere kaptırmışken bir gün televizyonda onu gördüm. Sanki beni anlatıyordu. Sanki benimle konuşuyordu. Sanki televizyonda değil de odanın içinde konuşuyor gibiydi. Hepimiz zaman zaman yaşadığımız hayatın rutininden kurtulmak isteriz. Yaşadığımız hayattan vazgeçmeden, bu hayatın içinde küçük heyecanlar, küçük mutluluklar keşfetmek isteriz. Bakın, İçkin Gözlem Kültür ve Sanat Merkezi olarak bizim bir felsefemiz var. İşte! (Halka biçiminde küçük bir simit çıkarır). Biz buna rutin halkası diyoruz. Bunu size şöyle açıklayabilirim: İnsan bu halkanın belli bir noktasında doğar, büyür, evlenir, çoluk çocuk sahibi olur, yaşlanır ve ölür. Ve böylece halkayı tamamlamış olur. Bunu gündelik yaşamın mikro düzeylerine de uyarlayabiliriz. Bizim burada yapmaya çalıştığımız şey, bu halkanın belli bir noktasına darbeyi indirmek. Nasıl mı? İşte böyle, hart! (Halka simidi ısırır). Gördüğünüz gibi, halka malka kalmadı ortada. Eğer siz de halkayı kırmak, yeni bir hayat kurmak istiyorsanız, Beyoğlu ndaki İçkin Gözlem Kültür ve Sanat Merkezimize bekleriz. Biraz reklam gibi oldu ama, hehihohehi. Bu fırsat kaçar mı? Hemen soluğu orada aldım. İlk önce bir hoşgeldin, beş gittin faslından sonra beni muhasebeye yolladılar. İlk iki ayın aidatını peşin ödedik. Geri kalan altı ay için de senet yaptık. (Bir yandan anlatırken bir yandan da kostümünü değiştirir, patolonunu çıkarıp bir tayt giyer). Sanat ve senet : Birbiriyle kafiyeli aslında ama anlam olarak pek örtüşmüyorlar gibi. Neyse, muhasebeden sonra beni kantine yolladılar; çalışma kostümlerimi almam gerekiyormuş. 200 milyon da onlara bayıldık. Ama çalışma kostümü deyip geçmeyin, hepsi 19