Altın ayımızı yaşadık. af tartışması. Yiğit Alıcı. Onu hiç böyle tanımadınız. çarpıcı rapor. Âşık olmadan, İçimizden biri: Hukuk öğrencilerinden

Transkript

1 OCAK 2014 SAYI: 02 İçimizden biri: Onu hiç böyle tanımadınız. Röportaj: Yiğit Alıcı Hukuk öğrencilerinden çarpıcı rapor Üniversitelerde af tartışması Altın ayımızı yaşadık Âşık olmadan, aşk acısı çekmeden geçirilen bir üniversite hayatı, yarım yaşanmış bir üniversite hayatıdır!

2 REKTÖRDEN İÇİNDEKİLER Üniversitelerde af tartışması Altın ayımızı yaşadık Bilgi paylaşılınca anlamlı Hukuk öğrencilerinden çarpıcı rapor Öğrenciye Mesaj Var - Yrd. Doç. Dr. Hasan SINAR Röportaj - Yiğit Alıcı Hayallerinize dikkat edin gerçek olabilir! Onu hiç böyle tanımadınız - Serkan Çayıroğlu Sanatçılar hayal etti öğrenciler hayata geçirdi Ayrışıyoruz ama, negatif şekilde... Çağımızın vebası KÜNYE Sahibi: İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi adına Rektör Prof. Dr. Yıldırım Üçtuğ Genel Yayın Yönetmeni: Sibel Kahraman Yayın Kurulu: Prof. Dr. Kaan Ökten, Yrd. Doç. Dr. Hasan Sınar, Boğaçhan Çanak Görsel Tasarım ve Grafik: Onur Sertel Katkıda Bulunanlar: Öğrenci Konseyi, Öğrenci Kulüpleri Mahmutbey Dilmenler Caddesi No: Bağcılar / İstanbul stanbul Kemerburgaz Üniversitesi Tel: af tartışması Üniversitelerde Bugünlerde üniversitelerde eğitim süresinin ne olması gerektiği, bunun üzerine sınırlar konulup konulamayacağı, başarısız öğrenciler için af hakkı tanınıp tanınmayacağı gibi hususlar yeniden tartışılmaya başlandı. Aslında bu tartışmaların kökeninde genelde eğitimin, özelde ise yükseköğretimin ne olması, nasıl olması konusunda bir mutabakat eksikliği göze çarpıyor. Ülkemizde yükseköğretim ne yazık ki geniş bir kesim tarafından seçme sınavıyla girilen, ders sınavlarıyla devam eden ve önünde sonunda mutlaka bir diplomayla tamamlanması gereken bir süreç olarak algılanıyor. Eğitimin sınavlardan oluştuğu yanılgısı giriş sınavlarıyla, bütünlemesınavlarıyla, af Prof. Dr. Yıldırım ÜÇTUĞ sınavlarıyla sürekli Rektör olarak pompalanıyor. Bu yanlış yönlendirme, öğrenci-öğretim üyesi etkileşimi, derse devam, sınıf içi tartışmalar, ödev, küçük sınavlar, ara sınavlar, laboratuar, atölye, stüdyo çalışmaları gibi eğitimin olmazsa olmaz bileşenlerini tümden dışlıyor. Bunların hiçbirine yer vermeksizin final sınavında, olmazsa bütünleme sınavında, olmazsa af sınavında 3-5 satır bilgi kırıntısı yazıp öğretim üyesini bıktıran öğrencinin eline bir gün diploma tutuşturulmasını yükseköğretimin başarı göstergesi olarak bizlere sunuyor. Oysa yükseköğretim geniş zaman süresi içerisinde devamlılığı, derse, tartışmaya, bilgi edinme sürecine katılımı, başarının birden çok unsurun bir araya getirilmesiyle değerlendirilmesini içeren kapsamlı bir süreç. Diğer tüm eğitim basamaklarında olduğu gibi yükseköğretimde de bir bina inşası söz konusu. Nasıl ki bir binanın temelinin bu yıl atılıp, ikinci katının üç sene sonra çıkılması, çatısının 7 sene sonra kapatılması düşünülemez, bu ayak sürümeler binanın sağlamlığına olumsuz etki ederse eğitime verilen aralar da yetişen kişinin arzu edilen seviyeye ulaşmamasına neden olur. Öte yandan sadece sınavla başarı değerlendirilecek olsaydı tarihte üniversite diye bir kavram hiç ortaya çıkmaz, sadece kitaplar ve sınav merkezleri bu iş için yeterli olurdu. Bütünleme sınavı, af sınavı gibi kavramlar yükseköğretim felsefesine hizmet edecek olsalar bu felsefeyi yaratmış, özümsemiş ülkelerde bu sınavlar uygulanıyor olurdu. Fazlasıyla eleştirilmiş olsa da mevcut YÖK yasası Türk yükseköğretiminin Anglosakson modeline geçişini simgeleyen bir çabanın eseridir. Ama ne yazık ki genelinde baktığımızda üniversite sistemimizin bu modeli gerçek anlamda benimseyemediğine tanık oluyoruz. Tartışmalarımızın ve sık sık karar değiştirmelerimizin temelinde de bu yatıyor sayılı yasanın belirlediği hedef ortadayken, dünyanın en başarılı yükseköğretim modeli belliyken, Avrupa ülkelerinin de Bologna süreci adı altında aynı sistemi adapte etmek için çaba sarfettikleri bilinirken bizim devamlı yalpalıyor olmamızı yükseköğretimimiz adına bir zaman kaybı, bir enerji kaybı olarak görüyorum. Bu bağlamda, yükseköğretimi yeniden bir bütünlüğe kavuşturacak olan mezuniyet süre sınırlamasının getirilmesini, bütünleme ve af sınavı gibi evrensel yükseköğretim felsefesine aykırı uygulamalardan vazgeçilmesini önemsiyorum. Kontenjan - talep dengesi büyük ölçüde sağlanmışken, sorumluluğunun bilincinde, gerçek anlamda bir yükseköğretim süreci tamamlamış gençlerin yetiştirilmesinin mağdura hoş görünme kaygısından çok daha önemli telakki edilmesi gerektiğine inanıyorum. 2

3 ÖĞRENCİ KONSEYİ Cemre KETENCİOĞLU Öğrenci Konseyi Başkanı Sevgili Arkadaşlarım, Öğrenci Konseyimiz tarafından altın ay olarak değerlendirdiğimiz bu ayda öğrenci konseyimiz tarafından yürütülen öğrenci sorunları çözme çalışmalarımız bu ayda arka arkaya meyvelerini vermeye başlamıştır. Sizlere bu ay içersinde sonuçlarını aldığımız ve tüm arkadaşlarımızın ortak sorunu olarak gördüğümüz üniversitemize ulaşımı sorunu ile ilgili son gelişmelerden bahsetmek istiyorum. Bildiğiniz üzere üniversitemize akbil makinası geçtiğimiz aylarda üniversitemize gelmiş bulunuyor. Tüm bunların yanında daha 3 ncü yılını yaşayan üniversitemiz aralık ayı içersinde İstanbul da bulunan 20 Vakıf Üniversitesi Konsey başkanını üniversitemizde ağırladı.yapılan toplantıda gerek üniversite öğrenci sorunları gerek vakıf üniversitesindeki öğrencilerin ortak sorunları ele alındı. Ayrıca bu sorunları Ankara da. 3 büyük siyasi parti ile bu paylaşma kararı aldık. Bu doğrultuda 17 Aralık 2013 Salı günü öğrenci konseyi heyetimiz bu raporları iletmek üzere Ankara da parti genel merkezlerinde ve TBMM de gerekli temaslarını sağladı.bu rapoların kısaca özetini vermek isterim: Genel öğrenci sorunları ve özellikle vakıf üniversitelerinde yaşanan yüzde 18 gibi bizce çok yüksek bulunan KDV muafiyeti konusu oluşturuyor. Tüm bu çalışmalarımızın yanında da öğrenci konseyimiz tarafından koordine edilen ve Şişli yerleşkemizde gerçekleşen kulüp fuarları etkinliğimiz de düzenlen- Altın ayımızı yaşadık -1.Katta bulunan kırtasiyeden tüm arkadaşlarımız İstanbul Kart dolumlarını üniversitemiz içersinden yapabiliyor. Bunların yanında uzun süredir üzerinde çalıştığımız ulaşım konusunda da önemli adımlar atıldı. Ulaşım için kullandığımız otobüs hatları çeşitlendirildi ve sayıları da arttırıldı. Bu çalışmlarımızdan kısaca bahsetmek gerekirse 3 ana noktaya Mecidiyeköy, Yenibosna ve Kazlıçeşme(Marmaray) ye artık üniversitemizden ulaşımlar kolaylaştı. Mecidiyeköy den okulumuza gelen 141M otobüsü saat 07:40, Mecidiyeköy-Üniversite Ekspres ve saat 13:40 seferi Üniversite-Mecidiyeköy olarak yeniden düzenlendi.ayrıca 97İM hattıda üniversitemiz önüne ötelenerek Üniversite-Mecidiyeköy e saat 17:40 ekspres olarak hizmet veriyor. Okulumuzun ilk kurulduğu yıllarda üniversitemize ulaşım için tahsis edilen 97E hattı da Anadolu yakasından gelen arkadaşlarımızı düşünerek artık Üniversite-Kazlıçeşme(Marmaray) olarak öğrenci konseyimizin girişimleri ile yeniden düzenlendi. Yenibosna-Üniversite arasındaki ulaşımı da kolaylaştırmak amacıyla genel sekreterimizin yardımıyla bir turizm firması ile gerekli toplantıları yaptık. 30 Aralık 2013 tarihinde Üniversite-Yenibosna arasında bir ring servis hizmeti de siz değerli arkadaşlarımızın kullanıma açılacak. Meslek Yüksek Okulu nda bulunan arkadaşlarımızın gerek kulüplere üye olması gerek kulüplerde aktif roller alması da öğrenci konseyimiz aracılığıyla gerçekleşti.bizlere artık üniversitemiz tarafından yeni tahsis edilen ve A Blok -1. Katta bulunan Konsey odamızdan veya twitter ve facebook adreslerimizden ulaşabilirsiniz. Çalışmalarımız öğrenci arkadaşlarımıza destek amacayla görevde olduğumuz süre zaarfında devam edecektir.bizlere olan güveninizi boşa çıkartmamak en büyük temennimizdir.tüm arkadaşlarımıza yaklaşan final haftalarında başarılar dilerim.final haftalarından sonra çıkacağımız tatil içinde şimdiden tüm arkadaşlarımıza kazasız,sorunsuz ve iyi tatiller geçirmelerini dilerim. Sibel KAHRAMAN Üniversite öğrenimi ülkemizin ihtiyaç duyduğu nitelikli insan gücünün oluşmasında, bilginin üretilmesi ve paylaşılmasında önemli bir unsur. Bilgi toplumuna geçiş süreciyle birlikte, kişilerin ekonomik güçleri öğrenim düzeyleriyle ölçülmeye başladı. Tüm bu gelişmeler bilginin üretilmesi ve paylaşılmasından birinci derecede sorumlu olan üniversitelerden beklentileri de artırdı. Toplumun entelektüel kültürünü özümleyen, geliştiren ve yayan bir kurum olan üniversitelerde; artık bilgiyi tek ağızdan, klasik metotlarla vermenin dışına çıkmak büyük önem kazandı. İş ve sanat dünyasında konusunda uzman kişilerin üniversite öğrencileriyle bir araya gelmeleri, sempozyum, seminer ve söyleşilerle bilginin aktarımı klasik öğrenim metotlarına çıkmak isteyen üniversitelerin vazgeçilmezleri arasında yer aldı. Üniversitemiz de bu anlamda farklılığını ortaya koyan sayılı üniversitelerden birisi. Hemen her gün birkaç seminer, panel, söyleşiyle hem akademisyenler hem de öğrenciler için ilgi alanlarına göre farklı dünyaları aralıyor. Bütün ay yapılacak etkinliklerden hangilerine katılacağımı ilgi alanlarıma göre belirledim. Bazen bir günde iki, hatta üç seminer dinlediğim oldu. Bu yıl üniversitemiz yeni bir etkinlikler serisi başlattı. Fark Yaratanlar ismini taşıyan bu etkinlikle Türk kamuoyuna damgasını vuran ve çalışmalarıyla fark yaratan kişiler üniversitemize gelerek gençlerimizle söyleşi yapıyor. Amacımız, Türkiye için fark yaratanların üniversitemiz gençlerine de dokunmaları; böylece gençlerimizin rol model olarak aldıkları isimlerle bir araya gelmelerine, vizyonlarını genişletmelerine ve hedeflerini belirleyerek sağlam adımlarla hayata atılmalarına katkıda bulunmak. Yaşamı başarı öyküsü niteliği taşıyan, girişimcilik ruhu ve azmiyle gençlerimizin ufkunu açacağına inandığımız Altur Turizm Yönetim Kurulu Başkanı Abdurrahim Albayrak, bu etkinlik kapsamındaki ilk konuğumuz oldu. Bir Beşiktaşlı olarak Galatasaray camiasının çok sevdiği Albayrak ın söyleşisinde hem futbol dünyası hakkında hem de girişimcilik konusunda yeni bilgiler edinme fırsatım oldu. EDİTÖRDEN Bilgi paylaşılınca anlamlı Sürdürülebilir yaşam Bazı kelimelerin öyle bir ağırlığı vardır ki, tam olarak anlayabilmek için hayli zorlanabilirsiniz. "Sürdürülebilirlik" de böyle bir kelimedir. "Sürdürülebilir Yaşam" bazen okurken sıkıldığım ama öğrenmek zorunda olduğumu da bildiğim bir konuydu. Çünkü yaşamımızı sürdürebilmek için gereken malzemeler ve enerji sınırsız bir kaynaktan gelmiyor. Dünyanın ve doğanın sınırları var. Peki ne yapmak gerek? İşte bu noktada İktisadi ve İdari Bilimler Fakültemizin düzenlediği, Cumhuriyet Gazetesi Sürdürülebilir Yaşam Dergisi Genel Yayın Yönetmeni Özlem Yüzüak'ın seminerinde pek çok soruma cevap buldum. Fen Edebiyat Fakültemizin "İKB-FAS Sociology Talk Series" kapsamında düzenlediği "Türkiye'deki 1996 ve 2000 ölüm oruçlarının karşılaştırmalı analizi", Kıbrıs Türk Kültür Derneği İstanbul Şubesi'nin, Kıbrıs'ta Rumların Türkleri katletmeye başladıkları gün(kanlı Noel) için düzenledikleri panel, "Adaletin mimarları", "Suça sürüklenen çocuklar " Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültemizin düzenlediği Bunu Duymalısın sergisi katıldığım etkinliklerden birkaç tanesi. Öğrencilerimizin ve bizlerin güvenliği için tüm çalışanlara verilen temel ve ilk yardım eğitimini de unutmamam gerekiyor. İnsan Kaynakları Depertmanımızın düzenlediği eğitimle ilk müdahaleler konusunda oldukça bilgilendik. Eğitimin sonunda bir de sınav olduk. Sonuçlar henüz açıklanmadı ama geçer not alacağımdan eminim. Bu arada söylemeden geçemeyeceğim. Tüm bu bilgi aktarımına bir de dans sıkıştırdım. Dünya Salsa Şampiyonu Aytunç Bentürk'ün söyleşisi sonrasında hep birlikte öyle bir dans ettik ki kendimi Salsa Kraliçesi hissettiğimi itiraf etmeliyim. Üniversitemizde başka neler mi oldu? Kantin yine dopdolu. Yazması bizden okuması sizden. 3 4

4 KEMERBURGAZ DA YAŞAM HABER HABER KEMERBURGAZ DA YAŞAM Dünya Salsa Şampiyonuyla Dans Dünya Salsa Şampiyonu Aytunç Bentürk öğrencilerimizle Dansla Söyleşi etkinliğine katıldı. Fatma Altınbaş Konferans Salonu nda öğrencilerle söyleşi yapan Bentürk, öğrencilerin sorularını da cevapladı. Dansın hayatında hep olduğunu ve olmaya da devam edeceğini söyleyen Bentürk, dansın bazı sorunları da ortadan kaldırdığına şahit olduğunu söyledi. Bentürk, merkezlerine ailesi tarafından getirilen hiç konuşmayan, çevresiyle iletişim kurmayan bir kız çocuğunun dansa başladıktan sonra tamamen değiştiğini, sosyal, kendine güvenen, çevresiyle rahat iletişim kuran bir birey haline geldiğini anlattı. Aytunç Bentürk söyleşinin ardından öğrencilerle birlikte dans etti. Hukuk öğrencilerinden çarpıcı rapor Hukuk Fakültesi ikinci sınıf öğrencilerinden Müslüm Taşkın, İrem Şahin, Dilara Çar ve Burcu Ecem Karadoğan'ın "Çocuk Hukuku" dersinde hazırladıkları "Cinsel İstismara Karşı Çocukların Korunması" projeleri ürkütücü sonuçlar ortaya koydu. Öğrencilerin hazırladığı rapora göre cinsel istismar mağduru çocukların yüzde 35'i 11 yaş altında. "Cinsel istismar her çocuğun başına gelip, onu derinden yaralayan bir olgu olarak ortaya çıkabilir" düşüncesiyle rapor hazırlayan öğrenciler iki ay süreyle İstanbul, Ankara Baroları, çocuk merkezleri, Koruncuk Vakfı, avukat, hakim ve çok sayıda sivil toplum kuruluşlarıyla görüşerek bu konuda araştırma yaptılar. Öğrencilerin yaptığı çalışmadan bazı satırbaşları şöyle: INTERNATIONAL STUDENTS CLUB Meet, Greet AND Eat Meet, Greet and Eat İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi nde eğitim gören 10 farklı ülkeden gelen yabancı uyruklu öğrenciler üniversitenin Yabancı Öğrenci Ofisi nin Meet, Greet and Eat etkinliği ile kendi kültürlerini arkadaşlarıyla paylaşma fırsatı yakaladı. Öğrenciler, Somali, Güney Afrika, Pakistan, Suriye, Morokko, Irak, Türkmenistan, İngiltere, Nigar ve Nijerya ülkelerinin stantlarında yöresel yemeklerini ve kostümlerini sergilediler. Farklı kültürlerin aynı çatı altında toplandığı bir eğitim kurumu olan İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi öğrencilerin kültürel zenginliklerini sergiledikleri bir güne imza atmış oldu. Pakistanlı öğrenciler Chicken Biryani, Somalili öğrenciler Canjelo, Nijeryalı öğrenciler i Couslous isimli yöresel yemeklerini pişirip arkadaşlarına ikram ettiler. İngiltereli öğrencilerin elmalı kek sunumunun ardından müzikli saatlere başlayan öğrenciler, hemen her ülkenin müziğiyle coşup dans ettiler. Albayrak dan girişimcilik dersi Tez canlı, komik, heyecanlı. Futbolcuların Abdurrahim ağabeyi. Elinde serum şişesi ayağında terlikle stada koşacak kadar Galatasaraylı. Altur Yönetim Kurulu Abdurrahim Albayrak üniversitemiz öğrencileriyle yaptığı söyleşide hem spor dünyası hem de girişimcilik konusunda bilgiler verdi. Çok sayıda öğrencinin katıldığı söyleşide, öğrencilere mutlaka para biriktirmelerini öğütleyen Albayrak, Sabah 6 da kalkıp gece 12 ye kadar çalışıp her gün para biriktirmeden yatmamayı kendime şart koştum. Babam Almanya dan izne gelip de banka cüzdanımı görünce şaşkınlığını gizleyemedi. Ertesi gün bir minibüs satın aldık. Şu anda 8 bin filoluk araçlık filoyla 200 bin personeli taşıyoruz dedi. İstismarın nedenleri - Geleneksel erkek egemenliğini romantikleştiren ve popüler yapan medya programları, - Medya yolu ile çocuklara gösterilen cinsel ilgiye toplumsal tolerans gösterilmesi, - Cinsel saldırganlara yönelik hukuki yaptırımların uygulama da zayıf ve yetersiz olması, - Duygularını cinsel bir yolla ifade etmeyi öğreten kültürel normlar, - Pornografi gibi aşırı uyaranların kolay ulaşılır olması ve seyredilmesi, - Sosyal açıdan izole olmuş aile, aile bireyleri arasındaki sınırların ve mahrumiyetin erozyona uğraması, - Saldırganların güçlü olma ve kontrol etme ihtiyaçları, - Reddedilme veya yetersiz olma korkusu, - Aile içi şiddet, ebeveyn-çocuk bağlılığının uzak olması, - Alkol ya da madde kullanımı. Doğru bilinen yanlışlar Söyleyemezler çünkü; Olayın ne olduğunu anlamayacak ve kelimelerle ifade edemeyecek kadar küçük olabilirler, Olayın gizli tutulması için tehdit edilmiş veya rüşvet verilmiş olabilirler, Cinsel istismar yolu ile verilen ilgiden ve buna eşlik eden duygulardan dolayı kafaları karışmış olabilir, Kimsenin kendilerine inanamayacağını düşünürler, Kendilerini suçlarlar veya kendilerinin kötü olduğuna ve istismarın kendileri için bir ceza olduğuna inanırlar, Utanıyor olabilirler, Cezalandırılma korkusuyla yaşıyor olabilirler, Sevdiklerinin sorun yaşayacağı korkusu ile söylemeyebilirler. Yanlış; Çocuklar cinsel istismarı hayal güçlerinin genişliği nedeniyle uydururlar. Doğru; Çocuklar bu konuda genellikler yalan söylemezler. İlk kural çocuğa inanmak olmalıdır. Yanlış; Yaşanmış bir iki olay önemli değildir. Çocuklar olan biteni çabuk unuturlar. Doğru; Bir kez olan ya da tekrarlayan cinsel istismar çocuğun ruhsal ve fiziksel sağlığı açısından ciddi derecede zarar vericidir. Yanlış; Şu çocuklar potansiyel kurbanlardır: Olayı provoke eden çocuklar, şirin ve cazip kız çocuklar, evden kaçan çocuklar, ihmal edilmiş çocuklar. Doğru; İstismar ve ihmalin bir coğrafyası yoktur. Mağdurlar her sosyo-ekonomik ve her sosyo-kültürel gruptan gelen kız ve erkek çocuklar olabilir. Yanlış; Parklar, genel tuvaletler, ıssız sokaklar, karanlık yerler, boş inşaat sahaları tehlikeli bölgelerdir. Doğru; Olayın olduğu yer genellikle ev, okul, ev ile okul arasındaki yol gibi çocuğun içinde bulunduğu yakın çevresidir. Yanlış; İstismarcılar genellikle yaşlı ve yabancı erkeklerle sokakta yaşayan kimsesiz insanlardır. Doğru; Olguların yüzde inde fail yaşları arasındaki, mağdur tarafından tanınan evli ve çocuklu erkeklerdir. Yanlış; Marjinal ortamlarda ortaya çıkar, muhafazakar veya tutucu ortamlarda ortaya çıkmaz. Doğru; Çocuklara yönelik cinsel taciz, tüm ortamlarda ve istisnasız tüm sosyal sınıflarda görülebilir. Yanlış; Bazı tacizler daha önemsiz, bazıları ise çok önemlidir. Doğru; Cinsel tacizde önem dereceleri olmaz, şiddetin dereceleri vardır. 5 6

5 KEMERBURGAZ DA YAŞAM Aşık olmadan, aşk acısı çekmeden geçirilen bir üniversite hayatı, yarım yaşanmış bir üniversite hayatıdır! Sevgili arkadaşlar, Bu yazıyı yazmam için gelen nazik öneriyi kabul ettiğimde ilk olarak sizlere nelerden söz etmem ve nasıl hitap etmem gerektiğini tam olarak kestirememenin endişesini yaşadım. Öyle ya, üniversitemizin bu öğrenci odaklı yeni ve farklı dijital yayınına akademik bir yazı veremezdim; zira hiçbir öğrenci zorunlu olmadıkça dipnotlu, teknik hukuki terimler içeren sıkıcı bir akademik yazıyı okumak istemezdi. Diğer yandan, üsluba ilişkin olarak da öğrencilere şunu yapın, bunu yapın gibi emir kipiyle yaklaşan ve bol miktarda tavsiye, nasihat ve eleştiri içeren soğuk bir hoca yazısı döşenmeyi de sizlere saygısızlık saydım. Hatta itiraf edeyim, derginin ilk sayısında aynı köşeyi olağanüstü güzel bir yazıyla dolduran sevgili Kaan Hoca nın yazısını da belki bir şeyler kaparım diye bir daha dikkatle okudum. Ama yok, bana ait bir şeyler yapmalıydım, yoksa önce kendime sonra yine size saygısızlık olacaktı. Derken aniden zihnimde bir parıltı belirdi ve kısa bir süre önce okuduğum Meri İstiroti nin Otuz Yaşa Mektuplar isimli kitabını hatırladım. Bu kitapta şu an bir hayli ileri yaşlara gelmiş olan ülkemizin birbirinden ünlü ve başarılı 45 siması, kendi otuzlu yaşlarına mektuplar yazıyorlar ve hem hayatlarının muhasebesini çıkartırken hem de kendi gençlikleri üzerinden bugünün gençlerine de deneyimlerini aktarıyorlardı. Otuzlu yaşlarını sürmekte olan birisi olarak o kitaptaki çok değerli deneyimlerden, kazanılmış başarılardan ve elbette yapılmış olan hatalardan kendi payıma gelecekteki hayata yönelik çok şey öğrendim ve öğrendiklerimi zihnime kazımaya çalıştım. Şimdi de bu kitapta izlenen yöntemden ilham alarak, naçizane kendi üniversite öğrenciliğime dönerek, öğrenciliğimden bugüne kadar geçen zaman diliminde yaşadıklarımdan öğrendiğim bazı deneyimlerimin, hatalarımın, yapabildiklerimin ve yapamadıklarımın bir kısmını bu yazının konseptinin izin verdiği ölçüde çok özetle paylaşmaya çalışacağım. Ve eğer bu mütevazi paylaşım bu yazıyı okuyan tek bir öğrenciye dahi dokunmayı başarabilirse inanın amacıma ulaşmış olacağım: Evet Sevgili Hasan, Bir gün kendi geleceğinden geçmişe doğru kendine bu şekilde sesleneceğin hiç aklına gelmezdi sanıyorum Hukuk Fakültesi nin kapısından ilk girip ilk hukuk dersini ÖĞRENCİYE MESAJ VAR Yrd. Doç. Dr. Hasan SINAR Hukuk Fakültesi aldığın günü hatırlıyorsun değil mi? Daha ilk andan itibaren Fakülte de işinin hiç kolay olmayacağını anlamıştın. Her biri fevkalade ilginç ama bir o kadar da ağır dersler, hepsi birbirinden kariyerli/nitelikli hocalar tarafından büyük bir ciddiyet içerisinde yürütülüyordu. Tüm dersleri düzenli takip etmek ve günü gününe tekrar etmek gerekiyordu, çünkü geride kalırsan kimse senin için yavaşlamayacak veya geri dönmeyecekti ve öyle bir durumda ise yine senin çok ekstra çaba sarf etmen gerekecekti. Bu açık gerçeğin bilincine erken varmak sana Fakültede başarılı bir öğrenci olmanın kapılarını araladı. Hukukun diğer branşlara göre çok daha ağır olduğunu ancak tüm o kalın kitaplardan altını tekrar tekrar çizerek öğrendiğin bilgilerin, seni toplum içerisinde girdiğin her ortamda özel ve ayrıcalıklı kıldığını da ilk o zamanlar fark ettin. İnan bana yıllar içerisinde bu hissiyatını daha da pekiştirecek birçok farklı olay yaşayacaksın. Aynı şekilde Hukuk Fakültesinin bugünkü öğrencilerinin de basamakları çıktıkça kendilerini, benzer biçimde özel ve ayrıcalıklı hissettiklerini gözlerinden okuyabilmek çok güzel bir duygu. Sanıyorum bu hissiyatın her şeyden ziyade insanın yaptığı işi sevmesiyle çok yakın ilgisi var. Sen hep hukukçu olmayı istedin ve Allah da bu dileğinin yerine gelmesinde ve sana hep sevdiğin işle uğraşmanda yardımcı oldu. Bugün de tüm öğrencilerimize, mutlu bir yaşam sürebilmeleri için, mesleki uğraşlarını daima severek ve hatta büyük bir aşkla, tutkuyla ifa etmelerinin değerini ve önemini aşılamaya gayret ediyoruz. Umarım hepsi gerçekten sevdikleri, istedikleri alanda ömür boyu mutlu bir şekilde faaliyet gösterebilme şansına sahip olabilirler. Senin Fakülte deyken en çok takdir ettiğim yönlerinden biri yabancı dilini geliştirme ve yeni bir yabancı dil öğrenme konusundaki gayretindi. Üstelik o dönemde yabancı dile ulaşmak bugünkü kadar kolay da değildi. Bunun için üniversite dışındaki kurslara, hocalara ekstra para, zaman ve emek harcamak gerekiyordu. Şimdiki öğrencilerimizin bir vakıf üniversitesinde olmanın da avantajıyla zorunlu hazırlık sınıfları var, lisans eğitimlerinin bir parçası olarak yabancı dil dersleri var, ikinci hatta üçüncü yabancı dili öğrenebilme imkânları var. Ancak bu imkânları ne derece değerlendirebiliyorlar işte orası biraz tartışılır! Oysa yabancı dili ve özellikle İngilizceyi meslek hayatında aktif olarak kullanabilmenin kendilerini ne kadar ileriye taşıyabileceğinin keşke biraz daha fazla farkında olabilseler! ÖĞRENCİYE MESAJ VAR Bununla bağlantılı diğer bir husus ise, yurtdışında öğrenim görme konusu; sen öğrencilik döneminde bunu çok arzu etmiş, bu amaçla uluslararası öğrenci derneklerine üye olmuş, yönetim kurullarında dahi çalışmıştın. Buna karşın, yurtdışında öğrenim görebilme imkânın ancak doktora aşamasına geldiğinde mümkün olabilmişti. O günün şartlarında, bu iş hele hukukçular için çok zordu gerçekten! Bugün ise, böyle bir hayali olan bir öğrenci için bunu gerçekleştirebilmek çok daha kolay. Erasmus sistemi var örneğin, yabancı dilini ve derslerdeki başarısını belirli bir seviyeye çıkartan neredeyse her öğrenci, ailesine hemen hiç malî bir külfet getirmeden öğreniminin bir veya iki yarıyılını Avrupa daki bir üniversitede geçirebiliyor. Bir de Fakülte den mezun olduktan sonrası için sayıları giderek artan yurtdışı yüksek lisans burs imkânları var ki, bence tüm öğrenciler bunları sonuna kadar zorlamalı. Çünkü yurtdışında böyle bir lisansüstü çalışma yapmak sadece ileride kendilerine avantaj sağlayacak önemli bir etiket kazandırmakla kalmıyor; ancak orada dünyanın çeşitli ülkelerinden, farklı kültürlerden gelen öğrencilerle geçirilen bu zaman dilimi insanı fevkalade zenginleştiriyor. İyi haber, senin başına ileride bizzat gelecek, oradan biliyorum. Dilerim tüm öğrencilerimiz de, bugün çok daha kolay hale gelen yurtdışında öğrenim görme imkânı için biraz olsun çaba sarf eder ve bunu elde edebilirler. Yalnız senin öğrenciliğinin de eleştirilecek yanları yok değildi. Öncelikle iyi bir yönünden bahsedeyim, Fakülte de çok iyi arkadaşlar edindin, doğru insanlardan bir arkadaş çevresi oluşturdun ve o arkadaş grubu seni hep yukarıya taşıdı. Onun için bugünün öğrencilerinin de kendi iyilikleri için, üniversitedeki arkadaş grubu ve arkadaş seçimi konusunda çok ihtimam göstermeleri gerektiğini düşünüyorum. Senin seçimlerin gerçekten iyiydi ama sanırım şu rekabet olayını biraz fazlaca abarttınız! Sürekli ders çalışırdınız ve gözünüz hep diğerlerinin aldığı notlarda olurdu. Oysa bu yanlıştı; çünkü hayatının o döneminde insanın daha sosyal bir yaşantısı olmalıydı. Sen bunu sonrasında özellikle asistanlık yıllarında fark edip, telafi etmeye çalıştın ama sanırım biraz geç kaldın. Şimdi açıklıkla söylüyorum ki, Üniversite yıllarında ders çalışmak kadar, sosyalleşmek, dışarı çıkmak, yeni insanlarla tanışmak, yeni yerler, hayatlar, kültürler keşfetmek de gerekli. Yeter ki, arada makul bir denge kurulabilsin. Biliyorum sen özelini paylaşmayı sevmezsin. Ama biliyorsun ki, aşık olmadan, aşk acısı çekmeden geçirilen bir üniversite hayatı, yarım yaşanmış bir üniversite hayatıdır! Ve ileride insanın başına ne gelirse, işte bu zamanında yaşaması gerekirken yaşayamadıklarından yani yaşanmamışlıklarından gelir! Yıllar sonra sen bu savını, cinsel suçlara ilişkin Yargıtay kararlarının tartışıldığı resmi bir toplantıda Gençliğinde sevgilisi olmamış, aşk acısı çekmemiş bir adamı hâkim veya savcı yapmamak gerek, çünkü böyle bir adamın gençlik yıllarında çok istediği halde ama asla elde edemediği kadın imgesine karşı içindeki kin hiç bitmiyor ve işte böyle kadın düşmanı kararlara o kinle imza atıyor dediğin için salondaki hâkim/savcılardan çok şiddetli eleştiriler alacaksın. Ama olsun haklı olduğunu hepimiz biliyoruz. Onun için, bugünün üniversite öğrencilerine de ileride o hâkim ve savcılar gibi, kendi yaşanmamışlıklarından çektikleri yüzünden başkalarının hayatına zarar verecek hatalar yapmak yerine; üniversite yaşamında hayallerinin peşinden giderek aşık olmalarını ve mutlaka aşk acısı çekmelerini şiddetle tavsiye ediyorum! KEMERBURGAZ DA YAŞAM Bir insan 20 yaşında dünyayı değiştirmek istemiyorsa onda bir sorun vardır Bununla bağlantılı çok sevdiğim bir söz var, şöyle: Bir insan 20 yaşında dünyayı değiştirmek istemiyorsa onda bir sorun vardır! Sen Allah var, öğrencilik yıllarından beri içinde yaşadığı dünyayla, toplumla bir meselesi olan; daha eşit ve özgür bir hayatın var olabileceğine inanan bir insan oldun. Ha, bunun için yeterince çaba harcadın mı? Hayır, yeterince değil! Ama hayata karşı bir duruşun, bir tavrın hep oldu. Bugün beni en çok hayal kırıklığına uğratan şeylerden bir tanesi üniversite öğrencilerinin içinde yaşadıkları dünyada, toplumda olup biten yanlışlıklara karşı duyarsızlıkları! Elbette salt onların suçu değil bu, özellikle 12 Eylül sonrasındaki depolitizasyon süreci bir fast food gençlik kültürünü bilinçli bir şekilde yarattı ne yazık ki! Ama bu negatif kültürün görünmeyen zincirleri, bizzat bağladığı üniversite gençliği tarafından birer birer kırılıyor sanki! Şahsi düşüncem, son dönemde çok umut verici bir kıpırdanma yaşanıyor ve kurulu düzenin eşitsizlik ve adaletsizlik üreten çarklarını sorgulayan, gördüğü haksızlıklara karşı isyan eden ve en önemlisi kendini ifade etmek için şiddet yerine kendi ürettiği yaratıcı bir mizahı, anlatım dili kullanan pırıl pırıl bir üniversite gençliği giderek yükseliyor. Ve ben sana keşke bugün öğrenci olsaydın ve her türlü haksızlığa ve adaletsizliğe karşı sakin, barışçıl ama kararlı bir biçimde direnen bu olağanüstü heyecan verici gençlerin arasında yer alabilseydin demekten kendimi alamıyorum! 7 8

6 KEMERBURGAZ DA YAŞAM RÖPORTAJ sunucu, jeolog, aşçı Heyecanlı, canlı, kıpır kıpır. Siz onu sunucu olarak tanıyorsunuz yakında yemek yaparken görürseniz hiç şaşırmayın. Çünkü en büyük hayalini gerçekleştirip mutfak atölyesi açmaya hazırlanıyor. Jeoloji Mühendisliği eğitimi almış olmasına rağmen mesleğini hiç yapmadı. Okul yıllarında şans ve hevesle başlayan Radyo/TV sunuculuğu mesleğini ise 16 yıldır yapıyor. Kantin bu ay Kanal D nin eğlenceli ve farklı bilgi yarışması Şans Kapıda nın başarılı sunucusu Yiğit Alıcı ile buluştu. Aldığınız eğitim ile kariyer yaşamınız farklı ilerlemiş. Mühendislikten sunuculuğa nasıl bir kariyer yolculuğunuz oldu? Daha çok ailemin arzusuydu mühendis olmam. Gereğini yaptım, bölümü kazandım, ancak aklımda hep başka bir şeyler yapmak vardı, üniversiteye başladığım sene (1996) bir özel radyo kanalında çalışmaya başladım. Yıllar içerisinde hem okul hem iş derken birinden mezun olurken aslen diğerini meslek edinmiş oldum. Kabaca böyle başladı serüven. Sizi bugüne kadar temposu yüksek ve eğlenceli yapımlarda izledik. Bunlardan biri de Huysuz Virjin ile birlikte sunuculuğunu yaptığınız Benimle Dans Eder Misin? yarışmasıydı. Seyfi Dursunoğlu ile çalışmak size neler kattı? Bu soruya, her sorulduğunda, tüm içtenliğimle cevap veriyor ve diyorum ki; Seyfi Dursunoğlu eşi benzeri olmayan bir değer. Her hareketi, düşünce yapısı, samimiyeti, iş disiplini, nezaketi, kıvrak zekasıyla etrafındaki herkese muazzam örnek oluyor. Ben Seyfi Bey i sadece izlerken bile çok şey öğrendim. Elbette muazzam anılarım oldu ve onunla aynı sahneyi paylaşabilmiş olmak gurur veriyor. O zamanlarda Huysuz Virjin in espirilerine konu olan ve son projeniz olan Şans Kapıda da soru olarak çıkan boyunuzu öğrenebilir miyiz? Olduğumdan daha uzun gözüküyorum anlaşılan, 1,90m.Hepi topu. Boyunuzun uzunluğu ile ilgili olarak yaşadığınız bir anınız var mı? Galiba bir şeyler yaşıyorum ama ardından mutlaka kafamı alçak bir yere vurduğum için, sadece silik anılar var zihnimde. Sizleri rol model alıp sunucu ya da sanat dünyasında yer almak isteyen gençlere tavsiyeleriniz nelerdir? Bir daha düşünün, gerçekten istediğiniz bu olmayabilir. Madem kararlısınız, bu büyük mecranın ilgilendiğiniz bir bölümü hakkında kendinizi eğitmeye başlayın. Yeni projeleriniz nelerdir? 17 yıllık sunuculuk kariyerimin yanı sıra profesyonel olarak mutfak sanatlarıyla ilgileniyorum, gastronomi üzerine iki eğitim kurumundan mezun oldum. En kısa zamanda kendime bir mutfak atölyesi açmak istiyorum, bu keyfi benimle paylaşmak isteyenlerle tecrübemi paylaşabilirim. Uzun soluklu yapımlarda olmanın sırları nelerdir? Sanırım buna iş disiplini diyebilirim. İşinize bayılmak zorunda değilsiniz, ama saygı duymanız mesleki itibarınızın temelini oluşturur. Kanal D de yayınlanan Şans Kapıda eğlenceli ve farklı bir yarışma programı. Yarışmacıları sokakta yürüyen insanların arasından seçiyorsunuz. Bu seçimleri yaparken nasıl karar veriyorsunuz? Benim için işin eğlenceli kısımlarından biri bu. Akışında gidiyor, kimi cevap vermek istemiyor, kimi mutlaka kazanmak istiyor, kimi yolunu değiştirirken, kimi bana sesleniyor. Yarışmayı teklif ettiğiniz insanların ilk tepkisi ne oluyor? Birçok farklı semtte bir çok farklı kişiyle karşılaşma, tanışma fırsatım oldu. Sadece şaşkınlık değil, merak ve heves de oluyor yüzlerde. Yarışmada sorulara kısa sürede cevaplar veriliyor ve takas yöntemiyle evdeki eşyalarını değiştiriyordunuz. Oldukça stresli bu süreçte ilginç bir anınız var mı? Olmaz olur mu Yarışmacılara, cevaplarını değiştiremeyecekleri noktaya geldiklerinde, vermiş oldukları cevabın yanlış olabilme ihtimalini destekleyen bir takım bilgiler veriyorum. Doğru olduğunu düşündükleri bilginin tamamen yanlış olabilme ihtimalinin yarattığı hissiyatı, yarışmacıların müthiş bir heyecan yaşamasını sağlıyor. Kazanç ya da kayıptan ziyade, kendileriyle mücadele ediyorlar, doğru cevabı verebilmiş olmak istiyorlar. Bunun yarattığı adrenalin ile ortaya çıkan sevinç çığlıkları, oldukça ilginç. KEMERBURGAZ DA ÖĞRENCİ OLMAK Emre DURMUŞ Elektrik Elektronik Bölümü Öğrencisi İstanbul'da yaşamak, bu şehirde öğrenci olmak adına öylesine samimi hayallerim vardı ki, istiklal caddesinde yürümek, tramvay ile tarihi yarım adayı gezmek, bir Kadıköy vapurunda Boğaz'ın eşsiz manzarasıyla gün batımını izlemek Bir sonbaharda adalarda çay içmek belki de sevdiğim bir yazar ile yüz yüze tanışabilme ihtimali... diye devam edip giden ve her düşündüğümde beni heyecanlandıran İstanbul hayalleriydi bunlar. Üniversite sınav döneminin öylesine stresli ve depresif günlerine karşı tüm bu hayaller benim motive olmam için yetiyordu. Lise yıllarında maceralarla deli dolu bir hayatım varken birden birileri üniversite sınavlarından, dershanelerden bahsetmeye başladılar. O zaman anladım artık liseli olmanın benim yapmak istediklerimi gerçekleştiremeyeceğini. Bir yaşam tarzım vardı zaten bunu lisede kazanmıştım. ''Ben bir gezgindim'' otostop ile Türkiye'nin pek çok yerini gezmiş ve bir sürü farklı insanla tanışma fırsatım olmuştu ve bu deneyimlerle çok şey öğreniyordum ama eksik olan bir şey vardı bir şehir ve kimlik edinmeliydim. Hiç unutmuyorum 2011 Haziran ayında dostum Sari ile beraber otostop ile ilk defa İstanbul'a geldiğim zamanı ve söylediklerimi 'Ben bu şehirde öğrenci olmalıyım' ve böylece yaşamam gereken şehir olan İstanbul'u bulmuştum. O inanılmaz sıkıntılı üniversite sınavı hazırlık döneminden sonra tamamen İstanbul üniversitelerinden oluşan bir tercih listesi hazırlamam gerekiyordu. Tabi ki mühendislik okumak tüm okul hayatım boyunca sorduklarında söylediğim ve olmak istediğim bir olguydu. Mühendislik teknik üniversitede okunur, bunu neredeyse herkesten duyar olmuştum. Öyleyse İstanbul için zaten iki tercihim olacaktı İTÜ ya da YTÜ. Fakat her zaman bir araştırma içerisindeydim çünkü bu bilginin yeterli olduğuna inanmıyordum. Sonra şunun farkına vardım eğer iyi eğitmenlerin varsa iyi öğrenci olursun. O dönemde Rektörümüz Yıldırım Üçtuğ'u TRT Okul programında dinledim. Kendisi ODTÜ Elektrik Elektronik mezunu, çok güzel başarılara imza atmış ve yeni açılan bir üniversitenin rektörü konumunda. Herhangi bir konuda yeri göğü inleten Ekşi Sözlük bile Yıldırım hocayı çok güzel anlatmıştı. Bu bana avantajlarla dolu bir fırsat gibi geldi ve İngilizce eğitim veren İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi ni tercih listemde yazmamdaki en büyük etken oldu. Bir zaman sonra sonuçlar açıklandı, ben de artık İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi Elektrik Elektronik Mühendisliği öğrencisi oldum. Mutluydum, çünkü gerçekten isteklerimin doğrusunda akıllı bir tercih yapmıştım, üniversite hakkında pek bir fikrim olmamasına rağmen Yıldırım hocaya güveniyordum. Ayrıca okul İngilizce eğitim veriyordu ve ben bir kelime dahi bilmiyordum. Hazırlık okuyacaktım ve İngilizce öğrenecek ardından mühendislik derslerini İngilizce alacak- KEMERBURGAZ DA YAŞAM Hayallerinize dikkat edin gerçek olabilir! tım. Önümde epey bir yol vardı, hiçbir şey bilmemekten başlayıp proficiency sınavını geçmem gerekiyordu. Gerçekten çok zor gözüküyordu. Ama şunu biliyordum İngilizce öğrenmek bana sadece okul için lazım değildi eğer bir gezginsen uluslararası dil olan İngilizcem iyi olmalıydı. Kemerburgaz Üniversitesi'nin hazırlık fakültesi benim adıma bir başarıya imza attı ve gerçekten çok iyi eğitim verdiler. Hazırlıktaki tüm hocalarımı saygıyla selamlıyorum. Üniversiteden aldığım bilgileri İstanbul'da olmanın avantajlarıyla birleştirince proficiency sınavı atlayacak kadar İngilizce öğrenmiştim ve artık kendi departmanımın öğrencisi olmuştum. Öğrenci Üniversite kimliğimizle öğrencisi olmak bir kavramını çok kapıyı artık hissedeb açabiliyoruz. Okulun açılmasıyla beraber artık istediklerimi, düşüncelerimi gerçekleştirmeye başladım. Bunlardan bir tanesi üniversitemizde kurduğumuz Girişimcilik Kulübü oldu. Kulüple yaptığımız çalışmalarla birbirinden farklı fırsatlar elde ettik. Kemerburgaz Üniversitesi adıyla birçok yerde kendimizi tanıtıyor üniversite öğrenci kimliğimizle bir çok kapıyı açabiliyoruz. Ayrıca okulun bana sağladığı avantajlarından biri de okulda çalışıp kurumsal bir alanda iş tecrübesi alabilmemdi. Sağlık Spor ve Kültür Direktörlüğü nde çalışmam hem iş tecrübesi kazanmamı sağlıyor hem de tüm etkinlikleri yakından takip edebiliyordum. Bu benim için güzel bir avantajdı. Böylece tiyatro, sinema ve edebiyat dünyasını da yakından takip edebiliyordum. Hangi üniversitede okuyorsun? sorusuna cevap verirken tanınmadığını bile bile gururla söyleyebileceğim bir üniversitenin öğrencisiyim. Kendi adıma söyleyebilirim ki Kemerburgaz Üniversitesi öğrencisi olmak demek; Bora Büyüktürk hocamın deneyimlerinden yararlanmak, SKS ve kurumsal iletişim gibi birimlerden iş tebrübesi edinmek, kantinde Ferhat Abi ile samimi sohbet etmek, Kaan Öktem hocanın güleryüzlü selamını almak, 141M beklerken edinilen arkadaşlıklar demek ya da Nilüfer Alptekin gibi kaliteli bir hocadan tiyatro eğitimi almak demek. İstanbul'da öğrenci olmanın avantajı benim spor hayatımda da gelişmemi sağladı, 2011 yılından beri yaptığım slackline sporunu geliştirmem ve bunu yapan insanlarla tanışmam bana bambaşka pencereler açtı. Başkanlığını yaptığım Doğa Sporları Kulübü de bunlardan bir tanesi. Arkadaşlarımızla beraber slackline, trekking, kaya tırmanışı, yamaç paraşütü gibi birbirinden farklı sporlarda eğitimler vermeye ve almaya başladık. Sanırım daha büyük festivallerle imza atacağız. İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi nin bana vermiş olduğu kimlikle İstanbul'da daha birçok şey yapacağımı düşünüyorum ve hayallerimin peşinden gitmeye devam ediyorum. 9 10