Eğitim için sınıfın dışında, yeni bir yol Eğitim Kurumları, Öğrenme Merkezlerine dönüşmeli

Transkript

1 Gelecekte Eğitim-Öğrenim-Okullar Kaynak: The Futurist Dergisi editörü Patrick Tucker ın Janna Anderson ile yaptığı; Eğitimin Geleceği konulu ropörtajdan alıntıdır. Fütüristler Derneği Tarafından üyeleri için derlenmiştir. İzin almadan kaynak gösterilse dahi kullanılamaz / info@futurizm.org EĞİTİMİ YENİ YÜZYIL İÇİN YENİDEN HAZIRLAMAK Eğitim için sınıfın dışında, yeni bir yol Eğitim Kurumları, Öğrenme Merkezlerine dönüşmeli THE FUTURIST: Sanayi çağının ihtiyaç ve koşullarına göre yapılanmış eğitim sistemlerini, bilgisayarlaşma, internet, kısacası teknoloji değiştirip, dönüştürüyor. Materyal kullanımı ve niteliğindeki gelişmeler, öğrenmeyi bilgisayar ve video oyunları aracılığıyla gerçekleşen bir sürece dönüştürüyor ya da 2040 a kadar, bilgisayar implantasyonuyla öğrenmek normal olabilecek diyorsunuz. İlk sorum şu: Sınıfın, geleceğin eğitim modellerindeki rolü nedir? Janna Anderson: Yüz yüze bir ortamın öğrenmenin önemli bir öğesi olduğuna inanıyorum. Ancak, Hiper-Bağlılık çağı, çoğu profesyonelin kariyerini ve kişisel yaşamını karışık bir faaliyet mozaiği içinde kurmasını gerektiriyor. İş ve boş zaman, haftanın her günü, uyanık olduğunuz saatler boyunca birbirinin içine geçiyor. Benzer şekilde, okul zamanı ve tatil zamanı formatından uzaklaşmamız gerekiyor. Tarım ve sanayi toplumu ekonomilerini rahatlatmak için icat edilen bu format günümüzde ve gelecekte gerekli olmaktan çıkıyor. Artık, öğretim üyeleri, öğretmenler ve okul müdürleri, sadece sınıfta ders dinleyerek ya da ev ödevi yaparak öğrenmenin dışında bir öğrenme biçiminden söz etmeliler. İş dünyası da sadece ofiste, iş ortamında iş geliştirme, satış, yaratım, üretim yapma gereğine takılı kalmaktan vaz geçmeli. Eğitim ve iş dünyası yeni dünya koşullarına ve ihtiyaçlarına göre modellemeler geliştirmeliler. Internet eğitimde önemli rol oynayan ve giderek daha fazla oynaması kaçınılmaz olan kilit

2 unsur. Bu artık kabul edilmeli, geliştirmeler interneti de merkeze alarak yapılmalı. Öğrenciler, en ücra noktalarda bile, sınıflardan ziyade, evinde veya herhangi bir yerde, çevrimiçi olabiliyor, herkesle aynı dersleri değil, farklı projeleri takip edebiliyorlar. Bireyler, okullu olmasalar bile, istedikleri konular üzerinde çalışabiliyorlar. Bu durumda, artık eğitim kurumları değil, öğrenme merkezleri oluşmak zorunda. Yenidünyanın öğrenme merkezleri, hem sanal, hem fiziksel olarak kurgulanmalı. Öğrenciler gelecekte öğrenme amacıyla mobil ve kablosuz teknolojiyi kalem, kağat, hesap makinesi yerine kullanıyor olacaklar. Herşey bu gerçeğe göre kurgulanmalı. Daha da önemlisi, çocuklara kendi kendini yönlendiren öğrenme becerisi kazandırmak için yardımcı olmalıyız ki bu büyükler için bile sorun! Çocukların, kendi şartlarıyla nasıl öğreneceklerini ve kişisel zaman yönetimini nasıl oluşturacaklarını öğrenmeleri gerekiyor. Sınıfte geçirilen zamanı çevrim içi öğrenmeyle nasıl bütünleştireceğine yardımcı olacak çözümler bulmalıyız. Cep telefonundan mesajlaşma ve sosyal ağlar gibi popüler platformları kullanmaktan korkmamalıyız. Bu araçlar daha sarmal hale geldiğinden, öğrenciler kendi başlarına öğrenme konusunda, kendilerini sınıfta, bir masanın arkasına sıkışmış hissetmekten daha güçlü ve motive olmuş hissedecekler. THE FUTURIST: Siz ve başka birçok kişi, nöroloji biliminin öğretme biçimimizi kökten değiştirme potansiyeline sahip olduğunu söylüyor. Beynin bilgi birikimini nasıl topladığına ilişkin daha gerçek ve eksiksiz bilgiye sahip olduğumuzda, eğitimi bilgi teknolojileri dışında hangi teknoloji değiştirebilir? Anderson: Hangi yeni teknolojinin insanların imgelemini ele geçirebileceğini tahmin etmek zor. Biyobilişimin Biyoloji ve Bilgi Teknolojisi gelecek birkaç on yıllık süre zarfında en etkili alan olabileceğini düşünüyorum. Kimyamızı bile bilinebilir hale getiren bütün bilgilerin sayılara dönüştürüldüğünü görmeye devam edersek, eğitim dalları uçsuz bucaksız ve ölçülemez olabilir. Uzak gelecek, çok sayıda farklı etkenin kesişme noktasıdır. THE FUTURIST: Bu yeniçağa kadar, birçok eğitmen, farklı sosyoekonomik sınıflardan insanlar arasında dijital bir bölünme görüyordu. Eğitimde fırsat eşitsizliği çok sözü edilen bir konu idi. Yaygınlaşmanın, kolaylaşmanın, teknolojinin gelecekte daha ucuz ve kullanılabilir hale gelmesinin bunun çözülmesine yardımcı olabileceğinden bahsediyorsunuz.

3 Peki, ya bazıları yeni teknolojiyi diğerlerinden daha hızlı benimserse? Bu durumda da erken benimseyenler ve geç benimseyenler olacak. Yeni iphone dan söz ettiğinizde geç benimseyen olmak ufak bir sorun, ancak eğitim gittikçe daha fazla sayısallaştığında, geç benimsemenin eğitim kalitesi anlamında önemli sonuçları olabilir. Benimseme hızından kaynaklanabilecek herhangi bir bölünme tehdidi görüyor musunuz? Anderson: Kapasite farklılıkları olduğuna hiç şüphe yok. Dijital bölünmeden bahsettiğimizde, sadece ekipmana erişimden değil aynı zamanda zihinsel kapasiteden, onu kullanmak için eğitim ve ona duyulan ihtiyacın yanında önemini de anlama becerisinden bahsediyoruz. Kültürel farklılıkların da büyük bir etki olduğuna şüphe yok. Daha az gelişmiş bölgelerde, özellikle de küresel anlamda güneyde, yeni bir teknolojinin benimsenmesi açısından bir kapasite boşluğu ortaya çıkıyor, çünkü bazı toplumların yeni bir şeyi kısa sürede benimseme becerisi daha az. Bu kuşkusuz fark yaratacaktır. THE FUTURIST: Bu kültürel bölünmenin üstesinden nasıl gelinebilir? Anderson: Kadınları eğitme çabası işte bu yüzden önemli. Kadınların iyi eğitimli ve çocukların yetiştirilmesi konusunda ailenin reisi olmaya meyilli oldukları kültürlerde, o çocukların daha açık bir kültürel bakış açısına sahip olma ve yeni teknolojileri kabul etmeye daha istekli olma olasılıkları daha yüksektir ve bu bence böyle sorunları çözebilecek kilit faktördür. Genç nesillere rehberlik etmek adına, kadınların, annelerin teknolojiyi anlamaları, algılamaları, kullanım düzeylerinin artması hayati önem taşıyor. THE FUTURIST: O halde, gerçek fiziksel öğretmenler için de aktif bir rol görüyorsunuz hâlâ? Öğretmenler, danışmanlar, rehberler; birçok biçimde, özellikle de daha az gelişmiş ülkelerde, insanların kendi yaşamlarını iyileştirmek için bu teknolojileri kabul etmelerine yardım edeceklerse, her zamankinden daha önemli olacaklar, öyle mi? Anderson: Hangi seviyede olurlarsa olsunlar, insanların bilgi teknolojisini nasıl kullanılacaklarını anlamalarında yardımcı olabilen teknoloji misyonerlerine her zamankinden daha fazla ihtiyaç duydukları bir çağa girdik. Artık, geleneksel öğretme, öğretmen düşüncesinin, geleneksel kütüphane gibi, gelecek için katma değeri olmayacağı açık modellerin hızla evrim geçirmesi gerekiyor. Tıpkı bir zamanlar taş tabletleri kaldırdığımız gibi, yirmi yıldır kimsenin kapağını açmadığı eski kitapları yakınlarda bir depoya kaldırmanın zamanı geldi. Şimdi, insanların toplanabilecekleri yerlere öğrenen kişilerin daha derin anlamlar peşinde koşabildikleri ya da derin bilgi birikimi kaynaklarına erişimi olan uzmanlara danışabildikleri,

4 entelektüel açılım atmosferini teşvik eden yerlere, ortak akıl paylaşım ortamlarına ihtiyacımız var. İnsanların ağ ortamındaki bilgi birikimine -çevrimiçi veya şahsen- veritabanlarına, süzülmüş bilgiye erişim ihtiyacı dolayısı ile bu ihtiyacı karşılayan insanlara gereksinim de artıyor. THE FUTURIST: İnternet özünde iş modellerini yıkan bir şey; gazete endüstrisinin kısmen yok olması, buna bir örnek. Dijital eğitimin, insanların üzerinde çok fazla konuşmadığı, konuşmaktan kaçındığı yönlerinden biri; öğretmen kariyeri açısından ne kadar yıkıcı olabileceği Bir tarafta, şimdiye kadar olduğundan daha geniş bir dinleyici kitlesine ulaşabilecek, deneyimli, harika öğretmenler, diğer tarafta; genç eğitmenler. Daha yolun başında olanlar Onlar bu oyunun dışında kalabilirler endişesi var. Aslında benzer bir durumdan; teknolojik adaptasyon geçiremeyen deneyimli hocalar için de söz edilebilir Bir gün eğitim dünyası; gazetelerin günümüzde karşılaştıkları yaratıcı yıkım güçlerinin benzeriyle karşılaştıklarını fark ettiklerinde ne olacak? Anderson: Bugün genç öğretmenler için gerçekten bir avantaj var, çünkü genellikle yeni dijital araçların nasıl uygulanacağını eski nesilden daha iyi anlıyorlar. En sonunda, sibernetik implantasyon ile şimdiye kadar üretilmiş bilgi birikiminin tümünü birbirine ekleyebilirsek ya da bilgi birikimi kaynaklarını sunmak için insana benzeyen gelişmiş robotları, 3 boyutlu hologramları programlayabilirsek, yaşlılar ın verilen içerik üzerinde daha fazla etkisi, katkısı olacaktır. Çünkü o bilginin yeni ortamlara aktarılması gerekecektir. İlerleyen teknolojinin güçleri vedeğişime uyan köklü kurumlar ın ya da uymayıp, yok olanların hikâyesi, nostaljiktir. Statüko her zaman mevcudu koruma eğilimindedir, çünkü değişim olması gereken alandaki insanların işsiz kalmamak, yerlerini, koşullarını korumak gibi kişisel-insani öncelikleri evrensel bir gerçektir. Bu, medya için de diğer sektörler için de aynıdır, değişmez. Örneğin, birçok medya patronu; 1990 larda yeni bir dünyaya hazırlanmak zorunda olduklarını anlamıştı! Ancak büyük kâr makinelerini, mümkün olduğunca uzun süre kullanabilmek için, koşullar kaçamayacakları şekilde değişmeye zorlayana kadar statükoyu korudular. Durgunlaşan kurumların liderlerini yeni paradigmaları benimsemeye zorlayan güç; ekonomidir. Bütün bunların gelecek birkaç yıl içinde nasıl geliştiğini görmek ilginç olacak.

5 Bu yüzden; işsiz kalmamaları için, insanların seçtikleri meslekte yaşanacak yıkıcı teknolojik etkilere hazırlanmalarına yardım olmak amacıyla, gelecek rehberi gibi, yeni bir istihdam kategorisine ihtiyaç hızla artıyor.