zamanı geldi! Sert Sessiz Dergi içinizdeki şeytanı dışarı bırakmanızın Aylık Edebiyat ve Kültür Dergisi Mart 2009

Transkript

1 ert essiz ergi ylık debiyat ve Kültür ergisi art Filiz Kansu, Beren elwasul, ray evrim uman, hmet eriç Çavuşoğlu, slı Koruyucu, inem al, Kaan nal, Yağmur opuz, Ömer Faruk ök, Cem Berk ydın, Bahar üftüler, alat Şeyhanoğulları, Onur Boran uman, Bahadır Yavaş, Funda acal, Çiğdem ldatmaz, Hakkı Yokuş, Bülent Çallı, Bahar Boredlover, Işık ater, urat emirkol, mirhan emirel, Nazlı Karabıyıkoğlu, eynep şk-i Bahar, li ktemur içimizdeki şeytanı dışarı bırakmamızın zamanı geldi içimizdeki şeytanı dışarı bırakmanın zamanı geldi içimizdeki şeytanı dışarı bırakmamızın zamanı geldi içimizdeki şeytana cicilerini giydirip eline şeker tutuşturup gözlerini siyaha boyayıp sesini geri verip ayaklarındaki zincirleri çıkarıp öğrenmekten korktuğu devrim şarkılarını aklına sokup kulağına kırmızıyı, turuncuyu, siyahı fısıldayıp dışarı bırakmanın zamanı geldi içinizdeki şeytanı dışarı bırakmanızın zamanı geldi içinizdeki şeytanı dışarı bırakmanızın zamanı geldi!

2 ditör elam Olsun ana ert essiz ergi Okuyucusu, Bir şehri en fazla ondan uzakta kaldığınızda anlarsınız. Çünkü insanlar yaşadıkları mekâna benzerler, bir müddet sonra orası gibi davranmaya başlarlar. vinizden uzakta yaşamaya başladığınızda aynaya bakmak garip gelir uzun bir süre; oraya ait değilsinizdir, orada değilsinizdir. onra yavaş yavaş alışmaya başlarsınız, yedikleriniz değişir, müziğiniz değişir; gözünüzdeki pırıltı her ne kadar eski bir anıdan kalma olsa da başka yerlere bakıyorsunuzdur artık. Ne yağan yağmur aynı yağmurdur ne doğan güneş. ynı gün ve geceye bakmazsınız. onra bir gün gelir bir özlem duyarsınız derinlerde; bir bardak çaya ya da bir martı sesine belki. şte o gün yanlış bir cümlede olduğunuzu fark edersiniz; özneyle tümce uyuşmamaktadır. ert essiz ergi de bu ay pek çok öykü sunuyoruz sana, içlerinde kendini bulman için, uzakta kaldıklarının sesini duyman için; var gücümüzle anlatıyoruz yani seni sana. art sayımızda birçok yeni yazara yer verirken raştırma osyası ile röportajlara yer veremedik. Fakat hem araştırma ekibimizin hem de röportaj ekibimizin oldukça kapsamlı, dikkat çekici ve özel dosyalar üzerinde çalıştığını söylemeliyim, önümüzdeki aylarda hayli iddialı dosyalarla karşında olacaklar. özü fazla uzatmadan seni ert essiz ergi nin yeni sayısıyla baş başa bırakıyorum. yi okumalar dilerim.. eriç Çavuşoğlu ert essiz ergi de yayınlanan bütün yazıların telif hakları ve tüm sorumluluğu yazarlarına aittir. Yazı yollamak, reklam vermek ve destek olmak için: elefon: lektronik posta: iletisim@sertsessizdergi.com ylık debiyat ve Kültür ergisi art - ayı 15 ditör: hmet eriç Çavuşoğlu-edaktör: Hakkı Yokuş-Kapak Fotoğrafçısı: Bülent Çallı eknik Hazırlık: Kaan nal-bahar Boredlover-ergi asarım: ray evrim uman rka Kapak: Bahar Boredlover öportaj kibi: Kaan nal, Onur Boran uman, Bahar üftüler raştırma kibi: Onur Boran uman, alat Şeyhanoğulları, Ömer Faruk ök

3 çindekiler ayfa 4 eneme eriç Çavuşoğlu ut ayfa 5 Şiir ray evrim uman Üç Karınca ayfa 6 inem al ek Parça ayfa 8 Şiir ray evrim uman Baharda ayfa urat emirkol Ben Bir Çocuk Öldürdüm ayfa 1 Şiir slı Koruyucu ekrar ayfa 11 Şiir inem al Boşalmak, olmuş Olmaktır Önceden ayfa 1 Yağmur opuz ikkat! Kapak Çıkabilir ayfa 13 Şiir inem al erin evsimlerin Birinde teş Verdim uya ayfa 14 inimal mirhan emirel ki Kişilik asa ayfa 15 Şiir ray evrim uman Birikinti ayfa 16 Nazlı Karabıyıkoğlu ramofon ayfa 1 Çiğdem ldatmaz uya Bakmak ayfa 3 eynep şk-i Bahar es ile is evişirken Kısa Bir s ayfa 6 ray evrim uman Berber ükkanı ayfa 8 inimal Bahadır Yavaş Ölüme air ualler ayfa li ktemur önüş ayfa 3 Funda acal Nolur Kitle ayfa 34 nceleme Cem Berk ydın Harmonik Hareket eftones ayfa 37 örsel Çalışma Işık ater 3 ay at the arket Part II

4 eneme. eriç Çavuşoğlu ut Oyunun en başında, oyun tahtası yeni kurulduğunda, ilk kurallar konduğunda tek ve asıl kural vardı insanoğluna. O ağaca yaklaşma üm yarattıklarının üzerinde gördüğü insana koyduğu tek kural buydu anrı nın. üm kötülükler ve yanlışlar bir ağaca atfedilmiş, insanoğluna yasaklanmak suretiyle cazip kılınmıştı. Yasaklanmış olanın büyüleyici gizemi Âdem i de çekti içine, cennetinden kovulmasına sebep oldu. Bu öyküyü birçok farklı teolojik kaynaktan değişik şekillerde de olsa biliyoruz, birçok açıdan değerlendirebilecek, birçok açıdan yorumlanabilecek bir mesel. oplumlar için farklı anlamlar taşıdı yasak ağaç. Farklı dinler, aynı hikâyeye başka anlamlar yükledi. Bülent Çallı kendimizi gerginlik ve endişenin yuvasına sokarız. utluluk, mut-suzluğumuzla beslenir, gelişir. Bizi mut-lu eden olgu, bizi mut-suz ettiği mertebede bahşeder mutluluğunu. Kazanılan bir seçimin mutluluğunun, bir sonraki seçim döneminden önce yerini endişeye bırakması gibi; alınan terfi neticesinde daha fazla çalışmanın ve o pozisyonu korumanın gerginliği gibi. Kısaca söylemek gerekirse, mut-lu olduğumuz için mut-suz oluruz, mutsuz olduğumuz için mut-lu oluruz. Bence Yasak lma sembolü dinlerin yasaklamayı ve kısıtlamayı pek sevdiği ( ya da kısıtladığını ve yasakladığını iddia edilen) cinselliği temsil ediyor ne de anrı otoritesinin insana kabullendirilmesi ve sınavın başlaması için gerekli bir olguyu temsil ediyor. Yasak lma apaçık mut-luluktur. ut, sözcüklerin diyalektiği arasında sentez bulamamış, kendi köhneliği içinde sinsice sırıtan bir düşmandır insan için. eçmişte ve gelecekte, en çok da günümüzde insan yaşamının odaklandığı, simetrisine oturtulduğu bir çizgidir mut. çinde olmak mümkün değildir, ya mut-lu olursunuz ya da mut-suz. Üstelik bu sürece de bazıları yaşamın kendisi deme gafletine düşerler. Hâlbuki yaşam bu değildir, bu yaşamın değillemesidir. ediğim gibi mut sinsi bir sözcüktür, histir; kendini ifşa etmez, göz önüne çıkmaz. Bize ruhumuzun karanlıklarından seslenendir. ağarcığımızda mutluluk, mutsuzluk varken mut yoktur, günahından korkarak saklanır inine; buna rağmen hükmedebilir bizlere. Halbuki mut un yerine huzur a adanan anlar çok daha güzeldir. Ki onları dervişlerin, sanatçıların yaşamlarında görebilirsiniz. Huzur, korkak değildir; açık yüreklilikle verdiği huzuru, huzursuzluğu kendi adıyla gösterir, mağrur bir tavırla seslenir cennetinden. Yaşamın bir süreçten ibaret olduğu, bu sürecin; bekleme zincirinin bir sonucu olduğu söylenebilir. Yaşam sürekli bekleme üstüne kuruludur; hep bekleriz; mezun olmayı, iş bulmayı, evlenmeyi, çocuk sahibi olmayı, torun sahibi olmayı, zengin olmayı ve hatta ölmeyi. Olmasını beklediğiniz bir şeyi beklemek yaşamın farkındalığıdır. mma velâkin, tüm bunların ve benzerlerinin beklenmesi altında bir arzu yatmaktadır. Kırılma noktası da burasıdır. anrı nın insana yasakladığı meyve mut tur. ut un peşinde, döner hayatlar cehenneme; kaygıyla, endişeyle bezenir yaşam mut un peşinde. Ve dem bir anlık coşkusuna kapılır onun, çevirir hayatını cennetinden cehenneme. nsanlar bunları elde etmekle mutlu olacaklarını düşünürler ki olabilirler de. Fakat burada sözcükler eylemlerden her zamankinden de daha önemli hale geliyorlar. Bunlara erişmenin insana mut-luluk getireceğini düşünürsek kendimizi ciddi bir paradoksun içinde buluruz. Çünkü erişmeye çalıştığımız şey bizim olduktan sonra kısa bir müddet sevincini yaşar, sonra onu korumaya hatta bir sonraki seviyeye ilerletmeye çalışarak 4

5 Şiir ray evrim uman Üç Karınca bir karpuz kabuğu üzerinde üç karınca geziyorlar istanbul boğazında yelkenleri çalıntı meşe yaprağı direkleri kullanılmış kibrit çöpü dümen çilek sapından yapılmış kafalarında şapka niyetine; elma çekirdekleri bir karpuz kabuğu üzerinde üç karınca geziyorlar istanbul boğazında hikayeleri unutmuş şiirler yazan eskimiş deri montlu şairin not tuttuğu kağıdın yanmakta olan ucunda bir karpuz kabuğu üç de karınca geziyorlar istanbul boğazında özgürlük için hem de kimilerinin unutamadığı unutulmuşlarla 5

6 inem al ek Parça Isırıp bir parça kopardım günden, tadı kaçmış, keyifsiz. Yutkunmadım bile Benim ellerim ısınmaz. O yüzden neye dokunsam sıcak gelir başta Yapmak istediğin her şey yaptıklarının altında kalıyordu. Parmağı taş altında ezilmiş bir çocuk gibi nefret ediyordu taştan. rtık korkuyordu bu yüzden. tini korumak için etinin varlığını bilmeliydin, hepsi bu. tinin varlığını bilmekse onu hissetmekten geçiyordu. ırnak diplerine toplu iğneler saplayışın bundandı. Hissetmeden bilemezsin. enin için bütün odalarımı hazırlıyorum. Kapılar sıkı sıkıya kapalı. Perdeleri indirip masa örtüsü yapıyor, çiçeklerin yerini değiştiriyor, koltukları yan odaya taşıyıp minderlerini yere atıyorum. Camın kenarında iki sandalye ve bir kahve sehpası bırakıyorum.hşap yere ayaklarımı sürtmek istediğimden büyük halıyı kaldırıyorum, avizenin üstüne kırmızı bir tül atıyorum. Ben hiçbir gece uyumam ki, her an az sonra biri gelecek diye hazırlarken odamı, aklıma geliyor. en kimseyi davet etmezsin ki! Ben sadece hazırlık yapardım. Kırmızı, sırtı açık, o bana çok yakışan elbiseyi giyer, saçlarımı boynumun yukarısından toplar ve beklerdim. ışarı da çıkmazdım. Baharatlı bir tadı var içtiğin çayın. ilinin üstünde geziniyor. ğzın sıcak baharatlı çayla doluyken dilini damağına değdiriyorsun. ğır debelenmeler var ağzının içinde. Baharatlı çay dilin oluyor artık, ağzın, damağın, dişlerin, dudakların ve boğazın. ynı zamanda tam tersi ilin, ağzın, damağın, dişlerin, dudakların ve boğazın da baharatlı çay artık. Nefes aldığında tüm organların üşümüş hissine kapılıyorsun. Çünkü içtiğin çayın içinde ferahlık vardı. aze nane ve koni çiçeği kokuyordun üstelik artık. Her şeye hakim olduğunu sanıyordu şimdi koku ve tat. Oysa, bilmelisin, dilinde kalacak tek tat, en son alacağın. Kendimi geçmişte yaşadığım o güzel, tek anda tutmak için başka hiçbir yere uzaklaşmazdım. Film sahnesi sanırdım ben hayatımı. Öpüştüğü yerleri durup durup geri alırdım. anırdım. okunmak dediğin ikiz kardeşi olmak onun. Her neye dokunduysan sen biraz da ona benzedin. Bazen kusmak isteyeceksin, miden hızla geri atmak isteyecek ona gönderdiklerini, bazen yavaş yavaş yiyeceksin, yine de bitecek, bazen bir öncekinin tadını unuttursun diye ne gelirse tıkacaksın ağzına. Hep, ama hep ağzına en son konuk ettiğinin tadı kalacak. şte ben bu yüzden, hangisinin benim kendime son ikramım olduğunu bilmediğimden, aceleci davrandım. ilimi titreten, yakan ve gözlerimle söndürmek istediğim acı çimin tüm tellerini titreten ekşi enizin en yumuşak yerine yüzünü kulak hizasına kadar daldırdığında hissettiğini yanaklarının hemen üst kısmında oluşan çizginin verdiği o iç gıdıklayan his tatlı Uzun yollardan koşup dilini bileklerine gömdüğünde içine davet edilen tuz Hepsini tatmasaydım, hangisini seveceğimi ayırt edemezdim. adın tüm kelimeler içinde tek italik buğulu bir cama atılmış imza gibi çok geçmeden silinmeye niyetli sen dokundun sen hissettin okunuyor bir camda ismin iz edilgene yapışkandır essizlik ortasında çıkan ses her ne olursa olsun ürpertir insanı. üm bu gürültü sağır olmadığını anlaman için farkında değil misin? es çoktan geldi. Hepsi göğe kaçıyor. evdiğim her şey nnem yan odada dua ediyor, avuç içleri göğe doğru açılmış evdiği ve dilediği her ne varsa gönderiyor. eslerimiz öğe karışıyor. Kokularımız yükseliyor. evdiğim her şey göğe kaçıyor. Biz de havalanacakmışız öyle diyorlar. evmediklerim de göğe kaçıyor. Lanetlenmiş rüyalarım, duyduğumda içime bir ilmek daha atan sözlerin, hepsi. Özlediklerim Nefret ettiklerim! Hepsi göğe kaçıyor. Boğazımdan aşağı sıcak bir şeyler iniyor ve ben seyrediyorum kayıp gidişini hayatın. Şimdi görüyorum dudaklarında limon tadı var. Ha ağladı ha ağlayacak gibi duruyor gözlerin. n son kimi davet etmişsen yakmış canını besbelli. evsen de sevmesen de besliyor seni işte. Bazen sadece doymak adına yutkunurduk. Nefes alıyorum. Hala yerdeyiz. Bazen daha fazlasını ummamayı öğrenmek gerekiyor. 6

7 inem al erak ettiğim tek şey var ölmeden önce duyacağım en son ses kime ait olacak. Ne dediği umurumda bile değil. Ben hiçbir haliyle geçinemedim kendimin Birinin sertliği ötekinin kırılganlığını alt etti avaş içinde savaş bizimki ğzımı açıyorum bileklerimde tuz tadı nliyorum inceden Kulağımda ağlamaklı bir kadın sesi Kendinden uzak ve titrek aze nane ve koni çiçeği kokuyor Parmak uçlarımda ıslak ve soğuk bir cam kırığı Biri filmi başa alıyor Kırmızı, kadife elbise, çıplak boyun Kırmızı ışık nsan sadece kendine hazırlanıyor Konuk gelmiş yıllar önce görmemişsin Üstelik akran seninle, görüyorsun Kırılmış mevsimin birinde öğe yükseliyorsun 7

8 Şiir ray evrim uman Baharda aslı ya yalnızca baharda söylesem içinde sen geçen pan dan öğrendiğim dili bozuk aşk şarkılarını diğer mevsimler de kalsa yalnız aşkımıza sussak sevişmekten konuşamasak? 8

9 urat emirkol Ben Bir Çocuk Öldürdüm dını bilmediğim bir şehirde unuttum Ben bir çocuk öldürdüm Ve cesedini bir köşe başında, bir karanlıkta, bir ayazda unuttum. llerimdeki kanı sildim beyaz bez parçaları ile. öklerde dalgalanan bir parça bez ile sildim ellerimdeki kanı. Ben bir çocuk öldürdüm ve cesedini bir yerlerde unuttum... O gece uyudum. öz kapaklarıma ağırlık oldu öldürdüğüm çocuk. Uyu dedi. Ben o gece hiçbir şeye aldırmadan uyudum. üyama girdi: en öldürdün beni! dedi, uyandım. Kurumuş çatlak ve muhtaç dudaklarıma bir damla su oldu. Beni bunun için mi öldürdün? dedi. adece yutkundum ve uyudum çünkü unutmuştum Uyandım, ekmek oldu. Bu benim rızkım, beni bunun için mi öldürdün? dedi. ustum Vicdanına bak dedi. llerindeki kana, yüreğindeki karanlığa, sevdiğinin gözlerine bak Yediğin ekmeğe, içtiğin suya bak Ve Ben bir çocuk öldürdüm dedim. Vicdanımın en kuytu köşesine gömdüm. Üzerine; ağlayarak, yürüyerek, bağırarak, akladığım vicdan kırıntılarını toprak gibi, çakıl gibi döktüm. Kulaklarıma bir melodi ilişti, gıda olsun ruhuma. Ne güzel ses Ne güzel melodi iz bir çığlık oldu o güzel ses. Öldürdüğüm çocuğun çığlıkları oldu. Beni bunun için mi öldürdün? dedi. uymadım, çünkü unutmuştum Ben bir çocuk öldürdüm ve vicdanımdaki mezarlığa gömdüm okak oldu sonra, bir yerlerde toplanmış bir kalabalığın arasından beni işaret etti: Bu, beni öldürdü dedi. Vicdanınız neredeydi, nereye gömdünüz beni?.. Biz senin için toplandık dedi kalabalık hep bir ağızdan. Vicdanımız var dediler. Beyaz bez parçalarıyla ellerindeki kanı silmeye çalışıyorlardı Neredeydiniz? dedi. ekerlekli atlarınızı beslemek için mi öldürdünüz beni? dedi. ekrar beni işaret etti: O öldürdü beni dedi. iz öldürdünüz beni dedi. Neredeydiniz? dedi Ben bir çocuk öldürdüm; esmerdi, gözleri kocaman Yüreği öksüz, yüreği rikkat yoksunu Ben aldırmadım, o öldü Ben bir çocuk öldürdüm. dını unuttum, gözlerini, yüzünü unuttum Bir çölde, bir dağ başında ya da bir köy evinde. Bağdat ta, usul da, arfur da, azze de

10 Şiir slı Koruyucu ekrar uzun zaman oldu; ellerime değmeyeli zaman kendimi kaybetmeyeli düşmeyeli boşluklardan düşlemeyeli boş zamanlarda kendimi. bir şarkının sırtına sarılıp uçmayalı derinlere, açılmayalı derinliklere... uzun zaman oldu; söz vermeyeli kendim dışındakilere, yapacaklarım için yapmış gibi yaptıklarım için. ve güneş oldu; düşleyemeyip suya düşürdüklerim. parladı ve söndürdü kendini. bir kez daha su oldu içim yanamadı bir kez daha. ısıtmayalı derinlikleri, solutmayalı tüm çiçekleri; uzun zaman oldu. Ş U B 1

11 Şiir inem al Boşalmak, olmuş Olmaktır Önceden bir çocuk gördüm gözleri, kırık bir kova içinde su taşıyor takılıp takılıp döküyor suyu yanaklarından aşağı rüzgar eserse kurutur ellerine lüzum yok cildi emecektir acısını 11

12 Yağmur opuz ikkat! Kapak Çıkabilir Bir bardak su. Kaan Hoca ya... Parmak izlerimi görüyorum, ve bilmem kaç kez yıkanmasının verdiği çizikleri yüzeyinde. Bir yudum içiyorum, sigaram leş kokuyor yine. Bilmeyi sorgularken bugün, varlığın anasını ağlatmışken bile, tek bildiğim şu gece vakti şüphe etmeden ve yadırgamadan- su kabının üzerine düşülmüş not: ikkat!kapak çıkabilir... ağıldım. Ve tek bildiğimin yanı sıra, tek düşündüğüm; belki de avid Hume un da aklından geçendi; tecrübeydi o notu yazdıran. uhtemelen ilk kullanılışıydı su kabının, gıcır gıcır. Herhangi bir girinti çıkıntısının olmamasının yanında, rengi de yoktu. Ve yine muhtemel ki, susayan bir vücuttu ilk parçalanmasına sebep olan. Bilemiyorum. Çünkü hiç, bu su kabından suyu boşaltmadan önce bardağa, onu yere düşürüp, başını gövdesinden ayırmadım, ve hiç yazık etmedim suya, yudumladığımda bile naziktim, saflığına hayran. Belki tecrübe edinemedim henüz, ama düşünüp var olmaktansa, inanıp var olmayı tercih ediyorum. taşıyorum. Bir yandan da, yok olduğumda, ki eğer olacaksam, her bir parçamdan herhangi bir zerrenin, bir başka canlı, cansız, hatta belki başka bir galaksinin dokunulabilen herhangi bir şeyine tüneyecek varlığım. olayısıyla yok olmayacağım.(olmayacak mıyım?!) Korkuyorum. on yudumu içmiyorum. Çünkü biliyorum ki, bardak her boşaldığında yeniden doldurulacak, su kabı üzgün, belki de kırgın tekrar yeri boylayacak. O an, her kim ise bu işe sebep, belki su kabına tekme vuracak. Halıya üzülecek ya da yeri silmeye üşenecek. Kimsenin aklına ne su kabı, ne su, ne de üzerine düşülen, tecrübe eşittir bilgi kuramına dair olan not gelmeyecek.ve yine biliyorum ki, o su, benim her bir parçamdan herhangi bir zerrenin olacağı gibi, boşa gitmeyecek ve orada, burada ya da şurada var olacak. Bu arada dünkü patates çok tuzluydu, üneş yarın yeniden doğacak. Bir yudum daha. Bardağın üzerinde bir iki damla dudaklarımdan arta kalan. Ve sigaramdan mütevellit bir koku. Öyle bir duruyor ki, dibinden yansıyan ışığı şu lanet gıcırtılı antika masadan bile görebiliyorum. (örünenden öte köy yok!) okunabildiğim dışında hiçbir şeyi var saymayan ben, bilmem ki hangi alemde, bu yansıyan ışığın gerçekliğine tapıyorum şu an. ünden kalan ısmarlama yemeğin çöpleri masada hala, garip kağıtlardan yapılmış ufak ufak, dikdörtgen tuz paketleri.. çinde barındırdığı tuz, dün var idi, bugün ise yok. Hayır, bunun için ne üzülecek, ne de düşüneceğim; artık biliyorum ki, saçımdaki karbon da dahi, üzerinde şu an bulunduğuma, gezegen olduğuna ve küreliğine inandığım sert şeyin, belki milyon, belki milyar yıl yaşlı amcalarının kendini imhası veya her ne sebepten ise yok oluşundan kalanları 1

13 Şiir inem al erin evsimlerin Birinde teş Verdim uya kiraz ağacının gölgesinde bulacaksın arayıp aramadığın ne varsa demlenmiş çaylar kuruyacak yanaklarında içmeye yeltenemeyeceksin bile bir tren sesi duyacaksın etin kapı aralığında kalmış gibi acıyacak uyanacaksın eski ve sarkık perdeler arkasından baktığında sokağı yirmi sene öncesinde gördüğünü hiç anlamayacaksın, kokun korkunu gammazlayacak suçun kendinedir yaptığın da ettiğin de üstelik hiçbir kimse seni senin kadar incitmeyecek öğreneceksin affetmek tok tutmaya çalışmaktır mideni aç kalmaya alışmaktır alışacaksın teninde güzel yaralar saklayacaksın sene iki bin yirmi yedi olsa gerek dua yapacağım seni dilimde dua yapıp yüzüme süreceğim yaralarının hepsi tenim olacak o vakit su diye seslenme bana o, başta saf olan kendisinden kaçıp bir yere karışmak için akıyor ortada aidiyet dediğin kaybolmaktır serin sanma bu mevsimi, sakın üşümeye mecbursun 13

14 inimal mirhan emirel ki Kişilik asa duvarın dibindeydi masa iki kişilik belliydi sevgililer rahatça el ele tutuşsun diye yapılmıştı sandalyeyi çekti ve oturdu hemen yanındaki tabloya gözü takıldı çerçevesi ne kadar da iç karartcıydı. onca işleme, yontma ve korkunç altın rengi babaannesinin evindeki koltuklara benziyordu nefesi daraldı iç cebinden çekti sigarasını yaktı kahvesini söylemeden pencereden dışarıya baktı geçenlere dönüp bakan yoktu içeriye ona "afedersiniz. beklediğiniz kimse yoksa sandalyeyi alabilir miyiz?" düşünmeden cevap verdi. zaten bekliyordu kelimeler çıkmayı teşekkür edip gitti adam sandalyeyle hani iki kişilikti masa. 14

15 Şiir ray evrim uman Birikinti su birikitisindeki, toprağından ayrılmış ağaçların; büyük metal zincirler altında ezilmiş dalları: kurbağaların yeni sahnesi olmuş; onları kargalarla ve gökyüzüyle buluşturan. ve şarkılar başlamış; bulamacın yalancı baharında: neme gökyüzünde bir kuş gibi alışık, topraktan ayrı toprak solucanların sevdiği; bedenlerinde nefes alan melodilerle bezeli. işte bu yüzden; buralarda artık hiç mi hiç, ama hiç! akşam olmayacak-mış 15

16 Nazlı Karabıyıkoğlu ramofon rabanın havalandırması çalışmıyordu. ireksiyona sert bir yumruk savurarak iki ön camı da açtı ve içeriye dolmasını beklediği taze hava yerine egzoz dumanını soluyunca kafasını direksiyona hızlıca vurdu. Önünde bekleyen kamyonete baktı. Plakasının tam üzerinde yolların fatihi yazan levhayı görünce ister istemez gülümsedi. Ne fatih ama! diye düşündü; n ufak bir çarpmada parçalara ayrılır bu kamyonet. Önündeki sırada bir hareketlenme olmuştu, hemen vites değiştirip hafifçe gaza bastı. On adım bilemedin on beş adım daha yol kat etmişti işte! Camlardan birini kapatarak bir sigara yaktı, sigaradan derin bir nefes çekerek radyoyu açtı. abun köpüğü pop şarkılarını geçerek gerçek bir müzik dinlemek istedi. Baştan sona tüm kanalları teker teker aradıysa da kulaklarına layık bir şey bulamadı ve en sonunda bir haber kanalında karar kıldı. aatine baktı. aat tam yedi dedi içinden ve radyodan yükselen ses de bunu doğruladı. aat yedi. Şimdi haberler. Ülkenin gündemini günlerdir meşgul eden birkaç siyaset haberinden sonra hava durumunu bildiren ses, gece bir fırtına çıkacağını ve yurt genelinde sıcaklıkların düşeceğini söyledi. Ve şimdi stanbul trafiğinin durumunu öğrenmek üzere Haydar Yolgösteren e bağlanıyoruz. adyonun sesini açarak iki sesin birbirine iyi akşamlar demesini bekledi. onra Yolgösteren in tok sesi felaket haberini verdi: Boğaz köprüsü yoğunluğunu hala korumakta. Köprü çıkışında devrilen tankerin kaldırılma çalışmaları halen sürüyor. vrupa yakası bağlantı yolları yoğun. nadolu yakası bağlantı yolları ise... Kahretsin! diyerek emniyet kemerini çözdü. ağ tarafından Boğaz ın muazzam güzelliğine baktı. Bir süre ışıklara boğulmuş kıyı şeridini seyretti. Her gördüğünde onu büyüleyen boğaz manzarası, köprü üzerinde trafikte sıkışıp kalmışken ona hiçbir şey ifade etmiyordu. Yanındaki arabanın şoförüyle göz göze gelince hemen başını çevirdi. or bir gün geçirmişti. tajyerin dikkatsizliği yüzünden karışan raporları yeniden düzenlemiş, bir sonraki gün cumartesi olduğu için, askıda olan işleri bitirmek için öğle yemeğine bile çıkmamıştı. Bütün bunlar yetmezmiş gibi, bir de müdürüyle tartışmış, bütün gün sirke satan suratını çekmek zorunda kalmıştı. Üstelik yeni aldığı rugan ayakkabılar ayağını sıkıyordu. leride bir hareketlenme olmuştu. lini vitese atarak hazırlandı. Bu sefer otuz adım kadar ilerleyebilmeyi başarmıştı. ol tarafındaki arabanın şoförünün, sıkışmış trafiği fırsat bilip arabaların arasında dolaşarak su, bisküvi, çiçek, şarj aleti satan kimselerden, bir demet kırmızı gül aldığını gördü. ülümsedi. emek bu trafikte bile evde bekleyen sevgiliyi düşünen insanlar mevcut diye düşündü. ayfun ona son iki senedir bir demet papatya bile almamıştı.oysa evlenmeden önce ve evliliklerin ilk senesinde haftada birkaç defa, eve elinde değişik türde çiçeklerle gelir, bu sayede salondaki orta sehpasının üstündeki Kütahya porseleni vazo hiç boş kalmazdı. ayfun u düşündü. Ona aşık olmasının tetikleyicisi mavi gözlerindeki derin anlamı... Yirmi altı yıl boyunca böylesine derin bakabilen birini tanımamıştı. özleri ayfun unkilerle karşılaştığında öylesine şaşırmış ve etkilenmişti ki, sonraları salondaki kanepede otururken ve siyah beyaz bir film başlamak üzereyken, özlerimiz çarpıştı ve çıkan kıvılcım saçlarımı tutuşturabilirdi. diyecekti ayfun a ve ayfun da başıyla onaylayacaktı. onra, televizyonun sesini açarak filme dalacaktı. Üç senedir evliydiler ve son iki yıldır ayfun un gözlerinden kara bulutlar geçer olmuştu. özlerinin değil derinliğinde kaybolmak, gözbebeklerine bile ulaşamadığını hissediyordu bazen. orgulamaya kalktığında saçmalama diyordu ayfun, ne alakası var, gözlerim eskisi gibi işte. Uzun zamandır sorgulamayı bırakmıştı zaten. ayfun daki bu umursamazlığı ve boşvermişliği, yıllardır çalıştığı şirketten çıkarılmasına bağlıyordu. Çalıştığı firmanın küresel bir krizden etkilenerek kar marjında yaşadığı düşüş yüzünden çalışanlarının işine son vermesiyle, senelerini verdiği firmaya veda etmek zorunda kalmıştı ayfun. Önceleri bu duruma alışamamış, daha sonra eski arkadaşlarını arayarak onlarla gezip tozmaya, evde buluşmalar düzenlemeye başlamıştı. Kısacası, kendini oyalamak için öğrencilik günlerine dönmeyi seçmişti ve bir süre sonra sanki kovulduğuna memnun olmuş gibi görünüyordu. ıpkı üniversite günlerindeki gibi dağınıktı; salona filmleri, gazeteleri, kitapları saçıyor, lavaboya kirli tabak ve bardakları yığıyor,yatağın çarşaflarını tortop yapıp bırakıyordu. vde kalmadığı zamanlarda o kafe senin bu kafe benim gezip duruyordu. 16

17 Nazlı Karabıyıkoğlu adyoda çalan melodiyle irkildi birden. Bu ayfun ona evlenme teklif ederken çalan şarkıydı. adyonun sesini sonuna kadar açtı ve gözleri kilometre sayacına sabitlenmiş şekilde huşu içinde şarkıyı dinledi. ve bir şişe kırmızı şarap. Şarkı bitince, yan koltuktaki çantasına uzanarak cep telefonunu çıkardı ve ayfun u aradı. ayfun telefonu altıncı çalışından sonra açtı. Unutur muyum hiç? diye göz kırptı elis. Haydi, soğutmadan yiyelim. Ne yapıyorsun hayatım? vde misin? vet evdeyim. en nerdesin? Çıkmadın mı işten? Çoktan çıktım. Bir saattir köprüdeyim. Kaza olmuş, tanker mi ne devrilmiş. Yolu açmaya çalışıyorlarmış. rafik kilit. Bekliyorum. ayfun o gece için birkaç arkadaş davet ettiğini ve birlikte yemek yiyip film izleyeceklerini söyledi. Çabuk gelmesini yoksa ona yemek kalmayacağını ekledi gülerek. elefonu kapadılar. Kaplumbağa yavaşlığıyla ilerleyen konvoyu takiben birkaç metre daha ilerledi. ekrar camı açtı. z ilerde su satan kavruk yüzlü çocuğa seslenip bir şişe su aldı ve bir dikişte tüm şişeyi bitirdi. mma susamışım dedi kendi kendine. Bakışlarını önündeki kamyonetin stop lambalarına dikerek beklemeye devam etti. ****** Kapı zili, kapıda bekleyenin sabırsızlığını anlatırcasına art arda çalıyordu. Yatak odasında üzerini değiştiren ayfun, aceleyle kapıya seğirtti. çinden Öldün mü be geliyoruz işte! diyerek kapıyı açtı. elis bir elinde karton bir kutu diğer elinde şarap şişesi kapıda sırıtarak ayfun a bakıyordu. Kapıyı ardına dek açarak içeri davet etti elis i. rken geldiğini, o yüzden evi toparlayamadığını söyleyerek özür diledi kadından. Omuzlarını silkerek, önemli değil diyen elis kendi evindeymişçesine elindekileri mutfağa bırakıp, paltosunu çıkardı ve köşedeki berjer koltuğun üzerine gelişigüzel attı. alondaki geniş kanepeye oturarak, Leyla hala gelmedi mi diye sordu. Leyla nın trafikte takıldığını söyleyen ayfun a bir memnuniyet gülümsemesi gönderdi. ahmet etmişsin, neler aldın böyle? diye sordu ayfun. Bir şey değil canım, diyerek masanın üzerindeki sigara paketine uzandı elis. enin sevdiğin sebzeli börekler Unutmadın demek o böreklerden sevdiğimi, diyen ayfun un midesi daha çok guruldamaya başlamıştı. ıcak börekleri mideye indiren ayfun havadan sudan bir sohbetle elis ten sonra gelecek arkadaşların zili çalmasını bekliyordu. Hay llah, bütün börekleri bitirdim. iğerlerine kalmadı, dedi ayfun. iğerleri gelmeyeceği için bir sorun yok bence, diyen elis e soru soran gözlerle baktı ayfun. uzipçe gülümseyen elis, diğerlerini arayıp bugünkü buluşmanın iptal olduğunu söylediğini ve günlerden cuma olduğu için Leyla nın da eve geç ulaşabileceğini tahmin ettiğini anlattı. ayfun la biraz baş başa kalmak istemişti, hepsi buydu. elis in bu davranışına şaşıran ayfun ne yapacağını bilemez hale gelmişti.bugün daha farklı bakıyordu sanki elis, sesinin tonu değişmiş gibiydi, buğu katmaya mı çalışıyordu sesine? Oturuşu, yürüyüşü... anki ayfun u şaşırtmaya programlamıştı kendini. Konuşmak istediğin bir şey varsa böyle yapmana gerek yoktu. Herkes buradayken de konuşabilirdik, dedi ayfun azarlarcasına. Hayır! diye karşı çıktı elis. Konuşamazdık, çünkü konuşmamız için etrafta kimsenin olmaması gerekiyordu. erinden bir nefes alan ayfun: Pekala,dinliyorum, dedi. elis hiç acelesi yokmuşçasına yavaştan bir sigara yaktı. olu küllükleri mutfağa gidip çöpe döktü. Küllüğü sehpaya bırakarak, ayfun un yanına oturdu. Burnundan dumanlar çıkarken üç yıldan beri ona aşık olduğunu, ayfun un bunu hiçbir zaman anlamadığını ve senelerdir bunu içinde tuttuğunu fakat artık bununla yaşayamayacağını anlattı. niden ayfun a açılma kararı almıştı ve şimdi rahatlamıştı işte. rtık gidebilirdi. 17

18 Nazlı Karabıyıkoğlu Karşısındaki kadını inceledi ayfun. Leyla nın kısacık sarı saçlarına karşılık elis in beline dek uzanan mavi ışıltılar yayan siyah saçları vardı. özlerini elis in yüzünde gezdirdi. ık kirpikleri gözlerinden fışkıran ışıltıyı engelleyemiyor, kalın dudakları az önce telaffuz ettiği sözcüklerden memnun gülümsüyordu. ece mavisi uzun elbisesi çok yakışmıştı doğrusu kadına ve belli belirsiz bir zambak kokusu geliyordu boynundan. Hem kadın hem de çocuk diye düşündü. Hangisi olduğuna bir türlü karar veremedi. igarasını tablaya bastırıp söndüren elis ayağa kalktı ve koltuğa attığı paltosunu alıp giydi. Böyle yaptığım için kusuruma bakma. ma bunları söyleyebilmem için Leyla da diğerleri de evde olmamalıydı. adece bu. Bir daha görüşmek istemezsen anlarım. Fakat söylemeseydim katlanamayacaktım bu aşka. Şimdi en azından yükümü biraz da seninle paylaştım, dedi ve kapıya yöneldi. Kapıyı açtı, çıktı ve ardından yavaşça çekerek kapattı. ayfun, gömüldüğü koltukta kalakalmıştı. Birden yerinden fırladı. Kapıyı açıp elis! diye seslendi ama apartmanın kapısı, kapanma sesiyle yanıt verdi elis yerine. Bir keçi çevikliğiyle merdivenleri inerek apartmanın ağır demir kapısını açtı. elis karşı kaldırıma geçmiş, hızlı adımlara yürüyordu. elis! diye bağırdı. dını duyan kadın, başını çevirdi. dımlarını ters istikamete çevirerek ayfun un yanına yürüdü. Bir eliyle apartman kapısını tutan ayfun, elis in elini tutarak onu içeri çekti. ğır demir kapı yeniden gürültüyle kapandı. ***** Köprü nihayet açılmıştı. Yorgun kadın gaza bastı ve kenara çekilen devrilmiş tankerin yanından geçerken okkalı bir küfür savurdu. Küçüklüğünden beri stanbul a aşıktı. deta tapardı bu şehre. şi sebebiyle sıklıkla yurt dışına çıkardı. adrid, Paris, Berlin, oma, msterdam... Hepsi başka başka etkilemişti onu fakat stanbul un büyüsünü bulamamıştı hiçbirinde. Şimdiyse, artık şehrini tanıyamıyordu. aha bir huysuzlaşmış mıydı stanbul, hırçınlaşmış mıydı? Hoşgörüsünü yitirip bencilleşmiş miydi? çini çekerek vites değiştirdi. Bir an önce eve gitmek istiyordu. ve gidip bir şeyler yemek ve ayfun u salonda arkadaşlarıyla bırakıp odasına çekilmek... Yorgun vücudu yumuşak yatağının hayaliyle daha bir acıyordu sanki, bacakları sızlıyor, başı çatlarcasına ağrıyordu. emtinin sapağını gösteren levhaya bakarak direksiyonu kırdı. Harikaşehir!. Ne harika ama diye söylendi, stanbul un ücra bir köşesinde, şehir merkezine trafik yoğunsa iki saat uzaklıkta harika bir şehir! Bu semtin ismi değişmeli diye düşündü, mesela zoleşehir gayet uygun olabilirdi veyahut erki diyar. stanbul un merkezi semtlerinden buraya ulaşmanın güçlüğü düşünülürse bu gerçekten uygun bir isim olabilirdi. apaktan dönmesiyle beraber, köprüdekine benzeyen bir konvoyla karşılaşması bir oldu. Yumuşak yatak bir süre daha sadece bir hayal olarak kalmaya devam edecekti anlaşılan. Vitesi küçülttü, emniyet kemerini yeniden çözdü, camı açtı ve bir sigara yaktı. ***** elis in Leyla nın yastığında bıraktığı saç tellerini tek tek topladı, kalktı, pencereyi açtı ve saç tellerinin rüzgarla savruluşunu izledi. ltına bir eşofman geçirip mutfağa yöneldi. Bir süre tirbuşonu aradı. Şarap şişesini alarak salona seğirtti. ramofona Leyla ya evlenme teklif ederken çalan şarkının plağını koydu. am Leyla ya evlenme teklif edecekken bu şarkının çalmasını istemişti ve kafe çalışanlarından rica ederek şarkıyı gizli bir işaretle çaldırmıştı. Leyla ya bu gizini hiç söylememişti çünkü bu şarkının tesadüfen çaldığını düşünmesini istiyordu. Şarkıyı yirmi kez art arda dinledi ve plak yirmi birinci kez çalmaya başlayacakken baktı ki şarap şişesi boşalmış. ***** aatine baktı. Köprüden bu yana tam bir buçuk saat geçmişti. Şimdi uzaktan evini görebiliyor ama evine gidemiyordu. Bir an içinden arabayı burada, böylece bırakarak koşmak geçti. Kapıyı yavaşça açmak, bu lanet olası topuklu ayakkabıları çıkarmak ve serin asfalt üzerinde koşmak... inirleri iyice bozulmuştu. ilim milim ilerliyordu arabalar. Önündeki otomobillerden sarkmış ellerde tüten sigaralar görüyordu. Bu konvoyun bir parçası olan her şoför fazlasıyla gerilmişti, bunu anlamak için sağına ya da soluna bakıp, sürücü koltuğundaki yüzleri incelemesi yetiyordu. çlığı başına vurmuştu artık. Parmaklarıyla saçlarını taradı. abret Leyla dedi kendine. z kaldı. abret. 18