Kürtlere karşı yapılan sıcak savaşta yer alan bir ülkücünün, özel timin, gemileri hazırlayan bir Laz ın, İtalya da yakalanan gemi kaptanın anlatımları

Transkript

1 Kürtlere karşı yapılan sıcak savaşta yer alan bir ülkücünün, özel timin, gemileri hazırlayan bir Laz ın, İtalya da yakalanan gemi kaptanın anlatımları Sevê Evîn Çiçek Peri Yayinlari, 2005, Istanbul Lazo Lazistanlı: 1966 İstanbul Eyüp doğumluyum. Aslen Trabzon Lazlarındanım. (Kendisini Türk olarak tanıttı. Laz mı, Rum mu, Ermeni misiniz?. Trabzon un yerlileri bu halklardır, deyince, Laz olduğunu söyledi) Dört kardeşiz. Diğer kardeşlerim ilkokul mezunudurlar. Babam Tır şoförüydü. Annem ise bizleri büyütmekle sorumlu bir bayan. Ev kadınıydı de İran a çalışmak için giden babam annemi de kendisiyle birlik te götürdü. Sekiz yıl sonra geri döndüler. Onlar gidince, bizler de yalnız kalınca okulu bıraktım. Ben ilkokul da çok başarılı bir öğrenciydim. Anne ve babanın ev den uzak olmaları sonucu başarısız bir öğrenci durumuna düştüm. Ortaokulda düştüğüm durum benim üzerimde olumsuz yönde etki yaptı. Okuldan uzaklaştım. Ortaokul öğrencisiyken Eyüp semtinde Ülkü Ocakları na gidip, gelmeye başladım. Ülkü Ocakları okul sorumluluğunu aldım. Etkinliklere katılıyordum. İnsanları etkileme gücüne, becerisine sahibim. Doğuştan gelen bir yetenek. Bu işlerle uğraşınca okulu önemsemedim. Çalışmaya başladım. Çalışmak zorundaydım. Varlıklı bir aile değildik. Amcam avukatlık öğrenimi görmüştü. Ama mesleğini yapmıyordu. Meşhur Of lu İsmail in gazinosundaki fotoğraf stüdyosunu almış ve çalıştırıyordu. Bir süre onun yanında çalıştım. Abim ise sırf beni cezalandırmak için araba tamirhanesin de çalıştırmaya başladı. Okulu terk etmemi kabullenemedi. Annem ise hep Oğlum sigortalı bir işe gir. Bir güvencen olsun. Hastalık, kaza olursa ne yaparsın?. Nerden yardım isteyeceksin? derdi. Ben de onun söylediklerinden etkilendim. Hep genç ve sağlıklı olarak kalmayacaktım. Uzel traktör fabrikası Milliyetçi Harekat Partisi taraftarlarının elindeydi. Orada çalışabilmek için müracaat ettim. Türk milliyetçisi olduğum için işe alındım. Montaj işinde çalışmaya başladım. Bir süre sonra araç kullanabilme ehliyeti aldım. O işten de ayrıldım. Bir kamyon satın alıp, torbalara konmuş, değişik kilolardan oluşan kömürlerden satmaya başladım. Gidip ocaktan alır ve Eyüp Kaymakamlığının karşı tarafındaki otoparkta da satardım. Politik aktivitelerimi sürdürüyordum. Eyüp Ülkü Ocakları Başkanı oldum. Ülkü Ocakları Dergi nin temsilciliğini yapıyordum. Resmi görevim yoktu. Faaliyetler de bulunuyordum. O zamanlar ülkü ocakları tekdi. Ama içinde iki ayrı görüş hakimdi. Hilalciler ve Bozkurtçular. Hilalciler; Türk-İslam ülküsünde birleşmiş şeriat nizamının savunucularıydılar. Bozkurtçular ise, Türkçülüğü ve Türk milliyetçiliğini esas almış ve onlar için en önemli şey Türkçülük, yani bir nevi faşizm. Ben hilalciler gurubundandım senesin de MÇP ( Milliyetçi Çalışma Partisi) kuruldu. Ben de Eyüp ilçesinde yönetim kurulu kurucu üyesiydim. Daha sonra teşkilattaki anlaşmazlıklar, MHP nin kendi öz kültüründen uzaklaşarak, kitle partisi olma çabasına girişmesi, Türk İslam ülküsünün göz ardı edilerek sadece Türkçülüğün esas alınması ve Alpaslan Türkeş imzasıyla gelen bir genelge de Kanımız aksa da zafer İslam ın, ya Allah, Bismillah, Allahu Ekber vb. sloganların yasaklanması ve teşkilata Atatürk ün Ata Put un (hilafeti kaldırdığı için M. Kemal e karşı) resimlerinin asılmasını istemesi, teşkilata üye olarak kabul edilecek kişiler de -geçmişte çok ince araştırma yapılırken- herkesin kabul edilmeye başlanması, her türden insanın -mafyacıdan, uyuşturucu tüccarına kadar- gelmesiyle artık o teşkilatta kalamayacağımı anlamam sonucu, konuşmacı olduğum bir gece de düşüncelerimi yüksek sesle dile getirdim ve istifa ettim.

2 MHP teşkilatında bu cüretti gösterebilecek, düşüncelerini sesli dile getirebilecek insanlarla birlikte ayrıldım. Eyüp ilçesinde ben yalnızdım.türkiye deki milliyetçi temel de kurulan partilerin tarihin de benim yaptığım bir ilkti. Böyle davranışların bedeli ağırdır. Daha sonra Muhsin Yazıcıoğlu ve arkadaşları da istifa ettiler. Büyük Birlik Partisi ni kurduk. Ben de Eyüp Nizam -ı- Alem Ocakları ikinci başkanı olarak görev aldım. Yaklaşık bir yıl sonra Gazi Osman Paşa Nizam-ı- Alem Ocağı başkanı ve İstanbul - Avrupa yakası bölge temsilcisi oldum. Aynı zaman da ocağın İstanbul Basın sözcüsüydüm. O yıllarda Eyüp ilçesi ikinci başkanıyken Alibeyköy Endüstri Meslek Lisesi inde okuyan ve teşkilatımıza üye olan öğrenciler bir gün bana geldiler. Dediler ki Marmara Lions adı altında bir Mason Locası okullar da sağlık taraması yapmak için İstanbul Valiliği nden izin almış. Öğrencilere sözüm ona Nüfus planlaması adı altında ahlaksızlık dersleri vermekteler. Ders, seminer veren beyefendi ise Kızlar bu böyle takılır diyerek prezervatifi mikrofona geçiriyor. Kullanılış şeklini tarif ediyor ve Erkekler bunu takmayı pek sevmezler. Sizler onları bunu takmaya mecbur edin diyor. Benim ahlak anlayışıma göre o yaşta gençlere o cümlelerin söylenmesi, Zina yapabilirsiniz. Ama bunsuz yapmayın anlamına geliyordu. Bunun üzerine T.C. Anayasası nın Ahlaka muhalif eğitim yapılamaz maddesine istinaden İstanbul Sulh Cumhuriyet Savcılığı na basın toplantısı eşliğinde başvuruda bulundum. Konunun üzerine gidilmeye başlandı. İstanbul Valiliği verdiği sağlık taramaları izinlerini iptal etmek zorunda kaldı. Bir daha da böyle bir girişim de bulunamadılar. Bu tür seminerlere katılmak mecburi değildi. Şike yaptığı için futbol hakemliğinden kovulan ve Alibeyköy Meslek Lisesi ne müdür olarak verilen kişi bütün öğrencileri seminere katılmaya mecbur etmişti. Bu nedenden dolayı Milli Eğitim Müdürlüğü ne de suç duyurusunda bulundum. Aykan Köseoğlu adlı adam açığa alındı. Daha sonra Avcılar semtinde çok daha iyi bir okula müdür olarak atandı. Çünkü arkasında Lions kulüpleri vardı. Ben de bu çıkışımla o kulüp üyelerini kendime düşman etmiştim. Türkiye Cumhuriyetini yıllarca başbakan ve cumhurbaşkanı olarak yöneten Süleyman Demirel de on üçüncü dereceden masondur. Bu kulübün üyelerindendir. Bir ara Kıyak emeklilik yasası TBMM nin gündemindeydi. Ben de bir metin hazırlayarak Türkiye nin için de bulunduğu durumu ortaya koydum. Bir işçinin, bir memurun geçinemediği bir ülkede vekillerimiz kıyak emeklilik peşine düşmüşlerdir. Gaziantep in Olakçı köyünde henüz ilkokul bulunmazken bu sorunu çözecek olan vekillerimiz sadece kendilerini düşünmekteler. Bu durum da görüyorum ki sizler bizlerin değil, ceplerinizin vekillerisiniz. Bu sebepten dolayı ben şahsım adına sizlere vermiş olduğum vekaletimi azl ediyor ve beni temsil etme görevinden sizleri alıyorum. cümlelerini yazdım. Bu azilnameyi noter aracılığıyla meclise göndermek istedim. Kabul etmediler. İlçe seçim kuruluna gittim. İlçe seçim kurulu başkanı ağır ceza hakimiydi. Adam korktu. Beni ve basın görevlilerini tersledi, azarladı. Ben böyle bir işlem yapamam dedi. Gazetecilere döndüm ve vekalet verirken sorun yok. Almak istediğiniz de muhatap bulamıyorsunuz, dedim. Postahaneye gittik. Metni imzalayıp, gönderdik. Orada bulunan insanlar da imzaladılar. Konu insanların hoşuna gitti. Ertesi gün tüm televizyon ve gazeteler de bu olay Hükümete sivil muhtıra olarak çıktı. Beni hiç sevmeyen Hürriyet Gazetesi görevlileri de olayı manşet yapmışlardı. Aczimendi tarikatı üyelerini sırf Kılık-kıyafet kanununa muhalefet ten tutukladılar. Üç kişiden fazla oldukları içinde olayı teröre sokup, terör örgütü mensubu olmaktan yargıladılar. Ben de cumhuriyet savcısından izin alarak basın görevlileriyle birlikte onların kondukları ceza evine gittim. Savcıyı öğrencilik yıllarımda tanıyordum. O da Laz dı. Türk milliyetçisi olmuştu. Basın görevlilerini içeri almadılar. Biz üç kişi içeri girip, tutuklularla görüşüp, çıktık. Dışarıda basın açıklaması yaptık. Acizmendilere zulüm yapıldığını, zorla saç ve sakallarının kesilmek istendiğini, ibadet saatlerin de kasıtlı olarak yüksek düzey de müzik sesi açıldığını, söyledim. Sadece Akit gazetesin de Acizmendilere çin işkencesi başlığı altın da haber olarak verildi. Diğerleri yer vermediler, yazmadılar. Aynı gün Büyük Birlik Partisi Genel Merkezi nde genel başkan yardımcısı Ökkeş Şendiler beni aradı. Benimle görüşmek istediğini, telefon da konuşamayacağını ve Ankara ya gitmem gerektiğini, belirtti. Gittim. Kendisiyle görüştüm. Acizmendilerle fazla ilgilenme. Çok yakında onlarla ilgili bir bomba patlayacak. Sen de rezil olursun. Onlardan uzak dur. Bir süre sonra ne demek istediğimi çok iyi anlarsın. dedi.

3 Tam on gün sonra Müslüm Gündüz, Fadime Şahindal la basıldı. O, olay ordu görevlilerinin hazırladıkları bir komploydu. Ben Ökkeş Şendiller in bilgiyi kimden aldığını tahmin edebiliyordum. O tarihler de etkili biri, Kara Kuvvetleri Komutanlığı Lojistik Daire Başkanlığı eski sekreteri bizim partinin genel sekreteriydi. Bilgiyi ondan aldığına emin oldum. Akabin de Yüksek Askeri Şüra kararları oluşturuldular ve anneleri baş örtülü, babaları sakallı olanlar ordudan atılmaya başlandılar. Necmettin Erbakan ın T.C. Ordu su yöneticileri tarafından nasıl kullanıldığını çok az politika bilen birisi de anlamıştır. Ordu yöneticileri ona istedikleri her şeyi imzalattırdılar. Ben de buna istinaden tekrar bir basın toplantısı düzenleyerek Genel Kurmay Başkanlığı yetkililerine Almış olduğunuz kararları çok doğru ve yerinde buluyorum. Türkiye de tabii ki en büyük tehlike irticadır(gericilik). Bu kişileri ordudan atmakla büyük bir tehlikeyi önlüyorsunuz. Ben bu kararı yerinde bulduğum gibi eksik de buluyorum. Sizler de takdir edersiniz ki orduda cephanelik nöbetini er tutar. En ağır silahlar er ve erbaşların ellerindedir. Bu durumda anneleri baş örtülü ve babaları sakallı olan insanların çocuklarını da askere almayın. dedim. İl başkanımız teslimiyetçi bir insandı. Ben teşkilat başkanıyken faaliyetlerimi il den izin almadan yapıyordum. Mutlak hiyerarşik bir yapı yoktu. Bu girişimimden yaklaşık bir ay sonra Nizam ı Alem Ocakları nın o dönem deki genel başkanı Ankara da Ocak Başkanlarının katıldığı bir toplantı da bana Seninle özel görüşmek istiyorum. dedi. Özel görüşme de ise bana Gazi Osman Paşa teşkilatını fes et. Bütün gurubunu dağıt. Kendin de bir müddet ortalıkda gözükme. talimatını verdi. Açıklama istedim. Şu a da sana bir şey söyleyemem. Eğer beni dinlemezsen başın çok ağrıyacak. Altından kalkamazsın uyarısında bulundu. Biz bizi biliyorduk, tanıyorduk. Bana güvenemiyor ve açıklamada bulunamıyordu. Çünkü tanık olduğum, duyduğum şeyleri toplantılarda sesli olarak dile getiriyordum. Konuşmamdan korkuyordu. Ben çok fazla idealisttim. T.C devletinin sistemini, siyasi yapısını benimsemiyordum. İslam şeriatı fikrinin savunucusuydum. Sistemle ilişkilere girenlerden nefret ediyordum. Bundan dolayı benim alt kadrolarımın üstler de neler olduğunu bilmelerini ister ve açıklama yapardım. Şeffaf bir insanım. İki yüzlü değilim. Sorumluluk his ettiğim için duyduklarımı, tanık olduğum şeyleri anlatırdım. Çünkü bir gün Allah ın huzurunda hesap verecektim. Benim alt birimlerimde görev yapanlarla ilgili olarak tanrı benden hesap soracaktı. Uygun olmayan talimatlara tepki gösterirdim. Ben, benden istenileni yapmadım. Gazi Osman Paşa teşkilatını kapatmadım. Genel başkanıma da, eğer isterseniz tabelayı indiririm. Ama başka bir isim altın da faaliyet yürütürüm, uyarısında bulundum. Güldü ve Gerek yok dedi. Bu gelişmeler üzerine bana bağlı olan ocak başkanlarıyla toplantı yaptım. Durumumu kendilerine izah ettim. Sekiz ilçe birden tabela indirdik. Daha sonra genel başkanımın beni uyarmaya çalıştığını, olacakları haber vermek istediğini fark ettim. Ben olabilecekleri, yapılabilecekleri tahmin edememiştim. Üç kişi gelip üye oldular. Genel kültür düzeyleri yüksek ve akıllı insanlardılar. Üçünü de yönetim kuruluna aldım. Liderlik vasıflarına sahiptiler. Bu arada Avrasya gemisi olayı patlak verdi. Ben daha ocak başkanıyımdım. Amacımız Çeçenistan daki Rus zulmünü dünyaya duyurmaktı.trabzon limanın da eylemi yapmaya karar verdik. Eylemde yer alacak olanlar Kafkas kökenli ve İslam a inanan insanlardılar. Gemi kaçırıldığın da gemidekilerle ilk görüşme yapan kişi ben oldum. Devletin en üst düzey yöneticileri gemideki eylemcileri aradılar ve hiç biriyle görüşemediler. Biz cep telefonlarının dinlenilmediklerini sanıyorduk. Cep telefonuyla Mehmet Emin Topcan la görüştüm. Nereye gidiyorsunuz?,dedim. Bana Rusya ya cevabını verdi. Hem kendinizi hem de yolcuları tehlikeye atıyorsunuz. Operasyon yapılır. İstanbul a gelin. Basının merkezi burası. Olayı burada dünyaya duyuralım önerisin de bulundum. Teklifimi mantıklı buldu. İstanbul a doğru hareket ettiler. Telefonun çekebildiği, bağlantının sağlandığı yerlerde irtibattaydık. O sıra da Uğur Dündar a bağlı ekip bizim ocağın merkezine geldiler. Biz de basın toplantısındaydık.ruhsatlı silahlarımızla ve pompalı tüfeklerimizle Çeçenistan da savaşmak için gönüllüyüz, diyorduk. Gelen ekipden biri Uğur Dündar ın gemiye çıkmak istediğini ve çıkabilmesi için de yardımcı olmamızı istediğini söyledi. Olayla ilgimiz yok. Bizde kendi dergimiz için röportaj peşindeyiz, cevabını verdik. Onları başımızdan savdık. El telefonuyla bağlantı sağlayamadım. Trabzon sahil radyosunu aradım. Gemidekilerle görüşmek istediğimi, Nizam -ı- Alem Ocakları temsilcisi olduğumu, dergi adına konuşmak istediğimi söyledim. Adımı verdim. Oradaki görevli ise Çağrılarımıza cevap vermiyorlar. dedi. Telsizden

4 telefonlara bağlantı yapılıyor. Benim adımı ve görevimi söylediklerin de cevap alabileceklerini, bu önerimi denemeleri gerektiğini belirttim. Radyodakilerin de işlerine geldi. Cevap verilmiyor ve gemi kaçırılmıştı. Adımı anons ettiklerin de kendilerine cevap verildi. Bağladılar. M.E.Topcan konuşmaya başladı ve bana emret başkanım dedi. Ben de sinirlendim ve boş bulundum, konuştum. Farkında olmadan kendimi ve ilişkimizi ele verdim. Kendisine, beni cep telefonumdan ara, uyarısın da bulundum. Devlet birimleri durumdan haberdar oldular. Mit müsteşarlığından Trabzon il başkanımız aranıyor ve tehdit ediliyor. İl başkanımız korktu ve teşkilatı bırakıp gitti. Teşkilatınızı kapatabiliriz. Gemidekilerin teslim olmaları yönün de aracı olun demişlerdi. M. E. Topcan la görüştüğüm. Uğur Dündar ın isteğini kendisine açıkladım. Onu gemiye kesinlikle kabul etmemesini tembihledim.bu kişinin kendilerinin kimliklerini teşhir edeceğini söyledim ve eğer beklerseniz şu anda İhlas Haber Ajansıyla görüşme halindeyim. Onlardan bir kameramanla gemiye geleceğim, dedim ve görüşmenin içeriğine dair bilgi verdim. Onlar da teklifimi makul buldular. M.E.Topcan la mutabık kaldık. Ben İhlas Haber Ajansıyla pazarlığı sürdürüyordum. Çeçen Kafkas Komitesi ne verilerek Çeçenistan a gönderilecek cephane için yüklü bir miktar da para ve helikopter alacaktık. Benim düşüncem gemiye çıkıp, gemiyi İstanbul boğazına sokup, Saray burnu limanına çektirip, orada kalabalık halk kitlesini hazır tutup, o arkadaşları da halkın arasına karıştırıp, kaçırtmaktı. Halkı hazırlayacak ve yolcuları bırakıyoruz diyerek, onları da birlikte çıkaracaktık. Sanırım parti genel merkezindekiler işi hal ettiler. Haluk Kırcı bu şekilde devreye sokuldu. Yaklaşık iki saat sonra Uğur Dündar gemiye çıktı. Şayet onu gemiye bırakmamış olsalardı pazarlığı istediğimiz şekil de sonuçlandıracaktım.uğur Dündar gemide, Haluk Kırcı yı telefonla arayarak, M.E.Topcan ve devlet görevlileri arasın da arabuluculuk yaptılar. Her iki kişi onları teslim olmaya ikna ettiler ve gemideki eylemciler daha sonra bu olaydan dolayı içeri alındılar. Milli İstihbarat Teşkilatı(MİT) mensupları onları kendileri için çalıştırmak istediler. Onlar da kabul ediyorlarmış görüntüsü verdiler. Bundan dolayı da devlet görevlileri tarafından ceza evinden firar ettiler hikayesi uydurularak hapisten bırakıldılar. Onlar da yurt dışına kaçtılar. MİT e çalışacak insanlar değillerdi. İslam a inanıyorlardı. Daha sonra Muhammet Emin Topcan sahte kimlikle Türkiye ye giriş yaptı. Amacı Bosna da savaşacak gönüllü savaşçı götürmekti. MİT in takibinde olduğu için İstanbul hava limanın da yakalandı. Akibetini bilmiyorum. Uğur Dündar MİT in ihtiyacı olduğu zaman kullandığı, istediği zaman da tokat attığı bir kişidir. Kaçakçılık dosyalarını hazırladı. O bilgileri kimlerden, hangi kurumlardan alıyor ve karşılığında neler veriyor?. Ben bu gemi olayından sonra T.C. istihbarat örgütlerini karşıma almış oldum. Abdullah Çatlı nın kazada öldüğü gün Devlet Memurlarının ve müstahdemlerin şapka takma mecburiyeti vardır. maddesine muhalif olarak adliye de basın açıklaması yapıyordum. Bir gazeteci Abdullah Çatlı ya vatan haini diyorlar. Siz ne diyorsunuz? dedi. Ben de onunla aynı konumda olan insanlar ceplerin de Emniyet Müdürü kimlikleriyle dolaşıyorlar. Canımızı sıkarlarsa isimleri açıklarız. A.Çatlı ya vatan haini diyen ise, Anavatan Partisi Genel Başkanı ve Bakan olan Mesut Yılmaz dı. M. Yılmaz ı partinin genel başkanlığına getiren ise Ümit Ölmezdi. Ü.Ölmez eski MHP lilerden ve A.Çatlı nın en yakın arkadaşıydı. Tabi ki ben varolan gerçekleri, kapalı kapılar arkasında olanları açıkça söyleyemedim. Söyleyemezdim. Kim nasıl indiriliyor, kim nasıl yükseltiliyor?. A.Çatlı ya vatan haini diyenler, A.Çatlıları içlerinde barındırıyorlar demekle yetindim. Ben görevliyken teşkilata gelen üç kişiyi kabul etmiştim. Bunların İBDA-C örgütü ( İslami Büyük Doğu Akıncıları Cephesi) üyesi olduklarını bilmiyordum. İstanbul da bir çok bombalama eylemine katılmışlardı. Eyüp lisesi önündeki Atatürk büstünü söküp Haliçe atmışlar, Sinegog ve meyhane bombalamışlardı. Bu arada ben teşkilatın tabelasını indirmiş ve başkanlığı bırakmıştım. Zeytinburnu nda ağabeyimin atari salonun da kendisine yardım ediyordum. Bir gece kapıyı özel aletleriyle açan siyasi şube polisleri beni silah namlusuyla dürtükleyerek uykudan uyandırdılar. Ben İBDA-C idarecisi olarak gösterilmiştim. Oysa ki ben onları hiç sevmem. Bunu mahkemede de açıkça söyledim. Evim arandı. Birkaç kitabımı aldılar. Siyasi şubeye götürüldüm. İlk üç gün sadece işkence sesi dinlettiler. Bir polis beş dakika da bir gelir ve kafama vurur Sen bize şapka giydirecektin. Biraz sonra sıra sen de derdi. Kasetlere aldıkları işkence seslerini dinlettiklerini sonradan öğrendim. Bana Konuş. Arkadaşların her şeyi anlattılar. Bak senin için iyi olmaz. Bu adamları Eminönü ne götürmüşsün. dediler. Evet, götürdüm. Bana balık-ekmek yiyeceklerini söylediler. Ben de

5 götürüp bıraktım, açıklamasında bulundum. Biz üç aydır takipteyiz dediler. Eğer öyleyse ilgim olmadığını bilmeniz gerekir, cevabını verdim. Bu olaydan üç ay kadar önce bu şahısların liderleri yanıma geldi. Ben kendisinin İBDA-C li olduğunu bilmiyorum. Bizim ocağın mensubu olarak biliyordum. Bana Başkan Dev-Sol cular evimi kurşunladılar dedi. Gazi mahallesinde oturuyordu. Ben de Gazi mahallesi polis karakolunu aradım. Onun devamlı gittiği bir pasta hane ve evinin kurşunlandığını öğrendim. Hem de gidip gördüm. İki gün sonra aynı şahıs beni ziyaret etti ve Başkanım sen Trabzonlusun. Kendimi korumam için bir silaha ihtiyacım var. Bana bir silah bul. isteğinde bulundu. Ben de olur, bakarız, diyerek, başımdan savdım. Bir gün sonra aynı guruptan biri geldi Başkanım iki tane silahım var. Paraya sıkıştım. Satmak istiyorum. deyince, Kürşat kod isimli kişi için, Kürşat dün bana silah sordu. Ona lazım. Kendisiyle görüş,. Aranız da hal edin, dedim. Başkanım sen görüşsen daha iyi olur. Yarın yakalanırsa benim ismimi verir. Sen ocak başkanısın. İsmini vermeye cesaret edemez. ricasın da bulundu. Allah var ya hiç şüphelenmedim. Defalarca böyle şeyler oldu. Benim için sıradan bir durumdu. Kendim kaç kez silah aldım. Ben kendimi korumak için silah taşıyordum.satmak isteyen silahı getirdi ve ben de Kürşat a verdim. Siyasi şubeye götürüldüğümde satıcı ve alıcı gibi davrananların birlik de eylem yaptıklarını öğrendim. Birbirlerini çok iyi tanıyan insanlardılar ve birlikte bana komplo kurmuşlardı. Silah isteyen İBDA-C nin Gazi Osman Paşa sorumlusu. Satmak isteyen de üyesi, yani muhtalip. Polisin biri geldi ve bana Kendini ezdirme. Bu adama silah satmışsın. dedi. Ben de kabul etmedim. Satmadım, cevabını verdim. O adam şube de itirafçı oldu. cümlesini kullandı. Ben inanamadım. Çünkü benim anlayışıma göre İslam a inanan birisi itirafçı olamaz, olamazdı. Senaryo yapıyorlar, düşüncesine kapıldım. Polis benim silahı sattığıma dair belgeyi hazırlamış. Bana imzalatmak istediler. İmzalamamak için direndim. Dayak yedim. Şef olarak hitap ettikleri bir polis diğerlerine Siz dışarı çıkın. Sadece göz bandının altını açın. Okusun. Bizi görmesin emrini verdi. Okudum ve baktım yazılanlara göre suçlamayı kabul ediyorum. Ben böyle bir ifade vermedim, bu suçlamayı kabul etmiyorum,deyince aynı adam Sen buranın neresi olduğunu biliyor musun?. Buraya çok saka gelip de bülbül olarak çıktılar. Biz öttürmesini biliriz. Sen geçmişde iyi bir insanmışsın. Ama sonradan ibneleşmişsin. Geçmişine hürmet ederek seni bu güne kadar yukarıya almadık. Ama anlaşıldı. Seni yukarı almamız lazım. dedi. Dışarı çıktı. İyi polis rolünü oynayan polis yanıma geldi. Bak oğlum en azından bu silahları, silah sattığını kabul et. Aksi takdirde eşini getirecekler. Çırıl, çıplak soyup bütün polislere gösterecekler. Bedeniyle oynayacaklar. Değişik şeyler olabilir Ben bu söylenilenleri yapabileceklerine inandım. Çünkü yapılıyordu, yapılmıştı. Olayın İslam i sorumluluğundan korktuğum için örgütle ilgili hiçbir suçlamayı kabul etmedim. İlgim yoktu. Sadece silahları kabul ettim. İslam da erkek kadından sorumludur. Kadının işlediği günahların hesabını tanrı kocasına sorar. Ben karımın düşürüleceği durumun korkusunu yaşamaya başladığım için ve ayrıca silahta da aracılık yaptığım için yazılanları kabul ettim ve kağıdı imzaladım. Dört günlük gözaltından sonra savcılığa çıkarıldık. Benim birlikte alındıklarım her şeyi anlatmışlardı. Çuval da ne varsa döküp, itirafçı olmuşlardı. Bizi Kırklareli nde itirafçıların kaldıkları cezaevine götürdüler. On dört ay orada kaldım. İlk gittiğim de altı kişiyi bir koğuşa verdiler. Onbeş gün o koğuşta kaldım. O insanlarla konuşmuyor, sadece kitap okuyordum. İBDA-C lilerle aynı yerde kalmayı kendime yediremiyordum. İslam a ihanet etmişlerdi. İslam a inanan itirafçı olamaz. Onbeş gün sonra İstanbul siyasi polisinden bizi göz altına alan ekip ( irticayla mücadele masası) bizleri ziyarete geldiler. Diğer altı kişi onların ziyaret isteklerini kabul edip, görüşmeye gittiler. Ben gitmedim. Onlar görüşmeden döndüklerinde ben ceza evi müdürüne dilekçe verdim. Gönüllü olarak hücrede kalmak istiyorum, isteminde bulundum. Yoksa ayrı bir koğuşa vermezlerdi. Ayrıca diğer koğuşlarda Dev-Sol (Türkiye sol hareketlerinden biri), PKK(Kürdistan İşçi Partisi) itirafçıları kalıyorlardı. Yıllarca onların sahip oldukları siyasi görüşlere karşı mücadele etmiştim. Aynı odalar da nefes almamız mümkün değildi. Solu, sosyalizmi halen sevmiyorum. O ideolojiye karşıyım. O koğuşlara da gitmek istemiyordum. Benim kalabileceğim tek yer hücreydi. Ceza evindeki ismi müşadiye olan yer. Dilekçem işleme kondu, kabul edildi. Hücre bölümünün ikinci katında on hücre yan yanaydı. Bir koridorla bağlantı sağlanmıştı. Ben oraya götürüldüm. Başka kimseyi koymadılar. Orası bana verildi. Cezaevi müdürü de Büyük Birlik Partisi nden milletvekili adayı olmuştu. Aynı siyasi görüşlere sahiptik.

6 Üst katta aynı şekil de hazırlanmış olan on hücrede Mustafa Duyar (Sabancı katliamı sanığı) yalnız kalıyordu. Alt katda ceza alan mahkumların kaldığı hücrelerden oluşuyordu. Yaklaşık bir buçuk ay sonra alt kattan bir kişi yanıma getirildi. Bir hücreye kondu ve hücrenin kapısı da üzerine kilitlendi. Benim ve M. Duyar ın kaldığı yerde kapılar kilitlenmiyordu. Hücresi kilitlenen içer de yangın çıkardı. Baş gardiyan bir ekiple geldi. Niye yaktın yatakları? sorusunu sordu. Ben olanları dinliyorum.genç erkek Ben itirafçı değilim. Polis beni zorla buraya getirdi. Beni yoldaşlarımın, PKK örgütünün olduğu ceza evine gönderin. Burada kalmak istemiyorum. dedi. Benim inancım zulme karşıdır. Ben o gence yapılanları kabullenemedim. Genç 19 yaşlarındaydı. İzmir de eylem yapmıştı. Ben gardiyanlarla konuşmasını dinlemeye devam ettim. Gardiyan ikinci müdüre çıktı. Elinde bir hortumla geri döndü. Ulan itirafçı olmamışsan seni buraya getirmezler deyip, hortumla o insanı dövmeye başladılar. Bana olan yaklaşımından dolayı daha önce ceza evi ikinci müdürünün durumunu dışarıya bildirdim ve tehdit ettirdim. Benden, sahip olduğum ilişkilerimden çekiniyordu. Kapımı açtım ve aşağı indim. Baş gardiyanın yakasından tuttum, kenara fırlattım. Bu adam tavuk çalmamış. Siyasidir. Burada hiçbir siyasiyi dövmüyorsunuz. Bunu da dövemezsiniz, dedim. Bana Reis sen bu işe karışma. Bu adam PKK li. Hak ediyor deyince, ben de kendisinse PKK li ise devlet cezasını vermiş. Bak burada, cevabını verdim. O ceza evinde gardiyanların tümü ülkücülerden oluşmaktaydılar. Bana karşı yumuşaklardı. Siyasi görüşümü biliyorlardı. Kendilerine, sorumluluk benim. Bu genci benim yanıma verin. Bir daha olay çıkarmaz. Zaten tekim. Benim de arkadaşa ihtiyacım var şeklinde isteğimi açıkladım. Genci ellerinden aldım. Onu yirmi gün sonra alıp götürmek istediler. Ben söylenilenlere inanmadım, zarar vermelerinden, eziyet etmelerinden korktuğum için kapı altına kadar da gençle beraber gittim. Gardiyanlar gencin bir başka ceza evine sevk edildiğini söylediler. Bu olay diğer koğuşlar da duyulmuş. Her ne kadar oradakiler itirafçı olsalar da bir siyasi mahkumu dövdürmemem hoşlarına gitmişti. PKK itirafçıları koğuşun da kalanlar Niye hücre de kalıyorsun?. Gel birlik de kalalım teklifin de bulundular. Ben de PKK koğuşu diye gitmek istemedim. Onlarla anlaşamam, sorun çıkar şeklin de bir düşünceye sahiptim. İbrahim Gümrükçüoğlu; Süleyman Demirel e suikast girişimin de bulunmuştu. 65 yaşın da ve kan kanseriydi. Aklı dengesi de bozuktu. Onun koğuşuna gittim. Tek bir adli mahkumla birlikde kalıyordu. Ceza evine girdikten dört ay sonra bir PKK itirafçısıyla tanıştım. O da beni kendi koğuşuna davet etti. Düşündüm. Ben bunlara karşı savaştım. Sıcak çatışmalara girdim. Hep karşı cepheden baktım. Onları izleme, tanıma fırsatım olur. Müdüriyete dilekçe yazdım. Yer değiştirmek istediğimi bildirdim. Müdür dilekçemi okuyunca, beni hemen odasına çağırdı. Nasıl olur da böyle bir şey yaparsın?. PKK lilerin koğuşlarına gitmek istersin?. diyerek şaşkınlığını belirtti. Kendisine bu adamlar artık PKK li değiller. İtirafçılar. Siz bunlara niye hala PKK li diyorsunuz?, sorusunu sordum. Bunun üzerine Bunlar ne kadar itirafçı olsalar da devlet düşmanıdırlar. Bunu hiçbir zaman unutma ve bunlara kesinlikle güvenme cümlelerini sıraladı. Ben onların koğuşlarına gitmek konusunda ısrarlı olduğumu söyleyince de Sen bilirsin. Sonradan pişman olacaksın uyarısında bulunma gereği duydu. Bende de ne kadar da olsa bir çekingenlik vardı. Ben Laz ve onlar ise Kürtler. Benzer özelliklerimiz çok. Asi yapılara sahibiz. Sert kafalıyız. On altıncı koğuşun kapısından içeri girdim. İlk dikkatimi çeken şey beni çok şaşırttı. Koğuşların da mescit vardı. Koğuşun bir bölümüne halı döşetmişler ve namaz kılınacak yer haline getirmişlerdi. Koğuşta kalan herkes namaz kılıyordu. Aylar geçtikten sonra öğrendim ki bu kişiler devletçi olmamışlardı. Sadece örgüt değiştirmişlerdi. Hepsi Hizbullahçı olmuşlardı. Koğuşta duyduğum bir hadiseyi aktarmak istiyorum. Hanefi Avcı ( emekli İstihbarat Daire Başkanı) koğuşa geliyor. Alaattin Kanat ( General Zınar ) adlı itirafçıya Biz milleti zorla itirafçı yapıyoruz. Sen Hizbullah çı yapasın diye mi bu kadar çaba gösteriyoruz? diyor. Karagümrük çetesi üyeleri koğuşlarında esrar, bıçak, cep telefonu yakalatıyorlar. Bunları da cezalı olarak hücrelere getirmişlerdi. Mustafa Duyar çok kaprisli biriydi. Çete üyeleri kendi aralarında yüksek sesle konuşuyorlar. Müzik dinliyorlar. M. Duyar Rahatsız oluyorum diyerek onlar volta atarlarken üzerlerine bardak fırlatıyor. Tartışma çıktı. M. Duyar çok ağır küfürler etti. Onlar da Biz bunun hesabını senden sorarız dediler. Cezaevi müdürü tedbir olarak M. Duyar ı bir başka ceza evine sevk etti. O ora da açlık grevi yapıyor ve tekrar Kırklareli ne gelmek istiyor.

7 Evlenmiş ve evlendiği kadın da hapisteydi. Karısı da eski Dev-Sol cuydu ve hamileydi. M. Duyar ı hiçbir mahkumla karşı karşıya getirmezlerdi. Havalandırmaya, görüşe tek olarak çıkarırlardı. Özel muamele uygulanıyordu. Adam gece yarısı ceza evi görevlisini şehre gönderip dondurma aldırabiliyordu. Bütün istekleri yerine getiriliyordu. Kadın Kırklareli nde olduğu için onu da gönderdikleri yerden geri getirdiler. Bir süre sonra kendisi sevk istedi. Geldiği yere götürdüler. Karagümrük çetesi mensupları da bir başka cezaevine sevk istediler. Onları, kavgalı oldukları M. Duyar ın kaldığı ceza evine göndermezlerdi. Onlar gittikleri yerden, onun bulunduğu cezaevine sevk istiyorlar. M. Duyar ın o kişiler tarafından öldürüldüğünü televizyon haberlerinden duyduk. Ben PKK itirafçıları koğuşun da kalmaya devam ediyorum. İlginç izlenimlere sahip oldum. Hayrete düştüğüm anlar oldu. Her biri bir üniversite mezunu gibiydi. Adamı konuşturuyorum. Köyünden çıkmış ve PKK ye katılmış. İlk okul mezunu. Genel kültür yüksek öğrenim görmüş birine ait. Ben Türkçe yi bile konuşamayacak insanlarla aynı yerde kalacağım, diyordum. Ön yargılıydım. Karşı cephelerinde yer alarak savaştığım, çatıştığım insanları tanımıyordum. Tanımadan yargılamıştım. Çünkü şartlandırılmıştım. Onlar içeide okuyor, sınavlara giriyor ve değişik okulların diplomalarını alıyorlardı.üniversite öğrencileri olmuşlardı. O insanların teşvikleriyle ben de sınavlara girmeye başladım. Dışardan bıraktığım, terk ettiğim ortaokul ve lise diplomalarını aldım. Üniversite sınavına girdim. Açık öğretim fakültesini kazandım. (Bir yıl için de nasıl oldu da çok sayı da sınavı verip, orta okul, lise diploması alabildi ve üniversite giriş sınavını kazanabildi?. Düşündürücü!. Koğuşun ayrıcalıklı bir özelliği yok muydu?. İtirafçılıkla birlikte verilen hizmetlere karşılık, devleti temsil edenler de onların rahatlıkla diploma almalarını sağlamıyorlar mıydı?. ) PKK itirafçıları Başımıza ne geldiyse cehaletten geldi diyorlardı. En belirgin özelliklerini kavramaya başladım. Ben bugün de çarşıda yürüyen birini, yürüyüş şeklinden tanıyarak bu insan gerilladır, diyebilirim. Çok hızlı yürüyorlar. Alışkanlık. İçeride hıza gerek olmadığı hal de seri şekilde hareket ediyorlardı. Ben İslam i mahkum olduğum halde, yıllarca İslam i bir düzen için mücadele ettiğim halde, Arapça Kuranı kerim okumayı onlardan öğrendim. Çünkü Türkçe okuyordum. Her biri, her gün bir cüz Kuran okur ve bir ayda Kuranı hatm etmiş oluyorlardı. Son derece düzenli bir yaşantıları vardı. Disiplin geçerliydi. Kural koymuşlardı. Herkes yalnızca Maltepe sigarası kullanacak ve günde sadece on tane içebilecek. Ailem parlament getirirdi. Ben de kantinde değiştirir ve Maltepe sigarası alırdım. Gelen paralar tek bir kasada ve tüm koğuş için kullanılırdı. Herkesin şahsi ihtiyaçları temin edilirdi. Aileleri görüşe gelmeyen itirafçılar da varlardı. Kitap okuma saatleri hazırlanmıştı. Herkes mecburen okumak zorundaydı. Spor saatleri belirlenmişti. Voleybol oynanırdı. Siyasi mahkumlar arasında bir birlik oluşturulmuştu. (İBDA-C liler hariç). Cezaevi yönetiminden herhangi birisine zorlama, sert uygulama yapılsa, hep birlikte tavır alınır ve yönetime geri adım attırılırdı. Bir çift, karı-koca içerdeydiler. Orada da kendi partilerinin, PKK nın düşüncelerini koruyorlardı. Kendileriyle sohbet ederken bu durumu çok açık fark ettim. Bayan ve erkek ayrı koğuşlarda kalıyorlardı. Onlar, görevli olarak dağdan İstanbul a gönderiliyorlar. Erkek bölge sorumlusu bayan ise alt birimler de görevli. Birbirlerine aşık oluyorlar. Durumları fark ediliyor. Bunlardan öz eleştiri isteniyor. Tabii kalacakları uygulamaları bildikleri için kaçıyorlar. PKK de kadroların evlilik yapmaları, duygusal ilişkiler kabul görmediği için kendi partileriyle ters düşüyorlar. Daha önceden polis tarafından takibe alınmışlar ve partilerinden kaçtıktan sonra da yakalanmışlar. Erkek Nerede yaşayacağız?. Kendi memleketime gidemem. Avrupa ya da çıkamam. Dışarı çıkmak istersek bize yardımcı olur musun?. Kendi çevremden yardım alamam, destek göremem. Dıştalanır ve yargılanırım. Suçlu olarak görülüyorum. derdi. İlginç olan şuydu. Bu çift kimseyle ilgili bilgi vermiyorlar. Sadece kendi yaptıklarını, görev ve sorumluluklarını kabul ediyorlar. Evlendikleri için de örgüt koğuşuna gidememişlerdi. Savaşçıların evlenmeleri yasakmış. Mecburen itirafçılar koğuşuna gitmişlerdi. Bunlar eğer suçlandıkları şeyleri kabul etmemiş olsalardı daha erken ceza evinde çıkacaklardı. Polis kendileriyle ilgili delil bulamamıştı. Bu kişiler ise itirafçılık yasasından faydalanamamışlardı. Polis üst yazıyı Bize faydalı olmadı. Sakladığı başka şeyler var. İnandırıcı değil diyerek hazırladığı için itirafçılık yasasından faydalanamıyorlardı. Ceza evinde çok sayı da itirafçı olmuş ve başkalarını da yakalatmış insan vardı. Bu çift kimseyi yakalatmadıkları halde, ilk itirafçılardan oldukları, örnek teşkil ettikleri için onları itirafçılık yasasından yararlandırmışlardı. Yasa yürürlükten kaldırıldığı için de içeride kalmışlardı. Hiçbir şeyden faydalanamamışlardı. İtirafçılardan idam cezası alanlar dahi üç buçuk yıl

8 yatıyorlardı. Bu çift o süreyi yattıkları halde içerden çıkamıyorlardı. Ancak yeni bir itirafçılık yasası çıkarsa, hapisten kurtulabilirlerdi. On dört ayım bitti ve tutuksuz yargılanmak üzere bırakıldım. Mahkeme sonucun da nasıl bir karar verildi?. Bilmiyorum.Geçenlerde bu ülkede bulunan konsolosluğumuza gittim. Türkiye ye gitmek için pasaport almaya geldim, dedim. Orada görevli olan ve aynı görüşleri paylaştığım eski bir arkadaşımla karşılaştım. Bizim açımızdan bir sakınca yok. Ama Ankara ya sormamız gerekiyor dedi ve sonuç da T.C.pasaportunu aldım. Benim hayatım roman. 23 yaşında iken evlendim. Annem beni evlendirdi ki fırtınalı yaşamım durulsun. Sorumluluk alıp, ağırbaşlı bir erkek olayım. Evlilikle elimi kolumu bağlamak istedi. Başaramadı. Evlilik de beni değiştirmedi. Eşim ve çocuklarım annemle birlik de aynı evi paylaştılar. Maceraprest halim devam etti.üç çocuk babasıyım. Evlilik idealist insanlara göre bir iş değil. Ne eşe, ne de çocuklara gerekli olan şeyleri verebiliyorsun. Çocukların sevgiye doyamıyorlar.günaha giriyorsun. Kişisel bütünlüğe kavuşmuş çocuklar yetiştiremiyorsun. Derleyip toparlayamıyorsun. Senden beklentileri olanlara zaman ayıramıyorsun. Gerekli değeri, sevgiyi veremiyorsun. Çünkü politik görüşünün getirdiği işlerin peşinde sürükleniyorsun. Senin faaliyetlerinin bedelini yakınların ödüyorlar. Siyasi faaliyetlerimi yürütürken ticaret yapmaya devam ettim. Ben içerdeyken yakınlarım aileme destek sundular. Komployla içeri düşürülmüş ve beraber çalıştığım insanlardan hiçbir destek görmemiştim. Çocuklarım da ilgisiz kalmışlardı. Sanki yıllarca bir siyasi çevre içinde faaliyet yürütmemiştim. Onlarla birlikte aynı amaçlar için koşmamıştım. Emek harcamamıştım. Tekmeyi yemiş ve yalnızlığa itilmiştim. Bütün emeğim buz üzerindeki resim gibi silinmişti. Görülmüyor, görülmek istenmiyordu. İçerden çıktım. Abim hazırladığı bir büroyu verdi. Bana Birkaç gün kafanı toparla önerisin de bulundu. Elektronik oyun makineleri montajı yapılacak bir yer açabiliriz, dedik. Polis takibindeydim. Bir gün kendime çay alırken dışarı da, araç içinde kaldığım yeri gözetleyenlere de çay gönderdim. İnip yanıma geldiler. Ekip şefi Gerçekten İBDA-C yle ilişkin var mı? sorusunu sordu. Kendisine benimle ilgili komployu sizler kurdunuz. İlişkim olmadığını da biliyorsunuz, cevabını verdim. Altı ay beni izlediler. Daha önce arkadaşım olan ve avukatlık bürosu işleten Muammer Küçük bana geçmiş olsuna geldi. Yav bayağı sıkılmışsın. On dört ay insanın psikolojisini bozmaya yeter. Ben bir tekne aldım. Bodrum a gidelim. Biraz dinlen. Ceza evi psikolojisini üzerinden atarsın önerisin de bulundu. Tamam. İhtiyacım var. İyi olur, dedim. Ertesi gün Biletleri aldım. Hazırlan. Gidiyoruz haberini verdi. Gittik. Bir tatil köyünün yan tarafındaki tersanede bir otel vardı. Kalabalıktan sıkılıyordum. Bunalıyordum. Ses beni rahatsız, huzursuz ediyordu. Bundan dolayı da teknede, kamerada kaldım. Dinleniyordum. M. Küçük bana Avrupa ya insan taşıma işine ortak olma teklifi getirdi. Kendisine benim sermayem yok. Ortak olamam, cevabını verdim. Sermaye istemiyoruz. Aklını ve çevreni sermaye olarak koy. Gemi personelinin idaresi senden olsun. Benim için yeterli yanıtını verdi. Kendisine sermayesiz ortak olmam. Bu işin sonu ne olur?. Belli olmaz. Kaç para koydun ki? tarzın da bakarsan ben kaldıramam. Dostluğumuz da bozulur, deyince, o da Yine birlik de olalım. Ben sana %10 vereyim. şartını koydu. Kendisine, ben haram para yemek istemiyorum. Bu işin mesuliyeti var, dediğim de Hangi hocaya sorarsan sor. Aldığımız paranın haram olmadığını öğreneceksin. Allah ın değil, devletin kanunlarını çiğniyoruz. Para alıp karşılığında insanları yolculuğa çıkarıyoruz. Hizmet sunuyoruz. Kimsenin parasını gasp etmiyoruz. Adamları götürdükten sonra yolculuk bedelini alıyoruz şeklin de izaha girişti. Bunun üzerine ben bu işi din adamlarına sordurdum. İşin haram olmadığını söylediler. Ben imama diyorum ki, adam para veriyor ve kendisini İtalya ya götürüyorum. İmam da Ha buradan Samsun a, ha İtalya ya götürmüşsün. Allah katında günah işlemiyorsun diyerek beni cevaplıyor. Tabi ki imama demiyorum ki insanları gemilere bindirip götürüyoruz. Rezil, perişan oluyorlar. İşin o yönünden bahsetmiyoruz. Sırf taşımacılık olarak gösteriyoruz. Bana göre insanları İtalya ya getiriyoruz ve insanlar perişan oluyorlar bir, çoluk-çocuk asimile, kafir oluyor, iki. Biz cinayetten daha büyük bir suç işliyorduk. Ben bu günahları işledim. Mesela adam burada ve eşi orada, geldiği yerde. Kadın ölüyor. Adam karısının cenazesine gidemiyor. Anam ölmeden iki gün önce beni aradı. Ölüyorum. Gel, son kez görüşelim isteğin de bulundu. Gidemedim. Param yoktu. Kendisine açıklayamadım. Ana, seninle mahşer de görüşeceğiz, dedim. Atalarımızın ellerini tutmayıp da Bunlar cünüptür deyip atlarının özengilerini öptürdükleri

9 insanların kıçlarını öpüyoruz. Buralar da aileler parçalanıyor. Getirdiğim çok sayı da insanın yuvaları yıkıldı. Adam Oturum hakkı alacağım diyerek evleniyor. Kadına alışıyor. Bırakamıyor, terk edemiyor. Yuvasını yıkıyor. Biz cilve yapmasını bilmeyiz. Adam, erkeğimiz Avrupalı kadın da cilveyi, bakımlı vücudu, cinselliği görünce, kendi kadını soğuk geliyor. Tümüyle uzaklaşıyor de içerden çıkmış, arkadaşımla görüşmüş ve bu işi yapmaya karar kılmıştım. İlk kez mayıs 1997 de, balıkçı teknesinden yolcu teknesine dönüştürülmüş, 22 metre boyun da ağaç, tek makineli bir tekneyle 138 kişiyi İtalya sahillerine getirdim. Hazırlanan haritada duracağımız yer gösterilmişti. Orayı buldum. Tekneyi sahile yanaştırdım. Kafası kuma çıkıyor. Kıç tarafın da derinlik dört metre. Rahat durabileceğim bir yer. Genç olanları merdivenlerin üzerine çıkartım. Yolcuları tek, tek indirdim. Onları sahile bırakıp, geri döndüm Tek makinayla yola çıkmak, ölümle kumar oynamaktı. Zora düştüğünde kim den yardım isteyeceksin?. Daha önceki seferlerde tekneleri getiren personeller tekneleri bırakıp, kaçıyorlardı. İtalya üzeri Fransa ya geçip, oradan da Türkiye ye dönüyorlardı. Ben sekiz bin civarın da insanı İtalya ya getirdim. Bu işi yaparken beni en çok rahatsız eden şey yolcuların valizleriydi. Bazen yolcuya ne yapacaksın bu giysileri der? ve valizleri suya atardım. Vakit dar, canını kurtarmayı düşünüyorsun. Çocuğu aşağı indirmeye çalışırken adam valizini indirmek için çabalıyor. Ulan geldin. Burada her şey verilecek. Maaş alacaksın. Elbise verilecek. Bu valizleri niye taşıyorsun?,der, bağırırdım. Tabi ki ben buralarda gelen yabancılara bütün imkanlar sunuluyor, diye biliyordum. İtalya da insanların sefilleri oynadıklarından habersizdim. Oysa her şey ilk yirmi gün için. Sonra hiçbir yardım verilmiyor. Şebeke başlarına, getirdiğiniz yolculara söyleyin, valiz getirmesinler uyarısın da bulunurdum. Yükleyip, boşaltma sorun oluyordu. Toplama merkezlerinde de yolculara, valizleri bırakın, sadece yiyecek getirebilirsiniz, derdim. Şebeke üyeleri çok şerefsizler. İnsanlara yalan söylüyorlar. Gemide verilen zeytin, ekmeği yiyemeyen yolcu Niye bize gerçek söylenmiyor?. Yanımıza yiyecek alırdık. diyor. Şebekeci 500 DM daha fazla alabilmek için yalan söylüyor. İlk yolcu gemisi İstanbul Ticaret Odası nın orada hazırlanıyor. Unkapanı semtinde gündüz yolcuları bindiriyorlar. Bir görevli İtalya bir, iki diyerek bağırıyor. O gemi bin kişiyi İtalya ya getirdi. Benim ortak olduğum kişi bu gemiyi gönderiyor. Kendisi de gemideymiş. Burada yakalanmış ve altı ay içer de kalmış. Bu gemiden elde ettiği parayla yedi daire almıştı. Irak ve Afganistan lılardan adam başı 6-7 bin doları aracı alıyor. Gemi sahibi, taşıma aracını organize eden kişi ise kişi başı dolar alıyor. Şimdi örö alınıyor. Biz de Karadenizliler de çırak olarak gemiye girersin ve zaman içinde yükselirsin. Gemici olursun. Pratikten yetişirsin. Ben gemici değildim. Bu konu da eğitim almamıştım. Harita okumayı öğrendim ve deniz aracını kullandım. Yolcu taşıdım. Türkiye de üç ayrı gurup gemi işini organize ediyor. Kendi aralarında rekabet var. Bizim tekneyi geri götürmemizle birlikte bize yolcu veren şebeke Bu adamlar Karadenizliler. Bu işi iyi biliyorlar diyerek yolcularını bize vermeye başladı. İstanbul Aksaray da ki pala Şükrü Geminin başında gidersen yolcularımı sana veririm derdi. 1) Karadenizliler 2) Mardinliler 3) Hem uyuşturucu hem de insan kaçakçılığı yapan gurup. Nereli olduklarını bilmiyorum. Türkiye de insan kaçakçılığını ilk yapan kişi Korman lakaplı bireydir. Daha sonra bu işi bırakıp, mazot ticareti yapmaya başladı. Korman bu işi Mardin li Edip lakaplı Volkan Tekin ile birlik de yapıyordu. Bir buçuk yıl kadar kendim yolcularla birlikte gelmedim. Gemilerde de bir şeye karışmadım. Yükleme nerede yapılacaksa, yolcu nerede alınacaksa orada ki jandarma veya polise para verme işini ayarlıyordum de bir otobüs dolusu Kürt ü Antalya da gemiye bindirmek üzere götürürken yakalandım. Antalya girişinde mola vermiştik. Kürtler alış veriş yaptılar. Kürtleri fark edenler polisi arıyorlar. Bir otobüs dolusu Kürt Antalya da ne yapacaklar?. Polis bizi durdurdu. Kimlik kontrolü yaptılar. nereye gidiyorsunuz? dediler. Yolculardan kimisi düğüne, kimisi piknik yapmaya gidiyoruz cevaplarını verdiler. Benim amacım gemiyi yakalatmamaktı. Gemi sahil de bekletiliyor. Yolcuları alıp, hareket edecekler. Polisi oyaladım. Bizi götürenler bir taksiyle önden gidiyorlar. Kemer otogarının önünde buluşacağız, dedim. Denizde araştırma yapılmasını önlemek istedim. Polis bizimle birlik de oto gar da sabaha kadar bekledi. Emniyet müdürü geldi ve adamlarına Ne oldu?. Ne yaptınız? sorularını sordu. Polisler Her hal de bizi fark ettiler. Kimse gelmedi cevabını verince, emniyet

10 müdürü Kimlikleri toplayın emrini verdi. Kimliklere baktıktan sonra Bu kadar Kürtün için de bu Laz ın ne işi var. İşi yapan budur. Alın cümlelerini kızgın bir şekil de sıraladı. Benimle birlikte dört Kürdü de aldılar. Onlar da yolcu toplayan şebekecilerin yardımcılarıydılar ve İtalya ya geliyorlardı. Biri şebekenin başının oğluydu. Bizi Antalya siyasi şubeye götürdüler. Gözlerimiz bağlandı. Her zaman yaptıkları numarayı yaptılar. Eğil ulan. Kafanı çarpacaksın ulan. Boş versene ben o tezgahları daha önceden geçtim, dedim. Bunun üzerine yanımda duran polis Şef, şef bu tecrübeliymiş. Buna özel muamele yapalım cümlelerini kullandı. Diğer alınanlar Kürt oldukları için dayak yiyorlardı. Sesleri duyuyordum. Aşağılayıcı hakaretlere maruz kaldılar. Ben de dayak yiyeceğime emin oldum. Polise şube müdürünüzle görüşmek istiyorum, isteğinde bulundum. Ne yapacaksın şube müdürünü? dediler. Önemli. Ben kendisiyle görüşürüm, sizinle değil şeklinde onları cevapladım. Beni onbeş dakika sonra bir odaya soktular. Birisi Benimle görüşmek istemişsin cümlesiyle seslendi. Sizin kim olduğunuzu bilmiyorum. Gözlerimi açın da konuşalım, teklifinde bulundum. Bana Sen buranın neresi olduğunu biliyor musun? sorusunu sordu. Kendisine çok iyi biliyorum. Ben terörist değilim, vatanseverim, dedim. Gözlerimi açtırdı. Söyle bakalım deyince cesaretlendim ve bakın müdür bey benim bu işle bir alakam yok. Yeni ceza evinden çıktım. Nizam ı- Alem Ocakları başkanlığı yaptım. İBDA-C örgütü mensubu olduğum iddia edildi. Hiçbir ilişkim yok. Bana bir komplo kuruldu. Mahkeme de bu örgütü İslam i bir örgüt olarak görmediğimi açıkladım. Tasvip etmiyorum. Örgüt peşime düştü. Bir yanda İstanbul polisi sürekli takip ediyor. Bir yanda devlet. Bundan dolayı da ülkeyi terk etmeye karar verdim. Kaçıyordum. Adama bir miktar para verdim DM alıyorlarmış. Benim o kadar param yoktu. O da karşılığın da Sen yolu, izi biliyorsun. Kafile başkanlığı yap. Otobüsü kemere getir dedi. Benim konumum bu. Bunun üzerine Bir dakika bekle dedi ve İstanbul terörle Mücadele şubesini aradı. Bilgi aldı. Kardeşim sen niye yurt dışına gidiyorsun. Oralar Türkiye den daha tehlikeli. Hangi şehrimize gidersen git, yetkililere durumunu anlat. Sana yardımcı olmayanın anasını, avradını s Gel Antalya ya yerleş. Hatasından dönene yardım etmek bizim vazifemiz. cümlelerini sıraladı. Adamlarına emir verdi. İfadesini verdiği şekil de alın. Yardımcı olun. Yazık, günah bir daha tutuklanmasın. dedi. Örgütçülük aptalca dayak yemek midir?. Ben bunu hiçbir zaman arkadaşlarıma anlatamadım. Kafanı kullanıp, şartları lehine çevireceksin. Gerekiyorsa yalan söylemesini de bileceksin. Bir gece göz altından sonra yolcuların hepsini savcılığa çıkarmışlardı ve serbest bırakılmışlardı. Biz yedi kişinin işlemlerini polis geciktirdiği için savcı beklemek zorun da kalmıştı. Kızgındı. Dosyayı okumadan Hepsini tutukladım. Alın götürün şeklin de bağırdı. Ceza evine götürüldük. Bir ay dolandırıcılar koğuşunda kaldık. Mahkemeye çıkarıldık. Hakim cezanın en üst düzeyini veren biri olarak tanınıyordu. Ben tedirgindim. Hakim yerini aldı ve tutuklu olanlara Dönün arkanıza bakın. İzlemeye gelenlerden tanıdıklarınız var mı?. emrini verdi. Arkaya baktım. Şebekeci Abdurrahman gelmişti. Kimseyi tanımıyorum, dedim. Diğerleri de Tanıdık kimse yok şeklin de cevaplayınca, hakim gelenlere soru sordu. Niye geldiniz?. Mahkeme salonun da ne arıyorsunuz? Mardin li Abdurrahman Oğlum bura da. Onun için geldim cevabını verince, hakim onun oğluna Oğlum babanı tanımıyor musun? sorusunu sordu. O da Efendim kalabalık dan babamı göremedim yanıtını verdi. İlk sıra da benim adım olduğu için Oğlum yurt dışına adam götüreceğim diyerek, insanları dolandırmaktan yargılanıyorsun. Evet dinliyorum. Cevabın ne olacak? açıklama ve sorusunu yöneltti. Ben, benim bu suçla bir ilgim yok. Biz dolandırıldık DM verdim. Adamlar bizi bir araçla takip ediyorlardı. Otobüsle bu şehre getirildik. Hakim bey, polisler onları, şebekecileri yakalayamadılar. İnsan kaçakçılarını yakalamak istemiyorlar, cümlelerini sıraladım. Hakim Anlaşıldı diyerek kafasını salladı. Dosyayı okudu. Ya sizi niye tutuklamışlar ki? dedi. Hiç kimsenin benim için Ben buna para verdim şeklin de bir iddiası yoktu. Çünkü ben o işlere bakmıyordum. Hakim Sanıkların tamamının beraatlarına diyerek kararını verdi. Savcının iddianameyi Adam dolandırmak maddesinden hazırlamasının sebebine gelince, Türk Ceza Kanunu nda yurt dışına adam kaçırmakla ilgili bir madde olmayışı, bu suçun pasaport kanununa muhalefet maddesine girmesi ve Türk lirası (1,5 isviçre frangı) para cezası olması sebebiyle, savcının da bu cezayı az görmesi, tutuklamanın kanuni olabilmesi için her yakalanana dolandırıcılık maddesi uygulanıyor. Orta da dolandırıcılık yoktu. Arz-talep meselesi. Gelmek isteyen parasını verir ve gelir. Bundan dolayı da tüm davalar beraatla sonuçlanıyordu, sonuçlanır. Her yakalanana aynı işlem yapıldı.

11 Ortağım işlediği bir suçtan dolayı bir yıl ceza yemişti. Defalarca yakalanıp, bırakıldı. Yattığı süreleri o cezanın yerine saydırdık. Ortağım ve diğerleri her yakalandıkların da komploya uğradık diyorlardı. Ben de gerekli olan senaryoyu hazırlamıştım. Söylediklerim doğru ve gerçek şeyler değillerdi. Biz gemiyi hazırlarız. Şebekeleri ararız. Gemi kaldıracağım. Bana kaç adam vereceksin?, deriz. Eğer verilen sayılar gemi kaldırmaya değiyorsa, gemiyi kaldırırız. Tarih, zaman ve kalkılacak yeri hiç kimseye söylemeyiz. Siz yolcularınızı hazır tutun. Biz hazır olunca otobüs gönderip aldıracağız, açıklamasın da bulunurduk. Gemi hazır olunca semtlerden gelecek adam sayısına göre araç gönderirdik. Şebekeler arasın da rekabet olduğu için ispiyon da oluyor. Seni yakalatıyorlar. Gemiyi kaldıramıyorsun. Bir ay içeride kalıyorsun. Meydan onlara kalıyor. Bodrum da, Antalya da, İzmir de işe göre gerekli yere gidiyordum. Gemi nere de kaldırılacaksa, oraya. Ben yeni işe başlamıştım. Ortağım Muammer Küçük bir başka gemi kaldıran gurubu ve geminin yerini ihbar etti. Ben kızdım. Tepki gösterdim. İstanbul a döndüm. Gelip, beni ikna ettiler. Ortak bir daha kimseyi ihbar etmeyeceğine dair şeref sözü verdi. Geri döndüm. İslam münafıklığı yasaklamıştır. İhbar münafıklıktır. Sürekli Avrupa ya gelmek isteyen insanlar vardı. Dokuz gemi ve balıkçı teknesi gönderdik. Rus yapımı olan ve Bulgaristan dan kiraladığımız bir gemiyle 950 kişiyi yola çıkardık. Bu gemiyi gönderirken benim ortağım sırf yolcu alabilmek için eski düşmanlarımızla işbirliği yaptı. Olayı da benden gizli tuttu.yaklaşık bir ay sonra gerçeği öğrendim. Bu işle ilgili oluşan bir düşmanlıktı. Ortağımı çağırdım ve hesaplarımızı yapalım, teklifinde bulundum. Ben artık seninle birlik de olmam. İşin içine menfaatin girince aklını kaybediyorsun, dedim ve ayrıldım. Bir yıl kadar görüşmedim. Bazen beni arardı. Yok dedirtirdim. Bir ara tasavvuf yolunu seçtim. Kendimi dine verdim. Nakşibendi tarikatına girdim. Günlük ticaret yapmaya başladım. Araba teypleri alıp, satıyordum. İnsanların Allah ın dinini, Allah ın emrettiği şekil de yaşamaları için yol gösteren, dini öğreten, hiçbir siyasi görüş taşımayan, herkese kapısını açan bir tarikat. Ben elli tane teşkilat değiştirdim. Hep dost aradım. Kime dost dedimse bana ihanet etti. İhanet etmeyecek bir dost buldum. Ona da ben ihanet ettim. Ben mürşidime ihanet ettim. Çünkü o benden bir daha günah işlemeyeceğime dair söz almıştı. Bütün geçmişimi biliyordu. Silah taşımamı yasaklamıştı. İki yıl kadar onların tarif ettikleri şekilde yaşadım. Ömrümün en zevk aldığım, kendimi rahat his ettiğim, mutluluğu bulduğum dönemiydi. İki yılın bitiminde yeniden eski arkadaşlarıma uydum. Bir arkadaşımın problemi yüzünden elime silah aldım. Önce zikiri, sonra da namazı bıraktım. Arkasından da, yeniden her türlü pislik geldi. Sözümü tutmadığım için ihanet etmiş oldum. Ben de macera ruhu oluşmuştu. Rahat oturamıyordum. Hep kaçma, kovalama olacak. Rahat, huzur beni rahatsız ediyor. İlginç,tuhaf bir insanım. Ben bir durumdan dolayı sıkıntıdaydım ve bir yerde saklanıyordum. Ortalık da dolaşmıyordum. Eski ortağım, ağabeyimle beraber gelip, beni buldu. Çanakkale den deniz yoluyla Avrupa ya göndereceği adamları yakalatmıştı. Sıkıntı da olduğunu söyledi.. Çanakkale Jandarma alay komutanıyla anlaşıyorlar. Gemiyi kaldıracak, yola çıkaracak. Çanakkale valisine giden özel bir ihbar sonucunda jandarma komutanı albay mecburen operasyon yapmak zorun da kalıyor. Oradaki en yüksek rütbeli o. Diğer askeri görevliler ona bağlılar kişiyi yakalatmışlardı. Askerler benim ortağım Muammer Küçük ve onun ortağı Ömer Bekar ı da yakalıyorlar. Ömer Bekar eski Milliyetçi Harekat Partilidir. Abisi Burhan Bekar ise Trabzon il başkanıydı. Değişik defalar MHP den milletvekili adayı oldu. Askerler kendilerini yakalayınca, onlar da askerlere albayın arkadaşı olduklarını söylüyorlar. Jandarmalar albayı arıyorlar. Albay söylenilenleri doğruluyor ve her ikisini bırakmalarını emrediyor. Göz altı, tutuklanma yaşamıyorlar. Bu olaydan bir süre sonra ortağım, ağabeyime İnsan ticaretini bırakıp, turizmcilik yapmak istiyorum. Bu işi de kardeşinle birlik de yürütmek istiyorum. Bu iş için DM koymamız gerekiyor diyor. Benim onun projelerinden haberim yok. Abim ise Kardeşim sermayesi olmadan iş yapmaz cevabını veriyor. Adam parayla oynuyordu. Çok iyi kazanmıştı. Sırf beni ikna edebilmek için ağabeyime bu miktarı söylüyor. Abi be sen kardeşine destek çık. Bu işi birlik de yapalım. Bir yıl için de senin paranı da öderiz. deyince, abim de Bir dairem var. Satıp parasını vereyim. Kardeşim gayri meşru bir iş yapmasın. Eğer yetmezse arabamı da satar veririm. diyerek, beni koruma amaçlı düşüncesini açıklıyor.

12 Çünkü benim başım beladan kurtulmuyordu. Aranıyor ve ondan dolayı da saklanıyordum. Kendi aralarında anlaşıyorlar ve gelip beni buldular. Çanakkale deki gemi olayını anlattılar. Yanıma geldiklerinde yeni proje bana açıklandı. İkna oldum. Birlikte Marmaris e yat, marin tersanesine gittik. Efesus gemisini gördük. Turistik, yüzer tesisli denilerek turizm bakanlığından işletme müsaadesi alınmıştı. Turistik amaçlı kullanılan araçlar için katma değer vergisi ödenmiyordu. Maliyet çok düşüyordu. Turizm teşvik kredisi de alabiliyorsunuz. Turizm düzgün bir iş diye benim kafam da yattı. Hemen işlemlere başladık. İzmir de Hatay caddesi üzerinde çok lüks bir yazıhane tutup Alp Limited Şirketi ni kurduk. Efesus gemisi iş bankasına aitti dolar istiyorlardı. Gerçek değeri, yani yaptırmaya kalksanız bir milyon dolardı. Banka yöneticilerinin gemiden dolayı çok sıkıştıklarını, satmak istediklerini öğrendim. Gemi kullanılarak bankada hortumculuk yapılmıştı. Geminin değerinin çok üzerin de sahibine kredi verilmişti. Bunu yapan müdür de zor durumdaydı. Geminin sahibi parayı alıp kaçmıştı. Müdür gemiyi yeniden satarak kendisini kurtarmaya çalışıyordu dolar teklif ettik. Sonuç da gemiyi satın aldık doları da peşin ödemedik. Lizing sistemiyle elde ettik. Yani borç süresi için de bittikten sonra mal bizim oluyordu. Ödeme yapılmadı, şartları yerine getirmediniz mi mal sahibi olamazsınız. Turizmcilik yapacağız diye gemiyi aldık. Var olan imkanlardan yararlanacaktık. Geminin de iyi bir bakıma ihtiyacı vardı. İki ana makine ve üç jenaratörü yeniledik. Masraf sermayeyi geçti. Şirket adına bankadan döviz çekleri aldık. Yaptığımız masraf dolar tuttu. Çekleri ödeme dönemi geldi. Ortağım Ya ne yapacağız?. Sen birkaç sefer İtalya ya adam götür. Geminin başında git. Ben kaptan ve personel bulurum. Personel sıkıştığı an gemiyi terk eder. Acımaz. Sen yolcuları indirir, gemiyi alıp dönersin. dedi. Mecbur kaldığım için teklifini kabul ettim. 100, 120, 90 kişiyi üç sefer de Bodrum dan alıp Reggio Calabria bölgesine indirdim. Şebeke bize oyun oynamıştı. Kendi aralarında anlaşmışlardı. Sayıyı fazla göstermişlerdi. Ama az sayı da insan gönderiyorlardı. Giderlerimizi karşılıyorduk. Ben getirdiğim yolcu başı alınan parayı bildiğim için hesabı yaptım. Geminin borcunun bitmesi gerekiyordu. Rahatsız olmaya başladım. Ortaklarım hırsızlık yapıyorlardı. Gelir, gideri aştığı halde, aşmamış gibi gösteriliyordu. Ben evime ay da DM götürebiliyordum. Paraya dokunmuyordum ki borcumuz bitsin. Bana Hadi bir sefer daha git dediler. Gitmiyorum. Benim hesaplarıma göre borcun ödenmiş olması lazım. Yok be. Daha çok açığımız var. Çok yolcu götüremedik cevabını verdiler. Çaldılar. Şirket hesabından zimmetlerine para geçirdiler. Bunu his ettim. Ya bu gece yolcu İstanbul dan yola çıkmış. Yükleme yapmamız lazım dediler. Kendilerine gemi burada. Ortak değilim. Ben gitmiyorum, dedim ve arabadan indim. O arada İzmir otobüsü geldi. Bindim ve Bodrum dan İzmir e geçtim. Evimi İstanbul dan İzmir e taşımıştım. Akşam Muammer Küçük, Ömer Bekar ve abim geldiler. Ömer paraya karşı müthiş zaaflı bir insan. Parayı çok seviyor. Yolcular için yiyecek almaz ve onları aç göndermek isterdi. Birgün kendisine bunlardan DM kazanıyorsun DM lik de yiyecek al,dedim. Defalarca kendisine silah çektim. Hep birileri araya girip engellediler. İnsan gibi konuşmayı da bilmezdi. Hakaret ederdi. Tipik bir Karadenizli. Abim bana Oğlum sağa, sola çek kesmişsiniz. En azından çeklerini öde. Adın sahtekara çıkmasın. Adımız kötüye anılmasın ricasın da bulundu. Onlarla dört saat konuştum. Hesapları çıkardılar. Muammer gemi inşa işini iyi biliyordu. Tersane görevlilerine istediği faturayı kestiriyordu. Üç ödeyip de beş gösteriyordu. Sonuç da gelenler beni ikna ettiler. İstemeyerek yenide yolcu taşıma görevini kabul ettim. Biz deniz araçlarına her binen kişi için tek, ek para alırdık. Bütün giderleri (aracı satın alma, personel maaşı, yiyecek, yakıt) bize aitti. Rüşvet verilmesi gereken yerlere de bu paradan verirdik. Her gemi de bölge jandarma komutanına DM(alman markı), sahil güvenlik komutanına DM verirdik. Gemi kalkmadan önce paranın yarısını, kalktıktan sonra diğer yarısını verirdik. Eğer daha önce birlik de iş yapmışsak, paramız varsa önceden, yoksa sonradan ödeme yapardık. Datça sahil güvenlik komutanı astsubay başçavuş Adnan, Finike jandarma komutanı ise üsteğmendi, adını unuttum. Önce bizi yakaladı. Daha sonra birlik de iş yapmaya başladık. Ben onu ikna ettim. İzmir de ve Alanya da polis müdürleri bizimle birlikte çalıştılar. Alanya daki Alanya ilçe emniyet müdürü vekili baş komiserdi. İzmir deki mali şube müdürüydü. Bize bu adamlar yetiyordu. Ben Bodrum da çok sayıda gemi kaldırdım. Sahil güvenlik ve jandarmayla bir bağlantım yoktu.

13 Datça önemliydi. Yunana geçer iken çıkış noktası, Datça sahil güvenlik bölgesinden geçiyorsunuz. O adam sürekli telsizleri dinliyordu. Bodrum jandarma da bir hareketlenme olursa hemen anında haber veriyordu. Jandarma geliyor. İşi iptal edin. diyordu. diğer birimlerden de haber alıp bize ulaştırıyorlardı. İzmir Karaburun da jandarma başçavuş vardı. En son gemiyi oradan getirdim. Ben adamı tanımıyorum.ortağım sürekli kendisiyle görüşürdü. Bir kez dava dosyamı aldım ve yakalanmama neden olan, problem çıkaran karakol komutanıyla görüştüm. Ortamı biraz yumuşatıp, sohbeti koyulaştırdıktan sonra, kardeşim niye engel oluyorsunuz?. Paralarıyla adamları sürgüne götürüyoruz. Gitmek istiyorlar ve bunun karşılığında para da veriyorlar. Daha ne istiyoruz. Yani dağa çıkıp bizlere karşı çarpışsınlar mı?. Bunu mu istiyoruz?. Biz işi kolaylaştırıyoruz. Paralarını alıyoruz. Giderleri yaptırıyoruz ve onları ta uzaklara götürüp bırakıyor, başımızdan def ediyoruz. Siz de engel oluyorsunuz. Gidişlerini engelliyorsunuz!, dediğim de karakol komutanı bana cevaben Albayım da Bırakın, engel olmayın. Gitsinler. Yükten, potansiyel tehlikelerden kurtuluyoruz dedi açıklamasında bulundu. Ve derin, derin düşündü. Sonuçta ikna oldu. Daha sonra da bizimle birlikte bu işi yapmaya başladı. Payını alıyordu. Adalar da altı milin dışına çıktın mı, ülkeler de ise, karadan sonra on iki mili aştın mı, uluslararası sulara girmiş oluyorsun. Müdahale edemezler. Çok özel durumlar da, interpollük bir durum olursa interpol görevlileri müdahale ederler. Suç unsuru bulamazlarsa suçlu duruma düşüp, tazminat ödemek durumun da kalırlar. Ben o süreç de % 10 ortaklıktan her gemi kalkıştan sonra DM alıyordum. Çok kazanıyoruz diye, lüks yaşıyorduk. Harcadım. Sadece DM biriktirebildim da gece gemiyi yükledik. O bölgenin karakol komutanı geldi. Sivil giyinmişti. Yolculara Hadi çabuk olun. Çabuk olun. Hava aydınlanacak diyor du. Bodrum da geminin olduğu yerde su derinliği azmış. Eski ve küçük bir tersaneden yolcuları bindirdik. Daha önce tersane sahibine bir aylık kazancını ödedik ki oraya başka gemi kabul etmesin. Biz rahatlıkla kullanabilelim. Yolcular binince gemi karaya oturdu. Çok zor şekil de yola çıkardık. Gemiye iki yarım kaptan vermişlerdi. İkisi bir kaptan etmezdi. Dümen yekesini düşürmüştük. Arabanın direksiyonu gibi bir şey. Yön verir. O, olmayınca rotayı tutturmak zor. Gemiyi götüren iki makineden arızalı olan, yekesi düşene yarım, diğerine tam güç vererek ilerledik. Dört gün bu şekil de yol aldık ve hiç uyuyamadım. Adamlara güvenemedim. Defalarca rotadan çıktıklarını fark edip, düzeltirdim. Uykusuzluk beni iyice asabileştirdi. Yolcularla problem yaşadım. Yolculardan birisi, Batman Beşiri li Burhan Danışman, kendisini PKK lı gibi gösterip yolculardan faydalandı. Provakasyon da yaratıyordu. Kendisine bana bak. Ben PKK lilerle birlikte içerde kaldım. Onları çok iyi tanırım. Bu insanları kandırabilirsin ama beni kandıramazsın. Beni çok zora sokarsan seni zincirliğe kilitlerim. Hava bile alamazsın, uyarısın da bulundum. Bir seferin de Molla isimli yolculardan biri bir bayana sarkıntılık yapmıştı. Onu oraya kilitlemiştim. İçeride havasızlıkdan bayıldı. Mardin li Yusuf Kurt bizimle çalışıyordu. En iyi anlaştığımız, en çok yolcu veren kişiydi. Molla da onun yeğeniydi. Gece uyuyor numarasıyla, kadına el atıyor. Yaptığını duydum. Tayfalar zorla elimden aldılar. Batman lı tehdidim üzerine durdu. Her zaman iki on altılı ve bir pompalı tüfek bulunduruyordum. Yunan adalarından birine yakın bir yerde yolcular isyan çıkardılar. Bizi karaya çıkarın diye diretmeye başladılar. Ben havaya kurşun sıkıp, kendilerine göz dağı verdim. Her yolcu getirişim de silah sıkardım. Korkunun gözünü seveyim!. Yolcular silahı görünce siniyorlardı, olay çıkaramıyorlardı. Silah bulundurmamın, mermi sıkmamın nedenini sordukların da ise kendilerine, daha ne istiyorsunuz?. İsteğiniz bu değil miydi?. Türkiye den uzaklaştınız. Kurtuldunuz. Şu an da bir başka ülkenin sularındasınız. Bunu kutluyorum, derdim. Fikrimle, zikrim bir değildi. Getirdiğim yolculardan dövdüklerim de oldu. Dört gün sonra İtalya sahiline vardık. Karaya yanaştığımız da tayfaya çapayı at dedim. Çapayı atıyor ama halata bağlamıyor. Gemi devrilme tehlikesi geçirdi. İnsanlar bağırmaya başladılar. Gemiyi kurtarabilmek, devrilmesini önlemek için 20 dakika makinelerle uğraştım. Şanzıman plakaları bozuldu. Dümen yekesi olan makine arızalı, sağlam olan makinenin da dümen yekesi yok. Bu durum da deniz de yol alırsınız. Gemi de istediği yöne gider. Siz yön veremezsiniz. Geri dönmek de problemdi. Kendim de içindeyim. Benim malım ve o kadar insanı riske atamazdım. Makarna, un dışın da yiyecek yoktu. Ortağımı aradım. Arızaları belirttim. Gemi inşacı olduğu için bu işleri iyi biliyordu. Bana Ora da hiçbir şey yapamazsın. Gemiyi terk edersen batarız. Ne yapıyorsan yap, geri dön. Ege açıklarında tamir ettiririm. dedi. Gemiyle fırtınaya yakalanırsak kurtuluşumuz mümkün değil,

14 uyarısın da bulundum. Karaya yaklaşıp, yolcuyu indir isteğin de bulundu. Kendisine kafayı karaya çıkaramayacağım. Daha önce devrilme tehlikesi geçirdik, açıklamasını yaptım ve bunun üzerine Hep hislerinle hareket ediyorsun. Nasıl istiyorsan öyle yap cevabını verdi, telefonu kapattı. Yolcular korkuyorlardı. Burhan isyanı başlattı. Havaya kurşun sıktım ve Burhan, daha fazla üzerime gelirsen seni vururum, tehdidini savurdum. Aklı başından insanlar onu yanımdan uzaklaştırdılar. Şevki ismin de biri anlayışlı ve kibar bir tarzda Biz denizi tanımıyor ve tepkilerini anlamıyoruz. Çoluk, çocuk var. Sen de babasın. Bu insanları mağdur etmemek için ne gerekiyorsa yap isteğin de bulundu. O an da çok zor durumdaydım. İtalya sahil güvenlikten yardım istesem yakalanıp, içeri atılacak ve iki yıl yatacaktım. Şevki ye git insanları ikna et. Bizi, gemi görevlilerini ele vermesinler, biz altı kişi görevliyiz. Ben bir kişiyi ikna edeceğim. Geminin turistik olduğunu, açıkta arızalı olarak beklerken, silahlı bir takım kişiler tarafından kaçırıldığını, kaçıranların da gemi kaptanıyla anlaşmalı olduğunu, daha sonra geminin arkasındaki sürat botuyla kaptanın ve tayfaların kaçtıklarını, bu kişinin de gemiyi terk etmediğini ve telsizle polis çağırdığını söylesinler, bizimle ilgili ifade vermesinler, ricasın da bulundum. Kürtlerin kültürel özelliklerini, bazı değerlerini biliyorum. Devlete bilgi vermeyi sevmez ve insanları teslim etmezler. İhbarcılar sevilmez. Kabul görmezler. Kendilerine sığınanı canları pahasına korurlar. Kendi yaşamlarını tehlikeye sokarlar. Kadınlar Kaptan merak etme. Bizleri bırakıp kaçabilirdin. Ama kaçmadın. Seni kimse teslim edemez. Edenin karşısına biz çıkarız dediler. İşin doğrusu ben Irak Kürtlerinden çekiniyordum. Daha önce çok sayıda deniz taşıma araçları personelleri onların ihbarları sonucu yakalanmışlardı. Onlar İtalya polisinin Sizi geri göndeririz. Sınır dışı ederiz. tehditleri üzerine bilgi veriyorlardı. Çünkü Irak a dönmek istemiyorlardı. İtalya da ki hukuki haklarını da bilmiyorlardı. Kolay oturum alabilme ümidiyle gemi personellerini ele veriyorlardı. Zaten 1999 sonuna kadar gelip de oturum hakkı almayan olmadı. Herkese veriyorlardı. İngilizce bilen Ahmet adlı kaptan yardımcısını deniz polisiyle konuşturdum. Koordinatları verdik. Beş dakika sonra bize çağrı yaptılar. rotaya gelin dediler. O rotaya yöneldik.iki üç saat sonra polis botları ve uçaklar geldiler. Bizi Reggio Calabria limanına yanaştırdılar. İnanç isimli ikinci kaptan yaptığımız plan dahilin de teslim oldu. Biz diğerleri yolcuların arasına karıştık. Onlar gelmeden önce kredi kartım hariç, üzerimde bulunan bütün belgeleri denize attım. Silahları suya fırlattım. Bizi kampa götürdüler. Sahte isimle iltica baş vurusunda bulundum. Geçici oturma hakkını aldıktan sonra da İtalya da ki bağlantılarımız aracılığıyla Fransa ya oradan da Paris ve Almanya ya geçecektim. Şebekecilerin yardımıyla Almanya ya geçtim. Orada eşimin teyzesin de kaldım. Geri dönmek için belge gerekliydi. Üzerim de kimlik yoktu. Bundan dolayı da bir plan hazırladım ve Alman polisine müracaat ettim. Fransa ya vizeli olarak geldim. Ülkenize geçtim. Burada ki tanıdıklarımı da ziyaret ettim ve burada pasaportumu kaybettim. Bulup, getiren olmadı mı?,açıklama ve sorularını sordum. Polis bana pasaport ve benzeri bir belge bulup kendilerine getiren olmadığını ve belgelerimi kaybettiğime dair bir belge verebileceklerini belirtiler. Kendilerinden rica ettim. Hazırlayıp verdiler. 20 gün Almanya yı dolaştım. Aynı belgeyle Frankfurt Türk Konsolosluğuna gittim. Bana yol belgesi verin, dedim. Bir ay sonra gel dediler. Türk Hava Yolları görevlileri de yol belgesi olmadan bilet vermiyorlar. Ya pasaport ya da yol belgesi göstermek zorundasın. Alman Hava Yolları na gittim. Bilet alıp, alamayacağımı sordum. Git gümrük polisine sor. Onlar geçiş izni verirlerse, biz de bileti veririz. Onlar izin vermezlerse biletin yanar. bilgisini verdiler. Oraya, gümrük polisine gittim. Elimde ki kağıdı alıp, baktılar. Görevli Ben buna inanmıyorum. Ama sen ülkene dönmek istiyorsun. Onun için git biletini al, gel şeklin yol gösterdi. Gidip bileti aldım. Görevli normal çıkışımı verdi. Uçağa bindim. İstanbul dış hatlar da indim. Polise 100 dolar rüşvet verir ve geçerim düşüncesindeydim. Üzerim de yalnızca faksla gönderilen nüfus belgesinin fotokopisi vardı. Polisin yanına gittim. Almanya da yarattığım hikayeyi anlattım. Beni Genel Bilgi Merkezine takarsanız burada sabahlamam gerekir. Çoluk, çocuğum bekliyor. Evime gitmek istiyorum. Yardımcı olun. Cezam neyse kesin, yani rüşvetinizi alın, dedim. Polis Böyle bir işlemi tek başıma yapamam cevabını verdi ve baş komiserini çağırdı. Adam geldi. Hayırdır bey efendi?. Sorun nedir? Elimde ki belgeyi gösterdim. Aynı hikayeyi anlattım. Neden konsolosluktan yol belgesi almadınız? sorusunu sorunca, kendisine konsolosluğa gittim.

15 Bir ay beklememi istediler. Orada ne yapacaktım?. Ailem burada, deyince Vay şerefsizler. Alman vatandaşının problemi oldu mu konsolosları buraya kadar geliyor ve kendilerini yolcu ediyor. Bizimkiler de başlarından savıyorlar.oğlum beyin işlemlerini Kıbrıs tan giriş yapmış gibi düzenle. Girişini yapsın. emrini verdi. Kıbrıs tan Türkiye ye gelenlere pasaport gerekmiyor. 100 dolarımı da vermeden hava alanından çıktım. Gemiyi bıraktım diye abim ve ortaklarımla aram açıldı. Bir yıl bu işe ara verdim. Ortak olmadım. Bana çok yalvardılar. Battım. Perişan oldum. Birbirimize ekmeğimiz, tuzumuz geçmiş. Kabul et. Yolcuları götür deyip durdu. Ona yolcu verenler ben geminin başında olursam, gidersem, yolcu verebileceklerini şart koşmuşlardı. Yolcuyu ruhsal olarak rahatlatmayı biliyordum. Son sefer de ise ağabeyimle birlik de Muammer ve Ömer in evime gelmeleri, Muammer in diretmesi, yalvarması ve Yav beni yüz üstümü bırakıyorsun? demesi sonucu tamam bir kez daha gideceğim, demiştim. Geminin geleceği koordinatı ben, Muammer ve İtalya da bize çalışan, karayı kontrol eden bir adamımız biliyorduk. Koordinata geldiğimiz de İtalyan polisler pusudaydılar. Ben radarda onları gördüm. Hareket etmedikleri için ihtimal vermedim. Balıkçıdırlar diye düşündüm. Geri dönmeye kalkışsak peşimize düşüp yakalayacaklardı. Karaya bir mil kalmıştı. Karaya yaklaşıp merdivenleri indirdiğim de polisler ışıkları yaktılar. İki genç tayfaya bu gemiyi siz getirdiniz, dedim. Onlar rollerini kabul ettiler. 138 yolcu vardı. Kampa götürülmüş ve yolcuların arasına karışmıştık. Ortağımı arayıp durumumuzu anlattım. O arabayı hazırlatacaktı. Adamlar kampın dışın da bekleyeceklerdi. Gece telleri aşıpda kaçacaktık. Havanın kararmasını bekliyorduk. Saat altı sıralarında bir polis aracının içinde olan görevliler kaldığımız konteynırların araların da tur attılar. Biz dışarıdaydık. Kaçmak için organizeyi oluşturmaya çalışıyorduk. Beni tanıyan eski personelimden biri ceza evindeydi. Onu getirip bizi teşhis ettirmişler. Hava karardı günüydü. Polisler gelip beni ve makineciyi aldılar. Beni polis merkezinde bir aynanın karşısında oturttular. Tercüman vardı. Hazırlanan kağıt da üzerin de bulunan eşyalar yazılmış. İmzala dedi. Halen içeriğini tam olarak bilmediğim belgeyi imzaladım. Cezaevine götürüldük. İki gün sonra savcı geldi. Biz suçlamaları kabul etmedik. Makineci 55 yaşlarındaydı. Altı ay sonra suçlamaları kabul ettim ve makinecinin sadece yolcu olduğunu belirttim. İki yıl ceza verdiler. Bir yılı tamamladığımız da üst mahkeme benim tutukluluk halimi, makinecinin de cezasını bozdu. İkimiz de bırakıldık. O, Türkiye ye döndü. Ben gitmedim. Yakalanmamda ihbar vardı. Her şeyi, ilişkilerimi hesapladım. Avrupa da kalmamın daha hayırlı olacağını düşündüm. Beni ihbar edenlerin değişik planları olabilirdi. Sığınma başvurusun da bulundum. Polis benden bilgi istedi. Bilebileceğim şeyleri tahmin ediyorlardı. Bazı gerçek, bazı hayal ürünü şeyler söyleyerek çarkçıyı kurtarmaya çalıştım. Beni kampa verdiler. Gittiğim kampta daha önce getirdiğim bir yolcumla karşılaştım. İlk kez 1999 da, yolcularla birlik de kaldığım, ihbar edilmediğim ve kaçtığım kampta 24 gün beraber kalmıştık. Diyarbakır lı yolcumdan dolayı bir başka aileyle tanıştım. O aile bireylerinin düştükleri içler acısı durumu, için de bulundukları sorunları görünce yaptığım işten, bu işi, insan ticaretini yapanlardan nefret ettim. Ben de babaydım ve kızlarım, çocuklarım vardı. Çocuklarım aynı durumu yaşamış olsalardı ben çıldırırdım. Her halde kendimi öldürürdüm. Tanrı beni af etsin. Düşündüm, düşündüm ve zararın nesrinden dönsem kardır diyerek, İtalyan polisine müracaat ettim. Tanıdığım, bildiğim bütün şebekeciler, insan tacirleri hakkın da kendilerine ayrıntılı bilgi vereceğimi söyledim.yalnızca tek şartım var. Onu yerine getirmezseniz konuşmam, dedim. Eşimi ve çocuklarımı getireceksiniz. Onları yanım da görmeden, can güvenliklerinden emin olmadan konuşmam. Polis şaşırdı. Beklemedikleri bir şeydi. Ortağımdan DM alacağım vardı. O güne kadar ortağım o paradan azar, azar bana gönderdi ve İzmir de bulunan eşime de veriyordu. Ailem onla geçiniyordu. İtalyan yetkililer eşim ve çocuklarımı turistik vizeyle buraya getirdiler. Ben konuşmaya başladım. Verdiğim bilgiler üzerine interpol (uluslararası polis) görevlileri Türkiye ye gittiler. Ortağım ve şebekecilerden bir kaçı yakalandılar. Türkiye de insan kaçakçılığı, ticaretiyle ilgili her hangi bir kanun olmadığı için yakalananlar bir ay sonra serbest bırakıldılar. Bu insanlar temmuz 2003 de 800 den fazla sayıda insandan oluşan yeni bir gurubu Avrupa ya gönderdiler. Ben şebekecilik yapan, gemileri organize eden insanların çoğunu tanıdığım için eski ortağımın yaptıklarından haberdar oluyorum. Onları arama ihtiyacı da duymuyorum. Bağlarımı kopardım. İnsan taşıma macerasın da çok şey kaybettim. Gerçeği sorarsanız ben kendimi arıyorum. Cezaevinde çıktıktan sonra oturup içki de içtim. Kısa süre sonra biraz, biraz kendimi toparlamaya

16 başladım. Huzurun İslâm da olduğuna inanıyorum. İslam a göre yaşamaya çalışıyorum. Ortağım Muammer Küçük şu anda Alattin Çakıcı ile ortak çalışıyor. Dolaylı bir ilişki. A.Çakıcının bir adamı yanında. Kendi kendime zavallı Muammer!, dedim. Çakıcı ben değilim. Ona yanlış yaptı mı kendisine santim, santim ödettirir. Ben Kırklareli cezaevinde kalıyorken tanıdığım, dostum bildiğim çok sayı da insan için de yalnızca Muammer beni arayıp, sormuş ve desteklemişti. Bundan dolayı da kendime yakın buldum ve ortak oldum. Yanlışlarını, para çarpmasını görmemezlikten geldim. Bana yaptığını A.Çakıcı ya yapamaz. Onu götürürler. Adam alışmış. Karşı tarafın anlayamayacağını düşünerek hile, sahtekarlık yapacak. Onlar yaptıklarını anlar ve kendisini cezalandırırlar. O piyasanın kuralları vardır. Şu anda sıfırdayım. Hiçbir şeyim yok. İnsan ticaretinden kazandığımı da harcadım. Giderler için kullandım. Ben çalıştım, kullanıldım ve başkaları kazandılar. İçerde yatmak zorunda kaldım. Sinirlerim, vücudum yıprandı. Tepkici, asabi, tedaviye ihtiyaç duyan bir insan durumundayım. Eşim ve çocuklarım da aynı durumdalar. Kavga eksik olmuyor. En ufak şey tartışma sebebi oluyor. Burada beş kuruş etmeyen insanların ağız kokularını çekiyorum. Ailece perişan oldum. Yiyecek bulamadığımız, aç kaldığımız günler oldu. Annem öldü. Param olmadığı için cenazesine gidemedim. Çocuklarımın giderlerini karşılayamıyorum. Çalışamıyorum da. Sık, sık iş değiştiriyorum. Çalıştığım da da aldığım yetmiyor. Eşim evlere temizliğe gidiyor. O çalışmasa tümden rezil olacağız. Çok şey biliyorum ki açıklayamadım. Yaptığım görevleri belirtemedim. Birilerine hedef olmak istemiyorum. Yaptıklarım bilinirse rahat bırakılmam. Artık maceracılık, kahramanlık, kullanılma dönemleri bitti. Köşeme çekilip, dinlenmek istiyorum. Hep Kürtlere karşı savaştım, çalıştım. Yaşamımın belirli dönemlerin de Kürtlere bulaştım. Şu anda da bu şehir de Kürt olan iki aileyle görüşüyoruz. Türkçe biliyorlar. Onlardan başka konuşacak kimseler yok. Birbirimize gidip geliyoruz. Onlar da olmasalar tümden yalnız kalacaktık. Sonuç da dönüp, dolanıp, geldiğim yer, nokta burası ekim ayında İtalya ya gönderilen gemi Muamer Küçük e aitti. Çıkabilecek tartışmaları önleyecek kimseyi gemide görevlendirmiyorlar. İnsanları geminin ambarına kilitleyip, hava almalarına dahi müsaade etmiyorlar. Yük gibi üst, üste yığıyorlar. Ambar yüksektir. İnsanların tırmanıp da yukarı çıkmaları mümkün değil. Ancak birbirlerinin omuzlarına çıkarlarsa kapağa ulaşabilirler. İnsanlara kötülük, zulüm yaptıkları için insanlardan korkuyorlar. Kapıları kilitliyorlar. Kapı kilitlendi mi içerdeki insan hava alamaz. Deniz de güneş saca vurdu mu içerinin sıcağı hamamı geçer. Sağlıklı bir insan dahi o koşullar da içerde sağ kalamaz. Güllü Altürk adlı bayan ( Giresun lu. Annesi Kürt, babası bir başka halktan İstanbul doğumlu. HADEP de görevli. Altı aylık hamile) bu koşullar için de havasızlık sonucu boğulmak suretiyle eşinin kolların da can veriyor. Bütün ısrarlara rağmen kapakları açmıyorlar. Kadın ölünce gemi de isyan çıkıyor. O anda personelden hangisi yolcuların eline geçse parçalayacaklar. O gemi de benim bir arkadaşım vardı. İnsanların galeyana gelmeleri üzerine makine dairesine kaçıyor. Ben o genci buranın polisine verdiğim bilgiler dahilinde getirttim. Söylediklerimin doğruluğunu ispatlamaya çalışıyordum. Geminin hazırlandığını haber almıştım. Kendim onu aradım. Buraya gelmesini istedim. O da gelmek istiyordu. Kendisiyle konuştum. Gidip gemiye binip, geldi. Amacım gemiyi ve gemiyi getirenleri yakalatmaktı. Onun durumdan haberi yoktu. Telefonla kendisiyle görüşüp, geminin geleceği noktayı öğrenmiş olacaktım. O gemi görevlisi değildi. Ben gelmesine neden oldum. Gemide hamile kadın da ölünce iş zora bindi. Burada onu yargılayıp, içeri attılar. Sekiz yıl ceza yedi. İtiraz mahkemesi cezayı dört yıla düşürdü. Ceza nedeni insan kaçakçılığı yapmaktı. Gemi görevlisi olarak yargılandı. Ben avukat tutamadım. Bütün telefon görüşmelerim kayıtlı olduğu halde hiçbir şey yapamadım. İki yıldır adam içerde. Ararat gemisini kimler organize ettiler, hazırlayıp da yola çıkardılar derseniz onu da açıklayayım; Edip kod adlı, Volkan Tekin ; Geminin sahibi ve insan ticaretin de birinci düzeyde bir eleman. Bana verdiği para çekinden dolayı gerçek adını biliyorum. Sürekli sahte isimler kullanır. İstanbul da büyük oto gardaki Mardin Expres in sahibidir. Gemi çok eski, hurda olduğu için çok ucuza alındı. Edip hala insan kaçakçılığı işine devam ediyor.

17 Abdurrahman Aslan; Mardin lidir. İstanbul Zeytinburnu nda oturuyor. Ruhsatlı silah taşıma hakkına da sahip. Abdurrahman Güler onun amcasının oğludur. Birlik de çalışıyorlar. Yusuf Kurt; İstanbul Aksaray da Laleli iş merkezi nin idarecisidir. Ermeni Şükrü ve Pala Şükrü adlı kişiler; Pala Şükrü İstanbul Aksaray da Vatan Saray otelinin sahibidir. Her ikisi de halen insan kaçakçılığına devam ediyorlar. Salih Kurt; Salih Keleş olarak bilinir. İzmir Kadifekale de otobüs garın da Mardin Expres in sahibi. İnsan Ticareti yapan diğer şahsiyetlere gelince; Korman ; Gerçek mi, sahte isim mi?, bilmiyorum. Adam insan ticaretiyle işe başladı ve tirilyarlık oldu. Çok büyük paralar vurdu. İnsan ticaretini bırakıp mazot kaçakçılığına başladı. İstanbul Üsküdar tarafın da benzin istasyonu var. Şimdi mazot kaçakçılığı yapmaya devam ediyor. Türkiye de yabancı uyruklu deniz araçları mazot alırlarken gümrük ve vergi ödemiyorlar. Mazot fiyatı da yarı yarıya düşüyor. Korman mazotu içerden, petrol ofisinden alıyor. Deniz de yabancı deniz araçları kullanıcılarına sattım diyor. Gerekli belgeleri de düzenliyor. Belgeler gerçek değil. Çünkü satış işlemi gerçekleşmiyor. Benzin satılmıyor. Satılmış olarak gösterilen benzin Türkiye sınırları içinde satılıyor. Gümrük ve vergi ödenmeden para kazanılıyor. Milyarlar orta da dönüyor. Muammer Küçük; Alaaatin Çakıcı nın bir adamıyla ortak olmuş. Çakıcı dolaylı ortak. Halen insan ticareti yapıyor. Ömer Bekar; Trabzonludur ve halen bu işi yapanlardan. Ahmet Tombul; Karadeniz li li olmalı. Uyuşturucu ve insan kaçakçılığını birlik de yapıyordu. Halen uyuşturucu kaçakçılığı yapıyor. Hacı Hıdır; İzmir Kadifekale de kalır. Bu işi yapanlardan. Buraya bizim ve diğer insan tacirlerinin getirdikleri insanlar çok değişik acılar yaşıyorlar. Bedduaya maruz kalıyoruz. Tanrı katında suç işledik. Ceza evindeyken Irak lı bir Kürtle konuştum. İtalya dan Almanya ya insanları götürüyor. İnsan kaçakçılığı yapıyor. Aynı zaman da bir alman kadınla evli. Üç de çocuk yapmışlar. Alman kadın eski arkadaşlarından birisiyle öpüşerek, kendisine hoş geldin, diyor. Bu görüntüyü kaldıramayan Kürt kadını dövüyor. Kadın da bunu şikayet ediyor. Çocukları da elinden alıyorlar. Dövüyorsun. Şiddet uyguluyorsun diyerek, göstermiyorlar. Marketi varmış. Kadınla ayrılınca işi de bozulmuş. İnsan ticaretine başlıyor. Şebekecilik yapıyor. İtalya da yakalanıyor. Normalde bu iş için iki yıl ceza veriyorlar. İtalya da ki kanuna göre iki yıl dan fazla ceza yemezse içeride yatırmıyorlar. Sınırdışı ediyorlar. Bu Irak lı olduğundan sınırdışı da edemediklerinden, Iak a gönderemediklerinden, yetkililer nasıl bir uygulamaya gideceklerini bilemediler. Tam iki yıl yatırdılar. Eğer hakim sınırdışı cezası vermemişse, bu cezayı alan on dört ay yatardı. Bu adam cezaevinde uyuşturucuya alışmıştı. Çocuklarının hasretlerine dayanamıyordu. Onlardan bahsederdi. ***** Swissotel'i basanlar çete değil! ; Yargıtay, Çeçenya'da Rusya'ya karşı savaşanlara destek amacıyla Swissotel'i işgal ederek müşterileri on iki saat rehin tutan eylemcileri 'çete' kabul etmedi, bu suçtan verilen beraat kararlarını onayladı. Sanıklara bunun dışındaki rehin alma, ateş etme suçlarıyla, 'alt sınır'dan verilen cezalar da, 'aleyhe temyiz olmadığı' gerekçesiyle Yargıtay'ca onaylanıp kesinleştirildi. Bir numaralı sanık Muhammet Emin Tokcan, daha önce Avrasya gemisini kaçırarak kamuoyunu günlerce meşgul etmiş, ancak dönemin Adalet Bakanı Şevket Kazan'ın yakınlık gösterdiği Tokcan ve arkadaşlarının 'örgütlü suç işledikleri' kabul edilmemişti. Yargıtay'ın, Swissotel baskını ve benzer eylemcilerin yasa karşısında nasıl tanımlanacağına ışık tutan kararı da, aynı yönde oldu. Yargıtay 8. Ceza Dairesi, 22 Nisan 2001'de Swissotel'i işgal edip müşterileri 12 saat rehin tuttuktan sonra teslim olan 13 sanık hakkında İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nce verilen kararın temyiz incelemesini sonuçlandırdı. Daire, 'suç işlemek için çete kurmak' suçundan verilen beraat kararlarını, usul ve yasaya uygun buldu ve onadı. Daire, 'hürriyeti tahdit' ve 'meskûn mahalde ateş etmek' suçundan sanık Tokcan'a verilen 11 yıl 10 ay 6 gün, Emin Taş'a verilen 8 yıl 20 gün, Ramazan Karabulut, Yüksek Özdemir, Ali Tokcan, Hayri Kadı, Yalçın Şahin, Bahri Demir, Atilla Kivik, Bünyamin Kivik, Hayati Ak, Mehmet Yapıcı ve Serdal Seferoğlu'na verilen 3 yıl 10 ay 20'şer gün hapis cezalarını da onayladı.

18 Daire, sanıkların lideri durumunda görülen Muhammet Emin Tokcan hakkında 'Ateşli Silahlar Hakkında Yasa'ya aykırılık suçundan zamanaşımı süresi içinde kamu davası açılabileceğine dikkat çekerken, bu kişinin eylemde kullandığı iki kalaşnikof tüfeği 1993 yılında gittiği Çeçenya'dan dönerken beraberinde yurda sokmuş olduğunu da belirledi. Bu nedenle, sanığa 'kaçak ateşli silahlarla bunlara ait mermileri ülkeye sokma' suçu yerine, 'kaçak ateşli silahlarla bunlara ait mermileri satın alma' suçunu düzenleyen maddesi uyarınca ceza verilmesi eleştirildi. Aynı sanığa, eylemde iki silah taşıdığı halde cezanın üst sınır yerine alt sınırdan verilmesini de kabul etmeyen Yargıtay 8. Ceza Dairesi rehin alma suçunun mağdur sayısı kadar oluşacağını, ancak mahkemenin cezaları buna göre artırmadığını da belirledi. Ancak Yargıtay 'karşı temyiz bulunmadığı' gerekçesiyle, eksik ceza tesbitine rağmen cezaları 'mahkemeden geldiği haliyle' onayladı. (Radikal, )