Hz. Muhammed in Örnekliği (Üsve-i Hasene)

Transkript

1 Hz. Muhammed in Örnekliği (Üsve-i Hasene)

2 Şüphesiz, sizden Allah a ve âhiret gününe kavuşmayı uman ve Allah ı çok ananlar için, Allah ın Rasulünde güzel bir örnek (Üsve-i Hasene) vardır. (Kur an, Ahzab [33] 21).

3 Hıristiyanların Meryem oğlu İsa ya yaptıkları gibi, beni aşırı şekilde övmeyin! Ben ancak Allah ın kuluyum. Bana Allah ın kulu ve Rasûlü deyin! (Hadis, Buhari, Enbiyâ, 48). Ama biz onu nasıl tanıtıyoruz?:

4 Rasulullah Efendimiz; her daim güler yüzlü, yumuşak huylu ve alçak gönüllüydü. Asla asık suratlı, katı kalpli, kavgacı, şarlatan, kusur bulucu, dalkavuk ve kıskanç değildi [s. 401].

5 İnsanları gözü gibi sakınır; hiçbirinden güler yüz ve tatlı dilini esirgemez; onların üstüne titrerdi. Ashabını, yokluklarında arayıp sorar, durumlarını takip ederdi [s. 412].

6 Peygamber Efendimiz ne kabalık yapar ne de kabalığa yol açabilecek bir davranışta bulunurdu. Kötülüğe kötülükle karşılık vermez; üstelik kötülük yapanı affedip bağışlardı [s. 399].

7 Çevresinin ilgi göstermediği ve herkesin bir kenara itip beraber bulunmaktan kaçındığı fukara takımıyla, sosyal seviyesi oldukça düşük olan insanların hal ve tavırlarını sorardı [s. 408].

8 Onların bulunduğu sofraya oturur, onlarla birlikte yolda yürür ve bu gibileri yalnız bırakmamaya, itilmişlik ve hor görülmüşlük havasından kurtarmaya titizlik gösterirdi [s. 408].

9 Hz. Peygamber yapılan iyiliğe denk düşen ve fazla dalkavukluğa kaçmayan övgüleri kabul eder ve haddi aşmadığı müddetçe, hiç kimsenin sözünü kesmezdi. Şayet huzurunda haddi aşacak şekilde konuşulursa, o zaman ya konuşanı susturmak ya da o meclisten kalkıp gitmek suretiyle ona engel olurdu [s. 401].

10 Hz. Peygamber in ashabı, Peygamberimizi o kadar çok severlerdi ki, onların gözünde ve gönlünde hiçbir şahıs onun kadar bir yer işgal etmezdi. Buna rağmen onu gördükleri zaman, hoşlanmadığını bildikleri için, ayağa kalkmazlardı [s. 411].

11 Allah Rasulünün bütün hareketleri uyumluydu; tutarsız hiçbir davranışı yoktu. Onun katında mertebesi en yüksek olanlar, halkın sıkıntısına en iyi şekilde ortak olan ve onlara yardım elini uzatan kimselerdi [s. 412].

12 Rasulullah, iki şey arasında serbest bırakıldığı zaman, eğer günah ve isyana götürecek bir durum yoksa, onların daima en kolay olanını seçerdi [s. 400].

13 Üç şeyden titizlikle uzak dururdu: Ağız kavgası, boşboğazlık ve malayani (boş ve yararsız)! Şu üç husustan da titizlikle sakınırdı: Hiç kimseyi kötülemez, kınamaz ve hiç kimsenin ayıbı ile gizli taraflarını öğrenmeye çalışmazdı [s. 401].

14 Yemede, giymede zaruret kadarıyla yetinir ve fazlasını dağıtırdı. Bulduğunu yer, tam doyunca, yemezdi; bulduğunu giyerdi. Az zamanda bunca fetihlerle Müslümanlar zenginleşmişken, dünya malına asla iltifat etmezdi. Ganimetlerden kendisine ait olanların çoğunu sadaka olarak verip, kendi geçimi için pek az bir şey alıkoyardı [s ].

15 Peygamber Efendimizin kalkması da oturması da zikir (Allah ı anmak) üzere idi. Toplantı halinde bulunan bir topluluğa vardığında, başköşeye geçmez, meclisin hemen bir kıyısına oturuverirdi; çevresinin de böyle yapmasını isterdi [s. 412, 413].

16 Rasulullah Efendimizin toplantıları, hep; ilim, emanet ve sabır gibi ahlaki değerlerin öğretildiği bir meclisti. Huzurunda sesler yükseltilmez, hiç kimsenin mahremiyeti konuşulmaz, orada meydana gelen hatalar dışarı sızdırılmazdı. Onun meclisinde herkes eşit vaziyetteydi [s. 413].

17 Çevresindekilere öylesine candan davranırdı ki, birlikte oturduğu kimselerin hepsi de, Rasulullah katında en değerli insanın kendisi olduğunu zannederlerdi. Bir kimse huzurunda çok otursa veya bir ihtiyacını iletmek maksadıyla huzura gelse, o şahıs kendiliğinden kalkıp gidinceye kadar sabrederdi (Ahzab 53) [s. 413].

18 Bir şahsın toplumu ilgilendiren kusurlu bir davranışını gördüğü veya buna benzer olaylar kendisine iletildiği zaman ikazlarını, isim vererek değil, şahıs belirtmeden anonim bir üslup kullanarak yapardı:

19 Hz. Âişe validemizin anlattığına göre, Filan şahıs şöyle yapmıştır. diye değil, Bir kısım insanlara ne oluyor ki, onların şöyle şöyle yaptıklarını görüyor ve işitiyorum. şeklinde uyarılarda bulunurdu [s. 413].

20 Ben (Enes ibn Malik) Rasulullah a tam on yıl hizmet ettim. Bu süre zarfında bana bir defa olsun üff bile demedi. Yaptığım münasebetsizlikten dolayı bunu niçin yaptın? demedikleri gibi; yapılması gereken bir şeyi ihmal edişimden dolayı da bunu neden yapmadın? diye azarlamadı [s. 399].

21 Kimseye yük olmak istemez; yakınlarının direnmelerine rağmen, ufak tefek bazı işlerini bizzat yapmaktan hoşlanırdı. Hz. Âişe ye Peygamber Efendimiz evde bulunduğu sırada ne ile vakit geçirdikleri sorulduğu zaman, şöyle cevap vermişti:

22 Sıradan bir erkek evinde ne ile meşgul olursa, Rasulullah da onlarla meşgul olurdu. Evinin kırık döküğünü elden geçirir, elbisesini yamar, düğmesini diker, pabuçlarını tamir eder. Kendine ait özel işlerini görür, evi süpürür, hayvanları yemler, koyunun sütünü sağar [s. 408, 414].

23 Rasul-i Ekrem Efendimiz, -sadece Allah yolunda cihad hali (savunma savaşı) hariç-, hiçbir zaman eliyle hiçbir şeye vurmamıştı. Onun ne bir hizmetçisini ve hanımlarından birisini dövdüğü de olmamıştır [s. 400].

24 Eşyasını kendi taşıyan kimse, kibirden arınmıştır. buyuran da odur. Nitekim çarşıdan pazardan aldığı eşyaları bizzat kendisi taşır, elindeki eşyayı alıp taşımak isteyenlere de şöyle buyurmuştur: Herkesin kendi eşyasını bizzat kendisinin taşıması daha uygundur. Şayet onu taşıyamayacak kadar halsiz ise, mümin kardeşi ancak o takdirde yardım eder. [s. 408].

25 Ashabı ile birlikte sefer halinde bulundukları bir sırada, onlardan bir koyun kesip yemek için hazırlamalarını istedi. Arkadaşları hemen kendi aralarında iş bölümüne geçtiler. İçlerinden biri kesmesi benden, diğeri, yüzmesi benden, bir diğeri de, pişirmesi benden dedi.

26 Kafilede bulunan diğer arkadaşlarının da geri kalan hizmetleri hakkı ile yapmaya can attıklarını görmesine rağmen, Rasulullah bir kenara çekilip oturmak yerine, Öyleyse, odun toplaması da benden! diye söyledi.

27 Gönülleri Hz. Peygamber in çalışmasına razı olmayan arkadaşları, hep bir ağızdan itiraz ederek, Ya Rasulallah! Biz, her işi yaparız. Siz zahmet buyurmayın! dediler. Peygamber Efendimiz, bu davranışının sebebini şöyle açıkladı:

28 Sizin her işi yapacağınıza gönülden inanıyorum. Şu var ki, sizlere karşı ayrıcalıklı biri durumunda olmaktan hoşlanmıyorum. Zira Cenabı Hak kulunu, arkadaşları arasında imtiyazlı (ayrıcalıklı) olarak görmekten hoşlanmaz! [s ].

29 Cenazelere, cenaze namazlarına ve defin merasimlerine bizzat katılırdı. Ölenlerin geride kalanlarına taziyede bulunur, onların acılarını paylaşırdı [s. 407].

30 Kaynakça Yardım, Ali, Peygamberimiz in Ş i, Damla Yay., İstanbul Mayıs 2016