Türkiye Episkoposlarının Paulu Yılı 2008 için Katoliklere Mektubu

Transkript

1 Türkiye Episkoposlarının Paulu Yılı 2008 için Katoliklere Mektubu Sevgili kardeşler, Sizlere Babamız Tanrı dan ve Rab Đsa Mesih ten kayra ve esenlik gelsin. Sizleri, Havari Pavlus un Roma Kilisesi Hıristiyanlarına yönelttiği bu dilekle selamlıyoruz. Bildiğiniz gibi, Papa Hazretleri XVI. Benedikt Katolik Kilisesi nin 28 Haziran 2008 tarihinden 29 Haziran 2009 tarihine kadar Aziz Pavlus un iki bininci doğum yıldönümünü kutlayacağını ilan etmişti. Pavlus, Đsa Mesih in tüm öğrencilerinin öğretmeni olduğundan, bu olay bütün Hıristiyan cemaatlerini, bilhassa Türkiye de yaşayan bizleri yakından ilgilendiriyor. Halkların havarisi bu toprağın evladı ve misyonunu büyük ölçüde bu topraklarda yerine getirdi. Onbinlerce kilometrelik yolculuklarının büyük kısmını, otuz yıldan az bir zaman zarfında, yine bu topraklar üzerinde gerçekleştirdi. Burada, Đsa Mesih i ve Đncilini duyurmak pahasına direnişlerin, ölüm tehlikesinin, mahkûmiyetin, dövülmenin ve her türden mahrumiyetin tecrübesini yaşadı. Antakya Kilisesi nin üyesi olmasını müteakip, bu cemaatten hareket ederek, günümüz Türkiye sini enine boyuna kat etmek suretiyle misyonerlik seyahatlerine başladı: Selefkiye, Konya, Listra, Derbe, Pisidya Antakyası, Efes, Milet, Antalya, Perge, Truva Mesih in tanığı olarak gittiği yörelerden sadece birkaçı. Öte yandan bunların dışında memleketimizin pek çok yöresinin de Pavlus un havarisel şevkini tanıdığını, onun şahsen ulaşamadığı birçok yöreye mektuplarının ulaştığını biliyoruz. Galatyalılara, Efesoslulara, Koloselilere, yine Koloseli Hıristiyan Filimon a gönderdiği mektuplar bizlere sadece sözlü tebliğle sınırlanmayan, yazılı tebliğe de açılan kapsamlı bir faaliyetin tanıklığını yapıyorlar. Pavlus, Mesih in bildirilmesi pahasına (Flp 1, 18) her şeyi yaptı, gerçekten herkesle her şey oldu (1Ko 9, 22). Yaklaşık 3 sene kaldığı Efes te Galatyalılara, Filipililere ve Korintoslulara birinci mektubunu yazdı. Bugün ulusların havarisi diye hatırladığımız bu Tarsuslu Yahudi (Ha. Đş. 21, 39) kimdi? Tahminen Đ.S yılları arasında Tarsus ta doğdu ve çocukluğunu bu şehirde geçirdi. Öğrenimine devam etmesi için Yeruşalem e, kendisini ataların yasasına sımsıkı bağlılıkla (Ha. Đş. 22, 3) yetiştiren Gamaliel in okuluna gönderildi. Yasaya ve Yahudi geleneğine olan bu bağlılığı Pavlus u kısa zamanda ilk Hıristiyan topluluğu ile karşı karşıya getirmekle kalmadı onlara zulmetmeye başlamasına da sebep oldu (Gal 1, 13 14). Đncil yazarlarından Luka, Pavlus un Yahudilikten gelen Hıristiyanları arayıp bulmada ve onları hapsetmede en şevkli kişiler arasında yer aldığını bildiriyor (Ha. Đş. 9, 1 3). Yine Luka dan,

2 Pavlus un, Đstefanos un öldürülmesini (Ha. Đş. 8, 1) onaylayanlardan biri olduğu haberini alıyoruz. Bütün bunlar bize Pavlus un, Đsa nın öğrencilerinden kurulu ilk Hıristiyan cemaatine beslediği nefretin ne denli büyük olduğunu gösteriyorlar! Öte yandan, Şam dolaylarında yaşadığı bir olay Hıristiyanların düşmanını kökten değiştirerek onu Mesih in ve Kilise sinin aşığı bambaşka bir kişiye çevirecektir. Mesih adeta bir yıldırım edasıyla, Yasa düşkünü ve bağnaz Pavlus un yaşamına girecek, onu Đncil in havarisine dönüştürecektir. Pavlus u Hıristiyanlara zulmetmeye kadar götüren Yasa uygulayıcılığının temelindeki dürüstlük ve körü körüne bağlılık artık onun Mesih le karşılaşmasıyla sorgulanmaya başlayacak ve bu karşılaşma Pavlus a hakikatin yeni bir görünümünü sunmak için onu kör edecektir. Yuhanna Hrisostomos un da yazdığı gibi: Tanrı onu, kötü gördüğünden iyiliği için kör etti... Onu kör kılan karanlık değil aşırı ışıktı. (Aziz Pavlus üzerine IV. Vaaz, 2). Pavlus, Şam da Yasa yı kılı kırk yararcasına uygulamanın kurtuluşa ulaşmak için yetersiz olduğunun farkına vardı. Nitekim Yasa, sevgi olmaksızın ölü bir bedenden başka bir şey değildir, hele hele Yasa dan hareketle Yasa nın uygulayıcılarına zulmediliyor ve öldürülüyorlarsa. Bu olay bizlere, emirlerin titizce uygulanmasından ziyade Mesih le karşılaşmanın kurtuluşa götürdüğünü gösteriyor. Tanrı yı bir puta ve Onunla ilişkiyi yürekten gelen bir katılım olmaksızın adeta bir sözleşmeye dönüştüren ve gitgide daha belirginleşen yasacı bir eğilimin karşısında Pavlus Şam tecrübesiyle bizlere şunu söylüyor: Kurtuluşunun gerçekleştiricisi Mesih tir. O Kutsal Yasa nın sonudur. (Rom 10, 4). Sadece beşeri gayretle azizliğe ulaşmaya çalışmak sonuç olarak iflasa mahkûmdur. Şam dan sonra Pavlus un yaşantısı bütünüyle istikamet değiştiriyor. Hıristiyan Hananya tarafından Şam da vaftiz edilip eğitildikten sonra (Ha. Đş. 9, 10 ve devamı) gördüklerini ve duyduklarını duyurmaya koyuldu (Ha. Đş. 22, 15). Dirilen Mesih in tecrübesi tıpkı havarileri ( gelin ve görün ) ve imansız Tomas ı ( parmağını buraya getir ve ellerime bak... Elini de uzat ve böğrüme koy. Yu 20, 27) şahitler kıldığı gibi şimdi onu da şahit kılıyor. Dindaşlarının artan nefreti sebebiyle Arabistan a kaçmak zorunda kalıyor (Gal 1, 17), Şam a döndükten sonra hem valinin hem de orada yaşayan ve kendisinin şevkli bir Ferisi iken bir Hıristiyan misyonere dönüşmesiyle hayal kırıklığına uğrayan Yahudilerin antipatisini topluyor. Artık yaşamı sürekli tehlikede olacak, bu yüzden bazı dostları tarafından, kentin kapıları kontrol altında bulunduğundan, bir sepet içerisinde kale duvarlarından aşağıya sarkıtılacaktır (Ha. Đş. 9, 23 25).

3 Đşte tam bu dönemde Pavlus havarilerle karşılaşmak için Yeruşalem e gidiyor ama Luka nın da bildirdiği üzere herkes kendisinden kuşkulanıyor, öğrenci olduğuna bir türlü inanamıyorlardı. (Ha. Đş. 9, 26). Pavlus u Şam daki tecrübesini anlatarak havarilere ve cemaate sunan kişi Barnaba oldu. Pavlus bir süre Yeruşalem de kaldıktan sonra burada da Rabbi duyurmaya başladı, ancak kimi Yahudilerin öldürme girişimleri onu Tarsus a kaçmaya zorladı (Ha. Đş. 9, 30). Pavlus, Barnaba nın onu aramaya gelerek müjdenin Antakya da duyurulması için yardım istemesine kadar yaklaşık 4 yıl memleketi Tarsus ta kaldı (Ha. Đş. 11, 25). Bu andan itibaren Antakya cemaati Pavlus için temel Kilise haline geldi. Nitekim Barnaba ile birlikte ilk kez buradan misyona gidecek (Ha. Đş. 13, 2 3) ve tekrar buraya dönecektir (Ha. Đş. 14, 26 28); aynı şey ikinci yolculuğunda da gerçekleşecek (Ha. Đş. 15, , 18 22) ve üçüncü yolculuğuna da yine buradan başlayacaktır (Ha. Đş. 18, 23). Pavlus ve Barnaba Antakya da diğer uluslar arasından Hıristiyanlığa geçenlere sünneti şart koşmamışlardı, buna karşın Filistin den gelen kimi Yahudi kökenli Hıristiyanlar bunun gerekli olduğunu savunuyorlardı. Ortaya çıkan tartışma Yeruşalem Havarisel Konsili (Đ.S. yaklaşık 49) adı verilen konsili doğurdu ve bu konsilde Pavlus ve Barnaba ya hak verilerek diğer uluslar arasından Hıristiyanlığa dönenlerin Musa nın Yasa sından muaf oldukları kararı verildi (Ha. Đş. 15, 5 29). Bu karar ile ilk Hıristiyan cemaati Hıristiyanlığı Yahudiliğin en mükemmel şekli olarak algılamak yerine, onu tümüyle yeni bir hakikat olarak değerlendirme gereksiniminin bilincine vardılar. Pavlus bu sonuca kararlılıkla ulaştı. Antakya da Petrus la karşı karşıya gelmesine sebep olan müzakere de Pavlus tarafından yeni Hıristiyan kimliğini tavizlerden ve geri adımlardan korumanın bir yolu olarak algılandı (Gal. 2, 11 14). Pavlus u birçok kez ülkemiz Türkiye den Yunanistan a kadar kat etmeye iten yolculuklar Đncil yazarı Luka tarafından Habercilerin Đşleri kitabında kaydedildiler. Bu yüzden havarinin Đncil in duyurulması esnasında karşılaştığı güçlüklerin farkına varmak açısından her birinizin söz konusu kitabı eline alıp üzerinde dikkatle durmasını salık veriyorum. Bizler burada sadece Pavlus un bugün Yalvaç olarak bildiğimiz Pisidya Antakya sında ve Efes teki (Selçuk) günlerini hatırlamakla yetineceğiz. Pavlus, Perge den hareketle 47 senesinde Pisidya Antakya sına geldi (Ha. Đş. 13, 14 52). Yöredeki sinagogda Eski Ahit ten Vaftizci Yahya ya kadar Kurtuluş Tarihi nin önemli aşamalarını anlatmak suretiyle Đsa yı, Mesih ve Tanrı nın Oğlu olarak ilan etmeye kadar vardı. Bu Kurtuluş Tarihi, Pavlus un, içeriğinde tüm Mesihsel vaatlerin gerçekleştiğini gördüğü Diriliş ile onaylanıyor. Yani insanlık tarihinin temelinde tek bir güzergâh var. Tanrı dünyayı ve insanı onları kendi hallerine bırakmak için yaratmadı, bilakis Mesih te açık

4 biçimde görünen bir sevgi tasarısını takip ediyor. Mesih e inanmak demek ebedi ve tüm insanlara yönelik olan Tanrı sevgisine inanmak anlamına geliyor. Nihayetinde Havari tarafından yapılan ve kimileri tarafından hemen kabul edilen, kimilerince karşı çıkılan bu duyuru onu Antakya dan kaçmaya zorlayacaktır (Ha. Đş. 13, 50 52). Pavlus un yolculuklarının bir diğer anlamlı durağı da Efes kenti oldu. Pavlus burada kapsamlı ve zor bir müjdeleme eylemi yürüterek yaklaşık 3 sene kaldı (aşağı yukarı Đ.S ) ve bu eylem sebebiyle hem yöredeki Yahudilerle hem de diğer uluslardan olanlarla karşı karşıya geldi. Nitekim bu dönemin acılarına atıfta bulunurken Efes te canavarlarla boğuştuğundan dem vuruyor (1Ko 15, 32). Korintoslulara ikinci mektubunda ise Asya bölgesinde çektiğimiz acıdan habersiz kalmanızı istemiyoruz. Gücümüzün üzerinde sıkıntıya düştük. Öylesine ki, yaşamaktan umudu kestik. Gerçekten üzerimizde ölüm yargısının olduğunu düşündük... O bizleri böylesi ölümcül bir deneyimden kurtardı. diyor (1, 8 9). Son olarak da Romalılara mektubunda, büyük olasılıkla Efes te yaşadığı bir hapishane tecrübesine atıfta bulunuyor (Rom 16, 3,7). Sevgili Kardeşler, Pavlus için, Mesih Đsa yı duyurmak, Ona olan sevgisinden doğan bir gereksinimdi. Bu da, Mesih Đsa ile tinsel yönden ama gerçek bir şekilde karşılaşan kimsenin, Mesih Đsa yı hem hayat tarzı hem de sözleri ile duyurmadan duramayacağı anlamına geliyor. Bu toprakların bir başka evladı olan Aziz Yuhanna Krisostomos un onun hakkında söylediği gibi, Pavlus u, Pavlus yapan taşıdığı sevgideydi. Gelip de bana ne dirilttiği ölülerden ne de iyileştirdiği cüzamlılardan bahset; Allah sana bunların hiçbirini sormayacak. Pavlus un taşıdığı sevgiyi elde etmeye çalış ve böylece mükemmel bir taca sahip olacaksın. (Pavlus un ihtidası III, 10). Havarinin, Đmparator Neron zamanında, Roma da Milattan Sonra yaklaşık 67 yıllarında akıttığı kan, hayatının tümünü Mesih ve kardeşleri uğruna harcamasına müteakiben ortaya çıkan olağan bir neticeden başka bir şey değildi. Nitekim ölümünden bir süre önce, Filipililere şu sözlerle hitap ediyordu: Kanım imanınızın sunusu ve hizmeti üzerine adak şarabı gibi dökülecek olsa da seviniyor, hepinizin sevincine katılıyorum. (Fil. 2,17). Türkiye de yaşayan sevgili kardeşler, bu topraklar Pavlus un doğumuna, hiç durmaksızın Mesih Đsa yı tanıtmaya çalışmasına ve karşılaştığı birçok zorluğa rağmen Mesih in tanıklığını yapmasına sahne olmuştur. Bu nedenle, Pavlus, Mesih Đsa nın tüm öğrencilerine ve özellikle bu toprakların evlatları olan bizlere bırakılan büyük bir mirastır. Söz konusu bu mirastan ötürü haklı bir şekilde gurur duyabiliriz. Fakat Onun yaşamını örnek alarak, kendi yaşam tarzımızda somut bir şekilde eylemlerle bunu ifade etmezsek, bu duygu

5 hiçbir anlam taşımaz. Bu nedenle, ilk etapta zulmeden ve daha sonra ise Đncil in müjdecisi olarak karşımıza çıkan bu azize dikkatle bakarken, Allah ın bizlerin hayatını da değişime uğratabileceğini anlıyoruz; ama yeter ki bunu özgür irademizle arzulayalım. Hıristiyan yaşamında Pavlus un hatırlattığı gerçek, bizlerin eğer Allah ın inayeti ile işbirliği içinde hareket etmiyorsak, Onun bizler için hiçbir şey yapamayacağı gerçeğidir. Bu konuda, Yuhanna Krisostomos un bizlere aktardığı şu sözler, bu gerçeği tüm derinliğiyle gözler önüne seriyor: Eğer istersek, hiçbir şey bizlere, Pavlus gibi olmamıza engel olamayacaktır. Onun böyle olması, sadece ilahi lütuf sayesinde değil, kendi kişisel çabalarının da ürünüydü. (Pavlus un ihtidası V, 2 3). Öyleyse, havari bugün Türkiye de yaşayan tüm biz Hıristiyanlar için, nasıl bir mesaj bırakıyor? Biz episkoposlar, Aziz Pavlus un yazmış olduğu mektuplar hazinesinden alınacak bazı noktaların, dini yönden azınlıkta yaşayan Hıristiyan topluluğumuz açısından çok yararlı olacağını düşünüyoruz. Bizler, hem geleneksel yönüyle hem de yeni Đslamî organizasyonların belirmesiyle, Allah inancının hissedilir bir ölçüde varlığını sürdürdüğü Müslüman bir âlemin içinde yaşamaktayız. Đşte bu durum, diasporada yaşayan ilk çağ Hıristiyanlarının durumu gibi, bizleri Hıristiyan kimliğinizin bilincine daha açık bir biçimde varmaya zorluyor. Aziz Pavlus, bu kimliğimizin temel özelliğinin, Müslüman kardeşlerimiz ve diğer başka insanlarla ortak olan kabul ettiğimiz Allah inancıyla ilgili değil; Rab (1Kor 12,3) sıfatıyla hitap ettiği ve Allah ın ölüler arasından dirilttiği (Rom 10,9) Mesih Đsa ya imanla ilgili olduğunu hatırlatıyor. Hatta Kolosililere Mektubunda Havari Pavlus şöyle yazıyor: [ ] Tanrılığın tüm doluluğu bedence Mesih'te bulunuyor. (Kol 2,9). Böylece Havari, hiçbir karmaşıklığa yer vermeksizin, bu açık ifade ile Mesih Đsa aracılığı olmadan Allah ile karşılaşamayacağımızı söylüyor. Mesih Đsa, Peder ile aramızda kapı ve köprü konumundadır. Böylece, Timoteyus a birinci mektubunda Aziz Pavlus un şu sözlerini okuyabiliriz: [ ] Tek bir Tanrı ve Tanrı ile insanlar arasında tek bir Aracı vardır. Bu da insan olan ve kendisini herkes için fidye olarak sunmuş bulunan Mesih Đsa'dır. (1.Tim. 2, 5 6) Đnsan olarak aramıza gelen, ölümü ve dirilişi ile bizlere kurtuluş kapılarına açan Allah- Đnsan Mesih Đsa yı duyurmak için Aziz Pavlus, birçok zorlukla karşı karşıya kalacağını hissediyordu. Nitekim bu güncelliğini halen koruyan, Đncil in bahsettiği, gerçek dar kapıdır. Söz konusu bu dar kapı, ne Kilise nin ahlaki kurallarıyla ne de insanlar tarafından yönetilmesinden dolayı, onun yapılarında mevcut beşeriyetin hissedilen ağırlığıyla değil, Aziz Pavlus un, Hıristiyan inancının temel ve ayrılmaz öğesi, hatta Allah ın gücünün bir ifadesi

6 olarak duyurduğu, Hıristiyan olmayanlar için saçmalık ve zayıflık gibi görünen, haçın yarattığı skandalla özdeşleşmektedir (1.Kor. 1,18). Allah ın, Mesih Đsa da aramıza gelerek çarmıh üzerinde ölüme kadar boyun eğmek suretiyle kendini bu derece alçaltması, Allah ın sözlerle ifade edilemez özü olan sevginin bir ifşası olarak yorumlanmalıdır. Bu noktadan hareketle, Özünün bu deneyüstü özelliği, felsefenin yaptığı gibi sadece Varlık felsefesi ışığında değil, eşzamanda sevgi ışığında da değerlendirmeye tabi tutulmalıdır. Varlığın her şeye kadirliğine sevginin her şeye kadirliğinin denk geldiğini unutmuyor muyuz? Nitekim sevgi Allah ın bir dış niteliği değil, özüdür. Bu nedenle, Aziz Pavlus un bizlere hatırlatmak istediği gerçek, bizlere yöneltilen bu sevgiye karşı insani sınırlar koymamamız gerektiği gerçeğidir. Mesih Đsa nın insan olarak aramıza gelmesi ve ölümü ile onaylanan, Hıristiyan inancının paradoksu işte bu noktadadır. Bunun yanı sıra, söz ve örnek yaşamı ile bizleri Hıristiyan kimliğimizde güçlendiren havari Pavlus, aynı zamanda diyalog insanıydı. Farklı ırk ve dini geleneklerle karşılaşmaya alışkın Pavlus, Mesih in Ruhu nun sadece Kilise de değil, Kilise den önce olduğunu ve onun dışında da çalıştığını anladı. Nitekim Atina da şunları söylüyordu: Dünyayı ve içindekilerin tümünü yaratan, göğün ve yerin Rabbi olan Tanrı, [ ] (tüm bunları) kendisini arasınlar ve el yordamıyla da olsa bulabilsinler diye yaptı. Aslında Tanrı hiçbirimizden uzak değildir. (Elçilerin Đşleri 17, 26 27). Bu temel bizleri Müslüman âlemi ile diyalogumuzu sıklaştırmaya davet ediyor. Nitekim bu diyalog; beraber yaşanılan, beraber paylaşılan güncel hayatın diyalogu; entegral gelişim ve halkların özgürlüğünü amaçlayan, Hıristiyan ve Müslümanların beraber çalıştığı, işler diyalogu; karşılıklı tinsel zenginliklere katılımı amaçlayan tinsel tecrübenin diyalogu - örneğin dua ve tinsel seyir, inanç ve Allah ın veya Mutlağın yollarının arayışı ile ilgili konularda kurulan diyalog (Dinler arası Diyalogdan Sorumlu Papalık Konseyi Diyalog ve Duyuru 42)- gibi farklı şekillerde ifade edilebilir. Son olarak, birbirimizi daha iyi tanımak ve böylece karşılıklı saygı ve anlayışı arttırmak amacıyla, teolojik bilgi alışverişinin diyalogundan da bahsetmek mümkündür. Bu diyalog, inancımıza ait dini gerçekleri bir tarafa bırakmak anlamına gelmiyor. Ancak, her iki tarafın da kendi kişiliğini, kendi inanç kimliğini tümüyle muhafaza ettiği ve hiçbir nedenden dolayı, Hıristiyan olmayanlar için anlaşılması zor görünen konularda dahi asla susmadığı zaman, gerçek bir diyalogdan söz edilebilir. Antik çağın Kilise Babalarından Poitier in episkoposu Đlario nun yazdığı gibi: Dünyanın bilgeleri anlamıyorlar hatta onlara saçma görünüyor diye bazı şeyler, bizler için de mi aynı durum söz konusudur? [...] Öyleyse, dünya tarafından bir skandal olarak kabul edilen, Mesih in haçı ile övünmeyelim; inanmayanlara Allah öldü gibi görünmesin diye yaşayan Allah ın ölümünü

7 duyurmayalım. (Liber de Synodis 27,85). Yumuşatmaya kalkmadan ve aklın sınırlandırmasına yer vermeden, bu duyuruya Aziz Pavlus tüm yaşamında sadık kaldı. Hatta bu gerçek, dünya tarafından skandal ve saçmalık sayılan, Allah ın insanlara olan şaşkınlık yaratacak sevgisinin bir kanıtıydı ve böyle bir gerçek, yerini derin minnet duygularına bırakıyordu. Nitekim ne kadar çok bu gerçek Allah ın yüceliği ile bağdaşıyorsa, o kadar çok kendimizi onun karşısında mecbur hissetmemiz gerekiyor (Poitier li Đlario). Eğer bir yandan havari, Hıristiyan olmayan dünya ile ilişkilerimizde bizler için bir rehber konumunda ise, diğer yandan farklı Hıristiyan topluluklar arasında ilişkiler açısından da rehber ve birliğin temeli konumundadır. Pavlus yılını ilan ederken XV. Benedikt in de hatırlattığı gibi, Özellikle Müjde yi tüm halklar arasına götürmek için çaba harcayan halkların havarisi; bütün Hıristiyanların birlik ve uyum içinde yaşamaları için kendinden hiç bir şey esirgemedi. Halen bugün de Aziz Pavlus, sadece muhtemel direnişleri değil aynı zamanda Kilise mize bağlı olmayanların ilgisizliğini de aşarak, bakışlarımızı Mesih Đsa da odaklamaya davet ediyor. Onun kendi iman kardeşleri tarafından yaratılan zorlukları da kapsayan, Đncil i duyurmada yaşadığı zorluklara rağmen, Havari, bizlere önemli olanın Mesih Đsa nın müjdelenmesi (Filipililere 1,18) olduğunu hatırlatıyor ve aynı zamanda Hıristiyan olmayanlara karşı taşıdığımız sorumluluğun bilincine de varmamız gerektiğini belirtiyor. Katolik, Ortodoks, Süryani, Ermeni, Kıldani, Protestan gibi mezheplere bağlı olmadan önce, temelde bizler Hıristiyan ız. Bizlerin tanıklık görevi, işte bu temel üzerine kuruludur. Farklılıkların güvensizlik yaratmasına ve inanç birliğimizi zedelemesine yer vermeyelim; ayrılıklarımız yüzünden, Hıristiyan olmayanların Mesih ten uzaklaşmalarına sebep vermeyelim. Tertulianus, Hıristiyanlardan bahsederken dikkatleri bazı putperestlerin hayranlıkla ifade ettikleri şu basit sözlere çekiyordu: Bakın nasıl birbirlerini seviyorlar! (Apoloji 39). Đçinde yaşadığımız, etrafımızda bulunan Müslüman âlemi, günümüzde bizlerden bahsederken, halen hakkımızda bu sözleri kullanabilirler mi? Salt, bir beden olmak üzere aynı Ruh'ta vaftiz (1Kor 12,13) olduğumuzun bilincini somut eylemlerle ifade ettiğimiz takdirde, o sözleri kullanabileceklerdir. Birbirinden farklı tüm yerel organizasyonlar ve tüm doktrinalteolojik ifadelerin farklılıkları yüzünden bu temelin varlığı inkâr edilemez. Zaten her Hıristiyan topluluğu, doğası gereği birlik içinde havarilerin ve peygamberlerin temeli üzerine inşa edilir ve tüm üyelerini ve gruplarını, köşe taşı ve tonozun merkezî taşı Mesih olan yapıda bir arada toplar (Ef. 2,20).

8 Sevgili kardeşler, sizlere hitaben bu yazdıklarımız, Pavlus un mektuplarından gelen öğüt ve güzellikler hazinesi karşısında çok azdır. Onun bu yazıları, tarih boyunca, Hıristiyan yaşamında her zaman teşvik edici nitelik taşımış ve böylece onların ışığında vicdan yoklaması yapmaya sürüklemiştir. Hıristiyanlık inancını, tövbe gerektirmeyen bir din olarak göstermeye çalışan tüm düşüncelere karşı, Aziz Pavlus, Hıristiyan doğulmaz, Hıristiyan olunur. gerçeğini bizlere hatırlatmaya her zaman hazırdır. Bu nedenle, Aziz Pavlus yılına hazırlanırken; sizleri kişisel olarak, onun mektuplarını okumaya, bu mektupları bağlı olduğunuz kiliselerde çalışma konusu olarak ele almaya ve kiliselerin birliği yönünde girişimlerde bulunmaya davet ediyoruz. Aynı zamanda, yaşadığımız bu topraklarda, Tarsus, Antakya ve Efes gibi, Aziz Pavlus u hatırlatan yerlere sahip olmanın verdiği ayrıcalıkla, hacı olarak bu yerleri ziyaret etmenizi tavsiye ediyoruz. Türkiye Katolik Kilisesi olarak tarihleri arasında Tarsus-Antakya şehirlerine Türkiye genelinde hacılık turu düzenlenecektir. Bu tür başka girişimler de gelecek aylar içinde, Ortodoks ve Protestan kardeşlerimizle birlikte sizlerin ilgisine sunulacaktır Sevgili kardeşler, kalplerimizde, ne kadar çok Aziz Pavlus a yaklaşırsak o kadar çok Mesih Đsa ya yaklaşacağımız gerçeğini besleyelim. Havarinin dirilmiş Mesih Đsa ya olan inancı, her türlü insani ümitler ötesinde beslediği ümidi, her kesimden insana hizmet için gösterdiği sevgisi, sevdiğimiz bu güzelim Türkiye topraklarında, Hıristiyan ca yaşamınızı değerlendirdiğiniz bir ölçü olarak sizlere eşlik etsin! Rab sizleri takdis etsin! + Luigi