adresinde devam ediyorum.

Transkript

1

2 Yazdıkça paylaşmaya kişisel bloğum olan adresinde devam ediyorum. adresinden de takip edilebiliyor. Keşif Dolu Günler!

3 hayatın gerçeklerinin farkında olmadığın için bu kadar mutlusun dedi çocuk, hayatın gerçeklerinin farkında olmadığın için bu kadar acı çekiyorsun dedi kız. 1

4 Önsöz Korku? Elbet ki vardır, bilinmezlik olduğu sürece. Meydan okumazsan asla korkuna Nasıl fethedeceksin o diyarları? Geçip gitsin mi bir hayat, sırf öğrettiklerinin gölgesinde? Çık güneşe, Işığa davet ediyorum seni güzel ruh; Kalbinin tuttuğu ışığı takip etmeye davet ediyorum seni. 2

5 1.KARŞILAMA Şiva ve İsa aynı salonda beni karşılıyor. Goa eyaleti havaalanındayım; renkli, kutsal Hindistan. Hava aydınlanana kadar birkaç saat geçiririm diye umarak pasaporttan geçiyorum. 14 milyon insanın yaşadığı bu şehrin havaalanı Türkiye nin orta halli devlet dairelerinden biraz daha dandik. Yıkık döküklükle beraberse havaalanı rengarenk heykeller ve sanat tadında vazolarla dolu. Otele giden yolu birkaç yabancıyla paylaşıyorum. Nasılsa turistik her yer aynı sahil yolu üzerinde, o yüzden en mantıklısı bu. Darlığı ve küçüklüğüyle şaşırtan taksi, aynı zamanda sağ taraftaki direksiyonuyla Hindistan ın bir İngiliz sömürgesi olduğunu hatırlatıyor. Goa da hava aydınlanırken gidilen 1.5 saatlik yol boyunca gördüklerim: yedek lastiği arkasına bağlı ve dünya ya da Britanya da uygulanan trafik kurallarından bihaber minik arabalar, tahmin etmediğim sayıda sokak köpekleri ve inekler, ve suyla yeşilin karıştığı gündoğumu arka planlı neredeyim ben dedirten manzaralar. Mavi beyaz küçük bir kilisenin yanındaki dar patikadan girince karşına çıkan minik bir cennet bahçesinde kaldığım yer. Şehir hayatına alışmış biri olarak herhangi bir bahçe cennetten bir parça geldiğinden de olabilir etkilenişim. Tahta piknik masalarında hazır bulunan sıcak samimi kahvaltıya oturuyorum odayı beklerken. Yerken duvarlardaki gelen gezginlerce yazılmış rengarenk yazıları ve resimleri inceliyorum. Num Num ın duvarlarında yazılanlardan epey farklılar. Çeşit çeşit kuşlar ötüyor arkadaki ormanın içinde. Acaba düşündüklerimi ıslık çalarak onlara iletebilir miyim? Bu arada bir hostel Hindistan da çok sık rastlanır bir şey değil. Onun yerine ya turistler için lüks oteller, ya da gezginler için mütevazi misafirevleri 1 bollukta. 1 Guesthouse 3

6 Burası da Avusturyalı diye hatırladığım iki adamın bu eksikliği fark edip Goa ya sanki yeterince yokmuş gibi biraz daha Avrupa taşıma fikrinden ortaya çıkmış. Tabi buda onların hayali ya da kişisel yolculuklarının bir aşamasıymış herhalde. Benim kişisel yolculuğum konusundaysa, ne aradığımı bilmeden çıktım ben bu yolculuğa. Ney imi üflemeyi öğrenirim dedim, ve yazılarımı geçiririm bilgisayarıma sonunda. Ne kadar süre nerede kalacağımı bilmiyorum, ama önümde keşfedecek en az bir ay var. Hostelde kalanları az çok görüyorum. Beklediğim gibi tanıdık 2 gelen kimse yok. (Belki de böyle beklediğim için). Hatta bir kısmı beklemediğim kadar kendi grubuna kapalı ve soğuk. Avrupalılar... Nereye gidersen git, seni sen yapan şeyleri de birlikte götürürsün. Ama bu beni şaşırtmıyor çünkü burası zaten uyum sağlamada güvende hissetmek için seçtiğim, birazda aileme göstermelik, geçici bir yer. Hep birlikte Anjuna daki büyük bit pazarına gidecek hostel ahaline katılmayıp tek başıma olmayı yeğliyorum. Garanti, ama aralarında bulunmak istediğim ekip değiller. Babamın hediyesi oryantal desenli pembe eşarbı güneşten korunmak için kafama yazma usulü bağlıyorum. N olduysa önceden sevimsiz gelen kültürümüzün bu bağını birdenbire benimseyiveriyorum. Gelmeden önce biraz araştırmıştım, rahatsız edilmeden gezmek için nasıl giyinilmesi gerektiğini. Bu kültürde bacaklar ve omuzlar bir tabu; geldiğimde şaşırarak fark ettim ki göbek ve sırt değil, ve Hint kadınlarının sarileri bu yerlerini gizlemeye uğraşmıyor bile. Ama Goa diğer şehirlerin aksine şortla gezerken en az İstanbul da olduğu kadar rahat olabileceğin bir yer, dolayısıyla bende yaza gelmiş olmanın tadını çıkarıyorum. İstanbul da daha sıcak yaz günleri gördüm, Ocağın 16sında Goa nın sıcağı dayanılmaz sayılmaz. Biraz dolanıp malladıktan sonra sahile inip birazda okyanusun tadını çıkarayım diyorum. Vagator un bir kaç kilometrelik, ancak Goa nın diğer bölümlerine göre küçük kumsalı Hintliler için ve Turistler için olarak ikiye ayrılıyor. Aradaki 2 Geçmişten, gelecekten, ya da kendi frekansımdan...hiç tanışmadan gözlerinden tanıdık gelenler. 4

7 ayrımı yaratan yalnızca tercih mi yoksa kurallar mı bilmiyorum ama iki grubu da diğerinin plajında görmek mümkün. Çıplaklıklarını izlemeye geldikleri kadınlar kendi plajlarına geldiğindeyse Hint erkeklerinin düşüncesi vitrindekinin pazara düştüğü, dolayısıyla yapılacak en sağlıklı hareket değil. Öğlenin en keskin olduğu saatte boş bir kumsal burası, az sayılı şezlonglarıyla. Kumlarda yayılmış ineklerin sayısı insanlarınkinden fazla gibi gözüküyor. Aslında buraya belki kendime göre birilerini bulabilirim fikriyle gelmiştim, ama bu sandığım kadar kolay değil gibi. Geleli 5 saat olmuş ve henüz evrenin planıyla karşılaşmamışım. Bir yanım yalnız başıma eğlencesiz kalmaktan endişelenmeye yeltenecekken tartışmasız en baskın yanım hey diyor, sakin ol. Her şey plana uygun gidiyor merak etme. Zaten hayatı boyunca alternatif olanı bulmuş kişinin alternatif kişiler topluluğunda bile alternatif olanı bulacağı kesindir. Ve alternatif olan genelde ilk karşına çıkan değildir. Bu iç konuşmadan sonra biraz yüzüyorum, sonra neyimi alıp şezlonglardan uzaklaşarak taşın üzerine kuruluyorum. Fark ediyorum ki o ana kadar zaten bulmamalıymışım kimseyi, ve bundan sonra da, bulsam bile neyime, ve yazmaya harcamalıyım her gün uzun bir süreyi. Yüzerken bir okyanusun enginliğine, bir de dönüp geriye, palmiye ağaçları ve ineklerle dolu kumsala bakıyorum. Hassiktir diyorum, Hindistan dayım!. ø Çok geç olmadan Anjuna da kurulan şu bir günlük bit pazarına gitmek için ayaklanıyorum. Gidiş yolu için seçeneklerimin arasında taksi, motosiklet taksi, otobüs, ve yürümek var. 80 rupiye (2.5 lira) motosiklet taksiyi tercih ediyorum. Kendine de rahatlıkla bir motosiklet kiralayabilirsin, ama sağ taraftaki direksiyonlarla dünyanın geri kalanının birleştiği bu yerde hiçbir geçerli trafik kuralı yok. Bende bir Hintlinin arkasına yan oturup omzuna denge almak için yavaşça tutunuyorum. Yolculuk böyle oldukça eğlenceli; Indian style! diyor gülerek. Markete geldiğimde önceden anlaştığımız para için 100 rupiyi veriyorum. Para üstü aramıyor bile. 80 rupiye anlaştığımızı söylüyorum, klasik olduğunu okuduğum No change repliğini ilk defa burada duyuyorum. 5

8 Şanslıyım ki bozukluğu olmak zorunda olan söylentiye göre 11 futbol sahası kadar alana yayılmış sayısız tezgah var. Yine de sorduğum ancak 5. kişi taksicinin de artık onayıyla parayı bozmayı kabul ediyor. Burada herkes işbirliği içinde sanırım. Beyaz insanın araya karışması mümkün olmadığı gibi, araya karışmaya da çalışmadığı bir yer Goa. Ve teni kara olanlar biz batılılar için diğerleri. Kendi ülkelerinde bile rupiyle girdiğim marketten bir vurmalı müzik aleti, bir renkli örme kumaştan sırt çantası, bir eski Hint paralı ve deniz kabuklu kol aksesuarı, ve birde artık sırf satmak için sarf ettiği emek, ısrarlar ve eğlendirici yalanlar en az eteğin fiyatı kadar edince rengarenk kumaşlardan birleştirme bir etek alıyorum. Eğlendirici yalanlar, çünkü bir kandırmacadan ziyade bir oyun bu. O hikayelerden bir ağ örerken sizi afallatıp almayacağınız şeyi satabilirse kazanmış oluyor. Terslemeye kalmadan açığını bulup tatlıca kaçabilirseniz siz. Oyunu kaybedip aldığınız her neyse parasını verdikten sonra giderken ise söylediklerinin yalan olduğunu ve sizi kandırdıklarını eğlenerek yüzünüze vuruyor, ama kızmıyor ve hakkını veriyorsunuz çünkü bu oyun böyle oynanıyor. Çocuktaki aynı muzur bakışı yalanını ortaya çıkardığım yaşlı çingene bir kadında gördüğümde anlıyorum bunun çocukluğuna dair değil oyunculara has bir ifade olduğunu. Ortaya çıkardığım yalansa başka bir okuduğum taktik, Remember Me?. Yine de geliyorum bir an oltaya, bu taktiklere karşı uyaranların bile yine ve yine takıldıkları gibi. İlgimi çektikten sonra ürünlerini satmaya çalışırken soruyorum kimdiniz siz diye. Çünkü gerçekten farklı bir ırktan olana aynı ağacın yaprakları ya da dolly ve klonları gibi gözükebiliyorlar. Geçen gün? Anjuna da hani? diye sürdürüyor belirsiz ifadelerle. O zaman hatırlıyorum repliği, ve oyunu kazanmış olmanın keyfiyle bende aynı ifadeye sahip olduğumu bilerek atlıyorum: Hayıır, bugün benim ilk günüm! Ve bu tuzağı okuduğumu hatırlıyorum. O da gülüyor yalanı yakalandığı için. Ancak dönüş yoluna param kaldığında nefes almaksızın ikna etmeye çalışan satıcıları savuşturmanın yolunu da bulmuş oluyorum. Tüm paramı harcadığımı söyleyince çürük meyveymişim gibi hepsi suratını buruşturarak kafasını başkasına çeviriveriyor. Ve Pazar sadece alışverişten ibaret de değil, canlı müzikle, barlarla ve kumsalla harmanlanmış bir cümbüş. Yaşlılarla dolu 6

9 barlar Goa nın hikayesini anımsatıyor. 60 larda gelen ve Goa yı Goa yapan eski hippilerle dolu Anjuna. Avrupalı satıcıların olduğu bölüme geldiğimde içinde bulunduğum marketin yaşamın bir yansıması olduğu gözüme batıyor. Diğer tüm tezgahlarda ilk verilen fiyat son karar verilenin on katıyken, ve bir fiyat sorup dönüp gittiğinde arkandan 100 metre boyunca Ne kadar verirsin? diye seslenilirken, bu bölümde Avrupalıların fiyatları pazarlığa açık bile değil. Daha az ürün, daha yüksek fiyat, ama hepsi hedef vurucu. Kenevirden yapılan kıyafetler, psy kostümler, doğal taşlardan örülü kolyeler, modern ama oryantal ayakkabılar... En önemlisi hepsi profesyonelce vitrinlenmiş. Doğuyla harmanlanmış batı, yani oradaki batılının özü. Gerçekten hedef vurucu, dolayısıyla bu marketin de en zenginleri yine batılılar. Göreceğim kadarını görüp markete doyunca dönüş yolunu aramaya geliyor sıra. İşte bu zamana kadar bir tanıtım tadında geçen günüm bu noktadan sonra değişiyor. Çıkışı ararken dalgınca bakındığım tezgahlardan birinde tanıdık şekiller görüyorum ve kafamı kaldırıyorum. Bu tezgah diğer bin tanesinden farklı, ve satıcılarda bunu kanıtlıyor çünkü satmak yerine birbirleriyle muhabbet etmekle meşguller. Bir süredir internetten takip ettiğim maya takvimini 3 dağıtıyorlar, ilgili şekillerin üzerine basılı olduğu kumaş posterler satıyorlar. Küçük takvimlerin yanında birkaç ametistle rüzgara karşı korunmuş kağıtta günün afirmasyonunu 4 okuyorum. O sırada tam konsantre olamıyorum, ya da anlamıyorum. Aylardır soyut olan bir şeyi somut olarak görmek şaşırtıyor bir an, sonra Goa da olduğumu fark ediyorum, ve tabi ki eğer 3 Maya takvimi dünyanın 2012 de bulunduğu yıllık çağın sonuna geleceğini öngörüyordu, ve miti bundan ibaret değildi. Dünyanın güneş etrafındaki döngüsünün insan yaşamında 1 yaş olarak görülmesine benzer şekilde, bu çağlar güneşin Sirius yıldızları etrafında dönüşüne göre insanlığın Yüksek İnsan a doğru evrimini sayıyor. Ve bu çağ biterken başlayan yeni çağın Uyanış çağı olduğuna inanılıyor. ) 4 Maya takviminde lik gün döngüsünden başka 260 lık bir kin döngüsü vardır. Aynı gün aynı kin e ancak 52 yılda 1 kez gelir. Her kin 13 ton ve 20 şekilden birinin biraraya gelmesinden bir afirmasyon oluşturur. Bu afirmasyon o gün doğanın kimliğidir. Ve aynı zamanda ait olduğu gününde kimliği, getirisi, gücüdür. Kişi izin verdiğinde, ve hatta üzerine medite ettiğinde bunu hayatına katar, tecrübe eder, özüne ulaşır vesaire.) 7

10 bir yerde olacaksa burada kesinlikle karşıma çıkacağını açıklıyorum kendime. Uzun süre tezgaha bakmama rağmen muhabbet eden kısa rastalı kiloluca çocuk ya da daha yaşlıca ve bitkin duran adam bakmıyor. Tam ne diyeceğimi bilmediğimden gitmeye yeltenecekken sonunda fark ediliyorum. Merhaba! Hey, selam. Nasıl yardımcı olabilirim? Aradığın bir şey var mı? Adam yaşlı olmaktan ziyade sanırım sadece yıpranmış soluk bir t-shirtü andırıyor. A, aslında yoo sadece bir süredir takvimi internetten takip ediyordum ve ilk defa burada canlı gördüm, biraz şaşırdım. Öyle mi? Süper! Ne diyeceğimizi bilemediğimiz bir sessizlik anı. Nedense o benden daha şaşkın duruyor ilk andan beri. Şey, sigara var mı acaba? Bu sefer konuşan rastalı çocuk. Hayır. Yani evet, tütünüm var istersen Wow, bu çok daha iyi, çok sevindim. Tütünü uzatırken soluk adama dönüyor, Duydun mu, tütünü varmış! A evet, evet çok güzel. Şey, gelsene, oturmak istemez misin? Anlaşılan saracakları dal için hiç tütünleri kalmamış ve evrenden getirecek birini çağırmışlar. Çocuk sigara sarmaya başlarken orta yaşlı olan sarışın mavi gözlü adam kinimi soruyor. Kırmızı ritmik dragon Aa çok güzel, bir dragonsun. Memnun oldum dragon. Bende sarı güneş yıldızıyım. Bunun üzerine biraz bölük porçük bir diyaloğa giriyoruz. Bölük pörçük, çünkü ikisi de konsantre olmakta ve takip etmekte zorlanıyor gözüküyorlar. Benim de yarım saat sonra olacağım haldeler yani. Oturuyorum ve sigara dönmeye başlıyor. Yeniden memnun oluyorum Goa da olduğuma sigaradan çektiğim ilk nefesle. Evrenin işleyişinin kusursuzluğundan bahsediyoruz, yeni bir kutsal kitap yazılacak olsa anlatılacak bir olayı, dönemi yaşadığımızdan. Bir etkinin çiçek gibi açtığından, yayılan su damlalarından, davranışlardan, bilgilerden, enerjiden... Uyanmaktan, inisiye olmaktan, uyum 8

11 içinde ve eşzamanlılıklarla dolu olmaktan... Bu kelimelerin temel ve kabul edilmiş olduğu bu konuşmada ne olduklarından değil, onların üzerinden artık bir üst kategoride konuşmak oldukça keyif verici. Dilin gramerinin öğretildiği A seviyelerinden sonra B ye geçip gerçekten amacı, yani dili konuşmayı yerine getirmek gibi. Afirmasyonumu(kinimi) okuyoruz ve ne anlama geldiğini tartışıyoruz. Sonunda danışabiliyorum anlamını çözemediğim bazı sözleri, ve biraz daha netlik kazanıyorum. Varlığı dengelemek üzerine duruyoruz özellikle. Varlığımı dengeleyen güç sayesinde bir yandan orta yaşlı adamın yıpranmışlığının, ikisinin de gözlerinin garip baktığının, ve muhtemelen çok fazla madde kullanmaktan ya da soyut yaşamaktan gerçekten bir şeyler yapmadıklarını geçiriyorum aklımdan. Ve varlığımı dengeleyen güç sayesinde oldukları kişinin var olmak için tek sebepleri olduğunu ve herkesin dengesinin farklı olduğunu geçiriyorum. Ardından günün afirmasyonunu getiriyor önümüze orta yaşlı adam. ( Fark ediyorum ki hala isimlerini sormamışım. Benim ismimse bir süre sonra konuşuldu, fakat akılda kalan kinimdi. ) İlk geldiğimde konsantre olamadığımdan anlayamadığım afirmasyonu bu sefer okuduğumda anlıyorum. Hepimiz anlıyoruz, kendimize göre yaşamışız hepimiz bunu bu günde. Ve kinin adı Red Crystal Skywalker* 5. Adam adına dikkat çektikten sonra anlatıyorlar ne demek olduğunu. Gökyürüyücü galaktik mayaları sembolize ediyor. Yaratılıştan beri varoluşa dair bilgileri, çeşitli kanallardan bize aktarmakta olan varlıklar. Kehanetin yerine getirilmesi demek oluyor kinde. Ve kristal güneşi sembolize ediyor, değişimin sebebi olan, bilginin kaynağı olan güneş. Birden tüm afirmasyon, ve Hindistan a geldiğim gün isminin güneşin kehanetinin yerine getirilmesi olması besberrak anlam kazanıyor. Tanrı göz kırpıyor. Günün geri kalanında geçen bir cümle: Eğer Hindistan a geliyorsan mistik bir hayata sahip olmayı kabul etmişsin demektir. Konuştuğum yüzlerin arkasındaki tezgahta, fil başlı tanrı Ganeşa nın resmini taşıyan büyük bir kumaş 5 Kırmızı Kristal Gökyürüyücü 9

12 rüzgarla dalgalanıyor. Her uçuşunda denizin ardına doğru alçalan güneşi açığa çıkarıyor ve ışığı gözüme vuruyor. Hayatın mistisizmini benimsemişlerin çemberi genişliyor. Uzun beyaz rastalı, zayıf mı zayıf yaşlı bir Fransız adam üzerindeki tek kıyafet olan kırmızı bol kısa pantolon ve elindeki yeni yaptığı chillumla 6 konuşmaya katılıyor. Fransızdan bir süre sonra da diğer tüm Hintlilerden farklı bir Hintli geliyor. Farklı çünkü uzun bir sakalı, altın büyük bir küpesi, ve bambaşka, çekici bir havası var. Aslında hepimiz ait olduğumuz gruptan farklıyız. Ben Türklerden, Fransız Fransızlardan, Avusturyalı Avusturylılardan ve diğer adam her nereliydiyse... Hepimiz aslolduğumuz özümüze aitiz önce, ve o seviyede beraberiz. Ölüm Kapısı Serisi geliyor bir kez daha aklıma farkındalıklar sırasında. Yarı tanrı Sartanlar yok oluşa gitmeden önce yapılan çalışmaları, bir odada diğer dünyadaki sartanlarla irtibata geçip çözümü, barışı, kusursuzluğu tartıştıklarını, ve bunun sonucunda beklenmedik bir şekilde kendilerinden daha yüce bir güçle irtibata geçtiklerini. Artık anlıyorum tesadüfen okumadığımı o kitapları, başka hiç kimse tarafından bilinmezlerken. Artık kesin olarak biliyorum sandığımın aksine Hindistan a rastgele gelmediğimi. Bir olduğumu hissedebiliyorum bütünle, ve olmam gereken yerde olduğumu. Tüm bu çemberde geçen zaman boyunca, ve Şivaya saygı göstergesi bumlarla, akan bilgileri yakalıyorum. Bundan da öte bugün 3. boyuttan anlayamadığım bir yöne yükseliyorum, 6 milyarlık şimdinin farkına varıyorum, bebeklikten zihinde birleştirilmiş sembolik görüntüleri, varlığını bilmediğim anıları, sesleri, rüyaları, ve bir rüyadan şuan içinde bulunduğum anı hatırlıyorum, yaşıyorum. Bazen uzun düşünceler dizisinin sonunda nerede olduğumu hatırlayamıyorum. En sevinçle karşıladığım durumsa: ellerimin terlediğini fark ediyorum! Sevinçle karşılıyorum çünkü o ana kadar çok uzun bir süredir terlemediklerini, ve ne 6 Chillum otu içmekte kullanılan, ağzına doğru genişleyen seramik boru gibi bir şey. Pipe a Hindistan a özgü bir alternatif. Hatta ot da burada yaprak halinde değil; ya charras, ya haşiş var. Ottan yapılan, tozunun hamur haline getirilerek yoğunlaştırılmışı aslında. Ve Bum diyorlar sigaranın ya da chillumun her dönüşünde, binlerce tanrının en popülerlerinden biri olan Shiva ya saygı olarak. Bum bolenati, bum bolaney, bum şiva...) 10

13 zaman ellerim ısınsa dikkatimi başka bir şeye veremezcesine yanmalarının bundan kaynaklandığını anlıyorum. Hindistan ın sıcağında ne yapacağımdan çekinirken aksine şifa olması benim için oldukça kayda değer. Ve bu yaşadıklarımın hepsi bana göre bir hoş geldin niteliğinde; teşekkür ediyorum tekrar. 3 günlük uykusuzluk ağırlığını ortaya koyduğunda gecenin devam edeceği parti yerine odama gidiyorum. Yatmadan önce hostelde sabah tanıştığım bir kızla konuşuyoruz, aldığım şeyleri gösteriyorum. Bir dal tütünün keyfini çıkarırken biraz yeni aldığım vurmalı aletle oynuyorum. Ardından kaç saat sürdüğünü bilmediğim yenileyici, ferahlatıcı, aşkla dolu, hayatla dolu, kusursuz bir geziye dalıyorum. 11

14 2. BULUNDUĞUM DÜNYA Şuan yeşil ve kırmızı renklerin hakim olduğu hasırdan bir kafede uzun yer sedirinde oturuyorum. Önümüzdeki ince uzun masada biraz solda karşımda bir büyücü bana bakıyor. Dün iki gezgin biri sitar ve biri bansuri çalarak havaya mistik bir müzik örerken vücudunun kabiliyetlerini kanıtlayan hareketler yapan, sonra yuvarlak kel kafasında 10 cm çaplı kristal bir küre taşırken aynı anda iki farklı flütü farklı melodilerle çalan, ve niyeyse bana bir yılanı çağrıştıran adam. Arambol de sürekli olduğu gibi etrafta cinsel enerji çok yüksek. Şuana kadarki izlenimlerimden bazı notlar: Yemekler nefis! Aman tanrım... Hiç bir ülkenin mutfağını bu kadar sevmedim. Her yemekte ne olduğunu söyleyemedikleri şeyleri seçtim, hep farklı şeyler. thali, aloo goby, paneer saaguodo, paneer tikka masala, chana masala, dam aloo kashmiri, dosa... Neyse diyorum ki her tat birbirinden güzel. Sahil deniz yıldızlarıyla dolu. Deniz sabah çekilirken denizle beraber çekilemeyen yıldızlar kuma gömülüyorlar. Bu yaşamak için tek şansları çünkü kuma gömülmezlerse güneşin altında dakikalar sonra sıcaktan ölecekler. Ama kumun altında olduklarını dalgaların yeni çekildiği yerde belli ediyorlar çünkü yıldız şeklinde kontur göçükleri kalıyor. 200 metre yürüyüp kumdaki yerlerini görebiliyorsanız rahatça tane toplanabilir. Aynı zamanda denizde hala sığ dalgaların arasında birbirinden güzel büyük kabuklular var. Ama sırf güzeller diye saklamak için onları öldürmek insanın içinden gelmiyor, ve herkes bir süre izleyip oynadığı deniz canlılarını denize geri bırakıyor. Kumların kurumaya başladığı yerlerdeyse bir sürü delikler var, hangi canlının yaptığı bilinmediği. Biraz sabırla çeşitli deniz canlılar çıkabilir içinden. 12

15 Birde yengeçlerin kumdan top tarlaları var. Onların deliklerinin etrafı kum toplarıyla dolu ve delikler sık sık dolayısıyla yüz metrelerce alan küçük kum toplarıyla dolu. Kumdaki mikro boyutlu bir şeyi yiyorlarmış, uğraştıkları kum tanesini de top olarak bırakıyorlarmış. Bunu yaparak bir yandan da kumları temizliyorlar. Burada bedenen temiz kalmak büyük çaba istiyor. Herkesin tırnakları kir içinde, ya sinek ısırıklarını kaşıdıkları terli tenlerinden, ya da charraslarını ufalamaktan, tüm tırnaklar simsiyah. Ellerden öte tabi ki ayaklar ayakkabılardan daha temiz değil. Ve işin komiği sanki çok titizlermiş gibi her yere girerken ayakkabılar çıkarılıyor. Restoranlarda, dükkanlarda, marketlerde, ve hatta kumsaldaki kafelerde... Ama zaten ayaklar da sokaklar da mekanlar da aynı kirlilikte. Yine de Goa Hindistan ın sürekli bahsedilen pisliğinin uzağından bile geçmiyor. Bir yere gidip gelirken genelde motorlar kullanılıyor. Herkes sürekli bir yerlere gidiyor ve İstanbul dakine yakın fiyatlardaki taksiye binmeye gerek yok, sadece birine katılınabilir. Yollar uzun, ve hayret ki gürültü sesimizi bastıracak kadar yüksek değil ve her motorla gezi bir sohbet oluyor. Yolda hindistancevizi suyu satanlar ( taze kokonatın kafası kesilip içindeki su pipetle içiliyor haha!), şeker kamışı suyu sıkıp satanlar var. Petrol çok ucuz, litresi 60 rupi. Yani 2 lira. Ama petrol istasyonunda petrolün bitmesi garip ki sık yaşanıyor, o yüzden yolda 20 rupi karla şişede petrol satan bir dolu ev var. Her şeyin fiyatı pazarlığa açık. Bunun sebebi ne olursa razı olmalarından ziyade, razı olacaklarından çok çok daha yüksek fiyatlara satabileceklerini bilmeleri. Meraktan bir şeyin fiyatını sorduğunuzda asla gerçek fiyatı öğrenemiyorsunuz. Yürüyüp gitmeye yeltendiğinizde hemen arkanızdan How much you give! Madam, madam! How much you give? ok i give you a good price! I give your price!! 7 diye bağırmaya başlıyorlar. Rus fiyatından başlayıp 10 da 1 i olan gerçek fiyatına kadar inebiliyor. Tabi nerde olduğuna bağlı, Arambol de rus 7 Ne kadar verirsin? - Tamam iyi bir fiyat vericem. Senin fiyatına vericem! 13

16 turistler pek olmadığından fiyatlarda zaten daha düşük başlıyor. Turistlerin daha çok olduğu yerlerdeyse gerçek fiyatını bildiğiniz ve anca bu kadar veririm diye 10da 1ini söylediğinizde yine de ısrarla uzun bir süre bulunmaz hint kumaşı satarlarmışçasına gözlerini büyüterek whaat? You killing me? 8 gibi cümleler, ve komik bir rakam teklif edilmiş gibi ezici gülmelerle sürdürüyorlar inatlarını. Duygu sömürüsü de taktiklerinden biri, 10 rupinin onlar için ne kadar çok olduğunu, bizim gibi zengin ülkelerden olmadıklarını hatırlatmayı unutmuyorlar. First customer!, Morning luck, good buisness! 9... Of aman tanrım aynı cümleleri insan kaç kez duyabilir çıldırmadan.. Hatırlanması gereken tek şey, ne söylerse söylesinler, eğer Goa da tüccarlarsa nüfusun çoğunluğuna göre bir hayli zenginler. Goa Hindistan ın en çok Hristiyan çoğunluğu bulunan yeri. Yollarda Hindu tapınaklarından çok beyaz haçlı mavi taş kiliseler var. Şehir birkaç sene önce misyonerliğe gelinmiş gibi, her yerde bangır bangır haçlar var. Ama aslında Hindistan da en fazla olanlar Hindular, sonra Müslümanlar; Hristiyanlarsa 3. Çoğunluk. Bunun dışında Katolik Hindular, Müslümanla Hindunun ortası ama ikisi de olmayan Sihler, Budistler şunlar bunlar falan bir sürü din ve kombinasyonu var. Buradaki satıcılar genelde Goa nın dışından, çoğunlukla kuzeyden. Herkes nerelisin diye soruyor, Türk olduğumu söylediğimde bu sefer Müslüman mısın diye soruyorlar. Evet deyince sevinçle elimi sıkarak kendilerinin de Müslüman olduğunu söylüyorlar ve ellerinden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorlar. Sahilde gezen kalabalık Hintli erkek grupları! Onlar içinde bir turizm merkezi Goa, ama sebepler bambaşka... Kültürlerinde kızlarla erkekler arasında ayırıcı güçlü bir çizgi olduğundan, kızlar evlerinde dış dünyadan korunmakla meşgulken seyahat edenler genelde erkek, erkek, erkek, ve daha çok erkek diye artarak gidiyor. Aileler ve eşlerde var tabi, ama onlar gelip bikini giyen her yabancıyla fotoğraf çektirmek 8 Ne? Beni öldürecek misin? 9 İlk Müşteri! Sabah şansı! iyi iş! 14

17 istemedikleri için kalabalık erkek gruplarından tamamen farklı bir kategorideler. Evet donla denize girenler Caddebostan sahilden sonra burada da mevcut, ama sahilin onlara değil yabancılara ait olması sahil hattında hiçbir misafirevi ya da kafenin onları kabul etmemesiyle sağlanıyor. Tabi para daima konuştuğundan, katlarca daha fazla para vererek bu civarlarda da konaklama şansları var, ve tabi hele yabancıların ödediğinden katlarca fazla para Hindistan da oldukça eleyici bir unsur. Goa daki yabancı popülasyonun çoğu İngilizler, Ruslar ve İsrailliler. Bir tatil fırsatında biraz güneşlenip ısınmaya gelmiş turistler, gruplar... Ruslar genelde ingilizce konuşmuyor ve kendi aralarında vakit geçiriyorlar. Genelde zenginler ve satıcıların verdiği en yüksek fiyat Rus fiyatı, çünkü ikinci kez sormadan parayı uzatmaya meyilliler. İngilizler konuşmalarıyla bir şekilde tektipler sanki. Muhabbetleri komik sayılabilir, ama tabi her kültürün komik anlayışı biraz kendine özgü ve onlarınki tam sitcomlar tadında olduğundan bana bir şekilde yapay geliyor. İsraildense turistlerden çok gezginler var. Hayatlarından kaçmış, dindar olmayan, özgürlüğü arayanlar. Tabi turist değil gezgin olanlar milletlerinin genellemelerinden daha bir kurtuluyorlar. Gezginlerinse en çok olduğu yer Arambol. Arambol ün enerjisi çok yüksek, birçok açıdan. Her köşede birileri meditasyon yapıyor, değişik disiplinler öğreniyor, beceriler kazanıyorlar. Herkes kendini geliştirmeye çabalıyor bir şekilde, aksi düşünülemez. Herkes bir şeyleri iyi beceriyor, herkes birbirine saygı duyuyor. Ve bundan da öte, acayip bir sevgi var ortalıkta. Üç gün burada bulunup biriyle uzunca sarılmamış olmak sanırım mümkün değil. Hem de uzunca derken, büyük şehirliler için aklı hayali zorlayacak sürelerden bahsediyorum. Herhangi biri olabilir bu, çabucak bir bağ kurduğunuz, hiç tanımadığınız, sadece aniden sevgi hissettiğiniz herkes... Bunlarla beraber ilham, ve her yerden akan yaratıcılık. Buradayken bir kutunun içinde oturmak bile bu dürtüyü tecrübe ettirebilir olsa gerek. Her yerde müzisyenler bir araya geliyor, her gün birçok kafede sadece bağış tabanlı konserler, gösteriler yapılıyor doğaçlama usulü. Sadece müzik değil, el işleri, giyimler, 15

18 dekorlar, hayatlar... Yaratmadan duramıyor insan, halihazırda hiçbir şey yokmuşçasına her gün birbirinden tarifsiz şeyler yaratılıyor. Ve bir başka yüksek unsurda cinsel enerji. Hiç cinsel enerjinin bu kadar yoğun olduğu bir yerde bulunmamıştım. Gerilim değil kesinlikle, yanlış algılanmasın, enerji. Kadın, erkek, arkadaş, ya da sevgili kavramlarından bağımsız, herkesi içine alan bir aura, ve engellerden tamamen bağımsız. Kimse yere bakarak yürümüyor, herkes bir sonraki tanışacağı insanı arıyor. Her an herkesle konuşmaya başlayabilirsin, fazla konuşmaya gerek olmadan ellerinizi birbirinizin üstünde bulabilirsiniz. Herkesin belli kıstasları çoktan aşmış olduğu bir yerde seçim neye göre yapılır ki? Şimdiye kadar netleşmediyse diye, burası akla gelen o Hindistan, sahil bölgelerinde sokaklarda yürüyenlerde Hintli değil. Alternatif hayat stillerine sahip, buraya gelebilecek kadar halli ülkelerden, burada barınabilecek kadar alakalı insanların mesken edindiği bir yer burası. Yeni Çağcılar denilebilir çoğumuza, çoğumuz bunu bilmesek de. Farkında olduklarımızla tüm isimleri birleştirip sınırların üzerine çıktığımızı düşünürken, bu grupta isimlendirilmiş meğer. Burada kendi soyut gerçekliğim kanlı ve canlı, herkes tarafından paylaşılıyor. Burada konuşulan dil şehirlerde bilinmiyor. Bazıları anlam veremeden dayanamayıp gidiyor zaten. Kimileri kendilerini anlayanları, benzer yorumları bulunca şaşırıyor. Kimisi pek bir şeye şaşırmıyor, uzun süredir burada. O ya da bu yönüyle, içindeki insanlarla ve yaşayışla, burası ne 3. dünya ülkesi belgesellerindeki Hindistan la, ne de haberlerde gösterilen dünyayla aynı yer değil. Ø 16

19 Şuan 10. Günümdeyim ve yaşadıklarım aşağı yukarı şöyle: Birkaç gün Vagator da kaldım. Vagator pek bana göre bir yer değil. Daha çok turistler ve psy cılar var çünkü partiler genelde o taraflarda. Ben şuan Arambol de kalıyorum ve burada insanın doğal yeteneklerini keşfediyorum. Hindistan a ilk geldiğim gün bunların neler olabileceğini biraz gördüm. En çok çağırma ya yoğunlaşıyorum. Özellikle hayat enerjisini en çok hissettiğim anlarda, denize girerken, günbatımında günümde bit pazarında tanıştığım ve Hintli sandığım çocuğu çağırdım. Onunla o gün birbirimizi bulmayı, onunla vakit geçirmeyi ve bana Hint tanrılarını anlatmasını istedim. Bunu yaparken bu olasılığı çağırıyorum, bu seçeneği yaratıyorum dedim. Denizden istedim, bu isteği onunda içine koymasını, ve dileğimi evrene taşıması için şarkı söyledim. Kelimelerle değil sözsüz düşündüm. O tatmini ve iç rahatlığını hissettiğim an kahkahalarla gülüp eğlenmeye başladım. İsteğimi onayladı sanki. Bende o gün günbatımında gördüm onu tam hava kararırken. Gittim yanına, hatırladı beni. 3 günü beraber geçirdik, ve o gün bana Hint tanrılarını anlattı. Kendisi meğer Hint değil Meksikalı olmasın rağmen:) Tabi ki çok zor bir şey değildi karşılaşmamız, olasıydı. Zaten olası olmayan hiçbir şey yoktur, olasılığı yüzde kaç olursa olsun. Tabi ki çağırmasam da karşılaşacak olabilirdik, farklı sahillerde kalıyor olmamıza rağmen, ve tabi ki Hindistan a yeni gelmiş birine hint tanrılarından bahsedilebilir, başka kimse bunu yapmamış olmasına rağmen. Ama inanç böyledir zaten, kesin olarak bilemediğin için inançtır. Ve bunun bir rastlantı olması da aynı derecede bir inançtır, çünkü bu da kesin değildir. Hatta rastlantısal olma olasılığı çok daha düşüktür. Bu yüzden bir türlü anlam verememişimdir neden insanların sırf aradaki bağlantıyı anlayamadığı için bazı şeyleri reddettiğine, anlamadığı sürece var olmadığını düşündüğüne. Sanki bir lambanın nasıl çalıştığını çok anlıyorlarmış gibi... duvarda bir tuşa basıyorsun, tavandaki lamba yanıyor. Duvarın ardındaki bağlantılardan haberin olmadığı sürece bu da görünürde oldukça anlamsız bir ilişki. Ama basınca yanıyor mu, yanıyor. Şanslısın! ünlemini olasılık hesaplarını hayli zorlayacak kadar sık duymamın bir sebebi 17

20 olmalı, o sebebin nasıl işlediğini tam bilmesem de. Tabi insanın neye konsantre olacağı, neyi yaşayacağı her yerde kişiye bağlı, burada da olduğu gibi. Spiritüel deneyimler, fiziksel eğlenceler, yaratımlar... Hepsi olası, hepsi tercih. Her neyse, bu gerçekleştikten sonra biraz daha bu yeteneği denemeye devam ediyorum. Meksikalı, göz göze gelince göz kırparak kafasını çevirme huyu olanlardan çıkıyor; hiç sevmiyorum şu yapmacık hareketi. 6.gün kumlarda otururken kendimden büyük, tercihen 30u aşkın, söylediklerini saygıyla ve merakla dinleyeceğim bir adam istiyorum. Gün batımından sonra karanlıkta yüzünü tam seçemediğim uzun rastalı bir adam gelip yanıma oturuyor. Ne yaptığımı soruyor, ben de yeteneklerimi denediğimi söylüyorum. Heyecanlanıp kendisinin de insanlara bunu söylediğini anlatıyor. Fazla konuşmuyoruz, sadece 32 yaşında ve bir kristal şifacı olduğunu, reggae dj liği yaptığını, ve kininin mavi maymunlu bir şey olduğunu öğreniyorum. Sonra sırayla birbirimize enerji veriyoruz, ardından Arambol deki olağanlıkla ellerini vücudumda gezdirmeye başlıyor. O gün ikinci kez ertesi gün hapı almak zorunda kaldığım için kendime sinirli olmasam ne olurdu bilmiyorum, ama durum bu olduğu için bir süre sonra vücudun bazı yerlerinin daha çok sabır istediğini söyleyip akışın yönünü değiştiriyorum. Sonra biraz konuşuyoruz, teoride doğru olanın pratikte her zaman doğru olması gerekmediği geyikleri, ve biraz fikir paylaşıyoruz. Söylediklerini ilgiyle dinleyebileceğim birine benziyor gerçekten; görüşürüz deyip ayrılıyoruz. Numaralaşmaya gerek yok, görüşeceksek görüşürüz, ya da görüşürsek görüşürüz. O kadar çok ilginç insan var ki ilginç bir insan olmanın hiçbir farkı yok. Her gün, her an her yerde birbiriyle tanışmak için yalnız gezen insanlar birbiriyle tanışıyor. Herkes bir şekilde burada, ve bu yüksek ihtimalle şehirdeki insanların büyük çoğundan daha tanımaya değer olduklarını kanıtlıyor. Konuşmaya daha az ihtiyaç olmasının sebebi belki bu. Burada zaten herkes aynı şeyi yaşıyor. Ertesi gün soyutlaşmış biriyle konuşuyorum bir süre. Soyutlaşmış derken, daha büyük bir gerçeğe, esem e 10 yaklaşıp, küçük küpten uzaklaşmış, dolayısıyla dar gerçeklikte çatlak damgası yemiş biri. Son dönemde kendime gelmeden önce 10 esem: tüm uyumlu ya da çakışan gerçekleri kapsayan büyük gerçeklik küpü 18