2 Danışma Kurulu / Yazarlarımız 3 Ahmet ÖNEY / Bürokrasinin Azaltılması ve. 6 Sedat TURAN / 3194 Sayılı İmar Kanununda,

Transkript

1 1

2 İÇİNDEKİLER Yıl : 1 Sayı : 6 Şubat 2010 Ayda bir yayınlanır / Yaygın-süreli-ulusal Mevzuat dergisi İde Yönetişim Yayıncılık Ltd. Şti. adına İmtiyaz Sahibi Gökalp KINIK Sorumlu Müdür & Genel Yayın Yönetmeni Ahmet ÖNEY Genel Koordinatör Alper KINIK Bilgi İşlem Müdürü Sertaç AKÇAY Reklam Müdürü Burcu ŞENGÜL Satış Müdürü Neşe TOPER Mali İşler Müdürü Sultan ÖZDEMİR Grafik Uygulama & Dizgi Aslı BAĞRIYANIK asss.2001@hotmail.com 2 Danışma Kurulu / Yazarlarımız 3 Ahmet ÖNEY / Bürokrasinin Azaltılması ve Sendikalara İlişkin İşlemler 6 Sedat TURAN / 3194 Sayılı İmar Kanununda, 5940 Sayılı İmar Kanunu ile Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunla Yapılan Değişiklikler Ünsal ÖZBEK / Tevsik (Belgeleme) Zorunluluğu 13 Prof. Dr. Zerrin TOPRAK / Yerel Yönetimlerde Halkla İlişkilerin Yeni Küresel Yüzü 15 Resmi Gazetede Geçtiğimiz Ay (Ocak 2010) 38 Sorularınız - Sorunlarınız 39 Pratik Bilgiler 82 Kare Bulmaca Yönetim Yeri 1145/4 Sk. No:11/114 Katlıotopark İş Merkezi Yenişehir - İZMİR Tel : 0(232) Faks : 0(232) bilgi@ideyonetisim.com.tr Basım Yeri GÜLERMAT Tel : 0(232) Baskı Tarihi 16 Şubat 2010 DERGİ ABONELİĞİ İÇİN Ziraat Bnk. Efes Şb. Hs. No : Vakıfbank Gıda Sitesi Şb. Hs. No: Akbank Konak Şb. Hs. No: Halkbank Toptancılar Şb. Hs. No : ÝDE YÖNETÝÞÝM 1

3 DANIŞMA KURULU Ahmet ÖNEY... Av. Enis DİNÇEROĞLU... Prof. Dr. Ertuğrul ERDİN... Fethi AYTAÇ... Av. Fırat ÜNVER... Gökalp KINIK... Doç. Dr. Meltem CANİKLİOĞLU... Sedat TURAN... Selçuk SAVCI... Prof. Dr. Yaşar UYSAL... Prof. Dr. Zerrin Toprak KARAMAN.. E. Çal. ve Sos. Güv. Bak. B.müf. & İde Yön. Baş Danışmanı.. Ege Belediyeler Birliği Hukuk Danışmanı... Dokuz Eylül Üniv. Çevre Müh. Bölümü Öğretim Üyesi... Türk İdareciler Der. Yön. Kurulu Üyesi & E. Vali... E. İzmir Büyükşehir Belediyesi 1. Hukuk Müşaviri... İde Yönetişim Yayıncılık Genel Müdürü (İktisatçı)... D.E.Ü. Hukuk Fak. Anayasa Hukuku Böl. Öğretim Üyesi.. Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı... Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil Fak. İktisat Böl. Öğretim Üyesi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi YAZARLARIMIZ Ahmet ALTUNTAŞ... Ahmet ÖNEY... Av. Burcu BİRLİK... Celal KAPAN... Av. Esra OKUMUŞ... Fethi AYTAÇ... Halil İbrahim BULDAŞ... İsmet Kayıhan KAZANCIOĞLU... Mehmet ÖZBUDAK... Mehtap TUNA... Doç. Dr. Meltem CANİKLİOĞLU... Sedat TURAN... S. Selçuk SAVCI... Prof. Dr. Yaşar UYSAL... Prof. Dr. Zerrin Toprak KARAMAN.. İzmir Mahalli İdareler Müdürü... E. Çal. ve Sos. Güv. Bak. Başmüf. & İde Yönetişim Danışmanı... Avukat... Sosyal Güvenlik Kurumu Başmüfettişi... Dinçeroğlu Hukuk Bürosu... Türkiye İdareciler Der. Yön. Kurulu Üyesi & E. Vali... Mahalli İdareler Gen. Müd. Şb. Müdürü- Yerel Yön. Uzm.. İde Yönetişim Mali Müşaviri & Muhasebe Müdürü... Yeminli Mali Müşavir... Ege Belediyeler Birliği Genel Sekreteri... D.E.Ü. Hukuk Fak. Anayasa Hukuku Böl. Öğretim Üyesi.. Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı... Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil Fak. İktisat Böl. Öğretim Üyesi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi * Danışma Kurulu ve Yazarlarımız bölümünde yer alan isimler alfabetik olarak sıralanmıştır. * Dergimizde yer alan makalelerdeki fikirler yazarına aittir. İlanların her türlü sorumluluğu ilan verene aittir. 2

4 [ M A K A L E ] Ahmet ÖNEY E. Çalışma ve Sos. Güv. Bak. Başmüfettişi & İde Yönetişim Danışmanı Bürokrasinin Azaltılması ve Sendikalara İlişkin İşlemler Hükümet geçtiğimiz yıl içerisinde bürokratik işlemlerin azaltılması anlamında 170 yönetmelikte yapılan değişiklikleri Resmi Gazetede yayınladı. Bu çerçevede, özellikle işverenleri ve muhasebecilerini ilgilendiren değişiklikler önce yasa düzeyinde, bilahare yönetmelik ve genelge düzeyinde hayata geçirilmeye çalışıldı. Konumuzla ilgili olarak, tarihli ve (Mükerrer) sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 5838 sayılı "Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 5510 sayılı Kanuna ek 1'inci madde ilave edilmiştir sayılı Kanunun ek 1'inci maddesi; "İşverenler tarafından 8'inci, 9'uncu ve 11'inci maddelere göre Kuruma yapılan sigortalı ve işyerlerine ilişkin bildirimler; 5953 sayılı Basın Mesleğinde Çalışanlarla Çalıştıranlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkında Kanunun 3'üncü maddesi, 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 62'nci maddesi, 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanununun 48'inci maddesi ve 4857 sayılı İş Kanununun 3'üncü maddesi hükümleri uyarınca Bakanlık ile ilgili bölge müdürlüklerine ve Türkiye İş Kurumuna yapılması gereken bildirimlerin yerine geçer. Ticaret sicili memurluklarınca işyeri tesciline ilişkin Kuruma yapılan bildirimlerin dışında, ayrıca Bakanlık ilgili bölge müdürlüğüne bildirimde bulunulmaz. Geçici 20'nci maddede belirtilen sandıklar, Kuruma devir tarihine kadar iştirakçilerinin sandıkla ilgilerinin başlama ve sona ermesine ilişkin bildirimlerini en geç on gün içinde Kuruma yaparlar. Bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelikle belirlenir." şeklinde olup, söz konusu düzenleme 01/08/2009 tarihi itibari ile yürürlüğe girmiş bulunmaktadır. Bilindiği üzere işverenler aynı Bakanlık çatısı altında bulunan Bakanlık Bölge Müdürlükleri, İşkur ve Sosyal Güvenlik Kurumu birimlerine yukarıda belirtilen yasa maddeleri hükümleri uyarınca ayrı ayrı bildirimde bulunmak zorundadır. Her kanunla, kurumların yürütmek zorunda oldukları görevlere ilişkin olarak işverenler bildirimde bulunma yükümlüğü altına sokulmuşlardır. Bunlardan en önemlisi 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 62'nci maddesi uyarınca Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı na ve Bölge Müdürlüklerine yapılan işçi giriş çıkışlarına ilişkin olup, mevzuatında Ek:1, Ek:2 olarak isimlendirilen bildirimlerdir. Önemi, 2821 sayılı Sendikalar Kanunundan değil, 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanunu uyarınca yapılan işlemlerde Bakanlığa yapılan bu bildirimlerin esas alınmasındandır. Öncelikli olarak, iş kanunları ile sosyal güvenliğe ilişkin kanunlar arasında kapsam farklılığı olduğunu, yapılan farklı bildirimlerin bu nedenlerden kaynaklandığını belirtmek yerinde olacaktır. Sosyal güvenliğe ilişkin yasalar her zaman için daha geniş kapsamlı ve uygulamalı olmuştur. Gerek daha önceki 1475 sayılı İş Kanunu, gerek yürürlükte olan 4857 sayılı İş Kanununun istisnaları incelendiğinde, çeşitli nedenlerle önemli bir kesimin İş Kanunu kapsamı dışında kaldığı görülmektedir sayılı İş Kanununun İstisnalara ilişkin 4. Maddesi aşağıdaki şekildedir: Madde 4 -Aşağıda belirtilen işlerde ve iş ilişkilerinde bu Kanun hükümleri uygulanmaz; a) Deniz ve hava taşıma işlerinde, b) 50'den az işçi çalıştırılan (50 dahil) tarım ve orman işlerinin yapıldığı işyerlerinde veya işletmelerinde, c) Aile ekonomisi sınırları içinde kalan tarımla ilgili her çeşit yapı işleri, d) Bir ailenin üyeleri ve 3'üncü dereceye kadar (3 üncü derece dahil) hısımları arasında dışardan başka biri katılmayarak evlerde ve el sanatlarının yapıldığı işlerde, e) Ev hizmetlerinde, f) İş sağlığı ve güvenliği hükümleri saklı kalmak üzere çıraklar hakkında, g) Sporcular hakkında, h) Rehabilite edilenler hakkında, ı) 507 sayılı Esnaf ve Sanatkârlar Kanununun 2'nci maddesinin tarifine uygun üç kişinin çalıştığı işyerlerinde. Şu kadar ki; a) Kıyılarda veya liman ve iskelelerde gemilerden karaya ve karadan gemilere yapılan yükleme ve boşaltma işleri, b) Havacılığın bütün yer tesislerinde yürütülen işler, c) Tarım sanatları ile tarım aletleri, makine ve parçalarının yapıldığı atölye ve fabrikalarda görülen işler, d) Tarım işletmelerinde yapılan yapı işleri, e) Halkın faydalanmasına açık veya işyerinin eklentisi durumunda olan park ve bahçe işleri, f) Deniz İş Kanunu kapsamına girmeyen ve tarım işlerinden sayılmayan, denizlerde çalışan su ürünleri üreticileri ile ilgili işler, Bu Kanun hükümlerine tabidir. Uygulamada ortaya çıkan en önemli istisna kanaatimizce 507 sayılı Esnaf ve Sanatkârlar Kanununun 2'nci maddesi uyarınca uygulanan istisna ile tarım ve orman işlerine ait istisna olmaktadır. Halbuki, bu gibi işyerleri de sosyal güvenlik kapsamındadır. Kapsamı bu şekilde belirlenen işyerlerine ilişkin olarak işverenler 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 62'nci maddesi uyarınca işçi giriş çıkış bildiriminde bulunmaktadır. Bildirimlerin Bakanlık açısından değerlendirilmesinde en 3

5 [ M A K A L E ] Her işkolunda çalışan, sendikalara üye olan ve olmayan işçilerin sayıları ile bunların sendikalara dağılımı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca her yıl Ocak ve Temmuz aylarında çıkartılacak istatistiklerde gösterilir. önemli husus ise işçilerin 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 62. Maddesinde belirtilen iş kollarına göre tasnif edilip kayıtlanmasıdır. Bilgi edinilmesi açısından aşağıda yer verilen 62. Maddede belirtilen işkolu sayısı 28 dir ve sendikalar da işkolu esasına göre kurulmak zorundadır; İşkolları: Madde 60 (Değişik: 28/8/ /3 md.) İşçi ve işveren sendikalarının kurulabilecekleri işkolları aşağıda belirtilmiştir. 1. Tarım ve ormancılık, avcılık ve balıkçılık, 2. Madencilik, 3. Petrol, kimya ve lastik, 4. Gıda sanayii, 5. Şeker, 6. Dokuma, 7. Deri, 8. Ağaç, 9. Kağıt, 10. Basın ve yayın, 11. Banka ve sigorta, 12. Çimento, toprak ve cam, 13. Metal, 14. Gemi, 15. İnşaat, 16. Enerji, 17. Ticaret, büro, eğitim ve güzel sanatlar. 18. Kara taşımacılığı, 19. Demiryolu taşımacılığı, 20. Deniz taşımacılığı, 21. Hava taşımacılığı, 22. Ardiye ve antrepoculuk, 23. Haberleşme, 24. Sağlık, 25. Konaklama ve eğlence yerleri, 26. Milli savunma, 27. Gazetecilik, 28. Genel işler. Bir işyerinde yürütülen asıl işe yardımcı işler de, asıl işin dahil olduğu işkolundan sayılır. Bir işkoluna giren işlerin neler olacağı, işçi ve işveren konfederasyonlarının görüşü de alınarak ve uluslararası normlar da göz önünde bulundurularak bir tüzükle düzenlenir. 62. Madde metninden görüldüğü üzere Ek:1, Ek:2 denilen işçi giriş çıkış bildirimleri ile her işkolunda çalışan işçi sayısı belirlenmektedir. Diğer taraftan Sendikalar Kanununun 22 ve 25. Maddeleri uyarınca noterler aracılığıyla düzenlenen bildirimlere istinaden de işçi sendika üyeliği kayıtları Bakanlık Çalışma Genel Müdürlüğü tarafından tutulmaktadır. Üye sayıları ve ve kurulu bulunduğu işkolundaki işçi sayıları her yıl Ocak ve Temmuz ayında yayınlanan istatistiklerle ilan edilen işçi sendikaları 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanunu nun 22. Maddesi uyarınca; kurulu bulunduğu işkolunda çalışan işçilerin en az yüzde onunun (tarım ve ormancılık, avcılık ve balıkçılık işkolu hariç) üyesi olması halinde ve toplu iş sözleşmesinin kapsamına girecek işyeri veya işyerlerinin her birinde çalışan işçilerin yarıdan fazlasının kendi üyesi bulunması koşuluyla bu işyeri veya işyerleri için toplu iş sözleşmesi yapmaya yetkili olmaktadır. Burada belirtilmesi gereken önemli bir husus da işyerlerinin işkollarının belirlenmesidir. Sosyal Güvenlik sisteminde işin güçlüğüne ve risklerine göre farklı meslek kodları ile prim tahakkuku yapılmaktadır. Buna karşılık işkollarında işyerleri bir bütünlük ve daha geniş bir çerçeve içinde alınarak işyerinin ait olduğu işkolu belirlenmektedir. Örneğin belediyeler ve bağlı işyerleri 28 sayılı genel işler işkolu içinde işlem görmektedir. Buna karşılık son yıllarda kapatılan Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü gibi bazı kurumların devredildiği İl Özel İdareleri 2009 yılında yayınlanan İşkolu Tespit Kararları ile 15 sıra nolu İnşaat işkolu içinde sınıflandırılmışlardır. Bu konudaki son karar tarihli Resmi Gazetede yayınlanan 2010/1 sayılı karardır. İşkolu tespit kararlarına ilişkin düzenlemeler Sendikalar Kanunu içinde yeralmakta olup, konu büyük ölçüde yargı kararları ile açıklığa kavuşmuştur. Uygulamada başlangıçtan itibaren sağlam esaslara oturtulmayan ve %10 luk işkolu barajı nedeniyle belirli bir dönemden sonra fazla yetki ihtilafı da yaratmayan sistem, gerileyen bir sendikal ortam yaratmıştır. Rakamların sağlıklı olup olmadığı bazı işkolları ve sendikalar hariç her zaman için tartışma yaratmış, ancak zaman içinde sendikal faaliyetlerin gerilemesi ile güncelliğini yitirmiş, değiştirilmez bir sistem olarak kabullenilmiştir yılında 4101 sayılı Kanunla sendikalara, işverenlere yeniden yaptırılan bildirimlere rağmen sağlıklı bir sistemin kurulmadığı, özellikle mevzuatın bu haliyle sosyal gelişmelere öncülük etmek bir yana kösteklediği bir ortama yol açılmıştır öncesi kargaşa ortamı yaratan sendikacılık faaliyetleri kamu kesimi ile özel sektörün büyük oturmuş şirketlerini kapsayan çok sınırlı durağan bir duruma düşmüştür. Sendikalar da bu durumu kabullenerek statükoya uygun bir şekilde faaliyetlerini sürdürmüşlerdir. İşte bu ortamda, 5838 sayılı "Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun" ile 5510 sayılı Kanuna ilave edilen ek 1'inci madde ile bürokratik işlemlerin azaltılması adına Bakanlığa yapılması gereken bildirimlerin Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilmesi yolundaki düzenleme yapılmıştır. Bilahare, tarihli Resmi Gazete de yayımlanan Sosyal Güvenlik Kurumuna Yapılan Sigortalı ve İşyeri Bildirimlerinin Bazı Kurumlara Yapılması Gereken Bildirimler Yerine Geçmesine Dair Usul ve Esasları Hakkında yönetmelik çıkartılmıştır. Yönetmelik in 8. Maddesinde; 5953 sayılı Basın Kanunun 3'üncü maddesi, 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 62'nci maddesi, 4447 sayılı İşsizlik Sigortası Kanununun 48'inci maddesi ve 4857 sayılı İş Kanununun 3'üncü maddesi hükümleri uyarınca Yapılması gereken bildirimlerin Sosyal 4

6 Güvenlik Kurumuna yapılacağı, Kuruma yapılan bildirim tarihinin ilgili kuruma bildirim tarihi sayılacağı belirtilmektedir. Daha sonra da Sosyal Güvenlik Kurumunca tarihli, 2009/121 sayılı Genelge ile uygulamanın esasları ve ayrıntıları açıklığa kavuşturulmaya çalışılmıştır. Bu amaçla Genelgede; I- Sigortalı İşe Giriş Bildirgesi İle İlgili İşlemler, II- Sigortalı İşten Ayrılış Bildirgesi İle İlgili İşlemler, III- İşyeri Bildirgesi İle İlgili İşlemler, IV- Geçici 20'nci Madde Sandıkları, V- E-Sigorta Yoluyla Yapılacak İşlemler Ve Bilgilerin Paylaşımı, VI- İdari Para Cezaları, VII-5510 Sayılı Kanunun 4'üncü Maddesinin Birinci Fıkrasının (C) Bendine Tabi Sigortalılar Hakkında Yapılacak İşlemler, VIII- Diğer Hususlar başlıkları altında uygulamanın nasıl yapılacağı ve uygulamada doğabilecek sorunlar ayrıntılı bir şekilde düzenlenilmiştir. Ancak, her yeni uygulama gibi muhataplarının dikkat ve algılamalarının yeterli olması halinde yapılacak işlemlerin ve geçiş sürecinin başarılı bir şekilde aşılması mümkün olacaktır. Özellikle işyeri bildirimleri ve Genelgede belirtildiği şekilde sigortalı giriş ve çıkış bildirimlerine ilişkin olarak Bakanlık Bölge Müdürlüğü dosya numarası, ait olduğu işkolu, sigorta sicil numarası, T.C. Kimlik Numarası gibi hususların uygulamacılar tarafından dikkatli ve doğru bir şekilde girilmesi, özellikle işkolunun Sendikalar Kanunu uyarınca doğru belirlenmesi gerekmektedir. Bu arada Bakanlığın da bu hususu uygulayıcılar için açık ve net bir şekilde açıklayan düzenlemelerle açıklığa kavuşturması ve dikkat çekmesi yerinde olacaktır. Kaldı ki, yeni bir sistem kurulmaya çalışılırken ve bürokratik işlemler azaltılıyor denilirken kurulmak istenilen [ M A K A L E ] sistemin nasıl kurulduğu hangi esaslara istinat ettiğinin, geçiş döneminin de başlangıcından itibaren doğru bir şekilde belirlenmesi ve planlanması gerekir. Yapılan bu eksiklikler nedeniyle her yıl 17 Ocak ve 17 Temmuz tarihlerinde yayınlanan sendika istatistikleri bu yıl yayınlanamamıştır. Yasa düzeyinde bile konunun yeterince değerlendirilip temellendirilmediğinin ortaya çıkması üzerine tarihli Resmi Gazetede yayınlanan 5951 sayılı Kanunun 4. Maddesi ile 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi, Grev ve Lokavt Kanununun toplu iş sözleşmesi yapılmasında yetkiyi düzenleyen 12. Maddesinin üçüncü fıkrasında değişiklik yapılmıştır. Söz konusu değişiklik hükmü şöyledir: Bakanlık; yetkili sendikanın belirlenmesinde ve istatistiklerin düzenlenmesinde, 1/8/2010 tarihinden itibaren kendisine gönderilen üyelik ve istifa bildirimleri ile Sosyal Güvenlik Kurumuna yapılan işçi bildirimlerini esas alır. Bu tarihe kadar Bakanlıkça yayımlanmış bulunan en son işçi ve üye istatistikleri geçerlidir. Görüldüğü üzere, Bakanlık işçi bildirimlerinde Sosyal Güvenlik Kurumuna yapılan işçi bildirimlerini esas alarak önceki sistemle bağlantıyı kesmiştir. Daha önce yukarıda belirttiğimiz gibi sosyal güvenlik ve iş kanunları arasındaki kapsam farklılığının ve bazı sendikalar için şişirilmiş sendika üyelik bildirimlerinin ortaya nasıl bir tablo çıkartacağını merakla bekliyoruz. Sosyal Güvenlik Kurumuna yapılan işçi bildirimlerinin daha fazla olması doğaldır. Ancak, bunun %10 işkolu barajı civarında dolaşan birçok sendikayı etkileyeceği ve iş hayatında dalgalanmalara yol açacağını düşünüyoruz. 5

7 [ M A K A L E ] Sedat TURAN Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı 3194 Sayılı İmar Kanununda, 5940 Sayılı İmar Kanunu ile Bayındırlık ve İskân Bakanlığı Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunla Yapılan Değişiklikler... 17Aralık 2009 tarih ve sayılı Resmi Gazetede 5940 sayılı İmar Kanunu ile Bayındırlık ve İskân Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun yayınlanmış bulunmaktadır sayılı Kanun ile 3194 sayılı İmar Kanununun; maddesi başlığıyla birlikte değiştirilmiş, maddesi başlığıyla birlikte değiştirilmiş, Maddesinin (1) numaralı fıkrasının (e) bendi değiştirilmiş, 4- Geçici 12. madde eklenmiş, 5- Geçici 13. madde eklenmiş bulunmaktadır. Değiştirilen 3194 sayılı Kanunun 28'inci maddesinin sekizinci fıkrasının son cümlesinde yer alan inşaat ve tesisat işlerinde yetki belgesi olmayan usta çalıştırılamaz. hükmü ile dokuzuncu fıkrasının müteahhitlere yetki belgesi verilmesine ilişkin hükümleri tarihinde, diğer hükümleri ise tarihinde yürürlüğe girmiş bulunmaktadır. Müelliflik, fenni mesuliyet, şantiye şefliği, yapı müteahhitliği ve kayıtlar başlıklı 28. madde ile ilgili değişiklik aşağıya çıkartılmıştır. Bu Kanun kapsamındaki mimarlık, mühendislik ve planlama hizmetine ilişkin harita, plan, etüt, proje ve eklerinin düzenlenmesi ve bunların yerine getirilmesinin; uygulamada bulunulacak alanın, yerleşme merkezinin ve yapının sınıfına, özelliğine ve büyüklük derecesine göre,uzmanlık alınlarına uygun olarak 38'inci maddede belirtilen meslek mensupları, işlerini bu Kanuna ve ilgili diğer mevzuata uygun olarak gerçekleştirmekten sorumludur. Yapıda inşaat ve tesisat işleri ile kullanılan malzemelerin kamu adına denetimine ilişkin fenni mesuliyet, ruhsat eki etüt ve projelerin gerektirdiği uzmanlığı haiz meslek mensupları tarafından ayrı ayrı üstlenilmek zorundadır. Fenni mesul mimar ve mühendisler uzmanlık alanlarına göre; yapının, tesisatı ve malzemeleri ile birlikte, bu Kanuna, ilgili diğer mevzuata, uygulama imar planına, ruhsata, ruhsat eki etüt ve projelere, standartlara ve teknik şartnamelere uygun olarak inşa edilmesini denetlemekle görevlidir. Yapı sahibine ve idareye karşı sorumlu olan fenni mesuller, uzmanlık alanına uygun olarak yapıda yetki belgesi olmayan usta çalıştırılması veya şantiye şefi bulundurulmaksızın yapım işinin sürdürülmesi veya yapının mevzuata aykırı yapılması veya istifaları halinde, bu durumları altı iş günü içinde ilgili idareye yazılı olarak bildirmek zorundadır. Aksi takdirde, fenni mesuller kanuni mesuliyetten kurtulamaz. Bildirim üzerine, en geç üç iş günü içinde 32'inci maddeye göre işlem yapılır. Fenni mesulün istifası veya ölümü halinde, başka bir meslek mensubu fenni mesuliyeti üstlenmedikçe yapının devamına izin verilmez. Fenni mesulün istifası halinde, istifa tarihinden önce yapılan işlere dair sorumluluğu devam eder. Yeni atanan fenni mesul, daha önce yapılan işlerin denetlenmesinden ve eksiklik ve hata var ise giderilmesini sağlamaktan ve bildirimde bulunmaktan da sorumludur.tespit edilen bu eksiklik ve hatalar giderilmedikçe inşaatın devamına izin verilmez. Fenni mesuller, Bakanlık tarafından çıkarılan yönetmelikte belirlenen sınıf, özellik ve büyüklüğe sahip bulunan yapıların denetimi faaliyetine yardımcı olmak üzere, 38'inci maddeye uygun nitelikte ve sayıda fen adamı istihdam etmek mecburiyetindedir. Fenni mesuller, uzmanlık alanlarına göre yapım işlerinin denetimine ilişkin ayrıntılı bütün bilgiler ile mimarlık ve mühendislik hizmetleri raporu idareye vermek ve yapı kullanma izin belgesini imzalamak mecburiyetindedir. Yapıya ilişkin bilgiler, ilgili idarece, etüt ve proje müelliflerinin, fenni mesullerin, yapı müteahhitlerinin ve şantiye şefi mimar veya mühendisin üyesi bulunduğu meslek odasına, üyelik kayıtlarına işlenmek üzere bildirilir. Fenni mesuller, üstlendikleri yapı ile alakalı olarak yapı müteahhitliği, şantiye şefliği ve malzeme satıcılığı yapamaz. Yapı sahibi, yapısının fenni mesuliyetini üstlenemez. 27'inci madde kapsamındaki yapılar ile entegre tesis niteliğinde olmayan ruhsata tabi tarım ve hayvancılık yapılarına ait 22'inci maddede yer alan etüt ve projeler, ile özel idarelerince veya Bakanlığın taşra teşkilatınca hazırlanabilir. Bu tarım ve hayvancılık yapılarına dair fenni mesuliyet, il özel idaresinin veya Bakanlığın taşra teşkilatının mimar ve mühendisleri tarafından üstlenebilir. Yapı müteahhidi ve şantiye şefi; yapıyı, tesisatı ve malzemeleriyle birlikte bu Kanuna, ilgili diğer mevzuata, uygulama imar planına, ruhsata, ruhsat eki etüt ve projelere, standartlara ve teknik şartnamelere uygun olarak inşa etmek, neden olduğu mevzuata aykırılığı gidermek mecburiyetindedir. Yapı müteahhidi ve şantiye şefi, ilgili fenni mesullerin denetimi olmaksızın inşaat ve tesisatlara ilişkin yapım işlerini sürdüremez, inşaat ve tesisat işlerinde yetki belgesi olmayan usta çalıştırılamaz. Bakanlıktan veya Bakanlıkça yetkilendirilmiş idareden yetki belgesi almaksızın, inşaat ve tesisat dahil yapım işlerinin müteahhitliği üstlenilemez. Yetki belgeleri geçici 6

8 veya daima olarak düzenlenebilir. Gerçek kişilere ve özel hukuk tüzel kişilerine yapı inşa eden müteahhitlerin kayıtları, her yapı için ayrı ayrı tutulur. Bu kayıtların birer nüshası, ilgili yapı müteahhidinin yetki belgelendirmesi işlemlerinde değerlendirilmek üzere Bakanlığa gönderilir. Müteahhitlere yetki belgesi verilmesi işlemleri, bu kayıtlar da değerlendirilerek Bakanlıkça yürütülür. Fenni mesullerce denetime ilişkin mimarlık ve mühendislik raporları hazırlanan, yapı sahibi, fenni mesuller ve ilgili idare elemanlarının birlikte düzenlediği tespit tutanağı ile tamamlandığı belirlenen, ancak yapı müteahhidinin yapım işlerinden doğan vergi ve sigorta primi borçlarının ve diğer sorumluluklarının gereğinin yerine getirilmemesi sebebiyle yapı kullanma izin belgesi verilmesi işlemleri tamamlanamayan yapılar için, yapının müteahhidi olmayan yapı sahibinin talebi üzerine, ilgili idarece durum tespit edilerek yapı kullanma izin belgesi verilir. Bu belgenin bir örneği, ilgili kurumlara ve ilgililerin kayıtlarına işlenmek ve değerlendirilmek üzere ilgili meslek odalarına ve Bakanlığa gönderilir. Yapı sahibi, ruhsat süresi dolmamış olan bir yapının etüt ve proje müellifliği, yapı müteahhitliği ve şantiye şefliği görevlerinden herhangi birini üstlenmemiş ise bütün sorumluluk, ilgisine göre etüt ve proje müelliflerine, yapı müteahhidine, şantiye şefine ve ilgili fenni mesullere aittir. şeklindedir. [ M A K A L E ] İdari Müeyyideler başlıklı 42. madde değişikliği ise şöyledir. Bu maddede belirtilen ve imar mevzuatına aykırılık teşkil eden fiil ve hallerin tespit edildiği tarihten itibaren on iş günü içinde ilgili idare encümenince sorumlular hakkında, üstlenilen her bir sorumluluk için ayrı ayrı olarak bu maddede belirtilen idari müeyyideler (yaptırımlar) uygulanır. Ruhsat alınmaksızın veya ruhsata, ruhsat eki etüt ve projelere veya imar mevzuatına aykırı olarak yapılan yapının sahibine, yapı müteahhidine veya aykırılığı altı iş günü içinde idareye bildirmeyen ilgili fenni mesullere yapının mülkiyet durumuna, bulunduğu alanın özelliğine, durumuna, niteliğine ve sınıfına, yerleşmeye ve çerçeve etkisine, can ve mal emniyetini tehdit edip etmediğine ve aykırılığın büyüklüğüne göre, beş yüz Türk Lirasından az olmamak üzere, aşağıdaki şekilde hesaplanan idare para cezaları uygulanır: a) Bakanlıkça belirlenen yapı sınıflarına ve gruplarına göre yapının inşaat alanı üzerinden hesaplanmak üzere, mevzuata aykırılığın her bir metrekaresi için; 1) I. sınıf A grubu yapılara üç, B grubu yapılara beş Türk Lirası, 2) II. sınıf A grubu yapılara sekiz, B grubu yapılara onbir Türk Lirası, 3) III. Sınıf A grubu yapılara onsekiz, B grubu yapılara yirmi Türk Lirası, 4) IV. sınıf A grubu yapılara yirmiüç, B grubu yapılara yirmibeş, C grubu yapılara otuzbir Türk Lirası, 5) V. sınıf A grubu yapılara otuzsekiz, B grubu yapılara kırkaltı, C grubu yapılara elliiki, D grubu yapılara altmışüç Türk Lirası, İdari para cezası verilir. Bu miktarlar her takvim yılı başından geçerli olmak üzere o yıl için tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298'inci maddesi hükümleri uyarınca tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında bir Türk Lirasının küsuru da dikkate alınmak suretiyle artırılarak uygulanır. b) Mevzuata aykırılığı yapı inşaat alanı üzerinden hesaplanması mümkün olmayan, yapının cephelerini ve diğer yapı elemanlarını değiştiren veya yapı malzemesi için öngörülen gereklere aykırı bulunan uygulamalar için, Bakanlıkça yayımlanan ve aykırılığa konu imalatın tespiti tarihinde yürürlükte bulunan birim fiyat listesine göre ilgili idarece belirlenen bedelin % 20 si kadar idare para cezası verilir. c) (a) ve (b) bentlerine göre cezalandırılmayı gerektiren aykırılığa konu yapı; 1) Hisseli parselde diğer maliklerin muvafakati alınmaksızın yapılmış ise cezanın % 30 u, 2) Kamuya veya başkasına ait bir parselde yapılmış ise cezanın % 40 ı, 3) Uygulama imar planında veya parselasyon planında Kamu Tesis Alanı veya Umumi Hizmet Alanı olarak belirlenmiş bir alanda yapılmış ise cezanın % 60 ı, 4) Mevcut haliyle veya öngörülen bir afet tehlikesi karşısında can ve mal emniyetini tehdit ediyor ise cezanın % 100 ü, 5) Uygulama imar planı bulunan bir alanda yapılmış ise cezanın % 20 si, 6) Yapılaşmaya yasaklanmış bir alanda yapılmış ise cezanın % 80 i, 7) Özel Kanunlar ile belirlenmiş özel imar rejimine tabi bir alanda yapılmış ise cezanın % 50 si, 8) Ruhsatsız ise cezanın % 180 i, 9) Ruhsatı hükümsüz hale gelmesine rağmen inşaatı sürdürülüyor ise cezanın % 50 si, 10) Yapı kullanma izin belgesi alınmış olmakla birlikte, ruhsat alınmaksızın yeni inşai faaliyete konu ise cezanın % 100 ü, 11) İnşai faaliyetleri tamamlanmış ve kullanılmıyor ise cezanın % 10 u, 12) İnşai faaliyetleri tamamlanmış ve kullanılıyor ise cezanın % 20 si, 13) Çevre ve gürültü kirliliğine sebebiyet veriyor ise cezanın % 20 si, (a) ve (b) bentlerinde belirtilen şekilde tespit edilen para cezalarının miktarına göre ayrı ayrı hesap edilerek ilave olunur. Para cezalarına konu olan alanın hesaplanmasında, aykırılıktan etkilenen alan dikkate alınır. 18, 28, 32, 33,34,35, 36, 37, 40 ve 41'inci maddelerde belirtilen mükellefiyetleri yerine getirmeyen veya bu maddelere aykırı davranan yapı veya parsel sahibine, harita, plan, etüt ve proje müelliflerine, fenni mesullere, yapı müteahhidine ve şantiye şefine, ilgilisine göre ayrı ayrı olmak üzere ikibin Türk Lirası, bu fiillerin çevre ve sağlık şartlarına aykırı olması halinde dörtbin Türk Lirası, can ve mal emniyetini tehdit etmesi halinde altıbin Türk Lirası idari para cezası verilir. Yapıldığı tarih itibarıyla plana ve mevzuata uygun olmakla beraber, mevcut haliyle veya öngörülen bir afet tehlikesi karşısında can ve mal emniyetini tehdit ettiği veya edeceği ilgili idare veya mahkeme kararı ile tespit olunan yapılara, ilgili idarenin yazılı ikazına rağmen idarece tanınan süre içinde takviyede bulunmayan veya bu yapıları 39'uncu madde uyarınca yıkmayan yapı sahibine onbin Türk Lirası idari para cezası verilir. 27'inci maddeye göre il özel idaresince belirlenmiş köy yerleşme alanı sınırları içinde köyün nüfusuna kayıtlı olan ve köyde sürekli oturanlar tarafından, projeleri il özele idarelerince incelenerek fen, sanat ve sağlık şartlarına uygun olmasına rağmen muhtarlık izni olmaksızın konut ve zati maksatlı tarım ve hayvancılık yapısı inşa edilmesi halinde yapı sahibine üçyüz Türk Lirası idari para cezası verilir. Bu yapılardaki diğer aykırılıklar ve ruhsata tabi tarım ve hayvancılık maksatlı yapılardaki aykırılıklar için verilecek olan idari para cezası, üçyüz Türk Lirasından az olmamak üzere, ikinci fıkraya göre hesaplanan toplam ceza miktarının beşte biri olarak uygulanır. 7

9 Yukarıdaki fıkralarda belirtilen fiil ve hallerin, yapının inşa edilmesi süreci içinde tekrarı halinde, idari para cezaları bir kat arttırılarak uygulanır. Yukarıdaki fıkralar uyarınca tahsil olunan idari para cezaları, ayni fiil nedeniyle tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 184'üncü maddesine göre mahkum olanlara faizsiz olarak iade edilir. Yapının bu Kanuna, ilgili diğer mevzuata, plana, ruhsata, ruhsat eki etüt ve projelere uygun hale getirilmesi için idarenin yazılı izni dahilinde yapılan iş ve işlemler mühür bozma suçu teşkil etmez. Müelliflerin, fenni mesul mimar ve mühendislerin, yapı müteahhitlerinin, şantiye şefi mimar ve mühendislerin, imar mevzuatına aykırı fiillerinden dolayı verilen cezaları ve haklarındaki kesinleşmiş mahkeme kararları, kendi kayıtlarına işlenmek ve ilgili mevzuata göre cezai işlem yapılmak üzere, üyesi bulundukları meslek odasına ve Bakanlığa ilgili idarece bildirilir. Bu kişiler, verilen ceza süresi içinde yeni bir iş üslenemez. Yapı müteahhidinin yetki belgesi; a) Yapım işinin ruhsata ve ruhsat eki etüt ve projelere aykırı olarak gerçekleştirilmesi ve 32'inci maddeye göre verilen süre içinde aykırılığın giderilmemesi halinde beş yıl, b) Yapım işinde ruhsat eki etüt ve projelere aykırı olarak gerçekleştirilen imalatın can ve mal güvenliğini tehdit etmesi halinde on yıl, c) Bakanlıkça olumsuz kayıt değerlendirilmesi yapılan hallerde bir yıl, süreyle Bakanlıkça iptal edilir. Yapı müteahhidinin, yapım işlerinden doğan vergi ve sigorta primi borçlarını ödememesi ve diğer sorumlulukların yerine getirmemesi hallerinde yetki belgesi bir yıldan az olmamak üzere Bakanlıkça iptal edilir ve bunlara sorumluluklarını yerine getirinceye kadar yeni yetki belgesi düzenlenmez. Yetki belgesi iptal edilen yapı müteahhidi yeni yetki belgesi düzenleninceye kadar yeni iş üstlenemez, ancak mevcut işlerini tamamlar. Yetki belgeli yapı müteahhidi olmaksızın başlanılan yapının ruhsatı iptal edilir ve yapı mühürlenir. şeklindedir sayılı İmar Kanununun 44'üncü maddesinin (I) numaralı fıkrasının (e) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir. e) Her türlü inşaat ve tesisat dahil yapım işlerine dair yapı müteahhitlerinin yetki belgelendirilmesi işlemlerine; yapı müteahhitlerinin iş gruplarına, ihtisaslaşmalarına ve yüklenecek işin büyüklüğüne göre sınıflandırılmasına ve bunların sahip olmaları gereken asgari eğitim, iş tecrübesi, teknik donanımı ve kapasitesi, mali durumu, idari yapısı ve personel şartları ile niteliklerine; yapı müteahhitlerinin faaliyetlerinin denetlenmesine, kayıtlarının tutulmasına ve değerlendirilmesine; mimar ve mühendis unvanlı şantiye şefi çalıştırılması mecburi ve yapı müteahhidi olmaksızın da yapılması mümkün olan yapılara; şantiye şeflerine, yapım ve denetim işlerinde istihdam edilecek fen adamlarına ve yetki belgeli ustalara ilişkin usul ve esaslar ile diğer hususlar, Milli Eğitim Bakanlığı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, Mesleki Yeterlilik Kurumu, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği, Türkiye Esnaf ve Sanatkarlar Konfederasyonu, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliğinin görüşleri alınarak, şeklindedir sayılı Kanuna aşağıda yazılı bulunan Geçici 12. madde eklenmiştir. Bu Kanunun 44'üncü maddesinin (I) numaralı fıkrasının (e) bendinde öngörülen konulara ilişkin yönetmelik bir yıl içinde yürürlüğe konulur. [ M A K A L E ] 3194 sayılı Kanununa aşağıda yazılı bulunan Geçici 13. madde eklenmiştir. Bu maddenin yürürlüğe girmesinden sonra inşaat, elektrik, sıva ve benzeri branşlarda yetki belgesi almak isteyenlerden, hangi branşta iş yaptıklarını belgeleyenlere usta olduklarını gösterir geçici yetki belgesi verilir. Bu belgeler tarihinden itibaren sürekli yetki belgesine dönüştürülür sayılı İmar Kanununda 5940 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ve eklemeler yukarıda belirtildiği şekilde olup, kaçak yapılarla ilgili idari para cezaları yeniden belirlenmiştir. Yeni düzenlenen 42'inci maddede belirtilen, Bakanlıkça belirlenen yapı sınıflarına ve gruplarına ilişkin göre yapının inşaat alanı üzerinden hesaplanmak üzere, cümlesinden; Bakanlar Kurulunun, tarih ve 85/9707 sayılı kararıyla kabul ettiği, 05 Ağustos 1985 tarih ve sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Mimarlık ve Mühendislik Hizmetleri Şartnamesi nin 3.2 birim maliyet başlıklı bölümü anlaşılmaktadır. Madde hükmü şöyledir. Yapının birim ölçüsünün (binalarda birim alanının), Bayındırlık ve İskan Bakanlığınca her yıl Mimarlık hizmetlerine esas olan sınıflar için ayrı ayrı tespit edilerek ilan edilen maliyetleridir. (Birimi TL./l2 dir.) 2009 yılı için, Bayındırlık ve İskan Bakanlığı tarafından 19 Mart 2009 tarih ve sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Mimarlık ve Mühendislik Hizmet Bedellerinin Hesabında Kullanılacak 2009 Yılı Yapı Yaklaşık Birim Maliyetleri Hakkında Tebliğ) hükümlerine göre işlem yapılması gerekmektedir. Bu duruma göre; 42'inci maddenin (a) fıkrasında geçen I, II, III, IV ve V. Sınıf yapılar listesi, I. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR. 3 m yüksekliğe kadar kagir ve betonarme istinat ve bahçe duvarları. Basit kümes ve basit tarım yapıları. Plastik örtülü seralar. Mevcut yapılar arası bağlantı-geçiş yolları. Baraka veya geçici kullanımı olan küçük yapılar. Yardımcı yapılar (Müştemilat). Gölgelikler-çardaklar. Üstü kapalı yanları açık teneffüs, oyun gösteri alanları ve bu gruptakilere benzer yapılar. B GRUBU YAPILAR. Cam örtülü seralar. Basit padok, büyük ve küçük baş hayvan ağılları. Su depoları. İşyeri depoları. ve bu gruptakilere benzer yapılar. II. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR. Kuleler, ayaklı su depoları. Palplanj ve ankrajlı perde ve istinat duvarları. Kayıkhane. ve bu gruptakilere benzer yapılar. B GRUBU YAPILAR. Pnömatik ve şişirme yapılar. Hangar yapıları (Uçak bakım ve onarım amaçlı) 8

10 . Tek katlı ofisler, dükkan ve atölyeler. Semt sahaları, küçük semt parkları, çocuk oyun alanları ve müştemilatları. Tarım, endüstri ve sanayi yapıları (Tek katlı, bodrum ve asma katı da olabilen prefabrik beton ve çelik depo ve atölyeler, tesisat ağırlıklı ağıllar, fidan yetiştirme ve bekletme tesisleri). Yat bakım ve onarım atölyeleri, çekek yerleri. Jeoloji, botanik ve tema parkları. Mezbahalar. ve bu guruptakilere benzer yapılar. III. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR. Okul ve mahalle spor tesisleri (Temel eğitim okullarının veya işletme ve tesislerin spor salonları, jimnastik salonları, semt salonları). Katlı garajlar. Hobi ve oyun salonları. Ticari bürolar (üç kata kadar-üç kat dahil-asansörsüz ve kalorifersiz). Alışveriş merkezleri (semt pazarları, küçük ve büyük hal binaları, marketler. v.b). Basımevleri, matbaalar.soğuk hava depoları.konutlar (dört kata kadar-dört kat dahil-asansörsüz ve kalorifersiz). Benzin istasyonları. Kampingler. Küçük sanayi tesisleri (Donanımlı atölyeler, ticarethane, dükkan, imalathane, dökümhane). Semt postaneleri. ve bu gruptakilere benzer yapılar. B GRUBU YAPILAR. Kreş- Gündüz bakımevleri. Otel ve moteller (1 ve 2 yıldızlı oteller, 2. Sınıf moteller). Entegre tarımsal endüstri yapıları. İdari binalar (ilçe tipi hükümet konakları, vergi daireleri). Gençlik merkezleri. Belediyeler ve çeşitli amaçlı kamu binaları. Lokanta, kafeterya ve yemekhaneler. Temel eğitim okulları. Küçük kitaplık ve benzeri kültür tesisleri. jandarma ve emniyet karakol binaları. Sağlık tesisleri (sağlık ocakları, kamu sağlık dispanserleri, sağlık evleri, sağlık merkezleri). Ticari bürolar (kaloriferli ve asansörlü). Halk evleri. Pansiyonlar. 150 kişiye kadar cezaevleri. Fuarlar. Sergi salonları. Konutlar (asansörlü ve/veya kaloriferli). Marinalar. Gece kulübü, diskotekler. İtfaiye kurtarma istasyonları. Misafirhaneler. Büyük çiftlik yapıları. ve gruptakilere benzer yapılar. IV SINIF YAPILAR [ M A K A L E ] A GRUBU YAPILAR. Özelliği olan büyük okul yapıları (Spor salonu, konferans salonu ve ek tesisleri olan eğitim yapıları). Poliklinikler ve benzeri sağlık yapıları (Hastaneler hariç). Liman binaları. İl tipi hükümet konakları (Büyük idare ve Büyükşehir belediye binaları). Ticari bürolar (Asansörlü ve kaloriferli). 150 kişiyi geçen cezaevleri. Kaplıcalar, şifa evleri v.b. termal tesisleri. Rehabilitasyon ve tedavi merkezleri. İbadethaneler (Dini yapılar 1000 kişiye kadar). Entegre sanayi tesisleri. Aqua parklar. Müstakil spor köyleri (Yüzme havuzları, spor salonları ve stadları bulunan). Özellikli müstakil konutlar (Villalar, teras evleri, dağ evleri, kaymakam evi). Yaşlılar huzurevi, kimsesiz çocuk yuvaları, yetiştirme yurtları. Büyük alışveriş merkezleri. Yüksek okullar ve eğitim enstitüleri. Apartman tipi konutlar (Bina yüksekliği metreyi aşan, asansörlü ve/veya kaloriferli) ve bu gruptakilere benzer yapılar. B GRUBU YAPILAR. İş merkezleri. Araştırma binaları ve laboratuarlar. Metro istasyonları. Stadyum, spor salonları ve yüzme havuzları. Büyük postaneler (merkez postaneleri). Otobüs terminalleri. Satış ve sergi binaları (showroomlar). Eğlence amaçlı yapılar (çok amaçlı toplantı, eğlence ve düğün salonları). Banka binaları. Otel ve moteller (3 ve 4 yıldızlı oteller ile 1. sınıf moteller). Normal radyo ve televizyon binaları. Özelliği olan genel sığınaklar ve bu gruptakilere benzer yapılar. C GRUBU YAPILAR. Hastaneler (150 yatağa kadar). Büyük kütüphaneler ve kültür yayınları. Bakanlık binaları. Yüksek öğrenim yurtları. Arşiv binaları. Radyoaktif korumalı depolar. Büyük adliye sarayları. ve bu gruptakileri benzer yapılar. V. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR. Radyo-TV istasyonları. Özelliği olan askeri yapılar ve orduevi. Büyükelçilik yapıları, vali konakları ve 600 m 2 üzerindeki özel konutlar. Borsa binaları. Üniversite kampüsleri. Yüksekliği 50,50 metreyi aşan yapılar 9

11 . Alışveriş kompleksleri (İçerisinde sinema, tiyatro, sergi salonu, kafe, restoran, market, v.b. bulunan) ve bu gruptakilere benzer yapılar. B GRUBU YAPILAR. Kongre merkezleri. Müze, sergi kütüphane kompleksleri. Olimpik spor tesisleri- hipodromlar. Bilimsel araştırma merkezleri, AR-GE binaları. Havaalanları. İbadethaneler (1000 kişinin üzerinde) ve bu gruptakilere benzer yapılar. C GRUBU YAPILAR. Hastaneler (150 yatağın üstündeki hastaneler ve özelliği olan ihtisas hastaneleri). Üst donanımlı kompleks oteller ve tatil köyleri (5 yıldızlı). Büyük radyo ve televizyon binaları ve su gruptakilere benzer yapılar. D GRUBU YAPILAR. Opera, tiyatro bale yapıları, konser salonları ve kompleksleri. Restore edilecek yapılar ve tarihi ve eski eser niteliğinde olup, yıkılarak orijinaline uygun olarak yapılan yapılar ve bu gruptakilere benzer yapılar. Açıklamalar: 1-) Benzer yapılar, ilgili gruptaki yapılara kıyasen uygulayıcı kurum ve kuruluşlarca Mimarlık ve Mühendislik Hizmetleri Şartnamesinin ilgili hükümlerinden yararlanılarak belirlenecektir. 2-) Tebliğin revizyonu çalışmalarında sınıfı veya grubu değiştiren ve tebliğden sonra çıkarılan yapılar için, 2009 yılından önceki tebliğlere göre yapı sınıfı ve grubu belirlenerek başlatılmış ve devam eden işlerde, söz konusu tebliğlerdeki yapı sınıfı ve grubu değiştirilmeksizin 2009 yılı tebliğinde karşılığı olan tutar esas alınmak suretiyle hesap yapılacaktır. 3-) Tebliğdeki sınıf ve gruplar yapım aşamasında belirlenirken tereddüde düşülmesi halinde, o yapının yapı yaklaşık maliyeti; yapının projesine göre hazırlanacak metrajlarla Bayındırlık ve İskan Bakanlığı Birim Fiyatlarının uygulanması suretiyle hesaplanacaktır. Şeklinde tüm yapılar sınıflara ve gruplara ayrılmıştır. Yapıların 2009 yılı birim maliyetleri ise TL/M 2 olarak; I. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR- 71,00 B GRUBU YAPILAR- 123,00 II. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR- 195,00 B GRUBU YAPILAR- 268,00 III. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR- 437,00 B GRUBU YAPILAR- 498,00 IV. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR- 561,00 B GRUBU YAPILAR- 622,00 C GRUBU YAPILAR- 746,00 V. SINIF YAPILAR A GRUBU YAPILAR- 926,00 B GRUBU YAPILAR ,00 C GRUBU YAPILAR ,00 D GRUBU YAPILAR ,00 [ M A K A L E ] Olarak Bayındırlık ve İskan Bakanlığı tarafından belirlenmiş bulunmaktadır sayılı İmar Kanununun 5940 sayılı Kanunla değişik 42'inci maddesi gereğince, yukarıda yazılı bulunan birim maliyet rakamlarına 2010 yılı için, yeniden değerleme oranında artış yapılacaktır yılı Yeniden değerleme oranı, Maliye Bakanlığı tarafından belirlenmiş ve 14 Kasım 2009 tarih ve sayılı Resmi Gazetede yayınlanmış bulunmaktadır. Bu duruma göre, 2009 yılı yeniden değerleme oranı % 2,2 (iki virgül iki) olarak tespit edildiği için, 2010 yılında rakamlara bu artış oranı ilave edilecektir. Örneğin iki katlı 75+75=150 m 2 'lik imar mevzuatına aykırı asansörsüz ve kalorifersiz bir yapı tespit edildiği takdirde, 10 iş günü içinde Belediye encümeni tarafından idari para cezası verilecektir. Dört kata kadar konutlar III. Sınıf ve A grubu yapılar bünyesinde kalmaktadır. Bu bölümde yapının 2009 yılı birim maliyeti 437,00 TL dir. Bu maliyet 2010 yılında yeniden değerleme oranı olan %2,2 ilave edildiğinde 446,61 TL olacaktır. Bu duruma göre; - Kaçak inşaat: 150 m 2, - yapı birim maliyeti: 446,61 TL, sayılı İmar Kanununun 42/a maddesinde III. Sınıf A grubu m 2 ceza miktarı: 18,00 TL, - 150X18=2.700,00 TL para cezası encümen kararıyla verilecektir. - Ayrıca, 42/c maddesinde 13 fıkra halinde belirtilen konuları kapsaması durumunda her bir ölçüt için ayrı ayrı para cezası hesaplaması yapılacaktır. - Örneğin 42/c-2. fıkrasına aykırılık var ise; 2700X%40=1.080,00 TL yukarıdaki para cezasına encümen kararıyla ilave edilecektir =3.780,00 TL idari para cezası verilmiş olacaktır ,00 TL 3194 sayılı Kanunun 42. maddesinin (a) fıkrasına göre, 1.080,00 TL de 42. maddenin (c-2) fıkrasına göre olmak üzere toplam 3.780,00 TL idari para cezası verilmiş olacaktır. Sonuç itibarıyla, 3194 sayılı İmar Kanununun 5940 sayılı Kanunla değişik İdari müeyyideler başlıklı 42. madde hükümleri karışık bir görüntü vermektedir. Bayındırlık ve İskan Bakanlığı tarafından uygulamaya yönelik, tebliğ veya genelge yayınlanarak uygulayıcılara özellikle belediyelere yol gösterilmesinin uygun olacağı düşünülmektedir. 10

12 [ M A K A L E ] Ünsal ÖZBEK İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı Vergi Denetmeni Tevsik (Belgeleme) Zorunluluğu Bilindiği üzere Vergi Usul Kanunu (V.U.K.) Mükerrer 257. maddesi, Maliye Bakanlığına ayrıca düzenlemeye gerek kalmaksızın, vergi mükelleflerinin mükellefiyetlerine ilişkin olarak uymak zorunda oldukları usul ve esasları belirlemeye ve mükelleflerin ödevlerini genişletmeye veya daraltmaya, kaldırmaya veyahut bu ödevlere yenilerini eklemeye ilişkin geniş yetkiler vermektedir. Maliye Bakanlığına bu yetkinin veriliş amacı, ayrıca kanuni düzenlemeye gerek kalmaksızın mevcut ihtiyaçlar çerçevesinde, süratli bir şekilde vergi kayıp ve kaçağına engel olmak, vergi uygulamalarındaki aksaklıkları gidermek ve önlemler almaktır. İşte Maliye Bakanlığı kendine verilen bu yetki ile (Vergi Usul Kanunu mükerrer 257. maddesinin 1. fıkrasının 2 numaralı bendi ) 2003 yılında uygulamaya başlanılan Tevsik Zorunluluğu zaman içinde ufak değişikliklere uğrayarak uygulanmasına devam edilmektedir. Tevsik zorunluluğu uygulamasının usul, esas ve kapsamına ilişkin olarak V.U.K. 320, 323, 324, Nolu Genel Tebliğler yayınlanmış olup, nihai halini tarihli 332 Nolu Genel Tebliğ de almıştır. 1. Tevsik Zorunluluğunun Amacı ve Kapsamı Tevsik zorunluluğunun amacı 320 Nolu V.U.K. Genel Tebliği nde ticari işlemler ve finansal hareketlerin taraflarının izlenmesi ve vergiyi doğuran olayların mali kurumların kayıt ve belgeleri yardımıyla tespit edilmesi amaçlanmaktadır. şeklinde belirtilmiştir. Burada mükelleflere işlemleri ile ilgili belli bir meblağı aşan tahsilat ve ödemelerini banka veya benzeri finans kurumlarınca düzenlenen belgelerle (323 Nolu V.U.K. Genel Tebliği ile bu kurumlara PTT de eklenmiştir.) tevsik etmeleri zorunluluğunu getirilmek suretiyle vergi kayıp ve kaçağının önüne geçilmek istenmektedir. Yukarıda belirtilen kurumlar aracı kılınmak suretiyle; havale, çek, kredi kartı ve bu kurumlar aracılığıyla tahsil edilen senetler gibi bankacılık araçları kullanılarak yapılan ödemeler ve tahsilatlar karşılığında dekont veya hesap bildirim cetvelleri düzenlendiğinden tevsik edilmiş sayılacağı ve banka ve özel finans kurumlarının internet şubeleri üzerinden yapılan işlemlerde aynı kapsamda olduğu 323 Nolu V.U.K. Genel Tebliği nde belirtilmiştir. Bu uygulama sonucunda Vergi İdaresi hem işleme taraf olan tüm mükelleflerin kayıtları ile beyanlarını karşılaştırma imkanı sağlarken hem de mükelleflerin çapraz kontrolünü yapabilmektedir. Örneğin iki mükellef arasındaki TL tutarındaki bir para hareketi istisnai durumlar dışında iki mükellef arasında TL tutarında bir alışveriş yapıldığının göstergesidir. Bu tutar biri için hasılat iken diğeri için gider durumundadır. Mal veya hizmet satan taraf bu tutarı gelir olarak kayıtlarına yansıtarak fatura düzenlemek zorunda olduğu gibi alan taraf ise bunu fatura ile giderleştirmek ve eğer aldığı mal veya emtiayı satıyorsa da fatura düzenlemek zorundadır. Tevsik zorunluluğunun kapsamına ise ; 1. ve 2. sınıf tüccarlar, kazancı basit usulde tespit edilenler, defter tutmak zorunda olan çiftçiler, serbest meslek erbabı ile vergiden muaf esnafın kendi aralarında yapacakları ticari işlemleri ile nihai tüketicilerden (Türkiye'de mukim olmayan yabancılar hariç) mal veya hizmet bedeli olarak yapacakları Türk Lirasını aşan tahsilat ve ödemeler girmektedir. Bu parasal sınır 320 Nolu Genel Tebliğ de TL olarak belirlenmişken daha uygulanmaya başlamadan tarihinden itibaren 323 Nolu Genel Tebliğ ile TL olarak belirlenmiş ancak daha sonradan 332 Nolu V.U.K. Genel Tebliği ile tarihinden itibaren uygulanmak üzere TL olarak nihai halini almıştır. Tevsik zorunluluğu kapsamına giren kişiler ile nihai tüketicilerin genel ve katma bütçeli idareler ile döner sermaye işletmelerine, yapacakları ödeme veya tahsilat işlemleri ile nihai tüketicilerin birbirileri arasındaki ödeme veya tahsilat işlemleri tevsik zorunluluğu kapsamına girmemektedir. Ayrıca 323 Nolu V.U.K. Genel Tebliği nde tevsik zorunluluğu kapsamına giren kişiler ile nihai tüketicilerin sermaye piyasası aracı kurumlarında, yetkili döviz müesseselerinde, noterlerde, tapu idarelerinde yaptıkları işlemlere konu ödeme ve tahsilatların tevsik zorunluluğu kapsamında olmadığı belirtilmiştir. Tevsik zorunluluğu kapsamındaki tahsilat ve ödemelerin bu zorunluluktan kurtulmak için parçalara ayrılmasının kabul edilmeyeceği, aynı günde aynı kişi veya kurumlarla yapılan işlemler tek bir ödeme veya tahsilat kabul edileceği 320 Nolu Genel Tebliğ de belirtilmiştir. Mükelleflerin bu zorunluluktan kurtulmak için faturalarını parçalara ayırarak KDV dahil TL den düşük düzenlemeleri mükellef tarafından makul bir sebebe dayandırılmadığı taktirde kanuna karşı hile gibi değerlendirilip cezai yaptırım uygulanabilinecektir TL nin üzerinde olup da taksitle yapılacak ödemelerde tevsik zorunluluğu kapsamındadır. Örneğin TL tutarındaki bir emtianın bedelinin iki eşit taksitte ödenecek olması tevsik zorunluluğunu ortadan kaldırmamaktadır. Ayrıca belirtmek gerekir ki tevsik zorunluluğu kapsamına sadece Türk Lirasını aşan mal ve hizmet alışverişlerine ait ödeme ve tahsilatlar değil her türlü avans, depozito, pey akçesi gibi ödemeler ve işletmelerin kendi ortakları ile diğer gerçek ve tüzel kişilerle olan ve herhangi bir ticari içeriği olmayan nakit hareketleride girmektedir. 2. Cezai Müeyyide Bilindiği üzere V.U.K. nun Mükerrer 355. maddesinde yer alan hükme göre mükerrer 257. madde ile getirilen zorunluluklara uymayanlara özel usulsüzlük cezası kesilmesi gerekmektedir. Bu itibarla tahsilat ve ödemelerinde bu Tebliğle getirilen zorunluluğa uymayan mükelleflere her bir işlem için özel usulsüzlük cezası kesilecektir. Ayrıca, mükellefler arası ticari işlemlerde birinin tahsilatı diğerinin ödemesi olacağından özel usulsüzlük cezası her iki mükellef için de uygulanacaktır. Örneğin 2010 yılından başka bir mükelleften KDV dahil TL tutarında emtia satın alan mükellefin ödemesini banka veya benzeri finans kurumlarınca veyahut PTT aracı- 11

13 ğıyla yapmaması durumunda her iki tarafa da % 5 oranında özel usulsüzlük cezası kesilmesi gerekmektedir. Ayrıca % 5 e tekabül eden bu tutar V.U.K. nun Mükerrer 355. maddesinde yer alan en az ceza tutarlarının altında ise bu tutarlar üzerinden özel usulsüzlük cezası kesilmesi gerekmektedir. Bu cezaların 2010 yılı asgari tutarları; 1. Birinci sınıf tüccarlar ile serbest meslek erbabı için TL, 2. İkinci sınıf tüccarlar, defter tutan çiftçiler ile kazancı basit usulde tespit edilenler hakkında 500 TL, 3. Yukarıdaki bentlerde yazılı bulunanlar dışında kalanlar hakkında 250 TL dir. Örneğimizde yer alan her iki mükellefin de birinci sınıf tüccar olduğunu kabul edersek mükelleflere % 5 X = 750 TL değil işlemin 2010 yılı için geçerli olan asgari tutar olan TL özel usulsüzlük cezası kesilmesi gerekmektedir. 3. Tevsik Zorunluluğuna Uymanın Mükelleflere Faydaları Gerek mükelleflerin kendi aralarında veya müşterileri arasındaki para hareketlerinin hukuki yönden değeri olmayan şekillerde gerçekleştirilmesi bazen tarafların mağduriyetine sebep olmaktadır. Ödeme ve tahsilatların banka veya benzeri finans kurumları veyahut PTT tarafından düzenlenen belgelerle tevsik edilmesi ileride ortaya çıkabilecek hukuki ihtilaflarda taraflara fayda sağlayacaktır. Konuyu vergi hukuku açısından kısaca değerlendirecek olursak; tevsik zorunluluğuna riayet etmenin önemi katma değer vergisi yönünden ayrı bir değer taşımaktadır. Vergi Usul Kanununun 11'inci maddesinde Mal alım ve satımı ve hizmet ifası dolayısıyla vergi kesintisi yapmak ve vergi dairesine yatırmak zorunda olanların, bu yükümlülükleri yerine getirmemeleri halinde verginin ödenmesinden, alım satıma taraf olanlar, hizmetten yararlananlar ve aralarında doğrudan veya hısımlık nedeniyle ya da sermaye, organizasyon veya yönetimine katılmak veya menfaat sağlamak suretiyle dolaylı olarak ilişkide bulunduğu tespit olunanların müteselsilen sorumlu olduğu belirtilmiştir. Dolayısıyla sahte belge kullanmak suretiyle haksız KDV indirimi gerçekleştirenler veya haksız KDV iadesi alanların, sahte belge düzenleyicisi mükellef ile yukarıda bahsi geçen madde hükmüne uygun bir ilişkisinin tespit edilmesi halinde Hazine'ye intikal ettirmeyen katma değer vergisinden asıl [ M A K A L E ] mükellefle beraber sorumlu olacaktır. Ancak mükelleflerin ödemelerini 84 Nolu KDVK Genel Tebliği III. Bölümünde belirtilen şartlarda tevsik etmeleri durumunda müteselsil sorumluluk uygulamasına muhatap tutulmayacağı ancak alıcı ile satıcı arasında muvazaaya dayanan bir işlem yapıldığının veya menfaat sağlayan doğrudan bir ilişkinin veya hısımlık, sermayesine katılma, organizasyon veya yönetimi içinde yer alma şeklinde dolaylı bir ilişkinin bulunduğunun vergi incelemesine yetkili olanlarca düzenlenmiş raporlarla tespit edilmesi halinde ödeme belirlenen şekillerde tevsik edilmiş olsa bile müteselsil sorumluluk kalkmayacağı belirtilmiştir. Ayrıca inceleme elemanları, sahte fatura kullanımından ötürü incelenen mükelleflerin sahte faturayı bilerek mi bilmeyerek mi kullandığı konusunda kanaat getirirken ilk etapta ödemelerin ne şekilde yapıldığı önem taşır. Eğer ödemeler banka veya benzeri finans kurumları veyahut PTT tarafından düzenlenen belgelerle tevsik edilmiş olduğu tespit edilirse muvazaadan uzak olup olmadığı konusu araştırılır ve sonuca göre kanaat getirilir. Ödemenin yapılmasından sonra paranın ödemeyi yapan kişiye, bir yakına, ortağına, çalışanına veyahut ilişkili sayılan başka bir kişiye geri döndüğünün tespiti halinde işlemin muvazaalı olduğu kabul edilir. Bu nedenle mükelleflerin sınıra bağlı kalmaksızın tüm ödemlerini banka veya benzeri finans kurumları veyahut PTT tarafından düzenlenen belgelerle tevsik etmesi kendi çıkarlarınadır. 3. Kira Ödemelerine İlişkin Düzenleme Yazımızın başında da belirttiğimiz gibi Vergi Usul Kanununun mükerrer 257'nci maddesinin birinci fıkrasının (2) numaralı bendiyle Maliye Bakanlığına, mükelleflere muameleleri ile ilgili tahsilat ve ödemelerini banka, benzeri finans kurumları veya posta idarelerince düzenlenen belgelerle tevsik etmeleri zorunluluğunu getirme ve bu zorunluluğun kapsamını ve uygulamaya ilişkin usul ve esaslarını belirleme yetkisi verilmiştir. Bu yetkiye istinaden tarihli Resmi Gazete de yayınlanan 268 Seri Nolu Gelir Vergisi Genel Tebliği nde kira ödemelerine ilişkin olarak düzenleme yapılması yoluna gidilmiştir. Bu tebliğ gereğince; - Konutlarda, her bir konut için aylık 500 TL ve üzerinde kira geliri elde edenlerin, - İşyerlerinde, işyerini kiraya verenler ile kiracıların kiraya ilişkin tahsilat ve ödemelerinin 1/11/2008 tarihinden itibaren banka veya PTT tarafından düzenlenen belgelerle tevsik edilmesi zorunluluğu getirilmiştir. Anlaşılacağı üzere konut kira gelirlerinde 500 TL lik bir alt sınır olmasına rağmen işyeri kira gelirlerinde herhangi bir sınırlama bulunmamaktadır. Ancak her bir konut için aylık tutarı 500 YTL' nin altındaki konut kira geliri ve mahkeme ve icra yoluyla yapılan konut ve işyeri kira gelirine ilişkin tahsilatlar tevsik zorunluluğu kapsamında değildir. Kira ödeme ve tahsilatlarına ilişkin olarak tevsik zorunluluğuna uyulmamasının neticesinde kiracı ve mülk sahiplerine tahsilat ve ödeme işlemlerinin her biri için ayrı ayrı Vergi Usul Kanununun mükerrer 355'inci maddesinde yer alan hüküm uyarınca, % 5 oranında (yıllar itibariyle değişen asgari tutarlar dikkate alınmak suretiyle) özel usulsüzlük cezası kesilmesi gerekmektedir. Kaynaklar : 1. Vergi Usul Kanunu 320, 323, 324, 332 Seri Nolu Genel Tebliğleri 2. Gelir Vergisi Kanunu 268 Seri Nolu Genel Tebliği 12

14 [ M A K A L E ] Prof. Dr. Zerrin TOPRAK D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi Yerel Yönetimlerde Halkla İlişkilerin Yeni Küresel Yüzü Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi 2008 Nüfus Sayımı Sonuçları na göre; Türkiye nin nüfusu 2008 yılı sonu itibariyle binde 13,1'lik artışla 71 milyon 517 bin 100 kişi olmuştur. Nüfusun illere göre dağılımına bakıldığında, İstanbul da 12 milyon 697 bin 164, Ankara da 4 milyon 548 bin 939, İzmir de ise 3 milyon 795 bin 978 kişi yaşamaktadır. Nüfus artış hızının en yüksek olduğu iller sırasıyla Yalova, Tekirdağ ve Hakkari, nüfus artış hızının en düşük olduğu ilk üç il ise Bilecik, Kütahya ve Isparta dır. Ülkemizde yaş grubunda bulunan çalışma çağındaki nüfus, toplam nüfusun yüzde 67 sini oluşturmuştur. Bu tablonun bize söylediği, Türkiye, eğer istihdam artırıcı politikalarında yeni strateji ve hedefler oluşturamaz ise özellikle de göç alan illerden başlayarak sadece ekonomiye dayalı değil, ayni zamanda ciddi sosyal sorunlarla da karşılaşacaktır. Bu değişmeler, halka en yakın birim olan yerel yönetim birimlerinden özellikle de belediyelerde halkla ilişkilerin önemini artıracak ve rolünü güçlendirecek bir gelişmedir. Halkla İlişkiler ve Önemi Yerel-kentsel hizmetler çeşitlenmekte, idari alanın büyümesine de bağlı olarak yeni talepler ile belediye yönetimleri zorlanmaktadır. Ayrıca kamu yönetiminin değişen ve yenilenen yüzünün normatif alana aktarıldığı hali, halkı önemseme ve yerelde demokrasi olarak kabul edildiğinde, yerel yönetimler ile yerel halkın işbirliği/birlikteliği geçmişte görüldüğünden daha fazla önemli hale gelmiştir. Yerel idareye yönelik olumsuz yargıların giderek güçlenmemesi ve politik yabancılaşmaya yol açmaması için halkla ilişkilerin de yapılandırılması ve günün değişen koşullarına uygun geliştirilmesi önem taşımaktadır. Bu husus bir ölçüde sadece idareyle sınırlı olmayıp, toplumdaki güven duygusu ile de yakından ilişkilidir. Kutuplara ayrılan ve uçlarda toplanan toplumlarda demokrasiyi sağlıklı bir biçimde yaşatabilmek kolay değildir. Buna karşılık yapılan araştırmalarda toplumumuzun güven düzeyinin düşük olduğu belirlenmiştir. Kamusal işler kadar, kişisel ilişkilerde de birbirine güvenmeyen, güvenin ancak ispata dayandığı iki yönlülük bulunmaktadır. Buna karşılık pek çok çağdaş bilim insanı ve düşünür ise, çağdaş toplumların birlikteliğinde kişiler arası güvenin önemini vurgulamaktadır. Demokrasilerin işlemesinde toplumsal sermaye ve öğesi durumundaki güven vazgeçilmez unsurlardır. Yerelde birbirine olduğu kadar kurumlara da güven unsurunun oluşturulmasında yerelde kamu, özel ve sivil ortaklığında geliştirilecek projelerde buluşmak önem kazanmaktadır. Yerel yönetimlerde halkla ilişkiler için; yaşanabilir ve sürdürülebilir yerleşimleri oluşturmak, yerel halk ile yönetimlerin karşılıklı iletişim ve etkileşimini sağlamak, kolaylaştırmak üzere geliştirilen yönetişim temelli, bütünleşik mekanizmalardır tanımını yapabiliriz. Bu tanımda belediye örgütlenmesi ile hizmet ilişkisi içinde bulunduğu hemşehrinin karşılıklı hak ve borçları öne çıkmaktadır. Geleneksel olarak halkın tepkileri ve isteklerini ölçme temelli halkla ilişkiler anlayışına yeni yerel mevzuat ile öne çıkarılan, yerel stratejiyi yönetime katılarak birlikte oluşturma işlevi de eklendiğinde, yerelde halkla ilişkilerin iki temel boyutu önem kazanmaktadır. Bunlardan ilki, kurumların birbirleriyle ve belediye örgütlenmesi ile olan etkileşimi, diğeri ise hemşehrilerin etkileşimidir. Şüphesiz yerele yönelik belki en can alıcı olumlu nokta, yürürlüğe giren yerel yönetimlere ilişkin mevzuat hükümleri gereğince, yerel katılımcılığın il, büyükkent ve belde ölçeğine taşınmasıdır. Belediyelerin gelecek stratejilerine yönelik yerel siyasetin oluşturulduğu belediye ihtisas komisyonları da tam olarak belde halkından gelecek bilgi ve görüşlere açılmıştır. Yerel yönetimin bu davetinde, mahalle muhtarları ve ildeki kamu kuruluşlarının amirleri ile ildeki kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları, üniversiteler, sendikalar ve gündemdeki konularla ilgili sivil toplum örgütlerinin temsilcileri, oy hakkı olmaksızın kendi görev ve faaliyet alanlarına giren konuların görüşüldüğü ihtisas komisyonu toplantılarına katılabilecek ve görüş bildirebilecektir. Bu yaklaşımda nüfus değerleri ve özelliği ile bağlantılı olan stratejik planların bütünselliğinin sağlanmasında önem taşımaktadır. İster yerel isterse ulusal düzeyde olsun, yönetimlerin performansı ve çoğu kere sınırlı kapasiteleri karşısında uğranılan hayal kırıklığı halkın, yönetime katılımına duyulan ihtiyacın daha iyi anlaşılmasına yol açmıştır. Yönetime katılım, demokratik ölçülere daha yakın ve daha ulaşılabilir nitelik taşımalıdır. Yerel İlişkilerde Bilgilendirme ve Yönetişim Kamuoyunun bilgilendirilmesi, halkla ilişkilerin temel konularından birisidir. Ülkemizde yerel ve mülki kademelenmede halkı bilgilendirmeye yönelik çalışmalar yok denecek kadar azdır. İdare genel olarak halktan bilgi alan konumdadır yılında yürürlüğe giren Bilgiye Erişme Hakkı nın kabulüne ilişkin yasal düzenleme, bilgiye erişme hakkı gibi bir hak kazanımı konusunda iyi bir gelişme ise de, benzer uluslar arası anlaşmalarla da bütünlüğün sağlanabilmesi amacıyla, üzerinde çalışılması gerekli konu olarak önemini korumaktadır. Kamu yönetiminde gizlilik ile kapalılığın reddi ve yönetimde açıklık neden önemlidir?. Aslında bilgiye erişme, kamu hizmetlerini yerine getirilmesinde olmazsa olmaz idari gerekçe olarak öne sürülen kamu yararı varlığının bir bakıma özellikle halk tara- 13

15 fından ve halk adına kontrolüdür. Bir bakıma halkın kendisi için yapılan düzenlemelerin de farkında olmasıdır. Bağlantılı olarak geliştirilen, kamu denetçisi (ombudsman), vatandaşı kararlara katılım kadar eyleme de davet eden ya da yönetişim gibi, konular çok söylenen ancak kamu oyunun içeriğini pek bilmediği hususlardır. Uygulanabilirliğinin sağlanması için ciddi yapısal düzenlemeleri gerektiren, aslında belki bu nedenle de ciddi bir adım atılamayan ya da destek bulamayan yapılanma hedefleridir. Belediyelerin de bilgi iletişiminin zayıf olduğunu söylemek mümkündür. Halkın bilgilendirilmesi ve halktan bilgi alınması genel olarak değerlendirildiğinde durum iç açıcı değildir. Bir bütün olarak belediyelerin yasalarla verilen eğitici rolü nü iyi üstlenemediğini söyleyebiliriz. [ M A K A L E ] Belediye yönetimlerinin daveti ile sağlanacak komisyonlarda görev almayı da içeren değerlendirmeler de bu arada ayrıca incelenmesi gereken bir konudur. Yerel siyasetin biçimlendirmesine katılma yanında geleneksel olarak belediyelerin yürüttüğü çeşitli faaliyetlere katılıma ilişkin olarak bir değerlendirme yapmak gerekirse, belediyelerin çeşitli etkinliklerine katılımın düşük olduğu da ayrıca dikkati çekmektedir. Bu durum, yerel yönetimlerde, kent konseyi gibi katılımcı mekanizmaların oluşturulmasını önemli bir hale getirmektedir. Türkiye de sivil toplum örgütleri özellikle de partiler ve hemşeri derneklerinin başkan-müşteri ilişkisi çerçevesinde, yerel siyasette elde ettikleri rant mekanizmaları sayesinde, müzakere ortamlarından beklenen toplumsal uzlaşma hedeflerini kurumsallaştırma eğilimi 2004 yılından bu yana ne kadar güçlenmiştir? Türkiye 2006 yılı itibariyle Bilgi Toplumu Stratejisi ( ) ve Bilgi Toplumu Stratejisi Eylem Planı nı ( ) hazırlamıştır. Bu çalışmanın sonuçlarını belirten bir yazılı değerlendirme, Devlet Planlama Bilgi Toplumu Dairesinin Ekim 2009 tarihi itibariyle hazırladığı eylem planında yapılmıştır. Bu değerlendirmelere göre, yerel yönetimlerde performans ölçümlenmesi, Yerel Hizmetlerde e- dönüşüm, Yerel e-demokrasi programları konusunda henüz çalışma başlatılmamış olduğu görülmektedir. Özellikle Bilgi Toplumu Stratejisi Eylem Planı nda yer almakla birlikte, İçişleri Bakanlığı nın Kent Konseyleri performans göstergeleri üzerine hala somut bir değerlendirme çalışmasının bulunmaması, kötümserlik duygusunu merkezi düzeye de taşımaktadır. Diğer konularda genel görüntü, çalışmaların gelişmekte olduğu bilgisinin verilmesidir. Daha kapsamlı raporların geliştirileceği sanılmaktadır?. Yine DPT Bilgi Toplumu Dairesi nin, 2009 yılında gözden geçirilmiş Kamu Bilgi ve İletişim Teknolojisi Projeleri Hazırlama Kılavuzu ile e-dönüşüm Türkiye Projesinde Birlikte Çalışabilirlik Esasları Rehberi bilgilerine göre söz konusu çalışmalara başlanılmış ve belirli bir ilerleme kaydedilmiş olması kuşkusuz önemlidir. Üyesi olduğumuz, Avrupa Konseyinde geliştirilen çalışmalar, yönetişim ve demokratik devlet konularında tasarlanmış kurumsal iyi çerçeve örnekler sunmaktadır. Avrupa Konseyi, Bakanlar Komitesi Tavsiye Kararı Rec (2004) 15 ile elektronik yönetişim (e-governance), Tavsiye Kararı Rec (2004) 11 ile yasal, operasyonel ve teknik standartlar için e-oylama (on legal, operational and technical standards for e-voting) ve e-demokrasi (e-democracy) Rec(2009)1 yapılabilirliği için uzun bir yol almıştır. Genel olarak değerlendirildiğinde, Yerel Yönetimler, halka en yakın kuruluşlar olarak halkla ilişkilerini geliştirmek zorundadır. Bu çalışmaların sonucunda iki önemli aşama sağlanmış olmaktadır. Bu aşamalar; Olumlu görüntü oluşturarak halk ile yönetim arasında anlayış işbirliğini iyi niyeti ve halkın güvenini sağlamak, Yönetimin halkın beklentilerini de dikkate alarak yerel siyaseti biçimlendirmesine yerel katkıyı almaktır. Bu işbirliğinde teknolojiyi de kullanmak önem taşımaktadır. Yerel halkın, yönetimin eylem ve işlemleri hakkında bilgi sahibi olması, kararların nasıl ve kimler tarafından alındığını bilmesi gerekmektedir. Dolayısıyla, yerel halkın elde ettiği bilgiler ile yönetime katılması ve hizmetlerde iddia edilen kamu yararının varlığını denetleyebilmesi mümkündür. Aynı zamanda bu gelişmeler bir bakıma halkın yönetime ve aslında kendisi olan yerele sahip çıkmasını da kolaylaştıracaktır. Özetle, yeni gelişen, sınırları genişleyen beldeler bütünlüğünde ve çevresel/peyzaj yönetiminde kır - kent olarak başka bir ifadeyle, yerel yönetim birimlerini, il özel idareleri, belediyeler ve köyler bütünlüğünde görüp, halkla ilişkiler uygulamalarından ayrı tutmamak önem taşımaktadır. Akademik çalışmaların yerel eylem planlarına yol göstermesinin normatif olarak da önünün açılması, üniversitelerin yerel yönetimlerle gerçekleştireceği ortaklığı önemli hale getirmektedir. Ancak bu ortaklığın sivil ve özel kurum ve kuruluşlarla desteklenmesi yerelde toplumsal barışı güçlendirebilecek bir özellik yaratacaktır. Bu çalışmalar, yerelde halkla ilişkiler konusuna yeni bir bakış getirmekle kalmayarak, yerelden başlayarak ulusal düzeye açılan kademelenmede, demokratik hayatın gelişmesine de katkı verebilecek bir dönüşüm sağlayabilecektir. Belirtilen bu modern yaklaşımlarda kuşkusuz belediye başkanı lider olarak önemli rollere sahiptir. Bu nedenle parti yönetiminden bir grup insana kızıp da belediye başkanlığından istifa edeceğini ve istifa etmemeye zorla ikna edildiğini kamuoyu önünde büyük bir rahatlıkla ve/veya kolaylıkla söyleyebilen (!) Belediye Başkanlarının da seçmenine karşı kendini ne kadar sorumlu hissettiğini sorgulamak yerinde olacaktır. kentine sahip çıkmak ile belediye başkanına sahip çıkmak sloganlarının belirtilen durumlarda ayrıştığı açıkça görülmektedir. 14

16 RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY (OCAK 2010) ** Mevzuatlar dergimizin ilgili bölümünde yer almaktadır. MİLLETLERARASI ANDLAŞMALALAR 5 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15689 Türkiye Cumhuriyeti, Maliye Bakanlığı, Mali Suçları Araştırma Kurulu Başkanlığı (MASAK) ile Bosna Hersek, Finansal İstihbarat Dairesi (FID) Arasında Karapara Aklama ve Terörizmin Finansmanı ile İlgili Finansal İstihbarat Değişiminde İşbirliğine Dair Mutabakat Muhtırasının Yürürlüğe Konulması Hakkında Karar 2009/15693 Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı Tarafından Temsil Edilen Türkiye Cumhuriyeti ve İslam Kalkınma Bankası Arasındaki Türkiye Cumhuriyeti nin Kalkınma İçin İslami Dayanışma Fonuna Katılımı ile İlgili Anlaşmanın Yürürlüğe Girmesi Hakkında Karar 2009/15697 İstanbul Teknik Üniversitesi nin Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti nde Eğitim-Araştırma Yerleşkeleri (İTÜ- KKTC) Kurmasına İlişkin Çerçeve Protokolünün Onaylanması Hakkında Karar 14 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete (Mükerrer) 2009/15753 Türkiye Cumhuriyeti ile Karadağ Arasında İmzalanan Serbest Ticaret Anlaşması nın Onaylanması Hakkında Karar Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası ile Akdedilen Küçük ve Orta Ölçekli İşletmelerin Finansmana Erişimi Projesi Ek Kredi II ile İlgili Garanti, Kredi Anlaşması ve Ek Mektuplar 29 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/13 Türkiye Cumhuriyeti, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Teşkilatı (UNESCO) ve İslam Konferansı Teşkilatı-İslam Tarih, Sanat ve Kültür Araştırma Merkezi (IRCICA) Arasında Süleymaniye Kitap Hastanesi Projesi Oluşturulması Hakkında Mutabakat Muhtırası nın Onaylanması Hakkında Karar ANAYASA MAHKEMESİ KARARLARI 8 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Anayasa Mahkemesinin E: 2004/22, K: 2009/67 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2006/129, K: 2009/121 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2006/116, K: 2009/125 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2005/29, K: 2009/138 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2006/105, K: 2009/142 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2006/95, K: 2009/144 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2006/119, K: 2009/145 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2006/124, K: 2009/146 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2007/16, K: 2009/147 Sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2007/12, K: 2009/153 Sayılı Kararı 27 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Anayasa Mahkemesinin E: 2009/52, K: 2010/5 (Yürürlüğü Durdurma) Sayılı Kararı BAKANLAR KURULU KARARLARI 5 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15721 Antalya Serbest Bölgesinin Sınırlarının Yeniden Tespit Edilmesi Hakkında Karar 2009/15722 Kültür ve Turizm Bakanlığının Doğrudan Merkeze Bağlı Taşra Teşkilatı Olarak Kars İlinde Kars Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müdürlüğü Kurulması Hakkında Karar 9 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15698 Bazı Anlaşmaların Yürürlüğe Girdiği Tarihlerin Tespit Edilmesi Hakkında Karar 2009/15716 Resmi Pasaport Hamili Suudi Arabistan Krallığı Vatandaşlarına, Ülkemize Yapacakları Turistik Amaçlı Seyahatlerinde Toplam Kalış (İkamet) Süresi 180 Gün İçerisinde 90 Günü Geçmemek Kaydıyla Vize Muafiyeti Sağlanması Hakkında Karar 2009/15755 Bazı Anlaşmaların Yürürlüğe Girdiği Tarihlerin Tespit Edilmesi Hakkında Karar 12 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/7 Kamu Personelinin Maaşlarının Hesabına Esas Tutulan Katsayıların Yeniden Tespiti ve İlgili Mevzuatı Uyarınca İstihdam Edilen Sözleşmeli Personelin Ücretlerinin Artırılması, Devlet Memurlarına Ödenecek Zam ve Tazminatlar ile Bazı Kararlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar 15

17 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 13 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15085 Resmî ve Özel Kurslarda Yunanca Öğretiminin Yapılması Hakkında Karar 2009/ Yılı Yatırım Programı ile Uygulama Planında 1974A Proje Numarasıyla Yer Alan Konya- Çumra II. Merhale (KOP) Projesi Kapsamındaki BSA Kanalı I. Kısım İnşaatı nın Gerçekleştirilmesi Amacıyla, Bazı Taşınmazların Acele Kamulaştırılması Hakkında Karar 14 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/ Sayılı Kanun Kapsamına Giren Kurumlarda Çalışan İşçilere 2010 Yılında Yapılacak İlave Tediyelerinin Sürelerinin Düzenlenmesi Hakkında Karar ** BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2010/8 14 Ocak 2010 tarih ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. 4/7/1956 tarihli ve 6772 sayılı Kanun kapsamına giren kurumlarda çalışan işçilere 2010 yılında; a) Kanunun 1'inci maddesine göre yapılacak ilave tediyenin birinci yarısının 29/1/2010, diğer yarısının 30/6/2010 tarihinde, b) Kanunun 2'nci maddesine göre maden işletmelerinin münhasıran yer altı işlerinde çalışanlara yapılacak ilave tediyenin tamamının 27/12/2010 tarihinde, ödenmesi; Maliye Bakanlığının 30/12/2009 tarihli ve sayılı yazısı üzerine, mezkur Kanunun 4'üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu nca 6/1/2010 tarihinde kararlaştırılmıştır. 29 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15729 Süleyman Demirel Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Eğitim Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2009/ /3654 Sayılı Kararnamenin Eki Kararda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar 2009/15760 Fakir Ailelere Kömür Yardımı Yapılmasına İlişkin Karar ** 2010/5 Türkiye Halk Bankası Anonim Şirketince Esnaf ve Sanatkarlar Kredi ve Kefalet Kooperatifleri Kefaletiyle Esnaf ve Sanatkarlara Kredi Kullandırılmasına Dair Karar 2010/6 T.C. Ziraat Bankası A.Ş. ve Tarım Kredi Kooperatiflerince Tarımsal Üretime Dair Düşük Faizli Yatırım ve İşletme Kredisi Kullandırılmasına İlişkin Karar 2010/39 Erzurum İlinde Bulunan Bazı Taşınmazların 2011 Universiade Kış Oyunları Kapsamında Yapılması Planlanan Ulaşım Yolu Güzergâhına İsabet Eden Kısımlarının Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü Tarafından Acele Kamulaştırılması Hakkında Karar FAKİR AİLELERE KÖMÜR YARDIMI YAPILMASINA İLİŞKİN BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2009/ Ocak 2010 tarih ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. Ekli Fakir Ailelere Kömür Yardımı Yapılmasına İlişkin Karar ın yürürlüğe konulması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 30/12/2009 tarihli ve sayılı yazısı üzerine, 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 35'inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu nca 31/12/2009 tarihinde kararlaştırılmıştır. Miktar ve sevkiyat MADDE 1 (1) İl ve ilçe sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakıflarınca belirlenerek valiliklere bildirilecek fakir ailelere, müracaatları üzerine asgari 500 kg bedelsiz kömür verilecektir. (2) 2010 yılında valiliklere yapılacak kömür sevkiyatları Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığınca belirlenecek kriterlere göre, kuruluşlar tarafından belirlenen sevkiyat programı dahilinde yapılacaktır. Görevlendirme MADDE 2 (1) Türkiye Kömür İşletmeleri Kurumu ve Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüklerinin CIF satış esaslarına göre, valiliklere gönderilecek kömür, sevkiyat noktalarının konumuna göre belirlenecek nakil vasıtalarıyla adı geçen kuruluşların sorumluluğunda nakledilecektir. (2) Türkiye Kömür İşletmeleri Kurumu, bu Karar kapsamında dağıtacağı kömürü, ana statüsüne göre, ülke genelinde yerli kömür üretimi yapan üreticilerden de temin edebilecek ve kendi sorumluluğu altında valiliklere ulaştırılmasını sağlayacaktır. (3) Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları İşletmesi Genel Müdürlüğü (TCDD) ile taşınacak kömüre bu kuruluş tarafından öncelik verilecek olup ilgili kuruluşlar, TCDD ile öncelik ve taşıma konusunda protokol yapacaklardır. Organizasyon MADDE 3 (1) İl içerisinde dağıtım organizasyonu valiliklerce yapılacaktır. 16

18 (2) Kömürün teslim ve tesellüm işlemleri ile buna dair mutabakatlar, ilgili kuruluşlarla valilikler arasında yapılacak protokolle belirlenecektir. (3) Dağıtılacak kömürün niteliği Çevre ve Orman Bakanlığınca yayımlanan Isınmadan Kaynaklanan Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliğine uygun olacaktır. Vergi ve harçlar MADDE 4 (1) Valiliklere yapılan kömür tesliminden doğan vergi ve harçlar (KDV dahil) adı geçen kuruluşlar tarafından ödenecektir. Görev zararı MADDE 5 (1) CIF satış esasına göre valiliklere teslim edilecek kömür bedelleri ile oluşması halinde görev zararları 2011 yılı bütçesine konulacak ödenekten Hazine Müsteşarlığı tarafından yukarıdaki kuruluşlara ödenecektir. Kuruluşların nakit sıkıntısını aşmak için, üçer aylık dönemler halinde, 2010 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] yılı içinde Hazine Müsteşarlığı tarafından bütçe imkanları dahilinde ilgili kuruluşlara avans olarak ödeme yapılabilir. Uygulama MADDE 6 (1) Bu Karar ile ilgili uygulamaya dair usul ve esaslar Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı tarafından, Hazine Müsteşarlığı ile Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğünün görüşleri çerçevesinde bu Kararın yayımı tarihinden itibaren bir ay içinde belirlenir. Yürürlük MADDE 7 (1) Bu Karar, 1/1/2010 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 8 (1) Bu Karar hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür. 30 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15728 İstanbul Bilgi Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Spor Bilimleri ve Teknolojisi Yüksekokulu, Turizm ve Otelcilik Yüksekokulu ile Uygulamalı Bilimler Yüksekokulu Kurulması Hakkında Karar 2009/15744 Nevşehir Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Mühendislik - Mimarlık Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2009/15749 Bazı Mahalli İdare Birliklerinin Kurulmasına İzin Verilmesi Hakkında Karar ** 2009/15752 Boru Hatları ile Petrol Taşıma Anonim Şirketi nin Yurt Dışında Şirket Kurması ve Kurulmuş Şirketlere İştirak Etmesi Hakkında Kararda Değişiklik Yapılmasına Dair Karar 2009/15765 Kamu İktisadi Teşebbüsleri ve Bağlı Ortaklıklarının 2009 Yılına Ait Genel Yatırım ve Finansman Programında Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar 2010/29 Bazı Mahalli İdare Birliklerinin Kurulmasına İzin Verilmesi Hakkında Karar 2010/30 Kültür ve Turizm Bakanlığının Doğrudan Merkeze Bağlı Taşra Teşkilatı Olarak Bazı İllerde Rölöve ve Anıtlar Müdürlüğü Kurulması Hakkında Karar 2010/33 Ceyhan Enerji İhtisas Endüstri Bölgesinin Sınırlarının Değiştirilmesi ve Söz Konusu Bölgede Bulunan Taşınmazların Acele Kamulaştırılması Hakkında Karar 2010/37 Kültür ve Turizm Bakanlığının Doğrudan Merkeze Bağlı Taşra Teşkilatı Olarak İstanbul İlinde İstanbul Koruma Bölge Kurulları Koordinasyon Müdürlüğü Kurulması Hakkında Karar Ekli listede adları yazılı mahalli idare birliklerinin kurulmasına izin verilmesi; İçişleri Bakanlığının 22/10/2009 tarihli ve sayılı yazısı üzerine, 5355 sayılı Mahalli İdare Birlikleri Kanununun 4'üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu nca 25/12/2009 tarihinde kararlaştırılmıştır. BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2009/ Ocak 2010 tarih ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. Bu Bakanlar Kurulu Kararının ekini görmek için ilgili Resmi Gazete ye veya sitemize bakabilirsiniz. KURUL KARARLARI 5 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 31/12/2009 Tarihli ve 3474 Sayılı Kararı 26 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurulunun 13/1/2010 Tarihli ve 5225 Sayılı Kararı 27 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 22/1/2010 Tarihli ve 3501 Sayılı Kararı Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 22/1/2010 Tarihli ve 3509 Sayılı Kararı 28 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Kamu Görevlileri Etik Kurulunun 8/1/2010 Tarihli ve 2010/3 Sayılı Kararı 17

19 KANUNLAR [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 29 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 5948 Türkiye Cumhuriyeti ile Kuveyt Devleti Arasında İşbirliği İçin Ortak Komite Kurulmasına Dair Anlaşmanın Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanun 5949 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Kuveyt Devleti Hükümeti Arasında İşgücü Değişimi Hakkında Anlaşmanın onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanun 5950 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Kuveyt Devleti Arasında Tarım Alanında Teknik, Bilimsel ve Ekonomik İşbirliği Anlaşmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair Kanun 30 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 5947 Üniversite ve Sağlık Personelinin Tam Gün Çalışmasına ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun TÜZÜKLER 30 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15730 Ticaret Gemilerinin Tonilatolarını Ölçme Tüzüğünün Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Tüzük YÖNETMELİKLER 2 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15720 Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine Dair Tedbirler Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Suç Gelirlerinin Aklanmasının ve Terörün Finansmanının Önlenmesine İlişkin Yükümlülüklere Uyum Programı Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 3 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Gediz Üniversitesi Lisans Öğretim ve Sınav Yönetmeliği Gediz Üniversitesi Önlisans Öğretim ve Sınav Yönetmeliği İstanbul Teknik Üniversitesi Bilim-Toplum Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği İstanbul Teknik Üniversitesi Mekatronik Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 4 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Boğaziçi Üniversitesi Yabancı Diller Yüksekokulu Hazırlık Sınıfı Eğitim ve Sınav Yönetmeliği Galatasaray Üniversitesi Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Lisansüstü Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Gediz Üniversitesi Yabancı Dil Hazırlık Sınıfı Yönetmeliği 5 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Marmara Üniversitesi Deney Hayvanları Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği Trakya Üniversitesi Trakya Bölgesi Çiftlik Hayvanları Üretim ve Islahı Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik Tunceli Üniversitesi İsteğe Bağlı Yabancı Dil Hazırlık Sınıfı Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği 6 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2009/15692 Özel Öğrenci Yurtları Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Yükseköğretim Kurumları Arasında Öğrenci ve Öğretim Üyesi Değişim Programına İlişkin Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Dicle Üniversitesi Engelliler Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği Namık Kemal Üniversitesi Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Namık Kemal Üniversitesi Meslek Yüksekokulları Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Namık Kemal Üniversitesi Sağlık Yüksekokulları Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik DÜZELTME (Avrupa Birliği Genel Sekreterliği Avrupa Birliği İşleri Uzman Yardımcılığı Giriş ve Uzman Yeterlik Sınavı Yönetmeliği ile İlgili) 7 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Konut Edindirme Yardımı Hak Sahiplerine Ödeme Yapılmasına Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına İlişkin Yönetmelik Avrupa Birliği Genel Sekreterliği İç Koordinasyon ve Uyum Komitesinin Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik 18

20 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Araç Muayene İstasyonlarının Açılması, İşletilmesi ve Araç Muayenesi Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Su Ürünleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Kamu Taşınmazlarının Turizm Yatırımlarına Tahsisi Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Türkiye İş Kurumu İşgücü Uyum Hizmetleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 8 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Akdeniz Üniversitesi Sağlık Bilimleri Araştırma-Uygulama Merkezi Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Atılım Üniversitesi Öğrenci Kayıt-Kabul Önlisans ve Lisans Eğitim-Öğretim Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Yaz Okulu Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Erzincan Üniversitesi Sürekli Eğitim Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 10 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Danışmanlık Hizmet Alımı İhaleleri Uygulama Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Hizmet Alımı İhaleleri Uygulama Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 11 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Ölçü Aletleri ve Metrolojik Kontrol Yöntemleri Hakkında Yönetmelik (2009/34/AT) 12 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Ankara Üniversitesi Psikiyatrik Kriz Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Kırıkkale Üniversitesi Lisansüstü Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 13 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Bağımsız Denetim Kuruluşlarınca Gerçekleştirilecek Banka Bilgi Sistemleri ve Bankacılık Süreçlerinin Denetimi Hakkında Yönetmelik Balıkesir Üniversitesi Ön Lisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Fırat Üniversitesi Uzaktan Eğitim Merkezi (FÜ-UZEM) Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 14 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Balıkesir Üniversitesi Lisansüstü Eğitim ve Öğretim Yönetmeliği Selçuk Üniversitesi Bölgesel Gelişme Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik 15 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Motorlu Araçlar ve Römorkları Tip Onayı Yönetmeliğinde (2007/46/AT) Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Elektronik Haberleşme Sektöründe Yetkilendirmeye İlişkin İhale Yönetmeliği PTT Acentelikleri Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Bingöl Üniversitesi Lisansüstü Eğitim ve Öğretim Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Fırat Üniversitesi Tarım ve Hayvancılık Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği Koç Üniversitesi Göç Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği Piri Reis Üniversitesi Sürekli Eğitim Yönetmeliği 16 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Millî Savunma Bakanlığı, Genel Kurmay Başkanlığı ve Kuvvet Komutanlıklarında Görevli Devlet Memurlarının Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Türk Patent Enstitüsü Başkanlığı Personeli Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Koç Üniversitesi Küreselleşme ve Demokratik Yönetişim Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 17 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Ölçü ve Ölçü Aletleri Tip Onay Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Uluslararası Birimler Sistemine Dair Yönetmelikte (80/181/AT) Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Abant İzzet Baysal Üniversitesi Okul Öncesi Eğitimi Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 18 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Hacettepe Üniversitesi Gıda Geliştirme Uygulama ve Araştırma Merkezi Yönetmeliği 19 Ocak 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Sağlık Bakanlığı Eğitim ve Araştırma Hastanelerinde Klinik Şefi, Klinik Şef Yardımcısı ve Başasistan Kadrolarına Yapılacak Atamalarda Uygulanacak Sınavlara İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik Mezarlık Yerlerinin İnşaası ile Cenaze Nakil ve Defin İşlemleri Hakkında Yönetmelik ** 19