BİR Ç O Ğ U N E YAZIK Kİ, K İ R D E N FAZLASINI D A ÇIKARIYOR.

Transkript

1

2 B U L A Ş I K MAKİNESİ D E T E R J A N L A R I N I N BİR Ç O Ğ U N E YAZIK Kİ, K İ R D E N FAZLASINI D A ÇIKARIYOR.

3 Contents I Alumni Association News I Bizim Tepe Page 4 Page 6 Cover The RC experience continues in a new and exciting form - Summer Camp'92 Page 8 Memories Alumni recount unforgettable anecdotes from their dormitory days. Page 16 Söyleşi Pozitif A.Ş. ile söyleşiyi Mine HaydaroğluRC 77 gerçekleştirdi. Sayfa 20 In the News Page 22 Students Page 30 Faculty Former teacher, coach, and headmaster RC trustee J. Maggart spoke to Ülker Melek RC '72. Page 32 I Fund Raising Page 34 I Reunion Page 35 I Alumni News Page 43 I Thank You Page 49 I Essay Page 50 B est Wishes for a Happy and Healthy New Year. Yayın Kurulu: Suay Aksoy RCYûk 72, Leylâ Aktay RC 72, Deniz Alphan ACG'67. Nuri Çolakoğlu RA'62 Cahit Düzel RA'65, Evin llyasoğlu ACG'69, Nursuna Memecan RC75, Sema Özsoy ACG'67, Mete Taşkıran RC55. Alumni Journal published quarterly by the RC Alumni & Development Office for 7000 members of the RC community-graduates, students, faculty, administration, parents and friends. Sahibi Nihal PULAT Yayınlayan Mart Ajans Robert College P.O. Box 1 Arnavutköy-lstanbul Tel: RCQ, FALL /WINTER

4 Alumni association Prof. Ergüder (above) who was recently appointed to the position of Dean at Bogaziçi Univ. is also the President of the Alumni Association Board (left). Alumni Association President Appointed Dean Prof. Dr. Üstün Ergüder, RC 57, was appointed as the Dean of Boğaziçi University on Aug.6, 1992 and started his new position on Aug.21. Besides being a professor of political science at BU he was also the Political Science and International Relations department head which he gave up due to his most recent appointment. Prof. Ergüder is an active member of the RC community. Since March 1992 he has been serving as President of the RC Alumni Assocation Board and provided leadership as head of the Bizim Tepe Board during the summer of Ustiin Erguder is married to Rukiye Yemni Erguder, ACG 70. Focus on Special Education A symposium was held on October 10 at Suna Kıraç Hall. The topic w;is "Special Education in the 21st century in Turkey." The Minister of Education Koksal Toptan was also present at the event. Şişli RAM and Eminönü RAM Association to Help Children in Need of Special Education cooperated in organizing the event. The symposium has special importance because of its content as it focused on the participation of private schools in the education of mentally handicapped children. The RC Alumni Association and administrators hosted the event and worked hand in hand to make everything run smoothly. Two simultaneous translators, RC graduate and well-known Gulf War translator, Gülseren Albatros and her dedicated colleague Bellas Dişbudak helped out in the event as volunteers. RCQ,FALL/ WINTER

5 Alumni association Modern Times The Alumni Association of Robert College, in order to catch up with the coming 21st century, has modernized its facilities through the acquisition of a postage meter and folding machine. Last year, a photocopy machine and an NCR computer and printer had been put into use. These improvements will help speed up the process of Facing the 21st Century W hile making plans for the few years preceding the 21st century, the Alumni Association of RC believes in the need to have training in the arts and is ready to give support to the RC adminis tration in that matter. Members of the Association Board realize the important role arts has played and will continue to play in the history of RC and have decided to place extra emphasis on the subject. Vice-president of the Alumni Association Sema Ôzsoy gave information about their efforts. "Realizing how important arts is in the development of a unique person we decided to generate new activities for the alumni as well as the students. Two of the activities we have already started are in the fields of training in music and theater. Last reaching the alumni. Members of the Association Board hope to work more efficiently with these technical advances and use the extra time left for generating new projects. year we succeeded in building a triangle between the RC music department, Yamaha and our association. Eleven brand new keyboards were stationed in the school and keyboard courses for the students were held with Yamaha providing us with specialized instructors. This year, this opportunity will be available for the alumni children. As for theater activities, a group of young graduates confided their wish to start a graduate theater. The Association took this opportunity to give them support. Using the school's facilities the enterprising young alumni established the RC Alumni Theater Group and started their workshop under the guidance of Nedim Goknil. The group looks forward to attracting the attention'of RC graduate professional actors for extra guidance. Some of them even mentioned the possibility of helping RC Summer Camp drama students in the future as well as performing themselves for the RC community." This year, the Yamaha keyboard training course is also available for alumni children. RCQ, FALL/WINTER

6 BiZİMTEPE Bizim Tepe Invitational Tennis Tournament Results: The much awaited event of each summer at Bizim Tepe is the colorful tennis tournament held in August. The champions this year were as follows: "A" Men's singles: Murat Taylan age Men's singles: Orhan Tuncel age Men's singles: Demir Ataş Over 60 age Men's singles: Kaya Çilingiroğlu Ladies Singles: Gtirdal Arslan Men's Doubles: Fatih Edipoğlu - Hami Sami Ladies Doubles: Ülker Melek - Filiz Tokcan Mixed Doubles: Demir Ataş - Filiz Tokcan New Face for Bizim Koy A nother successful summer came to an end at Bizim Koy, the children's activity center at Bizim Tepe. Children enjoyed creative and sportive activities under the guidance of their instructors Sima, Esra and Riiveyde. The summer of 1992 was a period of physical renewal for Bizim Tepe. As well as spending from its own budget, Bizim Koy was also sponsored by the company Hemel owned by RC graduates. Hemel repaired the wooden benches, cupboards and the playground structures as well as supplying treated timber for the new pergola. Treated timber is especially fit for open air use since it needs no maintenance and has a long service life. We thank Hemel for lowering some of Bizim Koy's future expenses. Special thanks go to our graduates Emine Erdogmus and architect Altan Olcaytu for their help in the realization of the sponsorship. D ünden bugüne bakıldığında, ilginç bir öykü sergiliyor Bizim Tepe. Küçük bir grubun öncülüğünde başlayan bu ilginç kuruluş bugün 1750 üyeli bir kurum olarak yine ilginç kimliğini koruyor. "İlginç" çünkü birçok üyesinin bugün bile anlamadığı farklı bir konumu var. A.Ş. ama dernek gibi, derneğe benziyor ama değil fakat Vakıfla ve Mezunlar Derneği'nle hem direkt hem de dolaylı ilişkileri var. Mekan olarak bazen büyük, bazen küçük. Bazen çok sevdiğimiz, bazen de çok kızdığımız bir yer. Ama değişmeyen bir gerçek var. Bizim yerimiz Bizim Tepe... Birkaç kez vurgulamak lazım bu gerçeği, "bizim" ne demek... Bizim demek, kişiye özel bir yer demek. Bizim demek, insanın evinin dışında bir alternatif demek. Bizim demek, biz gibi insanların toplandığı yer demek. Bizim demek, yaş farklarının olmadığı, pozisyonların önem taşımadığı bir yer demek. Türkiye'de herşey değişiyor. Hızla değişiyor. Bazı yönlerde bizler de değişiyoruz. Ancak birçok konu bizleri rahatsız ediyor ve yabancı kalıyor ve değişemiyoruz. Bu yabancılık belki de aldığımız farklı eğitim ve kültürden kaynaklanıyor. Bizim Tepe belki de bir liman oluyor. Bir sığınak, emniyetli bir dünya. "First Cup" Tennis Tournament II tennis players who had never won a cup at any tournament at Bizim Tepe were encouraged to compete in the "First Cup" tennis tournament. Held on the BT courts between Oct. 1-10, the winners of their first cup were Oya Sezer in the Ladies singles and Ceff Sisa in the Men's. Needless to say, the champions are not elegible to play in the next "First Cup" tournament scheduled for the spring. Ancak büyük bir eksiği var Bizim Tepe'nin. Kendi içinde değişimi yaşamıyor. Tepe'nin müdavimleri yaşlanıyor, tesis yaşlanıyor. Bizlerin devamı olan daha genç kuşaklar bu limana ya hiç uğramıyorlar ya da çok seyrek. Halbuki bilmeleri gerek ki onların da demir atacağı yer var bu limanda. Gelmiş geçmiş bütün Tepe yönetimlerinin tek arzusu katılımı arttırmaktı. Bugünkü yönetimin de arzusu aynı. Belki tek farkı, olaya "Ali Chiefs no Indians" yerine, "ali Indians" diye bakması. Artık Bizim Tepe'de barış çubuğu içmenin ve Robert College ateşi etrafında dans etmenin tam zamanı. NEDİM GÖKNİL RCQ,FALL /WINTER

7 BİZİM TEPE Royalty Night Oct. 3 witnessed a "royal" night at Bizim Tepe. Field Day and May Day Kings, Queens, Maids of Honor and Princes and many of their friends and guests got together and remembered their days of "reign"! Jale Sarı, (below, far left), Queen of 1940 came from İzmir for this event. Next to her is Sabahattin Sunguroğlu RC 41, who was twice a prince and finally a king in 1939, 1940 and The young lady Neylan Acar was one of the latest queens crowned in Cutting the cake is Mrs. Günsel Qber, widow of the late İsmet Öber, RC 49. Sayra Kulen Erkan ACG 59 and Gündüz Erkan RA 60 (above) were king and queen of This royal couple live in New York and happened to be in Turkey in time to participate in this royal event. RCQ, FALL /WINTER

8 COVER Messy hands but happy faces - finger painting was a hit! Summer Imagine waking up to an alarm clock early on a summer vacation morning. Imagine rushing through your morning rituals to get ready in time to catch the morning service bus to school. What a nightmare some of you may be saying! On the contrary, it was a Mumni children benefit from an exciting summer program started under the auspices of the Alumni association. dream come true for the first crop of summer campers RC hosted during the summer of '92. After several months of preparation work, the first Robert College Summer Camp opened on June 29, There were 110 students, mostly children of RC or ACG alumni, 20 counselors, and 7 specialists at the camp designed to promote the speaking and writing of English in a non-academic environment. The philosophy of the camp was to use English, and at the same time to have fun. The camp was off and running on June 29, and for one month it seemed like non-stop running. There were science, English, English games, computer, drama and art activities, ceramics, and an abundance of sports. Students could not wait to leave home to get to RC and it was with difficulty that they got on the buses at the end of the day. One camper said, "Friday is the worst day of the week, because RCQ, FALL / WINTER

9 Computer games were part of the camp program. Counsellors and campers alike worked and played together to make the first RC summer camp a success! Lunchtime allowed the campers to fuel-up for the afternoon series of events. Ash, Beril and Umut play with make-up to achieve theatrical results. C a m p ' 9 2 camp is over, and Sunday is the best, because we have camp the next day." Students were assigned to one counselor for the week, and then changed activities and counselors for the following week. This gave them a chance to get to know many counselors and experience many activities. There were seven counselors from Wheaton College in the States, and thirteen Turkish counselors. All of them experienced a level of responsibility they had not anticipated. They put in seven hour days of non-stop work, but at the end of the day were sti enthusiastic about their students. The first RC summer camp initiated through the efforts of the Alumni Association and run under the capable direction of Whitman and Bengil Shepard was a great success. The children enjoyed the varied activities offered and smiling faces were proof of it all.

10 Fine weather enabled campers to practice their tennis shots on the outdoor curis. Camp Director Whitman Shepard passed out certificates during the last day of the camp. Should you have glanced in the gym or on the plateau, you would have seen students battling it out with hockey sticks, or learning the fine points of softball, or challenging the counselors to a basketball match with the rest of the camp giving tremendous vocal support. In the dance studio, you would have seen some budding actors and actresses trying out new roles and new sounds. In the art studio, you would have seen new works of pottery, giant paintings and new masters of ebru. Should you have been strolling along the Bosphorus, you would have seen new scientists analyzing the water. By the tennis courts, you would have seen keen tennis players practicing their Monica Seles grunts. Should you have been at Bizim Tepe in the morning, you would have heard the shrieks oi students at play. Should you have popped into the computer room, you would have seen the production ol Many of the campers played softball for the first time during this summer. Ceramics was a popular aspect of the art program. Play Ball Softball was probably the favorite sport for all the kids. Even the nine year olds seemed to love it despite the heavy bats. Almost all were beginners so they were all equals in the game and had to support and encourage each other to play right and win. Playing softball was new for mc too. One day I had to be the pitcher, another day the catcher and so lorth forth pitching was completely new to me so most of my pitches were unbelievably bad. The kids who were all concentrating on winning got very mad at me. For a while, in their eyes I was no longer a beloved counsellor because of my awful pitches but at the end of the day they forgave me and made mei happy counsellor once again. Sinan Akçiz RC 92 "Man with Feathers" (Summer Camp Counsellor) RCQ,FALL / WINTER

11 Renklileriniz icin...

12

13 Evinizi alırken komşularınız önemlidir. Onları Tanıyorsunuz.. Zekeriyaköy Evleri şimdiden "dostluklar semti" olarak anılıyor. Pek çok arkadaş gurubu birlikte olabilmenin tadını yaşamak için Zekeriyaköy Evleri'ni seçiyor. Zekeriyaköy dostları, hafta içinde sabahlan tenis, pazarlan jogging, akşamlan; bazen bahçede, bazen Zekeriyaköy Çarşısı lokanta ve kalelerinde, yaz boyunca havuzbaşında, keyifli sohbetlerle, belki briç partileriyle uzayacak geceleri düşlüyor, çocuklar ise toplu oyunlannın zevkini bugünden yaşıyorlar. Zekeriyaköy'ün tertemiz doğasında, sporun sosyal aktivitelerle bütünleştiği yaşamı gerçek dostlannızla paylaşma karan vermek ve aynntıh bilgi almak için, Garanti - Koza Pazarlama Bölümü'nü lütfen hemen arayın m 2 genişlikte 12 ayrı tip tümü bağımsız ısıtma sistemli villa. Çatı ısı yalıtımlı. Pencereler ısıcamlı ve kepenkli. Döşemeler, ahşap veya halı kaplı. Mutfak Alno l'ino. Banyolar kombine vitrifıye takım. Birinci sınıf yapı malzemesi. Dekoratif malzeme seçiminde geniş olanaklar Garanti-Koza İnşaat Bağlarbaşı. Kısıklı Cad. 28 Altunizade Üsküdar/İSTANBUL Telefon: Telelax:

14 Saten salonda hammefendinin beş çayı var. BuzBeyazi Bu salonda eskiden duvar vardı. Şimdi Saten var. Duvarlar Saten giyinmiş. Yıllarca silinmiş, rengini yitirmemiş, çekici, güzel Saten. Pastel tonlarda, mum parlaklığında sentetik boya ÇBS Saten. Çağdaş estetik bilincinin 20 seçkin temsilcisi. 20 ÇBS Saten. Saten salonda hanımefendinin beş çayı var. "Duvarlarınıza Saten giydirin"

15 T/je children expressed how much they enjoyed the camp with thank-you letters computer artwork. At lunch, you would have seen exhibits of student work on some tables, the singing ol songs at other tables, and the blowing out of birthday candles at yet another. Should you have gone to the audio-visual center, you would have been able to enjoy videos with the students. Should you have come to check out a book from the library, you would have seen them doing research. During the last week, the students were circulating a petition to have the camp continue through August, as they did not want to stop. However, summer lasts only so long, and preparation for the normal school year began. There was a closing dance and a "graduation ceremony". It was hard to say good-bye to new friends, but everyone plans to be back next year at Robert College Summer Camp So if you did not stop by this summer, make sure that you do next year. You will see that the Robert College experience does not stop during the summer, but continues in a new and exciting form. Whitman Shepard Camp Director A counsellor tells his story It was an unforgettable experience for all those involved in the summer camp. No one expected such a success and such satistaction, but for me my satisfaction was even a greater surprise for I had thought that I would just manage. I was lucky because this was the best kind of summer job I could ever find. I didn't have to work indoors all the time, parts of my schedule included my special interests and there were lots of sports activities. However, at first I was a bit tense about having to work with children. It wasn't because I cannot tolerate them or anything but rather I was worried about not being able to teach them without boring them. While I was teaching them science indoors, their friends would be outside, enjoying the warm summer days. Would I bore them to death with science lectures? Would I be unable to control them all? Unknown to me then, I later learned that most other counsellors had had similar worries. However, all my doubts went away as the children proved to be intelligent, creative and interested. Though we had some misbehaviour from time to time, this was to be expected from this age level and treated with patience the children stopped naughty behaviour. Science lessons became periods in which children brought out their creativity and gained new insights. Outdoor lessons became their favorite, especially when they were actively involved in collecting insects! Surely the camp was not a perfectly mnning machine all the time. Children and counsellors alike we all had our faults and bad times but instead of hindering us they showed us the correct way and everyday was better than the day before. The majority of the kids loved the camp. The most touching example for me that they had really loved it was the crying of a little girl because the camp was over, See you next year! Cagan ekercioglu RC 93 (Summer Camp Counsellor) Specimens gathered outdoors were inspected during science class hour. RCQ, FALL/WINTER

16 Memories G o o d N i g h t, S l e e p T i g h t... "We really thought those days would never end", say boarders who remember anecdotes from their dormitory days. Hamdi Dürüst RC 47 The Stages of Dorm Life W e believe the subject of dormitory life was never treated in any detail, although it did consitute an important part of the shaping of the character of the student residing on Rumelihisarı Hill half a century ago. Actually, during the normal span of eight years of his life at RC, a boarder had to experience a metamorphosis of three stages: Preparatory stage of two years in the dark and dingy corridors of the repulsive Theodorus Hall. Then, a couple of years in a reasonably spacious and relatively comfortable Anderson Hall, followed by his last four years in the old, shabby but stately yet ill equipped Hamlin Hall. Theodorus Hall was indeed a shock treatment for the novice. There, the rules were bewilderingly different from what he had so far experienced in the protective environs of his home. The language was new and different to communicate with anil the teachers impt issible lot timpie heiul Hut, hardest ol all to heai were the bigger boys and their mental and sometimes even physical torture. The next two years for the Academy student was relaxed and proud as he found his way, into the spacious dormitories of a clean and bright Anderson Hall. He was more confident of himself, and was able to communicate freely with his classmates and bynow-familiar teachers. His English was reasonably understandable. However, rules, though somewhat relaxed from those at Theodorus, were still military-like RCO, FALL / WINTER

17 Freshmen quarters, although this prohibition was relaxed in the Senior years. At night, there were stories of beauties and sweethearts across the ArnavutkOy hill, although stories of sexual escapades into Beyoğlu were the topics of conversation by bigger boys. Amid the pleasant fragrance of wisteria and honeysuckle vines in early June, suddenly the Senior student found himself on the threshold of Commencent Day. His eight years, "full of sound and fury", of hope and despair, of pleasure and sorrow vanished... forever. Now, the hardships of a- dult life ahead posed an unbearably difficult challenge as he slowly dissolved into the ranks of thousands of Alumni! under the stern but paternal rule of the Housemaster, George Allen. Finally it was Hamlin Hall large, crowded, cold, smelly (because of the odors from the kitchens in the basement), yet it injected a sense of pride and maturity. The college bell periodically rang into his sub-concious, while escapades into the forbidden pleasures of downtown were first proposed and practiced by the "elder brothers". Although the gates were locked up at 11 p.m. sharp, climbing in and out were secretly available through certain toilet windows on the second floor. Dormitory inspections weren't practiced, however just before bed-time "Ali Efe", a fat surveillant would drop in with his pad and pencil to record the absences. First time smokers sneaked into the toilets of Asım Kaytaz RC 75 Lüfer Avı Lise II de Kürşat Karataş, Hilmi Kayhan ve ben aynı odada kalıyorduk. Kürşat sakin, çevreyi izleyen ama olaylara fazla karışmayan, derslerde kitaplarına balık, silah v.s. resmi çizen bir arkadaşımızdı. Zaman zaman Boğaz'da uzun yürüyüşlere çıkar, balık sohbeti yapardı. Sulu kar serpiştiren bir gece nasıl oldu ise Kürşat'ı işletme düşüncesi aklımıza geldi ve ekip kendiliğinden hemen oluştu. Ben, Hilmi, Oğuz, Faruk, Orhan, Mete ve Ali Boğaz'da büyük bir lüfer a- kını olduğunu, herkesin sahilden kepçelerle lüferleri yakaladıklarını konuşmaya başladık ve tabii Kürşat hemen konuya takıldı. Zevkle bizleri dinlerken, gece balık avına çıkılmasına karar verildi. Gece yatakhaneden gizlice çıkılacak ve Arnavutköy'e inilecekti. Tabii, işin riskleri de vardı. Soğuk havada üşütmek, lüfer yakalayamamak, olta bulamamak gibi risklerden ziyade Aydın Ungan'a Güner Sarıteniz'e yakalanma riskleri düşünülüyor idi. Bu nedenle herkesin önceden parkasını, kazağını v.s. giyinmesi ve yatağa öylece girmesi kararlaştırıldı. Saat 23'te check yapıldıktan sonra gürültü yapılmadan hazırlanılmış olunacaktı. Kürşat giyindi, postallarını yakına koydu ve yatağına girip üstüne yorganını çekti. Hilmi ve bense pijamalarımızı giyip yatağa girdik. Kürşat gariptir ki hiç uyanamadı. Neden biz hazırlanmamıştık? Hiç sormadı. Saat gibi postalların çok gürültü yapabileceği düşünülüp, nedense ele alıp taşımak yerine, aşağıya atılmasına karar verildi. Ve Kürşat'ın postalları aşağıya atıldı. Saat 02.00'de herkes teker teker uykuya dalarken, Kürşat hala parkası ile yatağın içinde heyecandan ve sıcaktan kıvranıyordu. Sabah Kürşat Infirmary önünden postallarını topladı. Birkaç yıl sonra olayı Aydın Ungan'a anlattığımızda bizlere çok kızdı, "neden bana haber vermediniz, ben de katılırdım" dedi. Arzu BadurRC83 Yine Neyi Kaçırdım? L ise 1 yılımda odamız yatakhanenin en eğlenceli odalarından biriydi. Çok gülüp gürültü yaptığımızdan surveyanlarımız Fevziye Hanım ve Hafize Hanım sık sık bizi uyarırdı. Bir gece herkes yatmaya hazırlanırken dişlerini fırçalamak için o- dadan çıkmış olan Verda'ya şaka RCQ, FALL /WINTER

18 yapalım dedik. Oda kapımızın üstüne içi dolu olan çöp kovamızı yerleştirdik. Verda'nın içeri girmesini beklemeye başladık. Odada Lise l'de olan Sibel ve Aslıhan, Orta 3'den de Zeynep ve Belma vardı. Birden kapı hızla açıldı ve çöp kovası içindeki salatalık, yumurta kabukları ve kağıt parçaları etrafa saçılarak yere düştü. Ama içeri giren Verda yerine Hafize Hanım'dı. Kapının itilmesini bekleyen kahkahalarımızı tutmamıza imkan yoktu. Hafize Hanım'ın gözlüğünün yere düşmesinden faydalanmaya çalışan Sibel dolabın içine, Zeynep'le Belma da yorganlarının altına girdiler. Ortada Aslıhan ve ben kaldık. Ben Hafize Hanım'ın gözlüğünü uzattım, "Hocam biz. Verda'yı bekliyorduk" gibi bir şeyler söyledim. Ama Hafize Hanım her zaman bize çok anlayışlı davranmasına rağmen çok sinirlenmişti. Gözlüğünü taktı ve "Detention... ihtar, hayır hayır disiplin" diye bağırdı ve odadan çıktı, gitti. Biz Verda'nın hiç birşeyden habersiz odaya girip "Yine neyi kaçırdım" demesiyle iyice kendimizi kaybettik. Hafize Hanım, özür dileyene kadar bizle konuşmadı ama özür dileme sırasında o da kendini tutamayıp güldü. Biz hocamızın anlayışı karşısında etkilenmemize rağmen daha az tehlikeli şakalarımızı sene boyunca devam ettirmekten de geri kalmadık. Kağan Öztarakçı RC 87 Çimdik Vampir Oyunlar yatakhane hayatımızda önemli bir yer tutardı. Bizim odanın kendine has "Çimdik Vampir" isimli oyunu vardı. Kurallar değişkendi. Kimse oyunun nasıl oynanacağı ile ilgilenmez sadece oynardı. O- yuna vampir olarak başlayan birini çimdikler, çimdik vampir der ve artık o değil çimdiklenen vampirdir. Saat 12'de vampir olan o- yunu kaybeder. O karanlıkta kimin vampir olduğu belli olmaz. Herkes çimdik vampir diye bağırır, herkes kendini vampir zanneder, biri diğerini kovarlar, tam bir karmaşa yaşanırdı. Bu oyunun oynandığı geceler ayrıcalıklı geceler olurdu. Bir tanesi fazlasıyla ayrıcalıklı oldu! Sekiz kişilik odanın kapısı açıldığında dolabın üzerindeydim. Hemen yatağıma atladım, ışık açıldı, Adil bey içeri girdi. Kızgın bir şekilde sordu: "Ne bu gürültü çocuklar?" Etrafına baktı, herkes nefes nefese ve olmaması gereken yerlerde. Adil bey isimlerimizi aldı, gidiyorduki birden Bülent yorganın altından kafasını çıkardı ve: "Ne o- luyor burada?" diye bağırdı. Yorganın altında saklandığından ışığı farketmemiş, sesleri anlayamamış bize Adil bey geldi numarası yapıyordu! Adil bey ise onun uykudan uyandırıldığı için bağırıyor sandı. Ve odadan çıktı. Bülent ve dolapta saklanan bir arkadaşımız kurtulmuştu. Biz ise korkudan ölecek kadar heyecanlı başımıza gelecekleri tartışıyorduk. Sonunda en a- zmdan yatakhaneden atılacağımıza belki de okuldan atılacağımıza karar verdik. Ertesi gün Aydın bey bizi uyarırken biz beklediğimiz cezayı almadığımız için mutluyduk. Didem Tabak RC 91 Special Weekend Do you remember the first serious punishment you've had away from home? We, as the boarder girls of our class, were punished together in the dorm during our Orta I year. One night we were all sitting on our beds eating fruit and chatting. We were trying to aim the peelings in the waste basket when it accidentally fell over and the garbage spilled out. At that moment our dorm mother entered the room and saw the mess on the floor. She got mad at us because we were chatting away instead of cleaning up. As a penalty she wouldn't allow us to leave the dorm that weekend. Not being able to go home was the worst punishment imaginable for us. We decided to try our best to make the weekend fun for each other. Sharing this disapointing experience was only one aspect of the special intimacy that dorm friendship can bring about and that can never be found else-where. Enise Önüt (Housemother) Minik Fare Mitchell Hall'da kalıyorduk. Yatakhane toplantılarımızın birinde kızlar yatakhanede fare olduğunu söylediler. Ben bunun imkansız olduğunu belirttim. Neyse, aradan zaman geçti, bir sabah erkenden kalkıp ofisime doğru gittim. Kapıyı açınca bir de ne göreyim? Karşımda minicik bir fare duruyor. Ben de aslında farelerden gerçekten çok korkarım. Başımı kaldırıp da etrafıma bakınınca bütün kızların kapılarından kafalarını uzatmış va/iyette merakla beni seyrettiklerini gördüm. Tabii, onları beni RCQ,FALL / WINTER

19 seyrediyor görünce hiç bozuntuya vermedim, farenin üzerinden atlayıp içeri girdim. Kızlar ise benden farklı bir tepki beklediklerinden hayal kırıklığına uğramışlardı. Bir şekilde fare bulmuşlar ve odama yerleştirmişlerdi. Ben ise onları beni seyrederken yakaladığım için kendimi kontrol etmiş, eğlenmelerine mani olmuştum! "Baba" Aydın Ungan (Yatakhane Amiri) Hangi Birini Anlatsam? Hayatımın, mümkün olsa tekrar tekrar yaşamak isteyeceğim, onüç yılını u- nutulmaz güzellikleriyle dolduran yatakhane anıları... Hangi birini anlatayım? Tüm ulaşım olanaklarının ortadan kalktığı günde bir tabak mantı uğruna okuldan kaçıp Bursa'ya giden Gürmeriç'i mi? 11 Yemek üstüne altı tane tostu başkaları ile paylaşmamak için kendini dolaba kilitleyen Sühan Seçkin' i mi? Kızak yapmak için yemekhaneden tepsi kaldıran Osman Aydoğan ve diğerlerini mi? Yemekhaneden yürütülen tepsi tepsi baklavalardan bana pay a- yırmayan Can Doğancan, Asetey, Haluk Yurtkuran, Hakan Önen, sizleri mi? Hiç bir futbol bilgisi olmamasına rağmen her maçta sayısız gollerine mani olamadığımız Adnan Cezayirli'yi mi? Nefis bir kış gecesinde tipiden gözün gözü görmediği, şimdilerde olmayan mini futbol sahasında yüz kişilik maçı mı? Satırlara sığmayan tüm yatılılar: Sizi Robertli, beni ben yapan, Robert Kolej yatakhane okulu mezunları hepinize merhaba! Deniz Türkmen Uslu ACG 56 Bon Apetit We had a really wonderful time during our nine years at ACG. I can even now vividly see Miss MengU and Mrs. Turgay, our chaperons, coming to our dorm as we Orta I students made hell out of every little thing! As Orta II and Ill's, Miss Boyer took the place of these ladies and was never alone in her bedroom at night. At least two or three girls were her guests. In vain she struggled to learn who smeared her door knob with onion and garlic or who polished the corridor in front of her room with soap. God saved us that nothing happened to her and we lived happily ever after after each mischief. May they all lie in peace... As there were only two days to Commencement, we decided to stay at school to enjoy the last moments of school life. We planned a party in our room. We bought salami, sucuk, chocolate and - how naive we were - banana liquer to drink. What a combination! We were having a wonderful time dancing and drinking liquer from small coffee cups. The odor of garlic accompanied by our noise must have found its way to Enise Hanim's room, our floor supervisor. She came silently on her tip toes as she always did and banged the door wide open. "What is happening here, aren't you ashamed of yourselves?" she cried, "you have been smoking too, haven't you?" Shocked as we were by this sudden intrusion, poor Sezen Ziyal, who was nearest to the door, answered "Vallahi Enise Hanım, we didn't smoke cigarettes, we only drank alcohol!" Sevgili Enise Hanım'ın kulakları çınlasın. RCQ, FALL/WINTER ErolAbiral RCEng59 Özel Bir "Diyet" Hatırası Boy ve kiloları 14 yaşından beri değişmeyen bizler, E- rol Abiral ve Derin Türkömer Hamlin Hall'da bulunan o- damızda, açlık içerisinde yaşardık. O kısa, soğuk kış günleri vardır, insanı bezdirir: Hele 11 yıl aynı okulda okuyup artık sonuna gelmiş iseniz, o günler hiç bitmeyecekmiş izlenimini verir insana. Teknik resim dersi o günlerin sonuna gelirdi nedense. Etraf kararır soğuk ışıklı lambalar yanar, toz ve tebeşir kokusu içerisinde verilen resimi kusursuz ve temiz bitirmeniz gerekir. Iş bu stress altında bir de açlık bastırır insanı. Zil sesi bir özgürlüğe bir adım daha yaklaştığınızı müjdeler gibi gelir o sırada, işte bu hırs ile birimiz odamıza koşarak çayı demlerken diğerimiz Hamlin Hall'ın ilk katındaki "Fast food!" büfesi önünde sıraya girer ve sonu gelmeyen bir yarım saat sonunda bir adet "çıtır" ekmek, 250 gram helva, 2 kutu ton balığı, bir limon ve yarım sucuktan müteşekkil bir menüyü hazırlayarak dönerdi. Lipit, kollesterol gibi şeylerin varlığından habersiz, her şeyi zevkle midemize indirirdik. Tam iki "garfield" gibi yalanırken zil çalar ve! Tabii ki hızla akşam yemeğine koşardık. Sanırım bu günkü sıhhatimizi bu "diyet"imize borçluyuz ne dersiniz? Tüm "Bizim Çocuklar"a sevgiler. To be continued... So many of you have wonderful dorm memories that we shall continue printing them in the next issue of the RCQ. Please phone us with your own story or send it to us by mail.

20 Söyleşi Pozitif Felsefe Eylemcileri Son birkaç yıldır Türkiye'ye avantgarde ve ilerici türde caz, blues ve reggae müzisyenleri getirip, konserler ve festivaller düzenleyen Pozitif, üç Robert Kolej mezununun oluşturduğu bir müzik ajansı. Mehmet Uluğ RC 78, Cem Yegül RC 78 ve Ahmet Uluğ RC 81 ile Mine Haydardoğlu RC 77 konuştu. Mine Haydaroğlu: Kısa bir süre içinde çok başarılı oldunuz. Bu konuda neler düşünüyorsunuz? Mehmet Uluğ: Biz bu işi medeni ve dürüst bir şekilde, yapılması gerektiği gibi yapmayı düşündük. Türkiye'de herkes üç kağıda kaçtığı, kısa yolu seçtiği için, hiç bir iş olmuyor. Biz her işi tam yapan başarılı olur, diye düşünüyoruz. Ahmet Uluğ: Bir de seçtiğimiz i- simlerde daima kalite aramışızdır. Ticari yanı önemli değil. Cem Yegül: Ayrıca tüm enerjiyi bu işe aktarıyoruz. Değişik türdeki caz, blues ve raggae müzisyenleri büyük ilgi topluyor. Mehmet Uluğ: Daima kalitesi yüksek ama belki popülaritesi az kişileri seçiyoruz. Daha kısıtlı bir çevreye hitap ediyoruz. M. Haydaroğlu: Bu nedenle mi kendi konumunuzda teksiniz? Belki bir tek İstanbul Festivali var sizle karşılaştırılabilicek. C. Yegül: Biz kendi konumuzdakr tekiz, çünkü bizim bir inancımız var ve enerjiyi o yöne doğru kanalize ediyoruz. Öte yanda İstanbul Festivali daha bir kurum gibi çalışıyor. M. Uluğ: Festival'in çabası sanırım çeşitli sanat akımlarının örneklerini getirmek, insanları belli bir şekilde geniş bir yelpazede mutlu etmek. M. Haydaroğlu: Siz getirdiğiniz müzisyenlerle yakın dostluklar da kuruyorsunuz. C. Yegül: Herşeyden önce biz müziğe inanıyoruz. Bu insanlara biz sadece iş olarak bakmıyoruz ve kuvvetli ilişkilerimiz oluşuyor. Dolayısıyla adamlar İstanbul'a daha farklı bakmaya başlıyorlar. New York'ta bizim getirdiğimiz müzik çevresinde Pozitif tanınıyor. Kuvvetli ilişkiler olunca başkaları da Türkiye'ye gelmek istiyor. A. Uluğ: Bu insanlar Türkiye'de çok sıcak bir ilgiyle karşılanıyorlar. Biz de ticari ve iş adamı gibi yaklaşmadığımız için onlara, güvenlerini kazanıyoruz. Onlar da başka kapıları açmakta yardım c- diyorlar. M. Haydaroğlu: Gelecekle ilgili projeleriniz neler? C. Yegül: Bir çok projemiz var. Biri antik tiyatrolarda bir caz festivali gerçekleştirmek. Bunun için Türk Hava Yollan'nın, Turizm Bakanlığı'nın, Kültür Bakanlığının desteği lazım. Diğer proje de İstanbul'daki tarihi mekanları kullanarak One Love adı altında bir müzik festivali gerçekleştirmek. Hunim için de WOMAD (World of Music & Dance) diye bir organizasyon var ingiltere'de. A. Uluğ: İstanbul Festivali'nden bizi ayıran şey bu. İstanbul Festivali de büyük isimlerle ilgileniyor, ama biz yaptığımız işi daha RCQ, FALL / WINTER