Anne Baba Eğitiminin Önemi

Transkript

1 ANNE BABA EĞĠTĠMĠ Okul öncesi dönemde aile, çocuğun gelişim ve öğrenme sürecindeki ilk öğrenme ve sosyalleşme ortamıdır. Aileden sonra çocuğun yaşamında önemli bir yer tutan ortam ise okul öncesi eğitim kurumları ortamıdır. Çocukların gelişimi ve eğitimini en iyi şekilde desteklemede önemli bir yere sahip olan okul öncesi eğitim kurumları ile ailelerin işbirliği içinde çalışmaları bir zorunluluktur. En küçük sosyal kurum olan aile, evlilik ve kan bağına dayanan, karı, koca, çocuklar ve kardeşler arasındaki ilişkilerin oluşturduğu topluluktur. En eski ve evrensel özellik taşıyan aile; nüfusu yenileme, milli kültür ve değerleri taşıma, çocukları sosyalleştirme, ekonomik, biyolojik ve psikolojik tatmin işlevlerinin yerine getirildiği bir kurumdur. Çocuğa ailede verilen eğitimi formal olarak destekleyen ilk kurumlar, okul öncesi eğitim kurumlarıdır. Bu kurumlarındaki eğitim, aile tarafından desteklenen ve ev yaşamının devamı niteliğindeki bir uygulamadır. Uygulamaların etkililiğinin artırılması amacıyla anne babaların da belli bir yeterliliğe ulaşmış ya da bu yönde eğitim almış olmaları gerekir. Anne-baba eğitimi, çocukların yetiştirilmesi, aile ilişkileri, ailede ve toplumda anne babaya düşen yükümlülükleri yerine getirmesi için gerekli bilgi, tutum ve becerilerin sistemli biçimde geliştirilmesidir. Anne baba eğitimi, çocuğa bakan kişiyi desteklemek için zengin uyarıcılı ev ortamını sağlamak ve anne baba çocuk iletişimini gerçekleştirmek, çocuğun doğumundan ilkokulun başlangıcına kadar olan devrede gelişimlerine cevap vermek amacıyla düzenlenen öğrenme etkinlikleri sürecidir. Anne baba eğitimi, anne babaları çocuk bakımı ve aile yaşamının geliştirilmesi gibi konularda aydınlatıp yetiştirmeyi amaçlayan halk eğitim çalışmalarına verilen addır. Anne baba eğitim programının amacı anne-babaların özgüvenini güçlendirmek ve küçük çocukların fiziksel, zihinsel, sosyal ve duygusal gelişimini teşvik için kendi yeteneklerini geliştirmek şeklinde onları gerektiği bilgi ve becerilerle donatmaktır. Anne-baba eğitiminin bir başka amacı, eğitim programlarının içine babayı da aktif olarak katmaktır. Dünyanın pek çok ülkesinde anne, babaya nazaran çocukla daha fazla etkileşimde bulunur. Fakat günümüzde babaların rollerinde de bazı değişiklikler olduğu gözlenmektedir. Babalar, çocuk bakım ve eğitimi konusunda kendi babalarına nazaran daha aktif rol oynamak istemektedirler. Annelerin küçük çocuklarına bakan tek kişi olmadığı kabul edilmelidir. Böylece diğer aile üyeleri ve küçük çocuklar da bakım ve eğitimini etkin olarak katılmalıdır. Bu nedenle eğitime babalar, büyük anneler, büyük babalar ve büyük kardeşler de dahil edilmelidir. Çocuğa bakım veren kişinin desteklenmesi ve eğitimi yaklaşımının amacı, çocuğun yakın çevresini bir başka çevreyle değiştirmeden mevcut çevreyi zenginleştirilmiştir. Anne babalar ile diğer aile üyelerine çocuğun bakımını ve çocukla etkileşimlerini iyileştirecek tarzda eğitmek ve onlara güç vermektir. Aile bireyleri aracılığıyla çocuğun eğitimi, çocuğu içinde bulunduğu çevresinden soyutlamadan eğitilmesine imkan sağlar. Çocuğa bakım veren aile bireylerinin eğitilmiş olmaları, aile ortamını çocuk için daha uygun bir ortam haline getirmelerine önemli rol oynar. Aile bireylerinin, çocuklarının gelişim ve eğitim sürecine katılımını sağlama amacı ile düzenlenen aile eğitim programlarının genel hedefleri şöyle sıralanabilir: 1. Ailelerin çocuğun doğum öncesi ve doğum sonrası gelişimi ve eğitimi konusunda bilgilendirilmelerini sağlamak 2. Aile bireylerini her yaşın gelişim özelliklerine göre çocuklarını tanımalarına yardımcı olmak 3. Aile bireylerinin, çocuğun her alandaki gelişimini desteklemelerine ve hızlandırmalarına etkin katılımlarını sağlamak 4. Aileleri, çocukları ile neden-sonuç ilişkisine dayalı sözel iletişim kurmanın önemi konusunda bilgilendirmek

2 5 Aileleri çocuk yetiştirme tutumları konusunda bilgilendirmek ve çocuklarına karşı olumlu tutum ve davranışlar geliştirmelerine yardımcı olmak. Hatalı tutum ve davranışlarını değiştirmek 6. Ailelere, çocuklarının hatalı davranış ve alışkanlıklarını değiştirme yollarını öğretmek 7. Ailelere, çocuk sağlığı, beslenmesi ve cinsel eğitim konusunda yardımcı olmak 8. Aile bireylerinin öğrendikleri bilgileri davranışa dönüştürmelerine yardımcı olmak 9. Aile bireylerini kendi hakları ile ilgili olarak bilinçlendirmek 10. Aile bireyleri arasında duyarlı kazandırmak 11. Aile bireylerine empatik iletişim ve sorun çözme konusunda beceri kazandırmak 12. Demokratik anlayışa dayalı, yeni etkileşim biçimlerini aile içi ilişkilere yansımasını sağlamak 13. Ailelere çocuğunu kendi kendine kararlar alabilen, aldığı kararların sorumluluğunu taşıyabilecek, özgüvenli, içten denetimli, yaratıcı, girişimci, kendisinin ve başkalarının haklarına saygılı, duygu ve düşüncelerini rahatlıkla ifade edebilen, kültürel değerlerine sahip, ruhsal ve bedensel yönden sağlıklı birey birer kişi olarak yetiştirmeleri için gerekli bilgi ve becerileri kazandırmak 14. Anne baba adaylarını eğitmek 15. Evlat edinen ailelere üstlendikleri anne-baba görevlerini rollerini benimsetmek. Anne Baba Eğitiminin Önemi Günümüzde, bütün meslekler belli bir eğitimden sonra kazanılmaktadır. Doktor adayları insan sağlığı nasıl korunacağı hastalıkları nasıl tedavi edileceğini; makine mühendisleri. makinaların nasıl kullanılıp geliştirileceğini; hukukçular, kanunların nasıl işlediğini öğrenmektedirler. Bütün bunlar için enerji, zaman ve para harcanmaktadır. Ancak bugün toplumumuzda geleceğin hammaddesi olan çocuğun nasıl eğitileceği ve toplum için yararlı bir birey olmasını nasıl sağlanacağı konusunda anne babalara hiçbir eğitim vermektedir. Oysa herkes seçip seçmemesi söz konusu olmadan, yetenekli olup olmadığı sorulmadan, eğitim almadan en hazırlıksız olarak yaşamlarının ortalama yılını anne babalık eğitiminde geçirmektedir. Bazı mesleklerde deneme yanılma çok büyük olumsuzluklara neden olmayabilir. Ancak anne babalık mesleğinde deneme yanılma çocukta çok ciddi sorunlara yol açabilir. Ülkemizin coğrafi yapısının gereği yerleşim merkezlerinin çok dağınık olması nedeniyle kırsal kesimlere eğitim hizmetlerinin yürütülmesindeki güçlükler toplumda sosyal, ekonomik ve kültürel yapıları farklı aile tiplerinin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu farklılıktan doğan çocuklar arasındaki gelişim farklılıklarını asgari düzeye indirmek için eğitimde fırsat eşitliğinin sağlanmasının gereğini ortaya çıkarmaktadır. Bu fırsat eşitliğinin sağlanmasının bir yolu da dezavantajlı olarak nitelendirilen bölgelerdeki çocukların anne babalarına eğiterek, onlara destek vermektir. Ülkemizde geleneksel aile yapısı egemendir. Geleneksel aile yapısında, çocukların bakım ve eğitim sorumluluğunun annelere verildiği gözlenmektedir. Çocuğun ilk ve en önemli öğretmeninin annesi olduğu görüşü benimsemektedir. Ancak ülkemizde toplam nüfusun yarısını oluşturan kadınların üçte birinin okuma yazma bilmediği, bilenlerin de büyük bir bölümünün ilkokul mezunu oldukları ve sonradan işlerlik kazandırmak için okuma yazmayı unuttukları bilinen bir gerçektir. Ülkenin hammaddesi ve geleceğin güvencesi olan çocukların yetiştirilmesinde en önemli sorumluluğu üstlenmiş olan ailelerin eğitimleri gerekir. Bu nedenle ülkemizde annelerin doğum öncesinden başlayarak çocukların eğitimi ve gelişim özellikleri konusunda bilgilendirilmesi ve öğrendiklerini davranışa dönüştürebilmeleri için eğitilmeleri gerçeği kabul edilmelidir. Aile, çocuğun ilk sosyal deneyimler edildiği yerdir. Çocuğun sosyal uyumu üzerindeki araştırmalar, ailenin çocuk üzerindeki ilk etkilerinin son derece önemli olduğunu ortaya koymaktadır. Koşulsuz bir sevginin, hoşgörünün, ilginin egemen olduğu demokratik aile ortamında büyüyen çocuklar arkadaşlarıyla ilişkilerinde

3 daha etkin, daha girişken, yaratıcı fikirler öne sürebilen, özgür çocuklar olmaktadır. Bu çocuklarda kendini denetleme arzusuna daha erken rastlanmaktadır. Ailenin temel fonksiyonu sevgi, saygı, güven duygusu, koruma ve şefkat konusunda çocuklarına insani duyguları kazandırılmasıdır erken çocukluk yıllarında anne babadan bu konuda alınan duygular onların davranışlarını ve yetişkinlik yıllarındaki duygusal yaşamlarını önemli ölçüde yönlendirir. Çocuk ilk duyum ve algılarını aile çevresinde kazandığı gibi ilk alışkanlıklarını ve duygusal yaşamın temelini de burada edinir Ahlaki, karakter bakımından da aile eğitiminin önemi oldukça büyüktür Aile çocuğun sadece bedensel, duygusal ve sosyal gelişimini etkilemez. Aile çocuğa sağladığı zengin uyarıcı ortam ile onun zihin ve dil gelişiminde de önemli rol oynar. Çocuğun kalıtım yoluyla doğuştan getirdiği zihinsel potansiyelin ne kadar gelişeceği, çocuğun doğum öncesi ve doğum sonrası çevrenin sosyal ekonomik ve sosyo-kültürel niteliği, beslenme, sağlıklı geçirdiği dönemler ve anne baba çocuk yetiştirmeye ilişkin olumlu ya da olumsuz tutum ve davranışları gibi aile ortamı ile ilgili pek çok değişkene bağlıdır. Erken çocukluk döneminde çocuğa sunulan koşulsuz sevgi, güven verici ortam ve zengin zihinsel uyarılar onun duygusal ve zihinsel gelişimine temel oluşturur. Çocuğun çevresinde verilebilecek en iyi destek, doğum öncesinden başlayarak çocuğun gelişiminde ve eğitiminde önemli rol oynayan anne-babaları eğitmektir. Bu nedenle çiftlerin çocuklarını tüm yönlerden sağlıklı büyütüp geliştirebilmeleri için anne-baba olabilmeleri, çocuklarıyla sağlıklı iletişim kurabilmeleri, çocuklarına karşı olumlu tutum ve davranışı geliştirebilmeleri, evi çocuklar için uyarıcı bir ortam haline getirebilmeleri ve kendilerine olan güvenlerini artırmak için bir program dahilinde eğitilmeleri gerekir. Bunun için de anne-baba eğitim programları ile anne-babaların bilgilendirilmesi, erken çocukluk döneminin önemine karşı duyarlılıklarını artırılmak önem arz etmektedir. Çağdaş ve demokratik toplumun gerektirdiği girişimci, özgüvenli, duygu ve düşüncelerini özgürce ifade edebilen, kendi haklarını koruyabilen, ruhsal ve bedensel yönden sağlıklı bireyler yetiştirmek, erken çocukluk dönemi çocuklarına sağlanabilecek eğitim imkânları ile gerçekleşebilir. Ülkemizde hızlı nüfus artışı nedeniyle eğitim için gerekli fiziksel altyapı ve finansman yetersizliği en çok zorunlu eğitimin kapsamına girmeyen, okul öncesi eğitim kurumlarını olumsuz yönde etkilediği söylenebilir. Ülkemizde okul öncesi eğitim kurumlarının sayısı az olduğu için bu çağ çocuklarının eğitimden yararlanma oranı düşüktür. Anne Baba Eğitiminde Dikkate Alınacak Hususlar * Anne baba eğitiminin etkili olabilmesi için anne-baba eğitiminin zamanında gerçekleşmesi gerekir. * Anne-baba eğitimi, doğum öncesinde başlamalı ve eğitimin ilk basamağı aile planlaması olmalıdır. Anne-babalar, ikişer çocuğun varlığına göre bilinçlendirilmeli ve bu konuya karşı duyarlılıkları artırılmalıdır. Anne-babaların istediği zaman ve istediği sayıda çocuk sahibi olmaları onların planlarını aksatmayacağı gibi ileride bebeklerine karşı olumlu tutum ve davranış geliştirmelerini sağlar. * Çiftler, anne-baba olmaya karar verdikleri andan itibaren, özellikle de ilk bebeklerini bekleyen anne babalarında, sıkıntı, huzursuzluk, korku ve heyecan yaşarlar. Duyguların yoğunluğu, anne-babaların sosyal, ekonomik durumlarına ve yaşlarına göre değişse de anne babalarının bu dönemde yardıma ihtiyacı vardır. Bu zaman da, anne-baba olmaya hazırlık başlığı altında bir eğitim programı uygulanmalıdır. * Anne-baba eğitim programları düzenlenirken geleneksel, kültürel ögeler ile çatışmamaya özen gösterilmelidir. * Uygulanan eğitim programı anne-babaların becerilerinin yeteneklerini ve güvenlerini geliştirmeye yönelik olmalıdır. * Anne-babalar, deneyimleri ve yetenekleri bir üst dereceye çıkılması gereken yetişkin öğrenciler olarak kabul edilmelidir. * Anne-baba eğitim programları planlanırken özellikle çalışan anne-babaların yararlanmalarını sağlamak için mesai saatleri dışında ve uygun zamanda düzenlenmelidir.

4 Buradan hareketle, anne-baba eğitim programı ilkeleri şöyle özetlenebilir: 1. Belirli yaştaki bireylere uygun olarak hedeflenmiş ve amaçları açık olarak ortaya koyoulur. 2. Kritik dönemlerdeki problemleri önlemeye odaklanır. 3. Anne-babaların var olan güçleri üzerine kurulur. Anne-babaların başarısızlıklarını odaklanmaz. 4. Programın planlama ve içeriğini oluşturma ya anne-babalar dahil edilir. 5. Uzun süreli yapılır. 6. Program ebeveynin ekolojik yapısını içerir. 7. Eğitici personel, kişiler arası becerilerde mükemmel ve bireylerin ihtiyaçlarına duyarlılık gösterir. Anne-Baba Eğitimine Ġlişkin Farklı Yaklaşımlar Okul öncesi eğitim kurumlarının etkili olabilmesi; belirlenen hedef ve hedef davranışların gerçekleşmesi, okul öncesi eğitim kurumlarında kazanılan davranışların pekiştirilmesi, okul ve ev arasındaki yaşantı zincirinin oluşturulabilmesi, evin çocuk için uyarıcı bir ortam haline getirilebilmesi ve anne babaların çocuklarına karşı olumlu tutum ve davranışlar geliştirmelerini sağlamak için anne-babaların da belli bir program çerçevesi içinde eğitilmeleri gerekir. Toplumumuzda yaşanan hızlı toplumsal değişmeye paralel olarak annebabaların ihtiyaçları da farklılaşmaktadır. Bu hızlı değişim içinde anne-babaların eğitime ilişkin ihtiyaçlarını karşılayacak ve toplumun farklı kesimlerine kolayca ulaşılabilecek, farklı aile eğitim programlarının geliştirilmesi ve bu programların işlerlik kazandırılması ihtiyaç vardır. Aile eğitim programları anne-babaların çocuklarının gelişim ve eğitimlerine etkin katılımlarını sağlamayı amaçlar. Ancak uygulanan aile eğitim programları incelendiğinde, temel amaçlarının aynı olmasına rağmen uygulamada farklı yönleri kullanıldığı görülmektedir. Bu farklı yöntemleri dört başlık altında toplamak mümkündür. 1.Evde aile eğitim yaklaşımı 2. Eğitim merkezlerinde aile eğitim yaklaşımı 3. Kurumsal okul öncesi eğitimle bütünleştirilmiş aile eğitim yaklaşımı 4. Uzaktan öğretim yoluyla aile eğitim yaklaşımı 1. Evde Aile Eğitimi Yaklaşımı En önemli özelliği, çocuğun gelişimini ve eğitiminde evi ve aileyi temel alması ve anneye çocuğu ile birlikte evinde hizmet götürmesidir. Programlar, anne çocuk etkileşimi üzerinde yoğunlaşır ve anneyi çocuğu ile birlikte evde eğitmeyi amaçlar. Anne çocuğun gelişimini ve eğitimini sağlamada, çocuğun ilk ve en önemli öğretmeni olarak kabul edilir. Bu yaklaşım, doğrudan çocuğa sunulan bir eğitim değildir. Çocuğun tüm gelişimine katkıda bulunan ev ortamını hazırlayan, anne baba ve diğer aile bireylerine yönelik bir programdır. Programın amacı; * dezavantajlı durumda olan çocukların tüm yönlerden gelişmelerini desteklemek, * beslenme koşullarını daha iyi duruma getirmek ve sağlıklı gelişme gelişebilmesi için içinde bulundukları ortamı daha iyi düzenlemek, * evde yapılan ziyaretlerle çocuğa bakan kişi yönlendirmek * ev ortamını daha uyarıcı bir ortama haline getirmektir. Böylece dezavantajlı çocukların gelişim düzeylerini diğer yaşıtlarının düzeyine ulaştırmaktır. Bu programın en önemli amacı, * çocukların zihinsel gelişimlerini sağlayacak etkinlikler yaptırarak ve dilini sembolik olarak kullanabilme yeteneği geliştirerek daha sonraki okul yıllarına hazırlanması,

5 * çocuğa bakan kişilerin çocukla sağlıklı iletişim kurabilme becerilerinin geliştirilmesi, * kadının aile içindeki statüsünü yükseltilmesidir. * Programı yürütecek olan eğiticiler, programı evlerde uygulayabilmeleri için yoğun bir hizmet öncesi eğitim kurs ile yetiştirilir. * Eğiticiler haftada 2 kez evlere giderek, gerekli olan uygulamayı yaparlar. * Eğitici, evde çocukla değil anne ile çalışır ve anneyi hedef alır. * Programda yer alan etkinlikleri model alma yoluyla öğretir. * Her hafta ilk ziyarette, eğiticinin getirdiği kitap ve eğitimsel materyal veya oyuncak ile zihinsel etkinlikler yapılır. Değişik sözel iletişim becerileri gösterilir. Anneye çocuğu ile neden-sonuç ilişkisine dayalı sözel iletişimin çocuğun zihinsel gelişimi açısından önemi açıklanır. * İkinci ziyarette bir önceki etkinlikler tekrar gözden geçirilir ve annenin soruları cevaplandırılır. Evdeki mevcut malzemeleri değerlendirerek çocuğun yaşına uygun oyuncak yapabilme becerileri geliştirilmeye çalışılır. * Programda yer alan etkinlikler, çocuğun gelişim aşamalarına göre yoğunlaşır. Bu yaklaşımda önemli olan anneyi çocuğu ile birlikte kendisine gösterdiği biçimde konuşmaya ikna etmektedir. Bunun için de eğiticinin görevini çok iyi yapması gerekir. Anne öğrendiklerini davranışa dönüştürerek çocuğu ile eğitici gibi ilişki kurabildiği zaman, program amacına ulaşmış olur. * Okul öncesi eğitim yalnız kurumlarda değil ailede de gerçekleştirilebilecek bir eğitimdir. * Annenin çocuğunun büyüyüp gelişmesinde önemli bir rol oynadığını anlaması, çocuğundaki olumlu gelişmeyi gözlemesi, onun kendisine olan güven duygusunu artıracaktır. Bu nedenle aile bireylerinin ve özellikle de annelerin bu konuda bilinçlendirilmesi ve bilgilendirilmesi büyük önem taşır. Evde aile eğitim programlarının ekonomik olması eğitimin doğal ortamda gerçekleşmesi ailenin çocuğun eğitimine etkin katılımın sağlanması ve kısa süre içinde geniş kitlelere ulaşabilmesi gibi birçok olumlu yönleri vardır. Bu yaklaşımda anne çocuğun gelişimine destek verirken kendi gelişimine katkı sağlamaktadır. Ayrıca kendi potansiyelini ve yeteneklerinin farkına varmasına neden olmaktadır, Bütün bunlardan, annenin kendisine karşı olumlu algılamalar içine girmesine yardımcı olacaktır. 2. Eğitim Merkezlerinde Aile Eğitimi Yaklaşımı Eğitim merkezinde yapılan aile eğitim yaklaşımı iki farklı uygulamayı kapsar. Birinde yalnız anne-baba grupları edilmektedir. Diğerinde ise anne babalar çocuklarıyla birlikte aile eğitim merkezine gelirler ve bazı günler çocukları ile birlikte onların sınıflarına girerler. Bazı günler de yalnız kendileri anne baba eğitim oturumlarına katılırlar. Belirlenmiş bir aile eğitim merkezinde sadece anne babaların eğitildiği uygulamada, anne-baba eğitici etkileşimi temel alınır. Uzman bir eğitici, aile eğitim merkezinde haftada iki saatte grup toplantıları düzenler. Programın temel amacı, anne babaların çocuk gelişimi konusundaki bilgilerini artırmak, becerilerini geliştirmek, çocukların gelişimi için uyarıcı etkinlikler düzenlemek ve gelişim sürecinde oynadıkları rolü anlamalarını sağlamaktır. Ayrıca anne babalara koruyucu sağlık bilgisi vermek, bireysel sorunlarında yardımcı olmak programın diğer amaçlarını oluşturmaktadır. Merkezdeki grup toplantıları çocuk merkezlidir. Eğitici eğitsel araç gereçler kullanarak, zihinsel etkinlikleri gösterir. Bunları sözel etkileşimi arttırmada nasıl kullanacağını gösterir. Programdaki etkinlikler çocuğun gelişim aşamalarına göre ayarlanır. Toplantıların dışındaki günlerde, anne-babalar verilen eğitsel materyallerle evde çocukları ile çalışırlar. Karşılaştıkları sorunları not ederler. Eğitici, ayda iki kez aileleri evlerinde ziyaret ederek anne çocuk ilişkisini gözlemler ve annelere destek verir.

6 Aile eğitim merkezlerinde gerçekleştirilen ikinci uygulama şekli ise anne-babaların haftanın belirlenen günlerinde çocukları ile birlikte merkeze gelerek eğitim programlarına katılmalıdır. Genel olarak haftanın 2 günü anneleriyle merkeze gelen çocuk, bir sınıfta öğretmen denetiminde psikomotor, sosyal, zihinsel ve dil gelişimlerini artırmak amacıyla hazırlanan etkinlikleri yaparlar. Anneler de o sırada çocuklarının zihinsel gelişimlerini, sözel iletişim kurma becerilerini, öğrenme motivasyonlarını nasıl artırabileceklerini tartışırlar. Çocukların gelişimleri ve sağlıkları ile ilgili bilgiler edinirler. İki uygulama arasındaki günlerde evde uygulayacakları etkinlikleri öğrenirler. Annelerinden bazıları, kendi yetenek ve becerilerine göre çocukların sınıfında bir etkinlik uygulamasına katılabilirler. Bu yaklaşımda uygulanan grup toplantılarında anneler, eğiticiler ve diğer annelerle etkileşimde bulundukları için birbirlerine karşılıklı olarak yeni ve değişik bilgi ve beceriler edinebilirler. Bu yaklaşımda, yapılan eğitim yalnızca aileye verilip aile aracılığı ile çocuğun eğitilmesini hedef alabileceği gibi, erken çocukluk programları ile birleştirilebilir. Farklı kültürlerden gelen çocukların ortama uyum sağlamalarını sağlamak ve uyarıcı yönünden yetersiz çevrelerden gelen çocukları daha zengin uyarılarla karşılaştırmak için göçün yoğun olduğu gecekondu bölgelerinde, çocuklara halk eğitim merkezlerinde, ana-çocuk sağlığı merkezlerinde, okullarda, oyun parklarında eğitim verilebilir. 3. Okul Öncesi Eğitim Ve Birleştirilmiş Aile Eğitim Yaklaşımı Bu yaklaşım, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden çocukların anne babalarına, aynı kurumda ve evlerinde eğitim verilmesidir. Bir başka ifadeyle, çocukların eğitim programları ile aile eğitim programlarının bütünleştirilmesidir. Bu yaklaşımda amaç, çocuğun fiziksel, sosyal, duygusal, zihinsel gelişimini, konuşma becerisini ve sözcük dağarcığını arttırarak okulda başarılı olmalarını sağlamaktır. Bütün etkinlikler çocuğun gelişimine göre aşama aşama gerçekleştirilir. Çocuklara uygulanan eğitim programının yanı sıra haftada bir kez de kurumda anne-babaların katıldığı toplantılar yapılmaktadır. Toplantılar eğiticinin rehberliğinde, çocuk gelişimi, beslenme ve benzeri konularda seminerler ve eğitici filmlerin gösterildiği, ailelerin çocuklarının gelişimlerini hakkında tartıştıkları oturumlar şeklinde olmaktadır. Ayrıca ailelerin programdan haberdar olmaları ve sınıfta hangi etkinliklerin nasıl uygulanacağını görmeleri için ayda iki gün sınıftaki etkinliklere katılmaları istenir. Bu yaklaşımda, eğitici haftada bir gün ev ziyareti yapar. Ev ziyaretinin amacı, bireysel çalışma ile çocuğun kurumda yapılan etkinlikleri iyice öğrenmesini sağlamaktır. Bir başka amacı ise, eğitici rehberliğinde anneyi eğitmek ve evdeki öğrenme ortamını daha elverişli hale getirmektir. Ev ziyareti yapan eğiticinin temel sorumluluğu ev ve kurum arasındaki ilişkiyi sağlamak ve köprü oluşturmaktır. 4. Uzaktan Öğretim Yoluyla Aile Eğitimi Yaklaşımı Bu yaklaşımda, aile eğitimi uzaktan öğretim süreçlerinden yararlanılarak gerçekleştirilir. Kullanılan öğretme süreçlerinin farklılığı nedeniyle farklı uygulamalar yapılmaktadır. Bu uygulamalardan ilki, mektupla öğretim yoluyla aile eğitimidir. Coğrafi konumu nedeni ile ulaşılması güç olan bölgelerde yaşayan çocuklara ulaşmak amacıyla bu uygulama kullanılmaktadır. Bu amaçla hazırlanan basılı etkinlikleri ilgili bilgilerle birlikte anne-babalara posta yoluyla düzenli aralıklarla gönderilir. Ayrıca anne babalar için katılabilirlerse, belirli merkezlerde yüz yüze eğitim yapılır. Yüz yüze eğitimde öğretmen rehberliğinde çocuk gelişimine ilişkin bilgiler ve anne-babaların sorunları tartışılır. Bir diğer yöntem ise radyo ve televizyon aracılığıyla doğrudan anne-babalar hedef alınmakta ve onlara rehberlik edilmektedir. Hazırlanan radyo televizyon programlarıyla çocukların gelişimi eğitimleri ile ilgili bilgiler verilir. Çocukların çeşitli alanlardaki gelişimlerini uyarıcı nitelikte etkinlikler gösterilir. Eğitsel oyunlar hazırlanır ve basit oyuncak yapımı öğretilir. Basılı gereçlerin ailelere gönderilmesi, yayın yolu ile aktarılanların pekiştirilmesini sağlar. Ancak yüz yüze eğitimle ailelere rehberlik yapılamaması önemli bir eksiklik olarak değerlendirmektedir. Günümüzde radyo ve televizyon yanında internet ve sosyal medya araçlarının kullanılması yoluyla da geniş kitlelere ulaşma imkânı elde edilebilmektedir. Bu yolla okuma yazma bilmeyen annelere de hizmet verilebilmektedir.