ANKEM Derg 2005;19 (Ek 1) ÜR NER S STEM PATOJENLER N N TANIMLANMASINDA CLED BES YER N N DE ERLEND R LMES

Transkript

1 (P43) ÜR NER S STEM PATOJENLER N N TANIMLANMASINDA CLED BES YER N N DE ERLEND R LMES Yazısız H, Öngüt G, Öztürk F, Mutlu D, Ö ünç D, Çolak D, Gültekin M Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Antalya AMAÇ: Üriner sistem infeksiyonları, toplum kökenli infeksiyonlarda solunum ve gastrointestinal sistem infeksiyonlarından sonra üçüncü sıklıkta, nozokomiyal infeksiyonlarda ise en sık görülen infeksiyonlardır. Üriner sistem infeksiyonlarında etken genellikle E.coli ba ta olmak üzere Enterobacteriaceae ailesidir. Antibiyotik direnç özelliklerinin ve salgınlarının izlenmesi için etken mikroorganizmanın tanımlanması gerekmektedir. Andrades indikatörlü CLED (cystine lactose electrolyte deficient agar) besiyeri idrar kültüründe üreyen mikroorganizmaların tanımlanması için geli tirilmi ayırt edici bir besiyeridir. Bu çalı mada üriner sistem etkenlerinin tanımlanmasında Andrades indikatörlü CLED besiyerini de erlendirmeyi amaçladık. YÖNTEM VE GEREÇLER: 10 Ocak ubat 2005 tarihleri arasında Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Merkez Laboratuvarı Mikrobiyoloji birimine kültür istemi ile gelen 1022 örnek çalı maya alındı. Örnekler 10 μl lik özelerle kanlı agar, MacConkey agar ve Andrades indikatörlü CLED besiyerine ekilerek aerob ortamda 35 C de saat inkübe edildi.10,000 CFU/ml ve üzerindeki üremeler anlamlı kabul edildi. Üç ve üçün üzerinde mikroorganizma üremesi durumunda kontaminasyon olarak de erlendirildi. Üreyen mikroorganizmalar konvansiyonel yöntemler ve Becton Dickonson Phoenix tam otomatize identifikasyon sistemi ile tiplendirildi. CLED besiyerinde bakteri tanımlaması, olu an koloni morfolojisi ve rengine göre üretici firmanın önerileri do rultusunda yapıldı. BULGULAR: Çalı maya alınan 1022 örnekten anlamlı üreme olan 210 unda 215 mikroorganizma izole edildi. CLED besiyerinde E.coli olarak tanımlanan 108 bakterinin 107 si E.coli idi. CLED besiyerinin E.coli tanımlamasındaki duyarlı ı % 93, özgüllü ü % 99 olarak hesaplandı. CLED besiyerinde Klebsiella ve Enterobacter cinslerinin ayrımı yapılamazken benzer koloni rengi olu turan Proteus, Pseudomonas, Stenotrophomanas ve Serratia cinsleri koloni morfolojilerine göre ayırt edilebilmektedir. SONUÇLAR: Çalı mamızın sonuçlarına göre CLED besiyeri üriner sistem patojenlerinin tanımlanmasında EMB veya MacConkey agar besiyerlerine ek bir üstünlük sa lamamaktadır. (P44) GRUBER WIDAL LAM AGLÜT NASYON TEST N N GÜVEN L RL N N DE ERLEND R LMES Keçik Bo nak V. 1, Aslan S. 1, Ayaz C. 2, Ho o lu S. 2 1 Diyarbakır Devlet Hastanesi, Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Servisi, Diyarbakır 2 Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Bakteriyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Diyarbakır AMAÇ: Bu çalı mada Gruber Widal lam aglütinasyon testinin, spesifite ve sensitivitesini de erlendirerek testin güvenilirli ini ara tırıldı. YÖNTEM VE GEREÇLER: Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Klini inde, Ocak 1998-Ocak 2001 tarihleri arasında, kan kültüründe S.typhi izole edilen, 65 i erkek, 35 i bayan, ya ortalamaları 23.3±11.2 yıl olan 100 hasta de erlendirildi. Kontrol grubu olarak, salmonelloz dı ı ön tanılar ile ate ikayeti olup yatarak tedavi gören ve salmonelloz dı ı hastalık tanısı alan 54 ü erkek, 46 sı bayan, ya ları ortalama 20±15.3 yıl olan 100 hasta de erlendirildi. Lam aglütinasyon testi hastaların yatı ında yapıldı. BULGULAR: Kan kültüründe S. typhi üretilen hastaların lam aglütinasyon testinde, % 64 O antijenine kar ı, % 40 H antijenine kar ı test pozitifti. Salmonelloz dı ı tanı alan hastaların ise, % 10 unda O antijenine kar ı, % 20 sinde H antijenine kar ı test pozitifti. Lam aglütinasyon testinin, S.typhi nin O antijeni için, sensitivitesinin % 64, spesifitesinin % 90; H antijeni için, sensitivitesinin % 40, spesifitesinin % 80 oldu u bulundu. O aglütinasyonu için % 10, H aglütinasyonu için % 20 yalancı pozitiflik bulundu. Yalancı pozitif olan olgularda neden olarak bruselloz ve malaria infeksiyonları ön sırada tespit edildi. SONUÇLAR: Gruber Widal testinin spesifitesi dü ük bulunmu tur. Ancak kültür sonuçları alınıncaya kadar, e er kültür zaman kaybettirecekse, daha iyi, daha çabuk, daha spesifik ve sensitif (antijen arama gibi) bir test kullanılıncaya kadar Widal testinin, yalancı pozitifli i göz önünde bulundurularak sınırlı kullanılabilir oldu u kanısına varıldı. 37

2 (P45) RUT N M KROB YOLOJ LABORATUVARINDA KULLANILAN OTOMAT ZE PHOENIX S STEM N N DE ERLEND R LMES Çekin Y, Mutlu D, Öngüt G, Ö ünç D, Aydın G, Gültekin M Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Antalya AMAÇ: Klinik laboratuvarlarda hızlı ve do ru sonuç vermek tanı koyma ve tedaviye ba lamada büyük önem ta ımaktadır. Bu nedenle bakteri identifikasyonu ve antibiyotik duyarlılıklarını saptamak için otomatize sistemler geli tirilmektedir. Bu çalı mada BD Phoenix tam otomatize sisteminin (Becton Dickinson Diagnostic Systems [BD],Maryland, USA) konvansiyonel yöntemlerle uyumunu ara tırmak amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Mayıs ubat 2005 tarihleri arasında Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Merkez Laboratuvarı na kültür ve antibiyogram istemiyle gönderilen 8114 klinik örne in otomatize sistem ve konvansiyonel yöntemlerle identifikasyonu gerçekle tirilmi tir BULGULAR: Konvansiyonel yöntemlerle kar ıla tırıldı ında otomatize sistem ile, nonfermentatif Gram negatif çomaklar için % 94.1; Enterobacteriaceae için % 97.2; stafilokoklar için % 91.7; streptokoklar için % 90.2; enterokoklar için % 99 uyumlu sonuç alınmı tır. SONUÇLAR: Bu çalı mada bakteri identifikasyonunda BD Phoenix tam otomatize sistem genel olarak % 90 ı a an oranlarda konvansiyonel yöntemlerle uyumlu saptanmı tır. Bu sistem klinik mikrobiyoloji laboratuvarlarında kullanım için güvenilir bulunmu tur. (P46) HEMATOLOJ K MAL GN TEL HASTALARDAN ZOLE ED LEN BAKTER LER N TÜR, SAYI VE ANT B YOT K D RENÇ PROF LLER Özden K 1, Kadanalı A 1, Erdem F 2, Uyanık MH 3, Parlak M 1 1 Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Bakteriyoloji ve nfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Erzurum 2 Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, ç Hastalıkları Anabilim Dalı, Hematoloji Bilim Dalı, Erzurum 3 Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Erzurum AMAÇ: Nötropenik konakçılar birçok infeksiyon ajanına kar ı savunmasız durumdadırlar. Bu hasta grubunda infeksiyon tanısında en önemli güçlük, polimorf nüveli lökosit sayısındaki yetersizlik nedeniyle iltihabi yanıtın yeterince olu amaması ve bu nedenle infeksiyona ili kin bulgu ve belirtilerin ortaya çıkamamasıdır. Nötropenik hasta grubunun takip ve tedavilerinin yapıldı ı kliniklerin olası infeksiyon etkenlerinin türü, yaygınlı ı ve antibiyotik direnç paternlerinin iyi bilinmesi ampirik tedavi yakla ımlarında yol gösterici olacaktır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Bu çalı mada, arasında hematoloji klini ine hematolojik malignite nedeniyle yatırılarak takip ve tedavileri yapılan hasta popülasyonundan izole edilen bakteriyel etkenler incelenmi tir. Bu yıllar içinde elde edilen pozitif kültürlerin, sayı, tür ve antibakteriyel direnç durumları dokümante edilmi ve yıllara göre kar ıla tırılmı tır. BULGULAR: Üç yıl içinde izole edilen bakteri sayısı 124 olarak bulundu. Bunun 70 i (% 56) Gram (+) bakteriler, 54 ü (% 44) ise Gram (-) bakterilerden olu uyordu. Bu iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Üç yıla toplu olarak bakıldı ında, özellikle MSKNS ve E.coli izolatlarında anlamlı bir artı oldu u gözlendi (sırasıyla p=0.001 ve p=0.006). zole edilen di er bakterilerin sayısında ise istatistiksel olarak anlamlı bir de i iklik saptanamadı (tümü için p>0.05). Antibiyotik direnç durumları kar ıla tırıldı ında; E.coli su larında ampisilinsulbaktama kar ı artan bir direnç oldu u tespit edildi (p=0.04). Di er mikroorganizmalarda ise yıllar içinde antibiyotik direnç durumlarında anlamlı bir fark olmadı ı görüldü (p>0.05). SONUÇLAR: Sonuç olarak; istatistiksel olarak anlamlı olmasa da izole edilen Gram (+) bakteri sayısının Gram (-) bakteri sayısından fazla oldu u ve MSKNS ile E.coli su larının sayısında ise istatistiksel olarak anlamlı bir artı oldu u saptanmı tır. nfeksiyon etkenlerinin yıllara göre da ılımı. zole edilen etkenler2002 N=23 (%18) 2003 N=64 (%52) 2004 N=37 (%30 P MRKNS > 0.05 MSKNS = MRSA MSSA > 0.05 Enterokok Pseudomonas E. coli = Enterobacter >

3 (P47) KAN KÜLTÜRÜNDEN ZOLE ED LEN STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE SU LARINDA ANT B YOT K DUYARLI I VE SEROGRUP TAY N Bayraktar MR 1, Fırat M 2, Ersoy Y 2, Durmaz B 1 1 nönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tibbi Mikrobiyoloji ve Enfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı, Malatya 2 nönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Malatya Streptococcus pneumoniae, bütün dünyada bakteriyemi gibi ciddi infeksiyonların sebep oldu u mortalite ve morbiditenin sık görülen etkenidir. Bu çalı ma, kandan izole edilen S pneumoniae su larının duyarlılıkları ve serogrup tespiti amacıyla yapılmı tır. Haziran 2004-Mayıs 2005 tarihleri arasında, kan kültürlerinden toplam 23 S.pneumoniae su u izole edilmi tir. Dokuz antimikrobiyal ajana kar ı, disk difüzyon ve E test yöntemiyle duyarlılık çalı ıldı. Serogrup tayini Quellung kapsül i me reaksiyonu ile yapıldı. Iki adet S. pneumoniae su unda penisiline azalmı duyarlılık tespit edildi (% 9). Çalı mamızda penisiline yüksek dirençli su a rastlanmadı. Bütün izolatlar eritromisin, klindamisin, ko-trimoksazol, kloramfenikol, rifampisin, levofloksasin, siprofloksasin ve vankomisine duyarlıydı. En sık görülen serogruplar tip 19, 23 ve 18 (toplam % 56.5) olarak tespit edildi. Bu sonuçlar, Malatya da pnömokokkal dola ım yolu infeksiyonlarının tedavisinin kolay oldu unu göstermi tir. (P49) KAN KÜLTÜRLER NDEN ZOLE ED LEN M KROORGAN ZMALAR VE ANT M KROB YALLERE DUYARLILIKLARI Bozkurt H, Güdücüo lu H, Bayram Y, Aygül K, Berkta M Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Van AMAÇ: Sonbir yıliçindeçe itlikliniklerdenlaboratuarımızagönderilen kan örneklerinden izole edilen mikroorganizmaların sıklı ının ve antimikrobiyallere duyarlılıklarının ara tırılması amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Kan kültürü, Becton Dickinson 9120 (USA) otomatik kan kültür sistemi ile yapılmı olup, üreme olan i elerden klasik kültür yöntemi kullanılarak izole edilen patojen mikroorganizmalarınidentifikasyonve antimikrobiyallere duyarlılıkları ise Sceptor (Becton Dickinson-USA) cihazı vepanelleri ile saptanmı tır. BULGULAR: Aynı ki inin en az iki farklı kan kültüründe aynı tür mikroorganizmanın saptanması kültür pozitifli i olarak de erlendirildi. zole edilen 565 patojenin 165 i (% 29.2) koagülaz negatif stafilokok (KNS), 116 sı(%20.5) Staphylococcus aureus, 60 ı(%10.6)streptokok, 48 i (% 8.5) Escherichia coli, 36 sı (% 6.4) Brucella spp, 33 ü (% 5.8) Klebsiella spp ve 107 si (% 19) di er mikroorganizmalardan olu tu u saptanmı tır (Tablo). Saptanan patojenlerin en duyarlı oldukları antimikrobiyallerin ise, KNS lardavankomisin (% 98.7), kloramfenikol (% 86.6) ve klindamisin (% 78.4); Staphylococcus aureus larda vankomisin (% 100), kloramfenikol (%92.1) ve siprofloksasin (% 84.2); streptokoklarda vankomisin (% 100), ofloksasin (% 96.5) ve ampisilin (% 95.3); Escherichiacoli lerde imipenem(% 93.0), amikasin (% 92.8) ve sefoksitin (% 81.4); Brucella spp lerde tetrasiklin (% 100), streptomisin (% 96.3) ve seftriakson (% 95); Klebsiella spp lerde siprofloksasin (% 100), sefuroksim (% 87.5) ve sefoksitin(% 86.9) oldukları saptanmı tır. Tablo 2 de stafilokok ve streptokokların antimikrobiyal duyarlılık oranları verilmi tir. SONUÇLAR: Sonuç olarak; hastanemize gelen hastalarda sepsis veya bakteriyemiden en sık stafilokokların ve streptokok cinsi mikroorganizmaların, daha sonra Gram negatif bakterilerin sorumlu oldukları saptanmı tır. 39 Tablo 1: Kan kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar. Bakteriler Sayı % KNS S. aureus Streptokok E. coli Brucella spp Klebsiella spp Bacteriodes spp Enterobacter spp Serratia spp Acinetobacter spp Pseudomonas spp Proteus spp Enterokok Salmonella spp Edwardsiella spp Citrobacter freundii Hafnia alvei Stenotrophomonas spp Toplam Tablo 2: Stafilokok ve streptokokların antimikrobiyal duyarlılık oranları (%). Antibiyotik S. aureus KNS Streptococcus spp Vankomisin Kloramfenikol Siprofloksasin Gentamisin Trimetoprim/sulfametoksazol Klindamisin Rifampisin Tetrasiklin Oksasilin Penisilin Eritromisin Ampisilin Sefotaksim Ofloksasin

4 (P50) ALT SOLUNUM YOLU ÖRNEKLER NDEN ZOLE ED LEN STREPTOCOCCUS PNEUMONIAE, HAEMOPHILUS INFLUENZAE VE MORAXELLA CATARRHALIS SU LARI Can B, Berkiten R stanbul Üniversitesi stanbul Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı, stanbul AMAÇ: Alt solunum yolu infeksiyonlarına en sık yol açan bakteriyel patojenler S.pneumoniae, H.influenzae ve M.catarrhalis tir. Son yıllarda bu mikroorganizmalarda artan antimikrobiyal direnç ve beta-laktamaz (BL) aktivitesi tedavide önemli sorunlara yol açmaktadır. Bu nedenle çalı mamızda, anabilim dalımız solunum laboratuvarına ba vuran eri kin hastalardan izole edilen S.pneumoniae, Haemophilus spp. ve M.catarrhalis su ları ve bunların çe itli antibiyotiklere direnç durumları belirlenerek, ampirik tedaviye yardımcı olmak amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: 1 Ocak Aralık 2004 tarihleri arasında (2 yıl) solunum laboratuvarında eri kin hastalardan alınan 2104 alt solunum yolu örne i incelenmi tir [1856 sı balgam, 72 si trakeal aspirat (TA), 171 i bronkoalveolar lavaj (BAL), be i bron lavaj sıvısı (BLS)]. Klasik yöntemlerle izole edilen su ların duyarlılık testleri NCCLS önerilerine göre disk difüzyon yöntemiyle yapılmı, Haemophilus spp. ve M.catarrhalis su larında BL aktivitesi nitrosefin diski (Oxoid) ile belirlenmi tir. Oksasiline dirençli 33 S.pneumoniae su una penisilin (P) E-testi uygulanmı tır. BULGULAR: 2104 örnekten izole edilen 357 bakterinin örneklere da ılımları ve bazı antibiyotiklere direnç sonuçları tablolarda verilmi tir. Ço ul direnç saptanan dört S.pneumoniae su undan iki eri P, eritromisin (E) ve sefaklora, dördü kotrimoksazole dirençli sonuç vermi tir. SONUÇLAR: Elde edilen sonuçlar ülkemizde H.influenzae da BL aktivitesi ve ampisilin direncinin dü ük, M.catarrhalis te BL pozitifli inin yüksek oldu unu, S.pneumoniae de P ve E direncinin yüksek olmadı ını göstermektedir. Dirençli su ların yol açtı ı infeksiyonların tedavisinde kar ıla ılan güçlükleri önlemek amacıyla bu patojenlerin direnç paternlerinin düzenli olarak izlenmesi gerekmektedir. Ço ul dirence Haemophilus cinsinde rastlanmaması, S.pneumoniae de ise dü ük oranda rastlanması ülkemiz açısından sevindirici bir veridir. Tablo1: zole edilen su ların örneklere da ılımı. Balgam (n) TA (n) BAL/BLS (n) Toplam- n(%) H.influenzae* (7.5) H.parainfluenzae** (2.7) S.pneumoniae (2.3) M.catarrhalis*** (4.6) *:158 H.influenzae su undan 92'sinde BL bakılmı, dördü (% 2.5) pozitif bulunmu tur. **: 56 H.parainfluenzae su undan 18'inde BL bakılmı, dördü (% 7) pozitif bulunmu tur. ***: 96 M.catarrhalis su undan 64'ünde BL bakılmı, 52'si (% 54) pozitif bulunmu tur. Tablo 2: zole edilen su ların bazı antimikrobiyallere direnç durumları. Penisilin Ampisilin+ Amoksisilin+ Ko- Bakteri(n) (E-test) Ampisilin Sefaklor Sefuroksim Seftriakson sulbaktam klavulanat Eritromisin Kloramfenikol trimoksazol Vankomisin n(%) n(%) n(%) (n) (n) (n) (n) n(%) n(%) n(%) (n) S. pneumoniae(47) 15 1 (32) (13) (13) 0 13(28) 0 Haemophilus (3.3) 5 4 (2.3) (0.5) 47(22) - spp.(214) 1 :Sekizi dü ük düzey dirençli 2 : kisi orta duyarlı 3 :Biri orta duyarlı 4 :Üçü orta duyarlı -:Denenmemi 40

5 (P51) ÇE TL KL N K ÖRNEKLERDEN ZOLE ED LEN HAEMOPHILUS INFLUENZAE SU LARI VE BAZI ANT B YOT KLERE D RENÇ DURUMLARI Genç L, Berkiten R stanbul Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, stanbul AMAÇ: Alt solunum yolu infeksiyonlarının en sık etkenlerinden Haemophilus influenzae menenjit, bakteriyemi, endokardit, epiglottit, konjunktivit, pnömoni, kronik bron itin akut alevlenmesi, akut otitis media gibi klinik tablolardan sorumludur. Son yıllarda bu bakteriye kar ı artan antibiyotik direnci tedavide önemli sorunlara neden olmaktadır. Bu nedenle çalı mamızda çe itli klinik örneklerden izole edilen H.influenzae su larının beta-laktamaz (BL) aktivitesi ve bazı antibiyotiklere dirençlerinin belirlenmesi amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Ya ları 1-80 arasında de i en 43 ü kadın, 61 i erkek hastadan (25 i Çocuk Sa lı ı ve Hastalıkları, 18 i ç Hastalıkları, 5 i Gö üs Hastalıkları, 56 sı çe itli kliniklerden) Eylül 2003-Haziran 2004 tarihleri arasında alınmı çe itli klinik örneklerden [82 si balgam, 13 ü bo az sürüntüsü (çocuk hasta), 3 ü trakeal aspirat, 3 ü burun sürüntüsü, 1 i göz sürüntüsü, 1 i bronkoalveoler lavaj, 1 i kulak akıntısı] izole edilen 104 su incelenmi tir. Klasik yöntemlerle izole edilen su ların BL aktivitesi nitrosefin diski ile belirlenmi, duyarlılık testleri NCCLS önerilerine göre disk difüzyon yöntemiyle yapılmı tır. BULGULAR: ncelenen su ların 63 ünde BL aktivitesi bakılmı ve tümü negatif bulunmu tur. 104 su un 2 si ampisiline (BL denenmemi ), 4 ü sefaklora, biri sefuroksime, 25 i trimetoprim-sulfametoksazole dirençli bulunmu, ampisilin-sulbaktam, amoksisilin-klavulanik asit, kloramfenikol ve seftriaksona direnç saptanmamı tır. SONUÇLAR: Sonuç olarak ülkemizde yapılan bazı çalı malarda % 50 civarında bildirilen BL pozitifli inin, bu çalı mada incelenen 63 su ta negatif bulunması; yine bazı çalı malarda % 50 civarında bildirilen ampisilin direncinin bu çalı mada çok dü ük olması, ayrıca sefaklora ve sefuroksime dü ük oranda direnç saptanması; ampisilin-sulbaktam, amoksisilin-klavulanik asit, kloramfenikol ve seftriaksona direnç saptanmaması antibiyotik seçimini kolayla tıran verilerdir. (P52) ÇE TL ÖRNEKLERDEN ZOLE ED LEN STAF LOKOKLARDA TEL TROM S N N DUYARLILIK ORANLARI Kaya S, Cicio lu Arıdo an B, Demirci M, Sesli Çetin E, Tetik T, Güne H Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Isparta AMAÇ: Ketolidlere dahil olan ilk antibiyotik telitromisin 14 elemanlı makrolid eritromisin A nın semi-sentetik derivatlarıdır. Makrolidlere direnç geli tirmi olan solunum yolu patojenlerine spesifik olarak düzenlenmi tir. Çe itli klinik örneklerden izole edilen stafilokoklarda telitromisinin duyarlılık oranlarının bildirilmesi ile, kullanımı artan bu ilaç hakkında klinisyenlere yardımcı olmak amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Çe itli klinik örneklerden izole edilen 61 ı S.aureus ve 78 i koagülaz negatif stafilokok (KNS) olan 139 stafilokok izolatı çalı maya alındı. S.aureus ların 19 u ve KNS ların 29 u metisiline dirençli idi. Tüm su larda telitromisin duyarlılı ı Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile çalı ıldı. Orta duyarlı su lar dirençli olarak de erlendirildi. BULGULAR: Toplam 139 stafilokok su unun 32 (% 23) sinde telitromisin direnci saptandı. 61 S.aureus su unun 8 (% 13) inde ve 78 KNS su unun 24 (% 31) ünde telitromisin direnci tespit edildi. Metisilin direncine göre bakıldı ında da, 19 MRSA un 4 (% 21) ü ve 29 metisilin dirençli KNS un 12 (% 41) sinde telitromisin direnci saptanmı tır. SONUÇLAR: Telitromisin direnci KNS larda S.aureus tan daha fazla ve metisilin dirençli su larda metisilin duyarlı su lardan daha fazla bulunmu tur. Sonuç olarak, toplum kökenli üst solunum yolu infeksiyonlarının tedavisinde dü ünülen bu antibiyoti in, antibiyotik duyarlılık testi sonuçlarına göre kullanılmasının faydalı olaca ı dü ünülmü tür. 41

6 (P53) GER ATR K HASTANE NFEKS YONLARINDAN ZOLE ED LEN BAKTER LER VE ANT B YOT K DUYARLILIKLARI Geyik MF, Ho o lu S, Ayaz C, Çelen MK Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, nfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Diyarbakır AMAÇ: Bu çalı mada Dicle Üniversitesi Hastanesinde geriatrik hastalarda geli en hastane infeksiyonları, bu infeksiyonlardan izole edilen etkenler ve antibiyotik duyarlılıkları ara tırılmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Ocak 1997-A ustos 2004 tarihleri arasında, 65 ya ve üstünde hastane infeksiyonu tanısı alan hastalar de erlendirildi. BULGULAR: Hastane infeksiyonu tanısı alan 343 hastada 383 geriatrik hastane infeksiyon ata ı kaydedildi. En sık üriner sistem infeksiyonu (154 hasta, % 40.2), bakteriyemi (62 hasta, % 16.2), cilt-yara infeksiyonları (62 hasta, % 16.2), cerrahi yara infeksiyonu Tablo: En sık izole edilen bakteriler ve antibiyotik duyarlılık yüzdeleri. (56 hasta, % 14.6), pnömoni (39 hasta, % 10.2) ve sepsis (6 hasta, % 1.6) olarak bulundu. En sık tespit edilen mikroorganizmalar ve duyarlılık oranları tabloda gösterilmi tir. SONUÇLAR: Geriatrik hastalarda mortalite ve morbidite oranları yüksek oldu undan bu hastalarda geli en infkeksiyonlar daha yakından izlemelidir. Genelde kullanılan antibiyotiklere duyarlılık oranları dü ük oldu undan geriatrik hastalarda kültür sonuçları çıkıncaya kadar ampirik tedaviye geni spektrumlu antibiyotiklerle ba lanması daha uygun olacaktır. Bakteri (n) AMP SAM T K MZ P P SIP SF SZD GE AK IM E. coli (84) P. aeruginosa (31) PEN OKS SAM SZ SIP SF PIP RIF GE TS V N S. aureus (22) *AMP:ampisilin, SAM:ampisilin-sulbaktam, T K:tikarsilin-klavunat, MZ:mezlosilin, P P:piperasilin-tazobaktam, SIP:siprofloksasin, SF:setriakson, SZD:seftazidim, GE:gentamisin, AK:amikasin, IM:imipenem, PEN:penisilin, OKS:oksasilin, SZ:sefazolin, RIF:rifampisin, TS:trimetoprim-sulfometaksazol, VN:vankomisin (P54) STANBUL TIP FAKÜLTES ÇOCUK CERRAH S KL N NDE M KROB YOLOJ K KÜLTÜR SONUÇLARI VE ANT B YOGRAMLARIN DE ERLEND R LMES Korkut Ç 1, Salman T 1, Gürler N 2, Gün F 1, Karata M Ö 2, Çelik A 1 1 stanbul Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, stanbul 2 stanbul Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, stanbul Ocak 2003 Aralık 2004 arasında Ü stanbul Tıp Fakültesi Çocuk Cerrahisi Klini inde yatırılmı ve tedavi edilmi olgulardan gönderilen örneklerin kültür ve antibiyogram sonuçları incelenmi, 424 olgudan alınan 675 kültür iste inin sonuçları üreyen mikroorganizma ve antibiyotik duyarlılı ına göre de erlendirilmi tir. Gönderilen örneklerden 321 i steril kalmı tır. Bo az salgısı, göbek sürüntüsü, nazal sürüntü, idrar, plevra, periton, batın içi sıvısı, ameliyat sırasında alınan abse örnekleri, yüzeyel abse, yara sürüntüsü, kan ve kateter kültürleri de erlendirilmi tir. Üreme olan 354 kültürden izole edilen mikroorganizmaların % 53 ünün Gram pozitif, % 47 sinin Gram negatif oldu u saptanmı tır. Gram pozitif mikroorganizmalardan en sık metisiline dirençli koagülaz negatif stafilokok, ikinci sıklıkta ise metisiline duyarlı Staphylococcus aureus; Gram negatif bakterilerden ise en fazla üreyenlerin Escherichia coli ve Pseudomonas oldu u belirlenmi tir.gram pozitif bakterilerde vankomisine ve teikoplanine dirençli su a rastlanmamı tır. Gram negatif bakterilere en etkili antibiyotiklerin ise E.coli de sefoperazon-sulbaktam, Pseudomonas ta siprofloksasin oldu u saptanmı tır.alınan örnekler, üreyen mikroorganizmalar ve antibiyotik duyarlılık sonuçları topluca incelenerek klini imizin profilaktik ve ampirik tedavi amacıyla uygulanacak antibiyotik kemoterapi stratejisi gözden geçirilmi tir. 42

7 (P55) STAPHYLOCOCCUS AUREUS SU LARININ ANT B YOT K D RENC NDEK DE M N YILLARA GÖRE DA ILIMI Altındi M, Çetinkol Y, Aktepe OC, Çetinkaya Z, Çiftçi H AKU Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Afyon Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA), oldukça dirençli bir bakteri olup hastane kökenli infeksiyonların önde gelen etkenleri arasında yer almaktadır. Bununla beraber zamanla tüm stafilokoklarda metisilin yanı sıra di er antibiyotiklere de artan bir direnç gözlenmektedir. Bu çalı mada yılları arasında izole edilen S.aureus su larının, yıllara göre metisilin ve bazı antibiyotiklere direnç oranlarındaki de i imin ara tırılması amaçlanmı tır. Antibiyotik duyarlılık testleri National Committee for Clinical Labarotory Standards (NCCLS) önerilerine uyularak, Mueller-Hinton Agar besiyerinde, antibiyotik diskleri (Oxoid) kullanılarak disk difüzyon testi ile yapılmı tır. MRSA oranları yıllarına göre sırasıyla % 19.9, % 41.7, % 43.5 ve % 48.4 oranlarında bulunurken, test edilen di er antibiyotiklere kar ı direnç oranları, genel olarak metisiline duyarlı su larda dü ük iken, metisiline dirençli su larda daha yüksek bulunmu tur. Tablo: Staphylococcus aureus su larının antibiyotiklere direnç oranlarının yıllara göre da ılımı Antibiyotik MSSA MRSA MSSA MRSA MSSA MRSA MSSA MRSA (n:134) (n:58) (n:185) (n:104) (n:173) (n:133) (n:184) (n:173) Vankomisin TMP+SMX AMC Fusidik asit ,2 13, Ofloksasin Eritromisin Rifampisin NT NT NT NT Gentamisin Sefalotin Tetrasiklin Penisilin G TMP+SMX: Trimetoprim+sülfametoksazol, AMC: Amoksisilin-klavulonat, NT:Test edilmedi. (P56) HASTANE KAYNAKLI KOAGÜLAZ NEGAT F STAF LOKOKLARDA FOSFOM S N DUYARLILI I Çelik 1, Cihangiro lu M 2, Çabalak M 1, Sevim E 1, Akbulut A 1 1 Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Ana Bilim Dalı, Elazı 2 Ergani Devlet Hastanesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Uzmanı, Diyarbakır AMAÇ: Bu çalı mada, hastane infeksiyonu etkeni olarak izole edilen 50 koagülaz negatif stafilokok (KNS) su unda slime olu umu ve in-vitro fosfomisin duyarlılı ı ara tırıldı. YÖNTEM VE GEREÇLER: Alınan örnekler % 5 koyun kanlı agara ekilerek 35 C'de 24 saat inkübe edildi. Koloni morfolojisi, katalaz testi ve Gram boyama ile stafilokok olarak tanımlanan su lar için koagülaz testi yapıldı. Kongo RedAgar plak yöntemiyle slime olu umu incelendi. NCCLS önerilerine göre disk difüzyon yöntemi ile metisilin ve fosfomisin duyarlılı ı ara tırıldı. NCCLS standartlarına göre 200 μg fosfomisin trometamin ve 50 μg glukoz- 6-fosfat içeren disklerle yapılan duyarlılık testlerinde S.aureus ATCC için önerilen zon çapı limiti (26-32 mm) esas alındı. BULGULAR: Çalı maya alınan su ların 10 u metisiline duyarlı, 40 ı dirençli idi. Su ların 23 ü slime negatif, 27 si slime pozitifti. Slime negatif KNS su larının 5 i metisiline duyarlı, 5 i dirençli iken; slime pozitif su ların 18 i metisiline duyarlı, 22 si dirençli idi. Su ların 13 ü fosfomisine dirençli [median zon çapı: 23 mm (18 25)], 13 ü orta derecede duyarlı [median zon çapı: 28 mm (26-32)]ve 26 sı duyarlı [median zon çapı: 43 mm (33-64)] idi. Metisilin dirençli su ların % 42.5 i (17) fosfomisine duyarlı, % 32.5 i (13) orta derecede duyarlı, % 25 i (10) dirençli iken slime pozitif su ların % 44.4 ü (12) fosfomisine duyarlı, % 18.5 i (5) orta derecede duyarlı, %37 si (10) dirençli idi. Metisiline dirençli slime olu turan 22 KNS su unun 9 u (% 40.9) fosfomisine duyarlı, 5 i (% 22.7) orta derecede duyarlı, 8'i (% 36.4) dirençli olarak saptandı. SONUÇLAR: Sonuç olarak metisiline dirençli ve slime olu turan KNS su larınının % 41 i fosfomisine duyarlı olarak saptandı. Stafilokok infeksiyonlarının tedavisinde fosfomisinden yararlanılması konusunda daha kapsamlı çalı malara gereksinim vardır. 43

8 (P57) ÇE TL KL N K ÖRNEKLERDEN ZOLE ED LEN S.AUREUS SU LARININ MET S L N VE D ER ANT B YOT KLERE D RENÇ DURUMU Do an M, Arslan U, Solgun G, Feyzio lu B, Tuncer Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Konya AMAÇ: S.aureus un neden oldu u infeksiyonlarda metisiline direncin ara tırılması tedavinin yönlendirilmesinde yardımcı kriterdir. Bu çalı mada, laboratuvarımızda soyutladı ımız S.aureus su larının yıllara göre metisiline ve di er antibiyotiklere direnç oranlarının retrospektif olarak de erlendirilmesi amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Çalı maya Ocak 2002 Ocak 2005 tarihleri arasında Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı nda, çe itli klinik örneklerden soyutlanan 613 ü poliklinik, 1213 ü yatan hastaya ait toplam 1826 S.aureus izolatı alınmı tır. zole edilen S.aureus su larının antibiyotik duyarlılık testleri NCCLS (CSLI) kriterlerine uygun olarak Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemiyle yapılmı tır. BULGULAR: Oksasiline direnç yıllara göre, 2002 de ayaktan hastada 2002 de 43 (% 34.4), 2003 de 120 (% 43.5), 2004 te 102 (% 48.1), yatan hastada ise yıllara göre sırasıyla 218 (% 50.9), 189 (% 47.1) ve 250 (% 65.1) olarak bulunmu tur. Vankomisin ve teikoplanin direncine rastlanmamı tır. Di er antibiyotiklere direnç ise tabloda görülmektedir. SONUÇLAR: statistiksel de erlendirme ki-kare testi ile yapılmı ve oksasiline direncin artı ı anlamlı bulunmu tur. Bu nedenle, S.aureus a ba lı infeksiyonların tedavisinde antibiyotik kullanımı ve hastane infeksiyonlarının kontrolü yönünden hastanelerin ve hatta bölgelerin kendi direnç profillerini belli aralıklarla gözden geçirmeleri uygun olacaktır. Tablo: Yatan ve ayaktan hastalardan izole edilen S.aureus su larının yıllara göre antibiyotik direnç durumu Yılı 2002 Yılı 2003 Yılı 2003 Yılı 2004 Yılı 2004 Yılı Antibiyotik MRSA MSSA MRSA MSSA MRSA MSSA n (%) n (%) n (%) n (%) n (%) n (%) Ampisilin 189 (65) 289 (79) 166 (68) Makrolid 162 (62) 56 (19) 224 (72) 84 (23) 264 (75) 32 (13) Gentamisin 151 (58) 27 (9) 200 (65) 45 (12) 252 (72) 9 (4) Kinolon 153 (59) 22 (8) 187 (61) 44 (12) 275 (78) 8 (3) Tetrasiklin 174 (77) 76 (26) 179 (58) 90 (24) 281 (80) 38 (16) Klindamisin 135 (52) 40 (14) 220 (71) 79 (22) 217 (62) 16 (7) Ampislin/sulbaktam 75 (26) 85 (23) 49 (20) Trimet/sulfametoksazol 57 (22) 34 (12) 135 (44) 53 (14) 81 (23) 16 (7) Kloramfenikol 59 (23) 21 (7) 95 (31) 42 (11) 50 (14) 18 (7) Linkomisin 195 (75) 101 (35) 250 (81) 97 (26) 265 (75) 45 (18) Rifampisin 146 (56) 20 (7) 189 (61) 37 (10) 267 (76) 8 (3) 44

9 (P58) ISPARTA BÖLGES NDE ENTEROKOK TÜRLER NDE GL KOPEPT D VE YÜKSEK DÜZEY AM NOGL KOZ D D RENC N N ARA TIRILMASI VE ANT B YOT K DUYARLILIK TESTLER N N KAR ILA TIRILMASI irin MC, Adilo lu AK Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Isparta AMAÇ: Enterokoklar, son yıllarda hastane infeksiyonu etkeni olarak giderek daha sık kar ıla ılan ve aynı zamanda antimikrobiyal maddelere direnç oranlarında önemli artı lar kaydedilen bakterilerdir. YÖNTEM: Bu çalı mada, izole edilen su larda glikopeptid ve yüksek düzey aminoglikozid direnci disk difüzyon, buyyonda mikrodilüsyon, agar tarama, E-test, API ATB Enteroc 5 antibiyotik duyarlılık yöntemleriyle ara tırılmı ve bu yöntemler kar ıla tırılmı tır. BULGULAR: 74 ü idrar, 20 si kan, 5 i yara ve 1 i periton sıvısı örneklerinden izole edilen 100 enterokok su unun, API Rapid ID 32 Strep kitiyle, 64 ü E.faecalis, 28 i E.faecium, 6 sı E.casseliflavus, 1 ie.avium, 1 ie.durans olarak tiplendirilmi tir. Vankomisine orta duyarlı bir su dı ında, tüm su lar vankomisine ve teikoplanine duyarlı bulunmu tur. ncelenen su ların 23 ünde yüksek düzey gentamisin direnci, 16 sında yüksek düzey streptomisin direnci saptanmı tır. Su ların % 28 inin penisiline ve ampisiline, % 38 inin eritromisine, % 51 inin tetrasikline, % 9 unun siprofloksasine, %1 inin nitrofurantoine, %14 ünün kloramfenikole dirençli oldu u bulunmu tur. E.faecium su larının E.faecalis su larına göre hemen hemen tüm antibiyotiklere daha dirençli oldu u saptanmı tır. ncelenen su ların hiçbirinde beta-laktamaz enzim aktivitesine rastlanmamı tır. Referans buyyonda mikrodilüsyon yöntemine göre, disk difüzyon ile API ATB Enteroc 5 kitinin duyarlılık ve özgüllük oranları tabloda gösterilmi tir: Referans yöntemine göre test sonuçları küçük (minör) hata oranlarına göre; duyarlı veya dirençli bir su un orta duyarlı ya da orta duyarlı bir su un duyarlı veya dirençli olarak saptanması esasına göre kar ıla trılımı tır. SONUÇLAR: Yüksek düzey aminoglikozid direncinin saptanmasında, yüksek içerikli disk difüzyon, agar tarama ve E-test yöntemlerinin aynı ölçüde güvenilir oldu u ve disk difüzyon yönteminin di erlerine göre uygulanımı kolay, hızlı ve ucuz bir metod oldu u sonucuna varılmı tır. Tablo : Antiboyogram testlerinin duyarlılık ve özgüllük oranları (%). Disk API Du. Öz. Du. Öz. Penisilin Ampisilin Vankomisin Gentamisin Streptomisin Eritromisin Tetrasiklin Siprofloksasin Nitrofurantoin Kloramfenikol * : Duyarlılık (Du.) ve özgüllük (Öz.) 45

10 (P59) YO UN BAKIM ÜN TES NDE YATAN HASTALARDAN ÜRET LEN PATOJEN M KROORGAN ZMALAR VE ANT M KROB YALLERE DUYARLILIKLARI Bozkurt H, Güdücüo lu H, Yaman G, zci H, Berkta M Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Van AMAÇ: Bu çalı mada yılları arasında hastanemiz yo un bakım ünitesinde yatan hastalardan alınan çe itli örneklerden izole edilen patojenlerin sıklı ının ve antimikrobiyallere kar ı direnç durumlarının belirlenmesi amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: Kan ve beyin omurilik sıvısı (BOS) kültürleri için Becton Dickinson 9120 (USA) otomatik kan kültür sistemi, di er kültürler için ise klasik kültür yöntemleri kullanılmı tır. zole edilen su ların identifikasyonları ile MIC de erlerinin tespitinde Sceptor (Becton Dickinson- USA) cihazı ve panelleri kullanılmı tır. BULGULAR: Belirtilen tarihler arasında gelen örneklerden toplam 436 adet patojen izole edilmi, izole edilen bakteriler tablo 1 de, stafilokokların antimikrobiyal duyarlılıkları tablo 2 de, enterobakterilerin antimikrobiyal duyarlılıkları tablo 3 te ve Pseudomonas spp, Stenotropomonas maltophilia ile Acinetobacter spp lerin antimikrobiyal duyarlılıkları tablo 4 te verilmi tir. SONUÇLAR: Yo un Bakım Ünitesinde yatan hastalardaki infeksiyonların en sık Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, stafilokoklar ve enterobakterler tarafından olu turuldu u, bunlara en etkili antimikrobiyallerin ise amikasin, imipenem ve vankomisin oldu u saptanmı tır. Tablo 3: Enterobakterilerin antimikrobiyal duyarlılıkları (%). Tablo 1: zole edilen bakteriler ve oranları. Bakteriler n % Pseudomonas aeruginosa Escherichia coli Staphylococcus aureus Koagülaz negatif stafilokoklar Enterobacter spp Acinetobacter spp Klebsiella spp Di erleri Toplam 436 Tablo 2: Stafilokokların antimikrobiyal duyarlılıkları (%). Antimikrobiyaller S.aureus Koagülaz negatif staflar Vankomisin Teikoplanin Kloramfenikol Trimetoprim/sülfametoksazol Klindamisin Gentamisin Siprofloksasin Tetrasiklin Oksasilin Rifampisin Antimikrobiyaller E.coli Enterobacter spp. Klebsiella spp. Hafnia alvei Edwardsiella ictaluri mipenem Amikasin Sefoksitin Seftriakson Gentamisin Siprofloksasin Amoksisilin/klavulanat Sefotaksim Sefalotin Trimetoprim/sülfametoksazol Sefuroksim Mezlosilin Piperasilin Ampisilin Tablo 4: Pseudomonas spp., S.maltophilia ve Acinetobacter spp. lerin antimikrobiyal duyarlılıkları (%). Antimikrobiyaller Pseudomonas spp. S. maltophilia Acinetobacter spp. Amikasin Siprofloksasin mipenem Aztreonam Piperasilin Tobramisin Seftazidim Gentamisin Mezlosilin Trimetoprim/sülfametoksazol

11 (P60) DRAR KÜLTÜRLER NDEN ZOLE ED LEN BAKTER LER N ÇE TL ANT B YOT KLERE DUYARLILIKLARININ DE ERLEND R LMES Pullukçu H 1, Ta bakan MI 1, Aydemir 2, Sipahi OR 1, Turhan A 2, Özinel M 2, Ulusoy S 1 1 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, zmir 2 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, zmir AMAÇ: Toplum ve hastane kaynaklı üriner sistem infeksiyonları, sık kar ıla ılan ve yaygın antibiyotik kullanımına neden olan infeksiyon hastalıkları arasında yer almaktadır. Çalı mamızda 2004 yılında hastanemiz bakteriyoloji laboratuvarına gönderilen idrar kültürlerinde izole edilen etkenlerin da ılımı ve bunların antibiyotik duyarlılıklarının incelenmesi amaçlanmı tır. YÖNTEM VE GEREÇLER: 2004 yılında poliklinik ve servislerden kabul edilen idrar örneklerinden izole edilen etkenler ve duyarlılıkları retrospektif olarak incelenmi tir. drar örnekleri % 5 koyun kanlı agar ve Eosin Metilen Blue agara kantitatif yöntemle ekilmi tir. Üreme saptanan bakteriler konvansiyonel ve otomatize yöntemler ile tanımlanmı tır. Antibiyotik duyarlılıkları, geni lemi spektrumlu beta-laktamaz varlı ı (ESBL) CLSI kriterlerine göre disk difüzyon yönetimiyle ara tırılmı tır. BULGULAR: Toplam 24,776 idrar örne inden, 1910 u yatan Tablo 1: Gram olumsuz bakteriler ve direnç oranları (%). hastalarda, 1942 si poliklinik hastalarında olmak üzere 3852 inde üreme tespit edilmi tir. En sık izole edilen bakteri Escherichia coli olup bunu sırasıyla Klebsiella spp., Enterococcus spp., Pseudomonas aeruginosa ve Proteus spp. takip etmektedir. Gram olumsuz bakterilerin direnç oranları tablo 1 de, Gram olumlu bakterilerdeki direnç oranları tablo 2 de gösterilmi tir. E.coli kökenlerinin 505 tanesinde (277 yatan hasta, 228 poliklinik hastası), Klebsiella kökenlerinin 154 tanesinde (103 yatan hasta, 51 poliklinik hastası) ESBL olumlulu u saptanmı tır. Serviste yatan bir hastada ise vankomisine dirençli enterokok kökeni izole edilmi tir. SONUÇ: Üriner sistem infeksiyonlarında genellikle kültür ve antibiyogram sonuçları elde edilene kadar ampirik tedavi ba lanmaktadır. Bu nedenle her bölgenin ve hastanenin kendi duyarlılık sonuçlarını belirli aralıklarla takip etmesi gereklidir. N AMC AMP CXM SXT CIP ATM FEP TZP AK NET IMI CAZ SCF Yatan hastalar E.coli Enterobacter spp K.pneumoniae K.oxytoca Proteus spp Acinetobacter spp P.aeruginosa Poliklinik hastaları E.coli Enterobacter spp K.pneumoniae K.oxytoca Proteus spp Acinetobacter spp P.aeruginosa N: Köken sayısı, AMC: Amoksisilin klavulonat, AMP: Ampisilin, CXM: Sefuroksim, SXT: Kotrimoksazol, CIP: Siprofloksasin, ATM: Aztreonam, FEP: Sefepim, TZP: Piperasilin, AK: Amikasin, NET: Netilmisin, M : mipenem, CAZ: Seftazidim, SCF: Sefoperazon/sulbaktam Tablo 2: Gram olumlu bakteriler ve direnç oranları (%). Antibiyotikler S.saprophyticus (n=12) S.aureus (n=16) Enterococcus spp (n=274) Servis (n=3) Poliklinik (n=9) Servis (n=12) Poliklinik (n=4) Servis Poliklinik Levofloksasin Gentamisin Penisilin Eritromisin Metisilin

12 (P61) NOZOKOM YAL ÜR NER S STEM NFEKS YON ETKEN E.COLI ZOLATLARINDA SEFD TOREN M K DÜZEYLER Dizbay M, Özcan Kanat D, Altunçekiç A, Günal Ö, Arman D Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Ankara AMAÇ: Toplumda oldu u gibi nozokomiyal üriner sistem infeksiyonlarında da en sık kar ıla ılan etken E. coli dir. Oral antibiyotiklere direnç sorunundan dolayı hastaların hospitalizasyonlarının, sadece parenteral tedavi amaçlı sürdürülmesi gerekebilmektedir. Çalı mamızda oral bir sefalosporin olan sefditorenin nozokomiyal üriner sistem infeksiyonu etkeni E.coli izolatlarındaki etkinli i ara tırıldı. YÖNTEM VE GEREÇLER: yılları arasında GÜTF Hastanesinde farklı kliniklerden nozokomiyal üriner sistem infeksiyon etkeni olarak izole edilen E.coli su larında sefditoren M K düzeyleri agar dilüsyon yöntemi ile ara tırılmı tır. Ayrıca siprofloksasin, sefuroksim, sefiksim ve trimetoprimsulfametoksazol duyarlılıkları disk difüzyon yöntemi ile saptanmı tır. Standart su olarak E.coliATCC kullanılmı tır. BULGULAR: De erlendirilen 100 üriner E.coli izolatında sefditoren M K50 de eri 1 μg/ml, M K90 de eri ise 128 μg/ml olarak saptanmı tır (M K aralı ı μg/ml). Di er oral antibiyotik duyarlılıkları tabloda gösterilmi tir SONUÇLAR: Çalı mamızda nozokomiyal üriner E.coli izolatlarının genel olarak oral antibiyotiklere duyarlılık durumlarının dü ük oldu u gözlendi. Ülkemizde yeni kullanıma giren sefditorenin (M K50 düzeyi 1 μg/ml) duyarlılık oranlarının üçüncü ku ak oral sefalosporin olan sefiksim ile benzer oldu u, siprofloksasin, sefuroksim ve trimetoprim-sulfametoksazolden daha iyi oldu u saptandı. Bu sonuçlara dayanarak sefditorenin, duyarlılık sonuçlarına göre hastaların hastane dı ında tedavilerinin sürdürülebilmesi için uygun bir seçenek olabilece i dü ünüldü. Nozokomiyal üriner sistem infeksiyon etkeni E. coli'lerde oral antibiyotik duyarlılıkları (%). Antibiyotik Duyarlı Orta duyarlı Dirençli Amoksisilin / klavulonat Sefuroksim Sefiksim Siprofloksasin Trimetoprim-sulfametoksazol (P62) ÜR NER S STEM NFEKS YONLARINDAN ZOLE ED LEN ESCHERICHIA COLI SU LARININ FOSFOM S N TROMETAMOL VE ÇE TL ANT M KROB YALLERE KAR I DUYARLILIKLARININ KAR ILA TIRILMASI Aykut Arca E, Karabiber N T. Yüksek htisas Hastanesi, E itim ve Ara tırma Mikrobiyoloji Laboratuvarı, Ankara Bu çalı mada hastanemizin mikrobiyoloji laboratuvarına tarihleri arasında gelen idrar örneklerinden izole edilen 120 Escherichia coli su unun fosfomisin trometamole ve çe itli antibiyotiklere kar ı in-vitro duyarlılı ı ara tırıldı. zole edilen su ların tanımlanması ve antimikrobiyal ajanlara duyarlılı ı otomatik sistem kullanılarak yapıldı (Phoenix, Becton Dickinson,USA). Fosfomisin trometamol duyarlılı ının tespiti için ise Kirby Bauer disk difüzyon yöntemi NCCLS kriterlerine göre çalı ıldı. ncelenen 120 E.coli su unun sadece biri fosfomisine dirençli idi (% 0.8). Amikasin ve meropeneme dirençli su a rastlanmadı. Sefepim, sefotaksim, sefoksitin ve nitrofurantoine su ların büyük ço unlu u duyarlıydı. Siprofloksasine (% 44) ve levofloksasine (% 43) dirençli olan su ların hepsi fosfomisine duyarlı idi. Uygunsuz antibiyotik kullanımları sonucunda E.coli çe itli antibiyotiklere dirençli duruma gelmi tir. Fosfomisin trometamol, E.coli nin neden oldu u komplike olmamı üriner sistem infeksiyonlarında iyi bir alternatif olarak gözükmektedir. Tek doz uygulanıyor olması, yan etkilerinin azlı ı, gebelerde kullanımının güvenli olması ve duyarlılı ının yüksek olması nedeniyle bu infeksiyonların tedavisinde iyi bir seçenek olarak görülmektedir. 48