LEHE KANUN UYGULAMASINDA USUL UYUŞTURUCU BULUNDURMAK VE KULLANMAK SUÇU 5237 S. TÜRK CEZA KANUNU [ Madde 62, 7, 191 ]

Transkript

1 UYUŞTURUCU ESRAR MADDESİ KİŞİSEL İCİCİLİK SINIRI (5237 S. K. m. 191) ÖZET: Sanığın bahçesinden dişi hint keneviri ektiği, kısa bir süre önce topladığı ve satma gayreti içerisinde olduğu yönünde edinilen bilgi üzerine başlatılan soruşturma sırasında, sanığın evinde yapılan aramada kurumaya bırakılmış dişi hint keneviri bitkisi ele geçirilmiş ise de, ele geçen madde miktarının bir yıllık kişisel kullanım ihtiyacının çok üzerinde olması karşısında, sanığın bu maddeyi satmak amacıyla bulundurduğunun kabul edilmesi gerektiğinden, satmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurmak suçundan cezalandırılması yerine, yazılı şekilde hüküm kurulması yasaya aykırıdır.(yrg. 10.C.D., , Esas: 2006/3894, Karar: 2007/573) UYUŞTURUCU MADDE TİCARETİ ADLİ PARA CEZASI( TCK )/188.3 ÖZETİ: 5237 sayılı TCK.nun 188/3. maddesinde, hürriyeti bağlayıcı ceza yanında adli para cezası da öngörüldüğü halde sanık hakkında adli para cezası verilmeyerek eksik ceza tayini, yasaya aykırı sanık müdafiinin ve O yer C.Savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün istem gibi BOZULMASINA, tarihinde oybirliğiyle karar verildi.(yrg.10.c.d., , E. 2006/13056, K. 2007/983) LEHE KANUN UYGULAMASINDA USUL UYUŞTURUCU BULUNDURMAK VE KULLANMAK SUÇU 5237 S. TÜRK CEZA KANUNU [ Madde 62, 7, 191 ] ( ) Yargılama sürecinin kanuna uygun olarak yapıldığı; aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı; eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı; vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı; eyleme uyan suç tipi ile artırma ve indirme nedenleri tartışılarak yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, hükümlü müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak: A-

2 Sanığın duruşmaya çağrısı için çıkarılan davetiyenin bilinen en son adresi yerine başka bir adrese tebliğe çıkarıldığı ve sanığa tebligat yapılamadığı halde, usulüne uygun olarak davetiye tebliği sağlanmadan yokluğunda hüküm kurulması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, B sayılı TCK nın 191/2-3. maddelerinin uygulanması sırasında, sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi yerine, infazı kısıtlayacak şekilde, hükümlünün şifa buluncaya kadar ikametgahının bulunduğu yere en yakın ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde tedavi altına alınmasına ve denetimli serbestlik tedbirini devamı müddetince ikametgahına en yakın devlet hastanesinde görevli psikiyatri hekimlerinden bir tanesinin rehber olarak görevlendirilmesine karar verilmesi, C- Ek karar ile önceki hüküm geçerliliğini yitirdiği halde, müsadere ve yargılama giderleri yönünden bir karar verilmemesi, Ç tarihli Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun la değiştirilen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu nun 191. maddesinde, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında; 1- Birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden önce; aa) Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında, tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine, bb) Kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında denetimli serbestlik tedbirine Karar verilebileceği, 2- Tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranması halinde açılmış olan davanın düşmesine hükmedileceği, Öngörülmüştür. Belirtilen bu değişiklik karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu nun 7. maddesi uyarınca; hükümlünün hukukî durumunun yeniden değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, hükümlü müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün istem gibi BOZULMASINA, tarihinde oybirliğiyle karar verildi.(yrg.10.c.d., , E.006/3915, K.2007/1402) KAMU DAVASININ DÜŞMESİ KOŞULLU SALIVERMENİN GERİ ALINMASI TEDAVİ VE DENETİMLİ SERBESTLİK UYUŞTURUCU MADDE (5237/m.50/5, /m /m.17) ÖZET : Adam öldürmek suçundan ağır hapis cezasına çarptırılan hükümlünün şartla tahliye olmasını müteakip, deneme süresi içerisinde işlediği uyuşturucu madde bulundurmak suçundan dolayı hapis cezası ile cezalandırılması sebebiyle, şartla tahliye kararının geri alınarak bakiye cezanın aynen çektirilmesine karar verilmesinden sonra, tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu uyarınca uyuşturucu madde bulundurmak suçundan verilen 10 ay hapis cezasının tedavi tedbirine çevrilmesi sebebiyle şartla tahliyenin geri alınması kararı kaldırılmıştır. Koşullu salıverilmenin geri alınmasına ilişkin olarak, tarihinden önce işlenen suçlar bakımından yürürlükte bulunan 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 107. maddesine göre 765 sayılı TCK'nın 17. maddesinin uygulanması daha lehtedir. Öte yandan, 5237 sayılı TCK'nın, tarihli ve 5560 sayılı Yasa'yla değişik 191. maddesinde, değişiklikten önceki metinden farklı olarak, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında bir yıldan iki yıla kadar hapis ceza yaptırımı öngörülmekle birlikte, bu suçla ilgili yargılama aşamasında yargıca takdir hakkı tanıyarak, öncelikle hükmün geri bırakılmasına ve kişi hakkında "tedavi ve

3 denetimli serbestlik" önlemi uygulayarak bu sürecin iyi halli olarak tamamlanması durumunda kamu davasının düşmesine karar verileceği, diğer bir seçenek olarak da hükmolunan cezanın çektirilmesi ertelenmekle birlikte "tedavi ve denetimli serbestlik" önlemi uygulanması hükmüne yer vermiştir. Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın almak, kabul etmek veya bulundurmak suçu nedeniyle hükmedilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uyulması durumunda kamu davası düşer. Dolayısıyla, koşullu salıvermenin geri alınması söz konusu olamaz. Tedavi ve denetimli serbestlik kararına uygun davranılmaması nedeniyle cezanın derhal infaz edilmesi durumunda ise, ortada bir hürriyeti bağlayıcı ceza olduğundan koşullu salıvermenin geri alınması gerekir.(yrg.1.c.d., , E. 2007/734, K. 2007/806) UYUŞTURUCU MADDE BULUNDURMAK SUÇU HAPİS CEZASINA SEÇENEK YAPTIRIMLARIN BULUNMASI TEDAVİ UYGULAMASI İÇİN ARAŞTIRMAYA GEREK DUYULMASI (5252 S. K. m. 9) (5237 S. K. m. 7, 62, 191) Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan sanık G. C. hakkında Küçükçekmece 3. Asliye Ceza Mahkemesince yapılan yargılama sonunda, tarihinde 2000/489 esas, 2001/1585 karar sayı ile mahkûmiyet kararı verildiği; hükmün temyiz edilmeyerek kesinleştiği; hükmün infazı aşamasında, 5237 sayılı TCK nın yürürlüğe girmesi nedeniyle, lehe olan kanunun belirlenmesi yönünden C. Savcılığınca yapılan başvuru üzerine, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda tarihinde, 2000/489 esas, 2001/1585 karar sayı ile 5237 sayılı TCK nın sanığın lehine olduğu gerekçesi ile, 5237 sayılı TCK nın 191/1,2,3,4 ve 62. maddelerinin sanık hakkında uygulanmasına karar verildiği, kararın süresinde hükümlü tarafından temyiz edildiği; Yargıtay C. Başsavcılığınca bozma isteğiyle dava dosyasının tebliğname ekinde tarihinde Dairemize gönderildiği anlaşıldı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp düşünüldü: 1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu nun tarih ve 2005/ sayılı kararında belirtildiği üzere; 5252 sayılı Kanun un 9. maddesi gereğince, lehe kanunun saptanıp uygulanması için; herhangi bir inceleme ve araştırma yapılması, kanıt toplanması, takdir hakkının kullanılması gerekiyorsa ya da cezanın kişiselleştirilmesine veya hapis cezasına seçenek yaptırımlara ilişkin bir hükmün uygulanması olanağını sonraki kanun sağlamışsa, duruşma yapılması zorunludur. Sonraki kanunun lehe olduğu kabul edilerek derhal uygulanması ve buna bağlı olarak duruşma yapılmaksızın da karar verilebilmesi ancak diğer durumlarda mümkündür sayılı TCK nın lehe kabul edilmesi halinde; anılan Kanun un 191. maddesi uyarınca, hapis cezası ve denetimli serbestlik tedbirinden ayrı olarak tedaviye hükmedilmesi gerekip gerekmediğinin tartışılmasında ve tedaviye hükmedilebilmesi için de, sanığın suç tarihinde ve öncesinde uyuşturucu madde kullanıp kullanmadığının belirlenmesinde zorunluluk bulunması; böylelikle, anılan maddede hapis cezasına seçenek yaptırımların bulunması ve tedavi uygulanması için belirtilen şekilde inceleme ve duruma göre araştırma yapılmasının gerekmesi nedeniyle, lehe olan hükümlerin derhal uygulanmasının koşulları bulunmadığı halde, duruşma açılması gerekirken duruşmasız olarak yapılan inceleme sonucu karar verilmesi,

4 tarihli Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun la değiştirilen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu nun 191. maddesinde, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında; 1- Birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden önce; aa) Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında, tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine, bb) Kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında denetimli serbestlik tedbirine Karar verilebileceği, 2- Tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranması halinde açılmış olan davanın düşmesine hükmedileceği Öngörülmüştür. Belirtilen bu değişiklik karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu nun 7. maddesi uyarınca; hükümlünün hukukî durumunun yeniden değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması, SONUÇ: Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün diğer yönleri incelenmeksizin istem gibi BOZULMASINA, tarihinde oybirliği ile karar verildi.(yrg.10.c.d., , Esas: 2007/226, Karar: 2007/1564) KULLANMAK İÇİN UYUŞTURUCU MADDE BULUNDURMAK UYUŞTURUCU MADDE KULLANMAK TEDAVİ VE DENETİMLİ SERBESTLİK KARARI(5237 SK 191) ÖZET: Bir kişide uyuşturucu madde kullanımının tıbben saptanması, aslında uyuşturucu madde bulundurmayı da ortaya koyan güçlü bir kanıttır. Bu durumda failin uyuşturucu madde bulundurmak eyleminden cezalandırılması, ayrıca uyuşturucu maddeyi kullanması nedeniyle hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmelidir. Ancak tedavi süresi ve tedavi edecek kurumun belirlenmesi doğru değildir.(yrg.10.cd., , E: 2006/12505 K: 2007/5296) (YKD. AĞUSTOS 2007) ADLİ PARA CEZASI BELLİ HAKLARI KULLANMAKTAN YOKSUN BIRAKILMA CEZANIN BELİRLENMESİ KANUNUN ZAMAN BAKINDAN UYGULANMASI A- Sanık Veli hakkında kurulan hükme ilişkin incelemede; Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak; 1-) TCK'nın 188/3 maddesi gereğince 5 yıl hapis cezasına hükmedildikten sonra "50 gün adli para cezası"na hükmedilmesi gerekirken "50 gün hapis cezası"na hükmedilmesi ve tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 7. maddesi ile 5237 sayılı TCK.nın 61.maddesine eklenen 8. fıkra uyarınca adli para cezası hesaplanırken tayin olunan temel gün üzerinden bireyselleştirmeye yönelik artırım ve indirimler yapıldıktan sonra sonuç gün ile kişinin bir gün karşılığı

5 ödeyebileceği, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince belirlenecek miktarın çarpılması suretiyle adli para cezasının bulunması gerektiği gözetilmeden fazla adli para cezasına hükmedilmesi, 2-) TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın bu hakları kullanmaktan yoksunluğunun "hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar" sürmesine karar verilerek, sözü edilen maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturulması, Yasaya aykırı, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; 5237 sayılı TCK'nın 188/3, 62. maddesi ile yapılan uygulama neticesi, sonuç adli para cezasının YTL'ye indirilmesi, TCK'nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün metinden çıkarılması ve yerine "sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin 1, 2 ve 3. fıkralarının uygulanmasına" ibaresinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA. B-Sanık Gökhan Çoban hakkında kurulan hükme ilişkin incelemede; Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak; 1-) tarihli Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı "Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına İlişkin Kanun"la değiştirilen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesinde, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında; Birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden önce; a-) Uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında, tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine, b-) Kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında denetimli serbestlik tedbirine Karar verilebileceği, Tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranması halinde açılmış olan davanın düşmesine hükmedileceği Öngörülmüştür. Belirtilen bu değişiklik karşısında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi uyarınca; sanığın hukukî durumunun yeniden değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması, 2-)Kabule göre; TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın bu hakları kullanmaktan yoksunluğunun "hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar" sürmesine karar verilerek, sözü edilen maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturulması, Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün istem gibi BOZULMASINA, tarihinde oybirliğiyle karar verildi.(yrg.10. C.D., , 2007/4750 E., 2007/5507 K.) ADLİ PARA CEZASI DAVALARIN BİRLEŞTİRİLMESİ DİĞER KANUNLARA YOLLAMALAR İHTİYARİ BİRLEŞTİRME TAKDİRİ İNDİRİM NEDENLERİ CEZA GENEL KURULU KARARI : İzinsiz hint keneviri yetiştirme ve uyuşturucu madde ticareti suçlarından dolayı birlikte yürütülen yargılama sonunda sanığın her iki

6 suçtan mahkûmiyetine karar verilen olayda, Yerel Mahkeme ile Özel Daire arasındaki uyuşmazlık, uyuşturucu madde ticareti suçunun yargılamasının diğer suçlara ilişkin yargılamalarla birleştirilmesinin mümkün olup olmadığı hususuna ilişkindir. Ceza yargılamasında genel kural, açılan her dava üzerine ayrı ve devamlı bir yargılama yapılmasıdır. Ancak, uyuşmazlıklar arasında bağlantı olduğu zaman, bağlantının özelliği yüzünden bu kuraldan ayrılınabilmektedir. Ana prensipten ayrılmayı gerektiren ayrıksı hallerden biri de yargılamaların birleştirilmesidir. Yargılamaların birleştirilmesi fayda düşüncesine dayandığından, fayda varsa birleştirilmeli, fayda yoksa birleştirilmemelidir. Esasen yasamız da bu yolu tutmuş, fayda bulunup bulunmadığının her olayda araştırılmasını kural olarak hakime bırakmış, istisnaen de, yargılamaların birleştirilip birleştirilmeyeceğini kendisi tayin etmiştir. Görülüyor ki yargılamaların birleştirilmesi konusunda üç prensip düşünülebilir. Bunlar; a) İhtiyari birleştirme, b) Birleştirme zorunluluğu, c) Birleştirmeme zorunluluğu. Konumuzu ilgilendiren yargılamaların birleştirilmemesi zorunluluğunun ceza yargılama sistemimizdeki en tipik örneklerinden birisi de, kaçakçılık suçlarının yargılamasının, diğer suçların yargılamaları ile birleştirilememesidir. Gerçekten de, 1918 sayılı Kaçakçılık Yasasının 58. maddesinde, bu Yasa hükümlerine muhalefet edenler hakkında yapılacak soruşturma ve koğuşturmanın, 3005 sayılı Yasanın birinci maddesinin (a) bendindeki mahal ve dördüncü maddesinde yazılı zaman kayıtlarına bakılmaksızın 3005 sayılı Yasa hükümlerine göre yapılacağı, ayrıca sanıkların duruşma sırasında diğer bir suçu olduğu anlaşılsa bile bu durumun davaların birleştirilmesine sebep oluşturmayacağı ifade edilmiştir. Öte yandan, 2313 sayılı Uyuşturucu Maddelerin Murakabesi Hakkında Yasanın 27. maddesinde de, Türk Ceza Yasasının 403 ilâ 408 inci maddelerinde yazılı suçların, 1918 sayılı Yasa hükümlerine göre ihtisas mahkemelerince takip ve muhakeme olunacağı belirtilmiştir. O nedenle, 765 sayılı Türk Ceza Yasasının 403. maddesinde düzenlenen uyuşturucu madde ticareti suçunun yargılamasının, bağlantı bulunsa dahi diğer suçlara ilişkin yargılamalarla birleştirilmesi olanaksızdır. Daha sonra 2003 yılında 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasası yürürlüğe girmiş, 1918 sayılı Kaçakçılık Yasası yürürlükten kaldırılmış ise de, bir yandan 4926 sayılı Yasanın Geçici 1. maddesiyle, 1918 sayılı Kaçakçılık Yasasına yapılan yollamaların 4926 sayılı Yasaya yapılmış sayılacağı, diğer yandan da 26. ve 30. maddeleriyle, kaçakçılık suçlarının yargılamasının 3005 sayılı Yasa hükümlerine göre icra edileceği, aynı yerde ağır ceza veya asliye ceza mahkemesinin birden fazla dairesinin olması halinde bu suçların yargılamalarının bir numaralı mahkemede görüleceği ve diğer suçların yargılamalarıyla birleştirilemeyeceği esasları kabul edildiği için uygulamada bir değişiklik olmamış, uyuşturucu madde suçlarına ilişkin yargılamaların diğer suçların yargılamalarıyla birleştirilmemesi zorunluluğu varlığını sürdürmüştür tarihinde ise hem 3005 sayılı Meşhut Suçların Muhakemesi Hakkında Yasa hem de 765 sayılı Türk Ceza Yasası yürürlükten kaldırılmıştır. Ancak, uyuşturucu madde ticareti suçu aynı tarihte yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Yasasının 188/3. maddesinde düzenlendiği ve 5252 sayılı Türk Ceza Yasasının Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasanın 3. maddesinde de, mevzuatta 765 sayılı Türk Ceza Yasasına

7 yapılan yollamaların 5237 sayılı Türk Ceza Yasasında bu hükümlerin karşılığını oluşturan maddelere yapılmış sayılacağı belirtildiği için, uyuşturucu madde ticareti suçunun yargılama yöntemine ilişkin yollamalar yönünden hiçbir yasal boşluk doğmamıştır. Ayrıca 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasasının, kaçakçılık suçlarına ilişkin davaların diğer davalar ile birleştirilmemesi zorunluluğunu düzenleyen 30. maddesinde değişiklik yapılmadığı için de, yargılama kuralları yönünden bu yasadaki yönteme tabi bulunan uyuşturucu madde suçlarının diğer suçlarla birlikte görülememesi uygulaması yasal zeminde varlığını sürdürmüştür. O bakımdan, Yerel Mahkemece direnme kararının verildiği tarih itibariyle yürürlükte bulunan bu yasal düzenlemelere göre, uyuşturucu madde suçlarının yargılamasının diğer suçlara ilişkin yargılamalarla birleştirilmesi olanaklı bulunmamaktadır. Ancak direnme hükmünün Yargıtay'da incelenmesi safhasında yasalarda yeniden düzenleme yapıldığından, bu değişikliklerin mevcut hukuki sorunu etkileyip etkilemediği ve uyuşturucu madde suçlarının yargılama yönteminde değişiklik meydana getirip getirmediğinin de değerlendirilmesi gerekmektedir gün ve sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasası, 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasasını yürürlükten kaldırmış ise de, Geçici 1. maddesinde, diğer yasaların, gerek mülga 1918 sayılı Kaçakçılık Yasasına gerekse 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasasına yaptığı atıfların 5607 sayılı Yasaya yapılmış sayılacağı belirtilmiş bulunduğundan, atıf silsilesinde bir zaafiyet doğmamıştır sayılı Yasanın 17. maddesinin 2. fıkrasında, "Bu Kanun kapsamına giren suçlar dolayısıyla açılan davalar, Adalet Bakanlığının teklifi üzerine Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenen asliye ceza mahkemelerinde görülür. Ancak bu suçlarla bağlantılı olarak resmi belgede sahtecilik suçunun işlenmesi halinde, görevli mahkeme ağır ceza mahkemesidir." hükmü mevcuttur. Tasarı Gerekçesinde, bu hükmün, "kaçakçılık davalarının özel ihtisası gerektirmesi" nedeniyle getirildiği açıklanmıştır. Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu da, kaçakçılık davalarına o yerdeki bir numaralı asliye ve ağır ceza mahkemelerinin bakmasını kararlaştırmıştır. Görüldüğü üzere 17. maddede, sahtecilik suçunun kamu görevlisi olanlarca veya kamu görevlisi olmayan kişilerce işlenmesi ayrımı yapılmamıştır. Oysa, 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Yasa'nın 12. maddesine göre, sadece kamu görevlileri tarafından işlenen ve Türk Ceza Yasasının 204. maddesinin 2. fıkrasına giren resmi belgede sahtecilik suçları ağır cezalık, kamu görevlisi olmayanların işlediği resmi belgede sahtecilik suçları asliye cezalıktır. Bu durumda, 5670 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Yasasının 17. maddesindeki düzenleme ile, bir yandan 5235 sayılı Yasanın 12. maddesine yeni istisnalar getirildiği ve her ikisi de asliye cezalık suçlar olmasına karşın, bağlantılı olmaları koşuluyla, kamu görevlisi olmayan kişilerin işlediği sahtecilik suçu ile kaçakçılık suçlarının ağır cezalık suçlara dönüştürüldüğü, bir yandan da yine bağlantılı olmaları koşuluyla kaçakçılık suçları ile sahtecilik suçları bakımından yargılamaların birleştirilmesi zorunluluğu getirildiği anlaşılmaktadır. Keza bu düzenleme ile kaçakçılık suçlarının ihtisas mahkemelerince yargılanması amaçlandığından, aralarında bağlantı bulunsa dahi, sahtecilik dışındaki diğer suçların yargılamalarının, kaçakçılık suçu yargılaması ile birleştirilemeyeceği de açıktır. Bu itibarla, 2313 sayılı Yasanın 27. maddesinde yapılan atıf silsilesi uyarınca, gerek yerel mahkemenin hüküm verdiği tarihte, gerekse yasa yolu denetiminin yapıldığı tarihte,

8 uyuşturucu madde ticareti suçu ile hint keneviri yetiştirme suçlarına ilişkin yargılamaların birlikte yürütülmesine yasal olanak bulunmadığından, direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir. SONUÇ: Açıklanan nedenlerle 1- Yerel Mahkeme direnme hükmünün BOZULMASINA, 2- Dosyanın yerine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, günü oybirliği ile tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak karar verildi.(yrg.ceza Genel Kurulu, , 2007/10-85 E., 2007/109 K.) UYUŞTURUCU MADDE TİCARETİ YAPMAK (5237 SK 191/1, 188/3, 53/1) ÖZETİ: Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde tartışılan delillere ve dosya içeriğine uygun gerekçeye göre; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine; ancak: 1- Kişisel ihtiyaç sınırını aşmayacak miktardaki suç konusu uyuşturucu maddeyi tüm aşamalarda kullanmak için bulundurduğunu söyleyen sanığın savunmasının aksine, satmak için bulundurduğuna ilişkin, muhbirin yaptığı soyut ihbar dışında, kuşku sınırlarını aşan yeterli ve kesin kanıt bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK.nun 191/1. maddesi yerine, 188/3. maddesi uyarınca mahkumiyet kararı verilmesi, 2- Kabule göre; TCK.nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın bu hakları kullanmaktan yoksunluğunun "hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar" sürmesine karar verilerek, sözü edilen maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturulması, Yasaya aykırı sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün istem gibi BOZULMASINA, tarihinde oybirliğiyle karar verildi.(yrg.10.c.d., , Esas: 2007/5723, Karar: 2007/6552) ORANTILILIK İLKESİ UYUŞTURUCU MADDE TİCARETİ YAPMAK KARAR: A- Sanıklar B.S... ve Ş.K... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerinin incelenmesi: Olay tutanağı içeriğine, sanıkların savunmaları ve tüm dosya kapsamına göre, sanık Ş..'in suçunun sübutuna ilişkin Mahkemenin kabul ve uygulamasında isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bu sanıkla ilgili bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde tartışılan delillere ve dosya içeriğine uygun gerekçeye göre;yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak; Suç konusu uyuşturucu maddenin 4,5 gram esrar ile 4 adet

9 ekstaziden ibaret olduğu, suçun işleniş biçimi ile sanıkların kastlarına dayalı kusurlarında bir ağırlık bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 3/1. maddesinde öngörülen "orantılılık" ilkesine aykırı olarak, temel gün para cezasının alt sınır çok aşılmak suretiyle sanık B.. hakkında 5000 gün ve sanık Ş hakkında 3000 gün olarak belirlenmesi, Yasaya aykırı, sanıkların müdafilerinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, bu sanıklar hakkındaki hükümlerin kısmen istem gibi BOZULMASINA, B- Sanık A.Ç... hakkında verilen kararın incelenmesinde: Kendisinde herhangi bir uyuşturucu madde ele geçirilmeyen, diğer sanık B..'de bulunan uyuşturucu madde ile ilgisi saptanmayan ve uyuşturucu madde kullandığı teknik bir yöntemle de tespit edilmeyen sanık hakkında, beraat yerine, soyut beyanlara dayanılarak tedavi ve tedbir uygulanmasına karar verilmesi, Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün istem gibi BOZULMASINA, 19/06/2007 tarihinde oybirliğiyle karar verildi(yrg. 10. Ceza Dairesi, , 2007/6529 E., 2007/7644 K.) UYUŞTURUCU VEYA UYARICI MADDE TİCARETİ YAPMAK (5237 SK 188/3) ÖZET: Jan. Gen. Kom. Bölge Kriminal Lab. Şube Müdürlüğünün raporunda suç konusu maddenin 2313 sk. kapsamına giren uyuşturucu maddelerden olmadığının, Adli Tıp Kurumu Beşinci İhtisas Kurulunun raporunda ise sanıkta ele geçirilen gram maddenin içindeki uyuşturucunun, eser miktarda olduğunun belirtilmesi karşısında, suçun maddi konusu olan uyuşturucu maddenin kullanmaya veya buna bağlı olarak uyuşturucu madde temin etme suçuna elverişli olmadığından, olayda işlenemez suç söz konusu olduğu gözetilmelidir.(yrg.10.cd., , E: 2006/9234 K:2007/8332) (YKD. EYLÜL 2007) UYUŞTURUCU MADDE TİCARETİ TEMEL CEZANIN BELİRLENMESİ CEZADA ORANTILILIK İLKESİ ( TCK )/188.3/3.1 ÖZETİ: Suç konusu uyuşturucu maddenin 1315 gram esrardan ibaret olduğu, suçun işleniş biçimi ile sanığın kastına dayalı kusurunda bir ağırlık bulunmadığı gözetilmeden, 5237 sayılı TCK'nın 3/1. maddesinde öngörülen "orantılılık" ilkesine aykırı olarak, temel gün para cezasının alt sınır çok aşılmak suretiyle sanık hakkında 6000 gün olarak belirlenmesi,yasaya aykırı, sanık müdafiinin ve sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan,

10 hükmün istek gibi BOZULMASINA, tarihinde oybirliğiyle karar verildi.(yrg.10.c.d., , E. 2007/10991, K. 2007/12602) CEZAEVİNE UYUŞTURUCU MADDE SOKMAK UYUŞTURUCU MADDE NAKLETMEK ÖZET: Sanığın cezaevinde tutuklu kardeşini ziyarete geldiğinde üzerinde yapılan aramada esrar içeren hint keneviri bulunması karşısında, eylemin cezaevine uyuşturucu madde sokmaya kalkışmak ve uyuşturucu madde nakletmek suçlarını oluşturduğu, daha ağır cezayı içermesi nedeniyle 5237 sayılı yasa'nın 188/3. maddesi gereğince belirlenecek cezanın 297/1. maddesinin son cümlesi uyarınca 1/2 oranında artırılması gerektiği gözetilmelidir.(yrg. 10. Ceza Dairesi , 2007/96 E., 2007/13851 K.) UYUŞTURUCU MADDE TİCARETİ YAPMAK KARAR: 1- Sanık Gökhan hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının incelenmesi: 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 23. maddesine göre verilen "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" kararının CMK'nın 231. maddesi 12. fıkrası uyarınca itiraza tabi olması nedeniyle; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabul edilip merciince incelenmesi için dosyanın Yargıtay C. Başsavcılığı'na İADESİNE, 2- Sanık Gökhan hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan verilen denetimli serbestlik tedbiri tedbiri uygulanmasına ilişkin hükmün incelenmesi: Yargılama sürecinin yasaya uygun olarak yapıldığı; delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı; eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı; vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı; eyleme uyan suç tipi ile tedbirin doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün istem gibi ONANMASINA, tarihinde oybirliğiyle karar verildi.(yrg.10.c.d., , 2007/15038 E., 2007/14011 K.)

11 ALKOLLÜ ARAÇ KULLANMA KARAR: 5237 sayılı TCY nın 179/3. maddesi yollamasıyla, aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezalandırılmasına karar verilen olayda, Özel Daire ile Yargıtay C.Başsavcılığı arasındaki uyuşmazlık, yüklenen suçun unsurları itibariyle oluşup oluşmadığı noktasında toplanmaktadır sayılı TCY nın 179. maddesinin 3. Fıkrasında; Alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle ya da başka bir nedenle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek hâlde olmasına rağmen araç kullanan kişi yukarıdaki fıkra hükmüne göre cezalandırılır. hükmüne yer verilip, fıkranın uygulanma koşulları ise gerekçesinde; alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle ya da başka bir nedenle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek hâlde olmasına rağmen araç kullanan kişinin cezalandırılması öngörülmüştür. Bu bakımdan, örneğin, uzun süre araç kullanmak dolayısıyla yorgun ve uykusuz olan kişilerin araç kullanmaya devam etmesi hâlinde de bu suçun oluştuğunu kabul etmek gerekir. şeklinde belirtilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun gün ve 2-103/111 sayılı kararında da fıkranın uygulanma koşulları; yaptırım altına alınan eylem, alkol ve uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç kullanamayacak kişinin, bu halde araç kullanmasıdır. Bu suç kasıtla işlenebilecek bir suçtur. Alkol ve uyuşturucu maddenin sırf kullanılmış olması bu suçun oluşması için yeterli olmayıp, kişinin bu halde emniyetli şekilde araç kullanamayacağını bilerek araç kullanması gerekmektedir. Kişinin emniyetli şekilde araç kullanamayacak durumda olduğunun her somut olayda saptanması zorunludur. Bir başka anlatımla, alkol veya uyuşturucu madde kullanılmasına rağmen kişinin emniyetli bir şekilde araç kullanabildiği hallerde bu suçun oluşması olanaksızdır. biçiminde açıklanmıştır. Bu açıklamalar ışığında somut olay incelendiğinde; günü saat de Kandıra-Kurtyeri mevkiinde yapılan trafik kontrolünde, 5. D. 2.. plakalı araç sürücüsü S... B... a yapılan testte % 316 promil alkollü olduğu saptanarak tutanak düzenlenmiş, sürücü hakkında aynı tarihli ceza tutanağı ile 2918 sayılı Yasanın 48/5. maddesi uyarınca 379 YTL. İdari para cezası uygulanmış, sanık kollukta, 316 promil alkollü olduğunu kabul etmiş, duruşmada ise alkollü olduğunu ancak belirtildiği şekilde alkollü olmadığını savunmuştur.tutanak tanığı İ... Ş... duruşmada saptanan beyanında; tutanak ve alkol ölçüm tutanağının doğru olduğunu, yaptıkları denetlemelerde sanığın alkollü araç kullandığını tespit ettiklerini, alkol derecesinin yüksek olduğunu, aynı zamanda hareketlerinden de alkollü olduğunun belli olduğunu, söylemiştir.sanığın yalnızca alkollü araç kullanması nedeniyle 5237 sayılı TCY nın 179/3. maddesi uyarınca cezalandırılmasına olanak bulunmamakta ise de, tutanak tanığının, sanığın hareketlerinden alkollü olduğunun açıkça belli olduğuna ilişkin beyanı, yapılan ölçümde sanığın % 316 promil alkollü olduğuna ilişkin test tutanağı birlikte değerlendirildiğinde, sanığa isnat edilen, alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle ya da başka bir nedenle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek hâlde olmasına rağmen araç kullanma suçu tüm unsurlarıyla oluşmuş olup, Yerel Mahkeme uygulamasında ve Özel Daire onama kararında bu yönüyle bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Bu itibarla Yargıtay C.Başsavcılığı itirazının reddine karar verilmelidir.çoğunluk görüşüne katılmayan beş Kurul üyesi, promil miktarına dayanılarak mahkûmiyet hükmü tesis edilemeyeceği, tutanak tanığının sanığın

12 hareketlerinden alkollü olduğu sonucuna varıldığına ilişkin beyanının da somut tehlikenin gerçekleştiğinin kabulüne elverişli olmadığı görüşüyle itirazın kabulü yönünde oy kullanmışlardır.sonuç : Açıklanan nedenlerle;1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının REDDİNE,2- Dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, günü yapılan müzakerede oyçokluğu ile karar verildi.(yrg.ceza Genel Kurulu, , 2007/2-262 E., 2007/263 K.)