TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU. Sürüm Mart

Transkript

1 LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU Sürüm Mart

2

3 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU Sürüm Mart 2016

4 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Kılavuzu hazırlayanlar ve yayıncı sarf malzeme, ilaç seçimi ve ilaç dozları dâhil olmak üzere yapılan tüm tanı ve tedavi önerilerinin yayın tarihinde kabul edilen standartlara ve klinik uygulamaya uyumlu olmasına özen göstermiştir. Bununla birlikte yeni araştırma sonuçları ve yasal düzenlemeler klinik standartları sürekli olarak değiştirildiği için, ilaç prospektüslerinde yer alan doz önerileri, uyarılar ve kontrendikasyonların kontrol edilmesi gereklidir. Bu durum özellikle yeni ve az kullanılan ilaçlar için geçerlidir. Tüm ilaç tedavileri, taşıdığı riskler ve beklenen yarar ışığında, her bir hasta için bireysel olarak değerlendirilmelidir. Bu kılavuzun amacı güncel bilgilerin aktarılması olup, verilen bilgiler bireysel tanı ve tedavinin yerini tutmamaktadır. Öneri niteliğinde olan bilgiler, ilgili tüm tıbbi durumlar için geçerli değildir. Klinik pratikte uygulanacak olan işlemler, hastaların bireysel olarak değerlendirilmesi sonucunda belirlenmelidir. Yayımlanan yazıların bilimsel ve hukuki sorumluluğu yazarlarına aittir. Yazıların içeriğinden ve kaynakların doğruluğundan yazarlar sorumludur. Türk Hematoloji Derneği, Dergi Sahibi, Sorumlu Yazı İşleri Müdürü, Yönetim Kurulu ve Yayımcı dergideki hatalardan veya bilgilerin kullanımından doğacak olan sonuçlardan dolayı sorumluluk kabul etmez. Tüm hakları saklıdır. Bu kitabın hiçbir bölümü Türk Hematoloji Derneği nden yazılı izin alınmaksızın çoğaltılamaz, elektronik ortamda saklanamaz, elektronik ve fotografik olarak kopyalanamaz ve herhangi bir şekilde yayınlanamaz. ISBN: Dernek Adresi: Mall of İstanbul Rezidans Süleyman Demirel Bulvarı 7A Blok No: 26, Başakşehir, İstanbul Her Türlü Gönderim ve Yazışmalar İçin Adres: Turan Güneş Bulv. İlkbahar Mah Sok. No: 8, Çankaya, ANKARA Tel : (pbx) Faks : E-posta : thd@thd.org.tr - thdofis@thd.org.tr II Galenos Yayınevi Adres: Molla Gürani Mah. Kaçamak Sok. No:21, 34093, İstanbul, Türkiye Tel.: Faks: Baskı: Özgün Ofset Ticaret Ltd. Şti. Yeşilce Mah. Aytekin Sk. No: Levent / İSTANBUL

5 LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 İÇİNDEKİLER Önsözler... III THD Yönetim Kurulu ve Lenfoma BAK Yönetimi... VI Kısaltmalar... VII I. BÖLÜM KRONİK lenfositer LÖSEMİ...1 Tanı... 1 Evreleme ve Risk Değerlendirmesi... 1 Tedavi... 6 Yanıt Değerlendirmesi... 8 II. BÖLÜM FOLİKÜLER LENFOMA...17 Tanı Evreleme ve Risk Değerlendirmesi Tedavi Yanıt Değerlendirmesi III. BÖLÜM MANTLE HÜCRELİ LENFOMA...39 Tanı Evreleme ve Risk Değerlendirmesi Tedavi Yanıt Değerlendirmesi IV. BÖLÜM DİFFÜZ BÜYÜK B HÜCRELİ LENFOMA...61 Tanı Evreleme ve Risk Değerlendirmesi Tedavi Yanıt Değerlendirmesi III

6 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 İÇİNDEKİLER V. BÖLÜM HODGKİN LENFOMA...89 Tanı Evreleme ve Risk Değerlendirmesi Tedavi Yanıt Değerlendirmesi VI. BÖLÜM MARJİNAL ZON LENFOMA Tanı Tedavi Mide Dışı Malt Lenfoma VII. BÖLÜM T HÜCRELİ LENFOMA Tanı Tedavi Yanıt Değerlendirmesi IV

7 LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 V

8 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 ÖNSÖZ Türk Hematoloji Derneği nin Değerli Üyeleri, Lenfoma Tanı ve Tedavi Kılavuzu nın ilk sürümü Mayıs 2010 tarihlerinde düzenlediğimiz Lösemi, Lenfoma ve Miyeloma da Tanı ve Tedavi Kriterlerinde Uzlaşı Çalıştayı sonrası Lenfoma Bilimsel Alt Komitesi tarafından hazırlanıp yayımlanmıştı. Bilgi birikiminin yoğun ve paylaşımın hızlı olduğu bu günlerde var olan kılavuzlarımızın güncellenmesi kaçınılmazdı. Kendi dilimizde yazılmış, günlük pratiğimize uygun, uluslar arası standartları da içeren ve yoğun emekler harcanarak hazırlanan kılavuzlarımızın büyük bir açığı kapattığı bilinmektedir. Camiamızın ihtiyacını karşılaması yanında, ruhsatlandırma ve/veya geri ödeme aşamasında olan yeni ilaçların ülkemizde var olması için kanıta dayalı bilgi içermesi açısından da oldukça önemlidir. Bu konuda da sağlık otoritemize de yardımcı olacağını ummaktayız. Kılavuzlarımıza hem basılı hem de elektronik olarak kolay ulaşılabilir olması oldukça önemli olup, bunun için çaba harcamaktayız. Lenfoma kılavumuzun hazırlanmasında yoğun emek ve ayırdıkları zaman için Lenfoma Bilimsel Alt Komite Başkanımız Sayın Prof. Dr. Burhan Ferhanoğlu ve BAK Sekreterimiz Sayın Prof. Dr. Olga Meltem Akay a çok teşekkür ederim. Bu ve benzeri eğitim kitapçıklarının camiamız ve ilgili kurumlarımıza yararlı olması dileklerimle, saygılarımı sunarım. VI Prof. Dr. Ahmet Muzaffer Demir THD Yönetim Kurulu Başkanı

9 LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 ÖNSÖZ Türk Hematoloji Derneği nin Değerli Üyeleri, Lenfomalar, farklı ve değişken klinik, patolojik ve genetik özellikler gösteren neoplazilerdir. Son yıllarda moleküler biyoloji, sitogenetik ve immünolojide meydana gelen gelişmeler, lenfoma patogenezinin anlaşılmasını kolaylaştırmıştır. Gelişmelere paralel olarak lenfoma sınıflanmasının güncellenmesi kaçınılmazdır. Nitekim lenfoid neoplazilerin epidemiyolojik, morfolojik, immünfenotipik ve genetik özelliklerini temel alan Dünya Sağlık Örgütü nün (DSÖ) 2008 yılına ait son lenfoma sınıflamasında çok sayıda farklı lenfoma grupları tanımlanmıştır. Hodgkin ve Non-Hodgkin lenfoma, modern kemoterapi ve radyoterapi teknikleri sayesinde günümüzde tedavi edilebilir neoplaziler arasında sayılmaktadır. Yakın zamanda keşfedilen B hücre reseptör yolağını hedefleyen moleküller lenfoma tedavisinde bir çığır açmıştır. BTK inhibitörü ibrutinib ve PI3K inhibitörü idelalisibe ek olarak SYK ve PKC inhibitörleri, BCL2 inhibitörleri, immünomodülatör ajanlar, monoklonal antikorlar ve diğer kinaz inhibitörlerinin kullanılmaya başlaması konvansiyonel kemoterapötik ilaçların başarısını büyük oranda artırmıştır. Söz konusu tedavilerin tek başına veya kombinasyon içinde kullanımı ile yanıt oranları, sağkalım süreleri ve hastaların yaşam kalitesinde belirgin düzelme sağlanmıştır. Lenfoma tanı ve tedavi pratiğine yönelik güncel bir rehber olması hedeflenen bu kılavuzun, ülkemizdeki kanbilim hizmetinin günlük uygulamalarına ve genç meslektaşlarımızın eğitimine yararlı olması ortak dileğimizdir. Ülkemizde lenfoma konusunda uzmanlaşmaya kendini adamış bilim insanı sayısını arttırdığımızda lenfoma alanındaki güncel gelişmeleri yakalayacağımıza ve böylece Türk Hematoloji Derneği olarak söz sahibi olduğumuz bir konuma geleceğimize inanmaktayız. Son olarak, bu kılavuzun hazırlanması aşamasında birlikte çalıştığımız Dr. Olga Meltem Akay ve Dr. Erman Öztürk e ve önerileri ile bizlere destek veren Dr. Semra Paydaş, Dr. İbrahim Barışta, Dr. Münci Yağcı ve Dr. Murat Çınarsoy a teşekkürü bir borç bilirim. Prof. Dr. Burhan Ferhanoğlu THD Lenfoma Bilimsel Alt Komite Başkanı VII

10 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 THD Yönetim Kurulu Başkan : Ahmet Muzaffer Demir İkinci Başkan : Tülin Tiraje Celkan Genel Sekreter : Güner Hayri Özsan Araştırma Sekreteri : Muhlis Cem Ar Sayman : Eyüp Naci Tiftik Üyeler : Meltem Kurt Yüksel : İlknur Kozanoğlu THD Lenfoma Bilimsel Alt Komitesi Başkan: Burhan Ferhanoğlu Sekreter: Olga Meltem Akay VIII

11 LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 KISALTMALAR: AKHT: Allojeneik Kök Hücre Transplantasyonu BT: Bilgisayarlı Tomografi DSÖ: Dünya Sağlık Örgütü EKG: Elektrokardiyografi ESH: Eritrosit Sedimentasyon Hızı FISH: Floresan İn Situ Hibridizasyon Gy: Gray Hb: Hemoglobin KLL: Kronik Lenfositik Lösemi KML: Kronik Miyeloid Lösemi KY: Kısmi yanıt LDH: laktat Dehidrogenaz LDT: lenfosit sayısının iki katına çıkma zamanı MSS: Merkezi Sinir Sistemi OKHT: Otolog Kök Hücre Transplantasyonu PCR: Polimeraz Zincir Reaksiyonu R: Rituksimab TY: Tam yanıt IX

12 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016

13 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 I. BÖLÜM KRONİK lenfositer LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU

14 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ EPİDEMİYOLOJİ Kronik lenfositer lösemi (KLL) 4,2/100,000/yıl sıklığı ile en sık görülen lösemi tipidir. Ortanca görülme yaşı arasındadır. KLL hastalarının %10 u 55 yaşın altındadır. Erkeklerde kadınlara göre iki kat daha fazla görülür. TANI KLL tanısı aşağıdaki kriterlere göre konur (1): 1- Çevresel kanda >5,000/mm 3 monoklonal B lenfositoz varlığı. Dolaşımdaki B lenfositlerin klonalitesi akım sitometri ile doğrulanmalıdır. 2- Çevresel kandaki lösemik hücreler dar sitoplazmalı, yoğun çekirdekli, çekirdekçik içermeyen, küçük olgun lenfositlerdir. Büyük, atipik lenfositler veya prolenfositler görülebilmekle birlikte oranı %55 i aşmamalıdır. KLL hücreleri B hücre yüzey belirteçleri (CD19, CD20 ve CD23) dışında CD5 de taşırlar. Yüzey immünoglobulin, CD20 ve CD79b normal B lenfositlere göre daha düşük ifade edilir. Lösemik hücre klonu kappa veya lambda hafif zincirlerinden birini taşır. EVRELEME VE RİSK DEĞERLENDİRMESİ Evrelemede Rai ve Binet olmak üzere iki risk sınıflaması kullanılmaktadır (2,3) (Tablo 1). Bunlar dışında özellikle erken evrede prognozu belirleyebilecek genetik prognostik faktörler de kullanılmaktadır (4). 17p delesyonuna sahip hasta grubu ortalama 2 yıllık sağkalım ile en kötü prognoza sahiptir. Bir diğer kötü prognostik faktör 11q delesyonudur (Tablo 2). Mutasyona uğramamış immünoglobulin ağır zincir değişken bölge geni de [immunoglobulin 1

15 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tablo 1. Rai ve Binet prognostik sınıflamaları Evreleme Klinik Ortalama sağkalım (yıl) Rai Evrelemesi Düşük risk Rai 0 Lenfositoz >15,000/mm 3* >10 Orta risk Rai I Lenfositoz ve lenfadenopati Rai II Lenfositoz ve hepatomegali ve/veya splenomegali +/- lenfadenopati >8 Yüksek risk Rai III Lenfositoz ve Hb <11 gr/dl +/- lenfadenopati/organomegali 6,5 Rai IV Lenfositoz ve trombosit <100,000/mm 3 +/-lenfadenopati/organomegali Binet Evrelemesi Binet A Hb 10 gr/dl, trombosit 100,000/mm 3, >10 <3 lenfatik bölgede tutulum Binet B Hb 10 gr/dl, trombosit 100,000/mm 3, >8 3 lenfatik bölgede tutulum Binet C Hb<10 gr/dl, trombosit <100,000/mm 3 6,5 Lenfatik bölgeler: 1- Waldeyer halkası dahil baş, boyun bölgesi (birden çok bölge olsa da bir bölge olarak kabul edilir), 2- Aksilla (her iki aksilla bir bölge olarak kabul edilir), 3- İnguinal (her iki inguinal bir bölge olarak kabul edilir), 4- Palpe edilebilen dalak, 5- Palpe edilebilen karaciğer (klinik olarak büyümüş) * Rai ve ark. nın orijinal makalesinde (2) lenfosit >15000/ mm 3 olarak tanımlanmasına karşın 2008 KLL tanı kriterlerinde lenfosit>5000/ mm 3 olarak revize edilmiştir. 2

16 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tablo 2. Genetik risk faktörleri (8) Genetik İşaretler Prognoz Del (17p) ve/veya p53 mutasyonu Yüksek risk Del (11q) Orta-yüksek risk Trizomi 12 Orta risk Del 13q Düşük risk NOTCH1 mutasyonu* Orta-yüksek risk SF3B1 mutasyonu* Orta-yüksek risk BIRC3 mutasyonu* Yüksek risk *Zorunlu olmayan ancak gelişmiş merkezlerde önerilen moleküler parametreler. variable heavy-chain (IGHV)] yüksek riskli hastalık olasılığına işaret etmektedir. CD38 ve ZAP-70 ifadesi, IGVH mutasyonu ile ilişkili görülmektedir (5). TEDAVİ ÖNCESİ DEĞERLENDİRMELER Öykü ve fizik inceleme, sistemik semptomların varlığı, Tam kan sayımı ve çevresel kan yayması, Kan biyokimyası: Glukoz, kan üre azotu, kreatinin, laktat dehidrogenaz, ürik asit, aspartat aminotransaminaz, alanin aminotransaminaz, alkalen fosfataz, albumin, bilirubin, Viral serolojik değerlendirme (hepatit B virüsü, hepatit C virüsü, sitomegalovirus, insan bağışıklık yetmezliği virüsü). Özellikle immünokemoterapi sonrası hepatit B reaktivasyon riski nedeniyle risk faktörü olmayan hastalarda hepatit B yüzey antijeni ve hepatit C yüzey antikoru, risk faktörü olan ya da önceden hepatit B öyküsü olanlarda hepatit B e-antijen. Pozitiflik saptandığında viral yük değerlendirilmeli ve gastroenteroloji ile konsülte edilmelidir, 3

17 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Doğu Onkoloji işbirliği grubu (ECOG) performans değerlendirmesi, Doğurganlık çağındaki kadınlarda gebelik testi, Elektrokardiyografi ve kardiyak işlevlerin değerlendirilmesi (sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu), İnfertilite riski nedeniyle genç hastalarda üreme ile ilgili gerekli danışmanlıklar, Serum protein elektroforez, serum immünglobulin düzeyleri (tercih edilir), Tanı anında kemik iliği biyopsisi ve aspirasyonu yapılması önerilmez iken tedavi başlangıcında genetik testler açısından kemik iliği biyopsisi ve aspirasyonu uygun olabilir, Toraks ve abdominopelvik bilgisayarlı tomografi (BT) tümör yükünü değerlendirmek ve nedeni anlaşılamayan semptomları aydınlatmak için yardımcı olabilir iken asemptomatik hastada ve klinik evrelemede kullanımı önerilmemektedir, Tedavi öncesi konvansiyonel karyotipleme, floresan in situ hibridizasyon (FISH) [del (17p), del (11q), +12, del (13q), p53] (Tablo 2), Çevresel kandan akım sitometri incelemesi, Direkt Coombs testi, retikülosit sayımı. TEDAVİ ENDİKASYONU Erken evre ve asemptomatik hastalarda yapılan tedavilerin faydası gösterilememiştir (6,7). KLL tedavi edilebilir bir hastalık olmaması, hastaların genellikle ileri yaşta olması ve yavaş seyirli bir hastalık olması nedeniyle asemptomatik erken evre hastalar tedavi edilmemelidir. Rai evrelemesine göre orta risk (Evre I ve II) ve yüksek risk (Evre III ve IV) veya Binet evrelemesine göre B veya C evresinde olanlar genelde tedaviden fayda görmelerine karşın çoğunlukla bazı 4

18 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 hastalar uluslararası KLL çalışma grubu kılavuzunda söz edildiği şekilde progresif veya semptomatik olana kadar tedavi edilmeden izlenebilir. Ulusal Kanser Enstitüsü Kronik Lenfositer Lösemi Çalışma Grubu Tedavi Başlama Kriterleri (1) - Progresif kemik iliği yetersizliği bulguları [anemi hemoglobin (Hb)<10 gr/dl) ve/veya trombositopeni (trombosit <100,000/mm 3 )], - Masif (kot altı 6 cm) veya progresif veya semptomatik splenomegali, - Masif lenf düğümü (uzun aksında 10 cm) veya progresif veya semptomatik lenfadenopati, - İki ayda lenfosit sayısında %50 den fazla artış olması, - Lenfosit ikiye katlanma süresinin 6 aydan kısa olması (Lenfosit sayısının 30,000/mm 3 altında olan hastalarda daha uzun takip gerekmektedir) (9), - Steroid veya diğer standart tedavilere iyi yanıt vermeyen otoimmün anemi ve/veya trombositopeni, - Hastalığa bağlı semptomlar (6 ayda %10 dan fazla kilo kaybı, ciddi yorgunluk, infeksiyon olmadan 2 haftadan uzun süren 38 C üzerinde ateş veya 1 aydan uzun süren infeksiyon olmadan gelişen gece terlemesi). Mutlak lenfosit sayısı tek başına tedavi endikasyonu değildir. Hafif düzeyde stabil ve asemptomatik sitopenileri (Nötrofil <1,000/mm 3, Hb <10 gr/dl, Trombosit <100,000/mm 3 ) olan hastalar tedavisiz yakından izlenebilir. TEDAVİ Tedavi seçimi hastanın yaşı, performans durumu, komorbidite ve FISH analiz verilerine göre yapılmalıdır (Tablo 3). 5

19 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Yetmiş Yaş Altı del (17p) Mutasyonu Bulunmayan Hastaların Birinci Sıra Tedavisi Kreatinin klirensi normal ve kümülatif hastalık değerlendirme [cumulative illness rating scale (CIRS)] (10) skoru düşük olup performansı iyi (koş) hasta grubuna giren ve del (17p) mutasyonu olmayan hastalar fludarabin, siklofosfamid, rituksimab (FCR), kombinasyonu ile tedavi edilmelidir. Genç hasta grubunda FCR, R-bendamustine göre daha iyi yanıt oranları sunar iken 65 yaş üstü hasta grubunda yüksek toksisite nedeniyle R-bendamustin tercih edilebilir (11). Diğer tedavi seçenekleri arasında fludarabin, rituksimab (FR), pentostatin, siklofosfamid, rituksimab (PCR) bulunmaktadır. Yetmiş Yaş Üstü del (17p) Mutasyonu Bulunmayan Hastaların Birinci Sıra Tedavisi Yetmiş yaş üstü ek hastalığı bulunan (slow go) ve del (17p) mutasyonu saptanmayan hastalara obinutuzumab+klorambusil, ofatumumab+klorambusil, rituksimab+klorambusil veya klorambusil monoterapisi önerilir (12). Del (17p)/p53 Mutasyonu Bulunan Hastaların Birinci Sıra Tedavisi 17p mutasyonu saptanan hastalarda ibrutinib önerilmektedir. (13). Yüksek doz metil-prednizolon ve R bu hasta grubunda alternatif tedavi seçenekleridir (14,15). Bu hastalar arasında genç ve ek hastalığı olmayanlar ilk basamak veya nükste allojenik kemik iliği nakline (allo-kit) aday olabilirler (16). Del (17p)/p53 mutasyonu olanlarda alemtuzumabın etkili bir ajan olduğu bilinmesine rağmen yüksek yan etki profili, ulaşılmasındaki güçlükler ve yeni alternatif ajanların varlığı nedeniyle daha az kullanılmaktadır (17). Nüks veya Tedaviye Dirençli Hastalar Nüks eden hastalar içinde sadece semptomatik olanlar tedavi edilmelidir. Kemoterapi sonrası 12 aydan geç, kemoimmünoterapi 6

20 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 sonrası 24 aydan geç nüks eden hastalarda ilk sıra tedavi aynen uygulanabilir. Bu süreden erken nüks edenlerde tedavi değişikliği önerilir. Yetmiş yaş altı erken nükslerde FCR, R-bendamustin, ibrutinib, R-idelalisib, FluCAM, siklofosfamid, hidroksidaunorubisin, onkovin, prednizon±r (CHOP±R), ofatumomab, obinituzumab, alemtuzumab±r (OFAR), yüksek doz metilprednizolon+r, PCR ya da kladribin±r denenebilir (18-21). Yetmiş yaş üstü hastalara klorambusil+obinutuzumab, klorambusil+ofatumomab, klorambusil±r, ibrutinib, R-idelalisib, R-bendamustin, doz azaltılmış FCR, yüksek doz metilprednizolon+r, doz azaltılmış PCR, ofatumomab, obinutuzumab uygulanabilir. Del (17p) mutasyonuna sahip hastalara ibrutinib±r, R-idelalisib, yüksek doz metilprednizolon+r, alemtuzumab±r, ofatumumab, OFAR, lenalidomid±r uygulanabilir (18,20,22-24). Uygun donörü olan ve tıbbi uygunluk gösteren hastalara allo-kit uygulanabilir (16). Nüks hastalar, BCL-2 inhibitörleri (venetoklaks vb) ve yeni geliştirilmekte olan B hücre reseptör sinyal blokerleri ile ilgili araştırma protokollerine alınabilir. Histolojik transformasyon gösteren hastalar agresif lenfoma olarak tedavi edilir. YANIT DEĞERLENDİRMESİ Planlanan tedavilerin bitiminde yanıt değerlendirmesi gerçekleştirilir (1). Yanıt değerlendirmede fizik muayene ve kan sayımı kullanılır. Başlangıçta herhangi bir nedenle görüntüleme teknikleri kullanılmış ise tekrar edilebilir (ultrasonografi, PA Akciğer grafisi ve BT gibi). Tam yanıt için (tedavi bitiminden en az 2 ay sonra) aşağıdaki kriterlerin tümü karşılanmalıdır: 7

21 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 olmalı), 1. Mutlak lenfosit sayısı <4,000/mm 3 olmalı, 2. Fizik muayenede lenfadenopati olmamalı (1,5 cm ve altında 3. Fizik muayenede splenomegali ya da hepatomegali olmamalı, 4. Konstitüsyonel belirtiler olmamalı (kilo kaybı, ateş, gece terlemesi, belirgin halsizlik), 5. Kan tablosu normale dönmeli (Nötrofil >1,500/mm 3, trombosit >100,000/mm 3, Hb>11 gr/dl). Kısmi yanıt için aşağıdakilerin en az 2 tanesi olmalı ve en az 2 ay devam etmelidir: 1. Lenfosit sayısının başlangıç değere göre %50 veya daha fazla azalması, 2. Tedavi öncesi lenfadenopati hacminin toplamda %50 veya daha fazla küçülmesi, 3. Hepatomegali ve/veya splenomegali boyutunun %50 veya daha fazla küçülmesi, 4. Kan sayımlarında 3 seriden en az bir tanesinin normale dönmesi veya başlangıca göre %50 ve üzerinde artması. Progresif hastalık aşağıdakilerden herhangi birisinin varlığını gerektirir: 1. Lenfosit sayısının başlangıç değere göre %50 veya daha fazla artması, 2. Lenf düğümü hacminin başlangıç değere göre %50 veya daha fazla artması, 3. Karaciğer ve/veya dalak boyutunun başlangıca göre %50 veya daha fazla büyümesi, 4. Yeni gelişen 1,5 cm den büyük lenf bezi, dalak veya karaciğer büyümesi, 5. KLL nin kemik iliği yetmezliğine bağlı yeni gelişen sitopeni, 6. Daha agresif histolojiye dönüşüm (Richter dönüşümü gibi). Stabil hastalık: Tam yanıt, kısmi yanıt ve progresif hastalık kriterlerini taşımayan hasta grubudur. 8

22 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tablo 3. KLL birinci basamak tedavi algoritması Evre Binet A-B, Rai 0-II, inaktif hastalık Aktif hastalık veya Binet C veya Rai III-IV Performans Del (17p) p53 mut Tedavi Önemsiz Önemsiz Yok Koş (Go go) Yürü (Slow go) Hayır Evet Hayır Evet Tablo 4. KLL ikinci basamak tedavi algoritması Birinci basamak tedaviye yanıt Performans Tedavi Standart Refrakter veya Koş (Go go) FCR, BR, İbrutinib, 2 yıl içinde A-Deks, FA, Allo-KİT ilerleyici hastalık 2 yıldan sonra progresyon FCR (65 yaş üstü R-bendamustin) İbrutinib Klorambusil+obinutuzumab veya +ofatumumab veya +rituksimab İbrutinib, alemtuzumab, veya ofatumumab Alternatif Lenalidomid, BR Yürü (Slow go) Tedaviyi değiştir İbrutinib, İdelalisib, düşük doz FCR, A, BR, Lenalidomid, Ofatumumab Hepsi 1. sıra tedaviyi tekrarla A: Alemtuzumab, F: Fludarabin, R: Rituksimab, C: Siklofosfamid, B: Bendamustin, Deks: Deksametazon, KİT: Kemik iliği transplantasyonu 9

23 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Kaynaklar 1. Hallek M, Cheson BD, Catovsky D, Caligaris-Cappio F, Dighiero G, Döhner H, Hillmen P, Keating MJ, Montserrat E, Rai KR, Kipps TJ; International Workshop on Chronic Lymphocytic Leukemia. Guidelines for the diagnosis and treatment of chronic lymphocytic leukemia: a report from the International Workshop on Chronic Lymphocytic Leukemia updating the National Cancer Institute- Working Group 1996 guidelines. Blood 2008;111: Binet JL, Auquier A, Dighiero G, Chastang C, Piguet H, Goasguen J, Vaugier G, Potron G, Colona P, Oberling F, Thomas M, Tchernia G, Jacquillat C, Boivin P, Lesty C, Duault MT, Monconduit M, Belabbes S, Gremy F. A new prognostic classification of chronic lymphocytic leukemia derived from a multivariate survival analysis. Cancer 1981;48: Rai KR, Sawitsky A, Cronkite EP, Chanana AD, Levy RN, Pasternack BS. Clinical staging of chronic lymphocytic leukemia. Blood 1975;46: Döhner H, Stilgenbauer S, Benner A, Leupolt E, Kröber A, Bullinger L, Döhner K, Bentz M, Lichter P. Genomic aberrations and survival in chronic lymphocytic leukemia. N Engl J Med 2000;343: Kröber A, Seiler T, Benner A, Bullinger L, Brückle E, Lichter P, Döhner H, Stilgenbauer S. V(H) mutation status, CD38 expression level, genomic aberrations, and survival in chronic lymphocytic leukemia. Blood 2002;100: Dighiero G, Maloum K, Desablens B, Cazin B, Navarro M, Leblay R, Leporrier M, Jaubert J, Lepeu G, Dreyfus B, Binet JL, Travade P. Chlorambucil in indolent chronic lymphocytic leukemia. French Cooperative Group on Chronic Lymphocytic Leukemia. N Engl J Med 1998;338: Shustik C, Mick R, Silver R, Sawitsky A, Rai K, Shapiro L.Treatment of early chronic lymphocytic leukemia: intermittent chlorambucil versus observation. Hematol Oncol 1988;6: Rosenquist R, Cortese D, Bhoi S, Mansouri L, Gunnarsson R. Prognostic markers and their clinical applicability in chronic lymphocytic leukemia: where do we stand? Leuk Lymphoma 2013;54:

24 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU Hallek M. Chronic lymphocytic leukemia: 2015 Update on diagnosis, risk stratification, and treatment. Am J Hematol 2015;90: Extermann M, Overcash J, Lyman GH, Parr J, Balducci L. Comorbidity and functional status are independent in older cancer patients. J Clin Oncol 1998;16: Eichhorst B, Fink AM, Busch R, Kovacs G, Maurer C, Lange E, Köppler H, Kiehl MG, Soekler M, Schlag R, Kaiser UV, Köchling GRA, Plöger C, Gregor M, Plesner T, Trneny M, Fischer K, Döhner H, Kneba M, Wendtner CM, Klapper W, Kreuzer KA, Stilgenbauer S, Böttcher S, Hallek M. Frontline Chemoimmunotherapy with Fludarabine (F), Cyclophosphamide (C), and Rituximab (R) (FCR) Shows Superior Efficacy in Comparison to Bendamustine (B) and Rituximab (BR) in Previously Untreated and Physically Fit Patients (pts) with Advanced Chronic Lymphocytic Leukemia (CLL): Final Analysis of an International, Randomized Study of the German CLL Study Group (GCLLSG) (CLL10 Study). Blood 2014:124: Goede V, Fischer K, Busch R, Engelke A, Eichhorst B, Wendtner CM, Chagorova T, de la Serna J, Dilhuydy MS, Illmer T, Opat S, Owen CJ, Samoylova O, Kreuzer KA, Stilgenbauer S, Döhner H, Langerak AW, Ritgen M, Kneba M, Asikanius E, Humphrey K, Wenger M, Hallek M. Obinutuzumab plus chlorambucil in patients with CLL and coexisting conditions. N Engl J Med 2014;370: Farooqui MZ, Valdez J, Martyr S, Aue G, Saba N, Niemann CU, Herman SE, Tian X, Marti G, Soto S, Hughes TE, Jones J, Lipsky A, Pittaluga S, Stetler-Stevenson M, Yuan C, Lee YS, Pedersen LB, Geisler CH, Calvo KR, Arthur DC, Maric I, Childs R, Young NS, Wiestner A. Ibrutinib for previously untreated and relapsed or refractory chronic lymphocytic leukaemia with TP53 aberrations: a phase 2, singlearm trial. Lancet Oncol 2015;16: Bowen DA, Call TG, Jenkins GD, Zent CS, Schwager SM, Van Dyke DL, Jelinek DF, Kay NE, Shanafelt TD. Methylprednisolone-rituximab is an effective salvage therapy for patients with relapsed chronic lymphocytic leukemia including those with unfavorable cytogenetic features. Leuk Lymphoma 2007;48: Castro JE, James DF, Sandoval-Sus JD, Jain S, Bole J, Rassenti L, Kipps TJ. Rituximab in combination with high-dose methylprednisolone for the treatment of chronic lymphocytic leukemia. Leukemia 2009;23:

25 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU Dreger P, Schetelig J, Andersen N, Corradini P, van Gelder M, Gribben J, Kimby E, Michallet M, Moreno C, Stilgenbauer S, Montserrat E; European Research Initiative on CLL (ERIC) and the European Society for Blood and Marrow Transplantation (EBMT). Managing high-risk CLL during transition to a new treatment era: stem cell transplantation or novel agents? Blood 2014;124: Pettitt AR, Jackson R, Carruthers S, Dodd J, Dodd S, Oates M, Johnson GG, Schuh A, Matutes E, Dearden CE, Catovsky D, Radford JA, Bloor A, Follows GA, Devereux S, Kruger A, Blundell J, Agrawal S, Allsup D, Proctor S, Heartin E, Oscier D, Hamblin TJ, Rawstron A, Hillmen P. Alemtuzumab in combination with methylprednisolone is a highly effective induction regimen for patients with chronic lymphocytic leukemia and deletion of TP53: final results of the national cancer research institute CLL206 trial. J Clin Oncol 2012;30: Furman RR, Sharman JP, Coutre SE, Cheson BD, Pagel JM, Hillmen P, Barrientos JC, Zelenetz AD, Kipps TJ, Flinn I, Ghia P, Eradat H, Ervin T, Lamanna N, Coiffier B, Pettitt AR, Ma S, Stilgenbauer S, Cramer P, Aiello M, Johnson DM, Miller LL, Li D, Jahn TM, Dansey RD, Hallek M, O Brien SM. Idelalisib and rituximab in relapsed chronic lymphocytic leukemia. N Engl J Med 2014;370: Tsimberidou AM, Wierda WG, Wen S, Plunkett W, O Brien S, Kipps TJ, Jones JA, Badoux X, Kantarjian H, Keating MJ; Chronic Lymphocytic Leukemia Research Consortium. Phase I-II clinical trial of oxaliplatin, fludarabine, cytarabine, and rituximab therapy in aggressive relapsed/refractory chronic lymphocytic leukemia or Richter syndrome. Clin Lymphoma Myeloma Leuk 2013;13: Faderl S, Thomas DA, O Brien S, Garcia-Manero G, Kantarjian HM, Giles FJ, Koller C, Ferrajoli A, Verstovsek S, Pro B, Andreeff M, Beran M, Cortes J, Wierda W, Tran N, Keating MJ. Experience with alemtuzumab plus rituximab in patients with relapsed and refractory lymphoid malignancies. Blood 2003;101: Lamanna N, Kalaycio M, Maslak P, Jurcic JG, Heaney M, Brentjens R, Zelenetz AD, Horgan D, Gencarelli A, Panageas KS, Scheinberg DA, Weiss MA. Pentostatin, cyclophosphamide, and rituximab is an active, well-tolerated regimen for patients with previously treated 12

26 KRONİK LENFOSİTER LÖSEMİ TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 chronic lymphocytic leukemia. J Clin Oncol 2006;24: Burger JA, Keating MJ, Wierda WG, Hartmann E, Hoellenriegel J, Rosin NY, de Weerdt I, Jeyakumar G, Ferrajoli A, Cardenas-Turanzas M, Lerner S, Jorgensen JL, Nogueras-González GM, Zacharian G,Huang X, Kantarjian H, Garg N, Rosenwald A, O Brien S. Safety and activity of ibrutinib plus rituximab for patients with high-risk chronic lymphocytic leukaemia: a single-arm, phase 2 study. Lancet Oncol 2014;15: Byrd JC, Brown JR, O Brien S, Barrientos JC, Kay NE, Reddy NM, Coutre S, Tam CS, Mulligan SP, Jaeger U, Devereux S, Barr PM, Furman RR, Kipps TJ, Cymbalista F, Pocock C, Thornton P, Caligaris- Cappio F, Robak T, Delgado J, Schuster SJ, Montillo M, Schuh A, de Vos S, Gill D, Bloor A, Dearden C, Moreno C, Jones JJ, Chu AD, Fardis M, McGreivy J, Clow F, James DF, Hillmen P; RESONATE Investigators. Ibrutinib versus ofatumumab in previously treated chronic lymphoid leukemia. N Engl J Med 2014;371: Badoux XC, Keating MJ, Wen S, Wierda WG, O Brien SM, Faderl S, Sargent R, Burger JA, Ferrajoli A. Phase II study of lenalidomide and rituximab as salvage therapy for patients with relapsed or refractory chronic lymphocytic leukemia. J Clin Oncol 2013;31:

27 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016

28 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 II. BÖLÜM FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU

29 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016

30 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 FOLİKÜLER LENFOMA GİRİŞ Foliküler lenfoma (FL), ikinci sıklıkta görülen bir Hodgkin dışı lenfoma alt tipi olup batı dünyasında görülme sıklığı yüksektir ve 5-7/100,000 oranında saptanmaktadır (1). Biyolojik olarak, tümör hücreleri normal germinal merkez B hücrelerinin habisleşmiş karşılığıdır. Makrofajlar, folikül dendritik hücreleri, fibroblastlar, endotel hücreleri ve T lenfositlerden oluşan heterojen bir hücre grubu tümör mikro çevresini oluşturur. Genel olarak FL indolen bir seyir izler ve çoğu hasta yaygın hastalığa rağmen asemptomatiktir. Hastaların büyük çoğunluğu ileri evrede (III ve IV) tanı alırlar. FL halen kür sağlanamayan bir hastalık olarak kabul edilmekle birlikte, son yıllarda, monoklonal antikorların tedavide kullanımı ve moleküler göstergeler, immünfenotipleme ve pozitron emisyon tomografinin (PET) tanısal amaçlı kullanımı ile önemli gelişmeler elde edilmiştir. Tablo 1. Foliküler lenfoma Dünya Sağlık Örgütü sınıflaması Grade Tanım sentroblast/bba sentroblast/bba 3 >15 sentroblast/bba 3A 3B Sentroblast+sentrosit Solid sentroblast organizasyonu BBA: Büyük büyütme alanı 17

31 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 TANI Tanı için mutlaka eksizyonel lenf nodu biyopsisi tercih edilmelidir. Histolojik rapor Dünya Sağlık Örgütü sınıflamasına göre verilmelidir (Tablo 1). FL her büyük büyütme alanındaki sentroblast (büyük çentiksiz folikül hücresi) sayısına göre grade 1, 2 ve 3 olarak ayrılır; grade 3 olgular 3A ve 3B olmak üzere ikiye ayrılır. Grade 1, 2 ve 3A benzer histolojik ve moleküler özellikler taşır ve yavaş bir seyir izler. Grade 3B ise histolojik olarak diffüz büyük B hücreli lenfomaya benzer, farklı moleküler özellikler gösterir ve klinik olarak daha agresiftir. Kemik iliği tutulumu sık olup, paratrabeküler lenfoid agregatlar şeklinde görülmektedir. Tablo 2. Ann Arbor evreleme sistemi (Lugano sınıflaması) (2) Evre Tutulum Ekstra nodal (E) tutulum Erken Evre I Tek lenf bezi veya komşu lenf bezi grubu Nodal tutulum olmadan tek ekstranodal lezyon II Diyaframın aynı tarafında 2 veya daha fazla tutulu lenf nodu grubu II Kitlesel* Yukarıdaki gibi kitlesel lezyonla evre II hastalık İleri Evre Evre I veya II nodal yayılımlı sınırlı ekstranodal tutulum Uygulanamaz III IV Diyaframın her iki tarafında nodal tutulum veya dalak tutulumu ile beraber diyafram üstü nodal tutulum Komşu olmayan ekstra lenfatik tutulum Uygulanamaz Uygulanamaz Not: Hastalık yayılımı, florodeoksiglukoz tutulumu olan lenfomalar için pozitron emisyon tomografi/bilgisayarlı tomografi ile, olmayan lenfomalar içinse bilgisayarlı tomografi ile belirlenmiştir. Tonsiller, Waldeyer halkası ve dalak nodal doku olarak kabul edilmiştir. Evre II kitlesel* hastalık sınırlı veya ileri evre hastalık olarak tedavi edilse de histoloji ve prognostik faktörlerin sayısına göre karar verilmelidir. Kitlesel* (bulky) hastalık: En büyük çapı 10 cm in üzerinde olan kitle ya da arka/ön akciğer grafisinde torakal 5-6 intervertebral disk düzeyinde hesaplanan en uzun transvers transtorasik çapın 1/3 ünü aşan mediastinal kitle. 18

32 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 EVRELEME FL tedavi seçimi hastalığın evresine göre planlanacağı için evrelemenin doğru yapılması özellikle az sayıdaki erken evre hastalarda (%10-15) önemlidir. Evrelemede gözden geçirilmiş Ann Arbor sistemi kullanılır (Tablo 2) (2). Evreleme amaçlı kontrastlı toraks ve abdominopelvik bilgisayarlı tomografi (BT) yapılmalıdır. PET/ BT yapılması zorunlu değildir fakat erken evre veya küratif amaçlı radyoterapi (RT) uygulanacak hastalara yapılması önerilir. Kemik iliği biyopsisi, aspirasyonu ve akım sitometresi incelenmelidir. RİSK DEĞERLENDİRME Risk değerlendirme için FL uluslararası prognostik indeks (FLIPI) kullanılmalıdır. Yakınlarda geliştirilen revize FLIPI-2 (beta-2 mikroglobulin, lenf nodu çapı, kemik iliği tutulumu ve hemoglobin düzeyi) tedavi ihtiyacı olan hastalar için önerilmektedir (Tablo 3). Tablo 3. Foliküler lenfoma uluslararası prognostik indeks Parametre FLIPI-1 FLIPI-2 Lenf nodu >4 lenf nodu bölgesi >6 cm Yaş >60 >60 Serum belirteç Normalden yüksek LDH Yüksek beta-2 mikroglobulin Evre Ann Arbor III-IV Kemik iliği tutulumu Hemoglobin <12 g/dl <12 g/dl 5 yıllık sağkalım (%) Düşük risk (0-1) Orta risk (2) Yüksek risk (3-5) FLIPI: Foliküler lenfoma uluslararası prognostik indeks (follicular lymphoma international prognostic index), LDH: Laktat dehidrogenaz 19

33 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tedavi Öncesi Değerlendirmeler Öykü ve fizik inceleme, sistemik semptomların varlığı, Tam kan sayımı ve çevresel kan yayması, Eritrosit sedimentasyon hızı, Kan biyokimyası: Glukoz, kan üre azotu, kreatinin, laktat dehidrogenaz (LDH), ürik asit, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz (ALT), alkalen fosfataz, albumin, bilirubin, Viral serolojik değerlendirme (hepatit B virüsü, hepatit C virüsü, insan bağışıklık yetmezliği virüsü). Özellikle immünokemoterapi sonrası hepatit B reaktivasyon riski nedeniyle risk faktörü olmayan hastalarda hepatit B yüzey antijeni (HbsAg), hepatit B yüzey antikoru, ve hepatit C yüzey antikoru, risk faktörü olan ya da önceden hepatit B öyküsü olanlarda hepatit B e-antijen. Pozitiflik saptandığında viral yük değerlendirilmeli ve gastroenteroloji ile konsülte edilmelidir, Doğu Onkoloji İşbirliği Grubu (Eastern Cooperative Oncology Group-ECOG) performans değerlendirmesi, Doğurganlık çağındaki kadınlarda gebelik testi, Elektrokardiyografi ve kardiyak işlevlerin değerlendirilmesi (sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu), Merkezi sinir sistemi tutulumu kuşkusu olan hastalarda beyin omurilik sıvısı incelemesi ve kraniyal manyetik rezonans (MR), İnfertilite riski nedeniyle genç hastalarda üreme ile ilgili gerekli danışmanlıklar, Serum protein elektroforezi (tercih edilir), Boyun bölgesine RT uygulanacak hastalarda tiroid uyarıcı hormon, serbest T3 ve T4. 20

34 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 TEDAVİ Erken Evre Hastalık (Evre I-II) Asemptomatik ve düşük tümör yükü olan erken evre hastalarda tutulu alan RT si (TART) (24-36 Gy) küratif potansiyele sahiptir ve yüksek dozların (40-45 Gy) üstünlüğü gösterilememiştir (5). Tümörün lokalizasyonuna bağlı olarak RT den belirgin morbidite bekleniyorsa (ör; servikal, sikka sendromu, abdominal, miyeloablatif süpresyon) veya hasta RT yi tercih etmiyorsa bekle ve gör akılcı bir alternatiftir (6). Gelf kriterlerine göre tümör yükü yüksek olan veya semptomatik erken evre hastalarda, ileri evre hastalıkta olduğu gibi sistemik kemoterapi tercih edilebilir (7). Öneriler - Standart tedavi TART dır ve küratiftir. Önerilen doz Gy dir. - Seçilmiş olgularda bekle ve gör uygulanır. - Semptomatik veya tümör yükü yüksek olgularda sistemik kemoterapi uygulanır. İleri Evre Hastalık (Evre III-IV) İleri evre asemptomatik FL olgularında tedaviye erken başlamanın, hastalığa özgün sağkalıma ve genel sağkalıma olumlu etkisi gösterilememiştir (4). FL li olguların büyük çoğunluğunda küratif tedavi modalitesinin henüz olmaması, sekonder neoplazi riski varlığı ve %10-20 olguda spontan gerileme olasılığı bulunması nedeniyle tedaviye semptomatik nodal veya ekstranodal hastalık, organ disfonksiyonu, B semptomları veya sitopeniler varlığında başlanmalıdır. Tedaviye başlamada genellikle modifiye GELF kriterleri veya BNLI kriterleri kullanılır (Tablo 4). Tedavi endikasyonu olan ileri evre 21

35 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tablo 4. Modifiye GELF (groupe d Etude des Lymphomes Folliculaires) ve BNLI (British National Lymphoma Investigation) kriterleri Modifiye GELF Kriterleri [3] BNLI Kriterleri [4] Yüksek tümor yüküne bağlı bulgular: Takip eden son 3 ayda hastalık 7 cm nodal veya ekstranodal kitle progresyonu Her biri >3 cm olacak şekilde >3 bölgede tutulum Semptomatik splenomegali Organ basısı Plevral efüzyon veya peritonda asit B semptomları ECOG performansı >1 Yüksek LDH düzeyleri veya β2- mikroglobulin ( 3 g/dl) Hayati organ tutulumu Böbrek veya makroskopik karaciğer tutulumu Kemik lezyonları B semptomları veya kaşıntı Kemik iliği tutulumuna bağlı sitopeniler (lökosit <3.000mm 3 veya Hb<10/gr veya trombosit < mm 3 ) hastalarda başlangıç kemoterapisine rituksimab (R) eklenmesinin genel sağkalım avantajını gösteren çok sayıda randomize çalışma mevcuttur. R, siklofosfamid, doksorubisin, vinkristin ve prednizon (R-CHOP), R-bendamustin ve R-siklofosfamid, vinkristin, prednizolon (R-CVP) uygulanabilir. R-CVP ile progresyonsuz sağkalım R-CHOP a göre daha düşüktür (8). R-Bendamustin ile progresyonsuz sağkalım R-CHOP a göre daha uzun bulunmuştur (9). Tam yanıt ve daha uzun hastalıksız sağkalım hedeflenen hastalarda R-Bendamustin veya R-CHOP uygulanabilir (9,10). Bu konuda yapılan çalışmalarda FL grade 1-2 hasta grubu çalışmaya alındığından grade 3 FL için bendamustinin etkinliği konusunda yeterli bilginin olmadığı hatırlanmalıdır. Fludarabin bazlı rejimler (fludarabin/siklofosfamid veya fludarabin/mitoksantron) ise yüksek hematolojik toksisite nedeniyle birinci basamak tedavide önerilmemektedir (8). Yoğun immünokemoterapi için kontraindikasyonu bulunan hastalarda tedavi yaklaşımı olarak tek başına R, radyoimmünoterapi (RİT), tek ajan alkilleyici ajanlar (siklofosfamid, klorambusil) ya da bunların R ile kombinasyonları uygulanabilir (11,12). 22

36 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Öneriler - Asemptomatik ve düşük tümör yükü olan olgularda standart yaklaşım bekle ve gör dür. - Semptomatik veya yüksek tümör yükü olan olgularda R-bendamustin, R-CHOP, R-CVP önerilir. Konsolidasyon/İdame İki yıl süreyle uygulanan R idame tedavisi progresyonsuz sağkalımı iyileştirirken genel sağkalıma etkisi gösterilememiştir (13). Daha kısa süreli idame tedavisinin faydası düşüktür. RİT ile konsolidasyon sadece progresyonsuz sağkalımı uzatır ve faydası 2 yıl süreyle uygulanan R tedavisine göre düşüktür (14). Birinci basamakta otolog kök hücre naklinin (OKİT) faydası sınırlıdır ve sadece progresyonsuz sağkalımı uzatır, genel sağkalım üzerine avantajı gösterilememiştir (15). Bu nedenle, birinci basamak tedaviye yanıt elde edilen olgularda OKİT önerilmemektedir. Öneri - Tam/kısmi yanıt elde edilen olgularda 3 ayda bir, 2 yıl süreyle R idamesi önerilir. Tekrarlayan Hastalık Agresif lenfomaya sekonder transformasyon riski bulunması nedeniyle tedavi endikasyonu veya klinik gereklilik olması halinde biyopsi tekrarı önerilmektedir. Birinci basamakta olduğu gibi düşük tümör yükü olan asemptomatik hastalarda bekle ve gör önerilen bir yaklaşımdır. Tedavi gerekliliği ortaya çıkan hastalarda tedavi öncesi görüntüleme yapılmalıdır. Görüntüleme şekli kliniğin olanaklarına göre olgu bazlı düşünülmelidir. Tedavi endikasyonu olan hastalarda ikinci basamak tedavisinin seçimi önceki tedavilerin etkinliğine bağlıdır. Erken nükslerde (<12-24 ay), çapraz-rezistansı olmayan tedavi şemaları seçilmelidir 23

37 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 (CHOP sonrası bendamustin veya tam tersi). R, önceki tedavide >6 ay remisyon sağladıysa tedavi şemasına eklenmelidir. Semptomatik düşük tümör yükü olan hastalarda R monoterapisi uygulanabilir. İki yıllık R idamesi tolere edilebilir yan etki profiline sahiptir ve sistematik metaanalizlere dayalı olarak birinci basamakta R almamış olan hastalarda nüks sırasında indüksiyonda antikor tedavisi uygulanması progresyonsuz süreyi ve bir meta analize göre sağkalımı uzatmaktadır (16). İkinci veya üçüncü sıra tedavi sonrası pekiştirme tedavisi olarak yüksek doz kemoterapi ile OKİT uygulanabilir. Seçilmiş yüksek riskli genç hastalar veya OKİT sonrası nüks hastalarda potansiyel küratif amaçlı allojenik hematopoetik kök hücre nakli (tercihen indirgenmiş yoğunlukta rejimler ile) özellikle erken nüks ve refrakter hastalıkta düşünülebilir (17). Seçici oral fosfoinositid 3-kinaz inhibitörü olan idelalisibin, R ve alkilleyici ajanlara dirençli indolan non-hodgkin lenfoma hastalarında kabul edilebilir güvenlik profili ile anlamlı hastalık kontrolü sağladığı gösterilmiştir (18). Bu çalışma ile idelalisib en az iki sıra tedavi almış nüks FL tedavisinde gıda ve ilaç dairesi ve Avrupa ilaç kurumu onayı almıştır. Öneriler - Asemptomatik ve düşük tümör yükü olan nüks olgularda bekle ve gör uygulanır. - Semptomatik veya yüksek tümör yükü olan <65 yaş olgularda R-bendamustin, R-CHOP önerilir. Otolog hematopoetik kök hücre destekli yüksek doz kemoterapi ile konsolidasyon özellikle erken nükslerde (<2 yıl) uygulanabilir. Takiben 3 ayda bir, 2 yıl süreyle R idamesi önerilir. - Semptomatik veya yüksek tümör yükü olan >65 yaş olgularda R-bendamustin, R-CHOP önerilir. R-CHOP sonrası R idamesi 3 ayda bir, 2 yıl süreyle önerilir iken R-bendamustin sonrası idame verileri 24

38 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tablo 5. Lugano gözden geçirilmiş yanıt ölçütleri (19) Yanıt PET/BT ilişkili yanıt BT ilişkili yanıt Tam yanıt Tam metabolik yanıt Tam radyolojik yanıt (Aşağıdakilerin hepsi) Lenf düğümleri ve lenf düğümü dışı tutulumlar 5ND+ de rezidüel kitle ile birlikte veya değil Skor 1, 2 veya 3* Bu göstermektedir ki Waldayer halkasında veya ekstranodal bölgenin yüksek fizyolojik tutulumu; dalak veya kemik iliğinin aktivasyonu (ör:kemoterapi etikisi veya G-CSF kullanımı) normal mediasten ve/veya karaciğer tutulumundan (uptake) daha fazla olabilir. Doku yüksek fizyolojik tutulum (uptake) gösterse dahi başlangıç tutulu alandaki tutulum (uptake) çevre normal dokudan fazla değilse tam metabolik yanıttan bahsedilir. Hedef lenf düğümleri/lenf düğümü kitleleri LDi de 1,5 cm altına küçülmelidir. Lenf düğümü dışı alanda hastalık olmamalıdır. Ölçülmemiş lezyonlar Organ büyümesi Yeni lezyon Kemik iliği Uygulanamaz Uygulanamaz Yok Kemik iliğinde FDG tutulu hastalık üzerine kanıt yok Yok Normale küçülmüş Yok Morfoloji ile normal, karar verilemez ise IHK negatif olmalıdır Kısmi yanıt Kısmi metabolik cevap Kısmi yanıt (aşağıdakilerin hepsi) 25

39 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Lenf düğümü veya lenf düğümü dışı alanlar Ölçülemeyen lezyonlar Organ büyümesi Yeni Lezyonlar Kemik iliği Başlangıca göre azalmış skor 4 veya 5+ tutulum (uptake) ve herhangi boyutta arta kalan kitle. Ara değerlendirmede bu bulgular hastalık yanıtını gösterir Tedavi sonu değerlendirmede bu bulgular arta kalan hastalığı gösterir Uygulanamaz Uygulanamaz Yok Başlangıç değerlendirmeye göre azalmış fakat normal kemik iliğine göre artmış arta kalan tutulum (uptake) (kemoterapiye bağlı reaktif diffüz tutulum). Eğer kemik iliğinde lenf düğümünde yanıta rağmen devam eden fokal tutulum varsa MR, biyopsi veya tekrar tarama ile değerlendirilmelidir. Yanıtsız veya stabil hastalık Metabolik yanıt yok Stabil hastalık Hedef lenf düğümleri/lenf düğümü kitleleri, lenf düğümü dışı lezyonlar Ölçülmemiş lezyonlar Organ tutulumu Yeni lezyonlar Kemik iliği Ara veya tedavi sonu değerlendirmede başlangıca göre anlamlı değişim olmayan skor 4 veya 5 FDG tutulum (uptake) Uygulanamaz Uygulanamaz Yok Başlangıca göre değişiklik yok Altı ölçülebilir lenf düğümü ve lenf düğümü dışı bölgenin SPD de %50 küçülmesi Lezyon BT de ölçmek için çok küçükse 5x5 mm olarak kabul edin. Ortadan kaybolduysa 0x0 mm 5x5 mm den büyük fakat normalden küçük lenf düğümleri için hesaplama için güncel boyutlarını kullanın. Yok/normal, küçülmüş fakat büyüme yok Dalak normalden büyük fakat %50 den fazla küçülmüş Yok Uygulanamaz 6 ana ölçülebilir lenf düğümü ve lenf düğümü dışı alanda başlangıca göre <%50 küçülme, progresif hastalık kriterlerinin oluşmaması progresif artışın olmaması progresif artışın olmaması Yok Uygulanamaz 26

40 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Progresif hastalık Tek hedef lenf düğümü/lenf düğümü kitleleri Lenf düğümü dışı lezyonlar Ölçülmemiş lezyonlar Yeni Lezyonlar Kemik iliği Progresif metabolik hastalık Başlangıca göre artmış skor 4 veya 5 tutulum (uptake) ve/veya Ara veya tedavi sonu değerlendirmede yeni FDG tutulu alan. Yok En az aşağıdaki 1 PPD ilerlemesi olmalı Tek lenf düğümü/lezyon aşağıdakilerle anormal olmalı: LDİ>1,5 cm ve PPD %50 artma ve LDİ veya SDİ de artış 2 cm lezyonlar için 0,5 cm >2 cm lezyonlar için 1 cm Dalak büyüklüğü durumunda dalak boyutu başlangıçtaki artışına göre >%50 artmalı (ör: 15 cm lik dalak >16 cm e büyümeli). Eğer daha önce dalak büyüklüğü yoksa başlangıca göre en az 2 cm büyümeli Yeni veya devam eden dalak büyüklüğü Yeni veya önceki ölçülmemiş lezyona göre açık büyüme. Daha önce kaybolan lezyonun tekrar oluşması. Yeni gelişen >1,5 cm lenf düğümü Yeni gelişen >1cm lenf düğümü dışı lezyon; eğer <1cm ise varlığı kesin ve lenfomaya bağlı olmalıdır Yeni veya tekrarlayan tutulum Başka etyolojilerden ziyade lenfoma ile ilgili yeni FDG tutulu odak (Ör: infeksiyon, inflamasyon). Yeni lezyonun etyolojisi kesin değilse biyopsi veya aralıklı tarama ile değerlendirilmelidir. Yeni veya tekrarlayan FDG tutulumlu odak 27

41 ULUSAL TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 Tablo 5. Kısaltmalar 5ND: Beş nokta değerlendirme, BT: bilgisayarlı tomografi, FDG: fluorodeoxyglucose, IHK: immünhistokimya, LDi: lezyonun transfers çapının en uzun ölçüsü, PPD: LDi ve dikey çapın çarpımı, SDi: LDi ye en kısa dikey çizgi, SPD: çoklu lezyonlar için dikey ölçülerin toplamı, G-CSF: granülosit koloni-stimüle edici faktör, MR: manyetik rezonans, *Özellikle ara değerlendirme ise 3 skoru standart tedavide pek çok hasta için iyi prognoz işaretidir. Pozitron emisyon tomografi içeren ve tedavi azaltımını değerlendiren çalışmalarda skor 3 yetersiz yanıt olarak kabul edilebilmektedir (yetersiz tedaviden kaçınmak için). Ana lezyonun ölçümünde: İki çapta ölçmek için altıya kadar en geniş ana lenf düğümü, lenf düğümü kitleleri ve lenf düğümü dışı kitleler seçilmiştir. Ölçülmemiş lezyonlar: Ölçümü alınmamış herhangi lezyon. Bu lezyonlar herhangi lenf düğümü, lenf düğümü kitleleri, lenf düğümü dışı kitleler olabilir veya plevral efüzyon, asit, kemik lezyonları, leptomeningeal hastalık, abdominal kitleler ve diğer kitleler gibi ölçülme gerekliliği olmayan fakat hastalığa bağlı olup anormal olarak kabul edilen lezyonlar olabilir. Waldeyer halkası veya lenf düğümü dışı alanlar (örneğin: Gastrointestinal sistem, karaciğer, kemik iliği), Fluorodeoxyglucose tutulumu tam metabolik yanıtta dahi mediastenden daha fazla olabilir fakat çevreleyen normal dokunun fizyolojik tutulumundan (uptake) daha fazla olmamalıdır (örneğin: Kemoterapi veya granülosit koloni-stimüle edici faktör sonrası kemik iliği aktivasyonu). +PET 5ND: Bir, arka alandan daha fazla tutulum (uptake) yok; 2, tutulum (uptake) mediasten; 3, tutulum (uptake) >mediasten fakat karaciğer; 4, tutulum (uptake) orta >karaciğer; 5, tutulum (uptake) karaciğerden belirgin yüksek ve/veya yeni lezyonlar; X, lenfomaya bağlı olmadığı düşünülen yeni tutulum (uptake) alanları yoktur. Eğer R idamesi ilk remisyon sonrası uygulanmamış ise 2 yıl süre ile idame önerilir. - Semptomatik veya yüksek tümör yükü olan olgularda RİT alternatif olarak tercih edilebilir. Yanıt Değerlendirmesi Tanı sırasında patolojik bulgular tespit edilen görüntüleme yöntemleri 3 ya da 4 kür sonrası ve tedavi sonunda tekrarlanmalıdır (Tablo 3). Başlangıçta kemik iliği tutulumu olan hastalarda tedavi sonrası aspirasyon ve biyopsi yinelenmelidir. FL de tedavi sonrası PET yanıtının sağkalım açısından prognostik önemi vardır. Ara değerlendirme BT veya PET/BT ile yapılmalı ve kısmi yanıtlı hastalarda (>%50 yanıt) tedavinin tamamlanması planlanmalıdır. Kısmi yanıttan daha az yanıtlı hastalarda tedavi değişikliği seçeneği 28

42 FOLİKÜLER LENFOMA TANI VE TEDAVİ KILAVUZU 2016 düşünülmelidir. PET/BT ile değerlendirilen hastalarda yalancı pozitiflik olacağından biyopsi veya bir başka yöntemle doğrulama düşünülebilir. Ancak kemoimmünoterapi sonrası PET negatifliğinin yaşam süresini belirlemede önemli bir veri olduğu gösterilmiştir (20). Tedavi altında progresif olduğu kanıtlanmış hastalarda tedavi sonlandırılır ve kurtarma rejimine geçilir. İzlem Tedavinin tamamlanmasından sonra ilk 2 yıl 3 ayda bir, sonraki 3 yıl 6 ayda bir ardından, yılda bir izlem gerçekleştirilir. Hastanın tedavi sonrası bulgularına dayalı olarak öykü, fizik inceleme, laboratuvar testleri ve gerekirse görüntüleme yapılır. BT ve PET/BT rutin izlemde önerilmez (19,21,22). Boyuna RT alan olgularda tiroid işlev testlerinin izlemi önerilir. Uzun dönem komplikasyonlar açısından kalp ve akciğer fonksiyonları değerlendirilmelidir. İzlemde ikincil habis hastalık riski nedeniyle kanser tarama programları düzenli olarak yapılmalıdır. Anti-Cd20 Monoklonal Antikor (Rituksimab) Tedavisi Uygulanan Hastalarda Viral Reaktivasyon R uygulanacak tüm hastalarda hepatit B için, HBsAg ve hepatit B kor antikoru (HBcAb) testleri bakılmalıdır. Tarama testlerinden birinde pozitiflik var ise, gerçek zamanlı- polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) ile hepatit B viral yükü değerlendirilmelidir. HBsAg ya da HBcAb pozitifliği olan her hastaya kemoterapi ile birlikte ampirik antiviral tedavi uygulanmalıdır. Tedavi süresince her ay, sonrasında 3 ayda bir PCR ile hepatit B viral yük ve ALT izlenmelidir. a. Viral yük negatif ise, tedavi profilaktiktir. b. Viral yükte azalma yok ise, gastroenteroloji ile konsülte edilmelidir. Kemoterapi sona erdikten sonra 12 aya kadar profilaksiye devam edilmelidir. Profilakside entakavir, lamivudine göre daha etkin bir yöntemidir. Aktif hepatit B si olanlarda tedavinin süresi gastroenterolog tarafından değerlendirilmelidir. 29