AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLEŞMESİ'NE GÖRE ÇEVRE VE İNSAN

Transkript

1 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLEŞMESİ'NE GÖRE ÇEVRE VE İNSAN Çevreyle ilgili yayınlar ın, ayn ı do ğrulttudaki örgütlenme giri şimlerinin, kamuoyunu ayd ınlatmak amac ıyla segilenen etkinliklerin kesin çizgilerle birbirlerinden ayr ılmalarma olanak bulunmamaktad ır. Bunlar çoğu kez iç içe geçebilmektedir. Aç ıkladığımız nedenlerle Mahkeme'nin çevresel konularla ili şkilendirilebilecek ba şvurular nedeniyle verdiği kararlarından derlediğimiz örnekleri, birbirlerini bütünleyen üç alt ba şlık altında sunmaktay ız: 1. Dü şünceyi Aç ıklama ve İletişim Özgürlüğü Çevreye verilen zararlar ba şlıca iki kaynaktan ileri beslenmektedir. Bunlarda birincisi, sanayi kurulu şlarıdır. İkinci neden ise, her düzeydeki kamu yöneticilerinin görevlerini yapmayarak do ğal kaynakların yağmalanmas ı- na göz yummalar ıdır. A İHM'nin en atak kararlar verdiği alan, düşünceyi aç ıklama özgürlüğüne getirilen k ı s ıtlamalard ır. Avrupa demokrasilerinin bir gere ği olarak ileti şim olanakları, Mahkeme'nin, özgürlüklerin ç ıtasm ı yükselten kararlar ı ile her olayda bir ad ım daha ileriye götürülmektedir. Buna kar şın Mahkeme, ticaret ve sanayi kurulu şlarıyla ilgili yayınlar karşısında zaman zaman " say ılabilecek kararlar vermektedir. Cizlili ğin ve basma getirilen yasakların nedenleri aras ında bulunan kamu güvenli ği, ulusal savunma, devlet s ırları, toplum sa ğl ığı, yargısal soruşturmanın gerekleri gibi bir çok konuda oldukça atak kararlar verebilen Mahkeme'nin, Avrupa'n ın ortak değerleri aras ında bulunan kapitalizme yönelik ele ştiriler kar şıs ında aynı etkinliği gösteremediği sapyanmaktad ır. Mahkeme, ekonomik konulardaki yay ınlar ın denetinüıde, ulusal organlar ın daha geniş takdir hakk ına sahip olduklar ı görüşündedir. Ticari bilgilerin, patent haklar ımn izinsiz d ışa vurulmas ı, çe şitli ekonomik etkinlikler içindeki kurulu şlar ın müşteri çevresi ve kamuoyu önünde küçük dü şürülmesi gibi konularda Mahkeme, ulusal de ğerlendirmelerle çeli şen kararlar vermek istememektedir. Mahkeme'ye göre DÜ Ş ÜNCEY İ AÇIKLMAA VE İ LET İŞİ M OZGURLUGU 347

2 Güney D İ NÇ DÜ Ş ÜNCEY İ "Ticari konularla ilgili bir olay ın yay ı nlanmadan önce çok özen- AÇIKLWM le ara ş tırılmas ı gerekli olup, aksi halde yanl ış bir örneğin, gene! VE uygulamaya kan ı t olu ş turmas ı gibi yanl ış sonuçlar ç ıkarılabilir. İıEri ŞİM Başvuru konusu olayda sözü edilen makale, bir tak ım gerçekle- ÖİGÜRIÜ ĞÜ re da yanmas ına karşın, şikayet henüz yeterince ara ş t ırılmadan ve hani bir biçimde yay ınlan ırken, bunun an ılan firma üzerinde olumsuz sonu çları olabileceğini dü şünmeleri gerekirdi." (Markt İntern Vertag ve Beerman / Almanya, 1989) Buna karşıl ık Mahkeme, kamu yöneticilerine yönelik eleştirilere çok daha geni ş bir özgürlük alanı tanımaktad ır. "...Özelliksiz kişilere göre kamusal kimliği ile hareket eden bir politikac ıya yönelik ele ştirinin hoş görülebilir s ı n ı rlar ı daha gen i ştir. Bir politikac ı, bilerek ve kaç ı n ılmaz olarak her sözünü ve davran ışın ı bas ın ı n ve halk ı n yak ı n denetimine açm ış olduğundan, özellikle eleştiriye elverişli söylemleri nedeniyle, daha da hoşgörülü olmak zorundad ır." (Oberschl ıck 1 / Avusturya, 1991) A İHM, başka bir olay nedeniyle do ğruluk ko şulunun aranmas ın ın ak ılc ı olmayan, hatta gerçekle şmesi olanaks ız bir istem oldu ğunu vurgulayarak, "...bas ı n ın yaln ız tümü kan ı tlanrn ış olgular ı yay ınlama zorunluğu ile karşı karşıya bı rak ılmas ı durumunda, hemen hemen hiç bir konuda yay ın yapamaz duruma dü şürüleceğini... belirtmiştir.(thorgeirs on / İrlanda, 1992) Bas ından, yorumlar ımn doğruluğunu kan ıtlamas ı da beklenemez. "Olguların varl ığı kan ı tlanabilir; ancak değer yarg ılarının doğruluğu kah ı tlanamaz... Değer yargıları aç ıs ından böyle bir talepte bulunmak, gerçekleştirilemeyecek bir edimi istemektir. Böyle bir anlay ış, A İHS' nin 10. maddesinin güvencesi alt ında bulunan dü şünceyi aç ıklama özgürlüğünü büyük ölçüde yok etmek anlam ına gelir." (Lingens / Avusturya, 1986) Gazetecilik mesleğinin gereği olan "haber kaynağı n ı açıklama ına" ilkesi de, Mahkemece benimsenmi ş- tir. Haber kayna ğının korurımamas ı bilgi ak ışın ı engelleyeceğinden, bas ın ın doğru ve güvenilir bilgi vermesini olumsuz yönde etkileyebilecektir. (Goodwir ı / İngiltere, 348

3 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLE ŞMES İ'NE GÖRE ÇEVRE Vi İ NSAN 1996) İletişim araçlar ının çevresel konularla ilgili yay ınlar ı, DU ŞÜNCEY İ Mahkeme'nin yukar ıda de ğindiğimiz iki yorum yöntemi- AÇ İ KLM VE nin çatıştığı bir alanda bulunmaktad ır. İ teiişi M a. Canl ı Foklar ın Derilerinin Yüzülmesi OİGURiUGU Biadet Tromso ve Stensaas/Norveç Canl ı foklar ın derilerinin bozulmamas ı için, yakaland ıktan sonra henüz ölmeden yüzüldüklerine ili şkin haber ve görüntüler zaman zaman bas ında yer almaktad ır. Norveç'te, yay ınlad ığı yazıda, MİS Harmoni ad ındaki gemide çal ışanların foklar ı canl ı olarak yüzdüklerini ileri süren bir gazete ve yöneticisine kar şı yargılama süreci ba şlat ılmıştır. Soru şturma konusu yay ın, olaylar ı araştıran gizli bir müfetti ş raporuna dayand ır ıl ıyordu. Gazeteci, haberi ve yorumlar ın ı, rapordan yapt ığı al ınt ılarla belgelemi şti. Bu olayla ilgili ulusal yarg ılama süreci A İHM'nce değerlendirilmiştir. Karar ın geniş bir özetini aşağıya aktar ıyoruz. "1. Temel Olaylar Dava iki ba şvurucu tarafindan Mahkeme önüne getirilen bir uyu şmazl ıktır. İlk başvurucu s ı n ırl ı sorumlu bir şirket olan ve Norveç'in kuzeyinden bulunan Troınsa adlı kasabada Bladet Tromso adl ı gazeteyi yay ınlayan Bladet Troms A/S adl ı şirkettir. Gazete konuyla ilgili zaman diliminde yakla şık 9000 nüsha satmaktad ır. İkinci ba şvurucu Pdl Stensaas, gazetenin editörüdür ve Norveç yurtta şı olup 1952 y ı l ında doğmu ştur. Oslo yak ınlanndaki Nesbrua kasabas ı nda yaşamaktad ır. Bay Lindberg 2988 y ıl ının Mart ve Nisan aylar ı nda IVVS Harmoni ad ındaki deniz ta şı tında fok av ı denetçisi olarak görev yapmak üzere Bal ıkçılık Bakanl ığı tarafindan atanm ış t ır. Denetçi, 30 Haziran 2988 günlü raporunda fok av ı yönetmelikleri aç ı s ından bir dizi ihlalin oldu ğunu ileri sürmü ş ve 5 gemi çal ışa- 349

4 6üney D İNÇ OÜ Ş ÜN[FY İ n ıyla ilgili baz ı suçlamalrda bulunmu ş tur. 'Rapor, diğer olun ı - AÇIKtMiA suzluklar ın yan ı s ı ra, foklar hayatta iken derilerinin yüzüldü- VE ğünü de iddia etmektedir. Sonras ında Bal ıkçılık Bakanl ığı 1970 fterişim tarihli Resmi Evraklara Halk Tarafindan Ula şma Yasas ın ın bir OZGÜRIÜ ĞU maddesine dayanarak raporun yay ı nlanmamas ı gerektiğine karar vermiş tir. İlgili madde içeriğine göre suç işlendiği savlar ını içeren raporlar ın halk ın erişimine aç ılmamas ı gerekmektedir. 25 Temmuz 1988 günü Bladet Troms, Bay Linberg tara- Jindan gazeteye ula ş tı r ılan raporun da yer verdiği baz ı savlan yineleyen bir makale yay ınlam ış t ı r. Bladet Tromse 19 Temmuz 1988 ve 20 TemmUZ günlü say ılar ında da, raporun geri kalan bölümlerini yay ınlam ışt ır. Söz konusu 5 gemi çal ışan ın? adlar ın ı ise sakl ı tutmu ş tur. 1-larmoni adl ı deniz arac ında çal ışanlardan S'i, 1991 y ıl ı Mayıs ay ında, kişilik haklar ına hakaret edildiği gerekçesiyle ba ş- vuruculara karşı dava açtılar. Nord-Tron ıs Bölge Mahkemesi 4 Mart 1992 günlü karar ı ile Bladet Tromsc'nun 15 Temmuz 1988 günü yay ınlad ığı iki haber ve 20 Temmuz'da yay ınladığı 4 haberin kişilik haklarına sald ı r ı niteliğinde bulundu ğuna, yasaya ayk ırı olduğuna ve ileri sürülen savlar ın doğruluğunun kan ı tlanamad ığına karar vermiştir. Karann gerekçelerine göre, "Foklar canl ıyken derileri yüzülü yor" adl ı söylem, fok avc ılarının hayvanlara karşı acı mas ızca davrandıkları n ı duyurmayı amaçlam ış tı r. Başka bir yaz ıda da, fok avc ılar ı n ın suç işledikleri ve fok av ı denetçilerini tehdit ettikleri biçiminde anla şılm ıştı r. Diğer yaz ılar, adlar ı verilmeyen baz ı avcılarca 1988 y ı l ında avlanmas ı yasak olan korunma alt ındaki dört fokun öldürülmü ş olduğunu belirtmektedir. Bölge Mahkemesi bu haberlerin geçersiz ve gerçek d ışı olduğunu, özel bir karalama amac ı izlediğini de gözeterk, gazete ve editörünün, onyedi davac ı n ın her birine s ıras ıyla tazminat ve Norveç Kronu ile yarg ılama giderlerini ödemelerine karar vermiştir. Başvurucular ın Temyiz Mahkemesi'ne yapt ıklan itirazlar ı da reddedilmi ş tir. 350

5 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLEŞMESi'NE GÖRE ÇEVRE VE İ NSAN 2. Yöntem ve Mahkeıne'nin Oluşumu Başvuru 10 Aral ık 1992'de Avrupa İnsan Hakları Koınisyonu'na gönderilmi ştir. Başvuruyu 24'e karşı 7 oyla kabul edilebilir bulan Komisyon, 10. maddenin ihlal edildi ği görü şünü içeren raporunu 9 Temmuz 1998'de yay ınlam ışt ır. Ba şvuru 24 Eylül 1998'de Mahkeme'yegönderilmi ştir. Uyuşmazl ığı Mahkeme önüne getiren Norveç Hükürneti'dir. DÜ ŞÜNcEYİ AÇIK LMM VE İ LETİŞİM OLGU RWGU Sözleşmenin 11 Numaral ı Protokol'ünün geçici maddeleri uyar ı nca, dava, an ılan protokolün 1 Kas ım 1998'de yürürlüğe girmesi nedeniyle Büyük Kurul'a gönderilmi ştir. Aşağıda gerekçeleri aç ıklanan karar, 17 yargıçtan olu şan Büyük Kurul'ca verilmiş tir. 3. Davanın Özeti Ba şvurucular, 4 Mart 1992 günü Bölge Mahkemesi kararın ın Sözleşmenin 10. maddesi tarajindan korunan anlat ım özgürlüğü hakları açıs ından haks ız bir müdahale olu şturduğu ve bu nedenle söz konusu maddenin ihlal edilmi ş olduğu yak ınmas ında bulundular. Mahkemenin Kartın Sözleşmenin 10. Maddesi Mahkeme, yargılama nedeni olan söz konusu yay ınların yap ıldığı dönemin ardalan ını, özellikle de fok avc ılığın ın o yıllarda Norveç'te ve Tromso'da yarattığı tartışmay ı, halk ın bu konulara gösterdiği ilgiyi göz önünde bulundunnu ştur. Mahkeme'nin görü şüne göre, söz konusu edilen haberin yaz ılma biçimi, yaln ızca. 15 ve 20 Temmuz 1988 günlerinde Bladet Tromso'da yay ımlanan tartışmalı makaleler bağlam ında ele al ınmamal ıdı r. Mahkeme, haber yapma tutumunun daha çok gazetenin tart ışma konusu yap ılan fok avcılığına ilişkin haberleri bağlam ında ele al ınmas ı gerektiği dü şüncesindedir

6 Güney D İ NÇ DÜ Ş ÜNCEY İ Temmuz'dan 23 Temmuz 2988'e kadar gazete, hemen hemen her AÇIKLMIA gün kendi yoru ınlarına, Bal ıkç ı l ık Bakanl ığı 'n ın, Norveç Deniz- VE ciler Federasyonu'nun, Greenpeace'in ve hepsinden önemlisi fok LEJİŞİM avcıları da içinde olmak üzere, tan ı farkl ı bakış aç ılar ına yay ınla- Ö?GÜRLÜU r ında yer vermiştir. Bu bağlamda görünüm ün bütün ü ile gazetenin dengeli haber verme uygulamalar ı aras ında üst ölçekte bir uyum bulunmaktad ı r. Tartışmal ı makalelerin temel amac ın ın,fok avc ılığı yönetmeliklerini çiğneyen veya hayvanlara karşı acımas ız davranan baz ı bireylerin suçlanmas ı olmadığı söylenebilir. Durum böyle olmakla birlikte 10. madde, halk ı ilgilendiren önemli konulara ili şkin bas ının haber yapma açısından s ını rs ız bir anlat ım özgürlüğünü güvence alt ına almamaktad ı r. Mahkenıe bu davada, bireylerce yap ılm ış olan ve gerçek olaylara dayanan yay ınların doğruluğunun denetlenmesi aç ıs ından, gazetenin olağan yükümlülüğünden ayr ı lmas ına ilişkin bir tak ım özel gerekçelerin var olup olmad ığını incelemi ştir. Bu inceleme, özellikle ele al ınan kişisel haklara sald ırının doğas ına ve derecesine bağl ıdır. Suçlamalar ın baz ıları ciddi olsa da, tart ışmal ı söylemlerin her fok anas ının sayg ınhğı veya hakları üzerindeki olas ı olumsuz etkileri, çe şitli nedenlerle önemli ölçüde azalt ılm ıştır. Özellikle gazetede yer alan ele ştiri, tüm gemi çal ışanlar ına veya belirli say ıdaki denizciye yöneltilmi ş bir saldır ı niteliğinde değildir. İnceleme ayrı ca, olaylar ın geçtiği dönemde bilgilerin gazeteye ulaştırılma biçimine ilişkin gelişmelerin ışığında Bladet Tromso'nun Linberg Raporu'nu dava konusu edilen savlar açıs ından hangi ölçüde güvenilir bulabileceği konusuna bağlıdı r. Rapor, Harn ıoni mürettebat ı n ın 1988 sezonunda yürüttüğü fok avın ı izlemesi konusunda Bal ıkçı l ık Bakanl ığı taraj-indan denetçi olarak atanan Bay Lindberg tarafindan kamusal bir kimlikle düzenlenmiştir. Mahkeme'nin görü şüne göre bas ı n olağan koşullarda, özellikle de meşru kayg ılar içeren konular hakk ında kamuoyunu bilgilendirdiği zamanlarda, bağıms ız bir araştırma yapmaks ızın söz konusu raporların içeriğine dayanma l ıakk ına 352

7 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLEŞMESi'NE GÖRE ÇEVRE VE İ NSAN sahiptir. Aksi takdirde bas ı n ın ya şamsal önem ta şıyan kainusal DÜ ŞÜNCEY İ deneticilik görevinin alt ı oyulmu ş olur. AÇIKWAA Kabul etmek gerekir ki gazete, bay Lindberg'in 1988 Nisan VE LU İŞİM ay ındaki değerlendirmelerinde mürettebat ın "canavarca öldü,'- ÖZGÜRLÜ ĞÜ me yön terıı leri" savlann ı n doğruluğu ve denetlemenin yeterliliği konusundaki tepkileri bilmektedir. Dahas ı, bunlara karşın itiraz edilen 15 Temmuz 1988 günlü yay ın öncesinde, Bakanl ık luılka aç ık olarak ele ştirinin doğruluk olas ıl ığı veya Bay Linderg'in yeterliliğinin sorgulanmas ı konulannda herhangi bir ku şku ileri sürmemi ştir. 20 Temmuz 1988 öncesinde Bakanl ık tarajindan ortaya konulan tutum, raporun içerdiği bilginin gazete tarajindan güvenilir olarak ele al ınmamas ı gerektiğini önennemektedir. Gazetenin gizlilik hakk ındaki yasaya ayk ırı hareket ettiğine dair herhangi bir iddiada da bulunulmam ıştı r. Her fok avc ıs ın ın sayg ınlığına yönelik olas ı ihlali s ın ırland ıran çeşitli etkenleri ve konuyla ilgili zaman dilimi içerisinde olayın Bladet Tromso'ya sunulu ş biçimini de göz önüne alarak Mahkeme, gazetenin rapordaki ola ylann do ğruluğuna ilişkin kendi ara ş t ı rmas ın ı yapnıaks ı z ı n Linberg raporuna uygun bir biçimde dayanabileceği dü şüncesindedir. Mahkeme bu aç ıdan gazetenin kötü niyetle hareket ettiğine ilişkin herhangi bir ku ş- kunun bulunmadığın ı belirtmektedir. K ısaca dayal ı Devlet tarajindan dayan ılan gerekçeler, her ne kadar uyu şmazlıkla ilgili de olsalar, şikayet edilen müdahalenin "demokratik bir toplumda zorunlu" olduğunu gösterecek yeterlikte değildir. Başvurucunun anlat ım özgürlüğü üzerine getirilen s ın ı rlamalar ile "fok avc ılar ı n ın sayg ınlığın ın veya haklann ın" korunmas ı meşru amac ı aras ında uygun bir orant ı l ılık ili şkisi mevcut değildir. Dolay ıs ıyla Mahkeme, olayda sözle şmenin 10. maddesinin ihlali bulunduğunu tespit etmiştir. 353

8 Güney DiNÇ BÜ Ş ÜN[EYt AÇiKLM VE keri ş im OlGU RtUGU Sözleşmenin 47. Maddesinin Uygulanmas ı Başvurucular Bölge Mahkemesinin karar ıyla davac ılara zararlar ı nedeniyle NOK ve masraflar ı için NOK ödemeye mahkum edildikleri gerekçesiyle tazminat isteminde bulunmu ştur. Mahkeme söz konusu tazminat talebini tümüyle kabul etmi ş tir. Ba şvurucular ayr ıca Strasburg'taki ve ulusal organlardaki yarg ılama nedeniyle ortaya ç ıkan 652,229 NOK'un ödenmesini talep etmiş, Mahkeme, NOK yarg ılama giderini kabul etmiş tir. Başvurucular NOK faiz talebinde bulunmu ş- lar ve bu ba şlık altında Mahkeme NOK ödenmesine karar venniş tir." (Biadet Tromse ve Stensaas / Norveç, 1999) A İHM'ne iletilen başvurucular ın görüntüdeki amaçları, ulusal yarg ı yerlerinde kararla ştırılan yapt ır ımlann neden olduğu "müdahale"nin Sözleşme'ye ayk ırılığımn saptanmas ıd ır. Gerçek beklentileri ise, do ğaya zarar veren giri şimler karşısmdaki eleştirilerini özgürce topluma ula ş- tırma olana ğını koruyabilmeleridir. Kamuoyunu ayd ınlatmalar ı nedeniyle öngörülen yapt ırım, para cezas ıdır. Suç sayılan eylemleri, özel bir yasa dayanak gösterilerek, gizli oldu ğu belirtilen raporu yay ınlamalar ıd ır. Bu gerekçelerle, foklar ın kurallara ayk ırı biçimde öldürülmesini ele ştirdikleri yay ınları suç say ılmıştır. İlgili yasaya göre göre suç i ş- lendiği savlarım içeren raporlar ın, halkm erişimine aç ılmamas ı gerekmektedir. Böyle olaylarda yerel Mahkeme'ler, yak ınma konular ının hiçbir kuşkuya yer b ırakmayacak açıkl ıkta kamtlanmas ım isterler. A İHM ise, kamuoyunca payla şılan olgulardan yola ç ıkmışt ır. Savunmas ız foklarım canl ı canl ı derilerinin yüzüldü ğü bilinen bir gerçektir. Gazetecinin elinde, yazd ıklar ını doğrulayan "kamusal kimlikle Serkan Cengiz çevirisi. 354

9 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLE ŞMES İ'NE GÖRE ÇEVRE Vt İ NSAN düzenlenmiş" bir rapor da bulunmaktad ır. Bu ko şullarda DU Ş UNCEY İ yaymc ının kötü niyetli oldu ğu ileri sürülemeyece ği gibi, AÇ İ KWM gizli raporun ele geçirilmesinden sorumlu tutulamayaca ğı VE benimsenmiştir. Başvurucu, raporun do ğruluğunu araş- İ Ii İI Ş 1M tımakla yükümlü görülmemi ştir. Kamuya ait bir görevin Ö76ÜR[Ü Ğ Ü başvucudan istenmesinin yanl ışlığı da karar ın gerekçesinde yer almıştır. Görülüyor ki Mahkeme, anlat ım özgürlüğünden yola ç ıkarak, çevresel de ğerlerin korunmas ı sonucunu getiren bir karar vermi ştir. b. Hayvan Haklar ı Savunucularına Yay ın Yasağı Verem Gegen Tıerfabrıken Schwe ız (Vgt/ İsviçre Hayvanların korunmas ı için ileri sürülen görü şler, hayvansal besin üretimi yapan kurulu şların ç ıkarlarına zarar verebildiği gibi, yerine göre insanlar ın beslenmesi aç ı- sından da sak ıncal ı görülebilecek yakla şımlara kaynakl ık edebilmektedir. İsviçre'de kurulu "Verem Gegen Tıerfabr ı- ken Schwe ız" (Vgt) admdaki hayvan koruma derneği, diğer etkinliklerinin yanıs ıra, hayvanlar üzerindeki deneylere ve hayvanlara kötü davranılan üretim çiftliklerine kar şı kampanyalar düzenleyerek kamuoyu olu şturmaya çaba göstermektedir. Dernek, et endüstrisi tarafından et tüketimini özendirmek için yap ılan çe şitli reklamlara kar şıl ık olarak, toplama kamplar ındaki koşullara. yollamada bulunan bir televizyon reklam filmi hazırlamıştır. Filmde, domuzlar ın kapatıldığı küçük kafeslerin bulunduğu, gürültülü bir koridor görüntüsü yer almakta, sunum, "Kendi sağliğın ızın, hayvanlann ve çevrenizin yararı için, daha az et yiyin" tümcesi ile bitmektedir Reklamın yayınlaması, 24 Ocak 1994'de, Ticari Televizyon Şirketi (AG für das Werbefernsehen - şimdiki ad ı Publisuisse SA.) tarafından uygun görülmemi ş Ve Federal 355

10 Güney D İ NÇ DÜ Ş ÜNCEYİ AÇ 1K LMIA VE IL ET İŞ 1M OZGURLUGU Mahkeme, 20 Ağustos 1997 tarihinde, ba şvurucu dernek tarafından yap ılan yöntemsel itiraz ı reddetmi ştir. Ba şvurucu derne ğin, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'ne yaptığı birinci (na 24699/ 94) ba şvuru sonucunda, Mahkeme, 28 Haziran 2001 günlü kararı ile İsviçre yetkililerinin, reklam ın yay ınlanmasını reddetırıelerini, derneğin anlat ım özgürlü ğünün ihlali olduğuna karar vermi ştir. 10. Madde'nin ihlal edildiğini saptayan Mahkeme, ba şvurucu derneğe, gider ve ücretler nedeniyle İsviçre frank ı (yaklaşık Euro) ödenmesine karar vermi ştir. laral ık200l tarihindeba şvurucudernek,mahkeme'nin bu kararına dayanarak, reklam ın yay ınlanmas ın ı yasaklayan yerel kararm düzeltilmesi için, Federal Mahkeme'ye ba şvurmu ştur. 10 Ocak ve 15 Şubat 2002 günlerinde, ba ş- vurucu derneğe yöntemsel kurallar doğrultusunda bildirildiği üzere, Federal Çevre, Ta şıma, Enerji ve İletişim Dairesi ile İsviçre Radyo ve Televizyon Kurumu, düzeltme icin yap ılan ba şvurunun reddedilmesi gerekti ğine ilişkin kendi görü şlerini sunmu şlard ır. Federal Mahkeme, 29 Nisan 2002 günü verdi ği kararla; başvurucu derneğin, "kararın düzeltilmesi ve öngörülen giderimin" yapıs ı hakkmda yeterli aç ıklama sağlamamas ı ve karar ın düzeltilmesinin, zararlar ının kar şılanmas ı için tek yol olduğunu kan ıtlayamamas ı nedenlerine dayanarak, karar düzeltme istemini reddetmi ştir. Ayrıca, derneğin, üzerinden yakla şık sekiz y ıl geçmi ş olmas ını gözönüne alarak, gündemden dü ştüğünden hareketle, reklarmn yay ınlamas ındaki ç ıkarm ı, yeterli derecede kan ıtlayamad ığını eklemi ştir. Mahkeme kararlar ının uygulanmas ını denetlemekle görevli Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi, Federal Mahkeme'nin karar düzeltmenin reddine ili şkin karar ı hakkında bilgilendirilmemi ş ve Federal Mahkeme, derne ğin ilk IcMl

11 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLE Ş MES İ'NE GÖRE ÇEVRE VE İ NSAN DÜ Ş ÜNCEY İ başvurusunun (na 24699/94) incelenmesini Temmuz 2002 tarihli karar ı ile tamamlam ışt ır. AÇ İ KEAMA Temmuz 2002'de başvurucu dernek, eldeki dosya ile İ EEIS İM başvuruda bulunarak karar düzeltme ba şvurusunun red- ÖZG[RÜ ĞÜ dine itiraz etmi ştir. Mahkeme, özellikle, Federal Mahkeme tarafından belirtilen, ba şvurucu derneğin, televizyon reklamn ıı yay ınlamasmdaki ç ıkarma ilişkin nedenlerin, anlatim özgürlü ğüne dair yeni bir engel olu şturdu ğuna dikkat çekmektedir. Bu nedenle A İHM, derneğin 10. madde'ye dayanarak yaptığı "Federal Mahkeme'nin 20 Ağustos 1997 tarihli karar ın ın düzeltilmesi talebini reddetmesine" ilişkin başvurusunun, yeni bir yakınma olarak görülmesi gerekti ğini ve bu sorunun Mahkeme'nin 28 Haziran 2001 günlü karar ında çözümlenmedi ğini belirtmiştir. Ba şvurucu dernek, Mahkeme'nin anlat ım özgürlüğünün ihlalini bulguladi ğı sözkonusu televizyon reklam ının yayınianmamasma ilişkin yasa ğın devam edegelmesini, bir kez daha 10. madde kapsamında anlat ım özgürlü ğünün engellemesi oldu ğunu ileri sürmü ştür. Mahkeme, Federal Mahkeme'nin ba şvurucu derneğin düzeltme istemini, "karar ın düzeltilmesi ve ön görülen gideriminin" yap ıs ı hakk ında yeterli aç ıklama sağlamamas ı gerekçesiyle reddetti ğini dikkate almıştır. Bu yakla şım fazlas ıyla biçimci görünmektedir ve bütünüyle Federal Mahkeme'nin, kendisi tarafından 20 Ağustos 1997 tarihinde hakk ında yasaklama karar ı verilen reklamm yaymlanmasina ili şkin konulara odaklanm ıştır. Mahkeme ayr ıca, Federal Mahkeme'nin, ba şvurucu derne ğin, söz konusu reklamm orjinal yap ımın ı yay ınlamasmın, halen ç ıkarma oldu ğunu yeteri derecede kan ıtlayamadığını belirttiğini gözetmiştir. Bu değerlendirmeleri yaparken, Mahkeme, reklam ın halen gerekli olup olmad ı- ğına ili şkin karar ı dernek yerine kendisi vermi ş ancak bu kararı verirken, hayvanlara eziyet edilen üretim çiftlikle- VE 357

12 Güney D İ NÇ DÜ ŞÜNaYI rine ili şkin kamuoyu dü şüncesinin değişip değişmediğini AÇ İ KLMAA ya da 1994'ten bu yana konunun daha önemsiz olup olma- VE dığını aç ıklamamıştır. İ L E İŞ İ M ÖZGÜRLÜ ĞÜ Mahkeme, Isviçre Federal Mahkemesi'nce; dosyaya bir bütün olarak yakla şılmas ı ve demokratik bir toplumda anlatım özgürlü ğünün sağlanması ve korunmas ı için kamuoyu ç ıkarına dayand ırdığı nedenlerin, bu olayda yap ılan engellemeyi hakl ı gösterecek derecede "anlaml, ve yeterli" olmad ığım dikkate almıştır. Dolay ıs ıyla 10. addenin ihlali bulunmaktad ır26 (Verem Gegen T ıerfabhken Schwe ız (Vgt) / İsviçre, 200 7) Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, gerek tartışılan olayla ilgili olarak, gerekse Mahkeme kararlar ının ilgili ülkelerce yerine getirilmesi konular ında çok önemli bir karar üretmiş bulunmaktad ır. Başvurucunun 1994 y ılında hazırladığı reklam filminin aradan 8-10 y ıl geçtikten sonra gösterime girmesini amaçlayan çabalar ı, Federal Mahkemece, "gündemden dü şmü ş bir girişim" biçiminde ele almmıştır. Federal Mahkeme. bu yakla şımı ile "yerindelik denetimi" diyebileceğimiz bir değerlendirme yapmakta, kendisini reklamın yaymlanmas ınm "gerekli olup olmadığına" karar vermek durumanda görmektedir. Oysa, A İHM'rıin de belirttiği gibi, bu konuda bir seçim yapmak, Federal Mahkeme'nin yetkisi içinde bulunmamaktad ır. Ortada AK'ne üye ülkelerin uymakla yükümlü olduklar ı bir karar vard ır ve Federal Mahkeme'nin görevi bu karar ın uygulanmamas ını kararlaştırmak değildir. Uyuşmazl ığın kapsamı dışmda kalan bu konu, ba şvurucunun yetkisi içindedir. Oysa Federal Mahkeme, kendisini derne ğin yerine koymu ştur. Orçun Ulusoy çevirisi. 358

13 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLE ŞMESİ'NE GÖRE ÇEVRE VE İ NSAN Karar ın ikinci önemli yan ı, üye ülkelerin A İHM karar- DU Ş ÜNGYI larını yerine getirmemeleri durumunda uygulanacak yön- AÇ İ K temlerle ilgilidir. Yukar ıda da değindi ğimiz ve sözle şme- VE nin 46. maddesinde belirtildi ği gibi, taraf devletlerin AİHM ilet İŞİ M kararlarına uymalar ı insan haklarmm korunup geli ştiril- ÖIGURLÜ ĞÜ mesi aç ısndan yaşamsal önem ta şımaktad ır. Bir başvuru sonuçlanıp karar kesinle ştiği zaman, art ık AİHM'nin i şi bitmektedir. A İHM, verdiği kesin kararın ard ından, ulusal ölçekte yarg ılamanın yenilenmesi sürecinde ula şılan sonucu da inceleme konusu yapmamaktad ır. Daha önce ba ş- vuruyu sonuçlandırırken kendi görü şünü ortaya koymas ı nedeniyle, aynı konuya tekrar dönmeye gerek görmemektedir. Bu a şamadan sonra kararlar ın uygulanmasının denetlenmesi, Sözleşme'nin 46/2. maddesi uyar ınca Bakanlar Komitesi'nin sorumluluk alanına girmektedir. Üye devletlerin Mahkeme kararlar ının gereğini yapmamalan durumunda öngörülen yapt ırımların neler olduğu, hangi organ tarafmdan uygulanaca ğı Avrupa Konseyi Anlaşması'nın 3. ve 8. maddelerinde belirtilnıiştir. Mahkeme kararlarını uygulamamakta direnen devletler, a şamal ı olarak Avrupa Konseyi'nden ç ıkanlmaya kadar uzanabilen bir dizi yapt ı- runla karşı karşıya kalabilmektedirler. Verem Gegen T ıerfabr ıken Schwe ız/ İsviçre olay ında Mahkeme al ışılagelen tutumundan uzakla şmış ve ilk karar ının ardından olumsuz kararla sonuçlanan ulusal düzeyde yarg ılamanın yenilenmesi biçiminde nitelenebilecek olan ikinci a şamadaki uyuşmazl ığı da, yetki adanmda görmü ştür. Böylece Mahkeme, bir yürütme organı gibi ilk kararına sahip ç ıkmış ve başvuru konusu olayda ikinci kez Sözleşme'nin ihlal edildiğini kararlaştırm ıştır. Bu durum, Mahkeme'nin önceki de ğerlendirmelerinde yer alan "sürekli ihlal" saptamalar ından oldukça farkl ı ve yeni bir yakla şımd ır. Gelinen aşamay ı daha bir somutlaştırmak aç ısından, Ma}ıkeme'nin Bergama alt ın madem konusundaki Ta şkın, Öçkan, Lemke, Gökova yöresindeki termik santrallarla ilgili Okyay başvuruları sonucunda 359

14 Güney D İ NÇ DÜ ŞÜNCEY İ verdiği Sözle şme ihlali kararlar ını örnek alabiliriz. Bu ka- AÇ İKLA rarlar, tazminat ödenmesini gerektiren sonuçlar ı d ışında, VE Türkiye Cumhuriyeti hükümetlerince uygulanmam ıştır. ftet İŞİM Günümüzde de sözle şmeye ayk ır ıl ıklar sürdürülmekte- DZGÜRLUÖU dir. Demek ki böylesi Sözle şme ihlallerinde, ilgili devletler Bakanlar Komitesi'nin ola ğan denetimi alt ında kalacaklar ı gibi, uygulamad ıklar ı kararlar nedeniyle A İHM'nde tekrar tekrar yargılanabileceklerdir. c. Krallar da Ele ştirilir Colombani ve Diğerleri/Fransa Le Monde gazetesinin iki çal ışan ı, Jean-Marie Colombani ve Eric Incyan, Paris'te ya şamaktad ırlar. Colombani'nin yay ın müdürü görevini yürüttü ğü Le Monde'un 3 Kas ım 1995 günlü say ısında, Eric Incyan' ın; Fas'taki uyu şturucu imalatı ve ticareti hakk ında Jeopolitik Uyu şturucu Gözlemevi Geopolitical Drugs Observatory; OGD) taraf ından haz ırlanan bir raporun gizli versiyonu hakk ında yazd ığı bir makale yay ınlanmıştır. Sözkonusu rapor, Fas' ın Avrupa Birliği'ne üyelik ba şvurusunun ardmdan, Avrupa Topluluğu Komisyonu'ndan gelen istek üzerine haz ırlanm ış ve uyu şturucu tacirlerinin isimlerinin gizlendi ği bir bölümü, 1994 y ıl ında yay ınlanmışt ır. Raporda, di ğer bulguların yanı s ıra, kenevir üretim miktar ın ın ve bu üretimdeki artışın, "Fas' ı, dünyan ın en büyük ha şha ş ihracat ç ılar ından biri ünvan ın ı elde etmek için yar ışanlardan biri durumuna getirdiği" belirtilmi ştir. Gazetenin ön sayfadaki "Fas: dünyan ın en büyük ha şhaş ihracatç ısı" manşetinin alt ında, Bay Icnyan' ın makalesinin bir özeti yeralm ış ve makalenin tamamı "gizli bir rapor Kral Hassan [I'nin maiyetindekiler ile ilgili ku şkular içeriyor" alt-ba şlığı alt ında yeralmıştır. Makale, ba şta Kral olmak üzere, Fas yetkililerinin kararl ılıklar ını aç ıkca belirttikleri, 360

15 AVRUPA İNSAN HAKLARI SÖZLE ŞMES İ'NE GÖRE ÇEVRE VE İ NSAN Fas topraklar ında artan uyu şturucu ticareti ile mücadeleyi sorgulamaktayd ı. 23 Kas ım 1995'de, Fas Kral ı, Fransa D ış işleri Bakanlığı'na, Le Monde gazetesi hakk ında cezai i şlem uygulanması için, resmi bir ba şvuruda bulunmu ştur. Bay Colombani ve Bay Incyan, 29 Haziran 1881 tarihli yasan ın 36. bölümü uyar ınca, yabanc ı bir devlet ba şkanım a şağilamak suçu nedeniyle yargılanm ışlard ır. Paris Ceza Mahkemesi'nin 5 Haziran 1996 günlü karar ı ile suçsuz bulunmu şlar ve gazetecinin iyiniyetle hareket etti ği, me şru bir amaç güttüğü ve güvenilirliği tart ışmas ız olan bir raporu kaynak gösterdi ği belirtilmiştir. Fas Kral ı ve savc ı kararı temyiz etmişlerdir. Paris Temyiz Mahkemesi, bu olay ile ilgili olarak kamuoyunun dikkatini, Kral' ın maiyetindekilerin sorumlulu ğuna ve Kral' ın tolerans ına çekme arzusunun, kötü niyetten kaynakland ı- ğına hükmetmiştir. Ayrıca gazetecinin, bilgilerin do ğru ve güncel olup olmad ığın ı kontrol etmemesini ele ştirmiş ve dosyadaki olguların bir bütün olarak incelendiğinde, iyiniyet olmad ığına karar vermi ştir. Sonuç olarak, ba şvuruculan, yabanc ı bir devlet adammı a şağilamaktan suçlu bulan mahkeme, 5000 Frans ız Frangı (FF) cezaya hükmetmi ş ve Kral Hassan II'ye zarar ı nedeniyle 1 FF ve Ceza Usul Yasası'nın maddesi uyarınca da EF ödenmesine karar vermiştir. Ayrıca, mahkumiyetin gerekçelerinin Le Monde taraf ından yay ımlanmas ını kararlaştırmıştır. Başvurucular, Temyiz Mahkemesi Ceza Dairesi' ne itirazda bulunmu şlarsa da, istemleri 20 Ekim 1998 günlü kararla, yorumlar ının sald ırgan oldu ğu ve okuyucular ın dikkatini, kötüniyetle, Kral'ın kişiliğine yönlendirdikleri gerekçeleriyle reddedilmi ştir. Başvurucular, sözle şmenin 10. maddesinin ihlal edildiğini ileri sürerek, 19 Nisan 1999 günlü dilekçeleri ile Avrupa İnsan Haklar ı Mahkemesi'ne ba şvurmu şlardır. Mahkeme, 4 Eylül 2001'de ba şvuruyu k ısmi olarak kabul edile- DÜ Ş ÜNCEY İ VF i ııri ş im OLGU RLU BU 361

16 Güney D İ NÇ DÜ Ş ÜNCEY İ bilir bulunmuştur. Yedi yargıçtan olu şan 2. Daire AÇIKLMI\A günü aşağıda özetlenen karar ı vermi ştir. VE iliri şim Ö?GÜRLÜ ĞÜ "Mahkemenin Karar ı Madde 10 Mahkeme, demokratik bir toplumda, bas ın ın oynad ığı rolün önemini bir kez daha vurgulayarak, ba şvurucular ın mahkumiyet/erinin, anlatım özgürlüğü hakların ın ihlaline yol açan bir uygulama olduğuna karar verıtı iştir. Mahkeme, Frans ız n ıahkemelerinin kararlar ın ı 29 Haziran 1881 tarihli Bas ın Özgürlüğü hakk ındaki yasaya dayand ırdıklar ını ve kişilerin sayg ın t ık ve kişilik haklann ı korumaya yönelik olarak bu dosya özelinde Fas Kralı 'n ı n haklar ı n ı n gözetildiğini belirtmiş tir. Müdahalenin, deniokratik bir toplumda hakl ı ve gerekli olup olmad ığı konusunda, Mahkeme öncelikle, Avrupa Toplulu ğu Komisyonu tarafindan, Avrupa Birliği'ne üyelik talep eden bir ülkedeki uyu şturucu üretimi ve ticareti hakk ında yap ılan değerlendirmeden, bu olay özelinde başta Frans ız kamuoyu olmak üzere, kamuoyunun bigi edinmesinde, hukuksal bir yarann bulundu ğunu belirtmi ştir. Mahkeme, 10. maddenin korumas ından yararlanabilmek için, habercilerin, doğru olgu lara dayanan ve habercilik etiği ile uyum içerisinde güvenilir ve kesin bilgilerle, iyi niyet/e hareket etmeleri gerektiğini tekrar belirtınektedir. Bu bağlamda Mahkeme, "Jeopolitik Uyu şturucu Gözlemevi"nin (Geopolitical Drugs Observatory; OGIJ) raporunun doğruluğundan kuşku edilmediğini ve içerdiği savlar ın, hukuken güvenilir olarak nitelendirilerek, kaynak gösterilebileceğini belirtmektedir. Meşru ilginin bulunduğu kamuoyu tartışmalanna kat ılımda, bas ın, ilkesel olarak, kendi özel ara ş tı rmas ın ı yapmaya gerek duymaks ız ın, resmi raporlara güvenebilmelidir. Mahkeme, Le Monde'un, doğruluk oran ın ı kontrol etmeksizin, rapora güvenmesini uygun bulmu ştur. Mahkeme aynca, iftira sebebiyle aç ılan davalarda yeralan san ıkların aksine, yabanc ı devlet başkanların ı aşağılamakla suç- 362

17 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLE ŞMES İ 'NE GÖRE ÇEVRE VE İ NSAN lanan kişilerin, iddialar ının doğruluğunu teyit edecek delilleri DÜ Ş ÜNCEY İ mahkemeye sunarak, kendilerini savunmalanna izin verilmedi- AÇKEMM ğini dikkate alm ış t ı r. Böyle bir kusurun kovu şturulmas ı, ilgili VE kişiler, devlet veya hükümet ba şkanlar ı da olsa, ba şkalar ın ın say- İ EEI Ş IM gınl ık ve haklar ın ı koruma anlam ında orant ısız bir yol olmu ş- Ü İ GÜRLÜ Ğ Ü tur. Buna ek olarak, Paris Yüksek Yarg ı Divan ı 'n ın 25 Nisan 2001 tarihli karar ından bu yana, yerel mahkemeler, 29 Haziran 1881 tarihli yasan ın 36. bölümünün, A İHS'in 10. maddesinde koruma alt ına al ınan anlatım özgürlüğünü ihlal ettiğini kabul etn ıe eğilimindedirler. Ayrıca, yerel mahkemeler, ister devlet başkan ı olsun isterse olağan vatandaş, kendilerine karşı aşağılay ıcı sözler kullan ıldığında, onurlan veya sayg ınl ıklan zarar gördüğünde, yap ılan saldırıyla orant ı l ı karşı l ıklann mevcut olduğunu, ıftira ve a şağılama nedeniyle kovu ş turmalann yeterli yaptınmlar içerdiğinden hareketle, demokratik bir toplumda, sözkonusu yasan ı n ilgili bölümünün kullan ı mas ı n ı n, izlenen çıkar açıs ı ndan gerekli olmadığını kabul etmektedirler. Mahkeme, 29 Haziran 1882 tarihli yasan ın 36. bölümünün, devlet başkan ın ın özel statüsüne atfen, genel huk ı.ıktan kaynaklandığını ve görevleri veya statüleri nedeniyle ele ş tiriden, bu eleş tiri hakl ı dahi olsa, tamam ıyla muaf tutulmalar ına yönelik olduğu için, modern uygulamalar ile politik kavramlarla uzla şamayacağını kaydetmiş tir. Mahkemeye göre bu ayncal ık, öngördüğü amac ı aşmaktad ı r. Mahkeme, sonuç olarak, Bas ın Özgürlüğü Yasas ı 'n ın ilgili uygulamalannda yer alan koruma ve özel doğas ı gereği, bu türde bir yasaklamay ı hakl ı gösterecek "toplumsal gereksinim" sözkonusu olmaks ız ı n, yabanc ı devlet başkan ın ı aşağılamak suçlamas ın ın, anlat ım özgürlüğünün çiğnenmesine yol açt ığını belirtmi ştir. Gözetilen hukuki yarar ile ba şvurucular ın anlat ım özgürlüklerine getirilen k ısı tlamalar aras ında, kabul edilebilir düzeyde orantı l ı bir ili şkinin bulunmad ığına karar vermiştir. 363

18 Güney D İ NÇ DÜ Ş ÜNCEY İ Mahkeme, oybirliği ile, Avrupa İnsan Haklar ı Sözleşmesi'nin AÇ İftWM 10. maddesinin ihlal edildiğine karar venni ştir. Sözleşmenin 41. VE maddesi uyar ınca, Mahkeme, ba şvuruculara maddi yitikleri için LETİŞiM 4, Euro ile gider ve harcamalar için 21, Euro öden- OIGURIÜGÜ mesini kararlaş tı rm ış tı r. (Colombani ve diğerleri / Fransa,.2002) A İHM'nin karar ında, Fransa yargı organ ın ın değerlendirmeleri başl ıca üç konuda Sözle şme'yle uyumsuz bulunmu ştur. Birincisi, kamuoyunda yeterince bilinmeyen geli şmelerin sergilenmesinde, her ko şulda toplumlarm yararları bulundu ğu gerçe ğidir. Bu görev de, bas ın eliyle yerine getirilecektir. Avrupa Birli ği'ne üye olmak isteyen bir ülkedeki uyu şturucu üretimi ve ticareti konusunda yap ılan yay ınlar, kamuoyunu yak ından ilgilendirmektedir. İkinci konu, yabanc ı devlet başkanlar ına özel bir korunma sağlanmas ıdır. Bu tür yay ınlar yapan gazeteciye, yarg ıland ığı mahkemede sözlerinin do ğruluğunu ortaya koyacak kan ıtiar ını sunma olanağının tan ınmaması, savunma hakk ına ayk ır ı düşmektedir. " İspat hakk ı " deyimi ile an ılan ve bas ın özgürlüğü aç ısında önemli bir güvence olu şturan bu kurum, özellikle hakaret ve iftira davalar ında gerçeğin ayd ınlahimas ına yard ımc ı olmaktad ır. Üçüncü ele ştiri de, 1881 y ı l ından kalan bir yasan ın, devlet ba şkanlarını özel konumları nedeniyle, görevleriyle ilgili olas ı ele ştirilerden ba ğışık tutmas ıdır. Böyle bir yasan ın demokrasilerde yeri olamaz. A İHM'de 1881 y ılından günümüze sarkan feodal görünümdeki korumay ı, çağda ş değerlerle bağdaşmaz bulmu ştur. Kararda yaz ıl ı olmayan, gerçekte ise son derece önemli olan bir ba şka konu da, devlet ba şkanlar ın ın kendi ülkelerinde olu şturduklar ı özel korunma kalkanlar ıdır. Hele Orçun uıusoy çevirisi. 364

19 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLE ŞMES İ 'NE GÖRE ÇEVRE vr İ NSAN adlarm ın önüne "kral" nitelemesini yak ıştiranlar, ya da DU Ş UNCEY İ böyle bir yetkileri olmamakla birlikte toplun ılarını sindi- AÇlKMM rerek ki şisel egemenliklerini kuranlar, ulusal ortamlarda VE her türlü ele ştirilerin d ışında kalmalan amac ıyla, yasalar ı ILEr İŞ im ve bunlar ın uygulanmalar ını kendi beklentilerine uyarla- DZGÜRIUGÜ yabilmektedirler. Böyle durumlarda d ış bas ın ın ele ştirileri, susturulan, sesi k ı s ılan halklar ın gerçekleri görmelerine yard ımc ı olabilmektedir. d. İleti şim Özgürlüğü ve Malvarl ığı Hakları Appleby ve Diğerleri/ İngiltere Dü şünceyi aç ıklama özgürlüğünün belli bir yerde toplumsal ileti şime aç ılmas ı ile, özel bir ticari kurulu şun malvarl ığı haklar ının kar şı kar şıya geldi ği durumlarda, hukuk hangi ç ıkarlar ı korunmaya değer bulacaktır? Böyle bir karşıtlık, Ingiltere'nin Washington kentinde ya şamwştır. İngiliz vatanda şları 1952 do ğumlu Mary Eileen Appleby, 1966 doğumlu Pamela Beresford, Irlanda vatandaşı 1947 doğumlu Robert Alphonsus Duggan ile "Washington First Forum" ad ındaki çevreci bir grup, Washington kent merkezinin yakınındaki halka aç ık tek oyun alamna in şaat yap ılmamas ı için bir kampanya ba şlatmışlard ır y ılı Mart ve Nisan aylar ında ba şvurucular, projeyi geri çekmesi için Kent Konsey'ni etkilemek amac ıyla haz ırlad ıklar ı toplu bir dilekçeyi imzaya açm ışlard ır. Ba şvurucular, kentin en önemli al ışveriş ve topianma yerleri aras ında bulunan "The Galleria"mn giri şinde kurduklar ı küçük bir bölmede imza toplamaya ba şlamışlard ır. "The Gaileria" bir kamu kurulu şu tarafından yap ıld ıktan sonra Postel ad ındaki özel bir i şletmeye devredilen, içinde çok say ıda mağazanın bulunduğu büyük bir al ışveri ş merkezidir. Özel şirket, kendi malvarl ığı içindeki bir yerde ba şvurucular ın stand kurup imza toplamalarma engel olmu ştur. İşletme- 365

20 Güney D İ NÇ DÜ Ş UNCEY İ cinin bu tutumunun yerel yasalara da uygun dü ştüğü be- AÇIKLNM lirtilmektedir. VE İ LET İŞİ M "The Galleria"daki dükkanlardan birisinin yöneticisi, kendi i şyerinde stantlar ını kurmalar ı için başvııruculara izin vermiştir. Ancak bu izin de, ba şvurucular ın Nisan 1998'de haz ırlad ıkları dilekçe doğrultusunda yap ılaşma girişimine karşı imza toplamalar ı için yeterli gelmiyordu. Son söz, al ışveriş merkezini i şleten Galleria yönetiminindi. Postel yöneticisi, stand açacaklar ı işletmenin kesinlikle bütün siyasal ve dinsel söylemlere kar şı yans ız bir tutum izleme kararl ılığı içinde bulunmas ı nedeniyle izin istemlerinin reddedildi ğini başvuruculara bildirdi. Ba şvurucular ise, daha başka örgütlere olanak tan ındığı ölçüde kendilerine de izin verilmesi gerektiği yolundaki görüşlerini sürdürdüler. İç hukukta çözüm yolunu bulamad ıkları bu olay nedeniyle başvurucular, sözle şmenin 10, 11 ve 13. maddelerinin çi ğnendiği say ı ile AİHM'ne ba şvurdular. Mahkeme, karar ında ileti şim özgürlü ğünün önemli bir hak olduğunu belirtmekle birlikte, s ın ırs ız olmad ığmı vurgulamıştır. Mahkeme'ye göre al ışveriş merkezi sahibinin malvarl ığı haklar ının da gözetilmesi gerekmektedir. Mahkeme, ileti şim özgürlüğünün korunmas ı amac ıyla da olsa, özel mülk olan bir ta şmmaza serbestçe girilebilme hakk ının varl ığı konusunda yeterince ikna edilemediğini belirtmi ştir. Mablceme'ye göre devletin, dü şünceyi aç ıklama özgürlü ğü aç ısından olduğu kadar, malvarl ığı haklarının korunmas ı yönünden de objektif yükümlükleri bulunmaktad ır. Tartışılan olayda ba şvurucularm, görü şlerini halka iletmeleri aç ı sından daha ba şka seçenekleri bulunuyordu. Ba şvurucular bu yollardan kamuoyuna ulaşmaya çal ışsalard ı, al ışveri ş merkezi sahibinin koydu ğu engellerle karşılaşmadan etkinliklerini sürdürebilirlerdi. Buna kar şıl ık 366

21 AVRUPA İ NSAN HAKLARI SÖZLEŞMESİ'NE GÖRE ÇYRE VE İNSAN başvurucular ın dilekçelerini al ışveri ş merkezinde kentlilere sunabilmeleri durumunda daha çok imza toplayabi- AÇKLMiA lecekleri yolundaki savlar ı ise, kan ıtlanmantış bir varsa- VE y ım düzeyinde kald ığı için Mahkeme'ce yerinde bulunfteiiş im mamıştır. Başvurucularm anlat ım özgürlü ğünü korumak aç ısından hükümetin, pozitif yükümlülüklerini yerine getirmekte herhangi bir ba şarıs ızlığı olmamıştır. Ba şkalarının haklar ının korunmas ı da, en az aynı ölçüde özen gösterilmesini gerektirmektedir. Bu nedenlerle Mahkeme, sözle şmenin 10. maddesinin çi ğnendiği yolundaki savlara katılmamıştır. Başvurucular, anlatım özgürlüğünün engellenmesi kar şısmda etkili bir hukuk yolu bulamamaktan yakm ıyorlard ı. İngiltere iç hukukunda "Hunian Rights Act"('İrısan Hakları Yasası)nırı yürürlü ğü girdiği Ekim 2000 tarihinden önce böyle bir yol bulunmamas ı nedeniyle Mahkeme, Sözleşme'rıirı 13. maddesinin ulusal yasan ın tanımad ığı bir hakkı olu şturma yetkisini içermedi ği gerekçesiyle başvurucular ın, 13. maddeye dayand ırdıkları istemlerini de yerinde bulmamıştır. Sonuçta Mahkeme, sözle şmenin 10, 11 ve 13. maddelerinin çi ğnenmediğine oybirliği ile karar vermi ştir. 98 (Appleby ve Diğerleri / İngiltere,2003) Özetlenen karar, halka aç ık, her türlü ürünün sat ıldığı yerde sürdürülen etkinliklerle ilgilidir. Malvarl ığı sahibinin izni olmadan girilebilecek bir konut veya özel bir işyeri niteliğinde değildir. "The Galleria", i şletme kurallarma, kamu düzenine ve kamu güvenli ğine ayk ır ı olmamak ko şuluyla her isteyenin girip dola şabilece ği genel bir sunum alanıdır. Böyle yerlerdeki dükkanların camlar ına, vitrinlerine kentin ba şka bölümlerinde gerçekle şecek konser, tiyatro, resim sergisi, spor gösterileri ya da belli amaçlar ı bulunan toplantıların duyurular ı as ılabilmekte, yerine göre yazılı belgeleri dağıtılabilmektedir. Gidip yerinde DÜ Ş ÜNCEYİ ÖZGÜRLÜ ĞÜ '

22 Güney D İ NÇ DÜ Ş ÜNCEY İ görmedik ama çok büyük olas ı l ıkla, tüm al ışveri ş yerlerin- AÇ İKLNM de rastlanan bu tür sessiz sunumlara, "The Galleria"da da VE rast!anabilecektjr. ilet İŞİ M ÖZGÜRW Ğ Ü "The Gallerin" yöneticisinin, ba şkalar ının katlanmalar ı gerekmeyecek düzeyde olumsuz görünüm ve davran ışlar sergilemeyen, ola ğan koşullardaki insanlar ın i şletmeye girmelerini önleme yetkisi var m ıd ır? Örneğin, derisinin rengini beğenmediklerini, yabanc ı ve yerli olu şunu, ola ğan ölçülerle çelişmeyen giyim biçimini, bıyığırıı, saç ını, sakal ını ileri sürerek al ışveri ş yapmalar ına engel olabilir mi? Böylesi engellemeleri, mülkiyet hakk ı ba ğlam ında da olsa, hukuk korur mu? Bu sorulara olumlu yan ıt veremiyoruz. "The Gaileria" yöneticisinin kentlilerin ya şam ı aç ıs ından önem taşıyan halka aç ık bir oyun alan ının yap ılaşmaya aç ılmas ı karşıs ında kamuoyu olu ştumak amac ıyla başlattı klar ı imza kampanyas ına engel olmas ının temel nedeni, işyerinin düzeniyle ilgili değildi. Olumsuz kararın gerekçesi, "i şletmenin kesinlikle bütün siyasal ve dinsel söylemlere kar şı yans ız bir tutum izleme kararl ılığı" biçiminde aç ıklan ıyordu. Oysa tartışma ne dinsel ne de siyasal içerikteydi. Kentlilerh- ı esenliği aç ıs ından, yanl ış bir giri şimin önlenmesi isteniyordu. Aslında işletmecinin bu tutumu da, ba şvurucular ın amaçlarına karşı ç ıkan bir dü şüncenin açığa vurulmas ı oluyordu. Sonuçta A İHM, malvarl ığı haklar ın koruma gerekçesiyle "The Gaileria" işletmecisinin görü şünü üstün tutan bir karar vermi ş bulunuyordu. Bu tür genel nitelikteki kamuya aç ık satış ve al ışveriş yerlerinde işletmecinin yetkilerinin nerelere kadar uzanabileceği konusunun daha ayr ıntılı ve çok yönlü olarak tart ışılas ı gerektiği düşüncesindeyiz. 368