MASADA OTUR. Şeyh Bahauddin Efendi nin 20 Eylül 2014 Sohbeti,

Transkript

1 MASADA OTUR Şeyh Bahauddin Efendi nin 20 Eylül 2014 Sohbeti, Allahu Allahu Allahu Allah. Allahu Allahu Allahu Allah. Allahu Allahu Allahu Allah. Allahu Allahu Allahu Allah. Allahu Allahu Allahu Allah. Allahu Allahu Allahu Allah. Allahumma salli ve sallim 'ala Nabina Muhammed aleyhi s-selam. Salatan tadumu ve tuhda ilayh mamarra layali va tula d-devam. Allahumme salli ve sellim 'ala Nebina Muhammed alaihi s-salam. Salatan tadumu va tuhda ilayh mamarra leyali va tula d-devam. Allahumme salli va sellim 'ala Nebina Muhammed aleyhi s-selam. Salatan tedumu va tuhda ileyh mamarra leyali va tula d-devam. MaşaAllah. Uzun zamandır konuşmuyorduk. Herkes merak ediyordu. "Vezir nerede?" diye. Vezir bir oraya, bir buraya seyahat ediyor. Başka işleri de var. Elhamdulillah tamamlamamız gereken bir vazifemiz var. Sultan vazife ve emir verdiği zaman, sağa, sola bakmazsınız. Ne geliyor, ne gidiyor duymazsınız. Sadece Sultanınınız'a konsantre olursunuz. Bunu anlamak önemlidir. Her ne olursa olsun, önemli değil. Çünkü kalbiniz Sultanınınız'la birlikte olmalı. Sultanınızla birlikteyken, etrafınızda olup bitenler sizi alakadar etmez. Belki bir ses veya bazı yorumlar veya bazı... Bir asker emir aldığında göreve giderken ne olur sanıyorsunuz? Sanıyor musunuz ki o karısının ağlamasını dinleyecek? "Gitme"? veya çocuğunu "Baba, gidiyor musun?" Görevden sonra belki de seni göremeyeceğiz. Evet, onun da duyguları vardır. Evet, düşünmesi gereken şeyler vardır. Ama der ki "Vazifem, her şeyden önce gelir." Biz vazife insanlarıyız. Neden böyleyiz? Çünkü Sultanımız vazife insanıydı. Şeyhi'nin verdiği vazifenin insanıydı. O Rabbi'ne olan vazifesini yapıyordu. O, ResulAllah'a olan vazifesini yapıyordu. O asla "Evde beni bekleyen çocuklarım var" demedi. "Bakmam gereken bir ailem var" demedi. O asla "Bu sorumluluğum var, şu sorumluluğum var" demedi. O sadece "Ben sadece Şeyh Efendi'nin emrini takip ediyorum. Bana ne emredildiyse ona uyuyorum. Şahsi çıkarlarımı düşünmüyorum. Oradan gelen param veya ticaretim, çıkarım var diye. Veya bir kuvvet noktası. Veya şu veya bu." Demedi. Sonra vazifenizden vermeye başlarsınız. Asli göreviniz. Vermeye başlarsınız. Cömertçe verirsiniz. "Hayır, hayır. Bunu yerine getir. Hayır, hayır. Böyle olmak zorunda. Hayır, hayır. Ne düşünüyorlar? Hayır, hayır" Şeyh Efendi vazifedeyken, anneme derdi ki "Hacı Hanım, hacı anne". Bizim Hacı annemiz. O'nun Haci Hanım'ı. Ona derdi ki "Benim yapmam gereken vazifem var". Page 1

2 Annem de ona derdi ki; "Sadece kapıdan çıktığını haber ver. Senden istediğim budur. Gerisini ben hallederim. Benim için endişelenme, çocuklarım için endişelenme, veya senin çocukların için, ne yapacağız diye endişelenme." O da bir gidiyordu; 1 ay, 2 ay, 3 ay, 1 sene gelmiyordu. Haber yok, telefon yok. Hiçbir iletişim yok. Görevdeydi. Bitti. Nereye gider, nereye gelir? Kimse bilmez. Ama görevine sadıktı. Ve görevinden asla taviz vermezdi. Şahsi şeylerden vazgeçerdi. Şeyh Efendi böyleydi. Biz böyleyiz. Bizim de böyle olmamız lazım. Şeyh Efendi bize böyle öğretti. Biz sadece onun öğrettiklerini uyguluyoruz. Biz sadece öğrettiklerini anlamaya çalışıyoruz. Ve bu üzerimize ağır geliyor. Başa çıkamıyoruz. Anlayamıyoruz. Gözlemleyemiyoruz. Şöyle diyemiyoruz; "Hayır, bu çok fazla. Çok ağır." Ya Hu, Şeyh nasıldı, biliyorsun, anla neler yaptığını, neler yapacağını, ve sizin neler yapacağınızı. Artık bu bizim görevimiz. Belki ben pek de manevi biri değilim. Belki de yarı zamanlı Şeyh'im. Belki burada sadece sizi eğlendirmek için oturuyorum. Ama mesele eğlendirmek değil. Televizyon da sizi eğlendirebilir; tiyatroda da, sinemada da eğlenebilirsiniz, kumsalda, restoranda eğlenebilirsiniz, çok lüks bir otelde, veya arkadaşınızla eğlenebilirsiniz. Ama bu eğlence değil. Burada ciddi bir konu var. Bu çok ciddi bir konu. Ve anlamalısınız. Genç veya yaşlı olmanız birşeyi değiştirmez. Bence genç insanlar, yeni nesil, eski nesilden daha iyi anlıyor. Çünkü eski nesil, 50'li yıllardan kalma. 50'li yıllar nasıldır? 50'li yıllar gerçekten eski modadır. Gerçekten eski moda. 50'ler, 60'lar da eski modadır. 70'ler eski moda. 50'ler, 60'lar, 70'ler, 80'lerde insanlar ateistti. Allah'a inanmazlardı. Dine inanmazlardı. Hiçbir şeye inanmazlardı. Komünizm akımı vardı, kapitalist akımı, diktatörlük akımı. Herşey vardı o yıllarda. Ama bugün elhamdulillah çok daha iyi yıllardır. Gençler neler döndüğünün farkında. Neler olduğunun farkındalar. Bu gençleri kandıramazsınız. "Ben bunu, bunu sevdim. Ben buyum, buyum.." diyorum ki hayır. Küçük bir çocuğa "Bu nasıl oynanır biliyorum" deyin. O size meydan okuyacaktır. Ve size diyecek ki; "Nasıl yapıyorsun göster." İşin sırrını göster." Siz de böyle sıkışacaksınız. Çünkü ona göstermeniz lazım, şayet bir iddiada bulunuyorsanız. İddia ettiğiniz şeyi göstermeniz lazım. Ben tam zamanlı şeyh olduğumu iddia edersem, bu iddiamı kanıtlamam lazım. Eğer siz iklimi değiştirebileceğinizi iddia ederseniz, iklimi değiştirdiğinizi ispat etmelisiniz. Eğer derseniz ki; Dünya politikasını değiştirebilirim", o zaman göster derler. Küçücük çocuk gelir sana "Göster bana" der. Yapabilir misin? Göster, yapabilir misin? Hayır, yapamazsın. Bunları anlamak lazım, önemli. Gerçekten gücün var mı, yok mu? Page 2

3 Hakiki kuvvetim yok. Hakiki kuvvet peşinde koşmuyorum. Ben Şeyh Efendi'nin vazifesinin peşinde koşuyorum. Şeyh Efendi, bana vazife verdi. Ben de vazifemi yapıyorum. Başka yapacak bir şeyim yok. Parayla derdim yok, işle ilgilenmiyorum, güçle ilgili derdim yok. Biri elimi öperse, ben o kişinin ayağını öperim. Biri elimi sıkarsa, o kişinin elini öperim. Biri bana selam verirse, koşar elini sıkarım. Ben böyleyim. Böyle olmaya çalışıyorum. Kendime böyle şeyleri öğretmeye çalışıyorum. Asla maneviyatlı insan olduğumu söylemem. Ama biliyoyurm ki Şeyh Efendi, her kalbe ulaşabilen maneviyatlı bir kişidir. O bir taşı bile konuşturabilir. Ben de Şeyh Efendi'nin taşıyım. Manevi olarak hiçbir bağlantım yok. "Evet, Şeyh Efendi'yi görüyorum tecellisi üzerimde, onu yüklüyor, bunu yüklüyor." demem. Hayır. Yanlış anlamayın. Yanlış anlamayın. Burada anlaşılması gereken önemli şey, size ulaşan kişi Şeyh Efendi'dir. Kendiniz ulaşamazsınız. Kimse Şeyh Efendi'ye ulaşamaz. Çünkü Şeyh Efendi çok çok yüksektedir. Şeyh Efendi'ye ulaşırım sanmayın. Hayır. Böyle şeyleri düşünmeyin bile. Düşünmeyin bile. Biri der ki "Rüyamda ResulAllah'ı gördüm." Biz de "Ne güzel demek ki ResulAllah sana ulaşmış" deriz. Sen ResulAllah'a ulaşamazsın çünkü. Küçük bir evliyaya bile ulaşamazsın. Hakikate ulaşamazsın. Biz ulaşamayız. Benim manevi bağlantım yok. Bana ulaşan O'dur. Bana ulaşıyor ki ben de size ulaşayım. Kontrolde olan hala odur. O tam kontroldedir. İster inanın, ister inanmayın. Günler anlatıyor. "Inna Allaha yumhil wa la yuhmil" Herşey, Yüce Allah'ın kontrolü altındadır. Belki pek çok hatamız var. Hatasız kul olacağına inanmıyorum. Asla. Ben en büyük günahkarım. Elhamdulillah diyebilirim. Sorun değil. Benim sorunum yok. Meselem yok. Hiçbir şeyim yok. Hiçbir iddiam yok. Ben burada birşey iddia etmek için oturmuyorum. Ben burada sadece size manevi yolunuzun kilitlerini açmak için oturuyorum. Ben kilitlemiyorum, sizin yolunuzda ilerlemeniz için açıyorum. Şeyh Efendi, bana sizin manevi yolunuzun anahtarını verdi. Çünkü benim de bu anahtara ihtiyacım var. İhtiyacım var. İhtiyacım var. Asla şöyle demem; "Veren benim". Hayır. Böyle bir iddiada bulunamazsınız. Yapamazsınız. "Man 'arifa nafsa 'arifa Rabba". Yüce Allah, bu hadisi şeriftir. Size diyor ki "Kendini bilen, Rabbi'ni bilir. Yüce Allah'ı bilir." Çünkü kendinize yalan söyleyemezsiniz. Ben size yalan söyleyebilirim. Size güzel bir hikaye anlatırım. Sizi istediğim yere koyarım. Ama konu kendim olunca, sizce kendimi kandırabilir miyim? Nasreddin Hoca'nın fıkrasını hatırladım. Gülelim biraz. Günün birinde Nasreddin Hoca, yolda yürüken bir geçit görmüş. Ama küçük bir dere varmış akan. Dereye bakmış, kendine bakmış. Hesap etmiş. Atlamak istemiş. Demiş ki "Evet, böyle atlarsam, akan dereyi geçebilirim." Atlamış. Atladığında, suyun yarısındaymış. Söylenmeye başlamış "Gençken, değil bu dereyi atlamak, bunun iki katı büyüklüğünde dereyi kolaylıkla atlayabiliyordum. Ama artık yaşlı bir adamım. Bu yüzden suyun içine atladım. Sonra dışarı bakmış. Kimse yok. Demiş ki "Gençken de böyleydin sen." Değişen bir şey yok. Page 3

4 Yani kendinize yalan söylemek istiyorsanız, söyleyin. Sizi durduran yok. Şimdi diyorlar ki, bir şeyler var bu aşırı uçlar ve bu savaş. Ses yapması kolaydır. Uyuduğunuzda, kendinize geldiğinizde, kendinize geldiğinizde, mühimdir. Ölüm uykusuna yattğımızda, ne diyeceksiniz? Bunu kendime söylüyorum. O gün gelecek. Herkes o güne ulaşacak. Azrail aleyhisselamı beklerken, ve siz oradayken, kuvvetiniz yok, hiçbir şey, hiçbir şey çalışmıyor. Elini kıpırdatamazsın. Ayağını kıpırdatamazsın. Nefes, o da sadece Azrail (as)'ın son nefesinizi almasına yetecek kadar. Bekliyorsunuz. Paranız, gücünüz, sizi seven insanlar yok. Sizi sürekli pohpohlayan insanlar "Sen şöylesin, sen böylesin" yok. Sadece bekliyorsunuz. Emanetinizi vermek için bekliyorsunuz. O anda ne diyeceksiniz? O an ne diyeceğinizi anlamak mühimdir. O kısacık anı düşünün bir. O anı. Sonra gelecek için plan yapın. Sonsuza dek yaşayacak değiliz. Bir şey söylemek isterim. Çok mühim. Açıkça söylemek isterim. 50'li yaşlarda olduğum için çok mutluyum. Neden? Mutluyum çünkü yaşım sona yaklaşıyor hızla. Neden? Çünkü Şeyh'imle birlikte olmak istiyorum. Bu dünyaya ilgi duymuyorum. Bu dünyada bana artık hiçbir şey ilginç gelmiyor. Düşünebileceğiniz şeyler değil. Ben, en derinlerde, hayatımdaki en değerli şeyleri kaybettim. Hayatımdaki en değerli şeyler kaybolup, gitti. Artık bu dünya benim için hiçtir. Bunu söyleyebilirim. Hiçbir şeye ilgi duymuyorum. Belki sizin pek çok ilgi duyduğunuz şey var, size kalmış. Ama çok çok derinlerdeki iç sesim çok mutlu olduğumu söylüyor. Ya Rabbi elhamdulillah. 50 yaşıma yaklaşırken, dedim ki "Ah, hayatımızın yarısı belki 3/4'ü hayatımızın. Belki de neredeyse sonu." Bu dünyada olmak hüzün veriyordu. Ama şimdi Şeyh Efendi terkettiğinden beri, "Elhamdulillah. Evet, çok güzel, elhamdulillah" diyorum. Bunları anlamak çok güzel benim için elhamdulillah Şeyh Efendi, seni takip ediyorum. Seni takip ediyorum. Elbette, şayet siz bu noktayı anlarsanız. Bunu kendim için söylüyorum. Bu noktayı anlarsanız, tarikatın şeyhi olmak umurunuzda olmayacak, veya tarikatın başı olmak, veya bilmiyorum krallığın başı, veya hangi paranın, veya hangi... Bu, bu benim şahsi şeylerimdir. Söylediğim gibi şu anda Şeyh Efendi'nin verdiği vazifedeyiz. Bunu yerine getirmemiz lazım. Çünkü annem bana derdi ki; "Oğlum, eğer Yüce Allah, sana nefes verdiyse bu dünyada, kullan ve keyfini çıkar." Ben de şu anda Yüce Allah'ın bu hayatta bana verdiklerinin keyfini çıkarmaya çalışıyorum. Sadece nefesten ama. Gerisi umurumda değil. Beni vazifem ilgilendiriyor. Şeyh Efendi bana vazife verdi. Vazifemi yaparım. Vazifem sizi uyandırmak. Vazifem suratınıza tokat atmak. Vazifem sizi farkında kılmak çünkü, siz Şeyh Efendi'ye aitsiniz. Biz burada oynamıyoruz ve duraksamıyoruz. Bu bir sokak kavgası değil, veya komşu kavgası değil, veya aradığımız aptalca şeyler değil. Page 4

5 Biz hakiki şeylerin, Yüce Allah'ın emrettiği şeylerin ResulAllah'ın emrettiği, ve Şeyh Efendi'nin emrettiği, bu emre imza atan oydu. Şaka değil bu. Anlamalısınız. Bunlar çok çok yüksek makamlardan verilen şeyler. Ve karınca kadar boyunuzla siz "Ben bu emre uyamam" diyemezsiniz. Kimse size, "bu emir sizi tatmin etti mi?" diye sormuyor. Veya hoşunuza gitti mi, gitmedi mi? diye. Yüce Allah, O bir emir verdiği zaman, herkes takip etmeli. Belki hoşunuza gider, belki gitmez. Ama takip edin. Belki memnun kalırsınız, belki kalmazsınız. Ama takip edin. Sizin için iyisi budur. Belki sevmediğim bir yemek vardır. Belki o yemeği yemem, ama yine de sofrada otururum. Zeytin, peynir, zahter, başka şeyler yerim. Ama belki de, ana yemekten yemem. Sevmem. Yani sofrada kalırım. Sofradan kalkmayın. Size başka şeyler yedirirler. Neler yedireceklerinden bahsetmek istemem. Herkes bilir ne ekersen, onu biçersin. Bunu bilmek önemlidir. Sofrada oturmaya devam edin, birşey yiyin, ekmek yiyin, tuz yiyin, sofradan birşey yiyin. Belki ana yemeği sevmezsiniz. Size kalmış. Kimse size birşey demiyor. Damak tadınıza uymuyor. Ama eğer sofradan kalkarsanız, başka şey yemek zorunda kalacaksınız. Ama sürpriz ne olacak bilmiyoruz. Sofrada oturmak önemlidir. Çünkü biz bir aileyiz. Şeyh Efendi'nin ailesiyiz. Müritlerin hepsi, Şeyh Efendi'nin ailesidir. Şeyh Efendi ailesine çok iyi baktı. Şeyh Efendi, ailesiyle çok güzel ilgilendi. Şeyh Efendi, gerçekten babadır. Gerçek babadır. Gerçek babadır. Bu sebeple çok derinden söylediğimde, ne dediğimi anlıyorsunuz. Ne dediğimi anlıyorsunuz. Çok mühim bunu anlamak gerçek vazife için, ne yapmak istediğinizi anlamak için, ve Şeyh Efendi'ye nasıl davranacağınızı anlamak için. Çünkü Şeyh Efendi sizin kapınızdır Yüce Allah'a açılan kapınızdır. O, Yüce Allah'a açılan kapıdır. O kapıyı kapatırsanız, başka hangi kapıya gidersiniz bilmem, ama Yüce Allah'a giden kapı çok. Ama asla hangi yönde sonlanacağını bilemezsiniz. Bu da mühimdir çünkü Yüce Allah'ın elbette milyarlarca kapısı vardır. Tek kapı yok. Ama Yüce Allah size diyor ki, "Bu, bana açılan en güzel kapıdır." Ve eğer siz "Hm belki bu kapı bana çok büyük, bu kapı bana daha uygun" derseniz siz bilirsiniz. Kimse sizi zorlamıyor, bu kapıdan girmeye. Biz sadece Şeyh Efendi'nin mesajını veriyoruz. Çünkü ona manevi olarak ulaşamıyoruz. O ulaşıyor bize manevi olarak. Biz Şeyh Efendi'ye ulaşmak için çok küçüğüz. Hiçiz biz. Hiçiz biz. Hiç olduğunuzu idrak edin. Bunu anlayın. Eğer anlarsanız bir hiçin bir şekilde bir şey olabileceğini, o zaman birşey olabilirsiniz. Ama nefsinize söylemelisiniz. Nefsinizi balon gibi şişirmeyin. Sonra da gerçek olduğunu sanmayın. Hayır. Nefsinize şunu deyin "Sen sadece bir balonsun". Ben sadece bir balonum. Ben sadece bir balonum. Çoğu insan balona hava üfler. Hooh, hooh, hooh ve sonra bu balon, minik bir iğne değince - boom, patlar. Bu iğne, Yüce Allah'ın iğnesi olacaktır. Çünkü Yüce Allah nefsleri sevmez. Yüce Allah, nefslerden hoşlanmaz. Yüce Allah, mütevazı olmanızı sever. Page 5

6 Şeyh Efendi idare ederken bile, sürekli "ben idare etmiyorum, ben etmiyorum" derdi. "Ben değiştirmiyorum, onlar değiştiriyorlar. Ben birşey yapmıyorum. ResulAllah'ın emrini takip ediyorum. Her ne gelirse, takip ediyorum." derdi. Ömrümüz boyunca bize böyle öğretildi. Biz böyle yetiştirildik. Ömrümüz boyunca böyle yetiştirildik. Yani yeni türeyen şeyler bizi değiştiremez. Hayır. Biz sahip olduklarımız için mutluyuz. Çok memnunuz sahip olduklarımızdan. Şeyh Mehmet bile, diyor ki, "Şeyh Efendi, bana bu vazifeyi verdi, ben talep etmedim bunu. Ve bana bu vazifeyi verdi. Bununla ne yapacağımı bilemiyorum. O bana vazifeyi verdi ama onlar biliyor ne yapacaklarını. Onlar biliyor beni nasıl yöneteceklerini. Onlar biliyor bana nasıl öğreteceklerini. Nasıl öğrettireceklerini onlar biliyor." O asla şöyle demez; "Bu fıkıhı okudum, şunu okudum, nedir bilmiyorum, bu doktorayı yaptım, şu alanda profesör oldum" demez. Bu dünya içindir. Ahiretle alakası yok. Eğer ahiret için bir şeyler arıyorsak, tamamız. Ahiret için bir şeyler aramıyorsak, o zaman Yüce Allah'la bir sorunumuz var. Çünkü bir şey iddia ederseniz, o zaman size derler, "Göster hadi". Sonra sizi kovalarlar. Biliyorsunuz bugünkü çocuklar, dünkü çocuklara benzemiyor. Bugünkü çocuklar açık fikirli ve bağlantı kurabiliyorlar ve nasıl araştıracaklarını biliyorlar. Mani olamazsınız onlara. Oğlum var 11 yaşında. Öyle bir soru souyor ki bana, ağzım açık kalıyor "hah?". Yeni nesil böyle. Bunu anlayın ve kendinizi adapte edin böyle şeylere. Geçmişte kalmayın. Geçmiş geçmiştir. Bitti. Biz bugün ve gelecekteyiz. Kendinizi güncellemeye çalışın. Herkesin elektronik cihazları var biliyorsunuz. Her gün uyarı gelir. Programınızı güncelleyin diye. Bilgisayarınızı güncelleyin diye. Telefonunuzu güncelleyin diye. Biliyorsunuz. Kendinizi niye güncellemiyorsunuz? Bu daha önemli, kendinizi güncellemek. Bilgisayarınızı, telefonunuzu güncellemeyi biliyorsunuz. Biz bilmiyorduk. 10 sene önce bilmiyorduk güncelleme diye birşey. Ama bugün derler ki; "Hayır, kendinizi güncellemelisiniz." Şeyh Efendi böyledir. Kendini senelerdir güncelliyordu. Söz konusu Şeyh Efendi olduğunda, O şeriatla ilgili herşeyi uyguluyordu. Bütün esasları hayata geçiriyordu. Hakiki temel. O yapıyordu hakiki temeli. Söz konusu Şeyh Efendi olduğunda, manevi şeyler şeriatın en tepesindeydi. O şöyle demezdi "Şeriat sizin için işler, bana işlemez." Hayır. Derdi ki "Şeriat önce bana işler. Eğer canımı yakarsa o zaman size gelip "Evet, size nasıl geleceğimi düşünüp, can yakıcı olduğunu söyleyeceğim". Bu konu böyle gider. Sonsuza kadar sürebilir böyle şeyleri anlatmak. Ama burada önemli olan, Şeyh Efendi'nin dediği gibi "Kılıcı alıp, insanları katletmeden önce, çuvaldızı alın ve kendinize batırın. Bakın bakalım canınız yanıyor mu?" Başkalarına şeriat uygulamak kolaydır. Bakalım kendine de şeriat uygulayabiliyor musun? Düşünün bunu. Kafa yormakla alakalı bu. Kendinizi böyle motive edersiniz. Kendinizi böyle tanırsınız. Böyle kendiniz olursunuz. Boyunuzdan büyük davranmayın. Page 6

7 Kendiniz olun. Mütevazı olun. Yüce Allah'a karşı mütevazı olun. İnsanlar için mütevazı olmayın. İnsanlar asla takdir etmezler tevazunuzu. Yüce Allah takdir eder sizin mütevazılığınızı. İnsanlar sizin sadece mütevazılığınızı görür. Ama hakikati Yüce Allah görür. O görür, takdir eder, ve melaikelerinin arasında gururla onlara der ki; "Bu Benim kulum, Bana karşı mütevazı oldu". Sanırım bu gereğinden fazla bizim için, benim için. Bilhassa da benim için, çünkü mütevazı olmaya çalışıyorum. Ve olamıyorum. Ya Rabbi, estaghfirullah. Mütevazı olamıyorum. Ne yapayım? Uğraşıyorum ama... Uğraşmak istiyorum, uğraşmaya devam ediyorum. Ve min Allahi tevfik Bi hurmeti-l Habib, bi hurmeti-l Fatiha. Subhanım Allah. Sultanım Allah. Nebim Muhammed, aleyhi selam. Subhanım Allah. Sultanım Allah. Nebim Muhammed, aleyhi selam. Subhanım Allah. Sultanım Allah. Nebim Muhammed, aleyhi selam. Va salli ya Rabbi va sallim 'ala cemia al-enbiyai ve-l mursalin wa 'ala kulli ajmain wa alhamdulillahi Rabb-il 'alameen. Al-Fatiha. Video Link: Page 7