Bakteri A şılamas ı ve Azot Dozlar ı n ı n Bezelye (Pisum sativum L.)' de Verim ve Verim Ö ğelerine Etkileri*

Transkript

1 TARIM BILIMLERI DERG İ S İ 2002, 8 (4) Bakteri A şılamas ı ve Azot Dozlar ı n ı n Bezelye (Pisum sativum L.)' de Verim ve Verim Ö ğelerine Etkileri* M. Demir KAYA' Cemalettin Y. Ç İ FTÇi i Muharrem KAYA2 Geli ş Tarihi: Özet: 1998 y ı l ı nda Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ara şt ı rma ve Uygulama Çiftli ğinde yürütülen bu ara şt ı rmada, bezelyede farkl ı bakteri a şı lama yöntemleri (kontrol, tohuma a şı lama ve toprağa a şı lama) ve azot dozlar ı n ı n (0, 2, 4 ve 6 kg N/da) verim ve verim ö ğelerine etkileri belirlenmi ştir. Bu amaçla materyal olarak Karina bezelye çeşidi tohumlar ı, Rhizobium leguminosarum bakterisi ve Amonyum Nitrat (%33 N) gübresi kullan ı lm ışt ı r. Ara şt ı rma sonuçlar ı na göre; ele al ı nan özelliklerde a şı lama yöntemleri ve azot dozlar ı önemli farkl ı l ı klar olu şturmu ş, hasat indeksi yönünden belirlenen farkl ı l ı k önemsiz bulunmu ştur. a şı lama yap ı lan bitkilerde ana kök etraf ı nda iri ve az, topra ğa a şı lama yap ı lan bitkilerde ise tüm köklerde daha küçük ve fazla nodül olu şumu gözlenmi ştir. Ara şt ı rmada 6 kg N/da uygulamas ı daha yüksek de ğerler göstermesine kar şı n; nodül olu şumu, tane verimi ve çevre yönünden tohuma a şı lama yap ı lmas ı n ı n ve 2-4 kg N/da gübre uygulamas ı n ı n daha iyi sonuçlar verdi ğ i gözlenmi ştir. Anahtar Kelimeler: bezelye (Pisum sativum L.), a şı lama yöntemleri, azot dozlar ı verim, verim ö ğeleri, interaksiyon The Effects of Rhizobium Inoculation and Nitrogen Doses on Yield and Yield Components in Pea (Pisum sativum L.) Abstract: The effects of different inoculation methods (control, seed and soil inoculation) and nitrogen doses (0, 2, 4 and 6 kgn/da) on yield and yield components of peas were determined in this research which was carried out at Experimental Research Farm, Faculty of Agriculture, University of Ankara in The variety of peas named Karina was used as seed material and also Rhizobium leguminosarum and Ammonium nitrate (%33 N) were applied as inoculant and fertilizer, respectively. According to the results of this research; inoculation methods and nitrogen doses caused significant differences, but differences determined for harvest index were not found significant. Nodules were large and a few around main root on the plants receiving seed inoculation while they were smaller but in high numbers on main and lateral roots formed on the plants of soil inoculated plots. In the research, although 6 kg N/da application showed higher values than the other doses, it was observed that seed inoculation and 2-4 kg N/da fertilizer application gaye better values than other applications in terms of nodulation, seed yield and environment. Key Words: peas (Pisum sativum L.), inoculation methods, nitrogen doses, yield components, interaction Giri ş Günümüzde, dünyada üretilen toplam besin maddeleri nüfusu besleyebilecek düzeyde olmas ı na karşın, besin maddesi üretim yo ğ unluğu ile nüfus yo ğ unlu ğu k ıtalara ve ülkelere göre büyük farkl ı l ı klar göstermektedir. Besin maddelerinin üretimindeki yetersizli ğ in yan ı s ı ra, depolama kay ı plar ı, nakliyelerinin h ı zl ı yap ı lamamas ı, stratejik amaçl ı bask ı unsuru olarak kullan ı lmalar ı açl ı k ve dengesiz beslenme sorunlar ı n ı ortaya ç ı karmaktad ı r (Geçit 1995). Yemeklik tane baklagiller bitkisel üretimde; beslenme, ekim nöbeti ve ekonomik yönden önemli bir yere sahiptir. Yemeklik tane baklagillerin kuru taneleri bile şiminde %18-36 oran ı nda protein içermelerinin yan ı nda proteinlerinin hazmolabilirlik dereceleri de (%78) oldukça yüksektir. Ayr ı ca yemeklik tane baklagillerin kuru taneleri vitamin (A, B, C ve D) ve minerallerce de (Fe, P, Ca) zengindir. Proteinleri mutlak gerekli aminoasitler yönünden hayvansal proteinlere yak ın değerler göstermektedir (Ünver ve ark. 1999). Yemeklik tane baklagillerin sahip olduklar ı bu özellikler nedeniyle, insan beslenmesinde önemli rol oynayan hayvansal proteinlerin yeterli olmad ığı veya hayvansal proteinlerin yeterli olmas ına ra ğ men bile şimlerinde doymu ş yağlar ve kolesterolün bulunmas ı ndan dolay ı sa ğ l ık bilincinin geli ş mi ş oldu ğ u ülkelerde bu ürünleri tüketmeme yönündeki e ğ ilimlerden dolay ı önemi daha da artmaktad ı r (Akova 1997). Yemeklik tane baklagiller toprak verimlili ği üzerine de olumlu etki yapmaktad ı r. Kaz ı k köklü olan bu bitkiler Rhizobium ssp. bakterileriyle ortak ya şama geçerek havan ı n serbest azotunu topra ğa ba ğ layabilmektedir. Yemeklik tane baklagiller bu yolla topra ğ a y ı lda yakla şı k 5-19 kg/da azot ba ğ layabilmektedir (Geçit 1995). Ayr ı ca yemeklik tane baklagillerin hasad ı ndan sonra toprakta kalan bitki art ı klar ı n ı n C/N katsay ı s ı n ı n oldukça dü ş ük olmas ı bu bitkilerin ye şil gübrelemedeki önemini de artt ı rmaktad ı r (Çiftçi ve Ünver 1995). Yüksek Lisans Tezi'nden haz ı rlanm ışt ı r. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tarla Bitkileri Bölümü-Ankara 2 Süleyman Demirel Üniv. Ziraat Fak. Tarla Bitkileri Bölümü-Isparta

2 KAYA, M. D., C. Y. OFTÇ İ ve M. KAYA "Bakteri a şı lamas ı ve azot dozlar ı n ı n bezelye (Pisum sativum L.)'de verim ve verim ö ğelerine etkileri" 301 Yemeklik tane baklagiller içerisinde bezelye dünyada üretim yönünden %26.5'l ı k pay ile fasulyeden sonra ikinci s ı rada yer almas ı na karşı n, ülkemizde ha ekim alan ı ve ton' luk üretim ile nohut, mercimek, fasulye ve bakladan sonra be şinci s ı rada bulunmaktad ı r (Anonim 1998). Dünyan ı n pek çok ülkesinde y ı l boyunca en fazla tüketilen baklagil olmas ına karşı n, ülkemizde bezelye tüketme al ışkanl ığı n ı n yayg ı n olmamas ı nedeniyle ekim alan ı ve üretim yönünden henüz beklenen düzeye ula şı lamam ışt ı r (Kaya 2000). Genelde taze baklalar ı veya kuru taneleri için yeti ştirilen bezelyenin, son y ı llarda konserve ve dondurulmu ş g ı da sanayinin h ızla geli şmesi ekili ş ve üretiminde art ış lar sağlam ışt ı r. Serin iklim baklagilleri aras ında yer alan beielye, dü şük s ı cakl ı klara dayanabilen, nemli ve serin iklimden hoşlanan bir baklagil bitkisi olmas ı nedeniyle ülkemizde önemli bir potansiyele sahiptir (Alan 1984). Uygun çe şitlerin ıslah ı ve yeti ştirme tekniklerinin geli ştirilmesiyle bezelye üretiminde sa ğlanacak art ış, iç pazarda tüketilmesinin yan ı nda, özellikle Orta ve Kuzey Avrupa ülkelerine d ış sat ı ma da olanak sağlayacakt ı r. Bu özellikler dikkate al ı nd ığı nda bezelyede; çe şit geli ştirme, yeti ştirme tekniklerinin iyile ştirilmesi ve sanayinin geli ştirilmesi yönünde yap ılacak araşt ırmalar büyük önem kazanmaktad ı r. Bu çal ışmada, Ankara ko şullar ı nda yeti ştirilen Karina bezelye çe şidinde farkl ı bakteri a şı lama yöntemleri (a şı lamas ız, tohuma ve topra ğa a şı lama) ve farkl ı azot dozlar ı n ı n (0, 2, 4 ve 6 kg N/da) verim ve verim ö ğelerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanm ışt ı r. Materyal ve Yöntem Bu araşt ı rma, 1998 y ı l ı nda, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ara şt ı rma ve Uygulama Çiftli ği deneme tarlalar ı nda yürütülmü ştür. Araşt ırmada materyal olarak Dardanel - Önenta ş G ı da Sanayi A. Ş.' den sa ğlanan Karina (Pisum sativum L.) bezelye çe şidi tohumlar ı, T. C. Ba şbakanl ık Köy Hizmetleri Genel Müdürlü ğ ü Toprak ve Gübre Ara şt ı rma Enstitüsü'nden sa ğ lanan Rhizobium leguminosarum inokulant ı, azotlu gübre olarak amonyum nitrat (%33 N) gübresi kullan ı lm ışt ı r. Karina bezelye çeşidi, gün aras ı nda olgunlaşma süresi olan, dik geli şen ve orta derecede dallanmaya sahip olan bir çe şittir. Yapraklar ı yeşil, baklalar ı koyu ye şil ve bakla boyu 6-9 cm aras ı ndad ı r. Baklada tane say ı s ı 5-9 adet olan çe şidin taneleri iri, kö şeli küre şeklinde, verimi (kuru tane olarak) ise kg/da aras ı ndad ı r. Araşt ı rma yeri ve özellikleri: Toprak özellikleri: Ara şt ı rman ı n yürütüldü ğ ü Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ara şt ırma ve Uygulama Çiftli ği'nin denizden yüksekli ğ i yakla şı k 1060 m olup, Köy Hizmetleri Genel Müdürlü ğü Toprak Gübre Ara şt ı rma Enstitüsünde yap ı lan deneme tarlas ı na ili şkin toprak analiz sonuçlar ına göre, deneme alan ı n ın topra ğı killi t ı nl ı bünyeye sahip olup, hafif alkali, kireçli, toplam tuz düzeyi zarars ız, potasyumca zengin, fosforca orta, organik maddece yetersizdir. iklim özellikleri: Ara şt ı rman ı n yürütüldü ğ ü 1998 y ı l ı ayl ı k s ı cakl ı k ( C), ya ğış (mm), ba ğı! nem (%) de ğerleri ile bunlar ı n uzun y ı llar ortalamalar ı incelendi ğ inde, uzun y ı llar y ı ll ı k s ı cakl ı k ortalamas ı 9,49 C iken, 1998 y ı l ı nda 10,94 C' ye yükselmi ştir. Uzun y ı llar ortalamas ı 369,88 mm olan toplam ya ğış, deneme y ı l ı nda 448,70 mm olmu ştur. Toplam ya ğış bak ı m ı ndan 1998 y ı l ı nda uzun y ı llar ortalamas ı - n ı n üzerinde bir ya ğış al ı nm ışt ı r. Ba ğı l nem (%) yönünden de uzun y ı llar ortalamas ı %68,36 iken, 1998' de %77,4 olarak belirlenmi ş ve daha yüksek de ğerler elde edilmi ştir. Tohumlar ın aşı lanmas ı ve ekim: Araşt ı rma, tesadüf bloklar ı nda bölünmü ş parseller deneme desenine göre üç tekrarlamal ı olarak, 4.0m x 2.4m büyüklü ğ ündeki parsellere kurulmu ştur. Denemede ana parsellere farkl ı a şı lama yöntemleri (a şı s ız, tohuma ve topra ğa a şı lama) alt parsellere ise farkl ı azotlu gübre dozlar ı (0, 2, 4 ve 6 kg/da) yerle ştirilmi ştir. Ekimle birlikte tüm parsellere 6 kg P205/da gübre dozunu kar şı layacak şekilde triple süper fosfat (% 42 P205) gübresi verilmi ştir. Aşı lanan tohumlardan a şı lanmayanlara olas ı bulaşmay ı önlemek amac ıyla önce kontrol (bakteri a şı lamas ı yap ılmayan) parseller, daha sonra bakteri a şı lamas ı yap ı lan parseller ekilmi ştir. a şı lama için, her parsele ekilecek tohumlar ı n üzerine, a ğı rl ığı n ı n % 1' i oran ı nda % 10' luk sakkaroz çözeltisinden ilave edilerek tohum yüzeyinin ı slat ı lmas ı sa ğ lanm ışt ı r. Daha sonra gölge bir ortamda ekilecek tohum miktar ı n ın % 1' i oran ında bakteri (Rhizobium leguminasomm) ilave edilerek kar ışt ı r ı lm ış ve tohumlar ı n homojen bir şekilde bula şt ı r ı lmas ı sağlanm ışt ı r. Toprak a şı lamas ı yap ı lan parsellere, ekim s ı ralar ı na önce tohumlar at ı lm ış daha sonra s ı radaki tohum say ı s ı ve tohumlar ı n bin tane a ğı rl ığı dikkate al ı narak haz ı rlanan % 1' lik a şı + toprak kar ışı m ı tohumlar ı n üzerine serpilmi ş ve tohumlar ı n üzeri hemen toprakla kapat ı lm ışt ı r. Ekim, 02 Nisan 1998 tarihinde, el markörü ile aç ı lan ve 30 cm s ı ra aras ı 5 cm s ı ra üzeri ekim s ı kl ığı nda ve her s ı raya 80 tohum gelecek şekilde elle yap ı lm ışt ı r. Ekimden sonra merdane ile toprak yüzeyi bast ı r ı lm ışt ı r. Bak ım: Tüm parsellerde, ya ğışlardan sonra olu şan kaymak tabakas ı n ı n k ı r ı lmas ı, yabanc ı ot mücadelesi ve bitkilerin geli şmesini te şvik etmek amac ıyla iki kez çapa yap ı lm ışt ı r. Bulgular ve Tart ışma Ara şt ı rmada, bitkide nodül say ı s ı ve bitkide nodül a ğı rl ığı özelliklerine ili şkin gözlemler çiçeklenme döneminde, di ğer özelikler ise hasat döneminde yap ı lm ışt ı r. Elde edilen veriler, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümünde MSTAT-C paket program ı kullan ı larak değ erlendirilmi ş ve uygulamalar aras ı ndaki farkl ı l ı klar ı n önem düzeylerini belirleyebilmek amac ıyla Duncan testi uygulanm ışt ı r (Düzgüne ş ve ark. 1987).

3 302 TARIM BILIMLERI DERG İ S İ 2002, Say ı 8, Cilt 4 Bitkide nodül say ısı : Bitkide nodül say ı s ı yönünden yap ı lan varyans analizi sonucunda, a şı lama yöntemleri ve bulunmu ştur. Bitkide nodül say ı s ı n ın artan azot dozlar ı ile bir azalma gösterdi ği ve en yüksek de ğerlerin 0 kg N/da dozunda elde edildi ği belirlenmi ştir. A şı lama yöntemleri bitkide nodül say ı s ı n ı art ı rm ış, tohuma a şı lama yöntemi ile topra ğa a şı lama yöntemi aras ında bitkide nodül say ı s ı yönünden istatistiki bir fark saptanmam ışt ı r. Genelde, iki a şı lama yöntemi birbirine yak ı n de ğ erler elde edilmi ştir. Bitkide en yüksek nodül say ı s ı tohuma a şı lama yönteminde ortalama olarak adet olarak saptanm ışt ı r (Çizelge 1). Çizelge 1. Farkl ı a şı lama yöntemleri ve azot dozlar ı uygulanan bezelyede nodülasyon, verim ve verim ö ğelerine ili ş kin ortalamalar Bakteri aşı lama yöntemleri Azot dozlar ı No N2 Na No Ortalama Bitkide nodül say ı s ı 2.00 a a al bl bl cl 0.00 b dl 8.57 dl 2.67 a2 * al Ortalama Bitkide nodül a ğı rl ığı 0.08 a ab ab b al 0.88 bl 0.64 d 0.36 dl 1.05 al 0.82 b c d2 Ortalama Bitki boyu Ortalama c b b a Bitki a ğı rl ığı 7.50 b a a a bl bl bl al cl bcl bl al Ortalama Bitkide bakla say ı s ı 5.00 c b b a d cl 6.22 bl 6.74 al 5.59 dl 5.80 c bl 6.47 a2 Ortalama Bitki kuru tane verimi 3.98 b a a a cl 5.38 bcl 5.51 bl 5.97 al Toprağa 5.20 cl 5.42 bl 5.51 bl 5.70 a2 Ortalama Hasat indeksi Toprağa Ortalama Yüz tane a ğı rl ığı d c b a dl c b al Toprağ a dl cl bl a1 Ortalama Dekara tane verimi d c b a dl cl bl al d c b a2 Ortalama * Harfler, sat ı rlar aras ı ndaki; rakamlar, sütunlar aras ı ndaki farkl ı gruplar ı göstermektedir c a b

4 KAYA, M. D., C. Y. ÇIFTÇI ve M. KAYA "Bakteri a şı lamas ı ve azot dozlar ı n ı n bezelye (Pisum sativum L.)'de verim ve verim öğelerine etkileri" 303 Sonuçlar ı m ız, farkl ı baklagil bitkileri ile yapm ış olduklar ı çal ışmalarda bakteri a şı lamas ı ile bitkide nodül say ısında art ış belirlediklerini ancak, uygulanan azotlu gübre dozunun artmas ıyla nodül say ısında azalmalar ı n görüldü ğünü bildiren, Sistatchs (1972), Ssali ve Keya (1986), El Gazar (1988), Kabi ve Behari (1990), Tippanavar ve ark. (1990) ve Meral ve ark. (1998)' in bulgular ıyla benzerlik göstermektedir. Bitkide nodül a ğı rl ığı : Nodül a ğı rl ığı yönünden yap ılan varyans analizi sonucunda, a şılama yöntemleri ve bulunmuştur (Çizelge 1). Artan azot dozlar ıyla bitkide nodül a ğı rl ığı azalm ış, en yüksek değerler 1.07g ile No dozundan ve tohuma a şı lama yap ı lan parsellerde belirlenmi ştir. Aşı lama yöntemleri yönünden, bakteri a şı lamas ı yap ılan parsellerde bitkide nodül a ğı rl ığı artm ış ve en yüksek ortalama de ğer 0.74 g ile tohuma a şı lama yönteminden elde edilmi ştir. Bezelyede bakteri a şı lamas ı ile nodül olu şumunun artt ığı ve bitki ba şına nodül a ğı rl ığı n ın uygulanan gübre dozlar ına göre farkl ı l ık gösterdi ği gözlenmi ştir. Bakteri a şı lamas ı n ın tohuma ya da topra ğa yap ı lmas ı n ı n, bitkide nodül a ğı rl ığı nda önemli farkl ı l ık göstermemesine kar şın, tohuma a şı lama yöntemi azot dozlar ına ba ğ l ı olarak daha yüksek nodül a ğı rl ığı ortalamas ı vermi ştir. Aşı lama yap ılmayan parsellerde küçük ve az geli şen nodüller belirlenmi ş; bunlar ın bitki ba şına nodül a ğı rl ığı oldukça küçük değerler göstermi ştir. Benzer sonuçlar en yüksek azot uygulamas ında da görülmü ş, azot dozunun artmas ı nodül a ğı rl ığın ı azaltm ışt ı r. Bulgular ı m ız; bakteri a şılamas ının nodülasyonu artt ı rmas ına karşın yüksek dozlarda uygulanan azotlu gübrelemenin nodülasyonu engelledi ğini bildiren Sistatchs (1972), Ssali ve Keya (1986), El Gazar (1988), Kabi ve Behari (1990), Tippanavar ve ark. (1990) ve Meral ve ark. (1998)' in sonuçlanyla uyum göstermektedir. Bitki boyu: Bitki boyu yönünden yap ılan varyans analizi sonucunda, a şılama yöntemleri ve azot dozlar ı aras ındaki farkl ı l ıklar 0.01 düzeyinde önemli, a şı lama yöntemleri x azot dozlar ı interaksiyonu ise önemsiz bulunmuştur (Çizelge 1). Artan azot dozlar ı ile bitki boyu artm ış, en yüksek bitki boyu 6 kgn/da dozundan cm ile elde edilmi ştir. Bakteri a şı lamas ı bezelyede bitki boyunu art ı rm ış, en yüksek bitki boyu cm ile tohuma a şı lama yönteminde saptanm ışt ı r. Bitki boyuna ili şkin bu bulgular ım ız; bakteri a şı lamas ı n ın ve uygulanan azot dozunun artmas ı ile bitki boyunun artt ığı n ı bildiren Acer ve ark. (1997) ve Meral ve ark. (1998)' in sonuçlar ı ile benzerlik göstermi ştir. Bitki a ğı rl ığı : Bitki a ğı rl ığı yönünden yap ı lan varyans analizi sonucunda, a şılama yöntemleri ve azotlu gübre dozlar ı aras ındaki farkl ı l ıklar 0.01, a şı lama yöntemleri x azotlu gübre dozlar ı interaksiyonu ise 0.05 düzeyinde önemli olarak saptanm ışt ı r (Çizelge 1). Bezelyede bitki a ğı rl ığı, artan azot dozlar ı ile art ış göstermi ş; bakteri a şı lamas ı da bitki a ğı rl ığı n ı art ı rm ışt ı r. En yüksek bitki a ğı rl ığı g/bitki ile 6 kg N/da dozunda ve tohuma a şı lama yönteminde belirlenmi ştir. Bitki a ğı rl ı klar ı ortalamalar ı yönünden, artan azot dozlar ı her üç a şı lama yönteminde de art ışa neden olmu ş, 6 kg N/da azot uygulamas ı ve tohuma a şı lama en yüksek bitki a ğı rl ığı ortalamas ı n ı vermi ştir. Bitki a ğı rl ığı yönünden tohuma ve topra ğa a şı lama yöntemleri aras ı nda istatistiki olarak önemli bir fark saptanmam ışt ır. Bu sonuçlar ı m ız; her üç a şı lama yönteminde de azotlu gübre dozu artt ı kça bitki a ğı rl ığı n ı n da artt ığı n ı bildiren El Gazar (1988), Kabi ve Behari (1990) ve Meral ve ark. (1998)' in, bitki a ğı rl ığı yönünden toprağa ve tohuma a şılama yöntemleri aras ı nda önemli bir farkl ı l ık görülmediğini bildiren Pandzou ve ark.(1992)'nin bulgular ı ile uyum göstermektedir. Bitkide bakla say ıs ı : Bitkide bakla say ıs ı yönünden yap ılan varyans analizi sonucunda, a şı lama yöntemleri ve azotlu gübre dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar 0.01, a şı lama yöntemleri x azotlu gübre dozlar ı interaksiyonu 0.05 düzeyinde önemli bulunmu ştur (Çizelge 1). ve toprağa a şılama yöntemleri uygulanan parsellerde, bitkide bakla say ısı yönünden istatistiki olarak benzer sonuçlar elde edilmi ştir. Her iki yöntemde de azot dozu artt ıkça bitkide bakla say ısı artm ış, en yüksek bitkide bakla say ıs ı 6 kg N/da uygulamas ından, en dü şük bitkide bakla say ısı azotlu gübre uygulanmayan parsellerden elde edilmi ştir. Sonuçlar ı m ıza göre tohuma ve topra ğa bakteri a şı lamas ı n ın bitkide bakla say ıs ında art ışa neden oldu ğ u, a şı lama yöntemlerinden de tohuma a şı lama yönteminin az da olsa topra ğa a şılama yöntemine göre üstünlük gösterdi ği söylenebilir. Bitkide bakla say ısı na ilişkin elde etti ğ imiz sonuçlar ı m ız; bezelyede ve nohutta bakteri a şı lamas ı n ı n ve azotlu gübre uygulamas ı n ın bitkide bakla say ıs ı nda önemli art ışlar sa ğlad ığı n ı bildiren Idris ve ark. (1981), Hernandez ve Hill (1983) ve Akda ğ (1990)' ın sonuçlar ı ile benzerdir. Bitki kuru tane verimi: Bitki tane verimi yönünden yap ılan varyans analizi sonucunda, a şı lama yöntemleri ve azot dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ıklar ile a şı lama yöntemleri x bulunmu ştur (Çizelge 1). Artan azot dozlar ı ve bakteri a şı lamas ıyla birlikte bezelyede bitkide tane verimi de artm ış ve en yüksek değer 5.97 g/bitki ile 6 kgn/da dozundan ve tohuma a şılama yönteminde belirlenmi ştir. ve topra ğa a şılama yöntemleri aras ında bitkide tane verimi bak ı - m ından genel olarak istatistiki farkl ı l ık belirlenmemesine ra ğmen 6 kg N/da dozunda farkl ı gruplarda yer alm ışlard ı r. Bulgular ım ız; azot dozunun artmas ı ile bitki tane veriminin artt ığı n ı bildiren El Gazar (1988) ve Akda ğ (1990), ve tohuma a şı lama ile topra ğa a şılama aras ında fark bulunmad ığı n ı belirten Pandzau ve ark. (1992)'nin sonuçlanyla uyumludur. Hasat indeksi: Hasat indeksi yönünden yap ı lan varyans analizi sonucunda, a şılama yöntemleri ve azot

5 304 TARIM BIL İMLER İ DERGISI 2002, Say ı 8, Cilt 4 dozlar ı aras ı ndaki farkl ı l ı klar ile a şılama yöntemleri x azot dozlar ı interaksiyonu önemsiz bulunmu ştur (Çizelge 1). Aşı lama yöntemleri yönünden hasat indeksi ortalamalar ı % aras ı nda de ğ i şmi ştir. En yüksek ortalama de ğer tohuma a şı lama yönteminden, en dü şük ortalama de ğer ise bakteri a şı lamas ı yap ı lmayan kontrol uygulamas ında bulunmu ştur. Azot dozlar ı yönünden ise en yüksek hasat indeksi %44.80 ile 2 kg/da azot uygulamas ı nda belirlenirken, en dü şük hasat indeksi ise % ile kontrol parsellerinde belirlenmi ştir. Hasat indeksi ortalamalar ı na ili şkin bulgular ı m ız; nohutta bakteri a şı lamas ı ve azotlu gübre uygulamas ı n ı n hasat indeksi yönünden önemli bir farkl ı l ı k olu şturmad ığı n ı bildiren Meral ve ark. (1998)'in sonuçlanyla benzerlik göstermektedir. Yüz tane a ğı rl ığı : Yüz tane a ğı rl ığı yönünden yap ı lan varyans analizi sonucunda, a şı lama yöntemleri ve bulunmu ştur (Çizelge 1). Yüz tane a ğı rl ığı yönünden a şı lama yöntemleri ve azot dozlar ı na bağ l ı olarak en yüksek de ğer g ile 6 kg N/da dozunda ve tohuma a şı lama yönteminden elde edilmi ştir. En dü şük yüz tane a ğı rl ığı ise g ile azot uygulanmayan ve bakteri a şı lamas ı yap ı lmayan parsellerde belirlenmi ştir. Dekara tane verimi: Dekara tane verimi yönünden yap ı lan varyans analizi sonucunda, a şı lama yöntemleri ve bulunmu ştur (Çizelge 1). Bezelyede dekara tane verimi artan azot dozlar ı na ve a şı lama yöntemlerine ba ğ l ı olarak artm ış ve en yüksek dekara tane verimini kg/da ile 6 kgn/da dozu ve tohuma a şı lama yöntemi vermi ştir. En dü şük değer ise a şı lama yap ı lmayan ve azot uygulanmayan parsellerde ( kg/da) belirlenmi ştir. Sonuçlar ı m ıza göre, bakteri a şı lamas ıyla her iki yöntemde de dekara tane verimi yönünden önemli art ış lar belirlenmi ş ancak, tohuma a şı lama yönteminden, topra ğa a şılama yöntemine göre daha yüksek de ğerler elde edilmi ştir. Dekara tane verimine ili şkin elde edilen bulgular ı m ız, baz ı baklagil cinsleri ile yürütülen çal ışmalarda bakteri a şı lamas ı n ın ve uygulanan azotlu gübrenin tane verimi yönünden farkl ı l ı klar olu şturdu ğunu bildiren Stryuk (1969), Sistatchs (1972), Kalaidzhieva (1982), Hernandez ve Hill (1983), Azad ve ark. (1986), El Gazar (1988), Akda ğ (1990), Kabi ve Behari (1990), Tippanavar ve ark. (1990)' ı n sonuçlar ıyla uyum göstermi ştir. Sonuç Bir y ı ll ık ara şt ırma sonuçlar ı m ızdan elde edilen bulgulara göre; bezelyede bakteri a şı lamas ı n ı n verim ve verim ö ğelerini olumlu yönde etkiledi ği ve tohuma a şı lama yönteminin daha yüksek de ğerler verdi ği, azotlu gübre dozlar ı yönünden ise 6 kg N/da uygulamas ı n ı n di ğer dozlara göre ele al ı nan bitki özelliklerine ili şkin değerleri artt ı rd ığı n ı söyleyebiliriz. Dekara tane verimi yönünden tohuma a şı lama ve 6 kg N/da uygulamas ı en yüksek değeri verdi ği gözlenmi ştir. Bununla birlikte, azotlu gübre uygulamalar ı yönünden 2 ve 4 kg N/da dozlar ı aras ı nda önemli bir farkl ı l ı k görülmemi ş, en yüksek nodülasyon en dü şük azot dozu uygulanan bitkilerde gözlenmi ş, artan azotlu gübre dozlar ı nodülasyonu engellemi ştir. Kaynaklar Acer, S., G. Akbay ve S. Ünver, Mercimekte bakteri a şı lama yöntemleriyle farkl ı zamanlardaki herbisit uygulamalar ı n ı n verim ve verim ö ğelerine etkileri. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tar ı m Bilimleri Dergisi, 4 (3) 1-8. Akda ğ, C Bakteri (Rhizobium ssp.) Aşı lama, Azot Dozlar ı Ve Ekim S ı kl ığı n ı n Nohut (Cicer arietinum L.)'un Verim ve Verim Unsurlar ı na Etkileri. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, s: 93, Ankara. Akova, Y Bakliyat Sektör Ara şt ı rmas ı. T. C. Ba ş bakanl ı k D ış Ticaret Müste şarl ığı ihracat ı Geli ştirme Etüd Merkezi. Ankara. Alan, M. N Bezelye El Kitab ı. Ege Bölgesi Zirai Ara şt ı rma Enstitüsü Yay ı nlar ı. No: 37, Menemen-izmir. Anonim, T. C. Ba şbakanl ı k Devlet istatistik Enstitüsü Tar ı m İ statistikleri Ozeti. Yay ı n no: Azad, M. I., N. A. Kasana, M. Saleem and K. H. Niazi, Effect of inoculat ı ng Pisum sativum with Rhizobium leguminosarum. J. Agric. Res., 24 (2) Çiftçi, C. Y. ve S. Ünver, Yemeklik tane baklagillerin tar ı m ı m ızdaki önemi. Kar ı nca Kooperatif Postas ı Dergisi, 7035, Düzgüne ş, O., T. Kesici, O. Kavuncu ve F. Gürbüz, Ara şt ı rma ve Deneme Metodlar ı (istatistik Metodlar ı Il). Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yay ı nlar ı :1021. Ders Kitab ı, 295. Ankara. El Gazar, T. M Effect of weed control treatments and inoculation methods with Rhizobium on nodulation, growth, yield and yield components of Pea (Pisum sativum L.). J. of Agric. Sci., 13 (1) Geçit, H. H Yemeklik Tane Baklagiller Uygulama Klavuzu. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Yay ı nlar ı : 1419 Uygulama Klavuzu, s., Ankara. Hernandez, L. G. and G. D. Hill, Effect of plant population and inoculation on yield and yield components of chickpea (Cicer arietinum L.) Proceedings. Agronomy Society of New Zealand, Idris, M., G. R. Sandhu and J. K. Khattak, Effect of Rhizobium inoculation on the dry matter, pod yield, grain protein and N2 Fiying efficiency of vegetable pea. Journal of Sci. and Tech., 5 (1-2) Kabi, M. C. and K. Behari, Improvement of the yield of chickpea and lentil in Burdwan soils through enrichment of rhizospheres with native rhizobia. lndian Agriculturist, 34 (3)

6 KAYA, M. D., C. Y. ÇIFTÇI ve M. KAYA "Bakteri a şı lamas ı ve azot dozlar ı n ı n bezelye (Pisum sativum L.)'de verim ve verim ö ğelerine etkileri" 305 Kalaidzhieva, S Effect of mineral nitrogen and seed inoculation on seed yield and protein content of soybean. Field Crop Abstracts, 35 (12) 998. Kaya, M. D Bezelye (Pisum sativum L.)' de Bakteri Aşı lamas ı Ve Azot Dozlar ı n ı n Verim ve Verim Ögeleri Üzerine Etkileri. Ankara Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. Ankara. Meral, N., C. Y. Çiftçi ve S. Ünver, Bakteri a şı lama ve de ğ işik azot dozlar ı n ı n nohut (Cicer arietinum L.)'un verim ve verim ö ğelerine etkileri. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Tar ı m Bilimleri Dergisi, 7 (1) Pandzou, J., P. Beunard and M. H. Saint, Inoculation of soybeans (Glycine max L.) in Congo. Field Crop Abstracts, 45 (4) 287. Sistachs, E Effect of N fertilization and inoculation on yield and N content of black beans (Phaseolus vulgaris). Field Crop Abstracts, 25 (3). Ssali, H. and S. O. Keya, The effects of phosphorus and nitrogen fertilizer level on nodulation, growth and dinitrogen fixation of three bean cultivars. Tropical Agriculture, 63 (2) Stryuk, M. V Effect of nitrogen and mineral fertilizers on the yield and grain quality of pea. Agrochemistry, 3, Tippanavar, C. M., S. A. Desai and S. K. Gumaste, Screening for efficiency of Rhizobium strains on chickpea (Cicer arietinum L.) in northern dry zone of Karnataka. J. of Agric. Sci. 3 (3-4) Ünver, S., M. Kaya ve M. Atak, Geçmi şten günümüze yemeklik baklagiller tar ı m ı. Türk Koop. Ekin Dergisi, 3 (7) 40-44