Ýki Kere Ýki Aþk *** Adem Özbay

Transkript

1 Ýki Kere Ýki Aþk *** Adem Özbay

2 AKÝS KÝTAP Tüm yayýn haklarý yayýnevine aittir. Kaynak gösterilerek tanýtým ve iktibas yapýlabilir. Çoðaltýlamaz, basýlamaz, senaryolaþtýrýlamaz ve farklý biçimlerde hazýrlanýp satýþa sunulamaz. Elektronik ortamlarda yayýnlanamaz. Ýki Kere Ýki AÞK deneme AKÝS KÝTAP Kitap ayýncýlýk A.Þ. Konut Sokak No:9 Mahmutbey Baðcýlar Ýstanbul Tel: Faks: e-satýþ: ayýn önetmeni : Bilal Özbay Editör : Özlem Kocukeli Koordinatör : Ýbrahim Özbay Ýç Tasarým : eliz ýldýz Baský-Cilt Genel apým : Kilim Matbaacýlýk : Endülüjans Ýçerik Hizmetleri 1. Baský : Aðustos 2010 ISBN : Sertifika No : 12542

3 Ýki Kere Ýki Aþk *** Adem Özbay *** deneme

4 A dem Öz bay 1976 do ðum lu. OD TÜ Ta rih ve Ýs tan bul Ü. Fel se fe e ði ti mi al dý. Ýs tan bul da ya þý yor. a yýn lan mýþ e ser le ri: Alfabenin Sen Harfi (Deneme), Gelmesem de Bekle Beni (Deneme), Aþk Üfleyen Neyzen (Roman), Eliften alnýzlýk (Þiir), Sahibinden Kiralýk Az Kullanýlmýþ alnýzlýk (öykü) Ýletiþim: a de mozbaya@gmail.com Ýmzalý kitap sipariþ hattý:

5 ilk söz evvelde hiçbir þey yoktu, aþk vardý. kalplere aþk konulduktan sonra kalpler atmaya baþladý. aþk topraða serpildikten sonra bahar düþtü dünyaya. ekmek, su, hava aþk la yapýldý. bir yýldýz kayýyorsa aþk a doðrudur. bir bebek gülüyorsa aþk tandýr. sevmek aþk, yaþamak aþk, ölmek aþk týr. iki kere iki aþk etmez de ne eder sevgili!

6 6 Adem Özbay aþk a anlam katan tüm aþýklara

7 Ýki Kere Ýki AÞK 7 seni çok sevdiðimi kimselere söyleme sevgilim. çok çektirirler sonra bana yýldýzlar, kuþlar, bulutlar... canýmdan bezdirirler kelebekler, çiçekler yaðmurlar ne doðan gün alýr selamýmý, ne ay ýþýðý gelip pencereme söyler serenadýný. boykot eder, öpmez dudaklarýn; mayýnlý bölge deyip ellerimi dolaþtýrmaz yanaklarýn. sevgilim, sakýn ola seni çok sevdiðimi kimseye söyleme, aþkýmýza nazar deðdirip bana hasretlik çektirme!

8 8 Adem Özbay sevgilim, sen gözlerini açmamýþsan gün doðmamýþtýr, sen aðlamamýþsan yaðmamýþtýr yaðmur, sen üflememiþsen esmemiþtir rüzgar, senin teninin kokusu yayýlmamýþsa açmamýþtýr çiçekler, sen gülümsememiþsen bahar gelmemiþtir, sen mýrýldanmýyorsan eski bir zeki müren þarkýsý, kuþlar þakýmýyordur daldan dala. sevgilim, bilmez misin; mevsimleri yaþarým kucaðýndan, hava durumunu alýrým yanaðýndan

9 Ýki Kere Ýki AÞK 9 hangi duraðýndayýz sevgilim seninle sevmek yolculuðunun? ulaþýr mýyýz dersin kavuþmaya, kalbimizin kýlavuzluðunda? rezervasyonu yok diye aþkýn, hemen kaptým biletimi seni görür görmez gözlerinden. dudaklarýmý akbil eyledim, dakka baþý yeni bi duraktayým. sevgilim, gel uzun yolu býrakýp kestirmeden sarýlalým. "son durak!" diye anons etti yüreðim ellerini tuttuðumda, ýþýk hýzý neymiþ, vardým kalp hýzýmla anýnda sana.

10 10 Adem Özbay üç günlük ömrü kalmýþ bir hastanýn, yaþamak sevgisi gibi seviyorum seni. bir saniyeye bin saat ekliyorum sýrf daha çok göreyim diye seni dünya gözüyle. "açýk kalp ameliyatý yaparsak daha çok gün görürsün dünyada" dese de doktorlar, korkumdan razý gelmedim fazla yaþamaya, sevgilim ya sen gidersen kalbim açýldýðýnda...

11 Ýki Kere Ýki AÞK 11 seni özledim! týpký yuvasýndan düþen yavrusunu bekleyen bir serçe gibiyim bu dünyanýn üstünde. ayaðýmý atsam bir göktaþý gibi yanýp gideceðim hasretinin atmosferinde. bir öpsem seni kavuþtuðumda, sanki magmanýn sýcaklýðý vurur yüzüme. bir mektubunu okusam, gözlerim yaðmur bulutlarýnýn evi, bir sarýlsam sana sanki sarar etrafýmý yanardaðýn külleri. özledim seni sevgilim, hava gibi, su gibi...

12 12 Adem Özbay ne zaman bir yýldýz görsem gökyüzünde sen gelirsin aklýma. hangi çiçeði koklasam, sanki seni bulurum yaný baþýmda. bir bebek gülümsese, bir kuþ bir þarkýya baþlasa seni duyarým. rüzgar vurduðunda her sefer yüzüme, sana dokunurum. uzakta olsan da sevgilim, kalbimin pusulasý ile seni içimde bulurum.

13 Ýki Kere Ýki AÞK 13 öylesine büyük seviyorum ki seni, kollarýn toroslar gibi uzanýr sardýðýnda beni. gülerken van gölü, aðlarken tuz gölüdür gözlerin. bulutlar elbisendir her gece yýldýzlarla vals yaptýðýnda. dolunay yol gösterir eþlik edeyim diye sana. ne kadar güzel yaratmýþ rabbim seni, hakkýmý yemeyelim ben de çok güzel sevdim seni.

14 14 Adem Özbay kalbimin bayraðýdýr saçlarýn; rüzgarda savruldukça baðýmsýz yaþar aþk devletimiz. bakýþlarýnla sýnýrlarý çizilir gönül topraklarýmýzýn. ilk öptüðün gün kuruluþ, kavuþtuðumuz gün kurtuluþ bayramýdýr. her sabah kucaðýnda okurum istiklâl marþýný, kýpýrdamadan sarýlmaktýr ilk þartý. sevgilim, seni sevdikçe özgürdür bizim ülkemiz, sen güldükçe hep yönetimde olur bizim hükümetimiz.

15 Ýki Kere Ýki AÞK 15 sevgilim, ne zaman kalbim teklese, göðsüme bir acý çöreklense koþuyorum hemen kucak hastanene. röntgenimde sen çýkýyorsun, kan grubumda adýnýn baþ harfi. parmak izimde yüzün saklý, retinamda bakýþýn. öpmediðin her gün suni teneffüs yap diye boðuluyorum yalancýktan; okþa saçlarýmý diye kopuyor baþým aðrýdan. sevgilim, aspirinim de sensin gripinim de, soðuk algýnlýðýma öpüþün iyi gelir, kalp aðrýlarýma gülüþün...

16 16 Adem Özbay kuþlar göç ederken mevsimlerden mevsime, nereye konacaklarýný bilemeden; ben hep seni aradým. çatlamýþ topraklarý öperken dudaðýndan serseri yaðmurlar, ilkbaharda açan çiçekleri talan ederken arsýz arýlar, ben hep seni aradým. azrail yanaþmýþken canýmýn yaný baþýna, durmadým seni aradým. sevgilim, aradýðým sendin, bulduðum ben; kendimde seni buldum, kalbimde ikimizi

17 Ýki Kere Ýki AÞK 17 sen istanbul kadar zarifsin, marmara kadar engin özlediðimde bir sivas türküsü gibi hüzünlüsün, kavuþtuðumda nemrut daðý kadar eþsiz. öptüðümde ankara ovasý kadar büyür yanaðýn, izmir kordonu gibi uzar dudaðým. ellerin adana sýcaðý, gözlerin çanakkale mavisi. sevgilim, memleketim kadar güzelsin, vataným kadar özgesin, sen kalbimin baþkentisin.

18 18 Adem Özbay sen gülünce adile naþit gibi oluyorsun tatlý ve sevimli, bense sana kýzýnca münir özkul'a dönüyorum sert ama çok da müþfik. afakanlar basýnca erol taþ gibi olsam da, senin bir tebessümünle hulisi kentmenleþiyorum. sen filiz akýn gibi zarifken, ben ayhan ýþýk olup dikiliyorum karþýna, hale soygazi olup da düþtün mü dara, yetiþiyorum malkoçoðlu cüneyt arkýn olup imdadýna. sevgilim, var mýsýn bizim filmimizde kavuþmalý bir sona?

19 Ýki Kere Ýki AÞK 19 iki kere iki aþk edermiþ ve su aþk derecesinde kaynar, ayrýlýkta hemencecik donarmýþ. çünkü insan baþladý mý hasret çekmeye, gönlü direkt sýfýrýn altýna düþermiþ. asýk bir surat everest'in tepesi kadar soðuk, seven bir kalp kýskanýnca volkanlardan daha sýcak olurmuþ. sevgilim sýrf bu sebepten, dudaklarýný termometre yapýp, günde 41 kere ateþimi ölçsen diyorum.

20 20 Adem Özbay sevgilim, mevlana'ydým, sen þems olunca öðrendim aþkýn ateþinde yanmayý. yunus'tum, seni taptuk bilip eðri odundan sakýndýrdým soframýzýn ateþini. fatih'ken ben, sen akþemsettinim olup kalbi fethetmeyi öðrettin bana. seni sevince gördüm yýldýzlar parlarmýþ gökyüzünde. ve sevmek en büyük kerametmiþ insanoðlunun gönül evreninde. sevgilim, sevapmýþ sana bakmak diye doldurdum amel defterimi senle

21 Ýki Kere Ýki AÞK 21 sensiz her gün hasretin karþýsýnda ofsayta düþüyorum sevgilim. þöyle okkalý bir gol atayým diyorum ayrýlýðýn kalesine, uðruyorum kýskanç bakýþlarýn faulüne. penaltý versin de dudaklarýn, gerilip bir öpeyim diyorum ortasýndan alnýnýn. kavuþamamayý taca atýp galibiyet sevinci ile sarýlayým diyorum boynuna, sakýn utanýp da yanaklarýndan kýrmýzý kart çýkarma bana. gel olalým seninle þampiyon, bu dünya aþk kupasýnda

22 22 Adem Özbay sana söyleyeceðim bir þey var sevgilim. ne zaman söylemek için açsam kalbimin sözlüðünü, yerinde bulamýyorum derdimi anlatacak hiçbir kelimeyi uzak bir istasyondan alýp baþýný giden bir tren gibiyim; gidip gidip geriye varan bir kartal gibiyim kanatlarýný açamayan kabuðundan çýkýþý gibi bir týrtýlýn, soyunuyorum kendi derimi. yaralarýmdan haber getirdim sana, öper misin acýdýkça baðrýmý? bir kelebeðin tekme attýðýný duydun mu, öyle dedi gözlerin bana, gidiyordun, gidiyordun ve hiç yoktun yanýmda bütün kanamalarýmda

23 Ýki Kere Ýki AÞK 23 sana söyleyeceðim bir þey var sevgilim. söylemek için papatyalara yumruk attým, seviyor demesinler diye. ben ki dudaklarýndan baþka kimseden duymak istemem, kucaðýndan baþka hiçbir mezara gömdürmem kendimi. týrnaklarýmla kazarým gözyaþlarýný, yine de döktürmem. zaten bir þarkýydýn sen, rüzgar söyledikçe tükenen. esme bu taraflara, seni her görmem ölümüme sebep. yaðma yaðmurlarla, ýslandýkça yanýyorum, arkandan hiç aðlayamadýðýma.

24 24 Adem Özbay sana söyleyeceðim bir þey var sevgilim. bahar gelince açan çiçekler gibi, uçan kuþlar gibi söylemek istediðim hani bir bulutun üstümüzden geçerkenki nazlý dansý, annemin önce dövüp sonra öptüðü yanaklarýmýn kýzarýklýðý, doyunca hamd eden, korkunca allah diyen dilimin þaþkýnlýðý, sana her sarýldýðýmda topraðýn ayaðýmýn altýndan kaymasý, böyle bir þeysin iþte sen, hayatýmýn en olmadýk tadý.

25 Ýki Kere Ýki AÞK 25 seni öptüðümde gözlerini kapatma sevgilim. senin gözlerin olmadan nasýl yaþarým, nasýl görürüm kendimi, nasýl hava alýr yaþarým bu ömrü? seni seviyormuþum kalbim, söyledi de öyle bildim. seni sevmeyi ekmek gibi su gibi vatan gibi aziz bildim.

26 26 Adem Özbay hangi masaldan çýkýp geldin sevgilim sen buraya? keloðlan'ýn devlerden kurtarýp gönlüðünü kaptýrdýðý peri padiþahýnýn kýzý sen misin? kýrk haramilerden kaçýp da alaaddin'in gönlünün lambasýný yakan sen misin? tepegözü öldüren basat'ýn gözüne giren yiðit prenses misin? bin bir gece masallarýnýn yürekleri daðlayan güzeli misin beni böyle her gece baþka bir rüyanýn içine hapseden? gördüm gökten düþen üç elma, ikisi yanaklarýnda...

27 Ýki Kere Ýki AÞK 27 gökyüzünün baþýndan sonuna direk dikip yýldýzlardan mahya yapýyorum her akþam sana. kalbini yaslayýp da okursan "seni seviyorum" yazar orda. bir rüyanýn içine düþüp de görürsen kendini çiçek bahçelerinde, bil ki çiçek kalmamýþtýr gönül evimin bahçesinde. su istersen susadým diye getiririm okyanuslarý tuz arýtma tesisi de içinde. sevgilim, "atýyor" derlerse benim için sana, seni görseler güneþi getirirlerdi üþeme diye ayazda.

28 28 Adem Özbay sevgilim, seni aradý gözlerim mahkeme koridorlarýnda, tebligatý ulaþtýrmadý mý kuþlar sana? yoktun borçlu olduðun davada, aþkýn adaletinden kaçmasana! doðduðumdan beridir alacaklýyým senden, dudaklarýný hacze geldim. "yok borcum!" dersen, delil olarak özlemekten yorulmuþ kalbimi gösteririm. borçtan kaçayým diye rüþvet niyetine bir sarýl desen de, nasýl olsa düþürdüm elime demem, ömür boyu taksitle tahsilat da kabul ederim.

29 Ýki Kere Ýki AÞK 29 aþk; besmelesiymiþ yaþamanýn, seni sevince anladým. hatmettim tüm ayetlerini, dudakta es verdim yanakta þahadet getirdim. gözlerine baktýðýmda mucizelere itimat ettim, ellerini tuttuðumda farz-ý aþký bildim. en kolayý meleklere iman etmek oldu seni görür görmez, aþkýn namazýdýr bu dedim kucaðýnda uyuya kalýr kalmaz. rabbim dedim, seni yaratmýþ diye günde beþ vakit þükrettim. elhamdülillah sevgilim, iyi ki seni sevdim!

30 30 Adem Özbay seni sevmemle baþladý dünyanýn tarihi. sana geleyim diye keþfedildi tekerlek. sana çiçek alayým diye bulundu para. facebook'ta yazayým seni diye icat edildi yazý. piyerloti'de çay içelim diye fethetti fatih istanbul'u. özgürce sarýlalým diye yapýldý fransýz ihtilali. yýldýzlardan mý düþtün diye bakmaya çýktý apollo uzaya. sevgilim, gel bir çað baþlatalým aþkýn tarihinde; yaz sen de kalbine "ademden önce, ademden sonra" diye.

31 Ýki Kere Ýki AÞK 31 gözlerinin önünde tek ayak üzerinde bekleyen bir öðrenci oldum seni gördüðümde. sýnav kaðýdý diye denizi getirdiler martýlar önüme, her soruya bin cevap verdim yine de seni en çok nasýl sevilir bilemedim. sýnýfta kalmamam için tüm derslere kucaðýnda çalýþmam lazým. türkçe dudaklarýnda, matematik yanaklarýnda, fen bilgisi sýcaklýðýnda sevgilim, kalsam da olur hayat bilgisinden, yeter ki geçir sen beni "aþk bilgisi"nden.

32 32 Adem Özbay sevgilim, bir sevmek hesabý açtýralým seninle biz aþk bankasýnda. kâr payý diyerek sarýlalým birbirimize, ikiye katlansýn mevduatýmýz seni her öptüðümde. sen menekþeli pencerenden el salla her sabah sevdanýn veznecisi olarak, ben sýraya gireyim kuþlarla al yanaktan tadarak. sevgilim, yaz geldi ya dünyaya, dayanamýyorum senin bu tatlýlýðýna. bir kampanya yapýp kalbinden kredi açsana, mutluluk kartýmýzýn limitini artýrsana!

33 Ýki Kere Ýki AÞK 33 sevince kaç kere atar kalbim bir dakikada? nasýl havalara uçulur bir bakýþýn rüzgarýyla? neden çok güzel kokar bir çiçek sevdiðine sunulunca? kuþlar nasýl da güzel öter sevdiðinin kucaðýna baþýný yaslayýnca. neresidir bir seven kalp için en yükseði bu dünyada. ve nasýl çalýþýr kalbin atardamarý, sevdikçe nasýl da telaþlý pompalar kaný. tüm bunlarý senden öðrendim ben sevgilim, oldum sanki bir "aþkbritanikasý"

34 34 Adem Özbay ey dünya, sevdiðim yokken yaný baþýmda, ne tuzu var yemeðinin ne tat katýyor çayýma þekerin. oksijenli olsa da havan, keyif vermiyor nefesime, hele denizlerinin suyu hiç içilmiyor susuzluktan ölsem de. aðlasam da yaþ geliyor gözümden, gülsem de. sevgilim, tadým-tuzum-keyfim sensin bu dünyada. anladým, 3'ü 1 arada yaratmýþ seni, gönlüme bu aþký salan da.

35 Ýki Kere Ýki AÞK 35 bugün denize mi baktýn sevgilim, gözlerine deniz kaçmýþ. öylesine masmavi bakýyorsun ki, sanki için dolup taþmýþ. her gülümsediðinde martýlar havalanýyor gamzelerinden. her konuþtuðunda dalgalar esiyor yüzüme nefesinden. çabuk kapat gözlerini sevgilim, öpeyim seni dudaklarýndan. yoksa deniz kaçacak gözkapaklarýndan...

36 36 Adem Özbay hadi hayat gel seninle anlaþalým, görmezden gelelim birbirimizi. benim acýlarýmý takas edelim senin vurdumduymazlýðýnla. günahýmýzý sevabýmýzý koyalým tartýya, çýkalým kalbin er meydanýna. sevmeye bire on veriyormuþ senin bahsin, bende seven alýr tüm hasýlatý. rövanþý olmaz aþkýn ve ölmenin kitabýmda, senin gibi dayatmam kimseleri vedasýz ayrýlmalara. alýp baþýmý giderim elbet bir gün, kýna yak sen de kendi arsýzlýðýna.

37 Ýki Kere Ýki AÞK 37 ah newton abi, yerçekimini bulacaðýna bulsaydýn ya aþkçemini, nerden düþersek düþsek düþseydik aþka! ya arþimet amca, suyun kaldýrma kuvvetini bulmak kolay, sýkýysa ayrýlýðý kaldýrma kuvvetini bul da, dua etsin sana kýyamete kadar ne kadar aþýk varsa. abe edison dayý, elektriði saldýn baþýmýza, var mý yari öpmek gibisi bir mumun aydýnlýðýnda? izafiyet teorisini býrak einstain baba, yap bi aþk bombasý da aþksýzlýðýmýzý parçala!

38 38 Adem Özbay þimdi nerde uyuyorsun, hangi yýldýza yasladýn baþýný? ben hasretini yastýk yapýp, kalbimin aðrýyan tarafýna dönüp uyuyakalýrým þimdi. kokun siner rüyalarýma, bakarým yoksundur hâlâ her sýçrayýp uyandýðýmda. ne geceleri kalkýp parmak uçlarýyla yürür gider biri seccadeye, ne bir sofra kuraným olur sabahýn ilk vaktinde. özlenirmiþ kavga edip küs kalmalar bile böyle yalnýzlýklarda. kayboldum, bilmiyorum hangi yýldýzdayým.

39 Ýki Kere Ýki AÞK 39 seni nasýl sevsem, bir onu bilemedim sevgilim. bir þelaleden düþer gibi sevsem, salýncakta sallanýr gibi içimi kaldýrsa seni her görmem. her konuþtuðunda düþüp bayýlsam tur daðýndaki musa gibi kavuþsam tüm zindanlarý alt eden züleyha'nýn yusuf'u gibi... bakýþlarýn serin bir akþam meltemi gibi okþasa yüzümü, dudaklarýn bir deðirmen gibi öðütse gönlümü. yine de bilemem seni sevmeyi nasýl öðrensem; hele kalbime bi desen!

40 40 Adem Özbay git istersen sevgilim, bu yýldýzlarý öyle boynu býrak gökyüzünde. hiçbir kuþ uçmasýn artýk akþam rüzgarlarýnda savrulan saçlarýnýn üstünde. git istersen, boðazýma takýlsýn aldýðým her nefes, saçlarým uzamasýn, kýzarmasýn seni öptüðümde yanaklarým. git sevdiðim alýp baþýný, açmasa da olur çiçekler, ay ýþýðýnda sarýlmasa da olur sevenler. sen git istersen, zaten yaþamamýþtým ben, kalbimi kiralamýþtý kan pompasý niyetine bu beden.

41 Ýki Kere Ýki AÞK 41 sen bir göl olsan, balýk olup dolaþýrdým damarlarýnda sevgilim. bir gökyüzü olsan, yýldýz olup saçlarýna dizilirdim. bir dut aðacý olsan, dallarýnda ipek böceði olur, dokurdum kendimi sana. bir deniz olsan, gözlerinin içinde büyüyen bir inci olur, parlardým herkese. bir þarký olsan, nakaratýn olur dudaklara ezberletirdim seni. sen aþkýmýn evreni, sevgimin haritasý, gönlümün sahili ve kalbim seni seven bir kum tanesi...

42 42 Adem Özbay yusuf'un kuyusundayken fener olmuþtun her karanlýk gecede. ferhat'ýn azmiyle kazarken daðlarý, senin bakýþlarýnla bilemiþtim kazmamý. kaybolduðumda mecnun'un çöllerinde ayak izinden buldum kendimi. kurbanda boynumu uzattým feda olayým diye. sana orucumu tuttum hiç öpmeden seni dudaklarýmla. zekat olarak verdim ömrümün kýrkta birini sensiz yaþayarak. seni sevmenin 5 þartýný ezberliyorum, amel defterime adýný yazarak.

43 Ýki Kere Ýki AÞK 43 sbs yds kpss en kolayýymýþ, kaldýn mý en çok koyaný aþkýn imtihanýymýþ. doðru þýkký bulmak milyonda bir ihtimalde saklýymýþ. sýkýsýysa sevmekten bir sýnav hazýrlasýn ösym sevgilim, yine de kesin birinci oluruz biz seninle. öðrenime baþladýk mý zaten aþkýn üniversitesinde, mezuniyeti rektör deðil memur verir belediye baþkanýndan aldýðý yetkiyle. gel sevgilim, hazýrlanmaya baþlayalým þimdiden leyla ile mecnunun dershanesinde

44 44 Adem Özbay seni ilk gördüðümde katlim vacip oldu aþkýn celladýnca. nefesimi kaybettim ilk kez dudaðým deðdiðinde yanaðýna. kefen diye sarýldým kucaðýna, mezar bilip uzandým kollarýna. salamý kuþlar verdi, cenazemi çiçekler kýldý hiç secdeye varmadan. kýrkýmda þerbetinden tattým aðzýnýn. kolay geçti sevmekten doðan hesabým. kalbimin saðýndan verildi kitabým. sevdiðimde seni sevgilim öldüm, ikiden bire düþtük senle biz.

45 Ýki Kere Ýki AÞK 45 sevgilim, gel seninle bi koalisyon kuralým. verip bir gensoru ayrýlýk hükümetini düþürelim iktidardan. kalbimizi baþbakan yapýp ellerimizi kavuþturma bakaný atayalým. gözler içiþlerine baksýn, yanaklar imar ve iskana, yerleþelim gönül konutumuza. anayasayý deðiþtirelim ve deðiþtirilemez ilk maddesi "seni seviyorum" olsun. dudak açýlýmý yapalým her gensoruda, ilelebet yaþayalým aþk cumhuriyetinin baðýmsýz topraklarýnda.

46 46 Adem Özbay senin için ne yapsam bilemem sevgilim. çöllere mi atsam kendimi, mecnun gibi derbeder yaþaþam. kerem gibi alýp elime kazmayý bir tünel de ben mi açsam bolu daðýna. robin hood gibi mesken mi tutsam ormanlarý, devirsem bir okla aþkýn düþmanlarýný. romeo gibi içsem zehirleri bir dikiþte. kalbim söyler bana, "reklam yapmýþ onlar, sen sadece sev bir ömür, en büyük meziyet budur aþkýn kitabýnda "

47 Ýki Kere Ýki AÞK 47 ne kadar çok bekledim seni, çölde suyu bekleyen kumlar gibi kavruldum hasretinden. soðuk kýþ gecelerinde sobasý yanmayan bir çocuðun güneþi beklemesi gibi bekledim, ayrýlýðýn acýsýnda tir tir titreyerek. idamlýklarýn yaðlý ilmiði boynuna geçirip son sözünü söylemesi gibi seslendim sana. çocuðunu kaybetmiþ bir annenin gözyaþlarýný içer gibi içtim sensizlikte nefesimi. çok bekledim seni sevgilim, neden bu kadar geciktin?

48 48 Adem Özbay sevgilim, ikimiz bir çiçek olsak senle biz papatya olsak, torpil geçsek sevenlere, kim fal tutsa bizde, seviyor çýksa. bir gül olsak, mest olsa kim koklasa, sunulsak sevenlerin ailelerine tanýþma ziyaretinde. bir menekþe olsak, pencereden süzülen kýzlarýn sevdiklerine söylesek çok sevildiklerini. kardelen olsak, üþüyenler ýsýnsa gelincik olsak, kaybolanlar neþelense. gel çiçek olalým, sarmaþýk gibi dolanalým.

49 Ýki Kere Ýki AÞK 49 vekalet versem kuþlara, öptürür müsün yanaðýndan benim adýma? kuþlar dolaþýrsa baþýnýn üstünde bil ki hasretim gelip dayanmýþtýr kapýma. bu kuþlar göçüp gider dersen, bi vekalet de çýkarýrým yaðmurlar adýna. yanaðýný uzat pencerenden, gülümse bir de damlalar yanaðýna düþtüðünde. dersen "bu iþin vekaleti olmaz, isterim direkt senden"; ben de hemen aþk köyünün muhtarýndan nakil ettiririm kendimi sana

50 50 Adem Özbay üzüldün mü bir kuþ kanadýný incitti diye? ýslandý mý gözlerin bir kedicik annesiz kaldý diye? incindi mi gönlün bir gülün dalý kýrýldý diye? ah mý ettin denize bir taþ atýldý diye? aðlar mýsýn ceylan yavrusu su içemedi aslandan korkunca belgesellerde? sevgilim, yýldýzlý bir gecede hasretle öperim, merhametli kalbine selam ederim.

51 Ýki Kere Ýki AÞK 51 kalbim seni ne kadar da özledi bir bilsen. bir kuþ gibi kanatlanýp uçasým geldi sana aniden. kondurup yanaðýna bi öpücük, serinleteyim diyorum içimden hiçbi kötülük geçirmeden. sarýlsam sonra serinliðine ortak olmak için. bu sýcaklar da olmasa nasýl kavuþuruz seninle biz sevgilim?

52 52 Adem Özbay yaðmasa da beklenen yaðmur gibi bekle beni sevgilim. gelmemiþsem bir güneþe takýlmýþtýr kanatlarým, bir çiçekte uyuyakalmýþýmdýr, bir buluta sermiþimdir yorganýmý. göremese de görecekmiþ gibi bir ölüyü beklercesine bekle beni sevgilim. topraðýn kucaðýnda hasretini besleyen aðaç köklerinden gelirim sana. ýsýrdýðýn bir elmada, saçlarýna taktýðýn bir sarý gülde bul beni. gelemesem de bekle beni sevgilim!

53 Ýki Kere Ýki AÞK 53 sevgilim, bir þey söyleyeyim sana ama sakýn kimselere duyurma. hem kuþlarýn hem yýldýzlarýn nazarý deðer sonra. sessiz sakindirler diye aldanma, kýskanýr da yakamozlar su sýçratýrlar eteðine yürürken yanýmda. kiraz çiçekleri dökülüyorsa saçlarýna, bil ki dayanamamýþtýr tatlýlýðýna. isyan etse de dünyadaki tüm aþýklar yine de ben seni seviyorum diye söylerim. çatlasýnlar hasetlerinden bize laf eden yýldýzlar, kuþlar, çiçekler...

54 54 Adem Özbay sen gidince yapraðýný dökmüþ aðaç gibi üþüyorum ayazda, kurumuþ bir nehirde çýrpýnan bir balýk gibi kalýyorum dünyanýn ortasýnda. heyelanda eteði sökülmüþ bir dað gibi boynu bükük kalýrým bulutlarýn altýnda. sen yokken, tuzu eksik yemeðe mahkum dedeler gibi içime çekemiyorum keyfimce þu havanýn oksijenini. sen gidince, kanadý kýrýk bir kuþ gibi düþerim topraða, mezar olur yaþamak bana. gidersen sakýn beni de almayý unutma!

55 Ýki Kere Ýki AÞK 55 sen beni öptün ya, þimdi hiç yýkar mýyým ömrümce dudaklarýnýn deðdiði yeri, tuttuðun elimi. yürüdüðümüz sahilin denizini sahiplendim kaçak göçek, martýlar soð olsun bekliyorlar kapmasýn diye baþka bi aþýk. gitmesin burnumdan saçlarýnýn kokusu diye uzatmýyorum elimi misafirlikteki hiçbir kolonyaya. þimdi pazarlýk yapýyorum sürünün bütün tüylerini kapatmak için kazlarýn patronuyla, sýrf kocayalým diye seninle bir yastýkta.

56 56 Adem Özbay seni ilk gördüðümde derin bir "ah" çektim sonuna ünlem koyarak. kendime gelene kadar virgülle ayýrdým gözlerimi gözlerinden. üç nokta koyup tuttum ellerinden, yazýldým hiç sonu gelmeyecek bir kitaba, hikayenin kahramanýyým diyerek. aþkýmýza parantez açýp dudaklarýn ve yanaklarýnla, sonra da üst üste iki nokta mý olsak seninle. bu iþe bir nokta lazým demeden, gel ezberleyelim tüm noktalama iþaretlerini hiç üþenmeden.

57 Ýki Kere Ýki AÞK 57 sevgilim sen üzüleceksin diye siliyorum her sabah 3. sayfasýný tüm gazetelerin. zaten denizin caný acýr diye taþ da sektiremiyorum seni sevdikten beridir. bir kuþun kanadýna deðer diye kaðýt uçak bile uçurmuyorum göðe. hangi çiçeðe el atsam koparmak için, korkuyorum sonra beni sana þikayet ederler insafsýz diye. seni sevdiðim günden beridir ne TEMA ne KIZILA kesiyor beni, oldum sanki bu dünyanýn sevgi delisi.

58 58 Adem Özbay seni severek öðrendim alfabeyi, a'dan z'ye saydým ne kadar harf varsa sana seslenirken. 1'den sonsuza kadar saydým seni öperken. pekiþtireyim diye sayý bilgimi, 1 olduk seninleyken, 0 oldum sensizken. deney niyetine ellerinin sýcaklýðýný ölçtüm tutarken, býraktýðýmda eksiye düþtüm. köyü muhtar ve ihtiyar heyeti yönetirmiþ, kalbimi sen. hayat bilgisi dersinde hayatým sensin, bilgim sen, gelip sarýlsan da beni mezun etsen.

59 Ýki Kere Ýki AÞK 59 seni sevmeye bu kadar geciktiðim için özür dilerim sevgilim. bilseydim yalnýz baþýna kaldýðýný bu dünyada daha erken gelirdim. kýrmýzý ýþýklarda durmazdým, eðleþmezdim kuþlarla, kimse ile oyalanmazdým. iki elim kanda da olsa gelirdim, nefesimi bile tutardým seni bulana kadar. gel bir telafi dersi koyalým aþkýmýza, sabah akþam kaldýralým yanaklarýný yazýlýya.

60 60 Adem Özbay en büyük iyilik bu dünyada sevmeyi paylaþmakmýþ, seni sevince anladým. çiçeklerin ibadetiymiþ sevenlere sunulmak, sana güller aldýðýmda bildim. kalbin orucuymuþ senden ayrý kalmak, hasretini çekerken öðrendim. beni sevdiðin için allah razý olsun sevgilim senden, kuþlar söyler hep birden: "ecmain."

61 Ýki Kere Ýki AÞK 61 ben seni sevemem ki sevgilim. seversem bir ana yüreði gibi severim, yanar kavrulurum sen her üzüldüðünde. bir kuþ gibi severim, yoksan sabah yanýmda düþerim yuvamdan. bir çiçek gibi severim, bir gün unutsan öpmeyi solar giderim. gökyüzü gibi severim seni, aðlarým yeryüzüne azcýk özledim mi. gel anlaþalým seveceksek birbirimizi, hiç býrakmayým ellerimizi.

62 62 Adem Özbay sevgilim yok mu bizim aþkýn molasý? söylemiyorum sana ama yanaðýný sevsem çiçekler çatlýyor hasetinden. öpsem bir kere dudaðýný, kimse bulamýyor bulutlara saklanan dolunayý. caným desem caný sýkýlýyor ne kadar canlý varsa dünyada. okþasam saçlarýný, açýlmýyor inadýna tavus kuþlarý. iþte böyle gladyatörler gibi savaþýyorum onlarla, cesaret versin diye þu öpücüklerin sayýsýný bi artýrsana

63 Ýki Kere Ýki AÞK 63 uyurken içimde bir telaþla öpüyorum seni yazýlýdan kopya çeken öðrenci gibi. elini tutunca ürkek bir serçeyim; sobaya eli deðmiþ bir bebeðin annesi gibi pýr pýr eder yüreðim. sana ne zaman iki kelam etmek istesem, kuþ olup uçup gidiyor dilim. halim pek hayra alamet deðil biliyorum sevgilim. atarsa bir gün kalbim alýp baþýmý sana gelirim. bu derdi biraz da sana çektiririm.

64 64 Adem Özbay bak seni bi severim, mecnun bile çeker gider efsanelerden, ne leyla kalýr ne aslý, kaldýrýrsýn birincilik kupasýný. bi severim dünya etrafýnda döner, bi öperim yanaklarýnda güller biter. bak seni bi severim sevgilim, ömür biter azrail gelir eli boþ gider. korkarým bizden sebep kýyamet de güme gider!

65 Ýki Kere Ýki AÞK 65 seni ne kadar sevdiðimi söyleyeyim mi sana? hani derler ya; denizdeki kumlar kadar oysaki benim sevgim onlarý ona katlar. hem derler ya kucak dolusu, bende senin sevgin evren dolusu. seni sevmeme ne sayýlar yeter, ne harfler kifayet eder. hadi söyleyeyim bari ne kadar çok sevdiðimi. seviyorum iþte doyasýya seni, var mý ondan ötesi?

66 66 Adem Özbay bugün bayram, seviniyor çocuklar. bana sorsalar tek bayram var: sana kavuþmak. iþte o zaman tatil olur kuþlara, uçarlar gönüllerinde neresi varsa. çiçekler sýraya girer, sallanýrlar esen rüzgarla ritim tutup bir oraya bir buraya. yýldýzlar bayrak olup dizilirler göðün ta ucuna. Bir tek ben sevinsem de senin bayramýna sevgilim, sen sen ol bayram diye tatil verme sakýn dudaklarýna, yanaklarýna.

67 Ýki Kere Ýki AÞK 67 seni sevince öðrendim kendimi. sen denizimdin, ben senin sahilin. güldüðünde yükselir sular, üzüldüðünde alçaktan uçar kuþlar. med-cezir gibi dudaklarýmýz öpüþlerin kýyýlarýnda dolaþýr dururlar. ve sen tadýmsýn bir çiçek olsam, tuzumsun okyanuslara karýþsam. dünya bir derya imiþ, balýk gibi yaþamýþým sensiz. oksijeni senmiþsin kalbimin, gözlerinin oltasýna tutulunca öðrendim.

68 68 Adem Özbay sen üzülme sevdiðim, sen üzülünce kokmuyor çiçekler, gönlünü açmýyor bahar dünyanýn. üzüldüðünde balýklar suda boðuluyor, kuþlar gökten düþüyor. sen üzüldün diyedir kiraz aðaçlarýnýn suratýný asmasý, sellerin depremlerin dünyayý sarmasý. üzüldüðünde ne güneþ doðar vaktinde, ne kelebekler konar menekþelere. dünya dönmez seni üzgün görünce, bu yürek dayanmaz seni azcýk hüzünlü görse. ben ki sen üzülme diye ölürüm bile bile.

69 Ýki Kere Ýki AÞK 69 seni sevmeyecektim ben, geçerken uðradýðým dünyada iki nefes alýmý kalýp göçecektim yýldýzlara. þimdi seni sevdim diye nerdeyse kazýk çaktým dünyaya. gülmeyecektim acýlarýn yüreðimi daðladýðý bu zamanda. þimdi seni sevdim diye yapýþýp kaldý bir gülümseme yüzümün ortasýnda. ne çiçeklere ne de güzel þarkýlara heves edecektim seni sevmeseydim. seni sevdim ya sevgilim, feleðim þaþtý, þimdi yaþamaktan baþka kaçarým kalmadý.

70 70 Adem Özbay bir kuþ olup göçüp gitseydim saçlarýnýn kokusunu taþýyan rüzgarla, yine sever miydin beni her baharda gökyüzünün altýnda? bir yýldýz olsaydým, her gece pencerende parlasaydým uyurken yanaklarýndan öperek, yine sever miydin en parlak yýldýzým diyerek. bir kelebek olsam konsam ellerine, dokunmaktan korkar gibi sever miydin gezerken bahçelerde. sever miydin sevgilim beni, aþkýndan taþ kesilip dikilip dursam yolunun üstünde.

71 Ýki Kere Ýki AÞK 71 en çok seni sevdiðime memnun oldum bu dünyada. sýrf güzel gülüþün için binlerce teþekkür ederim yaratýcýya. gelip de sana sarýlmadan yatmak vardý mezara, bundan daha büyük azap mý olur bendeniz kula? düþünsene, çiçekleri nasýl bilirdim kokun olmasa? ne iþe yarardý güneþ tenini aydýnlatmasa? öpmeseydim seni nerden bilirdim dudaklarýmýn da bir caný olduðunu? büyük aþýklýðý versinler mecnuna, razýyým ben sadece sana.

72 72 Adem Özbay sana kaydettirmek için kendimi baþvurdum bugün gönlünün idaresine. fotoðrafýmý istediler illaki olacak el ele. "ikametin neresi" dediler, dedim iltica ediyorum ya sevdiðimin kalbine. ben iþim çabuk olsun diye bir öpücük rüþvet vereyim dedim, senin yanaklar bugün git yarýn gel dediler, nasýl olsa harcý vergisi için ömür boyu öpersin. gel bu iþi fazla uzatmayalým, ömür boyu mutluluða anlaþalým.

73 Ýki Kere Ýki AÞK 73 sen gel diye haber saldým rüzgarla, gelip söyledi mi kulaðýna? özledim dedim ay ýþýðýna, giderim dedi, uyurken deðerim yanaðýna. denize düþtü iki damla gözyaþým, tüm kuþlar havalanýp koyuldular yola hasretimi þakýmaya. yýldýzlar haber alýnca derdimi, plan yapmýþlar ben koklayayým diye düþeceklermiþ saçlarýna. özledim diyorum, gel diyorum iþte sana, gelmeye gönlüm yok deyip de yüzümü kara çýkartma tüm dünyaya.

74 74 Adem Özbay gittiðinde omurga kemiðim düþüverdi yere, yine de bir aðaç gibi yüzümü kaldýrarak yaþadým evrende. gözlerim senle gitti, nereye baksam üþüdü bakýþlarým. sesini duymak için eðildim topraða, aðlaþan çiçekler yoldaþ oldu canýma. gitmenle yýldýzlarýn düþmesi bir oldu, açmadý menekþeler, kokmadý karanfiller. gittiðinde düþtüm, üstüm baþým yalnýzlýða bulandý, temizlemeye kalmadý mecalim. gittin ya gülüm, iþte budur ölümüm.

75 Ýki Kere Ýki AÞK 75 sanma ki bir gün seni sevmekten vazgeçerim. güneþ doðmazsa bir gün olur dediðin, ay parlamazsa gece vakti. denizlerde su kalmasa unuturum belki, gökyüzünden yaðmur yerine taþ yaðarsa bahar gelince açmazsa çiçekler gidebilirim belki solmazsa yapraklar... bu yýldýzlardan bir tane kalmazsa gökte, küserim sana kuþlar uçmayý unutursa sevgilim, sanma ki seni sevmekten vazgeçerim; unutturacaksa ölüm, buluþma günü azrail'i bile ekerim.

76 76 Adem Özbay taammüden cinayetten arýyormuþ dedektifler beni. acýmasýz bir katilmiþim psikolojik tahlilimde. hatta bir seri katil edasý görmüþler aþki týp uzmanlarý son cinayetlerimde. ne zalimliðimi býrakmýþlar ne gaddarlýðýmý kýstýrmýþým bir bahçede, kaçamamýþ elimden, doðramýþým resmen serinkanlý bir þekilde, maktulleri tanýrmýþým hem de. itiraf ediyorum iþte! evet, gülleri kopardým senin için, gerekirse girer yatarým hakimim.

77 Ýki Kere Ýki AÞK 77 senden bir ev yaptým kendime. dudaklarýn elektrik düðmesi, öpünce açýlýr gözlerinin ampulleri, aydýnlanýr evimiz. saçlarýn daðýlýnca odanýn içine, bilirim ki karanlýk çökmüþtür yanýbaþýma. uykum gelip sýrnaþýnca sarýlýrým ben de sana, olur omzun yastýðým, kucaðýn yataðým. güzel koksun diye nefesinden salarým evin her yanýna, akasya kokularý dolar dört bir yana. sevdiðim, bu evde kiracý deðilim, evin tapusunu da acilen isterim.

78 78 Adem Özbay "a" dedim "alfabeyi" öðrendim senden, "n" dedim "neden" yaþar insan bu fani dünyada, bildim. "n" dedim tekrar peþinden, "nasýl" sevilir öðrendim senden. "e" dediysem "evvelim" sendin, ahirim sensin, kalbimdedir senin evin. "m" diyerek "meleðim" diyorum sana anlasana. "annem" demekmiþ en güzel kelime, yaþayýp da sevince anladým bunu. seni seviyorum anne, týpký seni seven melekler gibi

79 Ýki Kere Ýki AÞK 79 tatil ettim bugün kendimi sana. yoksa yedi gün yirmi dört saat baðýmlý olmuþum anlasana. sabah sende uyanýyorum, akþam senle sarýlýyorum geceye. hafta içi beþ gün özlüyorum seni, hafta sonunda da hasretim sana. yirmi dört saat sana diye dönüyorum kuzeye güneye batýya doðuya. bir de ek mesai yapýyorum uykuya, rüyaya, hayale dalýnca. söyledim rabbime, üç-beþ gün resmi tatil versin bana, yoksa seni sevmekten uðrayacaðým helaka.

80 80 Adem Özbay çaycý bir çay ver, dudak payý býrak öpeyim onun içtiði yerden. þeker falan getirme, bala döner zaten o dudaðýný deðdirse. sakýn çok sýcak olmasýn, bizim ateþimiz var zaten. bittikçe tazele sen, bu caný çýkasýca bahar hep böyle yapar: bir bardak çayda bile seni anar. söyleyin yaza çabuk gelsin, o gelmezse yarim gelsin.

81 Ýki Kere Ýki AÞK 81 seviyorum valla seni. bedava dakika veren telefon hattý gibi sen bi dakka sev, ben her yöne bin dakika seveyim seni. tüm lekeleri çýkaran deterjan gibi öpücük lekesi býrakmam, geçerim tüm sevme testlerini. yirmi dokuz kupona verilen promosyon neymiþ, çekiliþsiz kurasýz veriyorum sana kendimi. tüm piyangolarda sana oynadým, çýkmasa da beþ kuruþluk ikramiye, sen varken üzülmem hiçbir þeye.

82 82 Adem Özbay nefesimi ne kadar tutarým diye merak ettim, öptüm seni ve tuttum nefesimi. o gün bugündür kestim oksijenle iliþkimi. nabzýmý ölç diye aldýn ya bileðimi eline, ta o zamandan beridir unuttum kalbim nerde. ateþime bakmak için alnýma deðdin ya, o günden beri sadece sen varsýn termometrenin cývasýnda. ben hep sen olmuþum, sevdiðim bu böyle gitmez; bende bu aþk varken, ölecem desem azrail bile gelmez.

83 Ýki Kere Ýki AÞK 83 seni ne kadar özledim bir bilsen! fýrtýnalý havalarda nasýl da durulurdum kucaðýna yaslandýðýmda. bir ömrü yaþar gibiydik senle sabahtan akþama. her düþtüðümde kanardý dizlerim, sen öperdin, biterdi dertlerim. iþte þimdi; hiç kimsenin etkisi altýnda kalmadan, kendi isteðimle özlüyorum seni. sizler de þahitlik ediyor musunuz ellerim, gözlerim, dudaklarým? evet, kalbimin bana verdiði yetkiye dayanarak ilan ediyorum: "seni özlüyorum."

84 84 Adem Özbay sen misin ibrahim gibi ateþlere atýldýðýmda serin dudaklarýyla öpen beni? kabuslardan kurtulmak için çýrpýnýrken, elimden tutup çýkaran denizlerden, sen misin? özlediðimde tuz yerine hasret þerbeti koyup gözlerime, aðladýkça tatlý tatlý yaðan kalbime, sen misin? sýrf senden gelecek üç-beþ satýra kulak kabartsýnlar diye telgrafýn direklerine dizdim kuþlarý, "stop" sen misin? sensin bilirim, beni sevdiðin için teþekkür ederim.

85 Ýki Kere Ýki AÞK 85 apar topar gözaltýna aldýlar beni, suçum öpmekmiþ meðer seni kimseye belli etmeden. gelip takmazlar mý ellerime papatyalardan bir kelepçe! sýrf meraktan seviyor mu diye, koparmýþým onlarý boþ yere. bir yudum su yok dediler, dolaþtýðým için sahillerde tutup elinden. bir de gömmüþüm kalbime, güllerden büyük bir cephane. anlaþýldý, bir müebbet aþk beni bekler, aþkýn ergenekonu'nda bir numara olduðumu kim ispiyon eder.

86 86 Adem Özbay küsmüþsün ya sen bana, geldi menekþeler koklaþtýðýmýz aðacýn altýna, barýþtýracaklarmýþ bizi iþbirliði yapýp kuþlarla. yoksa gökyüzü durmadan gözyaþý dökecekmiþ, dünyayý basacakmýþ sel, tufan balýklar firar edeceklermiþ denizlerden, tuzu kalacakmýþ bir tek martýlara. kokmayacakmýþ karanfiller, ayrýlýðýmýzýn inadýna. ne kadar dediysem de dinletemedim, bizim küsmemiz barýþma numarasýyla daha çok sarýlmak içindir diye.

87 Ýki Kere Ýki AÞK 87 sen uzaktasýn ya, sorsan bana köþedeki bakkal bile antarktika. mutfaða gideceðim desem, bil ki kaybolmuþum otobanda. düþünüyorum da yanýndayken bu yýldýzlar avucumda da, þimdi neden ta göðün öbür ucunda? ah sevdiðim, bir gelsen, kucaklasan sanki eyfel'in altýndayýz, pizza kulesinin yanýnda. çatýya çýksam sanýrým everest'e týrmandým. parkta yürüsek el ele, varmýþým ekvator çizgisine. iþte böyle seni sevdim diye, dünya döndü bir gül demetine.

88 88 Adem Özbay tersten yaþasaydým hayatý, sana nasýl seslenirdim: "muroyivesines" yarasalar gibi dururdum hep baþ aþaðý, sinan'ýn lalesi gibi tersten süslerdim dünyayý. sana gelirken giyiyorsam hep kazaðý tersinden, týpký yazmak gibi aþký arapçadaki gibi tersten. biz iki ters açý gibi oluruz bu hayattýn geometrisinde, toplayamaz iç açýlarýmýzýn toplamýný hesap makinesi bile. çözdüm formülü sevgilim, sen ayna olursan düzelirim aþkýn denkleminde.

89 Ýki Kere Ýki AÞK 89 sakýn söyleme kimseye seni sevdiðimi. gökkuþaðý kýskanýr da sonra saklar yedi rengini. bülbüller unutur serenat yapmayý, güller þaþýrýr hangi renk elbise giyeceðini. yerçekiminin sözü geçmez düþen damlalara, karýn aðarmýþ saçlarý yayýlmaz topraða. sakýn söyleme sevgilim, gök gürlemez korkmaz çocuklar uykusunda, uyanmaz kimse kabustan bi elham bi nasla. illa söyleyeceksen gel kalbime fýsýlda. dünya iþlerini karýþtýrma aþkýmýza.

90 90 Adem Özbay üþüdünse söyle, güneþi yakayým sana sevgilim. susadýnsa avucuma toplayýp ýrmaklarý içireyim gül pembesi dudaklarýna. acýktým dersen gönlümün ateþinde piþireyim en sevdiðin yemekleri. terledinse olurum bir rüzgar, eserim saçlarýna, her ürperdiðinde tenin beni hatýrlar. "akþam oldu yeter gayrý, uyuyalým" dersen püf deyip söndürürüm dolunayý. görsün herkes, aþk nasýl da atýp tutturuyor çok seven aþýklarý.

91 Ýki Kere Ýki AÞK 91 firar ediyorum yalnýzlýðýndan sevgilim. yoksa hasretin öldürecek beni. teslim oldum diyorum, nerde beyaz bayrak diye esaretim kabul görmüyor nezdinde. siper kazýyorum güllerin içine, bu seferde mavzer olup gözlerin tarýyor gönlümden kalbime. böyle savaþ olmaz, ya esir et, ya ver özgürlüðümü! özgürlük dediysem, iþgal et beni, sarýlarak kat topraklarýna. aþkýn birliði'ni kuralým avrupa birliði'nin karþýsýna.

92 92 Adem Özbay sen hangi mevsimdensin, hangi aydan, hangi gündensin söylesene! bir bakýyorum lapa lapa kar altýnda üþüyen haziran gibisin. bir de bakmýþým yaðmur, kar, fýrtýna içinde bir baharsýn. seninle hafta pazardan baþlýyor bazen ve aralýktan sonra yeni yýla çýkmýyor takvimler. ay mýsýn, güneþ misin, gece misin, gündüz müsün sevdiðim. yanýnda hangi mevsimdeyim, hangi ayda, hangi günde bilemem; bir kere öpmezsen beni bu hava durumunu düzeltemem.

93 Ýki Kere Ýki AÞK 93 seni sevmemle baþladý dünyanýn tarihi, ilk insan diye boþuna çýkmadý adým. "seni seviyorum" yazabileyim diye icat edildi yazý. sýrf sana geleyim diyedir dostlarýmýn tekerleði bulmasý. sana yazmasaydým olur muydu bu facebook'un da bir kýymeti harbiyesi! vermezsen sevgilim yanaktan bir öpücük, tarih karýþýr, çýkar isyanlar, girer dünya fetret devrine. sýkýysa gelsin bir çelebi mehmet, kursun yeniden sensiz ve bensiz bir devlet.

94 94 Adem Özbay sana bir sýr söyleyeyim mi? þu hayatta bir þey öðrendim: en büyük devrim seni sevmekmiþ. kapitalizm, sosyalizm hepsinden geçtim, þimdi sensizim. bir ihtilal hazýrladým baþkaldýrýp yalnýzlýða, sarýlacaðým sana ilk kavuþmamýzýn bildirisini yayýnladýðýmda. musab, che, malcolm, deniz, mayakovski bizi görseydi kesin devrimci selamý verirdi. sana bir sýr söylüyorum bak, seveceðim seni ilk görüþte, söylemezsin kuþlara di mi, yemin etsene!

95 Ýki Kere Ýki AÞK 95 bak söylerim, seni seviyorum derim, kuþlar düþer dallardan. sonra toplarsýn bütün çiçekleri þaþkýn þaþkýn þehrin parklarýndan. kaybolur dereler tepeler, ne denizini bulur sular, ne açar kardelenler. masallarda prensesleri öpmez prensler, türk filmlerinde kovalamaz aðaçlarýn arkasýnda birbirini sevenler. zeki müren "þimdi yakýnlardasýn" der, orhan veli anlatýr da öyle gider. bak söylerim, seni seviyorum derim, benden günah gider.

96 96 Adem Özbay sen misin bu kadar güzel gülen, bir gülüþünden kiraz aðaçlarý çiçek açtý erkenden. saçlarýný savururken rüzgarlarda, sýraya girdi tüm menekþeler. senin ayaðýnýn altýna saklanmak için bir kuþ gibi süzüldü yapraklar. sen gelirsin diye sarýya, yeþile, pembeye, mora boyandý bahar. ben seni çok seviyorum diye midir bilmem, ardýndan koþmayý býraktý saatleri zamanýn. beni sorarsan iyiyim, selam eder gözlerinden öperim.

97 Ýki Kere Ýki AÞK 97 prometheus ateþi çalmýþ tanrýlardan, ben olsaydým senin için gökyüzünü bile çalardým. tarýk gemileri yakmýþ, ben olsaydým denizleri yakardým senle arama girmesinler diye. fatih karadan yürütmüþ gemileri, ben kanat takar uçururdum sana getireceklerse beni. battal gazi fethetmiþ üç-beþ kaleyi ne ki, ben fethederdim üç-beþ galaksiyi. sevgilim, bir kahraman olsaydým tarihte, tüm kitaplar benden bahsederdi, sýrf seni çok sevdim diye.

98 98 Adem Özbay sen istanbul gibisin, gözlerin bir martý gibi süzülüyor denizlerime. sen kurtuba gibisin, gemileri yakýp gelmiþtim kalbinin eþiðine. saraybosna'sýn sen, hüzünlerden sonra mostar gibi doðarsýn içime. kerbela'sýn, susuzluðumda gelir su verirsin dudaklarýnýn çeþmesinden. sen kudüs gibisin, tanklara fýrlattýðým taþtýr sana verdiðim güller, özgürlüðümsün sen. ah sensiz her þehir sodom ve gomore'dir bana, küllerine gömülürüm hasretinden.

99 Ýki Kere Ýki AÞK 99 sen musab gibisin öldükçe çoðaltýyorsun yaþamalarýmý. sen hamza gibisin kalbini bayrak yapýp savaþýyorum yetim çocuklara haramilik edenlerle. bilal gibisin sen, sesini duyduðumda çýkýp en yüksek yere, sesleniyorum seni seviyorum diye. sen ali gibisin yataðýnda açýyorum kollarýmý, ýsýtýyorum üþüyen ne kadar yýldýz varsa. ah sensiz bu dünya, ebu cehilin evinde yaþamak gibidir bana.

100 100 Adem Özbay sen tarýk gibisin, yakarým tüm piþmanlýklarýmý senle çýktýðým her yolda. sen malcolm gibisin, siyah bir gecede en parlak güneþlerle aydýnlatýrsýn gönlümü, umut olur adýn. sen aliya gibisin, düþtüðüm yerden senin kalbine yaslanýp kalkarým ayaða. ah sensiz bu hayatta yaþar gibi yapýp yaþamadan ölürüm her gün ben, mezarýmdan senin hasretinle diriltilinceye kadar.

101 Ýki Kere Ýki AÞK 101 sen ordasýn ben burada, yani sen gündüzde ben gecede. sen gelince biter gece, havalanýr kuþlar gökyüzüne. kýrlangýçlar yemek götürür evine, doyar yavrular. sen gelince açar gelincikler, konar kelebekler üstüne, uzaklar kilometreden iner metreye. sen gelince dalgalar sessizce vurur sahile bebekler uyanmasýn diye. trafik akar, kalabalýk azalýr, huzur çöker kente ve bir bahar mevsiminin þarkýsý dolar içime. sen gelince gelirim ben kendime.

102 102 Adem Özbay iþgal planlarým ele geçirilmiþ muhbir kuþlarca. siper alýp yanaklarýna taarruza geçecekken dudaklarýna, eldeki tek mühimmatý da kaptýrdým yakamoz oldu sahildeki sulara. süngü diye gülleri alýp taarruza geçecekken, bulutlar toplaþýp durdurdular bu savaþý. gel razý ol sabah-akþam sana sarýlmaya, bozmayalým aramýzdaki barýþý. aþkýn sevr'i olmazmýþ, kazanan da kaybeden de bu barýþta mutlu mesut yaþarmýþ.

103 Ýki Kere Ýki AÞK 103 gizemini çözdüm bu define haritasýnýn, senmiþsin meðer þifrelenilen içine. gözlerin inciymiþ gözkapaklarýnýn arasýnda aðladýkça büyüyen. saçlarýna dizilirmiþ elmaslar, yakutlar ay ýþýðýnda parlayan. tek taþ gibi konmuþ yüzüne burnun, aynalarda güzelliði ortaya çýkan. kaþýkçý elmasýndan daha deðerlidir yanakçý elmasýn. gamzelerinde saklýymýþ kaf daðýnýn zümrütleri. kaldýr ellerini bu bir soygundur, yanaðýndan öpmeye geldim seni.

104 104 Adem Özbay ihbar etmiþ yaramaz kuþlar bizi. kelebekler olay yeri inceleme ekibi kurmuþ, bir bir toplamýþlar yanaðýndan delilleri. arýlar davacý olmuþ, kalmadý bir damla bal çiçeklerde diye. ay ýþýðý þahitlik edecekmiþ, olay gözümün önünde oldu diye. pencerenin önündeki menekþe savcýlýða soyunmuþ, koklamýyor artýk kimse bizi diye. itiraf ediyorum hakim yýldýz bey, öpüvermiþim uyurken, dudaklarýma hakim olamadan.

105 Ýki Kere Ýki AÞK 105 neden durmaz kuþlar kýrmýzý ýþýkta? hiç baþýný kaldýrýp yeþil yanmýþ mý diye bakmaz kaplumbaðalar sahile koþarken. karþýya geçerken hangi kelebek bakar saðýna soluna? koþarken bir ceylan ne zaman söyler üstünden geçen kartala, fazla hýz yapma! sýkýysa ceza kessin ormanlarýn aslaný, radara yakalanmýþ bir kaplana. hangi gül bakar pembe rujum akmýþ mý diye aynaya? iþte sevgilim böyle özgürüm ben de seninle, aþkýn tüm yollarýnda.

106 106 Adem Özbay ey doktor, gel de ruhumun dizine vur, kanatlanayým aþkýn refleksiyle. gönlüme bir röntgen çekip baksan yaram var mý derinlerde. steteskopu dayayýp göðsüme, dinlesen bir ney gibi inleyen kalbimi. dertlerime devan varsa yaz reçetemi. 100 mg mutluluk, 100 mg huzur yaz ey doktor, yatýlýya býrakma beni. kalýrsam sadece yýldýzlarý alýrým refakatçi. hem ssk ödemez ise bunlarý, ödetir elbet güller bir buse ile beni bu derde salaný.

107 Ýki Kere Ýki AÞK 107 rabbim, düþer iken tutundum bir þefkatli yýldýza. dert gemisiyle açýldýðým gönül okyanusunda yol gösterdi bana. ne zaman kýrýlsam, gözyaþlarýný merhem etti iyileþtirdi beni. yaralarýmý öptü de kangren olmadan kesildim ayrýlýktan. karþýmda durdu da açýldý gözlerim, konuþtu da iþitti kulaklarým, tuttu da ellerimi hissettim kendimi. ben ki kanadýný çýrpsa bir kuþ, açsa bir gül, senden bilirim. tüm bunlar bir rüyaysa küserim sana rabbim.

108 108 Adem Özbay hava durumunu sundular sabah kuþlar. parçalý bulutlu imiþ gözlerin, bir çocuk dizini kanatsa saðanak yaðmur olurmuþsun. az güneþli imiþ yanaklarýn, gülümsediðinde açarmýþsýn ayçiçekleri gibi dünya tarlasýnda. ikindi zamanlarýnda gönül tarafýndan lodos esermiþ deniz kokan teninde, akþamlarý ellerin ekside dudaklarýn artýda imiþ. ellerini ýsýtsam sahillerde, dudaðýný deðdirir misin sensizlikte üþüyen kalbime?

109 Ýki Kere Ýki AÞK 109 ben bir tek seni görmeye geldim dünyaya. uðramýþtým bir güneþ ýþýðý gibi, sabahlarý yaðmurlarla bir çið damlasýnda saçlarýna düþtüm. akþamlarý bir ay ýþýðýyla yanaðýna deðdim. merhaba dedim denizin kýyýyý okþayan dalgalarýyla, duydun mu bir çiçeði eline aldýðýnda. iþte geldim, iþte gidiyorum, gönlündür benim tek evim. gördüm ya seni, deðdi ta o kadar uzaklardan gelmeye dünyaya.

110 110 Adem Özbay matematiði gözlerinden öðrendim ben. iki kere baktýn, iki kere yandým; dört gözle bekledim sayýlar evinde. türkçeyi dudaklarýn öðretti bana. "seni" dedi, "seviyorum" dedim, sarýldým sana harfler diyarýnda. kimyayý öðrenemezdim ellerin olmasa. ýsýndým, çözüldüm, havaya karýþtým ellerini tutunca. sýnýfý geçtim mi söyleyemedi kuþlar. diplomayý sen versen bi öpüþle, kýzarsa yanaklar.

111 Ýki Kere Ýki AÞK 111 üzülme, sen üzüldüðünde aðlar ýrmaklar denizin kucaðýna yaslayýp baþlarýný. kaybolur turnalar evlerine giden yolda. üzülürsen, bal yerine gözyaþlarýnýn tuzunu bulur arýlar her konduklarý çiçekte. parklarda bir çocuk kaybeder annesinin elini. üzülürsen güneþli havalar birden yaðmura teslim eder kendini, ay bile saklar ýþýðýný, geceleri yollar kararýr. üzülme sevdiðim, üzülürsen göremem, yürüyemem, atmaz kalbim bile.

112 112 Adem Özbay bir film olsam gönlünde vizyona çýkan. mýsýrýný kuþlar getirse seni hayal ettiðim tarlalardan. biletini bir sevenin mektubunu taþýyan postacý getirse, içsen sonra sana özlem türküleri söylediðim ýrmaðýn suyundan. baþrolde bir menekþe, bir gelincik, bir de sen olsan. kaybolsak içimizin denizlerinde, gözlerin deniz feneri olsa. rekorlar kýrsak aþklar giþesinde, iki kiþilik bir biletle. bir film olsam, gönlünde hep vizyonda kalsam!

113 Ýki Kere Ýki AÞK 113 sen ve ben bayýrlarda yarýþan iki rüzgar gibiyiz. ben su kenarýnda bir ney olsam dertlerin ýrmaðý gibi aðlasam, sen bir kuðu olurdun gülüþüyle suda salýnan. uçsuz bucaksýz gökyüzünde iki uçurtma gibi dolaþýr gözlerimde gözlerin, tutsam ellerinden bütün ovalarý koþarak geçerim. güle serenat yapan bülbül bilmez, ben sana ne söylesem seni ne çok sevdiðimi bilirim.

114 114 Adem Özbay bir varmýþ bir yokmuþ diye anlatýrlar seni çocuklara. devleri yenen prens kurtarýrmýþ seni kötü cadýnýn elinden. ta kaf daðýnda yaþarmýþsýn, incilerden yapýlmýþ bir sarayda. elinde bir iðne, iþlermiþsin gökyüzüne yýldýzlarý ince ince. ormanda kaybolsan, ceylanlar eþlik edermiþ beni arayýþýna. ben ki binmiþim atýma, sürerim bi gözlerine, bi saçlarýna. bu masal bitse bitse gökten üç elma düþer, ikisi yanaklarýna

115 Ýki Kere Ýki AÞK 115 yýldýzlardan düþerken tuttum ben senin ellerini. o yüzden gözlerin bir galaksiye bakar gibi bakýyor gözlerime. ben her gün karadeliklerde kaybolurken senin ýþýðýnla buluyorum evrenin ortasýnda yönümü. sonsuzluktan bakýp da gördüðüm iki mavi gezegenmiþ gözlerin. yýldýzlar saçlarýn gibi daðýlmýþ göðün baþýna. ellerindir senin yüzümü okþayan rüzgarlar. güneþ sensen, yýldýz sensen, ay sensen bu alemde ben baþka kimi sevsem.

116 116 Adem Özbay bir kuþ olsam da konsam bir buluta, saçlarýný koklar gibi. baksam gözlerine salsam kendimi rüyalara, kucaðýnda uyur gibi. bebeðini yýkayan bir anne gibi tutsam ellerinden narince, bir arýnýn çiçeði öpmesi gibi. seni yazmaya mürekkep oldu da yetmedi denizler. bir tartýya koysam yine sen aðýr çekersin, öbür kefede olsa da evren. sen bu dünyanýn baþýna gelen en güzel þeysin, benim de kalbime düþüveren.

117 Ýki Kere Ýki AÞK 117 sen gittiðinde düþtüm denizlere, yunus'un balýðýnda saklandým. sen dediðimde atýldým kuyulara, yusuf'un sabrýnda yýkandým. seni andýkça, saçýnýn her telinde çarmýha çakýldým, isa'nýn gözyaþýnda kurulandým. seni özledikçe taif'te taþlandým vahþi'nin mýzraðýnda kana boyandým. seni bildikçe sürüldüm vahalardan, mecnun'un çöllerinde yaþadým. yine de terk etmedim seni. zehri bal deyip içtim, gözlerimden öper misin beni.

118 118 Adem Özbay kalbimden bir kuþ uçurdum sana. Kanatlarýna ay ýþýðýnda söylediðim þarkýlarý yükledim, dinlerken martýlarla dans etmeyi unutma diye. kalbimden bir kuþ uçurdum sana. gagasýna bir menekþe iliþtirdim, koklarken gözlerini kapatýp saçlarýmýn kokusunu çek içine diye. kalbimden bir kuþ uçurdum sana. ayaklarýna son yazdýðým mektubu baðladým, okurken hasretinden gözlerimden akan yaþlarý unutma diye...

119 Ýki Kere Ýki AÞK 119 hiçbir çiçeði koparmadým sana vermeyeceksem, yoksa nasýl bakarým topraðýn yüzüne! vardýr onun analýk hakký, ancak bir sevenin tebessümü olur baþlýk parasý. hiç sensiz dolaþmadým ay ýþýðýnda, yoksa nasýl bakarým ayýn yüzüne! vardýr onun da hakký, ancak ýþýðýnda sarýlýrsak sevdiðimize eder helal hakkýný. hiç gülmedik seninle, gülüþümüzü vermediksek bir yetime. merhametin hakký var üstümüzde, bu kadar nasýl yaþardýk yoksa gönlümüzce.

120 120 Adem Özbay sen konuþtukça susuyor dünyanýn rüzgarý, rüzgarýn þarkýsý. sen misin masallarda aranan güzel kýz? bir gülün yapraðýnda saklanan cadýlardan kaçan sen misin? tüm ninnilerin ruhlarýmýzý dinlendiren sesi sen misin? senin sesin mi içimin yalnýzlýðýný bastýran? nazenin bakýþýnla nedir söylediðin? hangi alfabedir gözlerinin kara tahtasýnda yazýlan þiirler? tek ayak üzerinde dinlesem gözlerinden bir ders, sevmeyi anlatsana bana!

121 Ýki Kere Ýki AÞK 121 rabbim, kanadý kýrýldýysa bir kuþun, kollarýmdan biri onun olsun. boynunu büktü ise bir çiçek, öbür kolum da onun. annesini kaybettiyse bir çocuk, annemi ver ona. kim ayrýlmýþsa seveninden, kavuþsun benim yerime. kim göremezse doðan güneþi, ver sen ona gözlerimi. gidecek yolu olana ayaðýmý, acýkana rýzkýmý, üþüyene kazaðýmý ver. rabbim bilirsin beni, ne verirsek hepsi senden, hiç'i benden.

122 122 Adem Özbay tut elinden yoksa kuþlar düþecek gökyüzünden. saçlarýndýr tüm güzel kuþlarýn rüzgarý. senin gözlerinde uçar kuþlar, özgür turnalarýn evidir gözlerin. suya düþmüþ karanfil gibi bakýyorsun yýldýzlara, karanfiller en güzel senin saçlarýnda yaþar. sen baktýkça gözleri kamaþýyor yýldýzlarýn. geceler karanlýk kalýrsa suçu senindir. kirpiklerine dizilmiþ yýldýzlar, gözlerini kapatýnca kapanýyor evrenin ýþýðý, kapatma gözlerini.