KONAKLAMA TESİSLERİNDE VE SEYAHAT ACENTELERİNDE İNDİRİMLİ ORANDA KDV UYGULAMASI İLE İLGİLİ SON DURUM VE ELEŞTİRİLER

Transkript

1 KONAKLAMA TESİSLERİNDE VE SEYAHAT ACENTELERİNDE İNDİRİMLİ ORANDA KDV UYGULAMASI İLE İLGİLİ SON DURUM VE ELEŞTİRİLER 5

2 KONAKLAMA TESİSLERİNDE VE SEYAHAT ACENTELERİNDE İNDİRİMLİ ORANDA KDV UYGULAMASI İLE İLGİLİ SON DURUM VE ELEŞTİRİLER I. GİRİŞ Bilindiği üzere 2007 Yılının sonlarında 2008 Yılının başından itibaren yürürlüğe girmek üzere, KDV oranlarında önemli değişiklikler yapılmıştır. Bunlar arasında; konaklama tesislerinde verilen konaklama hizmetleri ile bazı yerlerde verilen yemek hizmetleri ve seyahat acenteleri tarafından verilen aracılık hizmetleri de bulunmaktadır. Söz konusu hizmetlere yönelik KDV oranı, %8 olarak uygulanacaktır. Konuya ilişkin olarak 15 Ocak 2008 tarihli Platformda, uygulamanın genel hatlarının ele alındığı bir rapor yayınlanmış idi. Ancak bu tarihten sonra konuya ilişkin olarak yeni gelişme ve tereddütlerin ortaya çıkması üzerine konu, daha detaylı olarak yeniden ele alınmıştır. II. KONUYLA İLGİLİ YASAL DÜZENLEMELER 3065 sayılı KDV Kanunu nun 28. maddesinde verilen yetkiye istinaden; gün ve sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 2007/13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile mal ve hizmet teslimlerinde uygulanmakta olan KDV oranlarları yeniden belirlenmiş ve konuya ilişkin daha önce yayımlanan kararnameler yürürlükten kaldırılmıştır. Söz konusu Karar-name ile BKK na ekli %8 oranında KDV uygulanacak mal ve hizmetlere ilişkin II sayılı listenin (B) bölümüne aşağıdaki 24 ve 25. sıralar eklenmiştir. 24- Gazino, açık hava gazinosu, bar, dans salonu, diskotek, pavyon, taverna, birahane, kokteyl salonu ve benzeri yerler hariç olmak üzere kahvehane, kır kahvesi, çay bahçesi, çay ocağı, kıraathane, kafeterya, pastane, ayakta yemek yenilen yerler, yemeği pakette satan veya diğer şekillerde yemek hizmeti sunan yerler, lokanta, içkili lokanta, kebapçı ve benzeri yerlerde verilen hizmetler (bu yerlerde verilen hizmetlerin alkollü içeceklere isabet eden kısmı hariç), 25- Otel, motel, pansiyon, tatil köyü ve benzeri konaklama tesislerinde sunulan geceleme hizmeti (Konaklama tesislerinde geceleme hizmetinden yararlanmayanlara verilen tüm hizmetler ile geceleme hizmetiyle beraber verilen ancak ayrıca belgelendirilen ya da geceleme hizmetine ait belgede ayrıca fiyatlandırılan hizmetler bu sıra kapsamında yer almamaktadır. Ancak geceleme hizmeti kapsamında verilmesi ve geceleme bedeline dahil edilmesi mutat olan diğer hizmetler bu sıra kapsamında yer almakla birlikte bu şekilde belirlenen geceleme bedeli içinde sunulan alkollü içeceklere i- lişkin yüklenilen katma değer vergisi tutarları, hizmeti sunanlar tarafından indirim konusu yapılamaz.) 6

3 Yine konuya ilişkin olarak 8/2/2008 tarihli ve sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan 2008/13234 sayılı Kararname ile 2007/13033 sayılı Kararnamenin 25 inci sırasındaki parantez içi bölümün başına; "1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır." ibaresi eklenmiştir. Bu değişikliğe göre, 9/2/2008 (bu tarih dahil) tarihinden itibaren geceleme hizmet bedelinin seyahat acentesi tarafından hizmeti fiilen alan kişiye aktarılmasında, aktarılan geceleme hizmeti ve buna ilişkin komisyon toplamına da % 8 KDV oranı uygulanacaktır. İlgili Kararların uygulanması ile ilgili olarak da Maliye Bakanlığı tarafından 04 Ocak 2008 Tarih ve sayılı Resmi Gazetede 107 seri Nolu, tarih ve sayılı Resmi Gazete de ise 108 seri Nolu KDV Genel Tebliğleri yayımlanmıştır. Bu konulara ilişkin olarak yayımlanan 107 seri Nolu KDV Genel Tebliğinde özetle; 2007/13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına ekli (II) sayılı listenin (B) bölümünün 24 üncü sırasında yer alan; kahvehane, kır kahvesi, çay bahçesi, çay ocağı, kıraathane, kafeterya, pastane, ayakta yemek yenilen yerler, yemeği pakette satan veya diğer şekillerde yemek hizmeti sunan yerler (hazır yemek şirketleri dâhil), lokanta, içkili lokanta, kebapçı ve benzeri yerlerde verilen hizmetlerde KDV oranı 1/1/2008 tarihinden itibaren %8 o- larak uygulanacaktır. Bu yerlerde verilen hizmetler içinde alkollü içecek servisinin de bulunması halinde, hizmetin alkollü içeceklere ilişkin kısmına %18 KDV oranı uygulanacaktır. Yukarıda sayılan işletmeler toplam hizmet bedeli içinde alkollü içeceklere ilişkin olan ve olmayan kısmı hesaplayarak faturada ayrıca gösterecekler ve alkollü içeceklere isabet eden kısım üzerinden %18, diğer kısım üzerinden %8 KDV hesaplayarak KDV tutarını ayrı ayrı ve toplam olarak faturada göstereceklerdir. 2007/13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı eki (II) sayılı listenin (B) bölümünün 25 inci sırasında yer alan; otel, motel, pansiyon, tatil köyü ve benzeri konaklama tesislerinde sunulan geceleme hizmetlerinde KDV o- ranı 1/1/2008 tarihinden itibaren %8 olarak uygulanacaktır. Geceleme hizmeti bu işletmelerde oda veya yer tahsis etmek suretiyle verilen, tesiste günlük yatma-barınma-kalma hizmetidir. Konaklama tesislerinde geceleme hizmetinin dışında ayrıca yemek, eğlence, spor, ütü, kuru temizleme gibi hizmetler de verilebilmektedir. Konaklama tesisinde verilen bu hizmetlerden geceleme hizmeti satın almaksızın yararlanılması halinde bu hizmetler ayrıca tabi oldukları oranda vergilendirilecektir. Ancak, geceleme hizmeti dışında olup mutat olarak geceleme hizmeti kapsamında sunulan hizmetlere ilişkin bedellerin, geceleme bedeline dahil edilerek gecelemekonaklama bedeli olarak tek bir bedel alınması ve fatura edilmesi halinde 7

4 geceleme hizmeti ile birlikte bu hizmetler de geceleme bedeli kapsamında %8 oranında KDV'ye tabi olacaktır. Yukarıda kapsamı belirtilen geceleme hizmetleri kapsamında sunulan alkollü içeceklere ait yüklenilen KDV tutarları, konaklama tesisleri tarafından hesaplanan KDV tutarlarından indirilemeyecektir. Örneğin; konaklama tesisleri tarafından verilen ve her şey dahil sistem olarak bilinen konaklama hizmet türünde, tek bir fatura düzenlenmekte ve bu bedel içerisinde müşteri konaklama tesisinde verilen hizmetlerin tamamından ya da pek çoğundan oda fiyatı kapsamında mutat olarak yararlanabilmektedir. Böyle bir durumda, müşteriye verilen hizmete uygulanan KDV oranı %8 olacak, ancak bu hizmetlere isabet eden alkollü içeceklere ilişkin yüklenilen KDV tutarları konaklama tesisleri tarafından indirim konusu yapılamayacaktır. Konaklama tesislerinin alkollü içeceklere isabet eden hizmet bedelini ayrıca fatura etmesi veya bu tutarı faturada ayrıca göstermesi halinde ise hizmet bedelinin alkollü içeceklere isabet eden kısmı üzerinden %18 KDV hesaplanacak ve bu hizmete konu olan alkollü içecekler dolayısıyla yüklenilen KDV tutarı indirim konusu yapılabilecektir. Geceleme hizmetinin seyahat acenteleri aracılığıyla verilmesi halinde hizmeti veren konaklama tesisleri faturayı seyahat acentesine düzenleyebilmektedir. Bu durumda seyahat acenteleri hizmeti alan kişi veya kuruluşlara ayrıca bir hizmet faturası düzenlemektedir. Konaklama tesisi tarafından seyahat acentesine düzenlenen geceleme hizmetine ilişkin faturada hizmet bedeli üzerinden yukarıda yapılan açıklamalar çerçevesinde %8 oranında KDV hesaplanacaktır. Bu hizmet bedelinin seyahat acentesi tarafından hizmeti fiilen alan kişiye aktarılmasında da %8 oranı uygulanacaktır.acentelerin müşteriye düzenlediği faturada yer alan toplam bedelin geceleme hizmeti dışındaki her türlü işlemlere ilişkin kısmı organizasyon hizmetinin karşılığını teşkil ettiğinden genel oranda katma değer vergisine tabi olacaktır. Acentelerin, geceleme hizmeti vermeyip bu hizmete aracılık etmeleri nedeniyle, bu işlerle ilgili olarak KDV Kanununun (29/2) maddesi uyarınca iade talebinde bulunmaları mümkün değildir. Şeklinde açıklama ve düzenlemeler yapılmıştır. 108 seri Nolu KDV Genel Tebliğinde ise özetle; 8/2/2008 tarihli ve sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan 2008/13234 sayılı Kararname ile 2007/13033 sayılı Kararnamenin 25 inci sırasına; "1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır." ibaresi eklenmiştir. Bu değişikliğe göre, 9/2/2008 (bu tarih dahil) tarihinden itibaren geceleme hizmet bedelinin seyahat acentesi tarafından hizmeti fiilen alan kişiye aktarılmasında, aktarılan geceleme hizmeti ve buna ilişkin komisyon toplamına % 8 KDV oranı uygulanacaktır. Acentenin geceleme hizmetine aracılık karşılığında konaklama tesisine fatura düzenlemesi halinde bu faturada gösterilen bedel üzerinden de % 8 KDV 8

5 hesaplanacaktır. Ancak, acentelerin müşteriye düzenlediği faturada yer alan toplam tutarın, geceleme hizmeti ile buna ilişkin komisyon ücreti dışındaki kısmı ise genel oranda KDV'ye tabi olacaktır. Öte yandan seyahat acenteleri, geceleme hizmeti vermeyip bu hizmete aracılık etmektedirler. İndirimli oran uyguladıkları tutarlar, konaklama işletmesinin acenteler tarafından müşteriye aktarılan hizmet bedeli ile buna ilişkin aracılık hizmet bedelidir. Bu nedenle acentelerin bu işlemlerle ilgili olarak KDV Kanununun (29/2) maddesi kapsamında iade talebinde bulunamayacakları tabiidir. Şeklinde açıklamalar yapılmıştır. III. KONUNUN AÇIKLANMASI Yukarıda yer alan mevzuata ilişkin düzenlemeleri değerlendirdiğimizde, bazı konuların farklı bir bakış açısıyla ele alındığı ve tartışmaya açık olduğu hususları karşımıza çıkmaktadır. Bu konular ana hatlarıyla aşağıda yer almaktadır. Geceleme hizmetleri kapsamında sunulan alkollü içecekler için %8 oranında KDV uygulanması halinde indirimli oran uygulanan bu içeceklerin alımında yüklenilen KDV nin indirim konusu yapılamayacağı, Seyahat acentelerinin, uyguladıkları indirimli orana tabi işlemler nedeniyle KDV Kanunu nun 29/2. maddesinde yer alan iade hakkından yararlanamamaları, Bu iki konudaki düzenleme de, hem verginin yasallığı ilkesi ve dolayısıyla Anayasa ya aykırılığı, hem KDV sisteminin temel mantığına uymaması ve hem de eşitsizliğe yol açması nedeniyle tartışılmakta ve eleştirilmektedir. Aşağıda bu konuda Platformda ortaya çıkan görüşler tartışılacak ve değerlendirilecektir. IV. İNDİRİM VE İADE KISITLAMASI İLE İLGİLİ GÖRÜŞ VE DEĞER- LENDİRMELERİNMİZ A) Alkollü İçecekler İçin Yüklenilen Vergilerin İndirim Konusu Yapılamayacağı: Yukarıda da bahsedildiği üzere, KDV oranlarının belirlendiği 2007/13033 sayılı BKK nın eki II sayılı listenin (B) Bölümünün, konaklama tesislerindeki KDV oranına ilişkin 25. sırasının parantez içi hükmünde;...bu şekilde belirlenen geceleme bedeli içinde sunulan alkollü içeceklere ilişkin yüklenilen katma değer vergisi tutarları, hizmeti sunanlar tarafından indirim konusu yapılamaz ifadesi yer almaktadır. Konuya ilişkin yayımlanan 107 seri nolu Genel Tebliğ de ise ile geceleme hizmetleri kapsamında sunulan alkollü içecekler için %8 oranında KDV uygulanacağı ve indirimli oran uygulanan bu içeceklerin alımında yüklenilen KDV nin indirim hesaplarından çıkarılarak gider veya maliyet hesaplarına atılacağı belirtilmiştir. 9

6 Söz konusu düzenlemenin yani indirim KDV kısıtlamasının, doğru bir uygulama ya da vergileme ile ilgili temel ilke ve mevzuata uygun olup olmadığı konusunda Platformda iki ayrı görüş ortaya çıkmıştır. Birinci Görüş : Maliye Bakanlığının böyle bir düzenleme yapma yetkisi yoktur dolayısıyla yapılan düzenleme yasal değildir. Bu görüşü savunanların gerekçesi aşağıdadır. Maliye Bakanlığı, yüklenim KDV sinin gider veya maliyet yazılmasına i- lişkin yetkiyi KDV yasasının 29 uncu maddesinin 4 üncü fıkrası hükmü ile ve Kısmi Vergi İndirimi başlıklı 33 üncü maddesinin 2 inci fıkrasıyla kendisine verilen yetkilere dayanarak kullandığı anlaşılmaktadır. Oysa Maliye Bakanlığına KDV Kanununun 29 uncu maddesinin 4 üncü Fıkrası ile verilen yetki, vergi indirimi uygulamasında doğabilecek aksaklıkları, vergi mükerrerliğine ve vergi muafiyetine meydan vermeyecek şekilde, KDV Kanununun ana ilkelerine uygun olarak giderme ve indirimle ilgili usul ve esasları düzenleme yetkisidir. 33 üncü maddenin 2 inci fıkrası ile tanınan yetki ise, indirim hakkı tanınan işlemlerle indirim hakkı tanınmayan işlemlerin bir arada yapılması halinde, fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen KDV nin ancak indirim hakkı tanınan işlemlere isabet eden kısmının yani kısmi vergi indirimine ilişkin usul ve esasları tespit ile ilgilidir. Dolayısıyla, 107 seri sayılı KDV tebliği ile indirim KDV sinin gider ve Maliyet hesaplarına aktarılması yolunda kullanılan yetkinin yasal dayanağı yoktur. Buna karşılık KDV yasasının 36 ıncı maddesi hükmü ile Bakanlar kuruluna, KDV indirim hakkını kısmen veya tamamen kaldırmaya veya yeniden koymaya ve bu şekildeki indirim hakkı kısıtlanan mal ve hizmetleri belirleme yetkisi verilmiştir. Ancak, 107 sayılı Tebliği Maliye Bakanlığı çıkarılmıştır. İndirim hakkının kaldırılması ya da kısıtlanması bakımından Bakanlar Kurulu kararının olmamasına rağmen denilebilir ki; Bakanlar Kurulu bu malların alımında yüklenilen vergilerin indirim hakkını kaldırmıştır. Dolayısıyla, %18 oranındaki yüklenim KDV si artık yasanın 30 uncu maddesinde tanımlanan indirilmeyecek KDV vasfına girdiğinden yine aynı yasanın 29 ve 33 üncü maddeleri ile verilen yetkiyle Maliye Bakanlığı da bu konudaki usul ve esasları belirleme yetkisini 107 sayılı genel tebliğ ile kullanmıştır. Dolayısıyla da tebliğin yasal dayanağı vardır. Ancak, bu anlatımda dikkate alınmayan KDV yasasının 29 uncu maddesinin 4 üncü fıkrasındaki Maliye ve Gümrük Bakanlığı vergi indirimi uygulamasında doğabilecek aksaklıkları, vergi mükerrerliğine ve vergi muafiyetine meydan vermeyecek şekilde, bu kanunun ana ilkelerine uygun olarak gidermeye ve indirimle ilgili usul ve esasları düzenlemeye yetkilidir hükümleri vardır. Dolayısıyla Maliye Bakanlığının kendisine verilen yetkinin niteliğini ve sınırlarını belirleyen bu emredici ve kesin hükme aykırı tebliğ düzenleme yetkisi olmadığı açıktır. Ayrıca; Bakanlar Kuruluna verilen yetki, indirim hakkının kısıtlanması ve kaldırılması ile sınırlıdır. Bu yetkiye dayanarak kanunen maliyet ve gider yazılamayacak bir yüklenime ait KDV nin KDV Kanununun açık ve kesin hükümlerine rağmen gider ve maliyet unsuru olarak kaydına imkan yoktur. Çünkü KDV indirim esasına dayanan bir vergidir. Bu özelliği yasanın 29 uncu maddesindeki hükümlerle belirlenmiş ve hangi vergilerin indirim 10

7 konusu yapılabileceği belirtilmiştir. Temel kural budur. Bu kuralın istisnası aynı yasanın 30 uncu maddesinde indirilmeyecek vergiler başlığı altındaki hükümlerle belirtilmiştir. Buna göre sadece bu maddede sayılan ve özellikle de Gelir ve Kurumlar Vergisi kanunlarına göre kazancın tespitinde indirimi kabul edilmeyen giderler dolayısıyla ödenen KDV ler indirilemez. Yani mükellefin vergiye tabi işlemleri üzerinden işi gereği belgeye dayalı olarak aldığı ve KDV si gösterilen ve de indirimi kabul edilen giderler veya maliyet unsurlarına ait KDV ler aynı yasanın 58 inci maddesine göre gider olarak yazılamaz. Gider yazma ve indirimle ilgili bu kesin hükümlere rağmen Mali idarenin indirimli oran uygulanmasını tebliğle kararlaştırıp indirimi yasaklanan yüklenimleri gider ya da maliyet olarak kaydetme hakkındaki tasarrufunun yasal dayanağı değil dayanaksızlığı söz konusu olur... Sonuç Olarak; KDV Yasasının temel ilkelerini belirleyen kesin hükümlerine rağmen indirimi kabul edilmiş ve belgelenmiş mal ve hizmet alımlarına ilişkin KDV lerin Yasanın 29, 33 ve 36 ıncı maddelerindeki yetkiye dayanılarak çıkarılacak tebliğlerle gider veya maliyet kaydedilmesi olanağı yoktur. Ayrıca tebliğ lafzından anlaşılacağı üzere; alımında %18 oranında yüklenilen KDV lerin tesliminde %8 oranda hesaplanarak KDV uygulanan ürünlerin kanunen kabul edilen bir ticari girdi olmasına rağmen yüklenim KDV lerinin tamamının indirim dışına çıkarılması ise ayrı bir olanaksızlıktır. İndirimi kabul edilmeyen ve fakat kanunen gider veya maliyet unsuru olarak kabul edilen mal ve hizmet alımları sebebiyle yüklenilen KDV lerin gider veya maliyet olarak kaydına ilişkin olarak tebliğ bazında yapılan düzenlemelerin yasal dayanağı olamaz. İndirimi yasaklanan bu vasıftaki mal ve hizmetlerin yüklenim KDV leri ancak, aynı kanunun ilgili maddeleri çerçevesinde talebe göre mükellefin borcundan tenzili veya kendisine iadesi gerekir. İkinci Görüş: Konaklama tesislerinde verilen alkollü içkilerle ilgili yüklenilen vergilerin indirilemeyeceğine ilişkin düzenleme KDV Kanununa uygundur ancak dayandığı yasa maddesinin Anayasa ve hukukun genel ilkelerine aykırı olması sebebiyle hukuki değildir. Bu görüşü savunanların düşünceleri de aşağıda yer almaktadır. Her şeyden önce ifade etmek gerekir ki; konaklama tesislerinde geceleme bedeli içinde verilen alkollü içeceklerle ilgili olarak yüklenilen vergilerin indirilemeyeceğine ilişkin düzenleme 107 nolu Genel Tebliğle değil, 2007/13033 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yapılmıştır. Dolayısıyla olayımızda Maliye Bakanlığı tarafından doğrudan yapılmış kanunlara aykırı bir uygulama söz konusu değildir. Maliye Bakanlığı tarafından yapılan, BKK nda ifade edilen bir hususu açıklamaktan ibarettir. Daha önce de ifade edildiği üzere, KDV oranlarının belirlendiği 2007/13033 sayılı BKK nın eki II sayılı listenin (B) Bölümünün, konaklama tesislerindeki KDV oranına ilişkin 25. sırasının parantez içi hükmünde;...bu şekilde belirlenen geceleme bedeli içinde sunulan alkollü içeceklere ilişkin yüklenilen katma değer vergisi tutarları, hizmeti sunanlar tarafından indirim konusu yapılamaz hükmü yer almaktadır. Bakanlar Kurulu da yaptıkları bu düzenlemeyi KDV Kanununun 36. maddesine dayandırmaktadır. Nitekim konuya ilişkin çıkarılan Bakanlar Kurulu Kararı nın ismi bile Katma 11

8 Değer Vergisi Kanununun 28 ve 36 ıncı Maddelerine İlişkin Karar dır. Dolayısıyla tartışılması gereken, Maliye Bakanlığınca çıkarılan genel tebliğ değil, konuya ilişkin BKK ve bu Karara dayanak teşkil eden yasa maddesidir. KDV Kanunu nun Yetki başlıklı 36. maddesinde; Bakanlar Kurulu indirim hakkını kısmen veya tamamen kaldırmaya veya yeniden koymaya ve bu şekilde indirim hakkı kısıtlanan mal veya hizmetleri belirlemeye yetkilidir ifadesi yer almaktadır. Tartışılan düzenlemenin dayanağı da bu madde ile verilen yetkidir. Ancak hem söz konusu 36. madde ile Bakanlar Kuruluna verilen yetki Anayasaya aykırı hem de bu yetkinin Bakanlar Kurulu tarafından kullanılış şekli hukuka ve eşitlik ilkesine aykırıdır. Şöyle ki; Anayasamızın Vergi Ödevi başlıklı 73. maddesi şu şekildedir: Herkes, kamu giderlerini karşılamak üzere, malî gücüne göre, vergi ödemekle yükümlüdür. Vergi yükünün adaletli ve dengeli dağılımı, maliye politikasının sosyal amacıdır. Vergi, resim, harç ve benzeri malî yükümlülükler kanunla konulur, değiştirilir veya kaldırılır. Vergi, resim, harç ve benzeri malî yükümlülüklerin muaflık, istisnalar ve indirimleriyle oranlarına ilişkin hükümlerinde kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar içinde değişiklik yapmak yetkisi Bakanlar Kuruluna verilebilir. Görüldüğü üzere Anayasa da, vergi, resim ve harçların ancak kanunla konulup değiştirileceği ve kaldırılacağı vurgulandıktan sonra Bakanlar Kurulu na, mali yükümlülüklerin muaflık, istisnalar ve indirimleriyle oranlarına ilişkin hükümlerinde kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar içinde değişiklik yapma yetkisi verilebileceği hükme bağlanmıştır. Bu düzenleme e- sasında olması gereken ve vergide kanunilik ilkesinin doğal bir sonucudur. Bilindiği üzere KDV, sonuçta nihai tüketiciyi vergilemeyi amaçlayan dolaylı ve yayılı bir işlem vergisi olup, her kademede sadece yaratılan ilave katma değerin vergilendirilmesi esasına dayanmaktadır. Bu sistemi ve hedefi ise kanunda yer alan indirim mekanizması sağlamaktadır. Yani mükellefler sattıkları mal veya hizmet bedeli üzerinden hesapladıkları vergiden bu mal veya hizmetin edinilmesi ya da üretilmesi ile ilgili olarak ödedikleri vergileri indirmekte yani mahsup etmekte ve kalanı vergi dairesine ödemektedir. Bunun anlamı ise mükelleflerin indirim konusu yapabilecekleri vergideki değişmelerin ödeyecekleri vergi miktarında da otomatik olarak değişmeye yol açacağıdır. Yani indirim tutarı, mükelleflerin ödeyecekleri vergi, bir başka ifade ile karşılaşacakları mali yükümlülük ile doğrudan ilgilidir. Bu nedenle de mükelleflerin indirim konusu yapacakları veya yapamayacakları vergi ile ilgili düzenlemelerin ancak kanun ile yapılması gerekir. Bunun aksi bir düzenleme, yukarıda ifade edilen Anayasa nın73. Maddesine açıkça aykırı olacaktır. 12

9 Konuya bu açıdan baktığımızda; Bakanlar Kurulu na, indirim hakkını kaldırma veya yeniden koyma yetkisi veren KDV Kanunu nun 36. maddesindeki düzenlemenin Anayasa nın 73. maddesine aykırı olduğu çok net olarak görülmektedir. Verilen yetkiyi; Anayasa da ifade edilen mali yükümlülüklerin muaflık, istisnalar ve indirimleriyle oranlarına ilişkin hükümlerinde kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar içinde değişiklik yapma yetkisi olarak değerlendirmek mümkün değildir. Açıklanan gerekçelerle, eleştirilmesi gereken husus; Anayasa ya aykırı da olsa halen yürürlükte o- lan bir kanun hükmüne istinaden çıkarılan BKK doğrultusunda açıklama yapılan Maliye Bakanlığı Genel Tebliği değil, söz konusu düzenlemelerin yapılabilmesine izin veren yasa hükmü olmalıdır. Diğer taraftan anılan BKK, dayandığı yetkinin Anayasa ya aykırı olmasının dışında içeriği itibariyle de en azından hukuka ve hakkaniyete uygun değildir. Anılan BKK nda,...bu şekilde belirlenen geceleme bedeli içinde sunulan alkollü içeceklere ilişkin yüklenilen katma değer vergisi tutarları, hizmeti sunanlar tarafından indirim konusu yapılamaz denilmek suretiyle, %18 oranında vergi ödenerek satın alınan ve tesliminde %8 oranında vergi uygulanan bir mal için ödenen vergilerin tamamının indirim hakkı ortadan kaldırılmaktadır. Bu konuda birinci görüşü savunanların da ifade ettiği üzere ödenen vergilerin tamamının indiriminin yasaklanması şeklindeki bir düzenleme, benzer durumdaki pek çok işlem olduğu ve bunlarda herhangi bir indirim kısıtlaması bulunmadığı hususu da dikkate alındığında, en a- zından eşitlik ve hakkaniyete uygun değildir. Öte yandan, Anayasa ya aykırı bir yetkiden kaynaklanmış olsa bile halen geçerli bir kanun maddesine istinaden indirim hakkı kısıtlanmış vergilerin gider veya maliyet unsuru olarak dikkate alınması şeklindeki düzenlemenin KDV Kanunu na aykırı bir yönü de bulunmamaktadır. Kanunun 58. maddesindeki, verginin gider veya maliyet olarak kabul edilemeyeceğine ilişkin düzenleme, indirilebilecek vergilere ilişkindir. Yani bu hüküm, mükelleflerce indirim hakkı olan vergilerin gider veya maliyet olarak kabul e- dilmeyeceğini ifade etmektedir. Mükelleflerin indirim hakkı olmayan vergileri kanunda açıkça yasaklanmadıkça (örneğin Kanunun 30/d maddesinde sayılan vergiler) gider veya maliyet unsuru olarak kaydetmelerine engel bir durum yoktur. Olayımızda da, dayanağı tartışılsa bile kanunda verilen bir yetkiye istinaden Bakanlar Kurulu tarafından bazı vergilerin indirim hakkının kısıtlanması söz konusudur. Dolayısıyla indirim imkanı kalmayan söz konusu vergilerin genel hükümlere göre gider veya maliyet olarak dikkate alınmasına engel bir durum da kalmamaktadır. B) Seyahat Acentelerinin İade Hakkının Kaldırılması Uygulaması: Yukarıda da ifade edildiği üzere, 2008/13234 sayılı Kararname ile 2007/13033 sayılı Kararnamenin 25 inci sırasına; "1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır." ibaresi eklenmiştir. Konuya ilişkin olarak yayımlanan 108 seri Nolu KDV Genel Tebliği nde ise; Öte yandan seyahat acenteleri, geceleme hizmeti vermeyip bu hizmete 13

10 aracılık etmektedirler. İndirimli oran uyguladıkları tutarlar, konaklama işletmesinin acenteler tarafından müşteriye aktarılan hizmet bedeli ile buna ilişkin aracılık hizmet bedelidir. Bu nedenle acentelerin bu işlemlerle ilgili olarak KDV Kanununun (29/2) maddesi kapsamında iade talebinde bulunamayacakları tabiidir şeklinde açıklama yapılmıştır. Maliye Bakanlığının, genel tebliğ ile böyle bir düzenleme yapıp yapamayacağı yani kanunla verilen iade hakkını ortadan kaldırıp kaldıramayacağı konusu Platformda tartışılmış ve iki ayrı görüş ortaya çıkmıştır. Birinci Görüş : Maliye Bakanlığının böyle bir düzenleme yapma yetkisi yoktur dolayısıyla yapılan düzenleme yasal değildir. Bu görüşü savunanların gerekçesi aşağıdadır. Bilindiği gibi çeşitli konularda Bakanlar Kurulu ve Maliye Bakanlığına yasal sınırlar içinde vergi kanunlarındaki uygulamalara ilişkin usul ve esaslarda değişiklik ve düzenleme yapma yetkisi verilmektedir. Yetkilendirmenin yasal dayanağı Anayasamızın 73 üncü maddesindeki vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülüklerin muaflık, istisnalar ve indirimleriyle oranlarına ilişkin hükümlerinde kanunun belirttiği yukarı ve aşağı sınırlar i- çinde değişiklik yapmak yetkisi Bakanlar Kuruluna verilebilir şeklindeki hükümden kaynaklanmaktadır. Verilen yetki ile ancak, Bakanlar Kurulunun izniyle ve yasaların belirlediği sınırlar içinde değişiklik yapılabilecek ve bu yetkilerin; yeni vergi ihdasına, vergilerin kaldırılmasına ya da vasfını değiştirmeye şümulü olamayacaktır Sayılı KDV Kanunu nun indirim ile ilgili 29.Maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki gibidir. 2. Bir vergilendirme döneminde indirilecek katma değer vergisi toplamı, mükellefin vergiye tâbi işlemleri dolayısıyla hesaplanan katma değer vergisi toplamından fazla olduğu takdirde, aradaki fark sonraki dönemlere devrolunur ve iade edilmez. Şu kadar ki, 28 inci madde uyarınca Bakanlar Kurulu tarafından vergi nispeti indirilen teslim ve hizmetlerle ilgili olup teslim ve hizmetin gerçekleştiği vergilendirme döneminde indirilemeyen ve tutarı Bakanlar Kurulunca tespit edilecek sınırı aşan vergi, bu mükelleflerin vergi. borçlarına mahsuben ödenir. Yılı içinde mahsuben iade edilemeyen vergi nakden iade edilir. Maliye Bakanlığı bu fıkranın uygulanmasına ilişkin usul ve esasları tespit etmeye yetkilidir. Maddenin son cümlesi ile Maliye Bakanlığına verilen yetki sadece iadenin usul ve esaslarının belirlenmesi ile sınırlıdır. İade usul ve esaslarının belirlenmesi demek, asla ortadan kaldırmak demek değildir. Bakanlar Kurulu 2007/13033 ve 2008/13234 sayılı kararnameler ile kanunda kendisine verilen yetkisini kullanarak, konaklama tesislerinde verilen konaklama hizmetleri ile 1618 Sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından bu hizmetler için yürütülen aracılık faaliyetlerine ilişkin KDV oranlarını % 8 olarak belirlemiştir. Gerek 107 Nolu ve gerekse de 108 Nolu tebliğde, Bakanlar Kurulunca vergisi indirilen hizmetlerin konaklama hizmeti olmadıkları gerekçesi ile 14

11 indirim yoluyla giderilemeyen yüklenilen KDV lerin, 29/2. madde gereğince, iadesinin mümkün olmadığının tabii olduğu belirtilmektedir. Buna katılmak mümkün değildir. Yasalarda olmayan bir hususu, tebliğ metnine tabiidir diye yazarak bu konudaki hukuksuzluğu gidermek mümkün değildir. KDV yasasının 36 ıncı maddesi hükmü ile Bakanlar kuruluna, KDV indirim hakkını kısmen veya tamamen kaldırmaya veya yeniden koymaya ve bu şekildeki indirim hakkı kısıtlanan mal ve hizmetleri belirleme yetkisi verilmiştir. Ancak, 107 seri Nolu tebliği Maliye Bakanlığı çıkarmıştır. İndirim hakkının kaldırılması ya da kısıtlanması bakımından Bakanlar Kurulu kararının olmamasına rağmen denilebilir ki; Bakanlar Kurulu bu malların alımında yüklenilen vergilerin indirim hakkını kaldırmıştır. Dolayısıyla, %18 oranındaki yüklenim KDV si artık yasanın 30 uncu maddesinde tanımlanan indirilmeyecek KDV vasfına girdiğinden yine aynı yasanın 29 ve 33 üncü maddeleri ile verilen yetkiyle Maliye Bakanlığı da bu konudaki usul ve esasları belirleme yetkisini 108 sayılı genel tebliğ ile kullanmıştır. Dolayısıyla da tebliğin yasal dayanağı vardır. Ancak, bu anlatımda dikkate alınmayan KDV yasasının 29 uncu maddesinin 2. fıkrasının son cümlesi ile 4. üncü fıkrasındaki Maliye ve Gümrük Bakanlığı vergi indirimi uygulamasında doğabilecek aksaklıkları, vergi mükerrerliğine ve vergi muafiyetine meydan vermeyecek şekilde, bu kanunun ana ilkelerine uygun olarak gidermeye ve indirimle ilgili usul ve esasları düzenlemeye yetkilidir hükümleri vardır. Dolayısıyla Maliye Bakanlığı nın kendisine verilen yetkinin niteliğini ve sınırlarını belirleyen bu emredici ve kesin hükme aykırı tebliğ düzenleme yetkisi olmadığı açıktır. Ayrıca; Bakanlar Kuruluna verilen yetki, indirim hakkının kısıtlanması ve kaldırılması ile sınırlıdır. Bu yetkiye dayanarak kanunen iadesi gereken bir yüklenime ait KDV nin KDV Kanununun açık ve kesin hükümlerine rağmen iade edilemeyeceğine hatta gider ve maliyet unsuru olarak kaydına imkan yoktur. Çünkü KDV indirim esasına dayanan bir vergidir. Bu özelliği yasanın 29 uncu maddesindeki hükümlerle belirlenmiş ve hangi vergilerin indirim konusu yapılabileceği belirtilmiştir. Temel kural budur. Bu kuralın istisnası aynı yasanın 30 uncu maddesinde indirilmeyecek vergiler başlığı altındaki hükümlerle belirtilmiştir. Buna göre sadece bu maddede sayılan ve özellikle de Gelir ve Kurumlar Vergisi kanunlarına göre kazancın tespitinde indirimi kabul edilmeyen giderler dolayısıyla ödenen KDV ler indirilemez. Yani mükellefin vergiye tabi işlemleri üzerinden işi gereği belgeye dayalı olarak aldığı ve KDV si gösterilen ve de indirimi kabul edilen giderler veya maliyet unsurlarına ait KDV ler aynı yasanın 58 inci maddesine göre gider olarak yazılamaz. Gider yazma ve indirimle ilgili bu kesin hükümlere rağmen Mali idarenin indirimli oran uygulanmasını tebliğle kararlaştırıp, yüklenimlerin iade edilmemesini ve hatta gider ya da maliyet olarak kaydetme hakkındaki tasarrufunun yasal dayanağı değil dayanaksızlığı söz konusu olur. Yemek satışına, yemek bileti satarak aracılık eden şirketler için herhangi bir tebliğde, yemek hizmeti vermeyip, yemek hizmetine aracılık ettiklerinden indirimli oran nedeniyle KDV iadesi alamazlar diye bir ifade yok- 15

12 tur. Gerekçe, hizmetin bizzat sunulmayıp, buna aracılık edilmesi ise yukarıdaki örneğin ayrıcalığı nedir? Kararnamedeki ifade aynen 1618 Sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin a- racılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır. şeklindedir. Konaklama hizmetleri indirimli oranda KDV ne tabi ve bundan dolayı iade söz konusu olursa iade yapılacak, ancak aynı oran uygulaması nedeniyle aracılık hizmetlerinin iadesi doğarsa bunun iadesi ise tebliğ nedeniyle iade edilmeyecek ve hatta gider bile yazılamayacaktır. Böyle bir şey olamaz. İndirimli orandan vergilendirilecek olan seyahat acentelerinin, bu uygulamadan dolayı iadeleri doğduğunda, bunu alamayacaklarına ilişkin düzenlemenin tebliğ ile yapılamayacağı görüşündeyiz. Vergiye tabi olan acentenin sunduğu aracılık hizmetidir. Aracılık hizmetinin konaklama hizmeti ile aynı oranda vergilendirilmesi ne kadar doğru ise, seyahat acentelerinin indirimli oran uygulamaları nedeniyle iade isteme haklarının tebliğ ile kaldırılmış olması da o kadar yanlıştır. Hatta kanımızca bu durumda seyahat acentelerin aracılık faaliyetlerinin genel oranda vergiye tabi tutulması daha yasal bir uygulama durumuna gelmektedir. KDV nin hangi durumda iade edileceği yasada belirtilmiştir. Maliye Bakanlığının yasada açıkça belirtilmemiş bir konuda, kendini Yasa Yapıcı yerine koyarak tebliğ ile hüküm getirmesi hukuka aykırıdır. İkinci Görüş: Seyahat acenteleri tarafından müşteriye yansıtılan geceleme hizmetleri ile ilgili olarak Maliye Bakanlığı tarafından yapılan açıklamalar doğru olup, genel tebliğle bir yasaklama getirilmemekte, sadece konuya açıklık getirilmektedir. Bu görüşü savunanların gerekçeleri de a- şağıdadır. 108 seri Nolu Genel Tebliğ de yapılan Öte yandan seyahat acenteleri, geceleme hizmeti vermeyip bu hizmete aracılık etmektedirler. İndirimli o- ran uyguladıkları tutarlar, konaklama işletmesinin acenteler tarafından müşteriye aktarılan hizmet bedeli ile buna ilişkin aracılık hizmet bedelidir. Bu nedenle acentelerin bu işlemlerle ilgili olarak KDV Kanununun (29/2) maddesi kapsamında iade talebinde bulunamayacakları tabiidir şeklindeki açıklama, yeni bir düzenleme değil, Bakanlar Kurulu tarafından belirlenen KDV oranlarının ne şekilde uygulanacağına ilişkin bir belirlemedir. Müşterilere yansıtılan geceleme hizmetleri ile ilgili olarak acentelerin Kanunun 29/2. maddesi kapsamında iade talebinde bulunamayacaklarına ilişkin ifade, Bakanlar Kurulu kararında yer alan düzenlemenin doğal sonucudur. Bilindiği üzere konaklama tesisleri, verdikleri konaklama hizmetlerini çoğunlukla seyahat acenteleri aracılığı ile pazarlamaktadırlar. Bu işleme i- lişkin faturalaşma da birkaç şekilde gerçekleştirilmektedir. - Konaklama bedeli Seyahat acentesine fatura edilmekte, seyahat a- centesi de bu faturayı konaklama tesisinde geceleyen müşteriye veya müşteri gurubuna kendi hizmet bedelini de ekleyerek yansıtmaktadır. 16

13 - Konaklama bedeli Seyahat acentesine fatura edilmekte, seyahat a- centesi de bu faturayı aynen konaklama tesisinde geceleyen müşteriye veya müşteri gurubuna yansıtmakta, acente hizmet bedelini de konaklama tesisine ayrıca fatura etmektedir. - Konaklama tesisi, konaklama bedelini doğrudan müşteri veya müşteri gurubuna fatura etmekte, seyahat acentesi de bunlara ilişkin hizmet bedelini konaklama tesisine fatura etmektedir. Görüldüğü gibi her üç durumda da seyahat acenteleri müşterilere her hangi bir geceleme yani konaklama hizmeti vermemekte, sadece konaklama tesisleri tarafından müşterilere verilen geceleme hizmetlerine aracılık etmekte ve bunun karşılığında aracılık bedeli almaktadır. Dolayısıyla her üç durumdaki mükelleflerin de aynı uygulamaya tabi olması gerekir. Bu husus, hem KDV oranlarının belirlendiği BKK nda hem de konuya ilişkin genel tebliğlerde açıkça belirtilmektedir. 2008/13234 sayılı Kararname ile 2007/13033 sayılı Kararnamenin 25 inci sırasına eklenen "1618 sayılı Kanun hükümlerine göre Kültür ve Turizm Bakanlığından işletme belgesi almış seyahat acenteleri tarafından müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır ibaresi ile seyahat acenteleri tarafından müşterilere verilen geceleme hizmetleri (ki; seyahat acenteleri zaten böyle bir hizmet vermemektedir) değil, konaklama tesisleri tarafından verilip seyahat acenteleri tarafından müşteriye yansıtılan geceleme hizmetlerinden bahsedilmektedir. Yani ortada seyahat acenteleri tarafından verilen bir geceleme hizmeti bulunmamaktadır. Dolayısıyla bu acentelerin vermedikleri bir hizmete %8 oranında KDV uygulayabilmeleri ve bu hizmetle ilgili herhangi bir vergi yüklenmeleri de söz konusu değildir. Ortada sadece uygulama prosedürü olarak konaklama tesisleri tarafından seyahat acenteleri adına düzenlenen faturaların, hizmetin gerçek yararlanıcısı olan müşteriye yansıtılması durumu vardır. Yoksa acentenin müşteri adına fatura düzenlemesi, acentenin müşteriye böyle bir hizmet verdiğini göstermemektedir. Kaldı ki uygulamada, hizmet acente aracılığı ile alınmış olsa bile konaklama tesisinin geceleme hizmetine ilişkin belgeyi doğrudan müşterinin adına düzenlediği durumlar da olabilmektedir. Hatta aynı acentenin farklı müşteri ve konaklama tesislerine verdiği hizmetlerde dahi farklı uygulama olabilir. Bu nedenle, aslında ortada farklı bir işlem ya da hizmet ilişkisi bulunmamasına rağmen sadece farklı uygulama prosedürlerine göre farklı mali avantaj ya da yükümlülüklerin de olmaması gerekir. Bir başka ifade ile nasıl ki geceleme bedelinin doğrudan konaklama tesisi tarafından müşteri adına düzenlenmesi halinde bu işlemin acentenin vergisel yükümlülük sonuçlarına etkisi söz konusu değilse, aynı şekilde geceleme hizmet faturasının acente üzerinden dolaştırılarak müşteriye ulaştırılmasının da acentenin vergisel yükümlülüklerinde bir farklılık yaratmaması gerekir. Çünkü acentenin söz konusu geceleme hizmetinde, hizmeti veren veya alan olarak herhangi bir bağlantısı bulunmamaktadır. Acentenin buradaki fonksiyonu sadece konaklama tesisi tarafından müşteriye verilen geceleme 17

14 hizmetine aracılık etmektir ve bunun bedelini de zaten almaktadır. Nitekim ilgili BKK nda da müşteriye aktarılan geceleme hizmet tutarı ve bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de konaklama tesislerinde verilen geceleme hizmetlerinin ait olduğu oran uygulanır denilmek suretiyle bu iki işlemin farklı işlemler olduğu kabul edilmiştir. Bu açıklamalardan da anlaşılacağı üzere, seyahat acenteleri tarafından müşterilere her hangi bir geceleme hizmetinin verilmediği, sadece konaklama tesisinin verdiği hizmetin müşteriye yansıtılması söz konusu olduğundan, bu işlemlerle ilgili olarak acentelerin KDV Kanununun 29/2. maddesindeki iade hakkından yararlanamayacaklarına ilişkin açıklamalarda da kanunlara aykırı bir durum bulunmamaktadır. Nitekim birinci görüşü savunanların ifade ettiğinin aksine Maliye Bakanlığı, 107 seri Nolu Genel Tebliğde, yemek hizmetine aracılık eden organizatör firmaların da aynı şekilde Kanunun 29/2. maddesi uyarınca iade talebinde bulunamayacaklarını açıklamıştır. Maliye Bakanlığı tarafından 107 ve 108 seri Nolu Genel Tebliğlerle, seyahat acentelerinin aracılık ettikleri geceleme hizmetleri için Kanunun 29/2. maddesinden yararlanamayacakları yönünde yapılan açıklama doğru ve kanunlara uygun olmakla birlikte; acentelerin aracılık hizmet bedellerine ilişkin olarak da aynı uygulamadan yararlanamayacaklarına yönelik açıklamalarına katılmak mümkün değildir. Bu noktada birinci görüşte ifade edilen gerekçe ve açıklamalara katılıyoruz. Şöyle ki; 2008/13234 sayılı BKK ile sadece acentelerin müşterilere yansıttıkları geceleme hizmetleri değil, bu hizmete ilişkin aracılık bedellerine de %8 oranının uygulanacağı belirtilmiştir. Yani bu iki işlemi birbirinden ayırmıştır. Oysa 108 nolu Tebliğde, Öte yandan seyahat acenteleri, geceleme hizmeti vermeyip bu hizmete aracılık etmektedirler. İndirimli oran uyguladıkları tutarlar, konaklama işletmesinin acenteler tarafından müşteriye aktarılan hizmet bedeli ile buna ilişkin aracılık hizmet bedelidir. Bu nedenle acentelerin bu işlemlerle ilgili olarak KDV Kanununun (29/2) maddesi kapsamında iade talebinde bulunamayacakları tabiidir denilmek suretiyle acentelerin indirimli oran uyguladıkları aracılık hizmet bedelleri nedeniyle de Kanunun 29/2. maddesinde yazılı iade uygulamasından faydalanamayacakları ifade edilmiştir. Bu durum, yukarıda bahsedilen geceleme hizmet bedellerinin yansıtılması uygulamasından farklıdır. Burada acentenin herhangi bir hizmet yansıtması değil doğrudan verdiği bir hizmet yani kendi faaliyetiyle ilgili bir işlem söz konusudur. Dolayısıyla acentelerin doğrudan kendi faaliyeti ile ilgili olan ve indirimli oran uyguladıkları bir işlem nedeniyle yine Kanunun 29/2. maddesi ile benzer durumda olan mükelleflere tanınan bir haktan idari bir düzenleme olan Genel Tebliğle yapılan bir işlemle yararlandırılmaması, Anayasa ya, kanuna ve hukuka uygun değildir. V. SONUÇ VE ÖNERİ 2007/13033 ve 2008/13234 sayılı BK Kararları ile ağırlıklı olarak turizme yönelik faaliyetler olan geceleme hizmetleri, yiyecek içecek hizmetleri 18

15 ve seyahat acentelerinin aracılık hizmetlerinde genel KDV oranı olan %18 yerine indirimli %8 oranının uygulanmasının kabul edilmiş olması, sektörün teşviki açısından olumludur. Uygulamanın sektöre ve ülkemize faydalı olacağını umuyor ve bekliyoruz. Ancak yazımızın önceki bölümlerinde de ifade edildiği üzere konuyla ilgili olarak yapılan bazı düzenlemelerin yeterince açık olmaması, bazılarının ise Anayasa, kanun ve hukuka aykırı hükümler içermesi, sektördeki bazı sorunları çözerken yeni sorunlar da yaratmaya açıktır. Ayrıca bu ve benzer konularda düzenleme yapılırken, Anayasamızda açıkça yazılmış olan ve herkes için rehber olması gereken vergide kanunilik ilkesine de uyulması gerekir. En azından beklentimizin bu yönde olduğunu vurgulamak istiyoruz. 19

16 20