Çocukluğum. Küçükken hemen hemen herkesin en büyük hayali hep kocaman. olmak, hemencecik büyümek olmuştur. Mahalledeki arkadaşlarım da hep

Ebat: px

Şu sayfadan göstermeyi başlat:

Download "Çocukluğum. Küçükken hemen hemen herkesin en büyük hayali hep kocaman. olmak, hemencecik büyümek olmuştur. Mahalledeki arkadaşlarım da hep"

Osman İncesu
6 yıl önce
İzleme sayısı:

1 Mustafa Kemal Dinçtürk Çocukluğum Küçükken hemen hemen herkesin en büyük hayali hep kocaman olmak, hemencecik büyümek olmuştur. Mahalledeki arkadaşlarım da hep bir büyüme hayali peşinde koşarlardı. Kocaman olacağım, artık bisiklete değil babamın arabasına bineceğim. Belki kendi arabamı bile alabilirim günün birinde! Hatta kardeşim küçükken kolundaki tüyleri görünce artık baba oldum diye sevinçle bize göstermişti keza daha üç yaşlarındayken ne yapmak istiyorsun diye sorduklarında da Büyüyüp baba olmak istiyorum! diye haykırdığını hatırlarım. Açıkçası bu benim için tam tersi oldu asla büyümek istemedim, hem de hiç istemedim. Ortaokul, lise hatta üniversitenin ilk günü benim için bir hüzündü çünkü büyüdüğümün işaretiydi bunlar. Çocukken sahip olunan o istek, o eşi benzeri olmayan yaşama enerjisi nasıl olur da olgunluğa değişilebilir ki? İnsan nasıl çocukken sahip olduğu o anıları tekrar tekrar yaşamak yerine büyüyüp de onları yavaş yavaş unutmaya göz yumar? Hele hele en acısı da sınırları olmayan çocukluk dünyası nasıl biter de hayal gücünün artık yok olduğu, insanların -olgunluk diye adlandırdıkları- kendi kendini

2 sınırlandırdıkları dönem başlar? Hiç istemedim ama oluyor, hem de yavaş yavaş farkına bile varmadan oluyor. Yakın zamanda Şeker Portakalı nı okudum. Kahramanımız Zezé nin yaşadıkları beni onun yaşlarındaki anılarıma götürdü. Öyle çok yaramazlıklar yapmışız ki zamanında. Birçoğunu düşünmeyeli yıllar oluyor. Hayal gücünü ve imkanları zorlayan oyunlar ile hiçbir art niyet olmadan yapılan tatlı haylazlıklar, bazılarını daha anlatmaya başlamadan bile içimde inanılmaz bir heyecan belirdi. Bilincimin oluştuğu, şu an bile hatırlayabildiğim çocukluk anılarımın birçoğu Giresun da geçti. Altı ya da yedi yaşlarındaydım. kapıda bir bekçinin olduğu Adliye Lojmanlarında yaşardık. Lojmandan çıkar çıkmaz sağa doğru gidince kocaman ağaçlarla dolu yemyeşil Karadeniz ormanlarına, sola doğru ilerleyince tek başıma gitmemin yasak olduğu, zaman zaman ana yola kadar gelip ne var ne yok götüren Karadeniz kıyısına varılırdı. Çoğu benden iri olsa da çok fazla arkadaşım vardı, hatta bazıları orta okula gidiyordu. Lojmandaki çocuklar olarak en sık yaptığımız şeylerden biri bisikletlerimizin boyutuna göre büyükten küçüğe dizilerek arka arkaya konvoy halinde bisikletlerimizi sürmekti. Büyük olanlarımız böyle bir kural getirmişti. Dar yollarda köşeleri dönerken sürekli olarak kazalar oluyordu ve birbirimizi yaralıyorduk. Bildiğimiz şarkıları ardı ardına

3 söyler, lojmanın çevresinde sayısız turlar atardık. Daha çok Barış Manço söylerdik, zaten başka kim vardı ki o dönemde bizi anlayan zevkle söyleyebileceğimiz şarkılar yazan? Ancak çok büyük olanlar bisikletleriyle lojmanın dışına çıkabilirlerdi. Zamanında cipslerden çıkan tasolarımızı çeşitli oyunlarla birbirimizden ütmeye çalışırdık. Elimizdeki tasolar bitince de oyuna tekrar girebilmek için yeni cips almamız gerekirdi. Hiç unutmam Şahin diye bir arkadaşım vardı herkesten iyi taso oynar, hem havada hem yerde hep o üterdi. Pek konuşmazdı, hepimizden küçük boyuna rağmen en büyük ikinci bisiklet onundu. Hatta efsanelere göre şu ana dek bir kere tasolu cips aldığı söylenirdi, bütün kazandığı tasoları da onun sayesinde almış. Oynadığımız tek şey taso da değildi. Ne bulursak onu oynardık. Ateş böceklerini şişelere veya şeffaf poşetlere koyar fener yapardık, cam kırıkları veya şanslıysak büyüteçle böcek yakardık, pek becerikli değilimdir ama topla akla gelebilecek her türlü oyunu da oynardık. En sevdiklerimden biri saklambaç bir diğeri de her birimizin istediği çizgi film karakterini seçtiği ve maceralara atıldığı-maalesef adı yok- oyundu. Saklambaçta iyi olmanın yolu çevreyi iyi tanımak ve hızlı koşmaktı. Ağaca çıkmaktan koşmaya kadar her türlü fiziksel aktivite de en iyilerden değildim maalesef. Fakat etrafı ve arkadaşlarımı iyi tanırdım. Ne yalan söyleyeyim saklambaçta çok iyiydim. Çok nadir ebe olurdum ancak nadiren ebe olduğum zamanlarda da çok iyiydim. Bir de çizgi film

4 karakterli olan oyun vardı. Bu oyun açık ara farkla en ama en iyisiydi. Ya Pokémon dan o zamanın en gözde çizgi filmi- ya da başka bir çizgi filmden karakterimizi seçer o olur maceralar yaşardık. Hemen lojmanın yanındaki bakkal veya kapıdaki bekçi amca dahil bazı büyükleri kendimize düşman beller hayatı zindan ederdik. Bir ara hiç unutmam bakkal amcanın ön tarafta sattığı elmaları tek tek ona atıp her şeyi telef etmiş bir de üstüne iki cam indirmiştik. Ne yapabilirdik ki başka sonuçta o cezalandırılması gereken kötü bir ejderhaydı. Bekçi amcanın anahtarlarını çalıp telefon hattının olduğu çukura atmıştık. Çünkü anahtarı onun asasıydı her yeri açıp kapatabilirdi onun sayesinde. Asasını aldık çünkü asasız bir büyücü kimseye zarar veremezdi. Ancak kendimize kötü karakter olarak seçtiğimiz bekçi amca bizim bu yaramazlıklarımızı hakim ve savcı olan ailelerimize hiç bildirmedi ve aramızda sır olarak kalacağını söylemişti. Sanırım aramızdan kimsenin artık kötü karakter seçmemesinin sebebi işi çok ciddiye almamızdı. Dostla dost, düşman olunurdu, hayal gücümüzün şakası yoktu. Anlatacaklarım ne kadar çok ise daha fazlasını yaşama ihtimalim de o kadar az. Çocukluk geldi geçti fakat güzel geçtiğine, birçok harika anıyı hâlâ aklımda pırıl pırıl canlandırabildiğime öyle sevinçliyim ki. Elbet bitecekti o eşsiz çocukluk dönemi, hayal gücümüz eskisi gibi değil belki merakımız da, öyle de olmalı zaten. Büyüdü artık o çocuk, olgunlaştı, olgunlaşıyor. Fakat önemli olan o içimizdeki çocuğu hâlâ muhafaza

5 edebilmek, hayattan zevk alma konusunda sınır tanımamak. İçimizdeki çocuğu yaşatalım, büyümesine izin verelim ama öldürmeyelim. Çünkü içimizdeki çocuk bundan sonra da meslek yaşamımızda bize hep yol gösterecek, bizi diğer insanlardan farklı kılacaktır.

Benzer belgeler

ÇOCUK VE OYUN 4.HAFTA

ÇOCUK VE OYUN 4.HAFTA Oyun Evreleri Çocukların, yaşlarına ve gelişim özelliklerine göre farklılık gösteren oyun evreleri birçok araştırmacı tarafından incelenerek farklı şekillerde açıklanmıştır. Bütün