Effect on yield and yield components in some chickpeas (Cicer arietinum L.) varieties of irrigation applied in different development stages

Transkript

1 YYÜ TAR BİL DERG (YYU J AGR SCI) 2012, 22 (1):40-47 Geliş Tarihi (Received): Kabul Tarihi (Accepted): Araştırma Makalesi/Research Article (Original Paper) Farklı Gelişme Dönemlerinde Uygulanan Sulamanın Bazı Nohut (Cicer arietinum L.) Çeşitlerinde Verim ve Verim Ögelerine Etkisi Nihal KAYAN Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü Tel: /4816 e-posta: nkayan@ogu.edu.tr Özet: Bu araştırma; dört farklı nohut çeşidinin (Gökçe, Akçin, Işık, Yaşa) dört farklı zamanda yapılan sulamaya (S1: sulama yapılmayan kontrol parselleri, S2: ekim zamanı sulama, S3: ekim zamanı + çiçeklenme dönemi sulama, S4: ekim zamanı + çiçeklenme dönemi + bakla bağlama dönemi sulama) verdiği yanıtı incelemek ve sulamanın verim ve verim ögeleri üzerine etkisinin araştırmak amacıyla yürütülmüştür. Çalışmada her iki yılda da, yüz tane ağırlığı hariç incelenen diğer özellikler bakımından sulama zamanları arasındaki farklılık istatistiki anlamda önemli bulunmuştur. Araştırmanın ilk yılında ise, birim alan biyolojik verimi, birim alan tane verimi ve yüz tane ağırlığı özellikleri bakımından çeşitler arasındaki farklılık istatistiki anlamda önemlidir. Verim ögelerine ait en yüksek değerler ve en yüksek tane verimi ekim zamanı + çiçeklenme dönemi + bakla bağlama döneminde sulanan parsellerden elde edilmiştir. Ancak sulama suyunun kısıtlı olduğu yörelerde iki kez sulama (ekim zamanı + çiçeklenme dönemi) yapılması önerilebilir. Çalışmamızda Gökçe ve Akçin çeşitlerinin sulamaya daha iyi tepki verdikleri saptanmıştır. Anahtar Kelimeler: Çeşit, Nohut (Cicer arietinum L.), Sulama, Verim Effect on yield and yield components in some chickpeas (Cicer arietinum L.) varieties of irrigation applied in different development stages Abstract: The study was carried out determine the effect of different chickpea cultivars (Gökçe, Akçin, Işık, Yaşa) and irrigation time (S1: control, S2: sowing time, S3: sowing time + flowering time, S4: sowing time + flowering time + pod formation time) on yield and yield components of chickpea. Differences among the irrigation time were determined to be significant investigated traits except 100 grain weights in two years. In first year, differences were observed for cultivars to biological yield, grain yield and 100 grain weight. The highest grain yield were obtained from S4, but when irrigation water is limited, S3 may be adviced. Gökçe and Akçin cultivars are better reacted to irrigation. Keywords: Cultivar, Chickpea (Cicer arietinum L.), Irrigation, Yield Giriş Nohut (Cicer arietinım L.), tanelerinde bulunan % protein, % karbonhidrat, % yağ, fosfor ve kalsiyum sayesinde insan beslenmesinde önemli bir yere sahiptir. Dünya üretiminin hemen hemen tamamı değişik şekillerde gıda olarak tüketilmektedir. Bir baklagil olması ve köklerindeki nodüllerde havanın serbest azotunu bağlayabilmesi nedeniyle de iyi bir münavebe bitkisi olarak önemlidir (Değirmenci ve ark. 2009). Nohut kültür bitkileri arasında dünyadaki en önemli baklagil familyası üyelerinden biridir. Güney Asya, Batı Asya, Kuzey Afrika, Doğu Afrika, Güney Avrupa, Kuzey ve Güney Amerika, Avustralya gibi farklı bölgelere ait 33 den fazla ülkede nohut tarımı yapılmaktadır (Singh 1997). En büyük nohut üreticisi ülkeler Hindistan, Pakistan, Türkiye ve Avustralya dır. Nohudun Türkiye deki ekim alanı ha ve üretimi tondur (FAOSTAT 2009).

2 N. KAYAN Tarımsal üretim için tarım alanlarının artırılamayacağı gerçeğiyle karşı karşıya olan günümüz koşullarında, ekim alanlarını artırarak üretimi artırmak olası değildir. Üretimde kültürel önlemleri artırarak, birim alandan daha fazla verim almak olanaklı hale gelmiştir (Değirmenci ve ark. 2009). Yemeklik baklagiller içerisinde kuraklığa iyi dayanan ve aşırı yağıştan olumsuz etkilenen nohudun, yetiştirme mevsiminin kurak geçtiği yıllarda az miktarda sulamalarla fazla ürün verdiği bilinmektedir. Önemli verim artışı sağlamak için iyi tarla hazırlığı, yüksek verimli tohumluk kullanımı, gübreleme ve mücadelenin yanında sulama suyu miktarı ve sulama zamanının tam olarak bilinmesi gerekmektedir. Şehirali (1979) nohutta sulamanın ürünün garantisi olacağını; yemeklik tane baklag illerde sulanan alanların artırılmasının verimi artıracağını; İspanya, Fransa ve Meksika da nohutta 2-4 kez sulama yapıldığını, aşırı yapılırsa solgunluğa ve tane veriminde azalmalara neden olabileceğini bildirmiştir. Singh ve Bhushan (1979) nohut bitkisi nin kg/da arasında ürün verebilmesi için su tüketiminin; mm arasında olması gerektiğini bildirmişlerdir. Bu oran diliminde kullanılan su miktarı ile verim arasında doğrusal bir ilişki vardır. Şehirali (1988) nohutta sulamanın, bitki genotipi ne, iklim faktörlerine, toprak yapısına, sulama zamanı ve miktarına bağlı olarak değiştiğini bildirmiştir. Palled (1985) nohudun çiçeklenme sonu ile bakla oluşumu döneminde toprak nemine çok duyarlı olduğunu bildirmiştir. Bu çalışmanın amacı; dört farklı nohut çeşidinin sulamaya verdiği yanıtı incelemek ve farklı gelişme dönemlerinde uygulanan sulamanın verim ve verim ögeleri üzerine etkisini araştırmaktır. Materyal ve Metot Deneme, 2009 ve 2010 yıllarında Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Ziraat Fakültesi deneme alanında yürütülmüştür. Deneme alanından alınan toprak örneklerinin analiz sonuçları Çizelge 1 de; araştırmanın yürütüldüğü bölgeye ilişkin uzun yıllar ile 2009 ve 2010 yetiştirme dönemindeki sıcaklık ( o C), yağış (mm) ve nispi nem (%) değerleri Çizelge 2 de verilmiştir. Çizelge 1. Araştırma Yerlerine İlişkin Toprak Analiz Sonuçları Yıllar Derinlik Tuz (%) Organik Kireç (% ) ph P 2 O 5 K 2 O Bünye madde (%) Kg/da Kg/da Tınlı Tınlı Deneme tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak bir önceki yıl nadas olan alanlarda kurulmuştur. Ana parsellere sulama zamanları (S1: sulama yapılmayan kontrol parselleri, S2: ekim zamanı sulama, S3: ekim zamanı + çiçeklenme dönemi sulama, S4: ekim zamanı + çiçeklenme dönemi + bakla bağlama dönemi sulama) alt parsellere ise çeşitler tesadüfi olarak dağıtılmıştır. Ana parseller ve bloklar arasında 3 m lik mesafe bırakılmıştır. Sulama damla yöntemiyle, dört farklı dönemde ve topraktaki mevcut nem tarla kapasitesine gelinceye kadar yapılmıştır. Denemede bitkisel materyal olarak bölgeye iyi adapte olmuş Gökçe, Akçin, Işık ve Yaşa nohut çeşitleri kullanılmıştır. Ekim en küçük parsel 4.5 m 2 ( 3m x 1.5 m) olacak şekilde, 30 cm sıra aralığı ve 5 cm sıra üzeri mesafelerde elle yapılmıştır. Denemeler ilk yıl 14/04/2009 tarihinde ve ikinci yıl 24/03/2010 tarihinde ekilmiş ve dekara 14 kg olacak şekilde diamonyum fosfat (DAP ) gübresi tüm parsellere uygulanmıştır. Çiçeklenmeden önce ve sonra tüm parsellerde yabancı ot kontrolü amacıyla otlar elle alınmıştır. Çizelge 2. Araştırma Yerlerine İlişkin İklim Verileri Aylar Yağış (mm) Sıcaklık ( C) Nispi nem (%) UYO UYO UYO Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ortalama Toplam

3 Hasatta her alt parselden tesadüfi olarak beş bitki seçilmiş ve bu bitkilerde bitkide biyolojik verim, bitkide tane sayısı ve bitkide tane verimi belirlenmiştir. Her alt parselde 0.25 m 2 lik alan içerisinde kalan bitkiler tartılarak ve harmanlanarak hasat indeksi bulunmuştur. Daha sonra her alt parselin tamamı ayrı ayrı hasat edilmiş, harmanlanmış ve ayrı ayrı tartılarak birim alan tane verimi elde edilmiştir (Tosun ve Eser 1975; Aydın 1988). Denemeden elde edilen veriler TARİST istatistik programı kullanılarak tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre varyans analizi ile değerlendirilmiş, uygulamalar arasında farklılık belirlendiğinde, bu farklılığın önem düzeyini belirlemek amacıyla LSD testi uygulanmıştır. (Açıkgöz ve ark. 1994). Bulgular ve Tartışma Araştırma sonuçlarına göre, incelenen özellikler bakımından yapılan birleştirilmiş varyans analizinde yüz tane ağırlığı hariç, diğer tüm karekterler arasında istatistiksel bir farklılık belirlenmemiştir. Bu nedenle yıllara göre elde edilen sonuçlara ayrı ayrı varyans analizi uygulanmıştır. Çalışmada her iki yılda da, yüz tane ağırlığı hariç incelenen diğer özellikler bakımından sulama zamanları arasındaki farklılık istatistiki anlamda önemli bulunmuştur. Araştırmanın ilk yılında ise, birim alan biyolojik verimi, birim alan tane verimi ve yüz tane ağırlığı özellikleri bakımından çeşitler arasındaki farklılık istatistiki anlamda önemli bulunurken, birim alan biyolojik ve birim alan tane verimi bakımından sulama zamanı x çeşit interaksiyonu istatistiki anlamda önemlidir (Çizelge 3). Çizelge 3. Farklı Zamanlarda Sulanan Nohut Çeşitlerinin Verim Öğelerine Ait Varyans Analiz Tablosu KARELER ORTALAMASI V.K. S.D. BBV BTS BTV BABV BATV Hİ YTA 2009 Genel 47 Sulama (A) 3 Hata 1 6 Çeşit (B) 3 A X B 9 Hata , ,59** 31,39 97,11 107,67 50,14 199, ,10** 121,92 91,04 75,39 108,50 64,28 602,75** 38,08 30,97 16,82 30, , ,00* * ** , ,21** 352, ,13** 7537,41** 1704,03 12,22 61,53** 3,24 7,15 9,40 9, ** Genel 47 Sulama(A) 3 Hata 1 6 Çeşit (B) 3 A X B 9 Hata * * * , ,41** 3858, , , , , ,16* 1813,63 543,51 682,23 437,51 53,21 207,70* 23,66 73,04 12,86 51, ,42 6,60 16,37 4,41 6,21 V.K.; Varyasyon Kaynağı, S.D.: Serbestlik Derecesi, BBV: Bitkide biyolojik verim, BTS: Bitkide tane sayısı, BTV: Bitkide tane verimi, Hİ: Hasat indeksi, BABV: Birim alan biyolojik verimi, BATV: Birim alan tane verimi, YTA: Yüz tane ağırlığı Araştırmanın birinci yılında, bitkide biyolojik verim (37,53 g), bitkide tane sayısı (42,18) ve bitkide tane verimi (23,27 g) özelliklerine ait en yüksek değerler S4 uygulanan parsellerden elde edilirken, en düşük değerler sırasıyla 14,72 g, ve 6.85 g olarak S1 uygulanan parsellerden elde edilmiştir (Çizelge 4). Çalışmanın ikinci yılında da, aynı özelliklere ait en yüksek değerler ( g, 47,72 ve 21,72 g) S4 uygulanan parsellerden elde edilmiş, bitkide biyolojik verim (27,50 g) ve bitkide tane sayısı (30.79) için en düşük değerler S1 uygulanan parsellerden elde edilirken, bitkide tane verimine ait en düşük değer (12.85 g) S2 uygulanan parsellerden elde edilmiştir (Çizelge 5). İncelenen üç özellikte de S4 uygulanan parseller ile S3 uygulanan parseller aynı istatistiki grup içerisinde yer almıştır. İstatistiki olarak önemli olmamakla beraber, birinci yıl en yüksek bitkide biyolojik verim (28,77 g) ve bitkide tane verimi (16.06 g) Gökçe çeşidinden elde edilirken, bitkide tane sayısı (31,13) bakımın dan en yüksek değer Akçin çeşidinden elde edilmiştir (Çizelge 4). İkinci yıl ise bu özelliklere ait en yüksek değerler Akçin çeşidinde belirlenmiştir (43,88 g, 45,65 ve 19,66 g) (Çizelge 5). Araştırmamızın birinci yılında bitkide biyolojik verim, bitkide tane sayısı ve bitkide tane verimine ait değerlerin, ikinci yıl sonuçlarına oranla daha düşük olduğu görülmektedir. Birinci yıl önemli verim öğelerine ait değerlerin düşük çıkması, bu yıl içerisinde vejetasyon süresinde alınan toplam yağışın daha düşük olmasından kaynaklanmış olabilir (Çizelge 2). İncelenen özelliklerde sulama ile ortaya çıkan farklılıklar, çeşitler arasında ortaya çıkan farklılıklardan 42

4 N. KAYAN daha fazladır. Kalender ve ark. (2003), 12 nohut çeşidinde çalışmışlar ve sulama ile bitkide tane sayısının arttığını ve çeşitler arasında fark saptadıklarını belirtmektedirler. Biçer ve ark. (2004), 12 nohut çeşidini deneyerek yapmış oldukları çalışmalarında, sulama ile bitkide biyolojik verim ve bitkide tane veriminin arttığını ve çeşitler arasında bu özellikler bakımından istatistiki anlamda önemli fark elde ettiklerini bildirmektedirler. Toğay ve ark. (2005), araştırmalarının her iki yılında da bitkide tane sayısının sulama ile arttığını, ilk yıl bitkide tane sayısı bakımından çeşitler arasında istatistiki anlamda fark saptamalarına rağmen, ikinci yıl çeşitler arasında fark belirleyemediklerini bildirmektedirler. Yolcu (2008), en yüksek bitkide tane sayısını çiçeklenme + bakla bağlama + tane doldurma döneminde sulamış oldukları parsellerden elde ettiklerini, en düşük değeri ise sulamadan yetiştirdikleri kontrol parsellerinden elde ettiklerini bildirmektedirler. Bu sonuçlar bizim elde ettiğimiz sonuçlar ile uyum içerisindedir. Araştırmamızın birinci yılında en yüksek birim alan biyolojik verimi (1226,67 kg/da) Gökçe çeşidi ve S4 uygulanan parsellerden elde edilirken, en düşük değer (370,40 kg/da) Işık çeşidi ve S4 uygulanan parsellerden elde edilmiştir (Çizelge 4). İkinci yıl ise en yüksek birim alan biyolojik verimi 875,03 kg/da ile S3 uygulanan parsellerden elde edilmiş, en düşük değer 533,25 kg/da S1 uygulanan parsellerde belirlenmiştir. Aynı yıl istatistiki olarak önemli olmamakla beraber en yüksek birim alan biyolojik verimi Akçin çeşidinden (780,87 kg/da), en düşük değer ise Yaşa çeşidinden (697,5 0 kg/da) elde edilmiştir (Çizelge 5). Birim alan biyolojik verimi değerlerinin, birinci yıl S4 ve S3 uygulanan parsellerde birbirine yakın olduğu, ikinci yıl ise S4 ve S3 uygulanan parsellerde birim alan biyolojik verimi değerlerinin aynı istatistiki grup içerisinde yer aldığı görülmektedir. Birinci yıla ait birim alan biyolojik verim değerlerinin, ikinci yıl değerlerine oranla daha düşük olması, birinci yıl alınan toplam yağışın daha düşük olmasından kaynaklanmış olabilir (Çizelge 2). Palled ve ark. (198 5) hem kışlık hem de yazlık ekimlerde birim alan biyolojik veriminin sulama ile arttığını bildirmektedirler. Yontürk (2001) nohutta vejetatif, çiçeklenme ve bakla bağlama dönemlerinde yapılan sulama sonucunda birim alan biyolojik veriminin arttığını bildirmektedirler. Bu sonuçlar her iki yılda da elde edilen sonuçlar ile uyum içerisindedir. Kalender ve ark. (2003) 12 nohut çeşidi kullanarak yapmış oldukları çalışmalarında sulama ile birim alan biyolojik veriminin arttığını ve çeşitler arasında bu özellik bakımından fark belirlediklerini bildirmektedirler. Khourgami ve Rafiee (2009) farklı dönemlerde suladıkları üç nohut çeşidinde, sulama ile birim alan biyolojik veriminin arttığını ve çeşitler arasında bu özellik bakımından fark saptadıklarını bildirmektedirler. Bu sonuçlar birinci yıl elde edilen sonuçlar ile uyum içerisindedir. Araştırmamızın birinci yılında en yüksek birim alan tane verimi 224,27 kg/da ile Gökçe çeşidi ve S4 uygulanan parsellerden elde edilirken, en düşük değer 46,67 kg/da ile Işık çeşidi ve S2 uygulanan parsellerde belirlenmiştir (Çizelge 4). İkinci yıl ise 195,67 kg/da ile en yüksek birim alan tane verimi S4 uygulanan parsellerde belirlenirken, istatistiki olarak önemli olmamakla beraber en yüksek verim 152,59 kg/da ile Gökçe çeşidinde saptanmıştır (Çizelge 5). Birinci yıl S4 ve S3 uygulanan parsellerde birim alan tane verimi değerlerinin birbirine yakın olduğu görülmektedir. Birinci yılda verimin daha düşük olması, vejetasyon süresince alınan toplam yağışın ikinci yıla oranla daha düşük olmasından kaynaklanmış olabilir (Çizelge 2). Araştırmamızın birinci yılında birim alan tane verimi yönünden çeşitler arasında istatistiki anlamda fark gözlenmiştir. Nerkar ve Patil (1983) bazı nohut çeşitlerinin sulamaya daha fazla tepki gösterdiklerini ve sulama ile bu çeşitlerde verim artışının daha fazla olduğunu bildirmektedirler. Singh ve Perrier (1987) sulama ile nohutun veriminin yükseldiğini ve kuru koşullarda verimi yüksek çeşitlerden sulandıkları taktirde önemli miktarda verim artışı sağlanabileceğini bildirmektedirler. Khourgami ve Rafiee (2009) nohutta sulama ile tane veriminin arttığını ve çeşitler arasında istatistiki anlamda fark gözlemlediklerini bildirmektedirler. Bu sonuçlar birinci yıl elde edilen sonuçları desteklemektedir. Shinde ve ark. (1985) nohutta üç kez sulama yapıldığı zaman en yüksek tane verimi elde ettiklerini bildirmektedirler. Yontürk (2001) nohutta vejetatif + çiçeklenme başlangıcı + bakla bağlama dönemlerinde olmak üzere üç kez sulama yapılması gerektiğini, bu uygulama ile sulamasız alanlara göre % 370 tane verimi artışının sağlandığını belirtmişlerdir. Anwar ve ark. (2003) üç nohut çeşidini farklı gelişme dönemlerinde sulayarak yaptıkları çalışmalarında, en yüksek tane verimini çimlenme döneminden generatif dönemin sonuna kadar suladıkları parsellerden elde ettiklerini ve sulamaya tepki bakımından çeşitler arasında fark belirlediklerini bildirmektedirler. Değirmenci ve ark. (2009) değişik gelişme dönemlerinde nohuda sulama uygulamışlar ve çiçeklenme öncesi + % 50 bakla oluşumu + % 50 tane oluşumu dönemlerinde üç kez sulama uyguladıkları alanlardan en yüksek verimi elde ettiklerini bildirmişlerdir. Araştırmamızın her iki yılında da en yüksek hasat indeksi değerleri, birinci yıl % 39,57 ve ikinci yıl % 42,67 ile S4 uygulanan parsellerden elde edilirken, en düşük değerler birinci yıl S2 (% 34,66), ikinci yıl 43

5 ise S1 (% 33,88) uygulanan parsellerde belirlenmiştir. En yüksek hasat indeksi değeri ilk yıl % 38,01 ile Gökçe çeşidinden elde edilirken, ikinci yıl en yüksek değer % 41,15 ile Işık çeşidinde saptanmıştır (Çizelge 4 ve 5). Her iki yılda da, S4 ve S3 uygulanan parsellerde hasat indeksi değerleri aynı istatistiki grup içerisinde yer almıştır. Birinci yıl hasat indeksi değerlerinin düşük olmasında toplam yağış etkili olmuş olabilir (Çizelge 2). Palled ve ark. (1985) ve Özgün (2004) nohutta sulama ile hasat indeksinin arttığını bildirmektedir. Toğay ve ark. (2005) ve Khourgami ve Rafiee (2009) sulama ile nohutta hasat indeksinin arttığını ve çeşitler arasında istatistiki anlamda fark belirlediklerini bildirmişlerdir. Yontürk (2001) vejetatif + çiçeklenme + bakla bağlama dönemlerinde üç kez sulanan nohudun hasat indeksinin % 57,33 e kadar yükseldiğini saptamışlardır. Yolcu (2008) nohutta kuru koşullarda % 33,2 olan hasat indeksinin, çiçeklenme + bakla bağlama + tane doldurma dönemlerinde uygulanan sulamalar ile % 38,2 ye çıktığını belirlemiştir. Araştırmamızın birinci yılında 46,45 g ile en yüksek yüz tane ağırlığı Gökçe çeşidinden elde edilmiş, en düşük değer ise 41,44 g ile Akçin çeşidinde saptanmıştır (Çizelge 4). İkinci yıl istatistiki olarak önemli olmamakla beraber en yüksek yüz tane ağırlığı Işık (46,13 g) çeşidinde belirlenmiştir. Her iki yılda da en yüksek yüz tane ağırlıkları S4 uygulanan parsellerde görülmektedir. Biçer ve ark. (2004), Bakhsh ve ark. (2007) ve Khourgami ve ark. (2009) sulama ile yüz tane ağırlığının arttığını ve çeşitler arasında yüz tane ağırlığı bakımından fark gözlemlediklerini bildirmektedirler. Yolcu (2008) farklı dönemlerde sulamış olduğu nohutta, sulama zamanları arasında yüz tane ağırlığı bakımından istatistiki anlamda bir fark saptayamadığını bildirmiştir. Sonuç Ülkemizde nohut geleneksel olarak sulamasız yetiştirilmektedir. Çalışmamızda incelenen özelliklerin hepsinde sulama olumlu sonuç vermiştir. Verim ögelerine ait en yüksek değerler ve en yüksek tane verimi ekim zamanı + çiçeklenme dönemi + bakla bağlama döneminde sulanan parsellerden elde edilmiştir. Ancak incelenen özelliklerin çoğunda, ekim zamanı + çiçeklenme dönemi sulama uygulanan parseller ile ekim zamanı + çiçeklenme dönemi + bakla bağlama dönemi sulama uygulanan parseller aynı grup içerisinde yer almıştır. Bu nedenle sulama suyunun kısıtlı olduğu yörelerde iki kez sulama (ekim zamanı + çiçeklenme dönemi) yapılması önerilebilir. Ekim zamanında yapılan tek sulama ile de bir miktar verim artışı sağlanabilecektir. Araştırmamızda en yüksek tane verimi birinci yıl Akçin, ikinci yıl ise Gökçe çeşidinden elde edilmiştir. Önemli verim ögeleri bakımından da bu iki çeşit üstünlük göstermiştir. Çalışmamızda Gökçe ve Akçin çeşitlerinin sulamaya daha iyi tepki verdikleri saptanmıştır. Kaynaklar Açıkgöz N, Akbaş ME, Moshaddam A, Özcan K (1994). PC ler için veritabanı esaslı Türkçe istatistik paketi, TARİST. 1. Tarla Bitkileri Kongresi, Nisan, İzmir, s Anwar MR, Mckenzie BA, Hıll GD (2003). The effect of irrigation and sowing date on crop yie ld and yield components of kabuli chicjpea ( Cicer arietinum L.) in a cool-temperate subhumid climate. Journal of Agricultural Science, 141: Aydın N (1988). Ankara koşullarında nohut (Cicer arietinum L.) ta ekim zamanı ve bitki sıklığının verim, verim komponentleri ve antraknoza olan etkileri. Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Bakhsh A, Malik SR, Aslam M, Iqbal U, Haqqani AM (2007). Response of chickpea genotypes to irrigated and rain-fed conditions. International Journal of Agriculture and Biology, 9(4): Biçer BT, Kalender AN, Şakar D (2004). The effect of irrigation on spring -sown chickpea. Journal of Agronomy, 3(3): Değirmenci V, Kırnak H, Anlağan M (2009). Harran ovası koşullarında nohut sul ama programının belirlenmesi. VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, Ekim, Hatay, s FAOSTAT (2009). Statistical database. (Erişim tarihi: 4 Eylül 2011). Kalender N, Biçer BT, Şakar D (2003). Diyarbakır da bazı nohut ( Cicer arietinum L.) çeşitlerinde sulamanın bitkisel ve tarımsal özelliklere etkisi. V. Tarla Bitkileri Kongresi, Ekim, Diyarbakır, s

6 N. KAYAN Khourgami A, Rafiee M (2009). Drought stres, suppleme ntal irrigation and plant densities in chickpea cultivars. African Crop Science Conference Proceedings, 9: Nerkar YS, Patil VD (1983). New chickpea strain L. 34 for irrigated condition of Marathwada. İnternational Chickpea Newsletter, 9: 5. Özgün ÖS (2004). Diyarbakır Bismil koşullarında damla sulama ve farklı ekim tarihlerinin nohutta (Cicer arietinum L.) verim ve verim öğelerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır. Palled YB, Chandreshekharaıah AM, Radder GD (1985). Response of Bengal gram to moisture stress. Indian Journal of Agronomy, 30: Palled X (1985). The chickpea. C.A.B. International center for agricultural in the dry areas. Allepo, Syria:Icarda. Shinde SH, Khade KK, Magar SS (1985). Scheduling of irrigation and fertilizer regirements of chickpea. Chickpea Newsletter, 14: Singh G, Bhushan LS (1979). Water use, water use efficiency and yield of dryland chickpea as influenced by P-fertilization and stored soil water and crop season rainfall. Agricultural Water Management, 2: Singh KB, Perrier E (1987). Screening genotypes for respons to supplemental irrigation. In Annual Report Food Legume Improvement Program. Aleppo, Syria:Icarda. Singh KB (1997). Chickpea (Cicer arietinum L.). Field Crops Research, 53: Şehirali S (1979). Yemeklik Tane Baklagiller, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bitki Yetiştirme ve Islahı Kürsüsü ders notları, Ankara. Şehirali S (1988). Yemeklik Tane Baklagiller. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No: 1089, Ders Kitabı, Ankara. Toğay N, Toğay Y, Erman M, Doğan Y, Çığ F (2005). Kuru ve sulu koşullarda farklı bitki sıklıklarının bazı nohut ( Cicer arietinum L.) çeşitlerinde verim ve verim öğelerine etkileri. Tarım Bilimleri Dergisi, 11(4): Tosun O, Eser D (1975). Nohut (Cicer arietinum L.) ta ekim sıklığı araştırmaları, I. ekim sıklığının verim üzerine etkileri. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yıllığı, 25(1): Yolcu R (2008). Diyarbakır ekolojik koşullarında farklı gelişme dönemlerinde sulanan nohudun ( Cicer arietinum L.) sulama suyu gereksinimi ve su tüketimi üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana. Yontürk A (2001). Diyarbakır koşullarında yazlık olarak yetiştirilen nohutta farklı gelişme dönemlerinde sulanmasının bitki gelişimi, verim ve verim unsurları üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dicle Üniversitesi fen Bilimleri Enstitüsü, Diyarbakır. 45

7 Çizelge 4. Farklı Zamanlarda Sulanan Nohut Çeşitlerinin Verim Öğelerine Ait Ortalama Değerler (1. yıl) Çeşit Sulama Gökçe Akçin Işık Yaşa Ortalama Zamanı Bitkide biyolojik verim (g) S b S b S a S a Ortalama LSD: Bitkide tane sayısı (adet/bitki) S b S b S ab S a Ortalama LSD: Bitkide tane verimi (g) S c S bc S ab S a Ortalama LSD: Birim alan biyolojik verimi (kg/da) S cd bcd d d S d bcd cd bcd S bcd bcd abc bcd S a ab d cd Ortalama LSD: Birim alan tane verimi (kg/da) S ef bcdef ef ef S bcdef def f abcde S abcdef abcd ab ef S a abc cdef ef Ortalama LSD: Hasat indeksi (%) S bc S c S ab S a Ortalama LSD: Yüz tane ağırlığı (g) S S S S Ortalama a b ab ab LSD: S1: Kontrol, S2: Ekim zamanı, S3: Ekim zamanı+çiçeklenme öncesi, S4: Ekim zamanı+çiçeklenme öncesi+bakla bağlama öncesi 46

8 N. KAYAN Çizelge 5. Farklı Zamanlarda Sulanan Nohut Çeşitlerinin Verim Öğelerine Ait Ortalama Değerler (2. yıl) Çeşit Sulama Gökçe Akçin Işık Yaşa Ortalama Zamanı Bitkide biyolojik verim (g) S b S b S ab S a Ortalama LSD: Bitkide tane sayısı (adet/bitki) S b S b S ab S a Ortalama LSD: Bitkide tane verimi (g) S bc S c S ab S a Ortalama LSD: Birim alan biyolojik verimi (kg/da) S c S b S a S a Ortalama LSD: Birim alan tane verimi (kg/da) S b S b S b S a Ortalama LSD: Hasat indeksi (%) S b S b S a S a Ortalama LSD: Yüz tane ağırlığı (g) S S S S Ortalama S1: Kontrol, S2: Ekim zamanı, S3: Ekim zamanı+çiçeklenme öncesi, S4: Ekim zamanı+çiçeklenme öncesi+bakla bağlama öncesi 47