ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ

Transkript

1 ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ DOKTORA TEZİ Recep KARA KUZEY AMANOS DAĞLARI (HATAY-DÖRTYOL) BİRYOFİT FLORASI VE EPİFİTİK BİRYOFİT VEJETASYONUNUN ARAŞTIRILMASI BİYOLOJİ ANABİLİM DALI ADANA, 2008

2 ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ KUZEY AMANOS DAĞLARI (HATAY-DÖRTYOL) BİRYOFİT FLORASI VE EPİFİTİK BİRYOFİT VEJETASYONUNUN ARAŞTIRILMASI Recep KARA DOKTORA TEZİ BİYOLOJİ ANABİLİM DALI Bu tez / /2008 Tarihinde Aşağıdaki Jüri Üyeleri Tarafından oy birliği İle Kabul Edilmiştir. İmza... İmza... İmza... Prof. Dr. Atabay DÜZENLİ Prof. Dr. Özcan SEÇMEN Doç. Dr. Adnan ERDAĞ DANIŞMAN ÜYE ÜYE İmza... Doç. Dr. Necattin TÜRKMEN ÜYE İmza... Doç. Dr. Halil ÇAKAN ÜYE Bu tez Enstitümüz BİYOLOJİ Anabilim Dalında hazırlanmıştır. Kod No: Bu Çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi Tarafından Desteklenmiştir. Proje No: FEF 2004D11 Prof. Dr. Aziz ERTUNÇ Enstitü Müdürü İmza ve Mühür Not: Bu tezde kullanılan özgün ve başka kaynaktan yapılan bildirişlerin, çizelge, şekil ve fotoğrafların kaynak gösterilmeden kullanımı, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunundaki hükümlere tabidir

3 ÖZ DOKTORA TEZİ KUZEY AMANOS DAĞLARI (HATAY-DÖRTYOL) BİRYOFİT FLORASI VE EPİFİTİK BİRYOFİT VEJETASYONUNUN ARAŞTIRILMASI Recep KARA ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ BİYOLOJİ ANABİLİM DALI Danışman :Prof. Dr. Atabay DÜZENLİ Yıl : 2008, Sayfa 284 Jüri : Prof. Dr. Atabay DÜZENLİ Prof. Dr. Özcan SEÇMEN Doç. Dr. Adnan ERDAĞ Doç. Dr. Necattin TÜRKMEN Doç. Dr. Halil ÇAKAN Türkiye nin en önemli ormanlarından birine sahip olan Kuzey Amanos dağlarının (Hatay-Döryol) biryoflorası ve epifitik vejetasyonu çalışılmıştır. Alandan toplanan 3077 biryofit örneğinin teşhisi sonunda, 24 familya, 85 cins e ait 212 takson karayosunu ve 22 familya, 31 cins e ait 43 ciğerotu ve ait tek boynuzlu ciğerotu taksonu belirlenmiştir. Bunlardan 2 takson Türkiye biryofit florası için yenidir. Ayrıca ciğerotlarından 35, karayosunlarından ise 105 takson Henderson kareleme sistemine göre C13 karesi için yeni kayıt olarak bulunmuştur. Epifitik vejetasyon klasik Braun-Blanquet metoduna göre araştırıldı ve 5 birlik ve 4 altbirlik tespit edildi. Bunlardan 3 birlik ve 3 alt birlik Türkiye için yeni olup bir alt birlik (Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov) bilim dünyası için yenidir. Bitki birliklerini belirlemek için vejetasyon verileri klasik Braun Blanquet metodunun yanı sıra Multivariate yöntemleriyle de analiz edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Amanos Dağları, Biryofit, Flora, Vejetasyon, Epifitik I

4 ABSTRACT PHD THESIS THE INVESTIGATION OF BRYOPHYTE FLORA AND EPIPHYTIC VEGETATION OF THE NORTH AMANUS MOUNTAIN (HATAY-DORTYOL) Recep KARA DEPARTMENT OF BIOLOGY INSTITUTE OF NATURAL AND APPLIED SCIENCES UNIVERSITY OF CUKUROVA Supervisor : Prof. Dr. Atabay DÜZENLİ Year : 2008, Pages:.284 Jury: Prof. Dr. Atabay DÜZENLİ Prof. Dr. Özcan SEÇMEN Assoc. Prof. Dr. Adnan ERDAĞ Assoc. Prof. Dr. Necattin TÜRKMEN Assoc. Prof. Dr. Halil ÇAKAN The Bryophyte flora and epiphytic vegetation of North Amanos mountain (Hatay-Dörtyol), has a of the most important forest in Turkey have been studied. At the result of identifications of 3077 specimen, collected from the area, 212 moss species belonging to 24 families and 85 genera, one hornworth species and 43 species of liverworts belonging to 22 families and 31 genera have been found. 2 taxa of mosses are new for bryophyte flora of Turkey. According to Henderson s grid system 105 taxa of mosses and 35 taxa of liverworths are new records for square C13 among the others. The epiphytic vegetation of the study site was analysed according to the classical method Braun-Blanquet, 5 associations and 4 subassociations. 3 associations and 3 subassociations among the others were be found to be new for bryovegetation of Turkey, one subassociation (Anomodonto viticulosi- Leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov) is new for science. Also, the tabulation system of Braun-Blanquet with Multivariate analysis method were applied to the data of the vegetation to determine plant association. Keywords: Amanos Mountain, Bryophyte, Flora, Vegetation, Epiphytic II

5 TEŞEKKÜR Tez konumun seçimi, yürütülmesi ve sonuçların değerlendirilmesinde gösterdiği yardımlarından ötürü danışman hocam Prof. Dr. Atabay Düzenli ye ve tezin başlangıcından itibaren bilgi, tecrübe ve literatür birikimini bizimle paylaşan Doç. Dr. Adnan Erdağ a en içten duygularımla teşekkür ederim. Bitki teşhislerimin kontrolünde yardımcı olan Dr. Mesut Kırmacı ya ve Dr. Hatice Özenoğlu na, yeni birlik ve toplulukların belirlenmesinde önerileri için Prof. Dr. Harald Kürschner e ve Doç. Dr. Halil Çakan a, tezdeki düzeltmeleri ve bilimsel desteği için Prof. Dr. Özcan Seçmen e, liken örneklerini teşhis ettiği için Arş. Gör. Gökhan Halıcı ya ve çalışma alanına ait harita, iklim, vejetasyon bilgileri için LÖKAT projesi yürütücüsü Prof. Dr. Harald Kehl e şükranlarımı sunarım. Arazi çalışmalarım sırasında yardımlarını esirgemeyen Dörtyol Orman İşletme memurlarından Beyazıt Kurt a ve arazinin çetin şartlarında daima yanımda olan Tekin Kurt a ve ailesine teşekkürü bir borç bilirim. Bilgi ve tecrübeleriyle daima yanımda olan Doç. Dr. Necattin Türkmen ve Araş. Gör. Tülay Ezer e, bu çalışmayı maddi olarak destekleyen Çukurova Üniversitesi Araştırma Projeleri Birimine teşekkür ederim. Ayrıca bu çalışma boyunca maddi, manevi ve moral olarak daima yanımda olan eşim ve kızıma da teşekkürlerimi sunarım. III

6 İÇİNDEKİLER SAYFA ÖZ...I ABSTRACT...II TEŞEKKÜR...III İÇİNDEKİLER...IV ŞEKİLLER DİZİNİ...VII TABLO DİZİNİ...XI EKLER...XIV SİMGELER VE KISALTMALAR...XV 1. GİRİŞ ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Flora Çalışmaları Vejetasyon Çalışmaları MATERYAL VE METOD Araştırma Alanının Özellikleri Araştırma Alanının Coğrafik Konumu Araştırma Alanının Jeolojisi ve Jeomorfolojisi Araştırma Alanının Toprak Yapısı Araştırma Alanının İklimsel Özellikleri Yağış Nisbi Nem Sıcaklık Rüzgar Araştırma Alanındaki İklim Tipleri ve Biyoiklimsel Analiz Araştırma Alanının Tarihçesi Araştırma Alanının Genel Vejetasyonu Araştırma Alanının Kullanılma Durumu Yerleşim Ormancılık Hayvancılık...38 IV

7 Tarım Meteryal Metod Flora Vejetasyon BULGULAR VE TARTIŞMA Araştırma Bulguları Floristik Bulgular Ciğerotları (Hepatophyta) Boynuzlu Ciğerotu (Anthocerotophyta) Karayosunları (Bryophyta) Epifitik Vejetasyon Bulguları Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Anomodonto-Leucodontetum sciuroidis Wisn palamocladietosum euchloronis subass. nov (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 leucodontetosum sciuroidis Marst (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Orthotrichetum lyellii All. Ex Lec (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Epifitik Biryofit Vejetasyonun Multivariate Yöntemleriyle Analizi Tartışma Flora V

8 Epifitik Vejatasyon Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroides Wisn tip alt birlik palamocladietosum euchloronis subass. nov Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 leucodontetosum sciuroidis Marst Orthotrichetum lyellii All. ex Lec Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug Sintaksonların Yüksekliğe ve Ağaç Türüne Göre Karşılaştırılması Multivariate Yöntemleriyle Barun-Blanquet Yönteminin Karşılaştırılması SONUÇ VE ÖNERİLER Sonuçlar Öneriler KAYNAKLAR ÖZGEÇMİŞ EKLER VI

9 ŞEKİLLER DİZİNİ SAYFA Şekil 3.1. Araştırma Alanının Henderson Kareleme Sistemindeki Yeri...14 Şekil 3.2. Çalışma Alanının Amanos Dağlarındaki Konumu ( Khel, 1998 )...15 Şekil 3.3. Çalışma Alanının Kuşbakışı Görünüşü (Khel, 1998 den değiştirilerek)...16 Şekil 3.4. Araştırma alanında Jeolojik Formasyonların ve Toprak Tiplerinin Yüksekliğe Bağlı Olarak Dağılışı (Yılmaz, 1993)...18 Şekil 3.5. Amanos Dağları Etrafındaki Meteoroloji İstasyonları ve Ombro-Termik İklim Diyagramları (Khel 1998 den değiştirilerek)...21 Şekil 3.6. Araştırma Alanındaki İstasyonlarda Görülen Aylık Yağış Miktarları (Khel, 1998 den değiştirilerek)...22 Şekil 3.7. Araştırma Alanındaki Belli Başlı Ağaç Toplulukları, Meteoroloji İstasyonlarının ve Sis Örtüsünün Konumu (Khel, 1998)...23 Şekil 3.8. Aylara Göre İstasyonların Maksimum ve Minimum Sıcaklık Değerleri (Khel, 1998 den değiştirilerek)...24 Şekil 3.9. Dörtyol ve Harmankaya İstasyonlardaki Hakim Rüzgarlar ve Yönleri (Khel, 1998 den değiştirilerek)...25 Şekil Dörtyol Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı...27 Şekil Çökek Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı...27 Şekil Sarısu Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı...28 Şekil Karamezla Meteoroloji İstasyon Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı...28 Şekil Harmankaya Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı...29 Şekil Q ve m Değerine Göre İstasyonların Karadeniz ve Balkanlardaki İstasyonlarla Karşılaştırılması...31 VII

10 Şekil Araştırma Alanındaki Vejetasyon Tipleri, Doğal Bitki Formasyonları ve Jeolojik Formasyonlar (Yılmaz, 1993)...35 Şekil 4.1. Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Şekil 4.2. Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum Şekil 4.3. Hayat Formu Spektrumu Şekil 4.4. Yaşam Stratejisi Spektrumu Şekil 4.5. Tip Birliğe ve Yeni Alt Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrumlar Şekil 4.6. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrumlar Şekil 4.7. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birlik İçerisindeki Hayat Formlarını Gösteren Spektrumlar Şekil 4.8. Tip alt birlik ve yeni alt birlik içerisindeki yaşam stratejilerini gösteren spektrumlar Şekil 4.9. Tip Birliğe ve Alt Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrumlar Şekil Tip Alt Birlik ve Alt Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrumlar Şekil Tip Alt Birlik ve Alt Birlik İçerisindeki Hayat Formlarını gösteren Spektrumlar Şekil Tip Alt Birlik ve Alt Birlik İçerisindeki Yaşam Stratejilerini Gösteren Spektrumlar Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum Şekil Hayat Formu Spektrumu Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum VIII

11 Şekil Hayat Formu Spektrumu Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum Şekil Hayat Formu Spektrumu Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum Şekil Hayat formu spektrumu Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu Şekil Araştırma Alanındaki 127 Örneklik Alanın Ayırıcı Analiz (İndikatör Tür Analiz ) Yöntemine (TWINSPAN) Göre Ayrımı Şekil Araştırma Alanındaki 127 Örneklik Alanın Birleştirici Analiz Yöntemine (DECORANA) Göre Ordinayson Diyagramı Üzerindeki Durumu Şekil Takson Sayısına Göre Ciğerotu Familyaları ve Yüzde Değerleri (Boynuzlu ciğerotları dahil) Şekil Araştırma Alanındaki Takson Sayısına Göre Karayosunu Familyaları ve Yüzde Değerleri Şekil Seçilen Familyaların Ortalama Yüzde Değerlerinin İklimlere Göre Dağılışı Şekil Ülkemizde Osiyanik İklimin Etkisi Altındaki 5 Dağın Karayosunu Familyaları Yönünden Çalışma Alanı ile Karşılaştırılması Şekil 4.35 Ülkemizde Akdeniz İkliminin Etkisi Altındaki 5 Dağın Karayosunu Familyaları Yönünden çalışma Alanı ile Karşılaştırılması Şekil Çalışma Alanının ve Ülkemizdeki Osiyanik İklime Sahip 5 Dağın Akrokarp ve Pleurokarp Oranları Şekil Çalışma Alanının ve Ülkemizdeki Akdeniz İklimine Sahip 5 Dağın Akrokarp ve Pleurokarp Oranları IX

12 Şekil Çalışma Alanının Ülkemizdeki Osiyanik ve Akdeniz İklimine Sahip 5 Dağın Akrokarp Oranları Yönünden Karşılaştırılması Şekil Çalışma Alanının Ülkemizdeki Osiyanik ve Akdeniz İklimine Sahip 5 Dağın Pleurokarp Oranları Yönünden Karşılaştırılması Şekil Teşhis Edilen Bitkilerin Substratlara Göre Dağılımı Şekil Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Ciğerotu Taksonlarının Bulunuş Sayısı Şekil Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Karayosunları Taksonlarının Bulunuş Sayısı Şekil Alt Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Ciğerotu Taksonlarının Bulunuş Sayısı Şekil 4.44.Alt vejetasyon Üniteleri İçerisinde Karayosu Taksonlarının Bulunuş Sayısı Şekil 4.45.Çalışma Alanındaki Sintaksonların Yüksekliğe Göre yayılışı Şekil Braun-Blanquet Yöntemiyle Belirlenen Birliklerin TWINSPAN Ayrımı ile Karşılaştırılması Şekil Braun-Blanquet Yöntemiyle Belirlenen Birliklerin DECORANA Ayrımı ile Karşılaştırılması X

13 TABLO DİZİNİ SAYFA Tablo 1.1. Biryofitlerin Yaşam Stratejisi Kategorileri (Kürschner ve ark den değiştirilerek)...5 Tablo 3.1. İstasyonlardaki Ortalama Nem Miktarı...23 Tablo 3.2. İstasyonlara Ait Sıcaklık Değerleri...24 Tablo 3.3. Araştırma Alanındaki Biyoiklim Tipleri...26 Tablo 3.4. Araştırma Alanına Yakın Akdenizli İklim İstasyonlarının Biyoiklim Tipleri...30 Tablo 3.5. Karadeniz Bölgesindeki Bazı İklim İstasyonlarının Biyoiklim Tipleri...30 Tablo 3.6. Arazi Çalışmalarında Kullanılan Standart Toplama Zarfı Örneği...40 Tablo 3.7. Biryofitler İçin Kullanılan Bolluk-Örtüş Çizelgesi...42 Tablo 3.8. Biryofit Örneklik Alan Formu...45 Tablo 3.9. Araştırma Alanındaki Vasküler Bitkilere Ait Vejetasyon Üniteleri (Khel, 1998)...46 Tablo 4.1. Araştırma Alanından Belirlenen Biryofitlerin Kategorilere Göre Sayıları...47 Tablo 4.2. Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo 4.3. Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec Tablo 4.4. Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo 4.5. Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam stratejileri Tablo 4.6. Tip Alt Birliğe ve Yeni Alt Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, Gps Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo 4.7. Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis wisn. 1930; a: - typicum b: - palamocladietosum euchloronis subass. nov XI

14 Tablo 4.8. Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn. 1930; a: - tip alt birlik b: - palamocladietosum euchloronis subass. nov. birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam stratejileri Tablo 4.9. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo Tip Alt Birliğe ve leucodontetosum sciuroidis Alt Birliğine Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo Tip Alt Birlik ve Alt Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae STORM. ex Duda 1951; a: - tip alt birlik b: - palamocladietosum euchloronis subass. nov. birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam stratejileri Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo Orthotrichetum lyellii All. ex Lec Tablo Orthotrichetum lyellii All. ex Lec birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam stratejileri Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam stratejileri Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 birliğine Ait Türlerin Karakteristik Özellikleri ve Yaşam Stratejileri XII

15 Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Tablo Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tablo Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam stratejileri Tablo Ciğerotu Takson Sayılarının Familyalara Göre Dağılımının Ülkemizin Diğer Bölgelerinde Yapılan Çalışmalarla Karşılaştırılması Tablo Çalışma Alanından Seçilen Familyaların Osiyanik İkliminin Etkisi Altındaki Alanlardan Seçilen Familyalarla Karşılaştırılması Tablo Çalışma Alanından Seçilen Familyaların Akdeniz İkliminin Etkisi Altındaki Alanlardan Seçilen Familyalarla Karşılaştırılması Tablo Biryofit Örneklerinin Substratlardan Toplanma Sayısı ve Oranları Tablo Çalışma Alanındaki Sintaksonların Ağaç Türlerine Göre Yayılışı XIII

16 EKLER SAYFA EK 1. Araştırma Alanının Topoğrafik Haritası EK 2. Araştırma Alanının Jeolojik Haritası EK 3. Araştırma Alanının Toprak Haritası EK 4. Araştırma Alanının Vejetasyon Haritası EK 5. Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae STORM. ex Duda 1951; a: - typicum b: - leucodontetosum sciuroidis MARST XIV

17 SİMGELER VE KISALTMALAR %: Yüzde &: Ve ~ : Yaklaşık Alt.: Yükseklik a.s.l : Deniz seviyesinden yükseklik ark.: ha.: Ort.: cf.: cm: Arkadaşları Hektar Ortalama Yaklasık, bakınız Santimetre Det.: Tayin eden ex: km: İle Kilometre m: Metre mm: μm: o C: ' : sn: kg.: Milimetre Mikrometre Santigrad derece Dakika Saniye Kilogram N: Kuzey K, G,D, B: Kuzey, Güney, Dogu, Batı R.K.: Recep Kara ADA: Çukurova Üniversitesi Herbaryumu S1: Çökek civarındaki iklim istasyonu S2: Sarısu civarındaki iklim istasyonu S3: Karamezla civarındaki iklim istasyonu S4: Harmankaya civarındaki iklim istasyonu FAO. Uluslar arası gıda ve tarım örgütü XV

18 CM10: Otomatik meteoroloji istasyonu tipi Q2: Emberger in yağış sıcaklık indisi Dy: Dörtyo Min.: En düşük Max: En yüksek S: Emeberger in yıllık kuraklık indisi PE: ME: Yaz aylarının toplam yağış miktarı En sıcak geçen ayın en yüksek sıcaklık ortalaması P: Yıllık yağış miktarı M: En sıcak geçen ayın en yüksek sıcaklık ortalaması m: En soğuk geçen ayın en düşük sıcaklık ortalaması GPS: Coğrafik konum Y.göl.: Yarı Gölge kö: ser: kut: ku: kit: kt: Kayaları örten Serpantin Kum taşı Kuarsit Kireç taşı Kil taşı Göv. Gövde Tab. Taban S: Sarmış Ac: Abies cilicica Aa: Qp: Qc: Co: Cl: Tb: Fo: Fro: Arbutus andrachne Quercus petrea Quercus cerris Carpinus orientalis Cedrus libani Taxus baccata Fagus orientalis Fraxinus ornus XVI

19 Fc: Ficus carica Hh: Hedera helix Ic: Ilex cochicum Ln: Laurus nobilis Ms: Mallus sylvestris Oc: Ostrya carpinifolia So: Styrax officinalis Pb: Pinus brutia Pc: Pyrus communis Pn: Pinus nigra Po: Platanus orientalis Pop: Populus sp. Pr: Prunus sp. Rh: Rhus sp. Sa: Salix alba Sn: Sanbucus nigra Jr: Juglans regia Jo: Juniperus oxicedrus Qcoc: Quercus coccifera Cm: Cornus mas Cs: Cornus sangunea Crm: Cretagus monogina Ca: Corylus avellana St: Sorbus torminalis Ta: Tilia argentea XVII

20 18

21 1. GİRİŞ Recep KARA 1. GİRİŞ Bilim asla tamamlanmamıştır. Dünyamızı sorularımızın cesareti ve yanıtlarımızın derinliğiyle önemli kılarız (Sagan, 1995). Carl Sagan ın bu sözleri tezimizin misyonunu açıklarken, biryofitler ise vizyonunu oluşturmaktadır. Bitkiler aleminde eğrelti ve tohumlu bitkilerden daha basit yapıya sahip olduğu kabul edilen Bryophyta bölümü; son yıllarda moleküler biyolojideki ilerlemeler sayesinde bir üst kategoriye yükseltilerek Bryobiyotina alt alemi olarak değerlendirilmektedir. Bu bağlamda daha önce bu bölüme dahil olan Hepaticopsida (=Yapraksı ciğerotları), Anthocerotopsida (=Boynuzsu ciğerotları) ve Bryopsida (=Gerçek Karayosunları) sınıfları da bölüm düzeyine yükseltilmiştir (Glime, 2006 ). Bu üç bölümü (Hepatophyta, Anthoceratophyta, Bryophyta) ifade etmek için genel olarak biryofit terimi kullanılmaktadır. Biryofitler mineralleri depo etmeleri, bazı hayvanlar için besin kaynağı ve barınak oluşları ve erozyonu önleyici olmaları nedeniyle dünyamızın biyolojik çeşitliliğinde büyük ekolojik öneme sahiptir (Richardson, 1981; Ando ve ark., 1984). Vasküler bitkilerin aksine biryofitlerde kütikula ve epidermal tabaka farklılaşması yoktur. Bu nedenle ihtiyaçları olan suyu, bulundukları ortamdan tüm yüzeyleri ile almaktadırlar. Bu özellikleri onların çevrelerindeki değişikliklerden doğrudan etkilenmelerine sebep olduğu için biryofitler çevre kirliliğinin saptanmasında indikatör bitkilerdir. Ayrıca ph ve ağır metallere olan hassasiyetleri, onları sinekolojik çalışmaların öncü ve tercih edici bitkileri haline getirmiştir. Bunların yanında içerdikleri antiseptik maddeler nedeniyle ilaç sanayiinde de hammadde olarak kullanılmaktadırlar. Biryofitlerde kısa ömürlü olan sporofitlerden ziyade gametofitin ekolojik istekleri bir türün habitatını belirler. Bu yüzden biryofitler gametofitin tutunma yüzeyine (substrat) göre; terikol (toprak üzerinde), epilitik (kayalar üzerinde), epifitik (bitkiler üzerinde), kortikol (ağaç gövde ve kabukları üzerinde), epifil (yapraklar üzerinde) epiksilol (çürümüş ağaç kütükleri üzerinde) gibi özel isimler alırlar. 1

22 1. GİRİŞ Recep KARA Bitkiler, başka bitkilerin üzerinde onların canlı dokularından beslenmeden gelişiyorlarsa bu bitkilere epifit denmektedir (Barkman 1958; Shaw ve Goffinet 2000). Epifitlerin üzerinde yaşadıkları bitki ise konakçı (host= porofit ) olarak adlandırılır. Epifitlerin konakçı seçimi ağaç türünden ziyade çevresel faktörler tarafından belirlenmektedir (Polmer, 1986). Epifitlerin ağaç gövdesi üzerindeki bulunuşu ağacın ekolojik istekleri, kabuğun yenilenme süresi ve kabuğun su tutma kapasitesi tarafından belirlenmektedir. Bu özelliklerin yanında epifitk biryofit kommunitelerinin komposizyonunu belirleyen önemli faktör ağaç gövdelerinin ph dır (Bates 1982). Ağaç gövdeleri bu faktör bakımından nötürden (Ulmus spp.) asite (koniferler) doğru çok fazla varyasyon göstermektedir. Bu varyosyonu ağaç etrafındaki toprağın yapısıyla birlikte atmosferdeki kirleticiler belirlemektedir. Epifit biryofitlerin besinlerini yağmur sularındaki elementler, ağaç kabuğunun bozulmasıyla ortaya çıkan maddeler ve havadaki toz partikülleri oluşturmaktadır. Bu yüzden epifit biryofitler orman ekosistemindeki besin maddelerinin dinamiğinde çok önemli bir yere sahiptirler. Epifitler, angiosperm ormanlarında gymnosperm ormanlarından daha fazla bulunma eğilimindedirler. Kışın yaprak döken angiosperm ormanlarda gelişen biryofitlerin çoğu ağaçların yapraksız olduğu dönemlerde gelişim göstermektedirler. İğne yapraklı ormanlardaki epifitik habitatlar yaprak döken geniş yapraklı ormanlara göre daha benzer özellikler taşımaktadırlar. Angiospermlerde, ağaç tepelerinin şekil ve biçimleri ağacın farklı kısımlarında farklı epifitik habitatların oluşmasına yol açabilir. Ağaç tepelerinde yetişen biryofitler fizyolojik olarak ağaç tabanlarında yetişenlerden faklıdır. Üstlerde yaşayan bryofitler tabandakilerden daha fazla aydınlanmaya ihtiyaç duyar. Bu yüzden üstlerde yaşayan biryofitler kuraklığa tabandakilerden daha dayanıklıdırlar. Ağaç gövdelerinin toprağa yakın olan kısımlarındaki kabuk yapısı gövdenin üst tarafındaki kabuk yapısından kimyasal ve morfolojik olarak farklılık gösterir (Schofield, 2001). Epifitler için uygun olan alanlar arasında; besince zengin ağaç dipleri, ağaç kabuklarının yarıkları ve yüzeyleri, dallardaki düzensiz yüzeyler ve dal diplerindeki çöküntüler sayılabilir. Ağaç gövdesi üzerinde oluşan bu mikrohabitatlar ağaçların 2

23 1. GİRİŞ Recep KARA yüksekliğine ve ağaç çeşidine göre değişmektedir. Bu mikrohabitatlardaki aydınlanma, toprak ve mevcut besin durumu biryofitlerin ağaç gövdesi üzerinde koloni oluşturmalarını ve devamlılıklarını sağlar. Epifitik biryofitler genellikle ağaç gövdesine yerleşmeleri için uygun ortamı sağlayan likenlerle birlikte bulunurlar. Fakat bazen likenler tarafından oluşturulan koloniler biryofitlerle rekabete girerek ve özellikle kurak şartlarda biryofitlerin gelişimini önlerler (Schofield, 2001). Smith (1982), epifit biryofitleri ekolojik isteklerini göz önüne alarak farklı habitatlarda büyümelerine göre obligat (zorunlu) ve fakültatif (tercihi) olarak ayırmıştır (Shaw ve Goffinet 2000). Hayat formu, bitkilerin bulunduğu ortam şartlarına uyum sağlayabilmek amacıyla gösterdiği davranış şeklidir. Biryofitlerin hayat formları sınıflandırılırken bitkinin morfolojik karakterleri göz önüne alınmaktadır. Hayat formları biryofitlerin birey olarak değil koloni halinde oluşturdukları bir yapıdır. Koloninin oluşturduğu morfolojik şekil buharlaşmayı düşürüp ışık tutmayı artırmayı amaçlamaktadır. Hayat formları genellikle kalıcı bir özelliktir ancak aynı tür (= koloni) ortam şartlarının farklılaşmasıyla bir başka hayat formunu gösterebilmektedir. Magdefrau (1983) biryofitler için Annuals (tek yıllıklar), Short turfs (kısa turflar), Tall turfs (uzun turflar), Cushions (yastık oluşturanlar), Mats (hasır, paspas), Wefts (atkı, argaç), Pendants (sarkanlar), Tails (kuyruk), Fans (yelpaze), Dendroids (ağaçsılar) olmak üzere 10 farklı hayat formu belirlemiş. Daha sonra Glime nin (2006) streamer (nehirci, akıntıcı) hayat formu 11. hayat formu olarak eklenmiştir. Günümüzde Magdefrau nun 10 farklı hayat formundan oluşan sistemi yaygın olarak kullanılmaktadır. Vasküler bitkilerdeki ölüm oranı biyotik faktörler tarafından belirlenirken, biryofitlerde daha çok abiotik (sıcaklık, nem, ışık) çevresel stresler tarafından belirlenmektedir. Biryofitler için gametofitin yaşam süresi 5 kategoriye ayrılmaktadır. Bunlar: Efemeral olanlar: Yaşam süresi genellikle bir yıldan kısadır. Hayatta kalabilirlik çoğunlukla abiyotik faktörler tarafından belirlenmektedir. 3

24 1. GİRİŞ Recep KARA Annual olanlar: Yaşam süresi normal olarak 1 yıldır. Hayatta kalabilirlik abiyotik faktörler tarafından belirlenir. Pauciennial olanlar: Yaşam süresi normal olarak bir veya birkaç yıldır. Hayatta kalabilirlik kısmen biyotik faktörler tarafından belirlenir. Pluriennial olanlar: Yaşam süresi birkaç yıldır. Bazı türlerde bu süre 5-10 yıldan fazladır. Hayatta kalabilirlik erozyon, yangın gibi nedenlerden dolayı değişen habitat koşulları veya fanerogamlar ile olan rekabet tarafından belirlenir. Perennial olanlar: Yaşam süresi uzun yıllardır. Yaşam stratejisi, biryofitlerin ortam koşullarına karşı verdikleri ya da verecekleri muhtemel ve gerçek tepkiler olarak tanımlanmaktadır. Biryofitlerde yaşam stratejilerine ilişkin detaylı bir çalışma During (1979) tarafından gerçekleştirilmiştir. During bu çalışmalarla düzensiz ortam koşullarına karşı biryofitlerin verdiği tepkileri yaşam süresi, seksüel ve aseksüel üreme gücü, spor büyüklüğü, hayat formu özeliklerini değerlendirerek; kaçıcılar (Fugitives), kolonistler (Colonists), efemeral kolonistler (Ephemerals colonists), öncü kolonistler (Pioneers colonist), tek yıllık mekik türler (Annual shuttle), kısa ömürlü mekik türler (Short-lived shuttle), çok yıllık mekik türler (Perennial long-lived shuttle), rekabetçi çok yıllık kalıcılar (Competitive perennial stayers), strese dayanıklı çok yıllık kalıcılar (Stresstolerant perennial stayers) ve dominatlar (Dominants) olmak üzere 10 farklı strateji kategorisi öne sürmüştür. Ayrıca Küschner ve Frey bu kategorilere 11. olarak Geofitleri eklemişler ve yukarıda bahsedilen yaşam stratejilerini bitkilerin üreme gücüne göre detaylandırarak (Tablo 1.1) kullanmışlardır. Süksesyon, bir populasyon veya topluluğun belirli bir alandaki derece derece değişimi olarak tanımlanır (Tansley, 1920). Epifitik bryofitlerde süksesyon genç ağaçlardan yaşlı ağaçlara doğru ve gövdenin tabanından üste doğru özellikle ışık ve nem faktörlerine bağlı olarak değişmektedir. Süksesyonun vertikal ilerleyişinde ağaç gövdesinin üst bölgesinde kuraklığa dayanıklı biryofitler (Lejeunea spp., Frullania spp. Orthotrichum spp.) gelişirken daha nemli olan alt kısımlarında mesofitik biryofitler (Brachytheciaceae ve Hypnaceae üyeleri) gelişim göstermektedir. Süksesyonun zamana bağlı olarak ilerleyişinde genç ağaçlarda yastık (Cushion) hayat formuna sahip kuraklığa dayanıklı akrokarp (Orthotrichum spp.) biryofitler 4

25 1. GİRİŞ Recep KARA oluşurken, ağaçlar yaşlandıkça bu türler yerlerini mezofitik olan pleurokarp türlere bırakırlar. Tablo 1.1. Biryofitlerin Yaşam Stratejisi Kategorileri (Kürschner ve ark den değiştirilerek). Yaşam Stratejileri Kısaltma Tek yıllık mekik türler Pc Kaçıcılar K Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip kolonistler Bg Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip kolonistler Bv Eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip kolonistler Bv,g Üreme sürgünlerinin bitki tabanında olduğu kolonistler Bl Pauciannual kolonistler Ba Kısa yaşamlı mekik türler Pk Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Pg Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Pv Eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Pv,g Orta derece veya düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip Pp çok yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcılar Ag Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcılar Av Orta derece veya düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip Ap çok yıllık kalıcılar Kolonistler Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar Geofit türler Geo Süksesyonun son aşamasında ise akrokarp biryofitler ve pleurokap biryofitler bir arada bulunur. Burada akrokarplar plurokarplar içerisine yamalar şeklinde dağılmıştır ve bu oluşum biryofit süksesyonunda klimaks safha olarak kabul edilmiştir (Lara ve Mazimpaka, 1998). Süksesyon sırasında ağaçların taban kısmında fakültatif epifitler hakimken üst kısımlarda ve primer süksesyonda obligat epifitler hakimdir (Smith, 1982; Bates ve ark. 1997). Süksesyon sadece canlı ağaç gövdeleri üzerinde gerçekleşmez. Orman tabanındaki devrilmiş ağaç gövdeleri ve ölü kütükler üzerindeki biryofitler arasında da bir değişim söz konusudur. Yerdeki kütükler başlangıçta canlı ağaçların epifitleri tarafından işgal edilir. Fakat nemdeki, aydınlanmadaki ve çürümeye bağlı olarak substrattaki değişiklikler bu biryofitlerin buraları terk etmesine neden olur. Bazı ormanlarda tamamen nemdeki artışa bağlı olarak kuraklık toleransı fazla olandan az olana doğru giden bir süksesyon serisi ortaya çıkabilir (Schofield, 2001). Biryofitler ekolojik toleranslarından dolayı tohumlu bitkilerin yetişmediği kaya, taş veya ağaç kabuğu gibi elverişsiz yüzeylere tutunarak yaşayabilirler. 5

26 1. GİRİŞ Recep KARA Biryofitler bu tip subsratlarda zamanla tohumlu bitkilerin yaşamasına olanak sağlayacak değişiklikler yaparlar, ancak daha sonra bu bitkiler ortamı değiştirerek başlangıçta burada koloni oluşturan bryofitlerin devamlılıklarına izin vermezler. Yukarıda genel özellikleri, kullanım alanlarını ve ekolojik özelliklerini vermeye çalıştığımız biryofitlerin Kuzey Amanos dağlarındaki yayılışı ve epifitik vejetasyonu bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Amanos dağları Türkiye'nin birçok bölgesi gibi olağanüstü coğrafi ve tarihi güzelliklere sahiptir. Genel Akdeniz yapısının yanında ayrı bir iklime, ayrı bir bitki örtüsüne sahip olması, Amanos dağlarını dünya biyocoğrafyası içerisinde özel bir konuma sokmaktadır. Amanos dağları sahip olduğu coğrafik konumun gereği olarak gerek endemik türler gerekse floristik açıdan dünyanın en zengin bölgelerinden biridir. Ülkemizde 19. yüzyılın sonlarından başlayan biryofit çalışmaları özellikle Ege, Karadeniz ve Batı Akdeniz bölgelerinde yoğunlaşmıştır. İç Anadolu, Güneydoğu Anadolu, Doğu Anadolu ve Doğu Akdeniz bölgelerinde ise çok az çalışma yapılmıştır. Çalışma alanımızın bulunduğu Amanos Dağlarında vasküler bitkiler üzerine birçok çalışma yapılmasına karşın, biryofitler üzerine birkaç kaydın dışında detaylı bir çalışma yapılmamıştır. Ülkemizde biryofit vejetasyonu ile ilgili ilk çalışmalar flora çalışmalarıyla yakın tarihte başlamıştır. Fakat ilerleyen zaman içerisinde yerli araştırmacıların daha çok flora çalışmalarına yönelmeleri nedeniyle vejetasyon çalışmaları flora çalışmalarının gerisinde kalmıştır. Gerçekleştirdiğimiz bu çalışma ülkemiz biryofit flora ve vejetasyonuna katkı sağlamakla kalmayacak biryofit vejetasyonu konusundaki çalışmalara da hız kazandıracaktır. Kuzey Amanos dağlarında LÖKAT projesinin gerçekleştirildiği transekt çalışma alanımız olarak seçilmiştir. Bunun nedenlerini şöyle sıralayabiliriz: Daha önce bu alanda biryofitlerle ilgili detaylı bir çalışmanın yapılmaması Akdeniz bölgesinde yer alan çalışma alanın ilginç orman ve bitki örtüsüne sahip olması Alandaki iklim katlarının ve vasküler bitki topluluklarının biryofitler ile kıyaslanabilecek şekilde daha önceden belirlenmiş olması. 6

27 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Dünya da biryofitler konusundaki ilk çalışmalar P. A. Micheli ( ) ve J. J. Dillenius ( ) un araştırmalarıyla başlamıştır. Fakat bugünkü anlamıyla biryofitleri ilk inceleyen araştırıcı Hedwig ( ) dir. Bu araştırıcı ilk kez karayosunları ile ciğerotları arasındaki farkları ortaya koymuş ve karayosunlarının isimlendirilmesinde nirengi taşı olan Species Muscorum u (1801) yayınlamıştır (Schofield, 2001). Ülkemizde ise biryofitler ile ilgili ilk kayıtlar Müller tarafından 1829 yılında Grimmia nutans ın kaydıyla başlatılmıştır (Kürschner ve Erdağ, 2005) Flora Çalışmaları Araştırma alanı olarak seçilen Amanos dağlarında sahip olduğu coğrafik konum nedeniyle tohumlu bitkiler üzerine birçok flora ve vejetasyon çalışması yapılmıştır (Post, ; Davis ve ark., ; Zohary, 1973). Amanos Dağlarının flora ve vejetasyonu üzerinde ilk detaylı araştırma Akman (1973) tarafından gerçekleştirilmiş olup sadece tohumlu bitkileri kapsamaktadır. Bu çalışmadan sonra tohumlu bitkiler üzerinde devam eden çalışmalar, Türkmen (1994) tarafından Kuzey Amanoslarda, Çakan (1997) tarafından Güney Amanoslarda gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmaların dışında, Berlin Teknik Üniversitesi'nden Prof. Dr. Herald Kehl'in "Güney-Doğu Anadolu Amanos Dağları Coğrafî-Ekolojik Kompleks Analizi" adındaki projesi, bugüne kadar Amanos Dağlarında yapılan çalışmaların en detaylısıdır. Kısa adı LÖKAT olan bu proje 15 yıllık bir çalışma sonucunda 1998 yılında tamamlanmıştır. Bu projede 200m den 2200m yüksekliğe kadar bir transekt alınmış (Dörtyol-Mığır Tepesi ) ve bu transekt üzerindeki örneklik alanlara ait detaylı iklim, toprak, kayaç, bitki örtüsü verileri toplanmıştır. Verilerin bilgisayar ortamında değerlendirilmesi ile Amanosların neden farklı bir iklim ve vejetasyona sahip olduğu açıklanmaya çalışılmıştır. Amanos Dağlarının genel biryofit florası üzerine herhangi bir detaylı çalışma olmamakla birlikte sadece Bahçe, Belen Yayladağ ve Haruniye (Ünal, 1973), Andırın (Everest ve ark., 1998; Everest 7

28 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA ve Ellis, 1999 ) ve Düziçi (Everest ve Ellis 2003) civarından bazı karayosunu kayıtları verilmiştir. Yurdumuzdaki karayosunu çalışmaları Müller (1829), Thihatcheff (1860), Juratzka ve Milde (1870), Wettstein (1889), Barbey (1890) ve Schiffner (1896, 1897) gibi araştırıcıların floristik gezileri sırasında topladıkları koleksiyonlarla başlamıştır (Henderson, 1961b). Koleksiyonlara 20. yüzyılın başlarında da devam edilmiş ve ilk kez Bornmüller (1931) ve Czeczott (1939) ülkemizle ilgili biryofit çalışmalarını yayımlamışlardır. II. Dünya savaşı nedeniyle ara verilen araştırmalara Henderson ve Muirhead in (1955) çalışmalarıyla yeniden başlanmıştır. Henderson un (1955, 1961a-b, 1969) bir seri halinde devam eden çalışmalarına Robinson ve Godfrey (1960), Townsend (1969) ve Walther (1967) in çalışmalarının da eklenmesiyle günümüzde de geçerliliğini koruyan Henderson un kareleme sistemi ortaya çıkmıştır (Henderson ve Prentice, 1969). Ülkemizin ilk çeklisti olarak kabul edebileceğimiz bu çalışma ile yurdumuzdan o zamana kadar kaydedilmiş taksonların bir listesi ve kareleme sistemindeki dağılışı verilmiştir. Ülkemizde biryofitlerle ilgili çalışmaya başlayan ilk Türk araştırıcı Dr. Aynur Ünal dır yılında Prof. Dr. Hikmet Birand ın danışmanlığında ülkemizdeki karayosunlarının son durumunu tespit etmek için çalışmaya başlayan araştırıcı o zamana kadar yabancı araştırıcılar tarafından ülkemizden toplanıp herbaryumlarda bulunan karayosunu örneklerine kendi topladığı örnekleri de ekleyerek bir doktora tezi hazırlamıştır yılında yayınlanan bu doktora tezinde ülkemizden tespit edilen 274 karayosunu taksonunun listesi ve lokaliteleri bulunmaktadır (Ünal, 1973) li yıllardaki çalışmalar yabancı araştırmacılara yerli araştırıcıların katılımıyla devam etmiştir (Walther, 1970, 1975 ve 1979; Leblebici, 1974), Crundwell ve Nyholm, 1979) li yıllar ise ülkemizdeki biryofit araştırmaları için bir dönüm noktası olmuş ve bu tarihten sonra konuyla ilgili araştırmalar çoğunlukla Türk araştırmacılar tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmaların başında da Gökler ve ark. (1984) ın Türkiye için verdikleri yeni ciğerotu kaydı gelmektedir. Bir sonraki yıl Çetin ve Yurdakulol (1985) tarafından Bolu Ormanları nın (Gerede-Aktaş) biryofit florası bir yüksek lisans tezi olarak çalışılmış ve bu çalışma Dr. Aynur Ünal ın doktora tezinden sonra biryofitler konusunda 8

29 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA gerçekleştirilen ikinci tez olmuştur. Fakat bu çalışma ülkemiz biryofit tarihinde biryofitlerin akademik programa girmesini sağlayan ilk araştırma olarak bilinmektedir. Yüksek lisans teziyle ivme kazanan çalışmalara Yedi Göller Milli Parkı nın Ciğerotları ve Karayosunları (Musci) Florası (Çetin ve Yurdakulol, 1986 ), Erzurum ve Gülveren Vadisi nin Karayosunu ve Eğreltileri (Altan ve Yurdakuol, 1987) nin yayımlanmasıyla devam edilmiş yılında yurdumuzun ilk ciğerotları çeklisti (143 takson) hazırlamıştır (Gökler ve ark., 1986). Daha sonra Yayıntaş ve Iwatsuki (1988) bu alandaki araştırmalara devam etmişlerdir. Çetin (1989 c, d, e, f, g), Antalya, Yücel ve Tokur (1989) Eskişehir çevresinde yayılış gösteren karayosunlarını çalışmışlardır. Aynı yıl Seçmen ve ark., (1989) tarafından ülkemizden yeni bir ciğerotu kaydedilmiştir. 90 lı yılardaki çalışmalar Yayıntaş ve ark. (1990), Çetin (1990), Gökler ve Öztürk (1991, 1992), Gökler (1993a, 1993b) in çalışmalarıyla hız kazanmıştır. Aynı yıllarda Dumanlıdağ (İzmir) karayosunları (Acar ve Yayıntaş, 1993), Köycegiz-Dalyan (Çetin, 1993), İstanbul (Gökler ve Öztürk, 1994a) ve Kütahya (Gökler ve Öztürk, 1994b) ciğerotları, Bozcaada (Yayıntaş ve ark., 1994), Samsun ve çevresi (Gönülol ve Akarsu, 1994) ve Sürmene (Trabzon) yöresi karayosunları florası (Özdemir, 1994) yayımlanmıştır. Daha sonra Yayıntaş ve Erdağ (1995) Ihlara Vadisinin karayosunlarını, Tonguç ve Yayıntaş (1996) Çal Dağı (Manisa) karayosunlarını, Gökler (1996) Kuzey Anadolu ve Kafkas bölgeleri ciğerotlarını, Gökler ve Öztürk (1996) Trakya bölgesi ciğerotlarını, Baydar ve Özdemir (1996) Altındere Vadisi Milli Parkı karayosunlarını çalışmışlardır. Bu yılardaki hızlı ilerleyiş Yayıntaş ve ark. (1996), Yayıntaş ve Tonguç (1996), Yayıntaş ve ark. (1996), Özdemir ve Baydar (1997) ın çalışmalarıyla devam etmiştir. Karadeniz bölgesinde Çetin ve Uyar (1997) tarafından yapılan çalışmada Sinop ve çevresinin karayosunları florası tespit edilmiştir. Gökler (1998) tarafından Altındere Milli Parkının ciğerotları çalışılmıştır. Müller (1998) Türkiye için iki yeni ciğerotu ve iki karayosunu kaydı vermiştir. Aynı yıl Munoz (1998) Grimmia reflexidens i Grimmia revizyonunda Türkiye den yeni kayıt olarak belirtmiştir. Ayrıca 1999 yılında Akdeniz bölgesinde yer alan Bolkar dağları, Amanos dağları ve Mersin in bazı lokalitelerinden biryofit kayıtları verilmiştir (Everest ve Ellis, 1999). Çetin (1999a-b) tarafından yapılan çalışmalarda ise Sinop ve Çevresinin (Ayancık, 9

30 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA Boyabat ve Gerze) ve Uludağ (Bursa) Milli Parkı nın Ciğerotları Floraları aynı yıl içerisinde çıkarılmıştır. Gökler ve Özenoğlu (1999a-b) tarafından Kaz Dağı Milli Parkı ve çevresi ile Bilecik ili ciğerotları çalışılmıştır. Aynı yıl Kürschner ve Parolly (1999b) ülkemizden yeni bir karayosunu kaydetmişlerdir. Keçeli ve Çetin (2000) tarafından Çankırı-Eldivan Dağının karayosunları Florası belirlenmiş ve aynı yıl Orthotrichum tortidontium (Mazimpaka ve ark., 2000) ve Cinclidotus bistratosus (Kürschner ve Lübenau-Nestle, 2000) Türkiye için yeni kayıt olarak verilmiştir yılında Ankara-Kızılcahamam Soğuksu Milli Parkı karayosunları Uyar ve Çetin (2001) tarafından yayınlanmıştır. Aynı yıl Özdemir (2001a-b) tarafından Giresun ve çevresinin biryofit florası ve Tortella inflexa Türkiye için yeni kayıt olarak yayınlanmıştır. Bir sonraki yıl ise Özenoğlu ve Gökler (2002) tarafından Dilek Yarımadası Milli Parkı ciğerotları florası çıkarılmıştır. Madran Dağı ve Çine Vadisinin Biryofit florası Erdağ (2002) tarafından, aynı yöredeki Sübice Dağı (Aydın) karayosunu florası ise Kırmacı (2002) tarafından çalışılmıştır. İlerleyen yıllarda Papp ve Sabovljevic (2003), Uyar (2003a, b), Abay ve Çetin (2003 a, b), Uyar ve Keçeli (2003), Erdağ ve ark. (2003), Papp (2004), Uyar ve Çetin (2004), Erdağ ve ark. (2004) gibi araştırıcılar konu ile ilgili çalışmalara devam etmişlerdir yılında Batı Karadeniz Bölgesi (Bolu-Zonguldak-Bartın-Kastamonu) Cigerotları (Hepaticae) Florası Keçeli (2004) tarafından doktora tezi olarak çalışılmıştır. Bir sonraki yıl Kürschner ve Erdağ (2005) tarafından Türkiye biryofitlerinin son durumunu gösteren bir çeklist yayınlanırken, aynı yıl Özenoğlu (2005) tarafından Beydağları (Antalya) Cigerotları (Hepaticae) Florası, Savaroğlu tarafından Sündiken Dağları Karayosunu florası doktora tezleri olarak çalışılmıştır. Son yıllarda Erdağ (2005), Uyar ve Ören (2005), Uyar ve Ünal (2005), Abay ve Ursavaş (2005), Demir (2005), Abay ve ark. (2006), Savaroglu ve Tokur (2006), Uyar ve Çetin (2006), Keçeli ve Çetin (2006), Kürschner ve ark. (2007), Ören ve ark. (2007) gibi çalışmalarla biryofitler konusundaki araştırmalar hızlanarak devam etmektedir. En son Kırmacı (2007) tarafından Denizli Dağları (Babadağ, Honaz Dağı) Biryofit Florası doktora tezi olarak çalışılarak 5 yeni takson daha Türkiye biryofit florasına kazandırılmıştır. 10

31 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA 2.2. Vejetasyon Çalışmaları Seçilen alanda tohumlu bitkilerinin vejetasyonu üzerine detaylı bir çalışma Khel (1998) tarafından LÖKAT projesi kapsamında yapılmıştır. Yapılan bu çalışmada belirlenen transekt üzerinde tohumlu bitkilere ait 6 vejetasyon ünitesi ve bunlara bağlı 35 alt vejetasyon ünitesi tespit edilmiştir. Bunlar; Marrubium globosum, Fagus orientalis, Quercus cerris, Laurus-Tilia, Carpinus orientalis ve Pinus brutia üniteleridir. Ayrıca Yılmaz (1993) LÖKAT projesinin gerçekleştirildiği transekt üzerinde yayla yerleşim yerlerinin doğala yakın vejetasyonlar üzerindeki etkilerini araştırarak çalışma alanı hakkında hem vejetasyon hem de sosyo-ekonomik bilgiler vermiştir. Araştırma alanında epifitik biryofit vejetasyonu üzerine herhangi detaylı bir çalışma henüz gerçekleştirilmemiştir. Yurdumuzda, biryofitler üzerine vejetasyon çalışmaları Walther ve Leblebici nin 1969 yılında Yamanlar Dağı-Karagöl Bölgesinin Karayosunları Vejetasyonu adlı çalışmayla başlamıştır. Yapılan bu çalışmada, 70 cinse ait 146 tür, alt tür ve varyete formu tespit edilmiş olup, epilitik ve epifitik 20 birlik bulunmuştur (Walther ve Leblebici, 1969). Bu birliklere Salix alba L., S. amygdalina L.ve Platanus orientalis L. gövdeleri üzerinde ve seyrek olarak da Pinus brutia Ten. ile Pinus nigra Arn. subsp. pallasiana (Lamp) Hulmboe gövdelerinde rastlanmıştır. Aynı yıl içerisinde Walther, İzmir in batısında yer alan Nif Dağı na ait dört epifitik karayosunu birliğini ve ayrıca 1975 yılında Güney Batı Anadolu nun Liquidambar orientalis Mill. ormanlarında Scorpiurium sendtneri-zygodon vulgaris ve Rhyncostegiella tenella var. litorea-scorpiurium circinatum adlı iki epifitik karayosunu birliği tanımlamıştır (Walther, 1975). Aynı araştırıcı 1979 yılında ikisi yeni olmak üzere 4 epifitik birlik daha tanımlamıştır (Walther, 1979). Brullo ve ark yılında Türkiye deki bazı sahillerden kumul birlikler tanımlamışlardır (Brullo ve ark, 1991). Kürschner ve ark yılında, Güneybatı Anadolu Liquidambar orientalis Mill. ormanlarının epifitik karayosunu birliklerini ve bunların yaşam stratejilerini tespit etmişlerdir (Kürschner ve ark. 1998). Bir sonraki yıl Kürschner Türkiye nin Ege Bölgesinde (İzmir, Denizli, Muğla civarlarında) bulunan çam ve çınar ormanlarında epifitik karayosunu birliklerinin yaşam stratejilerini çalışmıştır 11

32 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA (Kürschner, 1999c). Sintaksonomik olarak yoğunlaşan çalışmalara Kürschner ve Parolly tarafından devam edilmiştir. Kürschner ve Paroly nin 1999 yılında yaptıkları çalışma ile Beşparmak dağlarındaki epilitik karayosunu birlikleri tespit edilmiş ve Türkiye karayosunlarının sinhiyerarşik durumu ortaya konulmuştur (Kürschner ve Parolly 1999c). Aynı yıl Kürschner ve Parolly (1999a) efemeral Epipterygo- Riccietum frostii birliğini ve Isoetion komunitesini Türkiye den ilk kez kaydetmiştir. Yine Kürschner ve ark. (2006) tarafından Quercus vulcanica ormanlarından Orthotrichetum sitrati epifitik birliğini Türkiye için yeni kayıt olarak yayımlanmıştır. Son olarak Kürchner ve ark. (2007) tarafından Batı Anadoludaki sinantropik biryofit komuniteleri çalışılmıştır. Bu çalışma içerisinde Riccio sorocarpae-funarietum fascicularis ve Riccio sorocarpae-oxymitretum paleaceae birlikleri Türkiye için yeni olarak kaydedilmiştir. Yurtdışında epifitik vejetasyonla ilgili çok sayıda ve çeşitte çalışma bulunmaktadır. Bular içerisinde en önemlisi Barkman (1958) ın Hollanda nın epifit birliklerini tespit ettiği çalışmadır. Epifitler konusunda abide olarak kabul edilen bu çalışma epifitik birliklerin yanında epifitik bitkiler üzerine bir çok ekolojik bilgiyi de içermektedir. Braun-Blanquet metodunun kullanıldığı bu çalışmayı temel alarak Iwatsuki (1960) Japonya nın, Gil ve Guerra (1981) Algeciras dağlarının (İspanya), Kenkel ve Bradfield (1981) Kolombiya nın güney kıyılarının, Pedrotti (1988) Umbria nın (İtalya), Aleffi ve ark. (1998) Doğu İtalya Alpleri nin, Loppi ve ark. (1999) Tuskanya nın (İtalya), Garcia-Zamora ve ark. (2000) Almeria çevresinin (Güneydoğu İspanya), Marstaller (2002) Thüringen in (Almanya), Kürschner (2003) Güneybatı Arabistan ın, Goia ve Schumacker (2004) Arieşul Mic Basin nin (Romanya), Parolly ve Kürschner (2004) Ekvador un, Kelly ve ark. (2004) Venezuella nın; Kürschner ve Parolly (2005) Ekvador un epifitik biryofit vejetasyonunu çalışmışlardır. Biryofitler ile ilgili vejetasyon araştırmalarında Braun-Blanquet metodunun yanı sıra multivariate yöntemleri (CCA, DCA, PCA vb.) ve bu yöntemleri içeren paket bilgisayar programları (TWINSPAN 2.1, CANOCO 3.10 gibi) da kullanılmaktadır. Epifitik biryofit vejetasyonu çalışmalarında Klasik Braun-Blanquet metodunun dışında diğer yöntemleri kullanarak Mason (1955) Güney Wiskonsi in 12

33 2. ÖNCEKİ ÇALIŞMALAR Recep KARA (Amerika), Rasmussen (1975) Kuzey Jutland ın (Danimarka), Sergio ve ark (1990) Portekiz in, Schmitt ve Slack (1990) Amerikadaki Adirondack dağlarının (New York) ve Güney Mavi Sırt dağlarının (Kuzey Karolina), Burgaz ve ark. (1994) İspanya nın, Fuertes ve ark. (1996) İspanya daki Akdenizli ormanların, Gonzalez ve ark. (2003) Kanarya adalarındaki (İspanya) Defne ormanlarının, Ellyson ve Sillett (2003) Sitka Ladin nin, Gabriel ve Bates (2005) Terceira nın (Azor Adaları), Draper ve ark. (2005) Rif ve Tazzeka dağlarının (Kuzey Fas), Mazeka ve Znotina (2006) Kuzeybatı Litvanya nın epifitik biryofit vejetasyonunu çalışmışlardır. 13

34 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA 3. MATERYAL VE METOD 3.1 Araştırma Alanının Özellikleri Araştırma Alanının Coğrafik Konumu Araştırma alanı, Doğu Akdeniz de İskendurun körfezi kenarında, Amanos dağlarının batı yamacında, Hatay iline bağlı Dörtyol ilçesi sınırları içerisinde olup; ve doğu boylamları ve ve kuzey enlemleri arasında düzenlenen kareleme sisteminde C13 karesine girmektedir (Şekil 3.1.). Çalışma alanı, Dörtyol ilçesinden (250m) başlayıp, batıdan doğuya doğru Harmankaya Tepesine (2208m) kadar yükselir (Şekil 3. 3). Bu yükseltiler arasında önemli ve sürekli yerleşim merkezi yoktur. Ancak Çökek (600m), Yahyalı (850 m), Topaktaş (1250m) ve Karamezra (1800 m) yaylaları yaylacılık mevsiminde küçük yerleşim alanları olarak kullanılmaktadır. Dörtyol dan Topaktaş yaylasına kadar stabilize bir yola, Topaktaş yaylasından Karamezra yaylasına da orman içi tali bir yolla ulaşılmakta; ancak Harmankaya zirvesine ulaşan araç yolu bulunmamaktadır (Ek, 1). Şekil 3.1. Araştırma Alanının ( ) Henderson Kareleme Sistemindeki Yeri. 14

35 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil 3.2.Çalışma Alanının Amanos Dağlarındaki Konumu ( Khel, 1998 ) 15

36 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil 3.3. Çalışma Alanının Kuşbakışı Görünüşü (Khel, 1998 den değiştirilerek) 16

37 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Araştırma Alanının Jeolojisi ve Jeomorfolojisi Amanos Dağları Güneydoğu Toroslar ın Anadolu daki başlangıcını oluşturur. Batısında alüvyonlu kıyı ovalarını izleyerek dik bir eğimle yükselen, üçüncü jeolojik zamanın ikinci yarısında oluşmuş bu dağ sırasının temelini paleozoike ait peridotit, serpantin ve gabro gibi yeşil kütleler oluşturmaktadır(yılmaz, 1993). Araştırmanın yapıldığı transekt, Amanos dağların kuzey kesiminde, batı yamaçta, Deliçay ve Payas Çayı arasında Ortaburun sırtlarından başlayarak kuzeybatı-güneydoğu yönünde uzanmakta ve doğuda Daz dağı ve Harmankaya tepe ye (2208m) ulaşmaktadır. Genellikle kuzeybatı bakıların hakim olduğu transektte, m yükseklikler arasında kuzey-güney yönünde uzanan vadilerin yer aldığı kıvrımlı bir morfolojik yapı görülmektedir. Transekt, artan yükseklikleri doğrultusunda üç ana jeolojik formasyona sahiptir (Şekil 3.4.). İlk jeolojik kompleks /1000 m yükseltiler arasında yer alan serpantin ve ultrabazik kayaçlardan oluşan ofiolit kompleksidir (Trapp, 1990) m yükseltiler arasında yer alan ikinci formasyon kireç taşından oluşmaktadır. Alanda 2200m ye kadar geniş bir yayılış gösteren üçüncü formasyon tipi ise kuvarsitler ve tabakalı kum taşlarından oluşmuş kum taşı kompleksidir (Yılmaz, 1993). Khel e (1998) göre araştırma alanın jeolojisi yüksekliğe bağlı olarak m arasında serpantinit ve ultrabazik kayaçlardan oluşan ofiolit kompleksinden, m arasında kireç taşı ofiolit geçiş basamağından, m arası kireç taşından ve 1000 metreden daha yukarısı ise kum taşlarından oluşmaktadır (Ek 2. ) Araştırma Alanının Toprak Yapısı Amanos Dağları toprakları genel olarak tarım alanlarında azonal (alüviyal hakim), engebeli orman alanlarında zonal, zirvelere yakın yerlerde ve geniş düzlüklerde ise interzonal karakterlidir (Türkmen, 1994). Araştırmanın yapıldığı transektte, dik yamaçlar ve kısmen izole olmuş sırtlar ile ofiolit ve kireç taşının yüksek ayrışım hızı, toprak gelişimine ve 17

38 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA karakteristiklerine etki etmektedir. Sadece derin, nemli ve gölgeli vadilerde, kuzeybatıdan kuzeydoğuya kadar olan bakılarda feozem ve molik leptosoller yer almaktadır (Trapp, 1990). Yılmaz a (1993) göre kumtaşı formasyonu üzerinde, m yükseltiler arasında kambisoller dominattır. Sadece Topaktaş yaylası üzerindeki kısımlarda bulunan haplik alisoller, Fagus orientalis ormanı altında iyi yayılmıştır m yükseltiler arasında bazı kambisol ve regosol alanlarına rastlanmaktadır. Orman sınırı üzerinde, distrik ve eutrik kambisol ve regosoller, subalpin ve taşlı yamaçların topraklarıdır. Sırtlarda ve çok dik yamaçlarda distrik ve eutrik leptosoller bulunmamaktadır. Sadece kuzey ve kuzeydoğu bakılı sığ oluşumlu yamaçlarda daha nemli yapıda bir kambisol bulunmuştur (Şekil 3. 4.). Şekil Araştırma Alanında Jeolojik Formasyonların ve Toprak Tiplerinin Yüksekliğe Bağlı Olarak Dağılışı (Yılmaz, 1993) Araştırma alanın topraklarıyla ilgili en detaylı çalışma LÖKAT projesi ile Khel ve D. Pfannschmidt tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada yılları arasında araştırma alanında 431 profil kazılmış ve FAO nın (FAO-Unesco, 18

39 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA 1988) sınıflandırma sistemine göre 15 farklı toprak tipi tespit edilmiştir (Ek, 3). Bu çalışma ışığında jeolojik formasyonlarla toprak tipleri karşılaştırıldığında kireçtaşı formasyonunun tipik toprak tipi kromik luvisol, ofiolit kompleks in toprak tipi haplik luvisol ve kumtaşı üzerinde ise leptosoller in hakim olduğu görülmektedir. Ayrıca alanda erozyondan sonra toprak gelişim safhalarına bağlı olarak, regosol, arenosol ve kambisol gibi değişik toprak tiplerine rastlanmaktadır (Khel, 1998) Araştırma Alanının İklimsel Özellikleri Altan (1976) Amanos dağları iklimini, yıl içerisindeki kurak dönemin kırk günden az olduğu sub-mediterran iklim olarak tanımlarken, Akman (1982) yıllık sıcaklık ortalaması C ve yıllık yağış ortalaması mm olan dağlık alan nemli karakterli Mediterran sert yapraklı orman iklimi olarak tanımlamıştır (Yılmaz, 1993). Yine Akman (1973), Emberger yağış sıcaklık emsaline göre (Q2 değeri mm, m ise -1 0 C ile + 8,6 0 C arasında) Amanos dağlarının yağışlı, az yağışlı ve yarı-kurak Akdeniz biyoiklim katlarına sahip olduğunu belirtmiştir. Bu genel tanımlamalar Amanos dağlarının etrafında bulunan il ve ilçelerdeki meteoroloji istasyonlarından alınan verilere göre yapılmıştır (Şekil 3. 5 ). Amanos dağlarının geçirdiği jeolojik devirler sonucu sahip olduğu coğrafik, jeolojik ve topografik yapı bu dağlarda Akdeniz iklimiyle birlikte farklı iklim tiplerinin görülmesine neden olmaktadır. Özellikle kuzeybatı yamaçlarda alçak alanların sıcak yaz mevsimi boyunca ( C) mm arasında yağış alması, yılın bu sıcak döneminde nemli havanın tutulması ve yüksek tepelerin bulutların etkisi altında kalması bu cephede yüksekliğe bağlı farklı iklim katlarını oluşturur. Birçok yerli ve yabancı araştırmacı (Akman, 1982; Yılmaz,1993) bahsi geçen iklim katlarının varlığını kalitatif olarak ortaya koymuştur. Fakat kantitatif olarak bunu ilk ispatlayan araştırmacı LÖKAT projesi yürütücüsü Herald Khel dir. LÖKAT projesi kapsamında araştırma alanına Çökek (S1=500m), Sarısu (S2=950 m), Karamezla (S3=1600 m), Harmankaya (S4=2100) mevkilerine 4 adet CM10 otomatik (sürekli kaydedici) meteoroloji istasyonu yerleştirilmiştir (Şekil 3). 19

40 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Bu istasyonlardan 3 yıl boyunca veri alınmış ve verilerin değerlendirilmesiyle araştırma alanındaki farklı iklim katları belirlenmiştir. Araştırma alanındaki farklı iklim katları, vasküler bitkiler de olduğu gibi biryofitlerin de çeşitliliğini artırmaktadır. İklimsel değişimlere vasküler bitkilere göre daha hassas olan biryofitlerin alandaki dağılışının bu iklim katları tarafından belirlendiği düşünülmektedir Yağış Transekt üzerinde beş meteoroloji istasyonundan elde edilen bilgilere göre üç yıllık yağış ortalaması Dörtyol da (Dy) 1022 mm, Çökek de (S1) 1300 mm, Sarısu da (S2) 2300 mm, Karamezla da (S3) 1800 mm ve Harmankaya da (S4) 1300 mm dir. Araştırma alanında yüksekliğe bağlı yağış dağılışı düzenli değildir. İstasyonlar içerisinde en fazla yağış Sarısu civarında görülmekte olup yılın %50 si yağışlı geçmektedir. En az yağış ise Dörtyol da tespit edilmiştir. Bölgeye en çok yağış Şubat ve Nisan aylarında düşmektedir. Bu aylarda Sarısu ve Karamezla dolaylarında yağış 300 mm yi aşarken, Çökek civarında 200 mm dir. Yağışın en az olduğu aylar Temmuz ve Ağustos aylarıdır. Dörtyol, Sarısu ve Karamezla civarında yılın her ayında yağış görülebilmektedir (Şekil 3.6.). Alandaki durağan kar örtüsünün alt sınırı 1200 m olarak saptanmış olup daha aşağı kesimlerde yağışların hemen hemen hepsi yağmur şeklindedir. Fakat m arasında Aralık ayından Nisan ayına kadar az da olsa kar yağışı gözlenmektedir. Araştırma alanında yüksekliğe bağlı yağışlı dönemler meteoroloji istasyonlarına ait ombro-termik iklim diyagramlarında görülmektedir (Şekil ). 20

41 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil 3.5. Amanos Dağları Etrafındaki Meteoroloji İstasyonları ve Ombro-Termik İklim Diyagramları (Khel 1998 den değiştirilerek). 21

42 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil 3.6. Araştırma Alanındaki İstasyonlarda Görülen Aylık Yağış Miktarları (Khel, 1998 den değiştirilerek) Nisbi Nem İstasyonların yıllık nisbi nem oranları incelendiğinde en fazla nem % 69 luk oranla Karamezla istasyonunda tespit edilmiştir. Bunu sırası ile Çökek (%68), Sarısu (%65), Dörtyol (%62) ve Karamezla (%60) istasyonları takip etmektedir. Mevsimlere göre değişen nem oranı ilkbaharda Çökek (%71), yazın Sarısu (%75), sonbaharda Karamezla (%67) ve Çökek (%67), kışın Harmankaya (%67) civarında en yüksektir (Tablo 3.1). Orman içerisindeki istasyonların oransal nem ortalaması, aynı dönemde denizden yüksekliği 28m olan Dörtyol istasyonunda ölçülen değerlerden % 15 daha fazladır (Yılmaz, 1993). Kış mevsiminde alçak basınç yaz mevsiminde meltem rüzgârları Akdeniz üzerindeki nemli hava kütlesini transekt üzerine taşır, bu yüzden yıl boyunca çalışma alanı sislidir (Şekil 3.7). Bu kalıcı sis tabakası güneş ışınlarını geri yansıtarak bölgeye ulaşan güneş enerjisi miktarını % 40 azaltmaktadır. Enerji miktarındaki bu azalma nedeniyle çalışma alanındaki sıcaklık değerleri Akdeniz ortalamasının altında çıkmaktadır (Khel, 1998). 22

43 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil 3.7. Araştırma Alanındaki Belli Başlı Ağaç Toplulukları, Meteoroloji İstasyonlarının ve Sis Örtüsünün Konumu (Khel, 1998) Tablo 3.1. İstasyonlardaki Ortalama Nem Miktarı Meteroloji İstasyonları Dy S1 S2 S3 S4 Yıllık Nispi Nem Ortalaması (%) Mevsimlere Göre Nispi Nem Ortalaması (%) İlkbahar Yaz Sonbahar Kış Sıcaklık Transekt üzerinde bulunan istasyonların yıllık sıcaklık ortalamaları Dörtyol da (Dy) 18,7 0 C, Çökek de (S1) 16 0 C, Sarısu da (S2) 13,4 0 C, Karamezla da (S3) 9,6 0 C ve Harmankaya da (S4) 6 0 C dir (Tablo 3.2). İstasyonlar içerisinde en yüksek sıcaklık Dörtyol da (39,7 0 C) en düşük sıcaklık Karamezla da (-22 0 C) ölçülmüştür. 23

44 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Aylık maksimum minimum sıcaklık farkının en fazla olduğu istasyon Sarısu (S3) en az olduğu istasyon ise Karamezla dır (Şekil 3.8). Tablo 3.2. İstasyonlara Ait Sıcaklık Değerleri Meteroloji İstasyonları Dy S1 S2 S3 S ( 0 C) Yıllık Ortalama Sıcaklıklar 18, ,4 9,6 6 Maksimum Sıcaklıklar 39, Minimum Sıcaklıklar -6, Şekil 3.8. Aylara Göre İstasyonların Maksimum ve Minimum Sıcaklık Değerleri (Khel, 1998 den değiştirilerek) Rüzgar Araştırma alanında rüzgara en açık olan yerler Dörtyol ve Harmankaya dır (Şekil 3.9). Yıl içerisindeki hakim rüzgarlar, Dörtyol istasyonunda güneydoğu yönünden eserken Harmankaya da kuzeybatıdan esmektedir. Hakim rüzgarların her iki istasyonda da farklı yönlerden esmesinin nedeni yükseltiyle birlikte Akdeniz in çalışma alanına yakın olmasıdır. Genel olarak değerlendirildiğinde araştırma alanındaki rüzgarın yıllık ortalama hızı 20,4 m/sn dir. En hızlı rüzgar doğu yönünden esmekte olup yıllık değeri ise 30.9 m/sn dir (Türkmen, 1994). Özellikle B, GB ve 24

45 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA KB yönlerinden esen rüzgarlar Akdeniz in üzerindeki nemli hava kütlesini Amanos dağlarına taşıyarak orografik yağışlara neden olmaktadır. Şekil 3.9. Dörtyol ve Harmankaya İstasyonlardaki Hakim Rüzgarlar ve Yönleri (Khel, 1998 den değiştirilerek) Araştırma Alanındaki İklim Tipleri ve Biyoiklimsel Analiz Transekt üzerinde bulunan meteoroloji istasyonlarının iklimsel verileri Emberger (1952) formülüne göre değerlendirilerek, istasyonlara ait biyoiklim katları aşağıdaki şekilde belirlenmiştir (Tablo 3.3). Khel (1998) Emberger in Yaz Kuraklığı İndisi S = PE / ME formülüyle istasyonların Akdenizli olup olmadıklarını saptamış daha sonra aynı araştırıcının Q 2 = 2000 P / M 2 m 2 formülüne göre biyoiklim katlarını belirlemiştir. Bu formüllere göre Dörtyol ve Çökek istasyonları Akdenizli çıkarken, Sarısu, Karamezla ve 25

46 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Harmankaya istasyonları Osiyaniktir. Ayrıca en nemli istasyon Sarısu, en kurak olanı ise Dörtyol dur. Tablo Araştırma Alanındaki Biyoiklim Tipleri İstasyon Yük. (m) P M m Q 2 PE S (PE/M) Biyoiklim Tipi Dörtyol ,8 32,2 6,8 137,4 125,6 3,9 Akdenizli, Nemli, Mutedil S1 (Çökek) ,5 5, ,5 Subakdenizli, Yarı nemli Mutedil S2 (Sarısu) ,5 1, ,8 Osiyanik yarı nemli, serin S3 (Karamezla) ,6 Osiyanik yarı 3,7 nemli soğuk S4(Harmankaya) ,9 Osiyanik yarı nemli son derece soğuk İstasyonlara ait ombro termik iklim diyagramlarının değerlendirilmesine göre; Dörtyol da Haziran başından Ağustos sonuna kadar kuraklık hüküm sürmektedir. Ekim ayı başından Mayıs ayı sonuna kadar da yaklaşık 8 ay yağışlı geçmekte ve Kasım, Aralık, Ocak, Şubat, Mart aylarında don ihtimali görülmektedir (Şekil 3.10). Çökek de Temmuz başından Ağustos sonuna kadar kurak bir dönem yaşanmakta, geriye kalan 10 ay yağışlı geçmektedir. Kasım, Aralık, Ocak, Şubat, Mart ve Nisan aylarında don ihtimali vardır (Şekil 3. 11). Sarısu da kurak dönem yaşanmamakta ve Ekim ayından Nisan sonuna kadar don ihtimali bulunmaktadır (Şekil 12). Aynı şekilde Karamezla istasyonunda da kurak dönem görülmemekte; Ocak ve Şubat ayları donlu geçerken Ekim, Kasım, Aralık, Mart, Nisan ve Mayıs aylarında don ihtimali görülmektedir (Şekil 13). En soğuk istasyon olan Harmankaya da da kurak dönem yaşanmamakta ve Kasım, Aralık, Ocak, Şubat, Mart, Nisan aylarında don; Mayıs Haziran Eylül Ekim aylarında don ihtimali görülmektedir (Şekil. 14). 26

47 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil Dörtyol Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı (Khel, 1998) Şekil Çökek Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı (Khel, 1998) 27

48 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil Sarısu Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı (Khel, 1998) Şekil Karamezla Meteoroloji İstasyon Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı (Khel, 1998) 28

49 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil Harmankaya Meteoroloji İstasyonu Ölçümlerine Göre Çizilmiş İklim Diyagramı (Khel, 1998) Transekt üzerindeki istasyonların iklim tipleri Akdeniz (Osmaniye, İskenderun, Antakya), Karadeniz (Rize, Kalkandere, Giresun, Yavuzkemal, Zonguldak-Karbük), Balkanlardaki istasyonlarla karşılaştırılmış ve Harmankaya nın, Zonguldak-Karabük ve Yavuzkemal e, Karamezla nın Kalkandere ye, Sarısu nun Rize ye ve Çökek in Giresun a iklim yönünden benzediği tespit edilmiştir (Tablo 3.4 ve 3.5). Genel olarak çalışma alanının iklimi hem Akdeniz hem Karadeniz hem de Balkanlardaki dağ iklimi ile benzerdir (Şekil. 15). 29

50 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Tablo 3.4. Araştırma Alanına Yakın Akdenizli İklim İstasyonlarının Biyoiklim Tipleri İstasyon Yük. P M m Q 2 PE S Biyoiklim Tipi (m) (PE/M) ,3 34,7 2,7 81,5 29,6 0,9 Akdenizli, Az nemli, Osmaniye Serin İskenderun ,5 1, ,8 Akdenizli, Nemli, Sıcak Antakya , ,5 Akdenizli, Nemli, Mutedil Tablo 3.5. Karadeniz Bölgesindeki Bazı İklim İstasyonlarının Biyoiklim Tipleri İstasyon Yük. (m) P M m Q 2 PE S (PE/M) Biyoiklim Tipi Rize ,7 3, ,2 Osiyanik, Yarı nemli, Sıcak Kalkandere ,5-1, ,7 Osiyanik, Yarı nemli, Soğuk Giresun ,2 4, Osiyanik, Yarı nemli, Mutedil Yavuzkemal ,2-4, ,7 Osiyanik Yarı nemli çok soğuk Karabük- Zonguldak ,9-6, ,0 Osiyanik Yarı nemli, çok soğuk 30

51 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Şekil Q ve m Değerine Göre İstasyonların Karadeniz ve Balkanlardaki İstasyonlarla Karşılaştırılması 31

52 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Araştırma Alanının Tarihçesi Araştırma alanımızın içerisinde bulunduğu Amanos dağları üçüncü zamanın ortalarına doğru Hatay (Amik) ovası ile birlikte oluşmuştur. Üçüncü zamanın ikinci yarısında kıvrılarak yükselen ve sonraları aşınmalarla dikleşen Amonos Dağları nın en yüksek yeri Dörtyol ilçesinin doğusunda kalan 2.240m yükseltili Mığır tepesidir (Bozdağ). Tarihsel açıdan bakıldığında Amanos Dağları ve çevresi çok eski çağlardan beri yerleşim alanı olarak kullanılmıştır. Çivi yazılı kitabelerde adı Khamanu olarak geçmektedir. Amanos dağları kuzeyindeki demir yolu ve güney ucundaki Belen (tarihi adıyla Pylae Syriae yani Suriye Geçidi) geçidi dışında ortada kalan 80 kilometrelik sahada sadece bir iki patikadan geçit vermektedir (Çağlar, 1999). Bu dağlar halk arasında Gavur Dağı olarak da adlandırılmaktadır. Buradaki "gavur" sözcüğü yaygın olarak bilinen şeklinden çok Arap coğrafyacılarının sık olarak kullandıkları ve "tepeler arasında basık arazi" anlamına gelen "gavr", "algavr" sözcüğü ile ilgilidir (Darkot, 1988). Bölge için kaynak araştırmalarına ve kazı çalışmalarına göre yöredeki yerleşmelerin tarihi Orta Paleolitik döneme kadar uzanır. Bölge M.Ö. üçüncü binin ilk yarısında Akkad kralı Sargon ve torunu Naram-sin in yönetimindedir. Akkad lardan sonra ikinci binden önce Hurriler (Subariler) göç eder. Yöre 1800 lerden 1600 lere kadar Merkezi Halpa (Halep) olan Sami Yamhad krallığına bağlı bir beyliğin toprakları arasına katılmıştır. Daha sonra Hititler in egemenliğine giren bölge Hitit Krallığının çöküşünden sonra M.Ö lerde Hattena Krallığının eline geçer (Forbiger, 1843). Albert Forbiger (1843), eskiçağ coğrafyası ile ilgili ünlü eserinde (Eski Asya ve Afrika nın Siyasal Coğrafyası) Ksenaphon'dan ve Amanos dağlarından geçişi engellemek için hem Küçük Asya hem de Suriye tarafındaki geçidin duvarla kapatılmış olduğunu, ama Büyük İskender dönemindeki yazarların bu duvarlardan söz etmediğini aktarmaktadır. Amanos Dağları nın Suriye'nin kuzeyine, Commagene'ye geçit veren bölgesine (yani Plinius'taki adıyla Amanicae Portae ya da Portae Amani montis, şimdiki adıyla Demir Kapı) Romalılar yol yapmışlar ama kısa zaman sonra bu yol yine bozulmuştur. 32

53 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Amanos Dağları üzerindeki Belen geçidinden Darius, ordusuyla Kuzey Suriye'den Ege ye geçmiştir. Büyük Iskender ise Pers kralıyla karşılaşmak için Issus'tan yola çıkarak yine bu geçiti geçmiş ama Darius'un dolanarak arkasına geçtiğini fark edince Issus'a geri dönmüştür. Amanos dağları sadece eskiçağda değil yakın döneme kadarki zengin kültürel yerleşimi ile de coğrafi özelliklerinin ötesinde ilgi çekmeye ve antropojenik etkiler altında kalmaya devam etmektedir Araştırma Alanının Genel Vejetasyonu Amanos Dağları bitki coğrafyası açısından, Holarktik Flora Bölgesi nin Akdeniz Alt Bölgesi ne ait Doğu Akdeniz bölümünün bir sektörü olarak tanımlanmıştır (Akman,1973). Araştırma alanı içerisinde başlıca üç vejetasyon tipi ayırt edilmektedir. Bunlar m Maki vejetasyonu, m arasında Orman vejetasyonu ve 1900m de orman sınırının yukarısındaki dağ vejetasyonudur (Türkmen ve Düzenli, 1998). Kehl (1998) in araştırmalarına göre alan Akdeniz fitocoğrafik bölgesinde yer almasına rağmen, Euro-Siberian kökenli bitki örtüsüne de sahiptir. Dağ kuşağında Öksin elemanları hakimdir. Dağ eteğinden orta kuşağa kadar antropojenik Pinus brutia Ten. ormanları, Öksin elemanlarından Quercus cerris L. Carpinus orientalis Miller. ve Fraxinus ornus L. görülmektedir. Orta dağ kuşağında kuzey-batı yönünde Carpinus orientalis Miller., güney-batı yönünde Quercus cerris L. hakimdir. Atmosferin nemli toprağın ıslak olduğu vadi ve derelerde Laurus-Tilia karışık ormanları, bu ormanların tabanında ise birçok farklı eğrelti türü bulunmaktadır. Bu mezofil ormanlara Staphylea pinnata L.(çok sık), Buxus sempervirens L. (Sık), Taxus baccata L. (sık) ve Ilex colchica Pojark. (nadir) eşlik etmektedir. Kumtaşları üzerindeki topraklarda yetişen Fagus orientalis Lipsky. üst orman sınırına kadar hakimken, Pinus nigra Arn. ssp. pallasiana (Lamb.) Hulmboe alan içerisinde dağınık bir yayılış göstermektedir. Abies cilicica Carr.1300m den yüksekte kuzey-batı yamaçlarda çok seyrek olarak görülürken, güney yamaçlarda 1700m den yüksekte geniş alanlar kaplamaktadır. Cedrus libani A.Rich çok nadir görülmektedir (Ek, 4.). 33

54 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Araştırma alanındaki doğal bitki formasyonları, genel vejetasyon tipleri ve jeolojik formasyonlar Şekil da gösterilmiştir (Yılmaz, 1993). Buna göre alanın alt sınırını oluşturan maki örtüsü çoğunlukla Quercus coccifera L., Myrtus communis L., Erica manipuliflora Salisb., Cercis siliquastrum L., Pistacia terebinthus L. ve Phillyrea latifolia L. ile temsil edilmekte ve 300m yüksekliğe kadar yayılmaktadır. Pinus brutia Ten. ormanı, araştırma alanında seçilen transekt üzerinde m yükseltiler arasında serpantinit ve kireçtaşı üzerinde kısmen saf topluluklar halinde bulunmaktadır. Orman örtüsünün bozulduğu açık alanlarda Styrax officinalis L. in yayıldığı görülmektedir. Güney ve güneybatı bakılarda 1000m yükseltiye kadar ulaşan Pinus brutia Ten. sıklıkla Quercus cerris L. başta olmak üzere, Carpinus orientalis Miller. Fraxinus ornus L., Quercus infectoria Olivier. ve Crataegus monogyna Jacq. ile karışık olarak bulunmaktadır. Transekt üzerinde, m yükseltiler arasında serpantin ve kireçtaşı üzerinde Quercus cerris L. in dominant olduğu karışık ormanlar yayılmıştır. Kuzey bakılı nemli ve gölgeli vadilerde 600m olan bu sınır, diğer bakılarda 800m ye çıkmaktadır. Transekt boyunca tür çeşitliliğinin en yüksek düzeye ulaştığı bu kuşakta yer alan en önemli tür Carpinus orientalis Miller. dir. Araştırma alanında Pinus nigra Arn. ssp. pallasiana (Lamb.) Hulmboe kumtaşı üzerinde m yükseltiler arasında kuzeybatı bakılı yamaçlarda saf olarak lokalize olmuştur. Bu alan dışında 1000m den başlayarak kuzeybatı bakılı yamaçlarda 1900m ye, güney ve güneybatı bakılı yamaçlarda ise 2000m nin üzerine kadar meşe ve kayın karışık olarak bulunmaktadır. Topaktaş yaylası kuzeydoğusunda lokalize olmuş Pinus nigra Arn. ssp. pallasiana (Lamb.) ormanı, yüksek bir kapalılığa sahip olmasına karşın alt örtü şiddetli bozulmaya uğramıştır. Araştırma alanında Fagus orientalis L. 900/ m yükseltiler arasında çoğunlukla kumtaşı üzerinde kuzeybatı bakılı yamaçlarda, bazen de kireçtaşı üzerinde kuzeydoğu bakılı yamaçlarda yoğun bir yayılış göstermektedir. Kuzeybatı bakılı yamaçlarda Abies cilicica Carr. nın çok seyrek bulunmasının yanında, Daz dağının iç kesimlerinde Cedrus libani A. Rich. nin dağınık gruplar oluşturduğu görülmektedir. Bu topluluk m yükseltiler arasında yer alan orman sınırında son bulmaktadır m yükseltiler arasında Abies cilicica Carr. ya daha sık rastlanmaktadır. Orman sınırında yer alan Fagus 34

55 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA orientalis L. bireylerinde, büyük bir olasılıkla ekstrem iklim koşulları nedeniyle şiddetli form bozuklukları görülmektedir. Araştırma alanında 2050m yükseltide yer alan orman sınırının üzerindeki alanlarda bodur çalı toplulukları ve subalpin çayırlar bulunmaktadır. Bu basamaktan önce m yükseltiler arasında bulunan kuzey-kuzeybatı bakılı bir yamaçta benzer vejetasyon vardır. Ayrıca Astragalus sp. ve Acantholium spp. özellikle 2200m yükseltinin üzerinde artan bir yoğunlukta bulunmaktadır (Şekil 3. 16). Şekil Araştırma Alanındaki Vejetasyon Tipleri, Doğal Bitki Formasyonları ve Jeolojik Formasyonlar (Yılmaz, 1993) 35

56 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Araştırma Alanının Kullanılma Durumu Araştırma alanında yerleşim, ormancılık, hayvancılık, tarım, gibi farklı kullanım alanları mevcuttur Yerleşim Araştırma alanında, denizden yüksekliği 600 m olan Çökek ve 1300 m yükseklikte yer alan Topaktaş yaylaları, yaz mevsimi boyunca çevre yerleşimlerde yaşayan nüfusun kullandığı mevsimlik yerleşim birimleridir. İdari yönden, Dörtyol İlçesi Karakese köyüne bağlı mezra statüsündeki bu yayla yerleşimlerinde şahıs mülkiyetinde bulunan alanların yanı sıra, hazineye ait orman alanlarında da yayla evlerine rastlanmaktadır. Çökek yaylasında bulunan evlerin çoğu betonarmedir. Buna karşın Topaktaş yaylasında yer alan evlerin büyük çoğunlu geleneksel ahşap yapılardan oluşmaktadır. Bunun nedeni Çökek yaylasına ulaşma kolaylığı ve kış sezonundaki iklimin barınmaya uygun oluşudur. Günümüzde bu yayladaki modern yapıların hızlı artışı ile yayla sadece mevsimlik değil tüm mevsimler için kullanılır hale gelmiştir. Yaz döneminde yaklaşık 5000 kişinin barındığı Topaktaş yaylasında, kahvehaneden kasaba, berberden, internet kafeye kadar mevsimlik çalışan dükkânlar bulunmaktadır. Yaş sebze ve meyve ihtiyacı Dörtyol dan sağlanabildiği gibi çevrede yer alan Harmangöl, Yedigöz ve Yahyalı yayla gibi küçük yerleşimlerden de karşılanmaktadır. Bunlardan 900 m yükseltideki Yahyalı yaylada sadece yedi yayla evi bulunmaktadır. Daha yüksek kesimde, Topaktaş yaylasının bulunduğu kuzeybatı bakılı yamaçlarda yer alan Yedigöz ve Harmangöl yaylaları da toplam olarak 20 ailenin barındığı tarımsal karakterli geçici yerleşimlerdir Ormancılık Dörtyol Orman İşletmesi sınırları içerisinde kalan çalışma alanımızda kapalılık derecesi yüksek, yaşlı ormanlar bulunmaktadır. 36

57 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Yaz mevsimi boyunca yayla yerleşimlerinde kalan halk, bu süre içerisinde günlük ihtiyacı olan odunun yanı sıra kışlık yakacak odun ihtiyacını da ormandan karşılamaktadır. Bu yasadışı faaliyetin yanında ticari amaçla yapılan usulsüz kesimler de ormanı tahrip etmekte ve bitki örtüsüne zarara vermektedir. Bu bölgeden sağlanan çam (Pinus brutia ve P. nigra ) ürününün büyük bölümü yapacak (tomruk, maden direği, tel direk, sanayi odunu, kâğıt odunu vb. ), meşe (Quercus spp.) ürünü ise tamamiyle yakacak olarak kullanılmaktadır. Bunun yanında elde edilen kayın (Fagus orientalis) odunu ise kıyı ovalarında yetiştirilen narenciye ürünlerinin taşınmasında kullanılan sandık yapımında değerlendirilmektedir. Orman İşletmesi tarafından ormanın bakımı ve değerlendirilmesi için çalıştırılan geçici işçiler Dörtyol ilçesinden getirilmektedir. Çalışma alanı içerisinde köy diyebileceğimiz sabit yerleşim alanı bulunmamaktadır. Dörtyol ilçesinden gelen halk yasaklanmış olmasına rağmen az da olsa ormanda kaçak olarak hayvan otlatmakta ve kaçak kesim yapmaktadır. Araştırma alanında yılları arasında orman işletmesi tarafından m arasında tıraşlama olarak yaşlı 226ha, yine 600m deki Çökek yayla etrafından bakım içi 60 yaşlı 73.5 ha Pinus brutia kesilmiştir. Topaktaş Yaylası nın etrafındaki alandan ise bakım amacı ile ha 75 yaşlı Fagus orientalis kesilmiştir. Araştırma alanı olarak seçilen hat boyunca istatistiklere geçen bir yangın olmamakla beraber yerli halktan elde edilen bilgilere göre 1998 yılında Topaktaş ın hemen altındaki Tahtafırlatan mevkiinde 1ha. alanda orman tabanında örtü yangını meydana gelmiştir. Bu alandaki yangın gören alanların indikatörü olarak bilinen Funaria hygrometrica nın populasyonundaki artış da bu bilgiyi doğrulamaktadır. Ayrıca bu indikatör türe yangın görmüş alanların dışında kaçak odun kömürü için kullanılan eski ocakların etrafında da belirgin şekilde rastlanmaktadır. 37

58 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Hayvancılık Bölgede, dağlık kesimlerde ve yaylalarda önem kazanan hayvancılık, eski çağlardan beri yaylacılıkla birlikte bölge için büyük önem taşımaktadır. Alandaki hayvancılığı genellikle Dörtyol ilçesinden gelen göçerler yapmaktadır. Ancak, çayır ve meraların daralması nedeniyle bölgede aşırı otlatma sorun haline gelmiştir. Dağlık bölgelerdeki çayır ve meraların verimleri, otlatılan hayvan sayısının fazlalığı nedeniyle giderek düşmektedir. Tüm uğraşısı hayvancılık olan göçerlerin kış boyunca kullanabilecekleri mera alanın kalmayışı, ovadaki karayolu, istimlâk şeritlerinin otlatma amacı ile kullanılmasına neden olmaktadır. Bu durum et ve süt verimini olumsuz yönde etkilemektedir. Alanda en çok yetiştirilen keçi koyun ve sığırdır. Keçi yetiştiriciliği, üreticilere koyun yetiştiriciliğinden daha ekonomik gelmektedir. Yılda kg. süt verimi olan kıl keçileri dağlık bölgelerde üreticilerin en önemli uğraşları ve geçim kaynağı olmuştur. Daha çok ovalık ve kıyı kesimlerde yaygınlaşan sığır yetiştiriciliğinde başlıca ırk, güney sarı-kırmızı ırk olup bunlar et ve süt verimi bakımından çok tercih edilmeyen ırklardır. Günümüzde, ticari amaç dışında ahırda bulundurulan az sayıdaki üstün nitelikli sığırlar, yaz aylarında yayla alanlarına götürülmekte ve yine ahırlarda beslenmektedir. Harmangöl, Yedigöz, Karamezra yaylaları ve Mığır tepe hayvan otlatma için elverişli olup yaz mevsimi boyunca 3000 adet küçükbaş, 500 adet ise büyükbaş hayvan otlatıldığı tahmin edilmektedir. Ayrıca araştırma alanında kümes hayvancılığı fazla gelişmemekle birlikte arıcılığın gelişmekte olduğu gözlenmektedir Tarım Çok engebeli bir topografyaya sahip olması nedeniyle Amanos dağları, tarımsal faaliyetlere uygun değildir. Ancak orman içerisinde bitki örtüsünün ortadan kalktığı alanlarda, kuru tarım alanlarına rastlanmaktadır. Tahıl tarımına yönelik bu sınırlı alanlar dışında, sulama olanağının bulunduğu yayla yerleşimleri çevresinde 38

59 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA küçük çapta meyve ve sebze plantasyonları yer alır. Bu tür tarım alanlarında üretilen ürün miktarı sadece kendilerine ve çevre yaylalardaki nüfusun tüketimine yetecek düzeydedir. Yöreye özgü meyve türlerinin (Erik, Elma, Kızılcık) yanı sıra, 1000m yükseltinin üzerindeki alanlarda fındık bitkisine de küçük plantasyonlar halinde rastlanmaktadır. Topaktaş yaylası iskân alanı içerisinde ve yakın çevrede bu bitki türünün bozulmuş plantasyonlara ait oldukça yaşlı üyelerine rastlanmaktadır. Araştırma alanında seçilen transekt içerisinde özellikle Yahyalı yaylasındaki tarlalarda sonbaharda buğday ve arpa, yaz döneminde ise sebze yetiştirilmektedir. Yedigöz ve Harmangöl yaylalarında buğday ve sebze tarımı yapılmakta, yaş sebze yaz döneminde Topaktaş ve Çökek Yaylaları nda satılmaktadır. Bununla birlikte, 600 m yükseklikte yer alan Çökek yaylasının yakın çevresinde, bölgede doğal olarak yayılan kızılcık bitkisinin kısmen saf topluluklar halinde yer aldığı görülmektedir (Yılmaz, 1993). Bu tarım faaliyetlerinin yanında çalışma alanı içerisinde defne, ıhlamur, sumak (geyik sırası), dağ çayı (daz çayı) ve yosun toplayıcılarına rastlanmıştır. Özellikle 2006 yılında çevre illerdeki çiçekçilere satılmak üzere 700 çuval karayosununun Yedigöz yayla çevresinden toplandığı tespit edilmiştir Materyal Araştırma materyalini yılları arasında her ay ortalama 3 günlük dönemler halinde Kuzey Amanos dağlarında (Hatay-Dörtyol) yapılan arazi çalışmaları sırasında toplanan 3077 biryofit örneği ve ağaç gövdeleri üzerinden alınan 156 adet örneklik alan oluşturmaktadır Metod Araştırma alanında epifitik vejetasyonu araştırmak için bir yıl örnek toplama yapılmıştır. Toplama tamamlanıp biryofitler adlandırıldıktan sonra vejetasyon çalışmasına geçilmiştir. 39

60 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Flora Flora çalışması Nisan 2004 ve Ağustos 2006 tarihleri arasında alana her ay gidilmek sureti ile gerçekleştirilmiştir. Yapılan arazi çalışmalarında biryofit örnekleri, daha önce tespit edilen vasküler vejetasyon üniteleri içerisinden dijital fotoğrafları çekildikten sonra çeşitli kazıyıcı aletlerin yardımıyla doğal görünümleri bozulmadan toplanmış ve bu toplanan biryofit örnekleri önceden hazırlanmış standart toplama zarflarına konulmuştur (Tablo 3.6). Bu özel zarfların üzerine bitkinin toplandığı vejetasyon ünitesi, habitatı, toplama tarihi, GPS (Garmin V) yardımıyla alanın koordinatları, yüksekliği ve ilgili diğer bilgiler kaydedilmiştir. Araziden toplanan zarfta bulunan örnekler ağzı açık bir şekilde birkaç gün bekletilerek kurutulmuştur. Daha sonra kurutulan bu örnekler tekrar ıslatılarak mikroskop altında teşhis edilmiştir. Bitkiye teşhisinden sonra örnek numarası verilirken zarf içerisinde tek bir takson varsa, zarf numarası bitki örnek numarası olarak kullanılmıştır. Aynı lokalite ve habitattan toplanan birden çok takson tek bir zarfa konulmuşsa, her bir takson için zarf içerisindeki bolluk sırası göz önüne alınarak zarf numarasının yanına bir de harf eklenmiştir. Bir rakamdan ve bir harften oluşan bu numara (132b gibi) da zarfların içerisindeki her bir takson için örnek numarası olarak kullanılmıştır. Tablo 3.6. Arazi Çalışmalarında Kullanılan Standart Toplama Zarfı Örneği GPS kaydı: 0..N... Florası R.K E Arazi Kayıtları: Işık: Güneşli, Açık, Kısmen Gölge, Tam gölge Su: Kuru, Orta, Nemli, Islak, Suya batık Topog: Sırt, Yamaç, Vadi, Yol kenarı, Orman, Tarla, Nehir, Dere, Göl, Havuz Substrat: Toprak: Kum, Toprak, Kil, Humus, Taş ve kayaları örten toprak / Çakıl Kaya: Uçurum (yar), Kaya kütlesi, Taş duvar / Vertikal-Horizontal / Silisli, Kalkerli Ağaç: Gövde, Dal, Kütük, Kök, Yaprak / Çalı-yüzey, T ırmanıcı ( )m Kütük: Devrik, Çürümekte, Kabuksuz, Çürük, Üst veya Alt yüzey ( )m Yükseklik:... Yön: N S E W Ağaç veya kayanın adı:... Tarih:... Toplayan:... 40

61 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Biryofit örneklerinin isimlendirilmesinde çeşitli araştırıcıların flora eserlerinden ve revizyon çalışmalarından faydalanılmıştır. Bunlar: Smith (1980) Britanya ve İrlanda nın Karayosunu Florası; Smith (1990) Britanya ve İrlanda nın Ciğerotları; Ireland (1982) Kanada Kıyıları nın Karayosunu Florası; Nyholm (1981) İsveç Karayosunları Florası; Barkman (1966) Hollanda nın Karayosunlarının Atlası; Agnev ve Vondracek, (1975) Irak Karayosunu Florası; Frey ve Kürschner (1991) Almanya nın Ciğerotları, Karayosunları ve Eğreltileri; Pedrotti (2001, 2006) İtalyan nın Karayosunları; Hedenas (1992) Pleurokarp Biryofitlerin Avrupa Revizyonu, Erdağ ve Kürschner (2002) Orthotrichum Hedw. Cinsinin Türkiye Revizyonu; Greven (1995) Grimmia Hedw. Cinsinin Avrupa daki Revizyonu; Horton (1983) Encalyptaceae Familyasının Kuzey Amerika Revizyonu; Cao ve Vitt, (1986) Grimmia Hedw. ve Schistidium Brid. Cinslerinin Çin deki Revizyonu; Lewinsky, (1993) Orthotrichum Hedw. Cinsinin Dünya Revizyonu; Munoz (1998) Rusya nın Grimmia ları; Zander, (1993) Pottiaceae Familyası Cinslerinin Kuzey Amerika Revizyonu; Hofmann, (1998, 1997) Palamocladium ve Homalothecium cinslerinin monografları; Sim-Sim, (1999) Portekiz ve Madeira daki Frullania cinsi Revizyonu; Arnell, (1981) İskandinavya nın Ciğerotları; Paton, (1999) İngiltere Adalarının Ciğerotları Florası; Herrnstadt ve ark. (2004) İsrail in Biryofit Florası; Kürschner, (2006, 2007) Yakın Doğu ve Türkiye nin Akrokarp ve Pleukarp Karayosunlarının Teşhis Anahtarları. Teşhisler esnasında isimlendirilemeyen örnekler bu konuda uzman kişilere gösterilerek ve uzman kişilerin kişisel herbaryumlarına bakılarak teşhis edilmiştir. Teşhis edilen örnekler ADA herbaryumundadır. Çalışma alanından tespit edilen karayosunlarının floristik listesi Hill ve ark., (2006) ya göre, ciğerotlarının ise Grolle ve Long, (2000) e göre düzenlenmiştir. Taksonların Türkiye deki son durumları ise en son çıkan çeklistelere bakılarak düzenlenmiştir (Uyar & Çetin, 2004; Kürschner & Erdağ, 2005). Türkiye için yeni kayıtlar listede çift yıldız işaret ile, C13 karesi için yeni kayıtlar ise tek yıldız işareti ile gösterilmiştir. Floristik listede taksonların çalışma alanından toplandığı her lokalite, kişisel herbaryum numarası (R. K.), lokaliteye ait floristik coğrafik özellikler ve taksonun 41

62 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Türkiye ve Dünya daki yayılışı takson isminin hemen altında verilmiştir. Taksonların Türkiye deki yayılışları 2007 yılında çıkan literatürler de taranarak belirlenmiştir. Floristik listedeki takson numaraları R. Kara nın kişisel herbaryum numarasıdır. Tez içerisindeki taksonların otör isimleri taksonun isminin ilk yazıldığı yerde gösterilmiş taksonun sonraki yazımlarında gösterilmemiştir Vejetasyon Araştırma alanındaki vejetasyon çalışması, flora çalışmasını takip eden Nisan 2005 ve Ağustos 2006 tarihleri arasında gerçekleştirilmiştir. Bu dönemde vejetasyon çalışmalarının yanında yoğun olmamakla birlikte toplanamayan ve eksik olan örnekler için flora çalışmalarına da devem edilmiştir. Örneklik alanlar homojenite ve floristik kompozisyona bağlı olarak ağaç gövdelerinden alınmıştır. Örneklik alanların boyutları Braun Blanquet metoduna göre (en küçük örneklik alan) tespit edilmiştir (Braun Blanquet, 1964). Bu şekilde tespit edilen örneklik alanlarda örtüşü belirlerken Braun-Blanquet bolluk-örtü çizelgesi yerine biryofitler için daha çok tercih edilen Kürschner in de ülkemizdeki çalışmalarında kullandığı çizelge kullanılmıştır (Tablo 3. 7). Tablo 3.7. Biryofitler İçin Kullanılan Bolluk-Örtüş Çizelgesi + < % 1 3 % 12,1-25,0 1 % 1,1-6,0 4 % 25,1-50,0 2 % 6,1-12,0 5 % 50,1-100 Örneklik alanların ekolojik, floristik ve vejetasyon özelliklerini kaydetmek için hazırlanan örneklik alan formları kullanılmıştır (Tablo 3.8). Bazı durumlarda biryofit taksonlarının arazi çalışması sırasında tanınması mümkün olamadığından örneklik alanlar içerisindeki bu tür taksonlardan yeniden örnek alınmıştır. Bu yöntemle alandaki ağaç gövdeleri üzerinden toplam 156 adet örneklik alan formu doldurulmuştur. Bu örneklik alanlardan Braun-Blanquet metoduna göre hakim türler bir araya getirilerek tablolar düzenlenmiştir. Daha sonra bu tablolar hakim tür benzerlikleri, floristik ve ekolojik özellikleriyle karşılaştırılmıştır. Bu değerlendirme 42

63 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA esnasında bazı örneklik alanlar arasında küme değişimi yapılmış, bazıları ise değerlendirme dışı bırakılmıştır. Sonuçta 127 örneklik alan ile araştırma alanının epifitik biryofit vejetasyonu analizi gerçekleştirilmiştir Bu örneklik alanlar önce Braun-Blanquet metoduna daha sonra Multivariate analiz yöntemlerine göre değerlendirilmiştir. Braun-Blanquet metoduna göre benzer örneklik alanların oluşturduğu kümelerin her biri ilk başta alan için potansiyel aday sintakson olarak kabul edilmiştir. Daha sonra bu örneklik alan kümeleri birbiriyle yine floristik ve ekolojik yönden ve de karakteristik ve ayırt edici varlığı ya da benzerlikleri açısından karşılaştırılmıştır. Sonuçta diğer örneklik alan kümelerinden önemli türlerle ayrılan floristik ve ekolojik farklılık gösteren ve kendi içlerinde her yönüyle birbiriyle tümleşen örneklik alan kümeleri bitki birliği olarak değerlendirilmiştir. Birlik olduğu kabul gören örneklik alanlar daha önceki literatür bilgileriyle karşılaştırılarak yeni birlik olup olmadıkları araştırılmıştır. Yeni birlik olamadığına karar verilenler daha önce tanımlandığı ismi korunarak değerlendirilmiştir. Birliklerin sintaksonomik kategorilerinin belirlenmesinde Marstaller (2006) in biryofitler hakkındaki çalışması kullanılmıştır. Tespit edilen yeni birliklerin isimlendirilmesinde ise Weber ve ark. (2000) ın çalışmasındaki kurallara uyulmuştur. Birliklerin ekolojik ve biyolojik özelliklerini daha fazla ortaya koyabilmek için Kürschner (1998) in benimsediği prensipler esas alınarak birliğe ait olan taksonların hayat formu, yaşam stratejisi, yaşam aralığı, eşeyli ve eşeysiz üreme ve yayılma stratejileri vb. özellikleri incelenerek bulgular kısmında birliğin tanımıyla birlikte verilmiştir. Birliği oluşturan taksonların hayat formu ve yaşam stratejileri literatür bilgilerinden ve arazi gözlemlerinden elde edilmiştir. Günümüzde bilimsel çalışmalar, bilgisayar programları desteğiyle hızlı bir şekilde ilerlemektedir. Özellikle benzerlikler ve farklılıklar gibi istatistik verilerin işlenmesine, yorumlanmasına dayalı olan vejetasyon biliminde bu bilgisayar programı ve yeni istatistik yöntemler geniş kullanım alanı bulmaktadır. Bu bağlamda Braun-Blanquet (1964) yöntemi ile tespit edilip değerlendirilen 127 örneklik alan, 43

64 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA başka vejetasyon ve istatistiki yöntemleri (Twinspan, DCA vb.) içeren CAP3 bilgisayar programı da kullanılarak değerlendirilmesi yapılmıştır. Bunun için ham tablo içerisinde yer alan örneklik alanlara ait taksonların örtüş (%) değerleri kullanılarak, Twinspan programı ile indikatör tür analizi yapılmıştır. Twinspan ayrımı ile oluşan gruplar daha önce Braun-Branquet metodundaki hakim türe göre ayrılan gruplarla kıyaslanmıştır. Böylece vejetasyon inceleme metodlarından Braun-Blanquet metodu ile Twinspan metodu arasındaki benzerlik ve farklar ortaya konarak sintaksonların gerçek yerleri ve pozisyonları belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca ham veriler DECORONA programında da değerlendirilerek örneklik alanların hangi ekolojik faktörlere (yükseklik, nem, hayat formu vs.,) göre nasıl gruplaştıkları ordinat düzlemi üzerinde incelenmiştir. Çalışma alanında vasküler bitkilere göre biryofitlerin yayılışını tespit etmek için Khel (1998) tarafında çalışma alanımızda belirlenen 6 ana ve 35 alt vejetasyon ünitesi kullanılmıştır. Bu vejetasyon üniteleri kısaltmalarıyla birlikte Tablo 3. 9 da görülmektedir. 44

65 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Tablo 3.8. Biryofit Örneklik Alan Formu Örneklik Alanın Adresi: GPS aletine göre koordinatları Yükseklik (m) Örneklik alan büyüklüğü (cm 2 ) Yön N: EO: Alanın yönü: Örneklik alanın yönü: Örneklik alanın yüksekliği (ağaçtaki): Tarih Genel bitki örtüşü (%) Substrat Quadrat no: Kişinin adı: Ağaç: % Yosun: % Işık Güneşli... Açık... Kısmen gölge... Yarı gölge... Eğim (0) Nemlilik durumu Kuru... Yarı nemli... Nemli... Islak... Suya batık... Ağacın türü Ağacın çevresi (m) Hakim bitki türü Topografya Dağ sırtı... Yamaç... Vadi... Yol kenarı... Orman... Tarla... Kıyı... Nehir... Dere... Bataklık... Gölet... Havuz... Bitki tür sayısı Bitki türlerinin adı veya kod numarası Örtüş (%) Bolluk ve Örtülülük + < 1.0 % % % % % % [ ] dışarıda fakat çalışılan örneklik alan ile temas halinde 45

66 3.MATERYAL VE METOD Recep KARA Tablo Araştırma Alanındaki Vasküler Bitkilere Ait Vejetasyon Üniteleri (Ek 4) Grup A-Marrubium globosum Vejetasyon Ünitesi A1- Eremurus-Paracaryum (Güney yönde) A2-Marrubium globosum-asperula pontica A3- Vincetoxicum tmoleum lu Marrubium globosum A4-Abies cilicica Dominant (Güney yönde) A5- Abies cilicica + Pinus nigra ssp. pallasiana (Güney yönde) A6- Eremurus-Paracaryum-Abies (Güney yönde) Grup B-Fagus orientalis Vejetasyon Ünitesi B1-Quercus cerris li Fagus orientalis (Dominant) B2-Fagus orientalis (Dominant) B3-Pinus nigra ssp pallasiana (Dominant) B4- Pinus nigra ssp pallasiana (Ko-dominant) lı Fagus (Dominant) B5- Carpinus orientalis li Fagus (Dominant) Grup C-Quercus cerris Vejetasyon Ünitesi C1-Erica manipuliflora lı Quercus cerris (Dominant ) C2-Pinus ve Erica manipuliflora lı Quercus cerris C3-Quercus cerris (Dominant ) C4-Quercus cerris ve Carpinus orientalis C5-Quercus cerris-carpinus-styrax ile karışık orman C6- C5 in bir bölümü fakat Pinus brutia lı Quercus cerris (Dominant ) C7-Carpinus orientalis li Quercus cerris,quercus coccifera, Quercus petrea, C8-Fagus orientalis ve Pinus nigra li Quercus türleri Grup D-Laurus- Tilia Vejetasyon Ünitesi D1- Laurus-Carpinus-Fagus karışık orman D2- Laurus-Carpinus-Buxus karışık orman D3- Laurus-Carpinus-Lonicera etrusca D4- Laurus-Platanus ravine orman D5- Laurus-Fagus- Ostrya-Saxifraga Cymballaria ravine orman. Grup E- Carpinus orientalis Vejetasyon Ünitesi E1- Carpinus orientalis (Dominant)-Styrax-Cornus karışık orman E2- Styrax officinalis (Dominant) E3- Cornus mas lı Carpinus orinentalis (Dominant) E4- Carpinus orientalis (Dominant)-Laurus-Pinus brutia E5- Sophora jaubertii Grup F- Pinus brutia Vejetasyon Ünitesi F1- Quercus cerris (Ko-dominat) li Pinus brutia (Dominant) F2- Quercus cerris li Pinus brutia F3- Erica manipuliflora lı Pinus brutia (Dominant) F4-Carpinus orientalis li Pinus brutia (Dominant) F5-Quercus coccifera lı Pinus brutia (Ko-dominant) F6-Pinus brutia lı (ko-dominant) Erica manipuliflora (Dominant) 46

67 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 4. BULGULAR VE TARTIŞMA 4.1. Araştırma Bulguları Floristik Bulgular Araştırma alanından yılları arasında gerçekleştirdiğimiz arazi çalışmaları sonucunda toplamış olduğumuz 1114 zarf biryofit örneğinin teşhisleri sonucunda 1 i boynuzlu ciğerotu, 43 ü ciğerotu ve 212 si karayosunu olmak üzere 256 biryofit taksonu belirlenmiştir. Bu bulgular taksonomik açıdan daha üst kategorilere göre değerlendirildiğinde, boynuzlu ciğerotlarından tek tür, ciğerotlarında 22 familyaya ait 31 cins altında 43, karayosunlarında ise 24 familyaya ait, 85 cins altında 212 tür ve tür altı takson tespit edilmiştir (Tablo 4.1). Tablo 4.1. Araştırma Alanından Belirlenen Biryofitlerin Kategorilere Göre Sayıları KATEGORİLER Biryofitler Familya Cins Tür ve Tür Altı Boynuzlu Ciğerotları Ciğerotları Karayosunları Toplam Çalışama alanından tespit edilen biryofit taksonları ciğerotları (Hepatophyta), boynuzlu ciğerotları (Anthocerotophyta), karayosunları (Bryophyta) şeklinde ayrılarak aşağıda listelenmiştir. Araştırmanın diğer kısmını oluşturan epifitik vejetasyon belirlenmesinde flora çalışması esnasında bulunamayan vejetasyon çalışmasında örneklik alanlar içerisinde tespit edilen biryofit taksonları da aşağıdaki listeye dahil edilmiştir. 47

68 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Ciğerotları (Hepatophyta) Aytoniaceae Cavers 1. *Plagiochasma rupestre (J. R. Forst. & G. Forst.) Steph 1456b Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Toprak (kö) G Yayılışı: Türkiye (A2, B6, B7, C11, C12 ),Güney Avrupa ve Akdeniz Ülkeleri nde geniş yayılışlı kozmopolit. 2. Reboulia hemisiphaerica (L.) Raddi 696b Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K c Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K d Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak KD b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K Çökek F4 Islak Açık Kaya (ser) KD a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Çökek F2 Nemli Gölge Beton K c Pekmezci D3 Islak Gölge Toprak K Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K b Harmangöl B2 Nemli Gölge Toprak K b Karamezla A3 Islak Gölge Toprak K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak (kö) K b Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya K Yedigöz B2 Nemli Gölge Duvar K c Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K a Kırıkelma B2 Nemli Y.göl. Toprak (kö) G Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak (kö) K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G a Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K

69 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A2, A4, B6, B7, B8, C11, C12, C13), Arktik ve Subarktik iklimli bölgeler dışında kozmopolit. Conocephalaceae Müll. Frib. Ex Grolle 3. Conocephalum conicum (L.) Dumort Sülükçü F5 Nemli Açık Toprak(kö) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B8, C11, C12, C13), Orta ve Kuzey Avrupa, Kuzey Afrika, İzlanda, Sibirya, Orta Doğu ve Batı Asya, Kafkas Ötesi, Hindistan, Çin, Japonya, Himalayalar, Makaronezya, Kuzey Amerika. Targioniaceae Dumort. 4. Targionia hypophylla L. 896b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K b Kırıkelma B2 Nemli Y. göl. Toprak (kö) G b Sülükçü F5 Islak Gölge Toprak G a Sülükçü F5 Nemli Açık Toprak(kö) G a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B7, C11, C12, C13), Akdeniz Ülke ve Adaları İngiltere, İskoçya, Hollanda, Güneybatı Rusya, Kırım, Kıbrıs, Makaronezya, Güney Batı Asya, Hindistan, Kore, Kuzey ve Güney Afrika, Madagaskar, Avustralya, Güney ve Kuzey Amerika. Lunulariaceae H. Klinggr. 5 *Lunularia cruciata (L.) Dumort. ex Lindb. 883a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K

70 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 888a Kızılkaya D5 Islak Gölge Toprak K b Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K c Suyungözü F5 Nemli Y. göl. Toprak (kö) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak (kö) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F2 Nemli Gölge Beton K b Yedigöz B1 Nemli Gölge Toprak K a Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K a Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak (kö) K Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K b Yedigöz C3 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Duvar K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya (kut) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B9, C11, C12), Avrupa, Britanya, Fennoscandia, Kuzey İskoçya, İrlanda, Güneybatı Rusya, Kafkasya, Kıbrıs, İran, Etiyopya, Kuzey, Orta, Doğu ve Güney Afrika, Makaronezya, Kuzey, Orta ve Güney Amerika, Avustralya, Yeni Zelanda. Marchantiaceae (Bisch.) Lindb. 6. Marchantia polymorpha L. subsp. polymorpha 632b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B a Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak KB b Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K a Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K a Pekmezci E2 Nemli Gölge Toprak (kö) K f Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K d Suyungözü F5 Subatık Gölge Kaya K d Karakese F2 Islak Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K

71 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B8, B9, C11, C12, C13, C14, C15), Ilıman iklime sahip çoğu bölgede kozmopolit. 7. *Marchantia polymorpha L. subsp. montivagans Bischl. & Boisselier 837c Çökek F1 Nemli Gölge Kaya K d Çökek F6 Islak Gölge Toprak (kö) K c Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D d Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D Yayılışı:Türkiye (B6, B9, C11), Avrupa, Madeira Faro Adaları, Kanarya Adaları, İzlanda, Grönland, Kuzey Amerika, Sibirya, Corsiniaceae Enger 8. *Corsinia coriandrina (Spreng.) Lindb 1542a Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K a Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K a Suyungözü F5 Islak Y. göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye ( B6, C11, C12 ), Güney ve Batı Avrupa, Kuzey Afrika, Batı Asya, Çin, Güney ABD, Brezilya, Güney Amerika nın güneyi. Oxymitraceae Müll. Frib. ex Grolle 9. *Oxymitra incrassata (Brotero) Sergio & Sim-Sim 1544 Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K b Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K Yayılış: Türkiye ( B6, C11, C12 ), Kuzey Yarımküre ve Güney Amerika da geniş yayılışlıdır. Ricciaceae Dumort. 51

72 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 10. *Riccia nigrella DC 1542b Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K a Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K b Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K b Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Güney Avrupa, Portekiz, Yunanistan, Güneybatı Asya, Kuzey Afrika, Makaronezya, Kuzey Amerika, Avustralya. Ordo: Metzgeriales Metzgeriaceae H. Klinggr. 11. Metzgeria furcata (L.) Dumort. 481c Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B a Tahtafırlatan B1 Nemli Y.göl. Taş üzeri B c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K a Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Qp) K a Karamezla B1 Kuru Y.göl. Kaya KG a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K c Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K c Çökek F1 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD b Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya KG a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K f Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K c Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K b Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Fro) K a Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K

73 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1077d Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) B a Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K b Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) K d Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (ku) GD b Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Ln) KD b Yedigöz C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) KB a Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Düğencininçayı C7 Islak Gölge Toprak(kö) K a Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (ku) K a Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Co) K c Gökbel C1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K c Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K d Harmangöl C3 Nemli Gölge Ağaç (Fc) K a Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ln) KG b Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GB a Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K d Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, C11, C12, C13), Orta Avrupa, Faro Adaları, Kafkasya, Himalayalar, Shensi, Japonya, Kore, Tunus, Etiyopya, Kamerun, Güney Afrika, Makaronezya, Kuzey Amerika, Batı Hint Adaları, Şili, Güneydoğu Asya Adaları. Aneuraceae H. Klinggr. 12. *Aneura pinguis (L.) Dumort. 1180b Sarısu C2 Islak Gölge Kaya K b Pekmezci C2 Islak Gölge Kaya K Pekmezci D3 Islak Gölge Toprak (kö) K c Tesbihliburun E2 Islak Gölge Kaya K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya K Beşikgölü F5 Subatık Gölge Kaya (kut) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak (kö) K

74 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı:Türkiye(C11, C12 ), Kozmopolit, 13. *Riccardia multifida (L.) S. F. Gray 1029b Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B b Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B Yayılışı: Türkiye(A4, A3, B9), Avrupa, Kuzey Afrika, Madagaskar, Makaronezya, Faro Adaları, İzlanda, Grönland, Kuzey Amerika, Asya, Havai, Yeni Zelanda 14. *Riccardia palmata (Hedw.) Carruth. 1028c Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B Yayılışı: Türkiye (A4, A2), Avrupa, Korsika, Sardinya, Sicilya, Maderia, Azor Adaları, Meksika, Kuzey Amerika, Grönland, Asya Pelliaceae H. Klinggr. 15. *Pellia epiphylla (L.) Corda 511c Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B a Yahyalı F1 Islak Gölge Toprak K a Dügencininçayı C8 Islak Gölge Kaya B b Çökek F1 Nemli Gölge Kaya K Çökek F6 Islak Gölge Toprak(kö) K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K b Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K b Karakese F6 Islak Gölge Toprak(kö) K b Çökek F5 Islak Gölge Toprak(kö) B c Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K b Karakese F2 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, C11), Orta Avrupa, Faro Adaları, Himalayalar, Cezayir, Tunus, Azor Adaları, Madeira, Kuzey Amerika, Grönland. 54

75 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 16. *Pellia endiviifolia (Dicks.) Dumort. 888c Kızılkaya D5 Islak Gölge Toprak K c Çökek F6 Islak Gölge Toprak (kö) K b Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D c Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K a Karakese F6 Islak Gölge Toprak (kö) K Yahyalı C6 Islak Gölge Kaya (ser) K c Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kit) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, B9, C11, C12), Orta Avrupa, İzlanda, Kafkasya, Japonya, Kore, Çin, Kamçatka, Hindistan, Fas, Tunus, Cezayir, Madeira, Kuzeybatı Amerika. 17. *Pellia neesiana (Gottsche) Limpr. 1394d Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye,(A1, A4, B6) Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Grönland, Kuzeydoğu Amerika, Asya Fossombroniaceae Hazslinszky 18. *Fossombronia pusilla (L.) Nees 1408d Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K a Kırıkelma B2 Nemli Y.göl. Toprak (kö) G Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C12), Avrupa, Kuzey Afrika, Batı, Orta ve Tropik Afrika, Güney Tropik Afrika, Güney Afrika, Hindistan Avustralya, Yeni Zelanda, Makaronezya, Kuzey Amerika, İtalya, Makaronezya, Cezayir, Şili. 55

76 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Lophoziaceae Cavers 19. *Barbilophozia barbata (Schmidel ex Schreb.) Loeske 713a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak K b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A4, B6), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kuzey, Orta ve Batı Asya, Japonya, Kuzey Amerika, Grönland. 20. *Lophozia sudetica (Huebener) Grolle 753c Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye(A4), Avrupa, Korsika, Maderia, Faro Adaları, İzlanda, Grönland, Kuzey Amerika, Arjantin, Asya. 21. *Leiocolea turbinata (Raddi) H. Buch 511a Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B b Yahyalı F1 Islak Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B b Dügencininçayı C8 Islak Gölge Kaya B b Çökek F6 Islak Gölge Toprak (kö) K c Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D a Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) K c Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak (kö) K a Karakese F6 Islak Gölge Toprak (kö) K a Çökek F5 Islak Gölge Toprak (kö) B e Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K b Tesbihliburun E2 Islak Gölge Kaya K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak (kö) K a Suyungözü F5 Subatık Gölge Kaya K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Karakese F2 Islak Gölge Toprak K a Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K

77 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (B6, C11, C12), Orta, Batı ve Güney Avrupa, İspanya, Portekiz, Fransa, Belçika, Almanya, Kuzey Afrika, Kafkas Ötesi, Batı Asya, Çin, Orta Amerika, Meksika. 22. *Gymnocolea inflata (Huds.) Dumort. 1394b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K c Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye, Avrupa, Korsika, Kafkaslar, Kanarya Adları, Azor Adaları, Faro Adaları, İzlanda, Grönland, Kuzey Amerika, Japonya, Sibirya. Arnelliaceae Nakai 23. *Gongylanthus ericetorum (Raddi) Nees 928e Çökek F6 Nemli Gölge Toprak (kö) K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) K Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak (kö) K a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Açık Toprak K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (C11) Avrupa nın Akdeniz kıyısındaki Ülke ve Adaları, Güneybatı Asya, Afrika ve Madagaskar, Portekiz, Makaronezya 24. *Southbya nigrella (De Not.) Henriq 1203b Çökek F3 Islak Gölge Kaya (ser) K

78 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (B6, C11, C12), Batı Avrupa, Güneybatı Asya, Kuzey Afrika, Kanarya Adaları Plagiochilaceae (Jörg.) Müll. Frib. 25. *Plagiochila porelloides (Nees) Lindenb. 503b Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B a Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Humus B c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K d Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K a Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K b Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K b Karamezla B1 Kuru Y.göl. Toprak K c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K d Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak (kö) K e Yahyalı D2 Kuru Gölge Toprak (kö) K b Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak (kö) K c Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) K d Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Düğencininçayı C7 Islak Gölge Toprak (kö) K b Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD b Gökbel D2 Nemli Gölge Toprak K c Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak (kö) K a Topaktaş B5 Nemli Gölge Kaya (kt) K c Düğencininçayı B2 Islak Gölge Toprak (kö) K e Yedigöz B2 Islak Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11), Avrupa, Rusya, orta Doğu ve Batı Asya, Çin, Moğolistan, Sibirya, Kafkasya, Madeira, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Grönland. Geocalycaceae H. Klinggr. 26. *Lophocolea bidentata (L.) Dumort. 565c Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K

79 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 676b Dügencininçayı C4 Islak Gölge Toprak K a Kırıkelma B4 Islak Gölge Kaya KG a Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak K e Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD b Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K d Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Düğencininçayı C7 Islak Gölge Toprak (kö) K a Çökek F4 Islak Gölge Ağaç (Pb) KD a Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (St) K c Gökbel E3 Islak Gölge Toprak (kö) K a Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak (kö) K a Tesbihliburun E2 Islak Gölge Toprak K b Düğencininçayı B2 Islak Gölge Toprak (kö) K b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K a Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7), Avrupa, Fennoscandia, Faro Adaları, Çin, Japonya, Hindistan, Malezya, Makaronezya, Güney Afrika, Tunus, Fas, Madagaskar, Kuzey Amerika, Meksika, Küba, Avustralya ve Yeni Zelanda. 27. *Lophocolea heterophylla (Schrad.) Dumort. 569a Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç(Qc) K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Fro) K a Yahyalı F1 Kuru Y.göl. Kaya K a Çökek F1 Kuru Gölge Ağaç (Pb) K a Çökek F1 Kuru Gölge Ağaç (Pb) K a Çökek F2 Kuru Gölge Toprak K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç K b Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak GD e Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak (kö) K e Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B a Gökbel C5 Nemli Açık Ağaç (Qc) K b Harmangöl B2 Islak Gölge Toprak KD d Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak K b Topaktaş C4 Islak Gölge Toprak K a Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak (kö) K c Harmangöl C3 Nemli Gölge Toprak K c Yedigöz C3 Islak Gölge Toprak K a Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak K d Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K

80 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7), Avrupa, Fennoscandia, Rusya, Sibirya, Japonya, Kafkas Ötesi, Batı ve Doğu Asya, Çin Moğolistan, Himalayalar, Hindistan, Tunus, Kuzey Afrika, Azor Adaları, Madeira, Kanarya Adaları, Kuzey ve Güney Amerika. 28. *Lophocolea minor Nees 632a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4), Avrupa, Kuzey Afrika, madeira, Azor Adaları, uzak Doğu Rusya, Orta Asya, Kafkas Ötesi, Batı ve Doğu Asya, Çin, Moğolistan, Sibirya, Hindistan, Japonya, Kuzey Amerika, Güney Amerika, Avustralya, Yeni Zelanda. 29. *Chiloscyphus polyanthus (L.) Corda 1370a Karamezla A4 Islak Gölge Kaya (ku) B a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yedigöz B2 Subatık Gölge Kaya K b Beşikgölü D4 Subatık Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, A5, B6, C11), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Himalayalar, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kafkas Ötesi, Batı ve Doğu Asya, Çin, Japonya, Azor Adaları, Madeira, Fas, Tunus, Hindistan, Kuzey Amerika. Scapaniaceae Mig. 30. *Scapania compacta (Roth) Dumort. 1090a Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye( B6, A1), Fennoscandia, Rusya, İzlanda, Grönland, Kuzey Amerika, Sibirya 60

81 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Cephaloziellaceae Douin 31. *Cephaloziella baumgartneri Schiffn. 916a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak (kö) K a Sarısu C2 Islak Gölge Kaya K a Çökek F3 Islak Gölge Kaya (ser) K b Gücük A2 Nemli Açık Kaya-yarığı G Yayılışı: Türkiye( B6, C11), Akdeniz Adaları, Avrupa, Portekiz, Fransa, Belçika, Kıbrıs, Azor Adaları, Madeira, Kanaryalar. Radulaceae (Dumort.) Müll. Frib. 32. Radula complanata (L.) Dumort. 456b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B c Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Kaya B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak B b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B a Domuzçukuru B4 Kuru Gölge Ağaç (Fo) KG Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Ağaç (Pn) B c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B c Tahtafırlatan B1 Nemli Y.göl. Taş üzeri B b Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak K a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K c Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (St) GD a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Ağaç (Fro) K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K a Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (Fo) K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) GD

82 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 788b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) K a Yahyalı F1 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) KG d Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K a Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) KG b Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K e Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K a Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Fro) K a Çökek F1 Nemli Y.göl. Ağaç (Cm) K b Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak(kö) K a Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak K a Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) B e Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç (Po) K d Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç(Crm) KD c Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Ln) K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD c Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Co) K a Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç (So) K a Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç(Crm) KG b Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (St) K b Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KD b Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K b Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç(Crm) K b Pekmezci D3 Islak Gölge Ağaç (So) K a Harmangöl C3 Kuru Gölge Ağaç (Po) K a Topaktaş B4 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K b Bağnazoluğu B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K c Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, C11, C13), Avrupa, Britanya, İrlanda, Fennoscandia, Kuzey ve Güney Afrika, Sibirya, Uzak Doğu ve Kuzey Rusya, Orta, Batı ve Doğu Asya, Kafkas Ötesi, Doğu Çin, Moğolistan, Sakhalin, Japonya, Cezayir, Azor Adaları, Madeira, Tenerife, İzlanda, Güneybatı ve Kuzeybatı Pasifik, Kuzey Amerika, Mezoamarika, Grönland. 62

83 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 33. *Radula lindenbergiana Gottsche ex C. Hartm. f. Q 51 Daşoluk B1 Nemli Gölge Ağaç(F.or) B Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, C11), Orta Avrupa, Fennoscandia, Kuzey Rusya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Batı Asya, İran, Arap Yarımadası, Shensi, Kore, Japonya, Tayvan, Himalayalar, Tunus, Fas, Cezayir, Güney Afrika, Güneybatı ve Kuzeybatı Pasifik, Makaronezya, Tennessee, Kuzey Amerika, Grönland. Porellaceae Cavers 34. *Porella arboris-vitae (With.) Grolle 481d Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B b Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya G b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K c Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K e Karamezla B1 Kuru Y.göl. Kaya KG c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K d Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç(Po) KB f Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya(ku) GD b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya(kut) K d Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K d Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (A2, A4, B6, C11), Orta Avrupa, Fennoscandia, Faro Adaları, İzlanda, Batı ve Doğu Asya, Kafkasya, Fas, Çin, Kuzey Afrika, Makaronezya. 35. *Porella cordaeana (Huebener) Moore 522c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B a Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B d Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K d Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Fo) K b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Fo) K a Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K Karamezla B1 Islak Açık Kaya K c Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K c Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K

84 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 919b Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Harmangöl B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K a Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kut) K b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B7, C11, ), Avrupa, Fennoscandia, Kuzey Rusya, Faro Adaları, İzlanda, Orta ve Batı Asya, Lübnan, Cezayir, Fas, Çin, Kafkasya, Kuzey Afrika, Madeira, Kuzeybatı Amerika. 36. *Porella obtusata (Taylor) Trev. 473c Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak B a Topaktaş B1 Nemli Açık Kaya B Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Qp) K Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç(Fo) KG a Harmangöl B1 Kuru Gölge Kaya K c Yahyalı F1 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) KG e Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K e Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K c Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Fro) K a Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) D b Çökek C6 Kuru Y.göl. Ağaç (Cm) K b Topaktaş B3 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K c Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K b Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K c Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye(A3, B6), Akdeniz Adaları, Avrupa Kıyıları, Portekiz, Norveç, Tunus, Cezayir, Makaronezya. 37. *Porella pinnata L. 704a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K b Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak K c Karamezla A2 Nemli Açık Kaya (kut) K a Karamezla A2 Nemli Gölge Toprak (kö) K

85 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1376a Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K a Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B Yayılışı: Türkiye (C12), Avrupa, Akdeniz Ülkeleri, Portekiz, Almanya, Madeira, Kuzey ve Orta Asya, Kuzey Afrika, Küba ve Kuzey Amerika. 38. Porella platyphylla (L.) Pfeiff. 494a Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç (Fo) B b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Humus K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K d Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (St) GD c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K d Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya KG b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) GD b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K d Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) K b Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD a Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K e Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç K a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) GD a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (Co) K a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (Co) KG c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) KG Kızılkaya D5 Nemli Y.göl. Kaya K e Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K a Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Toprak K b Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K Çökek F1 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K b Pekmezci E2 Kuru Y.göl. Kaya (kit) KD b Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) D e Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Ln) KD a Yedigöz C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) KB a Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Ağaç (Po) KD d Topaktaş C4 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) KG

86 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1158b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K e Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Co) K d Pekmezci C5 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG b Gökbel E3 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Toprak K b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) KG b Gökbel C5 Nemli Açık Ağaç (Qc) K c Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K d Gökbel C1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K e Gökbel C1 Nemli Açık Kaya (ser) KG d Gökbel C1 Nemli Y.göl. Kaya (kut) KG e Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç (Crm) KG c Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K a Pekmezci C2 Islak Gölge Ağaç (Co) K e Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K e Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya (kut) GB d Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K Bağnazoluğu B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, C11, C12, C13), Orta Avrupa, Kuzey ve Orta Asya, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kafkas Ötesi, Batı ve Doğu Asya, Çin, Moğolistan, Hindistan, Madeira, Kuzey Amerika, Grönland. Frullaniaceae Lorch 39. Frullania dilatata (L.) Dumort. 455c Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B a Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (Pn) B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya G Pekmezci E4 Kuru Y.göl. Ağaç (Pb) K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Qp) K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K d Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K a Çökek F2 Kuru Gölge Ağaç (Pb) KG d Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Kaya K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K

87 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 873d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya KG c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K b Yahyalı C6 Kuru Gölge Ağaç (Cm) K Pekmezci E3 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K c Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (ku) K d Pekmezci C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K e Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG b Düğencininçayı B2 Islak Gölge Kaya (kut) K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (St) K a Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K b Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Co) K Gökbel C5 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K d Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) KG b Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç (Crm) KG d Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (St) K a Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Pn) K e Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç (Crm) K a Harmangöl B2 Kuru Açık Ağaç (Qc) K a Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K a Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Pn) G b Topaktaş C8 Nemli Y.göl. Ağaç (Fo) K c Kırıkelma B4 Kuru Açık Ağaç (Fo) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, C11, C12, C13), Orta Avrupa, İsveç, Güney Finlandiya, Kuzey ve Uzak Doğu Rusya, Orta, Doğu ve Batı Asya, Kafkas Ötesi, Çin, Moğolistan, Kıbrıs, İran, Sibirya, Shensi, Kuzey Afrika, Makaronezya. 40. Frullania tamarisci (L.) Dumort. 456a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B b Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Humus B e Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak G c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K d Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K d Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Fo) GD g Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K g Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K

88 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1177d Topaktaş C4 Kuru Gölge Kaya (kut) K c Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K d Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C13), Orta Avrupa, Fennoscandia, Rusya, Faro Adaları, İzlanda, Sibirya, Kafkas Ötesi, Batı Asya, Çin, Kuzey Afrika, Makaronezya, Cape Verde Adası. Lejeuneaceae Casares-Gil 41. *Lejeunea cavifolia (Ehrh.) Lindb. 458a Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Kaya B b Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç (Qp) B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) GD Çökek F1 Kuru Açık Ağaç (Co) K e Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya(ser) K b Çökek F1 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya KG a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) KB a Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Çökek F6 Islak Gölge Toprak(kö) K a Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K a Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K Yahyalı D2 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K b Yahyalı D2 Kuru Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) D a Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak(kö) K b Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) K a Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kit) K

89 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1061b Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K a Çökek C6 Kuru Y.göl. Ağaç (Cm) K d Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K b Pekmezci C3 Kuru Gölge Ağaç (Qc) D b Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K c Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç (Po) K c Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç(Crm) KD b Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K d Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K c Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Ln) K a Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K c Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (ku) K a Gökbel D2 Nemli Gölge Kaya (ser) K a Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K a Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K b Tesbihliburun E2 Islak Gölge Toprak K a Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11), Avrupa, Fennoscandia, Kuzey ve Uzak Doğu Rusya, Faro Adaları, İzlanda, Batı ve Doğu Asya, Kafkasya, Sibirya, Çin, Hindistan, Tunus, Cezayir, Azor Adaları, Madeira, Kanarya Adaları, Tenerife, Kuzey Amerika. 42. *Cololejeunea rossettiana (C. Massal.) Schiffn. 558a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) B a Çökek F1 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD Yayılışı: Türkiye (A2), Güneybatı ve Orta Avrupa, Kırım, Kafkasya, İran, Szechuan, (Szechuan: Çin in batısında bir eyalet), Fas. 43. *Cololejeunea calcarea (Lib.) Schiffn. 1443e Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K

90 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye(A2), Avrupa, Sardinya, Kafkaslar, Faro Adaları Boynuzlu Ciğerotu (Anthocerotophyta) Anthocerotaceae Dumort. 44. *Anthoceros punctatus L. 1322c Topaktaş C4 Islak Gölge Toprak K d Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak(kö) K Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Kaya (ku) GB e Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak(kö) K c Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A3, A4, B6, C11, C12), İrlanda, İngiltere, Fransa, Hollanda, Almanya, Portekiz, İspanya, Sardunya, Sicilya, İtalya, Slovenya, Arnavutluk, Girit, Ukrayna, Azor Adaları, Madeira, Kanarya Adaları, Kafkasya, Doğu ve Batı Asya, Hindistan, Malezya, Avustralya, Günaybatı Pasifik, Güneyduğu ABD, Brezilya, Güney Amerika nın Güneyi Karayosunları (Bryophyta) Polytrichaceae Schwägr. 1. *Atrichum angustatum (Brid.) Bruch & Schimp. 671b Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Humus K b Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6), Avrupa, izlanda, kafkaslar, tenerife, Azor Adaları, Kuzey Amerika. 2. *Atrichum tenellum (Rohl.) Bruch & Schimp. 675e Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K

91 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1328b Harmangöl C3 Nemli Gölge Toprak K b Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak K a Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak(kö) K b Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı Türkiye, İtalya, Fenoskandia, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Sibirya, Japonya, Kuzey Amerika 3. *Atrichum undulatum (Hedw.) P.Beauv 474a Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B b Tahtafırlatan B1 Nemli Açık Kaya G b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak K a Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K c Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Humus K a Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K b Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K Karamezla B1 Nemli Gölge Toprak KB a Karamezla B1 Nemli Gölge Kaya K b Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak K d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak K b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Harmangöl B1 Islak Y.göl. Ağaç (Fo) K a Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak K d Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak K a Düğencininçayı C7 Islak Gölge Toprak(kö) K a Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak(kö) K a Topaktaş B2 Islak Gölge Toprak K d Topaktaş B4 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak(kö) K b Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak(kö) K a Topaktaş B5 Islak Gölge Toprak K b Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak(kö) K c Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7), Avrupa boyunca, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Asya, Kuzey Afrika, Makaronezya, Cezayir, Fas, Kanada, Meksika, Orta ve Kuzey Amerika, Azor Adaları, Madeira, İngiltere. 71

92 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 4. *Pogonatum aloides (Hedw.) P.Beauv. 641a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak K c Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K c Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K a Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak B a Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak B b Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak K Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak K b Karamezla A2 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K d Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6), Avrupa, Faro Adaları, Asya, Cezayir, Kongo, Uganda, Makaronezya, Yeni Zellanda 5. *Polytrichastrum formosum (Hedw.) G.L.Sm. 751 Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K c Karamezla B1 Kuru Y.göl. Toprak K e Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, C11), Avrupa, İzlanda, Batı, Orta ve Doğu Asya, Kuzey Amerika 6. *Polytrichum juniperinum Hedw 1297c Karamezla A2 Nemli Gölge Toprak (kö) K c Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, B8, C11), Kozmopolit Encalyptaceae Schimp 7. Encalypta streptocarpa Hedw. 507b Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Humus B

93 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 510a Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B c Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Kaya B b Yahyalı F1 Kuru Gölge Toprak (kö) K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Toprak K b Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K d Yahyalı D2 Kuru Gölge Toprak (kö) K c Yahyalı C6 Kuru Gölge Kaya K a Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak K c Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak (kö) K c Gökbel C1 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K d Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak (kö) K b Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Toprak K d Pekmezci D3 Islak Gölge Toprak K e Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C12, C13), Avrupa, İzlanda, Kafkasya, Sibirya, La Palma. 8. **Encalypta microstoma Bals.-Criv. & De Not. 1380a Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B Gücük yayla A2 Kuru Gölge Kaya-yarığı G a Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya-yarığı G a Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya-yarığı G a Gücük yayla A2 Nemli Açık Kaya-yarığı G b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye için yeni kayıt (2007 yılında Journal of Bryology de tarafımızdan yayınlandı), Avrupa, Kafkaslar, Kuzey Amerika. Funariaceae Schwägr. 9. Entosthodon muhlenbergii (Turner) Fife 1467b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K a Beşikgölü D4 Nemli Gölge Toprak K

94 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, B6, C11, C14), Batı ve Orta Avrupa, İskandinavya, Kafkaslar, Kıbrıs, Güney ve Batı Asya, makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzeybatı Amerika 10. *Entosthodon pulchellus (H.Philib.) Brugues 1450 Sülükçü F5 Nemli Açık Toprak (kö) G Yayılışı: Türkiye (B6), Akdeniz Bölgesi, Almanya, Avusturya, İsviçre, Macaristan, Kıbrıs, Semerkant, Makaronezya, Kuzey Afrika, Azirona. 11. *Entosthodon fascicularis (Hedw.) Mull.Hal. 1459a Sülükçü F5 Nemli Açık Toprak(kö) K Yayılışı:Türkiye, Avrupa, Kuzey ve Güney İskandinavya, Kafkaslar, Cezayir, Mısır, Fas, Kuzeybatı Amerika. 12. Funaria hygrometrica Hedw. 672a Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K b Çökek F4 Nemli Açık Toprak K b Harmangöl B1 Nemli Y.göl. Toprak B b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak (kö) K e Çökek F6 Kuru Gölge Toprak K Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak (kö) K a Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Toprak K a Yahyalı C4 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, B6, B7, C11, C12, C13): Kozmopolit. Grimmiaceae Arn. 13. *Grimmia alpestris (F.Weber & D.Mohr) Schleich. 1291b Karamezla A2 Nemli Açık Kaya (kut) K a Karamezla B2 Kuru Açık Kaya (kut) K

95 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1533d Gücük yayla A2 Nemli Açık Kaya-yarığı G a Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G d Mığır A2 Nemli Açık Kaya (ku) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B8, B10), Avrupa, Asya, Kuzey Amerika 14. Grimmia anodon Bruch & Schimp. (G. limprichtii Kern) 1382g Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B Yayılışı: Türkiye (B6, B7, B8, B9, B10, C12, C13, C14, C15), Avrupa, kafkaslar, iran, Güney Arabistan, Orta ve kuzey Asya, Tenerife, Cezayir, fas, Mısır, Kuzey AmerikaGrönland, meksika, peru, Bolivya, Patagonya. 15. Grimmia decipiens (Schultz) Lindb. 471a Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Kırıkelma B2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B7, C13), Avrupa, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika 16. *Grimmia dissimulata E.Maier 1092a Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (ku) GD Yayılışı: Türkiye (A2, A4, B7), Kuzey İngiltere, Portekiz 17. *Grimmia lisae De Not. 857c Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Kaya K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) KD b Harmankaya A4 Islak Açık Toprak (kö) K Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Kumtaşı K

96 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (C11), Güney ve Orta Avrupa, Kıbrıs, Makaronezya, Kuzeybatı Amerika, Meksika. 18. *Grimmia longirostris Hook. 720a Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B7), Avrupa, Asya, Afrika, Kuzey Amerika. 19. *Grimmia montana Bruch & Schimp. 1363b Karamezla A1 Kuru Açık Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6), Avrupa, Kuzey Amerika. 20. Grimmia ovalis (Hedw.) Lindb. 455a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B d Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K b Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya (ser) K a Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya KG c Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K a Dügencininçayı C8 Kuru Gölge Kaya K f Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K b Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K d Yedigöz B3 Nemli Gölge Kaya (ser) K f Çökek F6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K f Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (ku) KD f Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (ku) GD d Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Gökbel C4 Kuru Y.göl. Kaya (ser) KG a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K c Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K b Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GB a Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K d Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K a Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya K a Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) G

97 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1424a Kırıkelma B2 Kuru Açık Kaya (kut) G a Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya (ku) K b Kırıkelma B2 Kuru Açık Kaya (kut) G e Kırıkelma B4 Kuru Açık Kaya (kut) G b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G b Gücük yayla A2 Islak Açık Kaya (kt) G Yayılışı: Türkiye(A1, A2, A3, A5, B6, B7, B8, C11, C12, C13, ), Kozmopolit 21. Grimmia pulvinata (Hedw.) Sm. 454b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B b Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Kaya-yarığı K b Topaktaş B1 Kuru Y.göl. Kaya B b Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K b Topaktaş B1 Nemli Açık Kaya B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B a Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kaya-yarığı B b Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Taş üzeri B b Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B d Yahyalı E1 Kuru Açık Kaya (kit) B b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) D b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K c Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya KG d Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya KG c Çökek F1 Kuru Y.göl. Kaya K b Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K e Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K c Yedigöz B3 Nemli Gölge Kaya (ser) K e Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Kaya K a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K d Çökek F5 Kuru Açık Kaya (ser) GD b Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Kaya (Ko) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K e Yahyalı F2 Kuru Y.göl. Kaya K b Çökek F4 Islak Açık Kaya (ser) K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Duvar K c Harmangöl B1 Islak Y.göl. Toprak K c Harmangöl B1 Nemli Gölge Duvar B Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya KB c Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Suyungözü F5 Nemli Açık Kaya (kt) G

98 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1123b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Topaktaş C4 Kuru Açık Kaya (kut) K a Topaktaş C4 Kuru Açık Kaya (kut) K b Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K a Pekmezci C2 Islak Y.göl. Toprak (kö) K b Pekmezci D3 Islak Açık Kaya (ku) K c Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K c Beşikgölü D4 Islak Gölge Kaya (kit) G e Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K b Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Kaya (Ko) K a Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye(A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B9, C11,C12, C13, C14) Kozmopolit 22. Grimmia tergestina Tomm. ex Bruch & Schimp. 941e Çökek F6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K b Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A3, B6, B8, B9, C12, C13, C14), Avrupa, Güneybatı Asya, Kuzey Afrika 23. Grimmia trichophylla Grev. 470c Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya B a Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Kaya (Ko) K c Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6 B8, C11, C12, C13, C14), Kozmopolit. 24. *Racomitrium sudeticum (Funck) Bruch & Schimp. 1305a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A1), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Japonya, Kuzey Amerika, Grönland. 78

99 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 25. Schistidium apocarpum (Hedw.) Bruch & Schimp. 452d Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K a Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Humus B a Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Kaya-yarığı K a Topaktaş B1 Kuru Y.göl. Kaya G b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B b Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kaya-yarığı B d Domuzçukuru B4 Kuru Açık Kaya-yarığı B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B d Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) D a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya (kit) B c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya (kit) B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K d Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Humus K d Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Cm) G b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K d Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K c Dügencininçayı C7 Nemli Açık Kaya K c Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya (ser) K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya GD c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K e Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya KG b Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K b Yedigöz B3 Nemli Gölge Kaya (ser) K f Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Kaya K a Kızılkaya D5 Nemli Y.göl. Kaya K b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K c Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K c Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) D c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) K f Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K b Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Karakese F6 Kuru Açık Kaya (kit) K a Topaktaş C4 Kuru Açık Kaya (kut) K a Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (kut) K a Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K

100 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1179a Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak (kö) K a Gökbel E3 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K b Gökbel C4 Kuru Y.göl. Kaya (ser) KG d Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K c Gökbel C5 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K d Gökbel C1 Nemli Açık Kaya (ser) KG e Gökbel E3 Nemli Açık Kaya (kut) K b Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Yahyalı C6 Islak Gölge Kaya (ser) K b Pekmezci C2 Islak Y.göl. Toprak (kö) K c Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K d Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K d Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K c Karamezla B2 Kuru Açık Kaya (kut) K c Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K h Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B b Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya K b Beşikgölü D4 Islak Gölge Kaya (kit) G b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B9, C11, C13, C14), Kozmopolit. 26. Schistidium confertum (Funck) Bruch & Schimp. 1288a Karamezla A3 Nemli Açık Kaya (kt) KB c Harmankaya A4 Islak Açık Toprak(kö) K c Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K a Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (ku) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B7, B8, B9, C13, C14), Avrupa, Güney İskandinavya, İzlanda, Asya, Afrika, Kıbrıs, Gürcistan, Hindistan, Ermenistan, Çin, Kuzey Amerika, Grönland. 27. *Schistidium crassipilum H.H.Blom 549b Yahyalı E1 Kuru Açık Kaya (kit) B Yayılışı: Türkey, Avrupa, Kuzey ve Batı Norveç, Faro Adaları, İzlanda, Gürcistan, Ukranya, Kıbrıs, Ermenistan, Kuzey Amerika. 80

101 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 28. *Schistidium elegantulum H.H.Blom 761c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya KG b Pekmezci C3 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yedigöz C4 Kuru Açık Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye, Avrupa, Italya, Güneybatı Norveç, Kafkaslar, Pakistan, Çin, Japonya, Meksika 29. *Schistidium flaccidum (De Not.) Ochyra 1363d Karamezla A1 Kuru Açık Kaya (kut) K b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kayayarığı G c Gücük yayla A2 Kuru Açık Kayayarığı G a Mığır A2 Nemli Açık Kaya (ku) G Yayılışı: Türkiye, İspanya, Yunanistan, Norveç, İzlanda, Kıbrıs, Türkiye, Azerbeycan, Hindistan, Tenerife, Küzey Amerika, Antartika 30. *Schistidium rivulare (Brid.) Podp. 749b Karamezla B1 Islak Açık Kaya K Yayılışı: Türkiye, Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kuzey ve Batı Asya, Kuzey Amerika, Grönland, Güney Amerika, Avustralya, Antartika Fissidentaceae Schimp. 31. *Fissidens adianthoides Hedw. 678a Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K b Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K d Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Çökek F6 Islak Gölge Toprak(kö) K d Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K d Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K

102 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 929b Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı C6 Kuru Gölge Kaya K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Sarısu C2 Islak Gölge Humus K a Gökbel C1 Nemli Y.göl. Kaya (kut) KG Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, B6, C11), Orta Avrupa, Faro Adaları, İskandinavya, Japonya, Hong Kong, Arizona, Madeira, Kuzey Amerika, Orta ve Batı Asya, Tiera Del Fuge, İzlanda, Cezayir, Yeni Zelanda. 32. Fissidens dubius P.Beauv. 610 Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak K Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K a Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Qco) K a Kırmızıburun F6 Nemli Gölge Toprak D e Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K b Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K b Karakese F6 Nemli Gölge Toprak K b Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C11, C13), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Mançurya, Japonya, Hindistan, Java, Makaronezya, Kuzey Amerika, Meksika, Haiti. 33. *Fissidens serrulatus Brid. 1067b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K d Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K c Yahyalı C6 Islak Gölge Kaya (ser) K f Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4), Korsika, Fransa, Yunanistan, İtalya, Portekiz, İspanya, Yugoslavya, Makaronezya, Tunus, Cezayir. 82

103 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 34. *Fissidens taxifolius Hedw. 525 Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak(kö) B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Dügencininçayı C4 Islak Gölge Toprak K Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak K Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K a Çökek F1 Kuru Gölge Toprak(kö) K b Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K c Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak GD a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F6 Nemli Y.göl. Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F4 Nemli Gölge Humus K b Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) D c Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K Pekmezci D4 Nemli Gölge Toprak G c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K a Pekmezci C3 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Pekmezci C3 Nemli Gölge Toprak(kö) K Çökek F4 Nemli Gölge Toprak K b Çökek F4 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Gökbel C5 Nemli Açık Toprak K e Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K a Harmangöl C3 Islak Gölge Kaya (kt) K a Kırıkelma B2 Kuru Açık Toprak(kö) G b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11), Orta Avrupa, Sibirya, Keşmir, Nepal, Japonya, Güney Afrika, Faro Adaları, Kafkasya, Asya, Makaronezya, Tunus, Kuzey Amerika ve Yeni Zelanda. 35. *Fissidens bryoides Hedw. 573a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K

104 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, B6, C11), Avrupa, Svalbard, Azor Adaları, Madeira, Kuzey Afrika, Kamerun, Madagaskar, Kuzey Amerika, Güney Amerika, Yeni Zelanda, Prince Edward Adaları. 36. *Fissidens monguillonii Ther. 1531a Gücük yayla A2 Nemli Açık Kayayarığı G Yayılışı: Türkiye (A2), Belçika, Fransa, İspanya, Azor Adaları. 37. Fissidens rivularis (Spruce) Schimp. 1373b Karamezla A4 Islak Açık Kaya (ku) B Yayılışı: Türkiye(A2, B6, C11), Portekiz, Azerbaycan, Güney İsveç, La Palma, Tenerife, Azor Adaları, Cezayir. Ditrichaceae Limpr. 38. *Ceratodon purpureus (Hedw.) Brid. 549a Yahyalı E1 Kuru Açık Kaya (kit) B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak(kö) K b Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K a Çökek F6 Kuru Y.göl. Toprak D c Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) G b Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K ı Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, A5, B6, B7, B8, C11, C14), Kozmopolit 39. *Cheilothela chloropus (Brid.) Broth. 1482b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G Suyungözü F5 Islak Açık Toprak K

105 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B8, C11, C12), Avrupa, güneybatı Asya, Himalayalar, Kuzaybatı Çin, Japonya, Kore, Makonezya, Kuzey Amerika, Grönland. 40. *Saelania glaucescens (Hedw.) Broth. 1253a Pekmezci C2 Islak Gölge Kaya K a Pekmezci C2 Islak Gölge Kaya (ser) K Yayılışı: Türkiye (A3), Alpler, Karpatlar, İzlanda, Kafkaslar, Kuzey Asya, Himalayalar, Kuzey Amerika, Grönland, Güney Afrika, Yeni Zellanda, Hawai. 41. *Dicranoweisia cirrata (Hedw.) Lindb. 729b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, B6, C11, C12), Avrupa, Faro Adaları, Cezayir, Kıbrıs, Kafkasya, Himalayalar, Moğolistan, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Tazmanya, Hawai. Dicranaceae Schimp. 42. *Dicranella heteromalla (Hedw.) Schimp. 741a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak KG c Pekmezci E2 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, C11), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Asya, Kafkasya, Lübnan, Himalayalar, Malezya, Madeira, Bolivia, Makaronezya, Kenya, Kuzey Amerika, Bolivya. 43. *Dicranella howei Renauld & Cardot 538a Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı F1 Islak Gölge Toprak K a Tesbihliburun E2 Islak Gölge Kaya K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K e Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K

106 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, B6, C11, C12), Orta Avrupa, Kuzey Amerika, Kuzey Afrika, Orta Asya. 44. *Dicranella rufescens (Dicks.) Schimp. 821b Çökek F1 Kuru Y.göl. Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1), Avrupa, Kuzey Fennoskandia, İzlanda, Kafkaslar, Japonya, Maderia, Kuzey Amerika. 45. Dicranella varia (Hedw.) Schimp. 639a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B a Çökek F2 Kuru Gölge Toprak K a Çökek F1 Nemli Gölge Kaya K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C12, C13), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Sibirya, Orta Doğu, Keşmir, Çin, Yunnan, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Guatemala, Küba, Jamaika, Hawai. 46. *Dicranum scoparium Hedw. 464 Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Kaya K a Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B a Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Ağaç GD Domuzçukuru B4 Kuru Y.göl. Kaya B Topaktaş B1 Nemli Gölge Taş üzeri K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K d Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Pn) K Topaktaş B4 Nemli Gölge Toprak K c Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K Harmangöl B2 Islak Gölge Toprak K b Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak(kö) K d Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K e Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak(kö) K

107 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1406 Harmangöl B1 Nemli Gölge Humus K a Yedigöz B2 Islak Gölge Kaya K a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, C11, C12), Orta Avrupa, Amerika, Yeni Zellanda Pottiaceae Schimp., nom. cons. 47. Timmiella barbuloides (Brid.) Monk. 943b Çökek F5 Nemli Y.göl. Toprak (kö) K a Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) K b Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak KB a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) G f Çökek F6 Kuru Gölge Toprak K Sülükçü F5 Nemli Açık Toprak(kö) G c Beşikgölü F5 Nemli Açık Kaya (Ko) G b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G e Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K Yayılışı: Türkiye (B6, C11, C12, C13), Kıbrıs, Lübnan, Ürdün, Irak, İran, İsrail, Afkanistan, Suudi Arabistan, Umman, Arap Emirlikleri 48. Eucladium verticillatum (With.) Bruch & Schimp. 613a Yahyalı F1 Islak Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K Çökek F6 Islak Gölge Toprak(kö) K b Kırmızıburun F2 Nemli Gölge Toprak K Kırmızıburun F2 Nemli Y.göl. Toprak K a Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K Tesbihliburun E2 Islak Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, Kafkasya, Kıbrıs, Asya, Makaronezya, Afrika, Kuzey ve Orta Amerika. 87

108 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 49. *Gymnostomum aeruginosum Sm. 1055b Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K a Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K a Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (B6, B8, B9, C11, C15), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Çin, Japonya, Yeni Gine, Madeira, Kanarya Adaları, Kuzey ve Orta Amerika, Peru, Batı Hindistan. 50. Gymnostomum calcareum Nees & Hornsch. 1003a Pekmezci E2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak KB c Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak(kö) K Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K Çökek F5 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Beşikgölü F5 Islak Açık Toprak K b Beşikgölü F5 Nemli Açık Kaya (Ko) G b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, C11, C13, C14), Avrupa, İsveç ve Finlandiya, Kuzey, Batı ve Orta Asya, Kıbrıs, Kafkasya, Ortadoğu, Himalayalar, Tibet, Çin, Azor Adaları, Kanarya Adaları, Kuzey ve Güney Afrika, Kuzey Amerika, Meksika, Avustralya, Tazmanya, Yeni Zelanda, Tristan da Cunha, Güney ve Kuzey Afrika, Güneydoğu Asya Adaları. 51. Gymnostomum viridulum Brid. 1048b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak KB a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Akdeniz Havzası, Çekoslovakya, İsveç, Belçika, Batı Fransa, Almanya, Kafkasya, Orta Doğu, Hindistan, Batı Asya, Kuzey ve Dogu Afrika. 88

109 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 52. *Gyroweisia reflexa (Brid.) Schimp. 1066a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K a Beşikgölü F5 Nemli Açık Kaya (Ko) G b Suyungözü F5 Subatık Gölge Kaya K a Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, ), Akdeniz Bölgesi, Maderia, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika 53. *Gyroweisia tenuis (Hedw.) Schimp. 906 Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (ser) B a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F6 Kuru Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C11), Avrupa, İskandinavya, Suriye, İran, Çin, Tunus, Kuzey Amerika. 54. *Hymenostylium recurvirostrum (Hedw.) Dixon 1327c Çökek F5 Islak Gölge Toprak(kö) B Yayılışı: Türkiye (A2, A4, B6, C11), Avrupa, İzlanda, Maderia, Asya, Cezayir, Kuzey Amerika, Grönland, Meksika, Peru. 55. Pleurochaete squarrosa (Brid.) Lindb. 951 Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K a Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Toprak K

110 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C11, C12, C13, C14), Güney ve Batı Avrupa, Gotland, Güney ve Batı Asya, Kıbrıs, Kafkasya, İran, Himalayalar, Çin, Azor Adaları, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kenya, Arizona, Orta ve Kuzey Amerika. 56. Tortella flavovirens (Bruch) Broth. 550a Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) B a Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye ( B6, C11, C12, C13), Avrupa ın Akdeniz ve Atlantik Kıyıları, Kıbrıs, Çin, Japonya, Makoronezya, Kuzey Afrika, Kuzeybatı Amerika. 57. *Tortella fragilis (Hook. & Wilson) Limpr. 573b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K Çökek F4 Nemli Gölge Humus K a Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K b Pekmezci F5 Kuru Açık Kaya (kut) K b Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç (So) K c Gökbel E3 Nemli Açık Kaya (kut) K b Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K Yayılışı: Türkiye (A4, B6), Avrupa, Hollanda, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Asya, Fas, Tenerife, Sahara, Güney Afrika, Kuzey Amerika, Tierra del Fuego, Antartika, Japonya, Hawai, Yeni Zelanda. 58. *Tortella humilis (Hedw.) Jenn. 877a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak KG a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Karakese F6 Nemli Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Güneybatı Asya, Kıbrıs, Lübnan, İran, Suudi Arabistan, Yemen, Avrupa, Afrika, Okyanusya, Amerika 90

111 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 59. *Tortella inclinata (R.Hedw.) Limpr. 630e Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Cm) G c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, B6, C11), Avrupa, İskandinavya, Kafkasya, Kuzey Asya, Azor Adaları, Cezayir, Güney Afrika, Kuzey Amerika, Avustralya. 60. *Tortella inflexa (Bruch) Broth. 1062e Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K a Gökbel E3 Kuru Y.göl. Toprak G Yayılışı: Türkiye(A4, C11), Fransa, Portekiz, Sardinya, Minorka, Malta, Girit, İsrail, Kuzey Afrika. 61. Tortella nitida (Lindb.) Broth. 680b Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B c Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Çökek F6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K a Çökek F5 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K b Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) D d Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Yedigöz C4 Kuru Açık Kaya (kut) K b Beşikgölü F5 Nemli Açık Kaya (Ko) G c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G a Kadınınkabrı F5 Nemli Gölge Kumtaşı K a Karakese F2 Islak Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kt) K

112 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye(A1, A4, B6, C11, C13), Avrupa, Britanya, Kıbrıs, Makaronezya, Kuzey Afrika 62. Tortella tortuosa (Hedw.) Limpr. 507c Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Humus B b Tahtafırlatan B1 Kuru Gölge Kaya B b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B d Tahtafırlatan B1 Nemli Y.göl. Taş üzeri B b Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak B c Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı F1 Kuru Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya (ser) K c Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya KG b Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya GD b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Oc) GD a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K b Yahyalı D2 Nemli Gölge Kaya K e Yahyalı C6 Kuru Gölge Kaya K c Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K b Pekmezci E2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K a Çökek C6 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K d Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) KD c Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) KG b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K a Gökbel C1 Nemli Açık Kaya (ser) KG b Gökbel C1 Nemli Y.göl. Kaya (kut) KG c Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B c Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya (kut) K b Yahyalı C4 Nemli Gölge Humus K b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (ku) G

113 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1530e Gücük yayla A2 Kuru Açık Kayayarığı G c Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1,A2, A3, A4, A5, B6, B8, C11, C12, C13), Kozmopolit 63. Trichostomum brachydontium Bruch 780 c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Toprak KG b Çökek F1 Kuru Gölge Toprak K c Çökek F2 Kuru Gölge Toprak K b Çökek F2 Kuru Gölge Toprak K a Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K b Çökek F1 Kuru Açık Duvar K d Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç K a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Oc) GD b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Kaya K a Yahyalı D2 Nemli Gölge Kaya K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K c Pekmezci C3 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K b Çökek F2 Islak Gölge Toprak K a Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Kırıkelma B2 Kuru Açık Toprak(kö) G a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G Karakese F2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A3, A4, B6, B7, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Çin, Japonya, Bali, Makronezya, Kafkasya, Suriye, Kıbrıs, Afrika, Merkez ve Güney Amerika, Juan Fernandez ve Yeni Zelanda. 64. Trichostomum crispulum Bruch 511d Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K

114 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 904a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak B a Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K g Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K g Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kit) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C12, C13), Avrupa, Svalbard, Kıbrıs, Kafkasya, Küçük Asya, Siberya, Dogu Asya, Yeni Gine, Madeira, Makronezya, Kuzey ve ve Merkez Afrika ve New Meksiko. 65. Weissia brachycarpa (Nees & Hornsch.) Jur. 590a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F4 Islak Açık Kaya (ser) K Çökek F1 Islak Gölge Toprak K a Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç(Crm) K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) G a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F2 Islak Gölge Toprak K a Harmangöl B2 Nemli Gölge Toprak K Harmangöl B1 Nemli Gölge Humus K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, B8, C13), Güneybatı Asya, Kıbrıs, Suriye, Lübnan, Avrupa, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzeydoğu, Doğu ve Orta Asya, Kuzey Amerika. 66. Weissia condensa (Voit) Lindb. 726a Domuzdamı B1 Nemli Y.göl. Toprak K Yahyalı F1 Kuru Gölge Kaya KG a Çökek F1 Kuru Gölge Toprak K b Çökek F2 Kuru Gölge Toprak K a Çökek F3 Islak Gölge Toprak K a Gökbel C5 Nemli Açık Toprak K a Yahyalı C6 Islak Gölge Kaya (ser) K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K

115 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye(A1, B6, B8, C12, C13), Avrupa, Kafkasya, Kıbrıs, Güney-Batı Asya, Kanarya adaları, Kuzey Afrika, Kanada, Teksas. 67. *Weissia controversa Hedw. 815a Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K b Çökek F1 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K c Çökek F1 Kuru Açık Duvar K Çökek F1 Kuru Y.göl. Kaya K a Çökek F1 Kuru Açık Toprak K a Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K b Çökek F6 Islak Gölge Toprak(kö) K d Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Çökek F6 Nemli Y.göl. Toprak K b Çökek F6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K a Yahyalı D2 Kuru Gölge Toprak(kö) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K f Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K a Harmangöl B1 Nemli Y.göl. Toprak B b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K Çökek F2 Islak Gölge Kaya (kut) K a Çökek F2 Islak Gölge Toprak K b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Toprak K c Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) KG a Gökbel C1 Nemli Açık Toprak K a Karamezla A3 Islak Gölge Toprak K e Pekmezci E2 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya (kut) K c Beşikgölü F5 Islak Y.göl. Toprak K d Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Kadınınkabrı F5 Nemli Gölge Toprak K h Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7,B9, C11, C12), Orta Avrupa, Asya, Kuzey ve Orta Amerika 95

116 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 68. *Weissia rutilans (Hedw.) Lindb. 627b Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K b Çökek F1 Kuru Açık Toprak K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (C11), İtalya, Batı ve Orta Avrupa, Kuzey İskandinavya, Faro Adaları, izlanda, Kuzey ve Doğu Asya, Kuzey ve Orta Afrika, kanada, Avustralya. 69. *Aloina aloides (Koch ex Schultz) Kindb. 908a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B b Beşikgölü F5 Islak Y.göl. Toprak K a Sülükçü F5 Islak Gölge Toprak G b Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, B7, C11), Avrupa, Kıbrıs, Kafkaslar, Kuzey Afrika 70. Aloina ambigua (Bruch & Schimp.) Limpr. 1456a Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Toprak(kö) G Yayılışı: Türkiye (B8, C13, C11, C14), Avrupa, Kafkaslar, Kıbrıs, Lübnan, İran, Sibirya, Azor Adaları, Canarya Adaları, Tunus, Kuzey Amerika, 71. Barbula bolleana (Mull.Hal.) Broth. 682 Dügencininçayı C8 Islak Gölge Toprak B d Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D c Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K b Karakese F6 Islak Gölge Toprak(kö) K c Suyungözü F5 Subatık Gölge Kaya K b Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K d Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (B6, C12, C13), orta Avrupa, Kafkaslar, Çin, Japonya, Tunus, Kuzey Amerika, ıskandinavya. 96

117 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 72. *Barbula unguiculata Hedw. 551 Yahyalı E1 Kuru Açık Toprak GB Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya KG c Çökek F1 Kuru Açık Duvar K a Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K a Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Yahyalı F2 Kuru Y.göl. Kaya K a Harmangöl B1 Nemli Gölge Ağaç (Sn) K a Kırmızıburun F2 Nemli Gölge Toprak B d Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) G c Gökbel E3 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K a Çökek F2 Islak Gölge Toprak K a Gökbel E3 Nemli Açık Kaya (kut) K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K b Beşikgölü F5 Nemli Açık Duvar K a Beşikgölü F5 Islak Y.göl. Toprak K a Kadınınkabrı F5 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kıbrıs, Asya, Orta ve Güney Afrika, Kuzey Amerika, Meksika, Güney Amerika, Avustralya, Çin, Japonya, Honkong, Cezayir, Yeni Zelanda. 73. Bryoerythrophyllum recurvirostrum (Hedw.) P.C.Chen 961b Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K b Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B8, B9, C11, C13), Avrupa, Svalbard, Faro Adaları, İzlanda, Kıbrıs, Kafkaslar, Asya, Kuzey, Orta ve Güney Afrika, Kuzey ve Orta Amerika, Grönland, Tazmanya, Hawai. 74. **Cinclidotus danubicus Schiffn. & Baumgartner 1052 Suyungözü F5 Subatık Gölge Kaya (Ko) K b Çökek F6 Subatık Gölge Kaya (Ko) K b Suyungözü F5 Islak Açık Kumtaşı K

118 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (Türkiye için yeni kayıttır). Avrupa, Azor Adaları, İsrail 75. Crossidium squamiferum (Viv.) Jur. var. pottioideum (De Not.) Monk Sülükçü F5 Islak Gölge Toprak G Yayılışı: Türkiye(B6, B7, B9, C13, C14), Kaliforniya, Pakistan, Akdeniz Havzası ve Asya. 76. Crossidium squamiferum (Viv.) Jur. var. squamiferum 904b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak B c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak (kö) B b Sülükçü F5 Islak Gölge Toprak G a Sülükçü F5 Islak Gölge Toprak G c Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Toprak(kö) G a Beşikgölü F5 Nemli Açık Toprak G b Beşikgölü D4 Nemli Gölge Toprak K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G Yayılışı: Türkiye (A1, A3, A4, B8, B9, C11,C13), Avrupa, Batı Asya, Akdeniz çevresi, Makaronezya,Kuzey Afrika, Kuzey Amerika 77. *Dialytrichia mucronata (Brid.) Broth. 1074a Pekmezci F5 Kuru Açık Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (C11), Akdeniz ve Batı Avrupa, Austurya, Almanya, Hollanda, Asya, Cezayir, Tunus 78. Didymodon fallax (Hedw.) R.H.Zander 689b Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K d Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak GD d Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K

119 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, B6, B8, B9, B10, C11, C13), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kıbrıs, Kafkasya, Asya, La Palma, Madeira, Kuzey Afrika, Güney Afrika, Kuzey Amerika, Grönland. 79. *Didymodon insulanus (De Not.) M.O.Hill 855a Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K b Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak K b Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak B a Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B a Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K c Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak K c Topaktaş C4 Kuru Gölge Duvar K c Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C13), Avrupa, Asya, Kuzey Afrika. 80. Didymodon rigidulus Hedw. 527a Domuzçukuru B4 Kuru Açık Kaya B b Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K d Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B c Çökek F5 Kuru Açık Kaya (ser) GD c Suyungözü F5 Nemli Açık Kaya (kt) G c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Gökbel E3 Nemli Açık Kaya (kut) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K Suyungözü F5 Kuru Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye(C13), Avrupa, İskandinavya, Kıbrıs, Kafkasya, Asya, Kanarya Adaları, Afrika, Kuzey ve Orta Amerika, Antarktika. 81. Didymodon tophaceus (Brid.) Lisa 888b Kızılkaya D5 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C11, C13), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kıbrıs, Kafkasya, Asya, Tibet, Keşmir, Çin, Makaronezya, Tunus, Fas, Kanarya Adaları, Afrika, Kuzey Amerika, Meksika, Bolivya. 99

120 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 82. Didymodon vinealis (Brid.) R.H.Zander 696f Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B d Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K a Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K c Beşikgölü F5 Nemli Açık Duvar K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A3, A4, B6, C11, C13), Avrupa, İskandinavya, İzlanda, Güney ve Doğu Asya, Kıbrıs, Kafkasya, Nepal, Çin, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzey ve Orta Amerika, Meksika, Hawai, Jamaika. 83. *Microbryum davallianum (Sm.) R.H.Zander 1459b Sülükçü F5 Nemli Açık Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye(B6), Güney Batı Asya, Akdeniz çevresi, Avrupa, Makaronezya, Kuzey Afrika, Avustralya, Kuzey Amerika. 84. *Pseudocrossidium hornschuchianum (Schultz) R.H.Zander 1288b Karamezla A3 Nemli Açık Kaya (kt) KB a Karamezla A2 Nemli Açık Kaya (kut) K a Karamezla A2 Nemli Açık Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Avrupa, Asya, Makaronezya, Kuzey Afrika, İngiltere Kolombiya, Avustralya. 85. Syntrichia montana Nees 711c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (ku) KD Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, A5, B6, B7, B8, B9, B10, C11, C12, C13, C14), Avrupa, İskandinavya, Kafkasya, Kıbrıs, Kuzey Asya, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzey ve Orta Amerika 100

121 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 86 Syntrichia princeps (De Not.) Mitt. 1540b Mığır A2 Nemli Açık Kaya (ku) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B7, C11, C12, C13, C14), Avrupa, Asya, Kuzey ve Güney Amerika, Yeni zellanda. 87. Syntrichia ruralis(hedw.) F. Weber & D. Mohr 717b Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K d Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K a Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K d Karamezla A3 Nemli Açık Kaya (kt) KB d Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (kut) G c Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K d Harmankaya A4 Islak Açık Toprak(kö) K a Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B b Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) G c Kırıkelma B2 Kuru Açık Kaya (kut) G f Kırıkelma B4 Kuru Açık Kaya (kut) G Karamezla B4 Kuru Y.göl. Kaya (kut) G a Karamezla B1 Kuru Açık Kaya (kut) G c Gücük yayla A2 Islak Açık Kaya (kt) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B9, C11, C12, C13), Avrupa, Svalbard, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Kıbrıs, Asya, Afrika, Makaronezya, Kuzey Amerika, Grönland, Patagonya, Avustralya, Okyanusya. Kozmopolit. 88. Tortula marginata (Bruch & Schimp.) Spruce 672b Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K b Karamezla B1 Nemli Gölge Kaya K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K d Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) D c Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B b Harmangöl B1 Nemli Gölge Duvar B Topaktaş C4 Kuru Gölge Toprak K a Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (B6, C11, C13), Güney ve Batı Avrupa, Almanya, Kıbrıs, Batı Asya, Makaronezya, Kuzey Afrika. 101

122 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 89. Tortula muralis Hedw. 527b Domuzçukuru B4 Kuru Açık Kaya-yarığı B b Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kaya B a Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Taş üzeri B a Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Kaya B c Yahyalı E1 Kuru Açık Kaya (kit) B d Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K a Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K a Çökek F1 Kuru Açık Duvar K e Çökek F6 Nemli Gölge Toprak (kö) B d Çökek F6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K a Yahyalı F2 Kuru Y.göl. Kaya K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Duvar K a Çökek F2 Nemli Gölge Beton K d Topaktaş C4 Kuru Gölge Duvar K a Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Pekmezci C2 Islak Gölge Kaya (ser) K f Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K Yayılışı: Türkiye(A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C12, C13), Kozmopolit. 90. Tortula schimperi M.J.Cano, O.Werner & J.Guerra 1146b Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B7, B8, C11, C13), Avrupa, Asya, kaşmir, Çin, Cezayir, Kanarya Adaları, Kuzey Amerika 91. Tortula subulata Hedw. 497b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B b Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Pekmezci E4 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak KG a Karamezla B1 Islak Açık Kaya K Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K b Yedigöz C3 Islak Gölge Kaya KG g Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K

123 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 897c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Harmangöl B1 Islak Y.göl. Toprak K b Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak B c Harmangöl B1 Nemli Y.göl. Toprak B c Yedigöz B1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç(Crm) K d Harmangöl B2 Kuru Açık Ağaç (Qc) K a Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K a Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K b Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) KD a Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak(kö) K e Karamezla A1 Kuru Açık Kaya (kut) K b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kayayarığı G Karamezla B2 Nemli Gölge Toprak G c Çökek F4 Islak Açık Kaya (ser) K b Kırıkelma B2 Kuru Açık Toprak(kö) G b Gücük yayla A2 Nemli Açık Kaya G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B7, C11, C13), Kozmopolit. Orthotrichaceae Arn. 92. Orthotrichum anomalum Hedw. 552c Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) D a Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K a Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Kaya (Ko) K a Pekmezci E1 Nemli Gölge Kaya (kit) G a Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kut) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kt) K c Karakese F6 Kuru Açık Kaya (kit) K c Gökbel C4 Kuru Y.göl. Kaya (ser) KG c Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K d Gökbel E3 Nemli Açık Kaya (kut) K c Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K c Çökek F6 Kuru Gölge Toprak K e Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B a Beşikgölü D4 Islak Gölge Kaya (kit) G d Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K d Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Kaya (Ko) K b Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K

124 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, C11, C12, C13), Avrupa, İzlanda, Asya, Fas, Cezayir, İngiltere, Kafkasya, Kıbrıs, Keşmir, Himalayalar, Hong Kong, Japonya, Kanarya Adaları, Madeira, Kuzey ve Doğu Afrika, Grönland, Haiti. 93. Orthotrichum urnigerum Myrin 703a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, C13), Kuzey ve Merkez Avrupa, Asya, Kuzey Amerika, Kafkasya, Keşmir. 94. Orthotrichum diaphanum Schrad. ex Brid. 1032b Harmangöl B1 Nemli Gölge Ağaç (Sn) K a Harmangöl C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Pc) KB Beşikgölü F5 Islak Gölge Ağaç (Po) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C13), Avrupa, Norveç, Faro Adaları, Kafkasya, Sibirya, Afrika, Kuzey Amerika, Meksika, Ekvator, Makaronezya, Kıbrıs, Asya, La Palma, Tenerife, Madeira, Azor Adaları, Ternöv, Güney Amerika, Hawai. 95. *Orthotrichum pallens Bruch ex Brid. 1294a Karamezla A2 Nemli Gölge Ağaç (Ac) K b Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Karamezla A4 Nemli Y.göl. Ağaç (Cl) K a Gücük yayla A2 Kuru Açık Kayayarığı G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, B6, C11), Avrupa, Asya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika. 96. *Orthotrichum pumilum Sw. ex anon. 734b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (St) K

125 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A3, B6), Avrupa, Kuzey Asya, Japonya 97. *Orthotrichum stramineum Hornsch. ex Brid. 721c Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Qp) K c Karamezla B2 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K c Karamezla A4 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K Yayılışı: Türkiye(A1, B6, C11), Avrupa, Norveç, İzlanda, Kafkasya, Çin, Kuzey Afrika, Ternöv. 98. *Orthotrichum tenellum Bruch ex Brid. 725a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Ms) K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Harmangöl C3 Kuru Açık Ağaç (Jr) K b Harmangöl C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Pc) KB Karamezla A2 Nemli Açık Ağaç (Fo) K c Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K a Karamezla B2 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K Karamezla A4 Kuru Y.göl. Ağaç (Ac) K Yayılışı: Türkiye (A1 B6, C11), Kuzey Avrupa, Kafkaslar, Kuzey Asya, Makaronezya, Fas, Kuzeybatı Amerika. 99. Orthotrichum rupestre Schleich. ex Schwägr. var. rupestre 454d Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Kaya K b Pekmezci E4 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya GD b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (Fo) K c Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (St) K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K e Dügencininçayı C8 Kuru Gölge Kaya K

126 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 854a Yedigöz B3 Nemli Gölge Kaya (ser) K Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K d Harmangöl B1 Nemli Gölge Duvar B e Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K h Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K b Harmangöl B1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K c Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (kut) K c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K b Topaktaş C4 Kuru Gölge Kaya (kut) K a Topaktaş C4 Kuru Gölge Duvar K d Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K a Pekmezci D3 Islak Açık Kaya (ku) K d Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç(Crm) K b Harmangöl B2 Kuru Açık Ağaç (Qc) K d Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K b Karamezla A2 Nemli Gölge Ağaç (Ac) K e Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya (kut) GB Yedigöz C3 Kuru Y.göl. Kaya (kut) K Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GD b Topaktaş B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) G b Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (kut) G d Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K a Topaktaş C8 Nemli Y.göl. Ağaç (Rh) K b Karamezla B2 Kuru Açık Kaya (kut) K a Karamezla A4 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K b Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B b Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B a Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K b Karamezla B1 Kuru Açık Kaya (kut) G b Gücük yayla A2 Kuru Açık Kayayarığı G a Gücük yayla A2 Islak Açık Kaya (kt) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A5, B6, B7, B8, C13) Avrupa, İzlanda, Kafkaslar, Hindistan *Orthotrichum rupestre Schleich. ex Schwägr. var. franzonianum (De Not.) Venturi 457b Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (Pn) B b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Ms) K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K c Karamezla B1 Kuru Y.göl. Kaya KG a Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç(Crm) K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Qp) KB

127 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1363c Karamezla A1 Kuru Açık Kaya (kut) K a Karamezla A4 Nemli Y.göl. Ağaç (Cl) K a Karamezla A4 Kuru Y.göl. Ağaç (Pn) G Yayılışı: Türkiye (B6), İspanya, Portekiz, Macaristan 101. *Orthotrichum rupestre Schleich. ex Schwägr. var. kurdicum Schiffn. 1330c Yedigöz C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K Yayılışı: Türkiye (B9) *Orthotrichum rupestre Schleich. ex Schwägr. var. sturmii (Hoppe & Hornsch.) Boulay 1368a Harmankaya A4 Islak Açık Toprak (kö) K Yayılışı: Türkiye (B6), İspanya, Portekiz, Macaristan, Kıbrıs, kuzey Afrika 103. Orthotrichum affine Schrad. ex Brid. 651a Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (St) GD b Karamezla B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K d Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K Topaktaş B3 Nemli Gölge Ağaç (Ms) K b Topaktaş C4 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Sa) K Yayılışı: Türkiye(A1, A2, A3, B6, B7, C13) Avrupa Asya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika 104. Orthotrichum lyellii Hook. & Taylor 705d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Ms) K a Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Pekmezci C3 Kuru Gölge Ağaç (Qc) D

128 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1159b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (St) K c Harmangöl C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Pc) KB b Karamezla A4 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K b Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K a Kırıkelma B2 Kuru Açık Ağaç (Fo) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B7, C11, C13), Avrupa, İskandinavya, Kafkasya, Kıbrıs, Asya, Kuzey Afrika, Madeira, Kanarya Adaları, Cezayir, Fas, Kuzey ve Güney Amerika, Meksika, Hawai Orthotrichum speciosum Nees 575a Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K a Karamezla B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K b Karamezla B1 Kuru Y.göl. Kaya KG b Harmangöl B1 Kuru Gölge Kaya K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K d Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K c Topaktaş C4 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Yedigöz C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K a Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Ağaç(Crm) K b Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Pop) K b Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Qp) K b Topaktaş C8 Nemli Y.göl. Ağaç (Rh) K c Karamezla A4 Nemli Y.göl. Ağaç (Cl) K a Karamezla B1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) KG Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B7, C11, C13) Avrupa, Kuzey ve orta Asya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika 106. Orthotrichum striatum Hedw. 534c Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak G b Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (St) GD a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K e Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K a Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (St) K Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (Ac) GD c Karamezla B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K

129 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 849a Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K d Pekmezci C3 Kuru Gölge Ağaç (Qc) D f Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD c Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç(Crm) KG b Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K c Harmangöl B2 Kuru Açık Ağaç (Qc) K Karamezla B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K c Karamezla A3 Nemli Açık Kaya (kt) KB c Karamezla A2 Nemli Gölge Ağaç (Ac) K c Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K a Topaktaş C4 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K b Yedigöz C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K b Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Ağaç(Crm) K a Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Pop) K a Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Qp) K b Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Pn) G c Topaktaş C8 Nemli Y.göl. Ağaç (Rh) K a Topaktaş C8 Nemli Y.göl. Ağaç (Fo) K b Karamezla B2 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K a Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K b Kırıkelma B2 Kuru Açık Ağaç (Fo) G b Karamezla B1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) KG Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C13), Avrupa, İzlanda, Kuzey Afrika, Kafkasya, Kuzeybatı Çin, Büyük Kanarya, Cezayir, Kuzeybatı Amerika *Ulota hutchinsiae (Sm.) Hammar 1533a Gücük yayla A2 Nemli Açık Kayayarığı G e Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A2, B6, B7), Avrupa, Doğu Asya, Kuzey Amerika 108. *Zygodon rupestris Schimp. ex Lorentz 650a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Tb) K a Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG a Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) K Yayılışı: Türkiye (B6, C12), Avrupa, Tunus, Güneybatı Asya, Kuzey Amerika, İsveç. 109

130 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Hedwigiaceae Schimp *Hedwigia ciliata (Hedw.) P.Beauv. var. ciliata 453 Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B a Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K c Topaktaş B1 Nemli Açık Kaya B c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K c Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD c Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K b Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) G b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, C11), Kozmopolit *Hedwigia ciliata (Hedw.) P.Beauv. var. leucophaea Bruch & Schimp. 455b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B b Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K e Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (ku) KD c Topaktaş B3 Islak Gölge Kaya (ku) K d Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GB a Kırıkelma B4 Kuru Açık Kaya (kut) G Karamezla B1 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A4), Kuzey, Avrupa, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika 111. *Hedwigia stellata Hedenas 716a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K a Topaktaş C4 Kuru Gölge Kaya (kut) K c Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (ku) K

131 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Orta ve Kuzey Avrupa, Faro Adaları, Finlandiya, Danimarka, İngiltere, Kuzey Amerika. Bryales Limpr. Bartramiaceae Schwägr *Bartramia pomiformis Hedw. 656a Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A1, A4, C11), İngiltere, Orta Avrupa, Faro Adaları, Kafkaslar, Kuzey ve Orta Asya, Himalayalar, Çin, Japonya, Maderia, Kuzey Amerika, Grönland, yeniz Zellanda 113. Bartramia stricta Brid. 1041a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K b Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K b Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K Yayılışı: Türkiye (A3, B6, C11, C13), Batı ve Orta Avrupa, Britanya, Kafkaslar, Kıbrıs, Makaronezya, Cezayir, Libya, Kamerun, Kuzey Amerika, Macellan Adaları, Avustralya, Tazmanya *Philonotis arnellii Husn. 675d Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K e Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K a Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Islak Gölge Kaya K a Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak GD a Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B a Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak K

132 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1263a Harmangöl B2 Islak Gölge Toprak KD b Harmangöl C3 Islak Gölge Kaya (kt) K a Harmangöl C3 Nemli Gölge Toprak K a Düğencininçayı B2 Islak Gölge Toprak(kö) K c Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K a Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K a Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A2, A4, C11), Avrupa, İskandinavya, İzlanda, Kafkasya, Kuzey Amerika, Grönland Philonotis calcarea (Bruch & Schimp.) Schimp Çökek F6 Islak Gölge Kum K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B7, B10, C11, C13), Avrupa, Faro Adaları, Asya, Kafkaslar, Cezayir, Kuzey Amerika 116. *Philonotis fontana (Hedw.) Brid. 1364c Harmankaya A1 Islak Açık Kaya (kut) G a Harmankaya A4 Islak Açık Toprak(kö) B a Harmankaya A3 Islak Açık Kaya (kut) G a Karamezla A4 Islak Açık Kaya (ku) B b Gücük yayla A2 Nemli Açık Kayayarığı G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B9, B10), Avrupa, Asya, Kuzey ve Doğu Afrika, Kuzey Amerika, Meksika, Grönland *Philonotis tomentella Molendo 946 Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K a Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K Çökek F5 Islak Gölge Kum K Mığır A2 Nemli Açık Kaya (ku) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B9), Avrupa, Kuzey, Batı ve Orta Asya, Kuzey Amerika, Grönland. 112

133 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Bryaceae Schwägr Bryum alpinum Huds. ex With. 1364b Harmankaya A1 Islak Açık Kaya (kut) G b Harmankaya A4 Islak Açık Toprak(kö) B b Harmankaya A3 Islak Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B7, B8, C11, C13), Avrupa, Asya, Afrika, Amerika 119. *Bryum archangelicum Bruch & Schimp Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A2, A4, B7), Avrupa, Asya, Kuzey Afrika, kuzey Amerika, Avustralya, Antartika Bryum argenteum Hedw. 942a Çökek F5 Kuru Açık Kaya (ser) GD a Çökek F4 Nemli Açık Toprak K a Karamezla A1 Kuru Açık Kaya (kut) K f Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B a Beşikgölü F5 Nemli Açık Duvar K a Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B8, B9, C12,C11, C13, C14), Kozmopolit Bryum caespiticium Hedw. 749d Karamezla B1 Islak Açık Kaya K a Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K e Yedigöz C3 Islak Gölge Toprak K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K a Harmankaya A1 Islak Açık Kaya (kut) G a Harmankaya A3 Islak Açık Kaya (kut) G c Karamezla A4 Islak Açık Kaya (ku) B b Gücük yayla A2 Nemli Açık Kayayarığı G Yayılışı: Turkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B9, C11, C13, C15), Kozmopolit. 113

134 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 122. *Bryum canariense Brid. 819a Çökek F1 Kuru Açık Duvar K Pekmezci E1 Nemli Gölge Toprak G c Kadınınkabrı F5 Nemli Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, B8, C11, C12), Avrupa, Kuzey Afrika, Kuzey ve Orta Amerika 123. Bryum capillare Hedw. 450a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya B b Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B b Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç (Qp) B a Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak KG d Çökek F1 Kuru Açık Duvar K c Dügencininçayı C8 Kuru Gölge Kaya K d Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K a Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K a Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Toprak K d Yahyalı F2 Kuru Y.göl. Kaya K a Pekmezci D4 Nemli Gölge Ağaç (So) K c Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (ku) KD b Harmangöl B1 Islak Y.göl. Toprak K a Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (ser) KB a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak KB b Kırmızıburun F2 Nemli Gölge Toprak B a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F2 Nemli Gölge Beton K d Yedigöz B1 Nemli Gölge Toprak (kö) K d Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG a Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak (kö) G a Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (kut) K e Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Topaktaş C4 Kuru Gölge Duvar K b Çökek F2 Islak Gölge Toprak K a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Toprak K

135 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1216b Gökbel C1 Nemli Açık Toprak K e Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K g Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K g Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K a Çökek F6 Kuru Gölge Toprak K a Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak (kö) K c Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak (kö) K Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Kaya (ku) GB a Yedigöz B2 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, B9, C11, C12, C13), Kozmopolit *Bryum cellulare Hook. 1057a Kırmızıburun F2 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye, Güneybatı Asya, Kıbrıs, Lübnan, İsrail, Yemen, Afganistan, Makoronezya, Afrika, orta Amerika 125. Bryum dichotomum Hedw. 941a Çökek F6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K b Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K b Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (ser) KB b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Sülükçü F5 Islak Gölge Toprak G b Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K b Beşikgölü D4 Nemli Açık Beton K b Yahyalı C4 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, C11 C13), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, Kafkaslar, Kıbrıs, Hindistan, Makaronezya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika *Bryum donianum Grev. 1479a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G b Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Toprak K Yayılışı : Türkiye (A1, A2,A4, B6, C11, C14), Kıbrıs, Lübnan, İsrail, Irak, Avrupa, Makoronezya, Kuzey Afrika, Doğu Asya 115

136 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 127. *Bryum gemmiparum De Not. 942b Çökek F5 Kuru Açık Kaya (ser) GD b Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K b Suyungözü F5 Nemli Açık Kaya (kt) G Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Güney Avrupa, Kıbrıs, Kuzey Afrika 128. Bryum moravicum Podp. 864b Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K Yayılışı: Türkiye (A4, C13), Avrupa, Norveç, İsveç 129. *Bryum muehlenbeckii Bruch & Schimp. 924b Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D Yayılışı: Türkiye, Avrupa, Fennoskandia, Kafkaslar, Maderia, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Grönland, Peru, Şili 130. *Bryum pallens Sw. ex anon Çökek F6 Islak Gölge Kum K Yayılışı: Türkiye (A3, A4, C11, ), Avrupa, Kuzey ve Orta Afrika, Kuzey Amerika, 131. *Bryum pallescens Schleich. ex Schwägr. 599c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K b Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K b Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Duvar K a Gücük yayla A2 Nemli Açık Kayaı G

137 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B7, B8), Avrupa, Svalbard, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Kıbrıs, Kuzey, Orta ve Batı Asya, Tenerife, Kuzey, Orta ve Güney Amerika, Afrika, Grönland, Falkland Adaları *Bryum radiculosum Brid. 1034a Harmangöl B1 Nemli Gölge Duvar B Yayılışı: Türkiye (A2, C11), Avrupa, Kafkaslar, Filistin, Güneydoğu Asya, Japonya, Maderia, Kanarya Adaları, Kuzey Afrika, Bermuda Bryum torquescens Bruch & Schimp. 938c Çökek F6 Kuru Y.göl. Toprak D c Mığır A2 Nemli Açık Kaya (ku) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B8, B9, C11, C12, C13), Avrupa, Batı Asya, Pakistan, Nepal, Çin, Kuzey Amerika, Meksika, Avustralya, Şili, Yeni Zelanda *Pohlia elongata Hedw. 640a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B a Çökek F6 Islak Gölge Kaya (ser) D Yayılışı: Türkiye(A2, A4, C11), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Asya, Makaronezya, Afrika, Kuzey Amerika, Kergeulen Adaları. Mniaceae Schwägr *Mnium stellare Hedw. 500 Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya K b Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B b Tahtafırlatan B1 Nemli Y.göl. Taş üzeri B d Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak K b Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K a Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K

138 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 674a Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K a Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K b Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak K c Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K c Karamezla B1 Nemli Gölge Kaya K a Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak K c Harmangöl B1 Islak Gölge Toprak K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak KG b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) K c Düğencininçayı C7 Islak Gölge Toprak(kö) K c Gökbel D2 Nemli Gölge Toprak K a Harmangöl C3 Nemli Gölge Toprak K a Yedigöz C3 Islak Gölge Toprak K c Topaktaş B5 Islak Gölge Toprak K b Topaktaş B5 Nemli Gölge Kaya K b Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K a Yahyalı C4 Nemli Gölge Humus K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B7), Avrupa, Asya, Kuzey Amerika *Rhizomnium magnifolium (Horik.) T.J.Kop. 768 Kırıkelma B4 Islak Gölge Kaya K a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (B6), Kuzey Avrupa, Noırveç, Sibirya, Himalayalar, Kore, japonya, Kuzey Amerika, Grönland 137. *Rhizomnium punctatum (Hedw.) T.J.Kop. 746b Kırıkelma B4 Islak Gölge Kaya KG d Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, C12), Avrupa, Asya, Kuzey Amerika, Grönland Plagiomniaceae T.J.Kop. 118

139 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 138. *Plagiomnium affine (Blandow ex Funck) T.J.Kop. 588b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak B Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, B8 ), Avrupa, Asya 139. *Plagiomnium medium (Bruch & Schimp.) T.J.Kop. 564 Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Toprak (kö) K Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Islak Gölge Kaya K b Çökek F1 Kuru Açık Toprak K e Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K Çökek F6 Nemli Gölge Humus K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K a Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C12) Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Sibirya, Penjap, Keşmir, Japonya, Kore, Fas, Kuzey Amerika, Grönland 140. Plagiomnium undulatum (Hedw.) T.J.Kop. 531 Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K e Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B d Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K a Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Toprak(kö) K Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K c Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Toprak KG b Yahyalı F1 Kuru Gölge Toprak K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya GD e Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak K c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak KG

140 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 879a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K Kızılkaya D5 Nemli Y.göl. Kaya GD e Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K c Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K Çökek F6 Islak Gölge Toprak K e Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Çökek F4 Nemli Gölge Humus K a Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B c Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K e Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Yedigöz B1 Nemli Gölge Toprak K Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K b Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak(kö) K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C13), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Güneybatı Asya, Makaronezya, Kuzeybatı Afrika, Etiyopya. Fontinalaceae Schimp Fontinalis antipyretica Hedw. 747 Karamezla B1 Subatık Açık Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, A5, B6, B7, C12, C13), Kozmopolit. Amblystegiaceae Kindb *Amblystegium serpens (Hedw.) Schimp. 593a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Domuzdamı B1 Nemli Y.göl. Toprak K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak K d Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B10, C11, C12, C13, C15), Avrupa, Svalbard, Faro Adaları, İzlanda, Kafkas Dağları, Orta Asya, Sibirya, Chitral, Tibet, Keşmir, Japonya, Azor Adları, Cezayir, Kuzey Amerika, Grönland, Meksika, Ekvador, Peru, Tazmanya, Yeni Zelanda. 120

141 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 143. *Campyliadelphus chrysophyllus (Brid.) R.S.Chopra 623 Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye(A2, B6), Avrupa, Fennoskandia, İzlanda, Kafkaslar, Orta Asya, Himalayalar, Çin, Kore, japonya, Kuzey Afrika, Meksika, Guatamala, Kolombiya, Patagonya, Antiller 144. *Campylium stellatum (Hedw.) Lange & C.E.O.Jensen 574b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD Yahyalı C4 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A4), Avrupa, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Kuzey, orta ve Doğu Asya, Kuzey Amerika, Grönland, Meksika, Gutamala, Yeni Zellanda Cratoneuron filicinum (Hedw.) Spruce 584b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Islak Gölge Toprak K Yahyalı F1 Islak Gölge Kaya K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı F1 Kuru Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1,A2, A3, A4, A5, B6, B7, B8, B9, B10, C11, C13, C15), Kozmopolit Hygroamblystegium fluviatile (Hedw.) Loeske 511b Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, B6, C13), Orta Avrupa, İzlanda, Kuzey Amerika. 121

142 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 147. Hygroamblystegium tenax (Hedw.) Jenn. 913a Çökek F6 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A2, A4, B6, B8, B9, C11, C13), Fennoskandia, İzlanda, Kafkaslar, Sibirya, Altaylar, Azor Adaları, Cezayir, Fas, kuzey Amerika 148. Palustriella commutata (Hedw.) Ochyra 1253c Pekmezci C2 Islak Gölge Kaya K c Pekmezci C2 Islak Gölge Kaya (ser) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, B8, B9, B10, C11, C13, C15), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Batı ve Orta Asya, Keşmir, Tibet, Japonya, Kore, Kamçatka, Madeira, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Grönland Palustriella falcata (Brid.) Hedenas 681a Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, B10, C11, C13, C15), Avrupa, İskandinavya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika. Leskeaceae Schimp Lescuraea saxicola (Schimp.) Molendo Q109 Suyungözü F5 Nemli Açık Ağaç (Po) K Yayılışı: Türkiye (A2, A4, A5, C13), Avrupa, Asya, Kuzey Amerika *Pseudoleskea patens (Lindb.) Kindb. 1533c Gücük yayla A2 Nemli Açık Kaya G c Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A2, A4), Avrupa, Kuzey Amerika 122

143 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 152. *Pseudoleskea saviana (De Not.) Latzel 736a Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Kaya KG c Topaktaş B2 Nemli Açık Toprak B Karamezla A3 Islak Gölge Kaya (kt) K Karamezla A2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K Karamezla B2 Kuru Gölge Kaya (kut) K d Karamezla B2 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, A5), Italya Brachytheciaceae Schimp Scorpiurium circinatum (Bruch) M.Fleisch. & Loeske 627d Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak K a Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K a Çökek F1 Kuru Açık Toprak K d Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B a Çökek F6 Nemli Y.göl. Toprak K a Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kut) D b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Kırmızıburun F6 Nemli Gölge Toprak D d Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K b Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K d Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) K f Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K d Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak G c Suyungözü F5 Islak Y.göl. Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C12, C13), Avrupa, İran 154. *Scorpiurium sendtneri (Schimp.) M.Fleisch. 905b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) B c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K

144 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 945c Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K d Kadınınkabrı F5 Nemli Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (B6, C11), Kıbrıs, Akdeniz havzası, Maderia, İsrail, Güney Avrupa 155. Palamocladium euchloron (Mull.Hal.) Wijk & Margad. 461a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya B b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya (kit) B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya GB d Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K f Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya KG a Çökek F2 Kuru Y.göl. Kaya K a Çökek F4 Nemli Gölge Humus K c Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K c Yahyalı D2 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı D2 Nemli Gölge Ağaç (Ln) K f Yahyalı C6 Kuru Gölge Kaya K Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) K c Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Kırmızıburun F4 Islak Gölge Kaya (ser) K a Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) KD b Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K a Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) KG d Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K Gökbel E1 Nemli Gölge Kaya (kit) K Beşikgölü F5 Islak Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, B6, B8, C13), Avrupa 156. *Plasteurhynchium meridionale (Schimp.) M.Fleisch. 555d Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya (kit) B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K e Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak K Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç K c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K

145 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C11, C12),Akdeniz kıyıları, Cezayir, Azor Adaları 157. *Plasteurhynchium striatulum (Spruce) M.Fleisch. 979c Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K d Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K a Pekmezci E2 Kuru Y.göl. Kaya (kit) KD c Pekmezci D4 Nemli Gölge Kaya (kit) K e Çökek C6 Kuru Y.göl. Ağaç (Cm) K e Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) KD b Çökek F3 Islak Gölge Toprak K b Gökbel C1 Nemli Açık Kaya (ser) KG Beşikgölü D4 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, C11), Avrupa, İskandinavya, Kafkasya, Tenerife, Azor Adaları, Cezayir Eurhynchium striatum (Hedw.) Schimp. 529c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K c Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K f Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Cm) G a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B a Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Toprak K a Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K c Çökek F2 Kuru Gölge Toprak K d Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6,B7, B8, B10, C11, C12, C13), Orta Avrupa, Cezayir, Japonya, Kuzey Afrika, Doğu Asya Platyhypnidium riparioides (Hedw.) Dixon 660 Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K c Karamezla B1 Islak Açık Kaya K

146 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 886b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Kaya K Düğencininçayı C7 Subatık Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, B8, B9, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, Asya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Kıbrıs, Tibet, Keşmir, Nepal, Mançurya, Çin, Japonya, Makaronezya, Cezayir, Fas, Meksika, Guatemala, Kuzey ve Güney Amerika, İngiltere *Rhynchostegium confertum (Dicks.) Schimp. 505a Tahtafırlatan B1 Nemli Açık Kaya G Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B d Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K b Yahyalı F1 Kuru Y.göl. Kaya K Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak B b Çökek F6 Nemli Y.göl. Toprak K b Çökek F2 Nemli Gölge Beton K Karakese F6 Nemli Gölge Toprak K b Çökek F4 Islak Gölge Ağaç (Pb) KD a Çökek F4 Nemli Gölge Kaya (kut) K Çökek F4 Nemli Gölge Ağaç (Aa) K a Yahyalı C6 Islak Gölge Ağaç (Qc) K Kırıkelma B2 Kuru Açık Kaya (kut) G b Beşikgölü D4 Islak Gölge Toprak K c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, C11, C13), Avrupa, İskandinavya, İzlanda, Kafkaslar, Kıbrıs, Çin, Makaronezya, Cezayir *Rhynchostegium megapolitanum (Blandow ex F.Weber & D.Mohr) Schimp. 887 Kızılkaya D5 Nemli Gölge Kaya K Çökek F1 Nemli Açık Toprak(kö) K e Çökek F6 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, C11), Güney ve Batı Avrupa, Güney İsviçre, Kıbrıs, İran, Suriye, Lübnan, Makaronezya, Cezayir, Fas. 126

147 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 162. Rhynchostegium murale (Hedw.) Schimp. 678b Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K a Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K c Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak(kö) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak(kö) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K d Yedigöz C3 Islak Gölge Toprak K b Topaktaş B5 Islak Gölge Toprak K c Yedigöz B2 Islak Gölge Kaya K a Suyungözü F5 Islak Açık Kumtaşı K a Karakese F2 Islak Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, C13), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Suriye, Japonya, Makaronezya, Afganistan, Cezayir 163. *Rhynchostegiella curviseta (Brid.) Limpr. 890 Kızılkaya D5 Nemli Y.göl. Toprak(kö) KD g Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K Yayılışı: Türkiye (A1, B6, C11, C12), Avrupa, Fas, Kuzey Amerika, 164. *Rhynchostegiella litorea (De Not.) Limpr. 1012a Pekmezci D4 Nemli Gölge Kaya (kit) K b Karakese F6 Kuru Açık Kaya (kit) K Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K Yayılışı: Türkiye, Avrupa nın Akdeniz Bölgesi kesiminde kozmopolit, Kafkasya, Kıbrıs, Madeira, Fas, Cezayir, Güney Afrika Rhynchostegiella tenella (Dicks.) Limpr. 523c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B d Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kaya B Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B c Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B e Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K

148 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 598f Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç K b Karamezla B1 Islak Açık Kaya K d Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K d Karamezla B1 Nemli Gölge Kaya K a Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K a Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F6 Kuru Y.göl. Toprak D d Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F2 Islak Gölge Toprak K c Pekmezci D3 Islak Gölge Ağaç (So) K a Topaktaş B2 Nemli Açık Toprak B d Karamezla A2 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Pekmezci E2 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K c Beşikgölü F5 Islak Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A3, A4, A5, B6, C11, C13), Avrupa, Kafkasya, Kıbrıs, Lübnan, Sinai, Çin, Makaronezya, Kuzey ve Orta Afrika, Kuzey Amerika Cirriphyllum crassinervium (Taylor) Loeske & M.Fleisch. 478b Topaktaş B1 Nemli Açık Kaya B c Tahtafırlatan B1 Nemli Açık Kaya G a Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Toprak B Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Taş üzeri B Çökek F1 Nemli Gölge Kaya K a Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, İzlanda, Kafkasya, İran, Japonya, Madeira, Kanarya Adaları, Cezayir *Cirriphyllum piliferum (Hedw.) Grout 572b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A3, A4), Güney Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, İran, Kuzey ve Orta Asya, Japonya, Cezayir, Fas, Kuzey Amerika, Kuzey Afrika, Grönland. 128

149 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 168. Oxyrrhynchium schleicheri (R.Hedw.) Roll 585b Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K a Yedigöz C3 Islak Gölge Kaya KG a Yedigöz C3 Nemli Gölge Toprak K e Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak GD c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya GD d Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Karakese F6 Kuru Açık Kaya (kit) K d Harmangöl C3 Nemli Gölge Toprak K b Harmangöl C3 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C11, C13), Avrupa, İskandinavya Oxyrrhynchium speciosum (Brid.) Warnst. 772 Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K d Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kit) K c Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B e Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (St) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, C11, C13), Avrupa, İtalya, İran, Kanaryalar, İsveç, Kafkasya, Kıbrıs, İran, Suudi Arabistan, Çin, Makaronezya Kindbergia praelonga (Hedw.) Ochyra 472b Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B a Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K c Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Kuzey Asya, Çin, Yunnan, Japonya, Makaronezya, Tunus, Fas, Tanzanya, Güney ve Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Avustralya ve Yeni Zelanda. 129

150 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 171. Sciuro-hypnum plumosum (Hedw.) Ignatov & Huttunen 521d Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K f Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya GD d Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, B6, B7, C12, C13), Kozmopolit 172. *Sciuro-hypnum populeum (Hedw.) Ignatov & Huttunen 590c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Fo) K f Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K b Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak(kö) K c Topaktaş B5 Nemli Gölge Kaya K b Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya (kt) K d Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7), Kozmopolit 173. Sciuro-hypnum starkei (Brid.) Ignatov & Huttunen 569b Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç(Qc) K Yedigöz B3 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B6, C13), Avrupa, Kafkasya, Kuzey ve Orta Asya, Yunnan, Japonya, Kuzey Amerika 174. Brachythecium albicans (Hedw.) Schimp. 822 Çökek F1 Nemli Gölge Kaya K e Suyungözü F5 Islak Y.göl. Kaya (Ko) K b Harmangöl C3 Kuru Açık Ağaç (Jr) K b Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K c Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak(kö) K b Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C13), Avrupa, Jan Mayen, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Azor Adaları, Madeira, Kuzey Amerika, Grönland, Avustralya ve Yeni Zelanda, İngiltere 130

151 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 175. *Brachythecium erythrorrhizon Schimp. 862c Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B7), Avrupa, Kuzey Amerika 176. Brachythecium glareosum (Bruch ex Spruce) Schimp. 506b Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Ağaç(Qc) B b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Co) KB c Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak K e Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak K Dügencininçayı C7 Islak Gölge Toprak(kö) K d Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak KG Kırıkelma B4 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K c Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) GD a Çökek F1 Kuru Açık Toprak K d Çökek F1 Kuru Açık Toprak K b Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Toprak K d Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K d Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Gökbel D2 Nemli Gölge Toprak K b Pekmezci D3 Islak Gölge Toprak K c Topaktaş B4 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, C13), Avrupa, İskandinavya, Orta, Kuzey ve Doğu Asya, Yunnan, İzlanda, Kafkaslar, Sibirya, Kore, Japonya, Fas, Kuzey Amerika, İngiltere Brachythecium rivulare Schimp. 612 Yahyalı F1 Islak Gölge Kaya K a Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Kaya K

152 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 704e Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, B9, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Azor Adaları, Kıbrıs, Asya, Makaronezya, Kenya, Güney ve Kuzey Amerika, Grönland, Şili, Avustralya, Kerguelen Adaları Brachythecium rutabulum (Hedw.) Schimp. 483 Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B Domuzçukuru B4 Kuru Y.göl. Toprak K Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak B Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç K b Dügencininçayı C7 Islak Gölge Toprak(kö) K b Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K Çökek F1 Kuru Açık Toprak K Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K b Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K b Kızılkaya D5 Nemli Y.göl. Kaya K a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K c Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya K a Yahyalı D2 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Pekmezci D4 Nemli Gölge Kaya (kit) K e Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B c Harmangöl B1 Nemli Gölge Ağaç (Sn) K Çökek F4 Nemli Gölge Toprak K Yahyalı E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K b Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K c Topaktaş B4 Islak Gölge Toprak(kö) K b Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K a Yedigöz B2 Nemli Gölge Toprak K d Yedigöz B2 Islak Gölge Kaya K a Beşikgölü D4 Islak Gölge Toprak K

153 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B8, C11, C13, C14), Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkaslar, Kuzey Asya, Makaronezya, Azor Adaları, Madeira, Kuzey ve Orta Afrika, Kuzey Amerika, Grönland, Guatemala, Kolombia, Avustralya, Yeni Zelanda, Hawai, İngiltere Brachythecium salebrosum (Hoffm. ex F.Weber & D.Mohr) Schimp 699c Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C12, C13), Kuzey ve Orta Asya, Avrupa, Kuzey Amerika *Scleropodium cespitans (Wilson ex Mull.Hal.) L.F.Koch 685a Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Po) K Yayılışı: Türkiye(A1, A2, B6, C11), Belçika, Korsika, Fransa, İtalya, Hollanda, Portekiz, Sardinya, İspanya, Tenerife, Kuzey Amerika Eurhynchiastrum pulchellum (Hedw.) Ignatov & Huttunen 549e Yahyalı E1 Kuru Açık Kaya (kit) B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B d Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B c Pekmezci C2 Islak Y.göl. Toprak(kö) K Harmangöl C3 Islak Y.göl. Toprak(kö) K b Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak(kö) K b Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B8, B10, C11, C13), Avrupa, Svalbard, Kafkasya, Arktik Asya, Japonya, Çin, Yeni Zelanda, Faro Adaları, Afganistan, Kuzey ve Güney Amerika, Grönland. 133

154 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 182. Brachytheciastrum velutinum (Hedw.) Ignatov & Huttunen 473b Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B c Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak B b Domuzçukuru B4 Kuru Gölge Ağaç (Fo) KG f Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Humus B d Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç(Qc) K Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak K b Dügencininçayı C4 Nemli Y.göl. Toprak K c Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Po) K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K d Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K e Karamezla B1 Kuru Gölge Toprak K e Karamezla B1 Nemli Gölge Kaya K b Gökbel E3 Kuru Y.göl. Toprak G c Gökbel C6 Kuru Gölge Ağaç(Crm) KD c Gökbel C5 Nemli Y.göl. Toprak K a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K d Pekmezci D3 Islak Gölge Ağaç (So) K a Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A5, B6,B7, B10, C11, C12, C13), Avrupa, İskandinavya, İzlanda, Kafkaslar, Kıbrıs, İran, Kuzey Asya, Japonya, Makaronezya, Cezayir, Fas, Kuzey Amerika Homalothecium aureum (Spruce) H.Rob. 895c Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Oc) GD f Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K h Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GB Yayılışı: Türkiye (A1, B6, B7, B8, C11, C13), Kuzey Amerika, Fransa, Portekiz, İspanya, Balerik Adaları, İtalya, Yugoslavya, Yunanistan, Kıbrıs, Ukrayna, Cezayir, Suriye, Lübnan, İsrail Homalothecium lutescens (Hedw.) H.Rob. 699b Domuzdamı B1 Nemli Gölge Toprak K b Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K

155 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 722f Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Qp) K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K c Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (Fo) K a Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K b Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K b Pekmezci E1 Nemli Gölge Kaya (kit) G c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD d Karamezla B2 Kuru Açık Kaya (kut) K c Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C12, C13), Avrupa, Güney İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Asya, Kafkasya, İran, Madeira, Fas Homalothecium philippeanum (Spruce) Schimp. 519e Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B c Pekmezci E2 Kuru Y.göl. Kaya (kit) KD b Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Ağaç (Po) K f Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, B8, C11, C13), Fransa, Almanya, Polonya, Çekoslovakya, İsviçre, Avusturya, Danimarka, Rusya, Portekiz, İspanya, İtalya, Yunanistan, Romanya, Ukrayna, Afrika, Cezayir, İran, Çin 186. Homalothecium sericeum (Hedw.) Schimp. 450b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya B a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K a Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç K c Topaktaş B1 Nemli Açık Kaya B a Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B e Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya G a Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya B a Tahtafırlatan B1 Kuru Gölge Kaya B Tahtafırlatan B1 Nemli Y.göl. Kaya K d Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya GB a Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kaya B b Topaktaş B1 Nemli Gölge Toprak G d Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B b Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Kaya B

156 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 554c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya (kit) B d Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K f Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Tb) K e Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (St) GD b Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Po) K c Pekmezci E4 Kuru Y.göl. Toprak(kö) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K f Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Ağaç (Fro) K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K d Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya GD e Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (St) K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Toprak K b Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K Kırıkelma B4 Islak Gölge Ağaç(Fo) K a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K d Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) GD b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) K d Yahyalı F1 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) KG c Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K b Çökek F2 Kuru Y.göl. Kaya K d Dügencininçayı C8 Kuru Gölge Kaya K c Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K c Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K d Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K f Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K b Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K e Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD a Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Kaya K c Yedigöz C3 Islak Gölge Kaya KG b Yedigöz C3 Nemli Gölge Toprak K f Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) GD b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (Co) K e Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K b Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (ser) K a Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Pekmezci E2 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) D

157 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1006a Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Ic) D Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Ms) K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Duvar K a Topaktaş B3 Islak Gölge Kaya (ku) K Topaktaş B3 Islak Gölge Ağaç (Pr) K Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Harmangöl B1 Islak Gölge Kaya (kut) B b Harmangöl B1 Nemli Gölge Ağaç (Sn) K d Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kut) D c Pekmezci F5 Kuru Açık Kaya (kut) K a Pekmezci F5 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K b Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Topaktaş B3 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K a Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Harmangöl B1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K b Yedigöz B1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç(Crm) K b Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç (Po) K b Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG c Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Po) K b Suyungözü F5 Nemli Gölge Ağaç (Po) KD a Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Topaktaş C4 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) KG d Topaktaş C4 Kuru Açık Kaya (kut) K a Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Ağaç (Po) K b Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (kut) K e Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K e Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Qp) KB a Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Fro) K c Topaktaş C4 Kuru Gölge Kaya (kut) K b Topaktaş C4 Kuru Gölge Duvar K e Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K e Gökbel C5 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K c Gökbel C5 Nemli Açık Ağaç (Qc) K a Gökbel C1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Gökbel C1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Gökbel C1 Nemli Açık Kaya (ser) KG c Gökbel C1 Nemli Y.göl. Kaya (kut) KG b Gökbel D2 Nemli Gölge Kaya (ser) K d Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KD d Pekmezci C2 Islak Y.göl. Toprak(kö) K a Pekmezci C2 Islak Gölge Ağaç (Cm) K Pekmezci C2 Islak Gölge Ağaç (Ln) K b Pekmezci C2 Islak Gölge Ağaç (Co) K

158 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1245a Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K a Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç(Crm) K c Harmangöl B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K Harmangöl C3 Kuru Açık Ağaç (Ms) KB d Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) KD b Harmangöl C3 Nemli Gölge Ağaç (Fc) K b Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ic) K b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K f Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K f Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K d Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K b Karamezla A4 Nemli Y.göl. Ağaç (Qp) KG a Karamezla A4 Kuru Gölge Kaya (ku) K c Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B b Yedigöz B2 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K d Gücük yayla A2 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye(A1, A2, A4, B6, B7, B8, C11, C12, C13), Kozmopolit. Hypnaceae Schimp *Campylophyllum calcareum (Crundw. & Nyholm) Hedenas 566b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A2, A4), Batı ve Orta Avrupa, Fennoskandia, Kafkaslar, Kenya Ctenidium molluscum (Hedw.) Mitt. 462b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya B d Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Humus B c Tahtafırlatan B1 Kuru Gölge Kaya B c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B c Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Toprak B b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya GB c Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kaya B d Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K

159 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 611a Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç (Qp) B c Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Cm) G c Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K b Çökek F2 Kuru Gölge Kaya K Çökek F1 Kuru Gölge Toprak(kö) K b Çökek F1 Kuru Gölge Toprak(kö) K c Çökek F1 Kuru Açık Toprak K c Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K d Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K f Yahyalı D2 Kuru Gölge Toprak(kö) K b Yahyalı C6 Kuru Gölge Kaya K e Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) K d Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak K b Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) KD d Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K e Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K b Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Ln) K b Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak(kö) K b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Toprak K d Gökbel C1 Nemli Gölge Toprak(kö) K g Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K e Pekmezci C2 Islak Gölge Toprak(kö) K c Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K b Topaktaş B5 Nemli Gölge Kaya (kt) K a Beşikgölü F5 Islak Gölge Toprak K f Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K c Yahyalı C4 Nemli Gölge Humus K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C12, C13), Avrupa, Norveç, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Kuzey Asya, Kamçatka, Cezayir, Azor Adaları, Kanarya Adaları, Kuzeybatı Amerika *Hypnum andoi A.J.E.Sm. 644c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6) Kuzey ve Orta Avrupa 139

160 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 190. *Hypnum cupressiforme Hedw. var. cupressiforme 469b Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B Topaktaş B1 Kuru Açık Kaya B d Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya G b Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya B Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Kaya K Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B b Domuzçukuru B4 Nemli Y.göl. Ağaç GD Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Taş üzeri B a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Humus B c Domuzçukuru B4 Nemli Açık Kayayarığı B Topaktaş B2 Nemli Gölge Toprak B b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya (kit) B b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya GB b Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç B c Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç(Qc) K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K g Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K a Dügencininçayı C4 Nemli Gölge Humus K Çökek F1 Kuru Y.göl. Ağaç (Pb) K Pekmezci E4 Kuru Gölge Ağaç (Pb) K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K e Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K c Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Ağaç (Fro) K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya (ser) K c Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Toprak K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K e Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya GD f Kırıkelma B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K d Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (St) K d Karamezla B1 Kuru Y.göl. Kaya KG e Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya KG d Harmangöl B1 Kuru Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Fro) K d Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K e Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) GD d Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K c Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Toprak KG c Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Oc) K b Çökek F2 Kuru Gölge Ağaç (Pb) K

161 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 814b Çökek F2 Kuru Gölge Ağaç (Pb) KG c Çökek F1 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K d Çökek F1 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K d Çökek F1 Kuru Gölge Kaya K Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Qp) K c Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K d Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K c Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K d Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K d Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD d Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K d Yedigöz C3 Islak Gölge Kaya KG c Yedigöz C3 Nemli Gölge Kaya K c Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD e Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya KG d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak KG c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K e Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Oc) GD d Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak K b Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K c Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (ser) K Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Pb) GD b Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) K d Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K c Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) D b Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K b Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kit) K b Pekmezci E2 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) D b Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Ic) D b Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K b Harmangöl B1 Islak Y.göl. Ağaç (Fo) K d Harmangöl B1 Nemli Gölge Toprak B c Çökek F1 Nemli Gölge Kaya (kut) D c Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K b Pekmezci F5 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K c Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) B c Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) KD c Pekmezci C3 Kuru Gölge Ağaç (Qc) D d Pekmezci C3 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak K d Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) K h Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (ku) GD Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (Pn) KD

162 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1096g Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K d Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Ln) KD c Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Po) K a Suyungözü F5 Nemli Gölge Toprak K f Suyungözü F5 Nemli Gölge Duvar K a Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Pn) K b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Qp) KB b Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Fro) K a Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K b Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Cs) K b Gökbel E3 Kuru Gölge Ağaç (Cm) K b Gökbel C6 Kuru Gölge Ağaç(Crm) KD Gökbel C6 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K Gökbel C4 Kuru Gölge Ağaç (Pn) K Çökek F4 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K c Çökek F4 Islak Gölge Ağaç (Pb) KD f Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K f Gökbel C1 Nemli Y.göl. Kaya (kut) KG c Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç (So) K d Gökbel E3 Nemli Gölge Kaya (ser) K h Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Jo) K e Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K b Yahyalı C6 Islak Gölge Ağaç (Qc) K e Harmangöl B2 Kuru Açık Ağaç (Qc) K a Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak(kö) K d Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K b Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak(kö) K g Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GB b Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K f Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K c Kırıkelma B4 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, A5, B6, B7, C11,C12, C13), Kozmopolit Hypnum cupressiforme Hedw. var. lacunosum Brid. 457c Topaktaş B2 Kuru Gölge Ağaç (Pn) B d Topaktaş B1 Nemli Açık Kaya B Topaktaş B1 Nemli Gölge Taş üzeri B a Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Ağaç(Qc) B

163 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 585a Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Qc) K d Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Kaya K b Çökek F1 Kuru Gölge Ağaç (Pb) K d Topaktaş B3 Islak Gölge Kaya (ku) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C12, C13), Avrupa, Svalbard, Kıbrıs, Kafkasya, Etiyopya, Güney Afrika, Büyük Kanarya, Tenerife, Kuzey, Orta ve Güney Amerika, Tierra del Fuego, Avustralya, Tazmanya, Yeni Zelanda Hypnum cupressiforme Hedw. subsp. resupinatum (Taylor) Hartm. 484 Topaktaş B1 Nemli Y.göl. Taş üzeri B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç B c Çökek F2 Kuru Gölge Ağaç (Pb) KG c Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K e Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K a Yahyalı C6 Kuru Gölge Ağaç (Cm) K b Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) KG b Harmangöl C3 Kuru Gölge Ağaç (Po) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4, B7, C11, C13), Avrupa, İskandinavya, Azor Adaları, Madeira, Asya, Kuzey Afrika, Ternöv, Kuzey Amerika, Makaronezya, Kıbrıs Hypnum imponens Hedw. 450c Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya B e Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B c Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Humus B b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya B a Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Kaya K c Topaktaş B4 Nemli Y.göl. Kayayarığı K Topaktaş B1 Nemli Gölge Humus B Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç K b Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Cm) G b Çökek F1 Kuru Açık Toprak K Çökek F1 Nemli Gölge Toprak K c Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K Yedigöz B3 Nemli Y.göl. Kaya K

164 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 854e Yedigöz B3 Nemli Gölge Kaya (ser) K Suyungözü F5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) K Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya K b Çökek C6 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K d Pekmezci E3 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Topaktaş C4 Kuru Açık Kaya (kut) K b Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Gökbel C1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Gökbel D2 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Pn) K b Pekmezci D3 Islak Gölge Kaya (kut) K Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K b Yedigöz B2 Islak Gölge Kaya K Kadınınkabrı F5 Nemli Y.göl. Humus K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, B6, C13), Avrupa, Orta Asya, Kuzey Amerika 194. Pterigynandrum filiforme Hedw. 476b Topaktaş B1 Nemli Gölge Ağaç K b Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B d Topaktaş B1 Nemli Gölge Taş üzeri G a Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K a Dügencininçayı C7 Islak Gölge Toprak(kö) K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Co) K a Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya GD a Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (Fo) K b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Ağaç (Fo) K c Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K a Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya (kut) GB b Topaktaş B4 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Topaktaş B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) G c Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (kut) G c Topaktaş C8 Nemli Y.göl. Ağaç (Fo) K e Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya (kt) K Harmankaya A4 Kuru Açık Ağaç (Ac) G a Karamezla A4 Kuru Gölge Ağaç (Ac) K b Karamezla A4 Nemli Y.göl. Kaya (kut) K f Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Kaya (kt) K Kırıkelma B2 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K

165 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1522b Karamezla B1 Kuru Y.göl. Ağaç (Pn) G Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, B6, C11, C13), Avrupa, Asya, Kuzey Amerika. Plagiotheciaceae (Broth.) M.Fleisch *Plagiothecium cavifolium (Brid.) Z.Iwats. 1370b Karamezla A4 Islak Gölge Kaya (ku) B Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4), Avrupa, Kuzey Asya, Japonya, Kuzey Amerika, Grönland *Plagiothecium nemorale (Mitt.) A.Jaeger 663b Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B8), Orta Avrupa, Doğu Asya *Plagiothecium succulentum (Wilson) Lindb. 656d Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A4), Avrupa, Faro Adalar, Maderia, Japonya, Kuzey Amerika Leucodontaceae Schimp *Antitrichia curtipendula (Hedw.) Brid. 468a Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K c Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya (ser) K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K f Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K b Dügencininçayı C8 Kuru Gölge Kaya K d Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) KB Topaktaş B3 Kuru Gölge Ağaç (Qc) KG

166 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1163a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K g Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K c Topaktaş C4 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (kut) G e Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K d Karamezla A4 Kuru Gölge Kaya (ku) K Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K a Bağnazoluğu B2 Islak Gölge Toprak K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11), Avrupa, Afrika, Kuzey Amerika 199. Leucodon sciuroides (Hedw.) Schwagr var. morensis (Schwägr.) De Not. 1074e Pekmezci F5 Kuru Açık Kaya (kut) K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, A5, B6, C11, C12, C13, C14), Batı Avrupa, İskandinavya, İzlanda, Ukrayna, Kıbrıs, Asya, Makaronezya, Kuzey Afrika Leucodon sciuroides (Hedw.) Schwagr var. sciuroides 630a Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Cm) G d Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K e Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Qp) K d Domuzdamı B1 Kuru Gölge Ağaç (Ms) K d Karamezla B1 Kuru Gölge Ağaç (Fo) K c Harmangöl B1 Kuru Gölge Kaya K b Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K b Yedigöz B3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K b Yedigöz C3 Nemli Y.göl. Kaya K a Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) GD c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) GD c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (Co) K d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K c Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Ic) D a Pekmezci C3 Kuru Y.göl. Ağaç (Qc) K d Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) KG d Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (ku) GD b Harmangöl B1 Nemli Gölge Kaya (ku) K a Yedigöz B1 Nemli Gölge Ağaç(Crm) K e Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç(Crm) KD c Yedigöz C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) KB

167 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1143a Topaktaş C4 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) KG d Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (St) K e Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) KG d Gökbel E3 Nemli Açık Ağaç(Crm) KG b Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Pn) K c Pekmezci D3 Islak Açık Kaya (ku) K d Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K a Karamezla A4 Nemli Y.göl. Ağaç (Qp) KG b Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K b Karamezla A4 Kuru Gölge Kaya (ku) K c Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (kut) B a Kırıkelma B2 Nemli Gölge Kaya (kut) G d Kırıkelma B4 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye(A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C12, C13), Kozmopolit Pterogonium gracile (Hedw.) Sm. 451b Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya B Topaktaş B1 Nemli Gölge Kaya B e Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya K d Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya K e Harmangöl B1 Kuru Gölge Kaya K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K a Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (ku) KD d Çökek C6 Kuru Y.göl. Ağaç (Cm) K b Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (kut) K b Topaktaş B3 Nemli Gölge Kaya (ku) GD c Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG f Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Düğencininçayı B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K e Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K e Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K d Topaktaş B2 Kuru Gölge Kaya (kt) K d Topaktaş B4 Nemli Gölge Kaya (kut) GB b Yedigöz B2 Nemli Gölge Kaya (ku) K b Kırıkelma B4 Kuru Açık Kaya (kut) G Yayılışı: Türkiye (A1, A4, B6, C11, C13), Güney, Batı ve Orta Avrupa, Madeira, Kanarya AdlarI, Afrika, Madagaskar, Reunion, Kuzey Amerika, Cezayir. 147

168 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Neckeraceae Schimp *Homalia trichomanoides (Hedw.) Brid. 598b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı F1 Kuru Gölge Kaya G c Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K c Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) KD a Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K Yayılışı: Türkiye (A4), Avrupa, Güney ve Doğu Asya, Kuzey Amerika Neckera complanata (Hedw.) Huebener 522b Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Humus K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Ağaç (Tb) K a Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K a Dügencininçayı C7 Nemli Açık Kaya K d Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Po) K a Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K d Yahyalı E1 Kuru Gölge Ağaç (Co) GD b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K b Yahyalı F1 Kuru Gölge Ağaç (Oc) K d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Fo) GD d Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Oc) GD a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Po) K c Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K c Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Pb) K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K c Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K b Yahyalı D2 Kuru Gölge Ağaç (Co) K a Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K

169 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 992d Çökek F1 Nemli Gölge Ağaç (Fro) K b Çökek F1 Nemli Y.göl. Ağaç (Cm) K c Çökek C6 Kuru Y.göl. Ağaç (Cm) K b Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K c Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Hh) GD b Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Po) K b Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Ağaç (Po) KD Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (So) K b Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) K d Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (ku) K d Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD a Düğencininçayı B2 Islak Gölge Kaya (kut) K d Topaktaş B4 Kuru Gölge Ağaç (Co) K b Pekmezci C5 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG c Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (St) K a Gökbel D2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KD f Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K a Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Pekmezci C2 Islak Gölge Ağaç (Cm) K c Pekmezci C2 Islak Gölge Ağaç (Co) K f Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ca) K f Harmangöl B2 Islak Gölge Kaya (kt) K a Harmangöl C3 Nemli Gölge Ağaç (Fc) K b Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ln) KG c Topaktaş B2 Islak Gölge Kaya (kut) K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K b Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K Topaktaş B5 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K c Karamezla A4 Kuru Gölge Kaya (ku) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C13), Orta Avrupa, Kafkasya, İran, Keşmir, Cezayir, Madeira, Kanaryalar, Orta Afrika, Kuzey Amerika, İngiltere Neckera crispa Hedw. 629a Yahyalı F1 Kuru Gölge Kaya G Yahyalı F1 Nemli Gölge Ağaç (Co) G Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B c Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K f Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Po) K e Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak(kö) K

170 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 1085e Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (So) K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Kaya (kit) K Yayılışı: Türkiye (A2, A3, A4, B6, C13), Orta Avrupa, Kafkasya, Madeira, Kanaryalar, İngiltere Neckera menziesii Drumm. 716b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K c Domuzdamı B1 Kuru Y.göl. Kaya (ser) K a Pekmezci E3 Nemli Gölge Ağaç (So) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, B6, C11, C12, C13), Orta Avrupa, Asya, Güney Amerika, Kuzey Afrika Thamnobryum alopecurum (Hedw.) Gangulee 507e Tahtafırlatan B1 Nemli Gölge Humus B a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya B b Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Kaya K Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K c Dügencininçayı C7 Islak Y.göl. Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K b Yahyalı F1 Nemli Gölge Kaya K c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K e Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya (ser) K c Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K e Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (ku) K a Harmangöl C3 Nemli Gölge Kaya (kt) K a Çökek F6 Subatık Gölge Kaya (Ko) K d Çökek F6 Kuru Gölge Toprak K b Beşikgölü D4 Subatık Gölge Kaya K Beşikgölü D4 Islak Gölge Toprak(kö) K a Beşikgölü D4 Subatık Gölge Kaya K d Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kt) K

171 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C12, C13), Orta Avrupa, Faro Adaları, Asya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Makaronezya. Leptodontaceae Schimp 207. Leptodon smithii (Hedw.) F.Weber & D.Mohr 629c Yahyalı F1 Kuru Gölge Kaya G b Dügencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) K d Dügencininçayı C7 Nemli Açık Kaya K e Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Po) K b Dügencininçayı C8 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K h Dügencininçayı C8 Kuru Y.göl. Kaya K g Yedigöz C3 Nemli Gölge Ağaç (So) K Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) GD d Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (Co) KG b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Ağaç (So) KG b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Toprak KD a Çökek F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) KB c Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (Ko) K b Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K e Suyungözü F5 Nemli Gölge Kaya (kut) K d Pekmezci F5 Kuru Açık Kaya (kut) K c Pekmezci E3 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) KG a Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Ln) KD a Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç(Crm) KD d Yedigöz C7 Nemli Gölge Ağaç (Co) KB b Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Hh) GD a Suyungözü F5 Nemli Gölge Ağaç (Po) KD c Topaktaş C4 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) KG c Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD d Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (St) K c Pekmezci C5 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG a Gökbel E3 Kuru Gölge Ağaç (Cm) K a Gökbel C6 Kuru Gölge Ağaç(Crm) KD c Pekmezci D3 Nemli Y.göl. Ağaç(Crm) K b Harmangöl B2 Nemli Gölge Ağaç (Co) K c Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ln) KG a Harmangöl C3 Islak Gölge Ağaç (Ic) K b Topaktaş B2 Islak Gölge Ağaç (Co) K c Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K

172 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, B6, C11, C13), Avrupa, Güneybatı Asya, Kuzey Afrika, Kuzey Amerika, Avustralya Lembophyllaceae Broth Isothecium alopecuroides (Lam. ex Dubois) Isov. 522a Domuzçukuru B4 Nemli Gölge Kaya B b Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K b Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K Dügencininçayı C7 Kuru Gölge Kaya K b Domuzdamı B1 Kuru Gölge Toprak K b Kırıkelma B4 Kuru Y.göl. Kaya KG a Kızılkaya D5 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K e Karamezla A4 Kuru Açık Kaya (ku) K a Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, B7, C11, C13) Avrupa, İskandinavya, Faro Adaları, İzlanda, Kafkasya, Batı Asya, Azor Adaları, Batı Afrika, Ontario *Isothecium holtii Kindb. 648a Topaktaş B2 Nemli Y.göl. Kaya K Yayılışı: Türkiye (A2), Avrupanın Atlantik kesmi, Güney İspanya, Güney Norveç, Fransa, Almanya, İsviçre 210. *Isothecium myosuroides Brid. 459d Topaktaş B2 Kuru Y.göl. Humus B b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K Kırıkelma B4 Kuru Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya GD c Kızılkaya B4 Nemli Gölge Toprak K b Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qco) K d Suyungözü F5 Islak Gölge Toprak K b Topaktaş B4 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K d Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak K

173 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11), Orta Avrupa, Faro Adaları, Cezayir, Kanarya Adaları, Madeira, Kuzey Afrika. Anomodontaceae Kindb *Anomodon attenuatus (Hedw.) Huebener 536a Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B c Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K d Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Qc) K c Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K d Pekmezci D4 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K b Düğencininçayı C7 Islak Gölge Kaya (ku) K e Düğencininçayı C7 Nemli Gölge Ağaç (Fo) KD Gökbel C5 Kuru Y.göl. Kaya (kit) KG b Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (Co) K b Gökbel C1 Nemli Gölge Toprak(kö) K c Harmangöl C3 Nemli Gölge Ağaç (Fc) K d Topaktaş B2 Nemli Gölge Ağaç (Fo) K Topaktaş B5 Nemli Gölge Ağaç (Co) K d Topaktaş B5 Nemli Gölge Kaya K b Düğencininçayı C4 Nemli Gölge Ağaç (Tb) K a Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4), Orta Avrupa, Japonya, Kafkasya, Asya, Kuzey Amerika Anomodon viticulosus (Hedw.) Hook. & Taylor 544b Topaktaş B2 Nemli Gölge Kaya B b Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya (kit) B a Yahyalı E1 Kuru Gölge Toprak K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K b Yahyalı E1 Nemli Gölge Ağaç (Co) K a Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K c Yahyalı E1 Nemli Gölge Toprak(kö) K Yahyalı E1 Nemli Gölge Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya K a Domuzdamı B1 Kuru Gölge Kaya K f Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) GD a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Kaya K a Yahyalı E1 Kuru Y.göl. Ağaç (Co) K

174 4. BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 790a Yahyalı E1 Kuru Gölge Kaya KG a Kızılkaya B4 Nemli Gölge Kaya K b Kızılkaya D5 Nemli Gölge Ağaç (Po) K b Çökek F6 Nemli Gölge Toprak(kö) K b Çökek F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K b Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Kaya K d Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Ağaç (Qc) K b Yahyalı C6 Nemli Y.göl. Toprak K c Yahyalı C6 Nemli Gölge Kaya (ser) K c Yahyalı C6 Nemli Gölge Ağaç (Ta) K c Yahyalı D2 Kuru Gölge Toprak(kö) K b Yahyalı D2 Nemli Gölge Toprak(kö) K a Yahyalı C6 Kuru Gölge Kaya K d Yahyalı C6 Kuru Gölge Toprak(kö) K e Yahyalı F2 Nemli Y.göl. Toprak(kö) K f Çökek F1 Nemli Y.göl. Kaya (kit) K c Çökek F1 Kuru Y.göl. Toprak K d Pekmezci E2 Kuru Y.göl. Kaya (kit) KD b Pekmezci C3 Nemli Gölge Ağaç (Co) K d Yedigöz C4 Nemli Gölge Kaya (kut) K a Yedigöz C4 Nemli Gölge Ağaç (Hh) GD c Suyungözü F5 Nemli Gölge Ağaç (Po) KD a Karakese F6 Nemli Gölge Kaya (kit) K a Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Ln) K b Karakese F6 Nemli Gölge Ağaç (Po) K a Pekmezci C5 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KG a Gökbel C5 Nemli Y.göl. Ağaç (So) K f Gökbel C1 Nemli Açık Kaya (ser) KG e Gökbel C1 Nemli Y.göl. Kaya (kut) KG a Gökbel E3 Nemli Gölge Ağaç (Cm) KD b Gökbel E3 Islak Gölge Toprak(kö) K a Pekmezci D3 Islak Gölge Ağaç (So) K c Harmangöl C3 Islak Gölge Toprak(kö) K b Düğencininçayı C4 Kuru Gölge Kumtaşı K Yayılışı: Türkiye (A1, A2, A3, A4, B6, C11, C13), Orta Avrupa, Orta Asya, Kafkasya, İran, Sibirya, Keşmir, Nepal, Çin, Kanaryalar, Cezayir, Kuzey Amerika. 154

175 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Epifitik Vejetasyon Bulguları Çalışma alanında Khel (1999) tarafından belirlenen Fagus orientalis, Quercus cerris, Carpinus orientalis, Pinus brutia ve Laurus-Tilia vejetasyon üniteleri içerisindeki ağaç gövdeleri üzerinden tespit edilen 127 adet örneklik alanının değerlendirilmesi sonucunda Neckerete complanatae Marst sınıfına dahil Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliği, Anomodonto viticulosi- Leucodontetum sciuroidis Wisn tip alt birliği ve palamocladietosum euchloronis subass. nov. alt birliği ile Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 tip alt birliği ve -leucodontetosum sciuroidis Marst alt birliği, Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 sınıfına dahil Orthotrichetum lyellii All. ex Lec. 1975, Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst. 1985, Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 ve Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug adlarında 9 sintakson tespit edilmiştir. Bunlardan 5 tanesi birlik kategorisinde 4 tanesi altbirlik kategorisindedir. Bu sintaksonlardan Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec. 1965, Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug. 1997, Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 birlikleri, Anomodonto viticulosi- Leucodontetum sciuroidis Wisn. 1930, Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 tip alt birlikleri ve Homalothecio sericei- Porelletum platyphyllae-leucodontetosum sciuroidis Marst alt birliği ülkemizden ilk kez kaydedilmiş olup Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov. altbirliği de bilim dünyası için yeni olarak belirlenmiştir. Bu sintaksonlardan Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec. 1965, Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birlikleri ve Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn. 1930, Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov. alt birlikleri, Ezer tarafından Güney Amanos dağlarında tezimizle eş zamanlı olarak sürdürülen tez çalışmasında da tespit edilmiştir. 155

176 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Çalışma alanında ağaç gövdeleri üzerinden tespit edilen birlik ve alt birlikler floristik, ekolojik özellikleri ile Marstaller (2006) in diziliş sırasına göre aşağıda verilmiştir Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec Bu birlik çalışma alanında m arasında yapılmış 7 adet örneklik alanla belirlenmiştir. Bu örneklik alanlar bitki örtüsü olarak Quercus cerris vejetasyon ünitesinde (6 örneklik alan) ve Fagus orientalis vejetasyon ünitesi (1 örneklik alan) içerisinde Fagus orientalis, Carpinus orientalis ve Cornus mas ağaçlarının gövdeleri üzerinde bulunurken coğrafik olarak Yahyalı yayla (5 örneklik alan ), Pekmezci yayla (1 örneklik alan) ve Daşoluk (1 örneklik alan) mevkilerinde yayılış göstermektedir (Tablo 4.2). Tablo 4.2. Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Alan No: Lokalite Vejetasyon Ünitesi Kodu GPS Kayıtları Tarih 55 Daşoluk B2 36 o o Pekmezci E3 36 o o Yahyalı yayla C5 36 o o Yahyalı yayla C5 36 o o Yahyalı yayla E3 36 o o Yahyalı yayla E3 36 o o Yahyalı yayla E3 36 o o N E Birlik çalışma alanında kuzey yönde, gölge ve nemli yamaçlar üzerinde yayılış gösteren ağaç gövdelerinin orta ve taban kısmında ya gövdeyi tamamen sarmış ya da gövdenin kuzeye bakan taraflarında yer almaktadır. Ağaçlardan özellikle Carpinus orientalis i daha fazla tercih etmektedir (Şekil 4. 1). 156

177 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA C.mas 14% F. orientalis 14% C. orientalis 72% Şekil 4.1. Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Birliğin genel örtüş %70 ile %99 arasında değişirken birliğin bulunduğu alandaki bitki örtüsünün kapalılığı %50 ile %90 arasında değişmektedir. Birliği oluşturan 17 taksondan 5 i ciğerotlarından 12 si karayosunlarından oluşmakta olup karayosunlarınında 10 nu pleurokarp 2 si akrokarptır. Birlikteki ortalama takson sayısı ise 5 dir. Birlik içerisindeki taksonların habitat afinitesi çoğunlukla epifitik olanlar, hem epifit hem de epilitik olanlar ve bunların dışında kalanlar olarak ayrılmış ve değerleri Şekil de verilmiştir. Epifitik 30% Diğer 47% Epifitik-Epilitik 23% Şekil 4.2. Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum 157

178 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Spektrumda epifitik olanların oranı % 30, epifitik-epilitik olanların oranı % 23 olarak tespit edilmiştir. Birlik içerisinde yer alan Leucodon sciurroides ve Radula complanata tekerrür sınıfı (V) birliğin karakteristiği olan Anomodon attenuatus ile aynıdır. Sinhiyerarşik olarak Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliği genelde kayaların vertikal (düşey) yüzeylerinde epilitik olup epifitik olarak ağaç gövdelerinde de yayılış gösteren bazik ortamları, nemli havayı ve gölgeyi seven türler tarafından karakterize edilen Neckereta complanatae Marst sınıfının Neckeretalia complanatae Jez. & Vondr ordosuna ve bu ordonun Neckerion complanatae Sm. & Had. ex Kl alyansına bağlanmıştır (Tablo 4. 3). Tablo 4.3. Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec Örneklik alan no: Yükseklik (m) Örneklik alan büyüklüğü (dm2) , Ağacın türü Fa.o C.o C.o C.o C.o C.o C.m Ağacın çevresi (m) 3 1 0,85 0,9 0,7 0,5 0,4 Alanın yönü K K KD K KB KB K Örneklik alanın yönü S KD K KD S KB K Örtüş (%) Kapalılık (%) Taban/ Gövde Göv. Tab. Göv. Tab. Göv. Tab. Tab. Tür sayısı Karakteristik ve ayırdedici türler Anomodon attenuatus V Neckerion complanatae alyansının karakteristik türleri Metzgeria furcata III Homalothecium philippeanum I Homalia trichomanoides I Neckeratalia complanatae ordosu ve Neckereta complanatae sınıfının karakteristik türleri Porella platyphylla II Neckera complanata II Lejeunea cavifolia I Diğer Radula complanata V Leucodon sciuroides III Palamocladium euchloron III Frullania dilatata I Hypnum cupressiforme I Rhynchostegiella tenella I Orthotrichum pallens I Isothecium alopecuroides I Orthotrichumrupestre var. kurdicum I Leptodon smithii I C.m.:Cornus mas, Fa.o: Fagus orientalis, C.o: Carpinus orientalis, Göv.: Gövde, Tab.: Taban Bulunma sınıfı 158

179 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğine ait Ta, Ma, Fa, We, Cu, hayat formları ve Pv, Pg, Pp, Av, Ag, Ap yaşam stratejileri tespit edilmiştir. Tespit edilen hayat formları ve yaşam stratejilerinin birlik içerisindeki durumları örtüş yüzdeleri ile birlikte Tablo 4. 4 de verilmiştir. Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri % Tail (kuyruk) 54 Ta Mat (hasır, paspas) 18 Ma Fan (yelpaze) 15 Fa Weft (atkı, argaç) 12 We Cushion (yastık) 1 Cu Hayat Formu Yaşam Stratejilei Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar. Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 52 Pv 3 Pg 1 Pp 35 Av 8 Ag 1 Ap Buna göre birlik içerisinde % 54 lük bir payla en fazla Ta hayat formu, en az % 1 lik bir payla Cu hayat formu yer işgal etmektedir. Hayat formlarındaki bu durum birliğin pleurokarp hakimiyetli ve nemli şartlarda yetiştiğini göstermektedir (Şekil 4. 3). 159

180 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA We 12% Cu 1% Ma 18% Ta 54% Fa 15% Şekil 4.3. Hayat Formu Spektrumu Yaşam stratejilerinde en fazla % 52 lik bir payla Pv hakim durumdayken % 1 lik bir payla Pp yaşam stratejisi en az yeri işgal etmektedir. Yaşam stratejisindeki bu durum birliğin eşeysiz üremeyi tercih eden ve yaşadığı ortamdaki değişimlerin yavaş olduğunu göstermektedir (Şekil 4. 4.) Ag 8% Ap 1% Pg 3% Pp 1% Pv 52% Av 35% Şekil 4.4. Yaşam stratejisi spektrumu 160

181 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğine ait taksonların yaşam stratejilerinin analizine göre perennial mekik türler ve perennial kalıcılar olarak iki ana kategori tespit edilmiştir. Her iki kategori de kendi içerisinde üreme stratejilerine göre alt kategorilere ayrılmıştır (Tablo 4. 5). 161

182 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.4] Sintaksonomi Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü Eşeyli üreme Spor boyutu (µm) annual/ biannua l paucienni al/perenni al 1. yıl içerisin de sık olarak 2. ve 4. yıl içerisind e sık olarak nadiren monoik /dioik Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Eşeysiz üreme Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Karakter Türler Anomodon attenuatus Ta D - + fd bf - sr, lr l red Pv Neckerion complanatae Aly. Neckeretalia complanatae ordosu ve Neckeretea complanatae sınıfının karakter türleri Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Homalothecium We (+) + D sc sr, lr l l Ap philippeanum Homalia trichomanoides Fa A fd - sr, lr l l Ag Porella platyphylla Ma D sr, lr s - Ap Neckera complanata Fa D fd - sr, lr s l Av Lejeunea cavifolia Ma M sr, lr, ac s - Pp Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Palamocladium euchloron Ta D fd sc sr, lr, ac l l Av Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Rhynchostegiella tenella We (+) - A sc sr, lr l l Ag Diğer Orthotrichum pallens Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Isothecium alopecuroides We D sc sr, lr l l Ag O. rupestre var. kurdicum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av Anomodon viticulosus Ta D - + fd bf - sr, lr l red Pv Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi 162

183 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Anomodonto viticulosi--leucodontetum sciuroidis Wisn palamocladietosum euchloronis subass. nov. Tip alt birlik (-leucodontetosum sciuroidis) ve yeni alt birlik (- palamocladietosum euchloronis) çalışma alanında m arasında yayılış göstermektedir. Tip alt birlik ve yeni alt birlik 16 adet örneklik alanla belirlenmiş olup örneklik alanlardan 9 u tip birliği karakterize ederken, 7 si yeni alt birliği karakterize etmektedir. Bu örneklik alanlar Quercus cerris (6 örneklik alan), Carpinus orientalis (5 örneklik alan), Laurus-Tilia (4 örneklik alan) ve Fagus orientalis (1 örneklik alan) vejetasyon üniteleri içerisindeki Fagus orientalis, Carpinus orientalis, Plantanus orientalis, Laurus nobilis, Tilia argentea, Quercus cerris, Juglans regia, Quercus petrea, Styrax officinalis ve Sorbus torminalis ağaçlarının gövdeleri üzerinden tespit edilmiştir. Bu alt birlikler coğrafik olarak Yahyalı yayla (7 örneklik alan), Suyungözü (2 örneklik alan), Çökek yayla (1 örneklik alan), Düğencininçayı (1 örneklik alan), Tahtafırlatan (1 örneklik alan ), Tesbihliburun (1 örneklik alan), Kızılkaya (1 örneklik alan) ve Gökbel (1 örneklik alan) mevkilerinde yayılış göstermektedir (Tablo 4.6). Tablo 4.6. Tip Alt Birliğe ve Yeni Alt Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, Gps Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Alan No Lokalite Bitki örtüsü GPS Kaydı Tarih 41 Tesbihli Burun E1 36 o o Düğencininçayırı D4 36 o o Suyungözü D4 36 o o Suyungözü D4 36 o o Tahtafırlatan B2 36 o o Kızılkaya D4 36 o o Pekmezci Yayla E3 36 o o Yahyalı Yayla E3 36 o o Yahyalı Yayla C6 36 o o Yahyalı Yayla C4 36 o o Gökbel C3 36 o o Yahyalı Yayla C5 36 o o Yahyalı Yayla C4 36 o o Yahyalı Yayla C4 36 o o Çökek Yaylası E3 36 o o Yahyalı Yayla E3 36 o o N E 163

184 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tip alt birlik ve yeni alt birlik çalışma alanının güney yönünde olmakla birlikte daha çok kuzey yönde bulunan ağaçların taban ve orta kısımlarında gövdenin kuzeye bakan taraflarında bulunmaktadır. Tip alt birlik bu ağaçlardan özellikle Platanus orientalis i yeni alt birlik ise Juglans regia ve Quercus cerris i tercih etmektedir (Şekil 4. 5). Tip alt birlik Yeni alt birlik P.orientalis 45% C. orientalis 33% S.officinalis 13% S.tominalis 13% Q. cerris 24% L.nobilis 11% T.argentea 11% C.orientalis 13% Q.petrea 13% J.regia 24% Şekil 4.5. Tip Birliğe ve Yeni Alt Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrumlar Tip alt birliğin genel örtüşü % 80 ile %100 arasındayken yeni alt birliğin %55 ile %97 arasındadır. Tip alt birliğin bulunduğu alanın bitki örtüsü kapalılığı %0 ile %100 arasında, yeni alt birliğin %50 ile 100 arasında değişmektedir. Tip alt birliği oluşturan 23 taksondan 6 sı ciğer otu 17 si karayosunu olup karayosunlarının 3 akrokarp 14 ü pleurokaptır. 11 taksonla karakterize edilen yeni alt birlikte ise 4 ciğer otu, 7 karayosunu bulunmakta olup karayosunlarının 7 side pleurokarptır. Tip alt birlikteki ortalama takson sayısı 7, yeni alt birliğin 4 dür. Tip alt birlik ve yeni alt birlik için taksonların habitat afinitesi spektrumlar şeklinde düzenlenmiştir (Şekil 4. 6.) 164

185 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tip alt birlik Yeni alt birlik Diğer 20% Epifitik 9% Epifitik 1% Epifitik- Epilitik 23% Epifitik- Epilitik 71% Diğer 76% Şekil 4.6. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrumlar Tip alt birliğe ait spektrumda epifitik olanların oranı % 9, epifitik-epilitik olanların oranı % 71 iken yeni alt birlik de epifitik olanların oranı % 1, epifitikepilitik olanların oranı ise % 23 dür. Bu durum her iki sintaksonunda fakültatif epifitik olduğunu göstermektedir. Tip alt birlik ve yeni alt birliğin başlıca karakteristik türü olan Anaomodon viticulosus tekerrürü (V) en fazladır. Tip alt birliğin karakteristik türlerinden bir diğeri olan Leucodon sciuroides ilginç olarak sadece tip alt birlik içerisinde olup tekerrürü (I) çok düşüktür. Bu durum birlik içerisinde nemli ortamları seven taksonların çok olmasından kaynaklanmaktadır. Yeni alt birliği tip alt birlikten ayıran mezofit karakterli Palamocladium euchloron nun alt birlik içerisindeki tekerrürü doğal olarak %100 dür. Bu tür aynı zamanda alanda kayalar üzerinde epilitik ve toprak üzerinde epigaeik olarak da yayılış göstermektedir. Yeni alt birliğin tip örneklik alan numarası 77 dir (Tablo 4.7). Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn tip alt birliği ve palamocladietosum euchloronis alt birliği bir önceki birlikle aynı sınıf (Neckereta complanatae Marst. 1986), ordo (Neckeretalia complanatae Jez. & Vondr. 1962) ve alyansa (Neckerion complanatae Sm. & Had. ex Kl. 1948) bağlı olarak sınıflandırılmıştır (Tablo 4. 7). 165

186 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn. 1930; a: - tip alt birlik b:-palamocladietosum euchloronis subass. nov. (tip 77 nolu Örn. al.) Örneklik alan no: Yükseklik (m) Örn. alan büyük. (dm2) Ağacın türü C.o P.o P.o P.o C.o P.o C.o L.n T.a Q.c J..r Q.c C.o Q.p S.o S.t Ağacın çevresi (m) 0,9 2 2, ,5 0,4 0,8 0,2 2 0,8 0,4 0,5 0,5 0,4 Alanın yönü KB K GD KB G KD KB KD K G KD K KD KD G K Örneklik Alanın Yönü K K K K K K K K K K K K K KD K K Örtüş (%) Kapalılık K Taban/ Gövde Tab. Göv. Göv. Tab. Göv. Göv. Tab. Tab. Göv. Tab. Tab. Tab. Tab. Tab. Tab. Tab. Tür sayısı Ayırdedici ve karakteristik türler a b Bulunma Sınıfı Anomodon viticulosus V Leucodon sciuroides I Palamocladium euchloron III Neckerion complanatae alyansının karakteristik türleri Homalia trichomanoides I Neckeratalia complanatae ordosu ve Neckereta complanatae sınıfının karakteristik türleri Porella platyphylla III Neckera complanata IV Homalothecium sericeum III Metzgeria furcata II Diğerleri Radula complanata III Hypnum cupressiforme II Isothecium myosuroides I Leptodon smithii I Frullania tamarisci I Frullania dilatata I Pterogonium gracile I Scorpiurium circinatum I Scorpiurium sendtneri I Eurhynchium sitriatum I Rhynchostegium confertum I Orthotrichum lyellii I Orthotrichum affine I Zygodon rupestris I Dialytrichia mucronata I Lejeunea cavifolia I C.o Carpinus orientalis Q.c Quercus cerris P.o Platanus orientalis L.n Laurus nobilis T.a Tilia argentea J.r Juglans regia, Q.p Quercus petrea S.o Styrax officinalis S.t Sorbus torminalis Tab.: Taban Göv.: Gövde 166

187 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo 4.8 Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn. 1930; a: - tip alt birlik b: - palamocladietosum euchloronis subass. nov. birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; bs sürgünlerin kopması; Cu yastık; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; st kısa turf; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.7] Sintaksonomi Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü Eşeyli üreme Spor boyutu (µm) annual/bia nnual pauciennial /perennial 1. yıl içerisinde sık olarak 2. ve 4. yıl içerisinde sık olarak Eşeysiz üreme Anomodon viticulosus Ta D - + fd bf - sr, lr l red Pv Ayırdedici türleri Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Palamocladium euchloron Ta D fd sc sr, lr, ac l l Av Neckerion complanatae alyansının karakter türleri Neckeretalia complanatae ordosu ve Neckeretea complanatae sınıfının karakter türleri Homalia trichomanoides Fa A fd - sr, lr l l Ag Porella platyphylla Ma D sr, lr s - Ap Neckera complanata Fa D fd - sr, lr s l Av Homalothecium sericeum We (+) + D bs,ge - sr, lr l l Ap Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Isothecium myosuroides We D sc sr, lr l l Ag Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av Frullania tamarisci Ma D sr, lr, ac s - Pg Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Diğerleri Pterogonium gracile We/i D fd sc sr, lr, ac l l Pp Scorpiurium circinatum We/i D fd sc sr, lr l l Ag Scorpiurium sendtneri We/i D fd sc sr, lr l l Ag Eurhynchium sitriatum We D sc sr, lr l l Ag Rhynchostegium confertum We A sc sr, lr s l Ag Orthotrichum lyellii Cu D ge - sr, lr s l Av Orthotrichum afine Cu A sr, lr s l Ag Zygodon rupestris Cu D ge - sr, lr l red Av Syntrichia subulata st A sr, lr l l Ag Dialytrichia mucronata We D sr, lr l l Ap Lejeunea cavifolia Ma M sr, lr, ac s - Pp nadiren monoik /dioik Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi 167

188 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn tip alt birliğine ait Ta, Fa, Ma, We, Wei, Cu, st hayat formları ve Pg, Pv, Pp, Ag, Av, Ap yaşam stratejileri tespit edilmiştir (Tablo 4.8). -palamocladietosum euchloronis alt birliğine ait ise Ta, Fa, Ma, We, hayat formları ve Pg, Pv, Ag, Av, Ap yaşam stratejileri saptanmıştır. Tespit edilen hayat formları ve yaşam stratejilerinin tip alt birlik ve yeni alt birlik içerisindeki durumları örtüş yüzdeleri ile birlikte tablo 4.9 de verilmiştir. Tablo 4.9. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri. Anomodonto viticulosi- Leucodontetum sciuroidis Hayat Formu Anomodonto viticulosi- Leucodontetum sciuroidis palamocladietosum euchloronis Hayat Formları Yaşam Stratejisi Tail (kuyruk) Ta Fan (yelpaze) Fa Mat (hasır, paspas) 13 9 Ma Weft (atkı, argaç ) We Weft/i (bitkinin primer gövdesi sürünücü, sekonder gövdesi dik) 2 0 We/i Cushion (yastık) 0,5 0 Cu Short turf (kısa turf) 0,5 0 st Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar. Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 1 1 Pg Pv 1 0 Pp 11 8 Ag Av 18 6 Ap 168

189 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Buna göre tip alt birlik için hazırlanan hayat formu spektrumunda % 47 lik bir payla en fazla Ta hayat formu, en az % 0,5 lik bir payla Cu ve st hayat formu yer işgal ederken -palamocladietosum euchloronis alt birliği içerisinde %64 lük bir payla Ta hayat formu, en az % 11 lik bir payla We hayat formu yer işgal etmektedir. Hayat formlarındaki bu durum her iki sintaksonunda pleurokarp hakimiyetli olduğunu ve nemli şartlarda yetiştiğini fakat yeni alt birliğin daha nemli alanları tercih ettiğini göstermektedir (Şekil 4.7.). Tip alt birlik Yeni alt birlik We 25% st 1% Wei 2% Cu 1% Ma 9% We 11% Ta 47% Ma 13% Fa 11% Fa 17% Ta 63% Şekil 4.7. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birlik İçerisindeki Hayat Formlarını Gösteren Spektrumlar Tip alt birliğe ait yaşam stratejisi spektrumunda en fazla % 49 luk bir payla Pv hakim durumdayken % 1 lik bir payla Pp yaşam stratejisi en az yeri işgal etmektedir. -palamocladietosum euchloronis alt birliği içerisinde ise % 67 lik bir payla Av hakim durumdayken % 1 lik bir payla Pg yaşam stratejisi en az yeri işgal etmektedir. Yaşam stratejilerindeki bu durum tip alt birliğin eşeysiz üremeyi tercih ettiğini ve yaşadığı ortamdaki değişimlerin yavaş olduğunu göstermektedir. Yeni alt birlikte ise eşeysiz üremeyi tercih etmesine karşın yetiştiği ortamın oldukça durağan olduğunu göstermektedir (Şekil 4.8.). 169

190 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tip alt birlik Yeni alt birlik Ap 20% Pg 1% Pp 1% Ag 8% Ap 6% Pg 1% Pv 20% Ag 11% Pv 55% Av 12% Av 65% Şekil 4.8. Tip Alt Birlik ve Yeni Alt Birlik İçerisindeki Yaşam Stratejilerini Gösteren Spektrumlar Tip alt birliğe ve yeni alt birliğe ait taksonların yaşam stratejilerinin analizine göre perennial mekik türler ve perennial kalıcılar olarak iki ana kategori tespit edilmiştir. Her iki kategori de kendi içerisinde üreme stratejilerine göre alt kategorilere ayrılmıştır. Yeni alt birlikte Pp yaşam stratejisine sahip takson bulunmamaktadır Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 leucodontetosum sciuroidis Marst (Ek 5) Araştırma alanında tip alt birlik (-porelletetosum platyphyllae) m arasında tespit edilirken alt birlik (-leucodontetosum sciuroidis) m arasından tespit edilmiştir. Birlik tablosunda tip alt birlik 9 örneklik alanla temsil edilirken leucodontetosum sciuroidis alt birliği 21 örneklik alanla temsil edilmektedir. Bu alt birliklere ait toplam 30 örneklik alan bitki örtüsü olarak Fagus orientalis (21 örneklik alan), Quercus cerris (4 örneklik alan), Pinus brutia (1 örneklik alan) vejetasyon ünitelerinde ve maki formasyonu (4 örneklik alan) içerinde yayılış gösterirken coğrafik olarak Bağrazoluğu (14 örneklik alan), Çökek yaylası (2 örneklik alan), Kadınınkabrı (3 örneklik alan), Yahyalı yayla (2 örneklik alan ), 170

191 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Topaktaş yaylası (2 örneklik alan), Daşoluk (2 örneklik alan), Suyungözü (1 örneklik alan), Yedigöz yayla (2 örneklik alan) ve Kırıkelma (2 örneklik alan) mevkilerindeki ağaçların gövdeleri üzerinde yayılış göstermektedir (Tablo 4.10). Tablo Tip Alt Birliğe ve leucodontetosum sciuroidis Alt Birliğine Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Alan No: Lokalite Vejetasyon GPS Kayıtları Tarih 147 Bağrazoluğu B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Çökek yaylası C6 36 o o Kadınınkabrı Maki 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Yahyalı yayla C6 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Topaktaş yaylası B4 36 o o Daşoluk B2 36 o o Yahyalı yayla C6 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Suyungözü mevkii Maki 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Çökek yaylası F4 36 o o Topaktaş yaylası B4 36 o o Kadınınkabrı Maki 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Kadınınkabrı Maki 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Yedigöz yayla B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Kırıkelma B2 36 o o Bağrazoluğu B2 36 o o Daşoluk B2 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Yedigöz yayla C3 36 o o N EO Tip alt birlik ve -leucodontetosum sciuroidis alt birliği alanının kuzey yönünü tercih etmekte olup Fagus orientalis, Carpinus orientalis, Plantanus orientalis, Quercus cerris, Quercus petrea, Styrax officinalis ve Fraxinus ornus ağaçlarının taban ve orta kısımlarında gövdeyi tamamen sarmış ya da yanlız kuzeye bakan 171

192 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA taraflarında yerleşmektedir. Hem tip alt birlik hem de alt birlik bu ağaçlardan özellikle Fagus orientalis i daha çok tercih etmektedir (Şekil 4. 9.). Tip alt birlik Alt birlik C. orientalis 11% Q. cerris 11% P. nigra 11% F. orientalis 45% Q. cerris 14% Q. petrea 10% C. orientalis 24% S.officinalis 5% P. orientalis 11% F. ornus 11% P. orientalis 14% F. orientalis 33% Şekil 4.9. Tip Birliğe ve Alt Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrumlar Her iki sintaksonun genel örtüş oranlarına bakıldığında tip alt birliğin % 65 ile %90 arasında, alt birliğin %48 ile %100 arasında olduğu görülmektedir. Alt birliklerin bulunduğu ortamdaki ışık durumunu gösteren bitki örtüsü kapalılığı, tip alt birlik için %20 ile %100 arasında, alt birlik için %0 ile 100 arasındadır. Tip alt birlikte 5 ciğerotu 8 karayosunundan oluşmakta olup karayosunlarının 5. pleurokarp 3 ü akrokarptır. -leucodontetosum sciuroidis alt birliğinde ise 7 ciğerotu 20 karayosunu bulunmakta olup karayosunlarının 11 pleurokaplardan 9 ise akrokarplardan oluşmaktadır. Tip alt birlikteki ortalama takson sayısı 4, iken alt birlikte 6 dır. Her iki alt birliğin bulunduğu yerlerin özelliklerini gösteren habitat afinitesi spektrumları taksonların örtüşleri de göz önüne alınarak yüzde şeklinde düzenlenmiştir (Şekil ) 172

193 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tip alt Birlik Alt birlik Epifitik 1% Epifitik 24% Epifitik- Epilitik 39% Diğer 48% Diğer 60% Epifitik- Epilitik 28% Şekil Tip Alt Birlik ve Alt Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrumlar Tip alt birliğe ait spektrumda epifitik olanların oranı % 1, epifitik-epilitik olanların oranı % 39 iken alt birlikte epifitik olanların oranı % 24, epifitik-epilitik olanların oranı ise % 28 dir. Burada her iki alt birliğinde fakültatif epifitlerce karakterize dildiği görülmektedir. Tip alt birlik ve alt birliğin başlıca karakteristik türleri olan Homalothecium sericeum ve Porella platyphylla nın tekerrürleri (IV) alt birlikler içerisinde en fazladır. -leucodontetosum sciuroidis alt birliğin karakteristik türlerinden biri olan Zygodon rupestris (I) in tekerrürü Leucodon sciuroides (III) ve Frullania dilatata (II) ya göre oldukça düşüktür. Alt birlik içerisinde likenlerin takson sayısı iki olup tekerrürleri son derece düşüktür. leucodontetosum sciuroidis alt birliğini tip alt birlikten ayıran karakteristiklerden biri olan Leucodon sciuroides in alt birlik içerisindeki tekerrürü III dür. Bu özelliği onu alt birliği tip alt birlikten ayıran en önemli karakteristik tür yapmaktadır. Bu alt birlikler bundan önce bahsedilen sintaksonlarda olduğu gibi Neckereta complanatae Marst. 1986) sınıfına bağlı Neckeretalia complanatae Jez. & Vondr ordosuna ve Neckerion complanatae Sm. & Had. ex Kl alyansına bağlı olarak sınıflandırılmıştır (Ek, 5). 173

194 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri -porelletetosum platyphyllae tip alt birliğin ve leucodontetosum sciuroidis alt birliğine ait taksonların hayat formu, yaşam stratejisi, yaşam aralığı, eşeyli ve eşeysiz üreme, yayılma stratejisi alt birliklerin ekolojik karakteri Tablo 4.12 de düzenlenmiştir. Buna göre tip alt birliğine ait Fa, Ma, We, Wei, Cu, tt hayat formları ve Pv, Pp, Ag, Av, Ap, Ba yaşam stratejileri tespit edilmiştir. -leucodontetosum sciuroidis alt birliğine ait ise Ta, Fa, Ma, We, Wei, st hayat formları ve Pg, Pv, Ag, Av, Ap, Pp, Ba, Bv,g yaşam stratejileri saptanmıştır. Tespit edilen hayat formları ve yaşam stratejilerinin tip alt birlik ve alt birlik içerisindeki durumları örtüş yüzdeleri ile birlikte tablo 4.11 de verilmiştir. Tablo Tip Alt Birlik ve Alt Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Tip Alt Birlik Hayat Formu Alt Birlik Yaşam Stratejisi Tail (kuyruk) - 17 Ta Fan (yelpaze) 1 5 Fa Mat (hasır, paspas) Ma Weft (atkı, argaç ) We Weft/i (bitkinin primer gövdesi sürünücü, sekonder gövdesi dik) 3 2 We/i Cushion (yastık) 1 6 Cu Short turf (kısa turf) - 1 st Tall turf (uzun turf) 1 - tt Kolonist Pauciennial kolonist 1 1 Ba Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar. Eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip kolonist - 1 Bv,g Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik - 4 Pg türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık 7 20 Pv mekik türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne 4 5 Pp sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı Ag türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık 3 4 Av kalıcı türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne Ap sahip çok yıllık kalıcı türler 174

195 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Buna göre tip alt birlik için hazırlanan hayat formu spektrumunda % 53 lük bir payla en fazla We hayat formu en az % 1 lik bir payla Cu, tt ve Fa hayat formu yer işgal ederken -leucodontetosum sciuroidis alt birliği içerisinde %48 lük bir payla yine We hayat formu, en az % 1 lik bir payla st hayat formu yer işgal etmektedir. Hayat formlarındaki bu durum her iki sintaksonunda pleurokarp hakimiyetili olduğunu ve nemli şartlarda yetiştiğini göstermektedir (Şekil 4.11.). Tip alt Birlik Alt birlik tt 1% Wei 3% Cu 1% Fa 1% st 1% Wei 2% Ta 18% Ma 41% Fa 5% We 53% We 51% Ma 23% Şekil Tip Alt Birlik ve Alt Birlik İçerisindeki Hayat Formlarını gösteren Spektrumlar Tip alt birliğe ait yaşam stratejisi spektrumunda en fazla % 60 lık bir payla Ag hakim durumdayken % 1 lik bir payla Ba yaşam stratejisi en az yeri işgal etmektedir. --leucodontetosum sciuroidis alt birliği içerisinde ise % 30 luk bir payla yine Ag hakim durumdayken % 1 lik bir payla Bv yaşam stratejisi en az yeri işgal etmektedir. Yaşam stratejilerindeki bu durum alt birliklerin eşeyli üremeyi tercih ettiğini ve yaşadığı ortamdaki değişimlerin stabil olduğunu göstermektedir. (Şekil 4.12; Tablo 4.12.). 175

196 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tip alt Birlik Alt birlik Pp 4% Ba Pv BaBvg Pp 1% 7% Av 3% 1% Pg 5% Pv 3% 4% 20% Ap 25% Av 4% Ap 33% Ag 60% Ag 30% Şekil Tip Alt Birlik ve Alt Birlik İçerisindeki Yaşam Stratejilerini Gösteren Spektrumlar 176

197 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo 4.12 Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae STORM. ex Duda 1951; a: - tip alt birlik b: - leucodontetosum sciuroidis Marst birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; bs sürgünlerin kopması; Cu yastık; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; st kısa turf; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.11] Sintaksonomi Karakteristik ve Ayırldtedici türler Neckeretalia complanatae ordosu ve Neckeretea complanatae sınıfının karakter türleri Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü Eşeyli üreme Spor boyutu (µm) annual/bi annual pauciennial/ perennial 1. yıl içerisinde sık olarak 2. ve 4. yıl içerisinde sık olarak nadiren monoik /dioik Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Eşeysiz üreme Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Homalothecium sericeum We (+) + D bs,ge - sr, lr l l Ap Porella platyphylla Ma D sr, lr s - Ap Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Zygodon rupestris Cu D ge - sr, lr l red Av Neckera complanata Fa D fd - sr, lr s l Av Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Lejeunea cavifolia Ma M sr, lr, ac s - Pp Porella arboris-vitae Ma D sr, lr s - Ap Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Orthotrichum affine Cu A sr, lr s l Ag Scorpiurium sendtneri We/i D fd sc sr, lr l l Ag Orthotrichum rupestre Cu A sr, lr s l Ba Orthotrichum pumilum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Antitrichia californica We D sc sr, lr, ac l l Pp Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi Diğer Orthotrichum speciosum Cu - + (+) + - A sc sr, lr, ac s l Pg Pterogonium gracile We/i D fd sc sr, lr, ac l l Pp Isothecium myosuroides We D sc sr, lr l l Ag Porella cordeana Ma D sr, lr, ac s - Pp Scorpiurium circinatum We/i D fd sc sr, lr l l Ag Dialytrichia mucronata We D sr, lr l l Ap Bryum capillare st D Rhg - sr, lr l l Bv,g Pterigynandrum filiforme Ma, D ge - sr, lr l l Av Ta Syntrichia subulata st A sr, lr l l Ag Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av Plagiomnium medium tt S sr, lr l l Ba 177

198 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Orthotrichetum lyellii All. Ex Lec Orthotrichetum lyellii All. Ex Lec birliği araştırma alanından m arasında 17 örneklik alanla tanımlanmıştır. Bu örneklik alanlar daha önce çalışma alanında belirlenmiş olan Fagus orientalis (8 örneklik alan), Quercus cerris (4 örneklik alan), Pinus brutia (1 örneklik alan) ve Carpinus orienalis (4 örneklik alan) vejetasyon ünitelerinden yapılmıştır. Birlik coğrafik olarak Kırıkelama (6 örneklik alan), Yedigöz yayla (2 örneklik alan), Yahyalı yayla (2 örneklik alan), Pekmezci yayla (1 örneklik alan), Kızıl kaya (2 örneklik alan), Çökek yaylası (1 örneklik alan), Tahtafırlatan (1 örneklik alan) ve Daşoluk (2 örneklik alan) mevkilerinden değişik ağaç türlerinin gövdeleri üzerinde yayılış göstermektedir (Tablo 4.13). Birlik alandaki ağaçlardan Quercus petrea, Tilia argentea, Quercus cerris, Cornus mas, Carpinus orientalis, Fagus orientalis Fraxinus ornus, Pinus brutia gövdelerini ve gövdenin de daha kurak olan orta kısmını tercih etmektedir. Birlik ağaç gövdeleri üzerinde yön tercihi yapmamakta daha çok gövdeyi sarmış olarak bulunmaktadır. Ağaç türlerinden özellikle Quercus petrea yı daha fazla tercih etmektedir (Şekil 4.13.). Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Alan No: Lokalite Vejetasyon GPS Kayıtları Tarih N 19 Kırıkelma B4 36 o o Yedigöz Yayla C7 36 o o Yahyalı yaylı E3 36 o o Pekmezci Yayla E3 36 o o Kızılkaya C7 36 o o Yahyalı yayla E3 36 o o Çökek Yaylası F2 36 o o Tahtafırlatan B1 36 o o Daşoluk B2 36 o o Yedigöz Yayla C3 36 o o Kızılkaya C3 36 o o Daşoluk B2 36 o o Kırıkelma B5 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Kırıkelma B1 36 o o E 179

199 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Q.petrea 28% F. orientalis 6% P.brutia 6% C.mas 6% C. orientalis 6% T.argentea 12% F.ornus 18% Q. cerris 18% Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Birliğin genel örtüşü % 83 ile % 100 arasında değişirken birliğin bulunduğu ortamdaki kapalılık % 50 ile % 100 arasında değişmektedir. Birliği oluşturan 16 taksondan 5 i ciğerotlarından 11 i karayosunlarından oluşmakta olup karayosunlarınında 5 nu pleurokarp 6 sı akrokarptır. Birlikteki ortalama takson sayısı 5 dir. Birliğin habitat afinitesi spektrumuna bakıldığında epifitik olanların oranının % 64 ve epifitik-epilitik olanların oranının % 24 olduğu görülmektedir. Bu durum birliğin obligat (zorunlu) epifitlerce karakterize edildiğini göstermektedir (Şekil 4.14.). Diğer 24% Epifitik- Epilitik 12% Epifitik 64% Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum 180

200 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Birlik karakteristiklerinden biri olan Orthotrichum lyellii nin ve diğerleri bölümünde yer alan Leucodon sciuroides in tekerrür sınıfı (V) en yüksektir. Birlik içerisinde 5 liken taksonu bulunmaktadır. Bunlar birliğin yayılış gösterdiği kurak alanlarda birliğe katılmakta daha nemli alanlarda birlik içerisinde bulunmamaktadır. Bu birlik sinhiyerarşik olarak bazik olan ağaç gövdelerinde de yayılış gösteren Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 sınıfının Orthotrichetalia Hadac in Klika & Hadac 1944 ordosuna ve bu ordonun Ulotion crispae Barkman 1958 alyansına bağlanmıştır(tablo 4.14). Tablo Orthotrichetum lyellii All. ex Lec Örneklik alan no: Yükseklik (m) Örneklik alan büyüklüğü (dm2) Ağacın türü Q.p Q.p T.a T.a Q.p C.m P.b Q.c Fa.o Q.c Q.c F.o F.o F.o Q.p C.o Q.p Ağacın çevresi (m) 9 0,9 0,6 1,2 0,8 0,6 1,3 0, ,6 0,4 0,8 1 0,3 0,8 Alanın yönü K K K K KB KB K K K K K K G G GD G GD Örneklik alanın yönü K S KB KD S S KB KBD KB S D S S S KGB GKB S Örtüş (%) Kapalılık (%) Taban/ Gövde Göv. Göv. Göv. Göv. Göv. Tab. Tab. Tab. Göv. Göv. Göv. Göv. Göv. Göv. Göv. Göv. Göv. Tür sayısı Karakteristik türler Orthotrichum lyellii V Ulotion crispae alyansının karakteristik türleri Metzgeria furcata II Fabronion pusillae alyansı Leptodon smithii I Pterogonium gracile I Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis sınıfının karakteristikleri Frullania dilatata III Leucodon sciuroides V Radula complanata I Radula lindenbergiana I Orthotrichum affine I Orthotrichum speciosum I Diğer Homalothecium sericeum III Hypnum cupressiforme III Orthotrichum striatum III Porella platyphylla I Orthotrichum rupestre I Neckera complanata I Likenler Ramalina farinacea II Parmotrema stuppeum I Anaptychia ciliaris I Parmelia quercina I Usnea subfloridana I O.p: Quercus petrea, T.a.: Tialia argentea, Q.c: Quercus cerris,c.o.:cornus mas, C.o.:Carpinus orientalis, Fa.o.:Fagus orientalis, F.o.: Fraxinus ornus, P.b.:Pinus brutia, Tab. :Taban Göv.: Gövde S: Sarmış Bulunma sınıfı 181

201 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Orthotrichetum lyellii All. Ex Lec birliğine ait Ta, We, Cu, Ma, Fa, Wei hayat formları ve Pv, Pg, Pp, Ag, Ap, Ba yaşam stratejileri tespit edilmiştir (Tablo 4.15.). Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri. Orthotrichetum lyellii All. Ex Lec % Tail (Kuyruk) 50 Ta Weft (Atkı, Argaç ) 25 We Cushion (Yastık) 13 Cu Mat (Hasır) 6 Ma Fan (Yelpaze) 5 Fa Weft/i (Bitkinin primer gövdesi sürünücü, sekonder gövdesi dik) 1 We/i Kolonist Pauciennial kolonist 1 Ba Hayat Formu Yaşam Stratejisi Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar. Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler 50 Pv Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler 10 Pg Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler 1 Pp Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 15 Ag Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 12 Av Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 11 Ap Bunlardan % 50 lik bir payla en fazla Ta hayat formu, en az % 1 lik bir payla Wei hayat formu birliği işgal etmektedir (Şekil 4.15.). 182

202 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Wei 1% Cu 13% We 25% Ta 50% Ma 6% Fa 5% Şekil Hayat Formu Spektrumu Ayrıca birlik içerisinde Kolonistler, Perennial mekik türler ve Perennial kalıcılar olmak üzere üç ana yaşam stratejisi kategorisi vardır. Bu üç kategori de kendi içerisinde üreme stratejilerine göre alt kategorilere ayrılmıştır. Birliğin yaşam strateji spektrumu incelendiğinde en fazla % 50 lik bir payla Pv (yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler) hakim durumdayken % 1 lik bir payla Ba (Pauciennial kolonist ) yaşam stratejisi en az yeri işgal etmektedir (Şekil 4.16; Tablo 4.15.). Pg 10% Pp 1% Ba 1% Ap 11% Pv 50% Ag 15% Av 12% Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu 183

203 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Orthotrichetum lyellii All. ex Lec birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.15] Sintaksonomi Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü annual/ biannua l paucien nial/per ennial 1. yıl içerisind e sık olarak Eşeyli üreme 2. ve 4. yıl içerisin de sık olarak nadiren monoik /dioik Spor boyutu (µm) Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Eşeysiz üreme Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Karakteristik Orthotrichum lyellii Cu D ge - sr, lr s l Av Ulotion crispae Aly. Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Fabronion pusillae Aly. Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av Pterogonium gracile We/i D fd sc sr, lr, ac l l Pp Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae- Leucodontetea sciuroidis sınıfının karakter türleri Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Radula lindbergiana Ma D ge - sr, lr s - Pv Orthotrichum affine Cu A sr, lr s l Ag Orthotrichum speciosum Cu - + (+) + - A sc sr, lr, ac s l Pg Homalothecium sericeum We (+) + D bs,ge - sr, lr l l Ap Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Diğer Orthotrichum striatum Cu A sc sr, lr, ac s l Pg Porella platyphylla Ma D sr, lr s - Ap Orthotrichum rupestre Cu A sr, lr s l Ba Neckera complanata Fa D fd - sr, lr s l Av 185

204 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst Bu birlik Fagus orientalis (19 örneklik alan) ve Quercus cerris (3 örneklik alan) vejetasyon ünitelerinde m arasından tanımlanmıştır. Coğrafik olarak Bağraz oluğu (5 örneklik alan), Düğencininçayı (4 örneklik alan), Yedigöz yayla (3 örneklik alan), Domuz çukuru (1 örneklik alan), Tahtafırlatan (1 Örneklik alan), Kırıkelma (7 örneklik alan) ve Domuzdamı (1 örneklik alan) mevkilerinde değişik ağaç türlerinin gövdeleri üzerinde bulunmaktadır. Birlik 22 örneklik alan ile tespit edilmiş ve bu örneklik alanlara ait lokalite özellikleri Tablo 4.17 de verilmiştir. Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Lokalite Vejetasyon GPS Kayıtları Tarih Alan No: N E 25 Bağraz oluğu B2 36 o o Düğencininçayı B2 36 o o Düğencininçayı B2 36 o o Yedigöz yayla B2 36 o o Domuz çukuru B1 36 o o Tahtafırlatan B2 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Düğencininçayı B2 36 o o Düğencini çayı B2 36 o o Bağraz oluğu B2 36 o o Bağraz oluğu B2 36 o o Yedigöz yayla B2 36 o o Kırıkelma B3 36 o o Kırıkelma B5 36 o o Bağraz oluğu C8 36 o o Kırıkelma B1 36 o o Yedigöz Yayla C7 36 o o Bağrazoluğu C8 36 o o Domuzdamı B2 36 o o Kırıkelma B4 36 o o Kırıkelma B4 36 o o Birlik çalışma alanında kuzey ve güney yönlerdeki yamaçlarda yayılış göstermekte olup Fagus orientalis, Carpinus orientalis, Quercus cerris, Quercus petrea, Fraxinus ornus ve Pinus nigra gövdelerinin taban ve orta kısımlarını tercih etmektedir. Ağaç gövdelerinin hemen hemen her yönünde yayılış gösterebilen birlik 185

205 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA ağaçlardan Fagus orientalis i en çok, Pinus nigra yı en az tercih etmektedir (Şekil 4.17). Q.petrea 24% F. orientalis 28% F.ornus 10% Q. cerris 14% C. orientalis 14% P.nigra 10% Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Birlik içerisinde habitat olarak ağaç gövdelerini tercih eden taksonların oranı % 47 iken hem ağaç gövdelerini hem de kaya üzerini tercih eden taksonların oranı % 19 dur (Şekil 4.18.). Diğer 34% Epifitik 47% Epifitik- Epilitik 19% Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum Birliğin genel örtüşü % 40 ile % 100 arasında değişmekte olup bulunduğu ortamdaki ışık durumu hakkında fikir veren ağaç örtüşü (kapalılık) % 50 ile %

206 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA arasında değişmektedir. Birliği oluşturan 26 taksondan 7 si ciğerotlarından 19 u karayosunlarından oluşmakta olup karayosunlarınında 11 i pleurokarp 8 i akrokarptır. Akrokarplarca zengin olan birlikte ortalama takson sayısı 5 dir. Birliğin karakteristiği olan Orthotrichum striatumun tekerrürü % 100 iken birliğin bağlandığı Ulotion crispae Barkm alyansının karakteristiklerinin bulunuşu çok düşüktür. Neckeretalia complanatae Jez. & Vondr ordosunun karakteristiklerinden biri olan Porella platyphylla gölge ve çok nemli alanlarda birliği işgal etmektedir. Birlik içerisinde Ramalina farinacea, Leconora chlarotera, Lecidella elaaechroma ve Parmelia sulcata adlı dört liken türü bulunmakta olup bunlar birliğin yayılış gösterdiği kurak alanlarda birliğe iştirak etmektedirler. Bu çalışmada belirlenen Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliği holarktik Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 sınıfının Orthotrichetalia Had. in Kl. & Had ordosuna ve bu ordonun Ulotion crispae Barkm alyansına bağlanmıştır (Tablo 4.18.). 187

207 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst Örneklik alan no: Yükseklik (m) Örneklik alan büyüklüğü (dm2) Ağacın türü Fa.o Fa.o Fa.o Q.p F.o F.o Q.c Q.p Fa.o Fa.o C.o Fa.o Q.c C.o C.o Q.c Q.p Q.p Q.c Q.p P.n P.n Ağacın çevresi (m) 0, ,8 0,8 0, ,8 2 0,6 0,3 0,7 0,9 0,8 0,5 0,9 0,3 0,9 0,4 1,5 1,3 Alanın yönü K KD KD K B K G GD K K K K K G K GB K GB K K GD GD Örneklik alanın yönü G GKD K K KB KDB S S S G S B KDB KB GB G KD S KB K KD GD Örtüş (%) Kapalılık (%) Taban/ Gövde Göv. Tab. Tab. Tab. Tab. Göv. Göv. Göv. Tab. Tab. Göv. Göv. Tab. Tab. Tab. Tab. Göv. Göv. Göv. Tab. Göv. O Tür sayısı Karakteristik türler Orthotrichum striatum V Ulotion crispae alyansının karakteristik türleri Metzgeria furcata I Orthotrichum stramineum I Fabronion pusillae alyansı. Leptodon smithii I Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis sınıfının karakteristikleri Frullania dilatata II Leucodon sciuroides III Radula complanata I Orthotrichum affine I Orthotrichum speciosum I Diğer. Homalothecium sericeum III Hypnum cupressiforme II Porella platyphylla II Orthotrichum rupestre II Antitrichia curtipendula I Orthotrichum pallens I Pterigynandrum filiforme I Neckera complanata I Lejeunea cavifolia I Anomodon attenuatus I Porella arboris-vitae I Homalothecium phippeanum I Syntrichia subulata I Isothecium myosuroides I Isothecium alopecuroides I Porella cordaeana I Orhotrichum rupestere var. kurd I Likenler I Ramalina farinacea I Lecanora chlarotera I Lecidella elaeachroma I Parmelia sulcata I O.p: Quercus petres, T.a.: Tilia argentea, Q.c: Quercus cerris,c.o.:cornus mas, C.o.:Carpinus orientalis, Fa.o.:Fagus orientalis, F.o.: Fraxinus ornus, P.n.:Pinus nigra, Tab. :Taban Göv.: Gövde S: Sarmış Bulunma sınıfı 189

208 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliğine ait We, Ta, Cu, Ma, Fa, st hayat formları ve Pv, Pg, Pp, Ap, Ag, Av, Ba yaşam stratejileri belirlenmiştir (Tablo 4.19). Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst % Hayat Formu Yaşam Stratejisi Weft (Atkı, Argaç ) 35 We Tail (Kuyruk) 32 Ta Cushion (Yastık) 21 Cu Mat (Hasır) 10 Ma Fan (Yelpaze) 1 Fa Short turf (Kısa turf) 1 st Kolonist Pauciennial kolonist 3 Ba Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar. Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 34 Pv 13 Pg 5 Pp 24 Ap 19 Ag 2 Av Birlik için hazırlanan hayat formu spektrumu incelendiğinde % 35 lik bir oranla We hayat formunun ilk sırayı % 1 lik bir oranla da st hayat formunun son sırayı aldığı görülmektedir (Şekil 4.19.). 189

209 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Cu 20% st 1% Ta 33% Fa 1% We 35% Ma 10% Şekil Hayat Formu Spektrumu Birlik için hazırlanan yaşam stratejisi spektrumu incelendiğinde ise birlik içerisinde Kolonistler, Perennial mekik türler ve Perennial kalıcılar olmak üzere üç ana yaşam stratejisinin bulunduğu ve bu üç kategorinin de kendi içerisinde yedi alt kategoriye ayrıldığı görülmektedir. Bu alt kategoriler içerisinde % 34 lük bir payla Pv yaşam stratejisinin ilk sırayı ve % 1 lik bir payla da Av yaşam stratejisinin en son sırayı aldığı belirlenmiştir (Şekil 4.20; Tablo 4.20.). Pg 13% Pp 5% Ba 3% Pv 34% Ap 24% Av 2% Ag 19% Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu 190

210 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.19] Sintaksonomi Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü annua l/bian nual paucien nial/per ennial 1. yıl içerisind e sık olarak Eşeyli üreme 2. ve 4. yıl içerisin de sık olarak nadiren monoik /dioik Spor boyutu (µm) Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Eşeysiz üreme Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Karakteristik Orthotrichum striatum Cu A sc sr, lr, ac s l Pg Ulotion crispae alyansının karakteristik türleri Fabronion pusillae alyansı Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae- Leucodontetea sciuroidis sınıfının karakter türleri Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Orthotrichum stramineum Cu A sr, lr s l Ag Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Orthotrichum affine Cu A sr, lr s l Ag Orthotrichum speciosum Cu - + (+) + - A sc sr, lr, ac s l Pg Homalothecium sericeum We (+) + D bs,ge - sr, lr l l Ap Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Porella platyphylla Ma D sr, lr s - Ap Orthotrichum rupestre Cu A sr, lr s l Ba Antitrichia curtipendula We D sc sr, lr, ac l l Pp Orthotrichum pallens Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Diğer Pterigynandrum filiforme Ma, Ta D ge - sr, lr l l Av Neckera complanata Fa D fd - sr, lr s l Av Lejeunea cavifolia Ma M sr, lr, ac s - Pp Anomodon attenuatus Ta D - + fd bf - sr, lr l red Pv Porella arboris-vitae Ma D sr, lr s - Ap Homalothecium philippeanum We (+) + D sc sr, lr l l Ap Syntrichia subulata st A sr, lr l l Ag Isothecium myosuroides We D sc sr, lr l l Ag Isothecium alopecuroides We D sc sr, lr l l Ag Porella cordeana Ma D sr, lr, ac s - Pp O. rupestre var. kurdicum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi 191

211

212 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 Birlik bitki örtüsü olarak Fagus orientalis (8 örneklik alan) ve Quercus cerris (2 örneklik alan) vejetasyon ünitelerinden 10 örneklik alanla tespit edilmiştir. Coğrafik olarak m arasında bulunan Topaktaş yayla (1 örneklik alan), Kırıkelama (4 örneklik alan), Domuzdamı (1 örneklik alan), Kızılkaya (1 örneklik alan), Düğencininçayı (1 örneklik alan ), Keklik pınarı (1 örneklik alan) ve Karamezla (1 örneklik alan) mevkilerinde yayılış göstermektedir (Tablo 4.21.). Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Alan No: Lokalite Vejetasyon GPS Kayıtları Tarih 33 Topaktaş B2 36 o o Kırıkelma B4 36 o o Domuzdamı B2 36 o o Kırıkelma B4 36 o o Kızılkaya C3 36 o o Düğencininçayı B2 36 o o Kırıkelma C8 36 o o Keklik pınarı B1 36 o o Karamezla B1 36 o o Kırıkelma B2 36 o o N E Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 birliği araştırma alanında genellikle kuzey yönde, gölge ve nemli yerleri seven Fagus orientalis, Carpinus orientalis, Quercus cerris, Farxinus ornus ve Quercus petrea ağaçlarının gövdesi üzerinde yeralmaktadır. Birlik gövdenin orta ve taban kısmında ya gövdeyi tamamen sarmış ya da gövdenin kuzeye bakan taraflarında bulunurken Fagus orientalis i diğer ağaç türlerine göre daha fazla tercih etmektedir (Şekil ). 193

213 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA F.ornus 20% Q.petrea 10% F. orientalis 30% Q. cerris 20% C. orientalis 20% Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Birliğin genel örtüşü %50 ile %100 arasında değişirken birliğin bulunduğu ortamdaki kapalılık %40 ile %100 arasındadır. Birliği oluşturan 17 taksondan 4 ü ciğerotlarından 13 si karayosunlarından oluşmakta olup karayosunlarınında 6 sı pleurokarp 7 si akrokarptır. Akrokarplarca karakterize edilen birlikte ortalama takson sayısı 5 dir. Birlik için hazırlanan habitat afinitesi spektrumu incelendiğinde epifitik olanların oranın % 49, epifitik-epilitik olanların oranı ise % 39 olduğu görülmektedir (Şekil 4.22.). Diğer 12% Epifitik- Epilitik 39% Epifitik 49% Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum 194

214 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Birlik içerisinde hem karakteristik hem de dominant olan Pterigynandrum filiforme nin tekerrürü % 90 iken diğer birlik karakteristiği olan Orthotrichum speciosum un tekerrürü % 30 dur. Birlikte ko-dominant olan Leucodon sciuroides in tekerrürü ise % 80 dir. Birlikte Fabronion pusillae (Barkm. 1958) Gil & Guerra 1981 alyansının karakteristiği olan Leptodon smithii ve Orthotrichum rupestre var. franzonianum türlerinin tekerrürü sadece % 10 dur. Bununla birlikte birliğin diğerleri kısmında yer alan Homalothecium sericeum un tekerrürü % 50 dir. Birlik içerisinde Usnea subfloridana adında tek bir liken türü olup birlikteki tekerrürü % 10 dur. Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 birliği holarktik Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 sınıfının Orthotrichetalia Had. in Kl. & Had ordosuna ve bu ordonun Fabronion pusillae (Barkm. 1958) Gil & Guerra 1981 alyansına bağlanmıştır (Tablo 4.21.). 195

215 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 Örneklik alan no: Yükseklik (m) Örneklik alan büyüklüğü (dm2) , Ağacın türü Fa.o Fa. o C.o F.o Q.c Fa.o F.o Q.c Q.p C.o Ağacın çevresi (m) 1,5 0,8 0,8 0,88 1, ,6 0,3 Alanın yönü K GD K K B K K G K K Örneklik alanın yönü K KD K S KBD K S KDB KDB S Örtüş (%) Kapalılık (%) Taban/ Gövde T T T O O T T T O Göv. Tür sayısı Ayırdedici ve karakteristik türler Pterigynandrum filiforme V Orthotrichum speciosum II Fabronion pusillae alyansının karakteristik türleri Leptodon smithii I Orthotrichum rupestre var. franzonianum I Ulotion crispae alyansının karakteristik türleri Metzgeria furcata I Syntrichion laevipilae alyansının karakteristik türleri Orthotrichum tenellum I Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis sınıfının karakteristikleri Leucodon sciuroides IV Frullania dilatata II Radula complanata I Orthotrichum affine II Orthotrichum lyellii I Diğerleri Homalothecium sericeum III Hypnum cupressiforme I Syntrichia ruralis I Orthotrichum striatum I Isothecium alopecuroides I Porella cordaeana I Likenler Usnea subfloridana I C.o: Carpinus orientalis, Q.c: Quercus cerris, Fa.o: Fagus orientalis, F.o.:Fraxinus ornus, Göv.: Gövde, Tab.: Taban S: Sarmış Bulunma sınıfı 196

216 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Birliğe ait Ta, Ma, We, Cu, Fa, tt hayat formları, Pv, Pg, Pp, Av, Ag, Ap, Ba yaşam stratejileri belirlenmiştir (Tablo 4.23). Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi % Hayat Formu Yaşam Stratejisi Tail (Kuyruk) 41 Ta Mat (Hasır) 30 Ma Weft (Atkı, Argaç ) 20 We Cushion (Yastık) 7 Cu Fan (Yelpaze) 1 Fa Tall turf (Tal turf) 1 tt Kolonist Pauciennial kolonist 1 Ba Çok yıllık mekik türler Çok yıllık kalıcılar. Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 42 Pv 5 Pg 3 Pp 26 Av 12 Ag 10 Ap Birliğin hayat formu spektrumuna bakıldığında % 41 lik bir oranla Ta hayat formunun ilk sırayı % 1 lik bir oranla da Fa ve tt hayat formlarının son sırayı aldığı görülmektedir (Şekil 4.23.). 197

217 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA tt 1% Cu 7% We 20% Ta 41% Ma 30% Fa 1% Şekil Hayat Formu Spektrumu Birliğin yaşam stratejisi spektrumuna bakıldığında birlik içerisinde yaşam stratejilerinin yedi alt kategoriye ayrıldığı görülmektedir. Bunlar içerisinde % 42 lik bir oranla Pv yaşam stratejisinin ilk sırayı ve % 1 lik bir oranla kolonist olan Ba yaşam stratejisinin en son sırayı aldığı tespit edilmiştir (Şekil 4.24; Tablo 4.24.). Ap 10% Pg 5% Pp 3% Ba 1% Ag 12% Pv 43% Av 26% Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu 198

218 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.23] Sintaksonomi Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü annua l/bian nual paucien nial/per ennial 1. yıl içerisind e sık olarak Eşeyli üreme 2. ve 4. yıl içerisin de sık olarak nadiren monoik /dioik Spor boyutu (µm) Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Eşeysiz üreme Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Karakteristik Pterigynandrum filiforme Ma, Ta D ge - sr, lr l l Av Fabronion pusillae Aly Ulotion crispae Aly. Syntrichion laev. Aly. Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae- Leucodontetea sciuroidis sınıfının karakter türleri Orthotrichum speciosum Cu - + (+) + - A sc sr, lr, ac s l Pg Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av O. rupestre var. fronzianum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Orthotrichum tenellum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Orthotrichum affine Cu A sr, lr s l Ag Orthotrichum lyellii Cu D ge - sr, lr s l Av Homalothecium sericeum We (+) + D bs,ge - sr, lr l l Ap Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Diğer Syntrichia ruralis tt D sr, lr l l Ba Orthotrichum striatum Cu A sc sr, lr, ac s l Pg Isothecium alopecuroides We D sc sr, lr l l Ag Porella cordeana Ma D sr, lr, ac s - Pp Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi 199

219 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliği çalışma alanında m arasından 25 örneklik alanla tanımlanmıştır. Birlik çalışma alanında Düğencininçayı (3 örneklik alan), Suyungözü (5 örneklik alan), Kadınınkabrı (3 örneklik alan), Pekmezci yaya (2 örneklik alan), Tahtafırlatan (2 örneklik alan), Kırıkelma (2 örneklik alan), Domuzdamı (1 örneklik alan), Çökek yayla (3 örneklik alan), Yahyalı yayla (1 örneklik alan), Yedigöz yayla (2 örneklik alan), Kızılkaya (1 örneklik alan) mevkilerinden tespit edilmiştir. Bu mevkilerde bitki örtüsü olarak Fagus orientalis (10 örneklik alan), Carpinus orientalis, (3 örneklik alan), Quercus cerris (2 örneklik alan), Pinus brutia (2 örneklik alan),laurus-tilia (8 örneklik alan) vejetasyon ünitelerini ve Carpinus orientalis, Quercus cerris, Fagus orientalis, Platanus orientalis, Quercus coccifera, Cornus mas, Quercus petrea, Styrax officinalis gövdelerini tercih etmektedir (Tablo 4.25.). Tablo Birliğe Ait Örneklik Alanların Örneklik Alan Numarası, Lokalite, Vejetasyon Ünitesi Kodu, GPS Koordinatları ve Yapıldığı Tarih Örneklik Lokalite Vejetasyon GPS Kayıtları Tarih Alan No: N E 45 Düğencininçayı B2 36 o " 36 o Düğencininçayı B2 36 o o Suyungözü D4 36 o o Suyungözü D4 36 o o Suyungözü D4 36 o o Kadınınkabrı D4 36 o o Pekmezci yayla E3 36 o o Tahtafırlatan B1 36 o o Kırıkelma B5 36 o o Pekmezci yayla E3 36 o o Kırıkelma B5 36 o o Suyungözü D4 36 o o Domuzdamı yaylası B2 36 o o Kadınınkabrı D4 36 o o Tahtafırlatan B2 36 o o Çökek yaylası F6 36 o o Suyungözü D4 36 o o Yahyalı yayla C4 36 o o

220 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 4 Yedigöz yayla B2 36 o o Yedigöz yayla B2 36 o o Düğencininçayı B2 36 o o Çökek yaylası E3 36 o o Kadınınkabrı D4 36 o o Çökek yaylası F3 36 o o Kızılkaya C3 36 o o Kuzey yönde, gölge ve çok nemli derin vadi yamaçlarında yayılış gösteren birlik ağaçlardan en çok Platanus orientalis en az Quercus coccifera, Quercus cerris, Fagus orientalis ve Styrax officinalis üzerinde bulunmaktadır (Şekil 4.25.). F.ornus 4% Q.petrea 4% S.officinalis 4% F. orientalis 8% Q. cerris 4% Q. coccifera 4% P.oriantalis 39% C. orientalis 25% C.mas 8% Şekil Birliğin Tercih Ettiği Ağaç Türlerini Gösteren Spektrum Birliğin genel örtüşü % 55 ile % 100 arasında değişirken birliğin bulunduğu ortamdaki kapalılık % 0 ile % 100 arasındadır. Birliği oluşturan 28 taksondan 6 sı ciğerotlarından 22 si karayosunlarından oluşmakta olup karayosunlarınında 12 si pleurokarp 10 u akrokarptır. Birlikteki ortalama takson sayısı 5 dir. 201

221 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Birliğin habitat afinitesi spektrumu incelendiğinde epifitik olanların oranının % 23 ve epifitik-epilitik olanların oranının % 51 olduğu görülmektedir. Bu durum birliğin fakültatif epifitlerce karakterize edildiğini göstermektedir (Şekil 4.26.). Diğer 26% Epifitik 51% Epifitik- Epilitik 23% Şekil Birlik İçerisindeki Taksonların Habitat Afinitesini Gösteren Spektrum Birlikte karakteristiklerinden biri olan Leptodon smithii nin tekerrür sınıfı V ve diğer karaketeristiği olan Leucodon sciurroidis in tekerrür sınıfı ise III dür. Birlik içerisinde birliğin bağlanmış olduğu Fabronietum pusillae Ochsn alyansının karakter tür sayısı 1 ve tekerrürü % 4 dür. Birlik içerisinde Homalothecium sericeum ve Hypnum cupressiforme taksonları özellikle Platanus orientalis gövdeleri üzerinde yüksek örtüş ile birliği işgaletmektedir. Bu birlik Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 sınıfının Orthotrichetalia Hadac in Klika & Hadac 1944 ordosuna ve bu ordonun Fabronietum pusillae Ochsn alyansına bağlanmıştır(tablo 4.26). 202

222 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo 4.26 Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug Örneklik alan no: Yükseklik (m) Örneklik alan büyüklüğü (dm2) Ağacın türü Fa.o Fa.o P:o P.o P.o P.o C.m C.m Q.co C.o C.o P.o C.o P.o C.o C.o Q.p Q.c C.o F.o P.o P.o P:o S.o Q.p Ağacın çevresi (m) 3 1,5 1, ,5 0,7 0,9 0,3 0,8 0, ,65 0,8 0,8 1 0,9 0,8 2, ,7 0,85 Alanın yönü K K KD K K K K K K K K K KD K B K K KB KB K K K K K B Örneklik alanın yönü S K KD KD K K S S KDB K K KB KD KB S KDB KB KDB S K KD KB KB KD S Örtüş (%) Kapalılık (%) Taban/ Gövde Tab. Göv. Göv. Göv. Göv. Tab. Tab. Göv. Tab. Tab. Göv. Tab. Göv. Tab. Göv. Tab. Göv. Göv. Göv. Göv. Tab. Göv. Göv. Tab. Göv. Tür sayısı ııı Ayırdedici ve karakteristik türler Leptodon smithii V Leucodon sciuroides III Fabronion pusillae alyansının karakteristik türleri Pterogonium gracile I Ulotion crispae alyansının karakteristik türleri Orthotrichum stramineum I Metzgeria furcata II Syntrichion laevipilae alyansının karakteristik türleri Orthotrichum tenellum I Orthotrichetalia ordosu ve Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis sınıfının karakteristikleri Frullania dilatata II Radula complanata I Orthotrichum affine I Zygodon rupestris I Orthotrichum diaphanum I Diğerleri Homalothecium sericeum III Hypnum cupressiforme II Neckera complanata II Homalia trichomanoides II Porella platyphylla I Anomodon attenuatus I Lejeunea cavifolia I Dicranoweisia cirrata I Scorpiurium sendtneri I Orthotrichum pumilum I Orthotrichum striatum I Antitrichia curtipendula I Orthotrichum pallens I Pterigynandrum filiforme I Porella cordaeana I Scorpiurium circinatum I Dialytrichia mucronata I C.o: Carpinus orientalis, Q.c: Quercus cerris, Fa.o: Fagus orientalis, P.o: Palatanus orientalis, Q.co: Quercus coccifera, C.m: Cornus mas, Q.p: Quercus petrea S.o: Styrax officinalis, Göv.: Gövde, Tab.: Taban S: Sarmış 203

223 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA (1). Hayat formları ve Yaşam stratejileri Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliğinin hayat formu ve yaşam stratejileri analiz edilmiş Fa, We, Ta, Ma, Cu, We/i hayat formları, Pv, Pp, Pg, Av,Ag, Ap, Ag,v yaşam stratejileri belirlenmiştir (Tablo 4.27.). Tablo Birliğe Ait Türlerin Hayat Formu ve Yaşam Stratejisi Yüzdeleri Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis % Hayat Formu Yaşam stratejisi Fan (Yelpaze) 32 Fa Weft (Atkı argaç) 30 We Tail (Kuyruk) 19 Ta Mat (Hasır) 8 Ma Cushion (Yastık) 3 Cu Weft/i (Bitkinin primer gövdesi sürünücü, sekonder gövdesi dik) 1 We/i Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler 22 Pv ıı Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok 4 Pp yıllık mekik türler Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türler 2 Pg Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 39 Av ıııı Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler 17 Ag Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok 15 Ap yıllık kalıcı türler Yüksek eşeyli üreme ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok 1 Ag,v yıllık kalıcı türler Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliğine ait hayat formu spektrumu incelendiğinde % 41 lik bir oranla Fa hayat formunun ilk sırayı % 1 lik bir oranla da We/i hayat formunun son sırayı aldığı görülmektedir (Şekil 4.28.). 204

224 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Wei 1% Cu 3% Ta 19% We 30% Ma 8% Fa 39% Şekil Hayat Formu Spektrumu Birliğin yaşam stratejisi spektrumu incelendiğinde ise birliğin perennial ve vejetatif üreyen türlerce karakterize edildiği görülmektedir. Spektrum içerisinde % 39 luk bir oranla Av yaşam stratejisinin ilk sırayı ve % 1 lik bir oranla da Ag,v yaşam stratejisinin en son sırayı aldığı belirlenmiştir (Şekil 4.29; Tablo 4.28.). Ap 15% Pg 2% Pp Avg 4% 1% Pv 22% Ag 17% Av 39% Şekil Yaşam Stratejisi Spektrumu 205

225 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliğine ait türlerin karakteristik özellikleri ve yaşam satratejileri [+ var; - yok; ( ) bilgi kesin değil; A autoecious; ac achorous strateji; bf yaprak parçaları; D dioik; Fa yelpaze; fd flagelliform diasporlar; ge gemma; l uzun; lr uzak mesafelere yayılma; M monoik; Ma hasır, paspas; P paroik; red gelişmemiş; s kısa; sc sürünücü sürgünler, rizom benzeri; sr kısa mesafelere yayılma; Ta kuyruk; We atkı, argaç; Ag-Pv hayat stratejileri, Tab. 4.27] Sintaksonomi Türler Hayat formu Yaşam Döngüsü annua l/bian nual paucien nial/per ennial 1. yıl içerisin de sık olarak Eşeyli üreme 2. ve 4. yıl içerisin de sık olarak nadiren monoik /dioik Spor boyutu (µm) Büyük (> 25 µm) küçük (< 25 µm) Eşeysiz üreme Yok veya nadiren nadiren ( ) veya sık Leptodon smithii Fa D sc sr, lr s red Av Leucodon sciuroides Ta D - + fd - sc sr, lr, ac l l Pv Fabronion pusillae Aly. Pterogonium gracile We/i D fd sc sr, lr, ac l l Pp Orthotrichum stramineum Cu A sr, lr s l Ag Metzgeria furcata Ma D ge - sr, lr s - Pv Syntrichion laev. Aly. Orthotrichum tenellum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag ıııı Frullania dilatata Ma D + - ge - - sr, lr, ac s - Pg Radula complanata Ma P ge - sr, lr s - Pv Orthotrichum affine Cu A sr, lr s l Ag Zygodon rupestris Cu D ge - sr, lr l red Av Orthotrichum diaphanum Cu A ge - sr, lr s l Ag,v Homalothecium sericeum We (+) + D bs,ge - sr, lr l l Ap Hypnum cupressiforme We D sr, lr l l Ag Neckera complanata Fa D fd - sr, lr s l Av Homalia trichomanoides Fa A fd - sr, lr l l Ag Porella platyphylla Ma D sr, lr s - Ap Anomodon attenuatus Ta D - + fd bf - sr, lr l red Pv Lejeunea cavifolia Ma M sr, lr, ac s - Pp Diğer Dicranoweisia cirrata Cu A ge - sr, lr l l Av,g Scorpiurium sendtneri We/i D fd sc sr, lr l l Ag Orthotrichum pumilum Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Orthotrichum striatum Cu A sc sr, lr, ac s l Pg Antitrichia curtipendula We D sc sr, lr, ac l l Pp Orthotrichum pallens Cu - + (+) + - A sr, lr s l Ag Pterigynandrum filiforme Ma, Ta D ge - sr, lr l l Av Porella cordeana Ma D sr, lr, ac s - Pp Scorpiurium circinatum We/i D fd sc sr, lr l l Ag Dialytrichia mucronata We D sr, lr l l Ap Yeni Sürgünler Yayılma stratejisi Seta Peristom Yaşam stratejisi 206

226 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Epifitik Biryofit Vejetasyonun Multivariate Yöntemleriyle Analizi Araştırma alanından Braun-Blanquet yöntemine göre tespit etiğimiz 127 örneklik alanı CAP (Community Analysis Package) versiyon 3 paket programı kullanarak analiz edilmiştir. Vejetasyonu numerik ilişkilere göre sınıflandıran bu paket programda küme analizi için TWINSPAN (Two Way Indicator Species Analysis, Hill, 1979) ordinasyon analizlari için DECORANA (Detrended Correspondence Analysis, Hill ve Gauch, 1980) kullanılmıştır. Ayırcı indikatör tür analiz yöntemi olan TWINSPAN programı ile numerik olarak ayırt edici türler ve buna bağlı birlikler (gruplar) tespit edilmiştir (Şekil 4.29). Birleştirici analiz yöntemi olan DECORANA programı ile yine hangi örneklik alanların bir araya gelerek birlikleri (grupları) oluşturduğu belirlenmiştir (Şekil 4.30). Bu iki yöntemle ile belirlenen vejetasyon sınıflandırması Braun-Blanquet yöntemi ile belirlediğimiz vejetasyon sınıflandırmasıyla da karşılaştırılmıştır Bu karşılştırma sonucunda TWINSPAN ve DECORANA yöntemlerine göre bir araya gelen örneklik alanlar (gruplar) Braun-Blanquet yöntemiyle belirlenen birliklerdeki örneklik alanlarla bire bir örtüşmemektedir. Çalışma alanında Multivariate yöntemleriyle gerçekleştirilen vejetasyon sınıflandırması Braun-Blanquet yöntemiyle gerçekleştirilen sınıflandırma ile ancak Sınıf, Ordo, Alyans düzeyinde benzemektedir. Birlik düzeyinde ise benzerlik çok az olmaktadır. 208

227 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Şekil Araştırma Alanındaki 127 Örneklik Alanın Ayırıcı Analiz(İndikatör Tür Analiz) Yöntemine (TWINSPAN) Göre Ayrımı 209

228 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Şekil Araştırma Alanındaki 127 Örneklik Alanın Birleştirici Analiz Yöntemine (DECORANA) Göre Ordinayson Diyagramı Üzerindeki Durumu 210

229 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 4.2. Tartışma Flora Araştırma alanının florası, şimdiye kadar ülkemizde yapılmış çalışmalar içinde dar bir alandan elde edilen en yüksek takson sayısını içermektedir. Bunun ana nedeni araştırma alanının biyolojik çeşitlilik ve endemik bitkiler açısından zengin olması ve Dünya nın sıcak noktalarından (Hot spot) biri olarak kabul edilen Amanos dağlarından seçilmiş olmasıdır. Çalışma alanından tespit edilen ciğerotlarına ait familyaların (boynuzlu ciğerotları dahil) takson sayısı Şekil de gösterilmiştir. Buna göre en çok takson içeren familyalar Porellaceae (5 tür), Geocalycaceae (4 tür) ve Lophoziaceae (4 tür) dir. Bu familyalar içerisinde en çok takson içeren cins Porella (5) dir. Belirlenen ciğerotlarının %60,51 i yapraklı ciğerotlarına %39,49 u ise talluslu ciğerotlarına aittir. Karayosunlarına göre kuraklığa daha hassas olan ciğerotları alandaki iklimsel farklılıkların indikatörü olabilirler. Şimdiye kadar ülkemizde tespit edilen Porella taksonlarının biri hariç (Porella baueri (Schfn.) C. Jens. ) diğerlerinin çalışma alanında bulunuşu da alandaki farklı iklim ve habitat tiplerinin göstergesidir. Araştırma alanında Porella cinsine ait bireyler genellikle nem istekleri bakımından kserofitden mezofitiğe değişen epifitik ve epilitik habitatlarda bulunmaktadırlar. Gelecekte ülkemizde ve çalışma alanında Porella cinsi üzerine yapılabilecek revizyon çalışmaları bu cinse ait türlerin habitat isteklerini ve yayılışını daha net ortaya koyacaktır. Transekt üzerinden belirlediğimiz ciğerotlarının çeşitliliği ve sayısı ülkemizde çalışılan diğer alanlarla karşılaştırıldığında (Tablo ) gerek takson sayısı ve gerekse familya sayısı bakımından benzerlik göstermektedir. Fakat çalışma alanlarının büyüklüğü kıyaslandığında Amanos dağlarında çok dar bir alandan elde edilen takson sayısnın fazlalığı dikkat çekicidir. Bu da Amanos dağlarının kendine has olan iklimsel ve topografik yapısının floraya yansımasıdır. 211

230 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Porellaceae (5) 11,7 Geocalycaceae (4) Lophoziaceae (4) 9,3 9,3 Aneuraceae (3) Lejeuneaceae (3) Pelliaceae (3) 6,98 6,98 6,98 Arnelliaceae (2) Aytoniaceae(2) Frullaniaceae (2) Radulaceae (2) 4,65 4,65 4,65 4,65 Conocephalaceae(1) Targioniaceae (1) Lunulariaceae (1) Marchantiaceae (1) Corsiniaceae (1) Oxymitraceae (1) Ricciaceae (1) Metzgeriaceae (1) Fossombroniaceae (1) Plagiochilaceae (1) Scapaniaceae (1) Cephaloziellaceae (1) Anthocerotaceae (1) 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 2,32 Şekil Takson Sayısına Göre Ciğerotu Familyaları ve Yüzde Değerleri (Boynuzlu ciğerotları dahil) 212

231 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo incelendiğinde Akdeniz iklimine sahip Batı Toroslar (Özenoğlu, 2005) ve Denizli Dağları (Kırmacı, 2007) ında yapılan çalışmalarda olduğu gibi Porellaceae familyasının yüzde değeri en yüksek çıkmıştır. Bunun yanında Batı Karadeniz de (Keçeli, 2004) gerçekleştirilen çalışmada ilk iki sırayı alan Geocalycaceae ve Lophoziaceae familyaları bizim çalışmamızda ikinci ve üçüncü sırayı almaktadır. Ayrıca ülkemizde üç taksonla temsil edilen boynuzlu ciğerotları çalışma alnında tek taksonla temsil edilmektedir. Bu durum karşılaştırma yapılan çalışmalarla uyumludur. Tablo Ciğerotu Takson Sayılarının Familyalara Göre Dağılımının Ülkemizin Diğer Bölgelerinde Yapılan Çalışmalarla Karşılaştırılması Familya Amanos Batı Karadeniz Batı Toroslar Denizli Dağları T.S % T.S % T.S % T.S % Porellaceae 5 11,7 3 5,46 3 6, ,9 Geocalycaceae 4 9,3 5 9,10 1 1, Lophoziaceae 4 9,3 4 7,27 1 1,82 1 3,22 Lejeuneaceae 3 6,98 2 3,63 1 1, Aneuraceae 3 6,98 1 1,82 1 1,82 1 3,22 Pelliaceae 3 6,98 2 3,63 2 4,65 2 6,44 Aytoniaceae 2 4,65 2 3,63 3 6, ,9 Arnelliaceae 2 4,65 1 1,82 3 6,98 2 6,44 Radulaceae 2 4,65 2 3,63 1 2,3 - - Frullaniaceae 2 4,65 2 3,63 2 4,65 1 3,22 Anthocerotaceae 1 2,32 1 1,82 2 4,65 1 3,22 Toplam Takson Sayısı Toplam Familya Sayısı Araştırma alanından karayosunları için elde ettiğimiz sonuçlara göre akrokarp olan Pottiaceae familyası 45 takson ile ilk sırada, pleurokarp karayosunlarını içeren Brachytheciaceae familyası ise 34 takson ile ikinci sıradadır. Bunları sırası ile Grimmiaceae (18), Orthotrichaceae (17) ve Bryaceae (17) familyaları takip etmektedir (Şekil 4. 32). Ülkemizde çok yaygın olup en çok takson içeren Pottiaceae, Brachytheciaceae, Grimmiaceae, Orthotrichaceae ve Bryaceae familyalarına ait taksonlar araştırma alanında bulunan toplam taksonların % 61,56'sını oluşturmaktadır. Bu oran ülkemizde yapılan diğer flora çalışmalarıyla kıyaslandığında düşük görünmektedir (Tablo ve 31). Bu durum alanımızda familya başına düşen takson sayısı yüksek olsa bile genel flora içerisindeki familya 213

232 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA sayısının fazla olmasından kaynaklanmaktadır. Bu da alandaki biryoçeşitliğin fazla olduğunun bir göstergesidir Pottiaceae (45) 21,19 Brachytheciaceae (34) 15,96 Grimmiaceae (18) Orthotrichaceae (17) Bryaceae (17) 8,45 7,98 7,98 Hypnaceae (12) 5,63 Amblystegiaceae (8) Fissidentaceae (7) Polytrichaceae (6) Bartramiaceae (6) Dicranaceae (5) Neckeraceae (5) Funariaceae (4) Ditrichaceae (4) Leucodontaceae (4) Hedwigiaceae (3) Mniaceae (3) Plagiomniaceae (3) Leskeaceae (3) Lembophyllaceae (3) Encalyptaceae (2) Anomodontaceae (2) Fontinalaceae (1) Leptodontaceae (1) 3,75 3,29 2,82 2,81 2,35 2,35 1,88 1,88 1,88 1,41 1,4 1,4 1,4 1,4 0,94 0,93 0,46 0,46 Şekil Araştırma Alanındaki Takson Sayısına Göre Karayosunu Familyaları ve Yüzde Değerleri 214

233 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Araştırma alanında Bryaceae familyasına ait Bryum (16) ve Orthotrichaceae familyasına ait Orthotrichum (15) cinsleri takson sayısı bakımından ilk iki sırayı alırken Grimmiaceae familyasından Grimmia (11) cinsi üçüncü sırayı alır. Bu durum araştırma alanında epiftik, epilitik ve epigaeik habitatların zenginliğini göstermektedir. Araştırma alanındaki farklı iklim tipleri de biryofitlerin takson sayısını artırmıştır. Çalışma alanımızdaki karayosunlarını floristik yönden karşılaştırabilmek için karayosunu florası bilinen 10 dağ seçilmiştir. Bu dağlardan Uludağ (Çetin, 1999c), Istranca (Yayıntaş, Hıguchi ve Tonguç, 1996), Akçakoca (Uyar, 2003b), Sündiken (Savaroğlu ve Tokur, 2006) ve Ilgaz (Abay ve Çetin, 2003b) dağları Osiyanik iklimin etkisi altındır. Geriye kalan Eldivan (Keçeli ve Çetin, 2000), Çal (Tonguç ve Yayıntaş, 1996), Nif (Yayıntaş, Tekeşoğlu ve Gönüz, 1988), Dumanlı (Acar, Yayıntaş, 1994) ve Madran (Erdağ, 2002) dağları ise Akdeniz ikliminin etkisindedir. Bu dağların karayosunu floralarındaki indikatör familyaların takson sayıları ve yüzde değerleri Tablo ve de karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırılma neticesinde ülkemizde Pottiaceae ile Brachytheciaceae yüzde değerleri arasındaki fark ve Mniaceae ile Polytrichaceae familyalarının bulunuşu ülkemizdeki Osiyanik ve Akdeniz iklimleri için indikatör özellik olarak belirlenmiştir (Şekil 4. 33, 4. 35, 4. 36). Akdeniz ikliminde Pottiaceae ile Brachytheciaceae familyalarının yüzde değerleri arasındaki fark artmakta Polytrichaceae ve Mniaceae familyası üyeleri bulunmamaktadır. Polytrichaceae ve Mniaceae familyası üyeleri bulunsa bile değerleri %1 in altında olmaktadır (Madran Dağı). Osiyanik iklimde ise Pottiaceae ile Brachytheciaceae familyalarının yüzde değerleri arasındaki fark azalmakta Polytrichaceae ve Mniaceae familyaları ise %2 in üzerinde bir değerle görülmektedir. Osiyanik ve Akdeniz iklimindeki familyaların yüzde değerlerinin ortalamasına göre çizilen grafikte çalışma alanının (Amanos) hem Akdenizli hem de Osiyanik iklim özellikleri gösterdiği görülmektedir (Şekil 4. 31). Bu durum çalışma alanında Khel in belirlediği iklimsel özelliklerle uyuşmaktadır. 215

234 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Çalışma Alanından Seçilen Familyaların Osiyanik İkliminin Etkisi Altındaki Alanlardan Seçilen Familyalarla Karşılaştırılması Familya Amanos Uludağ Istranca Akçakoca Sündiken Ilgaz T.S % T.S % T.S % T.S % T.S % T.S % Brachytheciaceae 34 15, , , , , ,7 Polytrichaceae 6 2,8 8 9,5 5 5,4 6 4,2 3 3,5 3 2,7 Hypnaceae 12 5,6 2 2,4 6 6, ,9 9 8,2 Pottiaceae 45 21, , , , , ,7 Mniaceae 3 1,4 4 4,7 7 7,6 11 7,8 4 4,7 9 8,2 Bryaceae 17 7,9 8 9,5 7 7,6 11 7, ,1 8 7,3 Tablo Çalışma Alanından Seçilen familyaların Akdeniz İkliminin Etkisi Altındaki Alanlardan Seçilen Familyalarla Karşılaştırılması Familya Amanos Eldivan Çal Nif Dumanlı Madran T.S % T.S % T.S % T.S % T.S % T.S % Brachytheciaceae 34 15, ,5 4 8, ,5 3 7, ,8 Polytrichaceae 6 2, ,7 Hypnaceae 12 5,6 4 7,4 3 6,3 2 2,4 3 7,3 2 1,7 Pottiaceae 45 21, , , , ,9 Mniaceae 3 1, ,8 Bryaceae 17 7,9 5 9,3 3 6,3 6 7,4 3 7, ,1 Osiyanik Akdeniz Amanos Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Şekil Seçilen Familyaların Ortalama Yüzde Değerlerinin İklimlere Göre Dağılışı 216

235 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 25 Amanos Uludağ Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya 0 Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Istranca Akçakoca Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya 14 Sündiken Ilgaz Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Şekil Ülkemizde Osiyanik İklimin Etkisi Altındaki 5 Dağın Karayosunu Familyaları Yönünden Çalışma Alanı ile Karşılaştırılması 217

236 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 25 Amanos Eldivan Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya 0 Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Brachyt Polytric Hypn Çal Pottia Mnia Brya Brachyt Polytric Hypn Nif Pottia Mnia Brya Dumanlı Madran Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Brachyt Polytric Hypn Pottia Mnia Brya Şekil Ülkemizde Akdeniz İkliminin Etkisi Altındaki 5 Dağın Karayosunu Familyaları Yönünden Çalışma Alanı ile Karşılaştırılması 218

237 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Ülkemizde ciğerotları konusunda yapılan çalışmaların karayosunlarına göre daha geride olması ve eldeki flora verilerinin daha çok coğrafik sınırlara dayanması nedeniyle ciğerotları konusundaki karşılaştırmaların yanıltıcı olabileceğini düşünerek, karayosunlarında olduğu gibi bir karşılaştırmaya gerek görülmemiştir. Çalışmamızda akrokarpların oranı % 64,4, pleurokarpların oranı % 35,6 olarak belirlenmiştir. Kurak dönemin yaşanmadığı nemli Osiyanik iklimde pleurokarpların (Şekil 4. 36), yaz kuraklığı ile tipik olan akdeniz ikliminde kuraklığa dayanıklı akrokarp bireylerin hakimiyeti doğaldır (Şekil ). Bu genellemeye göre iki farklı iklimin aynı anda yaşanabildiği çalışma alanımızda akrokarp ile pleurokarp oranlarının birbirine yakın çıkması beklenirdi; fakat çalışma alanında akrokarpların oranı yaklaşık olarak pleurokarpların iki katıdır (Şekil 4. 36). Bu durum Osiyanik iklimin transek üzerinde kuzey yönde dar bir sahada görülmesi, akrokarpların higrofik ortamlarda da yayılış gösterebilmesi ve genel kanının aksine kurak habitatlarda biryofit çeşitliliğinin fazla olması şeklinde açıklanabilir. Araştırma alanı familya özellikleri yönünden osiyanik özellikler göstermesine karşın akrokarp ve pleurokarp oranları açısından (Şekil ve 4. 37) Akdenizli görünmektedir. Alandaki pleurokarp oranı diğer Akdenizli dağlara göre yüksek, Osiyanik dağlara göre ise düşük bir yüzdeye sahiptir (Şekil ve 4.39). Bunun nedeni çalışma alanının Akdeniz bölgesinde olmasına rağmen Osiyanik karakterli iklime sahip olmasıdır. Araştırma alanı biryofit çeşitliliği bakımından sığınak (refugium) karakterli vejetasyona sahip Uludağ ve Kaz dağına benzerdir. İleride sığınak (refugium) karakterli diğer dağlarda yapılacak olan biryofit çalışmaları bu benzerlik ve farklılıkları daha net ortaya koyacaktır. Genel olarak karayosunları ile iklim arasında bir ilişki kurmaya çalıştığımızda akrokarp ve pleurokarp oranlarını kullanmak tek bir makro iklimin etkisi altındaki alanlar için yanıltıcı olmaz. Fakat birden fazla makro iklimin yaşandığı alanlarda (Amanos dağları gibi) bu ilişkiyi açıklarken sadece akrokarp ve pleurokarp oranlarını kullanmak yukarıda izah edildiği üzere yanıltıcıdır. Bu yüzden bu tip alanlarda akrokarp ve pleurokarp değerlerinin yanında familya değerlerinin de kullanılması bizi gerçeklere daha çok yaklaştıracağı kanısındayız. 219

238 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA 70 64,4 Akrokarp 69,5 Pleurokarp 67, ,6 51,1 30,5 48,9 53,5 46,5 32,5 52,3 47, Amanos Uludağ Istıranca Akçakoca Sündiken Ilgaz Şekil Çalışma Alanının ve Ülkemizdeki Osiyanik İklime Sahip 5 Dağın Akrokarp ve Pleurokarp Oranları Akrokarp Pleurokarp 80 70,3 74,1 73, ,4 57,5 65, , ,6 29,7 25,9 26,8 24, Amanos Eldivan Çal Nif Dumanlı Madran Şekil Çalışma Alanının ve Ülkemizdeki Akdeniz İklimine Sahip 5 Dağın Akrokarp ve Pleurokarp Oranları 220

239 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Akrokarp Akdeniz Akrokarp Osiyanik ,5 Eldivan- Uludağ 69,5 70,3 Çal- Istaranca 51,1 74,1 Nif- Akçakoca 46,5 73,2 Dumanlı- Sündiken 67,5 65,3 Madran- Ilgaz 52,3 64,4 Amanos Şekil Çalışma Alanının Ülkemizdeki Osiyanik ve Akdeniz İklimine Sahip 5 Dağın Akrokarp Oranları Yönünden Karşılaştırılması Pleurokarp Akdeniz Pleurokarp Osiyanik ,5 48,9 53,5 47, ,7 30,5 25,9 26,8 32,5 24,7 35, Eldivan- Uludağ Çal- Istaranca Nif- Akçakoca Dumanlı- Sündiken Madran- Ilgaz Amanos Şekil Çalışma Alanının Ülkemizdeki Osiyanik ve Akdeniz İklimine Sahip 5 Dağın Pleurokarp Oranları Yönünden Karşılaştırılması 221

240 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Biryofit Örneklerinin Substratlardan Toplanma Sayısı ve Oranları Substrat Toplanan örnek sayısı Yüzde Diğer Substratlar Kaya ,57 Toprak ,68 Ağaç ,93 Kütük 30 0,97 Beton 12 0,39 Duvar 44 1,43 Humus 47 1,52 Kaya yarığı 31 1,00 Kum 3 0,09 Taş 13 0,42 Toplam Çalışma alanındaki biryofitler substrat tercihlerine göre ayrıldığında % 41,57 si kaya, % 31,68 nin toprak, %20,93 nin ağaç ve geriye kalan % 5.82 sinin ise diğer substratlarda bulunduğu tespit edilmiştir (Tablo 4. 40). Burada örneklerin neredeyse yarısının kaya üzerinden tespit edilmesi çalışma alanının büyük kısmının iri ve küçük kayalık alanlardaki yaprak döken (geniş yapraklı) ormanlarla kaplı olmasından kaynaklanmaktadır. Çünkü bu tip ormanlarda yapraklar döküldükten sonra orman tabanını örtmekte ve gelişmek için ışığa ihtiyaç duyan biryofitleri yaprak kalıntılarının örtemediği kaya yüzeylerine doğru itmektedir. DİĞER 5,82% AĞAÇ 20,93% TOPRAK 31,68% KAYA 41,57% Şekil Teşhis Edilen Bitkilerin Substratlara Göre Dağılımı 222

241 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Çalışma alanındaki farklı iklim tipleri biryofit florasını zenginleştirerek birçok bitkinin burada yetişmesine izin vermektedir. Akdenizli; nemli, mutedil bir iklime sahip olan Dörtyol ve çevresinde kuraklığa dayanıklı Plagiochasma rupestre, Riccia nigrella, Aloina aloides, Aloina ambigua, Cheilothela chloropus, Crossidium squamiferum var. pottioideum, Gymnostomum viridulum, Gyroweisia reflexa, Gyroweisia tenuis, Pleurochaete squarrosa, Microbryum davallianum, Scorpiurium circinatum, Scorpiurium sendtneri, Timmiella barbuloides, Tortella inclinata Weissia rutilans; Subakdenizli, yarı nemli Mutedil iklime sahip Çökek ve çevresinde Brachythecium erythrorrhizon, Bryum moravicum, Palustriella commutata var. commutata, Palustriella falcata, Plagiothecium nemorale, Scleropodium cespitans, Didymodon tophaceus, Rhynchostegiella curviseta, Campylium calcareum, Cirriphyllum piliferum, Fissidens bryoides, Plagiomnium affine, Schistidium crassipilum; Osiyanik yarı nemli, serin iklime sahip Sarısu ve çevresinde Barbilophozia barbata, Gymnocolea inflata, Lophozia sudetica, Pellia neesiana, Riccardia multifida, Riccardia palmata, Scapania compacta, Amblystegium fluviatile, Brachythecium salebrosum, Bryum imbricatum, Bryum radiculosum, Dicranoweisia cirrata, Fontinalis antipyretica var. antipyretica, Grimmia decipiens, Grimmia dissimulata Grimmia longirostris, Hypnum andoi, Isothecium holti, Orthotrichum pumilum, Orthotrichum urnigerum, Polytrichastrum formosum, Racomitrium sudeticum, Rhizomnium magnifolium, Rhizomnium punctatum, Schistidium rivulare, Syntrichia montana ve Osiyanik yarı nemli soğuk olan Karamezla ve Harmankaya çevresinde ise Bryum alpinum, Encalypta microstoma, Fissidens monguillonii, Fissidens rivularis, Grimmia anodon, Grimmia montana, Orthotrichum rupestre var. sturmii, Philonotis fontana var. fontana, Plagiothecium cavifolium, Pseudocrossidium hornschuchianum, Pseudoleskea patens, Schistidium flaccidum, Syntrichia princeps, Ulota hutchinsiae taksonları yayılış göstermektedir. Transekt üzerinden Khel (1998) tarafından belirlenen 6 ana vejetasyon ünitesi içerisindeki biryofit takson sayıları incelendiğinde hem ciğerotlarının (Şekil 4. 41) hem de karayosunlarının (Şekil 4. 42) Pinus brutia (F) vejetasyon ünitesi içerisinde en fazla taksona sahip olduğu görülmektedir. Daha nemli ve gölge habitatlara sahip 223

242 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Fagus orientalis (B) vejetasyon ünitesi takson sayısı bakımından aralarında fazla fark olmamakla birlikte Pinus brutia (F) vejetasyon ünitesinden sonra gelmektedir A B C D E F Şekil Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Ciğerotu Taksonlarının Bulunuş Sayısı A B C D E F Şekil Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Karayosunları Taksonlarının Bulunuş Sayısı Nemli ortamları seven karayosunlarının kurak bölgelerde tür zenginliğinin azalacağı düşünülebilir; fakat bizim elde etiğimiz sonuçlara göre daha kurak güneş ışığına açık habitatlara sahip olan Pinus brutia(f) vejetasyon ünitesinde takson sayısının daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Buradan Kurak alanlarda biryoçeşitlilik 224

243 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA artmaktadır. genellemesine gitmek makroiklimden çok mikroiklime göre çeşitlilik gösteren karayosunları için yanıltıcı olabilir. Çünkü çalışma alanında Pinus brutia (F) vejetasyon ünitesi içerisinde yıl boyunca debisi değişen birçok küçük derenin bulunması biryofitler için mikrohabitatların oluşmasına izin vermektedir. Bu da takson sayısının beklenenden fazla çıkmasına neden olmaktadır. Khel in (1998) birçok ekolojik faktörü (edafik, klimatik, antropojenik) değerlendirmesi sonucu belirlediği bu vasküler vejetasyon ünitelerini, biryofitler yönünden ilişkilendirmek yukarıda bahsedilen nedenlerden dolayı güçleşmektedir. Bu vejetasyon üniteleri içerisinden farklı substratlardan örneklik alanlar alarak ve Twinspan gibi Multivariate yöntemleri kullanarak biryofitler açısından indikatör tür/türler ayrımına gitmek, tezimiz dışında ayrı bir çalışma konusu olarak elbette ki daha net sonuçlar verecektir. Fakat alandaki biryofitler ana vejetasyon üniteleriyle birlikte alt vejetasyon ünitelerine göre de ayrılacak olursa Kuzey Amanos dağlarındaki biryofitlerin vasküler bitkilere göre dağılışı hakkında bir ön bilgi verecektir. Alt vejetasyon ünitelerindeki ciğerotu takson sayısı değerlendirildiğinde ilk sırayı 23 taksonla Fagus orientalis (Dominant) (B2) alt vejetasyon ünitesi, ikinci sırayı 21 taksonla Quercus cerris li Fagus orientalis (Dominant) (B1) alt vejetasyon ünitesi ve üçüncü sırayı 19 taksonla Quercus coccifera lı Pinus brutia (Ko-dominant) (F5) alt vejetasyon ünitesi almaktadır (Şekil ). Karayosunlarına bakıldığında ise ilk sırada 87 taksonla Quercus coccifera lı Pinus brutia (Kodominant) (F5) vejetasyon ünitesi, ikinci sırada 85 taksonla Fagus orientalis (Dominant) (B2) alt vejetasyon ünitesi ve üçüncü sırada 80 taksonla Quercus cerris li Fagus orientalis (Dominant) (B1) alt vejetasyon ünitesi bulunmaktadır (Şekil 4. 44). Ciğerotlarını en fazla Pinus brutia(f) ünitesi içerisinde çeşitlilik göstermektedir (Şekil 4.41). Ciğerotlarının kuraklığa daha hassas olduğu düşünüldüğünde daha kurak olarak bilinen Pinus brutia(f) ünitesinde ciğerotlarının sayısının az çıkması beklenirdir. Mikrohabitta seçicilik gösteren biryofitleri için bu durum normaldir. Çünkü bu ünite içerisinde derelerin oluşturduğu birçok sucul mikrohabitat vardır. Nemli olarak bilinen Fagus orientalis (B2) alt vejetasyon ünitesindeki sayısal değerler bu genellemeyi doğrular niteliktedir (Şekil 4.45) 225

244 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA F6 F5 F4 F3 F2 F1 E5 E4 E3 E2 E1 D5 D4 D3 D2 D1 C8 C7 C6 C5 C4 C3 C2 C1 B5 B4 B3 B2 B1 A6 A5 A4 A3 A2 A Şekil Alt Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Ciğerotu Taksonlarının Bulunuş Sayısı 226

245 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA F6 F5 F4 F3 F2 F1 E5 E4 E3 E2 E1 D5 D4 D3 D2 D1 C8 C7 C6 C5 C4 C3 C2 C1 B5 B4 B3 B2 B1 A6 A5 A4 A3 A2 A Şekil Alt Vejetasyon Üniteleri İçerisinde Karayosunu Taksonlarının Bulunuş Sayısı 227

246 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Çalışma alanındaki vasküler bitkilere ait 6 ana vejetasyon ünitesine göre biryofitlerin dağılışları aşağıda verilmiştir. A-Marrubium globosum Vejetasyon Ünitesi: Bryum alpinum, Encalypta microstoma, Fissidens monguillonii, Fissidens rivularis, Grimmia anodon, Grimmia montana, Orthotrichum rupestre var. sturmii, Philonotis fontana var. fontana, Plagiothecium cavifolium, Pseudocrossidium hornschuchianum, Pseudoleskea patens, Schistidium flaccidum, Syntrichia princeps, Ulota hutchinsiae B-Fagus orientalis Vejetasyon Ünitesi: Ciğerotları: Barbilophozia barbata, Gymnocolea inflata, Lophozia sudetica, Pellia neesiana, Riccardia multifida, Riccardia palmata, Scapania compacta; karayosunları: Amblystegium fluviatile, Brachythecium salebrosum, Bryum imbricatum, Bryum radiculosum, Dicranoweisia cirrata, Fontinalis antipyretica, Grimmia decipiens, Grimmia dissimulata Grimmia longirostris, Hypnum andoi, Isothecium holti, Orthotrichum pumilum, Orthotrichum urnigerum, Polytrichastrum formosum, Racomitrium sudeticum, Rhizomnium magnifolium, Rhizomnium punctatum, Schistidium rivulare, Syntrichia montana C- Quercus cerris Vejetasyon Ünitesi: Brachythecium erythrorrhizon, Bryum moravicum, Orthotrichum rupestre var. kurdicum, Palustriella commutata var. commutata, Palustriella falcata, Plagiothecium nemorale, Saelania glaucescens, Scleropodium cespitans, Tortula schimperi D-Laurus- Tilia Vejetasyon Ünitesi: Didymodon tophaceus, Rhynchostegiella curviseta E- Carpinus orientalis Vejetasyon Ünitesi: Campylium calcareum, Cirriphyllum piliferum, Fissidens bryoides, Plagiomnium affine, Schistidium crassipilum F- Pinus brutia Vejetasyon Ünitesi: Ciğerotları: Cololejeunea calcarea, Conocephalum conicum, Corsinia coriandrina, Lophocolea minor, Marchantia polymorpha subsp. montivagans, Oxymitra incrassata, Plagiochasma rupestre, Riccia nigrella, Southbya nigrella, karayosunları: Aloina aloides, Aloina ambigua, Hygroamblystegium tenax, Bryum cellulare, Bryum donianum, Bryum gemmiparum, Bryum muehlenbeckii, Bryum pallens, Campylium chrysophyllum, Cheilothela chloropus, Cinclidotus danubicus, Cratoneuron filicinum var. atrovirens, Crossidium 228

247 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA squamiferum var. pottioideum, Dialytrichia mucronata, Dicranella rufescens, Dicranella varia, Entosthodon fascicularis, Enthostodon pulchella, Gymnostomum viridulum, Gyroweisia reflexa, Gyroweisia tenuis, Hymenostylium recurvirostrum, Leucodon sciuroides var. morensis, Philonotis calcarea, Pleurochaete squarrosa, Pohlia elongata, Pottia davalliana, Scorpiurium circinatum, Scorpiurium sendtneri, Tortula subulata, Timmiella barbuloides, Tortella inclinata Weissia rutilans Çalışma alanı içerisindeki alt vejetasyon ünitelerinin içerisinde bulunan taksonlar şunlardır: Eremurus-Paracaryum (A1)-Grimmia montana Marrubium globosum-asperula pontica (A2)-Fissidens monguillonii, Pseudoleskea patens, Ulota hutchinsiae, Abies cilicica (A4)-Fissidens rivularis Quercus cerris li Fagus orientalis (B1)- Hygroamblystegium fluviatile, Brachythecium salebrosum, Bryum radiculosum, Fontinalis antipyretica var. antipyretica, Grimmia longirostris, Schistidium rivulare, Fagus orientalis (B2)-Bryum archangelicum, Hypnum andoi, Racomitrium sudeticum, Pinus nigra ssp pallasiana (B3)-Grimmia dissimulata, Pinus nigra ssp pallasiana (Ko-dominant) lı Fagus (B4)-Dicranoweisia cirrata, Orthotrichum pumilum Pinus ve Erica manipuliflora lı Quercus cerris (C2)- Palustriella commutata var. commutata Quercus cerris (C3)-Brachythecium erythrorrhizon, Bryum subelegans, Orthotrichum rupestre var. kurdicum Carpinus orientalis li Quercus cerris, Quercus coccifera, Quercus petrea (C7)-Plagiothecium nemorale, Fagus orientalis ve Pinus nigra lı Quercus türleri (C8)-Palustriella falcata, Scleropodium cespitans, Carpinus orientalis (Dominant)-Styrax-Cornus karışık orman (E1) Schistidium crassipilum, Quercus coccifera lı Pinus brutia (Kodominant)(F5)-Pottia davalliana, Pleurochaete squarrosa, Leucodon sciuroides var. morensis, Hymenostylium recurvirostrum, Gymnostomum viridulum, Enthosthodon pulchella, Entosthodon fascicularis, Dialytrichia mucronata, Crossidium squamiferum var. pottioideum, Cheilothela chloropus, Bryum donianum, Aloina ambigua, Pinus brutia lı (ko-dominat) Erica manipuliflora (Dominant) (F6)- Hygroamblystegium tenax, Bryum muehlenbeckii, Bryum pallens, Bryum torquescens Philonotis calcarea. 229

248 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Ciğerotları ise Quercus cerris li Fagus orientalis (B1)-Lophozia sudetica, Riccardia multifida Riccardia palmata, Fagus orientalis (B2) Gymnocolea inflata, Pellia neesiana, Pinus nigra ssp pallasiana (B3)-Scapania compacta, Quercus coccifera lı Pinus brutia (Ko-dominant)(F5)-Cololejeunea calcarea, Corsinia coriandrina, Oxymitra incrassata, Plagiochasma rupestre, Riccia nigrella dır. Tüm vejetasyon üniteleri içerisinde olup alan için kozmopolit olan ciğerotu taksonları Frullania dilatata, Leiocolea turbinata, Lejeunea cavifolia, Lophocolea bidentata, Lophocolea heterophylla, Metzgeria furcata, Porella platyphylla, Radula complanata, Reboulia hemisphaerica; karayosunu taksonları ise Anomodon attenuatus, Anomodon viticulosus, Brachythecium glareosum, Brachythecium rutabulum, Brachytheciastrum velutinum, Ctenidium molluscum, Fissidens taxifolius, Grimmia pulvinata, Homalothecium sericeum, Hypnum cupressiforme var. cupressiforme, Hypnum imponens, Leptodon smithii Leucodon sciuroides var. sciuroides, Orthotrichum anomalum, Orthotrichum rupestre var. rupestre, Orthotrichum striatum, Palamocladium euchloron, Plagiomnium undulatum, Rhynchostegiella tenella, Schistidium apocarpum, Thamnobryum alopecurum, Tortella tortuosa, Tortula muralis, Trichostomum brachydontium, Weissia controversa dır. Ayrıca araştırma alanımızdan tespit ettiğimiz Encalypta cinsine ait taksonlar yüksekliğe bağlı olarak yayılış gösterirken, Hedwigia cinsine ait taksonlar ise yöne bağlı olarak yayılış göstermektedir. Bunu Amanos dağları için genelleştirecek olursak Encalypta cinsine ait taksonlardan Encalypta vulgaris 0-700m (Transek üzerinde tespit edemesek de yakın çevrede bulunmaktadır) arasında mediteran herdem yeşil meşe ormanlarını, Encalypta streptocarpa m arasında subhumid-mediteran meşe ve çam ormanlarını, ülkemizden ilk defa bu çalışma ile kaydedilen Encalypta microstoma ise m arasında orman sınırını ve subalpin kuşak formasyonlarını karakterize etmektedir. Hedwigia cinsine ait Hedwigia ciliata alanın kuzey bakılarında, Hedwigia stellata ise güney bakılarında yayılış göstermektedir. Elbette ki bu iki cinsin ve yukarıda belirlediğimiz taksonların Amanos dağlarında yön ve yükseklik indikatörü olarak kullanılabilmesi için detaylı revizyon ve ekotip çalışmalarına ihtiyaç vardır. 230

249 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Transekt üzerinde taksonların bulunuşu diğer alanlarla karşılaştırıldığında iklim tipine uygun olarak m arasıda Akdenizli taksonlar yaygın iken m arasında Karadenizli taksonlar yaygındır. Özellikle Khel in vasküler bitkiler için yaptığı çalışma sonuçlarına uygun olarak Pinus brutia vejetasyon ünitesinin biryoflorası Akdeniz florasına, Fagus orienalis vejetasyon ünitesindeki biryofloranın ise Karadeniz bölgesindeki biryoflorayla çok benzediği tespit edilmiştir Epifitik Vejatasyon Ülkemizden şimdiye kadar biryofit vejetasyonu ile ilgili birlik ve alt birlik seviyesinde 38 sintakson tanımlanmıştır. Bunlar içerisinde Orthotricho franzoniani- Antitrichietum breidlerianae Walter 1969, Scorpiurio sendtneri-zygodontetum vulgaris Walther 1975, Scorpiurio sendtneri-zygodontetum vulgaris cinclidotetosum mucronati Kürchner 1998, Brachythecio olympici-dicranoweisietum cirratae Walter 1969, Orthotrichetum lyellii Lecointe 1975 ve Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birlikleri epifitik olarak tanımlanmıştır (Kürschner 1999c, 2006). Bu birliklerin hepsi, Batı Anadolu dan Akdeniz ikliminin hakim olduğu yaz kuraklığının şiddetli şekilde yaşandığı alanlardan tespit edilmiştir (Walther, 1969, 1975, 1979; Küschner, 1999c, Kürschner ve ark., 1998, 2006). Bu kadar az çalışma ile üç farklı iklimin hüküm sürdüğü ülkemizde epifitik biryofit vejetasyonu hakkında genellemeler yapmak oldukça zordur. Kürschner ve ark. (2007) göre ülkemizdeki öksin sahil ormanlarındaki epifitlerin çalışılması ile epifitik biryofit vejetasyonu konusundaki önemli bir boşluk doldurulmuş olacaktır. Çalışma alanımız Akdeniz bölgesinde olmasına karşın subosiyanik bir iklimin etkisindedir. Çalışma alanındaki bu farklı iklim özelliği hem öksin hem de akdenizli epifitik biryofit sintaksonlarını bir araya getirmiş ve zenginleştirmiştir. Araştırma alanının epifitik vejetasyonunu genellikle Fagus orientalis ve Quercus cerris ormanlarındaki birlikler oluşturmaktadır. Ormanların antropojenik etkilerden uzak nemli kesimlerinde çok yıllık pleurokarp karayosunlarınca karakterize edilen birlik ve alt birlikler (Anomodontetum attenuati, Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae, Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae- 231

250 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA leucodontetosum sciuroidis, Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis, Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis ve Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis) daha kurak ve yarı nemli bölgelerinde ise çok yıllık akrokarp karayosunlarınca karakterize edilen birlikler (Orthotrichetum lyellii, Orthotrichetum striati, Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi) yayılış göstermektedir. Nemli alanlarda yayılış gösteren birlik ve alt birlikler fakültatif epifitlerce kurak bölgelerdekiler ise obligat epifitlerce zengindir. Araştırma alanında Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec. 1965, Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn tip alt birliği ve palamocladietosum euchloronis subass. nov. alt birliği, Homalothecio sericei- Porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 tip alt birliği ve -leucodontetosum sciuroidis Marst alt birliği, Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 ve Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug. birlikleri ülkemizde ilk defa tespit edilmiştir. Bunlarla birlikte ülkemizdeki epifitik sintaksonların sayısı 14 e yükselmiştir. Araştırma alanından belirlenen sintaksonlar; yaşadığı ortam, hayat formu, yaşam stratejisi özellikleriyle ve diğer birlik özellikleri tartışılarak aşağıda verilmiştir Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec Birlik transekt üzerinde Yahyalı yaylasının kuzeye bakan yamaçlarında, Carpinus orientalis ormanlarında yayılış göstermektedir. Birliğin karakteristiği olan mezofitik Anomodon attenuatus vasküler bitkiler için belirlenen Fagion ve Carpinion alyanslarının da karakteristiğidir (Diressen, 2001). Ayrıca birlik Romanya dan Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec ismi ile kayın ormanlarından da tanımlanmıştır (Goia ve Schumacker, 2004). Bu da göstermektedir ki birliğin alandaki yayılışı Avrupa daki yayılışı ile uyumludur. Birlik içerisindeki genel örtüşlere bakıldığında Anomodon attenuatus, Radula complanata ve Leucodon sciuroides in hakimiyeti gözlenmektedir. Bu durum birliğin bağlandığı Neckerion complanatae alyansı ve Neckeretalia complanatae ordosunun karakteristiklerinin birlik içerisindeki tekerrürünü düşürmektedir. 232

251 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Gölge seven ve mezofit karakter gösteren bir pleurokarp olan Anomodon attenuatus (Dierssen, 2001); alanda epifitik, orman tabanındaki toprak üzerinde epigaeik ve kayalar üzerinde epilitik olarak yayılış göstermektedir. Orman içinde epigaeik ve epifitik olarak nadir bulunurken epilitik olarak yaygındır. Genel olarak bu durum birliğin ve alt birliğin bağlı olduğu Neckeretea complanatae sınıfının da karakterine uygun bir durumdur. Çünkü bu sınıf hem ağaç üzerinde epifitik, hem de kayalar üzerinde epilitik olarak bulunmaktadır. Birlik içerisindeki taksonların habitat afinitesine bakıldığında (Şekil 4. 2) çoğunlukla epifitik olan taksonların örtüş oranının % 30, hem epifitik hem de epilitik olan takson oranlarının ise % 23 olduğu görülmektedir. Bu durum birliğin bağlandığı ordo ve sınıfın özellikleriyle çelişmektedir. Bunun nedeni hem toprak hem kaya hem de epifitik olabilen Anomodon attenuatus ve Palamocladium euchloron un ayrıca genellikle epifitik olan Leucodon sciuroides in birlik içerisindeki bulunuşunun ve örtüşünün yüksek oluşudur. Bu taksonların yüksek örtüş oranı ise birliğin yayılış gösterdiği Yahyalı yaylası ve çevresinde hakim olan Amanoslara özgü çok nemli iklimden kaynaklanmaktadır. Birliğin yayılış gösterdiği ağaç türleri Fagus orientalis, Carpinus orientalis ve Cornus mas dır. Bu ağaç türleri içerisinde en çok Carpinus orientalis i üzerinde bulunmaktadır (Şekil 4. 1). Birlik ağaç gövdesinde taban ya da üste göre bir seçicilik göstermemektedir. Hem tabanda hem de üste bulunabilmektedir. Bu ağaçlardan özellikle Carpinus orientalis üzerinde daha fazla gelişim göstermesi ağaç kabuğunun kimyasal yapısından daha çok kalınlık, pürüzlülük gibi fiziksel yapısına bağlıdır (Barkman, 1958). Ağaçlar yaşlandıkça toprağa yakın kısımlarında çürümeye ve bozulmaya bağlı olarak deformasyonlar meydana gelmekte bu da biryofitlerin buralara yerleşmesini kolaylaştırmaktadır. Fakat biryofitlerde bir türün habitat seçimi için birbiri içerisine girmiş çevreyle ilgili birçok faktör rol oynamaktadır. Ağaç yaşına bağlı olarak bir seçicilik göstermeyen (Tablo 4. 3) bu birlik için de yukarıda bahsedilen genellemeleri yapmak mümkün değildir. Birliği oluşturan taksonların %85 i pleurokarp, %15 i ise akrokarptır. Birlik içerisinde 9 karayosunu 5 ciğerotu vardır. Ciğerotlarının hepsi yapraklı ciğerotları grubundadır. Birliği oluşturan taksonların %85 nin pleurokarp olması alanın nemli 233

252 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA ve gölgeli olduğunun bir göstergesidir. Birlik içerisinde obligat epifitik olan yalnızca bir takson (Orthotrichum pallens) vardır. Bu durum birliğin bağlandığı alyansın ve sınıfın karakteristiğine uygundur. Birliğin floristik komposizyonuna bakıldığında ve floristik özellikleriyle değerlendirildiğinde birliğin kayalar üzerinde de yayılış gösterebileceği ve obligat epifitik değil, fakültatif epifitik olduğunu düşündürmektedir. Bu birlik ülkemizden daha önce tanımlanmamıştır. Marstaller (2002) tarafından Almanya da belirlenen Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliği 18 adet örneklik alandan oluşmakta olup örneklik alanların 16 sı kayalar üzerinden, 2 si ise ağaç gövdesi üzerinden (Acer pseudoplatanus) tespit edilmiştir. Bu birliğin içerisindeki epifitik olan örneklik alanlar bizim belirlediğiz birlikle floristik olarak büyük benzerlik göstermektedir. Bu nedenle belirlediğimiz birliğe Almanya daki birlikle aynı isim verilmiştir. Almanya daki birlik içerisindeki epifitik örneklik alanlar çalışma alanımızdan belirlediğimiz örneklik alanlarla karşılaştırıldığında Anomodon attenuatus, Neckera complanata, Metzgeri furcata, Porella platyphylla ve Hypnum cupressiforme taksonlarının ortaklığı bu benzerliği desteklemektedir. Buna karşın Almanya daki birlikte bulunan Neckerion complanatae alyansının karakteristiği Leskellla nervosa tespit ettiğimiz birlikte bulunmamaktadır. Goia ve Schumacker (2004) tarafından üç örneklik alanla Romanya dan (Fagus orientalis üzerinden epifitik olarak) tespit edilen birlik bizim tespit etiğimiz birlikle Almanya daki birlikten daha benzerdir. Karakteristik türler, floristik komposizyon ve ormanın yapısının ortak olması her iki birliğinin benzerliğini artıran özelliklerdir. Birliğe ait taksonların hayat formları birliğin bulunduğu ortamın ekolojik özelliklerini yansıtmaktadır (Magdefrau, 1983; Kurschner, 1998). Genel olarak kserofitik ve heliofitik şartlarda gelişim gösteren akrokarp karayosunları arasında st ve Cu hayat formlarının oranı fazladır. Ancak daha nemli, gölge ve higrofitik şartlarda gelişim gösteren pleurokarp karayosunları arasında ise Ma, We, Ta ve Fa hayat formlarının oranı daha fazladır (Kürschner, 2004). Birlik içerisinde pleurokarp karayosunları yüzdesinin fazla olması Ta hayat formu hakimiyetini de beraberinde getirmiştir. 234

253 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Anomodon attenuatus, Leucodon sciuroides ve Palamocladium euchloron gibi pleurokarp biryofitlerin yüksek örtüşünden dolayı birlik içerisinde Ta hayat formu (% 54) dominantlık göstermektedir. Bu hayat formu Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğinde nemli, gölge ve higrofitik karaktere sahip olduğunu göstermektedir. Hayat formu spektrumu içerisindeki diğer hayat formları daha düşük yüzdelere sahiptir. Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec içerisinde Radula complanata nın yüksek örtüş ve tekerrüründen dolayı Ma hayat formu ikinci sırayı alırken (%18), bunu Fa (%15) ve We (%12) hayat formları takip etmektedir. Anomodon attenuatus un yanı sıra Palamocladium euchloron da Ta hayat formuna sahip oluşu hayat formu spekturumundaki Ta değerini yükseltmektedir (Şekil 4.3). We hayat formuna sahip olan Hypnum cupressiforme nin birlik içerisinde nispeten yüksek tekerrürü bu hayat formunun üçüncü sırayı almasına neden olmaktadır. Birlik içerisinde Cu hayat formu Orthotrichum pallens in varlığının bir sonucudur. Bu türün tekerrürü ve örtüşüne bakıldığında pleurokarpların hakim olduğu bu birlik içerisinde akrokarp olan bu taksonun tesadüfen yer aldığı kanısı oluşmaktadır. Biryofitlerde yaşam stratejisi düzensiz ortam koşullarına karşı biryofitlerin verdiği ya da vereceği muhtemel ve gerçek tepkiler olarak değerlendirilmektedir (During, 1979). Aynı durum birey bazında düşünülebileceği gibi birlik bazında da düşünülebilir. Böylelikle birliğe ait yaşam stratejisi spektrumu birliğin yaşadığı ortamdaki değişmeleri gösterebilir. Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğinin yaşam stratejisi analizine göre birlik içerisinde perennial mekik ve perennial kalıcılar olarak iki ana gurup belirlenmiştir (Tablo 4. 4). Perennial mekik türler uzun yaşam aralığı (pluriennial-perennial), düşük veya yüksek eşeyli ve eşeysiz üreme gücü, 25 µm den büyük sporlar ve büyük sporlarından dolayı kısa mesafelere yayılma ile karakterize edilmektedir (During, 1979; Kürschner, 1999). Perennial mekik türler üreme stratejilerine göre üç alt kategoriye ayrılmaktadır (Pg, Pv, Pp). Perennial mekik strateji, Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliği içerisinde Anomodon attenuatus ve Radula complanata nın yüksek örtüşü ve tekerrüründen dolayı %56 oranına sahiptir. Bu 235

254 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA oran alanın çok nemli şartlara ve türlerin güçlü kolonal gelişime sahip olmalarını göstermektedir. Yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip türler ( % 52), spektrumda ilk sırayı alırken bunu sırası ile çok düşük değerler ile Perennial mekik türler (Pg, Pp) takip etmektedir (Şekil 4.4.). Bundan da anlaşılmaktadır ki birliğin tespit edildiği alandaki habitat şartları çok değişken değildir ve birlik az çok klimaks bir birliktir. Perennial kalıcılar uzun yaşam aralığı (perennial), 25µm den küçük sporlar, yüksek eşeyli ve eşeysiz üreme gücü ve küçük sporlardan dolayı uzak mesafelere yayılma ile karakrerize edilmektedir (During, 1979; Kürschner, 1999). Palamacladium euchloron un birlik içerisindeki tekerrürü ve örtüş oranı bu stratejinin spektrum içerisinde ikinci sırayı almasına neden olmuştur. Perennial kalıcılar birlik içerisinde üç alt kategoriye ayrılmaktadır: Generatif perennial kalıcılar (Ag) ve vejetatif perennial kalıcılar (Av) düzenli ve sık olarak sporofit verme ile karakterize edilirken, pasif perennial kalıcılar (Ap) düşük gemma ve sporofit verme gücü ile karakterize edilmektedir. Spektrum içerisinde yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler (Av) % 35 ile temsil edilirken % 8 lik bir oranla yüksek üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler (Ag) ve % 1 lik oranla da oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türler (Ap) temsil edilmektedir. Vejetatif perennial kalıcılar ise gemma gibi vejetatif yapılardan dolayı yüksek eşeysiz üreme gücüne sahiptir (Tablo 4. 5). Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliğinin yukarıda bahsettiğimiz özelliklerine göre birlik daha çok vejetatif üremeye (%87) dayalı olarak gelişmektedir. Bu da birliğin habitatının ani değişimlerden uzak, durağan bir yapıya sahip olduğunu gösterir. Genel olarak birliğin yaşam stratejisi, nemli habitatlarda yayılış gösteren yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip perennial kalıcılardır. Bu bağlamda tespit ettiğimiz birlik için değişimlerden uzak durağan ortamda yetişen, vejetatif olarak üremeyi tercih eden ve pleurokarp hakimiyetli klimaks bir epifitik birliktir diyebiliriz. 236

255 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroides Wisn tip alt birlik palamocladietosum euchloronis subass. nov. Tip alt birlik Avrupa nın genelinde Carpinus betulus, Tilia ulmifolia, Tilia cordata, Fraxinus excelsior, Ulmus montana, Salix caprea ve Acer platonoides, Fagus sylvatica, Quercus robur ve Alnus glutinosa (Barkman, 1958), Romanya da Fagus orientalis, Salix sp. ve Malus sp. (Goia ve Schumacker, 2004) üzerinde gelişmektedir. Araştırma alanında ise Carpinus orientalis, Plantanus orientalis, Laurus nobilis, Tilia argentea, ağaçlarının gövdeleri üzerinde Avrupa da olduğu gibi geniş yapraklı yaprak döken ağaçlar üzerinden tespit edilmiştir. Yeni alt birlik tip alt birlikten farklı olarak Quercus cerris, Juglans regia, Quercus petrea, Styrax officinalis ve Sorbus torminalis ağaçları üzerinden belirlenmiştir. Bu bağlamda çalışma alanında tip alt birlik Platanus orientalis de -palamocladietosum euchloronis alt birliğinin ise Quercus türlerinde daha iyi temsil edildiği söylenebilir (Şekil 4.5.). Alt birliklerin karakteristiği olan Anomodon viticulosus vaskuler bitkilerin Fagetalia ordosunda da karakteristiğidir (Dierssen, 2001). Orman tabanındaki humus üzerinde iyi gelişim gösteren Anomodon viticulosus, araştırma alanımızda Carpinus orientalis ve Fagus orientalis vejetasyon ünitelerinde yaygındır. Bu durum tip alt birliğin çalışma alanında Fagus orientalis vejetasyon ünitesinde de epifitik olarak bulunuşunu desteklemektedir. Tip alt birliğin karakteristiklerinden olan Leucodon scuroides in yeni alt birlik içerisinde Palamocladium euchloron ve Anaomodon viticulosus un yüksek örtüşü nedeniyle bulunmamaktadır. Bu nedenle bu tür Palamocladium euchloron dan sonra bu alt birlikler arasında ayırt edici olarak düşünülmektedir. Floristik olarak yeni alt birliği tip alt birlikten ve diğer alt birlikten ayırt eden Palamocladium euchloron bazifitik ve mesofitik karakter göstermekte olup araştırma alanında m arasında hem epifitik hem epilitik hem de epigaeic olarak yayılış göstermektedir. Epifitik olarak tespit ettiğimiz alt birlikler, bağlanmış oldukları alyansın (Neckerion complanatae Sm. & Had. ex Kl. 1948) karakterine uygun olarak (Şekil 4.6.) özellikle orman tabanının eğimli ve hafif kayalık olduğu alanlarındaki kayalar üzerinde de yayılış gösterebilir. 237

256 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tip alt birlik ilk defa Wisniewski tarafından Polonya dan tanımlanmış olup daha sonra sırasıyla Doğu Almanya, Estonya, İsveç ve Hollanda dan kaydedilmiştir (Barkman, 1958). Bu alt birlik Goia ve Schumacker (2004) tarafından tespit edilen birlik ile floristik kompozisyon ve ekolojik olarak benzerlik gösterdiği belirlenmiş ve aynı sintaksonomik birimlere bağlanmıştır. Anomodon viticulosus, ve Palamocladium euchloron gibi pleurokarp yosunların yüksek örtüşünden dolayı yeni alt birlik ve tip alt birlik içerisinde Ta hayat formu %64 ve %47 gibi büyük oranlarla baskınlık göstermektedir. Neckera complanata ve Leptodon smithii nin bulunuşu Fa (% 17) hayat formunun yeni alt birlikte Hypnum cupressiforme ve Homalothecium sericeum un yüksek örtüşü de We (%25) hayat formunun tip alt birlikte ikinci sırayı almasına neden olmuştur. Cu, st, We/i hayat formları düşük değerlerle tip alt birlikte bulunurken yeni alt birlikte bulunmamaktadır. Bu durum tip alt birliğinin floristik komposizyonunun zenginliğinden ve daha kurak olan gövdenin orta kısmında da yayılış göstermesinin bir sonucudur. Ma hayat formunun her iki alt birlikte de bulunmasının nedeni ciğerotlarının (Porella platyphylla, Radula complanata, Metzgeria furcata) varlığıdır. Literatür bilgilerine göre (Kürschner, 2004; Magdefrau, 1983) hayat formalarının bu değerleri her iki alt birliğinde nemli, gölge ve higrofitik şartlarda gelişim gösterdiğini fakat yeni alt birliğin daha nemli alanları tercih ettiğini vurgulamaktadır (Tablo 4. 7 ve Şekil 4. 7). Perennial mekik strateji, palamocladietosum euchloronis yeni alt birliği içerisinde %20 oranına sahipken Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroides Wisn tip alt birliği içerisinde %56 oranındadır. Bu oranların tip alt birlikte yüksek oluşu Anomodon viticulosus, Radula complanata, ve Metzgeria furcata nın yüksek örtüş ve tekerrürün yüksek olmasıyla açıklanabilir. Diğer perennial mekik türlerden Pg (%1) her iki sintaksonomik birimde de düşük bir yüzdeye sahiptir. Yeni alt birlikte Pteregonium gracile ve Lejeunea cavifolia nın bulunmaması nedeniyle Pp stratejisi bu birimde yoktur. Pv nin hakimiyeti nemli ortam koşullarına ve bu stratejiye sahip olan taksonların vejetatif üreme yapılarından dolayı güçlü klonal gelişime sahip olmalarıdır. 238

257 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Perennial kalıcı strateji Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroides Wisn tip alt birliği içerisinde % 41 lık bir oranla temsil edilirken yeni alt birlik içerisinde % 81 lik bir oran ile hakim durumdadır. Bu durum yeni alt birliğin karakteristiği olan Palamocladium euchloron un tekerrür ve yüksek örtüşünün bir neticesidir. Perennial kalıcıların açık ara ile yeni alt birlikte hakim oluşu yeni alt birliği tip alt birlikten ayıran ekolojik bir özelliktir. Bu strateji her iki sintaksonomik birimde de üç alt kategoriye ayrılmaktadır (Ag, Av, Ap). Oldukça düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip pasif perennial kalıcılar (Ap) tip alt birlik içerisinde hakim olurken palamocladium euchloronis yeni alt birliği içerisinde özellikle karakteristik tür olan Palamocladium euchloron un %100 lük kalıcılığı ve yüksek örtüşünden dolayı vejetatif perennial kalıcılar (Av) dominanttır. Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroides Wisn tip alt birliği içerisinde hakim olan Ap, palamocladium euchloronis yeni alt birliği içerisinde %6 ile son sırada yer almaktadır. Yüksek eşeyli üreme gücüne sahip perennial kalıcılar Hypnum cupressiforme nin varlığının bir sonucu olarak yeni alt birlikte ikinci sırayı tip alt birlikte son sırayı almaktadır. Yaşam stratejilerinden belirlenen palamocladium euchloronis alt birliğinin vejetatif üremeye olan yatkınlığı yeni alt birliğin tip alt birliğe göre daha hızlı üreyen istilacı bir karaktere sahip olduğunun göstergesidir. Gen aktarımı sayesinde eşeyli üreme ile değişen ortam şartlarına daha dirençli yeni bireyler oluşmaktadır. Bu görüşten yola çıkarak yeni alt birliğin istilacı olmasına karşın yaşam ortamındaki değişimlere çok hassas olduğu söylenebilir ve yeni alt birliğin karakteristiği olan Palamocladium euchloron un dünyadaki dar yayılışı bunu desteklemektedir (Hofmann, 1997). Genel olarak Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroides Wisn tip alt birliği içerisinde çok yıllık mekik türler hakim olduğu için düşük veya yüksek eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne, 25 µm den büyük sporlar ve büyük sporlarından dolayı kısa mesafelere yayılma ile karakterize edilebilirken palamocladium euchloronis yeni alt birliği yüksek eşeyli ve eşeysiz üreme gücü ve 25µm den küçük sporlardan dolayı uzak mesafelere yayılma ile karakterize edilebilir (During, 1979; Kürschner, 1999). Yaşam stratejilerinde yer alan spor boyundaki küçüklük bitkinin yayılma mesafesi ile ters orantılı olarak değerlendirilmektedir. Bu durum yeni alt 239

258 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA birliğin karakteristiği olan Palamocladium euchloron un dünyadaki dar yayılışı nedeniyle çelişmektedir. Fakat bu türün Amanos dağlarındaki geniş yayılışı düşünüldüğünde yayılma mesafesi ile spor boyu arasındaki ters orantı doğrulanmakta biryofitlerin yayılış mesafesinin makro şartlara göre değil mikro şartlara göre değerlendirilmesi gerektiğini göstermektedir. Yeni alt birlik floristik olarak floristik komposizyonun zayıflığı, Leucodon sciuroides in bulunmayışı, Palamocladium euchloron yüksek örtüşü ve tekerrürü ile ekolojik olarak da perennial kalıcıların hakimiyeti, uzak mesafelere yayılma, m yükseltilerde daha nemli kuzey yönde ve ağaç tabanında bulunuşu ile tip alt birlikten ayrılarak bilim dünyası için yeni olarak tanımlanmıştır (Tablo. 4.6.) Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 leucodontetosum sciuroidis Marst Tip alt birlik Romanya da Goia ve Schumacker (2004) tarafından Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 ismi ile kayın ağaçları üzerinden epifitik olarak tanımlanırken İspanya da Guerra (1985) tarafından mesomediterranean alanlardan aynı isimle epilitik olarak tanımlanmıştır. leucodontetosum sciuroidis alt birliği ise ilk defa orta Avrupa dan Marstaller tarafından epifitik olarak tanımlandı (Marstaller, 2006). Alt birlikler içerisinde yüksek örtüşe sahip olan Porella platyphylla vasküler bitkilerin Fagetalia ordosunun karakteristiğidir (Diressen, 2001). Araştırma alanımızda daha çok Fagus orientalis vejetasyon ünitesinde yayılış gösteren alt birlikler habitat bakımından Avrupa daki birliklere benzerdir. Alt birlikler çalışma alanında kuzey yönü tercih etmelerine karşın leucodontetosum sciuroidis alt birliği, ağaç gövdelerinin taban kısmı ile birlikte gövdenin orta kısmında da bulunabilmektedir (Ek 5). Leucodon sciuroidis, Furullania dilatata ve Zygodon rupestris taksonları - leucodontetosum sciuroidis alt birliğinin ayırt edicileridir. Bu taksonlar kuraklığa daha dayanıklıdırlar bu yüzden - leucodontetosum sciuroidis alt birliği, tip alt birliğe göre daha kserofitiktir, 240

259 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA diyebiliriz. Alt birliklerin birbirinden bu şekilde ayrılması çalışma alanındaki kurak ve nemli iklim (Akdeniz ve Osiyanik) kuşaklarının varlığının bir sonucudur. Alt birlikleri oluşturan örneklik alan sayılarına bağlı olarak yayılışları incelendiğinde -leucodontetosum sciuroidis alt birliğinin (21 örneklik alan) tip alt birliğe (9 örneklik alan) göre çok daha geniş alanlara yayıldığı gözlenmektedir. Khel (1998) araştırma alanında vasküler bitkiler üzerine yaptığı çalışmada, Akdenizli istilacı türlerin çalışma alanındaki ilerleyişinin Amanosların ilginç bitki örtüsüne bir tehdit oluşturduğunu öne sürmektedir. Yukarıda belirttiğimiz leucodontetosum sciuroidis alt birliğinin alandaki yayılışı tehdit faktörünün varlığını biryofitler açısından da göstermektedir. Alt birliklere ait ağaç türü ve habitat afinitesini gösteren spektrumlar incelendiğinde, her iki biriminde ağaç olarak Fagus orientalis i, habitat olarak da hem ağaç gövdelerini hem de kaya üzerini tercih ettikleri görülmektedir. Bu tercihler alt birliklerin bağlandıkları Neckeretalia complanatae ordosunun karakteriyle uyumludur. Tip alt birlik Goia ve Schumacker (2004) tarafından Romanya da 3 örneklik alanla Fagus orientalis üzerinden epifitik olarak tanımlan birlikle hem ekolojik hem de floristik komposizyon bakımından benzerdir. -leucodontetosum sciuroidis alt birliğinin ise Marsteller in 1992 yılında belirlediği alt birlikle karakteristikler yönünden çok benzer olduğu tespit edilmiştir (Marstaller 2006). Pleurokarp hakimiyetli olan alt birliklerde hayat formları spektrumları incelendiğinde her iki birimde de We hayat formunun baskınlığı belirgindir. Bu durum alt birliklerin yetiştiği nemli şartların ve substratın yapısına uygundur. Birlikler içerisinde Cu, st, tt gibi kurak alanlara has hayat formları bulunmakla birlikte, bunların birlikler içerisindeki pozisyonları, örtüşleri ve tekerrürleri alt birliğin genel karakterini etkilemekten uzaktır. Fakat birlikler kendi arasında değerlendirildiğinde -leucodontetosum sciuroidis alt birliğinin su kaybını daha iyi kontrol edilebilen türlerce zengin olduğu söylenebilir. Alt birliklerin yaşam stratejisi spektrumlarına bakıldığında çok yıllık kalıcı türlerin ve bunlar içerisinde de yüksek eşeyli üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türlerin (Ag) oranının yüksek olduğu görülmektedir. Genel olarak alt birliklerin 241

260 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA çevrelerindeki değişiklerden çok etkilenmeyen, alanda dar yayılışlı ve istilacı olmayan bir karaktere sahip olduğu söylenebilir. Alt birlikler kendi aralarında değerlendirildiğinde ise -leucodontetosum sciuroidis alt birliğindeki düşük eşeyli ve eşeysiz üreme gücüne sahip (Ap) yaşam stratejisince daha zengin olduğu görülür. Bu durum -leucodontetosum sciuroidis alt birliğinin daha istilacı ve yayılmacı bir karaktere sahip olduğunu göstermektedir. Bu alt birliğin karakteristiklerindeki düşük tekerrür ve örtüş değeri birliğin henüz alanımızda klimaksa ulaşmadığı kanısını oluşturmaktadır. -leucodontetosum sciuroidis alt birliği içerindeki kolonist stratejinin çok düşük değeri alt birliğin karakterini etkilemekten uzaktır, fakat süksesyonun hangi yöne gittiği hakkında az da olsa bir fikir verebilir. -leucodontetosum sciuroidis alt birliği; ekolojik olarak alandaki geniş yayılışı, daha kserofitik olması, kolonist stratejinin varlığı, Ap stratejisi oranındaki yükseklik gibi özelliklerle tip alt birlikten ayrılmaktadır Orthotrichetum lyellii All. ex Lec İlk defa Allorge tarafından 1922 yılında Ulota crispa & Orthotrichum lyelli ismi ile tanımlanan birlik syntaksonomik nomenklatürdeki değişmelerle birlikte Leiconte tarafından Ortotrichetum lyellii (Allorge 1922) Lecointe 1975 ismiyle yeniden düzenlenerek bilim dünyasın tanıtılmıştır (Marstaller, 2006). Birlik ülkemizden Nif Dağındaki (İzmir) çam ormanlarından Tortulo-Orthotrichetum lyellii Walter ismi ile yeni bir birlik olarak kaydedilmiş (Walther, 1979); fakat daha sonra Orthotrichum lyellii Lecointe 1975 birliği ile sinonim olduğu kabul edilmiştir (Kürschner, 1999) yılında pre-klimas epifitik birlik olarak İspanya dan da tanımlanan birlik Akdeniz bölgesinde kserofitik şartlarda epifitik olarak yayılış göstermektedir (Fuertes ve ark, 1996). Kserofitik olarak karekterize edilen birlik çalışma alanımızdan m arasında Fagus orientalis, Quercus cerris, Pinus brutia ve Carpinus orientalis vejetasyon ünitelerinden hem kserofitik hem de mezofitik olarak tanımlanmıştır. Birliğin alanımızda daha mezofitik karakterli olması, birliğin bağlandığı alyansın karakteristiklerinin tekerrür ve örtüşlerini çok düşürmüştür. Çünkü birliğin bağlandığı Ulotion crispea alyansı kurakçıl bitkilerce karakterize edilmektedir. Birlik 242

261 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA alanımızda en çok Quercus petrea gövdeleri üzerinden tanımlanırken Nif Dağında (Walther, 1979) daha çok Pinus brutia üzerinden tanımlanmıştır. Çalışma alanımızdaki Pinus brutia ormanları denizden gelen nemli hava kitlesinin etkisine girmediği için bu ormanlarda akdenizin yaz kuraklığı çok şidetli yaşanmakta ve birliğin bu alanlardaki yayılışı çok sınırlanmaktadır. Birliğin Pinus brutia gövdelerindeki yayılışını sınırlayan faktörlere hava kirliliğine hassas olan birliğin Dörtyol ilçesinin kirletici etkisine (kükürt dioksit ) maruz kalması ve çam ağaçlarının kabuk yapısı gösterilebilir. Çalışma alanından belirlediğimiz Orthotrichetum lyellii All. ex Lec birliği Walther (1979) ve Fuertes ve ark. (1996) tarafından belirlenen birliklere karakteristik türler yönünden çok benzemesine karşın bu birlikler ile floristik komposizyon yönünden bazı farklılıklar görülmektedir. Bu farklılıklar çalışma alanımızda yükseltiye bağlı olarak kurak ve nemli iklimlerin bir arada yaşanmasından kaynaklanmaktadır. Orthotrichum lyelli kserofitik Orthotrichetum lyellii birliği ile birlikte mesokserofitik olan Orthotrico-Antitrichietum californicae ve subakdenizli ksero-nitrofil Orthotrichetum lyellii parmelietosum glabrae birliklerinin de karakteristiğidir (Burgaz ve ark., 1994; Fuertes ve ark, 1996). Orthotrichum lyelli nin tekerrürü birlik içerisinde yüksek olmasına karşın, örtüş değeri çok düşüktür. Bunun nedeni olarak Leucodon sciuroides ve Homalothecium sericeum un yüksek tekerrür ve örtüşü gösterilebilir. Birlik içerisinde Orthotrichum striati nin birliği oluşturan örneklik alanların % 50 sinden fazlasında bulunması bu birliğin çalışma alanında Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliğiyle temaslı olduğunu göstermektedir. Aynı alyansa bağlı olan ve obligat epifitlerce karakterize edilen bu iki birlik kserofitik şartlarda bir birinden kolayca ayrılmasına karşın mezofitik şartlarda bir biri içerisine girmektedir. Birlik içerisinde liken taksonlarının tekerrürünün düşük olması Ortotrichetum lyellii (Allorge 1922) Lecointe 1975 birliğinin Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliğine nazaran daha mezofitik olduğunun göstergesidir. 243

262 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Birliğin hayat formu spektrumuna bakıldığında (Şekil 4.15.) kserofitik ve akrokarp olan birlik karakteristiğinden dolayı Cu hayat formunun hakim olması gerekirken, ordonun karakteristiği olan Leucodon sciuroides in yüksek tekerrür ve örtüşünden dolayı birlikte Ta (%50) hayat formu hakimdir. Homalothecium sericeum ve Hypnum cupresiforme nin yüksek değerleri de Ma hayat formunun ikinci sırayı almasına neden olmuştur. Cu hayat formu ise üçüncü sırada kalmıştır. Bu durum birliğin çalışma alanında mezofitik karakterli olduğunun fakat diğer birliklere göre daha kurakçıl türlere sahip olduğunun göstergesidir. Birlik yaşam stratejileri açısından değerlendirildiğinde yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip perennial mekik türlerce (% 50) karakterize edildiği görülmektedir. Birlikteki bu durumun başlıca sorumlusu, birliğin karakteristiği olan ve gemmalarıyla tipik Orthotrichum lyellii dir. Kserofitik şartlara dirençli yeni bireylerin oluşmasında, eşeyli üremenin epifitler için çok önemli olduğu düşünüldüğünde (Grime ve ark. 1990) birlik için ortam şartlarının uygun olduğu söylenebilir. Yaşam stratejisindeki bu oluşum birliğin eşeysiz üremeyi tercih eden klimaksa yakın bir birlik olduğunu düşündürmektedir. Orthotrichetum lyellii All. ex Lec birliği kserofitik karakterli olarak tanınmasına rağmen çalışma alanımızda mezofitik karakterli, eşeysiz üremeyi tercih eden, yaşadığı ortamda değişimlerin çok az olduğu bir birlik olarak tanımlanmaktadır Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst Bu birlik Jaeggli (1934) tarafından epifitik Leucodon-Orthotrichum birliği olarak İtalya dan bilim dünyasına tanıtılırken, 1958 yılında Orthotrichetum speciosi adıyla Barkman tarafından da Hollanda dan kaydedilmiştir. Hollanda dan farklı isimle tanımlanan birlik Marstaller (1985) tarafından Orthotrihetum striati birliğinin sinonimi olarak kabul edilmiş, daha sonra sırasıyla Iskandinavya, Orta Avrupa, Fransa, Orta Akdeniz, Italya, Frey ve Kürschner (1995) tarafından İsrail ve Ürdün deki Quercus coccifera ve Q. infectoria subsp. veneris ormanlarından da tespit etmişlerdir. Özellikle Balkanlarda yarı-nemli dağ kuşağında geniş yayılışa 244

263 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA sahip olan birlik ülkemizden de 2006 yılında Kürschner ve ark., tarafından Quercus vulcanica ormanlarından epifitik birlik olarak rapor edilmiştir. Kuraklığa dayanıklı olan bu birlik araştırma alanında m kuzey ve güney yönlerdeki Fagus orientalis ve Quercus cerris vejetasyon ünitelerinde yarı nemli ve nemli yamaçlarda özellikle de Fagus orientalis ve Quercus cerris ağaçlarının gövdelerinde geniş yayılışlıdır. Bu durum birliğin Balkanlardaki yayılışı ile büyük benzerlik göstermektedir. Ayrıca Küschner ve ark. (2006) Orthotrichum striatum ve birliğin başlıca karakter türleri O. affine, O. lyellii ve Leucodon sciuroides in Anodolu da çok geniş yayılışlı olduğunu ve özellikle yaz kuraklığının azaldığı Quercus cerris ve Q. pubescens yüksek dağ topluluklarında dominant olduğunu belirtmişlerdir ki bu tespit birliğin çalışma alanımızdaki durumunu desteklemektedir. Orman tahribinin ve temizleme çalışmalarının yoğun bir şekilde yapılmasından dolayı bu birlik Orthotrichetelia ordosuna ait birçok birliğe göre daha geniş yayılış alanına sahiptir. Ancak orta Avrupa nın bir çok yerinde yok olma tehlikesiyle karşıkarşıyadır ve hava kirliliğine karşı hassastır (Kürschner ve ark., 2006). Birliğin görünümü ağaç gövdeleri üzerinde pleurokarplar arasına yama şeklinde akrokarpların düzensiz dağılması ile şekillenmektedir. Genel anlamda güneş ışığına açık yaprak döken ağaçların dallarındaki ve ince sürgünlerindeki korunaklı ve nemli kısımlarda bulunan birlik çalışma alanımızda ağaç gövdelerinin orta ve üst kısmından da tespit edilmiştir. Buradan da anlaşılmaktadır ki birlik ağaç gövdesinin inceliği ya da kalınlığından ziyade, nem ve ışık faktörlerine göre yayılış göstermektedir. Obligat epifitlerce karakterize edilen birlik içerisinde dominat olan Orthotrichum striatum ve ko dominat olan Leucodon sciuroides iyi temsil edilmektedir. Ülkemizde Kürschner ve ark. tarafından kurak ve antopojenik etkilere maruz kalmış İç-batı Anadolu ormanlarından belirlenen birlikte, birliğin karakteristiği olan Orthotrichum striatum tekerrürü %50 iken, alyansın karakteristiklerinin tekerrürü %100 e yakındır. Fakat bizim belirlediğimiz birlikte tam tersine birlik karakteristiğinin tekerrürü % 100 iken, birliğin bağlandığı Ulotion crispae alyansının karakteristikleri neredeyse yok denecek kadar azdır. Bu durum 245

264 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA çalışma alanımızın antropojenik etkilerden uzak çok nemli doğal bir alan olmasının bir sonucudur. Çünkü birliğin bağlı olmuş olduğu ordo ve alyans Orta Avrupa ve Akdeniz dağ kuşağındaki antropojenik etkilerden az ya da çok etkilenen ağaçlık ve ormanlardaki komuniteleri içermektedir (Kürschner ve ark., 2006). Araştırma alanında tarafımızca tespit edilen Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliği Kürschner ve ark., (2006) tarafından ülkemizden kaydedilen birliğe ordo ve sınıf karakteristikleri açısından benzemekle birlikte, yine Frey ve Kürschner (1995) tarafından Israil den tanımlanan birliğe gerek floristik komposizyon gerekse ekolojik açıdan daha çok benzemektedir. Bu durum Israil deki birliğin bulunduğu ormanların iklim yapısının Amanoslar daki iklim ile benzer olmasıdır. Epiftik birlikler içerisinde iştirakçi olarak bulunan likenlerin tekerrür sayısındaki artış kserofitliği gösteren indikatör bir özelliktir (Barkman, 1958). Güney yönde ve kurak bölgelerden tespit ettiğimiz örneklik alanlar içerisinde, liken örneklerinin bulunuşu; çok nemli ve gölge alanlarda liken örneklerinin yerini Porella platyphylla nın gibi mezofitik karakterli bir türün alması, bu indikatör özelliğin bir göstergesidir. Ayrıca ülkemizde kurak Quercus vulcanica ormanlarından tespit edilen birlikteki likenlerin yüksek tekerrürü bunu desteklemektedir. Fagus orientalis ve Quercus cerris vejetasyon ünitelerinde yarı nemli ve nemli yamaçlardan saptadığımız Orthotrichetum striati birliği kurakçıl olmasına karşın atmosfer neminin mevsimlere göre değişim gösterdiği Amanoslardaki nemli kayın ve meşe ormanlarında da yayılış gösterebildiği tespit edilmiştir. Bu durum alanda mevsimsel olarak nem ve yağış durumunun değişmesinin bir sonucudur. Orthotrichetum striati birliği için hazırlanan hayat formu spektrumu incelendiğinde We hayat formu (% 35) Hypnum cupressiforme ve Homalothecium sericeum türlerinin yüksek tekerrürü ve örtüşü nedeniyle spektrum içerisinde ilk sırayı almaktadır. Sınıf ve ordo karakteristiklerinden olan Leucodon sciuroides in örtüş ve tekerrürünün fazlalığı Ta hayat formunun spektrum içerisinde ikinci sırayı almasına neden olmuştur (%23,5). Kserofitliğin bir göstergesi olan ve spektrumda ilk sırada olması gereken Cu hayat formu spektrum içerisinde % 20 lik bir oranla üçüncü sırada yer almaktadır. Bunun nedeni Cu hayat formuna sahip akrokarp 246

265 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA bireylerin (özelikle Orthotrichum spp.) örtüşlerinin düşük olması ve alanın çok nemli olmasından dolayı yüksek örtüşlü pleurokarp bireylerin birliğe iştirak etmesidir. Birlik içerisinde ciğer otlarının azlığı Ma hayat formunun (% 10) yüzdesinin düşük olmasına neden olmuştur. Birliğin yaşam strateji spekturumuna göre birlik Perennial mekik (%52) ve yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık mekik türlerce (Pv) karakterize edilmektedir. Bu durum Kürschner ve ark., (2006) tarafından tespit edilen birliğin yaşam stratejisi ile uyumludur. Fakat Kürschner ve ark., (2006) tarafından tespit edilen birlikte yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip perennial kalıcılar (Av) ikinci sırada tespit edilirken bizim birliğimizde % 2 lik bir değerle son sırada tespit edilmiştir. Bu durumu tespit etiğimiz birlik içerisinde perennial kalıcı Orthotrichum lyellii nin olmayışına ve Pterigynandrum filiforme nin düşük örtüş ve tekerrürüne bağlayabiliriz. Genel olarak hayat formları ve yaşam stratejilerindeki bu durum çalışma alanımızdan belirlediğimiz birliğin ekolojik değişimlerin (özellikle iklim) olduğu gölge ve nemli alanlarda bulunan henüz klimaksa ulaşmamış bir birlik olduğunu göstermektedir Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 Birlik ilk defa 1982 yılında Guerra tarafından Pterigynandro filiformis- Orthotrichetum speciosi Guerra 1982 ismi ile İspanyadan Abies pinsapo Boiss. ormanlarından epifitik olarak tanımlanmıştır (Marstaller 2006). Birliğin karakteristikleri olan Pterigynandrum filiforme ve Orthotrichum speciosum taksonları hava kirliliğine hassas oldukları (Dierssen 2001) için birlik korunaklı yüksek dağ ormanlarında yayılış göstermektedir. Ayrıca karakteristiklerden Pterigynandrum filiforme Avrupa da vaskuler bitkilerin Fagion alyansının da karakteristik biryofitlerindendir. Birliğin çalışma alanımızda relik olarak bulunan Fagus orientalis ormanlarının orman sınırına yakın alanlarda ( ) dominant olması birliğin Avrupa daki yayılışıyla uyumlu olduğunu göstermektedir. Birlik çalışma alanında sadece orman sınırına yakın yerlerde değil seyrek olarak da 247

266 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Quercus cerris vejetasyon ünitesi içerisinde yayılış göstermektedir. Birliğin bu alanlardaki varlığı Pterigynandrum filiforme nin orman tabanındaki kayaların üzerindeki geniş yayılışı ile bağlantılı olabilir. Çünkü bu tür özellikle orman içerisindeki kayalık alanlarda hem epifitik hemde epilitik olarak yayılış gösterebilmektedir. Bu durum birliğin Neckerion complanatae alyansına bağlı olan epilitik olarak karakterize edilen Pterigynandretum filiformis Hill birliği ile de bağlantılı olabileceğini göstermektedir. Birlik karakteristikleri ve ekolojik özelikleri yönünden İspanyadaki birlikle benzerlik göstermektedir. Fakat İspanyadaki birlik substrat olrak Abies pinsapo yı çalışma alanımızdaki birlik ise Fagus orientalis i daha çok tercih etmektedir. Birlik içerisinde birliğin karakteristiği olan Orthotrichum speciosum un tekerrürü (%30), Ptyerigynandrum filiforme ye göre çok düşüktür. Bu durum ordo karakteristiği olan Leucodon sciurides in yüksek örtüşünün bir sonucu olabileceği gibi birliğin tercih ettiği Fagus orientalis in kabuk yapısından da kaynaklanabilir. Çünkü kayın ağacının pürüzsüz kabuk yüzeyi Pterigynandrum filiforme gibi hızlı gelişen pleurokarplar için sorun teşkil etmezken Orthotrichum speciosum gibi yavaş gelişen akrokarplar için büyük sorun oluşturmaktadır. Ayrıca Orthotrichum speciosum un ve alyansın karakteristiklerinin düşük tekerrürü birliğin Pterigynandretum filiformis Hill birliğine daha çok benzeye bileceğini düşündürebilir. Fakat birliğin yayılış alanı, habitatı ve ordo-sınıf karakteristiklerinin yüksek tekerrürü birliği Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 sınıfının Orthotrichetalia Had. in Kl. & Had ordosuna bağlamamıza izin verir. Obligat epifitlerce karakterize edilen birlik yüksek dağ kuşağında yayılış göstermesine rağmen liken türlerince fakirdir. Bu durum birliğin mezofitik karakterli olduğunu ve alanda nemli bir iklimin hüküm sürdüğünün göstergesidir. Birliğin hayat formu spektrumuna bakıldığında (Şekil 4.23) birliğin Ta (41) ve Ma (%30) hayat formlarınca karakterize edildiği görülmektedir. Bu karakter Leucodon sciuroides ve Pterigynandrum filiforme nin yüksek örtüşünün bir sonucudur. Hayat formlarının bu durumu ve Cu (%7) ve tt (%1) nin düşük yüzdeleri birliğin çalışma alanında mezofitik karakterli olduğunu ve gölge nemli ortamları tercih ettiğini göstermektedir. 248

267 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Birliğin yaşam stratejisi değerlendirildiğinde (Şekil 4.24) yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip (% 42) çok yıllık mekik türlerin birliğe hakim olduğu görülmektedir. Bu durum birliğin bulunduğu habitatın az çok değişken olduğunun ve klimaksa henüz ulaşmadığının göstergesidir. Kolonistlerin ( %1 ) yüzde değerinin düşük olması da bunu desteklemektedir. Tespit ettiğimiz bu birlik ekolojik açıdan değerlendirildiğinde obligat epifitlerce karakterize edilen, pleurokarplarca zengin, eşeysiz üremeyi tercih eden, az-çok değişken habitatlarda gelişen klimaksa yakın epifitik bir birlik olduğu söylenebilir Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug Akdeniz karakterli bu birlik ilk defa 1933 yılında Jaeggli tarafından İtalya dan Leptodontetum smithii Jaggli 1933 adıyla tanımlanırken 1988 yılında aynı birlik Pedrotti tarafından yine İtalya dan Quercus ilex üzerinde epifitik olarak kaydedilmiştir (Pedrotti, 1988). Daha sonra bu isim geçersiz olmuş (Frey & Kürschner, 1995) ve Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv & Pug ismiyle Privitera ve Puglisi tarafından Sicilyadaki Etna dağından tanımlanmıştır (Marstaller, 2006). Moya ve ark. (1994) bu birliğin Neckeretali ordosuna bağlı Leptodontetum smithii Wattez ex Marst (Syn: Homalothecio sericei- Leptodontetum smithii Moya & Al. 1994) birliği ile floristik yönden bağlantılı olduğunu belirtmektedir. Akdeniz in ortalarına doğru bir çizme gibi uzanan Italya nın bitki örtüsü ülkemizin bitki örtüsüne benzer bir yapı göstermektedir. Bu benzerlik ve coğrafik konum İtalya da belirlenen bu epifitik birliğin ülkemizde de bulunabileceğini desteklemektedir. Birlik çalışma alanında m arasında derin vadi içlerinde ve eğimin fazla olduğu çok nemli kayalık yamaçlarda epiftik olarak tespit edilmiştir. Birliğin bu alanlarda daha çok yaşlı Platanus orientalis ve Fagus orientalis ağaçlarını tercih etmesi floristik kompozisyonunu zenginleştirmektedir. Birliğin floristik kompozisyonu içerisinde hem Neckeratalia hem de Orthotrichetalia ordosunun 249

268 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA karakteristiklerini taşıması ve Leoptodon smithii, Leucodon sciurroides in türlerinin epilitik-epifitik karakterli olması birliğin sintaksonomik konumu hakkında karar vermemizi güçleştirmektedir. Fakat Leucodon sciurroides in yüksek tekerrürü ve epifitik Orthotrichum türlerinin bulunuşu birliği Orthotrichetalia ordosuna bağlamamıza izin verir. Birliğin bağlandığı alyansın karakteristiklerinin yok denecek kadar az olmasının nedeni birlik karakteristiklerinin yüksek orandaki örtüşü ve alanın anrtopojenik etkilerden uzak doğal bir alan olmasıdır. Birlik içerisindeki taksonların habitat afinitesini gösteren spektruma bakıldığında (Şekil 4.26.) çoğunlukla epifitik olan taksonların oranının % 51, hem epifitik hem de epilitik olan taksonların oranının ise % 23 olduğu görülmektedir. Bu durum birliğin bağlandığı ordo ve sınıfın özellikleriyle uyumludur. Birlik ağaç gövdesinde hem tabanda hem de üstte bulunmakla birlikte genellikle yaşlı ağaçları tercih etmektedir. Birliğin ciğerotlarınca zengin (6 takson) olup hiç liken türü içermemesi higrofitik yada mezofitik karakterli olduğunun göstergesidir. Pedroti nin (1988) belirlediği birlik sadece Quercus ilex üzerinde bulunurken bizim belirlediğimiz birlik Quercus cerris, Q. petrea, Q. coccifera gibi meşe ağaçlarının yanında birçok farklı ağaç türü üzerinde de yayılış gösterebilmektedir. Bu durumda alanımızdan belirlenen birliğin İtalya daki gibi ağaç türüne göre bir seçicilik göstermediğini açıklamaktadır. Pleurokarp hakimiyetli olan Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliği hayat formları açısından incelendiğinde Fa (%32) ve We (%30) hayat formlarının birliğe hakim olduğu görülmektedir. Bu durum birliğin nemli, gölge ve higrofitik şartlarda geliştiğini göstermektedir. Çalışma alanımızdan birliğin habitatıyla ilgili elde ettiğimiz veriler de bunu desteklemektedir. Birliğin yaşam stratejisi değerlendirildiğinde (Şekil 4. 28) yüksek eşeysiz üreme gücüne sahip çok yıllık kalıcı türlerce (% 39) karakterize edildiği görülmektedir. Bu durum yine birliğin karakteristiklerinin yüksek tekerrür ve örtüş değerlerine bağlanabilir. Ayrıca bu tip strateji, birliğin istilacı, klimaks ve habitatının değişimlerden uzak olduğunun göstergesidir. 250

269 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Genel olarak tespit ettiğimiz bu birlik için değişimlerden uzak durağan ortamda yetişen, vejetatif olarak üremeyi tercih eden ve pleurokarp hakimiyetli, istilacı klimaks bir epifitik birliktir diyebiliriz Sintaksonların Yüksekliğe ve Ağaç Türüne Göre Karşılaştırılması Çalışma alanındaki 9 epifitik sintakson, alandaki 15 adet ağaç türü üzerinde yayılış göstermektedir. Sintaksonlar 7 tanesi Fagus orientalis ve Quercus cerris 6 tanesin Quercus petrea üzerinde bulunurken, hepsi Carpinus orientalis üzerinde bulunabilmektedir. Buda Carpinus orientalis in kabuk yapısının çalışma alanımızdaki epifitik biryofit sintaksonlarının ekolojik isteklerine uygun olduğunu göstermektedir. Sintaksonların ağaç türüne göre dağılışına bakıldığında Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis birliği 9 ağaç türünde de yayılış gösterebilen en geniş yayılışlı sintaksondur. Bunu 8 ağaç türü ile Orthotrichetum lyelii birliği takip etmektedir ( Tablo 4. 33). Araştırma alanımızda tek bir ağaç türünde yayılış gösteren sintakson bulunmamaktadır. Bundan dolayı alanımızda ağaç türleri epifitik sintaksonlar için ayırt edici karakter olarak değerlendirilememiştir. Çalışama alanında epifitik sintaksonların yüksekliğe bağlı olarak yayılışı Şekil de görülmektedir. Burada Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi birliğinin ( m) en geniş yayılışlı sintakson olduğu görülmektedir. Bunu m arasındaki yayılışları ile Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis ve Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae-leucodontetosum sciuroidis sintaksonları takip etmektedir. Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi birliğinin karakteristik türlerinden biri olan Pterigynandrum filiforme orman sınırına yakın yükseklik yerlerde yayılış gösteren bir takson olarak bilinmektedir (Draper ve ark., 2005). Yükseklik indikatörü olarak kabul edilen bu taksonun çalışma alanımızda 200 m ye kadar inmesi alanımızda sintaksonların ayrımında yüksekliğin ayırt edici olarak kullanamayacağını düşündürmektedir. Braun-Blanquet metodunu uygularken hazırladığımız ayırıcı tablolardaki sonuçlarda yüksekliğin ayırt edici olmadığını doğrulamaktadır. 251

270 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Tablo Çalışma Alanındaki Sintaksonların Ağaç Türlerine Göre Yayılışı 1.Sintakson 2. Sintakson 3.Sintakson 4.Sintakson 5.Sintakson 6. Sintakson 7.Sintakson 8.Sintakson 9. Sintakson Cornus mas X X X Fagus orientalis X X X X X X X Carpinus orientalis X X X X X X X X X Platanus orientalis X X X X Laurus nobilis X Tilia argentea X X Quercus cerris X X X X X X X Quercus petrea X X X X X X Styrax officinalis X X X Sorbus torminalis X Juglans regia X Pinus nigra X X Fraxinus ornus X X X X X Pinus brutia X Quercus coccifera X 1. Sintakson Anomodontetum attenuati 2. Sintakson Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis 3. Sintakson Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis 4. Sintakson Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae 5. Sintakson Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae-leucodontetosum sciuroidis 6. Sintakson Orthotrichetum striati 7. Sintakson Orthotrichetum lyellii 8. Sintakson Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi 9. Sintakson Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Şekil Çalışma Alanındaki Sintaksonların Yüksekliğe Göre Yayılışı 252

271 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Birliklere ait lokalite tabloları incelendiğinde beli bir vejetasyon ünitesine has indikatör bir birlik veya alt birlik bulunamamıştır. Çalışma alanındaki birlikler daha çok nem ve ışık faktörlerine göre ayrılmakatadır. Bu ekolojik faktörler genellikle alyansların ayırıcısı olarak bilinmesine karşın mikrohabitat şartlarında farklı birliklerin oluşumunada neden olmaktadır. Bu faktörlerin birliklerin ayrımındaki röllerini tespit edebilmek için birliklerin ekolojik isteklerinin daha detaylı araştırılması gereklidir Multivariate Yöntemleriyle Barun-Blanquet Yönteminin Karşılaştırılması Bu iki yöntemle ile belirlenen vejetasyon sınıflandırması Braun-Blanquet yöntemi ile belirlediğimiz vejetasyon sınıflandırmasıyla birlik düzeyinde uyuşmamaktadır (Şekil ). Genel anlamda alyans, ordo ve sınıf düzeyindeki ayrımların her iki iki yöntemde de benzer olması temelde yöntemlerin uyumlu olduğunu göstermektedir. Fakat detaylı ayrılmadaki uyuşmazlık örneklik alanların rasgele ve sabit genişlikte alınmayıp Braun- Blanquet yöntemine göre alınmasından kaynaklanabilir. Bu durum bilim dünyasında tartışıla gelen Braun-Blanquet yöntemi subjektif mi? sorusunu akla getirmektedir. Fakat bitkilerin bir arada bulunuşunu, olayların farklı boyutlartda kompleks bir şekilde ceryan ettiği doğada birkaç sayısal veriye bağlı olarak izah etmeye çalışmak multivariate yöntemlerinin objektifliğini de tartışılır hale getirmektedir. İleride multivariate yöntemleriyle yapılacak benzer çalışmlar her iki yönteminde kullanılabilirliğini daha net ortaya koyacaktır. 253

272 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Şekil Braun-Blanquet Yöntemiyle Belirlenen Birliklerin TWINSPAN Ayrımı ile Karşılaştırılması 254

273 4.BULGULAR VE TARTIŞMA Recep KARA Şekil Braun-Blanquet Yöntemiyle Belirlenen Birliklerin DECORANA Ayrımı ile Karşılaştırılması 255

274 5. SONUÇ VE ÖNERİLER Recep KARA 5. SONUÇ VE ÖNERİLER 5.1. Sonuçlar Kuzey Amanos dağlarında yılları arasında sürdürülen çalışmalar sonucu bölgeden biryofitlere ait 256 takson saptanmıştır. Bu taksonlardan 1 i (Anthoceros punctatus) boynuzlu ciğerotlarına, 43 ü ciğerotlarına ve 212 si ise karayosunlarına aittir. Tespit ettiğimiz taksonlar arasından 2 takson (Encalypta microstoma ve Cinclidotus danubicus ) Türkiye için; 140 takson Henderson (1961) kareleme sistemine göre C13 karesi için yeni kayıttır. Yeni kare kayıtlarının 35 i ciğerotu 105 i karayosunudur. Araştırma alanından tespit edilen taksonların akrokarp, pleurokarp ve familya oranları çıkarılarak elde edilen bulgular daha önce yapılmış ilgili çalışmalarla karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırmalar sonucu nemli-ıslak orman tabanlarında ve dere kenarlarında pleurokarpların, kurak ve açık alanlarda ise akrokarpların daha zengin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışma alanında yüksekliğe bağlı olarak görülen akdeniz ve osiyanik iklim tiplerinin karayosunlarının alandaki yayılışını belirlediği ve bunun familya düzeyinde daha belirgin olduğu tespit edilmiştir. Bu tespitten yola çıkarak familya düzeyindeki farklılar ülkemizin diğer bölgelerinde aynı iklimde gerçekleştirilen çalışmalarla karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırmada Pottiaceae ile Brachytheciaceae familyasının yüzde değeri arasındaki farkın akdeniz ikliminde arttığı osiyanik iklimde azaldığı; Polytrichaceae ve Mniaceae familyası üyelerine osiyanik iklimde sık, akdeniz ikliminde nadir olarak rastlandığı indikatör özellik olarak belirlenmiştir. Biryofitlerin çalışma alanındaki yayılışının iklimin yanı sıra batıdan doğuya doğru artan yükseklik ve vasküler bitki toplulukları tarafından da kontrol edildiği gözlenmiştir. Bu gözleme dayanarak araştırma alanında yükseklik, yön ve vasküler bitki toplulukları için ayırt edici olması muhtemel biryofit taksonları saptanmıştır. Ağaç gövdeleri üzerinden alınan 156 örneklik alanın Zürih-Montpellier ekolü olan Braun-Blanquet (1964) metoduna göre değerlendirilmesi sonucu Kuzey Amanos dağlarının epiftik biryofit vejetasyonu tespit edilmiştir. Buna göre araştırma alanındaki epifitik syntaksonomik birimler şunlardır; 256

275 5. SONUÇ VE ÖNERİLER Recep KARA Sınıf: Neckerete complanatae Marst Ordo: Neckeretalia complanatae Jez & Vondr Alyans: Neckerion complanatae Sm. & Had. ex Kl Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn Typicum Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov. Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951-Typicum Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae-leucodontetosum sciuroidis Marst. 1992, Sınıf: Frullanio dilatatae-leucodontetea sciuroidis Mohan 1978 Ordo: Orthotrichetalia Had. in Kl. & Had Alyans: Ulotion crispae Barkm Orthotrichetum lyellii All. ex Lec Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst Alyans: Fabronion pusillae (Barkm. 1958) Gil & Guerra 1981 Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug Çalışma alanından belirlenen sintaksonların genel özellikleri ise şu şekildedir; Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec birliği çalışma alanında genellikle mezofitik Quercus cerris ormanlarında yayılış göstermektedir ve fakültatif epifit, eşeysiz üreme gücüne sahip, çok yıllık pleurokarp karayosunlarından oluşmaktadır. Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn ve Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov. alt birlikleri genellikle mezofitik Quercus cerris ve Carpinus orientalis ormanlarında yayılış göstermektedir. Tip alt birlik epifitk-epilitik, -palamocladietosum euchloronis 257

276 5. SONUÇ VE ÖNERİLER Recep KARA alt birliği ise fakültatif epifitlerce karakterize edilmektedir. Her iki alt birlikte eşeysiz üreme gücüne sahip, çok yıllık pleurokarp karayosunlarınca zengindir. Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951 ve Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae-leucodontetosum sciuroidis Marst. 1992, alt birlikleri genellikle nemli Fagus orientalis ormanlarında yayılış göstermektedir. Her iki alt birlikte fakültatif epifit, eşeyli üreme gücüne sahip, çok yıllık pleurokarp karayosunlarınca karakterize edilmektedir. Orthotrichetum lyellii All. Ex Lec birliği çalışma alanında genellikle mezofitik Fagus orientalis ormanlarında yayılış göstermektedir. Birlik obligat epifit, eşeysiz üreme yeteneğine sahip, çok yıllık akrokarp karayosunlarınca zengindir. Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst birliği transekt üzerinde nemli Fagus orientalis ve Quercus cerris ormanlarında yayılış göstermektedir. Birlik genellikle obligat epifit, eşeysiz üreme yeteneğine sahip, çok yıllık akrokarp karayosunlarından oluşmaktadır. Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 birliği araştırma alanında mezofitik Fagus orientalis ormanlarında yayılış göstermekte ve obligat epifit, eşeysiz üreme yeteneğine sahip, çok yıllık akrokarp karayosunlarınca karakterize edilmektedir. Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug birliği çalışma alanında genellikle nemli Fagus orientalis ve Laurus-Platanus ormanlarında yayılış göstermektedir. Bu birlikte fakültatif epifit, eşeysiz üreme yeteneğine sahip, çok yıllık pleurokarp karayosunları hakimdir. Araştırma alanından epifitik olarak belirlenen yukarıdaki sintaksonların yöne, yüksekliğe, ormanın kapalılığına, ağaç türüne ve vasküler bitki topluluklarına göre bir seçicilik göstermediği; ışık ve neme göre bir ayrım gösterdiği tespit edilememiştir. Bu çalışmada Braun-Blanquet yöntemiyle yapılan örneklik alanlar bilgisayar ortamında Multivariate yöntemi kullanılarak da değerlendirilmiş ve her iki yöntemin sonuçlarında ortak noktanın bulunmasına karşın bir biriyle tam olarak örtüşmediği de görülmüştür. Eğer biryofit vejetasyon araştırmalarında Multivariate yöntemleri 258

277 5. SONUÇ VE ÖNERİLER Recep KARA kullanılacaksa örneklik alanların sabit genişlikte rasgele alınması gerektiği sonucuna varılmıştır. Yukarıdaki sintaksonlardan Orthotrichetum lyellii All. ex Lec ve Orthotrichetum striati (Gams 1927) Marst daha önce ülkemizden kaydedilmiş olup geriye kalan Anomodontetum attenuati (Barkm. 1958) Pec. 1965, Anomodonto viticulosi-leucodontetum sciuroidis Wisn. 1930, Homalothecio sericei-porelletum platyphyllae Storm. ex Duda 1951, Homalothecio sericei-porelletum platyphyllaeleucodontetosum sciuroidis Marst. 1992, Leptodonto smithii-leucodontetum sciuroidis Priv. & Pug. 1997, Pterigynandro filiformis-orthotrichetum speciosi Guerra 1982 ülkemizden ilk kez kaydedilmiştir. Ayrıca Anomodonto viticulosi- Leucodontetum sciuroidis-palamocladietosum euchloronis subass. nov. alt birliği bu çalışma ile ilk kez bilim dünyasına tanıtılmaktadır Öneriler Gelecekte yapılacak çalışmalarda alanın epifitik vejetasyonunun yanı sıra epilitik ve epigaeik biryofit vejetasyonu da çalışılmalıdır. -Vejetasyon çalışmalarında biryofitlerin vasküler bitki birlikleri ile ilişkisini araştırılması için daha önceden vejetasyonu belirlenen alanlar öncelikli çalışma alanı olarak seçilmelidir. -Biryofit habitatlarını belirleme çalışmaları yapılmalı ve nesli tehlike altında olan türlerin habitatları korunmalıdır. -Özellikle kaya üzerindeki biryofit bireylerinin kontrolsüz toplanarak çiçekçilere satıldığı tespit edilmiştir. Bu tip illegal hasatlar için önlemler alınmalı, hasat bölgeleri ve süreleri planlanmalıdır. -Çalışma alanımızda yazlık yayla amacıyla kullanılan bir çok geçici yerleşim yeri vardır. Fakat yasal olarak sınırlamalar var olmasına rağmen yaylardaki bina sayısı her geçen yıl artmaktadır. Biryofit habitatlarına zarar verebilecek bu tip faaliyetler için gerçekçi çözümler bulunmalıdır. -Hayvancılık, yeni tarım alanlarının açılması, yasal olmayan ağaç kesimleri, erozyon ve akdenizli türlerin istilacı kuvveti gibi nedenlerden dolayı da alandaki bitki örtüsü 259

278 5. SONUÇ VE ÖNERİLER Recep KARA yok olmaktadır. Bunun önlenmesi için bilimsel çalışmalar artırılmalı ve çözüm önerileri getirilmelidir. -Amanos dağlarının Milli Park olması için çalışmaların var olduğu bilinmektedir. Bu çalışma sonuçlarından da anlaşılacağı gibi Amanos Dağları biryofit çeşitliliği bakımından da Dünya nın nadir alanlarından biridir. Bu özelliğinin de göz önüne alınarak Amanos dağlarının Milli Park olmasında önem vardır. -Amanos dağlarının sahip olduğu farklı iklimsel, jeomorfolojik, flora ve fauna yapısı ve de ortaya koyduğu görselliği ekoturizm için de bir potansiyeldir. Bu cezbedici özeliğin ekoturizm ile değerlendirilmesinde özellikle yöre halkının geçim kaynağı ve alanı koruma isteği sağlayacaktır. Bu yaptığımız çalışma ile Kuzey Amanos dağlarının biryofit florası ve epifitik biryofit vejetasyonu tespit edilmiştir. Doğu Akdeniz de, ülkemizde ve dünyadaki biryofit florası ve vejetasyonu çalışmalarına katkı sağlayacağını ümit ederiz. 260

279 KAYNAKLAR ABAY, G. ve ÇETİN, B., 2003a. Plagiothecium laetum Bruch, Schimp & W. Guembel. Journal of Bryology. 25, pp: 143. ABAY, G.ve ÇETİN, B. 2003b. The Moss Flora ( Musci) of Ilgaz Mountain National Park. Turk J. Bot 27, pp: ABAY, G. ve URSAVAŞ, S., Mosses (Musci) of Değirmen Boğazı (Manyas District, Balıkesir). Turk J. Bot 29, pp: ABAY, G., UYAR, G., ÇETİN, B. ve KEÇELİ, T Fırtına Vadisi (Çamlıhemşin, Rize) Buxus Sempervirens L. Toplumlarının Yayılış Gösterdiği Alanların Karayosunu (Musci) Florası. Süleyman Demirel Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi 2, pp: ACAR, O. ve YAYINTAŞ, A., Die Moosenflora Von Dumanlı Dag (Izmir). J. of Fac. of Sci. Ege Univ. Series B, Vol. 16, No. 1: (in German) AGNEV, S. V., VONDRACEK, M., A Moss Flora of Iraq. Feddes Repertorium, Band 86, Heft 6-8, S: AKMAN, Y., Apercu preliminaire Sur Les conditions Phytosocioloqiques de la Chaine de L Amanous dans la Region du Hatay (I-II-III). Com de la Fac-Des Sci-d Ank. Serie C, Tome 17. AKMAN, Climats et Bioclimats Mediterraneens en Turquie. In: Ecologia Mediterranea, Definition et Localisation des Ecosystemes Mediterraneens Terrestres, Fascicule ½. Marseille. S: ALEFFİ, M., PRİVİTERA, M., ve PUGLİSİ, M., Phytosociological observations on the bryological vegetation of Mt. Palon (Mt. Bondone Group, Trentino-Alto Adige). Studia Geobotanica, Vol. 16: ALTAN, T., Doğal Peyzaj Elemanlarının Rekreasyona Uygunluğunun Saptanması İçin Matametiksel Bir Değerlendirme Yönteminin Araştırılması ve Güney Kıyı Bölgesine Uygulanması. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü. Adana. 159 s. 261

280 ALTAN, Y. ve YURDAKULOL, E., The Mosses (Musci) and Ferns (Filicinae) of Gülveren Village (Erzurum-Şenkaya). The Journal of Fırat University. 2 (1) pp: ANDO, H. ve MATSUO, A., Applied Bryology. Advances in Bryology. Vol. 2, pp ARNELL, S., Illustrated Moss Flora of Fennoscandia I. Hepaticae, Bot. Soc. of Lund., Stockholm, 308 s. BARKMAN, J.J., Phytosociology and ecology of cryptogamic epiphytes.- Van Gorcum Assen. BARKMAN, J. J., Atlas Van De Nederlandse Bladmossen. Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische. Vereniging. BATES, J. W., Quantative approches in bryophyte ecology, In Bryophyte Ecology, ed. A.J.E. Smith, pp London: Capman & Hall. BATES, J. W., PROCTOR, M, C, F., PRESTON, C, D., HODGETTS, N, G., & PERRY, A., R,, Ocurrence of epiphytic bryophytes in a tetrad transect across southern Britain. Geoographical trends in abundance and evidence of recent chabge. Journal of Bryology19: BAYDAR, S., ÖZDEMİR, T., Altındere Vadisi Milli Parkı Karayosunları (Musci). Turk. J. of Bot., 21: BORNMÜLLER, J., Zur Bryophyten-Flora Kleinasiens, Magyar Bot. Lapok 30, BRAUN-BLANQUET, J., Pflanzensoziologie Grundzüge der Vegetationskunde, 3. Aufl. Springer, Berlin, Wien, New York BRULLO, S., PRIVITERA, M., ve PUGLISI, M., Note sula flora e vegetazione briofitica di alcune aree desertiche di Israele. Candollea 46: BURGAZ, A. R., FUERTES, E., ESCUDERO, A., Climax epiphytic communities in Mediterranean Spain. Botanical Journal of the Linnean Society, 115:

281 CAO, T., and VITT, D. H., A Taxonomic Revision and Phylogenetic Analysis of Grimmia and Schistidium (Bryopsida; Grimmiaceae) in China. Journ. Hattori Bot. Lab. No. 61: CRUNDWELL, A. C. ve NYHOLM, E., Some additions to the bryophyte flora of Turkey I. Hepaticae, J. Bryol.,10, CZECZOTT, H., A contribution to the knowledge of the flora and vegetation of Turkey. Feddes Repertorium, Beiheft 107: ÇAĞLAR, A., 1999 Akdeniz de Özel bir iklim ve örnek bir proje. Cumhuriyet (Bilim Teknik ), 19 Haziran ÇAKAN, H., Musa ve Kel Dağlarının (Hatay) Bitki Ekolojisi (Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Botanik Anabilim Dalı, Adana. ÇETIN, B., YURDAKULOL, E., Gerede-Aktaş (Bolu) Ormanlarının Karayosunları Florası. Doğa Tu. Bot. Derg. A2 1: ÇETİN, B. ve YURDAKULOL E., Bolu çevresi (Gerede-Aktaş Ormanı- Yedigöller Milli Parkı) ciğerotları (Hepaticae). Doğa T. Bio. D. 10(1); ÇETİN, B., 1989 b. Antalya çevresi (Kurşunlu Şelalesi-Köprülü Kanyon Milli Parkı) ciğerotları (Hepaticae). Doğa Tu. Bot. D. 13(2); ÇETİN, B., 1989c. Antalya Çevresi Köprülü Kanyon ve Güllük Dağı (Termesos) Milli Parkları ve Kurşunlu Şelalesi Karayosunları Doğa, Cild-13, Sayı: 3 ÇETİN, B., 1989d. Türkiye için Yeni Bir Karayosunu Pohlia wahlenbergii (Web. Et Mohr) Andrews var.calcarea (Warnst.)Warburg.. Doğa, Cild-13, Sayı: 2 ÇETİN, B., 1989e. Türkiye için Yeni Bir Karayosunu Cinclidotus fontinaloides (Hedw.) P. Beauv. Doğa, Cild-13, Sayı: 2 ÇETİN, B., 1989f. Türkiye için Yeni Bir Karayosunu Fontinalis antipyretica subsp. antipyretica var. gracilis (Lindb.) Schimp. Doğa,Cild-13,Sayı: 3 ÇETİN, B., 1989g. Türkiye için Yeni Bir Karayosunu Plagiothecium cavifolium (Brid.) Iwats. Doğa, Cild-13, Sayı: 2 ÇETİN, B., Türkiye için Yeni Bir Karayosunu Fissidens serrulatus Brid. Doğa, Cild-14, Sayı: 2 263

282 ÇETİN, B., An Investigation of The Köyceğiz-Dalyan Specialy Protected Area As Regards To Bryophyte Flora. Tr. J. of Botany. 17 pp: ÇETİN, B. ve UYAR, G The Moss Flora of Sinop and its Environs (Ayancık,Boyabat and Gerze). Turk. J. of Bot. 21, ÇETİN, B., 1999 a. The Liverworts (Hepaticae) of Sinop and its Environs (Ayancık, Boyabat and Gerze), Tr. J. of Bot. 23, ÇETİN, B., 1999 b. The Liverworts (Hepaticae) of Uludağ National Park (Bursa), Tr. J. of Bot. 23, ÇETİN, B., 1999c. The Moss Flora of Uludağ National Park. Turk. J. of Bot. 23, DARKOT, B., İslam Ansiklobedisi, Türkiye Diyanet Vakfı Baskısı, İstanbul. 540s. DAVIS, P.H., MILL, R. R., TAN, K., Flora of Turkey and The East Aegean Islands. Vol:I-X. Edinburg Univ. Press. Edinburgh, England. DEMİR, M. E., Orthotrichum sprucei Mont. Türünün Biyolojisi Hakkında Araştırmalar. Yüksek Lisans tezi (Yayınlanmamış). DRAPER, I., MAZIMPAKA, V., ALBETROS, B., GARILLETI, R., ve LARA, F., A survey of the epiphytic bryophyte flora of the Rif and Tazzeka Mountains (northern Morocco). Journal of Bryology 27: DIERSSEN, K., Distribution, ecological amplitude and phytosociological characterization of European bryophytes Bryophytorum Bibliotheca 56: DURING, H. J., Life Strategies of Bryophytes:A Preliminary Rewiev. Lindbergia 5, ELLYSON, W. J. T., ve SILLETT, S. C., Epiphyte Communities on Sitka Spruce in an Old-Growth Redwood Forest. The Bryologist. 106 (2), ERDAĞ, A., A Contribution to the Bryophyte Flora of Western Turkey: the Bryophyte Flora of Madran Mountain and the Cine Valey (Aydın, Turkey). Turk J. of Bot. 26: ERDAĞ, A. ve KÜRSCHNER, H., Orthotrichum rivulare Turn (Orthotricaceae, Bryopsida) a Hygrophytic Species New to the Bryophyte 264

283 Flora of Turkey and Southwest-Asia with a Key to the Turkis Specimens. Nova Hedwigia, 74 (1-2): ERDAĞ, A., KIRMACI M., KÜRSCHNER H The Hedwigia ciliata (Hedw.) Ehr. ex P. Beauv. Complex in Turkey, with a New Record, H. ciliata var. leucophaea Bruch & Schimp. (Hedwigiaceae, Bryopsida), Turk. J. Bot. 27 (5): ERDAĞ, A., KÜRSCHNER H. ve PAROLLY G., Orthotrichum leblebici sp. nov. (Orthotrichaceae, Bryopsida), and two further new epiphytic Orthotrichum records from southern Turkey,Nova Hedwigia,Vol:78,3-4 pp: ERDAĞ, A., Didymodon bistratosus (Pottiaceae, Bryopsida), a new record to the bryophyta flora of Turkey., Cryptogamie Bryologie, 26, 1 pp: EVEREST, A., ÇETİN, B. & AYAS, D., Kahramanmaraş-Andırın : Beşbucak Yöresinden Toplanan Karayosunlarının Tanımlanması. Mersin Üniversitesi Mühendislik ve Fen Bilimleri Dergisi, EVEREST, A. ve ELLIS, L., A Contribution to the Bryophyte Flora of Southern Turkey, Crytogamie, Bryol., 20 (1): EVEREST, A. and ELLIS, L, A contribution to the moss flora of the Taurus Mountains, southern Turkey. Cryptogamie Bryologie, 24, 1, FAO UNESCO, Soil Map of World, 1:5 Mio. Vol. V Europe. Paris FORBİGER, A., Handbuch der alten Geographie (Eski Asya ve Afrika nın Siyasi Tarihi) 2. Band. Leipzig. FREY, W. ve KURSCHNER, H., Crossidium laevipilum Ther. Et.Trab. (Pottiaceae, Musci), Ein Eıgenstandıges, Morphologısch und Standortökologisch Deutlich Unterscheidbares Taxon Der Saharo- Arabischen Florenregion. Criptogamie Bryol. Lichenol. 12(4), pp: FREY, W. ve KÜRSCHNER, H., 1995.Bryosoziologische Untersuchungen in Jordanien. 3. Lebens-strategienanalyse der terrestrichen und epilithischen Moosgesellschaften. Fragm. Flor. Geobot. 40:

284 FUERTES, E., BURGAZ, A. R., ESCUDERO, A., Pre-climax epiphyte communities of bryophytes and lichens in Mediterranean forests from the Central Plateau (Spain). Vegetatio 123: GABRIEL, R., ve BATES, J. W., Bryophyte community composition and habitat specificity in the natural forests of Terceira, Azores. Plant Ecology, 177: GARCİA-ZAMORA, P., ROS, R. M., ve GUERRA, J., Vegetacion briofitica de las sierras de Filabres, Cabrera, Alhamilla y Cabo de Gata (Almeria, SE de Espana). Cryptogamie Bryologie, 21 (1): GLİME, J. M Bryophyte Ecology. Volume 1. Physiological Ecology. Ebook sponsored by Michigan Technological University and the International Association of Bryologists. GOIA I. & SCHUMACKER R. (2004): The study of corticolous bryophytes communities from the Arieşul Mare. Basin. Contribuţii Botanice 39: GONZALEZ-MANCEBO, J. M., ve LOSADA-LİMA, A., Host Specificity of Epiphytic Bryophyte Communities of a Laurel Forest on Tenerife (Canary Islands, Spain). The Bryologist 106 (3), pp GUERRA, J., Nuevos datos sobre la clase Tortulo-Homalothecietea sericei en las Sierras Beticas (Sur de Espana). Lazaroa, 8: GÖKLER., INOUE, H. ve ÖZTÜRK, M., A New Record for Turkey, Pellia neesiana (Gottsche) Limpr., E.U. Fac. of Science J. 7, 1, GÖKLER, İ., ÖZTÜRK, M. ve KESERCİOĞLU, T., Checklist of Liverworts (Hepaticae) Recorded from Turkey, E.U.Fac. of Science J. 8,1, GÖKLER, İ., ve ÖZTÜRK, M., Liverworts of Turkey and their position in South-West Asia, Candollea 46, GÖKLER, İ., ve ÖZTÜRK, M., Artvin İli (A4, A5) Ciğerotları (Marchantiopsida), Fırat Univ. XI. Ulusal Biyol. Kong Haziran 1992, Elazığ, GÖKLER, İ., Batı Anadolu Ciğerotları Üzerine Bir Araştırma, Doğa Tr. J. of Bot. 16,

285 GÖKLER, İ., 1993 a. Bazı Batı Anadolu Ciğerotları Üzerinde Taksonomik ve Ekolojik incelemeler, D.E.Ü. Eğit. Bil. Der. 2, 2, GÖKLER, İ., 1993 b. Ege Bölgesi Ciğerotları Üzerinde Taksonomik Bir Araştırma, D.E.Ü. Eğit. Bil. Der. 2, 6, GÖKLER, İ., ve ÖZTÜRK, M., 1994 a. Kütahya ili Ciğerotları Üzerinde Taksonomik ve Ekolojik Bir Araştırma, E. Ü. Fen Fak. Derg. 16, 1, GÖKLER, İ., ve ÖZTÜRK, M., 1994 b. İstanbul İli (A1) Ciğerotları (Marchantiopsida), XII. Ulusal Biyol. Kong. 6-8 Temmuz 1994, Edirne, GÖKLER, İ., ve ÖZTÜRK, M., Liverworts of Turkish Thrace, Bacconea 5, GÖKLER, İ., Liverworts (Marchantiopsida) of the Altındere Valley National Park, Tr. J. of Bot. 22, GÖKLER, İ., ve ÖZENOĞLU, H., 1999 a. Kazdağı Milli Parkı ve Çevresi Ciğerotlarının Taksonomisi ve Ekolojisi, Ekoloji Çevre Dergisi, 8, 30, GÖKLER, İ., ve ÖZENOĞLU, H., 1999 b. Bilecik İli Ciğerotları (Marchantiopsida), 1. International Symposium on Protection of Natural Environment and Ehrami Karaçam 23-25th September 1999 Kütahya, GÖNÜLOL, A., ve AKARSU, G., Samsun l Merkezi ve Çevresinin Karayosunu (Musci) Florası. Turk J. of Bot. 18, GREVEN, H.C., Grimmia Hedw. (Grimmiaceae, Musci) in Europe. Backhuys Publishers Leiden, The Netherlands GRIME, J. P., RINCON, E. R., ve WICKERSON, B. E Bryophytes and plant strategy theory. J. Linn. Soc. Bot. 104: GROLLE, R., 1983, Hepatics of Europe Including the Azores, An Annotated List of Species, with Synonyms from Recent Literature, J. Bryol., 12, GROLLE, R. ve LONG, D.G., An annotated check-list of the Hepaticae and Anthocerotae of Europa and Macaronesia. J. Bryol. 22:

286 HEDENAS, L., Taxonomic studies on pleurocarpous mosses, with special reference to the Calliergon-Scorpidium-Drepanocladus complex in northern Europe. Stockholm. HENDERSON, D. M. ve MUIRHEAD, C.W., Contribution to the Bryophyte Flora of Turkey. Not. Roy. Bot. Garden Edinburg (22) 1:29-43 HENDERSON, D. M., 1961a. Contribution to the Bryophyte Flora of Turkey:IV. Not. Roy. Bot. Garden Edinburgh 23(3): HENDERSON, D. M., 1961b. Contributions to the bryophyte flora of Turkey V: Summary of present knowledge. Notes from Royal Botanic Garden, 23: , Edinburgh. HENDERSON, D. M. ve PRENTICE, H. T., Contributions to the bryophyte flora of Turkey VIII, Notes, R. B. G. 29: , Edinburgh. HERNSTADT, I., HEYN, C.C., JOVET AST, S. ve ark The Bryophyte Flora of Israel and Adjacent Regions. The Israel Academy of Sciences and Humanities. Jaursalem, Israel. HİLL, M. O., BELL, N. BRUGGEMAN-NANNENGA, M. A. BRUGUES, M. CANO, M. J. J. ENROTH, FLATBERG, K. I. FRAHM, J. P. Gallego, M. T. Garılletı, R. GUERRA, J. HEDENAS, L., HOLYOAK, D. T. HYVONEN, J. IGNATOV, M., LARA, S. F. V. MAZİMPAKA, MUNOZ, J. SODERSTROM, L Bryological Monograph An annotated checklist of the mosses of Europe and Macaronesia, J. Bryol., 28: HOFMANN, H A monograph of the genus Palamocladium (Brachytheciaceae, Musci). Lindbergia 22: HOFMANN, H., A monograph of the genus Homalothecium (Brachytheciaceae, Musci). Lindbergia 23: HORTON, D.G., A Revision of The Encalyptaceae (Musci), with Particular Reference to The North Amexarican Taxa. Part II. Journal Hattori Bot. Lab. No:54: IRELAND, R., Moss Flora of Maritime Provinces. National Science Museum, Canada. 268

287 IWATSUKİ, Z., The Epiphytic Bryophyte Communities in Japan. Tha Hattori Botanical Laboratory, No. 22, JOVET-AST, S., Riccia frostii Aust. au Sahara et en Turquie, Rev. Bryol. Lichen. 26, KEÇELİ, T., ve ÇETİN, B., The Moss Flora of Çankırı-Eldivan Mountain. Turk J. of Bot. 24: KEÇELİ, T., Batı Karadeniz Bölgesi (Bolu-Zonguldak-Bartın-Kastamonu) Ciğerotları (Hepaticae) Florası, Doktora Tezi 186 sayfa, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara (yayınlanmamış). KEÇELİ, T., ve ÇETİN, B., A Contribution to the Liverwort Flora of Western Black Sea Region, Northern Turkey, and a new record (Cephaloziella dentata, Cephaloziellaceae) to Southwest Asia. Cryptogamie Bryologie, 27 (4), pp: KEHL, H., Eine Landschaftsökologische Komplexanalyse Zu den Ursachen extrazonaler Vegetation An Der Westabdachung des Amanus (SE- TURKEI), Berlin. KELLY, D., DONOVAN, G., FEEHAN, J., MURPHY, S., DRANGEİD, S. O., ve MARCANO-BERTİ, L., The epiphyte communities of a montane rain forest in the Andes of Venezuela: patterns in the distribution of the flora. Journal of Tropical Ecology, 20: KENKEL, N.C. ve BRADFIELD, G.E., Ordination of epiphytic bryophyte communities in a wet-temperate coniferous forest, South-Coastal British Columbia. Vegetatio 45: KIRMACI, M., Subice Dağı Karayosunu Florası. Adnan Menderes Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Aydın (yayınlanmamış). KIRMACI, M., ve ERDAĞ, A., Babadağ ve Honaz Dağı nda (Denizli) Biryofit Kaynaklı Tufa Oluşumu. 18. Biyoloji kongresi Kuşadası/Aydın. KÜRSCHNER, H., TONGUÇ, Ö. ve YAYINTAŞ, A., Life Strategies in Epiphytic Bryophyte Communities of the Southwest Anatolian Liquidambar orientalis forest. Nova Hedwigia, 66:

288 KÜRSCHNER, H. ve PAROLLY, G., 1999 a. Epipterygio - Riccietum frostii ass.nov: Ecology and Life Strategies of Ephemeral Bryophytes in Communities in Western Turkey. Lindbergia. 24: Lund. KÜRSCHNER, H. ve PAROLLY, G., 1999 b. On the Occurence of Grimmia reflexidens (Musci, Grimmiaceae) in Turkey Geobot. 44(2) KÜRSCHNER, H. ve PAROLLY, G., 1999 c. Syntaxonomy, synecology and life strategies of selected saxicolous bryophyte communities of West Anatolia and a first syntaxonomic conspectus for Turkey. Nova Hedwigia, 68: KÜRSCHNER, H., 1999, Life strategies of epiphytic bryophytes in Mediterranean Pinus woodlands and Platanus orientalis alluvial forests of Turkey. Cryptogamie, Bryologie 20 (1) KÜRSCHNER,H. ve LÜBENAU-NESTLE, R., Cinclidotus bistratosus (Cinclidotaceae, Musci) a new Species to the Hygrophytic Moss Flora of Turkey. Nova Hedwigia, 70: KÜRSCHNER, H., Epiphytic bryophyte communities of southwestern Arabia-phytosociology, ecology and life strategies. Nova Hedwigia 77: KÜRSCHNER, H., Life Strategies and Adaptations in Bryophytes from the Near and Middle East. Turk. J. Bot. 28, pp: KÜRSCHNER, H., ve PAROLLY, G., Ecosociological studies in Ecuadorian bryophyte communities III. Life forms, life strategies and ecomorphology of the submontane and montane epiphytic vegetation of S Ecuador. Nova Hedwigia 80: KÜRSCHNER, H. & ERDAĞ, A., Bryophytes of Turkey: An Annotated Reference List of the Species with Synonyms from the Recent Literature and An Annotated List of Turkish Bryological Literature. Turk. Jour. Bot. 29 (2005) KÜRSCHNER H., PAROLLY, G., ve ERDAĞ, A., Life forms and life strategies of epiphytic bryophytes in Quercus vulcanica forest of Turkey, Nova Hedwigia,82:

289 KÜRSCHNER H., A key to the pleurocarpous mosses (Bryophytina p. p.) of the Near and Middle East Towards a bryophyte flora of the Near and Middle East, 5. Nova Hedwigia, 83, KÜRSCHNER H., PAROLLY, G., ERDAĞ, A., ve ÖZKAN, E., Syanthropic Bryophyte Communities New to Western Turkey Syntaxonomy, Synecology and Syndromes. Nova Hedwigia 84: KÜRSCHNER H., A key to the Pottiaceae (Bryopsida-Bryophytina) of the Near and Middle East Towards a bryophyte flora of the Near and Middle East, 6. Nova Hedwigia, 84, LARA, F., ve MAZIMPAKA, V., Succession of epiphytic bryophytes in a Quercus pyrenaica forest from the Spanish Central Range (Iberian Peninsula). Nova Hedwigia, 67: LEBLEBİCİ, E., Batı Anadolu Karayosunları (Bozdağ ve Yöreleri) Bitki Cilt 1, Sayı 4, LEWINSKY, J., Monographic studies on Orthotrichum (Musci), Bryobrothera 2:1-59. LOPPI, S., BONINI, I., ve DOMINICIS, V., Epiphytic lichens and bryophytes of forest ecosiystems in Tuscany (central Italy). Cryptogamie Mycologie, 20 (2): MAGDEFRAU, K Life-forms of Bryophytes. Bryophyte ecology, pp London, New York. MARSTALLER, J., Bryosoziologische Untersuchungen im Gebiet der Schwartzen Wand bei Wilhelmsdorf (Kreis Saalfeld-Rudolstadt, Deutschland), 85 Beitrag zur Moosvegetation Thüringens. Feddes Repertorium 113: MARSTALLER, R., Syntaxonomischer Konspekt der Moosgesellschaften Europas und angrenzender Gebiete, Haussknechtia Beiheft 13, p:192. MASON, E. H., Phytosociology of Corticolous Cryptogams in the Upland Forests of Southern Wisconsin. Ecology, 36:

290 MAZIMPAKA, V., LARA, F., ve GARILLETI, R., Orthotrichum tortidontium new for Turkey. Lindbegia. 25, pp: MEZEKA, A., ve ZNOTİNA, V., Epiphytic bryophytes in old growth forests of slopes, screes and ravines in nirth-west Latvia. Acta Universitatis Latviensis, Vol. 710, pp MUNOZ, J., Materials towards a revision of Grimmia (Musci: Grimmiaceae): nomenclature and taxonomy of Grimmia longirostris. Ann. Missouri Bot. Gard. 85: MÜLLER, F Four new Bryophytes for Turkey: Bazzania flaccida (Dum.) Grolle, Leicolea bantriensis (Hook.) Joerg., Brachythecium geheebii Milde andplagiothecium laetum B.S.G. J. Bryol, 20: NYHOLM, E., Illustrated Moss Flora of Fennoscandia. Swedish Natural Science-Research Council. Fasc. 1-6, 799 s., Kungäl NYHOLM, E., Illustrated Moss Flora of Fennoscandia. Swedish Nat. Sci. Res. Con.,fasc., 1-5. ÖREN, M., UYAR, G. ve Keçeli, T., The Bryophyte Flora of Erdek, Bandırma, Manyas Disticts (Balıkesir, Turkey). International Journal of Botany 3(1):1-14. ÖZDEMİR, T., Sürmene (Trabzon) Yöresi Karayosunu (Musci) Florası. Doğa 18, ÖZDEMİR, T., ve BAYDAR, S., Some Taxa of Bryophyta in the Tirebolu (Giresun) District. Turk. J. of Bot.21, ÖZDEMİR, T., 2001a. The Bryophyte Flora of Giresun Province Centre and Near Vicinity. Turk. J. of Bot. 25, ÖZDEMİR, T., 2001b. A new Record for the Moss Flora of Turkey Tortella inflexa (Bruch) Brot. Turk. J. of Bot. 25, ÖZENOĞLU, H., ve GÖKLER, İ., Liverworts (Marchantiopsida) of the Dilek Peninsula National Park, Tr. J. of Bot. 26, ÖZENOĞLU, H., Beydağları (Antalya) Ciğerotları (Hepaticae) Florasın Araştırılması, Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü (yayınlanmamış). 272

291 PAPP, B., ve SABOVLJVIC, M., Contributions to The Bryoflora of Turkish Thrace. Studia bot. hung. 34, pp: PAPP, B., Contributions to The Bryoflora of The Pontic Mountains, North Anatolia, Turkey. Studia bot. hung. 35, pp: PAROLLY, G., ve KÜRSCHNER, H., Ecosociological studies in Eucuadorian bryophyte communities I. Syntaxonomy, life strategies and ecomorphology of the oreal epiphytic vegetation of S Ecuador. Nova Hedwigia 78: PATON, J., The Liverworts Flora of the British Isles, Harley Books, Horkesley, Colchester, Essex CO6 4 AH, England, 626 s. PEDROTTI, C.C., Le associazioni di briofite epifite del Leccio (Quercus ilex) in Umbria. Braun Blanquetia. 2: PEDROTTI, C.C., Flora dei muschi d Italia, Sphagnopsida, Andreaopsida, Bryopsida (I parte). Roma: Antonia Delfino Editore p. PEDROTTI, C.C., Flora dei muschi d Italia, Bryopsida (II parte). Roma: Antonia Delfino Editore p. POLMER, M. W., Pattern in corticolous bryophyte communities of the North Caroline Piedmont: do mosses see the forest or the trees? Bryologist, 89: POST, G. E., Flora of Syria, Palaestina and Sinai; A hand book of The Flowering Plants and Ferns, Native and Naturalized From Taurus to Ras Muhammad and From Mediterranean Sea to The Syrian Desert ( ); ed. 2 by J.E. Dinsmore, Vol. 1-2, Beirut RASMUSSEN, L., The bryophytic epiphyte vegetation in the forest, Slotved Skov, Northern Jutland. Lindbergia 3: RICHARDSON, D.H.S., The Biology of Mosses. Oxford, London, Edinburgh: Blackwell Sci. Publ. ROBINSON, H., ve GODFREY, R. K., Constributions to the Bryophyte Flora of Turkey, Rev. Bryol. Lichen. 29: SAGAN, C., Karanlık Bir Dünyada Bilimin Mum Işığı, TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları. Ankara. 273

292 SAVAROĞLU, F., ve TOKUR, S., The Moss Flora (Musci) of the Sündiken Mountains. Turk J Bot.30, pp: SCHMİTT, C. K., ve SLACK, N. G., Host Specificity of Epiphytic Lichens and Bryophytes: A Comparison of the Adirondack Mountains (New York) and the Southern Blue Ridge Mountains (North Carolina). The Bryologist 93 (3), pp SCHOFİELD, W.B Introduction to bryology. The Blackburn Press. 431p. SEÇMEN, Ö., LEBLEBİCİ, E., ve GÖKLER, İ., Türkiye çin Yeni Bir Ciğerotu, Ricciocarpus natans (L.) Corda, Doğa TU. Bot. D. 13, 2, SERGİO, C., SİM-SİM, M., SANTOS-SİLVA, C., Briofitos Epifiticos Como Indicadores Dos Dominios Bioclimatos Em Portugal. Tratamento Estatistico De Areas Seleccionadas. Annales Jard. Bot. Madrid. 46 (2): SHAW, A. J., ve GOFFINET, B., Bryophyre Biology. Cambridge University Press.476p. SIM-SIM M., The genus Frullania Raddi (Hepaticae) in Portugal and Madeira. Cryptogamie Bryologie 20 (2): SMITH, A. J. E., The Moss Flora of Britain and Ireland. Cambridge Univ. Press. SMITH, A. J. E., Bryophyte Ecology,:Chapman and Hall. (ed.). London. 511p. TANSLEY, A, G., The devolement of vegetation. J. Ecol. 4: TONGUÇ, Ö., ve YAYINTAŞ, A., Çal Dağı (Manisa) Karayosunları. Turk. J. of Bot TOWNSEND, C.C., Contribution to the Bryophyte Flora of Turkey:VII. Not P. Bot. Garden Edinburgh Volume XXIX NO.2. TRAPP. H Bodenentwicklung und Stonderteigenschaften von Boden aus serpentinitgestein in Amanos- Gebinge (Süd-Türkei).Unveröffentl. Dipl. Arbeit am Institut für Bodenkunde und Standörtslehe der Univ. Hohenheim. 274

293 TÜRKMEN, N Doğu Akdeniz Bölgesindeki Kızılçam Orman Ekosistemlerinde Yangın Sonrası Vejetasyon dinamiği. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Adana. (Yayınlanmamış). TÜRKMEN, N., DÜZENLİ, A., The Flora of Dörtyol and Erzin District of Hatay Province in Turkey. Turk. J. Bot. 22: 2, UYAR, G., ve ÇETİN, B., The Moss Flora of Ank- Kızılcahamam Soğuksu National park. Turk. J. of Bot. 25, UYAR, G. ve KEÇELİ, T., A Note on Ditrichum pusillum (Hedw.) Hampe, (Ditrichaceae, Musci), in Turkey. Tr. J. of Botany, 28, pp: UYAR, G., 2003a. Two New Varieties of Ctenidium molluscum (Hedw.) Mitt. (Hypnaceae, Musci) for The Moss Flora of Turkey. Tr. J. of Botany, 27, pp: UYAR, G., 2003b. The Moss Flora of Düzce - Akçakoca Mountains. OT Sistematik Botanik Dergisi 10, pp: UYAR, G., ve ÇETİN, B., A new check-list of the mosses of Turkey. Journal of Bryology, 26: UYAR, G., ve ÖREN, M., Isothecium holtii Kindb. (Brachytheciaceae, Bryopsida), a new to the moss flora of Turkey. Cryptogamie Bryologie 26: UYAR, G. ve ÜNAL, M A note on Grimmia capillata De Not., (Grimmiaceae, Musci) in Turkey, Tr. J. of Botany, 29: UYAR, G., ve ÇETİN, B., Contribution to the Moss Flora of Turkey: Western Black Sea Region (Bolu, Katamonu, Karabük, Bartın and Zonguldak) International Journal of Botany 2(3): ÜNAL, A., Türkiye Yosunları Üzerine Taksonomik Bir Araştırma, Sevinç Matbası, Ankara. 216s. WALTHER, K., Beitrage zur Moosflora Westanatoliens I., Mitt. Staatsinst. Allg.Bot. Hamburg, 12, WALTHER, K., ve LEBLEBİCİ, E., Die Moosvegetation des Karagöl Gebietes im Yamanlar Dağ nördlich zmir, Monog. of the Fac. of Sci., Ege Üniv. No: 10,

294 WALTER, K., Beitrage zur Moosflora Westanatoliens II Mitt. Staatsinst. Allg. Bot. Hamburg Band 13 S WALTHER, K., Zur Moosvegetation der Liquidambar-walder Südwest- Anatoliens. Phytocoenologia, 2: WALTHER, K., Die Epifitischen Moosgesellschaften des Nif Dag bei Izmir, Westanatolien. Doc. Phytosociol. 4: WEBER, H.E., MORAVEC, J., ve THEURILLAT, J.P., International Code of Phytosociological Nomenclature, 3rd ed, - Vegatation Scince, V: 11, p: YAYINTAŞ, A., ve IWATSUKI, Z., Some Mosses Records Western Turkey. Hikobia 10: YAYINTAŞ, A., TEKEŞOĞLU, H., ve GÖNÜZ, A., Nif Dağı (İzmir) nın Karayosunu Florası. IX Ulusal Biyoloji Kongresi. Cilt 3: YAYINTAŞ, A., AYSEL, V., GÜNER, H., ERDAĞ, A., Çanakkale ve Gökçeada nın Kriptogam Florası II. Karayosunları (Musci), X. Ulusal Biyoloji Kongresi, Erzurum. YAYINTAŞ, A., AYSEL, V., GÜNER, H., ve TONGUÇ, Ö., Bozcada nın Karayosunu Florası. Turk. J. of Bot., 18: YAYINTAŞ, A., ERDAĞ, A., Some Mosses From Ihlara Valley. E.Ü. Fac. of Sci. Vol. 18 (1):1-7 YAYINTAŞ, A., HIGUCHI, M., ve TONGUÇ, Ö., The Moss Flora of Istıranca (Kırklareli) Mountains in Turkey. Journal of Faculty of Science Ege University Vol. 19, 2 YAYINTAŞ, A., ve TONGUÇ, Ö., Moss Records From Edirne, Tekirdağ ve Çanakkale Provinces in Turkey. Journal of Faculty of Science Ege University Vol. 19, 2 YAYINTAŞ, A., HİGUCHİ, M., TONGUÇ, Ö., 1996 The Moss Flora of ıstranca (Kırklareli) Mountains in Turkey. Journal of faculty of Science, Ege University 19 (2):

295 YILMAZ, T. K., Amanos Dağları Dörtyol Kesiminde Bazı Yayla Yerleşimlerinin Doğala Yakın Vejetasyonlar Üzerindeki etkilerinin Araştırılması, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, Adana. (Yayınlanmamış). YÜCEL, E. ve TOKUR, S., Eskişehir Yöresi Bazı Brydae Alt Sınıfı Türleri Üzerine Floristik Çalışmalar. Fen Edebiyat Dergisi C:2, S:1, 9-16 ZANDER, R.H., Genera of The Pottiaceae: Mosses of Harsh Enviroments. Bullettin of the Buffalo Society of Naturel Sciences Vol. 32 ZOHARY, M., Geobotanical Foundations of The Middle East, Vol; 1-2, Stuttgart. 277

296 ÖZGEÇMİŞ 1977 yılında Niğde de doğdum. İlk, orta ve lise öğrenimini Niğde de tamamladıktan sonra yüksek öğretimimi 1994 de kazandığım Niğde Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümünde tamamladım yılında Biyolog unvanıyla mezun oldum öğretim yılı başında Niğde Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim dalında yüksek lisansa başladım. Mart 1999 da Niğde Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü ne araştırma görevlisi olarak atandım. Mayıs 2001 de yüksek lisansımı tamamladıktan sonra Eylül 2001 de YÖK tarafından 2547 sayılı kanunun 35. maddesi uyarınca Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı nda doktora yapmak üzere görevlendirildim ve halen adı geçen birimde görev yapmaktayım. Evli ve bir çocuk babasıyım. 278

297 EKLER 279

298

299

300

301