HASRET GÜLLERİ. -Hiç anne, Cemile pazara gelmiş mi diye bakıyom.

Transkript

1 HASRET GÜLLERİ Nilüfer, annesi Naz hanımla, Pazar yerinde dolaşıyordu. Annesine belli etmeden birini bekler gibi sık sık ardına bakıyordu. Annesi bu telaşını fark etmişti; -Noluyo gızım, ne bakınıyon? -Hiç anne, Cemile pazara gelmiş mi diye bakıyom. Oysa Cemile yi değil, her hafta pazara indiğinde kendisini takip eden Çaral köyünden Hasan ı arıyordu gözleri. Kasabadaki okuldan arkadaşı Cemile den öğrenmişti gencin adını. Önceki hafta yine Pazardayken, gülümseyerek Cemile ye göstermişti peşindeki onsekizlik delikanlıyı. Kendisi hakkında konuşulduğunu anlayan genç, utanıp uzaklaşırken, Cemile gülerek anlatmıştı onun hakkında bildiklerini; -Bu mu, günlerdir anlattığın delikanlı. Vay Hasan vay, utangaç Hasan a bak, büyümüş de kız peşine mi düşmüş. Bizim Çaral köyden Hasan yahu. -Sizin köyden mi, tanıyon mu? -Tanımaz olur muyum. Senin de gönlün var mı yoksa? -Ne o, beğenemedin mi? maşallah aslan gibi işte. -Ne bileyim, çelimsiz Hasan işte. Bizden bir yaş büyük olduğu halde, geç büyüdüğünden hep çocuk gördük. -Geç büyüdüğünden mi? Bu ne demek şimdi? -Çocukluğunda menenjit geçirmiş. Öldü ölecek veya özürlü kalacak diye çok korkmuş annesi babası. Allah tan işte yıllarca ölümünü beklemişler ama o yaşamış işte. Yaşamış ama hep çelimsiz işte. Bakma sen birkaç yıldır toparladı. Ondört-onbeşinde bile zayıflıktan ölecek gibiydi. -Seni tanıyorsa niye kaçtı? -Aman ne bileyim, utangaç dedik ya. Hakkında konuştuğumuzu anladı, utandı demek ki, Nilüfer, Hasan a ilgi duymaya başlamıştı. Fakat Cemile nin söylediği gibi Hasan çok utangaç çıkmış, utandığı o günden sonraki hafta pazarda görünmemişti. Hasan ın takibini fark eden, haftalardır bundan isimlendiremediği bir mutluluk duyan Nilüfer,

2 görebilme umuduyla pazarda boş yere onu arayıp durmuştu. Akşam köyleri Cağısman a dönerken içinde karma karışık duyguların hüznüyle bunalıp durmuştu. Ertesi hafta pazara gidince, doğru arkadaşı Cemile yi buldu. Cemile yle konuşacağı sırada az ilerde, Çaral dan gelen diğer köylülerin arasında Hasan ı gördü. Hasan ı görmenin sevinci çok kısa sürmüştü, yanında genç ve güzel bir kız vardı ve bir şeyler konuşuyordu. Cemile, arkadaşına sarıldı; -Hoş geldin Nilüfer. (imalı imalı) hayırdır, beni çok mu özledin. Nilüfer; -Pazar kalabalıklaşmadan biraz dolaşırız, dedim. Cemile, arkadaşındaki durgunluğu fark etti; -Hayırdır, suratından düşen bin parça. -Biraz başım ağrıyordu. Hadi gidelim, gezmek iyi gelir. Cemile nin kolundan tuttu, çekiştirerek ordan uzaklaştırdı. Cemile; -Noluyor sana! Bizim çelimsizi görmeye geldin sanmıştım ben de. Nilüfer, buruk-kırgın bir bakışla baktı arkadaşının gözlerine; -Sen de ayıp ediyorsun, ben yanında kız olan birine niye bakayım? -Ne kızı? -Az önce yanında bir kız vardı ya Nişanlısı mıdır, neyse işte -Ha şimdi anlaşıldı senin bu suratın. Merak etme o kız kardeşi. Nilüfer sevinçten ufak bir çığlık attı; -Gerçekten mi? -Noluyor yahu sakin ol, gerçekten. Nilüfer, sevinç içindeydi, Cemile nin boynuna sarıldı; de. -Nilüfer yeter. Hem sen pek ilgili görünmüyordun, soğuk soğuk soruyordun geçen -Ne bileyim,hoşuma gidiyormuş, ben de sonradan fark ettim. -Geçen hafta ben pazara gelememiştim, noldu geçen hafta. Filizlenen aşkın sevinciyle bir yandan kelebekler uçarken içinde, bir yandan da korkularıyla kalbinin sıkıştığını hissediyordu Nilüfer. 2

3 -Geçen hafta o da gelmedi. O kadar bakındım, göremedim. Belki de bir hevesti, gezdi peşimde, sonra usandı. -Usandı deme de utandı de istersen. Sana çok utangaç olduğunu söylemiştim. -Ne bileyim, kim bilir... -Şu anda karşımıza çıksa çok sevinirsin değil mi? Nilüfer, umutla geldikleri tarafa baktı; -Geliyor mu yoksa, gördün mü? -Yahu bu ne telaş, sordum sadece. -Sevinçten uçardım herhalde. -Uç öyleyse. Cemile, Nilüfer in baktığı yönün tersine yürüdü, köşeden duran ve başka taraflara bakıyormuş gibi, kendilerini görmemiş gibi davranmaya çalışan Hasan a seslendi; -Hasan! Cemile seslenince Hasan ı fark eden Nilüfer, telaş içinde kalmıştı. Ürkek bir güvercin gibi ne yapacağını, nereye saklanacağını bilemedi. Oysa Hasan da aynı durumdaydı; -Eee..efendim. -Köye erken mi dönecek traktörler, öyle bir şey duydum. -Yoo yoooo öyle bir şey olsa bana da söylerlerdi. -İyi iyi. Napıyorsun burda? Üçünün arasında sadece Cemile rahattı. Diğer ikisinin arasında esen aşk rüzgarının şiddetini fark etmişti çoktan. -Şey alacaktım, şey almaya geldim Hasan ne uyduracağını düşünürken, onu yine Cemile kurtardı; -Ha, bu da arkadaşım Nilüfer, Cağısman köyünden. Seni görmüşken bir şey soracaktı? Nilüfer, şaşkın, telaşlı Cemile nin yüzüne bakarken, Hasan da dizlerinde başlayan bir heyecan titremesiyle Nilüfer in sorusunu bekliyordu. Cemile; 3

4 -Nilüfer in de abisiyle, bir akrabası cephedeymiş ama pek haber alamıyorlarmış. Sen abinden haber alıyorsan, hiç olmazsa cephenin genel durumu için bir haber olur. Hasan, askerdeki abisi aklına gelince biraz sakinleşti; -Abimin son mektubu geçen hafta geldi. Ukrayna da Almanlarla karşılaşmışlar. İyi durumdayız, diye yazmış. -İyi iyi. Gördün mü Nilüfer, merak edecek bir şey yok. İnşallah tüm Ahıska gençleri sapasağlam dönerler. Nilüfer; -İnşallah! Dedi. Uzun süredir, sessiz, gizli bir sevdayla sevdiği, Nilüferin sesini ilk defa duyan Hasan, heyecandan bayılmamak için, bir an önce gitmek istiyordu. Oysa haftalardır bu anı beklemişti. Nilüfer da heyecanlıydı ama Hasan dan daha sakindi. Cemile veda edip Nilüfer le yürüyüp giderken, Hasan yanındaki duvara yaslandı yavaşça. Mırıldandı; -Aman Allah ım, peri mi bu. Ne güzel yaratmışsın yarabbi hızlı hızlı atan kalbini tuttu, Gerçek değil mi yoksa, hayal mi! Nilüfer, Cemile nin kolunu sıktı; -Ne yaptın sen yahu, mahvettin beni -Noldu, yalan mı söyledik, yanlış mı! Savaşta olan akraban yok mu! Ahıska dan askerde akrabası olmayan biri var mı! -Onu mu diyorum ben. Pat diye konuştuk. -Neyse canım, teşekküre gerek yok. Ödeşiriz. Nilüfer, yeni yeni yatışan heyecanıyla sordu; -Nasıl ödeşecekmişiz yahu. -Ben de sizin köyde birini seviyorum. -Hadi canım, senin taş görünüşün altında atan bir kalp mi var yani! -Dalga geçme, ilk defa birine söyleyeceğim. -Sen alay ederken iyiydi ama -Tamam, söylemiyorum. -Söyle, söyle çatlarım. -Şimdi askerde olan biri, dönünce sen de tanışmam için bana yardımcı olacaksın. -Tabi canım, tanıyorsam elimden geleni yaparım. Kim? -Askerden geldiğinde söylerim 4

5 -Hemen söyle, çatlarım dedim yahu. -Ama aramızda kalacak -Söyleeeee -Dayımların köyünden dönerken, annem-babam sizde bir gece kalmıştık ya. -Ooo bir seneden fazla oluyor. Eeee -O gece sizde bir genç vardı ya. -Teyzemin oğlu. -Hah işte. -Bir kere görmeyle mi aşık oldun. Ya ben seni aşkla filan uğraşmaz biri sanırdım. -Bir kere görmeyle olur mu? -İki mi? -Hımmm, kızacağım. Canım, sen pazarda görüyorsun da ben göremez miyim! Ama ben senin gibi şanslı değildim, hiç konuşamadım. Nilüfer, Cemile nin boynuna sarıldı; -Canım benim, dönünce konuşursun inşallah. Cemile, sakin görünmeye çalışırken, gülümseyerek sordu; -İsmi neydi? Nilüfer şaşırdı; -Kimin? -Teyzenin oğlunun. -Güldürme beni, ismini bile bilmiyor musun? -Ne bahaneyle soracaktım ismini. Sizde kaldığımız akşam kimse ismini söylemedi ki ne yapayım. Annen de baban da Yeğenim aşağı, yeğenim yukarı -Halil! *** *** *** Akşam olmuş, traktörler Çaral köyüne doğru yola çıkmıştı. Cemile, yüzünde umut ve gözlerinde Halil in hayaliyle geriye, kasabaya bakıyordu. Bütün cesaretini toplayıp, yanına yaklaşmaya çalışan Hasan ı geç de olsa fark etti. Bir sağa sola, bir kendisine bakışından, bir şeyler sormak için cesaret toplamaya çalıştığını anladı. Sadece onun duyacağı bir sesle sordu; 5

6 -Ne soracaksan sor artık? -Şey, şey, bir şey sormayacaktım ki. -Ha.. ben de Nilüfer hakkında bir şey soracaksın sandım. Hasan ın yüzü kızardı. Cemile gülümsedi; -Cağısman köyünden. Hasan, gülümsemeye çalıştı, pek beceremedi. Cemile devam etti; -O da seni sordu Hasan heyecanla; -Gerçekten mi? Ne sordu? Cemile, Hasan ın utangaçlığının üzerine gidişinin biraz zalimce olduğunu düşündü ama kendini tutamayıp devam etti; - Kim bu çelimsiz?, dedi. Hasan ın sevinçli yüzüne bir anda hüzün düştüğünü görünce dayanamadı; Yazan : Ahmet Ünal ÇAM ahmetunalcam@gmail.com 6