DEVRİMCİ HAREKET SANAT ÜZERİNE PERSPEKTİF YAZILARI-II-

Transkript

1

2 DEVRİMCİ HAREKET SANAT ÜZERİNE PERSPEKTİF YAZILARI-II

3 DEVRİMCİ HAREKET TÜRKİYE NİN TAŞERONLUĞU TÜRKİYE EGEMENLERİ TAŞERONLUKTA ÜZERİNE DÜŞENİ LAYIKIYLA YERİNE GETİRİYOR Türkiye nin gündemi her zaman yoğun olmuştur. Bugünlerde gündem o kadar sık değişiyor ki takip etmek de zorlaşıyor. Belki de bu zorluğun nedeni asıl gündemler hasıraltı edilirken, egemenlerin halka yapay gündemleri tartıştırır olmasıdır. Çoğu zaman burjuva siyasetçiler arasındaki küfürler, kavgalar, jestler, mimikler gazetelere ve ekranlara yansır. Burjuva siyasette içerik gizlenirken üslup tartıştırılır. İsrail in Gazze saldırısı başladığında da benzer bir tabloyla karşılaştık. Bir yanda Filistinli direnişçiler mermisinden füzesine kadar her şeyi İran a borçluyuz! derken, diğer yandan Türkiyeli siyasetçiler zevahiri kurtarma telaşındaydı. İsrail in saldırıları başlar başlamaz hükümet üyeleri sanki yer yarıldı da içine girdiler. Normal günlerde gazetelerde manşetten düşmeyen, ekranlarda yüzleri eskiyenler, kısacası medyayı kimseye bırakmayanlar her ne hikmetse iki gün boyunca suçüstü yakalanmışçasına saklanacak yer aradılar. İsrail e esip gürlemesiyle tanıdığımız Başbakan bile ortalarda yok! Şaşılacak bir durum. İşte fırsat: İsrail mazlum Filistin halkına saldırmış kan döküyor. Küçücük çocuklar annelerinin kucağında can veriyor. Cumhurbaşkanı ndan Başbakan a; Bakanlardan milletvekillerine kadar hemen tüm burjuva siyasetçiler böyle bir tablo karşısında niye bir anda üç maymunu oynar oldu? Gazze saldırıları başladığında ortada görünmeyenler ileriki günlerde saklandıkları yerlerden birer birer çıkmaya başladılar. İki gün boyunca sus pus olan Başbakan sonunda kameralar önüne çıktı. Gayet mülayim bir şekilde Obama ile konuyu görüşeceğim dedi. Konunun görüşülecek hali mi kalmış demeyin. Başbakan bir bilene danışacak. Sonunda Obama ya danıştı. Obama telefonda gayet sert biçimde Hamas a baskı uygulayın diyerek Erdoğan ın ödevini verdi. Obama, söylediklerinin anlaşılmadığını düşünmüş olacak ki bu kez verdiği ödevi basın önünde daha açıktan dile getirdi. Obama, Hamas ın durdurulması Erdoğan ile Mursi nin sorumluluğudur diyerek harekete geçilmesi için düğmeye bastı. Ödevi yerine getirmek için harekete geçen hükümet üyeleri hünerlerini göstermeye başladılar. Hükümetin ustalaştığı tek konunun demagoji olduğunu bir kez daha gösterdiler. Sanki iş bölümü yapmışçasına kabinenin her üyesi ayrı telden çalmaya başladı. Herhalde başbakan yardımcısı ve hükümet sözcüsü Bülent Arınç a İsrail i kucaklama görevi verilmişti ki yaptığı açıklamada İsrail ile diyalog kurmaktan bahsetti. Dışişleri Bakanı Davutoğlu nun görevi Gazze ye gidip basın karşısında gözyaşı dökmekti. Belki de İsrail in kalbini direnerek değil de ağlayarak yumuşatacağını düşünmüştü. Kim bilir belki de kendi içinde bulunduğu duruma ağlıyordu. Başbakan aslan payını kendine ayırdı. Bol keseden atma, esip gürleme konusunda mangalda kül bırakmamaya çalıştı. Erdoğan, Davutoğlu ndan istediği sonucu alamamış olacak ki, 19 Kasım tarihinde bir yandan Obama nın söylediklerini yerine getirirken diğer yandan da (ateşkesten iki gün önce) bu kez kendisi Mursi ile görüşmek, Hamas ın kulağını bükmek ve direnişi sonlandırmak için Mısır a uçtu. Hamas yetkilileri, Gazze den Erdoğan ın özel uçağıyla alınarak Kahire ye getirtildi. Yapılan anlaşma ile İsrail düştüğü zor durumdan kurtulmuş oldu. Erdoğan, bir yandan ödevini ikiletmeden yerine getirirken diğer yandan iç kamuoyuna farklı mesajlar vermeyi ihmal etmedi. Mısır da işini bitirip, Hamas ı teslimiyet çizgisine çekmeyi başardıktan sonra Türkiye ye döndüğünde Meclis kürsüsünden şöyle haykırıyordu: Ey Birleşmiş Milletler Senin adaletine inanmıyorum! Ey Güvenlik Konseyi Bugün onlara, yarın bize! Öleceksek adam gibi ölelim! Ey İsrail Ey terörist devlet!.. Erdoğan, Gazze bombalanırken bile Suriye de insanlar katlediliyor. Peki, BM ne yapıyor? Sadece seyrediyor, nasihat ediyor. Netice yok. Bu kurum niye kuruldu? Dünya huzuruna katkı için bunu sağlayamıyorsa neden var? diyerek asıl ödevini hiç aklından çıkarmadığını gösterdi. Dünya ve Türkiye halkları Gazze ye kilitlenmişken dikkatleri dağıtmak, direnişe destek veren ülkeleri hedef göstermek (İran, Suriye vb.) olsa olsa uşaklıkta gelinen aşamayı ifade eder. Erdoğan ın sahte pehlivan gibi ortaya çıkmasını çok iyi analiz eden Kılıçdaroğlu, Eğer İsrail e karşıysan Kürecik i kapat, gelip seni kutlayacağım! diyerek bu gerçekliği belirt- 1

4 DEVRİMCİ HAREKET TÜRKİYE NİN TAŞERONLUĞU DEVRİMCİ HAREKET TÜRKİYE NİN TAŞERONLUĞU miş oluyordu. Erdoğan, özünde ne BM ye, ne İsrail e, ne Arap Birliği ne karşı değildir. Tersine onların isteklerinin dışına çıkma şansı dahi yoktur. Gerçekler böyleyken bu tür söylemlerin Türkiye halklarını kandırmak, manipüle etmek dışında bir kıymeti yoktur. İŞBİRLİKÇİLERİN BİRBİRİYLE SORUNU OLMAZ Emperyalizmin ihtiyaçları neyse işbirlikçilerin tutumu o yönde değişir. Bir işyerinde çalışan işçilerin birbirine kızıp iş yavaşlatması, durdurması ikisinin de patron tarafından işten kovulmasına yol açar. Dolayısıyla işbirlikçilerin birbirleri ile olan ilişkilerini belirleyen yine emperyalizmin ihtiyaçlarıdır. Bilindiği gibi uzun süredir Türkiye ile İsrail in ilişkisi gergin ve uzlaşmaz gözüküyor. Başbakan bir yandan İsrail e Katil devlet, terörist devlet diye seslenirken öbür taraftan İsrail in çıkarları için Filistin direnişini sonlandırma işinde rol alıyor. Gazze de anlaşma sağlandığı günlerde Türk Dışişleri Bakan Yardımcısı Feridun Sinirlioğlu nun (İsrail eski büyükelçisi) İsrail temsilcisi Yosef Chiechanover ile Cenevre de ilişkileri normalleştirmek için görüşmeler başlattığı basına yansıdı. Türk Dışişleri yetkililerinin ise görüşmeyi doğruladığı da kamuoyuna yansıdı. Basın karşısında danışıklı dövüş yapılmasına rağmen iki ülkenin ilişkilerinin hiç olmadığı kadar iyi olduğu biliniyor. Geçtiğimiz aylarda Suriye Hava Yolları na ait sivil bir uçağın zorla indirilerek aranması iki ülke arasındaki tüm sivil ulaşım yollarının kesilmesine yol açmıştı. Suriye hükümeti bu düşmanca tutum karşısında misillemede bulunmuştu. Türkiye nin son yıllarda krizin de etkisiyle AB ile ticari ilişkileri gözle görülür bir şekilde azalmış, doğan boşluk ise özellikle Ortadoğu ve Afrika pazarlarıyla kapatılmaya çalışılmıştı. Suriye ile ilişkilerin kesilmesi kara taşımacılığını bitme noktasına getirmiş, Mısır üzerinden (deniz yoluyla) ticaretin sürdürülmeye çalışılması ise hem zaman hem de maliyet açısından büyük sıkıntı yaratmıştı. İsrail in Gazze saldırısının bittiği gün bir haberle insanlar şaşkınlığa düştü. Türkiye ile İsrail arasında varılan anlaşmayla 21 Kasım tarihinden itibaren deniz taşımacılığı başlatıldı. Haberde İskenderun Limanı ile İsrail in Hayfa Limanı arasında Ro-Ro (arabalı deniz taşımacılığı ) seferlerinin başlatıldığı ve tırların bundan sonra İsrail üzerinden Ortadoğu ya yük taşıyacağı belirtiliyordu. Türkiye ile İsrail arasındaki ekonomik ilişkiler AKP nin hükümet kurduğu tarihten bu yana sıçrama yapmış durumda. AKP nin hükümet kurduğu 2002 tarihinde iki ülke arasındaki toplam ticaret hacmi (alım-satım) 1,3 milyar dolar civarındayken, bu tutar 2011 yılında 4 milyar dolara fırladı güya iki ülke arasındaki ilişkilerin kesilme noktasına geldiği yıldı. İŞBİRLİKÇİLERİN TALEBİ DEĞİL; GÖREVLERİ OLUR 2003 yılında Başbakan ın başdanışmanı Cüneyt Zapsu, ABD li yetkililere Erdoğan ı kastederek onu deliğe süpürmeyin, kullanın demişti. O tarihten bugüne bu sözün karşılığının fazlasıyla yerine getirildiği görülüyor. Davutoğlu nun ajandasını ABD nin yazdığını söylemiştik. Bu tespitimiz o zaman bir mecaz olarak algılanmıştı. Olayların gelişimi bu tespitin bir mecazdan öte anlamı olduğunu ortaya çıkarmıştır. Libya ya emperyalist müdahale olduğu günlerde bir basın mensubunun NATO nun da saldırıya katılacağının konuşulduğunu hatırlatması üzerine Erdoğan Öyle saçma şey mi olur. NATO nun ne işi var Libya da demişti. Libya İşgali tamamlandığında gördük ki, Türkiye sadece NATO nun müdahalesine onay vermekle kalmamış; bizzat işgal, Türkiye deki NATO üssünden (İzmir) yönetilmiştir. Türkiye, para, silah, asker, vb. her alanda Libya daki işbirlikçilere kanat germiştir. NATO nun Türkiye ye kurmak istediği Füze Kalkanı projesinin tartışıldığı günlerde de benzer görüntüler yaşanmıştı. Ortaya çıkan bu durum yaşananların bir tesadüf olmadığını, aksine hükümetin karar süreçlerinin tamamen dışında olduğunu, by-pass edildiğini belgeliyordu yılında G20 zirvesi dönüşü Erdoğan, Obama ile görüştüğünü söyleyerek ABD bizi anlıyor demişti. ABD nin ne anladığı yaklaşık bir yıl sonra ortaya çıktı. Füze Kalkanı nın Türkiye ye kurulmasının netleştiği günlerde kamuoyundan gelecek tepkileri göz önüne alan hükümet suyu bulandırarak bilinçleri çelmelemeye çalışmıştı. Başlangıçta sistemin Türkiye nin tamamını kapsayacağı iddia edildi ancak bunun doğru olmadığı anlaşıldı. Türkiye tüm verilere sahip olacak dendi fakat projenin merkezinde Türkiye den hiçbir subay olmadığı ortaya çıktı. Erdoğan ın Komuta bizde olacak ve Butona biz basacağız söylemleri ise bizzat NATO Genel Sekreteri Rasmussen tarafından yalanlandı. Yine Erdoğan ın Sistemi kaldırma hakkına sahibiz söylemi ise yalnızca gülünüp geçilecek cinsten. TÜRKİYE YE GELEN PATRİOT LAR ABD NİN BÖLGEYE DÖNÜK SALDIRILARININ BİR PARÇASIDIR Füze Kalkanı nın Kürecik e kurulmasından kısa bir süre sonra bu kez Patriot füzelerinin Diyarbakır, Urfa ve Kahramanmaraş a kurulması bekleniyor. Uzun yıllardır bir AKP klasiğine dönüşen, yalanlarla manipüle etme yöntemi Patriot sistemi için de uygulandı. Başbakan dan bakanlara kadar hükümet üyelerinin bilinçleri bulandırmak için nasıl bir çaba içinde olduğuna bir göz atalım: 7 Kasım tarihinde Başbakan Erdoğan yine esip gürlediği bir konuşmasında NATO dan sınıra füze talebimiz olmadı, iddialar asılsız. Bu füzeyi alma konusunda karar verecek merci biziz. Benim böyle bir şeyden haberim yok. Bu dışişleri kim. Böyle bir şeyden haberimiz yok. Sağır duymaz uydurur cinsinden Reuters böyle bir haber yapıyor. Bizim böyle bir talebimiz olmamıştır demişti. Bir gün sonra Davutoğlu Başbakan ı yalanlayarak İhtimaliyet hazırlıkları çerçevesinde her şey ele alınır dedi. İlerleyen günlerde durum iyice netleşti. Meğer tüm dünyanın dilinde olan olaydan bir tek Başbakan Erdoğan ın haberi yokmuş. NATO ya resmi başvuru yapıldığı dönemde hükümet halkı uyutmak için ikinci aşamaya geçti. AKP Genel Başkan Yardımcısı Hüseyin Çelik Füze Kalkanı döneminden de aşina olduğumuz bir tarzı tekrarlayarak Tetik bizde olacak dedi. NATO Genel Sekreteri Rasmussen, aynı gün Türkiye ye yerleştirilecek Patriot lar için Tetik NATO da olacak dedi. Tabii bu sözler kamuoyundan gizlendiği için o dönem pek dikkat çekmedi. Türkiye nin Patriot sisteminin maliyetini NATO üyeleri kendi arasında bölüşecek söylemleri de çok geçmeden yalanlandı. Böylece NATO nun Patriot ları yerleştirmek için Türkiye ye baskı yapmakla kalmayıp giderleri de sırtına yıktığı anlaşılıyor. Davutoğlu nun halkın gazını almak için Suriye deki kriz biter bitmez, Patriot lar da gider açıklaması üzerinde konuşulmaya bile değmez. Suriye den yapılan top atışları (havan topu) Patriot ların yerleştirilmesine gerekçe olarak gösterilmişti. Patriot lar füzeleri imha etmek için geliştirilen bir füze sistemi. Top atışlarını engellemesi söz konusu değil. Hükümetin öne sürdüğü gerekçe doğru değil. Bir Patriot füzesinin uzunluğu 5,30 metre olup, 900 kilogram ağırlığında ve 80 km etkili menzile sahip. Körfez Savaşı sırasında büyük reklamlarla Scud füzelerini havada imha edeceği iddia edilen Patriot lar o dönem Amerikan ordusu için fiyasko olmuştu. Büyük karlar elde etmeyi uman Amerikan Raytheon Şirketi o dönem hüsrana uğramıştı. Sonraki yıllarda sistemin yenilendiği söyleniyor ancak nasıl bir sonuç vereceği hala soru işareti. Türkiye ye gönderilen Patriot ların elde kalan, ömrünü doldurmuş sistemler olma ihtimali çok yüksek. Bu kadar gürültü patırtının arasında Alman ve Hollanda ordularının artık silah envanterinden çıkardığı, kurtulmaya çalıştığı çöplükleri gönderdiğini düşünmek hiç de abartılı olmaz. Emperyalistlerin, Patriot ların yerleştirilmesinden elde etmek istediği asıl sonuç askeri değil siyasidir. Hatırlanacak olursa Körfez Savaşı sırasında kısa süreliğine kurulan Çekiç Güç, Irak İşgali tamamlanana kadar kaldı. ABD nin onayı olmadan asker veya sivil herhangi bir vatandaş İncirlik Üssü nün yakınından bile geçebiliyor mu? İncirlik Üssü kurulalı neredeyse 60 yıl olmuş. NATO nun ayrıca Türkiye de yıllar önce kurulmuş onlarca askeri üssü bulunmaktadır. Patriot sistemi ile birlikte gelen şimdilik yüzlerce asker çeşitli illerde kurulacak üslerde konumlanacak. Patriot sistemlerinin denetimi ve kontrolünde Türkiye nin herhangi bir söz söyleme karar verme hakkı ve şansı olmadığı için bu üslerin denetimi de NATO ya bırakılacak. İlerleyen tarihlerde nasıl olsa Suriye veya başka bir ülke ile yaratılacak yapay krizler sonrası bu üslerdeki asker sayısı ve kapsamı genişletilebilecek. Başbakan ın daha önce söylediği bir söz çok önemli: Bizim topraklarımız NATO nun da topraklarıdır. Erdoğan, aynı sözün benzerlerini daha önce defalarca sarf etmişti. Suriye ile yaşanan uçak krizinde, füze kalkanı tartışmaları sırasında, Suriye den düşen top mermisi sonrası NATO yu Türkiye ye davet ederken vb. çeşitli defalar tekrarlamış olması söylediklerinin bir dil sürçmesi veya rastgele söylenen bir söz olmadığını, aksine bir talep, istek olduğunu gösteriyor. Türkiye egemenlerinin emperyalizmin savaş arabasına bağlanması Türkiye yi her geçen gün Ortadoğu da bataklığa daha fazla sürüklüyor. Okullarda her yanımız düşmanla çevrili derlerdi, öğrenciler güler geçerlerdi. Geldiğimiz nokta itibariyle bu söylem gerçeğe dönüşüyor. Şu farkla ki; düşmanlık tohumlarını eken emperyalizm ve onun bölgedeki kâhyalığını yapan Türkiye egemenleridir. Hükümetin bölgede adeta ABD nin konsolosluğu gibi çalışması binlerce yıldır bir arada yaşayan halkları birbirine kırdırmayı amaçlamaktadır. Dünyanın çeşitli yerlerinden getirilen gözü dönmüş katil sürülerini silahlandırıp Suriye halkının üstüne salan, Irak İşgali nde dolaylı da olsa rol alan egemenler, kendi çıkarları uğruna halkların birbirinin kanını dökmesi için çalışıyor. Türkiye halklarının böyle bir sürece direnememesi tedavisi son derece zor yaraların açılmasına sebep olacaktır. Halkımız bir an önce örgütlenip ayağa kalkmalı, kendisinden beklenen iradeyi sokağa yansıtarak halkların boğazlaşmasının önüne geçmek için mücadele etmelidir. Yaşasın Halkların Kardeşliği! TEK YOL DEVRİM! 2 3

5 DEVRİMCİ HAREKET KÜRT HALKINA DÖNÜK SALDIRILAR DEVRİMCİ HAREKET KÜRT HALKINA DÖNÜK SALDIRILAR KÜRT HALKININ HAYALLERİNİN GERÇEKLEŞMESİNİN TEK YOLU DİRENİŞTİR Heraklitos Aynı ırmakta iki kez yıkınılmaz der. Maddi olan herşey değişmek zorundadır. Toplumsal değişimi ele alıp inceleyen ve ona yön veren bilimsel yönteme siyaset deriz. Siyaset, toplum yaşamını etkileyen en küçük ayrıntıları bile dikkate almak zorundadır. Siyaset yapmak sanıldığı kadar basit değildir. Söz konusu tek bir insan dahi olsa onun düşüncelerini, tutum ve davranışlarını belirleyen çok sayıda olgunun hesaba katılması gerekir. Toplumsal yaşam söz konusu olduğunda ise karşımıza son derece karmaşık süreçler çıkar. Bazen halktan tek bir kişinin fikirlerini, davranışlarını, eylemlerini incelemek, onda meydana gelen değişimleri gözlemlemek bile siyasetin yönünü belirlemek için yeterlidir. Bazen de her türlü imkân ve olanağa sahip olunduğu halde halk kesimlerinin nasıl tepki vereceğini kestirmek mümkün olmaz. Önemli olan elimizdeki ölçü aletini (siyaset) doğru yere tutup tutmadığımızdır. Bir diğer nokta da ulaşılmak istenen hedef ile alakalıdır. Bu yüzden ölçü aletimiz ne kadar hassas olursa olsun, elde etmeye çalıştığımız değer ne kadar bulanıksa, sonucun doğruluğu da o kadar tartışmalı olacaktır. Ne elde etmek istiyoruz? Amacımız ne? gibi sorular siyasette belirleyici öneme sahiptir. Özgürlük, kalbimizin derinlerinde bencilliğin, ikiyüzlülüğün, alçaklığın el değemediği güzellikse ya da düşlerin gerçeğe dönüştürülmesi için harcanan emekse; insan ona ulaşmak, onunla bütünleşmek için hiçbir fedakârlıktan kaçmayacaktır. Eğer özgürlük burjuva idelojisinin tarif ettiği gibi yabancılaşma, bencilleşme ise işte onun adı esarettir. Kapitalist toplumlarda özgürlük teslim olmaktır. Değerler dünyasında değersizleşmedir. Özgürlüğün ölçüsü, paradır. Özgürlüğü elde etmek için ödenecek bedel, teslim olmaktır. Kapitalizm bir hapishanedir. Kapitalizm koşullarında bireyin mahkûmdan tek farkı bir mekânda kilit altında tutulmamasıdır. En büyük esaret farkında olmadan yaşanılandır. Kapitalizme toptan karşı çıkmadan özgürlüğün hayalini bile kurmak mümkün değildir. Kapitalizm tüketir, sosyalizm yaşatır. Devrimcilerin düşünceleriyle yaşamları uyum içindedir. Özgürlük türküsünü en iyi onlar söyler. Değerlerimizi kapitalizmin terazisinde tartmak yerine halkın acılarından damıtarak büyütmektir aslolan. Faşizmin çözümden, diyalogdan anladığı tek şeyin halkın kanıyla, canıyla elde ettiği değerleri yok etmek, tüketmek olduğunu en iyi kürt halkı bilir. Bir kartal kanadında uçarcasına özgürlük rüzgârını dağ koyaklarında soluyanlar Bir annenin dokunuşu gibi yoldaşının yarasından içi sızlayanlar Değerlerini yaşatmak için ölümü zılgıtla karşılayanlar Unutmayın ki feri sönmedikçe yüreklerinizin sizlerle büyüyecek umudun çocukları ÇOK SICAK GEÇEN YAZ AYLARI KÜRT HAREKETİNE BİR DİNAMİZM KATMIŞTI Bu yaz hiç olmadığı kadar sıcak geçti. Yaşananları gözden geçirmek, gelinen noktayı anlamamızı kolaylaştırır. Suriye de PYD nin konjonktürel avantajları değerlendirerek kurtarılmış bölgeler yaratması, ordulaşmaya, kurumsallaşmaya gitmesi büyük ses getirmişti. Oligarşi, sorun kendi sınırlarında olmasa da karşılaştığı tehlikenin bilincindeydi. Bir hareketi daha yeni doğmuş çocuğu boğazlarmışçasına yok etmeye çalıştı. Bunu, Suriye içlerine El-Kaide ve diğer şeriatçı grupları göndererek yaptı. PYD nin muhalif denilen emperyalizmin işbirlikçileriyle adının dahi anılmamasını sağlamayı başarması atılan tohumun büyüyebileceğini gösterdi. Bilinir ki; emperyalist çözümlere rıza göstermek teslimiyettir. PYD, bugüne kadar bu yoldan uzak durmayı başardı. PYD nin yakaladığı ivme PKK nin alan savunması diye bilinen savaş yöntemlerini bir süreliğine de olsa uygulamaya çalışması, tabanında müthiş bir moral ve dinamizm yarattı. KCK operasyonlarıyla şehirlerde en küçük demokratik bir hakkı kullanmanın bile tutuklanmak için yeterli görüldüğü; adeta nefes alınamayacak duruma gelindiği bir dönemde kitleler için bir yenilik, tazelenme oldu. PKK in, Tunceli de CHP Milletvekili Hüseyin Aygün ü alıkoyup, günlerce gündemi belirleyerek propaganda yapması önemliydi. PKK gerillalarının Hakkâri de alan hâkimiyeti kurdukları bir dönemde, BDP milletvekillerinin bazılarının da olduğu araçları durdurup propaganda yapması tabanda, gerillanın çok yakında olduğu düşüncesini uyandırmıştır. Bu olay da uzun süre gündemi belirlemiştir. PKK, yeni alan hakimiyeti hamlesiyle milletvekilleri üzerinden yaptığı propagandayla büyük prestij kazandı. Tam bu dönemde Gaziantep teki faili meçhul (!) bombalı saldırı ve ardından BDP li vekillerin dokunulmazlığını kaldırma yönündeki girişim; gerilimi tırmandırarak bu prestiji daraltma, yok etme amaçlıydı. PKK nin hamleleri etkili olmuş olacak ki, Başbakan Erdoğan İmralı ile görüşülebilir. açıklaması yaptı. Bu açıklamadan yaklaşık 15 gün sonra da MİT her an her türlü hareketi yapabilir. Mesela yarın İmralı ya gitmek gerekiyorsa müsteşarıma Gerekeni yap derim açıklamasıyla aslında Öcalan ile görüşme trafiğini resmen başlatmış oldu. Aynı dönemde cezaevinde yürütülen açlık grevleri gerek yeni katılımlarla gerekse de medyaya taşınarak haftalarca gündemin ana maddesi haline geldi. 17 Kasım tarihinde 67 gündür süren açlık grevinin Öcalan ın Açlık grevlerini bitirin sözüyle tüm cezaevlerinde aynı anda bitirilmesinin de yeni sürece katkısı oldu. İmralı-MİT görüşmesi ve açlık grevi sürecinin çakışması toplumu Tek muhatap Öcalan sloganıyla başlatılan yeni sürece angaje etti. HİÇ BU KADAR YAKLAŞMAMIŞKEN BAHAR, DURAKSAMAK NİYE Ortadoğu da son birkaç yıl içinde yaşananlara son olarak Suriye ye emperyalist müdahalenin de eklendiği bir dönemde, neredeyse dünyanın gözü bölgeye çevrilmiş durumda. Bu süreçte onlarca yıla bedel gelişmeler küçücük bir an a ya da döneme sıkışabilir. Bugün atılan/atılacak adımların uzun yıllara yayılacak etkileri olacaktır. Tıpkı Körfez Savaşı sonrasında PKK nin imkân ve olanaklarını neredeyse iki katına çıkarması gibi. Suriye de PYD nin yakaladığı başarı bir kartopu gibi büyüyerek tüm Kürt coğrafyasına yayılmış, Kürt Ulusal Hareketi nin alan savunması taktiği ile de bir sıçrama aşamasına gelmişti. Tam da bu dönemde Erdoğan ın İmralı ile görüşülebilir demecinin ardından devlet Kürt Ulusal Hareketi ni yeniden masaya çekerek enerjisini soğurmaya, boşaltmaya çalışıyordu. Devlet, geçmişte olduğu gibi açılım, diyalog vb. söylemler eşliğinde Kürt halkının kazanımlarını görüşme labirentlerinde kaybetmesini sağlamaya çalışıyor. Kürt Hareketi nin, her ne kadar bugün marksizmden uzaklaşmış olsa da devlet, faşizm, emperyalizm gibi temel kavramların içeriğini hiç olmazsa kendi pratiğinden test etmiş, bilince çıkarmış olması gerekir. Faşizm, hiçbir dönem işçi sınıfı ve emekçilerin, ezilen halkların yararına kırıntı düzeyinde dahi olsa olumlu bir adım atmamıştır. Faşizmin; bir sıkıntıyı, sorunu gündeme getirmesinin tek sebebi onu istismar etmektir. Devletin diyalog süreci diye adlandırdığı dönemde gündeme getirdiği yeni anayasa, anadil, genel af vb. başlıklarda attığı adımlara kabaca bile bakıldığında bunların ileri değil, geri adımlar olduğu görülecektir. Dil, bir ulusun düşünme aracıdır. Dil olmadan düşünce öksüz kalır. Bu en temel hakkı tartışma konusu bile yapmak Kürt halkına saygısızlıktır. Devletin, anadil sorununa getirdiğini söylediği çözüm seçmeli ders ve tutsakların kendi parasıyla tercüman tutmasından ibarettir. Yeni anayasa hazırlıklarında ise Kürtler yok sayılıyor, sadece koltuk işgal ederek oynanan oyuna meşruluk katıyor. BDP temsilcilerinin de söylediği gibi beklentilerini en aza indirmelerine ve bu doğrultuda teklifler sunmalarına rağmen yaklaşık bir yıl içinde bir tanesi bile kabul edilmemiş durumda. Düşünebiliyor musunuz, yeni hazırlanacak anayasanın belki de en çok etkileyeceği kesimlerin başında gelen Kürt halkının bir tek isteği bile kabul görmüyor. Peki, bu temsilciler kendilerine Bizim burda ne işimiz var diye sormuyorlar mı? Devletin Kürt Sorunu na bakışı ve çözüm anlayışı bu kadar berrakken hala masa başında faşizmin ikna edilebileceği düşünmek en hafif deyimle saflık olmaz mı? Unutulmasın ki, yaşanılanlardan ders çıkaramayanlar sıkça tekrara düşerler. Kürt halkının özgürlük düşü bir kez daha açılım süreçlerinde heba edilmesin, kötürümleştirilmesin. Devletin diyalog adıyla başlattığı yeni sürecin eskilerinden farkı şimdi açıktan teslimiyeti dayatmasıdır. Dikkat edilirse önceden bu tür süreçler karşılıklı silah bırakma, birbirine saldırmama ve küçük jestler üzerinden işlerdi. Şimdi bir yandan KCK operasyonları ve BDP 4 5

6 DEVRİMCİ HAREKET KÜRT HALKINA DÖNÜK SALDIRILAR DEVRİMCİ HAREKET KÜRT HALKINA DÖNÜK SALDIRILAR milletvekillerinin meclisten atılmaya çalışılması, diğer taraftan gerillaya dönük büyük imha operasyonları ve son olarak lider kadroya yönelik suikastler. Öcalan ın tek muhatap olarak öne çıktığı/çıkarıldığı bir dönemde ABD nin Türkiye Büyükelçisi Francis Ricciardone, 16 Ekim 2012 tarihinde bir açıklama yaparak, PKK nin yönetim kadrosunun imhası için Türkiye ye «Bin Ladin tarzı suikastler» önerdiklerini söyledi. Ricciardone nin açıklamasından bir gün sonra Başbakan Erdoğan Kendilerinin Bin Ladin ile ilgili uygulaması kendi şartları içinde değerlendirilir. Bizim bölgede terörle mücadelemizin de kendi şartları içinde değerlendirilmesi farklılık arz eder. Birisi evde, öbürü dağın mağaralarında demişti. O dönem üzerinde pek durulmayan açıklamalar birkaç ay sonra hayata geçirilmiş gözüküyor. 9 Ocak 2013 tarihinde Paris in göbeğinde Kürt Enformasyon Bürosu nun içinde PKK nin üç önemli ismi katledildi. Katledilenlerin arasında PKK nin kurucularından başta Diyarbakır zindanları olmak üzere yaşamı direnişlerle geçen Sakine Cansız ın olması büyük şaşkınlık ve şok yarattı. Cansız ın Oslo Görüşmeleri nde bulunan heyetin içinde olduğu söyleniyor. Katliamın üzerinden daha birkaç saat geçmişken, başta Erdoğan olmak üzere hükümet yetkilileri örgüt içi hesaplaşma iddialarını ortaya attı. Hükümetin acelesi neydi? Gizlemeye çalıştıkları bir şey mi vardı? Uluslararası emperyalist medya kuruluşları bir adım daha atarak suikastleri İran ve Suriye nin üzerine yıkmaya çalıştı. Devletin ve emperyalizmin tutumunda şaşılacak bir şey yok. Asıl şaşırılması gereken kimi Kürt siyasetçilerin süzgeçten geçirmeden bu yönlendirmelere atlaması. Ahmet Türk olaydan yaklaşık 15 gün sonra İran diyebiliriz, İsrail diyebiliriz, Suriye diyebiliriz. biçiminde bir açıklama yaparak bu tuzağa düşmüştür. Uluslararası burjuva medya tarafından yapılan yönlendirmenin etkili olmaya başladığını gören İran Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Ramin Mihmanperest, şeytanca bir eylem, İmralı sürecine destek veriyoruz (İmeceTv- 17 Ocak 2013) diyerek bu kara propagandaya son verdi. Ortada hiçbir bilgi, belge olmadığı halde Ahmet Türk gibi usta bir siyasetçinin böyle bir değerlendirme yapması şaşırtıcıdır. İran, PJAK yüzünden sorun yaşadığı PKK ile çok önce anlaşmıştı. Suriye Hükümeti nin ise kendi derdi kendine yetiyor. Kürt Ulusal Hareketi nin yöneticilerinin suikastler üzerine yaptığı değerlendirmeler birbirinden bazen o kadar farklı oluyor ki, hangisinin resmi görüş olduğunu kestirmek zorlaşıyor. KCK Yürütme Konseyi Başkanı Zübeyir Aydar, Saldırılar, İmralı ile yapılan görüşmelere karşı yapılıyor Bu saldırı Türkiye deki derin devletle bağlantılıdır demişti. PKK nin önemli isimlerinden Mustafa Karasu Türk devletinin hedef şaşırtmak istemesi bu katliamın Türk devleti tarafından yapıldığının en güçlü kanıtıdır. Yeşil Ergenekon bu işin merkezindedir demişti. Duran Kalkan da benzer bir açıklama yaparak Bu işin arkasında AKP nin hepsi mi bir bölümümü var bilemem AKP şu an töhmet altında olan, Paris katliamının sorumlusu olan konumdadır biçiminde konuşmuştu. BDP cephesinde ise daha farklı bir atmosfer var. BDP Eşbaşkanı Demirtaş, Suikast Öcalan a yapılmıştır derken, Kışanak ise şüphelinin AKP olduğunu söylemişti. PARİS SUİKASTİ NİN FAİLİ EMPERYALİZM VE FAŞİZMDİR Paris te gerçekleşen suikasti kimin yaptığını anlamanın yolu kimin işine yaradığına bakmaktır. Kimin işine yaradığını anlamak için de biraz geriye gidip süreci gözden geçirmek gerekiyor. Suikast planları doğrudan Pentagon, CIA projesidir. ABD Genelkurmay Başkanı David Petraus, Eylül ayı başında Türkiye ziyareti sırasında bu konuyu (suikast) gündeme getiriyor. Ekim ayında ABD Büyükelçisi nin konuyu basın aracılığıyla dillendirdiği ve Erdoğan ın aynı tarihlerde İmralı ile görüşülebilir. BDP ve Kandil le bu iş olmaz. diyerek Öcalan ın tek muhatap olmasında ısrar etmesi ve devamında PKK ve BDP nin dışlanarak sürecin buna göre şekillendirilmeye çalışıldığı görülüyor. Devlet bir yandan İmralı ile görüşüyoruz diyerek Kürt hareketini masaya hapsederken diğer taraftan çeşitli operasyonlar, tutuklamalar ve katliamlarla PKK yi istenilen çizgiye (teslimiyet) getirmeye çalışıyor. Kürt Hareketi nin böyle bir tuzağa düşmesi olasığı düşük ancak yine de dikkat çıtasının son derece yüksek tutulması gerekiyor. Fransız emperyalizminin rızası ve onayı olmadan Paris in göbeğinde suikast yapılması mümkün değil. Türkiye devletinin tek başına, kendi imkânlarıyla planlayıp organize edeceği ve istediği sonucu alabileceğini düşünmek saflık olur. Suikaste yalnızca polisiye açıdan bakmak da yanlış bir yaklaşım. Siyasal açıdan bakmak gerekir; çünkü bir eylemi yapmak yetmez; onun sonuçlarına da katlanmak gerekir. Yapılan eylemin hedefleri ne kadar büyükse siyasal sonuçları da o kadar ağır olur. ABD nin onayı, desteği ve koordinasyonu olmadan istenilen sonuç alınamaz. ABD nin bu suikastte payı büyük. Amerikan seçimlerinden sonra Suriye muhalefetini tek çatı altında birleştirmek için Doha da bir toplantı yapılmıştı. Barzani ye yakın Kürt gruplar yeni oluşuma katıldığı halde PYD bağımsız duruşunu sürdürdü. Suriye de işbirlikçilerin ABD nin desteğiyle ve büyük hedefler koyarak başlattığı çatışmalar hüsranla sonuçlandı. Büyük kayıplar verdiler. PYD nin gösterdiği direncin bu başarısızlıkta önemli payı olmuştur. PYD, sınır boyunca Türkiye den giren işbirlikçilerle çatışmış ve onları büyük oranda geri püskürtmüştü. ABD nin, Suriye deki muhalefeti birleştirme ve Esad rejimini düşürme noktasında önündeki en büyük engel PYD gibi görünüyor. Gerçekten de Kürtler, muhaliflerin saflarına geçtiğinde Suriye Hükümeti nin süreci kontrol altında tutması mümkün olmayabilir. 25 Ocak tarihinde Davutoğlu, basın mensuplarına Öcalan ın talimatına rağmen PYD henüz muhalefet saflarına geçmedi. dedi. Büyük oranda Davutoğlu nun kendi hayal dünyasının bir ürünü olan bu açıklama en azından devletin içinden geçenleri yansıtıyor, tek muhatap taktiğinin amaçlarından birini ele veriyor; ancak bu hayallerinin gerçekleşme şansı zayıf. Yine de devletin buna niyetlenmesi, onu önündeki engelleri temizleme çabasına itiyor. PKK, yaptığı anlaşmayla İran ile ilişkisini düzelttikten bir süre sonra, Irak Başbakanı Maliki ile PKK nin en tepesindeki iki ismin Bağdat ta görüştüğünü açıkladı. PKK sözcüsü bizle kim görüşmek isterse görüşürüz dedi. PKK nin alan savunması taktiğini uyguladığı dönemde Rusya ve İran dan silah, cephane vb. destek gördüğü söylendi. ABD ve müttefikleri için Suriye konusunda en büyük tıkaç olarak Kürtler (PYD) gözüküyor. Fransa nın Suriye deki işbirlikçilerle sıcak ilişkileri ve çabaları biliniyor. Suriye konusunda emperyalistler ve taşeronları (Türkiye vb.) kenetlenmiş durumda. Fransa nın Mali yi işgal etmesine imkân sağlayan BM kararının çıkarılmasında ABD nin desteği yadsınamaz. Fransa nın Mali yi işgalinde ABD nin rolü ve doğrudan desteği önemli yer tutmaktadır. Ayrıca Başbakan Erdoğan ın Afrika gezisinde ziyaret ettiği ülkelerden ikisinin Mali nin komşusu olması dikkate değer. Sonuç olarak Fransa nın Mali saldırısı ile Erdoğan ın Afrika gezisinin aynı günlere denk gelmesinin hemen ardından (bir gün sonra) Paris te üç karanfilin soldurulmasının çakışması dikkat edilmesi gereken en önemli nokta. Üç karanfil, emperyalist ve faşist güçlerin ortak bir operasyonuyla katledilmiştir. Ortadoğu da siyasetin dili askerileşmiştir. Diplomasinin dili eskisi kadar etkili değil artık. Söz, yerini eyleme bırakmış durumda. Bahar aldatmacasıyla özgürlüğe, demokrasiye susamış Arap halklarının beklentilerini sömüren emperyalizm, geçmişi bile mumla aratacak adımlar atmaktan çekinmiyor. Kendi kuklası olan faşist rejimleri eskisinden daha sağlam tahkim ederken bunu bir yenilik, değişim ambalajıyla pazarlıyor. Suriye de rejim değişikliği uğruna oluk oluk kan akıtıyor. Suriye den bir taş çekildiğinde tüm Ortadoğu yıkılır demiştik. Emperyalistler ve onun taşeronu güçler şimdi o taşı yerinden oynatmaya çalışıyor. Ortadoğu nun kalbi sayılacak kilit önemde bir bölgede yaşayan kürtlere hiç bu kadar önem atfedilmemişti. Suriye nin düşmesi sadece Hizbullah, İslami Cihad, FHKC gibi örgütlerin değil Irak ve İran ın da düşmesinin önünü açacaktır. Emperyalistleri bu gelişmeler dahi tatmin etmeyecek. Sıra hızla Rusya ve Çin e gelecek. Çeçenistan, Gürcistan, Uygur vb. üzerinden bu ülkeler kuşatılacak. Onlarca yıla denk düşen gelişmelerin ve çelişmelerin ortasında Kürt halkı emeryalist çözüme (katliam, zulüm, sömürü vb.) rıza göstermeyecektir. Emperyalizmin çok güzel bir ambalaj içinde sunduğu zehirli şekere aldanmayacak bugüne kadar yaptığı gibi kendisine yakışan onurlu direnişi sürdürecektir. Kürt halkının kaderi binlerce yıldır Ortadoğu halklarından ayrılmamıştır. Acıyı da sevinci de el ele karşılayan halklar birlikte zulme uğramışlar, katledilmişlerdir; ancak hiçbir zaman akıllarına zalime teslim olmak gelmemiştir. YAŞASIN HALKLARIN KARDEŞLİĞİ! EMPERYALİZM YENİLECEK, DİRENEN ORTADOĞU HALKLARI KAZANACAK! FAŞİZME ÖLÜM, TEK YOL DEVRİM! 6 7

7 DEVRİMCİ HAREKET SURİYE DİRENDİKÇE... DEVRİMCİ HAREKET SURİYE DİRENDİKÇE... SURİYE HALKI İÇİN ÖZGÜRLÜĞÜ VE BAĞIMSIZLIĞI SÜRDÜRMENİN TEK YOLU DİRENİŞTİR Amerikan seçimlerine kilitlenmiş pek çok ülke Obama nın tekrar seçilmesinin ardından yeni politikalar çerçevesinde konumunu gözden geçirmeye başladı. ABD, seçimler sonrası ilk olarak işbirlikçi Suriye Muhalefeti ni Doha da topladı. Toplantıda yine ABD ye yakın gruplar bir araya getirilerek Suriye Muhalefeti Devrimci Güçler Koalisyonu adıyla sanki tüm muhalifleri bir çatı altında birleştirmiş görüntüsü vermeye çalıştı. Aslında olan sadece isim değişikliğiydi. Doha ya çağrılanlar arasında; Ulusal Konsey (Müslüman Kardeşler), daha önce Ulusal Konsey içinde yer alıp ayrılan gruplar, baştan beri ABD nin doğrudan ilişkide bulunduğu Ulusal Girişim Kurulu, Barzani ye yakın Kürt gruplar sayılabilir. Kısacası Suriye Muhalefeti nin amacı, Doha da işbirlikçilerinin (Türkiye, Katar, Suudi Arabistan vb.) kontrolünde olan grupları şimdi doğrudan kendi kontrolü altına almaktı. Suriye Muhalefeti Devrimci Güçler Koalisyonu nun başına Hristiyan kökenli George Sabra getirildi. Daha önce de SUK un başına Kürt kökenli Abdülbasit Seyda yı getirerek Kürtler i kandıracaklarını düşünüyorlardı; ama hiçbir işe yaramadı. Bu ucuz numaranın da sonu aynı olacaktır. Suriye Muhalefeti Devrimci Güçler Koalisyonu nu ilk tanıyan; Körfez İşbirliği Teşkilatı oldu. 13 Kasım tarihinde Fransa yeni örgütü tanımakla kalmayıp onları Suriye nin tek temsilcisi sayarak, Paris te elçilik kurmalarına izin verdi. Bu koalisyonu Fransa dan iki gün sonra ise Türkiye tanıdı. Aralık ayı başlarında ise silahlı gruplar Antalya da bir araya getirilerek yeniden örgütlendi. Ellerine füzeler dâhil birçok ağır silah verildi. Toplantı sonrasında silahlı gruplar Suriye de sansasyonel saldırılarla rejimin düşmekte olduğu mesajı vermek istedi. Başta Şam Havaalanı olmak üzere Suriye nin çeşitli yerlerinde pek çok bölgeye geniş çaplı saldırı başlattı. Aynı günlerde NATO ya ait savaş gemileri Akdeniz de Suriye açıklarında beklemeye başladı. ABD nin 16 savaş gemisine ilaveten Eisenhower uçak gemisi de bölgeye geldi. Ayrıca İngiliz, Alman ve Fransız gemileri de savaş pozisyonunda bekliyordu. Medya tarafından Esad ın, Venezüella dan sığınma talep ettiği yalanı ortaya atıldı. Her yerde rejimin yıkılmaya başladığı imajı yaratılmaya çalışıldı. ABD ve müttefiklerinin işbirlikçilerin saldırılarından beklentileri çok yüksekti. Akdeniz de demirleyen savaş gemileri belki de işbirlikçilerin bazı şehirleri ele geçireceğini hesaplıyordu; ancak bu beklentilerin hemen hiçbiri gerçekleşmedi. Türkiye sınırından yapılmaya çalışılan saldırılar ise (Resulayn gibi) hem ordu hem de PYD tarafından boşa çıkarıldı. Hemen her yerde işbirlikçiler püskürtüldü. Suriye halkının gösterdiği direnç emperyalist projelerin başarıya ulaşmasını engelliyor. İşbirlikçilerin girdikleri her yerde uyguladığı baskı, zulüm, katliam halkın kendini savunma refleksinin gelişmesine yol açtı. İşgale uğrayan her yerde ordu birlikleri çekilse bile halkın kurduğu savunma komiteleri direnişe devam ediyor. Suriye de iki yıl içinde halk örgütlenerek silahlanarak kendisini savunmasını öğrenmeye başladı. Emperyalistleri en çok korkutan ise halkın kendini savunma refleksidir. Direnen halklar teslim alınamaz. Emperyalistler, Suriye de hayata geçirmek istedikleri bir planı önce medya kuruluşları aracılığıyla sanki rejim planlıyormuş ya da uyguluyormuş propagandası yaparak meşrulaştırmaya çalışıyorlar. Emperyalistler aylar önce Suriye Ordusu nun elinde kimyasal silahlar bulunduğunu bunları halka karşı kullanmasının önüne geçmek için gerekirse askeri müdahalede bulunabileceklerini bir tekerleme gibi sürekli tekrarlıyorlardı. Her defasında da Suriye Hükümeti bu iddiaları yalanlayarak kimyasal silahları sadece yabancı güçlere karşı kullanabileceğini, rejim yıkılsa bile halka karşı asla böyle bir silah kullanmayacağını söylüyordu. İşin aslı çok geçmeden ortaya çıktı. Suriye Ordusu, düzenlediği bir operasyonda işbirlikçilere ait bir cephanelikte kimyasal silah üretilmeye çalışıldığını kanıtlarıyla belgeledi. Yapılan incelemede bu kimyasal maddelerin kaynağının Türkiye olduğu belirlendi. Hükümet ise bunu kabullenmek zorunda kaldı; ancak işbirlikçilerin eline nasıl geçtiğini bilmediğini söylemekle yetindiler. Her şey ortaya çıktıktan sonra bu yılın başında ÖSO nun (Özgür Suriye Ordusu) sözcüsü kimyasal silahların malzemesine sahip olduklarını ve ihtiyaç halinde devlet kurumlarına yapılan saldırılarda kullanabileceklerini söyledi. Hiçbir emperyalist devletin yetkilisi veya basın mensubu da çıkıp siz ne demek istiyorsunuz diye sormadı. İşbirlikçilerin basın toplantısında yaptığı bu açıklama, demokrat diye bilinen ya da kendini öyle niteleyen hemen hiçbir aydının ya da gazetecinin gündemine bile girmedi. Eğer Suriye Hükümeti nden böyle bir açıklama gelseydi ne özgürlük bırakırlardı ne de insan hakları. İşbirlikçiler önümüzdeki süreçte Suriye de halka karşı kimyasal silah kullanırsa bunun sorumlularının başında ses çıkarmayanlar gelecektir. Emperyalistlerin Suriye hakkındaki kara propagandalarından birisi de ordunun işbirlikçilerin bulunduğu bölgelere füze fırlattığıydı. Hatta Suriye Hükümeti nin yalanlamasına rağmen pek çok gazetede bu iddialar sürdürülmekle kalmamış füzelerle ilgili bir sürü yalan yanlış bilgi de gazete sayfalarına boca edilmişti. Bu iddianın amacının kendi yaptıklarını meşrulaştırmak için kamuoyu çalışması yapmak olduğu çok geçmeden görüldü. Aralık ayı içinde Libya dan, İslamcı militanlar ve füzelerle dolu bir gemi İskenderun Limanı na gelmiş ve geminin yükü boşaltılmıştı. Hatta bu konuda CHP milletvekilleri bir soru önergesi bile vermişti. Aradan bir ay bile geçmeden 15 Ocak 2013 tarihinde işbirlikçiler Halep Üniversitesi ne füzelerle saldırdı. Saldırıda en az 82 öğrenci ölürken yüzlercesi de yaralandı. DİRENİŞ ARTTIKÇA SİYASİ ÇÖZÜMÜN DE ÖNÜ AÇILIR 2013 yılına girildiğinde Suriye de diplomasiyle savaş iç içe geçti. Emperyalistler bir yandan savaşın gidişatına göre BM temsilcisi İbrahimi yi devreye sokup çeşitli toplantılar, görüşmeler yapmasını sağlıyor, diğer yandan masada elini güçlendirmek için savaş hukukunu bile hiçe sayan saldırılarda bulunması için işbirlikçileri görevlendiriyorlardı. İbrahimi, Ocak ayı başlarında Suriye, Çin, İran ve Irak ı ziyaret ederek çeşitli görüşmeler yapmış ve planı destek görmüştü. İbrahimi nin çabalarına rağmen hala ilerleme kaydedilememesi üzerine Esad, 6 Ocak ta halka açık bir toplantıda yaptığı konuşmada sert bir üslup kullandı. Esad konuşmasında teröristleri ve yabancıların kuklalarını muhatap almayacaklarını, ülkelerini yabancılara satmayanlarla müzakereleri sürdüreceklerini söyledi. Eğer görüşmek gerekirse de işbirlikçilerle değil onların hamileriyle görüşülebileceğini vurguladı. Esad, ayrıca cumhurbaşkanlığını pazarlık konusu yapmak isteyenlerin ancak rüya gördüğünü de sözlerine ekledi. Esad ın, Dost ülkelerin, tavsiyelerini emir olarak görmüyoruz demesi de rejimin hala güçlü olduğunu gösteriyor. Esad ın konuşmasında yeni olan bir başka nokta da BM temsilcisi İbrahimi nin planı ile paralel bir plan açıklamasıydı. Esad, parlamento seçimi, yeni anayasa hazırlanması ve barış girişiminde bulunacağını söyledi. Esad ın konuşmasının etkisi kısa bir süre sonra görülmeye başlandı. Suudi Arabistan kralı Faysal daha önce duymaya alışık olmadığımız yumuşaklıkta bir konuşma yaptı. Faysal, ilk defa barışçıl çözümü desteklediğini söyledi. İlave olarak ise Esad ın cumhurbaşkanlığını bırakıp bırakmamasının Suriyeli lerin iç meselesi olduğunu belirtti. Suudi Arabistan ın resmi tutumundaki değişikliğin en önemli göstergelerinden birisi de; Suudi Arabistan baş müftüsü Şeyh Abdülaziz El-Şeyh in, devlet televizyonunda din görevlilerine cihad çağrılarına son vermelerini ve İslamcılara silah ve para desteğini kesmelerini istediği bir fetva yayınlamasıydı. Suudi Arabistan uzun süredir, doğusunda yaşayan Şii azınlığın sokak gösterileriyle ve çatışmalarla huzursuz durumda. Pekçok kişi gözaltına alındığı, işkenceden geçirildiği halde ortalık durulacak gibi gözükmüyor. Suudi Arabistan ın başka ülkeleri karıştırmak için yürütülen politikaların bir parçası olması kendisinin de hedef haline gelmesine yol açıyor. Suudi Arabistan daki bu son çıkışları bir ölçüde bu kapsamda ele almak gerekir. Daha önemli nokta ise; bu adımların ABD den habersiz veya izinsiz yapılma ihtimalinin olmadığıdır. Öyleyse önümüzdeki dönem ABD nin hamlelerine göre taşeronlarının da benzer adımlar atması beklenebilir. ABD ve müttefikleri şimdilik Suriye de rejim değişikliği çabalarına son verecek gibi gözükmüyor. İbrahimi nin gözetiminde Rusya ve ABD nin Suriye üzerine yaptığı görüşmeler tıkanmış durumda. ABD nin bir yandan diplomasi trafiği yürütürken diğer yandanişbirlikçileri ağır silahlarla donatması, ellerine füze ve kimyasal silah dâhil her tür silahı vermesi iki seçeneğin de masada durduğunun göstergesidir. ABD nin bu ikiyüzlü yaklaşımı Suriye yönetiminin de sertleşmesine yol açıyor. Esad ın da direniş için kararlı açıklamalar yapması, Rusya yı agresif bir adım atmaya yöneltti. NATO nun füze kalkanı projesinin radar sistemini Kürecik e kurması Rusya ve İran ın tepkisine yol açmış ve tansiyon yükselmişti. Rusya, füze savunma sisteminin kendisine karşı kurulduğunu söyleyerek açıkça tavır almıştı. İran, radar üssünün İsrail i koruma amaçlı kurulduğunu belirtip Türkiye yi defalarca uyarmıştı. Daha Kürecik e yerleştirilen radar sistemine yönelik tepkiler dinmemişti ki bu kez NATO nun Türkiye ye Patriot sistemi kuracağı söylenmeye başlandı. Başbakan Erdoğan ın Böyle bir şey olsa benim haberim olurdu demesine rağmen NATO, Başbakan a haber vermeye bile gerek duymadan kararını vermişti. Geriye prosedürleri yerine getirmek kalıyordu. Onlar da tamamlandıktan sonra 2013 Ocak ında Hollanda, Almanya ve ABD den getirilen Patriot füze savunma sistemleri Türkiye ye kurulmaya başlandı. NATO nun önce radar sistemini hemen ardından Patriot ları Türkiye ye kurması bardağı taşırdı. NATO, öncelikli olarak 8 9

8 DEVRİMCİ HAREKET SURİYE DİRENDİKÇE... DEVRİMCİ HAREKET MISIR SOKAKLARI Suriye yi ardından İran ve Rusya yı hedef aldığını açıkça göstermişti. Rusya nın bu oldubittiye sessiz kalması, sineye çekmesi mümkün değildi. NATO nun attığı bu iki adım Rusya yı kısa süre içinde menzile sokmuştu. Rusya nın bu duruma tepkisi sert oldu. Rusya, 20 Ocak tarihinde Akdeniz de Suriye açıklarında Sovyet döneminin ardından en büyük askeri tatbikatını yaptı. Tatbikatın adını ise terörle mücadele koydu. Tatbikata Akdeniz ve Karadeniz de yirminin üzerinde savaş gemisi, devriye, destek ve lojistik gemileri katılıyor. Ayrıca yeni savaş gemilerinin de yolda olduğu söyleniyor. Tatbikatta hava kuvvetlerinden birlikler de yer alıyor. Savunma Bakanlığı ndan yapılan açıklamada; Karadeniz, Baltık ve Kuzey Filolarına bağlı Moskova öncü kruvazör gemisi, Severomorsk büyük denizaltı savunma gemisi, Smetlivıy ve Yaroslav Mudriy devriye gemileri, Saratov, Arap Baharı nın kalbi ve sembolü haline gelen Mısır dan kimileri çok şey bekliyordu. O süreci bir devrim olarak niteleyenler artık Ortadoğu da yeni bir sayfa açıldığını, diktatörlüklerin birbiri ardı sıra yıkılacağını iddia ediyorlardı. Emperyalizmin algıları yönlendirmekteki başarısı o kadar derin olmalı ki, yaşanan onca olumsuzluk, baskı ve zulüm karşısında bile hala sürece iyimser bakan kişi ve kurumlara rastlamak mümkün. Bu yönde görüş bildirenlerin kiminin niyeti kötü olsa da, gerçekten inandığı için, bilinçleri emperyalizm tarafından çelmelendiği için böyle düşünen pek çok insana rastlamak da mümkün. Mübarek in başkanlığı bırakmak Azov, Kaliningrad, Aleksandr Şabalin büyük çıkartma gemileri, özel gemiler ve destek gemileri ile uzun mesafe hava kuvvetleri, hava ve hava savunma kuvvet komutanlıkları onlarca yılın en büyük askeri tatbikatında yer alıyorlar. ifadeleri kullanıldı. Rusya nın başta Tartus olmak üzere Suriye deki tüm güçlerini ve ekipmanlarını çektiğini ya da çekeceğini söyleyenler oldu; ancak daha önceden de belirttiğimiz gibi Suriye, Rusya için hem Akdeniz e hem de Ortadoğu ya açılan kapı. Kapitalizmin krizinin gittikçe kangrenleştiği bir dönemde Rusya; Suriye, Irak ve İran gibi pazarları, mücadele etmeden ve son kozlarını oynamadan terketmez. Rusya, ancak ABD ile doğrudan bir savaş ihtimali belirdiğinde geri adım atar. Ufukta böyle bir ihtimal gözükmüyor. Suriye de rejimin dayandığı temel sağlam gözüküyor. İşbirlikçilerin girdikleri her yerde yağma ve talan MISIR SOKAKLARI SICAKLIĞINI KORUYOR yapmasının yanı sıra kadın-çocuk demeden kitlesel katliamlara girişmesi dertlerinin özgürlük, demokrasi vb. olmadığını açıkça ortaya koyuyordu. Çatışmalar artıp muhalif denilen kesimlerin emperyalizmin birer kuklası olduğu görüldükçe ve katliamlar arttıkça halkın rejime olan desteği azalmak yerine daha da arttı. Suriye Hükümeti siyaseti bölgede en iyi yapan aktörlerdendir. Gözüktüğü kadarıyla önümüzdeki dönem taraflar diplomasiyle silahı yan yana kullanmaya devam edecek. İşbirlikçilerin başarı kazanmak uğruna füzelerin yanında, yer yer kitle imha silahlarını kullanma ihtimali de bulunuyor. ABD nin Irak işgali sonrası Felluce de yaptığı kitlesel katliam hala unutulmadı. Sürecin bu yönde değişmesi bölge halkları için tarifi imkânsız yaralara yol açar. Pandora nın kutusu asıl o zaman açılır. zorunda kaldığı süreçten bu yana rejiminin niteliğinde gözle görülür herhangi bir değişim olmadığı gibi faşizmin daha da pervasızlaştığı görülüyor. İtiraz edenler olabilir ancak Mısır ın son iki yılına kısaca bir göz atıldığında bile ne demek istediğimiz kolayca anlaşılır. Kadınlara yönelik cinsel, dinsel baskı ve istismar görülmedik boyutlara ulaştı. İşçi sınıfının hayat standartları düşmüş, çalışma koşulları ağırlaşmış, örgütlenme hakları ellerinden alınmaya çalışılmaktadır. İki yıl içinde grev sayısında gözle görülür büyük bir artış var. Başta Kıptiler olmak üzere dini ve ulusal azınlıklar üzerinde baskı gün geçtikçe artıyor. Kıptilere dönük kiliseleri ve evleri yakmak, mensuplarını öldürmek dâhil pek çok katliam yaşanıyor. Mısır halkı aylardır sokaklarda. Tahrir, kitlerin sesini duyurmak için çadır açtıkları bir mabede dönüşmüş durumda. Cumhurbaşkanı Mursi, son günlerde halefi Mübarek in bile cesaret edemeyeceği başarı lara imza atıyor. Sina çölünde nereden geldiği ve amacının ne olduğu hala anlaşılamayan İslamcı militanların saldırılarıyla Mursi uzun süredir beklediği fırsatı yakalayarak ordu ve bürokrasi içerisinde temizliğe başladı. Pek çok komutan ve yargı mensubu görevinden alındı. Emperyalizmin tam desteğine sahip olan Mursi, yaşanan kötü olayları fırsata çevirmekte ustalaşıyor. Akıl hocalarının yardımı ve desteğiyle ustalıkla zorlukların üstesinden geliyor. Geçen yıl Kasım ayı ortalarında İsrail in gerçekleştirdiği Gazze saldırısındaki performansı, başta ABD tarafından olmak üzere büyük takdir toplamıştı. Mursi, Gazze saldırısı öncesi ve sırasında özellikle Hamas liderliğini uzlaşmacılık çizgisine çekmeyi başarmakla kalmamış İsrail in Mübarek e bile yaptıramadığı pek çok adımı hemen hiçbir karşı çıkışa müsamaha göstermeden atabilmişti. Mursi zamanında Refah sınırı açılmadığı gibi Gazze için hayati önemde olan pek çok tünel de betonlanarak bir daha açılmamacasına kapatılmıştı. O günlerde Hamas liderlerinden cılız serzenişler olmuşsa da Mursi den hiçbir karşılık bulamamıştır. Tüneller kapatılarak Gazze tamamen Mısır yönetiminin denetimine ve insafına terk edilmiş oldu. Mısır, savaş bittikten sonra İsrail ile Hamas arasında arabuluculuk yapmış; anlaşma metninin de tek garantörü olmuştu. Anlaşma metni arasına sıkıştırılan bir madde çok önem taşıyor. İsrail, uzun yıllar uğraşmasına rağmen, Mübarek in tepkilerden dolayı kabul etmeye yanaşmadığı Mısır-Gazze sınırına elektronik gözetleme sistemi kurulmasını Mısır hükümetine kabul ettirdi. Gazze saldırısı bittikten sonra Mısır emperyalist medya tarafından yelkenleri şişirilerek bölgenin merkez ülkesi, her sorunda rol alan büyük güç olarak lanse edildi. Mursi, arkasına aldığı rüzgârı bir kez daha fırsata çevirmeye çalıştı. Mursi, 22 Kasım tarihinde kendisinin aldığı tüm kararların ve imzaladığı yasaların hiçbirinin iptal edilemeyeceği ve itiraz yolunun kapalı olduğunu bildiren bir kararname yayınladı. Mursi yayınladığı kararnamede ayrıca başsavcıyı kendisi atayacak, gerekli gördüğü her türlü önlemi yasal olmasına bakılmaksızın alabilecekti. Bununla da sınırlı kalmayan Mursi, içinde şeriat hükümlerini de içeren yeni anayasayı komisyonda yer alan muhaliflerin boykot etmesine ve tüm itirazlarına rağmen onayladı. Mursi nin kendini kralların bile hayal edemediği yetkilerle donatması ve yeni kadük anayasanın kabulü halkın müthiş öfkesiyle karşılaştı. Başta Tahrir Meydanı ve İskenderiye olmak üzere haftalarca çok büyük gösteriler ve işgal eylemleri düzenlendi. Mursi yi yeni firavun ilan eden muhalefetle şeriatçılar çatıştı. Sokaklar savaş alanına döndü. Müslüman Kardeşler in binaları yakıldı. Öldürülenler yaralananlar, gözaltı, işkence rutin hale geldi. Başta kendine çok güvenen Mursi, Bunlar kiralık muhalifler. Geri adım atmayacağım. Allah beni bu gemiye kaptan yaptı. diyerek muhalifleri küçümsemeye çalışsa da sokağa taşan öfkenin yakıcı etkisi kısa süre içinde geri adım atmasına yol açtı. Mursi nin danışmanlarından pek çoğu istifa etti. Köşeye sıkışan Mursi, yayınladığı kararnameyi geri çekti ancak bu kitlelerin öfkesinin dinmesine yetmedi. Mısır, yeni anayasayı oylamak için 15 ve 22 Aralık tarihlerinde iki turlu referanduma gitti. Sonuçlar açıklandığında burjuva medya bardağın yalnızca dolu tarafını bize göstermeye çalıştı. Yeni anayasanın toplamda %60 oyla kabul edildiği açıklandı. Mısır da 51 milyonun üzerinde seçmen var. Referandum sırasında sandığa giden seçmenlerin 10,6 milyonu evet oyu kullanırken; 6,3 milyonu ise hayır oyu vermişti. Sandığa gitmeyenler basına hiç yansımadı. Oysa muhaliflerin çok büyük bir bölümü boykotu tercih etmişti. Toplam seçmen kitlesi açısından düşünüldüğünde yeni anayasaya evet diyenlerin oranı yalnızca %20 de kalmaktadır. Halkın ezici bir çoğunluğu (%80) bu oldu-bittiyi kabul etmemiştir. Bundan sonra ne olacak? İki tarafın çelişkileri zaman içinde aşılabilecek mi? Emperyalizmin ve tekellerin temsilcisi olan Mursi nin şeriat söylemi mi; yoksa içinde Mübarek döneminin artıklarını da barındıran muhalefetin laiklik söylemi mi galip gelecek. Mübarek devrildiğinde Müslüman Kardeşler ve şeriat isteyen diğer partilerin toplam desteği %60-70 arasında değişirken, bugün bu oran %20 ye kadar gerilemiştir. İşte bu gerçekler ışığında Mursi ve temsil ettiği güçler küçüldükçe halka karşı saldırganlığın ölçüsü de artacaktır. Mısır da faşizm eskiyi bile aratmayacak boyutlarda koyulaşacaktır. Mısır halkı sahte bahar ların kolaycılığına kapılmamalıdır. Egemen sınıflar, gerçek anlamda kaybetme riski belirdiğinde aralarındaki anlaşmazlıkları çabucak bir kenara bırakıp iktidarlarını korumak için tüm güçleriyle (ordu, polis, yargı vb.) saldırıya geçeceklerdir. Mısır halkı bir an önce yapay bölünmelere son verip sınıfsal bir temelde doğru bir önderlik etrafında örgütlenmeye çalışmalıdır. Örgütlü halk yenilmez

9 DEVRİMCİ HAREKET İSRAİL İN GAZZE SALDIRISI DEVRİMCİ HAREKET İSRAİL İN GAZZE SALDIRISI İSRAİL İN GAZZE SALDIRISI VE FİLİSTİN DİRENİŞİNDE ORTAYA ÇIKAN YENİ DENGE 14 Kasım 2012 tarihinde tüm haber bültenleri Hamas ın askeri kanat sorumlusu Ahmet Cebari nin bir İsrail uçağından fırlatılan füzeyle katledildiğini geçti. Hemen ardından İsrail, Gazze ye saldırısının başladığını ilan etti. Amerikan seçimlerinden sadece bir hafta sonra başlayan saldırı kimse için sürpriz olmadı. İsrail hükümetleri, her seçim öncesi Filistin e saldırmayı, seçimleri garantilemek için bir fırsat olarak görüyor yılında da aynı senaryo sahnelenmiş ve binin üzerinde Filistinlinin kanı üzerinden başarı sağlanmıştı. İsrail de yaklaşık iki yıldır kriz yüzünden sokaklar ısınmış durumdaydı. Hükümetin ekonomi politikalarını protesto etmek için yüzbinlerce kişinin katıldığı dev protesto gösterileri, mitingler yapıldı. Arap Baharı ndan esinlenen pek çok kişi kendini yaktı. Hükümet ve sağ partiler eğer bir mucize gerçekleşmezse seçimi kaybedecek gibi gözüküyordu. İşte bu koşullar göz önüne alınarak hayata geçirilen Gazze saldırısı, bir yandan İsrail in iç siyasi çekişmelerini yansıtırken; öte yandan ABD nin önümüzdeki dönem Ortadoğu politikalarında ihtiyaç duyduğu ortamı yaratmak için bir araç olarak görülüyordu. Kısacası bu saldırı ile hem İsrail in iç dengeleri hem de Filistin davasını savunan örgütlerin (başta Hamas) Mısır, Türkiye ve Katar üzerinden istenilen kıvama getirilmesi hedefleniyordu. 22 Ocak 2013 tarihinde yapılan İsrail seçimlerinde beklendiği gibi Başbakan Netenyahu liderliğindeki Likud-Beitenu ittifakı oy kaybetmelerine (daha önce 41sandalye) rağmen 31 sandalye kazanarak hükümeti kurmak için avantaj sağlamış oldu. Seçimlerin asıl galibi sol partiler (bizim bildiğimiz anlamda değil) oldu. Sağ partilerin meclisteki temsil sayısı 62 sandalyeye düşerken sol partiler 42 sandalyeye yükseldi. İsrail de aşırı sağ büyük oranda kan kaybederken merkez partiler gücünü korumuş sol partiler ise gücünü artırmıştır. Seçim sonuçları bölge açısından İsrail in gelecekte siyasi hamlelerinde küçük değişikliklere işarettir. Gazze ye saldırı yapılacağı çok önceden belliydi. Katar Emiri El- Tani daha önce Gazze ye gelerek İsrail in taleplerini ilettikten sonra, Hamas a İran ile ilişkisini tamamen kesmesi karşılığında para (rüşvet) teklif etmişti. Hamas ın cevabını bilemiyoruz ancak Suriye ye emperyalist müdahale sonrasında Şam ı terk ettiğinde o çıkmaz sokağa çoktan girmişti. 14 Kasım da başlayan saldırının, öncekilere nazaran pekçok tuhaflığı oldu. Taraflar sanki Gazze saldırıya uğramıyormuş da bir askeri tatbikat yapılıyormuşçasına bir sükûnet içindeydi. Suriye ye askeri müdahale edilmesi için müthiş efor sarfeden Arap Birliği, durumu ele almak için İsrail saldırıları başladıktan tam 4 gün sonraya randevulaştı. Toplantının en alt düzey olan Dışişleri Bakanları seviyesinde yapılması niyeti ele veriyordu. Beklendiği gibi toplantıdan somut hiçbir şey çıkmadı. İsrail e en küçük bir yaptırımın bile adı telaffuz edilmedi. İsrail in saldırılarının yoğun şekilde sürdüğünün söylendiği bir dönemde Mısır Başbakanı Kandil, elini kolunu sallayarak Gazze ye giderek medya şovu yaptı. Arap Birliği nin bölgede etkisi sıfırdı. Ne İsrail tarafı ne de Gazze halkı en ufak bir tepki dahi vermedi. Saldırılar başladığında iki gün boyunca sırra kadem basan Başbakan Erdoğan sonunda ortaya çıktı. Katar Başbakanı Hamad bin Casim in Arap Birliği nin para ve zaman kaybından başka bir işe yaramadığı sözlerinden cesaret alarak Arap Birliği ni Yemek yiyip, sohbet edip sonra da hiçbir şey yapmadan dağılmakla suçladı. Arap halklarının tepkisiyle makyajı akan Arap Birliği bir şey yapmış olmak için üyesi ülkelerden dışişleri bakanlarının bazılarını (Mısır ve Tunus gibi) bölgeye gönderme kararı aldı. Gazze ziyareti çatışmaların ortasında (İsrail ziyaret sırasında ateşi durdurma ricasını bile kabul etmedi.) gerçekleşti. Ziyaret sırasında hızını alamayan Dışişleri Bakanı Davutoğlu, Gazze ye varır varmaz bir hastaneye koştu. Kameralar önünde kendisini bir hasta yakınının kollarına atarak hüngür hüngür ağlamaya başladı. Böylece dünya medyası bizim sadece başbakanımızın değil tüm kabine üyelerinin bu konudaki meziyetlerini canlı olarak izleyicilerine ulaştırma imkânına kavuştu. İsrail in Gazze saldırısı bu kez öncekilerine göre çeşitli özgünlükler taşıyordu. Şii bloğunu sırtından hançerleyerek kendisini emperyalizmin kucağına atan Hamas yöneticileri, Türkiye, Mısır, Suudi Arabistan ve Katar üzerinden yeterince terbiye edilerek uslu çocuk haline getirilmişti. Gazze ye yönelik şiddetli bir saldırı katedilen aşamayı tehlikeye sokabilirdi. El Fetih Lideri Mahmut Abbas ın Birleşmiş Milletler e aday üyelik için yaptığı başvurunun (daimi üyeler veto yetkisini kullanamadığı için) yakın bir tarihte kabul edileceği kesindi. El Fetih böylece mücadele etmeden bir başarı kazanacak ve Filistin halkının temsilcisi sayılacaktı. Böylesine sahte bir zafer kısa süreliğine de olsa Filistinlilerde bir kafa karışıklığına yol açacaktı. Hamas İsrail in saldırısına karşı, direniş görüntüsü vererek bu durumu dengeleyebilecekti. İsrail tüm tehditlerine rağmen kara saldırısına girişmedi. Sadece havadan, denizden ve karadan top atışlarıyla yetindi. İsrail, bir askerinin bile burnu kanamadan Arap Baharı aldatmacasıyla Ortadoğu nun yeniden dizayn edilmesini zevkle izliyordu. Gazze ye büyük bir saldırı yaparak Arap halklarını yeniden uyandırma tehlikesini göze almaya hiç niyeti yoktu. Onun istediği; seçim öncesinde sadece İsrail halkını kandırmak için küçücük bir başarı hikâyesiydi. İsrail saldırısından en çok huzuru kaçan ülkelerin başında ABD gelmekteydi. BOP un taşlarını başarıyla döşerken bir kaza yaşanmasından çok korkuyordu. İsrail saldırısının başlamasından itibaren Obama agresif bir tutum takınmış; Mursi ve Erdoğan ı telefonda defalarca paylayarak bu sorunun çözülmesi için onları memur etmişti. Herhangi bir aksilikten (Filistin direnişi) ikisini sorumlu tutacağını basın önünde açık açık söyledi. ABD, bölgedeki kâhyalarına (Mursi ve Erdoğan) yeterince güvenmiyor olacak ki ellerine yüzlerine bulaştırmasınlar diye Dışişleri Bakanı Clinton u başlarına dikti. FİLİSTİN DİRENİŞİ YENİ DİNAMİKLERLE YÖN DEĞİŞTİYOR İsrail Hükümeti tıpkı 2008 yılında olduğu gibi Gazze yi istediği gibi vuracağını, gelecek saldırıları da ABD nin yerleştirdiği füze savunma sistemiyle etkisiz hale getirebileceğini düşünüyordu. Gazze saldırısı ayrıca füze savunma sisteminin başarısını ölçmek için bir fırsat olarak değerlendiriliyordu. İsrail in askeri anlamda hesaba katmadığı bir şey vardı. Hamas gibi Suriye ye sırtını dönmek yerine orada kalıp işgale karşı durmayı seçen İslami Cihad ve FHKC gibi örgütler sahneye çıktı. İsrail kamuoyu, çatışmalar uzadıkça şaşırmaya başladı. Gazze direnişini yöneten ortak komutanlık önce İsrail in İHA sını (İnsansız Hava Aracı) düşürdüğünü duyurdu. Hemen ardından bir F16 uçağının düşürüldüğü açıklandı. Daha bunların şoku atlatılamadan başta başkent Tel Aviv olmak üzere Kudüs gibi güvenli sayılan şehirlere bile füze yağmaya başladı. İsrail devlet yetkilileri tarihte ilk kez sığınaklara saklanmak zorunda kaldı. İsrail kesiminde yaşanan şok bunlarla da bitmedi. Savaşın sonuna doğru FHKC ve El-Fetih in askeri kanatları Tel Aviv in göbeğinde İsrail Savunma Bakanlığı nın dibinde bombalı bir saldırı gerçekleştirdi. Saldırı da 20 İsrail vatandaşı yaralandı. Bu saldırının hemen ardından İsrail Hükümeti barış anlaşmasını imzaladı. Daha burada sayamadığımız pekçok saldırı İsrail Hükümeti ni korkuttu. İsrail Başbakanı Benyamin Netenyahu ilk iş olarak askeri konulardaki danışmanı Yuhanan Yuker i kovdu. İsrail saldırılarının bittiği günlerde Gazze deki direnişi organize eden örgütlerden Hamas lideri Halid Meşal ile İslami Cihad lideri Şallah ortak basın toplantısı düzenledi. Basın mensuplarının Halid Meşal e İsrail e ait İHA, F16, Fecir-5 füzeleriyle Tel Aviv ve Kudüs ün vurulması gibi eylemleri nasıl yaptıklarını sorması üzerine Meşal bu konuları cevaplaması için sözü İslami Cihad lideri Şallah a verdi. Basın toplantısında da ortaya çıktığı gibi İsrail e dönük etkili (sansasyonel) askeri eylemlerin arkasında Hamas değil; Suriye, Hizbullah ve İran ile yakın ilişkilere sahip örgütler var. İsrail in Gazze saldırısı sürerken tüm Filistinli örgütler başta İran olmak üzere Suriye ve Hizbullah a teşekkür ettiler. İsrail de yapılacak seçimler öncesinde hükümetin Gazze ye böyle bir saldırı yapacağı herkes tarafından biliniyordu. İran, Suriye ve Hizbullah ile Filistinli örgütlerin ortak hareket etmesiyle limanlardan yüklenen silahlar çeşitli yollarla Gazze ye taşındı. Bu güzergâhlardan birisi olan Sudan saldırıdan kısa bir süre önce İsrail savaş uçakları tarafından yoğun bombardımana tutuldu. Sudan Hükümeti İsrail i BM ye şikayet etti. Filistin direnişi için Sudan a ulaştırılan silahlar Sina çölünden geçirilerek Gazze ye sokuluyordu. Gazze savaşında en çok sözü edilen silahların başında Fecir-5 füze

10 DEVRİMCİ HAREKET İSRAİL İN GAZZE SALDIRISI DEVRİMCİ HAREKET PAKİSTAN DA NELER OLUYOR? leri gelmekteydi. Bu savaşta ilk defa kullanılan Fecir-5, Grad füzelerinin geliştirilmiş halidir. Bu füzelerin kökeni Katyuşa füzelerine kadar dayanır. Sonra biraz daha geliştirilerek Kassam füzesi diye adlandırıldı. Ardından Grad füzeleri ve şimdi de İran ve Suriye nin geliştirdiği Fecir-5. İsrail tarafından yapılan açıklamada kendi topraklarına yaklaşık bin beşyüz füzenin fırlatıldığı beşyüzünün imha edildiği belirtildi. Açıklamadan anlaşıldığı kadarıyla İsrail in savunma sistemi füzelerin ancak üçte birini imha edebilmiştir. Şii bloğunun Filistin davasına olan desteğini takdir eden örgütlerin başında gelen İslami Cihad ın Genel Sekreter Yardımcısı Ziyad El Nahale savaşın son günü düzenlediği basın toplantısında; Filistin direnişinin mermisinden füzesine kadar tüm cephanesinin İran kaynaklı olduğunu söyledi. Hamas lideri Meşal ise savaşın bittiği gün yaptığı açıklamada; elimize silah veren İran a buradan teşekkür ediyorum. Silahı onlar bize verdiler. Silah gücünün önemi bu savaşta açıkça belli oldu. Umarım İslam ülkeleri silahın direniş için ne kadar önemli olduğunun idrakinde olurlar dedi. Hizbullah ın lideri Hasan Nasrallah da savaş sırasında şöyle demişti: Gazze ye giden silahların büyük bir kısmı Suriye den geliyor. Nasrallah ın sözleri çok önemli. Bir devlet düşünün ki; kendisi emperyalist işgalle yüzyüze bulunurken elindeki sınırlı imkânları ihtiyacı olan başkalarıyla paylaşsın. Bu durum Suriye nin Filistin davasına ne kadar büyük önem verdiğini gösteriyor. FİLİSTİN DE EL FETİH İLE HAMAS İŞBİRLİKÇİ ÇİZGİDE BULUŞTURULUYOR İsrail Hükümeti Gazze saldırısından seçimler için ihtiyacı olduğu oranda yararlandı. Savaşın daha fazla uzaması, hesaba katılmayan çeşitli faktörler (İslami Cihad ve FHKC, Hamas ın tabanı) sebebiyle zarar getireceği için İsrail in talebi, ABD nin Mursi ve Erdoğan a baskısı sonucu alelacele bitirilmeye çalışıldı. Hazırlanan anlaşma metninde Gazze halkının görece yararına bazı maddeler de yer aldı. Anlaşmada İsrail in sınırları açmayı (!), ambargoyu sonlandırmayı, suikastlara son vermeyi kabul ettiği, direnişçilerin de füze saldırılarını sona erdireceği yer alıyordu. Anlaşmanın garantörü ise Mısır dı. Mısır, Hamas ın ıslah edilmesinde önemli görevler aldı. Suriye den çıkması için ikna edilen Hamas önderliği, bürolarını Katar ve Mısır a taşıdı. Bu aşamadan sonra Mursi, havuç-sopa politikasıyla Hamas liderlerini istenen çizgiye getirdi. Gazze saldırısı sırasında İran a methiyeler düzen Hamas liderleri, savaş sona erer ermez dişlerini göstermeye başladı. Hamas Siyasi Büro Başkan Yardımcısı Musa Ebu Merzuk İran ın Arap dünyasında artık iyi bir yeri yok. Bu yüzden Arap dünyasını kaybetmek istemiyorsa, Suriye politikasında revizyona gitmelidir (30 Kasım 2012) dedi. Hamas liderliği Mısır a taşındıktan sonra bölgedeki etki gücünü hızla kaybederken, işbirlikçilik yolunda ilerliyor. Mahmud Abbas ın Birleşmiş Milletler e aday üye başvurusunun onaylanacağı günlerde Başbakan Erdoğan ın Hamas la FKÖ yü birleşmeye çağırması kimilerine absürt gelmişti. Ancak bu açıklamadan yaklaşık bir ay sonra iki örgütün Mısır da bir araya getirildiği ortaya çıktı. Mahmud Abbas ile Halid Meşal in bu yılın Ocak ayı başında Kahire de buluştuğu ve milli mutabakat hükümeti konusunda anlaştığı açıklandı. Seçimler için Gazze, Batı Şeria ve ülke dışında hazırlıkların başlatılacağı, teknokratlardan oluşan ortak bir hükümet kurulacağı söyleniyor. Hamas ilerde FKÖ ye dâhil olursa hiç kimse şaşırmasın. Filistin davasını Hamas ve El Fetih ten ibaret görmek yanlıştır. Filistin de ikisinin dışında onlarca örgüt faal durumdadır. İçlerinde İslami Cihad ve FHKC, önümüzdeki dönem öne çıkacak örgütlerden sadece ikisi. İslami Cihad, Filistin de çok eski ve disiplinli bir örgüt. Emperyalizmin ve siyonizmin Ortadoğu daki oyunlarına kanmadı. Suriye den çıkmaları için önerilen her türlü rüşveti reddetti ve tuzağa düşmedi. Gazze savaşı sırasında askeri başarının mimarı oldukları söylenebilir. FHKC ise neredeyse Filistin davası kadar eski ve köklü bir örgüt. İdeolojik duruşundan çok fazla bir şey kaybetmiş değil. Suriye ye emperyalist müdahale sırasında Filistin mülteci kamplarının korunması için çaba sarf etti. O süreçte çatışmalar sırasında askeri anlamda bayağı kadro ve deneyim kazandı. İslami Cihad ve FHKC nin, Hizbullah; Suriye ve İran ile koordineli bir şekilde yürüttüğü direniş ekseni sadece askeri anlamda değil her alanda önemli sonuçlar doğurmaya aday. Gün geçmiyor ki Pakistan dan kötü bir haber gelmesin. Suikastlar, patlayan bombalar, kitlesel katliamlar yüzünden halk ne yapacağını bilemez durumda. Çatışmalardan kaçarken mülteci durumuna düşürülerek açlık ve salgın hastalıkların pençesinde kıvranan milyonlar çaresizlik içinde. Hükümetlerin sürekli rüşvetle, yolsuzlukla anılması iyice kanıksanmış. Mahkemelerin keyfi kararları, ordunun siyaset üzerindeki baskısı, halkın üzerinde estirilen faşist terör her geçen gün artmaktadır. Tarikatlar, cemaatler, mezhepler zehirli mantar gibi her yanı kaplamış durumda. Eğitim çoğunlukla medreselerde veriliyor. Geçen ay çocuklara aşı yapan küçük yaşta bir hemşire günah işlediği gerekçesiyle gericiler tarafından öldürüldü. Yaklaşık bir ay önce yaşlarında bir kız çocuğu evlerine ziyarete gelen bir erkeğe uzaktan da olsa baktığı için öz annesi ve babası tarafından üzerine asit dökülerek işkenceyle öldürüldü. Ailenin gerekçesi basit; namus! Hangi halk tüm bu eziyetlere, katliamlara, işkencelere, hırsızlıklara, tecavüzlere, gericiliğe ve faşizme layık görülebilir? Pakistan bu noktaya nasıl geldi? Pakistan, İkinci Paylaşım Savaşı ndan sonra Hindistan dan ayrılan Müslümanların kurduğu PAKİSTAN DA YAŞANANLAR YENİ BİR SÜRECİN HABERCİSİDİR bir devlet yılında İngiltere den bağımsızlığını kazandığından beri sürekli iç çekişmeler ve çatışmalar Pakistan ı zayıflattı.1971 yılında yaşanan iç savaş sonrasında ülkenin doğu bölgesi, Hindistan ın da desteğiyle ayrılarak Bangladeş adını almıştır. Pakistan ile Hindistan arasında uzun yıllara yayılan sınır, etnik ve dinsel gerilim yüzündensürekli çatışmalar yaşanmaktadır. Başta Keşmir olmak üzere Hindistan sınırları içinde kalan Müslüman bölgelerde, Müslümanlarla Hindular ya da Sihler arasında devamlı çatışmalar ve karşılıklı katliamlar yaşanmaktadır. Pakistan, günümüzde Pencap, Sind, Kuzeybatı Sınır Eyaleti ve Belucistan olmak üzere yaklaşık 160 milyon nüfusa sahip 4 eyaletten oluşan büyük bir ülkedir. Afganistan ve Pakistan, soğuk savaş döneminde emperyalistlerin en çok üzerinde durduğu ülkeler arasındaydı. Sovyetler Birliği nin güneyi olan bölgelerde özellikle 1970 li yıllardan itibaren halklar yüzünü sosyalizme dönmeye başlamıştı. Ortadoğu da Arap BAAS yönetimleri dışında, Türkiye, İran, Afganistan ve Pakistan da büyük bir sol dalga vardı. ABD; yeşil kuşak projesi adı altında CIA eliyle besleyip büyüttüğü gerici örgütlenmeler üzerinden kontr-gerilla faaliyetleriyle bölgeyi sürekli darbe, katliam, terör kıskacında tutmuştu. Afganistan da ve Pakistan da Sosyalistlerin güçlenmesi ve iktidar adayı haline gelmesinin yanında Sovyetler Birliği nin artan ağırlığını kırmak için ABD harekete geçti yılında ABD nin yardımıyla General Ziya Ül Hak darbe yapmış ve Başbakan Zülfikar Ali Butto idam edilmiştir. Faşist darbe koşullarında büyük katliamlarla halkın örgütlülükleri parçalanmış; uzun yıllar sürecek olan askeri faşist diktatörlük dönemine geçilmiştir yılında Afganistan da sosyalistlerin iktidara gelmesinin ardından hazırlıkları tamamlayan ABD harekete geçti. Suudi Arabistan, Katar ve Körfez ülkelerinin de desteğiyle ABD, dünyanın her yanından para ve din istismarı yoluyla topladığı binlerce insanı Pakistan a getirdi. Pakistan Ordusu ve Pakistan İstihbarat Teşkilatı (ISI) aracılığıyla kurulan kamplarda CIA tarafından dini ve askeri eğitimden geçirilen militanlar son model silahlarla donatılarak Afganistan a gönderildi. İslamcı militanlara verilen silahlardan bazıları hiçbir ülkede bulunmuyordu. Stin

11 DEVRİMCİ HAREKET PAKİSTAN DA NELER OLUYOR? DEVRİMCİ HAREKET PAKİSTAN DA NELER OLUYOR? Amerikan Hükümeti nin çeşitli kademelerdeki yetkilileri, askeri ağırlığı önümüzdeki dönem Pasifik bölgesine kaydıracağını ve bunun hazırlıklarını yaptıklarını çeşitli defalar açıkladılar. Ancak Rusya ve Çin in etkisiyle Pakistan ve çevresindeki ülkelerin geliştireceği ekonomik ve siyasi adımlar büyüdüğünde ABD nin Pasifik planları da bundan etkilenecektir. Çin ve Rusya ABD nin güçlerini belirli bir bölgede yoğunlaştırmasını engellemek için yoğun çaba harcayacaktır. Pakistan ın faşist yöneticileri ise sürece bir taraf olarak dâhil olmaktan ziyade ayaklar altında ezilme tehlikesi yaşayacaktır. ger füzeleri o dönem sadece Amerikan Ordusu nun envanterinde vardı. Omuzdan atılabilen bu silahlar hafif ve küçük olduğundan taşıması çok kolaydı ve pek çok Sovyet uçağı ve helikopteri bu silahla düşürülebildi. Afganistan daki işi biten İslamcı militanlar sonraki yıllarda ABD nin ihtiyaç duyduğu bölgelere kaydırılarak kontra faaliyetlerini sürdürdüler. Yugoslavya nın parçalanması sürecinde Bosna da, Kosova da boy gösterdiler. Çeçenistan, Cezayir, Tunus, Libya vb. emperyalizmin nerede ihtiyacı varsa bu kontra gruplar orada devreye sokuldu. Bugün kaldıkları yerden Suriye de kan dökmeye, boğaz kesmeye, linç etmeye devam ediyorlar. Afganistan da sosyalist iktidarın yıkılıp, Sovyet Birlikleri nin geri çekilmek zorunda kaldığı bir dönemde artık Pakistan ın da normale dönmesi gerekiyordu yılına kadar ülkeyi kanlı biçimde yöneten Ziya Ül Hak ın uçağı içindekilerle birlikte (ABD büyükelçisi ve Pakistan Genelkurmay Başkanı) bir sabotaj sonucu düşürüldü. Yapılan seçimleri Zülfikar Ali Butto nun kızı Benazir Butto büyük farkla kazandı ve Başbakan oldu, ancak daha iki yıl bile geçmeden yeni bir darbeyle görevden uzaklaştırıldı yılında yapılan seçimlerden yine galip çıkmasına rağmen iki yıl sonra yeniden görevden uzaklaştırıldı yılında Pervez Müşerref tarafından gerçekleştirilen yeni bir askeri darbe oldu ve Benazir Butto yurt dışına kaçtı. Afganistan da kurulan yeni İslami devlet, parçalı yapısıyla ABD nin isteklerini karşılamaktan uzaktı. En büyük askeri güç olan Burhanettin Rabbani, İran a yakındı. Ülkenin kuzeyindeki Şii Hazaralar, Özbekler, Tacikler ve diğer etnik grupların ABD ile ilişkileri çok sıcak değildi. Müşerref in darbeyle işbaşına gelmesiyle Pakistan tekrar CIA nın askeri üssü haline getirildi. Bu kez Pakistan bölgesinde yaşayan Peştun kökenli halk ve ülke dışından getirilen İslamcı militanlar Taliban ve El-Kaide adı altında tekrar örgütlenerek silahlandırılıp Afganistan a savaşmaya gönderildi. Taliban ve El-Kaide; ABD, AB, Arap monarşileri, Pakistan Ordusu ve istihbaratının da yoğun desteğiyle kısa süre içinde galip geldi. Devamında bilindiği gibi ABD nin enerji kaynaklarını denetim altına almak için ihtiyaç duyduğu fırsatı yaratacak olan 2001 saldırıları gerçekleştirildi.görevini yerine getiren Müşerref gözden düştü ve seçim aldatmacası devreye sokuldu yılında yapılacak olan seçimlere katılmak için tekrar ülkeye döndükten kısa bir süre sonra bir suikastla öldürülen Benazir Butto nun yerine geçen eşi Asıf Ali Serdari seçimleri kazanarak Başbakan oldu. Bir yıl sonra da cumhurbaşkanı oldu. Pakistan tarihine kısaca göz attığımızda bile her döneminin darbelerle, katliamlarla dolu olduğunu görmekteyiz. Son iki üç yıl içinde ABD nin tıpkı Irak ta olduğu gibi Afganistan da da bataklığa saplandığı aşikârdır. ABD, çatışmaları bölgeye yayarak Pakistan ı da savaşın içine çekmeye çalıştı. ABD, Taliban ve El-Kaide nin barındığını ileri sürerek yoğun hava bombardımanları, İHA lar (İnsansız Hava Aracı) vb. kullanarak Afganistan gibi Pakistan topraklarını da bombalamaya başladı. Bu saldırılarda binlerce insan ölürken halk da kendini savunmaya başladı. Böylece ABD kendi sorununu Pakistan Ordusu na yüklemeye çalıştı. Milyonlarca insanın mülteci durumuna düşmesi ve binlercesinin de öldürülmesinden dolayı halkın gösterdiği tepkiler sonucu Pakistan hükümeti kendi topraklarına yapılan saldırılara karşı çıkmaya hatta kendi limanları üzerinden ABD ve müttefiklerine ulaştırılan silah, cephane, yiyecek vb. kargoları taşımakta isteksiz davranmaya başladı. Taşıma ücretini astronomik rakamlara çıkardı. İşte tam da bu noktada Taliban ın (!) istihbarat teşkilatı binaları, ordu kışlası, emniyet müdürlüğü, pazar yerleri vb. her yerde peş peşe bombalar patlamaya, binlerce insanın öldüğü veya yaralandığı katliam görüntüleri oluşmaya başladı. Son dönem Şii lerin yoğun olarak yaşadığı bölgelerde yüzlerce kişinin ölümüne yol açan tahrip gücü yüksek bombalı saldırıları Beluciler ve diğer İslamcı örgütler üstleniyor. Sadece 2012 yılında bombalı saldırılar sonucu 400 kadar Şii katledildi. 30 yıl içinde bu sayının 20 bini bulduğu söyleniyor yılı Ocak ayı ortasında iki gün içinde Şiilere yönelik peş peşe yapılan saldırılarda yaklaşık 220 kişi ölmüş, bine yakın insan ise yaralanmış durumda. Pervez Müşerref in askeri darbesini destekleyen ve o süreçte çeşitli roller alan El Kuran Partisi nin lideri Tahir El Kadiri daha sonra Kanada ya kaçmıştı başlarında tekrar Pakistan a dönen Kadiri, ordunun ve bürokrasinin desteğiyle çeşitli yerlerde taraftarlarıyla gösteriler düzenlemiş ve İslamabad a gelerek bin kişiyle oturma eylemi başlatmıştı. Kadiri, Parlamento nun feshedilerek ülkenin seçime kadar Ordu ve yargı tarafından yönetilmesini talep ediyor. Bir anda dünya gündemine flaş gelişme biçiminde servis edilen eylemlerin gerçekleştiği günlerde Pakistan Anayasa Mahkemesi de boş durmayıp, Başbakan Raja Pervez Eşref i tutuklattı. Aynı mahkeme geçtiğimiz aylarda önceki Başbakan Yusuf Rıza Gilani yi de görevden uzaklaştırmıştı. Başbakan Eşref in sözcüsü bu gelişmelerin hükümeti alaşağı etmek için ordu ile yapılan işbirliğinin ürünü olduğunu açıkladı.16 Mart tarihinde yapılacak seçim öncesi hükümetin yıpratılarak gözden düşürülmesi hedefleniyor. Kadiri nin dillendirdiği parlamentonun feshi, yargı ve ordunun seçimlere kadar ülkeyi yönetmesi gibi taleplerin gerçekleşme olasılığı yüksek gözüküyor. Kadiri, uzun yıllar Kanada da yaşadıktan sonra Pakistan a dönüp, geldiği gün kitlesel eylemler düzenleme kudretine ulaşmasını sağlayan gücü nereden alıyor? Attığı her adımın abartılarak dünya gündeminde manşete taşınmasının sırrı ne? Başbakan ı bile tutuklatabilecek güce birden bire nasıl ulaştı? Pakistan Ordusu ve istihbaratının bu gelişmelerdeki rolü ne? Yargı ve bürokrasi başbakanları bile tutuklatabilecek gücü kimden alıyor? ABD nin yaklaşık 35 yıldır kesintisiz bir şekilde Pakistan da her şeyi belirlediği bilinir. Tüm bu adımların ABD nin bilgisi ve onayı olmadan atılamayacağı kesin. Peki, ABD nin uzun yıllar bölgedeki en sadık uşağı ve emir eri gibi hareket eden Pakistan hükümetinin gözden düşmesinins ebebi ne? PAKİSTAN ÖNÜMÜZDEKİ DÖNEM KİLİT BİR ÜLKE OLABİLİR Hatırlanacağı gibi ABD Başkanı Obama, ISAF ın görev süresinin 2014 yılında sona ereceğini açıklamıştı. Daha şimdiden pek çok ülke Afganistan dan kaçmaya bakıyor. ABD nin bölgeden büyük oranda çekilmesiyle doğacak boşluğu kimin dolduracağı belirsiz. Afganistan ın yakılıp yıkılmasında, talan ve yağma edilmesinde Pakistan ın günahı büyük. Bu kadar günahın bir bedeli olacak ve birilerinin bunu ödemesi gerekecek. Öte yandan Benazir Butto nun Pakistan Ordusu ve istihbaratının adeta kalesi sayılan bir bölgede suikastla öldürülmesi hükümetin politikalarında belirgin bir değişime sebep oldu. Pakistan hükümeti ABD sonrasını da düşünen adımlar atmaya başladı. Hem de ABD yi kızdırma pahasına. ABD, Belucistan bölgesinde oluşturduğu kontra bir grubu İran a karşı kullanmaya çalıştı ancak liderlerinin İran tarafından yakalanıp idam edilmesi bu çabayı sonuçsuz bıraktı. ABD son yıllarda bu kartı Pakistan a karşı oynamaya çalışıyor. Belucistan hem doğalgaz ve petrol bakımından Pakistan ın en zengin eyaleti, hem de İran- Pakistan boru hattının geçmek zorunda olduğu bölge ve dünya petrol ticaretinin %30 unun gerçekleştirildiği Hürmüz Boğazı na çok yakın. ABD, ayrıca IMF üzerinden kemer sıkma, bütçeyi dengeleme adı altında hükümetin eyaletlere yaptığı maddi desteği azaltması için baskı yapıyor. Pakistan Hükümeti nin son yıllarda dikkat çeken bazı hamleleri oldu. Hindistan, Rusya, Çin ve İran ile yakınlaşma işaretlerinin yanında Pakistan doğrudan Şanghay İşbirliği Teşkilatı na girmek için başvuru yaptı. Çin e Belucistan bölgesindeki Gwadar limanını uzun süreliğine kiraladı. İran ile ticari ilişkilerin gelişmesi bir yana ABD nin gözdağı ve tehditlerine rağmen iki ülke arasında doğalgaz boru hattı döşenmesi için imzalar atıldı. İran-Pakistan doğalgaz projesinin 7,5 milyar dolara mal olacağı söyleniyor. Bu projeyi destekleyen ülkelerin başında ise Hindistan ile Çin geliyor. İran doğalgaz ve petrolünün Pakistan üzerinden enerji konusunda iştahlı bu dev ülkelere ulaştırılmasının sadece ekonomik anlamda değil stratejik anlamda da büyük etkisi olacaktır. İran, tamamen ekonomik ablukaya alınsa bile bu boru hatları sayesinde ablukalardan hemen hiç etkilenmeyeceği gibi, askeri ve siyasi anlamda da çok güçlenecektir. Hindistan ve Çin ise Körfez ülkelerinden deniz yoluyla taşımak zorunda kaldıkları enerjiyi daha ucuz ve güvenli bir yolla temin edebileceği gibi ABD nin baskısından da bir nebze sıyrılmış olacaklar. Şanghay İşbirliği Teşkilatı ile ileri düzeyde ilişki içinde bulunan İran, Pakistan ve Hindistan ın tam üyelik talepleri gerçekleştiğinde ilerleyen zamanlarda ABD nin başını ağrıtacak bir dinamiğe kavuşacaklardır. Amerikan Hükümeti nin çeşitli kademelerdeki yetkilileri, askeri ağırlığı önümüzdeki dönem Pasifik bölgesine kaydıracağını ve bunun hazırlıklarını yaptıklarını çeşitli defalar açıkladılar. Ancak Rusya ve Çin in etkisiyle Pakistan ve çevresindeki ülkelerin geliştireceği ekonomik ve siyasi adımlar büyüdüğünde ABD nin Pasifik planları da bundan etkilenecektir. Çin ve Rusya ABD nin güçlerini belirli bir bölgede yoğunlaştırmasını engellemek için yoğun çaba harcayacaktır. Pakistan ın faşist yöneticileri ise sürece bir taraf olarak dâhil olmaktan ziyade ayaklar altında ezilme tehlikesi yaşayacaktır

12 DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN MALİ YE MÜDAHALESİ DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN MALİ YE MÜDAHALESİ Eski bir Fransız sömürgesi olan Mali, 1959 yılında bağımsızlığını kazandı. Modibo Keita önderliğinde yüzünü sosyalizme döndü, ancak 1968 yılında Modibo Keitabir darbeyle tutuklanarak cezaevine kondu ve orada öldü. Darbe nin liderlerinden Musa Traore Devlet Başkanlığı na getirildi yılında ise askeri bir darbeyle Traore de devrildi Mart ayında ise ordu, ülkenin kuzeyindeki isyancıların karşısında yaşanan başarısızlığı bahane ederek darbe yaptı. Mali, 1,2 milyon km2 yüzölçümüne ve 15 milyon nüfusa sahiptir. Altın, elmas ve uranyum açısından zengindir. Mali, altın madeni açısından Güney Afrika ve Gana nın ardından Afrika kıtasının en zengin üçüncü ülkesi konumundadır. Afrika kıtasında 200 yıllık bir sömürge geçmişine sahip olan Fransa, eski sömürgelerine son 50 yılda en az 26 defa askeri müdahalede bulundu. En son 15 Ocak 2013 tarihinde Mali ye yaptığı askeri müdahale sonrası Fransa nın sömürgecilik tarihi yeniden hatırlanmıştır. MALİ DE NELER OLUYOR Emperyalistlerin hiçbir ölçüsü insani değildir. Emperyalistler her türlü sömürgecilik, işgal ve yağma faaliyetini demokrasi, insan hakları adı altında yürütmüştür.emperyalistler bir ülke için demokrasiden, özgürlükten bahsettiğinde o ülkenin halkları bunun bir işgalin habercisi olduğunu kavramalıdır. Emperyalistler, Suriye de hükümete karşı muhalifleri özgürlük savaşçıları olarak desteklerken, Mali de bu kez roller değişti. Fransız Ordusu, modern silahlar eşliğinde geldiği Mali nin kuzeyini, önce havadan bombaladı, ardından ise kara harekâtı başlattı. Fransa bu işgal girişiminde yalnız değildi. ABD, İngiltere, Kanada, İtalya, Belçika, İspanya gibi batılı müttefikleri de Fransa ya silah, cephane, lojistik vb. desteği veriyor. Ayrıca Batı Afrika Ülkeleri Ekonomik Topluluğu (ECOWAS) adıyla anılan, Mali ye komşu ülkelerden Nijerya 900, Gana, Nijer, Senegal, Burkina Faso ve Togo 500 er, Benin ise 300 askerle işgale katılıyor. Çad ise işgale 2 bin asker gönderiyor. Bu Afrika ülkelerinin hemen hepsi eski Fransa sömürgesi. İşgalin vitrininde Fransa görünüyorken arka planda başta ABD olmak üzere tüm emperyalist devletler, onların işbirlikçisi olan Afrika devletlerinin ordusu savaşıyor. Mali yi emperyalist işgale götüren süreç nasıl gelişti diye baktığımızda; Libya ya yapılan NATO müdahalesinin önemli bir dönemeç olduğu görülür. Kaddafi ye karşı savaşması için dünyanın her yanından getirilen islamcı militanlar Libya işgali tamamlandıktan sonra ABD nin ihtiyaç duyduğu diğer bölgelere dağıldılar. Mali de isyancılar safında çatışanların bir kısmı, Libya işgalinde NATO tarafından kullanılan kişilerden oluşmakta. Gözüktüğü kadarıyla ABD ve diğer emperyalist güçler Afrika kıtasına askeri müdahale için uygun kamuoyu oluşturmak adına İslamcı militanları kullanmaktadır. Mali işgali sonrası Fransa da yapıldığı söylenen bir ankette Fransızların %75 inin müdahaleyi desteklediği açıklanmıştır. Mali operasyonundan etkilenen ülkelerin başında uzun yıllar islamcı militanlarla iç savaş yürütmüş olan Cezayir geliyor. İç Savaş ta yüz binin üzerinde Cezayirli katledilmişti. Fransa nın Mali de işgale başladığı günlerde bir grup islamcı militan Fransa nın Mali den çekilmesi talebiyle Cezayir de Sonatrach, İngiliz BP ve Norveç Statoil enerji şirketlerinin oluşturduğu konsorsiyum tarafından işletilen tesisi basıp yüzlerce kişiyi rehin almıştı. Cezayir Ordusu nun başarısız bir operasyonu sonucu rehinelerle birlikte 32 si eylemci toplam 80 kişi öldü. Cezayir Hükümeti nin bu kadar acele etmesinin arkasında emperyalist güçlerin baskısı kadar kendi iç kamuoyundaki Mali işgaline verdiği desteğe duyulan tepkilerde yatmaktadır. AFRİKA KITASINDA EMPERYAİSTLERARASI GÜÇ MÜCADELESİNDE MALİ BİR SIÇRAMA TAHTASI OLARAK GÖRÜLÜYOR Emperyalist devletlerin Afrika kıtasındaki sömürgecilik faaliyetle- ri en az beş yüz yıl geriye giderken; Çin in Afrika kıtasına ilgisi ancak yirmi yıl öncesine dayanır. Çin, kara kıtada henüz çok yeni ancak bu kısa sürede çok ciddi adımlar attı. Çin in Afrika kıtasının tamamında yirmi yıl önce sadece 10 milyar dolarlık bir ticaret hacmi vardı yılı itibarıyla Afrika nın tamamı ile olan ticaret hacmi 200 milyar doları aşacak gibi. Çin in geçtiğimiz yıl itibarıyla Afrika kıtasındaki toplam ticaretten aldığı pay %20 ye kadar yükselmiştir.afrika da özellikle petrol yatırımlarına hız veren Çin, Mali deki uranyum yatakları ve altın ile de yakından ilgilenmekteydi. Çin, ihtiyacı olan enerji, bakır, platin, demir ve kerestenin üçte birini Afrika ülkelerinden karşılıyor. Mali deki yatırımlarını arttıran Çin in, Fransız işgalinin hemen öncesinde bu ülkenin ihracatında payı%25 in üzerindeydi. Mali nin çevresindeki Gana (Altın- Afrika kıtasında ikinci sırada), Nijerya (petrol- dünyada 7. sırada), Cezayir (doğalgaz dünya 3. sırada) vb. ülkelerin büyük doğal kaynak rezervlerine sahip olması emperyalistlerin müdahalesi için yeterli bahaneyi oluşturuyor. İşgalin gerekçesi yapılan Mali nin kuzeyi Türkiye kadar bir coğrafyaya sahipken üzerinde yaşayan Tuareglerin sayısı 500 bin civarında ve toplam nüfusun %5 ini geçmiyor. Emperyalistlerin müdahale için yaptığı bu kadar büyük bir askeri yığınağın anlamı ne? El-Kaide yi bahane ederek bölgeye yerleşmek istedikleri görülüyor yılında El- Kaide nin lideri Zevahiri, Libya daki İslamcı gruplarla Mali deki İslami Mağrip El Kaidesi nin (AQIM) resmen birleştiğini ilan etmiş ve örgütün yeni adının İslam Mağribi El Kaidesi olduğunu söyleyerek başına Abdülhakim Belhac getirilmişti. Kaddafi nin devrilmesinde öne çıkan Belhac, Trablus un düşüşünde ordu komutanıydı ve emperyalistler tarafından bir kahraman olarak ilan edilmişti. Mali deki isyancıların sicili bayağı kirli gözüküyor. ABD, 2001 sonrasında El-Kaide ve benzeri yapıları gerekçe ederek dünyanın her yerine çeşitli askeri müdahalelerde bulunuyor. 1 Ekim 2008 tarihinde ABD, Afrika Komutanlığı nı( USAFRICOM ) resmi olarak kurdu ve karargâhını ise geçici olarak Stuttgart/ Almanya da Kelley Kışlası olarak belirledi. NATO nun son Lizbon (2010) toplantısında ise terör bahanesiyle dünyanın her yerinde operasyonlar yapmak üzere yeniden yapılanması kabul edilmişti. ABD Savunma Bakanlığı nın (Pentagon) geçen yıl yaptığı açıklamada 2013 başından itibaren 35 Afrika ülkesinde asker konuşlandırılacağı ve Afrika daki ABD askeri varlığının artırılacağı vurgulamıştı. Gözüktüğü kadarıyla Fransa ve ona destek veren ABD, El-Kaide ve diğer islamcı örgütleri bahane ederek bu planını hayata geçiriyor. Emperyalistlerin hiçbir ölçüsü insani değildir. Emperyalistler her türlü sömürgecilik, işgal ve yağma faaliyetini demokrasi, insan hakları adı altında yürütmüştür.emperyalistler bir ülke için demokrasiden, özgürlükten bahsettiğinde o ülkenin halkları bunun bir işgalin habercisi olduğunu kavramalıdır. Emperyalistler, Suriye de hükümete karşı muhalifleri özgürlük savaşçıları olarak desteklerken, Mali de bu kez roller değişti. Fransa, Mali de daha yeni darbe yapmış olan orduyu demokrat sayarken; muhalifleri, El-Kaideci teröristler olarak nitelendiriyor. El-Kaide nin Suriye kolu olan Nusra Cephesi üyeleri bıçakla ya da elektrikli testerelerle insanların kafasını keserken, çatılardan canlı canlı aşağı atarken ya da özellikle çocukları katlederken, bunların hiçbirini görmek istemeyen ABD ve AB; tarihin ironisine bakın ki Mali ye demokrasi (!) için müdahale ediyor. Fransa, Mali ye saldırırken, Türkiye de basın açıklaması yapan kimi islami kişi ve gruplar bir yandan işgal için Fransa yı kınıyor diğer yandan Suriye ye müdahale etmediği için eleştiriyor. Emperyalistlerin demokrasi söylemleri ne kadar yalansa islamcı geçinen kişi ve çevrelerin demokrasi, insan hakları söylemleri de o kadar sahtedir. Emperyalistler pazar için birbirleriyle mücadele yürütürken halklar piyon olarak görülüyor. Afrika kıtasının son beş yüz yıldır yazılan kanlı tarihine bir sayfa daha ekleniyor. Başta işgale uğrayan halklar olmak üzere tüm mazlum halklar ayağa kalkmalı. Hangi gerekçeyle olursa olsun emperyalizmin herhangi bir ülkeyi işgal etmesi, insanları katletmesine rıza gösterilmemeli. Emperyalizm yenilecek, direnen halklar kazanacak! 18 19

13 DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN KRİZİ VE TÜRKİYE DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN KRİZİ VE TÜRKİYE EMPERYALİZMİN KRİZİ VE TÜRKİYE Kapitalizmin tarihi aslına bakılırsa ekonomik krizler tarihidir. Halkın açlık, yoksulluk ve işsizlikle mücadelesinin tarihidir. Kapitalist sistemi yıkıp herkesin emeğine göre, ihtiyacı oranında her türlü haktan faydalanacağı bir düzen oluşturulmadıkça mevcut sorunlara bir çözüm bulmak pek olası değildir. Dünya yine büyük bir ekonomik buhranla çalkalanıyor. Kanserli bünye yine krizde. Ama biliyoruz ki hiçbir kriz kendiliğinden sistemi yıkıp yeniden kurmuyor. Devrimci iradenin belirleyiciliği söz konusu olmadığında, bu kriz dönemi de, daha öncekiler gibi halkın daha fazla yoksulluk, açlık ve işsizliğe alışmasıyla ötelenecek. Kapitalist sistem eksiklerini belli ölçüde giderip, tepki dinamiklerine dönük sigortalar oluşturup, yoluna devam edecektir. Belli bir süre soluk alacaktır. Devrimci iradenin sürece müdahale ettiği, halkın gönlünü fethettiği ve meydanlara rengini verdiği koşullarda, gülen yüzlerle güne başlayan çocukların ülkesini yaratmak hiç de zor olmayacaktır. Emperyalizm ve işbirlikçilerinin krizin yükünü halkın sırtına bindirmek için hiç durmadan çalıştığı ve saldırı yasalarının birbiri ardına meclisten geçirildiği koşullarda devrimci bir çıkışın bir türlü yakalanamıyor olması, üzerinde düşünülmesi gereken bir olgudur. Objektif koşulların devrimci bir çıkışa uygun olduğu böyle bir dönem daha yaşanmamıştır. Ancak yine egemenler tarafından bilinçlerin çelmelenip, algıların bu denli bozulduğu bir dönem de yaşanmamıştır. Solda durduğunu söyleyen yapıların bile emperyalist müdahalelere devrim diyebildiği bir ortamda, devrimci yol göstericiliğe hiç olmadığı denli ihtiyaç vardır. Bu nedenle mevcut gelişmeleri marksizmin bizlere kazandırdığı imkanlarla değerlendirmek gerekmektedir lerin kriz ortamına çare olsun diye ortaya atılan neo-liberalizm* emperyalist tekellerin/sermayenin serbest dolaşımını gerekli kılıyor ve metropol ülkelerdeki üretimin, daha ucuza maledildiği yeni sömürge ülkelere kaymasına neden oluyordu. Bu süreç bir yandan metropollerde işsizliği arttırırken diğer yandan ucuza üretilen ürünlerin en fazla karla metropollerde tüketilmesini beraberinde getiriyordu. Bu ise, tüketimle şişen kredi köpüğünü büyüttü ve çöküşü getirdi. Kriz, 2008 yılında ABD finans sisteminden başlayarak başta Avrupa olmak üzere dünyaya yayıldı. Bu, emperyalist dönemle birlikte sistemin sürekli hale gelen yapısal kriziydi. Dünya ölçeğinde başta Avrupa ve ABD olmak üzere birçok ülke bu krizin etkisinden kurtulabilmiş değil. Metropol ülkelerde sermaye tarafından, bütçede büyüyen açıklara önlem olarak, sosyal hakları budama programlarının hayata geçirilmesi ve devletin sağladığı hizmetlerin ticarileşmesi için yapılan baskı, gün geçtikçe artmaktadır. Artan işsizlik oranları sokakları hareketlendirmekte ve sermaye sınıfının isteklerini dilediği hızla gerçekleştiremeyeceği bir süreç yaşanmaktadır. Artan işsizlikle bağlantılı olarak pazar daralmakta, ekonomiler küçülmektedir. İşçi sınıfı bilincinin gelişkin olduğu Avrupa da neoliberal uygulamaların hayata geçirilmesi yeni sömürge ülkelere göre daha zor olmaktadır. Bugün Avrupa da birçok ülkede %20 yi bulan bir işsizlik söz konusudur. Türkiye de de işsizlik oranı %20 yi aşmış durumdadır. Ancak Avrupa da oluşan tepki Türkiye de oluşmamaktadır. Kuşaklar boyu işçi olan ve işçi sınıfı bilincinin daha oturmuş olduğu gelişmiş kapitalist ülkelerde bu süreç daha zor olacaktır. Yine neoliberalizmin dünya ölçeğinde uygulandığı sosyalist bloğun dağılmasını izleyen dönemde gümrük duvarlarını koruyan, ucuz emek imkanına ve geniş bir iç pazara sahip olan Çin, doğrudan yabancı sermayeyi ülkesine çekti. Süreç içinde kendini koruyarak yabancı sermayeyi, devlet imkanlarıyla yaratılan olanaklarla kendine bağımlı kıldı. Yıllar geçtikçe istikrarlı bir büyüme sağlayan, her yıl milyarlarca dolar ticaret fazlası veren bir ülke konumuna geldi. Bugün dünya ölçeğinde yaşanan kriz ortamında ABD nin pazarını yavaş yavaş elinden alan bir konuma/ekonomik güce ulaştı. Çin in iki handikapı var. Bunlar enerjiye ve güçlü bir orduya sahip olmayışıdır. Ancak bu alanlarda da ciddi adımları vardır. Çin in enerji yönünden dışa bağımlı oluşunu ABD yaptığı ataklarla Çin in ekonomisini baltalamak, büyümesini yavaşlatmak için kullanmaktadır. Afganistan ve Irak müdahalesinin arkasında enerji kaynak ve yollarının denetimini eline alarak rakiplerine karşı avantajlı konuma geçmek, onları geriletmek yatmaktadır. Bugün bu mücadele Asya Pasifik ten, Afrika ya kadar uzanmıştır. Kriz ortamında açık işgallerin yükünü kaldıramaz noktaya gelen ABD, mevcut pazarlarını korumak, derinlemesine sömürüyü sağlamak ve sisteme tamamıyla entegre olmamış alanları sisteme katmak için daha az maliyetle, ülkeler içinde işbirlikçi yapılar oluşturup Arap Baharı adı altında yeni sömürgecilik ilişkilerini güncellediği bir süreç geliştirmektedir. Bugün Tunus, Mısır ve Libya dan sonra sıra Suriye ye gelmiştir. Daha önce Suriye nin sadece Suriye olmadığını ifade etmiştik. Suriye demek İran, Irak Şiileri, Lübnan Hizbullahı, Filistinli İslami Cihad ve FHKC, Rusya ve son tahlilde Çin dir. Bu nedenle Ortadoğu emperyalizm için büyük önem taşımaktadır. Karşılaşılacak bir yenilgi ise süreci ABD için bütünüyle terse çevirebilecektir. Bu nedenle ABD nin bölgede en önemli taşeronu konumunda olan Türkiye, emperyalizm için sonuna kadar kullanılacak bir dama taşıdır. ABD nin, Tükiye nin taşeronluğuna ihtiyacı vardır. Bilindiği üzere bölgede hızlı bir şekilde Arap Baharı yla sömürge ülkelerdeki faşist kurumlaşma güncellenmiş ve derinlemesine sömürünün önündeki iç dirençler büyük oranda giderilmişti. Aslına bakılacak olursa bu süreç ilk olarak Türkiye de denendi yılları arasında emperyalizmin doğrudan işbirlikçisi durumundaki faşizmin aksayan yanları giderildi, faşizm güncellendi. Ordusundan bürokrasisine, sermayesinden muhalefetine kadar emperyalizme bütünüyle uyumlu/ bağımlı bir yapı oluşturuldu. Bugün bu nedenle emperyalizm ne radar, ne de füze sistemini konuşlandırmak için Türkiye ye soruyor. Türkiye Ortadoğu da işleyen sürecin gün geçtikçe daha çok içine çekiliyor. Süreci yürüten uşak pozisyonunu gizleyebilecek bir vaziyeti bile kalmamış durumda. Bu kriz ortamında Türkiye nereye gidiyor? Başbakan ın 1071 kuşağı söyleminin altında ne var? Kadına yönelik artan şiddet olaylarından ziyade kürtaj meselesine neden bu kadar kafa yoruluyor. Bir anda değişen eğitim sistemi ve eğitimde kıyafet zorunluluğunun kalkması ile hava ve bankacılık iş kollarına grev yasağı gelmesinin ve sendikaları adeta tabela sendikasına çeviren sendikalar yasasının apar topar yasalaştırılmasının, PKK nın tasfiyesine yönelik adımların, toplumun her kesimine dönük sürdürülen sürek avının, otoyolların özelleştirilmesinin, kentsel dönüşümün birbiriyle ilişkisi nedir? Tüm bu sorular, aslına bakılacak olursa, büyük oranda ekonomiyle ilgilidir. TÜRKİYE EKONOMİSİ NEREYE GİDİYOR? Türkiye bilindiği üzere kapitalizmin iç dinamiğiyle geliştiği bir ülke değildir. Küçük burjuva önderliği olan Kemalizm halkın imkanlarıyla oluşturduğu İş Bankası üzerinden bir burjuva kesim yaratmıştır. O dönemde ülkede sanayi gelişmediği için bu kesim ticarete yön veriyordu. Türkiye de tekeller daha çok 1950 li yıllarla birlikte emperyalizmle işbirliği yaparak gelişmiştir. 50 ile 60 yılları arasında oligarşik yapı içinde iktidarı prekapitalist (kapitalizm öncesi) unsurlarla paylaşmak zorunda kalmışlar darbesiyle oligarşi içinde istenmeyen prekapitalist unsurlar büyük oranda tasfiye edilmiş ve peşi sıra gelen 12 Mart ve 12 Eylül le birlikte tekelci burjuvazinin belirleyiciliği artmıştır ile 1980 arası dönemde Türkiye nin kendi özgünlüğüne göre ithal ikameci bir ekonomi politikası izlenmiştir. Türkiye Kore ye asker göndererek emperyalizmin Marshall yardımını almış ve sonrasında da Nato ya üye olmuştur. Emperyalizm, ülkede yukarıdan aşağı faşist bir yapı kurumlaştırarak varlığını gizlemiş, yeni sömürgecilik ilişkilerini tesis etmiştir. Bu dönemde klasik yeni sömürge tanımından farklı olarak Türkiye de bir ürün ve imalat çeşitliliği söz konusuydu. Emperyalist tekeller ortaklıklar kurarak ülkeye giriyor, daha çok imalat sektörüne yöneliyordu. Gümrük duvarlarıyla iç pazar (tekeller) korunuyordu. Keynesyen sosyal devlet politikaları da bu sürecin diğer yanıydı te yaşanan petrol krizi olarak anılan ekonomik krizden sonra öne sürülen ve 24 Ocak Kararları nda kendini gösteren neoliberalizm, darbe sonrası dönemde Özal hükümetiyle birlikte uygulamaya konmuştur. Bu kararlar şunları içermekteydi; sermayenin serbest dolaşımının önündeki engeller kaldırılacak, KİT ler özelleştirilecek, devletin ekonomiden eli çekilecek, sosyal devlet tasfiye edilecek, tarıma yönelik destekleme politikalarından vazgeçilecek, iş yaşamı esnekleştirilecek/taşeronlaştırmanın önü açılacak, kamu hizmetleri ticarileştirilecekti lı yıllarla bu süreç kademe kademe gerçekleştirildi. Ekonomide neoliberalizmin gerekleri yerine getirilirken toplumun muhalif örgütlü yapısının üzerinden 12 Eylül le silindir gibi geçilmişti. 89 bahar eylemleri, KESK in kuruluş süreci ve devrimci gençliğin üniversitelerde 90 lı yıllarla mücadeleyi yükseltmesi muhalif devrimci bir kıpırdanış olarak göze çarptıysa da çok sürmeden yükselen devrimci süreç yerini alçalmaya bırakıyordu. Sistem güvenliğini almış, bilinçleri çelmeleyerek, bireyciliği/bencilliği öven, toplumun atomlarına ayrıştırıldığı bir süreç örülmüştü. Türkislam sentezli eğitimin etkisi ağırlığını hissettiriyor, egemen ağızlar en çok imam hatip okulunu ben açtım diye birbiriyle yarışıyordu de yaşanan krizle birlikte ABD den atanan Kemal Derviş in bakanlığı gündeme geldi. 15 günde 15 yasa denilerek Türkiye yeni sürece hazırlandı. Sermayenin ülkeyi talanının ekonomideki adımları atılmış oldu. Siyasal arenadaki adım ise, ılımlı islami çerçevede amerikancı bir parti olan AKP nin emperyalizm tarafından kurdurulup, allanıp pullanarak Türkiye de hükümet kılınmasıydı den bugüne yaşanan süreç, Türkiye yi klasik yeni sömürge tanımına daha da yaklaştırmıştır. Kısacası bugün yaşadığımız süreç bütünüyle bir yeni sömürgeleştirme sürecidir. Ürün çeşitliliğinin gittikçe kaybolmasıyla emperyalist-kapitalist sistemin istediği alanda üretimin yapılabildiği muz cumhuriyeti ne doğru giden bağımlı bir yapıdır. Peki AKP ile birlikte neler yaşandı? Emperyalist tekeller perakende satış dahil hayatın her alanına girdi

14 DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN KRİZİ VE TÜRKİYE DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN KRİZİ VE TÜRKİYE Ülkede hızlı bir mülkiyet değişimi yaşandı. Sürece ayak uyduramayan geleneksel sermayenin bir kesimi ile emperyalist tekeller arasında siyasal alana da yansıyan şekilde sermaye çatışması yaşandı. (Cumhuriyet Mitingleri, AKP nin kapatılması davası, Ergenekon Davası vb. ) Süreç uluslar arası tekeller lehine sonuçlandı. Geleneksel sermayenin sürece ayak uyduramayan kesimlerinin ve bürokrasinin konumu sarsıldı. Oligarşi içinde geleneksel sermaye içinden elenenler oldu. AKP yle birlikte palazlanan kimi tekel grupları oligarşi kapsamına girdi. Böylelikle emperyalizmin sürecin içinde çok daha ağırlıkta olduğu yeni bir oligarşi tanımında uzlaşıldı. Çalışma yaşamı güvencesizleştirildi. Taşeronlaştırma boyutlandı. Bugün artık asıl işin kendisi bile taşerona verilir hale geliyor. Sosyal haklar ve işçi sınıfının kazanımları her geçen gün budandı/budanıyor. Tüm hizmet alanları ticarileştirildi. (Eğitim, sağlık, ulaşım, iletişim, sosyal güvenlik vb) Türkiye tarihinde hiç olmadığı denli özelleştirme bu dönemde yaşandı. KİT lerin tümü neredeyse elden çıkarıldı. Tüpraş, Petkim, Tekel, Telekom, elektrik dağıtım şirketleri, otoyollar vb özelleştirildi. 2B ile ormanlar, hazine arazileri satışa çıkarıldı. HES projeleriyle akarsulara el kondu. Emperyalist tekeller dilediği yerde maden arayabilir, çıkarabilir hale geldi. Kentsel dönüşüm yasasıyla sermaye/egemenler, varımızı yoğumuzu elimizden alacağı bir süreç örecek. Kendi doğduğumuz yerlerde bizleri kiracı konuma düşürmek istiyorlar. Türkiye ye 1980 den 2002 yılına kadar giren yabancı sermayenin 6 katı son on yılda girmiştir. Ancak bu sermaye de üretime değil, hazıra konmaya gelmiştir. Emperyalizmin ülkeyi işgali akıl almaz boyutlara ulaşmıştır. Bugün banka sermayesinin %80 e yakını yabancıların elindedir. Son yapılan Halk Bankası hisse satışının %80 ini yabancılar almıştır yılları arasında Türkiye ye 485 milyar dolar civarında yabancı sermaye girişi olmuştur. Bu rakamın büyük bir kısmı dünya ölçeğine göre faiz oranları yüksek olan Türkiye ye kredi ve sıcak para olarak gelmiştir. Ancak bunun yüzde 25 lik bir kısmı doğrudan yatırımdır. Bu da 120 milyar dolara tekabül etmektedir. Bu sermayenin 2/3 ü AB üzerinden gelmiştir. Bu rakamın 20 milyarıyla gayrimenkul alınmış, geriye kalan 100 milyar doların %18 i imalata,% 7 si enerjiye, geriye kalan ise finansa gitmiş, banka alımları gerçekleşmiştir. Kısacası doğrudan yatırım % 20 gibi çok düşük düzeyde kalmıştır. Yine emperyalist tekellerin Türkiye ye mal ve hizmet satışı yılları arasında 36 milyar dolar iken, döneminde milyar dolara çıkmıştır. İhracat aynı oranda artmamış, cari açık** büyümüş, finans alanında sıkıntı yaratır düzeye gelmiştir ten 2012 nin ilk 9 ayına kadar oluşan toplam cari açık 333 milyar dolara yaklaşmıştır yılında %9 luk büyüme yaşandı. Bununla övünen egemenler 2012 yılında gerçeklikle yüzleştiler. İran a altın üzerinden yapılan enerji ödemesini bile ihracat olarak gösterip göstergelerde gerçekliği gizlemeye çalıştılar. Ancak gerçekler ortada ve gizlenir gibi değil. Büyüme, altını katarsan %2,5 düzeyinde, gerçekte ise %1. Egemenler açısından ekonomide keskin bir iniş yaşandı. Ülkeye giren yıllık sermaye akışında bir dalgalanma olmadığı halde, bu girişin iç pazarda tüketime yansımaması ekonomi açısından tehlike çanlarının çaldığına işarettir. Gelin tüketimin düşmesinin nedenlerine bakalım. Türkiye de çalışabilir nüfusun yaklaşık yarısı işsiz konumdadır. Türkiye de bugün resmi rakamları bir yana bırakırsak 16 milyonun üzerinde işsiz söz konusu. Ülke nüfusuna oranı ise % 20 yi aşmış durumda. 39 yaş altı işsizlerin işsiz kitlesi içindeki oranı ise % 81 dolaylarında. Çoğunluğu henüz gelecekten beklentilerini karşılayamamış bir kitle. İç pazarda böylesi geniş bir kitlenin istihdam edilememekten kaynaklı tüketemiyor oluşu bu çakılmanın nedenlerinden biridir. Diğer neden ise, iç pazar genişlemesini, ekonominin büyümesini sağlamak amacıyla iç talep yaratmak için yüklenilen tüketici kredileri ve kredi kartı borçlanmalarıdır Eylül ayı verilerine göre Türkiye de 13 milyon tüketici kredisi borçlusu bulunmaktadır. 25 milyon kredi kartı kullanıcısının borçlanmalarını da unutmamak gerekmektedir. Merkez Bankası 2012 Kasım ında yayınladığı Finansal İstikrar Raporu nda bankaları krediler konusunda uyarmıştır. Borçlanacak yeterli düzeyde üst ve orta sınıf bulamayan bankalar gelir düzeyi düşük olan halka yönelmiş durumdadır. Toplam borç 284 milyar TL ile hane gelirinin % 48 ini buluyor. Aylık geliri 1000 TL nin altında olan borçlular toplam kitlenin %40 ını buluyor. Rakamı 2000 TL ye çektiğimizde bu oran 2/3 oluyor. Bu da borcun % 46 sını sırtlanan kesimin ödeme dengesi her an bozulabilecek ve ihtiyaçlarından kısarak rutin bir şekilde kendini kredi ödemesine adapte etmek zorunda olan halk kesimi olduğu gerçeğini açığa çıkarıyor. Bu kesimin yeniden borçlanacak bir durumu yoktur. Bu nedenle 2011 in ilk 9 ayına oranla 2012 nin ilk 9 ayında giyim %9, otomotiv, ev eşyası, mobilya sektörü % 3,5 oranında küçülmüştür. Böylelikle şişirilmiş büyüme balonu patlamıştır. Bu süreç tüm sektörleri etkileyecek, özellikle inşaat alanı iç talebin düşmesinden kaynaklı ciddi sıkıntı yaşayacaktır. Türkiye de ithalata dayalı ihracat ekonomisinin olduğu ve ihracatın neredeyse yarısından fazlasının AB ülkelerine yapıldığı ve AB ekonomilerinin de ciddi bir daralmaya gittiği düşünülürse Türkiye deki üretim sürecinin sekteye uğrayacağı aşikardır. Buna önlem olarak düşünülen iç pazarın durumu da yukarıda ifade ettiğimiz gibidir. İstihdamla doğrudan ilgilidir. Ayrıca bölgede emperyalizmin taşeronluğunu üstlenen Türkiye, enerjinin %70 ini Rusya ve İran dan sağlamaktadır. Bugün itibariyle dünyada enerjiyi en pahalı kullanan ülke konumundadır. Ayrıca Libya ya yapılan müdahalede Libya pazarıyla ticaret durmuştur. Suriye deki aktif taşeronluktan ötürü bölge ticaretinin can damarı olan ticaret kapılarını kapatmak zorunda kalmıştır. Kuzey Irak la da ticaret istenen düzeyde gitmemektedir. Aktif taşeronluk rolü süreç ilerledikçe ekonomik alanda Türkiye yi daha da sıkıştıracaktır. ÇÖZÜMSÜZLÜĞÜN ÇÖZÜMÜ; HALKIN SIRTINDAKİ YÜKLERİ ARTTIRMAK UCUZ EMEK CENNETİ HALİNE GELMEK Ekonomik göstergelerdeki olumsuz gidişat egemenleri çeşitli önlemler almaya sevk etmiştir. Ezenezilen ilişkisinin olduğu her toplum biçiminde egemen olan kesimin önlemleri halkın daha fazla ezilmesini gerektirmektedir. Sermaye girişindeki sıkıntının üretime değil de hazıra gelmesinde, istihdam yaratmamasında olduğunu gören egemenler emeğin ucuzlaştırılmasına yönelik adımlar atmaktadır. Bu nedenle apar topar kesintili eğitim sistemiyle, eğitimin içeriğini tabanının isteklerini de karşılayacak şekilde gericileştirip ticarileştirirken, temel olarak gençliğin ucuz iş gücü imkanını*** tekellerin sofrasına sunmuşlardır. Böylelikle ilerleyen süreçte okullar Nazi Almanyası nın toplama kamplarını, çalışma kampüslerini aratmayacaktır. Emeğin ucuzlatılması ve iç pazar genişlemesi için dile getirilen yaklaşımlardan biri de nüfus artış hızının arttırılmasıdır. Bilindiği gibi genç nüfusun tüketme eğilimi yüksektir. Ayrıca işsiz kitlesinin genişlemesi emeği ucuzlatacağından sermayeyi doğrudan yatırıma çekme işlevi taşıyacaktır. Başbakan bu nedenle yaptığı her konuşmada en az üç çocuk diye naralar atmaktadır. Son olarak Konya da 1071 Kuşağı söylemi üzerinden 2071 i hedef göstermesinin ardından yine meseleyi çocuk sayısına getirmesi iç pazarın beklenen verimliliği gösterememesiyle alakalıdır. Kadın cinayetleri %1400 artmışken, arasında tecavüz vakaları % 38 artış göstermişken, cinsel istismar olayları ülkede dünya ortalamasının 5 katı düzeyde seyrederken kadına, üreme potansiyeli üzerinden yaklaşılmasının arkasında da ekonomi vardır. Sermaye, vaktinde mücadele içinde kazanılmış ve bir şekilde sahip olunan hemen her hak gibi, kadının bedeni üzerindeki hakkı da gasp etmek üzere hedefine koymuştur. Hatta mesele, kadın bedeni ve üreme ile ilgili hak tartışmasını aşmış, kadın bedeni, toplumun malı olarak ve egemen ahlakın disiplini içinde tanımlanmıştır. (Devrimci Hareket Sayı:38) Kürtajın yasaklanmasına dönük tartışmalarda yukarıda ifade ettiğimiz üreme hızını arttırmaya yönelik adımlarla faşizmin toplum dizaynı birlikte yürümektedir. Yine köylünün üretemez hale getirilip köyünden, toprağından koparılıp göçe zorlanması sonucunda ara katmanlardan işsizler kitlesine yoğun bir katılım olmaktadır. Tarıma yönelik devlet desteğinin kesilmesiyle kredisini ödeyemeyen köylünün toprağına bankalarca el konulması aynı sürecin bileşenleridir. AB 2004 yılı ilerleme raporlarında 2006 yılına kadar 10 milyon köylünün üretimden elinin çektirilmesinden bahsediyordu. Böylelikle kapitalist tarıma geçiş hız kazanırken, işsizler ordusu da büyümüş olacaktı. Bu yaklaşım bugün daha organize bir şekilde sürdürülüyor. Doktor, avukat, mühendis vb kesimlerin elinde bulundurdukları imkanları ellerinden almak için meslek odalarını zayıflatmaktan tutun da bütünüyle işlevsiz kılmaya dönük adımlar atılmış ve yeni yasalarla daha da ileri gidilerek AKP nin yönetimlerini alamadığı muhalif olan meslek odaları kamu denetimi uygulayamayan, anlamsız kurumlar haline getirilmektedir (TMMOB u işlevsizleştirmek isteyen torba yasa). Örneğin doktorlara tam gün yasasından muayenehane açma yasağına kadar bir dizi uygulama söz konusu. Temel yaklaşım ise bu alanlarda da örgütlülüğün zayıflatılıp kamu denetiminin kırılarak, emeğin ucuzlatılmasıdır. (ithal hekim, her üniversitede hukuk ve tıp fakültesi açmak vb.) Çıkarılan istihdam yasalarıyla da 18 ile 29 yaş arası işsiz çalıştıran sermayenin sigorta primlerini 5 yıl boyunca devlet karşılayacaktır. Bu da ucuz üretimi dinamik olan genç kitle içinden sağlarken genç işsizler kitlesi içinde çıkabilecek potansiyel tepkiyi kesmeye yönelik yaklaşımı da açığa çıkarmaktadır. Diğer yanıyla yasa ileri dönemde 30 yaş üstü işsizlik oranlarında da artış olacağını göstermektedir. Bu yasa kıdem tazminatının kaldırıldığı koşullarda hızlı bir şekilde emeğin ucuzlatılmasına sebep olacaktır. Sermayeyi üretime çekmek için emeğin ucuzlatılmasının yanında sermayeye ayak bağı olan engellerin kaldırılması da önem arz etmektedir. Bunların başında işçi sınıfının mücadeleyle kazandığı hakların budanması gelmektedir. Adeta taşeronlaştırmanın/esnek çalışmanın normal, güvenceli çalışmanın istisna haline geldiği ülkemizde kıdem tazminatı hedef tahtasına konmuştur. Bununla birlikte emperyalist tekelleri yatırıma davet mesajı içermesi açısından bankacılık, hava iş kolu, ulaşım ve borsa da grev yasaklanmıştır. Yine tartışmaya bile mahal vermeyen bir şekilde yasalaştırılan sendikalar yasasıyla sendikalar tabela sendikasına indirgenerek, anlamsızlaştırılmıştır. Yine sendikacıların, gazetecilerin, avukatların, seçilmiş belediye 22 23

15 DEVRİMCİ HAREKET EMPERYALİZMİN KRİZİ VE TÜRKİYE DEVRİMCİ HAREKET DEVRİMCİ TUTSAKLAR ONURUMUZDUR başkanlarının, milletvekillerinin, devrimcilerin, Kürtlerin, sisteme muhalif olan tüm kesimlerin sudan bahanelerle kitleler halinde cezaevlerine doldurulması sanıldığının aksine Türkiye açısından bir prestij kaybı değil, emperyalizme hizmette kusur edilmediğinin göstergesidir. Toplumun örgütsüzleştirilerek sindirilmesi, sermaye açısından her daim olumlu karşılanan bir gelişmedir. Emperyalist talana muhalefet oluşturacak kesimlerin gerekçe bile sunulmadan tutuklanması gerektiğinde katledilmesi emperyalizmle iç içe geçmiş faşizmin temel niteliğidir. Kürt sorunu bağlamında PKK nin silahsızlandırılmaya çalışılması temelde emperyalizmin Ortadoğu politikalarıyla ilgili olmakla birlikte, emperyalist bir çözüme varıldığı noktada GAP vb projelerin hayata geçirilmesi ve bölgenin ucuz emek sömürüsüne açılması ve K. Irak la ticari ilişkilerin hızlı bir şekilde geliştirilmesi ileriye dönük yapılan hesaplardan bazılarıdır. Bölgenin sermaye açısından daha güvenlikli hale gelmesiyle ucuz emek sömürüsüne uygun bir alana dönüştürülmesi de ekonominin gidişatı yönünden önemlidir. Küçük orta boy işletmelerin tasfiye edilerek perakende satış dahil tüm alanlara emperyalist tekellerin rahatlıkla girebileceği dönüşümün sağlanması da bir anlamda sermayeyi ülkeye çekme odaklıdır. KOBİ ler tasfiye oldukça işsizlik oranları artacak, emek ucuzlayacaktır. Yaşamın kılcallarına kadar inen bir gizli işgal söz konusu olacaktır. Bu sürecin daha iyi işleyebilmesi için kayıt dışı ve işportayla mücadele etmek amacıyla SGK ve zabıta örgütü hem otomasyon hem de teknik/kadro anlamda yenilendi. Tüm bunlar yapılırken özelleştirmeler hız kesmiyor. Son olarak otoyollar satıldı. 2B yasasıyla orman ve hazine arazileri satılıyor. Devletin kasasına para giriyor. Merkez Bankası faiz oranlarını düşürse de yine de faizler dünya ortalamasının üzerinde seyrettiği için sıcak para girişinde, devlet tahvili satışında şimdilik sıkıntı yaşanmıyor. Böylelikle devlet kendini döndürerek ekonominin dümenini elinde tutup ekonomide istikrar oluşturmaya çabalıyor. Sermaye açısından yanaşacak çok fazla güvenli limanın olmayışı Türkiye yi seçmesine neden oluyor. Türkiye, emperyalizmin Ortadoğu politikaları açısından ekonomik yönden dengede tutulan bir ülkedir. Bu vesileyle ülkemiz emperyalist talana uğruyor. Halkın geleceği ipotek altına alınıyor. Emperyalist-kapitalist sistemin krizi yapısal olan, süreklilik arz eden bir krizdir. Dönem dönem yoğunlaşıp etkisini azaltmaktadır. Ancak krizden çıkış söz konusu değildir. Bugün halen atlatılamayan kriz göstermektedir ki, önümüzdeki dönemde sermaye yoğunlaşmasına/tekelleşmeye bağlı olarak krizlerin zaman aralığı daralacak, devreleri sıklaşacaktır. Türkiye açısından bakılacak olursa ekonominin pek de iyi seyretmediği ortadadır. Objektif koşullar sürece müdahaleye çok uygundur. Yukarıda ifade ettiğimiz halkın tüm sorunları ancak toplumun tepeden tırnağına kadar yenilenmesiyle ortadan kaldırılabilecek sorunlardır. Yaşanan sorunların kaynağı insan değil aralarındaki ilişkilerdir. Kapitalist üretim ilişkilerini devrimle ortadan kaldırmak bir zorunluluktur. NE YAPMALI? Türkiye, yeni sömürgeleşme anlamında emperyalizme bağımlılığı gittikçe artan bir ülkedir. Yönetim biçimi kurumsal, sömürge tipi faşizmdir. Oligarşi biçiminde şekillenen küçük bir azınlığın dışında (%1) tüm halk kesimlerinin demokrasi ihtiyacı söz konusudur. Bu da içsel bir olgu halinde bulunan emperyalizm ve işbirlikçisi faşizme karşı mücadeleyi gerekli kılmaktadır. Tüm halk kesimlerinin çıkarları aynı program etrafında birleşmeyi zorunlu kılıyor. İşçi sınıfının, emekçilerin, köylülüğün, ezilen kürt halkının, ezilen inanç olan Alevilerin, ezilen emekçi kadınların bir araya gelerek emperyalizmin ve faşizmim talanına, sömürüsüne ve sindirme politikalarına karşı Leninist temelde bir örgütlenme oluşturması bir zorunluluktur. Başka çıkış yolu yoktur; ya emperyalist tahakküm ya devrimci irade. Mücadele ederek gerektiğinde bedeller ödeyerek emperyalizmi bu topraklardan defedebiliriz. Halkları umutla beklediği o özgürlük günlerine ulaştırmanın, elleri ellere, yürekleri yüreklere, türküleri türkülere karmanın her dilde adı devrimdir. Başka çıkış yolumuz da yoktur. Açlığın, işsizliğin, sömürünün ve köleleştirmenin olmadığı insanların özgürce kendi dilinde şarkılar söylediği, kadının rengini doğadan aldığı, insanlığın doğallaştığı günleri güneşten aldığımız sıcaklığı ellerimizle en ücra köşelere kadar ulaştırarak yaratacağız. FAŞİZME ÖLÜM TEK YOL DEVRİM! *Neoliberalizmin temel yaklaşımlarını hatırlayacak olursak, bilindiği üzere bu dönemin iki temel yaklaşımı söz konusu; birincisi, her türlü devlet müdahalesinin ekonomiden çekilmesi, ikincisi ise en ucuza üretilen yerde üretilip en fazla karla satılan yerde satılması. Tabi bunun gerçekleştirilebilmesi için sermayenin serbest dolaşımının sağlanması bir zorunluluktu. Bu durum,1970 li yıllardan başlayarak gerektiğinde askeri darbe seçenekleri de devreye sokularak birçok ülkede sağlandı. Üretim/ sermaye metropol ülkelerden yeni sömürge ülkelere doğru kaymaya başladı. **İzzettin Önder in tanımıyla cari açık, bir ekonomide bir yıl gibi belirli bir sürede gerçekleşen kesin para girişi ile kesin para çıkışı arasındaki fark olarak tanımlanabilir. Bir ekonomiye kesin para girişi çeşitli mal ve hizmet satışı sonucunda elde edilen gelirler, sair gelirler ve ekonomiye yapılan kesin döviz girişi gibi kalemlerden oluşur. Ekonomiden para çıkışı ise dış ülkelerden alınan mal ve hizmet için yapılan ödemeler, sair kesin ödemeler gibi kesin para çıkışlarından oluşur. ***İlk ve ortaöğretimde yaklaşık 16 milyon öğrenci bulunmaktadır. Bu yasayla meslek okullarına yönlendirilen halk çocukları 8 yıl boyunca net asgari ücretin1/3 ü fiyatına çalıştırılabilecektir. DEVRİMCİ TUTSAKLAR ONURUMUZDUR! FAŞİZME KARŞI OMUZ OMUZA! Emperyalizmin gizli işgali altındaki ülkemiz, işbirlikçi egemenler eliyle yer altı kaynaklarından akarsularına, ormanlarından tarım arazilerine, otoyollarından elektrik santrallerine, KİT lerinden okullarına/hastanelerine kadar emperyalist tekellere pazarlanıyor. Halkımız işsizlik, yoksulluk ve açlıkla karşı karşıya bırakılıyor. Taşeronlaştırma, güvencesizleştirme, esnek çalışma ve örgütsüzleştirme yaygınlaştırılıyor. Ülkemiz ucuz işgücü cenneti haline getirilmek isteniyor. Bu süreç kapitalizmin çarklarında işçi ve emekçilerin zalimce öğütülmesine sebep oluyor. Sermaye halkımızı sömürdükçe semiriyor, semirdikçe daha azgın bir şekilde sömürmenin yollarını arıyor. Egemenler, kentsel dönüşüm yalanıyla yaşam alanlarımızın işgaline soyunuyor. Doğup büyüdüğümüz evlerimizi ellerimizden almak, kök saldığımız mahallelerimizi yok etmek, sosyal bağlarımızı kesip atmak, bizi tarihsiz/köksüz kılmak istiyor. Kürt halkını yok sayıyor. Kendi kaderini tayin hakkına imkân tanımıyor. Bugün faşizm Kürt halkının özgürleşme yolunda attığı adımları boşa düşürmek için elinden geleni yapıyor. Gerektiğinde göstermelik düzenlemeler ve açılım yalanlarıyla göz boyamaya çalışıyor, yeri geldiğinde de baskı ve zordan vazgeçmiyor. Katletmeye de her daim seçenek olarak başvuruyor. Egemenler, Alevi açılımı yapıyor görünürken Alevi leri/cem evlerini diyanete bağlamaya, kendi Alevi sini yaratmaya çalışıyor. Bunu başaramadığı noktada Alevi halkın evlerini işaretlemeyi, fişlemeyi ihmal etmiyor. Anmaları yasaklıyor. Halka gözdağı veriyor. Kadının toplum içindeki konumu gün geçtikçe geriliyor. Kadına yönelik şiddet ve kadın cinayetleri her geçen gün artarak devam ediyor. Devlet, tarımdaki sübvansiyonları kesiyor. Köylü, emperyalist tarım tekelleriyle rekabet edemez/üretemez hale geliyor. Kredilerini ödeyemiyor. Köylünün toprağına bankalar el koyuyor ve köylü toprağından ediliyor. Dış politikada, ABD emperyalizminin çıkarları doğrultusunda kardeş halkların kanı üzerinden politika yapılıyor. Ortadoğu da emperyalizmin taşeronluğuna soyunuluyor. Ülkemiz adeta bir ABD/NATO üssüne çevrilmiş durumda. Hem Türkiye hem de bölge halklarını hedef alan radar sisteminden sonra Patriot füze sistemi de ülkemize de konuşlandırılıyor. Bugün ülkemiz, emperyalizmin fiilen işgali altındadır. Buna karşı halkın çıkarlarını savunan, halkın yanında saf tutan ve halka gerçekleri anlatıp sorunları etrafında halkı örgütlemeye çalışan, emperyalizmi ülkeden kovmak isteyen devrimcilere/devrimci yapılara faşizm azgınca saldırmaya devam etmektedir. Geçtiğimiz günlerde sabaha karşı birçok ilde devrimci demokratik kurumlara polis baskın düzenlemiştir. Yürüyüş Dergisi, İdil Kültür Merkezi, Grup Yorum, Halkın Hukuk Bürosu ve Çağdaş Hukukçular Derneği ne yönelik baskı ve sindirme amaçlı polis teröründe 85 devrimci gözaltına alınmış, kurumlar kullanılamaz hale getirilmiş, gözaltına alınan devrimcilere işkence yapılmıştır. Varlık nedeni halka karşı suç işlemek olan egemenlerin, devrimcilere dönük bu baskılarının arkasında halkın örgütlü gücünden duydukları korku yatmaktadır. Ancak bilinmelidir ki devrimciler baskıyla, gözaltıyla, tutuklamayla, katletmekle susturulamaz. Devrimciler gücünü, halkın meşru taleplerini dile getirmekten ve 24 25

16 DEVRİMCİ HAREKET DEVRİMCİ TUTSAKLAR ONURUMUZDUR DEVRİMCİ HAREKET EĞİTİM SİSTEMİ maya işlevi görerek halklaşan bir iradeye dönüşmekten almaktadır. Egemenlerin, devrimcilere yönelik yaptıkları kara çalma, bumerang etkisiyle gelip bir gün mutlaka onları vuracaktır. Halka karşı yalana başvurmak, halka karşı suç işleyen egemenlerin yöntemidir. Devrimcilerin görevi halka gerçekleri anlatmaktır. Devrimciler sınava tabi tutuldukları en zorlu koşullarda dahi değerlerinden ödün vermeyerek köklü devrimci gelenekleri oluşturmuşlardır. İnsani değerlerin en rafine biçiminin yaşandığı devrimci zeminde, kullanılan tüm araç ve yöntemler halkın haklı kavgasını büyütmek içindir. Bugün egemenlerin bu baskısı nasıl ki bir avuç olan sermaye kesiminin sömürüsünün devamı içinse yaşanan onca zulme, baskıya ve ödenen bedele rağmen devrimcilerin de yılmadan mücadeleyi daha bir azimle sürdürmesi halkın özlemini duyduğu tam bağımsız, demokratik bir ülke içindir. Sınıfsız, sömürüsüz herkesin eşit olduğu bir ülkenin mümkün olduğunu göster- KÜRT HALKI ANNESİNİ YİTİRDİ Yeniden doğacaksınız dağ doruklarındaki kartal yuvasında. Ovalara ineceksiniz, tarla kuşunun kanatlarında. O büyük gün geldiğinde, tekrar buluşacağız Minik serçenin şarkısında. mek içindir. Devrimcilerin halkla bütünleşmesi içindir. Örgütlü bir halkı hiçbir kuvvet yenemez. Bugün tutsak alınan devrimcileri sahiplenmek ve yoldaşlarına yoldaşça omuz vermek tüm devrimci demokrat kurum ve kişilerin görevidir. Tüm devrimci demokrat kesimleri devlet terörüne maruz kalan Yürüyüş Dergisi ni, İdil Kültür Merkezi ni, Grup Yorum u, Halkın Hukuk Bürosu nu ve ÇHD yi sahiplenmeye çağırıyoruz. Yaşasın devrimci dayanışma! FAŞİZME KARŞI OMUZ OMUZA! DEVRİMCİ TUTSAKLAR ONURUMUZDUR! 22 OCAK 2013 DEVRİMCİ HAREKET Kurumuş bir ağaç gibi çürüyenlerin çoğunlukta olduğu bir dönemde hala ulu bir çınar gibi başları göğe yükselenlerin varlığı halkların gelecek düşlerinin güvencesidir. Toprağa sımsıkı tutunan bir gövdenin kökleri ne kadar derinlere nüfuz etmişse toprağa düşmesi de o kadar deprem etkisi yaratıyor. Ölüsünün bile düşmanlarını korkuttuğu, sevinçlerini kursaklarında bıraktığı bir yaşam pratiği belki de her devrimcinin hayalidir. İşte siz bu hayali gerçek kıldınız. İlk değil bu yaşananlar. Bu topraklar tarih boyunca zalimlerin her türlü oyununa tanıklık etmiştir. Truva Savaşı nda barış hediyesi olarak verilen tahta atın yaşanacak büyük katliamın bir parçası olduğu anlaşıldığında çok geç kalınmıştı. Kurtuluş Savaşı sırasında işgalcilere karşı savaşmak için çağırılan Mustafa Suphi ve yoldaşlarının nasıl sessizce boğulduğuna Karadeniz in hırçın suları tanıktır. Dersim katliamı sırasında idam edilen Seyit Rıza Ben senin yalanlarınla baş edemedim, bu bana dert oldu, ama karşında diz çökmedim ya bu da sana dert olsun! demiştir. Düşmanın amacına ulaşmak için her türlü insanlık dışı yöntemi kullandığı defalarca kanıtlanmıştır. Bu yüzden Paris in göbeğinde üç direnç çiçeğinin koparılıp aramızdan alınmak istenmesine şaşırmamak gerekir. Tarih, emperyalizmin ve faşizmin nice çiçek tarlalarını ayakları altında ezdiğine defalarca tanık olmuştur. Emperyalizm ve faşizm kendi sınıfsal karakterine uygun davranmıştır; ancak ezilen halklar ve sınıflar kendi sınıfsal rolünü oynamadıkça bu katliamlar ve zulüm artarak devam edecektir. Sakine Cansız, bir annenin çocuğunu korumak için katlanabileceği her türlü eziyet, zulüm ve işkenceyi bizzat kendi bedeninde yaşadı. Hiçbir koşul altında değerlerinden bir adım dahi gerilemedi. Sakine Cansız ve birlikte şehit düştüğü yoldaşları şahsında tüm ezilen halkların başı sağolsun. EĞİTİMDE KIYAFET ZORUNLULUĞUNUN KALDIRILMASININ ARKA PLANI Şu sıralar ülke gündemini meşgul eden konulardan biri de lük eğitim sisteminden sonra eğitimde kılık kıyafet zorunluluğunun ortadan kaldırılmasıdır. İlk başta bakıldığında Ne güzel çocuklar, gençler cıvıl cıvıl, rengârenk, kendi sevdikleri elbiselerle okullarına gidecek. diyen çok fazla insan olduğunu görüyoruz. Tek tipleşmeye karşı değil miyiz? Ne iyi oldu da kalktı. Neyine itiraz ediyorsunuz? diyenler de mevcut. Aslına bakılırsa toplumda oluşturulan bu algı, sistemin yönlendirme araçlarının ne kadar güçlü olduğunun da göstergesi. AKP nin iktidarı boyunca en büyük başarısı halkın yaşam alanlarını, halka alkışlattırarak sınırlamasıdır. Suni gündemlerle meşgul edilen/uyuşturulan kitlelerin hak ve özgürlüklerinin kısıtlandığının farkına varması engelleniyor. AKP, hükümette olduğu günden bu yana mevcut faşist yapının kurumlarını hedef gösterirken sürekli halkın demokrasi özlemini/ ihtiyacını sömürüyor. Böylelikle kurumları ele geçirirken devletin faşist niteliğini de güncellemiş oluyor. Bugünün faşizmi, doğrudan kitleyi karşısına almak yerine zamana yayarak, uyuşturarak, alıştırarak, parçalayarak teslim alıyor. Ne yazık olguların özünden çok biçimini öne çıkaran bakış açısı, AKP nin değirmenine su taşımaya neden oluyor. Bu bağlamda kimi sol çevrelerin bu yolda aşama kat ettiğini söylemek ise yanlış olmayacaktır. Kontrgerilla tasfiye oluyor düşüncesiyle Ergenekon Davası ndan medet umanlar, 12 Eylül Yargılaması ndan düzenin demokratikleşmesini bekleyenler, doğaldır ki toplumun devrimci, demokrat tüm kesimlerinin cezaevlerine neden doldurulduğunu anlamlandıramıyor. Yine aynı bakış açısı, AKP nin bugün neden liberal sol çevrelere ihtiyacı kalmadığını da anlamaktan yoksundur. Bundan dolayı birçok köşe yazarı Başbakan ın yürüttüğü politikayı agresifliğiyle açıklayarak ayıp lamaktadır. Bugün halen askeri vesayet/kışla mantığı-sivillik tartışması sürmekte/sürdürülmektedir. Bu suni ikilem AKP ye, kılcallarına kadar güncellemek istediği faşizmi sözde demokratiklik maskesi altına gizleme imkânı sağlıyor. Okullarda önlük ve üniformaların kaldırılmasının gerçek nedeni de bu ikilemin örtüsü altında gizleniyor. Bilindiği gibi yapılan her hamle, daha önce yapılan hamlelerle ilişkilidir. Uygulanan politikanın devamıdır. Dolayısıyla bugün kılık kıyafet zorunluluğunun kaldırılmasını, daha önce eğitimde neler yaşandığıyla birlikte incelemek gerekmektedir EĞİTİM SİSTEMİ, EĞİTİMDE YIKIMDIR Yeni eğitim sistemine baktığımızda iki nokta dikkatimizi çekmektedir. Birincisi eğitimden kapitalizmin iktisadi beklentileridir. Eğitim ticarileşirken öğrenci kitlesi içindeki sınıfsal ayrım keskinleşmektedir. Öğrenci kitlesinin iki yönü açığa çıkmaktadır. Bunlar müşteri öğrenci ve ucuz iş gücü öğrencidir. Bu iki yönün ağırlığı ekonomik gelir durumuna ve okunan okula göre değişmektedir. Örneğin özel okulda müşteri yönü ağır basarken, meslek lisesinde ucuz iş gücü öne çıkmaktadır. Tabii ki halkın gelir durumu düşünüldüğünde kalitesi düşük devlet okullarında yığılmalar olduğu/olacağı aşikârdır. Emperyalist tekellerin de iştahını Türkiye nin on milyonlarla anılan gençlik kitlesinin ucuz işgücü imkânı kabartmaktadır. Gençlik kapitalizm denen makineye eklemlenecek ucuz yollu, kullanılmamış (sıfır) makineler olarak görülmektedir. Öğrenci, eğitim denen tezgâhta kapitalizmin ihtiyacına göre yetiştirilmeli. Gereken teknik bilgiyi edinmelidir. Eğitim sistemindeki ikinci nokta ise eğitimin ideolojik yönüdür. Bilindiği gibi kapitalizmde eğitim; sistemi, itiraz etmeden, her gün yeniden üretecek vatandaşın oluşturulmaya çalışıldığı süreçtir. Sorgulamayan, eleştirmeyen, itaat eden örnek vatandaşlar kapitalizmin sigortasıdır. Bu nedenle Türkiye de eğitimin içeriği 50 lerden bu yana Türk-İslam sentezlidir demek yanlış olmayacaktır. 12 Eylül sonrası emperyalizm tarafından Türkiye de AKP yi doğuracak sürecin taşları örülmüş, 2000 li yılların başında AKP, emperyalizmin bölgedeki ihtiyaçları çerçevesinde, ılımlı İslami bir model olarak başa getirilmiştir. Türkiye de edinilen başarı sonrasında AKP 26 27

17 DEVRİMCİ HAREKET EĞİTİM SİSTEMİ DEVRİMCİ HAREKET ÖĞRETMENLERİN SORUNLARI üzerinden bölge ülkelerin sisteme entegrasyonuna girişilmiştir. Radikal İslami hareketler ılımlılaştırılarak/akp lileştirilerek sistem içi kanallara yönlendirilmeye başlanmış, bölgede kapitalist ilişkilerin dokuya derinlemesine nüfuz edeceği bir ortam yaratılmıştır. Böylelikle bugün bu ülkelerde var olan feodal yapıların çözülmesiyle açığa çıkacak olan sınıfsal farkların, sınıf hareketine/bilincine dönüşmemesi için cemaat/tarikat vb. yapılar devreye sokulmaktadır. Bu ilk olarak AKP ile Türkiye de denendi ve başarı sağladı. Bir yandan sınıf hareketi ve sendikal hareket tasfiye edilirken, diğer yandan konumu sarsılan, mülksüzleşen, yoksullaşan halk kitlelerinde tepkinin açığa çıkması, oluşturulan cemaat/tarikat ilişkileriyle belli oranda engellendi. İşte bu nedenle eğitimin içeriğinin gericileşmesi bir ihtiyaç haline geldi. Emperyalizmle girilen ilişkiler eğitimde gerici-dinci yönü ağır basan Türk-İslam sentezli bir ideolojik yapıyı gerekli kıldı. KIYAFET ZORUNLULUĞU KALKIYOR TEK TİP YAŞAM GELİYOR Bugün eğitimin parçalanarak imam hatiplerin orta kısımlarının açılmasının arkasında geliştirilmek istenen cemaat ilişkileri yatmaktadır. Eğitimin içeriği de, kırıntı düzeyinde kalan bilimsel öğelerin törpülenerek yok edilmesi sonucu bütünüyle gericileşmiş ve bu da yetmezmiş gibi Peygamberin Hayatı, Kur an Öğreniyoruz, Ahlak ve Değer gibi dersler müfredata girmiştir. Eğitim yılının açılışıyla birlikte eğitim sisteminin yarattığı kaos ortamında, geçtiğimiz günlerde gündeme gelen okullarda kıyafet zorunluluğunun kaldırılması, eğitimi bütünüyle bir yıkıma doğru götürmektedir. Bugün kılık kıyafet zorunluluğu kalktığında okulların tek tipleştirici torna etkisi kalkmış olmayacak, aksine yeni bir tek tipleşme sürecinin basamakları örüldükçe eskisini aratacaktır. Sivil kıyafetle cemaat vb. kurumların giyim, kuşam ve yaşam tarzı okullara bütünüyle girecek. Kız öğrenciler başlarını bağlayacak ve bağlamayanlar üzerinde baskı oluşturulacaktır. Kıyafet serbestîsi geliyor söylemi bir aldatmacadır. Daha şimdiden kız öğrencilerin giyimlerine ilişkin kısıtlamalar dillendirilmeye başlanmıştır. Etek boyundan kol boyuna kadar kısıtlamalar gelmektedir. Böylelikle ya asimilasyon ya da ötekileştirme sonucu ortaya çıkacaktır. Asıl yapılmak istenen budur. Bunun yanında tabiî ki sivil giyim geldiğinde sınıf farkı daha belirgin olacaktır. Bu durum çocukların pedagojik gelişimi için sakıncalıdır. AKP tek tip kıyafet jargonunu çarpıtma/propaganda amaçlı kullanmaktadır. Şu an her okul kendi üniformasını seçebilmektedir. Üniforma doğru kullanıldığında çocuğun okula aidiyet duygusunu da geliştirmektedir. Eğitimde en ileri noktada olan, dünya üzerinde fırsat eşitliğinin en gelişkin olduğu Küba da bile çocukların okul üniformaları vardır. Ancak tüm bunlara rağmen sivil kıyafete itiraz noktası sadece, pedagojik gelişimi olumsuz etkilemesi noktasına daraltılmamalıdır. Zaten sınıf farkı sadece kıyafetle değil her yanıyla hissedilmektedir. Baskın olanın daha baskın hale getirilmek istenmesine karşı çıkılmalıdır. Cemaat ilişkileri toplumda arttıkça bütünüyle bir tek tipleşmenin önü açılacaktır. Bu süreç örgütlü bir tek tipleşmeye maya işlevi taşıdığı için çok tehlikelidir. Okullarda kıyafet zorunluluğunun kalkmasının yerini tek tip yaşam tarzı dolduracaktır. Bu gidişat tek başına eğitim emekçilerinin çabasıyla durdurulamaz. Tek başına velilerin çabası da yeterli değildir. Eğitimde yaşanan bu sorun tamamıyla toplumun demokratikleşmesiyle ilgilidir. Demokrasiye ihtiyaç duyan tüm toplum kesimlerinin ortak refleksiyle bertaraf edilebilir. Kürt halkının benim dinle bir sorunum yok deme şansı yoktur. Çünkü burada mesele din değildir. Bir toplumun geleceğinin karartılmasıdır. Toplumda aşağılanan, ezilen, şiddete uğrayan kadınları doğrudan etkilemektedir. Alevilerin, gayrimüslimlerin yeni katliamlarla muhatap edilmelerinin ön provaları okullarda yapılır hale gelecektir. Eğitimde yaşanan bu saldırı, işçilerin, emekçilerin, köylülerin söz ve karar hakkı mücadelesine doğrudan müdahaledir. Bu nedenle tüm bu sorunların özneleri bir elin parmakları gibi bir araya gelip yumruk olabilmelidir. Bir an önce yıldızıyla buluşup halkın demokrasi özlemini gidermelidir. Yarın çok geç olabilir. EMPERYALİZME VE FAŞİZME KARŞI TEK YOL DEVRİM! 4 ARALIK 2012 DEVRİMCİ HAREKET ÖĞRETMENLERİN SORUNLARINA DAİR Ülkemizde, okul öncesi eğitim kurumlarından liselere kadar yaklaşık 820 bin öğretmen görev yapıyor. Yine, yeterli mesleki formasyona sahip olduklarının tescili olan diplomalarıyla öğretmen olmaya hak kazandıkları halde 2000 li yıllarla beraber KPSS engeliyle önleri kesilmiş, ataması yapılmayarak sözleşmeli/ücretli gibi tanımlara maruz bırakılmış yaklaşık 300 bin öğretmen bulunuyor. Bugün ülkemiz egemenleri tarafından eğitimde nitelik sorunun temel sorumlusu olarak görülen öğretmenler, öğretmenlik mesleğine karşı giderek yaygınlaştırılan bir itibarsızlaştırma politikasıyla karşı karşıya. Eğitim emekçileri, büyük oranda sınav, seminer, kurul vb. ile geçirdikleri 3 aylık yaz tatili döneminden dolayı tembelllikle suçlanıyor, az çalışıp çok maaş aldıkları iddia ediliyor. Oysa OECD verilerine göre öğretmenlerin en çok çalıştığı ve en az kazandığı ülkelerin arasında yer alıyor Türkiye. Her vatandaşı birer muhbire çevirerek sorunun asıl kaynağını gizleme, hedef şaşırtma amacına hizmet eden alo ihbar hatları, mesleklere göre tasnif edilmiş durumda. Ciddi bir aşağılama aracına dönüşen bu ihbar hatları dolayısıyla, kamu çalışanları sıkıntılı süreçlerle karşı karşıya kalıyor. Örneğin acil tıp asistanı Dr. Melike Erdem 30 Kasım 2012 tarihinde, Sağlık Bakanlığı nın Alo 184-SA- BİM hattına yapılan bir şikâyetle ilgili savunmasını verdikten sonra, elinde tuttuğu savunma evrakı ile çalıştığı hastanenin altıncı katından atlayarak yaşamına son vermişti. Eğitim emekçileri de bu ihbar hatlarından nasibini alıyor. MEB in görev ve sorumluluklarıyla ilgili her türlü; talep, şikâyet, görüş-öneri, ihbar ve bilgi edinme sorularını etkin ve hızlı bir biçimde çözüme kavuşturabilmek iddiasıyla 1 Mart 2012 den beri hizmette olan Millî Eğitim Bakanlığı İletişim Merkezi nin (MEBİM) açtığı Alo 147 MEB hattı, muhalif okul yöneticisi ve öğretmenlerin ihbar edilerek fişlendiği, öğretmenlerin meslek onuruna yönelik ciddi bir saldırı aracına dönüşmüş durumda. Milli Eğitim Gülsüm Güneri Bakanlığı nın, Alo 147 şikâyet hattına gelen ihbarları değerlendirerek Türkiye genelinde 500 öğretmen ve okul yöneticisi hakkında soruşturma ve inceleme başlattığı biliniyor. Alo 147 hattı üzerinden gelen şikâyetler sebebiyle başlatılan soruşturmalarda, Bakanlık müfettişleri tarafından, öğretmenlere ve okul yöneticilerine Okullarda dini ibadetler özgürce yapılabiliyor mu, Örgüt üyesi misiniz, Hükümet ve MEB aleyhine propaganda yaptınız mı, sistemine karşı mısınız gibi sorular yöneltiliyor. Bu ihbar hattıyla MEB de son yıllarda ülkemizde yaygınlaşan gizli tanık sistemine geçmiş bulunuyor. AKP li bir il başkanı, bir okul yöneticisini telefonla arayarak Bu okulda Kur an-ı Kerim dersi neden bu kadar az talep edildi sorusunu soruyor. Telefon görüşmesinden kısa bir süre sonra yönetici hakkında inceleme başlatılıyor ve incelemenin gerekçesinin Alo 147 şikâyet hattı üzerinden gelen bir ihbar olduğu ifade ediliyor. İstanbul Ataşehir Nuri Cıngıllıoğlu Lisesi nde felsefe öğretmenliği yapan Adnan Ma- Bugün artık tam bir keşmekeşe dönmüş olan eğitim sistemi ne öğretmenlere ne de öğrencilere nefes alma sansı tanıyor. İtaatkâr öğrenci İtaatkâr öğretmen İtaatkâr toplum Egemenlerin istediği bu, onların yarattıkları sistemin bekası bu şekilde mümkün. Bizlere düşense düşünü kurduğumuz güzel günlerin özlemini bir kenara bırakıp onların istediği uzaktan kumandalı öğretmenler olmak değil, meslek onurumuza ve haklarımıza yönelik her türlü saldırıyı örgütlü mücadeleden aldığımız güçle geri püskürtmektir. Biz kaybedersek çocuklarımız kaybedecek,geleceğimiz kaybedecek! 28 29

18 DEVRİMCİ HAREKET ÖĞRETMENLERİN SORUNLARI DEVRİMCİ HAREKET HASTA EDEN SİSTEMDİR rangoz hakkında Çocuklarımıza tevhid inancımıza aykırı bilgiler vermek ve ateizm gibi konulardan bahsederek çocuklarımızın kafasını bulandırmak suçlamasıyla soruşturma başlatılıyor. Adnan Marangoz, kendisinden kimin şikayetçi olduğunu bilmiyor. Yine; etek boyu, saç uzunluğu, küpe deliği, bıyık biçimi, makyaj ve benzeri nedenlerle Milli Eğitim Bakanlığı öğretmenlere soruşturma açarken bu hattın nimetlerinden bolca yararlanıyor. Alo 147 şikâyet hattının son aylarda giderek daha da faalleşttiğini görüyoruz. Öğretmenlere yönelik itibarsızlaştırma hareketine hız verilmesi gerekiyor; çünkü 2013 te okullarda performans değerlendirme sisteminin yerleştirilmesi, öğretmenlere performans uygulaması getirilmesi hedefleniyor. Egemenlere göre eğitim sisteminin bugün bu halde olmasına sebep yetersiz performans değerlendirme. Performans değerlendirmeye göre başarılı olan öğretmenler desteklenecek, ücretlendirme performansa göre yapılacak. Öğretmenler performanslarına göre ödül ve cezalara tabi tutulacak. Buradan çıkacak rapora göre, öğretmenlerin ataması, yükselmesi, yer değiştirmesi yapılacak. Yani öğretmenlerin hayatı bu rapora bağlı olacak. Bu performans raporunu ise öğrenci ve velilerin vereceği söyleniyor. Öğretmenlerin öğrenci ve velilerle ilişkisi bir denetim ilişkisine dönüşecek. Üstelik bu denetimin ölçüsünün ne olduğu bilinmiyor. Eğitimde yaşanan nitelik sorununun kaynağında; eğitim yatırımlarının gittikçe azalması,bu alanda gerçekleştirilen özelleştirmeler, eğitimin içeriğinin bilimsellikten uzaklaştırılması gibi nedenlerin yattığını hepimiz biliyoruz sistemi ile ağırlık kazanan din derslerine bazı yerlerde öğretmen yerine sakallı müftüler girmektedir. Diyanet İşleri Başkanlığı nın ilköğretim öğrencilerine umre ziyareti yapılması ile ilgili yazısı, Milli Eğitim Bakanlığı tarafından acele ve günlü olarak 81 ildeki bütün okullara gönderilmiştir. Ders kitaplarında Evrim Teorisi ile alay edilerek yaradılışçı görüşler benimsetilmeye çalışılmaktadır. Felsefe gurubu derslerine bir çok ilde din kültürü Eğitimde Katliam öğretmenleri girmektedir. 100 Temel Eser içinde yer alan pek çok hikayede kısaltma ve düzeltmeler yapılarak bu kitaplar İslami söylem eşliğinde yeniden düzenlenmiştir. Okullarda okutulan Şeker Portakalı, Fareler ve İnsanlar gibi kitaplar sakıncalı bulunarak öğretmenlere bu kitapları okutmamaları konusunda baskı yapılmakta, çevirileri İslami söyleme uydurarak piyasaya süren yayın evlerinin kitapları tavsiye edilmektedir. Bugün artık tam bir keşmekeşe dönmüş olan eğitim sistemi ne öğretmenlere ne de öğrencilere nefes alma sansı tanıyor. İtaatkâr öğrenci İtaatkâr öğretmen İtaatkâr toplum Egemenlerin istediği bu, onların yarattıkları sistemin bekası bu şekilde mümkün. Bizlere düşense düşünü kurduğumuz güzel günlerin özlemini bir kenara bırakıp onların istediği uzaktan kumandalı öğretmenler olmak değil, meslek onurumuza ve haklarımıza yönelik her türlü saldırıyı örgütlü mücadeleden aldığımız güçle geri püskürtmektir. Biz kaybedersek çocuklarımız kaybedecek, geleceğimiz kaybedecek! A BD deki okul katliamları bitmiyor ve biteceğe de benzemiyor. Connecticut ta 26 kişinin öldüğü okul katliamı sonrasında alınan önlemler bunu gösteriyor. Silah şirketleri üstün zekâlarıyla(!) çözüm buldu. Utah eyaletindeki Atıcılık Sporları Konseyi 200 öğretmene ücretsiz silah eğitimi verecek. Kursu başarıyla bitirenler, attığını vuran öğretmenler ruhsat alabilecek. Eğitimin adı Güvenli Öğrenme, Güvenli Eğitim. Artık öğretmenlerin bir elinde kalem, diğerinde silah (Kovboy Öğretmenler). Dersine çalışmayan öğrenciler dikkat! Eğer niyet, kesin ve insani çözüm değilse; amaç toplumu daha sağlıklı hale getirmek değilse, çözümler de sığ, zalimce ve art niyetli olacaktır. Kapitalizmin kalesinde, dünya jandarmalığına soyunmuş, silah tüccarlarının yönettiği bir ülkede çözüm de silahla olacaktır. İlköğretim diyoruz. Adından da anlaşılıyor öğretim eğitim değil. Yani mevcut sistemin istediği biçimde şekillendirdiği öğretim sistemi. Analizci değil, dayatmacı. Anlama, yorumlama, sorgulama yerine; alma, ezberleme, itaat etme sıralamasıyla verilen öğretim sistemi. Hal böyle olunca; sorgulayan, analitik bakış açısı yerine itaat eden, verileni alan bir insan yetişiyor. Neden/Sonuç ilişkisini kuramayan, sadece sonuçları değiştirerek çözüm bulacağını düşünen bir toplum anlayışı devam ettiriliyor. Bir çocuk neden silahlanır, neden arkadaşlarını vurur? Televizyonda, sinemada, yaşamın her alanında şiddet, çözüm olarak sunuluyorsa; güç, başkalarının üzerine çıkmak olarak veriliyorsa ne yapabilir? Bu kuşatmayı nasıl aşabilir? Adı üzerinde; o bir çocuk ve eğitilmemiş. Sadece kapitalist/ rekabetçi öğretime tabi tutulmuş ve kendisine verileni topluma sunuyor Ali Cantepe ŞEKER VE TUZ MU SAĞLIĞI TEHDİT EDİYOR YOKSA SİSTEM Mİ? Suyun insan hayatındaki önemi üzerine birçok yazılı ve sözlü kaynak çıkarılmıştır. Günümüzde de doğayı bilimsel bir gözle tahlil etmeye çalıştığımızda hayatın her alanında olduğu gibi tüm yaşamın anası olan doğanın kendi içinde bir döngüsel dengeden bahsedilmektedir. Doğadan kopyalama ve üretme yöntemiyle elde ettiğimiz enerji kaynakları, yaşamsal gelişim ve ihtiyaçlar, aslında doğalında olması gereken şekliyle insanların ihtiyaçları kadar tüketilse doğa kendi kendini denge içinde yeniden üretip, tahribat görmeyecek. Kapitalizmin başlıca yasalarından biri olan tüketim yasası; insanları ihtiyaçlarından fazlasını tüketmeye zorlayarak, giderek dünya üzerindeki enerji kaynaklarını yitirmemize neden oluyor. Yani toplumlar doğada var olan yenilenebilir enerji kaynaklarını kendi yaşam ihtiyaçları için kullansalar doğaya da herhangi bir zarar verilmemiş olacak. Ama artık kar hırsıyla her geçen gün daha da çürüyen kapitalizm, aynı zamanda doğal yaşamın kalbi olan doğayı geri dönüşümsüz şekilde tahrip etmeye başladı. Bugün dünya genelinde tekeller doğa tahribatını en aza indirgeyecek enerji biçimlerinin kullanımının dahi önüne geçmiş bulunmakta. Doğanın sunduğu hidrojen, güneş ve rüzgâr enerjisi gibi yenilenebilir enerji kaynakları dururken katı yakıt, doğalgaz ve petrol gibi kar oranı çok daha fazla olan alanlara yatırım yapılmakta. Dünya üzerinde var olan tüm canlı türlerinin sona ermesine yol açabilecek kadar tehlikeli olan bu durum ise egemen ağızlardan bir kere bile duyulmuyor. Giresun valisi Dursun Ali Şahin bildiğimiz gibi yakın zamanda Şeker ve Tuz Genelgesi adı altında halkın sağlığını son derece düşünen bir tarz ile tuz ve şekeri yasaklama değil; ama sağlık için azaltma konusunda halkına adeta rehberlik etti. Vali Şahin gazetelere yaptığı açıklamalarda Kişilerle karşılaşmasında konuşmaya ilk sağlıktan başladığını belirtmiş. Şeker ve Tuz ihtiyacı gerçekten insanın günlük tükettiği besinlerden karşılanabiliyor. Normal koşullarda bu iki madde vücut için tüketimi zaruri olmayan maddeler. Normal bireyler için günlük tuz ihtiyacı 3-7 gr arasında. Ortalama 5 gr. Ülkemizde yapılan araştırmalarda erkekler günlük 19,3 gram, kadınlar ise 16,8 gram tuz tüketiyor. Ortalama tüketim miktarı ise 18 gramı buluyor. Yani normalde tüketilmesi gereken miktarın 4 katı fazlasını tüketmiş oluyoruz. Alınması gereken sodyum miktarından çok daha fazlasını tüketmek insanlarda çok çeşitli hastalıkların oluşmasına yol açıyor. Bunu da egemenler bizden daha iyi biliyor olsa gerek. İnsanlığın sağlığı için hemen hemen hiç bir faydası olmayan tuz ve şeker aynı zamanda nasıl oluyorsa büyük bir rant alanı. Bu gıdalar madem ki bu kadar zararlı o zaman neden piyasadan kaldırılmıyor? Tuz ve şeker piyasadan kaldırılırsa tuz ve şeker tekelleri öncelikle iflasa sürüklenmiş olur. Aynı zamanda kişiler bu iki ürünü tüketmezse tansiyon ve şeker hastalığı gibi bugün nüfus içinde önemli artış göstermiş iki hastalıkta da düşüş olur. Bu hastalık alanlarındaki ilaç tüketimi de düşer. Aslı Kaya Bu durum kapitalizmin işleyişini, kar hırsını sekteye uğratmış olur. Sağlığımızı düşündüğünü iddia eden devlet, illerdeki sağlık ocaklarını kaldırmakta. Sağlık hakkımızdan her gün biraz daha fazla çalınıyor. SSK lı olmamıza rağmen eczanelerde muayene parası ödüyoruz, fiyatları özellikle fahiş olan birçok ilaç (Kanser, Cildiye, Psikiyatri vb.) SSK tarafından karşılanmıyor. Bir yılda binlerce insan ilaç ve nitelikli tedavi hizmeti alamadığı için ölüyor. Sayın Vali neden bunlar için bir çare düşünmüyor. Bozuk düzende sağlam çark olmaz çünkü yılında yaşanan Çernobil nükleer faciası sonrası çevreye yayılan radyasyon o dönem ülkemizde de özellikle Karadeniz bölgemizde çay ve fındıkta yoğun olarak görülmüştü. Radyasyonlu fındıklar devlet tarafından çeşitli illerin okullarına gönderilerek öğrencilere ücretsiz olarak dağıtıldı. Dönemin devlet yetkilileri tüm bilimsel gözlem ve raporları bir kenara atarak sanki hiçbir sorun yokmuşçasına televizyon kanallarına çıkarak halkı inandırmak amacıyla çay içtiler. Ve o günden bu güne kadar yine özellikle Karadeniz bölgemizde doğan bebeklerde birçok sakatlık meydana geldi ve halk arasında kanser vakaları hiçbir şeyle kıyaslanmayacak büyüklükte patlama gösterdi. Bugün pek çok insan daha yaşına gelmeden kansere yakalandığını öğreniyor ve çok geçmeden de ölüyor. Egemenler eliyle kurulan santrallerde meydana gelen kazalar, milyonlarca insanın kansere yakalanmasına ve çeşitli kanser hastalıklarından ölümüne yol açıyor

19 DEVRİMCİ HAREKET HASTA EDEN SİSTEMDİR DEVRİMCİ HAREKET BELEDİYELER YASASI YENİ BÜYÜK ŞEHİR BELEDİYESİ KANUNU VE GETİRECEĞİ DEĞİŞİKLİKLER Kanser hastalığının bu denli yaygınlaştığı dönemlerde halkını çok fazla düşünen egemenler, sırf onlar yararlansın diye (!) 1 aylık kullanım miktarı 3000 TL olan kanser ilaçlarını SSK kapsamından çıkardı. Egemenler halkı böyle düşünür! Vali Şahin in şahsında tüm egemen güçlere sormak istiyoruz; halkın sağlığı için şekeri ve tuzu yasaklarken (pardon rehberlik ederken) Karadeniz de kurulacak HES lerle ilgili aynı duyarlılık neden gösterilmiyor acaba? Tüm ülke enerjisinin sadece % 5 ini üretebilecek bir enerji kaynağı için ormanlarıyla ülkenin akciğeri olan, yağmurları ve dereleriyle eşsiz bir doğa zenginliğine sahip bölgelerimizde böyle bir tahribata girilmesinin nedenini açıkça öğrenmek isteriz. Ki ülke bazında her yıl sadece elektrik enerjisinde %15 - %25 arasında değişen bir kayıp olmasına rağmen bu kaybı önlemenin yolları aranmazken %5 lik bir enerji tasarrufu için büyük paralar harcanarak yapılacak, daha sonra hiçbir fayda sağlamayacak santrallerin kurulmasının halk adına faydası nedir? Suyun, hayatın var olduğu milyonlarca yıldan bu yana, canlılığın temel gereksinim maddesi ve devamının zorunlu koşulu olduğunu başta da belirtmiştik. İnsan yaşamı için hayati önemde olan bu alanın yani suyun tekelleştirilmesinin enerji tasarrufu yalanıyla örtülmesi bize çok da inandırıcı gelmemektedir. Aslında HES ler ile asıl yapılmak istenenin su kaynaklarının özel şirketlere peşkeş çekilerek, özelleştirilmesinin önünü açmak olduğunu kestirmek çok da zor değil. Her zaman olduğu gibi kendi yarattığı bataklıktaki sinekle dahi uğraşmayan egemenler çaydaki şeker ve sofradaki tuz ile gündemi meşgul ederken o sırada emekçilerin hangi hakkını gasp ediyorlar diye düşünmek gerekiyor. Fındık ağaçlarını kestirip yerine kivi ektiren, Çay alımına kota koyup çayı yabancı tekellere sattıran Alım fiyatlarını sürekli düşürüp hammaddeyi arttırarak halkın çay üretimi yapmasını engelleyen Tütün yasasıyla yerel üretimi bitirip, genetiğiyle oynanmış ithal tütün (Ekildiği toprak daha sonra başka ürünü kabul etmiyor, toprağı bir nevi zehirliyor.) ektiren egemenler halka neyin hakkını veriyor. Valinin bu açıklamasının arka planında Karadeniz halkının yine hangi hakkı elinden alınıyor, bu sefer gizliden hangi vurgun yapılıyor diye bakılması gereken bir süreçten geçmekteyiz. Faşizmin uygulayıcıları, siz ne zamandır halkın sağlığını düşünür oldunuz? Siz değil miydiniz sağlık ocaklarını kapatan, hastaneleri satan? Size mi kaldı halkın sağlığını düşünmek? Halk düşmanları halkın sağlığına kastediyor. Halkımız kendisine reva görülen hastalıklı yaşamı reddedecek ve sağlıklı bir toplumu kendi örgütlü mücadelesiyle yeniden kuracaktır. Büyükşehir Belediyesi Kanunu ile bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararname de değişiklik yapılmasına dair kanun tasarısı TBMM den alelacele geçirildi. Emperyalizmin ve yerli işbirlikçi tekellerin önündeki engelleri kaldırmakta sınır tanımayan AKP hükümeti, daha önce çıkarılan kanunların devamı olarak halka hiçbir şey sormadan tamamen egemen sınıfların çıkarları doğrultusunda oluşturulan bu yeni yasa ile köylülerin elinde bulunan ve hayatlarını sürdürebilmeleri için gerekli olan tüm hakları ellerinden almak istiyor. Köylülerin geçimlerini sağladıkları tarlalar, hayvanlarının beslenmesi için gerekli olan otlaklar, meralar ve ormanlar imara açılacak. Bu durumda hayvanlarını otlatacak alanı kalmayacak olan köylü, ekeceği toprağı bile bulmakta zorlanacak ve çözümü şehirlere göç etmekte arayacak. Büyükşehir statüsünde şu san 16 il bulunmaktadır. Yapılan düzenleme ile bunlara Aydın, Balıkesir, Hatay, Manisa, Trabzon, Van, Muğla, Şanlıurfa, Denizli, K.Maraş, Tekirdağ, Mardin, Malatya eklenecek. Yeni yasayla bu bölgelerdeki kırsal alanlar yağmaya ve talana açılacaktır. Yeni düzenleme ile mevcut 29 İl Özel İdaresi nin, belde belediyesi ile köyün tüzel kişiliği kaldırılmaktadır. Büyükşehir sınırlarındaki beldeler ile köyler ise mahalleye dönüştürülerek ilçe belediyelerine bağlanmaktadır. Ayrıca il özel idaresinin yerine yeni oluşturulan Yatırım İzleme ve Koordinasyon Merkezi geçirilmek istenmektedir. Belediyelerin kapatılması, köylerin mahalleye dönüştürülmesi yereli yok sayan ve merkezileşmeyi yoğunlaştıran bir modeli ön görmektedir. Merkezi idarenin, yerel yönetimlere doğrudan müdahalesini olanaklı kılan bu yeni yapılanma ile merkezi otorite güçlendirilecektir. Yasa ile köylü kendi yaşam alanı üzerindeki tüm haklarını kaybedecektir. Belediyelerin merkezi otoriteye doğrudan bağlanacak olması ile belediye sınırlarına uzak köylerde yaşayanların hizmet alması zorlaştırılacak. Hayati önemde olan altyapı hizmetleri (su, kanalizasyon vb.) paralı hale getirilerek tarım ve hayvancılıkla geçinen dar gelirli köylülerin daha da yoksullaşmasına neden olacaktır. Örneğin köylerdeki içme suyuna sayaç takılacak olması akla kapitalist sistemde hiçbir şeyin parasız olmayacağını ve piyasa ekonomisinden kurtulamayacağını getiriyor. Köy tüzel kişiliğinin Cevdet Bağcı kaldırılması ile orman köylerinin kentsel ranta açılması kolaylaştırılmış ve yabancı tekellere toprak satışının önündeki engeller kaldırılmış olacaktır. AKP nin bir diğer amacı ise, oy hesabı yaparak belli mahallelerin bağlı bulunduğu ilçeleri değiştirerek seçimlerde avantaj sağlamaktır. Örneğin İstanbul Arnavutköy ilçesine bağlı Nakkaş, Bahşayış Mahalleleri ile B.Çekmece ilçesine bağlı Muratbey Mahallesi, CHP nin elinde olan ve büyük bir rant alanı olarak görülen Çatalca Belediyesi ne bağlanacak. Yine İstanbul Şişli Belediyesi ne bağlı Ayazağa, Maslak ve Huzur Mahalleleri Sarıyer Belediyesi ne bağlanacak. Bu yasa ile egemenlerin halkı kandırmak için kullandığı dil tüm sınıflı toplumlar tarihi boyunca egemenlerin kullandığı dilden farklı değildir. Yine çok bildik söylem- Türkiye gibi yeni sömürge ülkelerde işbirlikçi egemenlerin emperyalizme bağımlı ve bu yüzden ekonomik ve siyasal olarak cılız olması halka herhangi bir demokratik hak vermesini engellemektedir. Bu yüzden yerel yönetimlerin demokratik olması da beklenemez. Demokrasi bir bütündür ve en sıradan insanın düşünce yapısından, devletten ve toplumdan beklentilerin karşılanmasına kadar birbiriyle ilişkili bir süreçtir. Halkların bir bütün olarak demokrasiden beklentilerini karşılayacağı toplumsal koşullar, Türkiye nin yeni sömürge ilişkilerinin yeniden dizaynı (faşizmin daha fazla koyulaşması) ile değil, ancak toplumun söz ve karar hakkının olacağı demokratik halk iktidarı ile mümkündür

20 DEVRİMCİ HAREKET BELEDİYELER YASASI DEVRİMCİ HAREKET 2013 YILI BÜTÇESİ lerle yeni yasayla ilgili Kanun ile birlikte ilçe ve beldelerimizin kaynakları daha etkin bir şekilde kullanılacak diyerek meclisten yangından mal kaçırırcasına geçirdikleri kanunu cazip kılmaya çalışıyorlar. Ama daha etkin bir şekilde kullanılacak olan kaynaklar halkın sorunlarını çözmek bir yana; açlık ve yoksulluğu daha da arttıracak ve egemenlerin talanını ve soygununu yoğunlaştıracaktır. Türkiye gibi yeni sömürge ülkelerde işbirlikçi egemenlerin emperyalizme bağımlı ve bu yüzden ekonomik ve siyasal olarak cılız olması halka herhangi bir demokratik hak vermesini engellemektedir. Bu yüzden yerel yönetimlerin demokratik olması da beklenemez. Demokrasi bir bütündür ve en sıradan insanın düşünce yapısından, devletten ve toplumdan beklentilerin karşılanmasına kadar birbiriyle ilişkili bir süreçtir. Halkların bir bütün olarak demokrasiden beklentilerini karşılayacağı toplumsal koşullar, Türkiye nin yeni sömürge ilişkilerinin yeniden dizaynı (faşizmin daha fazla koyulaşması) ile değil, ancak toplumun söz ve karar hakkının olacağı demokratik halk iktidarı ile mümkündür. Türkiye de demokrasi mücadelesi, insanların yaşadıkları yerlerden ilişkide bulundukları alanlara doğru bir mücadele ile olmalıdır. Bir işçinin fabrikadaki yönetime katılma mücadelesi, okuldaki bir öğretmenin bulunduğu birimde demokratik işleyişi sağlamak için verdiği mücadele, aynı şekilde bir kasaba halkının, o kasabadaki sorunlara müdahale edip, orada demokrasiyi sağlamak için verdiği mücadele demokrasi mücadelesinin bir birleşenidir. İnsanlar, bulundukları yerdeki yapının demokratikleşmesi için mücadele etmiyorsa; kendilerinden koparılmak istenen yerel yönetimler için ve diğer hakları için mücadele etmesi beklenmemelidir YILI BÜTÇE GÖRÜŞMELERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ Cevdet Bağcı Özel mülkiyet üzerine kurulu sınıflı toplumlarla birlikte ortaya çıkan devlet örgütlenmesi, egemen sınıfların düzeninin koruyuculuğunu ve devamını sağlayan bir araç olmuştur. Üretim araçlarına ( fabrikalara, makinelere, madenlere ve emekçi sınıfların emek güçlerine v.s.) sahip olan egemen sınıfların, devlete de sahip olmasıyla, ekonomik ve politik çıkarlarını hayata geçirerek halkların sömürülmesi ve baskı altında tutulması sağlanmıştır. Egemen sınıfların ideolojik aygıtlarından biri olan devlet, yine ideolojik bir kurum olan din yoluyla halkları uyuşturmaya çalışarak sömürünün devamını sağlar. Bugün Türkiye de eğitim sistemi ile okullardaki tek tipleşmenin, sivilleştirme iddiasıyla dini sembollerin öne çıkarılması, bütçeden diyanet işlerine ayrılan payın arttırılması egemenlerin sömürü politikalarından ayrı değildir. Türkiye de bütçe, yıllardır tam bir adaletsizlik tablosu sunmaktadır lerden bu yana ekonominin neo- liberalizme uygun şekilde düzenlenmesi bütçelerdeki ortak özellik halini almıştır. Faiz / rant ve askeri harcamaların ağırlıkla yükseliyor olması ve sosyal harcamaların düşürülmesi bütçenin uluslararası tekeller ve yerli işbirlikçileri yararına oluşturulmaya çalışıldığını göstermiştir. Devletin ekonomiye bütçe aracılığıyla yaptığı sosyal müdahalenin azaltılması; sağlık, eğitim, sosyal güvenlik, konut vb. gibi toplumsal harcamaların sınırlandırılması talebi sermaye sınıfının çıkarlarının bir yansımasıdır. Bütçenin en basit anlamı toplanan gelirlerin nasıl harcanacağının düzenlenmesidir. Toplanan gelirlerin en önemli kalemi vergilerdir. Hükümetler vergileri egemen sınıfların değil de halkların sırtına yüklerler. Toplanan bu vergiler tekrar halka hizmet olarak dönmek yerine faiz ya da teşvik adı altında uluslar arası tekellere veya yerli işbirlikçilere peşkeş çekilir. Ya da halkı sindirmek için var olan Savunma ve İçişleri Bakanlığı gibi kurumlara aktarılır. Bu yüzden devletin bir parçası olan hükümet, her yıl halktan alınan vergiler yoluyla ve sıcak para girişiyle bütçe oluşturarak, yani toplanan gelirlerin nasıl harcanacağını görüşmeye açarak yeni yıla hazırlık yapar. Sosyal devlet olgusunun ortadan kalkması, halka yarar getirmekten çok, yaşam seviyesinin düşmesinin önünü açan ve piyasa koşullarına (sermayenin insafına bırakılarak) teslim olmanın zorunluluğunu dayatan bir unsur haline getirilir. Örneğin tarımdan sübvansiyonun kesilmesi, işçi ücretlerinin düşürülmesi, eğitime, sağlığa, ulaşıma ve haberleşmeye ucuz ulaşımın ortadan kaldırılması ve kamu iktisadi teşekküllerinin sermayeye peşkeş çekilmesi ve devletin bu alanlardan çekilmesi ile yani sosyal devlet olgusunun ortadan kaldırılmasıyla baskı aygıtlarına daha çok kaynak ayırabilir ve sermayeye kaynak transferinin önü açılmış olur. Yukarıda anlatmış olduğumuz ve 2013 yılı bütçesinde görüşülerek kesinleşen tabloyu verilerle ortaya koyarak durumu daha anlaşılır kılalım: 2013 yılı bütçesinin büyük bir kısmı Milli Savunma Bakanlığı ve Diyanet İşleri Başkanlığına ayrıldı. Milli Savunma Bakanlığına 20 milyar 359 milyon 914 bin lira ayrılırken, 11 bakanlığın bütçesinin toplamından fazlası(4 milyar 604 milyonu) Diyanet İşleri Başkanlığı na ayrılmıştır. AKP nin bütçeden eğitim ve sağlık harcamalarına ayırdığı pay ise yıldan yıla düşmektedir. AKP nin iktidara geldiği 2002 yılında MEB bütçesinden eğitim yatırımlarına ayrılan pay yüzde 17 iken, 2012 yılı itibariyle MEB bütçesinden eğitim yatırımlarına ayrılan pay sadece yüzde 6 da kaldı. Yıllar içinde gerçekleşen bütçe harcamaları incelendiğinde, 2012 Ocak-Haziran döneminde gerçekleşen bütçe giderinde Sağlık Bakanlığı nın harcamasının geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 52 düşüş yaşadığı, bakanlık bütçesinin geçen yıla göre yüzde 85 azaltılarak 2 milyar 500 milyon TL ye geriletildiği gözlenmiştir. Ülkemiz, enerji kaynaklarına yakın olduğu halde enerjiyi en pahalı kullanan ülke durumunda. Petrole, doğalgaza, elektriğe 2012 yılında % 20 lere varan zamlar yapılırken, bu ülkenin gerçek sahiplerine; çalışanlarına, emekçilerine ve emeklilerine % 3-4 gibi çok düşük zamlar verildi. Yani kaşıkla verdiklerini kepçeyle alıyorlar. Bu politikaların sonucu olarak ülkemiz yer altı ve yer üstü bütün zenginlikleri ve kaynakları satılmış, emekçilerin sosyal kazanımlarının yok edildiği ve en temel insan haklarının bile gasp edildiği bir ülke haline getirilmiştir. Kapitalist emperyalist sisteme bağımlı yeni sömürge ülkelerde kurtuluş, devletin imkanlarından yararlanılarak ve sisteme yedeklenerek değil, halkın örgütlü güçleri olan devrimcilerin yol göstericiliği ve halkın demokratik iktidarı ile mümkündür. İKİ YOLDAŞ YÜREK BİR OLUNCA DAHA DA HIZLI AKMAYA BAŞLAR DİCLE Yoldaşlık bin bir sevgiyi bağrında taşıyan aynı zeminde nice tatları dilimizin aynı yerinden alma sanatıdır. İki yoldaş yürek bir olunca daha da hızlı akmaya başlar Dicle. Yoldaş sevgililik; yoldaşça ortaya konulan yüreğin bir de sevgilice birleştirilmesidir. Ve sevgi, bulunduğun zeminde kavganı büyüttüğün sürece Dicle ye dönüşür. Yoldaşlık ile sevgililik arasındaki bu ince fark hiçbir zaman kaçırılmamalıdır ve sevgilinin her zaman önce yoldaş olma durumu tütmelidir burnumuzda. Yapılanmalar içinde yoldaşlık aşamasının bir üst aşamasıdır yoldaş sevgililik, ama yoldaş sevgilikte ince bir çizgi vardır ki o da yoldaş sevgililerin sevgisinin güzelliğinin, kavgaya koydukları yüreklerini paylaşmalarından gelmesidir. Birbirlerinin eline değdiklerinde, halkla özgürlüğe el ele yürümek demektir yoldaş sevgililik. Ama bahsettiğimiz işin zeminden kaymalara da yol açabilen ince çizgisi şudur ki; yoldaşlıkla başlayan sevgililik ilişkilerinde sadece sevgililik kavramının öne çıkarılması yoldaşlığın ise arka planda bırakılmasıdır. Sevginin, sevgililiğin bir garanti olarak görülmesi yoldaşlığın ise olsa da olur olmasa da olur durumuna düşürülmesidir. Sevgi; insanların ortak değerlerinden ortak paylaşımlarından büyüyerek çoğalır. Bu sadece alternatif zeminde değil; sistemin dışına çıkamayan ilişkiler için de böyledir. Fikir ayrılıklarının oluştuğu ilişkilerde bir zaman sonra duygusal ve tensel ayrışma da yaşanır. İşte hayatın bu tarafımızı eritmemesini sağlamak (kavgaya olan inancı) aynı bütünün içinde sürekli yenilenen bir sevgiyi de temellendirmeyi sağlar. Düşünme ve inanç pratiğindeki eksilme, sevgili olma durumundan kaynaklı, bir zaman sonra o kişilerin birbirini en iyi sadece kendilerinin düşündüğü yanılgısını ortaya çıkarır. Kavgaya, mücadeleye olan inancını koruyamadığı düzeyde kişiler birbirini korumaya başlar. Kendi yanlışlarını hareketin eksikleri diye ortaya koymaya çalışır, kendi bireysel ihtiyaçlarını hareketin ihtiyacıymış gibi dayatır. Ama zaten yapılar da gücünü kolektif hareket edebilme kabiliyetinden ve hareketin devamlılığından alır. Bir harekette çeşitli eksikler varsa bunda kişilerin eksikliği önemli bir yer tutar. Kolektifi zaafa uğratan ya da gelişimini olumsuz etkileyen en önemli faktörlerden biri kişinin eksiklikleri, yani genel anlamda kişinin çabasının azlığı ya da hareketin ondan beklediği (kişinin de aslında sahip olduğu) niteliklerini yeterince aktive edememesidir. O yüzden devrimcilikte esas olan her gün kişinin kendi aynasında kendini bir kez daha yeniden doğurma pratiğinin elden bırakılmaması; her gün bir kez daha kendisini temize çekmesidir. Aslı Kaya 34 35