2 Danışma Kurulu / Yazarlarımız 3 Ahmet ÖNEY / Belediyeler, Özerklik ve Borç. Sorunları. 5 O. Selçuk YILMAZ / İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği

Transkript

1 1

2 İÇİNDEKİLER Yıl : 1 Sayı : 11 Temmuz 2010 Ayda bir yayınlanır / Yaygın-süreli-ulusal Mevzuat dergisi İde Yönetişim Yayıncılık Ltd. Şti. adına İmtiyaz Sahibi Gökalp KINIK Sorumlu Müdür & Genel Yayın Yönetmeni Ahmet ÖNEY Genel Koordinatör Alper KINIK Bilgi İşlem Müdürü Sertaç AKÇAY Satış Müdürü Burcu ŞENGÜL Mali İşler Müdürü Sultan ÖZDEMİR Grafik Uygulama & Dizgi Aslı BAĞRIYANIK asss.2001@hotmail.com Yönetim Yeri 1145/4 Sk. No:11/114 Katlıotopark İş Merkezi Yenişehir - İZMİR Tel : 0(232) Faks : 0(232) bilgi@ideyonetisim.com.tr 2 Danışma Kurulu / Yazarlarımız 3 Ahmet ÖNEY / Belediyeler, Özerklik ve Borç Sorunları 5 O. Selçuk YILMAZ / İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemlerinin İç Denetim Anlayışı ile Bütünselliği 9 Sedat TURAN / Belediyelerde Faaliyet Raporunun Hazırlanması Ünsal ÖZBEK / Varlık Barışı Kapsamında Yapılan Beyanların Vergi Suçu Yönünden Değerlendirilmesi 14 Aktüel / Mevzuat Bilgilendirme Toplantısı Ege Bölgesinde Bulunan Belediyeler Tarafından Büyük İlgi Topladı Resmi Gazetede Geçtiğimiz Ay (Haziran 2010) 30 Sorularınız - Sorunlarınız 33 Pratik Bilgiler 78 Kare Bulmaca Basım Yeri GÜLERMAT Tel : 0(232) Baskı Tarihi 13 Temmuz 2010 DERGİ ABONELİĞİ İÇİN Ziraat Bnk. Efes Şb. Hs. No : Vakıfbank Gıda Sitesi Şb. Hs. No: Akbank Konak Şb. Hs. No: Halkbank Toptancılar Şb. Hs. No : ÝDE YÖNETÝÞÝM 1

3 DANIŞMA KURULU Ahmet ÖNEY... Av. Enis DİNÇEROĞLU... Prof. Dr. Ertuğrul ERDİN... Fethi AYTAÇ... Av. Fırat ÜNVER... Gökalp KINIK... Doç. Dr. Meltem CANİKLİOĞLU... Sedat TURAN... Selçuk SAVCI... Prof. Dr. Yaşar UYSAL... Prof. Dr. Zerrin Toprak KARAMAN.. E. Çal. ve Sos. Güv. Bak. B.müf. & İde Yön. Baş Danışmanı.. Ege Belediyeler Birliği Hukuk Danışmanı... Dokuz Eylül Üniv. Çevre Müh. Bölümü Öğretim Üyesi... Türk İdareciler Der. Yön. Kurulu Üyesi & E. Vali... E. İzmir Büyükşehir Belediyesi 1. Hukuk Müşaviri... İde Yönetişim Yayıncılık Genel Müdürü (İktisatçı)... D.E.Ü. Hukuk Fak. Anayasa Hukuku Böl. Öğretim Üyesi.. Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı... Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil Fak. İktisat Böl. Öğretim Üyesi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi YAZARLARIMIZ Ahmet ALTUNTAŞ... Ahmet ÖNEY... Av. Burcu BİRLİK... Celal KAPAN... Av. Esra OKUMUŞ... Fethi AYTAÇ... Halil İbrahim BULDAŞ... İsmet Kayıhan KAZANCIOĞLU... Mehmet ÖZBUDAK... Mehtap TUNA... Doç. Dr. Meltem CANİKLİOĞLU... Sedat TURAN... S. Selçuk SAVCI... Prof. Dr. Yaşar UYSAL... Prof. Dr. Zerrin Toprak KARAMAN.. İzmir Mahalli İdareler Müdürü... E. Çal. ve Sos. Güv. Bak. Başmüf. & İde Yönetişim Danışmanı... Avukat... Sosyal Güvenlik Kurumu Başmüfettişi... Dinçeroğlu Hukuk Bürosu... Türkiye İdareciler Der. Yön. Kurulu Üyesi & E. Vali... Mahalli İdareler Gen. Müd. Şb. Müdürü- Yerel Yön. Uzm.. İde Yönetişim Mali Müşaviri & Muhasebe Müdürü... Yeminli Mali Müşavir... Ege Belediyeler Birliği Genel Sekreteri... D.E.Ü. Hukuk Fak. Anayasa Hukuku Böl. Öğretim Üyesi.. Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı... Jeodezi ve Fotogrametri Mühendisi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil Fak. İktisat Böl. Öğretim Üyesi... D.E.Ü. İkt. ve İdari Bil. Fak. Kamu Yön. Böl. Öğretim Üyesi * Danışma Kurulu ve Yazarlarımız bölümünde yer alan isimler alfabetik olarak sıralanmıştır. * Dergimizde yer alan makalelerdeki fikirler yazarına aittir. İlanların her türlü sorumluluğu ilan verene aittir. 2

4 [ M A K A L E ] Ahmet ÖNEY E. Çalışma ve Sos. Güv. Bak. Başmüfettişi & İde Yönetişim Danışmanı Belediyeler, Özerklik ve Borç Sorunları Yeni yılla birlikte Maliye Bakanlığı ve Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı vergi ve prim borçlularına ait listeleri yayınladı. Belediyelerin uzun ve kısa vadeli olarak Kamuya olan borçları 2008 yılında 23 milyon lira civarında olan borçlarının 2009 yılı sonunda 26 milyar liraya ulaştığı belirtiliyor. Sosyal Güvenlik Kurumunun tarihinde yayınladığı liste Kurumu TL. ve üzerinde sigorta prim aslı borcu olan işverenleri kapsamaktadır. Liste 181 sayfada işverenden oluşmaktadır. Kamu sektörünün borcu ise 2009 yılı Ağustos ayı öncesini kapsamaktadır. Liste incelendiğinde ilk 100 işverenin TL. ve üzerinde borcu olanları kapsadığı ve 29 özel kesime karşılık 71 adet belediye ile mahalli idareler ağırlıklı olduğu görülmektedir. İkinci 100 lük dilimde özel sektör 44 e yükselmekte, kamuyu oluşturan belediyeler ile yine çoğunlukta olmaktadırlar. Bu dilimde borç miktarı TL nin üzerindedir TL. ve üzerinde borcu olanlar ait ilk 596 kişilik bölümde de yine belediyeler çoğunluktadır. Sonuç olarak listeler TL. ve üzerini kapsasa da birçok küçük belediye ve işletmelerinin de daha sonraki bölümlerde borçlu olarak yer aldığı açıktır. Yazımızda özellikle personel giderlerinden kaynaklanan ve Sosyal Güvenlik Kurumuna olan borçlardan hareketle belediyelerin durumu irdelenmeye çalışılmıştır. Belediyelerin borçlarının tek kaynağı sadece personel giderleri değildir. Altyapı yatırımları, diğer hizmetlerin giderleri nedeniyle de belediyelerin önemli miktarlarda borçları bulunmaktadır. Suyunu motopomplarla yeraltından çekerek servis eden belediyelerin bir kısmının da TEDAŞ a önemli miktarlarda borcu bulunmaktadır. Bazı sulama birliklerinin de aynı nedenlerden dolayı elektriklerinin kesildiğini, ürünlerin tarlada kavrulduğunu gazete haberlerinden okumaktayız. Aynı durumlarla belediyelerin karşılaşmaması en büyük dileğimizdir. Ancak, belediyelerin bir yerel yönetim birimi olarak sistemlerinin ve felsefesinin tam olarak oluşturulmaması ve yerine oturtulmaması belediyelerin ve ülkenin en büyük handikaplarından birisi haline gelmek üzeredir. Yine gazetelere sızan haberlerden IMF ile yapılmak istenilen ve sonradan vazgeçilen anlaşma çalışmalarında en büyük pazarlığın belediyeler üzerinde olduğunu duyuyoruz. Bütün bunlara rağmen belediyelerin durumunun tam olarak değerlendirildiği ve doğru teşhislerin konularak çözüm yolunda ilerlendiği kanaatinde değiliz. Öncelikle toplumun geleneği ve anlayışı haline gelen merkezi yönetimin uzantısı ve vesayeti altında olan kıta Avrupa sı (Fransa) kaynaklı sistemin mi, yoksa Anglosakson kaynaklı özerkliği ileri safhalarda bulunan yerel yönetim anlayışının mı tercih edileceği açıkça ortaya konulmalıdır. Fakat bütün bunlardan daha önemlisi belediyelerin hangi sistemde olursa olsun verimli, düzenli çalışan, kendi ayakları üzerinde duran ve yeterli hizmet üretebilen ekonomik, sağlam işletmeler olmalarının sağlanmasıdır. Merkezi yönetim pek çok şeye yön vermeye çalışmakta ise de bunu yeterince aktif yaptığı ve her şeyden önce de sonuçlarını yeterince değerlendirdiği söylenemeyecektir. Bu anlamda iç kontrol sistemi ve performans bütçe anlayışı önemli adımlar olmaktadır. Buna karşılık, Belediye ve Bağlı Kuruluşları İle Mahalli İdare Birlikleri Norm Kadro İlke ve Standartlarına Dair Yönetmelik hükümleri sınırlayıcı ve geleneksel anlayışla yorumlanarak her belediyenin aynı zamanda bir işletme olarak yörenin özelliklerine göre esnek bir uygulama yapabileceği hususu göz ardı edilmektedir. Halbuki belediyeler yeni Yönetmelikle kararları Belediye Meclisinden alarak kadro ihdas ve iptallerini Yönetmelikte belirlenen azami hadler ve unvanları dikkate alarak çok rahatlıkla yapabileceklerdir. Bu bağlamda, yine gazetelere yansıyan haberlerden hareketle bizim için çok marjinal bir örnek olarak belirteceğimiz ABD nin Kaliforniya eyaletinde küçük bir kasaba belediyesinin borçlarını ödeyemeyince polis ve itfaiye departmanlarını kapatması gibi bir olay ve anlayış ülkemiz için kesinlikle söz konusu dahi olamaz. Ancak, yazımızın konusu olan belediye borçlarının mevcut anlayış ile ödenebilmesi değil, artmamasının sağlanması bile mümkün görülmemektedir. Sosyal 3

5 Güvenlik Kurumu listesinde yer alan belediyelerin durumu cümlenin malumu olup, sorunlu belediyelerin büyük bir kısmı tarafından da çözüm Merkezi Yönetimin katkılarından beklenilmektedir. Yetersiz belediye yönetimlerinin ve kötü işletme yönetimlerinin faturası gerçekçi olmayan çözümlerle ve siyasi polemiklerle çıkartılmaya çalışılmaktadır. Açıklanan nedenlerle olmalı ki, kısmi dönemsel bir çözümleme amacıyla Bakanlar Kurulu önce tarihli ve 2010/238 sayılı Büyükşehir Belediyeleri, İl Özel İdareleri, Belediyeler ve Bunların Bağlı Kuruluşlarının Borçlarına Karşılık Genel Bütçe Vergi Gelirleri Tahsilat Toplamı Üzerinden Ayrılacak Paylardan Yapılacak Kesintilere İlişkin Esaslar ı yürürlüğe koymuş, arkasından tarihli 2010/480 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile de daha önceki Karara geçici 2. Maddeyi ekleyerek Bu Esaslar uyarınca [ M A K A L E ] yapılacak kesinti oranları 2010 yılının Haziran, Temmuz, Ağustos ve Eylül aylarında genel bütçe vergi gelirlerinden ödenecek paylar için yüzde sıfır olarak uygulanır. demek suretiyle belediyelerin içinde bulundukları nakit sıkıntısına geçici bir çözüm bulmaya çalışmıştır. Uygulamanın belediyeler için geçici bir rahatlama sağlayacağı açıktır. Ancak, belediyelerin gerçek durumunun Merkezi Yönetim tarafından yakından takibi, uygulamalarının denetlenmesi ve sorunlarına daha temelli, köklü çözümler bulunması hayati önem arz etmektedir. Belediyeler açısından da gelir kaynaklarının arttırılması ve çeşitlendirilmesi önemlidir. Bununla birlikte mevcut gelir kaynaklarını tespit ve işler hali getirmek, esaslı bir organizasyon ve anlayış ile takip ve tahsilatları yükseltmek belediyelerin hemşerileri için ilk planda yapması gereken zaruri ve adaletli bir işlem olacaktır. 4

6 [ M A K A L E ] O. Selçuk YILMAZ İç Denetçi - İzsu Genel Müdürlüğü İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemlerinin İç Denetim Anlayışı ile Bütünselliği Yapılan çeşitli araştırmalara göre dünyada her yıl 250 milyon iş kazası ve 160 milyon meslek hastalığı vakası ortaya çıkmakta, bu olaylar neticesinde ortalama kişi hayatını kaybetmekte ve dünya gaysi safi milli hasılasının %4 ü yaşanan bu olaylar nedeniyle yok olmaktadır. Yine yapılan incelemelerde iş kazalarınının en sık yaşandığı ülkelerin başında Türkiye gelmektedir. Özellikle kömür ocaklarında yaşanan iş kazaları itibariyle Türkiye nin Avrupa ülkeleri içerisinde 1. sırada, dünya ülkeleri arasında da 3. sırada yer aldığı görülmektedir. Sosyal Sigortalar Kurumu istatistiklerine göre 2001 yılında Türkiye genelinde iş kazası meydana gelmiş, bunun sonucunda 1008 kişi ölmüş 2118 kişi sürekli iş göremez hale gelmiştir. Son yıllarda maden/kömür ocaklarında meydana gelen kazalardaki işyeri güvenliği sorunu ve tedbirlerin yetersizliği de göz önünde bulundurulduğunda, TTK Genel Müdürlüğü istatistik verilerine göre, kömür ocaklarında yılları arasındaki iş kazalarında 2 bin 687 işçi öldü, 326 bin 321 işçi yaralandı. Her ne kadar SSK verilerine göre yıllar itibariyle incelendiğinde dönemi baz alınırsa sigortalı sayısı artmasına karşın meydana gelen iş kazaları sayısında bir azalma yaşandığı görülmekte ise de bunun yanıltıcı olabileceği, iş kollarının ağırlığının birbirlerine göreceli olarak çok farklılıklar içerdiği, ağır iş kollarında yaşanan iş kazalarının gündemdeki yerini ısrarla korumaya devam etmekte olduğu çok açık bir şekilde gözlemlenmektedir. Bunun en çarpıcı örneğini son yıllarda İstanbul Tuzla Tersanesindeki yaşanan kazalara bağlı işçi ölümleri ile muhtelif kömür ocaklarında yaşanan grizu, metan gazı patlamasına bağlı göçükler sonucu ağırlıklı olarak işçi ölümleriyle sonuçlanan vakalar oluşturmaktadır. Kazalar sonucu yapılan araştırmalara göre gerçekleşen iş kazalarının çalışanların iş güvenliği kontrol yöntemlerini doğru bir şekilde uygulamaları ile %70-90'ına yakın düzeyde önlenebileceği son bilimsel çalışmalarla ortaya konmuştur. Çalışma yaşamını, verimlilik ve üretkenliği, bunlara bağlı olarak işletmelerin karlılıklarını etkileyen bu tip olaylara önlem almak bakımından, öncelikle mevcut durumun sorgulanması ve analizinin yapılarak risklerin tespit olunması gerekmektedir. Bu riskleri yok etmek için yasal yönetmelik mevzuat ve kanunları çıkarmak tek başına yeterli değildir. Yasal düzenlemelerin uygulanabilirlik kazanabilmesine dönük kalıcı ve yeterli sistemlerin kurgulanması, fiili durum ile hukuki durumun kuralların uygulanabilmesi itibariyle bu konuda örtüşmesi gerekmektedir. Risklerin ortadan kaldırılmasında tümüyle birliktelik içerisinde yasal düzenlemelere entegre programların oluşturulduğu ve uygulandığı, bütün çalışmaların belirli bir sistematik içerisinde dokümante edildiği ve ilgilenenlere duyurulduğu, yürütülmekte olan bu çalışmaların izlenip denetlendiği bir takım yönetim sistemleri dünyada halihazırda uygulanmaktadır. Bu sistemlere İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemleri denilmektedir. Bu sistemlerin uygulandığı işletmelerde zamanla iş kazalarında azalma olduğu gözle görülür bir gerçektir. İş kazalarının asgariye indirilmesinde risk yönetim sistemlerinin o işyerlerinde uygulanması ve gerekli bilimsel çalışmalar doğrultusunda öngörülen radikal tedbirlerin alınması çok ama çok önemlidir. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemleri ne halihazırda dünyada uygulanmakta olan en belirgin örneğini OHSAS 18001ve OHSAS örneğini gösterebiliriz. OHSAS (Occupational Health and Safety Assesment Series), yani İşçi sağlığı ve İş Güvenliği Değerlendirme Serileri, yani OHSAS 18001, OHSAS 18002; İngiliz Standartları Enstitüsü (BSI) tarafından yönetim sistemlerinin doğru ve yanlış taraflarını ortaya koyabilecek, ifade edilebilir ve kabul gören bir işçi sağlığı ve iş güvenliği sistem standardı hakkındaki istek ve ihtiyaçları karşılayabilecek düzeyde kuruluşların ya da işletmelerin kalite, çevre ve iş güvenliği sistemlerini birlikte ahenk içerisinde uygulanabilir hale getirebilmek amacıyla ISO 9001 kalite ve ISO14001 Çevre Yönetim Sistemi standartları ile uyumlu olarak geliştirilmiştir yılında İngiliz Standartları Enstitüsü tarafından OHSAS ın temelini oluşturan BS 8750 tarifnamesi geliştirilmeye başlanmış, 1996 yılında BS 8800 kılavuzu yayınlanmış, 1996 yılında ISO İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Yönetim sistemi çalışmaları başlatılmıştır yılında İSİG çalışması hakkındaki ISO/TMB (Technical Management Board) kararları alınmıştır yılı nisan ayında OHSAS yayınlanmış, Kasım 1999 da OHSAS ın kuruluş ya da işletmelere nasıl uygulanacağını belirtmek üzere OHSAS yayınlanmıştır. OHSAS ın niteliksel işlevlerinin neler olduğuna bakıldığında; OHSAS uluslar arası standartları içerdiğinden dünyanın her köşesinde herhangi bir sektör ve iş kolu ayırımı yapmaksızın her işletmede uygulanabilecek nitelikte geliştirilmiş bir sistemdir. İşletmelerde karşılaşılabilecek her türlü iş kazası riskine karşı önceden tahmin edilebilen önleyici bir yaklaşım içermektedir. 5

7 Riskin ortaya çıkmasını beklemeden, o riski kaynağında önlemeye yönelik yaklaşım içerisinde olmayı gerektirmektedir. Sistemin uygulandığı kuruluş ya da işletmenin yönetimi ve yapısına, coğrafi konumuna, pazardaki payına, çalışanların eğitim durumuna, faaliyet gösterilen sektörün yapısına uygun olan her türlü yöntemin seçilebilmesi burada mümkündür. (Fakat burada seçilen yöntemin iyileştirmeye açık olması ve performans gelişimine yatkın olması gerekmektedir.) Çeşitli dönemler için periyodik ya da periyodik olmayan dokümante edilmiş yönetim kontrollerini içerir. (Bu belgeye sahip olmak yasal sorumlulukların yerine getirildiği anlamını taşımamaktadır.) İSİG Yönetim Sistemi ve OHSAS belgesi; çalışanları olduğu kadar, taşeronları, orta üst düzey yöneticileri iç ve dış paydaş unsurları, yerel otoriteleri ve bağlı grupları bir bütün halinde ilgilendirmektedir. (Kaynak;Çimento İşveren Dergisi ÇMİS Uzman Araştırma ve İnceleme verileri) İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemleri nin uygulanabilmesinde organizasyonun üst yönetim tarafından kabul edilmiş ve onaylanmış, İSİG (İş Sağlığı ve İşçi Güvenliği) konusunda mevzuata aykırı hareket etmeyeceğini ve bu konudaki hedefleri ve İSİG performansını yükseltme taahhüdünü açıkça ortaya koyan bir İSİG politikası mutlaka olmalıdır. İşletme yönetiminin bu anlayışı kesinlikle benimsemesi gerekmektedir. Söz konusu İSİG politikası yasalara ve diğer düzenlemelere uygun, güncel olmalıdır. Gerektiğinde revize edilebilmeli, tüm taraflara ve ilgililere duyurulabilmeli, açık ve net olmalıdır. En önemlisi çalışanların yönetime ve sistemin işletilmesine katkılarının beklendiği belirtilmeli, gerekli hallerde bu katkıların her zaman göz önüne alınacağı taahhüt edilmelidir. İSİG in (İş Sağlığı ve İşçi Güvenliği) Planlama, Organizasyon ve Risk Değerlendirme Aşamaları ayrı ayrı analiz edildiğinde; 1. Risk Değerlendirmesi, Risk Yönetimi ve Politikaları; Tehlikelerin tanımlanması, risklerin değerlendirilmesi ve kontrol altına alınması ve gerekli kontrol ölçümlerinin uygulanabilmesi için uygun prosedürler oluşturulmalı, ayrıca bunların güncelliği ve sürekliliğinin sağlanması gerekmektedir. Risk yönetim projesi, tehlikeler sonucu ortaya çıkabilecek risklerin değerlendirilmesinde ve bu kontrol önlemlerinin etkili ve yeni tehlikelere yol açmasını sağlamamak üzere gerekli yapısal sistemi oluşturmaktır. Risk yönetimi geniş uygulama alanına sahiptir ve iç denetim anlayışının en önemli ayağını oluşturmaktadır. [ M A K A L E ] Bu noktada konuya değinme boyutunda yaşanan örnek bir olaydan yola çıkarak Zonguldak Karadon Maden ocağında Mayıs 2010 da meydana gelen grizu ve metan gazı patlamasının kamuoyunda yarattığı üzüntü ve infiallerin değerlendirilmesi, 30 maden işçisinin uzunca bir süre yerin 540 metre altında 3-4 gün boyunca kurtarılamaması ve kurtarma operasyonunun işçilerin ölümüyle sonuçlanmasında ; bu ve diğer maden ocaklarında bu güne kadar defalarca göçükler yaşanması, yani riskin sürekli tekerrürü söz konusu olduğu halde gerekli risk yönetim politikaları oluşturulmadığı, iş sağlığı ve işçi güvenliği metotlarının geliştirilmediği, bu doğrultuda alınması gereken önlemlerin bir türlü alınmadığı açıktır. Bu tür kazalara yol açılmaması ve can kaybı olmaması için alınması gerekli en önemli birinci tedbirin; maden ocaklarında işçilerin çalıştığı ortamlarda düzenli olarak her yarım saatte bir grizu ve metan gazı ölçümleri yapılması gerektiği, bu ölçümlere göre risk görüldüğünde o bölgeye hava basma işlemlerinin yerine getirilmesi gerektiği, eğer hava basılamıyorsa tahliye işlemlerinin yerine getirilmesi, göçükleri engellemede ağaç yerine çelik direk kullanılması, geliştirilmiş risk yönetim anlayışı çerçevesinde bu güne kadar önceden öngörülen tatbikatların hayata geçirilmesi vs gibi, her bir kazadan çıkarılacak derslerin değerlendirilip özellikle bilirkişi çalışmasıyla ortaya konulan raporlarda dile getirilen eksikliklerin en kısa süre içerisinde giderilip giderilmediğinin sık denetimlerle izlenmesi, bütün bunların yerine getirilmesinde kamu gücü olanaklarının denetleyici, düzenleyici ve yapıcı olabilmesinin sağlanmasının gerekliliği açık ve net ortaya çıkmaktadır. Zira Etkili Risk Yönetimi bunu gerektirmektedir. Etkili risk yönetimine yaşanan güncel bir başka olaydan yola çıkarak örnekleme yapmak gerekirse, konuyla ilgili yapılmış bir çalışmayı örnek olarak ortaya koyabiliriz; İzlanda daki yanardağdan püsküren kül bulutlarının, Avrupa genelinde birçok havaalanının kapanmasının ve hava yolcu taşımacılığının neredeyse durmasının yanısıra çok önemli küresel sonuçları olduğu da son yaşanan doğa olayında kendini göstermiştir. Uçuşların iptali, havayolu şirketlerinin milyarlarca dolar zarar etmesine ve aynı zamanda turizmden, Afrikada daki çiçek ve taze sebze meyva üreticilerine, Bangladeş teki hazır giyim üreticilerinden, Uzak Doğu daki elektronik parça üreticilerine kadar birçok sektörü etkilemiştir. Bu da göstermektedir ki, birçok havayolu şirketi bu durumu yönetmeleri gereken bir risk olarak öngörmemişlerdir. Kül bulutu krizi, risklerin sebebinin her an değişebildiği ve sonuçlarının artan küresel ekonomiye büyük etkisinin olduğuna yönelik sadece bir örnektir. Risk olmadan ilerleme ve başarı da olmaz, ancak riskler etkili olarak yönetilmedikçe, tehditler azaltılıp fırsatlar arttırılamaz. Risk yönetimi kültürü gelişmiş olan United Parcel Service (UPS), bu krizde riskin etkili bir yönetimle nasıl fırsata çevrileceğinin iyi bir örneğidir. Kül bulutu, Avrupa da hava ulaşımını durdururken, UPS hızlı bir kararla Asya dan Avrupa ya olan tüm uçuşlarını İstanbul a yönlendirmiş ve buradan kamyonlarla kargoları teslim edilecek adreslere ulaştırmıştır. Pek çok kurum kurumsal risk yönetimi sisteminin kurulup, kurulmaması hakkında tartışırken, bazı kurumlar da sadece düzenleyicileri mutlu edebilmek için uygunluk programları uygulamaktadır. UPS gibi risk yönetimini başarıyla uygulayan kurumlar, hedeflerine ulaşırken karşılaşabilecekleri belirsizlikleri öngörerek hedeflerine başarıyla ulaşabilmektedir. (Yazan: Kevin W. Knight ISO Risk Yönetimi Standartı Çalışma Grubu Başkanı) Bu örnekten de 6

8 açıkça anlaşılacağı üzere ilgi alanı ne olursa olsun, başarılı risk yönetimi ile işçi sağlığı ve iş güvenliği politikalarının da istendiğinde işletmelerde başarıyla uygulanabileceğini ortaya koyabilmektir. Nitekim Rusya daki maden/kömür ocaklarında bu tür politikalarla ciddi bir risk yönetimi gerçekleştirilmekte yaşanan büyük göçüklerden ders çıkarılarak risk adeta minimize edilmeye çalışılmakta, düzenli aralıklarla yapılan metan gazı ve grizu ölçümleri sonucunda, istatistiki verilere göre uzun vadede % 2'yi aştığı tespit olunan kömür ocakları yeni bir üretim uygulamasına geçilmeden derhal kapatılmaktadır. Risk yönetimi iç denetim anlayışının vazgeçilmez bir unsuru olarak ortaya çıkmaktadır. Riskin olduğu yerde iç kontrol noktalarının iç denetim kavramı kapsamında ele alınarak yeniden gözden geçirilmesi mutlaka gereklidir. 2. Risk Odaklı İç Denetim Planlaması ve Uygulaması; Genel olarak etkin bir iç denetim sisteminin en önemli görevlerinden biri tüm risklerin tespit edilmesi ve minimize edilmesi için uygun öneriler geliştirmektir. Geleneksel anlayışta denetim faaliyeti sadece geçmiş dönemi ait hataların incelenmesi ve belirli bir faaliyete veya şahsa yönelik yürütülen çalışmaları ifade etmektedir. Günümüzdü denetimin risk odaklı yapılması ise işletmelerin geleceğe dönük daha iyi yönetilmesi anlayışını hedeflemektedir. Bunu bir işletmedeki iş sağlığı ve işçi güvenliğini tehdit eden mevcut bütün riskleri tespit ederek minimize edilmesi bakımından en uygun önerileri geliştirmek şeklinde konumuza uyarlayabiliriz. Risk odaklı iç denetim işletmelerin risk profillerinin belirlenmesi, denetim sürecinin işletmenin risk profiline göre şekillendirilmesi ve denetim kaynaklarının buna göre tahsis edilmesi esasına dayanmaktadır. Riske dayalı denetim yaklaşımında iç denetçilerin yönelmesi gereken işletme amaçlarına ulaşmada iç temel risklerin belirlenmesinde yukarıda örnekleri belirtilen Tuzla Tersane ve Zonguldak Kömür Ocakları örneğinde olduğu gibi işçi sağlığı ve iş güvenliğinin işyeri çalışma koşulları itibariyle risk alanı kapsamında olacak şekilde esas alınması mutlaka gerekmektedir. Bu bağlamda yönetim tarafından belirlenen risk sınırlarının belirlenmesi, risklerin nasıl kontrol edileceği veya kontrollerin ya da alınması gereken önlemlerin işletme amaçlarına ulaşmayı nasıl sağlayabileceği ile ilgili araştırma ve hipotezlerin oluşturulması, hipotezlerin geçerliliğinin belirlenmesi ve sonuçların raporlanması aşamalarının mutlaka bir süreç dahilinde yerine getirilmesi gerekmektedir. Bu konuda işletmelerin amaçları ulaşmayı engelleyecek riskleri yönetmede iç kontrol sistemini kullanarak riskin etkisini azaltma fırsatına sahip olması üzerinde durulması gereken önemli bir husustur. 3. İç Denetimde Kurumsal Risk Yönetimi; Risk yönetimi işletme hedeflerine ulaşılmasını etkileyebilecek her türlü riskin tanımlanması, gerçekleşme olasılığının ve etkisinin ölçülmesi. ağırlıklandırılması, kategorize edilmesi, minimize ve transfer edilerek, uygun iç kontrol noktalarıyla minimize edilmesini içeren sistematik bir yönetim biçimidir. Riskin tanımlanması, işletmenin karşı karşıya olduğu tüm risklerin tanımlanması, önem sırasına konulması ve kabul edilebilir bir risk seviyesinin belirlenmesini ifade etmektedir. Kurum içindeki herkes kurumsal risk yönetiminin başarılmasında rol sahibidir. Ancak riskleri tanımlama ve yönetme konusunda temel sorumluluk yönetime düşmektedir. Ancak çalışanlarda risk tanımlama ve kontrol düzenlemeleri süreçlerine dahil olduklarında sistemin etkinliğine büyük fayda sağlamaktadırlar. Özellikle işçi sağlığı ve iş güvenliği sorunlarının yaşandığı ve bunlara alternatif önlem ve politikaların geliştirilmesi ihtiyacı duyulan işletmelerde (Tersaneler ve kömür ocakları vs)var olan riski Mutlak Risk (Doğal Risk) ve [ M A K A L E ] Kontrol Riski olarak birbirleriyle bağlantılı olacak şekilde bir arada ortaya koyabiliriz. Mutlak Risk: Yönetimin etki ve olasılığı değiştirmek için hiçbir şey yapmadığı, önlem almadığında kurumun karşı karşıya kaldığı risk. (COSO Tanımı) İç Kontrol Prosedürlerinin olmadığı varsayıldığında, bir iş veya işlemde önemli hata ve düzensizliklerin ve hatta kazaların oluşma olasılığıdır. Kontrol Riski; Kontrollerin uygun olmamasından, gerektiği gibi yerine getirilmemesinden ötürü karşılaşılan risklerdir. Bir iş veya işlemde oluşacak önemli hata veya düzensizliklerin, oluştuğu anda iç kontrol sisteminin yetersizliği dolayısıyla ortaya çıkarılamama, önlem alınamama, anlaşılamama riskidir. Yukarıda bahsi geçen mutlak ve kontrol risklerini operasyonel riskleri kapsamında değerlendirdiğimizde, yetersiz sistemlerden, iş süreçlerinden veya çalışanlarından, yönetim zafiyetinden kaynaklanabilecek kayıpların gerçekleşme riski olarak genel bir tanımlama yapabiliriz. 4. İç Denetim ve Risk Denetimi; Risk Denetimi : A-) İç denetimin global olarak tanımı; kurumun her türlü etkinliğini geliştirmek, iyileştirmek ve kuruma değer katmak amacıyla, bağımsız ve tarafsız bir şekilde nesnel güvence ve danışmanlık hizmeti vermektir. İç denetçiler, risk yönetimi, iç kontrol ve yönetim süreçlerinin etkinliği ve verimliliğinin değerlendirilmesi ve geliştirilmesi için sistematik yaklaşımlar geliştirerek kurumun hedeflerinin gerçekleştirilmesine yardımcı olurlar. Nesnel Güvence Sağlama kavramını irdelediğimizde; İdare içerisinde etkin bir iç kontrolün var olup olmadığına, idarenin risk yönetimi, iç kontrol sistemi ve işlem süreçlerinin etkin bir şekilde işleyip işlemediğine, faaliyetlerle geliştirilen ve üretilen bilgilerin doğru ve tam olup olmadığına, varlıkların korunup korunmadığına, faaliyetlerin etkili ekonomik, verimli ve mevzuata uygun bir şekilde gerçekleştirilip gerçekleştirilmediğine dair idareye makul güvencenin verilmesi, şeklinde bir tanımlama yapabiliriz. Yapılacak iç denetim; uygunluk denetimi, performans denetimi, malî denetim, bilgi teknolojisi denetimi, sistem denetimi adı altında denetim uygulamalarını kapsar. Özellikle işçi sağlığı ve iş güvenliği politikalarının mevcut olmaması ve yaşanan yetersizliklere bağlı sorunlarının yaşandığı işletmelerde yapılacak iç denetim sistem ve uygunluk denetimi olarak uygulama olanağı bulabilecektir. B-) Risk denetiminin tanımı: Yönetim tarafından oluşturulan ve uygulanan risk yönetim sisteminin ve süreçlerinin yeterliliğinin ve etkinliğinin denetlenmesidir. Bu denetim türünde, nesnel risk analizlerine dayanılarak yönetim ve kontrol yapıları değerlendirme konusu yapılmaktadır. İç denetim, belirtilen denetim uygulamalarından bir veya birkaçını kapsayacak sekilde risk odaklı olarak yapılır. Ayrıca, bir faaliyet veya konu tüm birimlerde denetim kapsamına alınabilir. İç kontrol ile ilgili uluslararası kabul görmüş COSO modeline göre; kurum faaliyetlerinin etkinliği ve verimliliği, güvenilir mali raporlama ve mevzuata uygunluğun sağlanması için iç kontrollerin beş temel bileşene göre yapılanması öngörülmüştür. Beş temel bileşenin alt açılımını oluşturan iç kontrol ilkelerinin yardımıyla kontrol yapılanması sağlanır. Söz konusu temel bileşenler; kontrol ortamı, risk değerlendirmesi, kontrol faaliyetleri, bilgi ve iletişim ile izlemedir. Kurum ortamı ve yönetim felsefesi kontrol ortamının oluşumunda etkilidir. Kurumun stratejik, mali ve operasyonel amaçlarına göre tanımlanan riskleri kontrol faaliyetlerinin tasarlanmasında belirleyici olurlar. Bilgi, iletişim ve izleme ise kontrollerin etkinliğinin değerlendirilmesi, gözden geçirilmesine yardımcı olur. 7

9 Sonuç Olarak İç Denetim ve İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Yönetim Sistemlerinin Bütünselliği kapsamında iç denetim uygulamalarına başvurulmasıyla iş kazalarının yoğunluğu bakiye risk düzeyine çekilerek minimize edilebilecektir. Zira etkili risk denetimi ile sorunların ve önlem alınması gereken eksikliklerin çok yönlü bir değerlendirmeyle bilimsel ve çağdaş yaklaşımlarla ele alınarak çözümler üretilebileceği açıktır. Bu bağlamda dünyanın her köşesinde herhangi bir sektör ve iş kolu ayırımı yapmaksızın her işletmede uygulanabilecek nitelikte geliştirilmiş işçi sağlığı ve iş güvenliği sistem ve politikalarının ülkemizde özellikle iş kazası ve işçi ölümlerinin yoğun olarak yaşandığı Maden/Kömür Ocakları ve Tersane gibi işletme sahalarında uygulanabilirlik kazanacak şekilde emsal alınması gerekmektedir. [ M A K A L E ] Operasyonel kontrol kapsamında acil durum hazırlıkları yapılabilecek, uygunsuzluk hallerinin tespitiyle düzeltici ve önleyici tedbirler geliştirilebilecektir. Mevcut tüm kayıtlar analitik incelemelerle baz alınabilecek, yönetimin sorunları yeniden gözden geçirmesi sağlanarak iş güvenliği eğitimleri verilerek uzun vadede işçi sağlığı ve iş güvenliğini tehdit eden riskler minimum seviyeye indirgenmek suretiyle maliyet artışı ve kar kaybı önlenebilecektir. Konuyla ilgili yukarıdaki maddelerde belirtilen hususlarla ilintili olarak anılan işletme sahalarında işçi sağlığı ve güvenliği politikalarının oluşturulmasına dönük zorlayıcı yasal düzenlemelere gidilmesi gerekmekte olup konu risklerin tespiti ve evrensel ilkeleri doğrultusunda gerekli önlemler ve paket tedbirleri içerecek şekilde bir düzen ve bütünsellik anlayışı içerisinde eş güdümle ele alınmak zorundadır. 8

10 [ M A K A L E ] Sedat TURAN Ege Belediyeler Birliği & İde Yönetişim Danışmanı Belediyelerde Faaliyet Raporunun Hazırlanması sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun tarihi itibarıyla yürürlüğe girmesinden sonra belediyeler bünyesinde her yıl hazırlanmakta olan faaliyet raporlarının düzenlenmesinde önemli değişikler meydana gelmiştir. Yaptığımız tespit ve değerlendirmelerde belediyelerimizin büyük bir bölümünde hala eski sisteme göre faaliyet raporlarının düzenlendiği görülmektedir. Bu yazımızda, 5018 sayılı Yasaya uygun olarak belediyelerimiz bünyesinde faaliyet raporlarının düzenlenmesi için, yapılacak iş ve işlemler ile izlenecek yol haritasının maddeler halinde çıkartılması ve uygulayıcılara yardımcı olunması amaçlanmıştır Sayılı Belediye Kanununun 56'ıncı maddesi Faaliyet raporu başlığını taşımaktadır. Madde hükmü aşağıdaki gibidir; Belediye başkanı, 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun 41'inci maddesinin dördüncü fıkrasında belirtilen biçimde; stratejik plan ve performans programına göre yürütülen faaliyetleri, belirlenmiş performans ölçütlerine göre hedef ve gerçekleşme durumu ile meydana gelen sapmaların nedenlerini ve belediye borçlarının durumunu açıklayan faaliyet raporunu hazırlar. Faaliyet raporunda, bağlı kuruluş ve işletmeler ile belediye ortaklıklarına ilişkin söz konusu bilgi ve değerlendirmelere de yer verilir. Faaliyet raporu nisan ayı toplantısında belediye başkanı tarafından meclise sunulur. Raporun bir örneği İçişleri Bakanlığına gönderilir ve kamuoyuna açıklanır. Yukarıda metin içinde geçen 5018 sayılı Yasanın 41'inci maddesi ise; Üst yöneticiler ve bütçeyle ödenek tahsis edilen harcama yetkililerince, hesap verme sorumluluğu çerçevesinde, her yıl faaliyet raporu hazırlanır. Üst yönetici, harcama yetkilileri tarafından hazırlanan birim faaliyet raporlarını esas alarak, idaresinin faaliyet sonuçlarını gösteren idare faaliyet raporunu düzenleyerek kamuoyuna açıklar. Merkezî yönetim kapsamındaki kamu idareleri ve sosyal güvenlik kurumları, idare faaliyet raporlarının birer örneğini Sayıştaya ve Maliye Bakanlığına gönderir. Mahallî idarelerce hazırlanan idare faaliyet raporlarının birer örneği Sayıştay ve İçişleri Bakanlığına gönderilir. İçişleri Bakanlığı, bu raporları esas alarak kendi değerlendirmelerini de içeren mahallî idareler genel faaliyet raporunu hazırlar ve kamuoyuna açıklar. Raporun birer örneği Sayıştaya ve Maliye Bakanlığına gönderilir. Merkezî yönetim kapsamındaki idareler ile sosyal güvenlik kurumlarının bir malî yıldaki faaliyet sonuçları, Maliye Bakanlığınca hazırlanacak genel faaliyet raporunda gösterilir. Bu raporda, mahallî idarelerin malî yapılarına ilişkin genel değerlendirmelere de yer verilir. Maliye Bakanlığı, genel faaliyet raporunu kamuoyuna açıklar ve bir örneğini Sayıştaya gönderir. Sayıştay, mahallî idarelerin raporları hariç idare faaliyet raporlarını, mahallî idareler genel faaliyet raporunu ve genel faaliyet raporunu, dış denetim sonuçlarını dikkate alarak görüşlerini de belirtmek suretiyle Türkiye Büyük Millet Meclisine sunar. Türkiye Büyük Millet Meclisi bu raporlar ve değerlendirmeler çerçevesinde, kamu kaynağının elde edilmesi ve kullanılmasına ilişkin olarak kamu idarelerinin yönetim ve hesap verme sorumluluklarını görüşür. Bu görüşmelere üst yönetici veya görevlendireceği yardımcısının ilgili bakanla birlikte katılması zorunludur. İdare faaliyet raporu, ilgili idare hakkındaki genel bilgilerle birlikte; kullanılan kaynakları, bütçe hedef ve gerçekleşmeleri ile meydana gelen sapmaların nedenlerini, varlık ve yükümlülükleri ile yardım yapılan birlik, kurum ve kuruluşların faaliyetlerine ilişkin bilgileri de kapsayan malî bilgileri; stratejik plan ve performans programı uyarınca yürütülen faaliyetleri ve performans bilgilerini içerecek şekilde düzenlenir. Bu raporlarda yer alacak hususlar, raporların hazırlanması, ilgili idarelere verilmesi, kamuoyuna açıklanması ve bu işlemlere ilişkin süreler ile diğer usûl ve esaslar, İçişleri Bakanlığı ve Sayıştayın görüşü alınarak Maliye Bakanlığı tarafından çıkarılacak yönetmelikle belirlenir. Şeklindedir. Belediyeler bünyesinde faaliyet raporlarının hazırlanması, ilgili idarelere verilmesi, kamuoyuna açıklanması ve bu işlemlere ilişkin süreler ile diğer usul ve esaslarla ilgili olarak, Maliye Bakanlığı tarafından hazırlanan Kamu İdarelerince Hazırlanacak Faaliyet Raporları Hakkında Yönetmelik tarih ve sayılı Resmi Gazetede yayınlanmış ve tarihi itibarıyla yürürlüğe girmiştir. Toplam 24 maddeden meydana gelen bu yönetmelik ile faaliyet raporlarının hazırlanması tamamen yeni usul ve esaslara bağlanmıştır. Yönetmelik hükümlerine göre; 1- Faaliyet raporları, mali saydamlık ve hesap verme sorumluluğunu sağlayacak şekilde hazırlanacaktır. 2- Faaliyet raporlarında yer alan bilgilerin doğru, güvenilir, önyargısız ve tarafsız olması zorunludur. 9

11 3- Faaliyet raporları, ilgili tarafların ve kamuoyunun bilgi sahibi olmasını sağlamak üzere açık, anlaşılır ve sade bir dil kullanılarak hazırlanacaktır. 4- Raporlarda teknik terim ve kısaltmaların kullanılması durumunda bunlar ayrıca tanımlanacaktır. 5- Faaliyet raporlarında yer alan bilgilerin eksiksiz olması, faaliyet sonuçlarını tüm yönleriyle açıklaması gerekecektir. 6- Belediye faaliyetleriyle ilgisi olmayan hususlara raporlarda yer verilmeyecektir. 7- Faaliyet sonuçlarının gösterilmesi ve değerlendirilmesinde ayni yöntemler kullanılacaktır. Yönteme değişiklikleri olması durumunda, bu değişiklikler raporda açıklanacaktır. 8- Faaliyet raporları yıllar itibarıyla karşılaştırmaya imkân verecek biçimde hazırlanacaktır. 9- Faaliyet raporları, bir mali yılın faaliyet sonuçlarını gösterecek şekildi hazırlanacaktır. 10- Birim faaliyet raporları, bütçelerinde ödenek tahsis edilen harcama yetkilileri tarafından hazırlanacaktır. 11- Belediye harcama yetkilileri tarafından hazırlanan birim faaliyet raporları ilgili mali yılın en geç şubat ayı sonuna kadar belediye başkanı sunulması gerekmektedir. 12- Belediye başkanları, harcama birimlerinin faaliyetlerini ve performansını izleyebilmek amacıyla, harcama yetkililerinden üç veya altı aylık birim faaliyet raporlarını isteyebilir. 13- Birim faaliyet raporunu hazırlayan harcama yetkilileri, raporun içeriğinden ve raporda yer alan bilgilerin doğruluğundan belediye başkanına karşı sorumludurlar. 14- Belediye faaliyet raporu, birimlerin faaliyet raporları esas alınarak, belediye faaliyet sonuçlarını gösterecek bir şekilde Belediye başkanı tarafından hazırlanacaktır. 15- Belediyelerce hazırlanan faaliyet raporları meclisin nisan ayı toplantısında belediye başkanları tarafından meclise sunulacaktır. 16- Faaliyet raporunun bir örneği Nisan ayı sonunu kadar İçişleri Bakanlığına gönderilecektir. 17- Faaliyet raporları nisan ayı sonuna kadar kamuoyuna çeşitli yollarla duyurulacaktır. 18- Belediye başkanları, faaliyet raporun içeriğinden ve raporlarda yer alan bilgilerin doğruluğundan belediye meclislerine karşı sorumludur. 19- Birim ve belediye faaliyet raporları aşağıda yer alan ana bölüm başlıklarını içerecek şekilde hazırlanacaktır. I- GENEL BİLGİLER II- AMAÇ VE HEDEFLER III- FAALİYETLERE İLİŞKİN BİLGİ VE DEĞERLENDİRMELER IV- KURUMSAL KABİLİYET VE KAPASİTENİN DEĞERLENDİRİLMESİ V- ÖNERİ VE TEDBİRLER. 20- Genel Bilgiler bölümünde; Belediyenin misyon ve vizyonuna, teşkilat yapısına ve mevzuatına ilişkin bilgilere, sunulan hizmetlere, insan kaynakları ve fiziki kaynaklar ile ilgili bilgilere, iç ve dış denetim raporlarında yer alan tespit ve değerlendirmelere kısaca yer verilecektir Nüfusu in altında olan ve stratejik plan hazırlamayan belediyelerin misyon ve vizyon bölümüne yer vermeyebilirler ve boş bırakabilirler Sunulan hizmetler bölümünde, Belediyenin veya harcama birimimin görev, yetki ve sorumlulukları çerçevesinde faaliyet dönemi içersinde yerine getirilen hizmetlere özet olarak yer verilecektir. [ M A K A L E ] 21- Amaç ve hedefler bölümünde; Belediyenin stratejik amaç ve hedeflerine, faaliyet yılı önceliklerine ve izlenen temel ilke ve politikalara yer verilecektir II- AMAÇ VE HEDEFLER A-İdarenin Amaç ve Hedefleri bölümünde; Stratejik plan yapan belediyeler, faaliyet raporunun ilişkin olduğu yılı kapsayan stratejik planlarında yer alan amaç ve hedefleri ile faaliyet yılı önceliklerini belirteceklerdir II-AMAÇ VE HEDEFLER B-Temel Politikalar ve Öncelikler bölümünde; Belediyenin izlediği temel ilkelere ve örnek politikalara (Acil eylem plana, Stratejik plan, Performans Programı V.B) yer verilecektir. 22- Faaliyetlere ilişkin bilgi ve değerlendirmeler bölümünde; Mali bilgiler ile performans bilgilerine detaylı olarak yer verilecektir. 23- Kurumsal kabiliyet ve kapasitenin değerlendirilmesi bölümünde; Bu bölümde, orta ve uzun vadeli hedeflere ulaşabilmesi sürecinde teşkilat yapısı, organizasyon yeteneği, teknolojik kapasite gibi unsurlar açısından içsel bir durum değerlendirilmesi yapılarak belediyenin üstün ve zayıf yanlarına yer verilecektir. 24- Öneri ve tedbirler bölümünde; Faaliyet yılı sonuçları ile genel ekonomik koşullar, bütçe imkânları ve beklentiler göz alınarak, belediyenin gelecek yıllarda faaliyetlerinde yapmayı planladığı değişiklik önerilerine, hedeflerinde meydana gelecek değişiklikler ile karşılaşabileceği risklere ve bunlara yönelik alınması gereken tedbirlere yer verilecektir. 25- Genel Bilgiler Bölümünde aşağıda yer alan bölüm ve alt başlıkları bulunacaktır. I- GENEL BİLGİLER A- Misyon ve Vizyon B- Yetki, Görev ve Sorumluluklar C- Belediyeye İlişkin Bilgiler 1- Fiziksel Yapı 2- Örgüt Yapısı 3- Bilgi ve Teknolojik Kaynaklar 4- İnsan Kaynakları 5- Sunulan hizmetler 6- Yönetim ve İç Kontrol Sistemi D- Diğer Hususlar 26- Amaç ve Hedefler Bölümünde aşağıda yer alan bölümler bulunacaktır. II- AMAÇ VE HEDEFLER A- Belediyenin Amaç ve Hedefleri B- Temel Politikalar ve Öncelikler C- Diğer Hususlar 27- Faaliyetlere İlişkin Bilgi ve Değerlendirmeler Bölümünde aşağıda yer alan bölüm ve alt başlıkları bulunacaktır. III- FAALİYETLERE İLİŞKİN BİLGİ VE DEĞERLENDİRMELER A- Mali Bilgiler 1- Bütçe Uygulama Sonuçları 2- Temel Mali Tablolara İlişkin Açıklamalar 3- Mali Denetim Sonuçları 4- Diğer Hususlar B- Performans Bilgileri 1- Faaliyet ve Proje Bilgileri 2- Performans Sonuçları Tablosu 3- Performans Sonuçlarının Değerlendirilmesi 4- Performans Bilgi Sisteminin Değerlendirilmesi 5- Diğer Hususlar 10

12 28- Kurumsal Kabiliyet ve Kapasitenin Değerlendirilmesi Bölümünde aşağıda yer alan bölümler bulunacaktır. IV- KURUMSAL KABİLİYET VE KAPASİTENİN DEĞERLENDİRİLMESİ A- Üstünlükler B- Zayıflıklar C- Değerlendirme 29- Birim ve belediye faaliyet raporlarının tam şekli ise aşağıda gösterildiği şekilde olacaktır. YILI FAALİYET RAPORU BELEDİYE BAŞKANININ SUNUŞU İÇİNDEKİLER I- GENEL BİLGİLER A- Misyon ve Vizyon B- Yetki, Görev ve Sorumluluklar C- Belediyeye İlişkin Bilgiler 1- Fiziksel Yapı 2- Örgüt Yapısı 3- Bilgi ve Teknolojik Kaynaklar 4- İnsan Kaynakları 5- Sunulan hizmetler 6- Yönetim ve İç Kontrol Sistemi D- Diğer Hususlar [ M A K A L E ] Üst yönetici olarak yetkim dâhilinde; Bu raporda yer alan bilgilerin güvenilir, tam ve doğru olduğunu beyan ederim. Bu raporda açıklanan faaliyetler için bütçe ile tahsis edilmiş kaynakların, planlanmış amaçlar doğrultusunda ve iyi mali yönetim ilkelerine uygun olarak kullanıldığını ve iç kontrol sisteminin işlemlerin yasallık ve düzenliliğine ilişkin yeterli güvenceyi sağladığını bildiririm. Bu güvence, üst yönetici olarak sahip olduğum bilgi ve değerlendirmeler, iç kontroller, iç denetçi raporları ile Sayıştay raporları gibi bilgim dâhilindeki hususlara dayanmaktadır. Burada raporlanmayan, idarenin menfaatlerine zarar veren herhangi bir husus hakkında bilgim olmadığını beyan ederim. 32- Belediye faaliyet raporunun son bölümüne yönetmelik ekinde Ek: 4'de örneği yer alan Mali hizmetler birim yöneticisi tarafından imzalı Mali Hizmetler Birim Yöneticisinin Beyanı eklenecektir. 33- Belediye Faaliyet raporu Nisan ayında meclis toplantısında görüşüldükten sonra Nisan ayı sonuna kadar belediye başkanı tarafından basın açıklaması yapılarak kamuoyuna duyurulacaktır. Ayrıca, belediyenin internet sitesinde yayınlanacaktır. II- AMAÇ VE HEDEFLER A- Belediyenin Amaç ve Hedefleri B- Temel Politikalar ve Öncelikler C- Diğer Hususlar III- FAALİYLETLERE İLİŞKİN BİLGİ VE DEĞERLENDİRMELER A- Mali Bilgiler 1- Bütçe Uygulama Sonuçları 2- Temel Mali Tablolara İlişkin Açıklamalar 3- Mali Denetim Sonuçları 4- Diğer Hususlar B- Performans Bilgileri 1- Faaliyet ve Proje Bilgileri 2- Performans Sonuçları Tablosu 3- Performans Sonuçlarının Değerlendirilmesi 4- Performans Bilgi Sisteminin Değerlendirilmesi 5- Diğer Hususlar IV- KURUMSAL KABİLİYET VE KAPASİTENİN DEĞERLENDİRİLMESİ A- Üstünlükler B- Zayıflıklar C- Değerlendirme V- ÖNERİ VE TEDBİRLER EKLER 30- Birim faaliyet raporlarının son bölümüne Yönetmelik ekinde Ek 3'de örneği yer alan harcama yetkilisi tarafından imzalı İç Kontrol Güvence Beyanı eklenecektir. 31- Belediye faaliyet raporunun son bölümüne Yönetmelik ekinde Ek 2'de örneği yer alan Belediye Başkanı tarafından imzalı aşağıda örneği bulunan Üst Yönetici İç Kontrol Güvence Beyanı eklenecektir. 11

13 [ M A K A L E ] Ünsal ÖZBEK İstanbul Vergi Dairesi Başkanlığı Vergi Denetmeni Varlık Barışı Kapsamında Yapılan Beyanların Vergi Suçu Yönünden Değerlendirilmesi 1. GİRİŞ Halk arasında Varlık Barışı olarak adlandırılan ve tarih ve sayılı Resmi Gazete de yayınlanan 5811 sayılı Bazı Varlıkların Milli Ekonomiye Kazandırılması Hakkında Kanun kimilerine göre üstü kapalı bir vergi affı, kimilerine göre ise mükelleflere sağlanan büyük avantaj olarak adlandırılmaktaydı. Bu kanunun amacı kanunun 1 inci maddesinde gerçek ve tüzel kişilere ait olup yurt dışında bulunan para, döviz, altın, menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçlarının ekonomiye kazandırılması ve taşınmazların kayda alınması ile yurt içinde bulunan ancak işletmelerin özkaynakları içinde yer almayan bu türden varlıkların sermaye olarak konulmak suretiyle işletmelerin sermaye yapılarının güçlendirilmesini sağlamak olarak belirtilse de mükelleflere asıl faydası, 2008 yılına kadar elde edilmiş ancak vergilendirilmemiş kazançların ufak oranlarda vergilendirerek ileride gerçekleştirilecek vergi incelemelerinde vergisel avantaj elde etmeleridir. Yani mükelleflerin bu kanun kapsamındaki beyanları, mükelleflere sigorta gibi koruma sağlamaktadır. 2. KANUNUN ANA UYGULAMA ESASLARI 1. Kanunun tarihli ve 5917 sayılı Kanun ile değişmeden önceki halinde, mükelleflerin (5917 sayılı Kanun ile olarak değiştirilmiştir) tarihi itibariyle sahip oldukları yurt dışında bulunan; para, altın, döviz, menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçları ile varlığı kanaat verici bir belgeyle ispat edilen taşınmazlar bu Kanunun yayımlandığı ayı izleyen üçüncü ayın sonuna kadar (5917 sayılı Kanun ile bu tarih yapılmış daha sonra da Bakanlar Kurulu Kararı ile ) rayiç bedelle banka veya aracı kuruma bildirilir ya da vergi dairelerine edilir. Bu kıymetler, 213 sayılı Kanun uyarınca defter tutan mükellefler tarafından beyan tarihi itibarıyla kanuni defterlere kaydedilebilir. Bilanço esasına göre defter tutan mükellefler, bu Kanun hükümleri uyarınca kanuni defterlerine kaydettikleri kıymetler için pasifte özel fon hesabı açarlar. Bu fon hesabı, sermayenin cüz ü addolunur, sermayeye ilave dışında başka bir amaçla kullanılamaz, işletmenin tasfiye edilmesi halinde ise vergilendirilmez. Serbest meslek kazanç defteri ile işletme hesabı esasına göre defter tutan mükellefler, söz konusu kıymetleri defterlerinde ayrıca gösterirler. Bu varlıklar dönem kazancının tespitinde dikkate alınmaz. 2. Gelir veya kurumlar vergisi mükelleflerince sahip olunan ve Türkiye de bulunan ancak tarihi (5917 sayılı Kanun ile olarak değiştirilmiştir) itibarıyla kanuni defter kayıtlarında işletmenin özkaynakları arasında yer almayan para, altın, döviz, menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçları ile taşınmazlar bu Kanunun yayımlandığı ayı izleyen üçüncü ayın sonuna kadar (5917 sayılı Kanun ile bu tarih yapılmış daha sonra da Bakanlar Kurulu Kararı ile ) rayiç bedelle vergi dairelerine beyan edilir. Bilanço esasına göre defter tutan mükellefler, bu Kanun hükümlerine göre 213 sayılı Kanun uyarınca kanuni defterlerine, taşınmazlar dışındaki varlıklarını banka ve aracı kurumlardaki hesaplara yatırmak suretiyle kaydederek pasifte özel fon hesabı açarlar. Bu fon hesabı, sermayenin cüz ü addolunur ve beyan tarihinden itibaren altı ay içinde sermayeye ilave olunur. Serbest meslek kazanç defteri ile işletme hesabı esasına göre defter tutan mükellefler, söz konusu kıymetleri defterlerinde ayrıca gösterirler. Bu varlıklar dönem kazancının tespitinde dikkate alınmaz. Defter tutma yükümlülüğü bulunmayan gelir vergisi mükellefleri, taşınmazlar dışındaki varlıklarına ait tutarları banka ve aracı kurumlardaki hesaplara yatırırlar, bunlar için ayrıca diğer şartlar aranmaz. 3. Vergi dairelerine birinci fıkraya göre beyan edilen varlıkların değeri üzerinden % 2, ikinci fıkraya göre beyan edilen varlıkların değeri üzerinden % 5 oranında vergi tarhedilir ve bu vergi, tarhiyatın yapıldığı ayı izleyen ayın sonuna kadar ödenir. Bu fıkraya ve dördüncü fıkraya göre ödenen vergi, hiçbir suretle gider yazılamaz ve başka bir vergiden mahsup edilemez. 4. Birinci ve ikinci fıkralar kapsamında bildirilen veya beyan edilen varlıklar nedeniyle 1/1/2008 tarihinden önceki dönemlere ilişkin hiçbir suretle vergi incelemesi ve vergi tarhiyatı yapılmaz. Ancak, diğer nedenlerle bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten sonra başlayan 1/1/2008 tarihinden önceki dönemlere ilişkin vergi incelemeleri sonucu gelir, kurumlar ve katma değer vergisi yönünden tespit edilen matrah farkından, bu Kanun kapsamında beyan edilen tutarlar, bu tutarlara ilişkin tarh edilen verginin vadesinde ödenmesi koşuluyla mahsup edilerek tarhiyat yapılır. Yukarıda belirtilen uygulama esasları dışında da bir takım şartlarda bulunmaktadır ancak makalemizin konusuna girmediğinden üzerinde durulmamıştır. Yukarıdaki şartları özetler isek mükelleflerin 2008 yılından önceki dönemleri ilgilendiren kayıtdışı kazançlarını (para, altın, döviz, menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçları ile varlığı kanaat verici bir belgeyle ispat edilen taşınmazlar) kanunda belirtilen süreler içinde beyan etmesi ve beyan üzerinden tarhedilen vergileri vadesinde ödemesi ve beyan edilen servet unsurlarının kanuni defterlere kaydedilmesi ve sermayeye eklenmesi koşuluyla, mükellef hakkında ileride gerçekleşebilecek vergi incelemelerinde bulunan matrah farkından, mükellefin beyan ettiği matrahın mahsup edilebilecektir. Yani kanun beyanda bulunan mükelleflere sadece beyanlarının kaynağını incelenmeme garantisi verirken başka bir 12

14 nedenden dolayı incelenmeme garantisi vermemekte sadece ileride gerçekleşebilecek incelemelerde tarhedilecek vergilerin miktarı yönünden avantaj sağlamaktadır. Kanunun tarihli ve 5917 sayılı Kanun ile değişmeden önceki hali mükelleflerin gizledikleri kazanç veya bu kazançlarla elde edilen altın, döviz, menkul kıymet ve diğer sermaye piyasası araçları ile varlığı kanaat verici bir belgeyle ispat edilen taşınmazları yani kayıtdışı bırakılan matrah artırıcı unsurları içermekte iken değişiklik ile haksız indirim konusu yapılan gider ve katma değer vergilerini içerecek şekilde genişletilmiştir. Yani kanunun önceki hali enteresan bir ironi taşımakta idi. Sahte belge düzenleyen ve bundan kazanç elde eden kişi bu kanundan faydalanabilirken sahte belge kullanarak vergi matrahlarını düşüren mükellefler faydalanamıyordu. Neyse ki kanunda yapılan değişiklikle bu ironik durum ortadan kaldırılmış oldu. 3. Kanun kapsamında verilen beyanların vergi suçları yönünden değerlendirilmesi: Kanunda yapılan değişiklikle sahte belge kullanan mükelleflere de beyanda bulunma imkanı verilmesi ile kanun kapsamında beyanda bulunanların sayısında vergi dairelerinin de çalışmaları sonucunda büyük artış meydana gelmiştir. Ancak sahte belge kullanan veya diğer vergi suçunu oluşturan fiilleri gerçekleştirin mükelleflerin kanun kapsamında beyanda bulunduklarında ileri de haklarında vergi suçu raporu düzenlenip düzenlemeyeceği ayrı bir tartışma konusu oluşturmaktadır. Genel mükellef beklentisi, beyanda bulunduktan sonra haklarında suç duyurusunda bulunulmaması gerektiği idi. Ancak kanun, mükelleflere bu yönde bir af getirmemektedir. Bu konuya ilişkin olarak Konya Vergi Dairesi Başkanlığı nın verdiği tarih ve B.07.1.GİB sayılı mukteza da anılan kanun kapsamındaki yapılan bildirim veya eyanlar V.U.K. nun 359 uncu maddesinde hüküm altına alınan suçlar hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasına engel teşkil etmeyeceği gibi, kod listesine giren mükelleflerin listeden çıkarılmasına da imkân vermemektedir. denmektedir. Vergi suçunu oluşturan fiillere kanunla af getirilmemesi ve V.U.K. 359 uncu maddesinde yazılı suçların oluşumu vergi ziyaına bağlanmadığından beyanda bulunan mükelleflerin bu yönde bir beklenti içinde olmaması gerekmektedir. Ancak bilindiği üzere, bir mükellef hakkında suç raporu düzenleme yetkisi incelemeyi yapan inceleme elemanı inisiyatifindedir. İnceleme elemanı, kast unsurunun olup olmadığı tespit ederken, mükellefin beyanda bulunmuş olmasını bir iyiniyet gösterisi olarak kabul ederek suç duyurusunda bulunmayabilir. Yani bu durum tamamen inceleme elemana bağlıdır. Tabii ki inceleme elemanının böyle bir seçim yapabilmesi için suç konusunu oluşturan fiilin hem kast hem de taksirle işlenebilir bir suç olması lazımdır. Kast unsuru olmaksızın işlenemeyecek suçlarda (muhasebe hilesi yapmak, sahte belge düzenlemek gibi) inceleme elemanının herhangi bir yorum hakkı bulunmamaktadır. [ M A K A L E ] Bilindiği üzere şuan için vergi suçlarından dolayı mükellefleri kurtaracak tek imkan V.U.K maddesinde yer alan Pişmanlık müessesidir. Bundan faydalanma şartlarıda kanun maddesinde yer almaktadır. 4. Sonuç Varlık Barışı olarak adlandırılan 5811 sayılı Bazı Varlıkların Milli Ekonomiye Kazandırılması Hakkında Kanun un mükelleflere büyük vergisel avantajlar sağladığı tartışılmazdır. Ancak bu kanun vergi suçları yönünden mükelleflere bir koruma sağlamamıştır. Dolayısıyla beyanda bulunan mükelleflerin bu yönde bir beklenti içine girmemesi gerekmektedir. Ancak kanun kapsamında verilen beyanların, ileride gerçekleşecek incelemeler esnasında mahsubu aşamasında mükelleflerin serzenişte bulunması muhtemeldir. Çünkü sahte belge kullanımı nedeniyle kanundan faydalanan mükellef sayısı oldukça fazladır. Bu nedenle, muhtemel sorunlar ortaya çıkmadan kanuna mükellefler lehine yada aleyhine net bir hüküm eklenmesi yazılması faydalı olacaktır. 13

15 [ A K T Ü E L ] Haziran 2010 tarihleri arasında Çeşme Altınyunus Otel'de gerçekleştirilen; İde Yönetişim Yayıncılık - Satış & Pazarlama Departmanı MEVZUAT BİLGİLENDİRME TOPLANTISI EGE BÖLGESİNDE BULUNAN BELEDİYELER TARAFINDAN BÜYÜK İLGİ TOPLADI... İ çişleri Bakanlığı, Türkiye Belediyeler Birliği ile Ege Belediyeler Birliği tarafından birlikte düzenlenen Mevzuat Bilgilendirme Toplantısı Çeşme Altın Yunus Otelinde Haziran 2010 tarihlerinde büyük bir katılımla gerçekleşti. 2- Türkiye Belediyeler Birliği İmar ve Şehircilik Müdürü Sayın Ayşe Ünal tarafından İmar ve Kamulaştırma mevzuatı hakkında Soru-Cevap, Konularında 450 adet katılımcıya bilgi aktarıldı. 25 Haziran 2010 Cuma günü açılış konuşmalarının ardındın; 1- İçişleri Bakanlığı Mahalli İdareler Genel Müdür Yardımcısı Sayın Okay Memiş tarafından Belediyelerde Hizmetlerin Özelleştirilmesi, 2- Türkiye Belediyeler Birliği Genel Sekreter Yardımcısı Sayın Cevdet Sökmen tarafından Belediyelerde İstihdam Modelleri, 3- İçişleri Bakanlığı Kontrolörler Kurulu Başkan Yardımcısı Sayın Sebahattin Karakaya tarafından Belediyelerde Organlar Arası İlişkiler, gibi konularda bilgi verilirken; Yoğun ilgiyle karşılanan Mevzuat bilgilendirme toplantısında oturumlar, Ege Belediyeler Birliği ve şirketimiz Danışmanı Sayın Sedat Turan tarafından yönetildi ve yönlendirildi. 26 Haziran 2010 Cumartesi günü, 1- Sayıştay Uzman Denetçisi Sayın Mustafa Meşe tarafından İhale Mevzuatı, 2- İzmir Büyükşehir Belediye Hastahanesi doktorlarından Doktor Pınar Yazır Özgür tarafından NLP Tabanlı İleri İletişim Becerileri, 3- Ankara İl Özel İdaresi Genel Sekreter Yardımcısı Sayın Recep Demir tarafından Performans Yönetimi, 27 Haziran 2010 Pazar günü ise, 1- İçişleri Bakanlığı İç Denetçisi Sayın Tahir Tekin tarafından Taşınır Mal Yönetmeliği ile İç Kontrol-İç Denetim, 14

16 RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY (HAZİRAN 2010) ** Mevzuatlar dergimizin ilgili bölümünde yer almaktadır. MİLLETLERARASI ANDLAŞMALALAR 4 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/357 Avusturya Cumhuriyeti, Bulgaristan Cumhuriyeti, Macaristan Cumhuriyeti, Romanya ve Türkiye Cumhuriyeti Arasında Nabucco Projesi Hakkında Anlaşma'nın Onaylanması Hakkında Karar ANAYASA MAHKEMESİ KARARLARI 22 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Anayasa Mahkemesinin E: 2008/73, K: 2009/120 Sayılı Kararı (19/3/1969 Tarihli ve 1136 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2006/103, K: 2009/149 Sayılı Kararı (13/12/2004 Tarihli ve 5275 Sayılı Kanunda Değişiklik Yapan 6/4/2006 Tarihli ve 5485 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2009/20, K: 2010/23 Sayılı Kararı (22/6/2006 Tarihli ve 5525 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2008/27, K: 2010/29 Sayılı Kararı (3/7/2005 Tarihli ve 5393 Sayılı Kanun ile İlgili) ** Anayasa Mahkemesinin E: 2008/28, K: 2010/30 Sayılı Kararı (10/7/2004 Tarihli ve 5216 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2008/55, K: 2010/41 Sayılı Kararı (26/9/2004 Tarihli ve 5237 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2007/65, K: 2010/43 Sayılı Kararı (24/6/1995 Tarihli ve 552 Sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapan 5/5/2007 Tarihli ve 5652 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2010/18, K: 2010/45 Sayılı Kararı (21/4/2005 Tarihli ve 5335 ve 31/5/2006 Tarihli ve 5510 Sayılı Kanunlar ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2007/33, K: 2010/48 Sayılı Kararı (5/12/1951 Tarihli ve 5846 Sayılı Kanunda Değişiklik Yapan 3/3/2004 Tarihli ve 5101 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2008/14, K: 2010/51 Sayılı Kararı (26/9/2004 Tarihli ve 5237 Sayılı Kanunda Değişiklik Yapan 6/12/2006 Tarihli ve 5560 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2008/91, K: 2010/54 Sayılı Kararı (9/6/1932 Tarihli ve 2004 Sayılı Kanunda Değişiklik Yapan 31/5/2005 Tarihli ve 5358 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2008/110, K: 2010/55 Sayılı Kararı (31/12/1960 Tarihli ve 193 Sayılı Kanun ile İlgili) Anayasa Mahkemesinin E: 2009/10, K: 2010/56 Sayılı Kararı (27/12/2008 Tarihli ve 5828 Sayılı Kanun ile İlgili) ANAYASA MAHKEMESİ KARARI Anayasa Mahkemesi Başkanlığından; Esas Sayısı : 2008/27 Karar Sayısı : 2010/29 Karar Günü : Haziran 2010 tarih ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. İTİRAZIN KONUSU : günlü, 5393 sayılı Belediye Kanunu'nun 23. maddesinin beşinci fıkrasının Anayasa'nın 123 ve 127. maddelerine aykırılığı savıyla iptaline ve yürürlüğünün durdurulmasına karar verilmesi istemidir. SONUÇ : A günlü, 5393 sayılı Belediye Kanunu'nun 23. maddesinin beşinci fıkrasının Anayasa'ya aykırı olduğuna ve İPTALİNE, Haşim KILIÇ, Sacit ADALI, Fulya KANTARCIOĞ- LU, Serruh KALELİ ile Zehra Ayla PERKTAŞ'ın karşıoyları ve OYÇOKLUĞUYLA, B- İptal edilen fıkranın doğuracağı hukuksal boşluk kamu yararını ihlal edici nitelikte görüldüğünden, Anayasa'nın 153. maddesinin üçüncü fıkrasıyla 2949 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluşu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun'un 53. maddesinin dördüncü ve beşinci fıkraları gereğince İPTAL HÜKMÜNÜN, KARARIN RESMÎ GAZETE'DE YAYIMLANMASINDAN BAŞLAYARAK BİR YIL SONRA YÜRÜR- LÜĞE GİRMESİNE, OYBİRLİĞİYLE, gününde karar verildi. 23 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Anayasa Mahkemesinin E: 2003/26 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/22 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/1 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/23 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/3 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/24 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/4 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/25 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/8 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/26 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/13 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/27 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/16 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/28 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/17 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/29 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2008/29 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/30 sayılı Kararı 15

17 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Anayasa Mahkemesinin E: 2008/30 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/31 sayılı Kararı Anayasa Mahkemesinin E: 2009/55 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/32 sayılı Kararı 24 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Anayasa Mahkemesinin E: 2007/10 (Siyasî Parti Malî Denetimi), K: 2010/21 Sayılı Kararı TBMM KARARLARI 1 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 966 Kanser Hastalığı Konusunun Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonuna Üye Seçimine İlişkin Karar 15 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 967 Kayıp Çocuklar Başta Olmak Üzere Çocukların Mağdur Olduğu Sorunların Araştırılarak Alınması Gereken Önlemlerin Belirlenmesi Amacıyla Kurulan Meclis Araştırması Komisyonunun Görev Süresinin Uzatılmasına İlişkin Karar 26 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 968 Türkiye Büyük Millet Meclisinin Çalışma Süresinin Uzatılmasına Dair Karar 969 Birleşmiş Milletler Geçici Görev Gücü Bünyesinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin 5 Eylül 2010 Tarihinden İtibaren Bir Yıl Daha UNIFIL Harekâtına İştirak Etmesi Hususunda Anayasanın 92'nci Maddesi Uyarınca Hükümete İzin Verilmesine Dair Karar BAKANLAR KURULU KARARLARI Karar 2 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/339 İthalatta Kota ve Tarife Kontenjanı İdaresi Hakkında Karar 2010/341 Ardahan Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Kurulması Hakkında 2010/342 Atatürk Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Açıköğretim Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/430 Adıyaman Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Mimarlık Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 3 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/352 Bazı Yerlerde Arazi Toplulaştırması Yapılmasına İlişkin 19/2/2007 Tarihli ve 2007/11764 Sayılı Kararnamenin Eki Listenin Değiştirilmesi Hakkında Karar 2010/353 Bazı Yerleşim Birimlerinin Uygulama Alanı Olarak Tespiti ve Bazı Yerleşim Alanlarında Dağıtılacak Toprak Normunun Belirlenmesi Hakkında Karar 2010/426 Bazı Mahalli İdare Birliklerinin Kurulmasına İzin Verilmesi Hakkında Karar ** SIRA NO BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2010/426 3 Haziran 2010 tarih ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. 7/5/2010 TARİHLİ VE 2010/426 SAYILI KARARNAMENİN EKİ LİSTE Ekli listede adları yazılı mahalli idare birliklerinin kurulmasına izin verilmesi; İçişleri Bakanlığının 15/4/2010 tarihli ve sayılı yazısı üzerine, 5355 sayılı Mahalli İdare Birlikleri Kanununun 4'üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu nca 7/5/2010 tarihinde kararlaştırılmıştır. İLİ MERKEZİ BİRLİĞİN ADI 1 BOLU Bolu İli Gerede İlçesi 2 ÇANAKKALE Çanakkale İli Ezine İlçesi Alemşah Köyü Bolu İli Belediyeleri Katı Atık Bertaraf Tesisleri Kurma ve İşletme Birliği (BEKAB) T.C. Tavaklı Alemşah Göleti Sulama Birliği 3 GAZİANTEP Gaziantep İli İslahiye İlçesi İslahiye Belediyeleri Katı Atık Yönetim Birliği 4 GİRESUN Giresun İli Mrekez İlçesi Giresun İli Mrekez İlçesi Ortakol İçme Suyu Birliği 5 ISPARTA Isparta İli Yalvaç İlçesi Tokmacık - Çaltı Sulama Birliği 6 KONYA Konya İli Ereğli İlçesi Akgöl Havzası Belediyeleri Organik Tarım Araştırma ve Uygulama Birliği 7 SİVAS Sivas İli Merkez İlçesi Sıcak Çermik Turizm Altyapı Hizmet Birliği (ÇETAB) 16

18 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 4 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/494 Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Romanya Hükümeti Arasında Nükleer Kazaların Erken Bildirimine Dair Anlaşma nın Yürürlük Tarihinin 10 Nisan 2009 Olarak Değiştirilmesi Hakkında Karar 19 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/476 Maliye Bakanlığı Milli Emlak Genel Müdürlüğü Bünyesinde 4 Adet Daire Başkanlığı Kurulması Hakkında Karar 2010/477 Türkiye Tarım Havzaları Üretim ve Destekleme Modeline Göre 2010 Yılı Yaş Çay Ürünü Fark Ödemesi Desteğine Dair Karar 20 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/ Sayılı Harçlar Kanununun Eki (6) Sayılı Tarifenin I-Pasaport Harçları Başlıklı Bölümünde Yer Alan Maktu Harç Tutarlarının Yeniden Belirlenmesine İlişkin Karar ** 7/6/2010 TARİHLİ VE 2010/512 SAYILI KARARNAMENİN EKİ BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2010/ Haziran 2010 tarih ve sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. 492 sayılı Harçlar Kanununun eki (6) sayılı tarifenin I- Pasaport Harçları başlıklı bölümünde yer alan maktu harç tutarlarının yeniden belirlenmesine ilişkin ekli Kararın yürürlüğe konulması; Maliye Bakanlığının 2/6/2010 tarihli ve sayılı yazısı üzerine, adı geçen Kanunun mükerrer 138'inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu nca 7/6/2010 tarihinde kararlaştırılmıştır. MADDE 1 (1) 492 sayılı Harçlar Kanununun eki (6) sayılı tarifenin I- Pasaport Harçları başlıklı bölümünün (1) numaralı fıkrasında yer alan pasaport işlemleri için 2010 yılında uygulanmakta olan maktu harç tutarları aşağıdaki şekilde yeniden belirlenmiştir. girer. I- Pasaport Harçları: 1. Umuma mahsus münferit ve müşterek pasaportlar: (Konsolosluklarca verilen pasaportlar dâhil) 6 aya kadar olanlar 65 TL 1 yıl için olanlar 95 TL 2 yıl için olanlar 155 TL 3 yıl için olanlar 220 TL 3 yıldan fazla süreli olanlar 310 TL MADDE 2 (1) Bu Karar yayımı tarihinde yürürlüğe MADDE 3 (1) Bu Karar hükümlerini Maliye Bakanı yürütür. 22 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/472 İzmir İli, Menemen İlçesinde Arazi Toplulaştırması Yapılması Hakkındaki 22/3/2010 Tarihli ve 2010/267 Sayılı Kararnamede Değişiklik Yapılmasına İlişkin Karar 29 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/464 Dahilde İşleme Rejimi Kararında Değişiklik Yapılması Hakkında Karar 2010/478 Turizm Belgeli Yatırım ve İşletmelere Elektrik Enerjisi Desteği Hakkında Karar 2010/485 Gemi Bağlama Limanlarının Tabi Bulundukları Gemi Sicil Dairelerinin Coğrafi Sınırlarının Belirlenmesine Dair Karar 2010/503 Erzincan Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak İlahiyat Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/509 Hayvancılığın Desteklenmesi Hakkında Kararda Değişiklik Yapılmasına Dair Karar 2010/ Yılı Yatırım Programının Düzeltilmesi Hakkında Karar 2010/569 Bazı Hizmetlerin Evrensel Hizmet Kapsamına Alınmasına İlişkin Karar 2010/623 Et ve Balık Kurumu Genel Müdürlüğünce Kullanılmak Üzere Damızlık Olmayan Canlı Sığır İthalatında Tarife Kontenjanı Uygulanması Hakkında Karar 30 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete 2010/500 Bazı Kamu Kurum ve Kuruluşlarına Ait Kadrolarda Değişiklik Yapılması Hakkında Karar 2010/505 Muş Alparslan Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak İletişim Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/519 Piri Reis Üniversitesi Rektörlüğü Bünyesinde Bulunan Denizcilik Yüksekokulunun Kapatılarak, Adı Geçen Rektörlüğe Bağlı Olarak Denizcilik Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/520 Niğde Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Yabancı Diller Yüksekokulu Kurulması Hakkında Karar 2010/522 Dokuz Eylül Üniversitesi Rektörlüğü Bünyesinde Yer Alan Fen-Edebiyat Fakültesinin Adının Fen Fakültesi Olarak Değiştirilmesi ve Adı Geçen Rektörlüğe Bağlı Olarak Edebiyat Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/523 İstanbul Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak Sağlık Bilimleri Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/524 Cumhuriyet Üniversitesi Rektörlüğü Bünyesinde Yer Alan Fen-Edebiyat Fakültesinin Adının Edebiyat Fakültesi Olarak Değiştirilmesi ve Adı Geçen Rektörlüğe Bağlı Olarak Fen Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/525 Çankırı Karatekin Üniversitesi Rektörlüğü Bünyesinde Yer Alan Fen-Edebiyat Fakültesinin Adının Edebiyat Fakültesi Olarak Değiştirilmesi ve Adı Geçen Rektörlüğe Bağlı Olarak Fen Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/526 Karabük Üniversitesi Rektörlüğüne Bağlı Olarak İşletme Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 17

19 [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] 2010/528 Niğde Üniversitesi Rektörlüğü Bünyesinde Yer Alan Mühendislik-Mimarlık Fakültesinin Adının Mühendislik Fakültesi Olarak Değiştirilmesi ve Adı Geçen Rektörlüğe Bağlı Olarak Mimarlık Fakültesi Kurulması Hakkında Karar 2010/565 Türkiye Cumhuriyeti, Maliye Bakanlığı, Mali Suçları Araştırma Kurulu Başkanlığı (MASAK) ile Norveç Krallığı, Ulusal Ekonomik Suçlar ve Çevre Suçları Soruşturma ve Kovuşturma İdaresi, Aklama Birimi Arasında Karapara Aklama ve Terörizmin Finansmanı ile İlgili Finansal İstihbarat Değişiminde İşbirliğine Dair Mutabakat Muhtırasının Yürürlüğe Konulması Hakkında Karar YÜKSEK SEÇİM KURULU KARARLARI 5 Haziran 2010 Tarihli ve (Mükerrer) Sayılı Resmî Gazete Yüksek Seçim Kurulunun 5/6/2010 Tarihli ve 354 Sayılı Kararı 10 Haziran 2010 Tarihli ve (Mükerrer) Sayılı Resmî Gazete Yüksek Seçim Kurulunun 9/6/2010 Tarihli ve 365 Sayılı Kararı ve Eki Genelge 16 Haziran 2010 Tarihli ve (Mükerrer) Sayılı Resmî Gazete Yüksek Seçim Kurulunun 15/6/2010 Tarihli ve 380 Sayılı Kararı ve Eki Genelge ** Yüksek Seçim Kurulunun 15/6/2010 Tarihli ve 381 Sayılı Kararı ve Eki Genelge -- YÜKSEK SEÇİM KURULU KARARI Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığından: Karar No: Haziran 2010 tarih ve (Mükerrer) sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. Cumhurbaşkanlığınca Kurulumuz Başkanlığına gönderilen 12/05/2010 tarihli, B.01.0.KKB.01-18/D sayılı yazı ile; Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulu nca 07/05/2010 tarihinde kabul edilen 5982 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun un, Anayasa nın 175. maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca, halkoyuna sunulmak üzere Resmi Gazetede yayımlanması için Başbakanlığa gönderildiği belirtilerek, Anayasanın 175. maddesi ve 3376 sayılı Kanun uyarınca gereğinin yapılması istenilmiş olup, 5982 sayılı Kanun 13/05/2010 tarihli Resmi Gazetenin sayılı nüshasında yayımlanmıştır. Yüksek Seçim Kurulunun; 13/05/2010 tarihli, 2010/317 sayılı kararı ile; Anayasa Değişikliklerinin Halkoyuna Sunulması Hakkında Kanun, Anayasanın 67. maddesinin son fıkrasında ifade edilen seçim kanunları kapsamında olduğundan, Anayasanın 67.maddesinin son fıkrası hükmü gereği seçim kanunlarındaki değişiklikler yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde yapılacak seçimlerde uygulanmayacağından; Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında 5982 sayılı Kanunun, Anayasanın 175 ve 3376 Sayılı Kanunun 2. maddesi hükümleri gereği halkoylamasında uygulanacak sürenin 120 gün olmasına ve halkoylamasının 12/09/2010 Pazar günü yapılmasına, 20/05/2010 tarihli, 2010/332 sayılı kararı ile; Anayasa değişikliklerinin halkoyuna sunulmasında; İl ve İlçe Seçim Kurullarının Görev ve Yetkilerini Gösterir Örnek: 139/1 sayılı Genelgeyi hazırlamak için komisyon oluşturulmasına, karar verilmiştir. Komisyon Örnek: 139/1 sayılı Genelgeye ilişkin çalışmasını tamamlamış olmakla, komisyonca hazırlanan rapor incelenerek; GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulunca 07/05/2010 gününde kabul edilen 5982 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun un, Anayasa nın 175. maddesi uyarınca, halkoyuna sunulması uygun görülmüş olduğundan, Anayasa nın anılan maddesi ve 3376 sayılı Anayasa Değişikliklerinin Halkoyuna Sunulması Hakkında Kanun uyarınca, 5982 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun, Resmi Gazetenin 13/05/2010 tarihli, sayılı nüshasında yayımlanmıştır. Yüksek Seçim Kurulunca açıklanan kararlarla kabul edilen esas ve ilkeler dikkate alınarak, 2007 yılında yapılan halkoylamasında ve 2009 yılında yapılan Mahalli İdareler Genel Seçiminde düzenlenip kullanılan İl ve İlçe Seçim Kurullarının Görev ve Yetkilerini Gösterir Genelgenin, 12 Eylül 2010 tarihinde yapılacak olan Anayasa değişikliklerinin halkoyuna sunulmasına da uyarlanmış ve yeni durumlar göz önünde bulundurulmak suretiyle güncelleştirilmiş olan Örnek: 139/1 sayılı Genelgenin yürürlüğe konulması uygun bulunmuştur. SONUÇ: 1-12 Eylül 2010 Pazar günü yapılacak olan Anayasa değişikliklerinin halkoyuna sunulmasında, İl ve İlçe Seçim Kurullarının Görev ve Yetkilerini gösterir genelgenin Örnek: 139/1 sayısı ile kabulüne ve Genelgenin bu kararın eki sayılmasına, 2- Genelgenin yeterli miktarda bastırılarak tüm il ve ilçe seçim kurulu başkanlıklarına ihtiyaç miktarı kadar gönderilmek üzere Kurulumuz İdari ve Mali İşler Dairesi Başkanlığına verilmesine, 3- Karar örneği ve eki Genelgenin Yüksek Seçim Kurulunun 06/03/2010 tarihli, 2010/154 sayılı kararı ile belirlenen siyasi partilerin genel başkanlıkları ile Kurulumuz Seçmen Kütüğü Genel Müdürlüğüne gönderilmesine, 4- Karar örneği ve eki Genelgenin Resmî Gazete de yayımlanmasına, 15/06/2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi. 18

20 YÜKSEK SEÇİM KURULU KARARI [ RESMİ GAZETEDE GEÇTİĞİMİZ AY ] Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığından: Karar No : Haziran 2010 tarih ve (Mükerrer) sayılı Resmî Gazete de yayımlanmıştır. Cumhurbaşkanlığınca Kurulumuz Başkanlığına gönderilen 12/05/2010 tarihli, B.01.0.KKB.01-18/D sayılı yazı ile; Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulu nca 07/05/2010 tarihinde kabul edilen 5982 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun un, Anayasa nın 175. maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca, halkoyuna sunulmak üzere Resmi Gazetede yayımlanması için Başbakanlığa gönderildiği belirtilerek, Anayasanın 175. maddesi ve 3376 sayılı Kanun uyarınca gereğinin yapılması istenilmiş olup, 5982 sayılı Kanun 13/05/2010 tarihli Resmi Gazetenin sayılı nüshasında yayımlanmıştır. Yüksek Seçim Kurulunun; 13/05/2010 tarihli, 2010/317 sayılı kararı ile; Anayasa Değişikliklerinin Halkoyuna Sunulması Hakkında Kanun, Anayasanın 67. maddesinin son fıkrasında ifade edilen seçim kanunları kapsamında olduğundan, Anayasanın 67.maddesinin son fıkrası hükmü gereği seçim kanunlarındaki değişiklikler yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde yapılacak seçimlerde uygulanmayacağından; Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Bazı Maddelerinde Değişiklik Yapılması Hakkında 5982 sayılı Kanunun, Anayasanın 175 ve 3376 Sayılı Kanunun 2. maddesi hükümleri gereği halkoylamasında uygulanacak sürenin 120 gün olmasına ve halkoylamasının 12/09/2010 Pazar günü yapılmasına, 20/05/2010 tarihli, 2010/332 sayılı kararı ile; Anayasa değişikliklerinin halkoyuna sunulmasında Sandık Kurullarının Görev ve Yetkilerini Gösterir Örnek: 135/1 sayılı Genelgeyi hazırlamak için komisyon oluşturulmasına, karar verilmiştir. Komisyon Örnek: 135/1 sayılı Genelgeye ilişkin çalışmasını tamamlamış olmakla, komisyonca hazırlanan rapor incelenerek; GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ: Sandıkların konulacağı yerlerin belirlenmesinde yapılacak işlemler, özürlü seçmenlerin oy kullanmasını kolaylaştırmak amacıyla alınabilecek tedbirler, sandık kurulu başkan ve üyeleriyle bina sorumlularının görev, yetki ve sorumluları dikkate alınarak ve milletvekillerinin, sandık kurulu başkan ve üyeleriyle, bina sorumlularının ve güvenlik görevlilerinin oy kullanma usulleri belirlenerek, sandık kurulu mühürlerinin nasıl kullanılması gerektiği gibi sorunların çözümü de dikkate alınarak, daha önceki genelgeler gözden geçirilmiştir. Bugüne kadar; Yüksek Seçim Kurulunca açıklanan kararlarla kabul edilen esas ve ilkeler dikkate alınarak, 2007 yılında yapılan halkoylamasında ve 2009 yılında yapılan Mahalli İdareler Genel Seçiminde düzenlenip kullanılan Sandık Kurullarının Görev ve Yetkilerini Gösterir Genelgelerin, 12 Eylül 2010 tarihinde yapılacak olan Anayasa değişikliklerinin halkoyuna sunulmasında yeniden düzenlenip, güncelleştirilerek yürürlüğe konulması uygun bulunmuştur. SONUÇ: 1-12 Eylül 2010 Pazar günü yapılacak olan Anayasa değişikliklerinin halkoyuna sunulmasında Sandık Kurullarının Görev Ve Yetkilerini Gösterir Örnek: 135/1 Sayılı Genelgenin kabulüne ve Genelgenin bu kararın eki sayılmasına, 2- Karar örneğinin ve eki Genelgenin Yüksek Seçim Kurulunun 06/03/2010 tarihli, 2010/154 sayılı kararı ile belirlenen siyasi partilerin genel başkanlıkları ile Kurulumuz Seçmen Kütüğü Genel Müdürlüğüne gönderilmesine, 3- Genelgenin yeterli miktarda bastırılarak tüm il ve ilçe seçim kurulu başkanlıklarına ihtiyaç miktarı kadar gönderilmek üzere, Kurulumuz İdari ve Mali İşler Dairesi Başkanlığına verilmesine, 4- Karar örneği ve eki Genelgenin Resmî Gazete de yayımlanmasına, 15/06/2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi. 29 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Yüksek Seçim Kurulunun 19/6/2010 Tarihli ve 407 Sayılı Kararı KURUL KARARLARI 1 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurulunun 28/4/2010 Tarihli ve 5587 Sayılı Kararı 5 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 3/6/2010 Tarihli ve 3709 Sayılı Kararı 19 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Devlet Muhasebesi Standardı 9 (DMS 9) Bedel Karşılığında Yapılan Faaliyetlerden Elde Edilen Gelirler Devlet Muhasebesi Standardı 12 (DMS 12) Stoklar Devlet Muhasebesi Standardı 13 (DMS 13) Kiralamalar 24 Haziran 2010 Tarihli ve Sayılı Resmî Gazete Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurulunun 2/6/2010 Tarihli ve 5664 Sayılı Kararı 19