Soğanlı Dağları. Jeolojik Ön Araştırma İki göz e Dalış. Mağarada Suların Derinliklerine Doğru. Pedal Basıcılar ın Ölçüm Gezisi

Transkript

1 Ekim - Kasım - Aralık 2009 SAYI 11 w w w. b u m a k. b o u n. e d u. t r Soğanlı Dağları Jeolojik Ön Araştırma İki göz e Dalış Mağarada Suların Derinliklerine Doğru Parsık Pedal Basıcılar ın Ölçüm Gezisi Parsık Yenesu Aksu Dupnisa Dağlı Kuylucu Ayvaini Cinlikuyu İkigöz Soğanlı Dağları Ve Daha Bir Sürü İlginç İsimli Mağara Gezisi...

2 Heeyoo! Editör, Büdütör, Sayfa Düzeni Yaman Özakın Yazarlar Emire Korkmaz Ahmet Şener Yaman Özakın Barış Kaya Murat Buğu Ecem Darıcı Hasan Konak İsmail Onur Gürses Aslı Döker Havva Yıldırım Çoltu Haberler Sayfası Özgün Sarısoy Yaman Özakın editörden Delta ların bir türlü çıkamaması bir probleme dönüşmüştür ve artık bir çözüm bulunması gerekir. Bu çözüm Heeyoo dur. Heeyoo lar hazırlanırken hem eğlenilecek hem de gezi raporları bir dergide toplanılacaktır. Bu amaçla gönüllülerden oluşan bir grup Heeyoo ları hazırlamaya girişir. Her bir sayı bir sonrakinden daha kapsamlı olur, her bir sayı için daha fazla emek harcanır. Yaman ın büyük bir özveriyle çalışmasının Heeyoo nun var olmasının sebebi olduğu su götürmez bir gerçektir. Ama artık Yaman kendi çalışmalarına gömülmüştür. İllüstrasyonlar Yaman Özakın Redaksiyon Yaman Özakın Arkadaş Özakın Seda Erdural Özgün Sarısoy Ön Kapak Foto Soğanlı Dağları - Utku Aslantaş Arka Kapak Foto Düzce - Özgün Sarısoy Yaman ın Mağaracı Gençliğe Hitabesi Çok süper bi şey oldu bence Heeyoo, yaparken de çok eğlendim. Artık yeni nesiller alacak bayrağı. Mağaracılık yolundaki engelleri birer birer aşacak, yeni araştırmalara imza atacak bu gençlik, yarınların bize en güzel mirasıdır. Her ne sürç-i lisan ettiysem affola. It s been an honor. Bu dergideki yazılar ve fotoğraflar izinsiz olarak başka bir ortamda kullanılamaz. Tüm hakları saklıdır elbet. 2

3 Editör Editör yazdı. Haberler Yurttan mağaralarla ilgili haberler. Turizme açılan, içinde defineci ölen mağaralar... ne ararsanız var! İlk Deneyim Yeni mağaracı Emire mağaracılık deneyimlerini yalnızca sizler için yazdı. Soğanlı Dağı Yüzey Araştırması Evrim, Maxi, Çuka ve Ahmet in büyük keşif gezisi. Yenesu, Yine Su Dönemin ilk eğitim gezisi. Anket Sonuçları Neden mağaracı olunur? sorusuna cevap arayan kapsamlı bir araştırma. Yalova Mağaracıların iki günlük zorlu doğa mücadelesi. Cinlikuyu Bir başka dikey mağara hikayesi. İkigöz e Dalış Ahmet Şener in kaleminden inanılmaz bir su altı hikayesi. Piknikçiler Dağlı Yolunda Piknikteam ve Maceraları Ayvaini Bitmek bilmez Pedal Basıcılar Uzun yolları bisikletle arşınlayıp, mağaraya girip, ölçüm yapmayı amaçlayan genç mağaracıların hikayesi. Cirbinali ve Aksu Mağaraları Bir bayram gezisi. İçindekiler

4 Heeyoo!. Magara Haberleri National Geographic de Sekiz Sayfa Kırklareli Projesi Sırtlanini Mağarası nın Turizme Açılması İçin Çalışma Başlıyor Akköprü Barajı 109 Mağaranın Mezarı BUMAD ın katılımıyla yılları arasında yürütülen Yıldız Dağları Biyosfer Projesi National Geographic in Ekim sayısında yer aldı. Dergide geniş yer verilen proje, 26 mağarada biyospeleolojik, arkeolojik ve jeomorfolojik araştırmaları kapsıyor. Araştırmayla birlikte 50 den fazla hayvan türünün mağaralarda yaşadığı tespit edilmiş. Ayrıca ikisi örümcek, bir tanesi de yalancı akrep olan muhtemel 3 yeni canlı türü keşfedilmiş. Araştırılan mağaralarda toplam dokuz türden 42,000 yarasanın yaşadığı tespit edilmiş. Bölgedeki mağaraların çoğunun yarasalar tarafından hem kışlamak hem de yavrulamak için kullanıldığı gözlemlenmiş. Projeyle ilgili daha detaylı bilgiyi National Geographic in Ekim sayısında bulmak mümkün. kaynak: Cave_Surveys_Report_tr.pdf fotoğraf: Gün geçmiyor ki bir mağaranın daha turizme açılması gündeme gelmesin. Bu seferki turistik mağara haberi Aydın dan. Aydın İl Genel Meclisi Kültür ve Turizm Komisyonu Başkanı Cahit Kaya, Karacasu ilçesindeki Sırtlanini Mağarası nın turizme kazandırılması için çalışma başlatılacağını söyledi. Mağaranın Aphrodisias antik kentine 13 kilometre, Çamarası köyüne ise 1,5 kilometre uzaklıkta yer aldığını ve ulaşımın kolay olduğunu bildiren Kaya, mağara girişinin 50 santimetre genişliğinde ve yüksekliğinde olduğunu söyledi. Cahit Kaya, mağarada en kısa zamanda bilimsel, arkeolojik inceleme, araştırma ve kazı çalışmalarının gerçekleştirilmesi, ulaşımın kolaylaştırılması, mağaranın girişinin genişletilmesi, aydınlatılması, güvenliğinin sağlanması ve gezi yolları oluşturulması gerektiğini bildirdi. Sevgili Kaya ya bunca çabasından ötürü teşekkürü bir borç biliriz. kaynak: turkiyeturizm.com/news_detail. php?id=23646&uniq_id= fotoğraf: bighaber.com/buyukresim/egeningapi-aciliyor_2011_ jpg Yapımı 1996 yılında başlayan Akköprü Barajı Dalaman Çayı üzerinde yer alıyor. Muğla valisinin belirttiği üzere baraj, taşkını önleme, sulamada, enerji üretiminde, turizme katkı amacıyla yapıldı. Boşa giden suları enerjiye çevirdiklerini belirten DSİ Aydın Bölge Müdürü İbrahim İndap, barajın inşaası sırasında bulunan 109 (yanlış değil, yüz dokuz) mağarayı tespit ettiklerini söyledi. Bu mağaraların kocaman olduklarını ve yaptıkları çalışma sonucu barajın suyunu gereksiz yere Akdeniz e taşıdıklarını belirten İndap, mağaraların güzelce kapatıldığını, böylece israfın önüne geçildiğini ifade etti. kaynak: haberfx.net/vali-altiparmakakkopru-barajinda-incelemede-bulunduhaberi / Damlataş Mağarası Hâlâ Turizme Açılmadı Malatya-Kayseri karayolunun 42. kilometresinde, Temmuz 2008 de Akçadağ ilçesine bağlı Sarıhacı köyünün Dereyatağı mevkiindeki duble yol çalışması esnasında dinamit patlatılması sonrasında iş makinesiyle yapılan çalışmalar sırasında fark edilen çöküntünün üzeri açıldığında dev bir mağara ortaya çıkmıştı. Jeolojik dönemden kalma doğal bir mağaraya Malatya da ilk kez rastlanılırken, mağarayı Sivas Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu tescil etmişti. Mağaraya zarar verilmemesi için ön tarafı toprakla kapatılan mağara, Tokat-Pazarcık, Alanya daki Didim ve Antalya daki Damlataş Mağarası ile benzerlikler taşıyor. Yetkili mercilerin bir an evvel bu mağarayı da inşaat sektörüne dâhil etmesini bekliyoruz. kaynak: 4

5 Haberler Yarasalar Direniyor Baraj Faaliyete Geçemiyor Balıkesir in Havran İlçesi nde, 1995 yılında yapımına başlanan ve 72 milyon TL harcanarak Ekim 2008 de bitirilen baraj, sular altında kalacak mağaralardaki yarasa kolonileri yüzünden faaliyete geçemedi. Yetkililer, yarasaların, kendileri için 3 milyon TL harcanarak inşaa edilen suni mağaralara geçmek yerine, sular altında kalacak yuvalarında kalmakta direttiğini savundu, köylüler ise 3 bin 600 hektar alanı sulayacak Havran Barajı nın bir an önce faaliyete geçmesini istedi, aksi takdirde yarasaları zehirleyeceklerini söyledi. Bunun üzerine, Çevre ve Orman Bakanlığı ile iki üniversiteden gelen teknik ekip, incelemelerde bulunarak 20 bine yakın yarasanın gürültü yapılıp ışık tutularak çıkarılmasına karar verdi fakat yarasalar doğal ortamlarını terk ederek suni yarasa yuvalarında yaşamaya pek gönüllü görünmüyor. Havran daki mağaralarda yaşayan yarasalar, Avrupa nın en büyük kolonisi kabul ediliyor. Yarasa nüfusunun çevredeki tarım köyleri için çok önemli olduğunu belirten Havran eski Belediye Başkanı Levent Gökalp, Bu yarasalar geceleri avlanıyor ve bir yarasa gecede 150 den fazla böcek avlayabiliyor. Yarasalar avlamazsa Edremit-Havran ovalarındaki böceklerle kimyasal mücadele gerekir. Bunun da çeşitli sakıncaları var. Bu sebeple yarasaların yaşaması gerekiyor dedi. kaynak: haber/ yarasalar-gurultuylemagaradan-cikarilacak pe=radikaldetayv3&articleid=960943&dat e= &categoryid=77 Kömür Ocakları, Kızılelma Mağarası nı Yok Ediyor Bulgaristan da 7 mağaracı kurtarıldı Zonguldak ın Gelik Beldesi nde bulunan, 6 bin 630 metre ile Türkiye nin en uzun mağaralarından Kızılelma Mağarası, yakınındaki kömür ocaklarının atıklarının yarattığı çevre felaketi nedeniyle yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Ayiçi Mahallesi ndeki Kızılelma Mahallesi, sarkıt, dikit ve travertenlerinin yanı sıra, içinden geçen deresi ile dikkat çekerken, treking, yürüyüş, iple tırmanma gibi aktiviteler için de uygun bir yapıya sahip lı yılların sonuna kadar da doğa severlerin ilgi odağı olan mağaranın doğal yapısı, 2000 li yıllardan itibaren bölgede kurulan özel maden şirketlerine ait kömür ocaklarının atıkları nedeniyle bozulmaya başladı. Kömür ocaklarının, kaya, toprak ve kömür tozlarından oluşan atık malzemeleri mağaranın içine doğru akan dereye dökmesi, zamanla mağarada bir çevre felaketinin yaşanmasına yol açtı. Mağaranın giriş bölümü 5 metrelik dolgu ile kaplanırken, daha önce tertemiz olan derenin suyu da zamanla siyahlaşıp, bazı bölgeleri ise balçıkla kaplandı. Mağaranın içine akan kömür tozları da, sarkıt ve dikitlerin siyahlaşmasına neden oldu. Daha önce dere yatağına atıklarını döktüğü gerekçesiyle bir maden şirketine cezai işlem uyguladıklarını belirten Başkan Yıldırım, Belediye olarak bir ara mağarayı kurtarmak için çalışma yaptık. Maden şirketlerini uyardık. Yazışmalar yaptık. diyor. Çalışmalarının sonuç getirmediğini belirten belediye başkanı büyük şirketlere karşı direnemediklerini, mağarayı kurtarma girişimlerinin sonuçsuz kaldığını ifade ediyor. kaynak: Ülkenin en iyi speleoloji uzmanlarından biri olan Petar Dimitrov un liderliğinde, sayısız labirentlerden oluşan toplam 18 kilometre uzunluğundaki Duhlata mağarasına iki gün önce giren ve aralarında 3 çocuğun da bulunduğu 7 kişilik ekip, yeraltı sularının yükselmesi üzerine mahsur kaldı. Bulgaristan Başbakanı Boyko Borisov un da bizzat katıldığı kurtarma çalışmalarında, çoğu gönüllülerden oluşan 60 kişilik kurtarma ekibi iki gün süren çabaların ardından mahsur kalanlara ulaşmayı başardı. Mağaracı grubunun lideri Dimitrov, kurtarıldıktan sonra gazetecilere yaptığı açıklamada, Yardım beklerken birbirimize fıkralar anlatıp vakit geçirdik. Keyfimiz yerindeydi. Zaten birilerinin bizi kurtaracağını biliyorduk. İlk fırsatta hepimiz yine mağaraya girmeyi düşünüyoruz dedi kaynak: A(iud2NtHLywEkAAAAMGVjYjJjNDctZT RlZi00NzA2LWFmNmMtZjQ0NjZlYmVh YzkyZgEUHBVCfepdqyOusafkaJxn99g1) S(hvtqyd45xtvdk0uq1irtr455))/s_477149_ bulgaristanda-7-magaraci-kurtarildi.html 5

6 Heeyoo! IP BOOOS! Bütün mağara dostlarına selamlar! Ben de mağara maceralarına yeni katılan çömezlerdenim. Henüz mağaracı sayılar mıyım bilmiyorum ama şimdiye kadar girmiş olduğum üç mağara hakkındaki duygu ve düşüncelerimi paylaşmak istiyorum. Okulda açılan standa ismimi yazdırdıktan sonra bir tanışma toplantısı bir de mağarada nasıl davranılır eğitiminin ardından Kırklareli ndeki Yenesu Mağarası için yola çıktık. Ben pazar günü sabah şifti idim. Diğer mağaraya giren arkadaşlar yaşadıklarını anlattıkça ben de bir hayli heyecanlı düştüm mağara yoluna. Tertemiz berrak su, ilginç ilginç kayalar... Anlatılacak gibi değil. Tabi dikkatsiz ben her kayaya takılıp, her suya düştüm :) Sorun şimdi, nerde kaya var hepsini söylerim, hepsi ayağımdan geçti. Neyse çıktık mağaradan her şey çok garip gelmişti bana. Üç hafta sonra Bursa Ayvaini ve ben gece şiftindeydim. Hayatımda ilk defa sabahladım. Genelde saat 10 da yatan ben gece şifti olup mağara gezdim. En heyecanlı yeri de buydu zaten. Bota biniyoruz, iniyoruz, içerisi çok geniş, sonu gelmeyecek bir boşlukta gibiydik. Ben en çok orayı sevdim. Tabi saat geçtikçe arkadaşlar geriliyor, kimileri söyleniyor, kimileri her insan gibi müdahale edemedikleri duruma küfrediyor. Hatta bir eğitmenle yenilerden bir arkadaş arasında geçen kötü bir olay bile var. Ben sürekli çanta taşıyorum çünkü sırtım üşüyor. Bence çok akıllıca bir buluş. Bir de o mağarada öyle bir hava akımı var ki sanki sürekli rüzgârdasın hissi veriyor. İlk defa bir yarasayı bu kadar yakından gördüm. Ben taşlarla uğraşırken arkadaşın birisi Emire bu tarafa gel dedi. Tam ayağa kalkıyordum ki az daha kaskımla yarasayı kayaya yapıştıracaktım. Çektiler beni kenara ama yok böyle bir şey! Çok güzeldi ve anlatmadan geçemeyeceğim yarasa dışkıları(!) bölüm bölüm her yerde ve mağara öle büyüktü ki bir sürü yarasa yukarda uçuyor biz aşağıdayız. Bir de ışığı kapatıp, sessizliğe büründüğü zaman ortalık, insan kendini başka âlem de zannediyor. En son gittiğim YALOVA VERE- KUYU mağarası. Bu geziyi uzun uzun anlatmak istiyorum. Boğaziçi ile ortak gezimiz bir sürü insanla tanışıyoruz. Yolda indik, mağara dağların arasında imiş. Elimizde sırtımızda çantalar, yürüyoruz yürüyoruz... Bir tane dere gibi bir şey var hoplayıp, zıplayıp batmadan ya da ıslanmadan geçebiliyoruz. Yürüyoruz... Sonra aşağıdan yukardan, dağlardan taşlardan geçerken bir de duyuyoruz ki kaybolmuşuz. Emire Korkmaz Yolu bilenler önden gitmiş arada bir kopukluk olmuş ve yanlış yerdeyiz. Neyse toplandık bir yere herkes dağıldı bağırıyor HEYOO ses duysak yöneleceğiz biz de. Fırsat bu fırsat ben de bir şeyler atıştırıyorum. Hava yağışlı olacak demişlerdi. Her yer günlük güneşlik, montumu falan çıkardım, terlemişim bile. Uzun ve yorucu (!) SRT eğitiminin ardından dikey mağaraya gireceğim. Çok heyecanlı! Neyse bulduk öndekileri, az kalmış kamp alanına dediler, bir yandan ise yağmur başladı. Sonunda geldik, ağır şeyler taşımışım kolum kopmuş. Çadırları kurduk bir şeyler atıştırdık ilk şift giti. Bekliyoruz, ben sabah şifti imişim. İlk şift gelsin biraz mağara hakkında bilgi alır yatar uyurum diye düşünüyorum. O da ne? Yağmur bastırdı. Off çok feci yağıyor. Islandık. Hâlbuki hava iyiydi(!). Neyse ki ilk şift biraz gecikmeli gelecek, ikinci şift hazırlansın diye haber geldi. Boğaziçili bir arkadaş girmek istemedi mağaraya. Hiç durur muyum? Yer değişelim dedim ve ben gitmek istedim. Koşa koşa gittim hazırlanmaya. İlk şift geldi biz de hazırlanıp düştük yola. İlk mağaraya giren eğitmenlerden Ahmet ve onlara yardım eden Özgün le giriyoruz. Dağa çıkıyoruz, en yorucu şey, ben söylenmeye başladım ama çok yorgunum. Mağarayı bulamıyoruz... Ha evet bulduk sonunda nasıl da saklanmış buraya. Dizildik sıraya ve sırayla ineceğiz. İşte inen bekliyormuş. Ne bileyim 6

7 ben, bir yerlere gireceğiz sanıyorum ama boşlukta her yeri görmek için döne döne iniyorum. Başım döndü tabi aşağı inince. Neyse indim bir de baktım inenler alüminyum battaniyeye sarılmış bekliyorlar. Ne yapıyoruz? Bekleyeceğiz, herkes indikten sonra da çıkacağız. İlk şaşırdığım şey sadece indim. Herkes geliyor yavaş yavaş. Eğitmenler yorgun, bir arkadaş üşüyor! Hipotermiye gireceğini iddia ediyor. Neyse bekliyoruz. Yağmur hızlandı bayağı ıslandık biz de. Çıkışa geçiyoruz. Ahmet gitti önden, yorgun beş kişi çıkınca gidecek o. Özgün sarıldı bir alüminyum battaniyeye uyuyor. En çok korktuğum anlardan birisi! Bize Uyutmayın! dediler ama ne yapabiliriz ki? Arkadaşın birisi çıkışla ilgili sorular sordu, bilincine bakıyor, sonra çıktı gitti. Özgün'ü veya diğer eğitmenleri bir daha o halde görmek istemem. Neyse beş kişi gitti ama o korkunç dakikalar... Biz de kolay olsun diye alttan ipi tutuyoruz, yani ben. Yardım ediyorum onlara (!), baktım kendini toparlamış, bırakıyorum ipi. Besili kurbağalar da yavaş yavaş meydana çıkmaya başladı. Bir böcek gördük, kocaman; o boynumuza astığımız lambalar kadar büyüktü. O İlk altı kişi çıkınca haber verdik Özgün e hemen ayağa kalktı. Baktım dinlenmiş gibi. İsterseniz ilk çıkarım diyorum. Yok ben yardım ederim; dedi Özgün çıktı, kaldık biz çömezler... Gönderdik ilk arkadaşı; aşağı da kalanlar bir şeyler söylüyor, müdahale ediyor, o da ne yapacağını şaşırdı bir ara, kızdım onlara. Neyse arkadaş sakinleşti ama otuz dakikada çıkacağı yolu kırk beş dakikada çıktı. Şimdi en kötü şey sona kalmak! Herkes bu kişinin kendisi olmaması için bir sürü şeyler söylüyor. Üşüyorum falan, hipotermi filan... Ben de en son kalacağımı söyledim. Olur mu hiç? O kadar erkeğin arasında. Tabii ki gönülsüz insanları ikna etmek kolay oluyor. Dedim ben yukarıda fırtınada beklersem çok üşürüm. Herkese mantıklı geldi. Neyse ben ip tutmaya devam ediyorum. Isınayım diye kollarımı, bacaklarımı hareket ettiriyorum. Bu arada kurbağa sayısı altıya çıktı. İP BOŞ! sesini bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum... Sonunda ses geldi, İP BOŞ!. Hemen atıldım. Yapacaklarımı aklımdan geçiriyorum. Önce göğüs cumarı. Zıpladım, yok olmuyor. İp çamur içinde ve esniyor, ıslak. Baktım orada biraz toprak var çıktım üstüne tahtaları ayağımın altına aldım; iyice gerdim ipi ve ikinci zıplayış. TAKK! Karşı kayaya çarptım ama ip üstündeyim ve el cumarı, sonra başladım çıkmaya. Bir çıktım, iki çıktım ayağım uyuşuyor hareket edemiyorum. Doğru ya, bacağımdaki ipleri tam açmamış biraz gevşetmiştim. Sürekli oynuyorum; bacağımı çok acıtıyor ip. Bağırdım yukarıdakilere YAVAŞ GELİYO- RUM! diye. Sonra nefes nefese kalıyorum. Kesin şu bize anlatılan doğadaki reaksiyon falan, biraz nem, biraz yağmur. Etrafıma aşağı yukarı baka baka çıkıyorum. Vedalaşır gibi. Evet işte bold Aaa geldim, oleeyy Boldu geçtikten sonra iki ya da üç metre kalıyor, geldim sayılır. Diğer ipe geçtim. Aaa cumarlar kayaya çarpıyor, olmuyor, hareket edemiyorum. Aşağı baktım, kaya var. Tam ayağımı koydum, basarken bir kaya paldır küldür aşağı yuvarlandı. Uzun bir süre dondum kaldım. Herkes çıkarken aşağıda ip tutuyordum! Bunu da söylemişlerdi. Neyse çıktım yukarı kurtuldum ipten. Haydi! dedim gidelim ben yeni ısındım ya, yağmurluğumu da bulamadım. Hemen inmeye başladık. Aslında bir sürü yaprak yağmurla karışınca kaydırdı bizi, kayarak iniyoruz. Dua ediyoruz, ateş yanıyor olsun da kamp alanını görebilelim diye. Tamam, gördük ateşi. Ilık su içtik, yok, olmuyor, donuyorum, yağmur öyle böyle değil. Saat 4-5 sularında artık uyumak istiyorum. Tulum falan hiç ısınmıyor derken gün ışıdı. Bir konuşma duydum, sulu sepken yağıyormuş. Herkes çadırından çıkıyor, bense hiç kalkmak istemiyorum; sabahki ekip mağaraya girememiş; bir kez daha OLEEYY!, iyi ki girmişim dün gece. Kamp alanını toplayacakmışız; kalktım. Çadırdan çıktığımda kar yağıyordu. Cumartesi sabah kamp alanına gelirken hoplaya zıplaya geçtiğimiz dere var ya, çağlayana dönüşmüş, yiyecek çadırını su basmış Kuru ekmeğin ıslanmış haline talibiz. Kampı topladık, düştük yola. Bu sefer yolu bulmak kolay oldu ama çamur, dere(!) çok oyaladı bizi. Ben yine arkaya kaldım. Çok yorgunum. Hafif olsun diye tava tencere verdiler ama öyle şeyler daha çok yoruyor insanı. Otobüsün yanına geldiğimizde bayağı arkada kaldığımızı anladım. Herkes soruyor ne oldu? Ne olabilir benim yüzümden, geçemedim ağacın altından dereden geçmek zorunda kaldım ve tabii ki göğsüme kadar ıslandım. Dondum dönerken, yorgunluk da var tabi. Otobüse biner binmez hareket etti. Sanırım İstanbul a kadar uyudum. Boğaziçi nde bırakıyoruz arkadaşları. Bizimkiler eşyalara yardım ediyor; ben yerimden kalkamıyorum. Yorucu ve hoş bir macera. 7

8 SOĞANLI Heeyoo! DAĞI YÜZEY Yazan: Ahmet Şener, Fotolar: A. Evrim Gücün 8

9 ARAŞTIRMASI Ekim Salı akşamı, Akçakaya Kardeşler in 27 bizim için hazırladığı cillop yemekleri tükettikten sonra çantalarımızı hazırladık. Büyük bir nefis örneği göstererek yanımıza döşeme malzemesi almadık. Olası dikey mağaraların ağzından kedi gibi bakıp koordinat almayı, kısıtlı vaktimizin tamamını yüzey taramasına ayırmayı kabullendik. Üstüne üstlük son derece makul miktarda yiyecek aldık. Kendimizi ve çantalarımızı arabaya yükledikten sonra, gece yarısı yola çıktık. 9

10 Heeyoo! (Maxut, Aamet, Ökkeş, Çuka; Ekim 2009) Kabaca Kayseri nin Tomarza ve Sarız ilçeleri arasında yer alan Soğanlı Dağı na, okuduğumuz bir makale üzerine gaza gelerekten gittik. Kısa kesmek adına direkt olaya girersek: İstanbul-Ankara-Kayseri-Tomarza İlçesi-Toklar Beldesi-Arslantaş Köyü güzergahını izleyerek 10,5 saatlik net sürede (mola, alışveriş vs. çıkartılınca) Arslantaş Köyü ne vardık. Yol yaklaşık 850 km. Daha önceden iletişime geçtiğimiz Muhtar Harun Bağırgan bizi Kurubel Yaylası nın az ötesine kadar bıraktı ve arabayı alıp köye döndü. Buradan sonra 1,5 saat kadarlık bir yürüyüşle Arslantaş Yaylası na ulaştık ve hava yeni kararmışken suyun yakınına kamp attık. Kurulup, yemek yedikten sonra ertesi günün planını yaptık ve yattık. İlk gün Arslantaş Yaylası ve civarında yer alan, alçak tepelerle birbirinden ayrılmış düzlükleri araştırarak ilerledik. Buralarda 3 mağara girişi bulduk fakat hepsi paketti: Biri ağzı çöküntüyle kapanmış, girişin mümkün olmadığı bir düden; diğeri çöküntü kayalar arasından içeri girilebilen fakat devamı tıkalı birer düden, bir diğeri ise 2-3 metrelik iniş (baca yapılarak inilebiliyor) ve 20 metrelik yatay pasaj sonrası çöküntüyle tıkanmış bir mağara. Ne iş la diye soruşaraktan yolumuza devam ettik. Arada su yolu, dolin (*) vs. görünce koşturup bakıyor fakat her seferinde bayağı zaman kaybediyorduk. Bu arada her yön belleme maksatlı duruşumuzda, elimizdeki arazi foto ve haritalarını incelerken, Evrim tuhaf konuşmalarla sahte ajitasyon videoları çekmeye çalışıyordu fakat hepsi, a...k... senin ve benzeri küfürlerimizle kesiliyordu. Karanlık çökerken daha Aygörmez Dağı nın Dökülgen Vadisi ne bağlandığı kısımdaydık. Uygun bir kamp yeri bulduk ve geceyi burada geçirdik. Ertesi gün ilk olarak Aygörmez e ve onun hemen doğusundaki nispeten ufak sirke (**) baktık. 300 metre yüksekliğindeki duvarın dibinde yer alan devasal Aygörmez Sirki nin tabanı irili-ufaklı kaya bloklarıyla kaplıydı ve bahsi geçen duvarla birlikte son derece heybetli bir görüntüsü vardı ama gel gelelim ki burada ve diğer sirk çevresinde herhangi bir mağaraya rastlamadık. Yalnızca Aygörmez Duvarı üzerinde, ufak bir kalıcı kar kütlesinin hemen üstünde 2 adet kovuk mevcuttu. Soğanlı ya doğru devam ettik. Akşama doğru sis basınca suyu ilk bulduğumuz yere kamp kurduk. Sonrasında kar yağmaya başladı ve havanın kararmasına 2 saat kalmıştı. Bu koşullar altında bugün de mağara açısından yalan oldu gibiydi. Yine de bir dolanalım dedik. Kısmen dağılaraktan gezindik. Dönmeye yakın Oğuz Çoban ın Yavru burdaaa, yavru burdaaa çığırışlarına doğru yöneldik. Nihayet girilmeye hazır, tıkalı olmayan bir düden bulmuştuk; mutluyduk. Gün içinde başka bir gelişme olmadı. Çadıra döndük ve diğer akşamlardan farksız bir şekilde, yemek yiyip biraz takıldıktan sonra tavuk gibi yattık. 10

11 Üçüncü gün tamamını yüzey araştırmasına ayırabildiğimiz tek gündü. Soğanlı Dağı üzerindeki altı büyük sirkin üçüne ve bunların uzanımlarındaki bazı dolinlere baktık. Araştırdığımız üç sirkten birinin, nispeten alçaklarda yer alan dolinlere bağlandığı kesimde bir obruk bulduk (foto 4). Bunun haricinde bulduğumuz tüm mağara girişleri tıkalıydı. Dönüşün ayrıntısına girmiyorum. Neticede döndük. Bu gezi itibarı ile Soğanlı Dağı nın mağara açısından pek içi açıcı gözükmediğini söylemekle birlikte, dağın araştırılmamış birçok kesiminin bulunduğunu ve geride girilmemiş bir obruk ile girilmemiş bir düden bırakarak döndüğümüzü vurgulamak lazım. Ayrıca Berçin Yaylası ile Arslantaş Köyü arasında da araştırılmamış bir suçıkan mevcut. Sonuçta, buralarda bir ön araştırma daha yapmak; bulduğumuz obruğu, düdeni ve de bahsi geçen suçıkanı bir yoklamak tavsiye olunur. Bölge hakkındaki ayrıntılı bilgilere (jeoloji, topoğrafya vs.) girmiyor, bunun için detaylı bir rapor hazırlamanın daha doğru olacağını düşünerekten bitiriyorum. (*) Dolin: Kalker düzlükler üzerinde görülen kapalı ya da yarı açık çukurluklar (**) Sirk: Buzulların oluştuğu yerlerde meydana gelen aşınma çukurları. Dönmeye yakın Oğuz Çoban ın Yavru burdaaa, yavru burdaaa çığırışlarına doğru yöneldik. Nihayet girilmeye hazır, tıkalı olmayan bir düden bulmuştuk. 11

12 Heeyoo! Yenesu, Yine Su İTÜMAK için 2009 güzü süprizlerle başlayan bir dönem oldu. Tanışma toplantılarına gösterilen yoğun ilgiden bu senenin ilk gezisinin kalabalık geçeceği bekleniyordu. Ve beklentiler boşa çıkmadı. Geziye katılım talebinin fazla olması kulübün kaşarlanmış üyelerinin sırtlarına ağır bir yük yükledi. Yeni mağaracılar için mat, tulum ve çadır bulmak gerekiyordu. Eşten dosttan alınan çadırlar bu sayının az bir kısmını karşılıyordu.bu nedenle kulübe çadır ve tulum alınmasına karar verildi. Böylece uzun vadeli kulübe her sene yeni katılan mağaracıların çadır ve uyku tulumu gereksinimleri karşılanmış olacaktı. Bunun gibi birçok sıkıntı çözüme ulaştıktan sonra artık gezinin yapılması kalmıştı. 14 Ekim Cumartesi günü sabah saat 8:50'de 48 gibi rekor bir mağaracı sayısıyla otobüse binildi. Teker döndü ve düştük Kırklareli yoluna. Sayı fazla olduğundan ve mağara tulumu sayısı ve bedeni kısıtlı olduğundan mağaraya girecek ekipleri belirlemek bulmacaya döndü. Mahşerin üç atlısı Kayhan, Özgün ve Baran kafa kafaya verip bu işi halletmeye koyuldular. Vize'ye yaklaştıkça yeni mağaracıların heyacanı kat ve kat artıyordu. 10:55'te Vize'ye ulaştık. 45 dk'lık alışveriş molası verdik. Markete girildi, açlığı bastıracak abur cubur bir şeyler alındı. Öte yandan Erdi ve Dilek'in başını çektiği ekip meyve, sebze ve ekmek alma işiyle meşguldüler. Alışveriş bitti, tekrar yola 12

13 koyulduk. 12:10'da kamp alnına vardık. Kamp alanı olarak derenin yanındaki, geniş ve düz çimenlik araziyi kullandık. Hava güneşliydi ve çoğumuzun üzerinde şort ve tişört vardı. Çantalar kamp alanına taşınıp çadırlar kurulmaya başlandı. Ozan yavşak bir edayla millete çadırları kurmayı öğretiyordu. Ben ve Volkan ise Özgün'ün bize verdiği dandik mi dandik, şekilsiz mi şekilsiz çadırı kurup ayakta tutmaya çalışıyorduk. Çadır diye kampa gecekondu kurma girişiminde bulunan bulunan Erberk için herkes seferber olmuştu. Erberk'in 3 oda 1 salon çadırı (mutlu yuvası) uzun uğraşlar sonunda kuruldu. Yerleşme işleri halledildikten sonra Baran önderliğimdeki birinci ekip (Baran, Dilek, Merve A., Ecem, Mustafa A., İsmail K., Volkan, Merve K., Erdi) 13:45'te mağara yoluna koyuldu. Geriye kalanların bir kısmı odun kesip istiflemekle uğraşırken diğerleri ateşi yakmaya uğraştırlar, uğraştılar, uğraştılar. Maksi kenardan ateşi yakmaya çalışanları tebessümler izliyordu. Daha sonra işe el atarak kamp ateşimizi yakmayı başardı. Her şey yolunda gidiyor derken kulübün eski tencerelerini kulüp odasında yalnızlğa terkettiğimizin farkına vardık. Elimizde sadece orta büyüklükte bir tencere vardı ve de yemek yemeyi bekleyen açlar ordusu. Çözüm yok değildi. Yakındaki alabalık çiftliğinden tencere ödünç almak için birkaç kişi yola koyuldu. İstiflediğimiz odunlar bize uzun süre yetmeyecekti. Bize daha çok odun lazımdı. Bunun için kampta geriye kalanların çoğu yakınlardan odun toplamaya başladı. Odunlar toplandı, yemek yapılmaya başlandı derken bizi ikinci bir süprizin beklediğini nerden bilecektik ki? Gezi için sadece 3 tane bezelye konservesi almıştık. Konserveleri bulgurla pişirecektik fakat bu üç konserve kimseye yetmezdi. Ayrıca ateş eldiveni de getirmeyi unutmuştuk. Tencereleri yapraklarla ya da odun çubuklar yardımıyla taşıyabiliyorduk. Sonrdan farkına vardım ki kimse de bulgurla bezelye yemeye can atmıyormuş ki konserve eksikliği insanlar için pek sorun olmadı. Ama yine de eksikler vardı ve biz bu eksiklikleri böyle kolay bir şekilde gideremeyebilirdik. Bu eksikliklerin olmasındaki tek sebep: yeni yönetim kuruluydu. Evet, yeniydik; ama böyle eksikliklerin olması başlangıç için normaldi belki de. Alışveriş ve kampta kullanılan ortak araç ve gereçlerle ilgilenecek bir malzemeci de belirlememiştik ve malzeme listesi de hazırlamamıştık ama keyifli geçiyordu. 16:05'te 1.ekip mağaradan döndü. Ekibin dönmesiyle sohbetler yoğunlaştı. Mağaraya ilk giren mağaracılar kamptaki arkadaşlarıyla mağaradaki ilk deneyimlerinden konuştular. Gelen ekip mağaranın sulu olmasından dolayı ıslanmışlardı. Ama yüzleri gülüyordu. Mutluydular. Mağarada geçen heyacanlı ve keyifli iki saatten sonra güneşle, gökyüzünün mavisiyle, çimenin yeşiliyle kucaklaşmışlardı. Yenesu Mağarası, oluşum bakımından zengin bir mağaraydı ve bu zenginliğini mağaracı- 13

14 Heeyoo! larımıza sunmuş olacak ki büyülenmiş gibiydiler. Maksi'nin önderliğindeki ikinci ekip (Maksi, Başak, Sezen, Suat, Deniz, Öznur, Ezgi, Görkem, Fırat, Serhat) giyinmeydi yemek yemeydi derken 17:05'te mağraya göz kırptılar. Öğlen saatlerinde voleybol topları çalıların arasına kaçan arkadaşlar toplarını çalıların zalim ve dikenli kollarından almanın haklı gururuyla voleybol oynuyorlardı. Erdi ve Baran'ın da içinde bulunduğu tayfa ise bir köşeye çekilmiş, tütün tüttürüp batak oynamakla haşır neşirlerdi. (Erdi o ele batar.) Kamp ateşimiz bütün haşmetiyle akşam soğuğunu vücudumuzdan alıp götürüyordu. 20:15'te 2. ekip şarkılarla, türkülerle kamp alanına geldiler. Dereye cullop cullop atlayan mağaracılar derede halay çekmeye başladılar. Bu eğlenceli dakikalardan sonra kampa Sencer ve Havva katıldı. Özgün önderliğindeki 3. ekip (Özgün, İnci, Sercan, Ozan C., Barış, Hulusi, Uğur, Erberk, İsmail A.) 20:50'de mağara yolunu tuttular. Gece ayazı içimizi titretirken odun ateşi dışımızı yakıyordu. Gülen yüzler, sıcak sohbetler, doğa, yıldızlar ve en güzeli odun ateşinin sıcaklığı... Ateşin etrafında matların üzerinde mayışmaya başlayan mağaracılar şarkılar dinlerken hafif bir şekerlemeye girmişlerdi. 00:10'da 3. ekip karanlıkta kafa fenerleriyle bir yıldız gibi parlayıp kamp alanına ulaştılar. Ben de artık uyuma zamanının geldiğini düşünüp çadırıma çekildim. Bundan sonra ne mi oldu?.(gece yarısı saatler 1 saat geri alındı.) Pazar sabahı Cumartesi sabahını aratıyordu. Hava kapalıydı. Güneş bize küsmüş, yüzünü göstermiyordu. 7:25'te Kayhan önderliğindeki 4. ekip (Kayhan, Seçil, Eylül, Emire, Serkan, Hazal, Hakan, Merve Ç., Eren) mağaraya girdi. Uyanan herkes ateşin başında toplanıp kahvaltılarını yapıyorlardı. Aslı, Erdi ve ben tahin pekmez enerji bombasının yapımına başladık ve bombayı midemizde patlattık. 14

15 Bomba büyük yankı uyandırmış olacak ki tahin pekmeze talep arttı. Sonrasında mis gibi sucuklu yumurta yapıldı. Özgün ve Baran sucuklu yumurta yapılmasının verdiği coşkuyla "yine bir sabah uyandığımda sucuklu yumurta yumurta yumurtaaaa, yoksa sofrada koyayım...'' namelerini seslendirdiler. Bu arada Erdi o kadar süt içiyordu ki memeleriyle bütün kampı emzirecek seviyeye gelmişti. 8:40'ta kampı inekler ve çoban köpekleri bastı. Çadırlar birkaç dil darbesine maruz kaldılar. Neyseki kamp alanının yakınına otlamaya gelmişlerdi ki kampı çabuk terkettiler. 10:05'te 4. ekip mağradan çıktı. 10:50'de Sencer önderliğindeki 5. ekip (Sencer, Havva, Özgü, Cansu, Gökçe, İsmail Cem, Yağmur, Melih, Ozan K., Murat, Özgür) hazırlıklarını tamamlayıp yağmur çiselemesi eşliğinde mağaraya girdiler. Geriye kalanların bir kısmı 5. ekip çıkına kadar etrafı dolaşmaya karar verdiler. Saatler geçiyor, 5. ekip mağaradan çıkmıyordu. Telaşlanacak bir şey yok, 5. ekip son ekip olmanın verdiği rahatlıkla mağarayı sindire sindire keşfediyordu. Meraklanan ve beklemekten canı sıkılan ahali mağara girişine gidip biraz da orada beklemeye başladı. 15:00'da 5. ekip mağaradan çıktı. Bir hatıra fotoğrafının ardından kendilerini dereye bıraktılar. Son ekipte çıktığına göre artık gitmek vakti gelmişti. Çadırlar toplandı, çantalar hazırlandı, tencere vs. cart curt temizlendi ve otobüse yerleştirildi. 16:20'de mağara ve kamp alanından ayrılmanın burukluğuyla ve yolcudur abbas bağlasan durmaz tadında düştük İstanbul yoluna. Midelerimizin Tekirdağ köftesiyle ödüllendirilmesine karar verildi ve Saray'da 17:20'de duruldu. Bülent Ecevit Parkı'nın karşısındaki üç köfteciye konuşlandı aç mağaracılar. Köfteler yenildi, 18:20'de yola devam edildi. 20:00'da İTÜ Maslak Kampüsü'ne ulaştık. Keyifli geçen bir geziyi daha arkamızda bıraktık. 15

16 Heeyoo! Anket Sonuçları Yaman Özakın Teşekkür Ederiz Senelerdir merak ettiğim, insanlar kulübe nasıl geliyor, mağaracılığa niye, ne amaçla başlıyor gibi sorulara cevap bulabilmek için bir anket yapmaya karar verdim. Karar vermekle kalmadım, google dökümanlarında bir form yarattım, 55 mağaracı dostumuz da sağolsun, üşenmedi, soruları cevaplandırdı. İşte sonuçlar: Kulübe hangi vesileyle gelmiştiniz? Gazete - dergi - televizyonda gördüm Kulübün Web sayfasına denk geldim Kulübün afişlerini gördüm "Şibumi"yi okudum, gaza geldim Bizim bi arkadaş söyledi Yangın merdiveninde ip çalışırken gördüm Diğer Mağaracı olmak istemenizde en önemli sebep hangisiydi? Kamp hayatı, doğayla içiçe olma Yeni arkadaşlar, muhabbet Keşif heyecanı Adrenalin tutkunuyum Hiç bi fikrim yok, merak ettim Diğer Görülüyor ki bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim, mağaracılık için de geçerli. Gazetelere, dergilere çıkan onlarca yazı olmasına rağmen kulübe gelme vesilelerinden en baskını bizim bi (A)arkadaş. Yeni bir ortama girerken en azından bir tanıdığınızın olması daha kolay ısınmasını sağlıyor insanların. Belki burada mağaracıların genel asosyallik eğiliminin de etkisi görülüyor olabilir. Ya yeniler ortamda tanıdığı olmadığı için kulübe ısınamıyorlar ya da tanıdığı olmadan zaten kulübe gelmiyorlar. 70 kişilik gezilerle başlayan dönemlerin sene sonuna doğru 15 kişilik gezilerle kapandığı düşünülürse, ilk ihtimalin gerçeği daha iyi yansıttığı söylenebilir. Yeni gelenlerin kendilerini daha rahat hissedeceği bir ortam yaratmak için neler gerekir bir düşünmek gerek sanırım. Her ne kadar kulübe gelenler bir arkadaşının peşine takılıp geliyorsa da mağaracı olmak ya da mağaracı kalmak istemelerinin sebebi kankalıktan çok doğada zaman geçirme ve keşif heyecanını tatmak. Belki de sürekli eğitim gezisi yapmak yerine daha çok araştırma- 16

17 ya yönelme ve yenilerin de bu vesileyle pişmesini ve heyecanını kaybetmemesini sağlamak mantıklı bir strateji olur. Çeşitli cevaplar arasındaki bağlantılara bakacak olursak karşımıza şöyle sonuçlar çıkıyor: Kendini hardcore olarak tanımlayan mağaracılardan %60 ının mağaracılık yapma sebepleri keşif heyecanı iken bu oran kampta kalsam da olur diyenlerde %20 ye düşüyor. Eğer keşif heyecanı ve aktiflik arasındaki ilişkiye bakarsak aralarında doğru orantı olduğunu görüyoruz. Aktif ve Hiperaktif mağaracıların %56 sı keşif heyecanı ile mağaracılığa başladıklarını söylerken bu oran isteyip de gezilere gidemeyenlerde %40 a düşüyor. Ne kadar aktif bir mağaracısınız? Hiper aktif! gezi yoksa kendim organize ederim. Aktif! Her geziye giderim. İstekliyim ama işten güçten vakit bulabilirsem gidiyorum. Ataletli. Fırsat bulsam da gitsem. Çok özledim Baya bi süredir gitmiyorum. Kulübe girmeden önce hangi doğa sporlarıyla uğraştınız? Dağcılık Dalış Havacılık Mağaracılık Diğer (Yelken, Trekking,...) Mağaracılığa başlama sebebi ile hardcore luk arasında ise kayda değer bir ilişki görülmüyor. Anketin nispeten şaşırtıcı sonuçlarından biri de üyelerin mağaracılığa başlamadan önce ilgilendikleri doğa sporları oldu. Ankete katılanların sadece %33 ü mağaracılıktan önce diğer doğa sporlarıyla uğraşmış. Yani aktif mağaracıların illa ki el alışkanlığı olmasına gerek yok. Anketin bize söyledikleri bu kadar. Şimdi herkes gidip bir arkadaşının elinden tutup kulübe getirsin, hadi bakayim. Kampta kalsam da olur [23] Ara sıra giriyorum [9] Hardcore mağaracıyım [23] BUMAD [1] İTÜMAK [6] MAD [2] Diğer [2] BÜMAK [37] 17

18 Heeyoo! Yalova Yazı: Barış Kaya Fotolar: Özgün Sarısoy Her şeyden önce belirtmek isterim ki; hava koşulları -hiç şüphesiz- mümkün mertebe elverişli idi :) Her neyse. Yönetim kurulu üyesi olmadığımdan gezinin tam olarak nedenini bilmesem de bendeniz misali az tecrübeye sahip zatların daha bir bilinçlenmesi ve ilk dikey mağara tecrübemizi edinmemizin amaçlandığını tahmin ediyorum. Her ne kadar tepemizden yağmur ve şiddetli rüzgârın eksik olmadığı, bir tarafımın donmakta olduğunu şiddetle hissettiğim anlarda eğitimden ziyade sınandığımızı ve küçük hayta çocuklar misali çektiğimiz acılarla mutlu olma çabası sezmiş olsam da, şu an bu eğitime-tecrübeye dair herhangi bir pişmanlık hissetmiyorum. 12 Aralık tarihinde saat 06:00 da toplanıp yola çıkılacağını, muhtemelen o saatlerde uyanmama tek sebep gelen çişim olacağını, gelmemem halinde biraz beklenip sonra içmeseydi de uyansaydı hıyar herif. gibi serzenişlerin yükseleceğini ve gidememem halinde üzüleceğimi bildiğimden; bir önceki gece kulüp odasında kalmaya karar kılmam halinde alınmama ihtimalimi en aza indirmek amaçlı kulüptekilere durumu belirttim ve kabul gördü. Her ne kadar gece boyunca ilginç sesler işitip kulaklarımı tıkamam gerektiğini tahmin edip caymama ramak kalsa da bir cesaret; Erdi, Murat, ben olarak kulüp odasında malzeme çantalarından arta kalan yerlerde tulumlarımızda yarı rahat bir uyku uyuyabildik. 18

19 Cumartesi sabahı dolmasını umduğumuz fakat bunun gerçekleşmediği otobüs ile plan dâhilinde harekete geçtik. Boğaziçi ne gidilip oradaki katılımcılar alındıktan sonra Özgün, Ahmet, Doğuş ve Ülker i almak üzere yola çıkmışken, 07:53 anında Huluti nin unutulduğu fark edildi. Hemen bu olayı takiben Huluti Bey telefonla aranmak suretiyle ikamet ettiği İTÜ gölet yurtlarındaki odasında bulunan sıcak ve rahat yatağında rahatsız edildi. Kendisi, saatinin şeetmemesi sebebiyle uyuyakalmış -daha doğrusu hiç uyanmamış- tarafımızdan uyandırılma cüreti ile karşılaşmıştır. Olayı takiben uyku ve yumurtanın gelmesi olarak tabir ettiğimiz haller içersinde ile yanına aldığı az miktardaki eşyaları kaptığı gibi yola çıkan Huluti (En azından biz o şekilde umuyoruz; yolda durup nezih bir yerde kahvaltı ettiyse de şaşırmam açıkçası) tuttuğu taksi ile Zincirlikuyu da aracımıza yetişti. Ardından Erberk in su diye inlemelerine kulak verilmeden belirlenen istikamette yola devam edildi. Huluti ye mümkün olduğunca yüklenildikten sonra baktık ki feribot için sıra beklemekteyiz. 09:10 da feribota binildi ve günün ilk ışıkları midemize ilk kez giren yiyecekler eşliğinde daha iyi anlaşıldı. Feribotun kıyıya yaklaştığını fark edip araca geri dönüldü ve yola devam edildi. O sıralarda Çiftlikköy Belediyesi nden geçildi, benim Merkez olarak sallayacağım fakat bu konuda emin de olmadığım bir yerde durup benim abartısız olarak neredeyse hiç birinden yiyememiş olduğum sebze ve meyve alışverişi yapılmak üzere duruldu. Ben, Özgün ve birkaç kişi daha sevgili saymanlarımızın otobüsteyken üzerimizde nakit bulunmamasını anlayışla karşılamamış olması ve tatlı bir dille bunu periyodik olarak dile getirmeleri üzerine biraz vicdani yükümlülük biraz da başka bir şeylerden ötürü gezi ücretlerini temin etmek amaçlı ATM aramış, ne yazık ki bulmuştuk da. Yapılan alışveriş, tuvalet vb. ihtiyaçlardan sonra 10:30 sularında Kurtköy e doğru yola devam edildi. Yalova içinde Çınarcık yoluna girildikten sonra Termal Yolu na sapıldı ve Kurtköy tabelası görüldüğünde tabela yönünde -yanlış hatırlamıyorsam- sola dönüldü. 11:10 gibisinden bir saatte Salih Emmii?! olarak konuşma balonlarını doldurduğum köy sakinlerinden bir kısmının bakışları eşliğinde köye girdik. Yaya yürüyeceğimiz yere daha varmamışken yarısı boş olan otobüsümüzün önüne sert dallar çıkıyor, son 19

20 Heeyoo! zamanlarda çok aşırı harcama yaptığımdan evlat acısı olarak nitelendirdiğim, ücretini cebimizden verdiğimiz aracın camları çiziliyor, her şeye rağmen yükselen iiiiiiiiyyğğğkkkh... sesleri dışında bir gram rahatsız etmiyordu bu durum. Saat 11:45 olarak salladığım bir anı gösterdiğinde araç ile gidebileceğimiz son noktaya (Kamp alanının hemen yanından geçen yolun ne olduğunu sorduğumuzda Özgün ün çelişkili cevaplar verdiği an hakkında bilgi yetersizliğinden ve saygıdan fazla şey yazamıyorum :)) vardık. Herkes öncelikle kendi sırt çantası, ardından da kamp malzemelerinin bulunduğu çantaları sırtlayarak -kafamızdaki ve göğsümüzdekilerin lafını etmiyorum- bir-bir buçuk saat falan olarak belirtilen ama aslında 3 saate yaklaşan yolculuğumuza başladık. Gidiş yolu boyunca üzerinde zikzak çizdiğimiz dereden ziyade aynı rotada yürüdüğümüz yolumsu çamurların eğimlerinde ikinci kez kayıp tökezleyişimden sonra anladım ki; o pantolon, bir daha günlük hayatta bırakın giymeyi kullanılmayı dahi geleceğinden çıkarmıştı. Aklımdayken, genel olarak yakınımda yürüyüp ekmek çantası ile beni yol boyunca doyuran Merve arkadaşımıza da teşekkürlerimi sunarım. Yol boyunca verilen kısa molalar atıştırılan bir şeyler sabrımızı biraz daha okşamış üstümüze biri tükürür vaziyetteki yağmurun altında isyanı engellemişti. Küçük çocuklar gibi Annee?! Daa gelmedik mi? gibisinden sorular 20