ANABİLİM EĞİTİM KURUMLARI ERGENİN ANNE BABASI OLMAK

Transkript

1 se Li ANABİLİM EĞİTİM KURUMLARI ERGENİN ANNE BABASI OLMAK PSİKOLOJİK DANIŞMANLIK VE REHBERLİK BİRİMİ - MART 2015

2 ERGENİN ANNE BABASI OLMAK Ergenlik dönemi; erinlik ile başlayıp yetişkinliğe kadar süren, hızlı bedensel, ruhsal, sosyal değişiklikleri kapsayan, çocuklukla yetişkinlik arasında bir geçiş dönemidir. Bu, doğduğu andan itibaren sürekli gelişim içinde olan bireyin en önemli ve en uzun gelişim dönemidir. Dolto, ergenlerin yaşamın ilk döneminde yaşama alışmaya çalışan yeni doğan bebekler gibi kırılgan ve dayanıksız olduklarını belirtir ve onları kabuk değiştiren yengeçlere benzetir. Yengeçler kabuk değiştirdikleri dönemde zayıf ve savunmasızdırlar. Eğer bu dönemde yaralanırlarsa bu yaranın izini tüm yaşamları boyunca taşırlar. Öyleyse ergenlik bireyin oldukça zayıf ve duyarlı olduğu bir süreçtir. Bu dönem; eşsiz bir değişim, meydan okuma ve fırsat zamanıdır. İnsan gelişiminin başka hiçbir aşamasında böylesi büyük bir değişim, böyle kısa bir zamanda ve bu kadar çok alanda gerçekleşmez. Ergenler duruşlarıyla, davranışlarıyla, bazen giyim tarzlarıyla, dinledikleri müzikle, bazense siyasi görüşleriyle, sosyal tavırlarıyla, başta anne ve babalarına olmak üzere, topluma ve hatta dünyaya Ben varım. ve Ben sizden farklıyım. demeye çalışırlar. Ergen bağımsızlaşmaya, bireyleşmeye ve ayrışmaya, kendi değer yargılarını, prensiplerini ve yolunu belirlemeye ve bunlara sahip çıkmaya çalışır. Anne-baba ise neler olup bittiğinden haberdar olmak, korumak ve yön vermek ister. İşte çatışma da çoğu zaman tam bu noktada başlar. Bu dönemlerde ergenlerin duygularında ve enerjilerinde bir yoğunlaşma söz konusudur ve bunu dışa vurma ihtiyacı hissederler. Bunu bazen yüksek sesle müzik dinleyerek, bazen bağırarak ya da ağlayarak, bazen taşkın hareketlerle bazense şiir, öykü ya da günlük yazarak dışa vururlar. Ergenler, ailelerinden çok akran ve arkadaşlarıyla birlikte olmayı tercih ederler ve iç dünyalarını, sırlarını, inişli çıkışlı yoğun duygularını onlarla paylaşmaktan yana bir eğilim sergilerler. Ergenler, bazen kendilerinin bile zor ayak uydurduğu ani ve şiddetli duygusal dalgalanmalar, içsel çelişkiler, gel-gitler yaşarlar. Bazen çok bencil bazense aşırı fedakâr, bazen çok yakın bazen çok uzak olabilirler. Bir yandan otoriteye karşı hararetle direnirken, diğer yandan bağlandıkları bir kişiye sonuna kadar uyum gösterip boyun eğerler. Bazen iyimser, enerjik, istekli ve yorulmaz olmalarına karşın; bazen birdenbire içe kapanık, kötümser, umutsuz ve uyumsuz olabilirler. Ergenler genellikle baş etmesi zor ve karmaşık tutum ve davranışlarıyla, değişkenlikleriyle, ele avuca sığmazlıklarıyla bilinir ve anılırlar. Ancak çoğu zaman, yaşadığı bu dalgalanmaların ve problemlerin ergeni ne kadar yıprattığı fark edilmez. Bu süreç onlar için de aslında oldukça zordur. Yaşadıkları yoğun değişimlere adapte olmak her zaman çok da kolay değildir. Fark etmemiz gereken en önemli şey şudur ki bu dalgalanmalar çoğu zaman onların da kontrolünde değildir. Yoğun hormonal değişimler, duygu durumlarına ve davranışlarına da yansır. Bu süreçte ergenin yaşadığı içsel çatışmalar, dalgalanmalar ve hissettiği kaygılar fark edilmeli ve konuşulmalı; duyguları anlaşılmalı ve

3 bu hissettirilmelidir. Yaşayacakları değişimler konusunda önceden bilgi vermek ve onları yaşayacakları sürece hazırlamak, hem size hem de onlara yardımcı olacaktır. Çocuk ve Ergen Psikiyatristi Dr. Hans Steiner, Ergen Terapisi adlı kitabında on beş yaşında bir gencin tedavisinin ilk ayında babasının Ne istiyorsun? şeklindeki sorusuna yer vermiştir. Genç, babasına verdiği yanıtta kendisini şöyle ifade etmiştir: Sabah, ölmek istiyorum çünkü günle yüzleşemiyorum. Öğlen de sonsuza kadar yaşamak istiyorum çünkü Sarah bana gülümsüyor. Öğleden sonra kırmızı spor bir araba istiyorum çünkü yandaki moronun bir tane var. Ve akşam, ev dışında herhangi bir yerde olmak istiyorum çünkü annemle bir hiç yüzünden kavga ediyorsun. Gencin bu ifadesinden de anlaşıldığı gibi, ergenin gün içinde duygusal durumunda hızlı inişler çıkışlar olduğu görülebilmektedir. Ergenlik dönemindeki gelişimsel görevler: 1. Bedensel özelliklerini kabul etme ve bedeni olumlu kullanma 2. Cinsel rolünü kabul etme ve bu role uygun davranışlar geliştirme 3. Her cinsten yaşıtlarıyla yeni ve daha olgun ilişkiler kurma 4. Anne-babadan ve diğer yetişkinlerden duygusal bağımsızlığı gerçekleştirme, kendisi ile ilgili önemli kararlar verebilme, özerk ve bağımsız bir birey olma 5. Meslek seçimi için gerekli ön hazırlıkları yapma ve kendisine en uygun olan mesleği seçebilme 6. Evliliğe ve aile yaşamına hazırlanma Ergenler, yeni keşfettikleri becerilerinin, yeteneklerinin ve sosyal ortamlarının sınırlarını araştırırlar. Deneyim yaşama ve risk alma davranışları, bu yaş grubuna özgü ve daha sonraki gelişim için gerekli olabilir. Ergenin yeni rolleri ve davranışları deneyimleme başarısızlığı ve bütün risklerden kaçınmak aşırı kısıtlamayı işaret edebilir, bu da yaşa uygun otonomi geliştirmeyi ve kimlik problemleri ile baş etmeyi engelleyebilir. Ergenin yetişkinler tarafından uygun kurallar konmasına ve uygun sınırların belirlenmesine ihtiyacı vardır. Ergenlik dönemi, kişinin sahip olduğu ve gelecekte sahip olmayı umduğu bütün güçleri ve zayıflıkları değerlendirme zamanıdır. Bu süreç, kişinin kim olduğu ve gelecekte nasıl olmayı umduğunun mantıklı ve kesin bir imajını sunar. Ergen, geri adım atabilmeli; kendini ve durumunu, dürüstlük ve doğrulukla değerlendirebilmeli ve bu doğrultuda özetleyebilmelidir. Ergenlik döneminin bilişsel gelişmeleri, ergenlerin büyük bir bölümünün bunu yerine getirmesine izin verir. Bu yüzden kendini irdeleme ve kimlik sorunları ilk olarak ergenlik döneminde ortaya çıkar. Ergenlik dönemi, erişkin ruh sağlığının temel hatlarının netleştiği bir dönemdir. Winnicott, ergen anne-babalarına tek geçerli önerinin yaşamda kalmaya çabalamaları olduğunu söyler. Ergenler biz

4 yetişkinlerden yaşamda kalmamızı ve dümeni asla bırakmamamızı istiyorlar. Ergen, mümkün olmayanı mümkün, beklenilmeyeni beklenen yapar. Ergenlik döneminde riskler, tehlikeler ne kadar fazla olsa da umutlar ve güzel sürprizler de görülür. Ergenlik dönemi hem ergen için hem de ergenin ailesi için zor bir dönemdir. Aile, ergeni anlamakta güçlük çekerken; ergen, anlaşılma duygusunu tam olarak yaşayamadığını düşünür. Ancak her ne olursa olsun ergen, ebeveyninin onun yanında olduğunu, özel olduğunu hissetmek ister. Anne - Babalara Öneriler Aile bireylerinin birbirlerine karşı duygularını ve ne düşündüklerini içtenlikle ifade edebilmeleri çok önemlidir. Aile içinde herkesin görüş ve fikirlerini açıklamasına izin verilmesi, her aile üyesinin fikirlerinin saygıyla karşılanması, aile içindeki iletişimi kolaylaştıran bir yaklaşımdır. Anne ve baba aileyi ortak bir liderlikle net, açıklayıcı ve tutarlı mesajlar vererek yönetmelidir. Aile içinde anne ve baba rollerinin, çocuğun anlayabileceği şekilde açık, net, tutarlı olması gerekir. Anne-baba otoritesinin olması ile otoriter davranışın olması birbiriyle karıştırılmamalıdır. Aile içindeki tüm aile üyelerinin uyması gereken kuralları ve çocuğunuzun üstlenmesini beklediğiniz sorumlulukları, sert ve katı bir tutumla izah etmek yerine, anne ve baba olarak kendi aranızda tutarlı davranarak ve çocuğunuza model olarak açıklamanız çok daha uygun olacaktır. Ailenin her üyesi kendi davranışlarının sorumluluğunu taşımayı kabul etmelidir. Kaç yaşında ya da hangi konumda olursa olsun, her birey zaman zaman hata yapabilir. Ergenin hata yapması, onun sürekli aynı hataları tekrar edeceği anlamına gelmez. Bu hatalarının kendi payına düşen kısımlarıyla ilgili sorumluluk alması ve hatalarının etkilerini ve sonuçlarını fark edebilmesi her şeyden önemlidir. Ergenin bu aşamaya gelebilmesi için, anne ve baba önemli bir rol modeldir. Anne babanın önce birbirlerine, sonra çocuklarına ve başkalarına saygı göstererek olumlu model olması çok önemlidir. Yaşı kaç olursa olsun, tüm çocuklar ebeveynleri tarafından sevilmek ister. Hem ergenlerin hem de yaşı kaç olursa olsun tüm bireylerin sevildiklerini hissetmeye ve görmeye ihtiyaçları vardır. Aile üyelerinin birbirlerine olan sevgilerini ve yakınlıklarını hem söz hem de davranışları ile gösterebilmeleri çok önemlidir. Güzel, olumlu cümlelerle ve ergenin olumlu özelliklerini vurgulayarak söze başlamak, ergenin sizi dinlemesini artırır. Ergenin kusurları olduğu gibi mutlaka övülecek özellikleri de vardır. Bu olumlu özelliklerin annesi, babası ve yakın çevresi tarafından fark edildiğini görmek ise ergeni gururlandırır ve olumlu davranışlarını sürdürmesini sağlar. Ergenler bazen radikal fikirlere sahip olabilir ve bu fikirlerini açıkça ifade ederek ebeveynlerini isyan ettirebilirler. Onların bu fikirlerini telaşla ve panikle karşılar, ani tepkiler verir, bu fikirlerini sert bir

5 tutumla eleştirir ya da küçümserseniz aranıza kocaman bir iletişim engeli girmiş olur. Burada önemli olan ergenin düşüncelerinden çok, ergenin davranışlarıdır. Yani bu düşünceleri davranışa dönüşüyor mu dönüşmüyor mu, önemli olan budur. Çocuğun sergilediği davranışları ile ileri sürdüğü fikirleri her zaman aynı olmayabilir. Çocuğunuzun size söylediklerine değer vermeniz ve onu anlamaya çalışmanız, onun anlattıkları ile alay etmemeniz, çocuğunuzun size güven duyması için çok önemlidir. İletişimin temelinde güven duygusunun olması, pek çok olumlu duyguyu ve davranışı da beraberinde getirir. Kaynakça: mebk12.meb.gov.tr Steiner,H. Yalom, I. D,(2008) Ergen Terapisi, Prestij Yayınları, İstanbul Orvin,G.H.(1997), Ergenlik Çağındaki Çocuğunuzu Anlamanın Yolları, HYB Yayıncılık, Ankara Parman,T. (2010), Ergenliğin Yüzleri, Bağlan Yayınları, İstanbul ParmanT.(2000), Ergenlik ya da Merhaba Hüzün, Bağlam Yayıncılık, İstanbul