Mesk IV ULUSLARARASI GELENEKSEL SANAT BULUŞMALARI TRADITIONAL ART INTERNATIONAL MEETINGS

Transkript

1 1

2 2

3 3

4 KÜÇÜKÇEKMECE BELEDİYESİ KUCUKCEKMECE MUNICIPALITY CENNET KÜLTÜR VE SANAT MERKEZİ SERGİ SALONU - KÜÇÜKÇEKMECE / İSTANBUL CENNET CULTURE AND ART CENTER EXHIBITION SALOON KUCUKCEKMECE / ISTANBUL Mesk IV ULUSLARARASI GELENEKSEL SANAT BULUŞMALARI TRADITIONAL ART INTERNATIONAL MEETINGS Küçükçekmece Belediyesi Kültür Yayınları-2 Kucukcekmece Municipality Cultural Publications-2 Yayın Koordinatörü Publication Coordinator Hüseyin İPEK Ersan ULUSAN Mehmet BUDAK Yayın Sorumlusu Publication Management Fatih KEMİK Küçükçekmece Belediyesi Sergi Yönetimi Kucukcekmece Municipality Arts Management Küratör Curator Erkan DOĞANAY Proje Asistanı Project Asistant Elif GÖZE Grafik Tasarım Graphic Design Ahmet GÜRLEN, Memet Ali DEMİRBAŞ Bu katalog, 17 Temmuz - 25 Ağustos 2013 tarihleri arasında Küçükçekmece Belediyesi CKSM Sergi Salonu nda düzenlenen Meşk IV ULUSLARARASI GELENEKSEL SANAT BULUŞMALARI başlıklı sergi bağlamında Basın Yayın ve Halkla İlişkiler Müdürlüğü tarafından hazırlanmıştır. This catalogue has been prepared Mesk IV TRADITIONAL ART INTERNATIONAL MEETINGS exibition organized by CKSM, between the dates July 17- August Press Publication and Public Relations Management 1. Baskı İstanbul, Temmuz 2013 ISBN T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Sertifika No: Baskı Print Kültür Sanat Basımevi Sertifika No:

5 5

6 Küçükçekmece de Geleneğin Güncel Aktarımı The Current Transfer Of Tradition in Küçükçekmece Aziz YENİAY Küçükçekmece Belediye Başkanı Mayor Of Küçükçekmece Geçtiğimiz Mayıs ayında eğitime başlayan ve önümüzdeki Eylül den itibaren de daha yoğun programı ile faaliyetlerine devam edecek olan Küçükçekmece Geleneksel Sanatlar Akademisi ni ilçemize kazandırmanın gururunu yaşamaktayız. Önemli bir proje olarak başlattığımız bu Akademi, görüşmeleri devam eden bir üniversitemizle uyumlu bir çalışma ile akademik adının vasıfsal karşılığını da hayırlısı ile yerine getirecektir. Etkisi ve başarısı uzun yıllara yayılan, kalıcı ve insanımıza en faydalı bir işe dönüşebilecek projeler hazırlamaktayız. Düşünün ki lise mezunu olmuş ve devamında herhangi bir eğitim programı düşünmeyen bir vatandaşımız, ilgi duyduğu ya da yeteneği olan bir alanda lisans ve belki sonrasında yüksek lisans programlarına dâhil olabilecek. Eğitim sürecinden sonra iş hayatına atıldığında belgeli (icazetli) bir usta olarak çalışmalarına devam edebilecek. Çok uzak görünmeyen bu proje herkes için olumlu bir kazanca dönüşecektir. Hep tekrar edilegelen bir cümle vardır; Kur an-ı Kerim Hicaz da nazil oldu, Kahire de okundu, İstanbul da yazıldı. diye. Sanat ve kültür yaşamında oldukça köklü bir geçmişe sahip olan ülkemiz coğrafyası bugüne değin dünyanın en önemli geçiş, kesişme ve üretim noktalarından biri oldu. Elbette bu önemin sanata yansımaları da kaçınılmaz olacaktı. Bundan dolayıdır ki, en önemli hattatlar, minyatürcüler bu topraklardan çıkmıştır. Şeyh Hamdullah, Hafız Osman, Levnî, Nigarî, Şibilizade Ahmed, Matrakçı Nasuh gibi bugün gerek Türkiye adına gerekse dünya sanatı adına katkıları tartışılmaz olan üstadlar burada sanatlarını icra etmiştir. 6

7 Her yıl Ramazan da gerçekleştirdiğimiz MEŞK başlıklı sergimiz bu sene dördüncüsü ile sanatseverlerle buluşuyor. Uluslararası bir buluşmaya dönüşen organizasyona Pakistan, Mısır, İran, Suriye, Suudi Arabistan, Irak, Özbekistan, Kazakistan, Rusya, Ürdün, Hindistan, Başkırdistan Cumhuriyeti ve Türkiye den katılan sanatçılara teşekkürlerimi sunarım. Hat sanatından Hilye-i Şerif örneklerinin yanı sıra çeşitli levhaların kûfî, sülüs gibi farklı yazı tekniklerinde bu sergideki hattatların kişisel düzenleme ve aktarımlarını, geniş hikâye anlatımları ile farklı kültürel ve geleneksel izlerini gösteren minyatürleri, tezhipteki süsleme çeşitliliğini, kâğıt üzerindeki incelikli işlemeleri ve oymaların malzeme ile nasıl etkili, zengin bir gösterime dönüştüğünü göreceksiniz. Mübarek Ramazan ayınızın hayırlara vesile olması dileği ile We are feeling the proud of gaining Küçükçekmece Traditional Arts Academy to our county which started its activities on May and continue its activities with a more intensive program from September on. This Academy as an important Project of our municipality is also going to meet the expectations from its name as an Academy in cooperation with one of the universities in our city when our talks are concluded. We are preparing projects permanent with its influence success in long years and changed to useful Works for our people. To give an example a fellow citizen who have a high school diploma but does not planning any university education would be able to join an undergraduate and maybe a postgraduate program depending his/her field of interest or ability. In his/her Professional life s/he is going to be able to work as a certified master. This nat very far Project is going to be a gain for all. There is a popular phrase; The Holy Quran was revealed in Mekkah, read in Cairo and written in Istanbul. The geography of our country with a long established past in art and cultural life; has been one of the most significant intersection, transaction and production points of the World till today. Doubtlessly this significance would have inevitable reflections on art. Therefore we always had distinguished calligraphers and miniature artists in this land. Figures who had important contributions to the art of Turkey and World beyond discussion such as Sheikh Hamdullah, Hafiz Othman, Lavni, Nighari, Shibilizadeh Ahmad, Matrakchi Nasuh had performed their arts here. As organized in Ramazan every year, our exhibition of Mashk is meeting with the lovers of art in its fouth session this year. I am grateful to the artists who contributed to the exhibition which became an international meeting and being hosted from countries Pakistan, Egypt, Iran, Syria, Saudi Arabia, Irak, Uzbekistan, Kazakhstan, Russia, Jordan, India and Turkey. Besides hilyah sharif samples from calligraphy art; in this exhibition you are going to enjoy the personal arrangement and expressions of caligraphers; miniatures depicting the traces of different cultures and traditions; variety of decoration in tazhib; elegant embroidery over the works and the transformation of the carvings into vibrant and rich display. I wish the Holy month Ramadan to bring good and beneficance to all 7

8 8

9 SAİT ABUZEROĞLU (BAŞKIRDİSTAN CUMHURİYETİ, RUSYA - BASKORDOSTAN RUSSIA FEDERATION) GOLAM ALI GURAN HABIB RAMAZANPUR MUHAMMED CEVADZADE REZA HEMMATARIAD ALI MIRZAIEE AZİM BEDRİ GOKİ İHSAN AHMEDİ (İRAN - IRAN) SAHEBZADA MUMTAZ ALI KHAN (HİNDİSTAN - INDIA), AHMED HASSAN ALHAWARY (MISIR - EGYPT) ARIFJANOV ULUGBEK ABROROVICH HAKİMOV ALISHER HUSANOVICH (ÖZBEKİSTAN - UZBEKISTAN) AHMED ANVER HASSAN RAZA HIRA ZUBAIR MUHAMMAD ASHRAF HEERA MUHAMMED ALI ZAHID RASHID SIYAL SAEED AHMED NAZ SABA SALEEM SAIMA ASFAQ SAIMA FAHAD SEHAR HASHMİ SUMERA AMIN SYED NAJAM UL HASSAN KAZMI UMME AMIRIA SIDDIQUE WARDA NEEM BUKHARI (PAKİSTAN - PAKISTAN) ANTONİNA ÇELEBİ (RUSYA - RUSSIA) MUHAMMAD IMAD MAHMUD FARIS MUHAMMAD CELLÜL (SURİYE - SYRIA) MUSTAFA ABDUL BAKI ARABS (SUUDİ ARABİSTAN - SAUDI ARABIA) SAMIRA KHALFİ (TUNUS - TUNUSIA) ABDULLAH AYDEMİR ABDULLAH OĞUZHANOĞLU AHMET BURSALI AHMET KOÇAK AHMET ZEKİ YAVAŞ ASİYE KAFALIER DÖNMEZ AYTEN TİRYAKİ AYŞE YILDIRIM SEZEN AYŞEGÜL DEVECİER TÜRKMEN BERRİN ÇAKIN GÜÇ DİLEK YERLİKAYA DÜRDANE ÜNVER EDA ÖZBEKKANGAY ESRA OĞUZHANOĞLU FATİH ÖZKAFA FATMA ŞAN FİRDEVS ÇALKANOĞLU GÜLÇİN ANMAÇ GÜLNİHAL GÜL GÜRKAN PEHLİVAN HAKAN DAĞLI HATİCE UÇAR HASAN ERTUĞRUL HİKMET BARUTÇUGİL HÜLYA YAATASI HÜSREV SUBAŞI LEVENT KARADUMAN MAHMUT PEŞTELİ MEHMET ARİF VURAL MENAF NAM MİTHAT TOPAÇ SABRİYE ŞEKER SAVAŞ ÇEVİK SEMİH İRTEŞ SEZEN OKUR SUNA DEVECİ SÜLEYMAN BERK TANER ALAKUŞ TUBA ACAR TURAN SEVGİLİ (TÜRKİYE - TURKEY) FAİSAL SUBHİ EBU ASHOUR MUNTASIR AL HAMDAN (ÜRDÜN - JORDAN) 9

10 10

11 Hat sanatı, hüsnühat veya kaligrafi yazı sistemleri ve yazı öğeleri kullanılarak geliştirilen, sıklıkla dekoratif amaçla kullanılan, bir görsel sanat türüdür. Bu sanat dalının çağdaş bir tanımı ise işaretlere anlamlı, ahenkli ve hünerli bir şekilde biçim verilmesi sanatı şeklindedir. Farklı yazı sistemlerinde farklı şekillerde, farklı coğrafyalarda ortaya çıkmış olan hat sanatı, özellikle matbaa öncesinde büyük önem arz etmiştir. Bugün tipografi sanatıyla ilişkilendirilebilecek hat sanatı sıklıkla yazı sistemlerine veya farklı hat kültürlerine göre sınıflandırılır: İslâm hat sanatı (İslâmi kaligrafi), Arap hat sanatı (Arap kaligrafisi), Pers hat sanatı (Pers kaligrafisi), Japon hat sanatı (Japon kaligrafisi), Çin hat sanatı (Çin kaligrafisi), Batı hat sanatı (Batı kaligrafisi) gibi... Modern hat sanatı işlevsel el ile yazılmış betiklerden ve tasarımlardan işaretlerin soyut bir şekilde ifade edildiği ve bazen bu soyutsal ifadenin harflerin okunabilirliğinin yerine geçtiği güzel sanat eserlerine kadar geniş bir yelpazededir. Klasik hat sanatı tipografiden ve klasik olmayan yazı tiplerinden farklı olsa da bir hat sanatçısı bu alanların hepsinde eser verebilir; karakterler tarihsel bir şekilde disipline edilmiş olsalar da yazı anında doğaçlama bir şekilde oluşturulurlar, değişken ve spontanedirler. Calligraphy Calligraphy, calligraphy writing systems and writing hüsnühat or developed using items, often used for decorative purposes, the artis a visual art type calligraphy. This is the definition of art in a contemporary marks a significant, given the art form a harmoniousand skillful manner form. In different ways in different writing systems, which have emerged in different regions as calligraphy, was of great importance, especially prior to printing. Today, the art of typography, calligraphy is often associated with the cultures of different lines or systems classified according to the article:islamic calligraphy (Islamic calligraphy), Arabic calligraphy (Arabic calligraphy), Persian calligraphy (Persian Calligraphy), Japanese calligraphy (Japanese calligraphy), Chinese calligraphy art (Chinese calligraphy), West line art (Western Calligraphy)like...Written script, calligraphy and modern designs with functional hand signals is expressed in an abstract way, and sometimesreplaces the readability of the letters in the expression soyutsal a wide-ranging works of fine art. Classical and nonclassicaltypography calligraphy fonts are different in all of these areas is also a calligraphy artist can trace the characters they have beendisciplined as a historical moment in the text can be reproduced improvised, variable and spontanee. 11

12 12

13 Herhangi düz bir kâğıdın, boyanmış kâğıdın (mesela ebrulu bir kâğıdın) veya derinin oyulmasıyla yapılan sanata katı denir. Katı sanatında, kesilip çıkartıldıktan sonra başka bir yere yapıştırılan kısma erkek oyma, içi oyulmuş kısma ise dişi oyma adı verilir. Cilt sanatının şemse ve köşebent tarzındaki ince ve zarif motifleri, hüsnühat örnekleri, vazo desenleri tek çiçekler, buketler, tabiat manzaraları ve tasvirleri oyma sanatında en çok rastlanan şekiller olarak, cilt kapaklarında, murakka kıt alarda, albümlerde ve el yazması eserlerin süsleri arasında görülür. Katı sanatının kâğıt üzerindeki en eski örneklerine İran da rastlanmıştır. Osmanlılar a gelişi 16. yy. başlarındadır. Özellikle Kanuni Sultan Süleyman devrinde katı, önemli bir sanat dalı olarak kitapların tezhipten sonraki en önemli süsü olmuştur. Bu yazma eserlerde oyma olarak tezyini motiflere ve çiçeklere kadar hemen her şekil denenmiştir. Bu kâğıt oyma sanatıyla uğraşanlara Katı an (Oymacılar) denmiştir. 16. yüzyılda gördüğü rağbetle giderek gelişen kâğıt oymacılığı, 17. ve 18. yüzyıllarda da bu dönemlerin sanat anlayışına uygun eserlerle ilerlemeye devam etmiştir. 17. yüzyılda Anadolu ya gelen Batılı seyyahların beraberlerinde götürdükleri bazı eserler yoluyla, katı tekniği Osmanlılar kanalıyla Avrupa ya geçmiştir. Nitekim 16. yüzyıl sonlarıyla 17. yüzyıl başlarında Batı da kâğıt oymalarına karşı büyük bir ilgi başlamıştır. Bu sanatı benimseyen Avrupalılar, bir süre sonra silhouette (gölge) adını verdikleri kendi tarzlarını geliştirmişlerdir. Ciltçilik, hattatlık, ebru gibi klasikleşmiş Türk sanatlarının gerilemesine paralel olarak katı sanatı da gerilemiş ve yok olmaya yüz tutmuştur. 19. yüzyılda bu sahada hiçbir ciddi eserin ortaya konulamaması bu sanatın sonunu getirmiştir. Any plain paper, marbled paper or leather, carved out of the art kat i. İs called. Kat i art cut-up after the removal to another place in the pasted partition male carved engraved part of the off-carving. Skin art, text, and production style, the slim and elegant motifs in line with the examples in the vase, the patterns of single flowersk bouquets, nature, landscapes, and portraits of the saints of the most common shapes as the skin covers the murakka kit a albums, and the manuscript of ornaments. Kati art on paper, the most ancient examples found in Iran. The arrival of the ottomans in the 16th century at its early beginnings. In particular, during the reign of Sultan Suleyman kaatı, a branch of art, tazhib the next most important art. This summer, for a common carved decorative motifs and the beauty of the flowers almost every figure was attempted in this paper carving art to those Kati. This paper carving art to those Kati time (Cannabis) was called. the 16th century saw your eyes to the growing paper-carving, in the 17th and 18th centuries these periods of art and the understanding of the appropriate works continued to progress. The early in the 17th yy. of the Turkish paper carving the name of the largest artists Bursa Sufi Dervis Fahri, including Halazade Mehmed, Mahmoud al Gaznevi Dervis Hasan Toplanmış such as the name of the known solid masters, the field names remained unknown artists in the decoration of our history and leave a trace in a rare monument of the earth. Kati, the art of the 18th century, especially in the type of flower art from sun damage dated a miniature of the album in between the pages of the simple but exquisite compositions of the different types of carvings with a Couch in a vase with flowers and garden views in this century, the paper of the art of carving junkie examples. İn the 17th century in Anatolia Western travelers as they take with them some of the works through a strict technique, the Ottomans through Europe, to facilitate as a matter of fact the 16th century to the end of the 17th century in the West of the paper to undermine a great interest began. This is the art of adopting the Europeans, after a period of silhouette (shadow) in the name of their developed their own styles. Bookbinding, penmanship, ebru, such as the classic Turkish arts, the decline in parallel, Kaati, the art of keeping the fallen. 13

14 14

15 El yazması kitapları süslemek için sulu boya ile yapılan ve metindeki olayları yansıtan figüratif resimlere verilen isimdir. İtalyanca minature kelimesinden alınmadır. Türkçe de küçük nakış anlamına hurda nakış denilmiştir. Minyatür (kitap resmi) şarkın resim tarzıdır. Minyatür sanatında en ileri giden ülke İran olmuştur. Fakat Türk sanatçıları da kendi üslûplarında nefis örnekler vermişlerdir. Osmanlılar da Fatih zamanından itibaren kitaplara minyatür yapılmaya başlanmıştır. Bunda Padişah ın sanat ve resme olan ilgisi etkili olmuştur. Minyatür 18. yüzyıl sonlarına kadar devam etmiş, sonra resim sanatımız Batı ya dönmüştür. Minyatürde figürler birbirini kapatmayacak şekilde üst üste dizilir; geride kalan figürler kâğıdın üst tarafında gösterilir; perspektif yoktur; insan figürleri önemlerine uygun irilikte yapılır; manzaradan uzaklığı renk ve boy oranı ile belirtilmez; en ince ayrıntı dahi minyatürde gösterilir; renkler ışık gölgesiz ve düz olarak sürülür. Toprak boya kullanılır. Boya sabit olsun diye XVIII. yüzyıla kadar yumurta sarısı katılmış fakat kuruduktan sonra boya yeniden kullanılmadığı için yumurta sarısı yerine (içine bir damla saf pekmez veya iki damla üzüm suyu karıştırılarak) tutkal kullanılmıştır. Minyatürlerdeki akarsular ise gümüş suyu ile yapılmıştır. Kitap resimleri, Hint kâğıdı, aharlı kâğıt veya parşömene yapılır. Boyalar üç aylık beyaz kedinin ense tüyünden yapılma fırça ile sürülür, bir tek tüy veya samur kılı ile ince hatlar çizilir. Konu, önce ince fırça ve uhra denilen kiremit rengi boya ile desen hâlinde bir kâğıda çizilir. Altın, boya sürülmeden önce kullanılmalıdır. Boyadan sonra Çin mürekkebi ile ince ayrıntılar tamamlanır. Miniature It is the name given to the figurative pictures painted in watercolours in order to decorate the manuscripts and reflects the events in the text. The Word has its origin in Italian miniature. In Turkish it is called scrap decoration meaning small decoration. Miniature (illuminated manuscript) is the painting of the Orient. The most progressive country in this art has been Iran. However Turkish artists produced the most elegant samples of theri styles. The manuscripts were decorated with miniature in the era of Sultan Muhammed II in the Ottomans. The interest of the Sultan for art and painting has been effective in this. Miniature continued until the 18th century but later on the art of painting turned its face to the West. In miniature art, the figures are put into order in a way not to come over each other. Remaining figures are shown on the upper side of the paper, there is no perspective and the figures of mankind are painted in the size parallel to their significance, the distance from the landscape is not specified with the ratio of color and height, even the smallest detail is displayed, colors and light are put without shadow and plainly. Soil color is used. In order to stabilize the colors until 17th century the yolk is mixed but as it made the color useless when get dried, instead of yolk a drop of grape molasses or grape juice poured into it as glue. The rivers in the miniatures are made with silver water. The book pictures are painted to Indian paper, glazed paper or parchment paper. The colors are applied with a brush made up off the scruff hair of three-month cat. With single hair or sable fur the thin lines are drawn. The theme is drawn onto a paper as a draft with a thin brush and the color called uhra. The gold has to be used before the color. After coloring the details are specified with Chinese ink. 15

16 16

17 Eski bir süsleme sanatıdır. Sözcük Arapça da altınlama, yaldızlama anlamına gelir. Ama tezhip yalnız altınla değil boya ile de yapılır. Daha çok yazma kitapların sayfalarını, hat levhalarının kenarlarını süslemede kullanılmıştır. Türklerde tezhibin geçmişi Uygurlar a kadar uzanır. Mani dininin Uygurlar arasında yayıldığı 9. yüzyılda tezhip sanatı da görülmeye başlanmıştır. Bu dönemde İslâm ülkelerinde de tezhip yaygın bir sanattı. Anadolu ya Selçuklular ın getirdiği tezhip en gelişkin dönemini Osmanlılar zamanında yaşamıştır. 15. yüzyılda Mısır da Memlûk sanatçıları ayrı bir üslûp geliştirmişler, aynı dönemde İran da ve ardından Timurluların egemen olduğu Herat, Hive, Buhara, Semerkant gibi merkezlerde tezhip sanatı büyük gelişme göstermiştir. Herat ta geliştirilen üslûp daha sonra da İran tezhip sanatını büyük ölçüde etkilemiştir. Osmanlı sanatçıları da yüzyıllarda İran la artan ilişkiler sonucunda Herat Okulu nun birçok özelliğini yapıtlarında kullanmış, yeni bireşimler yaratmışlardır. 18. yüzyılda Osmanlı tezhip sanatı gerilemeye yüz tutmuş, klasik motiflerin yerini kaba süslemeler almaya başlamıştır. 19. yüzyılda ise sanatın hemen her alanını saran Batı etkisi tezhibe de yansımış, örneğin klasik dönemde tek olarak kullanılan çiçek motifleri vazolar, saksılar içinde buketler hâlinde görülür olmuştur. Tezhip Doğu da olduğu kadar Batı da da uygulama alanı bulmuş bir sanattır. Özellikle Ortaçağ da Hristiyanlık ın kutsal metinlerini, dua kitaplarını süslemede yoğun biçimde kullanılmıştır. Ama zaman içerisinde kitaplarda da resim öne çıkmış, tezhip yalnızca başlıklardaki büyük harfleri süslemekle sınırlı kalmıştır. Tezhipte temel malzeme altın ya da boyadır. Altın, dövülerek ince bir tabaka hâline getirilmiş varak olarak kullanılır. Altın varak, su içinde ezilip jelatinle karıştırılarak belli bir kıvama getirilir. Boya ise genellikle toprak boyalardan seçilirdi. Sonraları sentetik boyalar da kullanılmıştır. Tezhip sanatçısı (müzehhip) bir kâğıdın üstüne çizdiği motifi önce sert bir şimşir ya da çinko altlığın üstüne koyarak çizgileri noktalar hâlinde iğneyle deler. Sonra bu delikli kâğıdı uygulanacağı zeminin üstüne koyarak delikleri yapışkan bir siyah tozla doldurur. Delikli kâğıt kaldırıldığında motifin uygulanacak zemine çıktığı görülür. Bu motif iyice belirginleştirilip altınla ya da boyayla doldurularak tezhip meydana getirilir. Art Of Tazhib Tazhib is an old ornamentation art. The word means illumination in Arabic. However illimunation is not only done with gold but also with color. Mostly it has been used for decorating the pages of manuscripts and borders of calligraphy plaques. The history of illumination in Turks reaches Uyghur era. The illumination art had been seen in the 9th century when the Maniheizm spread among Uyghur Turks. In that period illumination was also prevalent among Islamic societies. The tazhib art brought by saljukids to the Asia Minor experienced its golden age in the Ottoman era. In the 15th century the artists of Mamluk state in Egypt developed a separate style while in Iran and cities like Herat, Hive, Bukhara and Samarkand under the rule of Timurid Empire the art advanced tremendously. The style developed in Herat influenced the Iranian illumination art in a large extent. In the 15th and 16th centuries, as a result of the increasing relationships with Iran; The Ottoman artists had also used many elements of Herat school and developed new compositions. In the 18th century Ottoman illumination art fell into regression and artless decorations took its place. In the 19th century the impact of the West seized also this art and the single flower designs replaced with bouquets. Tazhib or illumination was an art widespread in the West as it had been in Orient. Especially during The Middle Ages it had been used to decorate the religious books or sacred texts of Christianity. However in time, painting came out and illumination has been restricted to the decoration of initial letters in titles. The basic material in illumination is gold or color. The gold is used as a thin leaf. The golden leaf is smashed in water and and mixed with cellophane to catch a specific thickness. The color had usually been selected among ochres. The illuminator (muzahhib) puts the motif drawn onto a paper over a box or zinc plain and pierces the lines with pin. Then the artist puts this paper over the ground of application and fills the holes with a viscous black powder. When removes the paper the motif can be seen on the ground and this motif is filled with gold or color and illumination gets evident. 17

18 18

19 Çini, köken olarak toprağın pişirildikten sonra şekil verilip kap-kacak, tabak, vazo, sürahi vb. eşyalar üretilmesine dayalı bir el sanatıdır. Aynı zamanda fayans, porselen tabak, seramik gibi eşyaların süslenmesinde kullanılan bir yüzü sırlı, renkli dekor ve motiflerle işlenmiş kaplama malzemesine, bu malzemeyle işlenmiş eşyalara çini, bu süsleme işine de çinicilik denir. Selçuklu çinilerinin özelliklerinden kısaca bahsetmemiz gerekirse, bunların kare veya dikdörtgen, altıgen şekillerinde olduklarını ve bir yüzlerinin, mavi, lacivert, toprak sarısı, turkuaz, siyah, kahverengi gibi sırla karıştırılmış renklerle boyanıp pişirilmiş olduklarını ve alçı veya horasan harç üzerine aplike edilmiş, mozaik şeklinde yapılmış süslemeler olduklarını söyleyebiliriz. Zamanla geliştirilen bu mozaik tekniğine kûfi tarzı yazılar ve rumi motifler de katılmıştır. Tarihî dönemlerde gelişme gösteren Türk Çini Sanatı 16. yüzyılda İznik çinileri ile zirveye ulaşmıştır. 16. yy da İznik te üretilen çinilerde gerek kalite ve gerekse desen üretiminde büyük gelişmeler olmuş ve Türk Çini Sanatı en parlak dönemini yaşamıştır. Osmanlı, mozaik gibi teknikleri bırakmış sır altı boya ve sır tekniğini geliştirmiştir. Bunun yanı sıra saray nakkaşhanesinde yeni motifler geliştirilmeye ve üretilmeye başlanmıştır. Kırmızı, yeşil, mavi, lacivert, turkuaz ve kahverenginin kullanımıyla İznik çinilerinde yeni bir devir yaşanmaya başlanmıştır. Çini, ortaya koyduğu çok renkli geniş yüzey alanlarını kaplama özelliği ve kalıcılığı ile Türk Süsleme Sanatının en önemli unsuru ve malzemesi olmuştur. Camilere, medreselere, türbelere ve özellikle mimarilerine yeni ifadeler kazandırmıştır. China/Tile Work China work or tile work is an art which depends on producing plates, vases, jugs, pots and pans by giving shape to terracota. The glazed covering material processed with colorful decors and motives as well as the material used the decoration of Wall tiles, porcelain planes and ceramic stuff is called tile or china and this art of decoration is called china work or tile work. Especially in the period of Karakhanids that adopted Islam as religion (955 A.D) they started decorating the temples with china work. This turned into a tradition in the period of Saljukid empires and continued during Ottoman era. If we would give details of Saljukid tiles, we can say that these tiles are in the shapes of rectangular, square or hexagon; one surface of the tiles are painted in dark blue, blue, yellow, turqoise, black and brown after mixed with glaze and baked afterwards; then they are applied over plaster or Khorasan material like mosaic. The technique has progressed over time and Kufi calligraphical inscriptions and Rumi motifs were added over the tiles. The Turkish tile art has reached its zenith with İznik Tiles in the 16th century. The progress of quality and motif in the tiles produced in İznik led the art to live its golden age. Ottomans left mosaic techniques and developed the sub-glaze color and glaze techniques. Besides that in the Decoration House of the Palace new motifs had been developed in that period. With the use of colors in red, green, blue, dar blue, turqoise, and brown a new era had begun in tilework. Tiles have been the most important elements of Turkish decoration art with its capacity to be applied upon wide areas with multiple colors and with its permanence. The tiles gave new expressions to the architecture of mosques, madrasas and tombs. 19

20 20

21 Ebru, kitreyle yoğunlaştırılmış su üstünde, özel hazırlamış boyalarla oluşturulan desenlerin kâğıt üzerine geçirilmesi yoluyla yapılan bir süsleme sanatıdır. Ebru, geven otunun özsuyundan elde edilen kitre veya deniz kadayıfı bitkisi (kerajin) ile kıvamı arttırılmış suyun üzerine, içine öd katılarak suyun dibine çökmeyecek hâle getirilen boyaların serpilmesi ve su yüzeyinde meydana gelen şekillerin olduğu gibi ya da biz adı verilen metal uçlu bir aletle müdahale edilerek bir kâğıda geçirilmesi yoluyla yapılır. Osmanlı ülkesinde de revaç bulan aynı isim, telaffuz zorluğundan son yüzyılda Türkçe de ebru ya dönüşmüştür. Galat olmakla beraber, kaş gibi şekiller de ihtiva ettiğinden, bu sanata ebru denilmesi bir çelişki sayılmamalıdır; çünkü ebru kelimesi Farsça da kaş manasına gelmektedir. 16. Asır ortalarında, Mir Muhammed Tahir tarafından Hindistan da yapılmaya başlandığı rivayet olunan ebruculuk, buradan İran a ve sonra da İstanbul a kadar yayılmıştır. Aynı yüzyılın sonlarında, İstanbul dan Avrupalı seyyahlar tarafından kendi memleketlerine götürülen ebru kâğıtları önce Almanya da, sonra da Fransa ve İtalya da mermer kâğıdı veya Türk mermer kâğıdı, hattâ sadece Türk kâğıdı adıyla tanınıp benimsenmiş ve oralarda da yapılmaya başlanmıştır. Zaman içinde İngiltere ve Amerika ya da yayılan ebru kâğıdı, her ülkenin sanat anlayışına göre bir başkalık gösterir. Bunda, kullanılan değişik malzemenin de rolü olmalıdır. Belgelenen en eski ebru örneği 16. yüzyıla aittir. Kâğıdın süslenmesinde, kıt a ve levhaların iç ve dış pervazlarında, yazma ciltlerinde yankâğıdı olarak sıkça kullanılmıştır. Ebru hakkındatürkçe kaleme alınmış bilinen en eski eser, 1615 ten sonra yazılan Tertib-i Risalei Ebri adlı yazma kitapçıktır. Günümüzde bilinen ebru tarzındaki eserler ilk kez Orta Asya - Osmanlı coğrafyasında ortaya çıkmıştır. Ebrunun tarihi ile ilgili olarak sayın Uğur Derman (Türk Sanatında Ebru), tarihi kestirilebilen en eski ebru olarak, üzerinde Maliki Deylemi ye ait bir kıt anın bulunduğu ve Gürcistan da yazılmış olan 1554 tarihli bir ebruyu gösterir. Bu ebrunun, hafif ebru olarak yapılmış olması ve hafif ebrunun ancak belli bir ustalaşmadan sonra yapılabildiği gözönüne alınacak olursa, ebrunun orijininin çok daha eskilere dayandığı düşünülmektedir. Art Of Ebru (Paper Marbling) Ebru or Paper marbling is an art of aqueous surface design by transposing the patterns made with specially prepared colors floating on the water or viscous solution known as size and prepared with gum targacath. Ebru is practiced as follows: A shallow tray is filled with a liquid which is called size and became viscous with gum tragacanth or carrageenan. The floating colors mixed with gall not to sink in the liquid are scattered or carefully manipulated either by blowing on them directly or through a straw and the patterns occurred on the surface are transferred to a paper. Despite the fact that it is unknown where ebru emerged, it is thought that it is a decoration art confined to oriental countries. In some Iranian sources it is claimed that ir appeared in India. According to some other resources it was born in Bukhara and transferred to Ottomans through Iran. It is reported that in the middle of 16th century, ebru art which started to be practiced by Mir Mohammad Tahir in India spread to Iran and then to Istanbul. At the end of the same cuntury the ebru papers carried to Europe by European travellers from Istanbul are recognized as marble paper, Turkish marble paper or as Turkish paper first in Germany then in France and Italy and started to be practiced there too. It spread into England and America by the time and diversified depending on the artistic pleasures of each country. The dissimilarity of the material used in the art also effects this difference. The recorded oldest ebru work belongs to the 16th century. It has been widely used in decoartion of paper, external and internal bands of plaques and in binding the manuscripts. The oldest book written in Turkish about the art is a booklet written after 1615 titled Tertib-i Risale-i Ebri. The pieces in ebru style first emerged in Central Asian and Ottoman territories. In his book on history of Ebru Mr. Uğur Derman mentions an ebru piece dated 1554 written in Georgia with two couplets of poem from Maliki Daylami. If it is considered that the piece is a sample of light ebru which requires a certain professionalization it is possible to conclude that the roots of the art goes back to past. 21