Türkçe Yayım Hakkı: Akcalı Ajans aracılığı ile Epsilon Yayıncılık Hizmetleri Tic. San. Ltd. Şti.

Transkript

1 ON ÜÇ 1

2 ON ÜÇ Yazarı: James Phelan Genel Yayın Yönetmeni: Meltem Erkmen Çeviri: Hürcan Köse Editör: Selin Ceylan Düzenleme: Nurhan Seyrekbasan Kapak Uygulama: Berna Özbek Keleş Kapak Fotoğrafı: Trevillion 1. Baskı: Mayıs 2014 ISBN: YAYINEVİ SERTİFİKA NO: Türkçe Yayım Hakkı: Akcalı Ajans aracılığı ile Epsilon Yayıncılık Hizmetleri Tic. San. Ltd. Şti. Baskı ve Cilt: Kitap Matbaacılık Davutpaşa Cad. No: 123 Kat: 1 Topkapı / İstanbul Tel: (0212) (pbx) Fax: (0212) Sertifika No: Yayımlayan: Epsilon Yayıncılık Hizmetleri Tic. San. Ltd. Şti. Osmanlı Sk. Osmanlı İş Merkezi 18/4-5 Taksim / İstanbul Tel: (0212) (pbx) Faks: (0212) İnternet adresi: epsilon@epsilonyayinevi.com 2

3 ON ÜÇ James Phelan Çeviri: Hürcan Köse 3

4 4

5 1 KÂBUS DÜNYAYI DEĞİŞTİRECEK. 7 MİLYAR CAN TEHLİKEDE. 1 DÜŞMAN HEPİMİZİ YOK ETMEK İÇİN HER ŞEYİ YAPACAK. BENİM ADIM SAM. SAVAŞIMIZ BURADA BAŞLIYOR. 5

6 6

7 ÖNSÖZ P armaklarımı şaklatırım, diyor ses, ardından ve etrafımızdaki herkes ölür diye ekliyor. Önümdeki etkileyici figüre dikkatimi vermekte zorlanıyorum. Arkasında, paramparça olmuş bir yol var; sanki dünyaya çarparak inmişti bu şey. Tamamı simsiyah olan zırhı sıcak bir sis bulutu içinde hafifçe parıldıyor. Yüzü tamamen maskelenmiş. Gözleri ve ağzı bile tel ağlar arkasında, metal yüzeydeki tek açıklıkta saklı. Varlığı, bütün vücudu tamamen katı cisimden oluşmamış gibi titriyor. Omurgamdan aşağı bir ürperti seziyorum. Ölüm böyle bir şey mi? İçgüdüsel olarak yoldaşım Lora ya dönüyorum. İlk önce onun da etrafımızdaki herkes gibi donmuş olabileceğini düşünüyorum. Gözleri bu korkunç hayaletin olmadığı bir yeri izliyor. Ama sonra farkına varıyorum ki, onu göremiyor. Ah, anlıyorum... özellikle o, diyor figür, Lora yı izleyen bakışlarımı fark etmiş görünüyor. Yaklaşıyor, şimdi sadece on adım ötede durmuş, güneş ışınlarına maruz kalan maskesi ışıldıyor. Canavar sanki keskin, karalama bir stil ile çizilmiş, insan vücuduna özensiz bir şekilde yapılmış dövmeleri andırıyor. Bu varlığın görüntüsü gözlerimi acıtıyor ve başımı ağrıtıyor. Bunu aramızda halletmeliyiz, diyorum gıcırdattığım dişlerimin arasından. Lora etrafa bakıyor. Kiminle konuşuyorsun? diye soruyor, onunla mı? 7

8 Olduğun yerde kal Lora, sadece diğer yöne bakmaya devam et, diye uyarıyorum onu. İçgüdülerim bana onu uzakta, güvende tutmam gerektiğini söylüyor. Ah, evet, büyük Sam, 13 ü bulan kişi, diğerlerine yol gösteren saygıdeğer kahraman. Bu şey nedir ve kim olduğumu sanıyor? Çok cesur, son ana kadar... diyen sesi kafamın içinde yankılanıyor. Eğer kehaneti biliyorsan, ikimizin birden sonunda orada olamayacağımızı da biliyorsun demektir. Kehanet mi? Neden burada olduğumu biliyorsun, çocuk... ver şunu. Cebimde bir şeyin ağırlığını hissediyorum. Ona dokunuyorum ve bu varlığın önemli bir şey istediği sonucuna varıyorum anlıyorum. Artık bu varlığın neden burada olduğunu biliyorum. İstediğin şey bende. Evet sende... nerede o? Elimi cebimden çıkarıyorum ve siyah kristal bir küreyi elimde tutuyorum. Evet... Bulanık figür sanki heyecanlanmışçasına yüksek bir frekansta parıldıyor. Ver onu bana, çocuk. Ya sonra? Sonra... yaşamana izin vereceğim. Peki ya diğerleri? Figür omuzlarını silkiyor ve her hareketi ile etrafındaki havada hafif bir rahatsızlık, kara bir sis bulutu bırakıyor. Maskesinin ardından vahşice güldüğünü hissedebiliyorum. Parmaklarımı bir kere şaklatırım, diyen sesi rahatsız edici bir şekilde fısıltıya dönüşüyor, ve etrafımızdaki her şey yanar. Düşün bunu altın çocuk. Herkes. Ölmüş. 8

9 Siyah ellerini şaklatır gibi yapıyor ve ben ürperiyorum. Güzel... korkuyorsun. Şimdi kristali ver bana, diyerek yaklaşıyor. Onu bana ver ve canını bağışlayayım. Elimi açıyorum. Evet, işte bu kadar, ver onu bana. diye emrediyor siyah figür. Nesneyi hafif bir şekilde tutuyorum, her an düşecek gibi duruyor. Ne yapıyorsun? diyor yükselen ses, telaşlı bir şekilde. Bizi zaten öldüreceksin. Hayır! diyor figür uzun adımlarla bana doğru yürüyerek. Aptallık etme! Eğer söz vermezsen yaparım Bana doğru uzun bir adım daha atıyor ve kristali havaya fırlatıyorum. Figür göz açıp kapayıncaya kadar harekete geçiyor, ileri atılıyor ve düşen küreye ulaşmaya çalışıyor. Lora ya doğru bir hamle yaparak onu kendime çekiyorum. Sam, sen ne yaptın Yere yat! diye bağırıyorum yere düştüğümüzde. Adam kristali kavrıyor. Kavrarken, öbür elini de havaya kaldırıyor. Çok geç kaldım. Ateş saçılıyor. Etrafımızdaki her şey insanlar, arabalar, binalar parlıyor ve hızlı bir şekilde patlıyor. Kül ve enkazlar havada uçuşurken Lora parıldamaya başlıyor ve onu tuttuğumda daha da ısınıyor. Gözlerimi kapatıyorum ve Lora parıldama şansını yakalayamadan, o ve ben - Ölüyoruz. 9

10 1 SAM İN EVİ, VANCOUVER ayır! diye bağırdı Sam. Yatakta dimdik oturuyor- soğuk terler içindeydi ve kalbi küt küt atıyor- Hdu, du. Alarmlı saate baktı 07:43. Gözleri otomatik olarak saatin yanındaki siyah deftere ilişti. Psikiyatrisinin bütün yıl uykusunu düzenlemesi ve kâbuslardan arınmasını sağlamak için kendisine söylediği şeyi yapması ve bu ufak ritüeli gerçekleştirip o defteri doldurması gerekiyordu. Yaşadıklarını yazıya döktüğünde bu korkunç ayrıntıların hepsi birer birer ortaya çıkacak, böylece düzenledikleri seanslarda ne olup bittiğini beraber keşfedeceklerdi. Evet, saat gibi çalışıyor bu yöntem... Sam, derin bir nefes alarak defteri eline aldı ve kâbusa dair aklında kalanları yazmaya başladı. Lora adında bir arkadaştı bu kızıl saçları ve yeşil gözleri vardı. Yazarken elleri titriyordu. Kâbusu hatırladıkça, detayların çoktan silinmeye başladığını, yavaşça uyanan dünyasında kaybol- 10

11 duklarını fark etti ve yazabildiği en hızlı şekilde yazdı. En son 13 yazdı ve sayıyı daire içine aldı... on üç ne? Peki, kehanet neydi? Ve Lora kimdi? Son 13 Sam yatağının ucunda oturuyordu, alnı avuçlarında, dirsekleri dizlerindeydi. Ayak parmaklarıyla halıyı hışırdatıyordu. Dağınık saçları terden sırılsıklamdı ve kalbi kilometrelerce koşmuşçasına atıyordu. Gözlerini kapadı ve birkaç kez derin nefes aldı. Ama gördüğü kâbus fazlasıyla gerçekti, tüm gün gördüklerine kafa patlatacağını biliyordu. Odanın kapısı açıldı. Sam in babası, Mike, kapıda duruyordu. Hadi Sam, geç kalacaksın. Kalktım, diye cevapladı Sam. Annen kahvaltı hazırladı. Seni okula bırakabilirim fakat acele etmen gerekecek. Sam başını salladı. Babası odadan ayrılmaya koyuldu ama Sam onun bir an duraksadığını fark etti. Scout, evin köpeği, koşarak odaya girdi ve Sam in soğuk ayak parmaklarını yaladı. 11

12 İyi misin? diye sordu Mike. Sam başını kaldırdı ve sulu gözlerle babasına baktı. Evet, ben ben iyiyim. Hemen geliyorum. Mike, Scout un başını kaşıyan Sam i izledi ve daha sonra defteri gördü. Yine kötü bir rüya mı? Sam başını salladı. Notlarını aldın mı? Sam başını salladı. Babası yazılanları görmek istercesine deftere göz ucuyla baktı. Peki, öyleyse okul için hazırlan annenin üzerimize süpernova fırlatmasını istemeyiz. Tamam, baba. Hemen geliyorum. Ama babası orada durdu ve onu izlemeye devam etti. Bu geceki jiu-jutsu dersini iptal ettirmemi ister misin? Yok ya, iyiyim. Hatta gidip biraz popo tekmelemek iyi gelecektir. Mike başını salladı ve odadan çıktı, ağır ayak sesleri gittikçe uzaklaşıyordu. Scout un şapşal suratı her zaman olduğu gibi merakla, anlayışla ve arkadaş canlısı bir ifadeyle Sam e bakıyordu. Sam gördüğü kâbusu ayrıntılarıyla hatırlamaya çalıştı fakat yapamadı, kâbus çoktan hiçliğe karışmıştı. Ailesinin onu gönderdiği psikiyatrist, Dr. Dark, eğer kendisini hatırlamaya zorlarsa ve her sahneyi kelimesi kelimesine yazarsa işlerinin kolaylaşacağını söylemişti. Henüz pek işe yaradığı söylenemez Sam, notlarını gözden geçirirken, rüyalarının kilit yerlerini öğrenecek ve böylece eskisi kadar sıklıkla kâbus görmeyecekti. Evet, tabii. Üç ay olmuştu, hâlâ gece- 12

13 leri korkuyla uykusundan uyanıyor ve birkaç ufak ayrıntı dışında hiçbir şey hatırlayamıyordu, sanki kaçıyordu... birinden veya bir şeyden. Sam doğruca banyoya gitti, duşa girdi ve sabunluktaki yumurta saati çalmadan çıktı annesi Jane nin yeni planı su tasarrufu üzerineydi. Belki daha uzun bir duş beni yatıştırır ve daha az kâbus görmemi sağlar bunu düşünmüş müydün Anne? Sam aynaya baktı, aynadaki görüntüsüne dikkatle baktı. Herhangi bir değişime uğrayıp uğramadığını merak ediyordu. Ama hâlâ ortalama boyda ve yapıdaydı, kahverengi gözler ile saçları eskisi gibiydi. Bay Ortalama tam karşısında duruyordu. Sam sert karın ve kol kasları görmeyi umuyordu. Geceleri uyumasına yardımcı olacağını düşünerek bir süredir spor yapıyordu. Fakat hâlâ bir şey yoktu. Belki 16 yaşıma girince. Belki radyoaktif bir örümcek tarafından ısırılınca, dedi kendi kendine, ardından aynadaki yansımasına baktı ve gülümsedi. Yeniden odasına döndü, yeni bir okul gömleği ile bir gün öncesinden kalma pantolonunu giydi. Sam, son kez söylüyorum! diye çınladı annesinin sesi evin içinde, o an kafasının içine bir bıçak saplandı sanki. Kahvaltıııı! Sam mutfak masasına oturdu. İki yaşındaki erkek kardeşi, Ben, yanında oturuyordu, dağılmış yumurtalarından heykel yapmak ve burnundan bezelyeler çıkarmak arasında gidip geliyordu. Kahvaltı için teşekkürler anne, dedi Sam. Bir bardağa 13

14 meyve suyu doldurdu fakat dikkati dağılmıştı, bir an için yine gördüğü rüyalardan birinde kayboldu ve meyve suyunu taşırdı. Sam! Yine mi! diye bağırdı annesi, Sam hemen masayı silmeye koyulmuştu. Kâbusun geride bıraktıkları aklını meşgul ediyor ve dikkatini dağıtıyordu. Sam in anne ile babası da masada oturmuş, onu izliyorlardı. Sanki oğullarının bir şeyi itiraf etmesini umuyorlardı. Oğlunun çatalıyla tabağındaki yemeğini oynadığını fark eden Jane, Sam, sorun nedir? diye sordu. Sam kâbusunun zihninde bıraktığı belli belirsiz hatırasıyla meşgul halde sessizliğini koruyordu. Sam? dedi babası, yumuşak bir sesle. Efendim? Sam kendine geldi ve babasına baktı. Sana sorun nedir diye sordum, dedi annesi. Kahvaltına dokunmamışsın bile. Sanki burada değilsin. Ben Ben iyiyim. Sadece yorgunum. Yine kâbus veya başka bir şey gördüm. Kâbus mu? Anne ve babası durmuş, devam etmesini bekliyorlardı. Ne hakkında? Ne hakkında olduğunu bilmiyorum doğrusu. Sam meyve suyunu içti. Sadece birkaç küçük ayrıntı hatırlıyorum Sam in babası gazetesini indirdi, kahvesinden bir yudum aldı, ardından önce eşine, sonra Sam e baktı. Bize biraz bahsetmek ister misin bu ayrıntılardan? diye teklif etti babası. Zamanı dert etme. Otobüsünü kaçırırsan kaçır. Seni ben bırakırım daha sonra Hatta Dr. Dark ı görmen için bir randevu bile alabiliriz. Hayır, sorun yok, teşekkürler, dedi Sam hızlıca başını 14

15 sallayarak. Büyük bir dikkatle bir çatal dolusu haşlanmış yumurtayı ağzına attı. Annesi sordu, Dün gece diğerlerinden farklı bir rüya mı gördün? Sam başını salladı. Hatırladıklarını defterine not aldın mı peki? Evet... Birazını yani denedim. Sam in anne ve babası bir süre birbirleriyle bakıştılar. Ben, bir parça tost fırlattı. Sam eğildi ve tost parçası duvardan sekip yere düştü. Scout, üzerindeki yağı yalamaya başladı. Sam dedi Jane, her şeyi yazman gerektiğini biliyorsun. Ama istemiyorum Diğer türlü ayrıntıları unutacaksın. Unutmak istiyorum! Sam tabağını itti. Anne ve babası sessizdi. Olan biten her şeyi unutmak istiyorum Çok korkunç bir kâbustu tamam mı? Bu sefer daha kötüydü. Çok gerçekçiydi. Etrafımdaki her şey insanlar öldürülüyordu bu bu şey tarafından. Bu kötü şey tarafından. Şey mi? Evet. Yani, belki bir adamdı. Bir çeşit özel giysisi vardı, yüzünde maske vardı sanki parıldıyordu. Devam et O şey yapabiliyordu elinden ateş çıkarabiliyordu ve dedi Sam, tüm bunları sesli söylerken kendini aptal gibi hissediyordu. Ve sanırım her şeyi dondurabiliyordu: arabaları, tüm insanlar, hatta zamanın kendisini Sam daha fazla şey hatırlamak için kendini zorladı. Herkes donmuştu ve bu yaratık bir şey istiyordu ne 15

16 olduğunu tam olarak hatırlamıyorum fakat hatırladığım son şey, parmaklarını şaklatmasıyla her şeyin alev almasıydı. Büyük bir ışık huzmesi vardı, sıcaktı ve sonra çığlık atarak uyandım. Bu ayrıntılar sizin için yeterli mi? Biliyorsun, biz sadece sana yardım etmeye çalışıyoruz, dedi Jane. Hatırlamak için kendini biraz daha zorlarsan Sam sinirli bir şekilde sandalyesinden kalktı. Odasına gitmek üzere hareketlenmişti ama sonra mutfak kapısında durdu, arkasında döndü ve sessiz bir şekilde, Hepsini öldürecekti, bunu hatırlıyorum. Ne yaparsam yapayım, yine de hepsini öldürecekti, dedi. Kimdi o? dedi Mike. Bilmiyorum, ama o beni çok iyi tanıyordu. Gerçi, bilinçaltımda olduğunu varsayarsak bu çok normal ama yine de çok korkutucuydu. Sam, dedi Jane, tam olarak neye benziyordu? Maske takıyordu... dedi Sam, kendini daha fazlasını hatırlamak üzere zorlamaya başlamıştı. Gözlerini bile kapatan siyah bir maske takıyordu ve siyah bir giysisi vardı sürekli bir hareketlilik içinde gibiydi, sanki akışkan veya çölde görülen geçici serapları andıran bir görüntüsü vardı. Tüm kontrolü elinde tutmaktan hoşlandığı hareketlerinden belliydi sanki daha yüksek bir frekansta titreşiyordu... herkes öldü. O, hepsini yaktı. Tümü siyahlar içinde dedi Mike düşünceli bir şekilde. Peki, sesi nasıldı? Garipti, dedi Sam, yaratığın ses tonunu hatırlayarak. Olduğundan farklı çıkması için uğraş verilmiş, yankılı bir sesti. Metalikti, olduğu gibi değildi. 16

17 Tamam, dedi Mike. Hazırlan. Seni okula götüreceğim ve Dr. Dark ile bir görüşme yapacağız. Sam hazırlanmak üzere odasına çıktı, dünyada bir şeyin yanlış olabileceği fikrinden hâlâ kurtulamamıştı. Çok yanlış bir şey. 17

18 2 SAM İN LİSESİ, VANCOUVER. Iki saat sonra Sam, Beacon Hill Lisesi ndeki sınıfında oturuyordu. Sınıf, tıpkı sürpriz testlerini bitirmelerini bekleyen bilim hocası Bay Cole gibi sessizdi. Gördüğü kâbus hâlâ zihnini meşgul ettiğinden, Sam önündeki teste dikkatini tam olarak veremiyordu. Ailesinin, gördüklerine dair sürekli soru bombardımanına tutması onu delirtiyordu. Sorulara rastgele cevaplar veren öğrencilerin sınav kâğıtları birkaç dakika içinde öğretmen masasındaki yerini almıştı. Evet, işte böyle Einstein, dedi Bay Cole. Bay Cole da sıkıntı yoktu. Sam birinci sınıftan beri o okuldaydı. Bay Cole bazen onun bulunduğu sınıfın derslerine giriyor, bazen de okuldaki diğer sınıflara ders veriyordu. Değişmeyen tek şey vardı, o da Bay Cole un her yıl orada olmasıydı. Ebeveynleri ile aynı yaşta gibi görünüyordu, ama biraz daha genç takılıyordu. Tabii o kravatı saymazsak, diye düşündü Sam. Günün bomba haberi: Artık kesinleşti sevgili 18

19 Watson. Bay Cole, en yüksek notu onun alması umuduyla Sam i diğer öğrencilerden daha fazla desteklerdi. Sam ise öğretmenini gururlandırmak zorunda olduğu hissine kapılır ve her zaman elinden geleni yapardı. Her seferinde en yüksek notu alamasa da, iyi şeyler çıkartırdı ortaya. Bu hafta, sizin de bildiğiniz gibi, finallerinize daha iyi hazırlanmanız için fizik dersinden tekrar yapacağız, dedi Bay Cole. Bir anda sınıftan uğultular yükselmeye başladı. Daha kötüsü de olabilirdi, diye düşündü Sam, Bay Cole benden bir şey isteyebilirdi... Sam, bize kısa bir beyin fırtınası yap, dedi Bay Cole. Newton un hareket yasası hakkında bize ne anlatabilirsin? Hımm Hımm? diye sıkıştırdı araya Bay Cole. Hani şu mikrometre için olan birim sembolü? Hayır, efendim, dedi Sam, Yani, üzgünüm, ben Newton her hareket için bunu söylerdi, eşit ve tam zıttı tepki vardır. Bu iyi bir cevaptı, tabii sadece üçüncü kuralı soruyor olsaydım, dedi Bay Cole. Peki ilk ve ikinci kurallar? Sam dudağını ısırdı ve soruyu düşündü. Sorunun, hareketin bir obje ile etkileşime girmediği sürece etkisiz olmasıyla alakalı olduğunu biliyordu. Xavier cevapladı. Sınıfın en zeki ve nasıl oluyorsa en popüler çocuğuydu. Sebebi de büyük ihtimal şehirdeki en zengin ailelerin birinden gelmesiydi. Para, zekâ, karanlık bakışlar ve sporda iyiydi. Sam in analisti ve oldukça tanınmış bir psikiyatrist olan Dr. Dark ın oğluydu. Xavier 19

20 monoton bir ses ile ailesinin özel jet uçuşlarından birini örnekleyerek Newton un yasasını anlatıyordu. Ezik. Sam, hareket şeyi hakkında haklıydı en azından. Harika bir örnek, dedi Bay Cole, tahtaya bir taslak çizerek. Evet, gördüğünüz gibi, bu yasaların havanın devinimsel hareketlerine etkileri Sam camdan dışarı baktı. Güneş, nemli oval üzerinde ışıl ışıl parıldıyordu. Gözlerini kırpıştırdı ve göz kapaklarının ardındaki parlak bir ışık huzmesi nedeniyle sendeledi. Anlık sendelemesi arkadaşının irkilmesine neden oldu. Rahatsız, diye fısıldadı Edward yarım ağızla. Sam onu görmezden geldi. Bir kez daha gözlerini kırpıştırdı. Fakat o görüntü artık orada değildi. Hay aksi, diye düşündü, bugün neyim var? Dışarıyı seyretmeyi sürdürdü. Bu şekilde aklındaki düşüncelerinden kurtulmaya çalışıyordu. Fakat kâbuslarındaki maskeli surat yine karşısındaydı. Ardından, görüntüler peş peşe birbirini kovalamaya başladı. Çabuk aralıklarla küçük parıltılar ardı ardına akan slaytlar gibi gözlerinin önünden geçmeye başladı arkadaşı Lora, donmuş zaman, karşısında duran gölgelerin arasındaki figür maske, o gözler, o ses. Ne diyordu? Sam! Genç çocuk birdenbire gerçek dünyaya döndü ve etrafına baktı. Bütün sınıfın gözü onun üzerindeydi. Beyaz tahta, sol üst köşeden başlayarak sağ alt köşeye kadar notlar ve taslaklarla dolmuştu. Ah harika, bir süreliğine kendimde değilmişim demek Sam, aramıza döndün mü? diye sordu Bay Cole. Sam in etrafındaki öğrenciler birden kıs kıs gülmeye başladı. 20