GİRESUN SOSYO - EKONOMİK ENVANTER VERİLERİ

Transkript

1 GİRESUN SOSYO - EKONOMİK ENVANTER VERİLERİ

2 İlimiz sosyo-ekonomik verileri doğrultusunda hazırlanan Giresun Ekonomik Raporu çalışması ile iş dünyamıza bir yol haritası hedeflenmiştir. Bu vesile ile Giresun Ticaret ve Sanayi Odası ekonomik raporunda yer alan tabloların oluşturulmasına katkıda bulunan tüm kurum ve kuruluşlara teşekkürü bir borç biliriz yıllarını genel olarak değerlendirdiğimiz bu çalışmada Giresun un potansiyelini tablolar ile görmeniz mümkün olacaktır.giresun Ticaret ve Sanayi Odası Ekonomik Raporu,ilimizin orta ve uzun vade planlarına katkı sağlayacak argümanları da içinde barındırmaktadır. Dünyayı etkisine alan küreselleşme ülkelerin yanı sıra,şehirleri de birbirleriyle rekabet eder hale getirmiştir.bu kapsamda Giresun ekonomisinin bölgeye göre artı ve eksilerini genel bir analize tabi tutan rapor alt başlıklar ile ilimizin potansiyelini ön plana çıkartmaktadır. Giresun ekonomisinde kredilerin sektörel bazda artış göstermesi ve banka mevduatlarının yatırıma yönelmesi Giresun u rekabette üst sıralara çıkartacağı düşünülmektedir.bunun yanında,2013 yılı Türkiye işsizlik oranının % 9,7 olduğu düşünüldüğünde ilimizin işsizlik oranı 6,5 olarak istatistiklere yansımıştır.ülke ortalamasının altında seyreden bu işsizlik verilerinde devletimizin uyguladığı teşvik ve özel sektör destek unsurlarının etkili olduğunu görmekteyiz.yani bölge istihdama teşvik artılarını içinde barındırmaktadır. Bir diğer potansiyelimiz ise her geçen yıl büyüyerek talep gören doğa turizmidir.giresun doğa turizmi açısından çevre illerin enerjisiyle birleştirildiğinde parlayan bir yıldız gibidir.her geçen gün turizm taleplerinin doğaya yönelmesi ilimizin artılarını ön plana çıkartmaktadır.son üç yılın verileri incelendiğinde turistlik tesislerin kapasitelerinde ve ilimize gelen turist sayılarında ki artış bölgemizi cazibe merkezi yapma yönündedir. Bu çalışmanın geçmiş verileri yansıtmasından ziyade geleceğe dönük taşıdığı potansiyeli okuyarak değerlendirilmesi gerektiği kanısındayım. Okumak, potansiyelini keşfetmek, ufku görmek ve bunlara dönük strateji inşa etmek için zihinsel ve fiziksel üretime odaklanmalıyız. Saygılarımla, Hasan ÇAKIRMELİKOĞLU Yönetim Kurulu Başkanı

3 İÇİNDEKİLER Tarihçe Giresun Coğrafi Yapı Giresun İlçeleri Nüfus Ekonomik Yapı Kamu Yatırımları Sanayi İşgücü İstihdan İşsizlik İşkur Firma İstatistikleri Dış Ticaret Vergi Konut Satış İstatistikleri Giresun İhale Sayıları Sosyal Güvenlik Kapsamı Tarım ve Hayvancılık Ulaştırma Liman Enerji ve Madenler Eğitim Sağlık Kültür Turizm Spor Suç İstatistikleri Doka AB Hibe Projeleri Köydeş Kosgeb

4 GİRESUN TİCARET VE SANAYİ ODASI Hacı Miktat Mah.İncedayı Sok 4/1 Merkez / GİRESUN TEL : (454) FAKS: (454) giresuntso@tobb.org.tr İMTİYAZ SAHİBİ Giresun Ticaret ve Sanayi Odası KURULU ADINA SAHİBİ Hasan ÇAKIRMELİKOĞLU Yönetim Kurulu Başkanı MESUL MÜDÜR Şükrü CEBECİ Genel Sekreter HAZIRLAYAN Müge AKSU İktisadi Araştırma ve Raporlama Birimi

5 Ekonomik Kalkınma Türkiye nin hür, bağımsız, daima daha kuvvetli, daima daha refahlı Türkiye idealinin bel kemiğidir

6 GİRESUN TARİHÇE

7 TARİHÇE Doğu Karadeniz ve Giresun la ilgili ilk tarihi bilgileri Yunanlı coğrafyacı ve seyyahların eserlerinde bulmaktayız. Bu eserlerde bu bölgede yasayanları Kolhlar, Driller, Mossinoikler, Halibler, Tibarenler, Gaskalar, İskitler, Kimmerler, Amazonlar, Hunlar, Kumanlar, Peçenekler, Akhunlar, Sabirler, Hazarlar, Bulgar Türkleri ve Oğuz Türkleri olarak görmekteyiz. M.S yıllarında Anadolu da devlet kuran Hititler, Karadeniz kıyılarını ele geçirememişti. Bu tarihlerde buralarda yasayan Gaşkalar tam olarak belirlenmeyen bir kavimdi. Gaşkalardan başka bölgedeki Kimmerleri görmekteyiz. Orta Asya kökenli bir kavim olan Kimmmerler M. Ö inci yılın başları ile M. Ö. 8. yüzyıl arasında Karadeniz in kuzeyinde Hazar denizi kıyıları ile Tuna nehri arasındaki coğrafyada iskan etmişlerdir. M.Ö. 7. yy. ilk yarısında Anadolu nun Karadeniz in kuzeyinden gelen Kimmer akınlarına maruz kaldığını görüyoruz. Orta Asya dan gelen İskitler, Kimmerler in yaşadığı bölgeyi ele geçirince Kimmerler, yerlerinden ayrılarak güneye doğru inmişler, Kafkaslara geçerek Anadolu ya girmişlerdir. Kimmer savaşçılarının M.Ö. 7. asrın ilk yıllarında Kızılırmak a dayandıklarını ve Firikler le savaşa tutuştuklarını görüyoruz. Şebinkarahisar lı araştırmacı yazar Hasan Tahsin Okutan a göre Kimmerlere ait eserlere Ş.Karahisar da rastlanmaktadır. Okutan a göre; Gerek Etiler ve Amazonlar ve gerekse Kimmer ler zamanında. Karahisar kasabası bugünkü Isola köyünde bulunuyordu. Derebeylik şeklinde idare edilen bu kasaba sakinleri üst üste vuku bulan yedi yıllık bir kıtlık ve açlık zamanında bulundukları yerleri bırakarak bir kısmı göç etmiş ve bir kısmı da Ordu ile Şebinkarahisar arasındaki 3040 metre yüksekliğindeki Karagöl Dağının Kırklar tepesine çıkıp sığınmışlar ve bu kıtlık yıllarını orada geçirmişlerdir. Halen Şebinkarahisar ın Bozbayır, Akaya, Güneytepesi ve Dişkaya mevkilerindeki in ve mağaraların Kimmerler e ait eser olduğu tahmin edilmektedir. Kimmerler den sonra bölgede İskitlerin (Sakalar) hakimiyetini görmekteyiz.iskitler M.Ö. 6. asırda Kimmerleri kovalayarak Doğu Anadolu da Medler in egemenliğine son vererek bütün küçük Asya ya yayılırlar. M.Ö.4. asrın başlarında bile İskitlerin Doğu Anadolu ya hakim olduklarını biliyoruz. Amazonlar denilen kardın savaşçı kavim, Kimmerlerin kadın gurubu olarak gösterildiği gibi İskitlerden de gösterilmektedir. Ermeni yazar Trabzonlu Minas Bijişkyan a göre Amazonlar cesur, muharip kadınlardı ve eski tarihçilerin dediklerine göre Terme yakınında bağımsız bir devlet kurarak Farnia ya ( Poti ) kadar Karadeniz sahillerine hakim olmuşlardır. Bunlar İskit menşeli olup, Terme ye sürülen İğin ve Skologit adlı iki kral zadeden ileri gelmiş ve zamanla çoğalmışlardır. Yunan mitolojisine göre Termeden ayrılan Yunanlılar ise Giresun önlerindeki Aretias adasına geldiler. Buralarda kraliçe Antiege yönetimindeki 3. Amazon kabilesiyle karşılaştılar. Onlarla mücadele neticesinde yakaladıkları Amazonları da yanlarına alarak denize açıldılar.heredot tarihinde Amazonlu kadınların İskitli gençlerle kaynaşıp birlikte yaşadıkları belirtilir. M.Ö. 6. yy. da Giresun yöresine Hititler Azzi ülkesi diyorlardı. Buralarda Azziler yaşıyordu. Eski Yunan kaynaklarında da bu bölgeye Pontus adı verilmekte, Giresun yöresi Khalib, Tibaren ve Mosineklerin yerleşim alanı olarak gösterilmektedir. M.Ö. 6. yy. da Giresun yöresine Hititler Azzi ülkesi diyorlardı. Buralarda Azziler yaşıyordu. Eski Yunan kaynaklarında da bu bölgeye Pontus adı verilmekte, Giresun yöresi Khalib, Tibaren ve Mosineklerin yerleşim alanı olarak gösterilmektedir. M.Ö. 670 yılında Ege kıyılarından gelen Milatoslular, Sinop dan Trabzon a kadar uzanan önemli ticaret merkezlerine sahip oldular (M.Ö ). Bölgede 90 kadar kent kurdular. Bunlardan biride Kerasus du. Kerasus un Giresun yada şimdiki Çıtlakkale nin bulunduğu yerde olduğu sanılmaktadır. Bazı yerleşim birimleri hızla gelişerek ticaret ve balıkçılık merkezi durumuna gelmişlerdir. Giresun ve Tirebolu da bunlardan biridir. Giresun ve yöresine yerleşen Milatoslular yerli halktan Tibareller, Mosinekler ve Haliplerle kaynaştılar. M. Ö Pers İmparatorluğu döneminde Giresun pers İmparatoru dareios tarafından ele geçirildi. M. Ö Pers İmparatorluğu İskender tarafından kesin bir yenilgiye uğrayarak dağıldı. Bu arada Kapadokya Krallığı doğdu ve Giresun Kapadokya Krallığı toprakları içerisinde kaldı. ( M. Ö ) İskender in ölümünden sonra bölgeye Makedonyalılar hakim oldular. M. Ö Pontoslu- 6

8 lar döneminde Giresun Pontos hakimiyeti altında kaldı. Kerasus M.Ö. 2. yy. başlarında Farnakeia adıyla anılır. Bunun sebebi Kerasus un o sırada Pontus Kralı 1. Farnakes in eline geçmesidir. Kerasus Roma egemenliğine geçince Kerasunda adını almıştır. Kent en parlak dönemini, Roma senatosunu güç durumlara düşüren IV. Mithridates le yaşadı. Mithridates döneminde devletin sınırları Yunanistan a kadar genişletildi. Roma tedirgindi. General Lucullus yönetiminde Anadolu ya gönderilen Roma ordusu krallığın topraklarını ele geçirdi (M.Ö. 76). Lucullus Roma ya dönerken batının henüz tanımadığı yörede çok yaygın olan kiraz fidanlarını yanında götürdü (M.Ö. 67). General Lucullus un dönüşüyle kaybedilen topraklar tekrar geri alındı. Senato, bu defa general Pompeius u görevlendirdi. Anadolu Roma ya bağlandı. Pompeius Paletsindeyken ( Filistin ) de II. Pharneces bazı yerleri geri almayı başardı. Pompeius Roma ya döndükten sonra Kapadokya ya kadar ilerlediler. O sırada Sezar Mısır da bulunuyordu. Pontus işgaline son vermek için Anadolu ya girdi. Sezar, Pontus ile Bithinia krallıklarını birleştirerek bir eyalet halinde Roma ya bağladı. Sezar ın ölümünden sonra Pontus ülkesi üç bölgeye ayrıldı. Pharnacia, Pont Polemonyak ülkesinde kaldı. 395 yılında Roma İmparatorluğunun ikiye bölünmesiyle Giresun, Doğu Roma İmparatorluğunun sınırları içinde kaldı yılında İstanbul Latinler tarafından fethedildi. Trabzon a kaçan Doğu Roma İmparatoru Alesios Kommenos, yeni bir Rum İmparatorluğu kurdu. Giresun da Rum İmparatorluğunun hakimiyeti altına girdi yılında Ordu emiri Hacı Emir Bey kuvvetleriyle Maçka ya kadar ilerleyip,1361 yılında Giresun a yeni bir sefer düzenlemiştir.1397 yılında Hacı Emir Beyin ölümüyle yerine geçen oğlu Süleyman Bey Giresun u tamamen ele geçirmiştir. Osmanlı Padişahı Yıldırım Beyazıt zamanında Anadolu da Türk birliği sağlanmış,süleyman Beyde bu birliğe katılmıştır yılı sonlarında Giresun Osmanlı Devletinin sınırları içine girmiştir.1402 de Timur Anadolu yu istila edince Trabzon Rum İmparatorluğu 1404 de Giresun u tekrar ele geçirmiştir. İstanbul un fethinden sonra Osmanlı Padişahı Fatih Sultan Mehmet Han 1461 de Trabzon Rum İmparatorluğunu tamamen tarihten silmiştir.böylece Giresun tamamen Osmanlı İmparatorluğuna bağlanmıştır. GİRESUN UN İL OLMASI İmparatorluk döneminde Trabzon eyalet merkezi,giresun da eyalet merkezine bağlıydı.tanzimatın ilanından sonra Giresun idari örgütte birkaç yıl Şebinkarahisar a bağlandı.daha sonra Trabzon a bağlı ilçe merkezi iken 1920 yılında müstakil muta sarraflık,1923 yılında Cumhuriyet in ilanıyla il merkezi oldu. Giresun, Doğu Karedeniz Bölgesinde; doğudan Trabzon ve Gümüşhane, batıdan Ordu, güneyden Erzincan, güneybatıdan Sivas illeri ile kuzeyden ise Karadeniz sınırlandırılmış bir sahil ilimizdir. Giresun ilinin kurulduğu tarihten bugünün gelinceye kadar geçirmiş olduğu olduğu dönemleri incelersek; Giresun Miletliler tarafından M.Ö. VIII. Yüzyılda bir koloni kent olarak kurulmuştur. Giresun M.Ö 183 yılında Pontus hâkimiyetine geçti. Pontus Kralı Phamakes şehri şimdiki Kale ve çevresinde yeniden kurdu. Giresun un adı bu yıllarda Pharnakia olarak anıldı. M.Ö.63yılında Roma hâkimiyetine giren şehir 1204 yılında Trabzon Rum İmparatorluğu na bağlandı yılında Osmanlı Padişahı Fatih sultan Mehmet in, Trabzon u fethi ile şehir Osmanlı İmparatorluğu na katıldı. 1923yılında Cumhuriyet in ilanından hemen sonra il oldu.202 yılı verilerine göre merkez ilçe dâhil 16 ilçesi,17 beldesi,536 köyü bulunmaktadır. 7

9 GIRESUN ISMI NERDEN GELIYOR? Sorusunu cevabı ise; kirazın ana yurdu Giresun dur. Bu nedenle de şehir adını o zamanlar kiraz anlamına gelen Kerasus veya Keresea kelimelerinden almıştır. Giresun ilinin ekonomik gelir kaynağı fındıktır. Fındığın en kalitelisi ise Giresun da yetişmektedir. Giresun; konumu, kültürel değerleri ile her mevsim gezilip görülmeye değer essiz güzelliklere sahiptir. Giresun un doğal güzellikleri ve tarihi eserleri bakımından çok önemli bir özelliği de turizme elverişli yaylarıdır.şehre ayrı bir değer katan başka bir özelliği ise Doğu Karadeniz de bulunan tek adaya sahip olmasıdır. Şehrin merkezin de bulunan kale, doğal güzelli ve tarihi bakımında gezilmeye, görülmeye değer bir yerdir. Giresun kendine özgü mutfağı, folkloru ile zengin bir kültürel yapıya sahiptir. Bu kültürel yapı çerçevesinde her yıl mayıs ayının 20 sın de Uluslararası Karadeniz Giresun Aksu Festivali etkinlikler yapılmaktadır. GİRESUN İLİ KÜNYESİ Bulunduğu Bölge Karadeniz Bölgesi İlçe Sayısı 16 Nüfus/Nüfus Yoğunluğu(2013) / 62 Yüzölçümü(Km2) 6934 Rakım(Mt) 10 Komşuları Batıda;Ordu, Güneybatıda;Sivas, Güneydoğuda;Erzincan, Kuzeydoğuda;Trabzon, Doğuda; Gümüşhane Yaylalar Kümbet,Kulakkaya,Bektaş,Tamdere,Karagöl,Eğribel,Sisdağı,Karadoğa,Çakrak ve Kazıkbeli. Akarsular Aksu, Harşıt Çayı, Özlüce(Gelevera) Deresi,Pazarsuyu,Yağlıdere,Batlama Deresi ve Kelkit Irmağı Yükseltiler Gavur Dağı Tepesi(3248m), Küçük Kor Tepesi(3044m), Cankurtaran Tepesi(3278m), Karagöl Tepesi(3137m), Kırlar Tepesi(3040m), Erimez Dağı(2701m), Gök Tepe(2440m), Yörücek Tepesi(2313m), Çal Dağı(2030m) Gelişmişlik Sıralaması(2013) 52 Kişi Başına Gelir(2013) $ İşsizlik Oranı(2013) %6,8(15 yaş ve daha yukarı yaştaki nüfus) İlin İhracat Tutarı(2013) $ İl Ekonomisine Yön Veren Ürünler Fındık ve mamulleri, makine ve aksamları, meyve-sebze mamulleri, savunma sanayi, ağaç ve orman ürünleri, hazır giyim ve konfeksiyon Kaynaklar: Giresun Valiliği, Giresun Belediyesi, Türkiye İstatistik Kurumu 8

10 GİRESUN COĞRAFİ YAPI

11 GIRESUN COĞRAFYASI COĞRAFI KONUMU VE YAPISI Giresunun Coğrafyası Coğrafi Konumu ve Yapısı Karadeniz Bölgesinin Doğu Karadeniz Bölümünde yer alan Giresun ili ve doğu boylamları ile ve kuzey enlemleri arasında bulunmaktadır.il doğusunda Trabzon ve Gümüşhane batısında Ordu güneyinde Sivas ve Erzincan güneybatısında yine Sivas illeriyle komşu olup kuzeyi Karadeniz ile kuşatılmıştır. 10

12 Karadeniz Bölgesinin Doğu Karadeniz Bölümünde yer alan Giresun ili ve doğu boylamları ile ve kuzey enlemleri arasında bulunmaktadır.il doğusunda Trabzon ve Gümüşhane batısında Ordu güneyinde Sivas ve Erzincan güneybatısında yine Sivas illeriyle komşu olup kuzeyi Karadeniz ile kuşatılmıştır. Giresun ili 6934 km karelik yüzölçümü ile ülke topraklarının binde 8.5 ini kaplamaktadır nüfus sayım sonuçlarına göre il nüfusu olup km ye 72 kişi düşmektedir. Nüfus yoğunluğu kıyı şeridinde il ortalamasının üzerinde iken bu oran kıyı şeridinden iç kesimlere doğru gidildikçe belirgin bir şekilde il ortalamasının altına düşmektedir. Merkezi Aksu ve Batlama vadileri arasında denize doğru uzanan bir yarımada üzerinde kurulmuş olup bu yarımadanın doğusunda ve 2 km. açığında Doğu Karadeniz in tek adası olan Giresun Adası bulunmaktadır. YERYÜZÜ ŞEKILLERI Giresun ili yüzey şekilleri bakımından arızalı(engebeli) bir görünüşe sahiptir ve yüzey şekillerinin çatısını Karadeniz kıyısı boyunca uzanan oldukça dar ve alçak düzlüklerden oluşan bir kıyı şeridi ile güneyde Kelkit Çayı Vadisi arasını kaplayan Giresun Dağları meydana getirir. Doğu Karadeniz dağlarının batıya doğru uzanan kollarından biri olan Giresun Dağlarının doruk çizgisi Kelkit vadisine Karadeniz kıyıısından daha yakındır ve dik yamaçlarla iner vadilerle yarılmış Karadeniz tarafından ise eğim daha azdır. Kıyı genellikle tepelik bir görünüşe sahiptir. Kıyıya paralel bir duvar gibi duran dağların ortalama yüksekliği 2000 m olmakla birlikte bazı yerlerde 3000 metreyi aşar. Balaban Gavur Dağı Tepesi Cankurtaran Karagöl Kırkkızlar bunlardan bazılarıdır. Dağlardan kıyılara geçit veren önemli noktalar Eğribel geçidi Şehitler Geçidi Fındıkbel geçidi gibi önemli birkaç geçitten oluşmaktadır. Şebinkarahisar Alucra ve Güce ilçelerini içine alan ve daha az arızalı olan kesimde ortalama yükseklik metre civarında olup arazi Kelkit Vadisine doğru eğimlidir. İl genelinde az yer kaplayan ovaların büyük bölümü kıyı kesiminde toplanmıştır. Bu ovalar Su sorunu olmayan verimli tarım alanlarıdır. Kıyı kesimlerden başka iç kesimlerde Kelkit Vadisi nde Avutmuş Deresi nin Kelkit Çayı ile birleştiği bölümde küçük bazı düzlüklere rastlanır. Giresun Dağlarının 2000 metreyi aşan bazı kesimlerinde hayvancılık açısından önem taşıyan birçok yayla yer alır. Giresun dağları üzerindeki bu yaylaların başlıcaları Kümbet Kulakkaya Bektaş Tamdere Karagöl Eğribel Kazıkbeli yaylalarıdır. AKARSULAR VE GÖLLER Giresun ilinin kuzey bölümünde Giresun Dağları ile Kuzey Anadolu Dağlarının bazı kesimlerinden doğan çok sayıda küçük akarsu vardır ve bu nedenle kıyı şeridi sık vadiler ağıyla yarılmıştır. İl topraklarındaki akarsuların tümü dağların dik yamaçlarından büyük bir hızla aktığından oluk biçimli derin vadiler oluşmuştur. Başlıca akarsular şunlardır: Aksu Karagöl bölgesinden doğar. Kızıltaş Sarıyakup Pınarlar ve Güdül bölgelerinin sularını topladıktan sonra Merkez ilçenin doğu sınırında Karadeniz e dökülür. Uzunluğu 60 km dir. 11

13 Harşit Çayı Gümüşhane il sınırlarındaki Vavuk Yaylasından doğar. Günyüzü yakınlarında il topraklarına girer ve Tirebolu nun doğusunda denize dökülür. İl sınırları içindeki uzunluğu 50 km. dir. Harşıt Çayı üzerinde Doğankent I ve II hidroelektrik santralleriyle yapımı devam eden enerji amaçlı (2) baraj inşaatı bulunmaktadır. Özlüce (Gelevera) Deresi Balaban dağlarından doğar ve Espiye nin doğusundan karadenize dökülür. Uzunluğu 80 km. dir. Pazar Suyu Karagöl ve Yürücek bölgelerinin sularının birleşmesiyle oluşur ve Bulancak ın batısından denize dökülür. Uzunluğu 80 km. dir. Yağlıdere Erimez Dağlarından doğar ve Espiye nin batısından denize dökülür. Batlama Deresi Çaldağ ın batı yamacının güneyinde Bektaş yaylasından doğar ve merkez ilçenin batısında denize dökülür. Uzunluğu 40 km. dir Akışları hızlı olan bu akarsular yazın da kurumaz. Yapılan ölçümlere göre Harşit Çayı nın debisi 500 m3 ile 400 m3 arasında değişmektedir. İlde önemli büyüklükte Göl yoktur. Ancak Karagöl kütlesinin kuzeybatı kuzey ve kuzeydoğu yamaçları 10 kadar buzyalağı tarafından oyulmuştur. Elmalıgöl Karagöl Kurugöl Aygırgölü Camiligöl ve Bağırsak Gölü bunlardandır. İKLIM ÖZELIKLERI Giresun Dağlarının kıyıya paralel olarak uzanışı il toprakları üzerinde iki farklı iklim bölgesi oluşmasına neden olmuştur. Karadeniz kıyılarında ılık ve yağışlı iklim sürer. Uzun süreli gözlemlerin ortalamasına göre merkezde yıllık Sıcaklık ortalaması 14.2 derecedir. En soğuk Ay (Şubat) ortalama Sıcaklığı 6.9 derecedir. En sıcak ay Ağustos ortalaması ise 22.3 derecedir. Şimdiye kadar Giresun da kaydedilen en düşük sıcaklık 9.8 derece olarak en yüksek sıcaklık ise 4 Ekim 1952 de 37.3 derece olarak ölçülmüştür. En çok yağış ekim ve Kasım en az yağış ise Mayıs ve Haziran aylarında görülür. Yağışın en fazla düştüğü aylarda aylık ortalama yağış 140 mm. yi aşarken en az düştüğü aylarda 60 mm. nin altına inmez. Yağışlı günlerin ortalama sayısı 184 tür. Ortalama deniz Suyu sıcaklığı 16.9 derecedir. Deniz en yüksek sıcaklık değerine Temmuz ve Ağustos aylarında ulaşır. BITKI ÖRTÜSÜ Doğal Bitki örtüsü iklim özellikleri ve yükseltiye bağlı olarak değişir. İklim koşullarında olduğu gibi doğal bitki örtüsünün dağılışında da ilin iki kesimi arasında farklar vardır. İlin kuzey kesiminde kıyı ovalarının ardındaki yamaçlar 800 m. Yükseltiye kadar fındık bahçeleriyle kaplıdır. Giderek daha yükseklere doğru kızılağaç kestane gürgen meşe ve kayınlara 1600 metreden sonra köknar ladin ve sarıçamlardan oluşan ormanlara rastlanır. Orman Örtüsü 2000 metrede sona erer. Daha yüksek alanlarda Alp tipi gür çayırlarla kaplı yaylalar yer alır. Giresun Dağlarının güneyindeki Çoruh-Kelkit Vadi oluğuna bakan kesiminde ise daha çok meşelerden oluşan kurakçıl ormanlar ve bozkır (step) Bitkileri ön plana çıkar. İl arazisinin %25 i tarım alanı %34 ü orman ve fundalık alan % 18 i çayır ve mera %25 i tarım dışı araziden oluşmaktadır. 12

14 JEOLOJIK YAPI Giresun ilinin çok yerinde özellikle kuzey kesiminde Üst-Kretase volkanik fasiyesli (minarelleri bileşim bakımından her yerde aynı olan yer katmanına verilen ad) arazi çok geniş yer kaplar. Alp orojenezli kökenli kıvrım dağlarından olan Giresun Dağları nın çekirdeğini granodiyoritli bir temel oluşturur. Mesozoik (ikinci jeolojik zaman) ve üçüncü jeolojik zaman bu yaşlı genç kıvrım dağlarının oluşumu sırasında ve daha sonraki dönemde kıvrılmalar kırılmalar ve bindirmeler olmuş zaman zaman meydana gelen volkanizma olayları nedeniyle kalınlığı 500 m yi bulan püskürük bir dizi ile örtülmüştür. Dağların batı kesimini oluşturan Karagöl kütlesinin kuzeyinde glasyal şekillere rastlanır. Bu kütledeki Pleistosen (yaklaşık 2.5 milyon-10 bin yıl önce) glasyonu sirkler içinde yer alan küçük neveler ve bunlardan bazılarının aşağıya doğru sarkması ile temsil edilir. Alucra nın güneyinde üst-kretase ve fliş tabakalarıyla Sarıçicek Dağında Alt Kretase kıvrımlı tabakaları başlıca yapıyı teşkil eder. Bunun batısında Şebinkarahisar ilçesinde Oligosen-Miyosen devrine ait jipsli killere rastlanır. 122.km. uzunluğa sahip Giresun ili kıyılarında yüksek falezlerle belirginleşen pasifik tipi kıyılar (boyuna kıyılar) hakimdir. Bu dik ve yüksek falezli kıyılar arasında yer yer kumsallar oluşmuştur. Kıta platformu (self) geniş değildir. Bu durum ilin yapısı ve jeomorfolojik gelişimi ile ilgilidir. Derinlik kısa bir mesafede 200 metreye varmakta sonra birden 1000 metreye kadar inmektedir. GİRESUN A AİT METEOROLOJİK İSTATİSTİKÎ VERİLER GİRESUN Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık Uzun Yıllar İçinde Gerçekleşen Ortalama Değerler( ) Ortalama Sıcaklık( C) 7,3 7,1 8,2 11,4 15,6 20,2 22,9 23,1 20,0 16,3 12,6 9,5 Ortalama En Yüksek Sıcaklık( C) 10,5 10,6 11,7 15,1 18,8 23,4 26,1 26,5 23,5 19,7 16,1 12,9 Ortalama En Düşük Sıcaklık( C) 4,6 4,3 5,3 8,5 12,7 16,9 19,8 20,1 17,2 13,6 9,9 6,8 Ortalama Güneşlenme Süresi(saat) Ortalama Yağışlı Gün Sayısı Aylık Toplam Yağış Mikt.Ort.(kg/m2) 1,5 2,4 2,5 3,6 5,1 6,5 5,5 5,0 4,1 3,0 3,2 1,5 15,0 14,2 16,2 15,6 14,5 11,8 10,5 10,7 13,1 14,2 13,5 14,6 122,7 96,8 90,0 78,9 68,8 78,1 77,4 88,9 124,0 166,9 145,8 125,2 Uzun Yıllar İçinde Gerçekleşen En Yüksek ve En Düşük Değerler( ) EnYüksek Sıcaklık( C) 24,1 29,5 34,9 36,0 35,4 36,2 35,3 35,2 32,8 34,0 32,8 28,0 En Düşük Sıcaklık( C) -5,8-9,8-4,0-1,4 4,0 6,8 12,1 12,1 4,8 4,3-0,2-2,4 Kaynak: Meteoroloji Genel Müdürlüğü 13

15 GİRESUN İLÇELERİ

16 GİRESUN İLÇELERİ Alucra 1990 sayımına göre toplam nüfusu olup, si ilçe merkezinde, i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 41 köyü vardır. İlçe toprakları dağlıktır. Kuzeyinde Giresun dağları yer alır. Dağlar kısım kısım zengin bir orman örtüsü ile kaplıdır ve akarsu vâdileri ile yarılmıştır. Akarsu vâdilerinde düzlükler vardır. Ekonomisi hayvancılığa dayalıdır. Yüksek kesimlerdeki yaylalarda küçükbaş hayvan beslenir. Ekime elverişli arâzi az olduğundan üretim sınırlıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, çavdar ve fasülyedir. Kelkit Vâdisinde elma ve ceviz gibi meyveler yetiştirilir. İlçe merkezi, bir akarsu vâdisinde denizden 1500 m yükseklikte kurulmuştur. Denize kıyısı olmayan ilçelerdendir. Yaylacılığın çok yapıldığı bir ilçe olduğundan nüfûsu yarı göçebedir. Orman varlığı zengindir te ilçe olan Alucra nın belediyesi 1892 de kurulmuştur. İl merkezine 131 km mesâfededir. Bulancak 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, si ilçe merkezinde, sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 29, Kovanlık bucağına bağlı 17 köyü vardır. İlçe toprakları dar kıyı şeridi ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Dağların kıyıya bakan yamaçlarında gürgen, kızılağaç, kavak, kestane, daha yüksek kesimlerde sarıçam, köknar ve ardıç ormanları ile kaplıdır. Güneyinde Karagöl Dağları yer alır. En önemli akarsuyu Pazarsuyu dur. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır, arpa, patates ve fasulyedir. Halkın esas gelir kaynağı fındıkçılıktır. Ormancılık ilçe ekonomisinde önemli yer tutar. Bir kıyı ilçesi olmasına rağmen, balıkçılık iç tüketime yöneliktir. Kereste, tuz, balıkyağı, deterjan, pik demir ve fındık kırma fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır. İlçe merkezi, deniz kıyısında Bulancak Deresi ağzında kurulmuştur. Ordu- Giresun-Trabzon sâhil yolu ilçeden geçer. il merkezine 14 km mesâfededir. Eski ismi Akköy dür te ilçe olan Bulancak ın belediyesi 1920 de kurulmuştur. İlçede deniz ulaşımı için bir iskele vardır. Çamoluk 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 1794 ü ilçe merkezinde, 8847 si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 31 köyü vardır. İlçe toprakları Kelkit Vâdisinde yer alır. Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri buğday, çavdar, elma, ceviz ve fasulyedir. Yüksek kesimlerde yaylacılık metodu ile küçükbaş hayvan beslenir. İlçe merkezi Kelkit Çayı kıyısında kurulmuştur. Denize kenarı olmayan ilçelerdendir. Alucra ilçesine bağlı bucakken 9 Mayıs 1990 da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu. Çanakçı 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 6264 ü ilçe merkezinde, ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 11 köyü vardır. İlçe toprakları dağlıktır. Giresun Dağları bütün topraklarını engebelendirir. Başlıca akarsuyu Çanakçı Deresidir. Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Başlıca tarım ürünü mısır ve fındıktır. Yüksek kesimlerde yaylacılık yöntemiyle koyun ve keçi beslenir. İlçe merkezi Çanakcı Deresi vâdisinde Giresun Dağları eteklerinde kurulmuştur. Görele ilçesine bağlı bucak iken, 9 Mayıs 1990 da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu. Denize kıyısı yoktur. 15

17 Dereli 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 6058 i ilçe merkezinde, ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 25, Yavuzkemâl bucağına bağlı 9 köyü vardır. Yüzölçümü 820 km2 olup, nüfus yoğunluğu 42 dir. İlçe toprakları dağlık bir alanda yer alır. Giresun Dağları ilçenin büyük bir kısmını engebelendirir. Yüksek kesimlerde her mevsim çayırlarla kaplı yaylalar vardır. Aksu Çayı ilçenin başlıca akarsuyudur. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır olup, ayrıca az miktarda arpa, patates ve elma yetiştirilir. Yüksek kesimlerde mera hayvancılığı yapılan ilçede en çok koyun, sığır ve keçi beslenir. Arıcılık gelişmiştir. Hayvansal ürünlerde üretim düşüktür. İlçe merkezi Aksu Çayı vâdisinde kurulmuştur. Gelişmemiş ve küçük bir yerleşim merkezidir. İl merkezine 28 km mesâfededir. Denize kıyısı olmayan ilçelerdendir. Denizden yüksekliği 250 metredir de ilçe olan Dereli nin belediyesi aynı sene kurulmuştur. Doğankent 1990 sayımına göre toplam nüfûsu 7736 olup, 3872 si ilçe merkezinde, 3864 ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 5 köyü vardır. İlçe toprakları genelde dağlıktır. Batısında Zigana Dağları, güneyinde Giresun Dağları yer alır. Doğankent (Harşit) Çayı ilçe topraklarını sular. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, patates, elma, armuttur. Yüksek kesimlerde hayvancılık ve arıcılık yapılır. İlçe merkezi Doğankent (Harşit) Çayı kıyısında kurulmuştur. Trabzon- İran transit karayolu ilçeden geçer. Tirebolu ilçesine bağlı bucakken 9 Mayıs 1990 da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu. Denize kıyısı yoktur. Espiye 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, u ilçe merkezinde, si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 18 köyü vardır. İlçe toprakları dar bir kıyı şeridi ile bunun hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Topraklarının büyük bölümünü Giresun Dağları kaplar. Dağların denize bakan yamaçları fındık bahçeleri ile doludur. Bunların üst kısmında ise gürgen, kızılçam, akçaağaç, meşe, kestane, sarıçam, kayın, ladin ve köknar ağaçları yer alır. Yüksek kesimlerde hayvancılık açısından önemli yaylalar vardır. Özlüce ve Yağlıdere başlıca akarsularıdır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır. Ayrıca az miktarda çay, patates, elma ve armut yetiştirilir.kıyı kesimlerinde balıkçılık önemli gelir kaynağıdır. En çok hamsi avlanır. İlçe topraklarında bakır yatakları vardır. Zengin bir orman örtüsüne hâkim olmasına rağmen, ormancılık fazla gelişmemiştir. İlçe merkezi, deniz kıyısında, Özlüce Deresi ağzında kurulmuştur. Giresun- Trabzon sâhil yolu ilçeden geçer. İl merkezine 27 km mesâfededir. Eski bir yerleşim merkezidir. Ticârî ilişkileri daha çok Trabzon la yapılır. Belediyesi 1954 te kurulmuştur. Eynesil 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 6713 ü ilçe merkezinde, 9979 u köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 12 köyü vardır. Yüzölçümü 51 km2 olup, nüfus yoğunluğu 327 dir. İlçe toprakları dar kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve çaydır. Mısır, patates, elma ve armut üretimi iç tüketime yöneliktir. Kıyı kesimlerinde balıkçılık dağlık bölgelerde ise küçükbaş hayvan besiciliği yapılır. İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuştur. Giresun-Trabzon karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 69 km 16

18 mesâfededir. Ticârî ilişkileri daha çok Trabzon ile yapılır ta ilçe merkezi olan Eynesil in belediyesi 1953 te kurulmuştur. Görele 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, i ilçe merkezinde, ü köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 48 köyü vardır. İlçe toprakları dar kıyı ovası ve hemen ardından yükselen dağlık arâziden meydana gelir. Dağlar gür ormanlarla kaplıdır. Başlıca akarsuyu Çanakçı Deresidir. Dağlardan kaynaklanan suları küçük dereler toplar. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve çaydır. Az miktarda elma, armut ve patates yetiştirilir. Dağlık bölgelerde koyun ve keçi besiciliği, kıyılarda ise balıkçılık ve tekne yapımcılığı başlıca ekonomik uğraştır. Doğrama, hızar, mobilya, fındık kırma ve karoser atölyeleri başlıca sanâyi kuruluşlarıdır. İlçe topraklarında demir yatakları vardır. İlçe merkezi deniz kıyısında kurulmuştur. Eski bir yerleşim merkezidir. Giresun-Trabzon sâhil karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 57 km mesâfededir. Balıkçı teknelerinin yanaşmasına uygun iskelesi 120 m uzunluktadır. İlçe belediyesi 1873 te kurulmuştur. Güce 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 2890 ı ilçe merkezinde, ü köylerde yaşamaktadır. İlçe toprakları genelde dağlıktır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Yüksek kesimlerde hayvancılık ve arıcılık yapılır. Tirebolu merkez bucağına bağlı belediyelik bir köyken, 9 Mayıs 1990 da 3644 sayılı kânunla ilçe oldu. Keşap 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 8208 i ilçe merkezinde, sı köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 33, Karabulduk bucağına bağlı 7 köyü vardır. Yüzölçümü 222 km2 olup, nüfus yoğunluğu 116 dır. İlçe toprakları diğer kıyı ilçelerinde olduğu gibi, dar kıyı şeridi ve hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Dağlar kızılağaç, kayın ve ladin ağaçları ile kaplıdır. Keşap Deresi dağlardan kaynaklanan suları toplar. Ekonomisi tarıma dayanır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır. Ayrıca az miktarda patates, elma, armut yetiştirilir. Kıyı kesiminde balıkçılık, dağlık bölgelerde ise hayvancılık yapılır. Un, fındık kırma fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır. İlçe merkezi, deniz kıyısında kurulmuştur. Giresun-Trabzon sâhil yolu ilçeden geçer. İl merkezine 13 km mesâfededir te ilçe olan Keşap ın belediyesi aynı sene kurulmuştur. Yakınlığı sebebiyle il merkezi ile birleşmek üzeredir. Piraziz 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 7685 i ilçe merkezinde, 9958 i köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 17 köyü vardır. İlçe toprakları dar kıyı şeridi ve hemen bunun ardından yükselen dağlardan meydana gelmiştir. Dağlar ormanlarla kaplıdır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık, mısır ve fasulyedir. Ormancılık ilçe ekonomisinde önemli yer tutar. Balıkcılık iç tüketime yöneliktir. Fındık kırma atölyeleri başlıca sanâyi kuruluşlarıdır. İlçe merkezi, deniz kıyısında kurulmuştur. Ordu-Giresun sâhil yolu ilçeden geçer. Bulancak ilçesine bağlı bir bucak iken, 19 Haziran 1987 de 3392 sayılı kânunla ilçe oldu. İl merkezine 18 km mesâfededir. 17

19 Şebinkarahisar 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, u ilçe merkezinde, si köylerde yaşamaktadır. Merkez bucağına bağlı 55 köyü vardır. Yüzölçümü 1378 km2 olup, nüfus yoğunluğu 29 dur. İlçe toprakları dağlıktır. Kuzeyinde Giresun Dağları güneyinde Kelkit Vâdisi yer alır. Dağlardan kaynaklanan suları Kelkit Çayı toplar. Avutmuş Deresinin Kelkit Çayına katıldığı yerde düzlükler vardır. Ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Başlıca tarım ürünleri buğday, tütün, şekerpancarı, kızılcık, arpa ve çavdardır. Cevizi meşhurdur. Çok miktarda sığır ve koyun beslenir. Arıcılık ve koyunculuk gelişmiştir. İlçe topraklarında şap, simli kurşun, linyit, uranyum ve flüorit yatakları vardır. Önemli bir sanâyi kuruluşunun olmadığı ilçede, dokumacılık yapılır. İlçe merkezi, Avutmuş Deresi vâdisinin batısında kurulmuştur. Denizden yüksekliği 1500 metredir. Giresun-Suşehri-Sivas karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 92 km mesâfededir. Çok eski bir yerleşim merkezi olan Şebinkarahisar 1923 te il, 2197 sayılı kânunla 1933 te ilçe oldu. Belediyesi 1933 te kurulmuştur. Tirebolu 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, ü ilçe merkezinde, ü köylerde yaşamaktadır. İlçe toprakları kıyıdaki dar düzlüklerin hemen ardından yükselen dağlardan meydana gelir. Dağlardan kaynaklanan suları Doğankent (Harşit) Çayı ve Gelevera (Özlücü) Deresi toplar. Dağlar kestane, kızılağaç, ladin ve kayın ormanları ile kaplıdır. Yüksek kesimlerde hayvancılık açısından önemli yaylalar vardır. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri mısır, fındık, patates, elma, armut, fasülye ve çaydır. Yaylalarda hayvancılık ve arıcılık yapılır. Kıyı kesimlerinde balıkçılık önemli gelir kaynağıdır. Fındık kırma, çay ve kereste fabrikaları başlıca sanâyi kuruluşlarıdır. İlçe topraklarında simli kurşun, barit, bentonit ve mermer yatakları vardır. İlçe merkezi deniz kıyısında küçük bir yarımada üzerinde kurulmuştur. Giresun-Trabzon sâhil karayolu ilçeden geçer. İl merkezine 39 km mesâfededir. Çok eski bir yerleşim merkezidir. İlçe belediyesi 1877 de kurulmuştur. Yağlıdere 1990 sayımına göre toplam nüfûsu olup, 4899 u ilçe merkezinde, si köylerde yaşamaktadır. İlçe toprakları dağlıktır. Dağlardan kaynaklanan suları Yağlıdere toplar. Ekonomisi tarıma dayalıdır. Başlıca tarım ürünleri fındık ve mısırdır. Ayrıca az miktarda çay, patates, elma ve armut yetiştirilir. Yüksek kesimlerdeki yaylalarda hayvancılık yapılır. İlçe merkezi Yağlıdere Vâdisinde kurulmuştur. İl merkezine 40 km mesâfededir. Espiye ye bağlı bucakken 19 Haziran 1987 de 3392 sayılı kânunla ilçe oldu. Belediyesi 1972 de kurulmuştur. 18

20 TÜRKİYE DE BELEDİYE, İLÇE VE KÖY SAYILARI( ) Sn Bölge Adı Belediye Sayısı İlçe Sayısı Köy Sayısı Sn Bölge Adı Belediye Sayısı İlçe Sayısı Köy Sayısı Türkiye Zonguldak Sivas Eskişehir Şanlıurfa Çankırı Kastamonu Tunceli Erzurum Hatay Samsun Muş Balıkesir Denizli Diyarbakır Amasya Manisa Rize Çorum Bitlis Ankara Gümüşhane Bursa Bingöl İzmir Artvin Mardin Düzce Konya Siirt Tokat Batman Van Karabük Ağrı Bartın Çanakkale Tekirdağ Yozgat Edirne Elazığ Uşak Antalya Kocaeli Giresun Bilecik Erzincan Şırnak Kütahya Kırşehir Mersin Ardahan Malatya Burdur

21 27 Bolu Isparta Aydın Kırklareli Ordu Kırıkkale Kahramanmaraş Bayburt Trabzon Osmaniye Sinop Iğdır Adana Karaman Gaziantep İstanbul Sakarya Aksaray Adıyaman Kilis Muğla Nevşehir Kayseri Hakkari Afyonkarahisar Niğde Kars Yalova Kaynak: TÜİK, Notlar: 31/12/2010 verileridir. Belediye sayısında büyükşehir belediyeleri dahil değildir. İlçe sayılarına il merkezleri/merkez ilçeler dahildir. Köy sayılarına boş köyler dahildir. İlçe,belediye ve köy sayıları belirlenirken; Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü tarafından, ilgili mevzuat ve idari kayıtlar uyarınca Ulusal Adres Veri Tabanı(UAVT)nda yerleşim yerlerine yönelik olarak yapılan idari bağlılık ve tüzel kişilik değişiklikleri dikkate alınmıştır.sıralama köy sayısına göre yapılmıştır. TÜRKİYE DE BELEDİYE, İLÇE VE KÖY SAYILARI( ) Sn Bölge Adı Belediye Sayısı İlçe Sayısı Köy Sayısı Sn Bölge Adı Belediye Sayısı İlçe Sayısı Köy Sayısı Türkiye Zonguldak Sivas Eskişehir Şanlıurfa Çankırı Kastamonu Tunceli Erzurum Hatay Samsun Muş Balıkesir Denizli Diyarbakır Amasya Manisa Rize

22 9 Çorum Bitlis Ankara Gümüşhane Bursa Bingöl İzmir Artvin Mardin Düzce Konya Siirt Tokat Batman Van Karabük Ağrı Bartın Çanakkale Tekirdağ Yozgat Edirne Elazığ Uşak Antalya Kocaeli Giresun Bilecik Erzincan Şırnak Kütahya Kırşehir Mersin Ardahan Malatya Burdur Bolu Isparta Aydın Kırklareli Ordu Kırıkkale Kahramanmaraş Bayburt Trabzon Osmaniye Sinop Iğdır Adana Karaman

23 34 Gaziantep İstanbul Sakarya Aksaray Adıyaman Kilis Muğla Nevşehir Kayseri Hakkari Afyonkarahisar Niğde Kars Yalova Kaynak: TÜİK, Notlar: 31/12/2010 verileridir. Belediye sayısında büyükşehir belediyeleri dahil değildir. İlçe sayılarına il merkezleri/merkez ilçeler dahildir. Köy sayılarına boş köyler dahildir. İlçe,belediye ve köy sayıları belirlenirken; Nüfus ve Vatandaşlık İşleri Genel Müdürlüğü tarafından, ilgili mevzuat ve idari kayıtlar uyarınca Ulusal Adres Veri Tabanı(UAVT)nda yerleşim yerlerine yönelik olarak yapılan idari bağlılık ve tüzel kişilik değişiklikleri dikkate alınmıştır.sıralama köy sayısına göre yapılmıştır. 22

24 NÜFUS

25 NÜFUS Türkiye nüfusunun olduğu 1927 yılında nüfusu kişi olarak tespit edilen Giresun, nüfus büyüklüğü açısından 63 il arasında 40 ıncı sırada yer almaktaydı yılından bu yana yılları arasındaki 7 yıllık süreçte %20 lik bir değişim ile kadar bir azalma gösteren Giresun un 2007 yılından günümüze kadar olan nüfusu çok büyük değişimler göstermemiştir. Giresun ili nüfus bilgileri Yıl Toplam Değişim Sıra Oran Kır - Şehir Erkek - Kadın % %82 % %48.4 % %6 34 % %80 % %47.8 % %3 36 % %77 % %49.4 % %4 37 % %74 % %48.3 % %5 40 % %68 % %48.5 % %1 40 % %56 % %49.4 % %5 41 % %46 % %50.3 % %20 45 % %42 % %49.5 % %1 45 % %44 % %49.6 % %0 45 % %43 % %49.6 % %1 46 % %41 % %49.3 % %0 45 % %41 % %49.5 % %0 45 % %41 % %49.4 % %1 45 % %41 % %49.4 % (Değişim, bir önceki nüfus sayımına göre artış veya azalış yüzdesidir. Sıra, Giresun il nüfusunun Türkiye illeri arasındaki sıralamasıdır. Oran, Giresun il nüfusunun, Türkiye nüfusuna oranıdır.) Aşağıdaki grafikten de anlaşılacağı üzere Giresun un nüfusu 1965 yılından 2000 yılına kadar düzenli olarak artmış, yılları arasındaki ani düşüşten sonra 2013 yılına kadar stabil kalmıştır. 24

26 Yıllar İtibariyle Giresun İlinin Nüfusu( ) Yıllar İtibariyle Giresun İlinin Nüfusu( ) Grafik:Giresun TSO YILLARA GÖRE İLLERIN YILLIK NÜFUS ARTIŞ HIZI VE NÜFUS YOĞUNLUĞU ( ) İl Yıllık nüfus artış hızı (%) Nüfus yoğunluğu (kişi/km2) Giresun 10,2 0,2-6,2 0,6 0,1 12, YAŞ GRUBUNA GÖRE NÜFUS yılları arası Giresun nüfusu incelendiğinde yaş aralığındaki nüfusun her yıl daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir yaş aralığında ise erkek nüfusun her yıl kadın nüfusa oranla daha fazla olduğu görülmektedir Yaş Grubu Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın 0-4 Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş

27 75-79 Yaş Yaş Yaş Yaş Toplam Yaş Grubu Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın Toplam Erkek Kadın 0-4 Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Yaş Toplam

28 GIRESUN İLÇELERE GÖRE ŞEHIR VE KÖY NÜFUSU( ) yılları arasında Giresun ilçelere göre şehir ve köy nüfusu değerlendirmesine göre Merkez ilçeden sonra Bulancak ilçesi ilk sırada yer almaktadır. En az nüfusa sahip olan ilçeler ise 2007, 2008 ve 2013 yıllarında Doğankent; 2009, 2010, 2011 ve 2012 yıllarında Çamoluk ilçesidir. Bahsi geçen yıllar süresince Alucra ilçe nüfusu %12 lik bir azalma, Bulancak % 4.2 lik bir artma, Çamoluk %1.2 lik bir azalma, Çanakçı % 4.1 lik bir azalma, Dereli % 8.8 lik bir azalma, Doğankent %0.9 luk bir artma, Espiye %2.3 lük bir artma, Eynesil %5.9 luk bir azalma, Görele %4.7 lik bir artma, Güce % 4.5 lik bir azalma, Keşap %0.2 lik bir artma, Merkez %8.9 luk bir artma, Piraziz %8.3 lük bir azalma, Şebinkarahisar %2.2 lik bir azalma, Tirebolu %5.5 lik bir artma, Yağlıdere ise %11.9 luk bir azalma göstermiştir. İlçe Adı: ALUCRA Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: BULANCAK Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: ÇAMOLUK Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: ÇANAKÇI Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: DERELİ Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy:

29 DOĞANKENT Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: ESPİYE Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy EYNESİL Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: GÖRELE Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: GÜCE Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: KEŞAP Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: MERKEZ Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi:

30 Köy: PİRAZİZ Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: ŞEBİNKARAHİSAR Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: TİREBOLU Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: YAĞLIDERE Toplam: Erkek: Kadın: İlçe Merkezi: Köy: DEMOGRAFİK GÖSTERGELER DOĞUMLAR( ) Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık Kız Erkek Toplam