Çatalağzı Termik Santralı Kül İletim Tünelinde Tahkimat Uygulamalarının Değerlendirilmesi

Transkript

1 Çatalağzı Termik Santralı Kül İletim Tünelinde Tahkimat Uygulamalarının Değerlendirilmesi A. Özarslan & M. Geniş Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Maden Mühendisliği Bölümü, Zonguldak Ç. Alkılıç Devlet Su İşleri Zonguldak Şube Müdürlüğü, Zonguldak Türkiye 19. Uluslararası Madencilik Kongresi ve Fuarı, IMCET2005, İzmir, Türkiye, Haziran 2005 D. Acun Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Maden Mühendisliği Bölümü, Zonguldak ÖZET: Zonguldak ta işletilen Çatalağzı termik santralında günde yaklaşık 2000 ton oluşan artık kül denize desarj edilmektedir. Bu çevresel sorunun önlenebilmesi amacıyla kül barajı inşaatı projesi gerçekleştirilmektedir. Kül nakliyatının sağlanabilmesi için termik santral ile kül barajı arasında 885 m uzunluğunda atnalı kesit şeklinde bir tünel açılmıştır. Bu çalışmada, tünel bölgesinin jeolojik, hidrojeolojik ve jeoteknik özellikleri incelenmiştir. Tünel güzergahı yapısal bölgelere ayrılıp kaya kalite belirteci (RMR) sınıfları belirlenmiştir. Tünel açıklığının duraylılık değerlendirmeleri için sayısal gerilme çözümlemeleri yapılmıştır. Gerilme çözümlemeleri için iki boyutlu sonlu elemanlar programı kullanılmıştır. Sonuçta, elde edilen bilgiler doğrultusunda tahkimat uygulamaları değerlendirilmiştir. ABSTRACT: Approximately 2000 tpd of ash produced by Catalağzı Coal Power Station in Zonguldak is discharged into the sea. In order to overcome this environmental problem, an ash dam project is put into application. A tunnel with horseshoe cross-section and 885 m in length is opened to provide transportation of ash between power station and ash dam. In this study, geological, hydrogeological and geotechnical properties of the tunnel area are investigated. The tunnel route is divided into structural zones and rock mass rating (RMR) classifications are determined. Numerical stress analyses are carried out for assessment of tunnel stability. A two dimensional finite element programme has been utilised for stress analysis. Finally, support applications have been analysed according to these findings. 1 GİRİŞ Çatalağzı Termik Santralı Zonguldak il merkezinin 15 km doğusunda Karadeniz kıyısında yer almaktadır. Santrale ulaşım, Zonguldak-Filyos karayolu ve Zonguldak-Ankara demiryolu ile sağlanmaktadır. Ayrıca termik santralın Batı kıyısında bir liman bulunmaktadır. Toplam Kurulu gücü 129 MW olan Çatalağzı A termik santralı ekonomik ömrünü doldurduğu gerekçesiyle 1991 yılında servis dışı bırakılmıştır. Çatalağzı A termik santralının yanına kurulan Çatalağzı B termik santralı toplam 300 MW (2x150 MW) kurulu gücündedir (Çınar 2001). Çatalağzı B termik santralının iki ünitesinde, Türkiye Taşkömürü Kurumuna ait Zonguldak ve Çatalağzı filitrasyon tesisleri ürünü olan 1.5 milyon ton/yıl taşkömürü artığı yakılmaktadır. Yakma işleminde kullanılan yüksek kül oranına sahip (%45-50) kömürden yılda yaklaşık 650 bin ton kül ve cüruf açığa çıkmaktadır. Termik santralden çıkan karışımın yaklaşık %15 i cüruf ve %85 i külden oluşmaktadır. Çatalağzı B termik santralinde kazanlarda kömür yanması sonucu açığa çıkan kül-cüruf mevcut sistemde deniz suyu ile yaklaşık 1/10 oranında karıştırılarak kanallar aracılığıyla kıyıdan denize boşaltılmaktadır. Kül ve cüruf artıklarının kanallar aracılığıyla denize dökülmesi sonucunda içindeki %6-7 oranında sudan hafif yüzen kısmı deniz yüzeyinde fiziksel bir kirlilik oluşturmaktadır. Kirlenme deniz yüzeyinde askıda kül zerrecikleri şeklinde görülmektedir. Akıntı ve rüzgarın etkisiyle kirlenme boşaltma bölgesinden yaklaşık ar km lik sahil bandına ve deniz üzerinde 5-6 mil açığa kadar yayılmaktadır. Termik santralden kaynaklanan bu olumsuzlukların önlenebilmesi için çalışmalar başlatılmış ve çeşitli düzenli depolama yöntemleri incelenmiştir. Bu doğrultuda olası depolama yöntemleri olarak; derin deniz deşarjı, denizden kazanılan alanda depolama, vadide atık barajı oluşturulması, yöntemleri araştırılmıştır. Depolama 223

2 A.Özarslan, M. Geniş, Ç. Alkılıç & D. Acun yöntemleri; mevcut arazi yapısı, fayda-maliyet, çevresel etkiler gibi unsurlar, göz önünde bulundurularak incelenmiş ve en uygun seçeneğin bölgede mevcut olan Dereköy su temin barajının güneyindeki yan kol üzerinde inşa edilecek olan kül barajında depolama projesinin yapılmasına karar verilmiştir (Çınar 2001). 2 DÜZENLİ KÜL DEPOLAMA PROJESİ Gerçekleştirilmekte olan proje ile Çatalağzı B termik santralından kaynaklanan kül-cüruf atıklarının denize boşaltılması önlenecektir. Projede santralde halen mevcut olan kül-su karıştırma sistemi muhafaza edilecektir. Sulandırılan atıklar inşa edilmekte olan kül barajı depolama alanına sulu olarak iletilecektir. Sulandırılan atıklar inşa edilecek kül iletim boru hatları aracılığıyla santralden alınacaktır. Hatlar topoğrafyaya uygun olarak çelik yapı iskele üzerinde taşınacak, inşa edilen 885 m uzunluğundaki tünele girecek, tünel çıkışında tekrar çelik yapı iskele üzerine alınarak kül barajı depolama alanına ulaşacaktır. Kül iletim boruları dört hat olarak tesis edilecek olup, bu hatların ikisi kül iletimi, birisi geri dönüş hattı, diğeri de yedek hat olarak kullanılacaktır. Kül barajına taşınan karışım içindeki kül zamanla dibe çökecek, iletimde kullanılan su geri dönüş boru hattı aracılığıyla alınarak, santral sahasındaki kül-su karışım havuzuna verilecektir. İnşa edilecek olan baraj kil çekirdekli, kaya dolgulu olacaktır. Baraj yeri ile depolama alanı Sapça jeolojik üzerinde yer almaktadır. Kül barajı depolama alanı yağış alanı açısından kapalı bir havzadır. Vadi 13 milyon m 3 lük depolama kapasitesine sahip olup, 30 yıllık işletme süresi için yeterli görülmektedir (Çınar 2001). Kül depolama projesi ve çalışma sahasının jeolojik haritası Şekil 1 de verilmiştir. 3 KÜL İLETİM TÜNELİ Arazinin topoğrafik özellikleri nedeniyle termik santral ile kül barajı arasında kül nakliyatının sağlanabilmesi için 885 m uzunluğunda bir tünel açılmıştır. Tünel Yeni Avusturya Tünel Açma Yöntemine (NATM) uygun olarak açılmıştır. Tünel atnalı kesit şeklinde açılmış olup kazı alanı yaklaşık 36 m 2 dir. KARADENİZ K Krk Qal Krg Qal Krs Krzk 35 ÇATES-B 30 Krg Krs Krk 25 Tabaka Doğrultu ve Eğimi Dokanak Antiklinal ekseni Senklinal ekseni KÜL BORU HATTI Krt Krs Alüvyon (Qal): beyaz, gri Gökçetepe Formasyonu (Krg): kumtaşı, silttaşı, kiltaşı Tasmaca Formasyonu (Krt): silttaşı, kumtaşı; marn Sapça Formasyonu (Krs): kumtaşı, kiltaşı Kilimli Formasyonu (Krk): kumtaşı, kiltaşı Kapuz kireçtaşı üyesi (Krzk): kireçtaşı 25 Şekil 1. Çalışma sahasının jeolojik haritası. TÜNEL Tünelin kazı yüksekliği ve genişliği uygulanan tahkimat tipine bağlı olarak 6.3 m-6.5 m dir. Faydalı açıklık genişliği 5 m dir. Sulu kül-cüruf karışımının nakliyatı için tünel içerisinden 4 adet boru hattı geçecektir. Çelik yapı iskele üzerinde yatay olarak tünel ağzına gelen kül iletim boru hatları, tünele düşey olarak girecek ve tünel duvarına monte edilecektir. Hatlar, tünel çıkışında yeniden yatay duruma geçip, çelik yapı iskele üzerine alınacaktır. Tünel iletim hatları dışında, malzeme nakliyatı ve servis yolu olarak da kullanılacaktır. Kazıya tünelin KB ve GD daki girişlerinden birlikte başlanılmıştır. KB girişinden itibaren yapılan kazılar Gökçetepe nun sonuna kadar, GD girişinden itibaren yapılan kazılar ise sırasıyla Sapça ve Tasmaca formasyonları içerisinde ilerlemiştir. Tünelde kazı delme-patlatma yöntemi ile tek aşamada gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, tünel yedi adet yapısal bölgeye ayrılmıştır (Şek. 2) m Krg 30 Qal KÜL BARAJI Krs 224

3 Türkiye 19. Uluslararası Madencilik Kongresi ve Fuarı, IMCET2005, İzmir, Türkiye, Haziran 2005 Şekil 2. Tünel güzergahında yapısal bölgeler. 3.1 Jeoloji Tünel güzergahı ve yakın çevresinde Kretase yaşlı formasyonlar ile bunları örten Kuvaterner yaşlı yamaç molozu ve akarsu düzlüklerinde çökelmiş alüvyonlar (Qal) yer almaktadır (Şek. 1). Kretase yaşlı formasyonlar yaş sırasına göre Kilimli (Krk), Sapça (Krs), Tasmaca (Krt) ve Gökçetepe ndan (Krg) oluşmaktadır. Tünel çıkış ağzındaki şevlerde mostraları gözlemlenen Sapça Formasyonu kumtaşından oluşmaktadır. Sapça (Krs) litolojik olarak kumtaşı, kiltaşı ile seyrek olarak karbonatlı kumtaşlarından oluşmaktadır. Kumtaşları yeşil açık gri renkli, genellikle sert ve dayanımlıdır. Tabaka düzlemlerine genellikle dik veya verev şekilde kırık ve çatlaklıdır. Çatlaklar genelde ikincil kalsit dolguludur. Kiltaşları gri renkli olup çatlak düzlemleri genelde pürüzsüz ve dolgusuzdur. Kiltaşları düşük dayanımlı olduğu için kolay kazılabilir özellik göstermektedir. Genellikle tünel tavanında kırık ve çatlakların yoğun olduğu yerlerde blok boyutunda parçalanmalar oluşmuştur. Daha sert ve dayanımlı kumtaşı tabakaları çatlamış ve parçalanmış, yumuşak ve dayanımsız olan kiltaşı tabakaları ise yapraklanma ve dağılma özelliği ile düzlemsel kaymalara neden olmuştur. İlerleme esnasında çoğunlukla tavanda, yer yer ayna ve yan duvarlarda blok boyutlu taş düşmeleri ile akmalar gözlenmiştir. Tasmaca (Krt) litolojik olarak kumtaşı, silttaşı ve marndan oluşmaktadır. Silttaşında taneler iyi çimentolanmamış olup hava ile temasta kolayca ayrışmakta ve dağılabilecek niteliktedir. Kumtaşları genellikle kendi iç dokusunu korumuş ve öz yapısı bozulmamıştır. Gökçetepe litolojik olarak kumtaşı, silttaşı ve kiltaşından oluşmaktadır. Tabaka kalınlığı, kumtaşlarında cm, kiltaşı ve silttaşlarında laminadan 5 cm ye kadar değişkenlik göstermiştir. Kül iletim tünelinin başlangıcından 20 metreye kadar olan kısımda kumtaşlarındaki kırık, çatlak sistemleri blok boyutunda parçalanmalara neden olmuştur. Kırık, çatlak ve fay süreksizliklerinde ikincil dolgular gözlemlenmiştir. Bunlar çoğunlukla kalsit ve az olarak kil dolguludır. Kırık ve çatlak yüzeyleri genellikle pürüzlüdür. Yer yer dolgusuz çatlak sistemleri de gelişmiştir. Kumtaşları genellikle kendi iç dokusunu korumuş ve orijinalliği bozulmamıştır. Genellikle sert ve dayanımlıdır. Gökçetepe nda görülen diğer hakim litoloji gri renkli silttaşlarıdır. Kumtaşları içerisinde bant şeklinde bulunmaktadır. Tünel inceleme alanında bölgesel anlamda kıvrımlanma ve faylanma gözlemlenmemiştir. Ancak Gökçetepe nda antiklinal ve senklinal geçilmiştir. Gökçetepe ve Tasmaca formasyonlarında faylanma ve buna bağlı kırıklar gözlemlenmiştir. Fay ve kırık süreksizlikleri çoğunlukla kalsit, nadiren kil dolguludur. Ara sıra ezik zonlar gelişmiştir. Yapısal süreksizliklerin doğrultuları, genellikle tünel eksenine paralel veya verev konumludur. Sapça içerisinde yerel kıvrımlanmalar yer almaktadır. Sapça Formasyonu içerisinde kiltaşlarının bulunduğu dayanımsız yerlerde yapraklanma ve ezik zonlar geçilmiştir. Yapısal unsurlardan kaynaklanan olumsuz jeoteknik koşullar, özellikle Sapça içerisinde bazı kesimlerde tünel tavanında blok boyutlu parçalanmalara neden olmuştur (Alkılıç 2003). 225

4 A.Özarslan, M. Geniş, Ç. Alkılıç & D. Acun Tünel güzergahı ile yakın çevresindeki formasyonlar genelde Doğu-Batı doğrultusunda olup eğimleri ise kuzeye doğrudur. Tabaka eğimleri arasında değişkenlik göstermektedir. Eğim açıları tünel giriş ağzından çıkış ağzına doğru göreceli olarak artış göstermekte. Tünel içerisinde gözlemlenen süreksizlik sistemleri genellikle tünel eksenine paralel veya verev doğrultuludur. Süreksizlik eğimleri arasında değişkenlik göstermektedir. Tünel güzergahı boyunca gözlemlenen süreksizlik aralığı genelde m, yer yer 2 m den fazla değerler almaktadır. 3.2 Hidrojeoloji İletim tüneli kazısı esnasında özellikle fay, kırık ve çatlak zonlarından gelen su akma ve sızıntılarına rastlanılmıştır. Jeolojik gözlemler sonucu Gökçetepe, Tasmaca ve Sapça Formasyonlarının geçirimsiz-yarı geçirimli özellikte olduğu sonucuna varılmıştır. Tünel kazısında, tavanda ve yan duvarlarda gözlemlenen kırık süreksizliklerinden yer yer su akmaları tespit edilmiştir. Tünelin 830 ile 855 m leri arasında önemli miktarlarda su geliri gözlemlenmiştir. Genel olarak tünelde karşılaşılan yeraltı suyu koşulları II, III, IV nolu yapısal bölgelerde nemli, I, V, VI nolu bölgelerde ıslak ve VII nolu bölgede damlama şeklinde sınıflandırılabilmektedir. 3.3 Kaya Kütlesinin Mühendislik Özellikleri Kaya kütlesinin mühendislik özelliklerinin kestiriminde tünelcilik ve madencilik uygulamalarında RMR ve Q kaya kütlesi sınıflandırma sistemleri yaygın kullanım alanı bulmaktadır. RMR (rock mass rating) kaya kütlesi sınıflama sistemi Bieniawski (1973) tarafından geliştirilmiş olup kazanılan deneyimler çerçevesinde son şeklini 1989 yılında almıştır. Bu sisteme göre kaya kütlelerinin sınıflandırılmasında; kayaç malzemesinin dayanımı, kayaç kalitesi göstergesi (RQD), süreksizlik aralığı, süreksizliklerin durumu, yeraltı suyu koşulları ve süreksizliklerin yönelimine göre düzeltme değiştirgelerinden yararlanılmaktadır. püskürtme beton Ayrıca, özellikle madencilik uygulamalarında, patlatma, yerindeki gerilmeler ve fayların durumu gibi faktörler de dikkate alınarak ilave düzeltmelerin yapılması önerilmektedir. Kaya kütlesine ait mekanik özelliklerin kestiriminde kullanılan görgül bağıntılarda süreksizlik yönelimi için düzeltme yapılmamış toplam temel RMR değeri, yeraltı açıklıklarının duraylılığıyla ilgili görgül bağıntılarda ise düzeltilmiş nihai RMR değerlerinin kullanılması önerilmektedir (Ulusay & Sönmez 2002). Araziden alınan kaya bloklarından laboratuar koşullarında kaya malzemesi örnekleri alınıp ISRM standardına uygun deneyler yapılmıştır. Çalışmada, tünel güzergahı yedi adet yapısal bölgelere ayrılmış olup RMR sınıflama sisteminin girdi parametreleri her bölge için ayrı ayrı belirlenmiştir (Çiz. 1). 4 TAHKİMAT UYGULAMALARI Ulaşım tünelinin tipi atnalı kesit şeklinde olup toplam tünel uzunluğu 885 m dir. Tahkimat elemanları açıklığın çevresel koşullarına bağlı olarak; püskürtme beton, çelik hasır, çimento dolgulu kaya saplamaları, kafesli çelik bağ ve kalıp betondan oluşmuştur. İletim tüneli kazısı esnasında jeolojik birimlerin kaya kütlesi özellikleri göz önünde bulundurularak uygun tahkimat sistemleri belirlenmiştir. Buna göre tünelde projelendirilmesi yapılmış olan Tip A, Tip B ve Tip C tahkimat sistemleri uygulanmıştır (Şek. 3). Püskürtme beton genelde tünel tahkimatının ilk destekleme elemanını oluşturmaktadır. Kül iletim tünelinde püskürtme beton kuru karışım yöntemi şeklinde uygulanmıştır. Bu yöntemde, tasarıma göre belirlenen miktarlarda hazırlanan çimento, hafifçe (%2 ile 6 oranında) nemlendirilmiş kum ve çakıl ile susuz ortamda karıştırılarak elde edilen kuru karışım püskürtme beton makinesine beslenir. Karışım, buradan basınçlı hava yardımı ile özel iletim hortumuna aktarılır, iletim hortumu ucundaki püskürtme beton tabancasında (nozül) püskürtme suyu ile karıştırılarak, uygulanacak yüzeye yüksek hızla püskürtülür (Yurdakul & Gerçek 2002). kaya saplamaları kafesli çelik bağ beton kaplama Tip A Tip B Tip C Şekil 3. Tünelde uygulanan farklı tahkimat sistemleri. 226

5 Türkiye 19. Uluslararası Madencilik Kongresi ve Fuarı, IMCET2005, İzmir, Türkiye, Haziran 2005 Çizelge 1. Tünel güzergahında yapısal bölgelere ait RMR kaya kütlesi sınıflandırma değiştirgeleri ve puanlar. Yapısal bölge I II III IV V VI VII Kayaç malzemesinin basınç dayanımı MPa MPa MPa MPa MPa (4) MPa (4) MPa (4) RQD kaya kalite göstergesi % 70 (14) % 90 (18) % 90 (18) % 95 (19) % 70 (14) % 40 (8) %25-50 (8) Süreksizlik aralığı 0.6-2m (15) m (15) m (15) > 2 m (20) > 2 m (15) m (10) m (10) Süreksizliklerin durumu? (25) (25) (25) (25) (10) (0) (0) Yeraltı suyu koşulları ıslak nemli (10) nemli (10) nemli (10) ıslak ıslak damlama (4) Temel RMR puanı Süreksizlik yönelimine göre düzeltme uygun değil (-10) uygun değil (-10) çok uygun (0) uygun değil (-10) çok uygun (0) çok uygun (0) çok uygun (0) Nihai RMR puanı Kaya sınıfı orta iyi iyi iyi orta zayıf zayıf Uygulanan tahkimat tipi Tip C Tip B Tip B Tip A Tip B Tip B Tip C * Değiştirgelere ait puanlar parantez içinde verilmiştir Yapısal bölgeler ve jeolojik formasyonlar: I, II, III Gökçetepe (Krg), 0-21 m (I), m (II), m (III), m (IV) V Tasmaca (Krt), m (V) VI, VII Sapça jormasyonu (Krs), m (VI), m (VII) Genelde püskürtme beton çelik hasır ile birlikte uygulanmaktadır. Çatalağzı kül iletim tünelinde çelik hasır ile birlikte Tip A tahkimatında 5 cm, Tip B de 10 cm ve Tip C de 20 cm kalınlığında püskürtme beton uygulanmıştır. Dolgulu veya çimentolu kaya saplamaları tünelcilikte yaygın kullanılan saplama türleridir. Diğer saplama türlerine kıyasla daha ekonomiktir ve uygulanması kolaydır. Nervürlü çelikten imal edilen dolgulu kaya saplamaları delik içerisine elle itilmekte ve çimento karışımı bir enjeksiyon malzemesinin katılaşması ile sabitleşmektedir. Taşıyıcı plakalar somun ile sıkılarak püskürtme beton kabuğunun yüzeyine bastırılır ve kabuğun doğal arazi kemeri ile birlikte çalışması sağlanmaktadır. Çelik hasır, kaya kütlesi yoğun olarak eklemler içeriyorsa, küçük kaya blokları ve parçaların sökülmesi veya dökülmesine karşılık kaya saplamalarının plakaları arasına döşenmektedir (Gerçek 2004). Kül iletim tünelinde Tip B ve C tahkimatında çimentolu kaya saplamaları kullanılmıştır. Kaya saplamaları şeşbeş düzeninde bir sırada 9 adet diğer sırada 10 adet olmak üzere yerleştirilmiştir. 4 m uzunluktaki kaya saplamaları 1.5 m aralıklı olarak yerleştirilmiştir. Tünelde zayıf çevre kaya kütlesi koşullarında yer yer tabana yakın yan duvarlarda saplama uygulanmıştır. Tünel inşaatlarında ihtiyaç duyulması durumunda çelik tahkimat olarak kafesli çelik bağlar kullanılmaktadır. Kafesli çelik bağlar üç adet nervürlü çelik ve bunları birleştiren bağlantı elemanlarından oluşmaktadır. Tünel içerisine parça şeklindeki kafesli çelik bağlar civata-somun aracılığıyla birbirine bağlanmaktadır. Kurulan bağların birbirine irtibatlandırılması da nervürlü çubuklar aracılığıyla gerçekleştirilmektedir. Tünel girişinde ilk 20 m de ve Sapca içerisinde uygulanan Tip C tahkimatında dört parçalı kafesli çelik bağlar kullanılmıştır. Genelde 1.5 m aralıklı olarak yerleştirilen bağlarda çevre kayacın koşullara bağlı olarak bağ aralığı yer yer 0.75 m ye kadar azaltılmıştır. Çelik sürenler tünel kazı işlerinde gerekli olabilen kazı öncesi destekleme elemanını oluşturmaktadır. Çelik sürenler, kazıyı takiben aşırı sökülme, çökme veya malzeme akmasına elverişli kaya koşullarında uygulanmaktadır. Çelik bağ tahkimatı ile bağlantılı olan süren elemanları, çevresel koşullara bağlı olarak yerel veya sistematik olarak uygulanabilmektedir. Yaygın olarak çelik borular veya nervürlü çelik çubuklar kullanılmaktadır (Yüksel Proje 2004). Kül iletim tünelinde içi boş çelik borular süren olarak kullanılmıştır. Sürenler çelik kafesli bağ üzerinden yatayla en fazla 5-10 açı yapacak biçimde yerleştirilmiş ve iç boşluğa çimento enjeksiyonu yapılmıştır. C tipi tahkimatta çevre kaya koşullarına bağlı olarak 6 m uzunlukta, adet süren açıklığın tavan bölgesinde uygulanmıştır. Kalıp beton tünellerde kalıcı destekleme elemanını oluşturmaktadır. Genellikle beton dökümü, geçici destekleme elemanları ile takviye edilmiş, tünel açıklığında deformasyonların ihmal edilecek düzeye inmesinden sonra gerçekleştirilmektedir. Çatalağzı Termik Santralı kül iletim tünelinde kullanılan kaplama betonu BS

6 A.Özarslan, M. Geniş, Ç. Alkılıç & D. Acun sınıfında olup kaplama betonu kalınlığı 40 cm olarak uygulanmıştır. İletim tüneli boyunca kaplama betonu ile kaya arasında var olan boşlukları doldurmak amacıyla kontak enjeksiyonları yapılmıştır. Kontak enjeksiyonları için açılan 46 mm çapındaki delikler, beton dökülürken bırakılan borular içinden delinmiştir. Kontak deliklerinin boyu, kaplama betonu ve kazı boşluğunu aşacak şekilde en az 15 cm uzunlukta seçilmiştir. Kontak enjeksiyonları 3 m kesit aralığında şeşbeş olarak açılan delikler içerisinden yapılmıştır. Tünel güzergahı boyunca toplam 194 kesitte 441 adet kontak enjeksiyon sondajı açılmıştır Şeşbeş düzeninde tavanda bir adet (A) veya sol üst yan ile sağ üst yan olmak üzere iki adet (a, b) enjeksiyon deliği açılmıştır (Şek. 4). Uygulanan enjeksiyon basınçları 2.1 kg/cm 2 civarında gerçekleşmiştir. Tünel içinde ayrıca 35 adet kontrol ve 22 adet karotlu kontrol enjeksiyon sondajları açılarak enjeksiyonları yapılmıştır. Roald vd. (2002) enjeksiyon işlemlerinin kaya kütlesi kalitesinde kuru koşullarda bir, ıslak koşullarda iki veya üç sınıf iyileşmesini sağlayabileceğini belirtmektedirler. a A kontak enjeksiyonu Şekil 4. Tünelde kontak enjeksiyonu uygulaması. Çatalağzı termik santralı iletim tünelinde Sapça Formasyonu içerisinde çevre kayanın zayıf ve su gelirinin fazla olması nedeniyle metre leri arasında konsolidasyon enjeksiyonları yapılmıştır. Konsolidasyon enjeksiyonları ile açıklık çevresinde zayıf kaya kütlesi özelliklerinin iyileştirilmesi ve su gelirinin sınırlandırılması hedeflenmiştir Bu amaçla toplam 134 adet konsolidasyon enjeksiyon sondajı açılmıştır. Her bir kesitte 6 adet olarak açılan enjeksiyon sondajlarının boyları 2.5 m seçilmiştir. Kül iletim tünelinde tüm enjeksiyon işlemleri bitirildikten sonra tünelde her 6 m de bir olmak üzere drenaj kanalı içerisinde 5 m boyunda basınç düşürme sondajları yapılmıştır. Bütün delikler b açıldıktan sonra kuyulara 50 mm çapında delikli borular yerleştirilmiştir (Alkılıç 2004). Kül iletim tünelinde uygulanan tahkimat sistemi ile RMR sistemi tahkimat önerilerinin bir karşılaştırılması Çizelge 2 de verilmiştir. Karşılaştırmada, RMR tahkimat önerileri arasında da yer almaması nedeniyle, uygulanan tahkimat sisteminde kaplama betonu ve enjeksiyon işlemleri göz önünde bulundurulmamıştır. Gökçetepe nda I nolu yapısal bölgenin tünel girişini oluşturması nedeniyle Tip C tahkimatı uygulanmıştır. II ve III nolu yapısal bölgelerde ise belirlenen kaya kütlesi sınıfına kıyasla daha yoğun bir tahkimat sistemi kullanılmıştır. IV nolu bölgede ise önerilen ve uygulanan Tip A tahkimat sistemi benzerlik göstermektedir. Tasmaca nda orta kaya sınıfını temsil eden yapısal bölgede önerilen ve uygulanan tahkimat sistemleri örtüşmektedir. En zayıf kaya kütlesi koşullarını temsil eden Sapça nda yer alan VI ve VII nolu yapısal bölgelerde uygulanan Tip C tahkimatı ile önerilen tahkimat sistemi uyum içerisinde bulunmaktadır. Genel olarak incelendiğinde kül iletim tünelinde uygulanan tahkimat sistemi ile RMR sistemi tahkimat önerilerinin önemli ölçüde örtüştüğü görülmektedir. RMR sisteminde kullanılan ön tasarım amaçlı tahkimat sistemleri seçim kılavuzu delme-patlatma yöntemi ile açılmış atnalı kesit şeklindeki 10 m genişliğindeki tüneller için önerilmiştir. Kül iletim tünelinde uygulanan kazı yöntemi ve kesit şekli uyumlu olmasına karşın, tünel genişliği daha dardır. Bu durumda aynı kaya kütlesi koşullarında seçim kılavuzunda yer alan tahkimat önerileri bir nevi en fazla tahkimat gereksinimini temsil etmektedir. Bu açıdan değerlendirildiğinde özellikle Gökçetepe nda yer alan II ve III nolu yapısal bölgelerde fazla tahkimat boyutlandırmasına gidildiği söylenebilmektedir. Tünel içerisinde gerçekleştirilen gözlemler de bu durumu doğrulamaktadır. Kül iletim tünelinde Tasmaca ve Sapça formasyonları içerisinde taban betonda yer yer kılcal çatlaklar oluşmuştur. Bu çatlaklar özellikle VII nolu yapısal bölgede yoğunlaşmıştır. Bu durumda açıklık çevresindeki su gelirinin önemli rol aldığı tahmin edilmiştir. Tünel güzergahı boyunca yapılan kontak enjeksiyonları, en olumsuz durumu temsil eden VII nolu yapısal bölgede gerçekleştirilen konsolidasyon enjeksiyonları ve ilave su drenajı önlemlerinin de etkisiyle, beton kaplamada ilave çatlak gelişmesi veya mevcut çatlakların genişlemesi durumları gözlemlenmemiştir. Mevcut durumda tünelde ilave bir duraylılık sorunu ile karşılaşılmamıştır. 228

7 Türkiye 19. Uluslararası Madencilik Kongresi ve Fuarı, IMCET2005, İzmir, Türkiye, Haziran 2005 Çizelge 2. Tünelde uygulanan tahkimat sistemi ile RMR sistemi tahkimat önerilerinin karşılaştırılması. Yapısal Bölge Önerilen tahkimat sistemi (RMR) Tünelde uygulanan tahkimat sistemi I (0-21 m) Gökçetepe Kaya sınıfı: orta (Nihai RMR =58) II ( m) Gökçetepe Kaya sınıfı: iyi (Nihai RMR =65) III ( m) Gökçetepe Kaya sınıfı: iyi (Nihai RMR =75) IV ( m) Gökçetepe Kaya sınıfı: iyi (Nihai RMR =71) V ( m) Tasmaca Kaya sınıfı: orta (Nihai RMR =50) VI ( m) Sapça Kaya sınıfı: zayıf (Nihai RMR =29) VII ( m) Sapça Kaya sınıfı: zayıf (Nihai RMR =26) 3-4 m uzunlukta m aralıklı sistematik kaya saplamaları, kemer tavanında çelik hasır, kemer tavanında 5-10 cm ve yan duvarlarda 3 cm püskürtme beton, çelik bağ desteği yok kemer tavanının her 2-3 m sinde çelik hasır ile birlikte m aralıklı yer yer kaya saplamaları, gerektiğinde tavan kemerinde 5 cm kalınlığında püskürtme beton çelik bağ desteği yok kemer tavanının her 2-3 m sinde çelik hasır ile birlikte m aralıklı yer yer kaya saplamaları, gerektiğinde tavan kemerinde 5 cm kalınlığında püskürtme beton, çelik bağ desteği yok tavan kemerinin her 2-3 m sinde çelik hasır ile birlikte m aralıklı yer yer kaya saplamaları, gerektiğinde tavan kemerinde 5 cm kalınlığında püskürtme beton, çelik bağ desteği yok 3-4 m uzunlukta m aralıklı sistematik kaya saplamaları, tavan kemerinde çelik hasır, tavan kemerinde 5-10 cm ve yan duvarlarda 3 cm kalınlığında püskürtme beton, çelik bağ desteği yok, çelik hasır ile birlikte kemer tavanı ve yan duvarlarda m aralıklı 4-5 m uzunlukta sistematik kaya saplamaları, kemer tavanında cm ve yan duvarlarda 10 cm kalınlığında püskürtme beton, gerekli yerlerde 1.5 m aralıklı hafif profilli çelik bağ tahkimatı çelik hasır ile birlikte kemer tavanı ve yan duvarlarda m aralıklı 4-5 m uzunlukta sistematik kaya saplamaları kemer tavanında cm ve yan duvarlarda 10 cm kalınlığında püskürtme beton gerekli yerlerde 1.5 m aralıklı hafif profilli çelik bağ tahkimat m uzunlukta kaya saplamaları, gerektiğinde 4 m boyunda taban saplamaları, kafesli çelik bağ ile birlikte toplam 20 cm kalınlığında püskürtme beton, gerektiğinde kemer ve yan duvarlarda çelik süren uygulaması m uzunlukta kaya saplamaları, tünel açıklığı çevresinde 10 cm kalınlığında püskürtme beton, kafesli çelik bağ desteği yok m uzunlukta kaya saplamaları, tünel açıklığı çevresinde 10 cm kalınlığında püskürtme beton, kafesli çelik bağ desteği yok kaya saplaması yok, tünel açıklığı çevresinde 5 cm kalınlığında püskürtme beton, çelik bağ desteği yok m uzunlukta kaya saplamaları tünel açıklığı çevresinde 10 cm kalınlığında püskürtme beton, kafesli çelik bağ desteği yok m uzunlukta kaya saplamaları, gerektiğinde 4 m boyunda taban saplamaları, tünel açıklığı çevresinde m aralıklı kafesli çelik bağ, 20 cm kalınlığında püskürtme beton, gerektiğinde kemer ve yan duvarlarda çelik süren uygulaması m uzunlukta kaya saplamaları, gerektiğinde 4 m boyunda taban saplamaları, tünel açıklığı çevresinde m aralıklı kafesli çelik bağ, toplam 20 cm kalınlığında püskürtme beton, gerektiğinde kemer ve yan duvarlarda çelik süren uygulaması 229

8 A.Özarslan, M. Geniş, Ç. Alkılıç & D. Acun 5 DURAYLILIK ÇÖZÜMLEMELERİ Çalışmada duraylılık çözümlemeleri için PHASE 2D 5.0 iki boyutlu sonlu elemanlar bilgisayar programı (Rocscience, 2004) kullanılmıştır. Söz konusu programda oluşturulan sonlu elemanlar ağında 3 düğüm noktalı üçgen elemanlar seçeneği kullanılmıştır. Tüneli çevreleyen ortamın sınırlarının açıklıktan uzaklığı yaklaşık olarak açıklık genişliğinin 9 katı alınmıştır. Bu sınır üzerinde bulunan düğüm noktalarının yatay ve düşey yöndeki yer değiştirmeleri önlenmiştir. İncelenen tüm durumlarda, açıklığı çevreleyen ortam için aynı sonlu elemanlar ağı kullanılmıştır. Tünelin yeryüzünden derinliği tünel güzergahı boyunca değişkenlik göstermektedir. Duraylılık çözümlemelerinde tünel güzergahı boyunca düşey birincil gerilmeler eşit kabul edilip, derinlik ortalama olarak 200 m alınmıştır. Örtü katmanının ortalama birim hacim ağırlığı 25 kn/m 3 alınarak, düşey birincil gerilme (Pv) yaklaşık 5 MPa olarak tahmin edilmiştir. Yatay birincil gerilmelerin (Ph) tüm doğrultularda birbirine eşit olduğu varsayılmıştır. Literatürde rapor edilen (Brown & Hoek 1978) ölçüm sonuçlarından ortalama 200 m derinlik için birincil gerilmelerin oranının (Ph/Pv) k değişkenlik gösterdiği belirlenmiştir. Genelde sığ derinliklerde yatay birincil gerilmelerin düşey birincil gerilmelerden daha büyük olduğu kabul edilmektedir. Çözümlemelerde bu nedenle birincil gerilmelerin oranı k 2 olarak kabul edilmiştir. Atnalı kesitli tünelin kazı genişliği 6 m ve yüksekliği 6 m alınmıştır. Yarım daire şeklindeki tavanın eğrilik merkezi tabandan 3 m yüksekliktedir. Bu durumda tünelin kazı kesiti yaklaşık 36 m 2 olmaktadır. Farklı yapısal bölgeler içerisinde uygulanmış olan tahkimat durumları göz önünde bulundurularak elasto-plastik çözümlemeler yapılmıştır. Tahkimat durumları nihai kaplama betonu ve iyileştirme enjeksiyonları öncesi durumları temsil etmektedir. Çözümlemelerde tünelde açıklık çevresinde 9 adet tamamen dolgulu ön gerdirmesiz kaya saplamaları kullanılmıştır. Kaya saplamalarının boyu 4 m, çapı 25 mm, saplama aralığı 1.5 m (düzlem içi ve dışı), saplama çeliğinin Young modülü 200 GPa ve çekme kapasitesi 0.1 MN alınmıştır. Çözümlemelerde püskürtme beton Bernoulli formülasyonuna uygun olarak davranan kiriş elemanlarıyla temsil edilen kaplama elemanları kullanılarak modellenmiştir. Püskürtme betonun elastik özellikleri, Young modülü 30 GPa ve Poisson oranı 0.2 alınmıştır. Püskürtme betonun dayanım özellikleri olarak, tek eksenli basınç dayanımı 35 MPa, kalıcı tek eksenli basınç dayanımı 3.5 MPa, çekme dayanımı 3 MPa ve kalıcı çekme dayanımı 0 alınmıştır. Püskürtme betonun kaplama kalınlığı uygulanan tahkimat tipine (A, B, C) bağlı olarak 5 cm, 10 cm ve 20 cm şeklinde değişmektedir. Açıklığı çevreleyen kaya kütlesinin Hoek-Brown görgül yenilme ölçütüne (Hoek & Brown 1980) uygun olarak yenildiği varsayılmıştır. Ölçütün genelleştirilmiş hali aşağıda verilmiştir (Hoek vd. 2002): ' ( m σ σ + ) a σ (1) ' ' 1 = σ3 + σci b 3 ci s burada büyük ve en küçük asal gerilmeler ve ' σ 1 ve σ ' 3 sırasıyla yenilme anındaki en σ ci ise kaya malzemesinin tek eksenli basınç dayanımıdır. Hoek- Brown dayanım sabitleri (m b, s, a) kaya kütlesinin özelliklerine (GSI) ve kaya kütlesinde oluşan patlatma hasarına göre değişim göstermektedir. Ölçüt ile ilgili detaylı bilgiler Hoek vd den elde edilebilir. Jeolojik dayanım indeksi (GSI) değerlerinin kestirilmesinde aşağıda verilen eşitlik kullanılmıştır. (Hoek vd. 1995). GSI = RMR 89 5 (RMR 89 >23) (2) burada, RMR 89, Bieniawski tarafından önerilen kaya kütlesi sınıflama sisteminin 1989 yılı versiyonudur. Kaya malzemesine ilişkin yapılan tek ve üç eksenli basınç dayanımı deney verileri ile ROCLAB (v.1.0) (Rocscience 2003) bilgisayar programı kullanılarak kaya malzemesine ilişkin dayanım parametreleri (σ ci, m i ) ve kaya kütlesi dayanım ve deformasyon parametreleri (E m, m b, s) belirlenmiştir. Kırılmış kaya kütlesine ait dayanım parametrelerinin (m r, s r ) tahmin edilmesinde Ribacci (2000) tarafından önerilen bağıntılar kullanılmıştır. m r = 0.65 m b (3) s r = 0.04 s (4) Çözümlemelerde tünelin farklı yapısal bölgeleri için kullanılan girdi parametreleri Çizelge 3 te verilmiştir. Hoek-Brown dayanım parametrelerinden a değeri tüm durumlar için 0.5 alınmıştır. Çözümlemede kaya saplamaları ve/veya püskürtme betondan oluşan tahkimat elemanlarının ikinci bir aşamada yük almaya başladığı varsayılmıştır. Tahkimat elemanlarına tahkimat gecikmesini modellemek üzere tünel açıklığını çevreleyen ortamdan %75 oranında yük etkidiği varsayılmıştır. 230

9 Çizelge 3. Tünel güzergahı boyunca kaya malzemesi ve kütlesinin özellikleri. Türkiye 19. Uluslararası Madencilik Kongresi ve Fuarı, IMCET2005, İzmir, Türkiye, Haziran 2005 Yapısal σ ci σ E cm m Bölge Aralık (m) GSI* m i m b s m r s r (MPa) (MPa) (GPa) I 0-21 m II+III m IV m V m VI m *GSI=Temel RMR -5 Tünel güzergahında karşılaşılan değişik formasyonlarda uygulanan farklı tahkimat türleri ayrı ayrı modellenmiştir. Çözümlemelerde sadece kaya saplamalı ve püskürtme betonlu tahkimat durumları modellenmiştir. Tünel giriş ve çıkış ağızlarının gerçekçi bir şekilde modellenebilmesi için üç boyutlu analizlere ihtiyaç duyulduğundan I ve VII nolu yapısal bölgeler için çözümlemeler yapılamamıştır. Tünel güzergahında farklı yapısal bölgeler için elde edilen çözümleme sonuçları Şekil 5-8 de verilmiştir. Gökçetepe nda yer alan II ve III nolu yapısal bölgeler aynı kaya kütlesi koşullarını temsil etmeleri nedeniyle ortak çözümleme yapılmıştır. İncelenen yapısal bölgeler için elde edilen kaya kütlesi özellikleri kullanılarak, kaya saplaması ve püskürtme beton tahkimat uygulamasında, çözümlemelerden elde edilen sonuçlara göre, duraylılık açısından olumsuz durumlar Tasmaca ve Sapça içerisinde yer alan yapısal bölgelerde (V-VI) oluşmaktadır. Açıklık çevresindeki yenilme bölgesi açıklığı tamamen çevreleyerek özellikle tabanda derinlik kazanmaktadır. Bu olumsuz koşullar tünel içersindeki gözlemler ile teyit edilmiştir. Gökçetepe içerisinde yer alan yapısal bölgelerde (II-IV) ise tavan ve yan duvarlarda oluşan yenilme bölgesinin genişliği önemli ölçüde daralmaktadır. Bu bölgelerde tünel açılması ve desteklenmesinden sonra duraylılık problemleri ile karşılaşılmamıştır. Genel anlamda bilgisayar programı ile yapılan sayısal çözümlemelerden elde edilen sonuçlar ile tünel içerisindeki gözlemler karşılaştırıldığında benzer bulgulara ulaşıldığı söylenebilmektedir. Tünelde karşılaşılan duraysızlık durumlarında çevre kaya kütlesi koşullarının iyileştirilmesi için kontak ve konsolidasyon enjeksiyonları yapılmıştır. Tavan ve taban koşullarındaki olumsuz durumları sınırlandırmak için tünel içerisinde ihtiyaç olması durumunda tavanda süren ve tabanda da saplama uygulamaları gerçekleştirilmiştir. Şekil 5. Gökçetepe II ve III. yapısal bölgeler. Şekil 6. Gökçetepe IV. yapısal bölge. Şekil 7. Tasmaca V. yapısal bölge. 231

10 A.Özarslan, M. Geniş, Ç. Alkılıç & D. Acun Şekil 8. Sapça VI. yapısal bölge. 6 SONUÇLAR Arazi gözlemleri, kaya kütlesi sınıflandırma sistemi ve bilgisayar programı ile yapılan sayısal çözümlemelerden elde edilen sonuçlar incelendiğinde, birbiriyle uyum içinde oldukları söylenebilmektedir. Ancak, elde edilen sonuçların sınırlı sayıda verilere dayalı olması ve bilgisayar programı özelliklerinden kaynaklanan zorunlu idealleştirmeler (sürekli ortam, birincil gerilmeler vb.) nedeniyle her zaman dikkatle kullanılması ve arazi gözlemleri ile devamlı olarak izlenmesi önerilmektedir. Çalışmadan, güvenilir ve yeterli arazi verilerine dayalı olan kaya kütlesi sınıflama sistemi ve sayısal çözümleme modelleri analizlerinin, yeraltı açıklıklarının ve tahkimat sistemlerinin planlanmasında önemli bir ön tasarım aracı işlevine sahip olduğu teyit edilebilmiştir. 7. KAYNAKLAR Alkılıç, Ç. 2003; Çatalağzı Termik Santrali Kül Cürufun Uzaklaştırılması ve Depolanması İnşaatı İletim Tüneli Jeoteknik Raporu (yayımlanmamış), DSİ 23. Bölge, 232. Şb. Md., Zonguldak. Alkılıç, Ç. 2004; Çatalağzı Termik Santrali Kül Cürufun Uzaklaştırılması ve Depolanması İnşaatı Kontak ve Konsolidasyon Enjeksiyonları İşbitim Raporu (yayımlanmamış), DSİ 23. Bölge, 232. Şb. Md., Zonguldak. Bieniawski, Z.T. 1989; Engineering Rock Mass Classifications, John Wiley & Sons, New York? Brown, E.T., Hoek, E., 1978; Trends in relationships between measured insitu stresses and depth, Int. J. Rock Mech. Min. Sci. & Geomech. Abstr., Vol. 15, pp Çınar, 2001; Çatalağzı Termik Santrali Atık Depolama ve Taş Ocağı Entegre Projesi, ÇED Raporu, Çınar Mühendislik, Ankara. Gerçek; H. 2004; Tünelcilik Ders Notları (yayımlanmamış), ZKÜ Maden Müh. Bölümü, Zonguldak. Hoek, E., Brown, E.T., 1980; Underground Excavations in Rock. IMM, London. Hoek, E., Carranza-Torres, C., Corkum, B., 2002; Hoek- Brown failure criterion-2002 edition, 7 p. Hoek, E., Kaiser, P.K., Bawden, W.F., 1995; Support of Underground Excavations in Hard Rock. A.A. Balkema, Rotterdam. Ribacci, R., 2000; Mechanical tests on pervasively jointed rock material: insight into rock mass behaviour, Rock Mechanics and Rock Engineering, Vol. 33, No.4, pp Roald, S., Barton, N., Nomeland, T., 2002; Grouting -The Third Leg of Underground Construction, Norwegian Tunnelling Society Publication, Vol. 12, Rocscience, 2003; Rocklab (v.1.0) Software-Rock Mass Strength Analysis using the Generalized Hoek-Brown failure criterion, /products/roclab.asp Ulusay, R. Sönmez, H., 2002; Kaya Kütlelerinin Mühendislik Özellikleri, TMMOB JMO Yayınları, No: 60, Ankara. Yurdakul, Ş., Gerçek H. 2002; Püskürtme Beton Tahkimatının TTK Ocaklarının Ana Galerilerinde Uygulanabilirliğinin Araştırılması, Türkiye 13. Kömür Kongresi Bildiriler Kitabı, TMMOB MMO, Zonguldak, s Yüksel Proje, 2004; İstanbul Metrosu Proje Raporu (yayımlanmamış), İstanbul. 232