Açık Kaynaklı Bilgi Maslow üçgeninin üst katlarına doğru

Transkript

1 Açık Kaynaklı Bilgi 1997 yılında Katedral ve Pazar 1 başlıklı bir makale yayınlandı. Bu makale açık kaynaklı kod kullanımına yazılım sektörünün ve bundan kısa bir süre sonra da iş dünyasının dikkatinin çekilmesini sağlayan önemli makalelerden. Makalenin yazarı Eric S. Raymond (sanırım Kapalı Çarşı/Grand Bazaar ı görmemiş), katedral -detaylı olarak planlanan ve tasarlanan, uzman bir ekip tarafından inşa edilen- türü yapılar ve pazar -amatör ekiplerle plansız olarak, anlık gereksinimlere göre oluşturulan- türü yapıları temel alarak, ticari yazılımların ve açık kaynak kodlu yazılımların geliştirilme süreçlerini karşılaştırıyor. Yazı yazılım süreçlerine yönelik çok güzel saptamalarda bulunuyor. Yazının sağladığı en net gelişmelerden biri, yayınlanmasından 7 ay sonra Netscape in tarayıcı kodunu açık olarak dağıtacağını duyurmasıydı. Netscape in CTO su Eric Hahn, Eric Raymond a bu kararı almalarının temel nedeninin kendi makalesi olduğunu da iletmiş 2. Açık kaynak kod tabanlı yazılımlar veya ticari yazılımların hangisinin daha iyi olduğu yazılım çevrelerindeki popüler tartışma konularından biridir (sektörümüz sonu gelmez tartışmaları pek sever). Yine de bu gelişmenin ve açık kaynak kod kullanımının yazılım sektörüne yaptığı yarar genelde kabul görmüştür. Açık kaynak kod kökenli gelişmeler, kapalı kod tarafında bulunan pek çok ticari ürünün günümüzde çok daha kaliteli olmasına yol açtı. Hatta Microsoft gibi temel iş modeli, ticari sır olarak değerlendirdiği kodlarının (daha doğrusu kodları aracılığıyla ürettiği ürünlerin) satışı olan firmaların kod üretmekle ilgili pek çok sürecinin değişmesini de sağladı. Geleneksel yazılım modeli şöyledir: (firmanın ve ürünün büyüklüğüne göre bu sayıların üssel olarak arttığını düşünebiliriz) bir ya da bir kaç ofiste çalışan, otuz kırk kişi, bir plan dahilinde bir ya da bir kaç yıl çalışarak, birkaç kişinin hayalini kurduğu bir yazılımı üretir. Açık kaynaklı yazılımlarda üretim modeli ise, dünyanın herhangi bir yerinde yaşayan, büyük ihtimalle birbirinin günlük hayatı hatta gündüz -nedense gece kod yazdıklarına eminiz!- ne iş yaptığı hakkında pek bir fikri olmayan, genelde sanal ortamlar dışında iletişimi olmayan kişilerin, bir web sitesi, daha önemlisi, ilgi duydukları bir yazılım konusu etrafında toplanması. Bu modelde ürün önce bir kaç kişi tarafından oluşturulmuş olsa da sonradan konuya ilgi duyanların hepsi tarafından da şekillendirilir. Sayıca ilk modele göre çok daha fazla olan bu gruptaki istekliler, ürünü, genelde asıl işlerinden arta kalan zamanlarda geliştirirler. Bu gruba katılmak için tek gereken bu konuya ayıracak zamanınız ve buna isteğiniz olması. İş görüşmeleri, sınavlar, değerlendirmeler pek karşınıza çıkmaz. (Bu tanımı duyduktan sonra bankanızın açık kaynak kodlu yazılımlar kullanımına geçtiğini gazetelerden okursanız banka değiştirmeyi düşünürsünüz sanırım!) Açık kaynak kod üretim modeli, Linux işletim sistemi başta olmak üzere pek çok önemli ürünün doğmasına yol açtı. Maslow üçgeninin üst katlarına doğru Günümüzde, internet, çokça duyulan Web 2.0 ve ilgili web teknolojilerinin karşımıza çıkardığı bir başka ilginç durumla karşı karşıyayız. Bilgi, haber, fikir veya bunların birkaçını bir arada içeren her tür yazı- sadece yazı değil, görüntü, ses, film, herhangi bir medya, artık açık kaynak kod modeliyle üretilebiliyor. İşin ilginci bunları üretmek için yeterince gönüllü de var! 2000 yılının ilk aylarıydı sanırım, amaçsızca internette dolaştığım ve ilgimi çeken her yana gittiğim akşamların birinde, yazılım konusundaki çalışmalarından tanıdığım Ward Cunningham ın sitesinde dolaşırken bir linke tıkladım. Daha o zamanlarda bile epey alışık olduğumuz bol tasarımlı, renkli ve resimli sayfaların aksine, hiç tasarımı olmayan sadece

2 düzyazı ve linklerden oluşan bir grup sayfaydı gittiğim yer. Uzunca bir süre ne olduğunu anlamaya çalıştım. Sayfalarda görünen buradaki yazıları herkesin değiştirebileceği, isteyenin istediğini yazacağı türden bir şeydi. Kısa bir deneme yaptım. Evet sayfalara istediğim yazabiliyordum! Ama niye? Hello World! 3 dışında yazmak istediğim bir şey yoktu ki? Hem zaten yazsam ne olacaktı? Büyük bir ihtimalle birazdan biri gelip silecekti. Cunnigham ın anlamsız bir şey yapmayacağına olan tüm inancımın yanı sıra, Ne anlamı var şimdi bunun? diye düşünüp hemen daha renkli sayfalara geçtiğimi hatırlıyorum. Yaklaşık 2 yıl sonra, bu sefer yazılım konusunda bir eğitim için araştırma yaparken çıktı karşıma aynı sayfalar. Bu sefer sayfalarda dolaşıp, her okuduğum konuda ilginç bir başka link bulup ona geçerek, saatler geçirdim. Karşımda yazılım konusunda gördüğüm en ilginç kaynaklardan biri vardı 4. Her wiki konusu açıldığında kendimi bu dar görüşlülüğümden dolayı biraz rahatsız hissederim. Bu dar görüşlülük, ya da Yok, o olmaz! yaklaşımına pek çok yenilik için karşılaşırız aslında. Özellikle bilgisayar, internet ve ilgili teknolojilerde çok yaygın ün sonuna doğru Time dergisi, neden internet in yaygınlaşamayacağını açıklıyordu: Ticaret için tasarlanmamış ve yeniliklere yeterince açık bir ortam değil. 5. Newsweek Şubat 1995 başlığında şüphelerini daha net dile getirdi: INTERNET Mİ? BAH! Bilgisayar kitap, öğretmen veya gazetelerin yerine geçemez! 6. O zaman olduğu gibi bugün de medyanın en önemli isimlerinden olan bu dergilerin, interneti dikkate almamalarından üç dört yıl sonra web, o zamanki ilkel haliyle bile bize ticaret için en temel araçlardan biri olduğunu kabul ettirmişti. Sonra 2000 li yılların başında O Reilly Yayımcılık ın kurucusu Tim O Reilly çıkıp Web 2.0 diye bir şey ortaya atınca, bu yeni model! webin hayatımızı ne kadar değiştireceğini, artık sadece markete ya da bankaya gitmekten bizi kurtaracak bir araç olmayıp, sosyal hayatımızın temeli haline geleceğini, Maslow un 7 üçgeninin alt katlarını oluşturan fizyolojik gereksinimlerimizi karşılamanın ötesine geçip, saygı hatta kendini gerçekleme katlarına doğru yelken açacak bir araçla karşı karşıya olduğumuzu öğrendik. Evet, Tim O Reilly diyordu ki, Web 2.0 bize, ortak toplumsal zekamızı kullanarak doğruya, bilgeliğe ulaşacağımız bir platform sağlıyor 8. Ve artık her şey çok güzel olacak! Yeni model Web de standart donanım Her ne kadar webe sürüm verilmesini hafif bir gülümsemeyle karşılasam da, O Reilly nin Web 2.0 tanımıyla anlattığı ve artık sıkça gündemimize gelen kavramlar hafife alınası kavramlar değil. O Reilly, (yazılım ve teknoloji taraflarına değinen önemli ek başlıklarla birlikte) sosyal web kavramının, ortak içerik oluşturmanın, blogların, wikilerin, web tabanlı sosyal toplulukların, hatta günümüzde olacak mı diye sorgulamaktan vazgeçip ne zaman olacak diye düşünmeye başladığımız ikinci hayatların 9 gelişini bize duyuruyor. Hatta bu gelişmeler Time, Newsweek gibi, on yıl kadar önce interneti dikkate almayan büyük medya kuruluşlarına ve dergilere pek de gerek kalmayacağı tartışmalarının doğmasına yol açıyor. Ne de olsa 2003 Nisanında, daha bu konular hiç tartışılmazken, Amerikan askeri birlikleri, (o gün bu gündür bir türlü bulunamayan) Saddam ın kitle imha silahlarını bulup imha etmek amacıyla Irak topraklarında ilerleyip Bağdat a girerken, dünya, savaşı genelde mainstream (yaygın kitlesel) medya organlarından izliyordu. Daha o zamanlardan, olayları işgal It was not designed for doing commerce, and it does not gracefully accommodate new arrivals Second Life ve benzeri sanal dünyalar hakkında bilgi için 2

3 dünyasının kameraları yerine gerçek hayatta birinin gözlerinden görmek isteyen, hafif şüpheci 20,000 kadar kişi ise Read Nerede? 10 adlı blogu okuyordu. Blog kendine Salam Pax 11 adını veren ve Bağdat ta yaşadığını iddia eden biri tarafından yazılıyordu. İngiliz Guardian gazetesi, 30 mayıs ta 12 blog sahibinin 29 yaşında bir ıraklı genç olduğunu ve yazdıklarının gerek siyasal boyutu gerekse yazılarında eşcinsel olduğunu açıklaması nedeniyle kimliğini gizli tutması gerektiğini ortaya çıkarana kadar, blog sahibinin kimliği çeşitli tartışmalara yol açtı. Salam ın günlüğünde, bu yazının konusuyla da dikkat çekici derecede ilgili şu cümle geçiyordu: Bir gün, Afganistan da olduğu gibi bu gazeteciler sıkılacak ve Suriye, İran hakkında yazmaya gidecekler; Irak radarlarından çıkacak. Gözden ırak, gönülden de ırak. Sizi şanslılar, sizin böyle bir seçeneğiniz var, ben burada yaşamak zorundayım. 13. Peki o gün geldiğinde -günümüzde pek sık rastlamadığımız bir - inatla hala Irak taki durumu merak edenler ne okuyacaktı? Bugün bloglar, ilk günlerinde anıldıkları gibi alternatif fikir duyurma aracı olmanın çok ötesine geçtiler aslında veya gerisine. Bloglar çoktan, gereğinden fazla ticarileşti. Blog sıralama sitesi Tehnorati ye göre en çok okunan Gawker ve Gizmodo gibi bir kaç blogun sahibi alternatif fikirlerini yazarak beklenmedik bir şekilde ünlü olmuş, az gelişmiş bir ülkede yaşayan bir genç değil, Gawker Media adlı bir şirket. Gawker Medya nın kurucusu Nick Denton, blogların medyaya etkisi konusunda epey temkinli. Bir devrimle karşı karşıya olduklarına ve hayatlarının değişeceğine inanmak istiyorlar. 14 diyor Denton. Yapılan yorumlar ise, Denton un blogların ticari potansiyelini ilk gören kişilerden biri olarak, rekabeti bu alandan uzak tutmaya çalıştığı yönünde. Çünkü Gawker Media nın elindeki bloglar üzerinden edindiği reklam gelirinin yıllık yaklaşık 2 milyon dolar olduğu, editörlerine verdiği -yıldız bir isim değilseniz pek dikkate değer olmadığı söylenen- gazeteci maaşı ve yıllık hosting giderlerinin ise pek bir şey tutmadığı biliniyor. Technorati nin en çok okunan ve linklenen bloglar listesinde Gawker a ait olmayanların çoğu da bir başka şirkete, kurulduktan kısa bir süre sonra 25 milyon USD ye AOL ye satılan Weblogs, Inc. e ait. Gelelim O Reilly e göre ortak toplumsal zekamızı kullanmamıza en uygun araç olan Wiki lere. Bu ne işe yarar ki? diye düşünerek elimin tersiyle itmemden kısa bir süre sonra adı yaygın olarak duyulmaya başlayan Wikipedia, günümüzde en önemli ücretsiz bilgi kaynaklarından. Nature dergisi tarafından yapılan bir araştırmaya göre içeriği onbinlerce gönüllü katılımcıya ait olan Wikipedia dili biraz daha karışık ve düzensiz olsa da güvenilirlik açısından en azından tanınmış Britannica ansiklopedisi kadar güvenilir. 15 Her şey çok güzel olacak mı? Peki Web 2.0 ile birlikte hayatımız Tim O Reilly nin anlattığı kadar güzel olacak mı? Web 2.0 bize çok sesliliği getirip, düşünce özgürlüğü ve çeşitliliğini sağlayacak, ücretsiz, özgürce, doğru haber alma ve bilgiye ulaşma yolunu açıp, medyanın taraflı olduğu söylenen boyunduruğundan çıkmamızı sağlayacak mı? Teknoloji, innovasyon ve strateji konularına odaklanan yazar ve araştırmacı Nicholas G. Carr The Ammorality of Web yazısında bu konuda pek iyimser değil. Kendisi de sıkça okunan bir blog yazarı olan Carr, blogların yaygın medya organlarına alternatif bir ses olduğunu düşünmüyor. Blogların uç ideolojik 10 Where is Read? 11 Barış kelimesinin Arapça (Salam) ve Latince (Pax) karşılıklarının birleşimi They want to believe there's going to be this new revolution and their lives are going to be changed

4 fikirleri tartışmaya açmaktansa destekleyen, yapay, tek sesli araçlar olduğunu düşünüyor. Taraflı olmakla suçladığımız yaygın medya organlarını, yetenekli kişilere kaynak sağlayabilme, pahalı araştırmalara fon sağlayabilme, karşı fikirleri aynı sayfada bir araya getirebilme gibi özelliklerinden dolayı bloglardan çok daha etkin bulduğunu söylüyor. Carr a göre; Blog okumak ve New York Times, Financial Times, Atlantic ve Economist e abone olmak arasında seçim yapmam istense her zaman ikinciyi seçerim. Profesyonelleri amatörlere bin kat tercih ederim. 17. Carr, yeni özellikleriyle, yeni model internet in fikir ürünleri ve yaratıcılık ekonomisini değiştirdiğini ve bu değişikliğin önümüzdeki seçenekleri arttırmak yerine azalttığını söylüyor. Wikipedia nın içerdiği bilginin de kötülüğü konusunda örnekler veren Carr a katılanların sayısı da az değil. Wikipeda nın bilgi üretme yapısındaki hatalar konusunda bilgiler içeren ve Wikipedia da yanlış olarak yer alan veya alması gerekirken yer almayan bazı bilgileri de sunan Wikitruth 18 gibi. Wikipedia nın güvenilirliği konudaki tartışmaları da Wikipedia dan izlemek mümkün 19. Yeni modelin renk seçenekleri siyah ve beyaz! Web 2.0 ve getirdiklerini, medya sektöründe gördüğümüz kaçınılmaz değişikliği, blogları, wiki leri ve hayatımıza giren web tabanlı sosyal toplulukları mutlak iyi, veya mutlak kötü olarak mı değerlendirmemiz gerekiyor? Tim O Reilly nin veya Wired gibi dergilerin bu gelişmeleri yeni bir çağın eşiğinde olduğumuz, 10 yıl sonra her şeyin çok farklı olacağı şeklinde göstermek istemeleri doğal. Bir anlamda onların iş modeli bu tür söylemlere dayanıyor. Ama blogların çoktan mainstream medya nın karşıt gücü, toplumun ortak zekası, yeni çağın kurtarıcısı olmaktan çıkıp, yeni bir tür medya gücü haline doğru geldiklerini görüyoruz. Bu açıdan Microsoft ve Google ın hikayesini oldukça eğlendirici bulurum. Microsoft, uzun zamandır yazılım dünyasında, eski türk filmlerinin zengin kötü adamı rolünü oynamış bir şirkettir. Güçsüzleri ezen, parasıyla her şeye hakim olan, istediğini yaptıran kötü adam, Google ın, fakir ama onurlu bir genç in, ani çıkışı ve yükselişiyle eski gücünü kaybetti. Bu süreçte bu yükselişe yardımcı olan belki de bunu sağlayan, zengin kötü adamın karşısında olup onun yenilgisini isteyen büyük çoğunluktu. Onurlu genç belki de beklenenden fazla başarılı oldu, bugün toplumlar üzerinde zengin kötü adamdan çok daha fazla yaptırım gücü olduğu konuşuluyor. Konuşulan bir başka konu da artık yeni zengin kötü adamın o olmaya başladığı. İnsan topluluklarının sürekli yeni bir kurtarıcı arıyor olması acaba ekonomik teoriye uyarlanabilir mi? Karşı tarafta, Nicholas Carr ise, Wikipedia nın ücretsiz olmasının Britanica gibi şirketlerin veya geleneksel medya şirketlerinin kar modelini baltalayacağından artık profesyonellerin iş bulamayacağını, bundan dolayı Web 2.0 ın uzmanların iş üretmesini engelleyeceğini iddia ediyor. Oysa yakın geçmişimizde bile hiç böyle olmadı. Amazon un önlenemez gelişimi Borders gibi, Barnes&Noble gibi kitapçıların batmasına yol açmadı. Onlar da belki iş modellerini biraz güncellediler, belki o gelişme olmasaydı bugün daha güçlü olacaklardı. Sonuçta bugün biz son kullanıcılar, hem Amazon dan kolayca istediğimiz kitapları seçip satın alıyoruz, hem de Borders mağazalarına gidip kahvemizi içerken kitap rafları arasında dolaşabiliyoruz. 17 Forced to choose between reading blogs and subscribing to, say, the New York Times, the Financial Times, the Atlantic, and the Economist, I will choose the latter. I will take the professionals over the amateurs

5 Bloglar yakın bir zamana kadar elimizde olmayan bir seçenek getiriyor. İsteyen herkese, çok düşük bir zaman yatırımıyla, fikirlerini söyleme olanağı. Bu söylemleri izlemek isteyenlere de kolayca izleme şansını. Bunun kötü olduğunu seçeneklerimizi azalttığını düşünebilmek güç. Tabi bu durumun sonsuz fikir özgürlüğüne yol açtığını söylemek de hiç inandırıcı değil. Blog dünyası da çoğu bir kaç kurumun elinde olan az sayıda blogun çok büyük bir okuyucu kitlesine sahip olduğu 20 ortamlar haline geldi. Popüler terimiyle blogosphere i de mainstream medya dan ayırmak artık kolay değil. Bu durumda Carr ın korktuğu gibi, yetenekli ve yaratıcı kişilerin işsiz ve parasız kalma riski de pek yok. O yetenekli kişiler bağımsız bloglarını yazmak yerine, para kazanmayı, yeni medya dünyasının patronlarıyla çalışmayı rahatlıkla seçebilirler. Çok kararlı okuyucular da, popüler blogların arasında yollarını bularak, biraz daha fazla çabayla da olsa, alternatif fikirlere ulaşır hale gelebilir. Carr ın, blogların tek yanlı fikirlerin yayılmasına yol açtığı görüşüne de katılmıyorum. Tabi bloglar tek yanlı fikirler üretmek için. Yaygın kullanımları tek kişinin fikirlerini söylediği ortamlar olmaları. Ama bu tek yanlı ortamlardan yeterince fazla var. Her görüşün, tamamen aksini iddia eden başka bir görüş de uçsuz bucaksız bir ağın bir köşesinde sunuluyor. Bu iki görüş de Wired a göre son yüzyılın en büyük buluşu olan linkler aracılığıyla birbirine bağlanıyor. Gerek Wikipedia ve benzeri wiki tabanlı ortamların, gerekse blog ların bence in güçlü yanı linkler. Basitlik, güçlü fikirlerin, güçlü tasarımların, güçlü buluşların önemli özelliklerindendir. Birbirine linklerle bağlı dokümanlar fikrini daha 1965 yılında ilk gerçeğe döken kişi olan Ted Nelson, dünyadaki her dokümanın, bir başka dokümanın dipnotu olduğundan ve bilgisayarın bu linkleri net ve kalıcı yapacağından eminmiş. 21 Nelson un basit ve güçlü fikri, bugünlerde gerçekleşiyor. Her fikir ve bilgi internette birbirinin dipnotu olmaya doğru gidiyor. Wikipedia nın en olumlu bulduğum özelliği de bu; dipnotların birleştiricisi olması. İçindeki gereksiz olabilecek pek çok bilgiye karşın, bir konuda yeterince çok alternatif fikir ve bilgiye ulaşmak için bir ortam sağlaması. Her hangi bir konuda bir Wikipedia sayfasına bakmak, o konu hakkında temel bilgileri almanıza ve eğer bu konu sizin için çok önemliyse, öğrendiklerinizin doğruluğunu ve alternatif görüşleri de inceleyebileceğiniz bir grup linke ulaşmanın en hızlı yollarından biri. Veya herhangi bir blog girişi okuduğunuzda, sadece o yazıyı okumakla sınırlı değilsiniz, o yazı hakkında görüş bildiren diğer kişilerin yorumları, o konu hakkında kendi bloglarında yazı yazan başkalarının linkleri hatta genelde o konudaki medya organlarındaki yazılara linkler bile elinizin altında. Bence Web 2.0 ve O Reilly nin bahsettiği devrimin getirdiği en güçlü katkı bu. Bir konu hakkında yeterince hızlı olarak alternatif bilgi ve görüşlere ulaşıp bunları kullanma ve kendi bilgi ve görüşünü oluşturma şansı. Wikipedia bize bunu sağlıyor. Bloglar bize bunu sağlıyor. Kolayca alternatif renkleri görüp birini seçme veya yeni bir renk belirleme hatta bunu duyurma seçeneği geleneksel medyanın genelde sağlamadığı büyük bir gereksinim. Web, cep telefonu ve benzeri yollarla, istediğim anda, kolayca, bilmediğim bir konuda bilgi edinebilme, bu konudaki tartışmalar ve karşı görüşleri değerlendirebilmenin büyük bir güç olduğunu düşünüyorum. Sadece İngilizce Wikipedia da 1,9 milyon başlık, günde 80,000 yeni blog Cunningham ın Wiki siyle ilk karşılaştığımda gösterdiğim tepkinin temel nedeni sanırım sitenin ziyaretçilerin karşılarına çıkan boş sayfalara bilgilerini, görüşlerini, deneyimlerini, yorumlarını yazacaklarına duyduğum şüpheydi: Neden? Neden kimin okuyacağını bilmediğim sayfalara doğru, geçerli ve yararlı bir şeyler yazayım? Tüm diğer insanlar neden yazsın?

6 Bu sorunun yanıtı, wikilerin geçerliliği, sosyal ağlarda üretilen diğer içeriklerin doğruluğu, blog ların etkinliği gibi pek çok konuyla ilintili. Hatta daha öncesinde, yazının başında sözünü ettiğim, açık kaynak kodlu yazılımların başarısının da temeli. Yeterince insan, para kazanmak amacıyla işlerinde geçirdikleri zamanın üzerine, kendi kişisel zamanlarını, büyük bir ihtimalle parasal bir getirisi olmayacak bir konuda yoğun bir çalışma yaparak geçirmek ister mi? Bu sorunun ilk yanıtı yukarıda da sözünü ettiğim Maslow un insan motivasyonunu açıklayan teorisinde yer alan gereksinimler hiyerarşisi üçgeni. Maslow a göre üçgenin en altında yer alan temel fizyolojik gereksinimlerini karşılayan insanlarda, önce kendine güven, saygı görme gibi gereksinimler, daha sonra ise başarma, sorun çözme, yaratıcılık gibi gereksinimler birinci öncelik haline geliyor. Yine Deci nin insan motivasyonunun temellerini açıklayan içten gelen ve dış kaynaklı motivasyon (intrinsic/extrinsic motivation) teorisi de bize aradığımız yanıtı veriyor. İnsan davranışlarının nedenini açıklamaya çalıştığı Why We Do What We Do: Understanding Self-Motivation kitabında Deci ye göre 22 öğrenmek, yaratmak, başarma arzusu gibi içten gelen dürtüler, iyi sonuçlar üretmek için, para, ödül veya ceza gibi dış motivasyon yöntemlerinden daha uzun ömürlü ve daha iyi sonuç veriyor. Deci, yaptığı işi, zevk alarak, iyi iş yapma dürtüsüyle yapan bir çalışanınıza, yaptığı işin kalitesine göre prim vermeye başlarsanız, onun iyi iş yapma isteğini körelttiğiniz gibi, zamanla prim verseniz bile daha kötü iş yapmasına yol açacağınızı söylüyor. Wired a göre ise web in sadece yüzde 40 ının ticari bir yanı var, geri kalanı kişilerin görev bilinci ve aldıkları zevkten dolayı yaptıkları çalışmalarla işliyor. Bu bilgilere göre Carr ın amatörce bulduğu bu içerikler en az profesyonel karşılıkları kadar kaliteli olabilir ve hiç de kısa soluklu olmayacak. Bugün YouTube, Flickr gibi Web 2.0 şirketi adı verilen bir grup şirket, ürettiğimiz farklı medyalardaki içerikleri de paylaşmayı çok kolay ve ücretsiz hale getirerek, blogların başlattığı ücretsiz içerik sunma fikrini farklı medyalara açtı. Her ne kadar YouTube da izlediğimiz videoların çoğu hala daha büyük medya organlarının yayınlarında kopyalanmışsa da, cep telefonuyla bile film çekebilir hale geldiğimiz bu günlerde, gittikçe daha fazla insanın kendi ürettiği filmleri YouTube üzerinden dünya ile paylaşacağını düşünmek çok zor değil. Bu gelişmeleri kullanan daha deneysel çalışmalar da artıyor. Önümüzdeki ekimde, sosyal ağ yöntemiyle yazılan ilk kitap yayınlandı. We are smarter than me. 23 adlı kitap, yazılış modelinin, yani web tabanlı sosyal toplulukların, kalabalığın gücünün, iş dünyasına etkilerini anlatıyor. Sırf bu kitap bile zaten konunun iş dünyasına etkisinin açık bir örneği. Doğal olarak kitapta, yazara ödenen bir telif hakkı yok ve telif hakkı hayır kurumlarına bağışlanacak. Bundan 10 yıl kadar önce açık kaynak kodlu yazılımın deneysel çalışmalar olmaktan çıkıp, yazılım sektöründeki dengeleri ve iş yapış modellerini değiştirdiği gibi, günümüzde Web 2.0 in getirdiği değişim, sosyal topluluklar, herkesin kolayca ve düşük maliyetle içerik üretip bunu toplumlara sunabilmesi medya sektörünü değiştirecek. Bu değişim zaten başladı fakat kalıcı olacak ve medyanın farklı alanlarına yayılacak görünüyor. Geleneksel medyanın bu değişime seyirci kalması zaten beklenemez. Fakat halen göreceli olarak amatör ama atak olan yeni rakipleriyle hangi yöntemlerle başa çıkacaklar bunu zaman gösterecek. Bu değişimin son kullanıcılara etkisi eskisine göre daha kolay, daha doğru, daha ucuz ve daha çok sesli bilgiye ulaşmak olacak. Eric S. Raymond un Katedral ve Pazar adlı makalesindeki en önemli vurgulardan biri şuydu: Yeterince göz için her hata yüzeyseldir. 24 Yeterince göz gördüğünde, yere sağlam basmayan her bilgi ve görüş de gücünü yitirecek "Given enough eyeballs, all bugs are shallow 6