DEVRÝMÝMÝZ BÜYÜYECEK!

Transkript

1 TEMMUZ 2000 SAYI:15 DEVRÝM ÝÇÝN SAVAÞMAYANA SOSYALÝST DENMEZ PARTÝMÝZÝN YOLU KURTULUÞUN YOLUDUR Hücreleriniz, katliamlarýnýz, Kafkaslar'daki taþeronluðunuz, Kopenhag kriterleriniz hiç biri, halkýn mücadelesini durduramayacak! DEVRÝMÝMÝZ BÜYÜYECEK!

2 2 Devrimci Sol 15. Sayý ÝÇÝNDEKÝLER Devrimler Sürecek, Devrimcilik Büyüyecektir Sayfa 3 Devrimci Güzergah... Partimizin Yolu Kurtuluþun Yoludur Sayfa 10 Hücreler ve Türkiye Gerçeði Sayfa 20 Uyarýyoruz! Sayfa 28 Uðruna Öldüðümüz Devrimdir Sayfa 29 Yoldaþlar... Tüm Devrimciler, Demokratlar! Sayfa 38 Burdur Hapishanesinde Saldýrý ve Direniþ Sayfa 41 Eðitimin Özü Sayfa 52 Kitlelerin Hayatýna Girmeli, Dünyasýný Paylaþmalýyýz Sayfa 61 AB, Türkiye ve Devrimci Durum Sayfa 70 Emperyalizmin Türkiye'ye Yüklediði Rol Sayfa Temmuz Yenilmezliðimizdir Sayfa 88 Cephe'den Sayfa 92 Parti'den Sayfa 101 Þehitlerimiz Sayfa 103 Ýcazetcilik ve Legalizm Bataðý Sayfa 108 Türkiye Solunun Asalaklarý Sayfa 116 Halk Düþmanlarý! Halka Sýðýnmaktan Baþka Çareniz Yok Sayfa 123 Bu bayrak altýnda and içtik. Destanlar yarattýk. Bu bayrak altýnda öldük... Daha da öleceðiz! Zaferi bu bayrak altýnda kazanacaðýz!

3 3 DEVRÝMLER SÜRECEK, DEVRÝMCÝLÝK BÜYÜYECEKTÝR! EMPERYALÝZM VAROLDUKÇA DEVRÝMLER ÇAÐI KAPAN- MAYACAKTIR! ANADOLU YU EMPERYALÝZMÝN UÇAK GEMÝSÝ GÝBÝ GÖRENLER, BU TOPRAKLARDA DEVRÝMÝN DOÐUÞUNA TANIKLIK EDECEKLERDÝR! BAÐIMSIZLIÐI, DEMOKRASÝYÝ VE SOSYALÝZMÝ SAVAÞARAK KAZANACAÐIZ! 19. Yüzyýlýn sonunda Avrupa ülkelerinde bir devrim beklentisi vardý. Sonra bu beklenti doðuya kaydý... Ama her halükarda bir beklenti vardý. Devrim, þurada veya burada ama mutlaka olacaktý. Oldu da de Rusya da ezilenler iktidarý ele geçirdiler... Dünya halklarýnýn yeni devrimlere tanýklýk etmesi için aradan yaklaþýk 25 yýl geçmesi gerekti. Doðu Avrupa ülkeleri ve ardýndan Çin Devrimi yle dünyanýn çehresi deðiþti. Zor bir devrimdi Çin Devrimi. Emperyalistler ve yerel iktidar güçleri, devrimi engellemek için aklýn alamayacaðý kadar kan döktüler. Ama zafer halkýn oldu... Vietnam devrimini engellemek içinse, ABD tüm ordusunu seferber etti. Ama baþaramadý. Dünya devrimlerle sarsýlmaya devam etti li yýllar Afrika nýn uyanýþýna tanýklýk etti... Afrika da ulusal kurtuluþ hareketleri, Latin Amerika da devrimci hareketler, ve Ortadoðu dan Uzakdoðu ya kadar, devrim her yerdeydi lü yýllarýn 70 yýlý, devrimlerin, ulusal ve sosyal kurtuluþ mücadelelerinin ilerleyiþ yýllarýydý li, 90 lý yýllar gerileyiþ yýllarý oldu. Gerilemenin nedeni, emperyalizmin, oligarþilerin devrimci ve ulusal hareketler karþýsýnda elde ettiði baþarýlar deðildi. Tersine, emperyalizm ve oligarþiler, geliþen devrimci hareketlerle baþedemez durumdaydýlar. Gerileme, devrimini yapmýþ ülkelerde, sosyalist sistem deki çöküþle birlikte ortaya çýktý. Sosyalist iktidarlar yýkýldýlar, kapitalist restorasyon süreci baþladý. Bu geliþme, devrimini yapma yolundaki ülkelerde mücadele yürüten hareketlerin pek çoðunu olumsuz yönde etkiledi. Kimi barýþ masasýna oturdu, kimi silah býraktý... Yasal mücadeleye yöneldi... Dönem, emperyalizm için bir ilerleme dönemiydi.

4 4 Kendimize güveniyoruz; Güvenimizin kaynaðý zengin. Bu kaynakta Marksist-Leninist ideolojimiz var. Bu kaynakta Parti- Cephe nin devrimci stratejisi var. Bu kaynakta 30 yýllýk tarihimiz var. Bu kaynakta þehitlerimiz ve önderliðimiz var. Bu kaynakta 30 yýldýr yarattýðýmýz gelenekler ve deðerler var... Ama sanýldýðý kadar uzun sürmedi bu. Bugün tarihin seyrinin bu geliþmenin tersine döndüðünü, yani asýl doðrultusuna oturduðunu söyleyebiliriz. Henüz emperyalizmi sarsacak devrimler gerçekleþmiþ deðil, ama emperyalizmin sosyalist sistemdeki daðýlmayla birlikte, dünya halklarý üzerinde tam bir tahakküm kuracaðýný düþünenlerin yanýldýklarý görüldü. Halk hareketleri, ekonomik, demokratik, siyasal, kültürel, çevresel çok çeþitli talepler etrafýnda geliþiyor ve tüm dinamikler gösteriyor ki, daha da geliþecek. Emperyalizmin ilerleyiþ yýllarýnda, adeta zaferini ilan ettiði yýllarda, bu zaferi kabul etmeyip, devrim hedefinden bir milim sapmayanlar, yeniden yükseliþin de tarihsel kaldýracý oldular. ÝYÝMSERÝZ; ÇÜNKÜ... Bakýn dünya tablosuna. Bu tabloda devrimcilerin umutsuz, moralsiz olmalarý için hiç bir neden yoktur. Tablodaki her ayrýntý, devrimcilerin öfkesini, azmini ve zafer inancýný bileyecek unsurlarla doludur. 21. Yüzyýl a dair, devrimcilerin iyimser olmalarý için iki temel neden vardýr. Ýyimserliðimizin bir yaný, dünya ve Türkiye koþullarýnýn bilimsel tahlilidir. Bu tahlil bize, emperyalizmin ve oligarþinin içinde bulunduklarý krizi aþamayacaklarýný, halka hiç bir þey veremeyeceklerini, emperyalizmin ve oligarþinin insiyatifindeki sürecin daha çok sömürü ve daha fazla baský temelinde geliþeceðini gösteriyor. Ne emperyalizm, içinde bulunduðumuz çaðýn bir devrimler çaðý olmasýný önleyebilme, ne de oligarþi, Türkiye yi devrime gebe bir ülke olmaktan çýkarma imkanýna sahip deðildir. Emperyalizm çözümsüzlük üretiyor; Emperyalizm, ekonomisini askeri alanýn dýþýnda döndürmeyi baþarabilecek bir çözüm bulamamýþtýr. Son dönemlerde dünya borsalarýnda yükselen ve özellikle iletiþim, bilgisayar sektöründeki deðerleri ifade eden sanal ekonomi, büyük meblaðlara ulaþmasýna raðmen, kapitalist üretimin temel yapýsýný deðiþtirecek nitelikte deðildir ve kapitalizmin sorunlarýna çare olamaz. Emperyalistler arasý rekabet bitmiþ deðildir. AB nin kuruluþu, ABD nin patronluðunun pekiþmesi, çeliþkileri bitiren deðil, derinleþtiren bir rol oynamaktadýr. Dünya emekçilerinin antiemperyalist, ekonomikdemokratik mücadelesi geliþtikçe, devrimler emperyalist sömürü alanlarýný daralttýkça, bu çeliþkiler kaçýnýlmaz olarak derinleþecektir. Daha bugünden, yeni dünya düzeninin tüm müdahaleleri çözümsüzlük üretmektedir. Ýþte, Irak, iþte Kosova... Emperyalistlerin kendileri bile çözümsüzlüðü itiraf etmek zorunda kaldýlar. Emperyalizmin, yeni dünya düzenine direnenlere karþý yapabileceði baþka bir þey de yok iþte. Ýyimserliðimizin diðer yanýnda ise kendimize duyduðumuz güven ve

5 5 Barýþýn bedeli asla onurumuz olmayacaktýr. Emperyalizmin varlýðý, tüm sömürge ülkelerin ulusal onurlarýnýn her gün her saat çiðnenmesi demektir. Sömürünün varlýðý, insan onurunun her an çiðnenmesi demektir. O halde emperyalizm ve sömürü varoldukça, barýþ olmayacak. Savaþa devam edeceðiz. kararlýlýðýmýz vardýr. Kendimize güveniyoruz; Güvenimizin kaynaðý zengin. Bu kaynakta Marksist-Leninist ideolojimiz var. Bu kaynakta Parti-Cephe nin devrimci stratejisi var. Bu kaynakta 30 yýllýk tarihimiz var. Bu kaynakta þehitlerimiz ve önderliðimiz var. Bu kaynakta 30 yýldýr yarattýðýmýz gelenekler ve deðerler var... Haklý biziz. Doðru biziz. Ýyiyi, güzeli biz savunuyoruz. Ahlaký, adaleti biz savunuyoruz. Bütün bunlara sahip olanlarýn kendine güven duymamasý mümkün mü! Güveniyoruz kendimize. Karþýmýzdakiler tam bir çürümüþlüðün temsilcisi ve savunucusudurlar. Kitlelere, ne ekonomik, ne siyasal, ne kültürel verebilecekleri hiç bir þey yoktur. Halkýn cebinden çalýyorlar, hak ve özgürlüklerinden çalýyorlar, kültüründen çalýyorlar. Böyle iki gücün mücadelesinden devrimcilerden baþka kim galip çýkabilir! Er geç doðrular galip gelecektir. Haklýlar kazanacaktýr. Zafer bizim olacaktýr. YENÝ DÜNYA DÜZENÝNÝN DEMOKRASÝ KIRINTILARINA KARÞI; DEVRÝM! Burjuvazi, sosyalizm öldü çýðlýklarý atarken, tabii ki halkýn baðýmsýzlýk, demokrasi, eþitlik, adalet taleplerinin sona ermeyeceðini biliyordu. Bunun için de bu taleplerin dile getirilebileceði ama sistem açýsýndan da tehlike yaratmayacak bir kanal da açmalýydý. Bu kanal, barýþ, diyalog, uzlaþma... olarak tarif edildi. Hem de barýþý, diyalogu, uzlaþtýrmayý, emperyalizm bizzat müdahaleleriyle saðlayacaktý. Barýþtýracak, uzlaþtýracak, demokratikleþtirecek, sorunlarýný çözdürtecek...ti. Emperyalizmin müdahaleleriyle gelecek demokrasi kýrýntýlarý, kimilerini yoldan çýkarmaya yetti. Emperyalizmin müdahaleleriyle kimi demokratik adýmlar atýlýr mý, atýlmaz mý, bunu tartýþmak bile çok gerekli deðil. Atýlsa ne olur? Emperyalizmin yeni-sömürge diktatörlüklerine yapýn, edin dedikleri nedir ki? Göstermelik haklardan ileri giden tek bir örnek var mý bugüne kadar? Barýþ safsatalarýyla yönlendirmeye çalýþýyorlar dünyayý. Savaþ ve barýþ üzerine devrimci teorinin tekrarýna gerek yok. Devrimciler yýllar önce bu konuda çok net bir sýnýr çizmiþlerdir: Barýþý bize pahalýya maletmek istiyorlar. Cevabýmýz þöyle: Barýþýn bedeli asla onurumuz olmayacaktýr. Emperyalizmin varlýðý, tüm sömürge ülkelerin ulusal onurlarýnýn her gün her saat çiðnenmesi demektir. Sömürünün varlýðý, insan onurunun her an çiðnenmesi demektir. O halde emperyalizm ve sömürü varoldukça, barýþ olmayacak. Savaþa devam edeceðiz. Reformlar yapýlmasýn mý? Yapýlsýn. Ama bizim ufkumuzda çok daha ötesi var. Ýyi bir reformcu da halkýn yaþama koþullarýnda bazý düzeltmeler yapabilir.

6 6 70 li yýllarda devrimcilik revaçtaydý. Adeta doðal bir þeydi li yýllarda karþý-devrim rüzgarý ve oligarþinin terörü bunu tersine çevirdi... Bu karþýdevrimci geliþme, solu, devrimciliði soldan dejenere edenlerden de güç aldý. Bu kesimler devrimciliði kalýplardan kurtarmak adýna, tabularý yýkmak adýna, her türlü ilkesizliði, kuralsýzlýðý, ahlaksýzlýðý devrimciliðe taþýdýlar. Ama bu, -Che nin dediði gibi- devrim olmaz. Devrim özveridir, savaþtýr, geleceðe inanmak, güvenmektir. Devrim, çocuksu reform programlarýný aþmak zorundadýr. Reformlar devrim mücadelesinin yan ürünleridir, deðilse reformlar için ölmüyoruz, onlar için savaþmýyoruz. Savaþýmýz dünyanýn ve ülkemizin çehresinde çok daha köklü bir deðiþiklik yaratmak içindir. SIRADAN BÝR ÇAÐDA YAÞAMIYORUZ, SIRADAN DEVRÝMCÝLER OLAMAYIZ Karþý-devrim rüzgarýnýn güçlü estiði son yirmi yýl içerisinde, burjuvazinin ideologlarý, sosyalizm öldü iddiasýna inandýrýcýlýk kazandýrmak için dinazorluk edebiyatýný geliþtirdiler. Marksizm- Leninizmi savunmak artýk dinazorluktu... Devrimciler artýk kelaynaklar gibiydiler li yýllarda devrimcilik revaçtaydý. Adeta doðal bir þeydi li yýllarda karþýdevrim rüzgarý ve oligarþinin terörü bunu tersine çevirdi... Bu karþý-devrimci geliþme, solu, devrimciliði soldan dejenere edenlerden de güç aldý. Bu kesimler devrimciliði kalýplardan kurtarmak adýna, tabularý yýkmak adýna, her türlü ilkesizliði, kuralsýzlýðý, ahlaksýzlýðý devrimciliðe taþýdýlar. Özellikle bu kesimin devrimciliðe büyük zararlar veren tavýrlarý sonucu, geniþ kitleler nezdinde devrimcilik belli ölçülerde prestij kaybýna, deðer kaybýna uðradý... Ama diyebiliriz ki, bu yýllar boyunca devrimciliðin en az deðer kaybýna uðradýðý, devrimciliðin prestijinin belli bir düzeyde tutulduðu yerlerin baþýnda ülkemiz geliyor. Çünkü, bu ülkede, bu rüzgara kapýlmayan, devrimin deðerlerini yaþatan ve savunan, devrim için ölmeye ve öldürmeye devam eden devrimciler vardý. Türkiye solu, 80 li yýllarýn bu rüzgarýný büyük ölçüde hapishanelerde karþýladý. Bu rüzgar kimilerinde varolan teslimiyet eðilimlerini güçlendirirken, biz, can bedeli direniþlerimizle, yalnýz cuntanýn terörüne karþý deðil, bu rüzgarýn da karþýsýna çýktýk. 90 lý yýllar ise devrimciliði yeniden büyüttüðümüz, kitleler nezdinde de devrimciliðe dair sarsýlan deðerleri yerli yerine oturttuðumuz yýllardýr. Ama devrimci, sosyalist sýfatlarýný kullanmaya devam eden reformizmin, legal çevrelerin sulu politika ve eylemleri, dejenere yaþam tarzlarý, adlarý uzunca süre solla birlikte anýlan Kürt milliyetçiliðinin pragmatizmi, ilkesizlikleri, halka yönelik eylem tarzý, devrimciliði kemirmeye devam etmiþtir. Önümüzdeki süreç, her yönüyle devrimciliðin de büyümesine tanýklýk edecektir. Kuþatýlmýþ üslerdeki savaþçýlarýmýzýn tek baþlarýna da olsalar, düþman karþýsýndaki teslim olmama

7 7 Devrimciliði saflaþtýrmalýyýz. Yalýnlaþtýrmalýyýz....Devrimciler, duygularýnda, düþüncelerinde son yirmi yýlýn tortularýndan oluþan her türlü kirlenmeden, bulanýklýktan kurtulmalýdýr. Bencillikten, çýkarcýlýktan, kaygýlardan, fesatçýlýktan, fýrsatçýlýktan zerre kalmamalýdýr. Devrimciye yakýþan saflýktýr. tavýrlarý, Buca, Ümraniye, Ulucanlar direniþleri, 1996 ölüm orucu, bu büyümenin öncü adýmlarýdýr. Bu adýmlarý devam ettireceðiz. Bugün mücadelenin içindeki her devrimci, bunu görevinin, misyonunun bir parçasý olarak görmelidir. Beyinlerimizde devrimi büyüttüðümüz ve kitleler nezdinde devrimciliðin itibarýný yükselttiðimiz ölçüde, devrim de büyüyecektir. Devrimcilik ýsrardýr, sabýrdýr. Toplumlarýn deðiþmesi, aylarýn, yýllarýn deðil, onyýllarýn iþidir. Devrimcilik kararlýlýktýr. Çünkü devrimcinin deðiþtirmesinin, dönüþtürmesinin karþýsýna yüzlerce engel dikilecektir. Devrimci bu engellerle boðuþmadan, onlarý aþmadan sonuca ulaþamaz. Uzun süreli bir savaþa girenlerin soluðu da, sonu getirmeye yetecek kadar güçlü olmalýdýr. Devrimci olduktan sonra devrimciliði gözümüzde sýradanlaþtýrmaya baþlýyoruz. Tabii devrimciler, kendi baþlarýna çok özel, çok olaðanüstü sayýlmayabilirler. Ama yüklendikleri misyon olaðanüstüdür. Düþünün bir; emperyalizm, faþizm, onlarýn devasa ordularý... Bunlara karþý savaþa giriþiyoruz. Devrimci kiþilik, bu noktada olaðanýn dýþýna çýkar iþte. Bunun aðýrlýðý olmalý yaþamýmýzda. Ýnsani iliþkilerde mütevazi, ama örnek olma anlamýnda, devrim mücadelesinin sorumluluklarýný üstlenme anlamýnda sýradan olandan farklý olmak durumundayýz. Bu farklýlýk, düþman saldýrýsý karþýsýndaki tavrýmýzda da, kitlelerle, yoldaþlarýmýzla iliþkilerimizde de kendini göstermelidir. Devrimciye bakan halktan insan, onda umudu, adaleti, sevgiyi, kurtuluþu görmelidir. Devrimciliði saflaþtýrmalýyýz. Yalýnlaþtýrmalýyýz. Halk için devrimcilik, tüm pratiðimizde kendini göstermelidir. Devrimciler, duygularýnda, düþüncelerinde son yirmi yýlýn tortularýndan oluþan her türlü kirlenmeden, bulanýklýktan kurtulmalýdýr. Bencillikten, çýkarcýlýktan, kaygýlardan, fesatçýlýktan, fýrsatçýlýktan zerre kalmamalýdýr. Devrimciye yakýþan saflýktýr. Tüm duygularý en güzel haliyle duyup yaþayabilmektir. Gerçek devrimci sevgi duygusuyla yönlendirilmiþtir. Sevgiden yoksun bir devrimci düþünemiyorum. Belki de bazý büyük yönetici ve politikacýlarýn sorunu budur. Ateþli, coþkulu bir sevgi, soðukkanlý bir zekayla bütünleþmeli, acý verebilecek bazý kararlar, duygusallýða kapýlmadan alýnmalýdýr. Ýlerici, öncü devrimcilerimiz, halký sevmeyi ideal olarak benimsemelidirler. Soðuk bir þekilcilikle köktenci, aþýrý doðmalara saplanmamak, sakatlanmýþ bir toplum yaratmamak için büyük ölçüde hoþgörülü olmalý, adalete ve gerçeðe büyük pay ayýrmalýyýz. Yaþayan insana olan bu büyük sevginin her gün somut bir

8 8 eyleme, örnek oluþturacak bir davranýþa dönüþmesi için mücadele etmeliyiz... Böyle diyor Che. Halk, karþýsýnda, dürüstlüðü ve tutarlýlýðýyla, sevgisiyle ve acýmasýzlýðýyla, fedakarlýðýyla ve kararlýlýðýyla olmasý gerekeni görmeli. Gençliðimiz her türlü yozlaþtýrýcý, dejenere edici duygulardan, davranýþlardan arýnmak zorundadýr. Che yle sesleneceðiz yine onlara, Che nin Havana da gençlik örgütleri toplantýsýnda söyledikleriyle: Her genç komünistin görevi incelikle insancýl olmaktýr, insanýn özüne, aslýna en yakýn olacak kadar insancýl olmak; çalýþarak, öðrenerek, halkla ve dünyanýn tüm halklarýyla sürekli yardýmlaþma ve güç birliði içinde, insanýn aslýna, özüne ulaþmaktýr; dünyanýn her hangi bir köþesinde bir adam öldürüldüðünde içinde acý bir sezgi uyanacak kadar duyarlý olabilmek ve herhangi bir yerde yeni bir özgürlük bayraðý dalgalandýðýnda çýlgýnca heyecanlanmaktýr. Devrimcilik budur. Duyarsýzlýk gibi bir kavram, devrimciliðin doðasýyla çeliþir. En zengin kaynaða, birikime bu konuda sahibiz belki de. Ta Mahir lerden bu yana, halkýmýz içinde, yoldaþlarýmýz içinde efsaneleþen yüzlerce Parti- Cephe kadrosu, savaþçýsý var. Yüzlerce örnek var gözlerimizin önünde. Onlara bakarak, arýnarak, devrimciliði büyüteceðiz. Cüretle iddia edebiliriz ki, bu konuda tüm dünyada özgün ve örnek bir yerimiz vardýr. Devrimciliði en saf haliyle yaþatan ve sürdüren devrimci hareket Devrimci Halk Kurtuluþ Partisi-Cephesi dir. Örneðimizi büyüteceðiz. Herkesin görebileceði hale getireceðiz. Bu doðrultuda attýðýmýz her adým, hem Türkiye devriminin, hem dünya devrimcilerinin kazancý olacaktýr. KARARLILIÐIMIZ, FEDAKARLIÐIMIZ, CÜRETÝMÝZ KÝTLELERÝ ETKÝLEYECEK, DÖNÜÞTÜRECEK, DEVRÝMÝN SAFLARINDA TOPLAYACAKTIR Arkamýzda öyle bir tarih var ki, burjuvazinin ideolojik cephaneliðindeki tüm silahlar bu tarihe çarpýp etkisizleþiyor. Bu tarihte, eylemlerimizi, stratejimizi bütünleyen þey, geleneklerimizdir. Ve kitlelerin gözünde, stratejimizden daha da önemli olan, daha fazla dikkate alýnan, gözle görülür olan, bunlardýr. Geleneklerimiz, deðerlerimiz, yarattýðýmýz devrimci tipi, kitleleri devrime çeker. Bunlar da tabii ki bizim stratejimizden baðýmsýz düþünülemez. Yarattýðýmýz destanlar, direniþler, kahramanlarýmýz, diþe diþ mücadele örneklerimiz, propaganda ve ajitasyon faaliyetinin ihtiyaç duyacaðý çok güçlü ve zengin bir malzemeyi saðlamaktadýr bize. Tüm dünyada devrimciler, sosyalistler, son yirmi yýlda büyük bir sýnav verdiler. Türkiye devrimcileri olarak bu sýnavdan alnýmýzýn akýyla çýktýk. Bu sonuçlarý, geniþ, daha geniþ kitlelere götürmeliyiz. Ölüm orucu gibi bir kahramanlýk, kitlelerin burjuva politikacýlarla, devrimciler arasýnda tercih yapmasýný saðlayacak önemde ve güçtedir. Ama iþte bunlarý geniþ kitlelere anlatabilmeli, kavratabilmeliyiz. Öylesine duymuþ, dinlemiþ olmalarý her zaman yetmez. Çünkü onlar ayný zamanda düzenin kuþatmasý altýndadýr. Yaþamlarýný idame ettirme kaygýsýnýn aðýr baskýsý altýndadýrlar. Bazen duyarsýzlýk gibi görünür tavýrlarý, bazen korkaklýk, bazen bencillik...

9 9 Emperyalizmin bunalýmý mý sona erdi? Kapitalizmin vahþi niteliði mi deðiþti? Dünyada ve ülkemizde gelir daðýlýmý mý eþitlendi? Dünyaya ve ülkemize adalet mi geldi? Türkiye ye demokrasi mi geldi? Bunlarýn hepsinin cevabý hayýrsa, devrimler sürecektir. Ama biz insanlarýmýzdan kolay kolay umudu kesmeyiz. Bir yazarýmýzýn dediði gibi, her insanýn derininde kalmýþ az da olsa bir insanlýk damarý her zaman depreþebilir. Biz düzenin maiþet derdine gömdüðü kitlelerde de, dejenerasyonun bataklýðýna sürüklediði insanlarýmýzda da iþte o damarý depreþtireceðiz. Ölüm oruçlarýnda, Türkiye nin, dünyanýn en ücra köþelerinde iþte bu damar depreþiyor. Biz kuþatmalarda direndikçe bu damar ayaða kalkýyor lý yýllar boyunca ortaya koyduðumuz pratik, devrimciliði adeta yeniden tanýmlamýþtýr. Devrimciliðin yozlaþtýrýlmasýna, ayaða düþürülmesine karþý bir direniþ rolü oynamýþtýr. Artýk devrimciliðin büyümesi zamanýdýr. Yüzeysel, çarpýtýlmýþ, sahte devrimcilik ayrýþacak, ait olduðu yere -düzenedönecek, dolayýsýyla devrimcilik saflýðýna ulaþacaktýr. Devrim veya karþý-devrim; devrimcilik veya düzenin sýradanlýðý... Netleþme, saflaþma böyle geliþiyor. Bu geliþme iyimserliðimizi, umudumuzu, kararlýlýðýmýzý pekiþtiriyor. Yeniden toparlayalým; Emperyalizmin bunalýmý mý sona erdi? Kapitalizmin vahþi niteliði mi deðiþti? Dünyada ve ülkemizde gelir daðýlýmý mý eþitlendi? Dünyaya ve ülkemize adalet mi geldi? Türkiye ye demokrasi mi geldi? Bunlarýn hepsinin cevabý hayýrsa, devrimler sürecektir. Emperyalizm ayaklanmalara hazýrlanýyor. Oligarþi devrimci örgütleri imha etme, toplumu örgütsüzleþtirme planlarý yapýyor. Demek ki savaþ geliþecek. Yumuþama, barýþçýl imkanlar üzerine yapýlan teoriler, kýsa sürede yine çöplükte bulacak kendini. Sosyalizm kitleler için yeniden çekim merkezi olurken, devrim kitleleri etrafýnda birleþtirecek. Sierra Maestra da gerillacýlarla köylüler tek beden olmaya baþlýyorlar. Bu ortak yaþam, bir mucize deðil, önemli bir ihtiyaca cevap veriyor: Bu, bir zorbayý iktidardan uzaklaþtýrmak için savaþ verenlerle, o güne dek hayal bile etmedikleri özgürlüðün ümit ýþýðýný fark eden esir bir halkýn, bir yerde karþýlaþmasýdýr. Ve bir adý var, o, Devrim dir. (Jean Cormier, Ölüm Nereden... sf. 153) Ýþte bu ihtiyaç dünyanýn her yerinde ve dünyanýn Türkiye sinde hala süren bir ihtiyaçtýr. Bu yaþlý, bu her gün emperyalizm tarafýndan daha da çirkinleþtirilen dünyayý temizleyecek tek þey devrimdir. Kapitalizmin tek alternatifi sosyalizmdir. Kontrgerillanýn bir bataklýða dönüþtürdüðü ülkemizde pisliði temizleyecek tek alternatif devrimdir. Oligarþi hücre planlarý, imha planlarý yapabilir. Katliamlarla devrimciler tasfiye edilemez! Adalet, eþitlik, özgürlük savaþçýlarý hiç tükenmeyecektir! Halk kitlelerinin adalet, eþitlik, özgürlük talebi dünyanýn her yerinde sürüyor. Bu halk denizinde savaþçýlar tükenmez. Böyle bir dünyada devrimler durmaz. Devrimler yaþayacak mücadele sürecektir!

10 10 Açmazlar, çýkmazlar, týkanýklýklar içinde devrimci güzergah... Partimizin yolu Kurtuluþun yoludur Türkiye nin son otuz yýlý, tarihinin en hareketli dönemidir. THKP-C nin ortaya çýkýþýndan baþlayarak karþý-devrimin gerçekleþtirdiði iki cuntaya, kitle katliamlarýndan halk ayaklanmalarýna, yeni bir anayasadan onlarca hükümete, devrimci hareketin ilerleyiþlerine ve gerileyiþlerine kadar pek çok geliþme sýðmýþtýr bu otuz yýla. Bu otuz yýl boyunca Türkiye nin sosyoekonomik yapýsýndaki deðiþmelere, siyasi geliþmelere iliþkin tesbit ve öngörülerimizde yanýlmadýk. Güncel siyasi geliþmelere iliþkin, örneðin 1983 seçimlerinde, seçimlerin Turgut Sunalp in MDP sine kazandýrýlacaðý gibi yanlýþ tahminlerimiz olmuþtur, ama içinde bulunulan süreçlerin niteliði konusunda hiç yanýlmadýk. Solda yanýlgýlarýn süreklileþmesine karþýlýk, biz hep demiþtik demek durumunda kaldýk sonrasý, düzenin emperyalizmle iþbirliði halinde tahkim ediliþi sürecidir Anayasasý ve 1983 seçimleri, cunta sonrasý açýsýndan belirleyicidir. Solun büyük bir kýsmýnda bu dönemde sivilleþme, demokratikleþme beklentisi içinde tahliller yapýlýp politikalar belirlenirken, biz bu dönemin açýk faþizmin kurumsallaþtýrýldýðý bir dönem olacaðýný belirttik. Bu dönemin sonrasýnda da onlar yanlýþlarýna, biz doðrularýmýza devam ettik SHP-DYP iktidarý, Kürt milliyetçileri ve solun bir kýsmýnda yine malum demokratikleþme beklentileriyle karþýlanýrken, bu dönem Türkiye tarihine infazlar, faili meçhuller dönemi olarak geçti da Susurluk kazasý sonrasý, sol býkmadan ayný hatayý tekrarlarken, hiç bir þey eskisi gibi olmayacak teorilerine karþý Susurluk Devlettir tesbitimizle uyarýcý olmaya çalýþtýk ve Pisliði Devrim Temizler diyerek kurtuluþ yolunun altýný bir kez daha çizdik. AB üyeliði konusunda da ayný tesbit farklýlýklarý yaþandý yýldýr temel konularda ayný þeyleri söylüyoruz; halkýn örgütlenmesi, mücadelenin geliþtirilmesi, eylem ve örgüt biçimleri konusunda ise ayný þeyleri söylemiyoruz ama siyasi konumumuz açýsýndan ayný yerde duruyoruz. Türkiye nin yaþadýðý her önemli geliþme, stratejik çizgimizi doðruluyor. Her önemli geliþme, bu ülke siyasetindeki en özlü sloganlardan biri olan Tek Yol Devrim þiarýný doðruluyor. Bu otuz yýl içinde, çeþitli siyasi hareketler, dönemsel koþullarýn etkisi altýnda, güç

11 11 kazandý, öne çýktý, kimisi de yok oldu... Ecevit CHP sinin umut olmasýndan Kürt milliyetçilerinin güç kazanmasýna, silahlý mücadeleyi savunduðu iddiasýnda olan onlarca siyasi hareket in ortaya çýkýþýndan islamcýlarýn geliþmesine, Partimizin kuruluþundan yeni düzen partilerine kadar siyasi güçler haritasýnda pek çok deðiþme, geliþme oldu. Zaman geçici olanla, kalýcý olaný ayrýþtýrdý. Ve ayrýþtýrmaya devam ediyor. Ülkenin, halkýn sorunlarýnýn týlsýmlý reçeteleri yoktur. Sorunlarýn çözümü de, toplumun deðiþik kesimleri açýsýndan farklý farklýdýr. Bu nedenle siyaset sahnesi, her zaman, temsil edilen sýnýf veya katmanlarýn tercihlerine göre, birbirinden farklý onlarca çözüm önerisinin birbiriyle çatýþtýðý bir sahne durumundadýr. Belli bir örgütlenme ve program aracýlýðýyla temsil edilen bu çözümler, her günkü geliþmeler karþýsýnda tekrar tekrar sýnanýrlar; süreç bunlarý eler. 90 lý yýllarýn baþýnda gerek islamcýlar, gerekse de Kürt milliyetçileri, kitlesel düzeyde saðladýklarý yükseliþle, kendi çizgilerinde bir güç, bir alternatif olma özelliði taþýyorlardý. Bu yanýyla belli bir çekim gücüne sahiptiler lý yýllarýn ikinci yarýsý ise, bu güçlerin, alternatif olmaktan uzaklaþma sürecidir. Sistem, onlarý içine çekebilmiþtir. Ama bu, sistemin gücünden ziyade, bu güçlerin taþýdýklarý siyasal zayýflýklarýn ve zaaflarýn sonucudur. Düzene karþý bir konumda siyaset yapýyorlardý. Ama sürecin önlerine çýkardýðý açmazlarý, düzene yanaþarak çözmeye çalýþtýlar. Açmazlarý, çýkmazlarý, týkanýklýklarý içinde boðulup, giderek düzenle bütünleþtiler. Bu iki kesimin geliþmesi, ideolojik, stratejik olarak saðlam bir zeminde durmayanlarý, oldukça sarstý. Kürt milliyetçiliðinin geliþmesi, pek çok siyasi hareketin ulusal sorun konusundaki görüþlerini deðiþtirmesine yol açtý. Ýslamcýlarýn geliþmesi ise, solun önemli 90 lý yýllarýn baþýnda gerek islamcýlar, gerekse de Kürt milliyetçileri, kitlesel düzeyde saðladýklarý yükseliþle, kendi çizgilerinde bir güç, bir alternatif olma özelliði taþýyorlardý. Bu yanýyla belli bir çekim gücüne sahiptiler lý yýllarýn ikinci yarýsý ise, bu güçlerin, alternatif olmaktan uzaklaþma sürecidir. Sistem, onlarý içine çekebilmiþtir. Ama bu, sistemin gücünden ziyade, bu güçlerin taþýdýklarý siyasal zayýflýklarýn ve zaaflarýn sonucudur. bir kesiminde halka güvensizliði derinleþtirdi, zaten dar olan kitle faaliyetlerini daha da daraltmalarýný getirdi, adeta halktan koptular... Biz, bu geliþmeleri elbette deðerlendirdik, ama bu geliþmelerin hiç biri bizim temel tezlerimizin, ulusal sorun, inançlar, mezhepler, halk konusundaki tesbitlerimizin yanlýþlýðýnýn ifadesi deðillerdi. Israrla bu konudaki tesbitlerimizi savunmaya devam ettik. Zamanýn bizi doðrulayacaðýný biliyorduk. Bugün siyaset sahnesinde geliþmeler üzerinde az çok etkide bulunabilen, veya üzerinde hesaplar yapýlýp politikalar geliþtirilen dört kesimi ayrýþtýrabiliriz: Düzen partileri. Kürt milliyetçileri. islamcýlar. Devrimciler. Düzen partileri, gerilemelerini sürdürmektedirler. Hiç bir slogan, hiç bir vaad, onlarýn yeni bir umut rüzgarý estirebilmelerini saðlayamamaktadýr. Hiç biri yüzde yirmileri aþacak durumda deðildir. Hepsi merkez e çekilerek birbirlerinden

12 12 Ya devrime, ya emperyalizme! Her milliyetçi hareket, ya devrimci olacak, ya yeni dünya düzenine sýðýnacaktýr. Günümüz dünyasýnda ulusal hareketlerin önünde baþka seçenek yoktur. Devrime, sosyalizme yönelmeyen her ulusal hareketin sonuçta emperyalizmin denetimi altýna girdiði, yirminci yüzyýl boyunca pek çok örnekte görüldü. farksýzlaþmýþlardýr. Kýsmen farklý duran islamcý ve Kürt milliyetçisi düzen partileri de, merkeze çekilmiþlerdir. 28 Þubat, ayný zamanda düzen partilerini disipline etme operasyonuydu ve hiç bir düzen partisi, bu noktada herhangi bir direniþ göstermemiþtir. Kürt milliyetçiliðinin ve ona tabi olan solun yanlýþlarýný kullanarak, dönemsel koþullarýn da etkisiyle, son seçimlerde DSP ve MHP kýsmen daha fazla oy toplamýþlardýr, ama bu partilerin oylarýnýn da tek baþýna iktidar olmaya yetecek bir orandan uzak oluþu, bu etkinin bile halkýn geneli açýsýndan ancak sýnýrlý bir etki olduðunu göstermeye yeter. Farksýzlýk içinde, 1982 anayasasýnýn engellemek için pek çok madde koyduðu koalisyonlar süreklileþmiþtir. Ýç politikanýn MGK tarafýndan, ekonominin IMF, Dünya Bankasý aracýlýðýyla emperyalistler tarafýndan belirlendiði koþullarda zaten onlara fazla iþ kalmýyor; onlardan beklenen iyi bir icraatcý olmalarýdýr. Bu nedenle düzen partileri adeta kitlelere seslenmeyi de býrakmýþ, emperyalizme, TÜSÝAD çýlara güvence vermeyi temel politika haline getirmiþlerdir. Düzen partilerinin bu geliþmeler sonucunda halk içinde gerçek bir tabaný olduðundan sözedilemez. Ama bu, düzen partilerinin teþhirinin artýk tümüyle gereksiz olduðunu göstermez. Hala kitlelerin önemli bir bölümü için çaresizliðin çaresi veya alternatifsizliðin alternatifi durumundadýrlar. Kürt milliyetçiliði; 1977 de PKK nýn kuruluþuyla baþlayan süreç, Baðýmsýz Kürdistan dan yola çýkýp ABD nin dümen suyuna girerek evrimini büyük ölçüde tamamlamýþtýr. Kürt milliyetçiliðinin ne Kürt halký açýsýndan, ne de Türkiye açýsýndan hiç bir soruna çözüm vadetmediðinin görüldüðü bu kanlý ve bedeli aðýr süreç, hiç kuþku yok ki, halk açýsýndan, devrim teori ve stratejisi açýsýndan öðreticidir. Ya devrime, ya emperyalizme! Her milliyetçi hareket, ya devrimci olacak, ya yeni dünya düzenine sýðýnacaktýr. Günümüz dünyasýnda ulusal hareketlerin önünde baþka seçenek yoktur. Devrime, sosyalizme yönelmeyen her ulusal hareketin sonuçta emperyalizmin denetimi altýna girdiði, yirminci yüzyýl boyunca pek çok örnekte görüldü. Kemalistler, önlerindeki seçenekleri yanlýþ tahlil ettiler; onlara göre, ya emperyalizme yaslanacaklardý, ya milli bir burjuvazi yaratýp kendi ayaklarý üzerinde duracaklardý. Milli burjuvaziyi yaratamadýlar. Bu seçenek yirminci yüzyýlýn dünyasýnda artýk mümkün olmayan bir seçenekti. Gerçek seçenekler yine ikiydi; ama kemalistlerin formüle ettiðinden biraz farklýydý; ya devrime, ya emperyalizme. Kürt milliyetçi hareket açýsýndan da ayný seçenekler sözkonusuydu. Devrime yönelmediler, gidecekleri tek bir yer kaldý. Kürt milliyetçiliðinin 1900 lerin baþlarýndan bu yanaki tarihi ayaklanmalar, ihanetler, iç bölünmeler, aþiret kavgalarý, yanlýþ uzlaþmalarla doludur. PKK farklý olacaðýz diye çýkmýþtý. Barzani gibi Kürt

13 13 milliyetçilerinden farklý olduklarýný göstermek için, kendilerini tanýmlarken modern sýfatýný kullandýlar. Ama PKK da Barzanilerle ayný noktaya geldi. Sýnýfsallýðýn olmadýðý yerde, modernliðin ne anlamý olabilir? Sýnýfsallýk reddedilmiþ, milliyetçi çizgide pragmatizm esas alýnmýþtýr. Sosyalist sistemdeki karþý-devrimlerle birlikte, milliyetçilik emperyalizme yanaþmanýn yollarýný aramaya baþlamýþtýr. Öcalan ýn Suriye den çýkarýlýþýyla birlikte, bu arayýþ fiiliyata dökülmüþ, emperyalizmin istediði tüm tavizler verilerek her þey inkar edilmiþtir. Artýk bu milliyetçiliðin ulusal haklarýn, baðýmsýzlýðýn savunulduðu bir milliyetçilikle hiç bir ilgisi kalmamýþtýr. Emperyalizm ulusallýðý, dille sýnýrlamýþtýr. Bu çerçeveyi kabul eden milliyetçilik, yeni sömürgeciliktir. Emperyalizm tamam dilini konuþ diyor, iþine geldiðinde böyle bir talep ortada yoksa bile, bu talebi teþvik ediyor, hatta senin devletin olsun noktasýna vardýrabiliyor kýþkýrtmalarýný. Bu icazetle hareket eden bir milliyetçilik, devlet istediðinde, baðýmsýzlýk istediðinde emperyalizme karþý olmuyor. Þimdi Kürt milliyetçiliði ABD li yatýrýmcýlarý alkýþlayarak, oligarþik devlete güven vererek tümüyle düzen içi bir güç olmaya çalýþýyor. Kürt sorununda 1977 den bu yanaki geliþmeler, hiç kuþkusuz öðretici olmuþtur. Milliyetçiliðin çözüm olmadýðýnýn görülmesiyle, Kürt sorununun çözümü, hem devrimciler, hem Kürtler dahil olmak üzere geniþ kitleler nezdinde daha netleþmiþtir. En azýndan neyin olmayacaðý net görülmüþtür. Çözüm, Anadolu halklarýnýn birlikte yaþayacaðý bir zemin oluþturmaktýr. Hiç kimsenin benim haklarým reddediliyor diye düþünemeyeceði bir zemin. Parti-Cephe çizgisinin 1970 lerden bu yana ulusal sorun için çizdiði çözüm çerçevesidir bu. Ortak örgütlenme, ortak mücadele, Kürt milliyetçiliðinin açmazlarýyla, týkanýklýklarýyla bir kez daha doðrulanmýþtýr. Tarihi deðiþtiremeyiz. Yüzyýllarýn birlikteliði nden sözediyorsak, bunun pratik, siyasi, sosyal, kültürel sonuçlarýný da görmek gerekiyor.... Kürtler için de geri döndürülemez þeyler sözkonusudur. Kürt halkýnýn haklarý belli bir coðrafi alanla sýnýrlandýrýlýrsa, Ýç Anadolu daki, Batý daki milyonlarca Kürt ün konumu ne olacak? Þurasý Kürtlerin, þurasý Türklerin diye ayrýþtýramayacaðýmýz bir içiçelikte yaþýyoruz. Ayrýlýk da bir adaletsizlik deðil midir? Ortak bir devrim, ulusal haklarýn koþulsuz tanýndýðý ortak bir devlet... Bu çözüm de sýnavdan geçti. PKK lýlar özellikle Ýmralý yla birlikte, halklarýmýz arasýndaki yüzyýllarýn birliðinden sözetmeye baþladýlar. Ama samimi deðillerdi, ayný günlerde hala Türk-Kürt çatýþmasýnýn teorisini de yapmaya devam ediyorlardý. Ýkincisi, o halde, daha önce ayrýlýðý savunurken hareket noktanýz neydi? O zaman bu yüzyýllarýn birliðine neden sýrt çevirmiþtiniz? Halk birlikteydi zaten. Kürt milliyetçiliði ayrýlýðý körükledi. Tarihi deðiþtiremeyiz. Yüzyýllarýn birlikteliði nden sözediyorsak, bunun pratik, siyasi, sosyal, kültürel sonuçlarýný da görmek gerekiyor. Þimdi Anadolu da Ermenilerin toprak hakkýný savunmak ne kadar doðrudur, nasýl yapacaksýnýz? Ayný þekilde Kürtler için de geri döndürülemez þeyler sözkonusudur. Kürt halkýnýn haklarý belli bir coðrafi alanla sýnýrlandýrýlýrsa, Ýç Anadolu daki, Batý daki milyonlarca Kürt ün konumu ne olacak? Þurasý Kürtlerin, þurasý Türklerin diye ayrýþtýramayacaðýmýz bir içiçelikte yaþýyoruz. Ayrýlýk da bir adaletsizlik deðil midir? Bu

14 14 Özgür Halk ýn 2000 Mart sayýsýnda Dönemin temel eylem biçimi: Halkýn sivil itaatsizliði diye yazýyordu. Peki bu sivil itaatsizlikten ne anlýyorlar: En genel anlamýyla tarihteki her baþkaldýrýyý, isyaný, direniþi, ayaklanma ve mücadeleyi bir itaatsizlik olarak tanýmlayabiliriz. (s.15) Diyelim tanýmladýk. Sovyet Ekim devrimini, Çin halk savaþý ný da tarihin en büyük itaatsizlik eylemleri ilan ettik mi tamamdýr. Kürt milliyetçiliði tam bir teorik sefalet içindedir. ülkede, Anadolu nun batýsýnda yaratýlmýþ her þeyde Kürtlerin de emeði yok mu? Bu deðerler artýk Türk, Kürt, Arap, Gürcü, hepimizindir. Teorik olarak ayrýlýðý reddetmeyiz. Ama bugünün koþullarýnda, sosyalizmi hedeflemeksizin ayrýlýðý savunan varsa, bu emperyalizme yeni bir uydu olalým, Barzani gibi olalým demektir. Emperyalizme karþý halklarý güçlendiriyor mu, ayrýlýk o zaman gerekli ve doðrudur. PKK ve Kürt milliyetçiliði, emperyalizmin ve oligarþinin dümen suyuna girdiði noktada, halk kurtuluþ savaþýnýn stratejik bir müttefiki olmaktan çýkmýþlardýr. Peki demokrasi mücadelesi açýsýndan durumlarý nedir? Bugün demokratik mücadele açýsýndan da koparýp alan deðil, oligarþiye güven veren, icazeti esas alan bir konumdadýrlar. Milliyetçilik, zaten pek sevdiði provokasyon teorisi ne de artýk daha fazla baþvurmaktadýr. Hadep li belediye baþkanlarý gözaltýna alýndýðýnda, kitlenin tepkisini kendileri dizginlediklerini, sokaða çýkýlmamasý için çaba sarfettiklerini söylediler. Niye dizginliyorsunuz? Ulucanlar da katliam seyrediliyor. Ve bu tavýr Kürt milliyetçiliði içinde tartýþýlmýyor bile. Herþey oligarþiye güven vermek için. Bu, demokrasi mücadelesi ni de düzenin iznine tabi kýlmaktýr. Bu çizginin teorisi de yapýlýyor. Özgür Halk ýn 2000 Mart sayýsýnda Dönemin temel eylem biçimi: Halkýn sivil itaatsizliði diye yazýyordu. Peki bu sivil itaatsizlikten ne anlýyorlar: En genel anlamýyla tarihteki her baþkaldýrýyý, isyaný, direniþi, ayaklanma ve mücadeleyi bir itaatsizlik olarak tanýmlayabiliriz. (s.15) Diyelim tanýmladýk. Sovyet Ekim devrimini, Çin halk savaþý ný da tarihin en büyük itaatsizlik eylemleri ilan ettik mi tamamdýr. Kürt milliyetçiliði tam bir teorik sefalet içindedir. Bu teorik sefalet örneði yazý þöyle sürüyor: 21 Yüzyýl Manifestosu bu itaatsizliðin programlý biçimidir. Bu teorik sefaleti bir alýntýyla örnekleyip geçelim: Mitra, güneþ tanrýsý Mezopatamya halklarýnýn inancý olarak herþeyin yaratýcýsýydý. Yaradýlýþýn temelinde ýþýk vardýr. Bu Zerdüþt de daha sistemlidir. Aydýnlýk ile karanlýðýn, iyilik ile kötülüðün çatýþmasýna dönüþür. Ýsa nýn þahsýnda sonsuz olanla buluþmaya dönüþür. Iþýk sonsuz bir insan sevgisi ve yaratýmýdýr. Mani de kutsal Iþýk Bahçeleri nde somutlaþýr. Nesimi, Hallac-ý Mansur un derileri yüzülür. Pir Sultan daraðacýnda can verir. Tümünün ýþýk birikimi Önderlik te bir ýþýk nehrine dönüþür... Tüm insanlýðýn Mezopatamya da karanlýða gömülmek istendiði bir çaðda, ýþýk felsefesi ile yeniden insanlýðý aydýnlatýr ve kutsal kurtuluþ yolunu gösterir. (Özgür Halk, sayý 103, 15 Mart 2000) Kürt halkýna, iþbirlikçi, icazetçi, düzen içi çizgiyi benimsetebilmek için, her türlü teorik saçmalama serbest! Kürt halkýnýn sahip olduðu örgütlenme, direnme ve savaþma dinamiklerinin tasfiyesi, ABD Operasyonu nun öncelikli hedeflerindendir.

15 15 Öcalan ýn teorileriyle bu tasfiye sürdürülüyor. Bu tasfiyeye karþý çýkan PKK Devrimci Çizgi Savaþçýlarý ise, halen PKK yý bu noktaya getiren sömürgecilik teorisiyle, milliyetçilik çizgisiyle, tarihsel pragmatizmleriyle köklü bir hesaplaþma yapmaktan uzaktýr. Öcalan talimatýný veriyor: Baharda kesin hamle filan olmayacak. Oyuna gelinmeyecek. PKK nýn her þeyi dikkate almasý gerekir. Devleti tehdit konumunda olmamalý. (Özgür Halk Özel Eki 2) Talimat yerine getiriliyor. PKK devlet için bir tehdit deðil. Kürt milliyetçiliði Diyarbakýr da artýk Demirel leri, Yanki leri alkýþlýyor. Ýslamcýlar; Ýslamcýlarýn özellikle 1980 li yýllarýn ikinci yarýsýndan itibaren giderek belirgin hale gelen yükseliþi üzerine sayýsýz inceleme yapýldý. Makaleler, kitaplar, dizi yazýlar birbirini izledi. Eklenebilecek farklý yönler olmakla birlikte, bu geliþimin özü þudur; Solun býraktýðý boþlukta, bu boþluðu doldurmasý için oligarþinin de desteðiyle geliþip güçlenmiþtir. Tüm düzen partileri çeþitli biçimlerde bu geliþmeye hizmet etmiþlerdir li yýllar, sol açýsýndan oldukça olumsuz uluslararasý koþullar demekken, islamcýlar açýsýndan ise, uluslararasý platformda Ýran devriminden güç alan olumlu bir ortam sözkonusudur. Ýslamcý yükseliþ, asýl olarak Refah partisinde somutlaþmýþtýr. Radikal islamcý kesimler, tarikatlar, her biri kendi özgülünde bir geliþme kaydetmiþtir, ancak, hepsinin aktýðý asýl kanal yine Refah kanalý olmuþtur. Oligarþi, islamcýlarý iktidara gelmesi için deðil, devrimci geliþimi engellemesi için desteklemiþti. Ama islamcý kesimin kendi iç dinamikleri devreye girmiþ ve oligarþinin beklediðinin ötesinde bir geliþme ortaya çýkmýþtý. Ýktidar islamcýlar için tam bir sýnav yeri oldu. Ýktidar koltuðu, islamcýlýðýn Türkiye için bir alternatif olup olmadýðýný gösterdi. Ýslamcýlarýn iktidardaki baþarýsýzlýðý, söyledikleriyle yaptýklarý arasýndaki büyük çeliþki, MGK nýn onlarýn iktidarýný engellemesi, yarýda kesmesi nedeniyle deðildir. Tersine, MGK nýn Refah ý iktidar koltuðundan uzaklaþtýran müdahalesi, bir bakýma islamcý hareket için kurtarýcý da olmuþtur; hala bazý sloganlarýný, söylemlerini sürdürebilme imkaný ellerinde kalmýþtýr. Türkiye için, halk için uygulanabilir hiç bir projeleri yoktu. Adil düzen baþta olmak üzere, tüm vaadleri, kaba bir demagojiden ibaretti. Mevcut sömürü ve baðýmlýlýk düzenine ise karþý deðillerdi ve olamazlardý. Amerikancýlýklarý, anti-batýcýlýklarý yalandý. Ýktidardayken de, muhalefetteyken de pek çok defa görüldü ki, onlarla hemen uzlaþýyorlar. Bu konuda ne ideolojik açýdan, ne de ekonomik çýkarlarý açýsýndan zorlanmýyorlar. Belki tek zorlandýklarý nokta, kendi tabanlarýna o güne kadar söyledikleriyle yaptýklarý arasýndaki çeliþkidir. Sýkýþýnca yine islamcýlýk, yine batý düþmanlýðý... Ama din kardeþliði de sözde. Ýþte Irak. Emperyalizm katletmeye, bombalamaya devam ediyor, din kardeþleri nden en küçük bir tepki yok. Öyle bir sorunlarý yok. Ýslam alemi deyip duruyorlar. Öyle bir þey de yok. Sýnýflar var, sýnýflarýn çýkarlarý var... Bu islam alemi dedikleri birbirlerini nasýl aldatýyor, nasýl satýyor, bilmeyen yoktur. Ýslamcý kesimin bir baþka yüzü, Hizbullah ýn mezar evleriyle birlikte geniþ kitlelerin gözünde açýk hale geldi. Ýslamcýlar, ne emperyalizm karþýsýnda, ne faþist düzen karþýsýnda net bir tavra sahip deðillerdir. Ýflah olmaz bir pragmatizme sahiptirler. Ve iflah olmaz bir anti-komünizm saplantýsý içindedirler. Ýþte bu ideolojik yapý, onlarýn düzen tarafýndan rahatlýkla kullanýlabilmesini getirmektedir. Dini,

16 16 Ýslamcýlarýn ve Kürt milliyetçilerinin politikalarý, olaylar karþýsýndaki tepkileri o kadar çok benzeþmektedir ki, adeta birine bakarak diðerinin tavrýný tahmin etmek mümkün hale gelmiþtir. Sorunlarý ele alýþ tarzlarý, beklentileri, benmerkezcilikleri aynýdýr.... Ayný beklentilerle, ayný icazetçi ruh haliyle Sezer i alkýþladýlar. Ayný mantýkla AB ye evet demektedirler. Milliyetçiler de, islamcýlar da emperyalizme karþý savaþamaz. Kapitalizm karþýtlýklarý da biçimseldir. mezhepleri kullananlar, kullanýlýr. Bu artýk neredeyse siyasetin bir kuralý halindedir. Türkiye de de böyle olmuþtur. Kendi dýþýndakileri kafir, düþman ilan eder. Hatta kendi dýþýndaki mezhepler de kolayca düþman ilan edilir. Tam emperyalizmin, iþbirlikçilerinin istediði ortam. Ýslamcý kesim kendi içinde de bölük pörçüktür. Oligarþi, tarikatlarýn çok ama bölük pörçük olmasýný ister. 28 Þubat operasyonunun nedenleri arasýnda, tarikatlarýn Refah çatýsý altýndaki yakýnlaþmasýnýn da payý olsa gerek. Nitekim, MGK nýn müdahalesi sonrasý, tarikatlarýn kimi, oligarþiye güven vermek için olmadýk soytarýlýklar yaparken, kimileri de yelkenlerini yeniden diðer düzen partilerine kýrmýþlardýr. Sonuçta, devrimcilere düþmanlýklarýyla, halký mezhepler, tarikatlar aracýlýðýyla bölmeleriyle, oligarþinin böl-parçala-yönet siyasetine uygun bir araç durumundadýrlar. Özgürlük ve demokrasi konusundaki tutarsýzlýklarý ise gerek iktidarlarý döneminde, gerekse de türban mücadelesinde çok net görülmüþtür. Devrimciler katledilsin, devrimcilere iþkence yapýlsýn, umurlarýnda deðildir, hatta alkýþçýsý bile olurlar. Ama böyle olduðu için, bu tutarsýzlýk, hem onlarý tecrit etmiþ, hem de tutarsýzlýk kendi içlerinde de ciddi çeliþkilerin, soru iþaretlerinin ortaya çýkmasýna yolaçmýþtýr. Türban konsunda asgari bir eylemliliði bile sürdüremez hale gelmiþlerdir. Haklar ve özgürlükler mücadelesinin çok sýnýrlý alanlarýnda birlikte olabilmek için bile, isamcýlarýn çok ciddi muhasebeler yapmalarý gerekir. Ýslamcýlarýn ve Kürt milliyetçilerinin politikalarý, olaylar karþýsýndaki tepkileri o kadar çok benzeþmektedir ki, adeta birine bakarak diðerinin tavrýný tahmin etmek mümkün hale gelmiþtir. Sorunlarý ele alýþ tarzlarý, beklentileri, benmerkezcilikleri aynýdýr. Mesela Cumhurbaþkanlýðýna Sezer in seçilmesinde tavýrlarý aynýdýr. Ayný beklentilerle, ayný icazetçi ruh haliyle Sezer i alkýþladýlar. Mesela, ayný mantýkla AB ye evet demektedirler. Milliyetçiler de, islamcýlar da emperyalizme karþý savaþamaz. Kapitalizm karþýtlýklarý da biçimseldir. Kürt iþadamlarý, müslüman iþadamlarý diyerek kapitalist sömürüyü ve sömürüden pay almayý meþrulaþtýrmýþlardýr. Ýslamcý kesimin yöneticileri, kodamanlarý, emperyalizm ve kapitalizmle böylesine bütünleþmiþken, islamcý tabanda düzen muhalifi bir kesim olduðu açýktýr. Bu tabanda, Refah ýn devrimcilerden çalýnmýþ sloganlarýnýn etkili olmasý, bu tabandaki anti-emperyalist, anti-siyonist duygularýn güçlü oluþu, devrimciler açýsýndan bu tabanýn görmezden gelinemeyeceðinin baþka göstergeleridir. Ayný islamcý tabanda devletçi, itaate yatkýn bir eðilim de vardýr. Hizbullah türü örgütlenmelerin bu tabanda kolayca örgütlenebilmesi ve bu örgütlenmelerin ayný kolaylýkla devlet tarafýndan kullanýlabilmesi de bu çeliþkili yapýnýn sonucudur. Ýslamcýlar, karþý karþýya kaldýklarý týkanýklýklarda, özgürlüklerin, inançlarýn çiðnendiði noktada, muhalif yanlarýný geliþtirmek yerine, düzenle uzlaþmayý tercih

17 17 etmiþlerdir. Refah a, Fazilet e oy veren kitlenin önemli bir kesimi nezdinde, onlarýn da bir umut, alternatif olma özelliði kalmamýþtýr. Bugün kitle içindeki etkileri, 1990 lý yýllarýn baþýndaki soldan çalýnmýþ sloganlarýn etkisinden çok, dini baðlar ve çýkar iliþkilerine baðlýdýr. Bu temelde de kitle üzerindeki etkileri belli ölçülerde sürecektir. Ama o kadar. Kitlelerin taleplerine sahip çýkan bir mücadele rüzgarý, bu kitlenin büyük bölümünü kendi doðal saflarýna çekecektir. Sol; Türkiye solunun önemli bir kesimi bugün ne geliþmeler üzerinde önemli bir etkendir, ne de herhangi bir politikanýn belirlenmesinde hesaba katýlan bir güç durumundadýr. Belli bir güce sahip bir kaç siyasi hareket ise, PKK yla girdikleri BDG sürecinde kendilerini siyasi olarak adeta inkar ettiler. Kimileri için bu süreç elbette çok daha önceden baþlamýþtý. Beyinleri durmuþtu gerçekten. Ulusal hareketi desteklemek devrimciler açýsýndan meselenin bir yanýydý. Ya öteki yaný? Devrimcilerin ulusal hareketi eleþtirme, etkileme görevi yok muydu? Eleþtiri yapmayan ama etkilemeye çalýþan kimilerinin ise etkileme biçimi ve anlayýþlarý farklýydý. PKK yý etkilemenin bir yöntemi olarak PKK yaðcýlýðýný teorileþtirdiler. PKK ya ne kadar yanaþýrsak, ona ne kadar yedeklenirsek, ne kadar yað çekersek o kadar etkileriz sandýlar. Bu yedeklenmenin, PKK eylemlerine gidip pankart açmanýn teorisini de Kürt kitleyle içiçe olmak diye yaptýlar. Taklitçilik uç noktaya vardý. O Zilanlaþma diyordu, öteki hemen bir baþka isimle ayný þeyi söylüyordu. Roma sürecinde kravatlar takýlýp Öcalan ýn Roma Yürüyüþü ne katýlýndý... Öcalan ýn gizli servislerin kontrolündeki seyahatleri ve nihayetinde Türkiye oligarþisine teslim edilmesi, çok öðreticiydi. Ama yine öðrenemediler. PKK nýn 6. Kongre sinde yine tek muhatap Baþkan kararý alýndý. Baþkanýn durumu ortadaydý! Artýk baþka þeye bakmanýn ne alemi vardý? Ama solun sözünü ettiðimiz kesimleri, 6. Kongre de de olumluluklar bulmaya devam etti. Sol öyle bir hale gelmiþti ki, PKK Kürt- Türk çatýþmasýnýn teorisini yaparken bile, hala bu çember içinden çýkamýyor, dahasý, saða sola sosyal þoven diye saldýrmayý sürdürüyordu. Musibet öðretirdi, ama doðruyu söylemek gerekirse, bir kaç þey hariç, çok sayýda musibetten öðrenmemeyi baþardý kimileri. Emperyalizm Öcalan ý teslim etmeseydi, Kürt milliyetçiliði emperyalizmi kökten unutacaktý. Gerçi hatýrlamalarý da bir iþe yaramadý ama, en azýndan onlarýn dýþýnda bazý kesimlerin gözünü açtý. PKK hayraný bazýlarý Mavi Çarþý eylemini bile savunacak noktaya gelmiþti. Ama yine bu vesileyle devrimcilik ne, devrimci eylem nedir, bir kez daha tartýþýldý. Herkes bütün bu geliþmeler ýþýðýnda olup biteni sorgulama ihtiyacý duydu. BDG süreci bitti, ama onun günahlarý hepsinin sýrtýnda kaldý. Ciddi bir muhasebe cesareti gösterebilmiþ deðiller henüz. PKK ya yedeklendikleri bu yýllarýn Türkiye soluna verdiði zararlarý göremediler henüz. Veya gördüler, itiraf etmeye cesaretleri yok. Bir kýsmý ise, PKK nýn geldiði noktayý, silahlý mücadelenin baþarýsýzlýðý olarak göstermekte acele etti. Çünkü 70 li yýllarýn ortalarýnda silahlý mücadeleyi savunanlarý kitleden kopukluk la suçlayanlar, özellikle 90 lý yýllarda bu nakaratý tekrarlayamaz haldeydiler. Çünkü bu ülkenin en kitlesel siyasi hareketi, silahlý mücadeleyi de en ileri düzeyde uygulayan siyasi hareketti. Bilinen eleþtiri kliþelerini kullanamýyorlardý, dilleri paslanmýþtý. PKK nýn yenilgisi, paslý dilleri çözdü ve PKK deðerlendirmesi yapmak yerine, silahlý mücadele düþmanlýðý yapmaya baþladýlar. PKK þahsýnda açýða çýkan silahlý mücadelenin yanlýþlýðý deðil, silahlý mücadeleyi

18 18 Yolumuz uzundur. Doðrulanmýþ bir yolda yürümenin moral ve stratejik gücü, bizimledir. Emperyalizmin en tehlikeli örgütler listesinde yeralmak, oligarþinin imha operasyonlarýnýn baþ hedefi olmak, üzerimize çok aðýr bir yük bindirse de, doðru yolda oluþumuzun... ifadesidirler. pazarlýk konusu yapmaktýr. Ama bunu görmek için, devrim ve iktidar konusunda kararlý olmak gerek. Ufkunda iktidar olmayanlarýn ne PKK yý, ne de silahlý mücadeleyi doðru deðerlendirmeleri mümkün deðildir. Bütün bunlar, özünde bir sonuçturlar. Solun önemli bir kesimi, teorik tahlil ve tesbitlerindeki, stratejik öngörülerindeki tutarsýzlýklar, þablonculuklar, kendine güvensizliklerin sonucunda, önlerine çýkan sorunlarý aþamama durumuyla karþý karþýyadýr. Büyük ve iddialý düþünmekten iyice uzaklaþmýþlardýr. Dergi sayfalarýndaki büyük sözler, altý boþ iddialar bu eksikliði telafi edecek durumda deðildir elbette. Türkiye solunun reformist kesimi veya baþka bir ifadeyle legal parti çevreleri ise bu dönemin bir baþka hayal kýrýklýðý dýr. Özellikle aydýn kesim, küçük-burjuva çevreler, çok þey bekliyorlardý onlardan. Soldan bazýlarý da reformizmin çok büyük bir geliþme gösterebileceði tahlilleri yapýyordu. 18 Nisan seçimleri, Türkiye tarihinde en çok sol etiketli partinin katýldýðý seçimdir. Dýþarýdan ülkemizdeki seçimlere bakan biri, oy pusulalarýndaki emek, sosyalist, iþçi, özgürlük vb. etiketli bu kadar partiyi görünce, memleketimizdeki demokrasinin geniþliðine hayran olacaktýr! Legal parti çevreleri, özel olarak da ÖDP iddialý bir biçimde çýkmýþtýr ortaya. Kýsa sürede hýzlý bir geliþme beklentisi içindeydiler. Ama bu beklenti, Türkiye gerçeðinin doðru tesbit edilememesinin yarattýðý bir beklentiydi. Legal parti çevreleri, 28 Þubat rüzgarý sayesinde arkalarýna aldýklarý burjuva basýn desteðiyle, geliþmelerinin hemen hemen sýnýrýna vardýlar. Türkiye halkýna söyleyebilecekleri bir þey yoktur bunlarýn. Ne bir çekim merkezi olabilecek dinamikleri, ne de bu ülkede bir þeyleri deðiþtirebileceklerine dair bir güven verebilmeleri sözkonusu deðildir. Partimizin yolu; Kuþatma altýnda Çiftehavuzlarda dalgalanan bayrak resmini herkes hatýrlar. Oradaki bayrak, hareketimizdir. Parti-Cephemizdir. Ýdeolojik saldýrýlarýn, karþý-devrimin komplolarýnýn, askeri saldýrýlarýnýn dizginsizce sürdüðü, dünyada ve ülkemizde çeþitli alt-üst oluþlarýn ve siyasi hareketlerde rüzgara kapýlmýþ yapraklar misali savrulmalarýn yaþandýðý bütün bu dönem boyunca, Parti-Cephemiz, o bayraðýn görkemli dalgalanýþý gibi, görkemle yerinde durmaya devam etti. Sosyalist ülkelerdeki karþý-devrimler, kapitalist restorasyonlar ideolojik olarak geriletemedi bizi. Cuntanýn hapishaneleri bizi rehabilite edemedi. Ýnfazlar, kayýplar bizi bitiremedi. Cuntanýn ve devamcýlarýnýn tüm çabalarýna raðmen, düzenin icazetine sýðýnmayý bir an olsun aklýmýzdan geçirmedik. Ne düzenin gücü, ne de Kürt milliyetçileri gibi geçici olarak öne çýkanlarýn gücü karþýsýnda boyun eðmedik. Ne Avrupa ya ne de baþka ülkelere bel baðlamadýk. Sosyalizmi savunmaya, devrimi savunmaya, halklarýmýzýn birlikte mücadelesini savunmaya devam ettik. Fiziki saldýrýlar ve solun bir kýsmýnýn da içinde yeraldýðý ideolojik kuþatmaya raðmen, silahlý mücadeleden, illegaliteden, devrimci örgüt

19 19 anlayýþýndan vazgeçmedik. Mücadele ve örgütlenmenin karþýmýza çýkardýðý yeni sorunlar karþýsýnda yeni þeyler söylemekten çekinmedik; tersine devrimciliðin hayata cevap vermek olduðunun altýný çizdik. Kimileri dinazorluk, kelaynaklýk olarak görse de, hayatýn doðruladýðý tesbitlerimizi, Türkiye solunun 80 yýllýk mücadelesinin ürünü olan deðerlerimizi, ilkelerimizi, kurallarýmýzý, ahlak anlayýþýmýzý, ve nihai hedefimizi savunmakta ýsrarlý olduk. Bu deðerlerimizi savunmak sözkonusu olduðunda evet biz kelaynaklarýz diye onurla haykýrdýk. Gorbaçov ihaneti karþýsýnda, Romanya daki karþý-devrimci komplo karþýsýnda, emperyalistlerin Irak halkýna saldýrýsý karþýsýnda, Yugoslavya saldýrýsý karþýsýnda, devrimci duyarlýlýk ve uyanýklýðýn, emperyalizmi ve sosyalizmi doðru kavrayýþýn ifadesi olarak, devrimci ve enternasyonalist tavrý temsil ettik. Bütün bu artýlarýn yanýnda, önümüzde yapýlacak o kadar çok þey var ki... Halký daha büyük kitleler halinde örgütlemek, devrimi daha büyük ve etkili bir güçle geliþtirmek, devrime gebe Türkiye de hiç durmadan kafa yorduðumuz, güç ve enerji sarfettiðimiz yetersizliklerimizdir. Belli bir zaman kesiti içinde askeri eylemler yapmadýðýmýzda oportünizm bakýn artýk silahlý eylem yapamýyorlar diye adeta sevinç ifade eden yazýlar döktürmeyi çok seviyor. Ayný þeyi düþman özellikle iþkencehanelerde psikolojik-ideolojik savaþýnýn bir parçasý haline getiriyor. Bizim sorunumuz, çok eylem yapýp yapmamak deðil. Bu ülke topraklarýnda silahlý mücadelenin, askeri örgütlenmenin kesintisizliðini saðlayabilmiþ tek hareketiz. Silahlý mücadele konusunda bizi eleþtirenler, acaba silahlý mücadeleyi yükselttiðimizde çok mu seviniyorlar? Halk düþmanlarýný cezalandýrdýðýmýzda düello, provokasyon edebiyatýna baþlýyorlar bu kez de. Daha önemlisi, Türkiye solunun ruh hali, adeta bir deve kuþunun ruh haline benzerdir. Kendini abartmaktan, baþkalarýný eleþtirmekten halk hareketinin gerçek durumunu tesbit etmeye, bundan sonuçlar çýkarmaya zamaný kalmýyor Mayýs ýndan sonra yaþanan gerileme, hepimizin gözleri önünde cereyan etti. Biz bu süreci tersine çevirmeye çalýþýrken, bunun için özellikle milliyetçilikle yoðun bir ideolojik kavgaya giriþmiþken pek çoðu bu kavganýn niteliðini anlamaktan uzak, hala bize salvo atýþlarý yollamakla meþguldüler. Ýmha operasyonlarýndan, darbelerden sonra hala düzenin karþýsýnda devrimci bir alternatif olarak siyasi arenadayýz. Türkiye nin hemen tüm bölgelerine yayýlmýþ, legal ve illegal alanda varolabilen, kitleselleþmiþ bir güç olarak mücadeleyi sürdürüyoruz. Bunlar zaten gerçek anlamda alternatif bir siyasi hareketin varolmasýnýn asgari koþullarýdýr. Bunlar bizim için þu veya bu kesimlerle kýyas içinde yeterli göreceðimiz þeyler deðildir. Ama düþmanýn, emperyalizmin tüm saldýrýlarýna raðmen, bu noktada olabilmek, ve üstelik siyasi, örgütsel, ideolojik etki açýsýndan geliþen bir güç olabilmek, Parti-Cephe stratejisinin doðruluðu, Parti-Cephe nin doðru önderliði ve þehitlerimiz sayesinde mümkün olabilmiþtir. Yolumuz uzundur. Doðrulanmýþ bir yolda yürümenin moral ve stratejik gücü, bizimledir. Emperyalizmin en tehlikeli örgütler listesinde yeralmak, oligarþinin imha operasyonlarýnýn baþ hedefi olmak, üzerimize çok aðýr bir yük bindirse de, doðru yolda oluþumuzun, bu yolda önemli bir mesafe katederek bir güç haline geliþimizin ifadesidirler. Bu aðýr yük altýnda, saldýrýlar altýnda, ateþ altýnda yolumuza devam ediyoruz. Bu yol, Türkiye halklarýnýn kurtuluþ yoludur. Baðýmsýzlýk, demokrasi ve sosyalizm yoludur. Baðýmsýzlýðý, demokrasiyi kazanmanýn, sosyalizmi kurmanýn bir baþka yolu olmadýðý, son otuz yýllýk Türkiye tarihinin en özet sonucudur.

20 20 HÜCRELER VE TÜRKÝYE GERÇEÐÝ MGK daha önce defalarca tekrarlanan kararýný bir kez daha teyid ediyor. Adalet Bakaný, bu uygulamaya baþlayacaðýz diyor. Bakanlýðýn üst düzey bürokratlarý, sözü daha da açýk hale getirip neye malolursa olsun uygulayacaðýz diyorlar. Teslim mi olacaksýnýz, yoksa ölecek misiniz? sorusu, en üst düzeyde, devletin bir politikasý olarak ortaya konuluyor. Kamuoyu nezdinde yürütülen Avrupa standartý, lüks oda gibi propagandalarýn bu açýk çatýþma sahasýnda yeri yok. Orada teslimiyet dayatmasý, ölüm, ölümüne direniþ ve kahramanlýklar konuþuyor. Ön planda devletle devrimci tutsaklar arasýnda, özünde ise oligarþiyle halk arasýnda bir hesaplaþmaya doðru adým adým gidiliyor. Türkiye, hücreler etrafýnda bir saflaþma yaþýyor. Devrim odaðýnda deðil, ama demokrasi ve haklar-özgürlükler mücadelesi çerçevesinde bu saflaþma daha da geliþecek. MGK nýn 28 Þubat la kendisine yedeklediði güçlerin önemli bir bölümü, hücre politikasýnda devletin en önemli desteði durumundadýr. Ne var ki, aydýn kesimde hava belli ölçüde deðiþmiþtir ve daha da deðiþecektir. Çünkü hücreler, bugünkü geliþmeler içinde, oligarþinin hatta Avrupa devletlerinin politikalarýný anlamakta, yorumlamakta en iyi gösterge durumundadýr. Hücreler, Türkiye gerçeðini görmekte, geliþmeleri anlamakta, yorumlamakta güçlük çekenlerin gözünü açan bir rol oynuyor. Hücreler, Türkiye gerçeðinin ifadesidir. Hücrelerin Fiziki ve Siyasi Anlamý Hücreler, siyasal ve moral açýdan, sýnýf mücadelesinin, devrimle karþý-devrim arasýndaki mevzi savaþýnýn odaðýna oturmuþtur. Hücrelerin fiziki anlamda taþýdýðý önem daha talidir. Nihayetinde 12 Eylül 1980 den 1987 lere kadar cunta yýllarý boyunca zaman zaman hücre uygulamasýna baþvurulmuþtur. Bursa, Gaziantep, Eskiþehir, Saðmalcýlar Özel Tip hapishaneleri, zaten hücre tipi olarak yapýlmýþ ve öyle açýlmýþlardýr. Bu hapishanelerde devrimciler yýllarca hücrelerde yaþadýlar. Ancak hücre uygulamasý esasýnda bu hapishanelerde kýsa sürmüþ, daha sonra, tutsaklar hücrede kalmakla birlikte, hücre kapýlarýnýn günün büyük bölümünde açýk býrakýlmasý hakkýnýn kazanýlmasýyla, mimari olarak hücre tipi olan bu yerler, fiilen koðuþ statüsünde olmuþtur. Ancak yine bu hapishanelerin bazýlarýnda, hücre statüsü fiilen geriletilmiþ olsa da, tümden ortadan kaldýrýlmamýþ, geceleri bir kaç saatliðine de olsa, içinde 3-4 kiþinin kaldýðý hücrelerin kapýlarý kapatýlmýþtýr. Tüm operasyonlar da, hücreler kapatýldýktan sonra baþlamýþtýr. Yani oligarþi hücre statüsünün kendisine saðlayacaðý avantajý o zaman da belli ölçülerde kullanmýþtýr. Daha sonraki yýllar, hapishanelerde kýsmen