Ancak otobuse binmeden caydiracak cok sey var, hele istanbul da...

Ebat: px

Şu sayfadan göstermeyi başlat:

Download "Ancak otobuse binmeden caydiracak cok sey var, hele istanbul da..."

Melek Altun
4 yıl önce
İzleme sayısı:

1 ilk yar larimizin degerli dostlari, bu aksam Bogazici universitesindeki gonullulerimizin gerceklestirdigi projeden bir izlenimi, sevgili Cemile'nin ilk projesindeki izlenimini paylasiyoruz... Herkes anlattigimiz guzel cocuklari gormek onlarla beraber olmak istiyor... Ancak otobuse binmeden caydiracak cok sey var, hele istanbul da... Butun bu caydiricilari asan Cemile duygularini paylasmis... Ilgi ve Desteklerinize cok tesekkur ediyor selam sevgi ve saygilarimizi sunuyoruz.. ILKYAR Guzel cocuklarimizin gelecegine guzellikler katmak icin belki bir kitap, belki de buyugunuzun anisina bir kitaplik icin, belki de daha fazlasi icin: (lutfen bagisinizin aciklama kismina isminizi yazin, hesap sahibi ILKYAR) Is Bankasi ODTU Subesi (4229) TL - TR Euro Hesabı: TR Dolar Hesabı: TR Cocuklarimiz, ilk goz agrilarimiz, ilk yarimiz; hele ki uzaklardaki, YIBO lardaki cocuklarimiz, kardeslerimiz site: e-posta: ilkyar.yonetim@gmail.com Vural Beyimiz> Ata Hocamiz> Kas Gucuyle Devri Alem Erden>

Benim artık onlarca kardeşim var! Balıkesir projesine yol almak için saatler kalmıştı. İçimde bir tedirginlik ve kararsızlık vardı. Gitsem mi gitmesem mi diye düşünüp duruyordum. Bilmiyordum.

2 Benim artık onlarca kardeşim var! Balıkesir projesine yol almak için saatler kalmıştı. İçimde bir tedirginlik ve kararsızlık vardı. Gitsem mi gitmesem mi diye düşünüp duruyordum. Bilmiyordum. Oysa projenin çok öncesinde bir projeʹye katılmak için can atıyor ve sabırsızlanıyordum. En kısa zamanda bir proje olsa da katılsam diyordum. Ben bu projeʹde Tarih Arkeoloji etkinliğini yapacaktım çocuklarla. Bunu ilk gördüğümde çok şaşırmıştım, korkmuştum. Almanyaʹda okuduğum bölümlerden biri tarih ti evet, ama bu benim ilk projem olacaktı ve daha önce hiç buna benzer bir şey yapmamıştım ki. Beni gideceğimiz okullar da neler bekliyor, neyle karşılaşacağım, hiç bilmiyordum. Korkuyordum çünkü etkinliği tek başıma yapacaktım. Kendime güvenmiyordum. Üstelik yola çıkacağımız gün üzerimde bir halsizlik hissediyordum. Orada geçireceğimiz iki gün için hasta olmaya değer mi diye soruyordum kendime. Kendi kendime kızıyordum. Kararlıydım, gitmeyecektim. Ne kaybedebilirdim ki? Belki kaybedecek bir şeyim yoktu ama kazanacağım çok şey vardı henüz bilmiyordum. Sonrasında ne oldu bilmiyorum ama, birden kendimi proje otobüs ünün içinde buldum. Artık geri dönüsü yoktu, otobüs yol almış gidiyordu. Ben etkinliği yapabilecek miydim?,

3 Nasıl yapacaktım peki?, Çocuklar sıkılırsa ne yaparım?, Çocuklar yineʹde beni severler mi?, Bana gülerler mi?, Rezil olur muyum?, ve daha bir çok sonradan saçma ve gereksiz olduklarını anladığım sorular kurcalıyordu aklimi yol boyunca. Altı buçuk saatlik bir yolun sonunda ilk durağımıza ulaşmıştık. Dursunbey YIBOʹya gelmiştik. Saat gece ikiʹyle üç arasıydı, çocuklar uyuyordu. Bizʹde hemen yatakhaneʹde odalara geçip uyuduk. Sabah erken kalkıp çocuklarla birlikte kahvaltı edecektik. Ve sabah oldu. Yemekhane ye doğru yürürken camlardan bize bakıp el sallayan, yemekhaneʹde sıra beklerken çivi çözmek için sabırsızlanan çocukları görünce bir kaç saat önce aklımdan geçen o saçma sapan düşünceleri unutmuştum. Dursunbeyʹde de ikinci gün gittiğimiz Kepsutʹta ki YIBOʹda da etkinliklere başlamadan önce sunum yapılıp çocuklara ne için geldiğimiz anlatılıyordu.

4 Biz onlar için gelmiştik. Onlardan bir söz almaya gelmiştik. Çocuklar bize çok çalışıp, çok kitap okuyacaklarına, bizi geçeceklerine, daha güzel yerlere gelip hiç pes etmeyeceklerine söz vermeleri için gelmiştik. Birʹde onlardan bize mektup yazmalarını istiyorduk, birbirimizden kopmamak için. Çocuklardan kocaman bir SÖZ aldıktan sonra artık etkinliklere başlayabilirdik. İlk etkinliğe girerken bende hala bir kaç soru işareti vardı, neyse ki çok uzun sürmeden onlar da kaybolup gitti. Etkinliklerim boyunca her iki okulda da çocukların merakla bakan gözlerini, tarihe olan ilgilerini ve daha fazla bilgi edinme, öğrenme isteğini görünce zaten ne bir soru işareti, ne bir tedirginlik, ne de başka kötü bir his kalmıştı içimde. Artık heyecanla bir sonra ki etkinliğimi ve o tertemiz umut dolu çocuklarımı bekliyordum. Etkinlikler dışındaʹda çocuklarla gülüp oynadık, dertleştik, eğlendik, el ele tutuşup halaylar çektik. Hep bir ağızdan şarkılar söyledik. Ara ara gözlerim doldu, ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bir gözüm hüzünden diğeriʹde sevinçten doluyordu. Çocukların sevgi ve ilgiye bu kadar

aç olmaları üzüyordu beni ama bir kaç saatlik de olsa çocuklara o ilgiyi, sevgiyi gösterebilmek, onların elini tutabilmek, yüzlerinde ki tebessümü görmek sevindiriyordu beni.

5 aç olmaları üzüyordu beni ama bir kaç saatlik de olsa çocuklara o ilgiyi, sevgiyi gösterebilmek, onların elini tutabilmek, yüzlerinde ki tebessümü görmek sevindiriyordu beni. Mutluluk adeta gözlerinden okunuyordu çocukların. Ve bunu bir çok kez de dile getiriyorlardı. İyi ki geldiniz abla, Çok mutluyuz, Sizi çok seviyoruz, gibi cümleler duymak her şeye bedeldi. Onların mutluluğu benim de mutluluğum demek ti. Dursunbeyʹde ki çocuklarla aksam odalarına gidip masal okuyup sohbet ettikten sonra vedalaşmıştık çünkü sabah erkenden Kepsutʹa hareket edecektik. Biz çocuklarla sadece bir kaç saattir tanışıyorduk ama veda etmesi yine de çok zordu. Çocuklar sabah erkenden kalkmışlardı bize gitmeden tekrar güle güle deyip el sallayabilmek için. Kepsutʹta ki çocuklarla daha az vakit geçirebildik. Pazar günüʹydü, ertesi gün yine okul vardı ve önümüzde altı saatlik bir yol. O nedenle vaktimiz kısıtlıydı ama bu çocuklarla ayni şekilde gülüp eğlenmemize engel değildi. Kepsutʹta da deneyler yapıldı, birlikte yemekhanede yemek yedik, etkinlikler yaptık. Bir kaç saat içinde cok şey paylaştık. İki günde onlarca çocuk kalbime girdi, iki günde onlarca kardeşim, ilk yarʹim oldu... Cemile Özçelik Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Fakültesi ilkyarʹlarımızın geleceğine güzellikler katmak için belki bir kitap için, belki anısını yaşatmak istediğiniz büyüğünüz için bir kitaplık, belki de daha fazlası için İş bankası ODTÜ şubesi (4229) TL TR ; Euro Hesabı: TR Dolar Hesabı: TR (Hesap sahibi İLKYAR) Lütfen bağışınızın açıklama kısmına isminizi mutlaka lütfen belirtin ilkyar.yonetim@gmail.com izlenimleri dostlarınızla paylaşıp onları üye yaparak (eposta adreslerini bize yolluyarak), sitenizde, bloğunuzda ilkyarʹın tanınırlığını arttırabilirsiniz, ancak başka amaçlarla ilkyar izlenimlerindeki ve sitesindeki resimlerin izinsiz kullanılmaması gerektiğini hatırlatın lütfen...

Benzer belgeler

iyi günler sevgili ilk yar'larımızın değerli dostları, Bugün geçmişlere gideceğiz, çünkü yakınlarda kulaklarını çok çınlatmıştık... Ne kadar güzel bir örnek çalışmaydı öğretmenlerimizin sevgili Ahmet Hocamızın