Asilerin, kaybedenlerin, hayalperestlerin, küfürbazların, günahkârların, beyaz zencilerin, aşağı tırmananların, yola çıkmaktan çekinmeyenlerin, uçurumdan atlayanların... dili, sesi Yeraltı Edebiyatı...
ANIL NİŞANCALI: 1992 yılında Bakırköy de doğdu, Ataköy de büyüdü. İlkokuldayken öğretmeninden Ferhan Şensoy dan dolayı dayak yedi, inat etti, Ferhan Şensoy u çok sevdi, yazmaya başladı. 2007 yılında Nöbetçi Tiyatro ekibine dahil olup iki tiyatro oyununda oynadı. 2011 yılında Haliç Üniversitesi Konservatuvar Tiyatro Bölümü nü kazandı, Müşfik Kenter in öğrencisi oldu. 2014 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi ne geçiş yaptı. 2009 yılında yazdığı Gölgeli Sağanak Yağış isimli oyun, Şehir Tiyatroları Genç Günler kapsamında oynandı. 2014 yılında Alp Ataman ile birlikte yazdığı Cinayet İle İlgili Tatlı Hayaller isimli oyun Lab. İşleri ekibince oynanmakta. Halen Ortaoyuncular ve Lab. İşleri bünyesinde tiyatro yapmayı sürdürüyor.
Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı Evren Bozması Anıl Nişancalı
Ayrıntı: 877 Yeraltı Edebiyatı Dizisi: 84 Evren Bozması Anıl Nişancalı Son Okuma Ahmet Büke Anıl Nişancalı, 2015 Bu kitabın yayın hakları Ayrıntı Yayınları na aittir. Kapak İllüstrasyonu Sevinç Altan Kapak Tasarımı Deniz Çelikoğlu Kapak Düzeni Gökçe Alper Dizgi Hediye Gümen Baskı ve Cilt Kayhan Matbaacılık San. ve Tic. Ltd. Şti Merkez Efendi Mah. Fazılpaşa Cad. No: 8/2 Topkapı/İstanbul Tel.: (0212) 612 31 85 Sertifika No: 12156 Birinci Basım: İstanbul, Nisan 2015 Baskı Adedi 1000 ISBN 978-975-539-986-7 Sertifika No.: 10704 AYRINTI YAYINLARI Basım Dağıtım San. ve Tic. A.Ş. Hobyar Mah. Cemal Nadir Sok. No: 3 Cağaloğlu İstanbul Tel.: (0212) 512 15 00 Fax: (0212) 512 15 11 www.ayrintiyayinlari.com.tr & info@ayrintiyayinlari.com.tr
Evren Bozması Anıl Nişancalı Ayrıntı Yayınları Yeraltı Edebiyatı
HIRSIZIN GÜNLÜĞÜ Jean Genet DENİZCİ Jean Genet FLAMENKO NUN İZİNDE Duende Jason Webster ODA HİZMETÇİSİNİN GÜNLÜĞÜ Octave Mirbeau GÖRÜNMEZ CANAVARLAR ADSIZ DEVLER Pascal Bruckner ANNEM Georges Bataille ÇARPIŞMA J.G. Ballard MELEKLER Denis Johnson FAHİŞE Nelly Arcan KAÇAKLAR VE MÜLTECİLER CENNETTE BİR GÜN DAHA Eddie Little SEVDALI TUTSAK Jean Genet YALANIN ERDEMİ Joachim Zelter İSA NIN OĞLU Denis Johnson UYKU Annelies Verbeke GÜNCE ARA BÖLGE William S. Burroughs BEYAZ ZENCİLER Ingvar Ambjörnsen BALKON Jean Genet AMERİKA MEKTUPLARI Joachim Zelter YERALTI EDEBİYATI DİZİSİ NİNNİ İŞKENCE BAHÇESİ Octave Mirbeau BETTY BLUE Philippe Djian SIKIGÖZETİM Jean Genet PARAVANLAR Jean Genet ERSKİNE NİN KUTUSU Kym Lloyd BROOKLYN E SON ÇIKIŞ Hubert Selby Jr. CENAZE MERASİMİ Jean Genet TEKİNSİZ YOLDA Jack Kerouac LANETLİLERİN SAÇ STİLİ Joe Meno ZEN KAÇIKLARI Jack Kerouac YERALTISAKİNLERİ Jack Kerouac ÇARPIŞMA PARTİSİ BİR DÜŞ İÇİN AĞIT Hubert Selby Jr. SUÇLULUK KİTABI Kym Lloyd ÖLÜM PORNOSU BÜYÜK MAYMUNLAR Will Self LAZZARO, DIŞARI ÇIK Andrea G. Pinketts BİZ RÜYA GÖRÜRKEN Clemens Meyer ÇAMUR KRALININ KIZI Birgitta Trotzig HÜCRE Hubert Selby Jr. VAHŞİ OĞLANLAR William S. Burroughs ACI DÜŞLER BULVARI Cumhur Orancı KİRLİ, PASLI, BOZUK Alican Ökmen YOK EDİCİ William S. Burroughs UNUTULMUŞ ADANIN KARARSIZ SEÇMENİ Arthur Nersesian DEVRİMİN KIZLARI Carolyn Cookef TRAVESTİ Mircea Cartarescu KURGUDANDA GARİP KUZUNUN KUSURU Andrea Pinketts BEKLEME DÖNEMİ Hubert Selby Jr. NARKOPOLİS Jeet Thayil YALNIZ GEZGİN Jack Kerouac İLK KİTAP: SARI Serdar Şekerci UFACIK BİR PEYGAMBER James Bernard Frost AFFEDİLEMEYENLER Philippe Djian TEHLİKELİ YAKINLAŞMA Jenn Ashworth DÜĞÜN UÇUŞU Yusuf Yeşilöz ANLAT BAKALIM PARILTILI ARMAĞAN Manuel Vilas VAY... Philippe Djian KAÇAN ŞEHİR Hovhannes Tekgyozyan
Ferhan Şensoy a. Beni hayatımdan kurtardığı için
0 K afamda bir mermi olduğuna o kadar eminim ki. Yere düşüşümün ağır çekimde olmasını başka türlü açıklayamazsınız. Zaten insan ölürken hayat film şeridi gibi derler ya, o yanlış bence. İnsan ölürken hayat gayet karizmatik bir film karesi gibi. Yıllardır müziklerini dinlediğimiz filmler gibi ölüyorum ama bunu görüp takdir edecek gerizekâlı Hipster lardan kilometrelerce uzakta, bir meydanda kafama sıkılmış vaziyetteyim. Karşımda annem başka bir yöne savruluyor. Ne garip. Ona da sıkmışlar. O da ölmüş galiba. 9
Ben ölecek adam mıydım be anne? diye soruyorum ona. Sen her şeyden önce adam değilsin it kurusu diyor bana. Oğlum varma üzerine, ölünün arkasından konuşmak hoş değil diyor Babam. O da ölmüş ne güzel. Hiçbir şeye ağıtta değilim, sadece meselenin ne ara bu kadar karıştığını anlayamadım. Kafamı aşağı indiremiyorum ama bacaklarımın arasında yanık taşaklar olduğuna yemin edebilirim. Az önce elektrik verilmiş, benden önce cennete gitmiş ve beni karşılayacak olan bir grup taşağım var, nasıl berhudarım anlatamam. Olayların mimarı, bu akşam ki ölümümüzün sebebi olan adamlar karşımızda bağırıyorlar. O na bakıyorum. O yu içimden özel isim gibi düşünüyorum. Özel bir harf. Alfabenin gündoğumu. Optik bir ironi. O. Büyüyen güzel. Her şey onun sayesinde veya yüzünden oldu, her şey onun sayesinde veya yüzünden öldü. Benim hikâyem geriye giderseniz değer kazanan cinsten değil, çok gerisinde gene aynı şeyi görürsünüz, kafa karışıklığı. Ama çok uzağa gitmeyip, bir ay öncesine gidersek, işte orada mevsimler birbirine giriyor. Bir Nisan günü, arkasından gelen aylara nanik çekiyor ve beni benden kurtarıyor. Bu, benim hayatımdan nasıl kurtulduğumun hikâyesi. 10
1 D edem ölmeseydi bunların hiçbiri olmazdı. Odamın kapısı çaldı, önce iğrenç bir ejderha sesi hayal ettim. Bum, ateşler. Bum, dumanlar ve bum bum, siyah kanlar. Kapının kilidini açtım, annem kafasını uzatıp duman çıkan ağzıyla bana En az baban kadar utanmaz bir adamsın. En az dedi. Annemi doğduğumdan beri bir ejderhaya benzetiyorum. Ejderha nedir, bir çeşit şeytan. Galiba tanrıya şirk koştuk lan dedim içimden. Ortalık ateş içinde. Annem bunları derken tuvalet patladı, babam yattığı döşemenin üstünde duygusal olarak altına sıçtı, camın altında bir adam bisikletten düştü. Sana diyorum. En az baban kadar utanmazsın diye 11
ateş ediyor. Babam yerde osuruyor, bu sesleri bir akbabaya benzetiyorum. Gak, yiyicilik, gak, çölde uçmak ve gak gak, şerefsiz Red Kit. Kafamı telefonumdan kaldırıp bir güzel anneme bakayım dedim. Güzel şeyleri kendi tarafınıza almak için ille de Napoli ye gidip orada bir otelde poz vermeniz gerekmez. Napoli yi içimden doğru düşünüyor muyum acaba diye meraktayım. N güzel bir harf. A yı zaten hepimiz seviyoruz. Bazen bir kitap bile yazabilirim diye düşünüyorum. Yeteri kadar paranız ve bildiğiniz iki harf varsa üç yüz sayfa bienal yapabilirsiniz. Köpoğlusu sana diyorum! diye canını yırtıyor annem. Ben bir roman kahramanıyım, Gülhane parkında. Ne annem bunun farkında ne de polis farkında. Pulitzer e başvursam, yaşayan eser olarak beni kapatır, üstüme pipo atarlar. Ne diyorsun? diye anneme bakıyorum. Neşeli günler anne! Bugün nerede ölüyoruz? diye soruyorum. Şansıma akıllı bir mimarın avanesi olarak oturuyoruz bu evde. Annem bu cevabıma karşılık olarak odamın yanına ateş püskürmeye başlıyor. Sol pençesiyle tuttuğu yarım kapımı pencerenin öbür ucuna fırlatıyor. Yani en azından bana öyle geliyor. Yarım kapı diyorum, çünkü çocukluğumdan beri en büyük hayalim, bir kapım olması. Maalesef yok. Annemin ceddimin 5. Ayağına kadar uzattığı bir altılı ganyan duhulünü güzel bir soruyla bölmem gerek diye düşünüyorum. Yarım göt sola dönüp Anne! diyorum ama ünlemsiz. Bir Ertem Eğilmez filminde olsak ve bir kapım olsa ne yapardım biliyor musun? Bu sorumun cevabına karşılık kameranın annemi bozuk kadrajlı alıp Ne? diye sorduğunu hayal ediyorum. Kamera bozuk dişlerime doğru yaklaşıyor ve duruyor. 12
Kilitlerdim! diyorum. Yani derdim. Diyemiyorum. Annem kaç yıl kredi çekip evi yaptırdığını, ama babamın kapıyı sarhoşken açmaya tenezzül etmeyip dümdüz yürüyüp kırdığını ve benim de onun oğlu olduğum için gıyabında hayvan olduğumu, fakat bunun benim suçum olmadığını ateşler saçarak püskürüyor. Tamam, İsa nın en büyük suçu tanrının oğlu olmak. Ama ben daha denizi yarmadım be anne, ne bu ne cehennem yaşayan kozmosta? Annem dünyayı bir kibrit közünde yakarken etrafımda bakıyorum. Bilgisayarda İngiliz apartma dizisi Shameless, Tarlabaşı nda bir Chicago lu beyaz zencinin gözyaşı ve satır satır Boris Vian dökülüyor duvarlardan. Aslında boktan bir ailem yok. Değişik bir ailem var. Shameless ın pisliğini ve Ertem Eğilmez in naifliğini aldığınızda, geriye biz kalıyoruz. Yalnız orada devleti dolandırıp bölüm başı birkaç milyon dolar alırken, biz evrakta sahtecilikten memurlara rüşvet verirken yakalanıyoruz. Memur mu? Pardon. Gardiyanlar. Gardiyanlar ve zindanlar. Hayatımızın paslı demir tadı. Babam, emekli bir modacı. Modanın ve sanatın emeği ve emeklisi olmaz biliyorum. Zaten bu da babamı tembel bir adam yapmıyor. Ben kendimi bildim bileli babam akşam saat 10 da yatar, sabah da 6 da kalkar. Her şeyi disiplinlidir. Sıfır askeriye olmasına rağmen, askerliğini bir optik problemden ötürü on iki gün yapmış olmasına rağmen, tereyağına en sağdan girer, gözlüğünü hep aynı şekilde siler. Artık tek camı olan bir gözlüğü, pembe bir eşofman altı ve egzotik duruşları var. Çalışmayı bıraktıktan sonra yeni bir uğraş buldu. Yani öyle düşünüyorum, ben küçükken yoğurdu sekiz saat çırpıp krema olacağına inandıysam, babam da bir insan ne kadar fazla içebiliri sorguluyor olabilir. Kendisi konuşur- 13
ken, bir akbaba sesi saçlarımla dalga geçer. Gak, sifon nerede, gak neden suyu içtiniz ve gak gak öksüreyim ki bira açtığım duyulmasın. İşi bıraktığından beri babamın bedensel benzinini ve bizim ailemizin utancını amcam üstlendi. Kendisi babamdan yedi yaş büyük, ileri gelen bir radyo istasyonunun reklam sesi ve kekeme. Taksim de barlarda oturup memleketi kurtaran tatlı su komünistlerinin en sığ halinden bahsediyorum. Kendisi tam bir baykuştur. Huuv, Sasaat kaakaç! Huuv, Aama şiişimdi çıkçıktım evden uğuğurayamam babankamatttiğe ve huuv huuv, evren bizi izliyor! Efendilikte sınır tanımaz ve meleklere inanır. Şişelere üfler, enerji toplar, kedili Facebook videolarına bakıp hayatı sevmeyi öğrenir. Kimisi hayatı sokakta sikine tekme yiyerek öğreniyor, kimisi de Facebook tan ruhani mastürbasyon yapıp Buddha ya kerhane muamelesi yapıyor işte. Annem babamın meslektaşıydı sanırım. Şu an profesyonel olarak bir ansksiyetik bozukluk. Odamda, evde, apartmanda, ilçede, ilde, büyükşehirde, dünyada, evrende ve arafta yapılan her şeyin sorumlusu, tabii ki babam, amcam ve ben. Aynı soyadı taşıyoruz çünkü. Kendisi, benim şanslı ejderhamdır. Bum lanet olsun bu hayata, bum benim üstüme oynuyor herkes ve bum bum orospu çocuğu! Ama dediğim gibi, hayat ayrı bir film ve sonunda porno çıkmazsa çok üzüleceğim. Arada beni görmeye uğrayan bir dayım var. Mıgo. Mıgo, annemlerin İstanbul a gelmeden önce yaşadıkları köyde, ki Wonderland den gelmediler, bir hitap şekli. Biz birbirimize öyle deriz. Mıgo benden 20 yaş büyük. Kendisi tam bir timsahtır. Grr yeni trend Karaköy müş, grr yapıştır geç ya ve grr grr bugün Aksaray da zenci gördüm. Önce Bukowski okurdu, sosyalizmi havalı bulurdu, sonrasında tanrıya inanmaya başladı, ülkücülerle Palahniuk tar- 14
tıştı ve ceket giymeye başladı. Malesef bir de ben varım. Ben çok güzel rüya görürüm. Sanki bu cümleyi daha önce kurmuş gibiyim fakat, içimde büyümeyen güzelliklerle, profesyonel bir rüyacıyım işte. Saçımı süpürge bile ettim! diyor annem ve düşüncelerimin içine biber gazı sıkıyor. O orospularla gez diye değil mi! diye de şık bir çilek konduruyor pastaya. O söz konusu orospular, benim okuldan çeşitli arkadaşlarım. Ben sevişmek istiyorum, evde kapı yok. İşte bu benim suçum değil. Kapı olmaması benim suçumsa kulakları olması da annemin suçu. Yerimden kalkıp bir sigara yakıyorum. Küllük ihtiyacı için anneme bakıyorum, Onu da mı ben getireyim ölmeyenin oğlu onu da mı ben getireyim! diye soruyor. Babamdan o denli nefret ediyor ki, iki sene önce kendi babası öldüğünde ona gidip tüm beyefendiliğimle, Başın sağ olsun anne. Demiştim. Bu kadarını başarmıştım yani. Ortalık çamur içindeydi, insanlar tabutun altına girmek için yarışıyor, gözyaşları reflektör gibi üstümüze saplanıyordu. Babam kendisine göre ayık bir sarhoşluk düzeyinde çamura basıp tabuta düşmek üzereyken dayım onu yakalamış, gidip köşede oturmaya ikna etmişti. Babamın çatal göstererek tabuttan bir ayağını çıkartmasını izleyen anneme bir kez daha, tüm küçük Sezercik liğimle bir kez daha Başın sağ olsun anne. Demiş belki de kabul edemiyordur diye, Biliyorum, baban öldü. Zor. Demiş, cevap olarak da annemden Darısı başına. Cümlesini almıştım. Sigaranın külünü her zamanki küllüğüme, kitaplığın arkasına atıyordum ki dınk diye bir internet iletisi düştü ekrana. Ara sıra böyle birikmiş iletiler bir kerede düşüyor çünkü evimizde internet bağlantımız yok. Yan komşumuz eski bir Galatasaray amigosu ve şifresinin 1905 ve türevleri olduğunu tahmin etmek zor 15
olmadı. Baktım, yazan dayımdı. Emin misin? diye sorup sonuna gülücük eklemiş. Bu aramızda bir şifreydi. Yani kimsenin bir bokumuzu okuduğu yoktu da, böylesini seviyorduk. Küçük bir çocuk için merdivenden inmek bile hayal gücünce bir maceradır. Başka arkadaşın olmayınca zekâ da orada kalıyor işte. Ayağıma botlarımı geçirdim, paçalarımın lekeleri gizlensin diye bir kısmını botun içine soktum, en az testis kokan tişörtümü giyip anneme baktım. Lanet olsun senin gibi yaratılmışa. Tekrar ediyorum. En az baban kadar utanmazsın diye bağırıp benden bu sefer bir cevap istercesine kıvılcımlar saçtı. Bir Yaşar usta soğukkanlılığıyla yüzüne baktım, önce bir temiz öksürdüm ve En az mı? diye sordum. Anne, babam 70 lerde kaldı. 2000 lerin pisliği benim. Hoş geldin diye cevapladım. Terliğimi yedim, kapıyı çarptım ve hayata geldim. 16