Genel: 4 Filistin: 2 Edebiyat: 1 Gazze Cevap Yazıyor: Gazzeli Genç Yazarlardan Kısa Hikâyeler Derleyen: Rifat el-arîr Gaza Writes Back: Short Stories from Young Writers in Gaza, Palestine Refaat Alareer, editor All text in this work and the author photos: 2014 Refaat Alareer Just World Books is an imprint of Just World Publishing, LLC. Çeviren: Emrah Saraçoğlu Editör: Seyit Ümmetoğlu Son Okuma: Nihal Boztekin Kapak Tasarımı ve Grafik: Meltem Ulusoy Kapak Fotoğrafı: Gazze şehrinde ağır koşullar altında acılara ve yoksulluğa inat ev ödevini yapan Filistinli kız çocuğu (12 Aralık 2015) Ibrahim Faraj / Gazze, Filistin Birinci Basım: Ocak 2016, İstanbul Baskı ve Cilt: Pasifik Ofset Ltd. Şti. Cihangir Mah. Güvercin Cad. No: 3/1 Baha İş Merkezi A Blok K:2 34310 Haramidere-İstanbul Tel: 0212 412 17 77 Matbaa Sertifika No: 12027 ISBN: 978-605-85156-3-5 İntifada Yayınları Halil Rifat Paşa Mah. Yüzer Havuz Sok. No:1/A-566, 34384 Şişli-İstanbul Yayınevi Sertifika No: 30264 W: www.intifadayayinlari.com E: iletisim@intifadayayinlari.com T: twitter.com/intifadayayin F: facebook.com/intifadayayinlari
Derleyen: Rifat el-arîr Gazze Cevap Yazıyor Gazzeli Genç Yazarlardan Kısa Hikâyeler Çeviren: Emrah Saraçoğlu
29 Hikâyeler
30
75 Olur da Dışarı Çıkar mıyım ki? Nur es-susi İşte şimdi buradayım. Cep telefonumun pil göstergesi yarıya inmiş. Benim durumum ümitsiz, zira şebeke herhangi birini aramaya yönelik ısrarcı teşebbüslerime yanıt vermiyor. Bu cep telefonunu ortaokulu iyi notlarla geçmemin hediyesi olarak almıştım; babamın o günkü neşesini ifade etmesinin bir biçimiydi. Bana gelecek hayalimi hatırlattığını anımsıyorum: Ah, sonunda olacak! Seni hep hayalini kurduğum şekilde doktor olarak göreceğim, Said. Sonunda, göreceğim işte! Sonrasında, üniversite çalışmalarımı yurtdışında sürdürmem beklenirdi benden; bununla birlikte, kader başka türlüsünü istiyordu sanki. Bu ülkeyi terk edip bir daha geri gelmememin fikri bile annem ve babam için kabul
76 Gazze Cevap Yazıyor edilemezdi. Kalmamı istiyorlardı. İşte bu yüzden, burada, Gazze deki tıp fakültesine yazıldım. Gerçeği söylemek gerekirse, beklediğim kadar kötü değildi. Hiç de değil. Hayatlarımızı çetrefilleştiren ve katlanılmaz hale getiren şey şu düzenli elektrik kesintileri, gıda fiyatlarındaki kriz, bizi yurtdışına seyahat etmekten alıkoyarak sürekli kapatılan sınırlar, ulaşım krizi ve umarsız ekmek kazanma mücadelesiydi. Yalnızca bunlar ve başka bir şey değil. Ah, şimdikilerle kıyaslandığında o günler ne de mutluydu! Neyse artık, bir saatten daha fazla sürmeyecek zaten. Bir yıl geçti. Evimiz bombalandı. Ev kısmen hasar aldı. Yalnızca tek bir oda tamamıyla yok edildi. Ve babam da o odadaydı. Bir yıl geçti ve hâlâ o odadan uzak duruyorum. Hâlâ yanık et kokusu geliyor burnuma. Burada kapalı kaldığım bu yerde bile kokusunu alıyorum. Acım o kadar büyüktü ki gözyaşlarıyla dindirilemezdi. Babamın ölümüne ağlamadım. Birdenbire, ailenin tek direği oluvermiştim. Bir iş bulmak zorundaydım, ne iş olursa. Beklenmedik şekilde, bu çok uzun sürmedi zira biri gelip kulağıma şöyle dedi: Said, gel benimle çalış. Tünel kazmaktan daha iyi iş bulamazsın! Ama... Ama falan yok. Herhangi bir yerde kazandığının iki katını verir. Tüm yıl boyunca da garantili dedi adam. Ve sana Doktor diyeceğiz diye ekleyip sırıttı. Tahsilim ve yeni işim arasında bir denge sağlayamayınca, tıp fakültesini bıraktım.
Olur da Dışarı Çıkar mıyım ki? 77 Düşük batarya göstergesi beni canımdan bezdirmekten vazgeçmiyor. Annem, mukaddes ellerini açarak benim için dua ederdi. Benim için dua etti, ne tür bir iş yaptığımı bilmeden. Ne de olsa, çocuklarının aç karna uyuması fikrine tahammül edemezdi. Ben de edemezdim. Refah a gitmek için bir taksi tuttum. Kazı, sınırın yanındaki evlerin altında yapılıyordu. Düşündüğüm tek şey, bedenimin yirmi metreden daha derindeki bir mezarda durmaya nasıl dayanacağıydı. Günün sonundaki elli şekel (İsrail para birimi y.n.) ve annemin, küçük kardeşlerimin ve tek kız kardeşimin yüzünü gülümseten eve getirdiğim torbalar, bu işi biraz daha katlanılır kılmıştı. Kazmaya başladık. İçerisi epey havasız hale gelmişti. Üç takımdık: İlk takım kazıyor, ikinci takım kumu dışarı çıkarıyor ve üçüncü takım iskele direklerini tutuyordu. Maskem olmasına rağmen kum maskenin içinden geçip ağzıma doluyor ve su içmek durumu yalnızca daha da fenalaştırıyordu. Öksürdüm de öksürdüm. Maske takmayan arkadaşlarım kahkahadan kırılıyordu. Doktor, buna yakında alışırsın dedi biri bana. Zihnimi onlara kapadım. Zamanımın çoğunu dalarak geçirdiğim denizi hayal ettim; hobilerimden biri buydu. Soğuk bir ter damlası beni uyandırdı, sırtımdan aşağı süzülüyordu. Bu minik damla bile kumluydu. Bir keresinde denize bu kadar yakın kazı yapmayalım diye uyarıda bulunmak istedim. Ne var ki bundan geri durdum. Tıp fakültesiyle alakası olmayan şu tünel kazıcılar doğrusunu biliyor olsa gerekti. Görev yorucu olmasına rağmen kolay gibi geliyordu, ta ki semadan kum yağmaya
78 Gazze Cevap Yazıyor başlayıncaya dek, karanlık tünelin karanlık semasından. Ben geride, tünelin sonunda durup iskeleleri tuttum. Bu tünelde ne kadar zamandır sıkışmış halde kaldığımı merak ediyorum. Arkadaşlarım dışarı çıkıp beni terk ettiler. Annemin dualarının bir faydası olmadı. Ben dışarı çıkamadan tünel kapının üzerine çöktü. Beni buradan kurtarmaya gelecekler, hiç şüphesiz. Cep telefonum inliyor, ışığı titriyor. Kemiklerimi sızlatan acı soğuğu hissedebiliyorum. Bir acı kasılması. Ayaklarımın altındaki toprağın sıcağını da hissedebiliyorum, sanki uyumam için pışpışlıyor beni. Ufukta, uzaklardan gelen bir ışık var sanki. Ellerimle dokunabilirmişim gibi. Bir ilahi. Bir ilahi geliyor kulağıma şimdi. Annemin duası. Kız kardeşimin boş midesi. Yanık et kokusu. Ve deniz suyunun aroması.
200
Yazarlar 217 Tesnim Hammûde ( - Tasnim Hammouda) Tesnim Hammûde, Gazze de yaşayan on dokuz yaşında bir Filistinli öğrencidir. İngilizce konusundaki tutkusunun büyük bir kısmı kendisinin İngilizce öğretmeni olan annesinden gelir. Çocuklarını ellerinden gelenin en iyisini yapmaları için her zaman destekleyen özverili bir annenin çocuğu olarak, Tesnim kısa sürede İngilizce becerisini geliştirmek için doğru yolu bulmuştu. Gelecek, onun için şimdiden hazırlananlara aittir. Hayat düsturunun ne olduğu ne zaman sorulsa, Malcolm X in bu en sevdiği sözüyle cevap verir. Buna inanır ve hem kalbinde hem zihninde, akademik hayatının ve İngilizce öğreniminin önce geldiği bir plan yatmaktadır. On dört yaşındayken, Tesnim ileri seviyede bir İngilizce dil kursuna katılmıştı. Bu tam anlamıyla hayatını değiştiren bir deneyimdi. Doğru öğretmeni ve fırsatları yanına alınca, İngilizce yazmaya başladı. Ardından Gazze deki ilk savaş meydana geldi. Anne babasını ve evini bir İsrail bombası sonucu kaybetmenin kıyısından döndüğü o acı dolu zamanlardan sonra, pek çok Gazzeli için olduğu gibi,
218 Gazze Cevap Yazıyor Tesnim in de kendini toplaması ve hayata devam etmesi biraz zaman aldı. Hiç olmadığı kadar kararlı hale gelen Tesnim, kendi topluluğu içinde daha somut bir varlık kazanmakta ısrarcıydı. Savaşın ona öğrettiği şey, toplumu kendisinin de esaslı bir parçası olduğu bir bütün olarak görmesiydi. Kendisi de hayalleri de büyüdü. Daha fazla şey öğrenme konusundaki son girişimi, bir liderlik programı kapsamında ABD ye seyahat ettiği 20 Haziran 2013 teydi. Orada kaldığı altı hafta boyunca yeni yazı üsluplarıyla karşılaştı ve gelecek için koyduğu hedeflere bir adım daha yaklaştı. Kendi sözleriyle: İşte ancak o zaman [ileri seviye İngilizce kursu sırasında] İngilizce konusunda ustalaşmanın, yalnızca gelecekteki bir lisans derecesinden çok daha fazlası olabileceğinin farkına vardım. Bu, sözcüklerin belirgin şekilde güçlü olduğu bir dünyada daha yaratıcı olmanın anlamlı bir yoluydu.