Yıldız yeniden parlıyor

2MAYI S2 01 4-SAYI 1 2 8 ANADOL U NUNYI LDI ZI

Yayın Koordinatörü İlker Yılmaz Editör Cantürk Temelli Yazarlar Alican Döşer Emre Çelik Fatih Demireli Fırat Topal Oğuz Öztürk Salih Demirci Sercan Ergün İllüstrasyon Caner Özdurak Yıldız yeniden parlıyor 16 Mayıs 2010, Türk futbol tarihindeki devrim günlerinden biri. Bursaspor, Ertuğrul Sağlam yönetiminde Süper Lig de çok zorlu bir maraton sonunda ipi göğüsleyip, kimilerine göre tahayyül dahi edilemeyecek bir şeyi başarıyordu. Öyle ya 1984 ten bu yana İstanbul dışından kimse şampiyonluğa uzanamamış, zirve ligin tahtı, üç büyükler arasında gidip gelmişti. Şüphesiz Trabzonspor un da Bursaspor un da yaptığı tasvir edilirken inanılmaz sıfatını kullandırtacak kadar ütopik kalıyordu. Ancak 60 lı yılların sonları, 70 lerin ortasına kadar Anadolu Yıldızı sıfatını hak edecek başka bir takım vardı; Eskişehirspor. Siyah-kırmızılılar bir dönem İstanbul un devlerine kafa tutmuş, şampiyonluk yarışına girmiş ve Türkiye Kupası nı İstanbul dışına taşımayı başarmıştı. Her ne kadar bir süre üst basamaklarda görünmeseler de hatta 2008 de geldikleri Süper Lig de arzulanan noktalar elde edilemese de bu sene kayıp sezonların aksine bir yerde Es-Es. Türkiye Kupası nda finale yükselen Kırmızı Şimşekler, Abdullah Gegic yönetimindeki Fethi Heperli, İsmail Arcalı kadronun 1970/71 sezonunda başardığına çok yakın. Kulübe Anadolu Yıldızı sıfatını kazandıran o dönemin başarıları tekrar edilir mi bugünden kestirmek zor ama yıldızın parlaklağının gözümüze çarpmaya başladığı kesin. Biz de Hayatım Futbol un 128. sayısında Es-Es in parlak döneminin aktörlerini, 2008 de zirve lige yeniden geliş hikayesini ve kulübün bugününü sayfalarımıza taşıdık. Keyifli okumalar, Cantürk Temelli iletisim@hayatimfutbol.com team@mobilike.com

#128 BU SAYIDA Eskişehirspor Özel Anadolu Devrimcisi Abdullah Gegiç O Kupa Bu Şehre Gelecek Hikayelerle Büyüten Adamlar Bir Final Eskişehir in Kaderi Frank de Boer ve Kare AS Hollanda da Ajax üst üste 4. şampiyonluğunu elde etti. Teknik direktör Frank de Boer da dünya futbol tarihine geçti Hermann a İhanet Edenler Yapılan yatırımlar, gelen teknik adamlar, transferler Hiçbiri Hamburg u ayapğa kaldırmaya yetmedi. Almanların köklü ekibi için Bundesliga da artık tehlike çanları çalıyor Parayla Saadet Olur mu? Değişen futbol dünyasında parası olan bastırdı kulüp satın aldı. Rusya da, İspanya da hatta İngiltere de gördüğümüz örneklerin sonları hep hüsran dolu oldu

1968 2014 HF128

Oysa daha kazanılacak birçok kupa, Mourinho ile saha kenarında girilecek birçok kavga vardı. O ise tüm mücadelesine rağmen son yüzyılın en büyük illeti kanseri yenemedi. Aslında bir kez yıkıp geçmişti bu hastalığı, hatta tedavisini tamamlayıp döndüğünde Barcelona ile La Liga şampiyonluğunu kazanıyordu. Şüphesiz tarih edilemez bir mutluluktu bu onun için... Ama sezon bittiğinde hastalık yeniden nüksetmişti. İki defa tükürük bezlerinden ameliyat olan Katalan hoca yeniden tedavi için geri çekilmek zorunda kalmıştı ve görevinden ayrıldı. 2013 Temmuz undan bu yana tedavisi süren Tito nun iyileşmesi tek temenniydi ama olmadı. Geride bıraktığımız pazartesi günü (21.04.2014) kötü haber geldi. Katalan teknik adam tedavi gördüğü hastanede, 45 yaşında yaşam savaşını kaybetmişti. Bu gelişme tüm futbol dünyasını yasa boğdu. 13 yaşında kapısından girdiği Barcelona da futbolcuğunda çok önemli bir kariyer elde edemese de Katalan devinde Pep Guardiola nın yanında parladı. Pep sonrası da tereddütsüz takımın patron koltuğu ona emanet edilmişti. Herkesin güvendiği bu adam Barça yı La Liga da zirveye taşıdı. Başarılı olmasının yanı sıra kulüpte sevildiği de aşikardı Tito nun... Çabasıyla geldiği kariyer zirvesinde fazla kalamadı. Trajik bir şekilde önce çok sevdiği kulübüne sonra da hayata veda etti. Ama şüphesiz futbol dünyasında unutulmayacak bir öyküyü geride bırakarak.

Barcelonalı oyuncular eski hocaları için düzenlenen törende hazır bulundu. Camp Nou Stadyumu.

Oğuz Öztürk Eskişehir Özel HF128 O KUPA BU ŞEHRE GELECEK! Eskişehirspor, Süper Lig e çıktığından bu yana bir kayıp sezon daha istemiyor. Konya daki Galatasaray finali için düşünülen tek ihtimal var, o da kazanmak! Taraftarlar bile stat gişelerinde o eski günlere döndü, geceden kuyruğa girerek kupayı ne kadar çok istediğini gösterdi. Ağızlarında ise tek bir tezahürat var: Şampiyonluk tükenmiş nefeslere, Sinan a Ediz lere, Hediyemiz olacak... O kupa bu şehre gelecek! İki sezon önce Eyüpspor, Kasımpaşa ve MP Antalyaspor u eleyerek yarı finale kadar gelen Eskişehirspor, Bursaspor a elenerek kupaya veda etmişti. Bu maç, kupa özleminin somut olarak gözler önüne geldiği ilk maç olmuştu. İzmir de oynanan Bursaspor maçında Fethi Heper in 1971 yılında ellerinde yükselen Türkiye Kupalı fotoğrafını açan taraftar, bu sezon yarım kalan işin tamamlanmasını bekliyor ve inanıyor. Eskişehirspor, Anadolu devrimini başlattığı yıllarda İstanbul takımlarının korkulu rüyası oldu ve ligde çok yaklaştığı şampiyonluğun yanında 1971 yılında da Türkiye Kupası nı müzesine götürmeyi başardı. O yıllarda İstanbul kulüplerinin üstünlüklerini kıran ve Anadolu nun bayrağını elinde tutan Es Es, sırasıyla Galatasaray, Fenerbahçe ve Bursaspor u yenerek şampiyonluğa ulaşmıştı. Çeyrek finalde Galatasaray ile karşılaşan Eskişehirspor, rakibini Atatürk Stadı nda 1-0 yenmiş, ardından Ali Sami Yen de 0-0 berabere kalarak yarı finale çıkmıştı. Yarı finalde de Fenerbahçe ile eşleşen Es Es, ilk maçta İstanbul da

rakibini 3-0 gibi bir skorla yenmiş, Eskişehir de 1-0 yenilmesine rağmen harika bir zafer elde etmişti. Finalde Bursaspor un rakibi olan Eskişehirspor, ilk maçı 13 Haziran 1971 de Bursa da kaybetse de, 20 Haziran 1971 deki rövanş maçını Halil Güngördü nün attığı gollerle 2-0 kazanmış ve şampiyonluğa ulaşmıştı. Bienvenu bu sezon Eskişehirspor un Türkiye Kupası ndaki en golcü ismi. 2011/12 sezonunda Bursaspor, 2012/13 sezonunda ise Fenerbahçe ye yarı finalde elenen ve işi yarım kalan Eskişehispor, artık bu sezon kupayı almayı hayal ediyor. Bu, hem şehir hem de kulüp için çok gerçekçi bir hedef ve artık bu büyük potansiyel, ellerde yükselen bir kupayı görmeyi sonuna kadar hak ediyor. Eskişehirspor başkanı Mesut Hoşcan, 27 yıl sonra finali oynayabilmek takdire değer bir olaydır. Ben inanıyorum ki alacağımız iyi sonuçlarla sene sonunda gülen taraf biz olacağız diyerek şehrin ve kulübün bu kupaya ne denli ihtiyaç duyduğunu da gösteriyor. Ligde son olarak Kayseri Erciyesspor karşısında alınan yenilgi, Eskişehirspor taraftarı için 2008 den bu yana 18 takım içinde yerinde sayılması sebebiyle üzüntüye yol açsa da 7 Mayıs taki Galatasaray finali, şimdilik bu problemin unutulmasını sağlıyor. Teknik direktör Ertuğrul Sağlam ise sezon başında hedeflenen lig sıralamasından uzak kalınmasından sonra artık tek hedefin Türkiye Kupası şampiyonluğu olduğunu itiraf ediyor. Ligde beklenenin altında kalınması, Galatasaray karşısında alınacak olan kupa, takım için tek çıkış yolu olarak görülüyor. Yapmamız gereken bir iş var. Kupayı kazanmak ve kalan üç maçı bize yakışır şekilde tamamlamak. Camianın ve taraftarın sezon başından beri yoğunlaştığı yer kupaydı. Dolayısıyla sezon başından beri kupaya yoğunlaştık maalesef. 7 Mayıs ta kupayı müzemize getirip bu mutluluğu yaşamak istiyoruz sözlerini kullanan teknik direktör Sağlam, aslında ligin kupa karşısında arka planda kaldığını da bir şekilde itiraf ediyor. Son olarak 1987 de kupa finali yaşayan Eskişehirspor, Gençlerbirliği ile karşılaşmış ancak Ankara da 5-0 kaybettiği maç, Eskişehir de 2-1 kazanılmasına rağmen kupanın rakibe gitmesine sebep olmuştu. 1987 de 17 yıl sonra finale kalan Es Es, bu kez de 27 yıl sonra finalde oynayacak. Yarı finalde Antalyaspor karşısındaki hırs, taraftarın bir hayli umutlanmasını sağladı ve özellikle yeni nesil Eskişehirspor taraftarı, tıpkı kendi büyüklerinden dinlediği hikayelerin bir

benzeri içerisinde yer almayı çok istiyor. Daha gün ağırmadan stat önüne bilet için çadır kuran Eskişehirspor taraftarı, bu tavrı ile finalin kendileri için önemini gösteriyor. Değişen hedefleri ve kadro yapısı ile sezon başında ilk 4 içinde yer almayı kendine hedef edinen Eskişehirspor, yaşanan puan kayıpları sebebiyle beklentilerin altında kaldı. Türkiye Kupası, takım için 2013/14 sezonunun tek çıkış noktası. Kupanın havaya kaldırılması halinde takım, Süper Lig e çıkılan 2008 yılından bu yana ilk kez bir sezonu kayıp sezon olarak adlandırmayacak. Eskişehirspor için kupa finalinin önemi, sadece yıllar sonra alınması muhtemel bir başarıdan ibaret değil. Tüm futbolcular ve taraftar, Galatasaray karşısına acısı taze olan Ediz Bahtiyaroğlu ve merhum kaleci Sinan Alaağaç için çıkacak. Eskişehirspor, Türkiye Kupasını ilk kez kazandığında biz hayatta yoktuk diyen Hürriyet Güçer, Kupayı kazanırsak rahmetli olan Ediz Bahtiyaroğlu kardeşimizin Bursa daki mezarına götüreceğiz diyerek finalin ve olası şampiyonluğun daha başka anlamlar ifade ettiğini de gözler önüne seriyor. 7 Mayıs ı bekleyen taraftar ise hep birlikte haykırıyor: Şampiyonluk tükenmiş nefeslere, Sinan a Ediz lere, Hediyemiz olacak... O kupa bu şehre gelecek!

Salih Demirci Eskişehirspor Özel HF128 BiR FiNAL ESKiŞEHiR in KADERi Anadolu Yıldızı, bir dönemin İstanbul u sallayan efsane takımı Eskişehirspor 27 yıl sonra Türkiye Kupası nda finalde. Onların hikâyesi yazılsa roman olur ki yazıldı, düğümün son çözüldüğü vakitlerse 2008 yazıydı. Bir maçın hissettirdikleri ve rakibin öyküsü, Konya da Galatasaray karşısına çıkacak Es-Es e dair bir kısa nostalji Dolmabahçe de oynanan unutulmaz maçlardan biri 2008 yazındaydı. Zirve lige terfi play-off ları İstanbul a verilmiş, İnönü ve Ali Sami Yen Stadyumları nda oynanan yarı finallerin ardından Eskişehirspor ile Boluspor finalde buluşmuştu. Yalnızca bir hafta önce, normal sezonun son haftasında karşılaşan iki takım arasındaki maçı deplasmancı Boluspor kazanmış ve böylece playoff a ulaşmayı başarmıştı. İnönü de tribünler tıklım tıklımdı, her iki koltukta üç kişi vardı. Eskişehir adeta İstanbul a göçmüş, şehir içindeki hatırı sayılır kitlesiyle birlikte Beşiktaş ın kapalısını ve eski açık tribününü doldurmuştu. Yetmemişti, Boluspor tribününe de kaynak yapılmıştı. Yeni Açık ın belki yarıya yakını, atkısını beline dolayıp kendini gizleyen EsEs taraftarından oluşuyordu. Çünkü takım yıllar sonra, vaktiyle şehrin imzasını attığı zirve lige geri dönüyordu. Henüz maçın 3. dakikasında Boluspor dan Erhan Yılmaz, Sezgin Coşkun un bileğine basınca direkt kırmızı kartla oyundan atıldı. Sahada sayıca fazla ve tribün avantajına sahip olan Eskişehir için sonrasının kolay olması bekleniyordu ama Bolu ilk devre boyunca çok iyi futbol oynadı. Şimdilerde ligimizin kıdemli stoperlerinden Ahmet

Görkem Görk ün bir topu direkten dönerken net pozisyonlara giren taraf onlardı. Hücum ettikleri kalenin arkasında yer alan taraftarlarının da desteğini aldılar ve Es-Es tribünleri, devreye girerken fazlasıyla tedirgindi. Şölende gözyaşları Sonrası onlar için coşkulu olsa da maçın hikâyesini özel yapan pozisyon, 46. dakikada gerçekleşecekti. Boluspor un 26 numarası İbrahim Parlayan, Emre Toraman ın yanlış pasıyla aldığı topu harika taşıdı ve güzel bir çalımın ardından son vuruşu yapmayı başardı. Savunmaya çarpan top havalandı, Eskişehir tribünlerinden çıt çıkmadı. Bolu tarafı ise nefesini tutmuş süzülen topu izliyordu. Sekti, yuvarlandı ve direkten döndü. Pozisyon değişti, bir dakika ertesinde Eskişehirspor atamayana attı ve maç orada bitti. Maç öncesini Es-Es taraftarıyla geçiren, ama bilet bulamayıp Boluspor tarafına giren bizim ekip farkına varmadan Bolu yu destekler olmuştu. Söz konusu gol pozisyonu, Boluluların takım iyi oynadıkça artan inancı, Doğa Kaya nın golüyle birlikte gelen çöküş ve her şeye rağmen takımın iyi oyununa devam etmesinin tribündeki yankısı unutulmaz. Bir şehir, bir takım; belki Eskişehir kadar güçlü değil ama o günün asıl hikâyesini Boluspor ve gözyaşları yazmıştı. Üst üste iki sezon küme yükselmeye çok yaklaşsalar da 16 yıllık (şimdi 22 sene) zirve lig vuslatını, bu günü 12 yıldır bekleyen Eskişehirspor a kaptırmışlardı. Bolu dan Eskişehir e Onlar da bir şehir takımıydı, 60 ların Türkiye sinde Anadolu da peş peşe kurulan takımlardan biri de Boluspor du. Abantspor ve Bolu Gençlik güçlerini şehir için birleştirmiş, ortaya 70 ler boyunca ve 80 lerin ilk yarısında zirve ligde oldukça iyi işler yapan bir takım çıkmıştı. Başbakanlık Kupası zaferleri, Türkiye Kupası Finali ile birlikte tam da Eskişehirspor un büyülü zamanlarıyla ortaklaşan lig üçüncülüğü İstanbul un üç büyüklerinin tahtını bozarak ilk 3 ten yer kapan takımların beşincisi onlardı. Daha önce Gençlerbirliği, Altay ve Göztepe nin yaptığını onlar yapmış, 1973/74 sezonunda ligi 3. sırada bitirmeyi başarmışlardı. Asıl ve öncü Anadolu Yıldızı ise kuşkusuz Eskişehirspor du. Tıpkı Boluspor gibi 1965 yılında kurulan Eskişehirspor, dönemin yerel kulüpleri Akademi Gençlik, Eskişehir İdman Yurdu ve Yıldıztepe kulüplerinin birleşmesinden oluştu. Armadaki üç yıldızın bu kulüpleri temsili kararlaştırırken takımın renkleri konusu biraz uzadı. Önce lületaşının beyazı, dönemin havacılık kenti olmasından mütevellit gökyüzünün mavisini birleştirilmek istendiyse de sonradan Yunanistan bayrağını andırır diyerek bu düşünceden vazgeçildi. Aynı yılın Fransa Kupası şampiyonu Rennes in kupa zaferine dair bir fotoğrafının görülmesiyle fikirler ortaklaştı ve kırmızı-siyah tercih edildi. Fransa dan formalar geldi, Eskişehir futbolunun emektarı Abdullah Matay eşofmanları giydi ve serüven başladı. Anadolu, ilk kez Eskişehirspor ile birlikte İstanbul un tahtını gerçek manada salladı. Anadolu Yıldızı Bugüne kadar zirve ligde yalnızca 6 sezonda ilk 2 sırada Beşiktaş, Fenerbahçe, Galatasaray Yazıdaki bilgilere kaynak teşkil eden ve incelikli bir araştırmanın mahsulü olan Anadolu Yıldızı: Eskişehirspor kitabı için Özgür Topyıldız a teşekkürler.

1965 yılında kurulan Eskişehirspor un kadrosu. ve Trabzonspor dan başka bir kulüp yer aldı. Bursaspor, Sivasspor ve Adanaspor dan önce, söz konusu sezonların 3 ünde Eskişehirspor adı vardı. Bir bakıma kimse yokken, henüz Trabzonspor şahlanmamış, tüm Anadolu nun temsilcisi ve lideri vasfını üstlenmemişken onlar vardı. Ligi salladıkları 5 sezon boyunca (1969-1973) müzelerine bir tane de Türkiye Kupası koymuşlardı. Önce Göztepe ye karşı oynadıkları finali kaybettiler, sonraki sezonda ise (1970/71) Bursaspor u geçerek kupayı ilk kez İstanbul, Ankara ve İzmir e vermemeyi başardılar. Nitekim bu sezon 52. si düzenlenen Türkiye Kupası, şimdiye kadar yalnızca 6 farklı takım tarafından bu üç şehrin dışına çıkartılabildi. Sonra gün geldi devran döndü, İstanbul un büyüklerinin isteğiyle hasılat paylaşımının değiştirilmesi Anadolu nun yıldızının belini büktü. Güçlü olanlar daha da güçlendi ve değişen şartlarda 1989 yılından bu yana yalnızca bir sezonu zirve ligde geçiren Eskişehirspor, 2008 yılına gelindiğinde Süper Lig e terfi kupasını hamisi ve Maliye Bakanı Kemal Unakıtan ın elinden alıyordu. Hasılat taksimi Türkiye nin profesyonel futbol liglerinde stadyum hasılat paylaşımı, uzun süre maçı kazanan takıma %60, kaybedene %40 şeklinde uygulandı. Beraberlik halinde yarı yarıya yapılan taksim, sonraları geniş kitleleri tribünlerine toplayan İstanbul un büyük kulüplerinin baskısıyla değiştirildi. 1970 yılından itibaren %10 galip takım, %63 ev sahibi ve %27 konuk takım olarak belirlenen yeni paylaşım düzeni, İstanbul deplasmanında maç kazanan takımların hasılat içindeki payını %60 tan %37 ye düşürdü. Doksanlara dek kulüplerin tek büyük gelir kaynağının hasılat gelirleri olduğu düşünülürse kitle kulüpleriyle Anadolu arasındaki makas bu kararla daha da açılmaya başladı.

Eskişehirspor taraftarları 1965 yılında açtıkları pankartla zirve lige göz diktiklerini göstermişti ve o sezon sonunda Eskişehirspor 1. Lig e çıkmayı başardı. Es-Es in alın yazısı final Kırmızı Şimşekler ya da Es-Es, bu sezon zirve ligdeki 6. yılını geçiriyor. Bu seri, kulübün kuruluşuyla birlikte gösterdiği çıkışın ardından en iyi dönem sayılabilir. 1982 yılından bu yana zirve ligde üst üste 5 sezondan fazla kalamayan kulüp, bu başarısını Türkiye Kupası Finali yle taçlandırdı. Bundan evvel 27 yıl önce, 1986/87 sezonunda Gençlerbirliği ne karşı final oynamışlardı ve o günlerde takımın başında rahmetli Abdullah Matay vardı. Şimdi ise ligimizin şampiyon hocalarından Ertuğrul Sağlam, bu sezonun lig şampiyonu Ersun Yanal ın mirası üzerinden devam ederek Galatasaray karşısına çıkmaya hak kazandı. Konya daki finalde kupayı kim kaldırır bilinmez, ama sanki kader Eskişehirspor dan yana. Kulübün renklerini aldığı Rennes, 1965 teki zaferine atıf yaparcasına bu sezon da Fransa Kupası nda finalde. Yalnızca bu değil, ayrıca kulübün ve taraftarların yakın zamandaki bir Avrupa Kupası eşleşmesiyle dostluk kurduğu St. Johnstone takımı da İskoçya Kupası nda finale çıkmayı başardı. Bunlar belki bir şeyi işaret ediyor ya da etmiyordur ama Eskişehirspor un ilk resmi maçını Kasımpaşa ile oynamış olması, şimdilerde taraftarları nezdinde sıkı dost olan iki kulübün alın yazısını sanki o günden çizmişti. Belki de rahmetli Abdullah Gegiç in 1968/69 sezonunda ve yalnızca 3 puan farkla Galatasaray a kaptırdığı şampiyonluğun rövanşı bu seneye ayarlanmıştır, kim bilir? Es-Es in Süper Lig e geldiği 2008 play-off finalinde tribünler...

Alican Döşer Eskişehirspor Özel HF128 HiKAYELERLE BÜYÜTEN ADAMLAR Fethi Heper, İsmail Arca, Ender Konca ve Nihat Atacan Eskişehir e futbol ruhunu aşılayan, çocuklara ismi bahşedilen, kırmızı-siyah renklerin bir dönemine damgasını vurmuş efsanevi isimler. Onlar hikayeleriyle çocukları büyüten kahramanlar Bahar yavaş yavaş yüzünü göstermiştir, ellerinizi cebinize koyup yola koyulursunuz. Serindir ama çok çarpmaz havası Eskişehir in. Kızılcıklı dan Adalar a döndüğünüzde, Porsuk Nehri üzerindeki köprülerden ilkine asılmış bir bez pankart selam eder size. Kumaşın üzerine boyayla yazılmıştır, el emeği göz nurudur. Genç yaştakilerin tüylerini diken diken etmeye yetecek, eski jenerasyonun da göz torbalarında bir damla yaş biriktirecek o sihirli sözler karşılar sizi: Hikayelerle büyüyen çocuklar, şimdi kupaya uzanıyor Hikayeler her ne kadar yeni neslin kalbine siyahkırmızı aşkı aşıladıysa da, dinleyenler ve anlatanlar kadar göz önünde kalamamıştır onları yazanlar. Bir şehre kendi tabirleriyle Kuva-yi Milliye ruhunu aşılayan, çocuklara ismi bahşedilen bu dört insan bir zamanlar efsanelerle dolu tarihin ilk satırlarını yazanların ta kendileridir.

FETHİ HEPER: SEVILLA ŞARABI Genç yaşta kaybettiği, döneminin ünlü profesörlerinden ağabeyi Niyazi Heper in misyonunu kendine uyarlayan bir çocuk. 1965 te kurulan kadronun ilk müdavimlerinden Fethi nin, doktoraya uzanan ilk ve tek öyküsü. Çoğunun gibi onun da hikayesi arsada, büyüklerini izleyip kalenin arkasına kaçan topları toplamakla başlıyor. Esnafların arasında, onların iş yüzünden maça geç kalacaklarını umarak kenarda beklenen ama o adamın hep geldiği dönemler. Bursu sayesinde Peru karmasına karşı ilk yarı 7-0 gerideyken ikinci yarı da 8 gol atmasını, seneler sonra Sinirlendim, sekiz tane attım! şeklinde anlatacaktı. O zamanlardan alıyordu golün kokusunu. 1960 da Akademi Gençlik te başladığı kariyeri, 1962 de yaptığı sükseyle genç milli olma mertebesine ulaşır, 1969/70 ve 1971/72 sezonlarında da ligin gol krallığı tacını takar Fethi Heper. Hayat onu akrabası olduğu Metin Oktay ın Galatasaray ına sürükleyecekken Eskişehir de kalır. Kendi anlatıyor: Metin Oktay futbolu bırakacağı zaman bir veliaht bırakmak istedi ve beni seçti. O zamanın parasıyla astronomik bir ücret teklif etti. Eskişehirspor 130, Galatasaray 650 bin lira veriyordu bana. Bak Fethi, ben birinci evliliğimde ayrılmak zorunda kaldım ve ikinci evliliğimi yaptım. Şimdi daha mutluyum, gel sen de Eskişehirspor u boşa, Galatasaray da mutlu ol dedi. Eskişehirspor sevgisi nedeniyle cevabım olumsuz oldu, yoksa 18.30 uçağıyla İstanbul a gidecektik. İki takım, 10 dakika, 5 gol İki maç vardır Fethi Heper denince akla gelen. Birincisi 1970/71 sezonunda Türkiye Kupası nın sahibi olan Eskişehirspor un, Galatasaray ile oynayacağı Cumhurbaşkanlığı Kupası müsabakası. Rahmetli Metin Kurt un golüyle 1-0 öne geçen sarı-kırmızılılar karşısında Ender ve Fethi nin golleriyle üstünlüğü alan Eskişehirspor un filelerini, 87 de Gökmen Özdenak sarsar. Bitime 1 dakika kala ise sahneye yine Fethi Heper çıkar ve Fethi Heper, kendisini Galatasaray ın istemesine rağmen Eskişehirspor u tercih ettiğini söylüyor. kupayı Eskişehirspor a getirecek golü kaydeder. Tribünlerde ise özellikle biri heyecandan yerinde duramaz. Bu kadın daha sonra, Hep radyodan dinlerdim oğlumun maçlarını, bu sefer ben de gideceğim. Fethi gelip uğur getirmemi de istedi diyecek olan annesinden başkası değildir. İkincisi ise tarihin en güzel futbol maçlarından birine Eskişehir de tanıklık edilen Fuar Şehirleri Kupası 1. Tur 2. maçı; Sevilla karşılaşması. İlk maçta sahadan 1-0 boynu bükük ayrılan Kırmızı Şimşekler de teknik direktör Abdullah Gegiç, Bernabeu yu gezerken Fethi nin yanına gidip Ne güzel çim değil mi Fethiciğim? Burada top kendinden girer diyerek, Pizjuan da kaçırdığı gole gönderme yapmakta da sakınca görmemişti. Zaten Fethi, Eskişehirspor tribünleriyle kavgalıydı o sürelerde. Taraftalar Hacettepe maçında yıldız oyuncuyu yuhalamış, baskılar sonrası takıma dönen futbolcu bir türlü eski rahatına kavuşamamıştı. Aynı Fethi 16 Eylül deki ikinci maçın 77. dakikasında yine 1-0 mağlup olan Eskişehirspor da kulübeye gidip Gegiç ten kendisini çıkarmasını istedi ama hocasından Oyna bre lafını duyup sahaya döndüğünde Sevilla nın Başkanı şeref tribününde purosunu çoktan yakmıştı. Ne olduysa orada oldu, Eskişehirspor turu getirecek üç golü 10 dakika içinde Dominguez in kalesine yollamış ve İspanyol devini kupa dışına itmişti. Endülüs te Raks şiirinin Zevk akşamında Endülüs üç def a kırmızı dizelerinin kırmızı sı Es-Es, üç golde ise Fethi Heper in adı yazacaktı artık.

İSMAİL ARCA: BÜYÜK KAPTAN Eski dönemlerde futbolcu transferleri içerlerinde bolca kaçırılma hikayeleri barındırır. 1964 te Eskişehirsporlu bir futbolcu ve bir yöneticinin İnegöl den, yüzünde tüy bitmemiş bir çocuğu arabaya tıkıp, jandarmalardan kaçıp Fatihsporlu bir yöneticinin evinde kalmasıyla başlıyor İsmail Arca nın hikayesi, Amigo Orhan ın Fenerbahçelilerden kaçırıp bir hafta çiftlik evinde de ağırlamasıyla devam ediyor. Genç yaşta basketbol ve yüksek atlama ile sporla içli dışlı olan İsmail, 18 yıl boyunca giyeceği kırmızı-siyahlı formayı sırtından hiç düşürmeyecek, Eskişehirspor tarihinin 535 maçla en çok forma giyen futbolcusu olacaktır. Amatör Milli Takım ile İspanya ya giden ve lisede beden eğitimi dersinden ikmale kalan, Pakistan maçıyla ilk kez Ay-Yıldızlı formayı sırtına geçiren İsmail Arca, bu formayı 27, toplamda da 53 kez terletecektir. Beşiktaş tan aldığı teklifi yine Eskişehir için kabul etmeyen güzel adamlardan Arca, 1970 in Aralık ayında üç günlük oğlunu toprağa verdikten sonra, cenaze namazını kılıp Göztepe karşısına çıkacak kadar Eskişehirsporludur. Kırmızı Şimşeklerin altı jübilesinden birinin sahibi olan ve 1982 de takımı bıraktığında Büyük Kaptan koreografisi karşısında gözleri dolan futbolcuyla Eskişehir de Pazartesi-Perşembe oynadığı halı sahaları bırakmadıysa sohbet etmek mümkün. Onun için kırmızı aşk, siyah da hâlâ isyan. ENDER KONCA: KADİFE BİLEK Bir Galatasaray maçıydı hiç unutmam, 2-0 yendik onları Eskişehir de. Maçtan sonra seyirciler sahaya girdiler, omuzlara aldılar bizi. Müthiş bir tebrik yağmuru. O gün karşımda oynayan sağ bek, Saim olabilir tam hatırlamıyorum, biraz madara olmuştu. O gün çalım atıyorum, düşüyor kalkıyor bir daha çalım atıyorum. Babam her maçıma gelirdi benim, babamdan da bir övgü bekliyorum tabii. Sonra açtı ağzını yumdu gözünü, Böyle oynayacaksan hiç oynama, o da sen de ekmek parası kazanıyorsunuz bu işten. Böyle alay edilmez rakiple diyerek patlattı bir tane İstanbulspor un küme düşmesinin ardından, İngiliz Konsoloslu ğunda çalışan babasının elinden zar zor Eskişehir e transfer olan ve efsanevi kadronun müdavimlerinden Ender Konca ya ait bu sözler. Sol bek olarak başladığı kariyerindeki dönüm noktalarından en önemlisi 1-1 lik Almanya maçı. Karşısında oynayan Berti Vogts aktarıyor: Başta Ender olmak üzere tüm Türk futbolcuar bana çalım atmak için uğraşıyor! İsmail Arca

Eskişehirli bir kadınla evlendikten sonra kendini artık Eskişehirli hisseden, efsane kadronun sol açığı, sergilediği performansla Eintracht Frankfurt a transfer olup, Anadolu dan Avrupa ya giden ilk futbolcu olur. Otobüsün arka camından arkadaşlarına el salladığında kendini sıktığını ama gece boyunca ağladığını söylemekten çekinmez. Kırmızı-siyahlı formayla kaçırdığı şampiyonluklara Fenerbahçe de geçirdiği dört sezonda iki kez nail olduktan sonra tekrar şehre döner ve altı sezon sonra jubilesiyle kulüp tarihinin en golcü ikinci oyuncusu olarak noktaladı kariyerini. Akıllarda ise kendisinin basının abartması dediği, maç önceleri iki duble viski içmeyi adet edindiği kaldı. Nihat Atacan NİHAT ATACAN: TIY NİHAT Fethi, Nihat, Ender, filelere gönder tezahüratının Nihat ı, Eskişehirlilerin nam-ı değer Tıy, yani Kaç Nihat ı, Anadolu Yıldızı nın sağ açığı. Lakabı sahada kendini belli etse de, yeşil çimlerin gerisinde hâlâ beyefendiğiliğini saklayan, dönemin fiyakalı topçularından. Akşam kar yağmasın da topumuzu oynayalım diyen Nihat Atacan çocukluk yıllarını, Benim babam o zamanlar fabrikada çalışıyor, 4 buçukta çıkıyor 5 e çeyrek kala eve geliyor. Yaz günü saat 5 te havanın sıcağı bile kaybolmamış, sokakta top oynuyouz. Bir gözüm sahada bir gözüm babamda. O zamanlar yakalanınca sopayı yiyorduk diye anlatıyor. taktiklerini ya da kontratakta takımın alacağı pozisyonları size anlatması abes kaçmayacaktır. Bilinmelidir ki kendisi Abdullah Gegiç in öğrencisidir. Askerliğini yaptığı Adana da bile amatör olarak futbol hayatına devam eden ve insanların Bu adam koşmaktan delirecek tepkilerine maruz kalan Atacan, yedi senelik kariyerinin ardından 192 kez giydiği formayı geçirdiği sakatlıklar ve ameliyatlardan sonra bırakıp, kariyerine teknik direktör olarak devam etmiş bir dönem de Eskişehirspor u çalıştırdıktan sonra 1983/84 sezonunda Malatyaspor u Türkiye 1. Futbol Ligi ne yükseltti. 72 sine merdiven dayamış Atacan ı, Eskişehir de görürseniz, Barcelona dominasyonundan önce Arsenal in o futbola yaklaştığını, duran top Eskişehir Kent Konseyi Kültür Sanat Çalışma Grubu tarafından bu sene Ocak ayında düzenlenen Fethi, Nihat, Ender filelere gönder gecesinden

Emre Çelik Eskişehirspor Özel HF128 ANADOLU DEVRiMCiSi ABDULLAH GEGiÇ Büyük hayallerle geldiği İstanbul da Fenerbahçe den kovulmuş olabilir ama Abdullah Gegiç Eskişehirspor la Türk futbolunda Anadolu devrimi nin ateşini yakan isimdi Kim ne derse desin Fenerbahçe nin Türk futboluna hizmetleri büyüktür. Fenerbahçe sayesinde her yıl küçük bir kulüp büyük bir antrenöre kavuşur!.. Yukarıdaki satırlar 18.07.1967 tarihli Milliyet gazetesinde yayınlanan büyük bir antrenör ün kaleme aldığı Önce Kendimi Tanıtayım başlıklı yazısının hemen üzerindeki karikatürde yer alıyordu. Bu seferki büyük bir antrenör ise Abdullah Gegiç ti. Evet; Gegiç büyük hocaydı, genç sayılabilecek bir yaşta Partizan gibi mütevazi bir takımı Avrupa Şampiyon Kulüpler Kupası nın finaline kadar çıkarmış ama finalde İspanyol devi Real Madrid e mağlup olmuş, France Football bu başarısından dolayı Abdullah Gegic i yılın en iyi üçüncü* antrenörü seçmişti. Evet ama Gegiç in şaşırtıcı bir şekilde tercih ettiği Fenerbahçe de lig şampiyonluğu kaçırmasının yanı sıra takıma oynattığı futbol da beklentilerin fazlasıyla altında kalmıştı. Hatta öyle ki Fenerbahçe nin yazı-tura atışı sonucu kazandığı bir kupa maçının ardından Ne Partizan ın Gegiç i/ne Gegiç in Lemiç i/ne Lemiç in Radoviç i/ercan yazı demeseydi/bitikti Fener in işi dizeleri yazılmıştı. Gegiç sürekli düşünceli bir görüntüde olduğu için eleştirilmiş; oyuna müdahale etmediği ve konuşmadığı için Fenerbahçeli taraftarlar tarafından adı sfenks e çıkarılmıştı. Kısacası Gegiç, Türkiye deki ilk yılında Fenerbahçe de başarılı olamamıştı ve Gegiç in

Eskişehirspor a transferinin hemen ardından yazılan bu ifadeler son derece ağır ve riskliydi... Neden Türkiye? O gece Brüksel de bir alıp bir vermişti Gegiç. Avrupa nın en büyüğü olma şansını Real Madrid e kaptırmıştı. Fakat o gün ilk çocuğuna, Brüksel Gegiç e, merhaba dedi. Herkes bu genç adamın şimdi ne yapacağını merak ediyordu. Büyük ihtimalle Partizan da kalmayacaktı; Almanya, Fransa ve Belçika dan aldığı tekliflerin birine evet demesi bekleniyordu. Fakat Fenerbahçe Başkanı Faruk Ilgaz ve yöneticilerden Kadir Has ın Gegiç için 2 haftadır Belgrad da beklediğini bilenlerin sayısı iki elin parmaklarını geçmiyordu. Dahası Yeni Pazar doğumlu Gegiç in anne ve babasının Türk olması da işleri karıştırıyordu. Dolayısıyla piyangodan Türkiye, Fenerbahçe, çıktı. Çoğu kişi Babam ve annem daima kendilerini Türk sayan iki insandı... Annem uzun yıllar İzmir de yaşamıştı... Hep güzel şeyler anlatmışlardı... Türkiye yi görmeyi çok isterken, içimde yavaş yavaş babamın, annemin tesiriyle Türkiye de çalışmak, Türk sporuna hizmet etmek arzusu uyanmaya başlamıştı. sözleriyle kararının altındaki sebepleri anlatan Gegiç in bu kararına herkes şaşırmıştı. Beşiktaş ın Yugaslov hocası Spajic ise şaşkınlığını Fenerbahçe çok büyük iş başarmış. Gegiç çok kıymetli bir hocadır. sözleriyle dile getirdi. Gegiç, Türk futbolunu kalkındırmak için yola çıkmıştı. Motivasyonu ilk baştan itibaren bu yöndeydi. Fakat Fenerbahçe de başarılı olamayacağının ilk işareti belki de havaalanı karşılamasıydı! 1966/67 sezonunda Gegiç in Fenerbahçesi aslında istatistiksel olarak bakıldığında fena bir görüntü çizmedi. Ligin en fazla kazanan takımıydı Fenerbahçe. Fakat bu istatistik yetmedi. Sarılacivertli takım ligi Beşiktaş ın iki puan gerisinde ikinci bitirdi. Gegiç ile devam edilebilirdi belki ama Gegiç bir bakıma kendi bacağına sıkmıştı. Fenerbahçe veya herhangi bir büyük takım, 1966 yılında Şampiyon Kulüpler Kupası nda final oynayan Partizan ın başında Abdullah Gegiç vardı. yurt dışından birinin gelip sistemi kökten değiştirmesine ve sözünü sakınmadan her şeyi söylemesine alışkın değildi. Gegiç önce sezonun ortasında Anadolu takımlarını ve Fenerbahçe nin transfer politikasını eleştirdi. Gegiç e göre Anadolu takımları sadece müdafaayı düşünüyordu. Bu da ilerlemeyi engelliyordu. Fenerbahçe yönetimini eleştirmesinin sebebi ise futbol cehaleti idi. Yönetim gol problemi çeken takıma golcü almıştı. Halbuki Gegiç e göre Golcülüğü artırmak için asıl ihtiyaç orta saha futbolcusu idi. Golü yaratacak olan orta saha oyuncusu... Dahası takımla da iletişim için doğru kanalı yakalayamadı Gegiç. Hatta öyle ki Türkiye ye gelirken yanına aldığı Radoviç ve Lemiç i önce Yugoslavya nın Sport gazetesine şikayet etti. İkili, Gegiç i sert bir dille eleştiren bir röportaj verince de olay iyice kavgayı andıran bir atışmaya döndü. Üstüne bir de tam yetkili Gegiç in üzerine bir direktör getirilmesi de eklenince ipler tamamen koptu. Öyle ki Gegiç