YÜKSEK LİSANS TEZİ BİYOLOJİ ANABİLİM DALI

DOĞU AKDENİZ ORMANCILIK ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ ENTOMOLOJİ MÜZESİNDEKİ BAZI TEKE BÖCEKLERİ (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) ÜZERİNE TAKSONOMİK VE FAUNİSTİK ARAŞTIRMALAR Hüseyin ÖZBEK YÜKSEK LİSANS TEZİ BİYOLOJİ ANABİLİM DALI GAZİ ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ AĞUSTOS 2015

ETİK BEYAN Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tez Yazım Kurallarına uygun olarak hazırladığım bu tez çalışmasında; Tez içinde sunduğum verileri, bilgileri ve dokümanları akademik ve etik kurallar çerçevesinde elde ettiğimi, Tüm bilgi, belge, değerlendirme ve sonuçları bilimsel etik ve ahlak kurallarına uygun olarak sunduğumu, Tez çalışmasında yararlandığım eserlerin tümüne uygun atıfta bulunarak kaynak gösterdiğimi, Kullanılan verilerde herhangi bir değişiklik yapmadığımı, Bu tezde sunduğum çalışmanın özgün olduğunu, bildirir, aksi bir durumda aleyhime doğabilecek tüm hak kayıplarını kabullendiğimi beyan ederim. Hüseyin ÖZBEK 10/08/2015

iv DOĞU AKDENİZ ORMANCILIK ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ ENTOMOLOJİ MÜZESİNDEKİ BAZI TEKE BÖCEKLERİ (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) ÜZERİNE TAKSONOMİK VE FAUNİSTİK ARAŞTIRMALAR (Yüksek Lisans Tezi) Hüseyin ÖZBEK GAZİ ÜNİVERSİTESİ FEN BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ Ağustos 2015 ÖZET Bu çalışma Türkiye nin Teke Böceği alt familyalarından 5 tanesi olan Aseminae, Saphaninae, Spondylidinae, Cerambycinae ve Stenopterinae alt familyaları bilgisine yeni katkılar sunmaktadır. Bu çalışma için örnekler 2001-2012 yılları boyunca Adana, İçel, Kahramanmaraş, Osmaniye, Gaziantep, Elazığ, Malatya, Niğde ve Balıkesir illerindeki farklı lokalitelerden toplanmıştır. Çalışma sonucunda Türkiye den toplam 5 alt familyadan 19 tribusa ait 31 cins ve 55 tür tespit edilmiştir. Bunlar arasında bir tür bu çalışma ile Türkiye nin güney yarısından ilk defa kayıt edilmektedir. Ayrıca, 4 tür Akdeniz Bölgesi, 5 tür Doğu Akdeniz Bölgesi, 4 tür İç Anadolu Bölgesi, 1 tür Güney-Doğu Anadolu Bölgesi için ilk defa kayıt edilmektedir. Dahası, toplam 53 tür (13 Adana, 1 Balıkesir, 1 Elazığ, 1 Gaziantep, 15 İçel, 9 Kahramanmaraş, 1 Malatya, 10 Niğde ve 2 Osmaniye için olmak üzere) Türkiye deki çeşitli iller için ilk kayıtlardır. Toplam olarak 4 bilim için yeni takson bu çalışmadaki örneklere dayalı olarak önceki çalışmalarda yayınlanmış durumdadır. Buna ilaveten, bu çalışmada incelenen taksonlardan 8 tanesi (yaklaşık %15 i) Türkiye için endemik olan taksonlardan oluşmaktadır. Bilim Kodu : 20313 Anahtar Kelimeler : Coleoptera, Cerambycidae, yeni veriler, yeni kayıtlar, Türkiye Sayfa Adedi : 166 Danışman : Doç. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN

v TAXONOMICAL AND FAUNISTICAL RESEARCHES ON LONGHORNED BEETLES (COLEOPTERA: CERAMBYCIDAE) IN ENTOMOLOGY MUSEUM OF EASTERN MEDITERRANEAN FORESTRY RESEARCH INSTITUTE (M. Sc. Thesis) Hüseyin ÖZBEK GAZİ UNIVERSITY GRADUATE SCHOOL OF NATURAL AND APPLIED SCIENCE August 2015 ABSTRACT The present work presents new contributions to the knowledge of the subfamilies Aseminae, Saphaninae, Spondylidinae, Stenopterinae and Cerambycinae of Turkey. The specimens for this study were collected over various years (2001-2012) from different localities in Adana, Balıkesir, Elazığ, Gaziantep, İçel, Kahramanmaraş, Malatya, Niğde and Osmaniye provinces in Turkey. As a result of the work, a total of 55 species (15 of them into subspecies level) belonging to 31 genera of 19 tribes of 5 subfamilies were determined from Turkey. One of them is recorded for the first time from South half of Turkey. Also, 4 species for Mediterranean Region, 5 species for Eastern Mediterranean Region, 4 species for Central Anatolian Region and 1 species for South-East Anatolian Region of Turkey are the first records. Moreover, a total of 53 species are the first record for various provinces (13 for Adana, 1 for Balıkesir, 1 for Elazığ, 1 for Gaziantep, 15 for İçel, 9 for Kahramanmaraş, 1 for Malatya, 10 for Niğde and 2 for Osmaniye) in Turkey. A total of 4 new taxa for science have been published on the base of the specimens in the present work. Furthermore, 8 (about 15%) of the examined taxa in the present work comprise endemic taxa for Turkey. Science Code : 20313 Key Words : Coleoptera, Cerambycidae, new data, new records, Turkey Page Number : 166 Supervisor : Assoc. Prof. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN

vi TEŞEKKÜR Şimdiye kadar yaptığım ve yapacağım bilimsel ve bilimsel olmayan tüm çalışmalarımda bana destek ve klavuz olan tezin gerçek sahibi çok kıymetli sayın hocam Doç. Dr. Hüseyin ÖZDİKMEN e; varlığımın sebebi kıymetli aileme; her zaman desteğini gördüğüm sevgili yol arkadaşlarım Gamze KAYA, Naciye CİHAN a sonsuz teşekkür ederim. Ayrıca müzesindeki örneklerin çalışmasına izin veren Yüksek Orman Mühendisi Fatih AYTAR a teşekkür ederim.

vii İÇİNDEKİLER Sayfa ÖZET... ABSTRACT... TEŞEKKÜR... İÇİNDEKİLER... ŞEKİLLERİN LİSTESİ... RESİMLERİN LİSTESİ... HARİTALARIN LİSTESİ... iv v vi vii viii ix xii 1. GİRİŞ... 1 2. MATERYAL VE METOT... 5 3. BULGULAR... 7 4. SONUÇLAR... 123 KAYNAKLAR... 157 ÖZGEÇMİŞ... 165

viii ŞEKİLLERİN LİSTESİ Şekil Sayfa Şekil 4.1. Yeni kayıt niteliğindeki türlerin ait olduğu illeri gösteren grafik... 126 Şekil 4.2. İncelenen alt familyalar itibarıyla türlerin fenolojik dağılımları... 137 Şekil 4.3. Asemiinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları... 138 Şekil 4.4. Saphaninae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları... 139 Şekil 4.5. Spondylidinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları... 140 Şekil 4.6. Cerambycinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları... 142 Şekil 4.7. Stenopterinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları... 143 Şekil 4.8. İncelenen Cerambycidae türlerinin genel fenolojik durumu... 144 Şekil 4.9. Çalışılan örnekler arasından feromon tuzağıyla yakalanan örneklerin yüzde dağılımı... 145 Şekil 4.10. Çalışmada incelenen taksonlara ait belirlenen korotiplere göre türlerin dağılımları... 147 Şekil 4.11. Asemiinae üyelerinin korotip dağılımları... 149 Şekil 4.12. Saphaninae üyelerinin korotip dağılımları... 149 Şekil 4.13. Spondylidinae üyelerinin korotip dağılımları.... 150 Şekil 4.14. Cerambycinae üyelerinin korotip dağılımları... 154 Şekil 4.15. Stenopterina üyelerinin korotip dağılımları... 155

ix RESİMLERİN LİSTESİ Resim Sayfa Resim 2.1. Funnel tipi ferom... 6 Resim 3.1. Arhopalus ferus... 8 Resim 3.2. Arhopalus rusticus rusticus... 10 Resim 3.3. Arhopalus syriacus... 12 Resim 3.4. Asemum striatum... 14 Resim 3.5. Asemum tenuicorne claricostulatum... 16 Resim 3.6. Oxypleurus nodieri... 18 Resim 3.7. Spondylis buprestoides... 19 Resim 3.8. Icosium tomentosum atticum... 21 Resim 3.9. Trichoferus griseus... 23 Resim 3.10. Trichoferus kotschyi... 25 Resim 3.11. Trichoferus preissi... 27 Resim 3.12. Stromatium auratum... 29 Resim 3.13. Phoracantha semipunctata... 31 Resim 3.14. Cerambyx carinatus... 33 Resim 3.15. Cerambyx cerdo acuminatus... 35 Resim 3.16. Cerambyx nodulosus... 37 Resim 3.17. Cerambyx welensii welensii... 39 Resim 3.18. Cerambyx scopolii nitidus... 41 Resim 3.19. Purpuricenus budensis... 43 Resim 3.20. Purpuricenus dalmatinus... 46 Resim 3.21. Purpuricenus interscapillatus interscapillatus... 48 Resim 3.22. Purpuricenus nigronotatus... 50 Resim 3.23. Purpuricenus nudicollis... 52 Resim 3.24. Calchaenesthes primis... 54

x Resim Sayfa Resim 3.25. Aromia ambrosiaca ambrosiaca... 56 Resim 3.26. Anatolobrium eggeri... 58 Resim 3.27. Certallum ebulinum... 59 Resim 3.28. Delagrangeus angustissimus angustissimus... 62 Resim 3.29. Deilus rugosicollis rugosicollis... 64 Resim 3.30. Stenhomalus bicolor... 65 Resim 3.31. Hylotrupes bajulus... 67 Resim 3.32. Ropalopus clavipes... 71 Resim 3.33. Semanotus russicus russicus... 73 Resim 3.34. Callidium syriacum... 75 Resim 3.35. Callidium aeneum pilosicollis... 77 Resim 3.36. Phymatodes testaceus... 79 Resim 3.37. Phymatodes lividus... 81 Resim 3.38. Phymatodes fasciatus... 82 Resim 3.39. Plagionotus floralis... 84 Resim 3.40. Isotomus comptus meridionalis... 88 Resim 3.41. Chlorophorus varius... 90 Resim 3.42. Chlorophorus damascenus... 92 Resim 3.43. Chlorophorus sartor... 95 Resim 3.44. Chlorophorus nivipictus... 98 Resim 3.45. Turanoclytus sieversi... 102 Resim 3.46. Clytus ciliciensis... 104 Resim 3.47. Clytus rhamni temesiensis... 106 Resim 3.48. Clytus taurusiensis... 108 Resim 3.49. Stenopterus rufus syriacus... 110 Resim 3.50. Molorchus juglandis... 113

xi Resim Sayfa Resim 3.51. Molorchus kiesenwetteri hircus... 114 Resim 3.52. Nathrius brevipennis... 116 Resim 3.53. Callimus angulatus angulatus... 118 Resim 3.54. Callimus femoratus... 120

xii HARİTALARIN LİSTESİ Harita Sayfa Harita 3.1. Arhopalus ferus un Türkiye yayılışı... 8 Harita 3.2. Arhopalus rusticus rusticus in Türkiye yayılışı... 11 Harita 3.3. Arhopalus syriacus in Türkiye yayılışı... 13 Harita 3.4. Asemum striatum in Türkiye yayılışı... 15 Harita 3.5. Asemum tenuicorne claricostulatum nin Türkiye yayılış... 17 Harita 3.6. Oxypleurus nodieri un Türkiye yayılışı... 18 Harita 3.7. Spondylis buprestoides in Türkiye yayılışı... 20 Harita 3.8. Icosium tomentosum atticum nin Türkiye yayılışı... 22 Harita 3.9. Trichoferus griseus nin Türkiye yayılışı... 24 Harita 3.10. Trichoferus kotschyi ün Türkiye yayılışı... 26 Harita 3.11. Trichoferus preissi ün Türkiye yayılışı... 28 Harita 3.12. Stromatium auratum ün Türkiye yayılışı... 30 Harita 3.13. Phoracantha semipunctata in Türkiye yayılışı... 32 Harita 3.14. Cerambyx carinatus in Türkiye yayılışı... 34 Harita 3.15. Cerambyx cerdo acuminatus ün Türkiye yayılışı... 36 Harita 3.16. Cerambyx nodulosus nin Türkiye yayılışı... 38 Harita 3.17. Cerambyx welensii welensii in Türkiye yayılışı... 40 Harita 3.18. Cerambyx scopolii nitidus nin Türkiye yayılışı... 42 Harita 3.19. Purpuricenus budensis ün Türkiye yayılışı... 45 Harita 3.20. Purpuricenus dalmatinus ün Türkiye yayılışı... 47 Harita 3.21. Purpuricenus interscapillatus interscapillatus nin Türkiye yayılışı... 49 Harita 3.22. Purpuricenus nigronotatus nin Türkiye yayılışı... 51 Harita 3.23. Purpuricenus nudicollis in Türkiye yayılışı.... 53 Harita 3.24. Calchaenesthes primis ün Türkiye yayılışı... 54

xiii Harita Sayfa Harita 3.25. Aromia ambrosiaca ambrosiaca in Türkiye yayılışı... 57 Harita 3.26. Anatolobrium eggeri ün Türkiye yayılışı... 58 Harita 3.27. Certallum ebulinum nin Türkiye yayılışı... 61 Harita 3.28. Delagrangeus angustissimus angustissimus nin Türkiye yayılışı... 63 Harita 3.29. Deilus rugosicollis rugosicollis nin Türkiye yayılışı... 64 Harita 3.30. Stenhomalus bicolor nin Türkiye yayılışı... 66 Harita 3.31. Hylotrupes bajulus in Türkiye yayılışı... 69 Harita 3.32. Ropalopus clavipes in Türkiye yayılışı... 72 Harita 3.33. Semanotus russicus russicus nin Türkiye yayılışı.... 73 Harita 3.34. Callidium syriacum nin Türkiye yayılışı.... 76 Harita 3.35. Callidium aeneum pilosicollis ün Türkiye yayılışı.... 77 Harita 3.36. Phymatodes testaceus in Türkiye yayılışı.... 80 Harita 3.37. Phymatodes lividus ün Türkiye yayılışı.... 82 Harita 3.38. Phymatodes fasciatus un Türkiye yayılışı... 83 Harita 3.39. Plagionotus floralis nın Türkiye yayılışı... 87 Harita 3.40. Isotomus comptus meridionalis nin Türkiye yayılışı... 89 Harita 3.41. Chlorophorus varius nın Türkiye yayılışı... 91 Harita 3.42. Chlorophorus damascenus ün Türkiye yayılışı.... 94 Harita 3.43. Chlorophorus sartor nın Türkiye yayılışı... 97 Harita 3.44. Chlorophorus nivipictus un Türkiye yayılışı... 99 Harita 3.45. Xylotrechus antilope nin Türkiye yayılışı.... 101 Harita 3.46. Turanoclytus sieversi ın Türkiye yayılışı... 103 Harita 3.47. Clytus ciliciensis ün Türkiye yayılışı... 105 Harita 3.48. Clytus rhamni temesiensis ün Türkiye yayılışı... 108 Harita 3.49. Clytus taurusiensis ün Türkiye yayılışı... 109

xiv Harita Sayfa Harita 3.50. Stenopterus rufus syriacus nin Türkiye yayılışı.... 112 Harita 3.51. Molorchus juglandis nin Türkiye yayılışı... 113 Harita 3.52. Molorchus kiesenwetteri hircus in Türkiye yayılışı... 115 Harita 3.53. Nathrius brevipennis un Türkiye yayılışı.... 117 Harita 3.54. Callimus angulatus angulatus un Türkiye yayılışı... 119 Harita 3.55. Callimus femoratus ün Türkiye yayılışı... 122

1 1. GİRİŞ Cerambycidae familyası, Coleoptera (Kın Kanatlılar) takımının en çok türü bulunan önemli gruplarından biridir. Bilinen Coleoptera takımı türlerinin hemen hemen %10'unu teşkil eder. Yeryüzünde bugüne değin yaklaşık 35 000-50 000 türü saptanmıştır (Winkler, 1924-1932). Bilindiği gibi, kıtasal özelliklere sahip olan Türkiye, hem birçok taksonun kökeni hem de jeolojik ve iklimsel değişikliklerden etkilenen canlılar için bir refigiumdur. (Demirsoy, 2002). Böylece yurdumuz Dünya daki herhangi bir kara parçasından çok daha fazla biyolojik öneme sahiptir. Tüm dünyada görüldüğü gibi, geçmişte Türkiye'de de meydana gelen değişimlerden en çok etkilenen canlılar olan böcekler arasında inanılmaz bir çeşitlilik ortaya çıkmıştır. Türkiye iklimsel özellikleri ve arazi yapısı açısından çok kısa mesafelerde değişebilen bir kıtasal özellik göstermektedir (Demirsoy, 2002; Özdikmen, 2012a). İlerleyen yıllarda çok daha büyük bir sayıya ulaşmasını beklediğimiz Türkiye Cerambycoidea faunası en son yapılan çalışmalara göre, toplamda 824 tür grubu takson (721 tür ve 103 alt tür) içerir (Özdikmen, 2012b). Cerambycidae, Coleoptera takımının, Polyphaga alt takımında diğer iki familya (Chrysomelidae ve Bruchidae) ile birlikte, Pseudotetramera, Phytophaga, Chrysomeloidea ve Cerambycoidea gibi değişik üst familyalar altında incelenmiştir. Bu üç familyanın belli başlı ortak özellikleri; tarsusun pseudotetramer (yalancı 4 segmentli) ya da cryptopentamer (gizli 5 segmentli) oluşu, antenlerin filiform yapısı ve hepsinin hem larval hem de ergin evrede bitkilerle beslenmesidir (Gül-Zümreoğlu, 1975). Genellikle çoğu yazar bu önemli grup için Chrysomeloidea Latreille, 1802 olarak tek bir üst familya adı kullanmayı tercih ederler. Böylece Chrysomeloidea 7 familyadan oluşur. Lawrence ve diğerleri (1999) na göre bu familyalar Vesperidae, Oxypeltidae, Disteniidae, Cerambycidae, Megalopodidae, Orsodacnidae ve Chrysomelidae dir. Löbl & Smetana (2010) da ise; Cerambycidae (Vesperinae, Disteniinae dahil), Megalopodidae, Orsodacnidae ve Chrysomelidae şeklinde 4 familya olarak belirtilmiştir. Buna uygun olarak, Bouchard ve diğerleri (2011) en son katalogda Cerambycoidea Latreille, 1802 ve

2 Chrysomeloidea Latreille, 1802 olarak iki üst familya kullanmak yerine bu grup için Chrysomeloidea Latreille, 1802 şeklinde tek bir üst familya kullanmıştır. Bununla birlikte, böceklerde varolan büyük morfolojik çeşitlilikler farklı kademelerde cins üstü taksonların çoğalmasına izin vermektedir. Reid (1995) belirtmektedir ki; Chrysomeloidea cerambycid ve chrysomelid soyu olmak üzere iki grup olarak ayırt edilebilmektedir. Bu yüzden, bu grubun üst familya aşaması için Cerambycoidea Latreille, 1802 ve Chrysomeloidea Latreille, 1802 olarak iki isim kullanması tercih edilmektedir. Duruma uygun olarak, üst familya Cerambycoidea Latreille, 1802 hali hazırda Cerambycidae Latreille, 1802; Disteniidae Thomson, 1861; Oxypeltidae Lacordaire, 1868 ve Vesperidae Mulsant, 1839 olmak üzere 4 familya içerir. Bunlardan sadece Cerambycidae Latreille, 1802 ve Vesperidae Mulsant, 1839 Türkiye de temsil edilmektedir (Özdikmen, 2012c). Özdikmen (2012c) e göre, familyanın günümüzde kabul edilen sistematik durumu şöyledir: Alem (Regnum) : Animalia Şube (Phylum) : Arthropoda Sınıf (Classis) : Insecta Takım (Ordo) : Coleoptera Alt takım (Subordo) : Polyphaga Üst familya (Superfamilia) : Cerambycoidea Familya (Familia): Cerambycidae Özdikmen, 2012c ye göre, Cerambycoidea üst familyası Türkiye için iki familya on iki alt familya olarak aşağıdaki şekilde düzenlenmiştir; Üst familya: Cerambycoidea Latreille, 1802 Familya: Vesperidae Mulsant, 1839 Alt familya: Vesperinae Mulsant, 1839 Familya: Cerambycidae Latreille, 1802 Alt familya: Prioninae Latreille, 1802 Alt familya: Lepturinae Latreille, 1802 Alt familya: Necydalinae Latreille, 1825 Alt familya: Aseminae Thomson, 1861

3 Alt familya: Saphaninae Gistel, 1848 Alt familya: Spondylidinae Audinet-Serville, 1832 Alt familya: Dorcasominae Lacordaire, 1868 Alt familya: Cerambycinae Latreille, 1802 Alt familya: Stenopterinae Gistel, 1848 Alt familya: Dorcadioninae Swainson, 1840 Alt familya: Lamiinae Latreille, 1825 Krepuskular (alacakaranlıkta aktif olan) ve nokturnal (gece aktif olan) türler gün boyunca genellikle ağaç kabukları altında, ağaçlardaki tüneller içinde ya da yıkılmış ağaçların altında saklanırlar ve sadece karanlık çöktüğünde ortaya çıkarlar. Çoğunun ağaç dalları üzerinde hareketsiz kalma alışkanlığı vardır. Bu durum sırasında ağaç dallarına çok iyi tutunurlar. Fakat yakalandıkları zaman protoraks ve mezotorakslarını birbirine sürterek kızgın bir gıcırdama sesi çıkarırlar. Cerambycidae familyasında bütün türlerinin bitkiler ile beslenmesi ve kültür bitkisi zararlısı olması, onları, tarım ve orman entomolojisinin önemli bir konusu durumuna getirmiştir. Buna karşın, adı geçen familyanın taksonomi, biyoloji ve ekolojisi üzerinde yapılan araştırmalar ne yazık ki yetersizdir. Bu konuda yurdumuzda programlı faunistik bir çalışmanın yapıldığını söylemek de olanaksızdır. Yapılan çalışmaların çoğu Türkiye de sadece bazı lokal alanlara ait liste bilgisi içeren ya da orman ağaçları ve kültür bitkileri zararlıları içinde incelenmiş türleri kapsayan çalışmalardır. Türkiye faunası ile ilgili çalışmalar özellikle geçtiğimiz yüzyılda yapılmıştır. Bu çalışmalardan bir kısmı sadece lokal faunistik liste, diğer bir kısmı ise taksonomik niteliklidir. Lodos (1998), ülkemizde bulunan Cerambycidae familyasına ait türleri, lokalite bilgisi içermeden liste halinde vermiştir. Bu liste, Cerambycidae familyasına ait 584 taksonu içermektedir. Fakat ne yazık ki listede pek çok sinonim isim verilmiş durumdadır. Bu da listede verilen takson sayısının gerçekte daha az olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, Özdikmen (2012b) de ise Türkiye Cerambycoidea faunasının son durumu toplamda 824 tür grubu takson (721 tür ve 103 alt tür) şeklinde verilmiştir. Bu son durum bizlere göstermektedir ki; Dünyada sahip olduğu konumu ve iklimsel özellikleri dolayısıyla çok zengin bir floraya ve dolayısıyla bu familya üyeleri için zengin bir besin bitkisi çeşitliliğine sahip olan ülkemizde, faunistik zenginliğin tespit edilmesi ayrı bir öneme sahiptir. Tüm bunların ışığı altında ülkemizde Cerambycoidea faunası ile ilgili

4 çalışmaların henüz yeterili olmaması bu konunun çalışma konusu olarak seçilmesinde etkili olmuştur.

5 2. MATERYAL VE METOT Bu çalışmada 2001-2012 yılları arasında Adana, İçel, Kahramanmaraş, Osmaniye, Gaziantep, Elazığ, Malatya (Doğu Akdeniz Bölgesi), Niğde (İç Anadolu Bölgesi), Balıkesir (Marmara Bölgesi), ililerinin çeşitli lokalitelerinden toplanmış ve Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü Entomoloji Müzesi nde depolanmış Cerambycidae familyasına ait örnekler incelenmiştir. Arazi çalışmaları Yüksek Orman Mühendisi Fatih Aytar tarafından yapılmıştır. Toplamalar atrap kullanılarak süpürme tekniği ile ve funnel tipi feromon tuzakları kullanılarak yapılmıştır (Resim 2.1). Toplam örnek sayısı 883 dür. Bunlardan 327 tanesi (yaklaşık % 37 si) feromon tuzakları sayesinde yakalanmıştır. Laboratuvara getirilen bu örnekler müze materyali tarzında hazırlanmış ve koleksiyon kutularında muhafaza edilmişlerdir. Ayrıca incelenen örnekler arasında örneklerin büyük bir çoğunluğunu (yaklaşık % 60 nı) teşkil eden örneklerin müzeleme işlemi Gazi Üniversitesinde tarafımdan gerçekleştirilmiştir. Örnekler literatürden [Bense 1995; Sama 2002 gibi] ve elimizdeki daha önce teşhis edilmiş olan örneklerle karşılaştırma yapılarak ve ayrıca Doç. Dr. Hüseyin Özdikmen in yardımlarıyla teşhis edilmiştir. Bu çalışmada veriler bulgular bölümü başlığı altında metin içerisinde her takson için Orijinal kombinasyon, Tip lokalite, Sinonim, İncelenen materyal, Fenoloji, Türkiye yayılışı, Dünya yayılışı, Korotip ve Yorumlar konu başlıkları altında verilmiştir. Alt türleri olan türler için alt tür isimleri verilmiş olup bu alt türler Yorumlar başlığı altında değerlendirilmiştir. Orijinal kombinasyon sadece kombinasyonu değişen türler için verilmiştir. Her bir tür için Tip lokalite bilgisi sunulmuştur. Sinonim başlığı altında türe ait tüm bilinen sinonim isimler verilmiştir. İncelenen materyal başlığı altında, incelenen türlere ait bu çalışmada elde edilen lokalite bilgileri verilmiştir. Fenoloji başlığı altında türün bu çalışmada verilen yakalanma zamanı belirtilmiştir.

6 Türkiye yayılışı başlığı altında daha önce yapılmış çalışmalarda yer alan kayıtlar belirtilmiştir ve bu bilgilere ve bu çalışmada elde edilen verilere uygun olarak türün Türkiye yayılış haritası verilmiştir. Dünya yayılışı başlığı altında ise her bir ilgili taksonun dünyadaki yayılışı literatüre göre verilmiştir (Löbl and Smetana, 2010). Korotip başlığı altında ise Taglianti ve diğerleri (1999) nın yaptığı korotip sınıflandırmasına göre türün yayılış tipi verilmiştir. Yorumlar kısmında ise her bir türün eğer varsa sahip olduğu bütün alt türler verilerek faunistik ve zoocoğrafik olarak ayrıntılı bir şekilde değerlendirilmiş ve bu çalışmada incelenen örnek veya örneklerin hangi alt tür olduğu nedeniyle birlikte açıklanmıştır. Ayrıca türün endemizm durumu ve bu çalışma sonucunda tesbit edilen yeni kayıtlar da ve yeni türler de bu bölümde belirtilmiştir. Resim 2.1. Funnel tipi ferom

7 3. BULGULAR Üst Familya CERAMBYCOIDEA Latreille, 1802 Familya CERAMBYCIDAE Latreille, 1802: 211 Alt Familya ASEMINAE Thomson, 1861: 139 Tribus ASEMINI Thomson, 1861: 139 Cins ARHOPALUS Audinet-Serville, 1834: 77 [Tip tür: Cerambyx rusticus Linnaeus, 1758] Arhopalus ferus (Mulsant, 1839: 64) Orijinal kombinasyon: Criocephalus ferus Mulsant, 1839: 64 Tip lokalite: Bordeaux, M. de Marsan (France). Sinonim: polonicus Motschulsky, 1845: 88 (Criocephalum), epibatus Schiödte, 1864: 521 (Criocephalum), dichrous Mandl, 1972: 156 İncelenen materyal: Adana: Feke, Süphandere, 07.VII.2009, 1 örnek; Feke, süphandere, 14.VII.2009, Pinus brutia odunundan, 1 örnek; İçel: Anamur, Abanos, 23.VI.2005, Pinus brutia odunundan, 1 örnek; Central, Toroslar, Kızılkaya köyü (Çamlıyayla), 16.VI.2009, Pinus nigra odunundan, 1 örnek; Central, Toroslar, Kızılkaya köyü, 16.VI.2009, Pinus nigra, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 15.V.2004, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, 16.IX.2011, Pinus halepensis, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Haziran-Temmuz-Eylül.

8 Resim 3.1. Arhopalus ferus (Mulsant, 1839) Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884); Bolu: Abant (Alkan, 1946); İzmir: Merkez, Kuşadası (Demelt, 1963); Antalya: Gebiz (Bozburan Dağı) (Villiers, 1967); İzmir: Bornova, Amasya: Turhal (Gül-Zümreoğlu, 1972); Tokat: Turhal, İzmir: Kuşadası, Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1975); Türkiye (Lobanov ve diğerleri, 1981; Özdikmen & Şahin, 2006); Eskişehir: Bokuyak (?Bozüyük) (Sama, 1982); Çanakkale: Gelibolu, Ankara: Botanik bahçesi (Öymen, 1987); Çanakkale: İntepe (Adlbauer, 1988); Tokat: Turhal, Marmara Bölgesi, İzmir (Lodos, 1998); Adana: Balcalı, Kozan, Karataş, Antalya: Merkez, Akseki, Serik, Alanya, Topçam, Bilecik: Merkez, Kütahya: Tavşanlı (Tozlu ve diğerleri, 2002). Harita 3.1. Arhopalus ferus un Türkiye yayılışı (Mulsant, 1839)

9 Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kazakistan, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, İsrail, Ürdün, Kuzey Africa (Cezayir, Fas, Madeyra, Tunus). Korotip: Palearctic. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana dan daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak İçel, Niğde ve Osmaniye için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758: 395) Dünyada toplam olarak 5 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Arhopalus rusticus rusticus (Linnaeus, 1758: 395) Orijinal kombinasyon: Cerambyx rusticus Linnaeus, 1758: 395 Tip lokalite: Europa. Sinonim: lugubris Gmelin, 1790: 1847 (Cerambyx), coriaceus Motschulsky, 1845a: 89 (Criocephalum) İncelenen materyal: Adana: Feke, Süphandere, 02.VII.2009 ve 09.VII.2009, Pinus nigra üzerinden, 2 örnek; İçel: Çamlıyayla, İledin tepe, 27.VI.2006, Pinus nigra odunundan, 1 örnek; Erdemli, Hacıalanı, feromon tuzağı, 30.VI.2011, 5 örnek, 14.VII.2011, 3 örnek, 11.VIII.2011, 1 örnek, 25.VIII.2011, 9 örnek, 28.VIII.2011, 16 örnek, 08.IX.2011, 5 örnek, 22.IX.2011, 45 örnek, 20.X.2011, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, Taurus, 27.VI.2006, feromon tuzağı, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz-Ağustos-Eylül.

10 Resim 3.2. Arhopalus rusticus rusticus (Linnaeus, 1758) Türkiye yayılışı: Sinop: Ayancık (Schimitschek, 1944); Türkiye (Acatay, 1948, 1961, 1968; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Önder ve diğerleri, 1987; Sama, 2002); Tokat: Arguslu (Villiers, 1967); Bolu: Bolu Dağları (Mengen) (Demelt, 1967); Karabük: Büyükdüz Araştırma ormanı (Besçeli, 1969); Denizli: Buldan (Gül-Zümreoğlu, 1975); Antalya: Manavgat (Karavca), Korkuteli (Yazır ormanları), Serik (Belek ormanı) (Tosun, 1975); Bolu, Sinop: Ayancık, Gümüşhane, Trabzon: Akçaabat, Antalya: Manavgat, Korkuteli, Serik, Denizli (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977; Çanakçıoğlu, 1983); Gümüşhane: Torul (Örümcek Serisi ormanları), Trabzon: Akçaabat (Düzköy) (Sekendiz, 1981); Artvin: Atilla ormanı, Muğla: Merkez, Balıkesir: Dursunbey (Alaçam), İstanbul: Büyükada, Belgrad ormanı (Öymen, 1987); Kütahya, Kastamonu: Yaralıgöz geçidi, Sinop: Boyabat (Dıranaz geçidi), Rize: İkizdere (Adlbauer, 1992); Artvin: Şavşat (Yayla, Kocabey, Veliköy, Karagöl ormanları), Gümüşhane: Karanlıkdere ormanları (Yüksel, 1996); Gümüşhane, Artvin, Kars, Doğu Anadolu Bölgesi, Ege Bölgesi, Batı Karadeniz Bölgesi, Akdeniz Bölgesi (Lodos, 1998); Artvin: Ardanuç (Ovacık) (Alkan, 2000); Kars: Sarıkamış (Tozlu, 2001); Ankara: Çamlıdere, Bayburt: Merkez, Gümüşhane: Merkez, Kürtün (Tamlıköy), Kars: Sarıkamış (Tozlu ve diğerleri, 2002); Ordu: Perşembe (Çaytepe) (Özdikmen, 2006); Karabük: Büyükdüz Araştırma Ormanı (Özdikmen & Şahin, 2006); Burdur: Burdur gölü, Ankara: Çamlıdere, Soğuksu Milli Parkı, Samsun: Bafra-Alaçam

11 yolu (Özdikmen, 2007); Osmaniye: Mitisin yaylası (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Karabük (Yardibi, 2011); Hatay: Nurdağları (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.2. Arhopalus rusticus rusticus in Türkiye yayılışı (Linnaeus, 1758) Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kazakistan, Moğolistan, Kore, Çin, Japonya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, İsrail, Ürdün, İran, Kuzey Africa (Fas), Avustralya, Kuzey Amerika. Korotip: Holarctic + Australian. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu nominatif alt tür, Osmaniye dan daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Adana, İçel için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Arhopalus syriacus (Reitter, 1895: 86) Orijinal kombinasyon: Criocephalus syriacus Reitter, 1895: 86 Tip lokalite: Haifa (Israel), Akbes (Turkey). İncelenen materyal: Adana: Feke, Süphandere, 14.VII.2009, Pinus nigra odunundan, 2 örnek; İçel: Gülnar, Büyükeceli, 28.VI.2003, Pinus brutia odunundan, 1 örnek; Anamur, Kızılçakaya köyü, 02.VI.2004, Pinus brutia odunundan, 1 örnek; Anamur, Abanoz yolu, 23.VI.2005, Pinus brutia odunundan, 1 örnek; Anamur, Sarıyayla, 26.VI.2005, Pinus

12 brutia odunundan, 2 örnek; Mut, Alahan, 19.VI.2008, orman deposu (feromon tuzağı), 2 örnek; Central, Toroslar, Kızılkaya köyü, 16.VI.2009, Pinus nigra odunundan, 3 örnek; Tarsus, Ayvalı, 22.VI.2008, Pinus nigra, 1 örnek; Central, Toroslar, Kızılkaya köyü (Çamlıyayla), 16.VI.2009, Pinus nigra odunundan, 1 örnek; Çamlıyayla, Buludan, 22.VII.2009, Pinus nigra odunundan, 1 örnek; Erdemli, Hacıalanı, 29.VII.2011, feromon tuzağı, 1 örnek; Central, Toroslar, Coçakdere, 04.VIII.2011, feromon tuzağı, 1 örnek; Erdemli, Hacıalanı, feromon tuzağı, 25.VIII.2011, 16 örnek, 08.IX.2001, 2 örnek, 22.IX.2011, 5 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz-Ağustos-Eylül. Resim 3.3. Arhopalus syriacus (Reitter, 1895) Türkiye yayılışı: İzmir: Kemalpaşa (Demelt & Alkan, 1962); İzmir: Kemalpaşa, Antalya: Bey Dağı (Demelt, 1963); Antalya: Kepez ormanları (Tosun, 1975); Artvin: Ardanuç ormanları (Sekendiz, 1981); Muğla: Yeşilyurt (Adlbauer, 1992); Gaziantep, Şanlıurfa, İzmir: Kemalpaşa, Güney Doğu Anadolu Bölgesi, Ege Bölgesi (Lodos, 1998); İzmir: Merkez, Kuşadası, Antalya: Kepez (Alkan, 2000); Adana: Balcalı, Kozan, Bağtepe, Antalya: Merkez (Tozlu ve diğerleri, 2002); İçel: Mut (Alahandüzü) (Özdikmen & Şahin, 2006); Osmaniye: Zorkun yolu (Fenk yaylası) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Hatay: Yayladağı (Sama ve diğerleri, 2012).

13 Harita 3.3. Arhopalus syriacus in Türkiye yayılışı (Reitter, 1895) Dünya yayılışı: Güney Avrupa, Türkiye (Anadolu), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail, Ürdün, Kuzey Africa (Cezayir, Fas, Kanarya Adaları, Madeyra, Tunus), Avustralya, Güney Amerika. Korotip: Mediterranean + Australian + Neotropical. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana ve İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Cins ASEMUM Eschscholtz, 1830: 66 [Tip tür: Cerambyx striatus Linnaeus, 1758] Asemum striatum (Linnaeus, 1758: 396) Orijinal kombinasyon: Cerambyx striatum Linnaeus, 1758: 396 Tip lokalite: Europa. Sinonim: agreste Fabricius, 1787: 152 (Callidium), dichroum Gmelin, 1790: 1846 (Cerambyx), buprestoides Savenius, 1825: 64 (Callidium), atrum Eschscholtz, 1830: 66, brunneum Haldeman, 1847: 35, moestum Haldeman, 1847: 35, obsoletum Haldeman, 1847: 35, fuscum Haldeman, 1847: 36, juvencum Haldeman, 1847: 36, substriatum Haldeman, 1847: 36, subsulcatum Motschulsky, 1860: 152, amurense Kraatz, 1879: 97,

14 curtipenne Casey, 1912: 258, ebenum Casey, 1912: 258, gracilicorne Casey, 1912: 258, amputatum Casey, 1912: 259, fulvipenne Casey, 1912: 260, parvicorne Casey, 1912: 260, brevicorne Casey, 1912: 261, costulatum Casey, 1912: 261, pugetanum Casey, 1912: 261, tomentosum Plavilstshikov, 1915: 108, limbatipenne Pic, 1916: 10, carolinum Casey, 1924: 227, stocktonense Casey, 1924: 227, japonicum Matsushita, 1933: 235, theresae Pic, 1945: 6 İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, Pamukluk, 11.VI.2006, Pinus nigra üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Hacıalanı, 27.V.2011, Pinus nigra üzerinden, 1 örnek; 2002, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Haziran. Resim 3.4. Asemum striatum (Linnaeus, 1758) Türkiye yayılışı: Türkiye (Acatay, 1948, 1961, 1968; Lodos, 1998; Alkan, 2000; Sama, 2002); Sinop: Hassan (Villiers, 1967); Gümüşhane: Torul Dağları (Gfeller, 1972); Gümüşhane (Öymen, 1987); Tokat: Topçam Dağı, Yıldız Dağı (Almus, Teknecik) (Adlbauer, 1992); Kars: Sarıkamış (Tozlu, 2001); Kars: Sarıkamış (Tozlu ve diğerleri, 2002); Kastamonu: Kastamonu Tosya yolu (Akkaya Taşköprü) (Özdikmen, 2007).

15 Harita 3.4. Asemum striatum in Türkiye yayılışı (Linnaeus, 1758) Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kazakistan, Moğolistan, Kırgızistan, Kore, Çin, Japonya, Türkiye (Anadolu), Kuzey ve Güney Amerika. Korotip: Holarctic + Neotropical. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da genellikle kuzey kesimlerinde bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve dolayısıyla Akdeniz Bölgesi ve Türkiye nin güneyi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Asemum tenuicorne Kraatz, 1879: 97 Bu türün Dünyada Türkiye de de temsil edilmekte olan toplam olarak 2 alt türü bulunur. Bunlar: Asemum tenuicorne tenuicorne Kraatz, 1879: 97 Asemum tenuicorne claricostulatum Özdikmen & Aytar, 2012: 1253 Bu çalışmada incelenen örnekler Asemum tenuicorne claricostulatum Özdikmen & Aytar, 2012 alt türüne aittir.

16 Asemum tenuicorne claricostulatum Özdikmen & Aytar, 2012: 1253 Tip lokalite: Türkei (Türkiye: İçel) Sinonim: semilividum Pic, 1893: 417 (Megasemum) İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, Dikenlioluk, 17.VI.2009, Pinus nigra üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Haziran. Resim 3.5. Asemum tenuicorne claricostulatum (Özdikmen, Aytar, 2012) Türkiye yayılışı: İçel: Çamlıyayla (Dikenlioluk), Hatay: Amanos Dağları (Özdikmen & Aytar, 2012). Dünya yayılışı: Türkiye (Anadolu) (Özdikmen, Aytar, 2012). Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece güney Anadolu da oldukça dar bir yayılış alanına sahip olan bu endemik alt tür, İçel ilinden bu çalışmadaki örneğe dayalı olarak tanımlanmıştır. Türün

17 Türkiyede ki diğer alt türü olan, nominative alt tür Asemum tenuicorne tenuicorne Kraatz sadece kuzey Anadolu dan bilinmektedir. Harita 3.5. Asemum tenuicorne claricostulatum nin Türkiye yayılış (Özdikmen, Aytar, 2012) Alt Familya SAPHANINAE Gistel, 1848: [1] Tribus SAPHANINI Gistel, 1848: [1] Cins OXYPLEURUS Mulsant, 1839: 57 [Tip tür: Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839] Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839: 57 Tip lokalite: Draguignan (France). Sinonim: scutellaris A. Costa, 1855: 38, bewickii Wollaston, 1857: 126 (Blabinotus), pinicola Wollaston, 1863: 102 İncelenen materyal: İçel: İledin tepe-çamlıyayla, 18.V.2005, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs.

18 Resim 3.6. Oxypleurus nodieri (Mulsant, 1839) Türkiye yayılışı: Antalya: Bey Dağı (Demelt, 1963); Güney Türkiye (Sama, 2002). Harita 3.6. Oxypleurus nodieri un Türkiye yayılışı (Mulsant, 1839) Dünya yayılışı: Güney Avrupa, Türkiye (Anadolu), Kuzey Afrika (Cezayir, Kanarya Adaları, Fas, Madeyra, Tunus). Korotip: Mediterranean.

19 Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da güneyde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve dolayısıyla Doğu Akdeniz Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Alt Familya SPONDYLIDINAE Audinet-Serville, 1832: 123 Tribus SPONDYLIDINI Audinet-Serville, 1832: 123 Cins SPONDYLIS Fabricius, 1775: 159 [Tip tür: Attelabus buprestoides Linnaeus, 1758] Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758: 388) Tip lokalite: Europa Orijinal Kombinasyon: Attelabus buprestoides Linnaeus, 1758: 388 Sinonimler: maxillosus DeGeer, 1775: 84 (Cerambyx), elongatum Latreille, 1829: 107, sinensis Nonfried, 1892: 92, zwergi Bodemeyer, 1927: 43 Resim 3.7. Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758)

20 İncelenen materyal: İçel: Central, Toroslar, Coçakdere, 27.VI.2006, Abies cilicica üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, İledin tepe, 10.VII.2006, Abies cilicica üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, Sadiye köyü, Gündoğan, 24.VI.2010, Abies cilicica üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Hacıalanı, feromon tuzağı, 30.VI.2011, 49 örnek, 14.VII.2011, 35 örnek, 26.VII.2011, 6 örnek, 28.VII.2011, 85 örnek, 11.VIII.2011, 16 örnek, 25.VIII.2011, 19 örnek, 22.IX.2011, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz-Ağustos-Eylül. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); Sinop: Ayancık (Schimitschek, 1944); Kars: Sarıkamış (Erdem, 1947); Türkiye (Acatay, 1948, 1961, 1963, 1968; Lobanov ve diğerleri, 1981; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002); Bursa: Keles (Kocayayla) (Çanakçıoğlu, 1956); Trabzon: Zigana Dağları (Villiers, 1967); Ankara: Kızılcahamam (Demelt, 1967); Karabük: Büyükdüz Araştırma Ormanı (Besçeli, 1969); Trabzon: Maçka (Öymen, 1987); Artvin: Ardanuç (Meydanlar odun deposu) (Yüksel, 1996); Artvin: Ardanuç (Tosunlu) (Alkan, 2000); Kars: Sarıkamış (Tozlu, 2001); Kars: Sarıkamış (Tozlu ve diğerleri, 2002); Ankara: Kızılcahamam (Çamkoru) (Özdikmen & Şahin, 2006); Osmaniye: Mitisin yaylası (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Bolu: Göynük civarı (Özdikmen, 2011); Hatay: Nurdağları (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.7. Spondylis buprestoides in Türkiye yayılışı (Linnaeus, 1758) Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kazakistan, Moğolistan, Kore, Çin, Japonya, Türkiye (Anadolu), Kuzey Africa (Fas).

21 Korotip: Palearctic. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya hem de Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Altfamilya CERAMBYCINAE Latreille, 1802: 211 Tribus ACHRYSONINI Lacordaire, 1868: 203 Cins ICOSIUM Lucas, 1854: VIII [Tip tür: Icosium tomentosum P. H. Lucas, 1854] Icosium tomentosum Lucas, 1854: IX Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece Icosium tomentosum atticum Ganglbauer, 1882: 743 alt türü ile temsil edilmektedir. Icosium tomentosum atticum Ganglbauer, 1882: 743 Tip lokalite: Attica (Yunanistan) Resim 3.8. Icosium tomentosum atticum (Ganglbauer, 1882)

22 İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, Pamukluk, 11.VI.2006, Pinus brutia üzerinden, 1 örnek; Central, Toroslar, Aslanköy, 10.VI.2010, Pinus nigra üzerinden, 2 örnek. Fenoloji: Haziran. Türkiye yayılışı: İzmir: Bornova (Demelt & Alkan, 1962); İzmir: Bornova, Antalya (Demelt, 1963); Antalya: Merkez (Öymen, 1987); Antalya: Manavgat, Side (Adlbauer, 1992); Antalya (Tozlu ve diğerleri, 2002); Türkiye (Özdikmen & Demir, 2006). Harita 3.8. Icosium tomentosum atticum nin Türkiye yayılışı (Ganglbauer, 1882) Dünya yayılışı: Güney Avrupa, Kafkasya (Azerbaycan), Türkiye (Anadolu), Kıbrıs, İsrail, Ürdün. Korotip: Mediterranean veya S-European. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da güney ve batı kesimlerde oldukça dar bir yayılış alanına sahip olan bu alt tür, İçel ve dolayısıyla Doğu Akdeniz Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Tribus HESPEROPHANINI Mulsant, 1839: 61 Alttribus HESPEROPHANINA Mulsant, 1839: 61 Cins TRICHOFERUS Wollaston, 1854: 427

23 [Tip tür: Trichoferus senex Wollaston, 1854 (= Trichoferus fasciculatus senex Wollaston, 1854)] Trichoferus griseus (Fabricius, 1792: 325) Orijinal kombinasyon: Callidium griseum Fabricius, 1792: 325 Tip lokalite: (Tunus, Cezayir) Sinonimler: alpinus L.Redtenbacher, 1848: 494 (Astynomus), obscurus Pic, 1891: 32, novaki Tippmann, 1952: 153 Resim 3.9. Trichoferus griseus (Fabricius, 1792) İncelenen materyal: Adana: Balcalı, 18.III.2010, 28.IV.2010 ve 30.IV.2010, Ficus carica odunundan, 3 örnek; Karaisalı, 12.IV.2011, Ficus carica odunundan, 1 örnek; İçel: Tarsus, Gülek, 31.III.2005, Pinus brutia üzerinden, 1 örnek; Central, Akdeniz, Kızılbağ, 18.V.2005, Pinus brutia üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, İledin tepe, 18.V.2005, atrapla, 1 örnek; Aydıncık, 23.VI.2005, 1 örnek; Anamur, Sarıyayla, 23.VI.2005, 1 örnek; Silifke, 23.IX.2005, odun deposu, 1 örnek; Tarsus, Dörtler, 07.IV.2006, Ficus carica odunundan, 1 örnek; Central, Akdeniz, Kızılbağ, 01.VIII.2006, 2 örnek; Silifke, Değirmendere, 25.IV.2009, 1 örnek; Central, Toroslar, Çelebili, 21.V.2009, atrapla, 1 örnek; Central,

24 Toroslar, Kızılkaya, 16.VI.2009, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, 18.III.2012, Ficus carica odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Mart-Nisan-Mayıs-Haziran-Ağustos-Eylül. Türkiye yayılışı: İzmir: Ödemiş, Tire (İyriboz, 1940); Türkiye (Bodenheimer, 1941, 1958; Alkan, 1946; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Kadlec & Rejzek, 2001; Sama, 2002); İzmir: Bornova (Demelt & Alkan, 1962); İzmir: Bornova, Antalya (Demelt, 1963); İzmir: Ödemiş, Dikili (Gül-Zümreoğlu, 1972); İzmir (İren & Ahmed, 1973); İzmir: Bornova, Güzelyalı, Ödemiş (Gül-Zümreoğlu, 1975); Antalya: Kaş (Öymen, 1987); Antalya, Ege Bölgesi,?Akdeniz Bölgesi (Lodos, 1998); Adana, Antalya, Aydın, Hatay, İçel, İzmir, Konya, Osmaniye (Tozlu ve diğerleri, 2002); Manisa: Muradiye, İzmir: Kemalpaşa (Ören) (Tezcan & Rejzek, 2002); İçel: Mut (Özdikmen & Şahin, 2005); Gaziantep (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Antalya: Manavgat (Merkez, Titreyengöl, Bucak) (Özdikmen & Demir, 2006); İçel: Çamlıyayla (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.9. Trichoferus griseus nin Türkiye yayılışı (Fabricius, 1792) Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Kazakistan, Moğolistan, Kore, Çin, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs. Korotip: Sibero-European.

25 Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, Osmaniye, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883: 300) Orijinal kombinasyon: Hesperophanes kotschyi (Ganglbauer, 1883: 300) Tip lokalite: Cilicia (Türkiye: Anadolu) Resim 3.10. Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883) İncelenen materyal: İçel: Central, Akdeniz, Kızılbağ, 16.VI.2009 ve 01.VIII.2006, 2 örnek; Çamlıyayla, Pınarlıbük (sebil), 15.VII.2008, Cerris siliquastrum üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Hacıalanı, 30.VI.2009, Pinus brutia üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz-Ağustos. Türkiye yayılışı: Anadolu (Winkler, 1924-1932); Antalya: Bey Dağları (Demelt, 1963); Antalya: Alanya (Adlbauer, 1988); Türkiye (Lodos, 1998; Kadlec & Rejzek, 2001); Antalya (Tozlu ve diğerleri, 2002; Sama, 2002); Manisa: Kırkağaç-Gelenbe (Tezcan & Can, 2009).

26 Dünya yayılışı: Yunanistan (Samos), Türkiye (Anadolu), Suriye, Lübnan. Korotip: E-Mediterranean. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve dolayısıyla Doğu Akdeniz Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Harita 3.10. Trichoferus kotschyi ün Türkiye yayılışı (Ganglbauer, 1883) Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85) Orijinal kombinasyon: Hesperophanes preissi Heyden, 1894: 85 Tip lokalite: Mardin (Türkiye)

27 Resim 3.11. Trichoferus preissi (Heyden, 1894) İncelenen materyal: Adana: Balcalı, 18.III.2010, 28.IV.2010 ve 30.IV.2010, Ficus carica odunundan, 3 örnek; Karaisalı, 12.IV.2011, Ficus carica odunundan, 1 örnek; İçel: Tarsus, Gülek, 31.III.2005, Pinus brutia üzerinden, 1 örnek; Central, Akdeniz, Kızılbağ, 18.V.2005, Pinus brutia üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, İledin tepe, 18.V.2005, atrap ile, 1 örnek; Aydıncık, 23.VI.2005, 1 örnek; Anamur, Sarıyayla, 23.VI.2005, 1 örnek; Silifke, 23.IX.2005, odun deposu, 1 örnek; Tarsus, Dörtler, 07.IV.2006, Ficus carica odunundan, 1 örnek; Central, Akdeniz, Kızılbağ, 01.VIII.2006, 2 örnek; Silifke, Değirmendere, 25.IV.2009, 1 örnek; Central, Toroslar, Çelebili, 21.V.2009, atrap ile, 1 örnek; Central, Toroslar, Kızılkaya, 16.VI.2009, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, 18.III.2012, Ficus carica odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Mart-Nisan-Mayıs-Haziran-Ağustos. Türkiye yayılışı: Antalya: Perge (Demelt, 1963; Adlbauer, 1992); Türkiye (Lodos, 1998; Kadlec & Rejzek, 2001); Adana, Antalya, İçel, Şanlıurfa (Tozlu ve diğerleri, 2002); İçel (Sama, 2002); Antalya: Manavgat (Özdikmen & Demir, 2006); İzmir: Kınık (Tezcan & Can, 2009); İçel: Çamlıyayla (Sama, Rapuzzi & Özdikmen, 2012).

28 Harita 3.11. Trichoferus preissi ün Türkiye yayılışı (Heyden, 1894) Dünya yayılışı: Türkiye Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney ve batı kesimlerinde bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Osmaniye için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Cins STROMATIUM Audinet-Serville, 1834: 80 [Tip tür: Callidium barbatum Fabricius, 1775] Stromatium auratum (Böber, 1793: 135) Orijinal kombinasyon: Saperda auratum Böber, 1793: 135 Tip lokalite: Kırım (Ukrayna) Sinonim: unicolor Olivier, 1795: no. 70: 58 (Callidium), strepens Fabricius, 1798: 150 (Callidium), fulvum Villers, 1789: 256 (Cerambyx), pallidum Zubkov, 1833: 336 (Callidium), inerme Tournier, 1872: 260, platyfemur Chevrolat, 1882: 57 (Hesperophanes)

29 Resim 3.12. Stromatium auratum (Böber, 1793) İncelenen materyal: İçel: Tarsus, 06.IV.2002, mobilya odunundan, 1 örnek; Tarsus, Karabucak, 20, 26 ve 30.VI.2004, Citrus aurantium odunundan, 6 örnek; Tarsus, Yalamık, 09.VII.2007, Flueggea anatolica odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran-Temmuz. Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İstanbul: Alem Dağı, Denizli (Schimitschek, 1944 ve 1953); Manisa: Salihli (Tuatay ve diğerleri, 1972); Denizli: Buldan, İzmir: Bornova, Karşıyaka (Gül-Zümreoğlu, 1972); Denizli: Buldan, Bursa: Orhangazi, Balıkesir: Manyas, Kızılköy, Muğla, İzmir: Karşıyaka, Güzelyalı, Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1975); Denizli, Bursa, Muğla, İzmir (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977); Erzurum (Özbek, 1978); Trabzon: Akçaabat, Merkez, Vakfıkebir, Ordu: Merkez, Giresun: Merkez (Sekendiz, 1981); Çanakkale: Truva (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Althoff & Danilevsky, 1997); İstanbul: Belgrad Ormanı (Öymen, 1987); Adana: Karataş (Adlbauer, 1992); İstanbul, Bursa, İzmir, Muğla, Adana, İçel, Antalya (Lodos, 1998); Trabzon: Akçaabat, İstanbul: Alem Dağı, Güzelyalı, Belgrad Ormanı, Denizli: Merkez, İzmir: Karşıyaka, Bornova (Alkan, 2000); Adana, Afyon, Amasya, Antalya, Balıkesir, Denizli, Elazığ, Erzurum, Gaziantep, Gümüşhane, Hatay, İçel, İzmir, Malatya, Osmaniye, Samsun, Trabzon (Tozlu ve diğerleri, 2002); İçel: Ataş yolu, Kırklareli: Demirköy

30 (Özdikmen & Çağlar, 2004); Kahramanmaraş: Pazarcık (Özdikmen & Okutaner, 2005); Ankara: Orman Lojmanları (Özdikmen & Şahin, 2005); Erzincan: Kemaliye, Osmaniye: Merkez (Özdikmen, 2006); Antalya: Manavgat, Samsun: Çarşamba (Özdikmen & Demir, 2006); Erzincan: Kemaliye, Osmaniye: Merkez (Özdikmen, 2007); Osmaniye: Issızca köyü, Çona köyü (Bahadıroğlu, Agras & Salman, 2009); Kahramanmaraş: Pazarcık (Özdikmen, Güven & Gören, 2010); İçel: Gülnar (Sama ve diğerleri, 2011). Harita 3.12. Stromatium auratum ün Türkiye yayılışı (Böber, 1793) Dünya yayılışı: Avrupa, Türkiye, Azerbaycan, Ermenistan, Gürcistan, Kıbrıs, İran. Korotip: Subcosmopolitan. Yorumlar: Türkiye de oldukça yaygın olan bu tür, İçel den önceki literatürlerde de kayıt edilmiş durumdadır. Tribus PHORACANTHINI Newman, 1840: 2 Cins PHORACANTHA Newman, 1840: 19 [Tip tür: Stenocorus semipunctatus Fabricius, 1775] Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775: 180) Orijinal kombinasyon: Stenocorus semipunctata Fabricius, 1775: 180

31 Tip lokalite: nova Hollandia (Avusturalya) Sinonimler: inscripta Germar, 1848: 226, hospita Pascoe, 1864: 232 Resim 3.13. Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775) İncelenen materyal: Adana: Akvatağan, 27.IV.2002, Eucalyptus camadulensis üzerinden, 1 örnek; İçel: Tarsus, Karabucak, 22.IV.2002, Eucalyptus camadulensis üzerinden, 3 örnek; İstasyon, 23.IV.2002, Eucalyptus camadulensis üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Karabucak, 25.IV.2002, Eucalyptus grandis üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Karabucak, 27.IV.2002, Eucalyptus camadulensis üzerinden, 1 örnek; Silifke, 05.V.2002, Eucalyptus camadulensis üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs. Türkiye Yayılışı: İçel: Tarsus (Karabucak) (Demelt, 1967; Erdem, 1968; Erdem & Çanakçıoğlu, 1977); İçel: Tarsus (Karabucak), Erdemli, Silifke, Adana, Hatay, Şanlıurfa, Antalya, Muğla (Çanakçıoğlu, 1983); Adana (Adlbauer, 1992); İçel: Tarsus (Karabucak), Erdemli, Silifke, Adana, Hatay: Arsus, Şanlıurfa, Antalya, Muğla (Kanat, 1998); İçel, Hatay, Antalya, Muğla (Lodos, 1998); Adana, Antalya, Kilis, Osmaniye (Tozlu ve diğerleri, 2002).

32 Harita 3.13. Phoracantha semipunctata in Türkiye yayılışı (Fabricius, 1775) Dünya Yayılışı: Güney Avrupa, Türkiye (Anadolu), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail, Ürdün, Kuzey Africa (Cezayir, Kanarya Adaları, Mısır, Libya, Fas, Madeyra, Tunus), Afrotropical, Australian, Nearctic, Neotropical Region. Korotip: Subcosmopolitan. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana ve İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Tribus CERAMBYCINI Latreille, 1802: 21 Cins CERAMBYX Linnaeus, 1758: 388 [Tip tür: Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758] Altcins CERAMBYX Linnaeus, 1758: 388 [Tip tür: Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758] Cerambyx carinatus (Küster, 1845: 46) Orijinal kombinasyon: Hammaticherus carinatus Küster, 1845: 46 Tip lokalite: Dalmatie (Hırvatistan)

33 Sinonimler: minor Pic, 1926: 13, landrieui Pic, 1927: 158 Resim 3.14. Cerambyx carinatus (Küster, 1845) İncelenen materyal: İçel: Gülnar, Kaynak, 28.VI.2006, Quercu ithaburensis odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Haziran. Türkiye Yayılışı: Denizli (Schimitschek, 1944); Aydın: Germencik (Demelt, 1963; Gül- Zümreoğlu, 1972); Denizli: Sarayköy (Gül-Zümreoğlu, 1975); Türkiye (Lodos, 1998; Alkan, 2000; Özdikmen ve diğerleri, 2005); Manisa: Muradiye, İzmir: Kemalpaşa (Armutlu) (Tezcan & Rejzek, 2002); Ankara: Güdül, Beytepe (Özdikmen, 2008).

34 Harita 3.14. Cerambyx carinatus in Türkiye yayılışı (Küster, 1845) Dünya Yayılışı: Güney Avrupa, Türkiye (Anadolu). Korotip: S-European. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve dolayısıyla Akdeniz Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758: 392 Dünyada toplam olarak 5 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece 2 alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar; Cerambyx cerdo cerdo Linnaeus, 1758: 392 Cerambyx cerdo acuminatus Motschulsky, 1853: 79 Bu çalışmada incelenen örnekler Cerambyx cerdo acuminatus Motschulsky, 1853 alt türüne aittir. Cerambyx cerdo acuminatus Motschulsky, 1853: 79 Tip lokalite: (Gürcistan)

35 Sinonim: iranicus Heyrovský, 1951: 156 (Cerambyx cerdo ssp.), klinzigi Podaný, 1964: 88 (Cerambyx cerdo ssp.) Resim 3.15. Cerambyx cerdo acuminatus (Motschulsky, 1853) İncelenen materyal: İçel: Gülnar, Daşdüştü, 20.VI.2006, Quercu ithaburensis odunundan, 2 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VIII.2011, Quercu ithaburensis odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Ağustos. Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884; Pic, 1892); İçel: Bolkar Dağları (Bodemeyer, 1906); Sinop: Ayancık (Schimitschek, 1944 ve 1953); Bursa: Soğukpınar (Çanakçıoğlu, 1956); Sakarya: Sapanca (Nizamlıoğlu, 1957); Antalya: Aspendos (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Muğla: Milas, İzmir: Bergama, Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1972, 1975); Kocaeli: İzmit, Sapanca (İren & Ahmed, 1973); Sinop, Bursa, Muğla, İzmir (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977; Çanakçıoğlu, 1983); Tunceli (Adlbauer, 1988); Kastamonu, Sinop, Bursa, Muğla, İzmir, Kahramanmaraş (Kanat, 1998); Bursa, Kastamonu, Sinop, İzmir, Muğla (Lodos, 1998); Niğde: Ulukışla, Adana: Pozantı (Ulusoy ve diğerleri, 1999); Adıyaman: Karadut (Rejzek & Hoskovec, 1999); Tunceli: Pülümür (Tauzin, 2000); Artvin: Ardanuç (Alkan, 2000); İzmir: Kemalpaşa (Tezcan & Rejzek, 2002); Antalya: Alanya (Özdikmen & Çağlar, 2004); Kahramanmaraş: Pazarcık (Özdikmen & Okutaner, 2005);

36 Ankara: Hacıkadın (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Denizli, Bartın: Gafhar mahallesi (Özdikmen & Şahin, 2005); Artvin: Şavşat, Şırnak: Merkez (Özdikmen, 2006, 2007); Samsun: Çobanlı, Ankara: Kayaş, Bayındır, Osmaniye: Mitisin yaylası (Özdikmen & Demir, 2006); Çanakkale: Merkez, Kordonboyu, Sinop: Türkeli, Samsun: Çobanlı, Osmaniye: Mitisin yaylası (Özdikmen, 2006); Manisa: Kırkağaç-Gelenbe (Tezcan & Can, 2009); Ankara: Kayaş (Özdikmen ve diğerleri, 2009); Konya: Taşkent-Alanya, Hadim, Osmaniye: Mitisin yaylası (Özdikmen & Turgut, 2009; Turgut & Özdikmen, 2010); Osmaniye: Mitisin yaylası (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Bingöl, Muş: Buğlan geçidi (Sama ve diğerleri, 2012); Düzce: Aksu köyü (Özdikmen ve diğerleri, 2012); İçel: Gülnar, Erdemli (Sama ve diğerleri, 2011); Bilecik: Merkez (Şenyüz & Özdikmen, 2013). Harita 3.15. Cerambyx cerdo acuminatus ün Türkiye yayılışı (Motschulsky, 1853) Dünya yayılışı: Rusya nın Avrupa kısmı, Ukrayna, Azerbaycan, Ermenistan, Gürcistan, Türkiye, Suriye, Ürdün, İsrail, Lübnan, Irak, İran. Korotip: SW-Asiatic. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Cerambyx nodulosus Germar, 1817: 220 Tip lokalite: Krain (Ukrayna)

37 Sinonimler: nodicornis Küster, 1845: 43 (Hammaticherus) İncelenen materyal: İçel: Ayvalı-Tarsus, 22. VI. 2008, 1 örnek; Mut merkez, 24. IV. 2006, Prunus armeniaca odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran. Resim 3.16. Cerambyx nodulosus (Germar, 1817) Türkiye Yayılışı: Anadolu (Winkler, 1924-1932); İstanbul: Belgrad ormanı (Acatay, 1943); İstanbul: Boğaziçi (Bahçeköy) (Schimitschek, 1944); Türkiye (Acatay, 1948, 1961, 1968; Erdem, 1968; Çanakçıoğlu, 1983; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Bursa: Gürsü ormanı (Çanakçıoğlu, 1956); İstanbul (Villiers, 1967); İçel: Namrun, İstanbul: Alem Dağı (Demelt, 1967); Manisa: Demirci (Gül-Zümreoğlu, 1972); İzmir: Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1975); Erzurum (Özbek, 1978); Bingöl: Merkez, Osmaniye: Nurdağı geçidi, Mardin: Hop geçidi (Adlbauer, 1992); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Adıyaman: Karadut köyü civarı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Isparta: Eğirdir (Tauzin, 2000); Adana: Seyhan, Antalya: Manavgat, Artvin: Yusufeli, Erzurum: Tortum (Kaledibi), İçel: Tarsus (Bağlarbaşı) (Tozlu ve diğerleri, 2002); Manisa: Muradiye (Tezcan & Rejzek, 2002); Uşak: Ulubey (Ovacık köyü, Gökgöz tepesi), Muğla: Kemer (Ceylan köyü), Konya: Taşkent (İshaklı köyü, Gevne vadisi), Antalya: Alanya (Çayarası yaylası-

38 Sarımut köprüsü), İçel: Gözne (Özdikmen & Çağlar, 2004); Kahramanmaraş: Pazarcık (Botaş) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Bitlis: Nemrut Dağı (Özdikmen, 2007); Kahramanmaraş: Türkoğlu (Avşarlı) (Kişisel iletişim, 2012). Dünya Yayılışı: Güney Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, Lübnan. Korotip: S-European. Harita 3.16. Cerambyx nodulosus nin Türkiye yayılışı (Germar, 1817) Yorumlar: Türkiye de hem Trakya hem de Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Cerambyx welensii (Küster, 1845: 44) Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece 1 alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar; Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845: 44) Cerambyx welensii centurio Czwalina, 1891: 99

39 Bu çalışmada incelenen örnekler Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845) alt türüne aittir. Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845: 44) Orijinal kombinasyon: Hammaticherus welensii Küster, 1845: 46 Tip lokalite: Trieste (İtalya) Sinonimler: velutinus Brullé, 1832: 252 [HN] Resim 3.17. Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845) İncelenen materyal: Adana: Feke, Buğlayan, 29.VII.2008, atrap ile, 1 örnek; İçel: Gülnar, Büyükeceli, 28.VI.2003, atrap ile, 1 örnek; Gözne yolu, 29.V.2005, Purunus dulcis odunundan, 1 örnek; Central, Toroslar, 14.VI.2006, 1 örnek; Mut, 24.VI.2006, Purunus armeniaca odunundan, 3 örnek; Yenişehir, Eğriçam, 10.VI.2007, Purunus persico odunundan, 1 örnek; Tarsus, Ayvalı, 22.VI.2008, 2 örnek; Çamlıyayla, 10.VII.2008, Quercus sp., 2 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 29.IV.2009, Quercus cerris odunundan, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VIII.2011, Quercus ithaburensis üzerinden, 2 örnek.

40 Fenoloji: Nisan-Haziran-Temmuz-Ağustos. Türkiye yayılışı: İçel: Bolkar Dağları (Bodemeyer, 1906); İstanbul: Belgrad Ormanı (Acatay, 1943; Öymen, 1987); İstanbul: Polonezköy, Alem Dağı (Demelt, 1963); Adıyaman: Karadut (Rejzek & Hoskovec, 1999); Antalya, Karaman (Tozlu ve diğerleri, 2002); Antalya: Alanya (Özdikmen & Çağlar, 2004); İstanbul: Çamlıca (Özdikmen & Demir, 2006; Özdikmen, 2006); İzmir: Kınık (Tezcan & Can, 2009); Antalya: Alanya, Akseki, Kahramanmaraş: Pazarcık, Konya: Huğlu, Taşkent, Osmaniye: Düziçi (Özdikmen & Turgut, 2009; Turgut & Özdikmen, 2010); Osmaniye: Düziçi (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Isparta: Yukarigökdere, Burdur: Gölhisar (Sama ve diğerleri, 2011). Harita 3.17. Cerambyx welensii welensii in Türkiye yayılışı (Küster, 1845) Dünya yayılışı: Güney Avrupa, Balkanlar, Ukrayna, Türkiye, Azerbaycan, Gürcistan, İran, Irak, Kıbrıs. Korotip: S-European. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya hem de Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu alt tür, İçel ve Kahramanmaraş dan daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Bu alt tür Adana ve Niğde illeri için yeni kayıttır. Altcins MICROCERAMBYX Mikšic & Georgijevic, 1973: 22 [Tip tür: Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758]

41 Cerambyx scopolii Fuessly, 1775: 12 Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de de bu her 2 alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar: Cerambyx scopolii scopolii Fuessly, 1775: 12 Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892: CXI Bu çalışmada incelenen örnekler Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892 alt türüne aittir. Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892: CXI Tip lokalite: Akbez (Türkiye: Hatay) [ nord de la Syrie (Kuzey Suriye) hatalı tip lokalite] Resim 3.18. Cerambyx scopolii nitidus (Pic, 1892) İncelenen materyal: Kahramanmaraş: Andırın, Fındıkdere, 08.IV.2011, Fagus orientalis üzerinden, 2 örnek.

42 Fenoloji: Nisan. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İçel: Burna, Antalya: Toros Dağları, Niğde: Çamardı (Bodemeyer, 1900); Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Osmaniye: Zorkun yolu (Fenk yaylası) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Hatay: Nurdağları (Dörtyol) (Sama ve diğerleri, 2012). Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu). Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da oldukça dar bir yayılış alanına sahip olan bu endemik alt tür, Kahramanmaraş için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Harita 3.18. Cerambyx scopolii nitidus nin Türkiye yayılışı (Pic, 1892) Tribus TRACHYDERINI Dupont, 1836: 1 Alttribus TRACHIDERINA Dupont, 1836: 1 Cins PURPURICENUS Dejean, 1821: 105 [Tip tür: Cerambyx kaehleri Linnaeus, 1758] Altcins PURPURICENUS Dejean, 1821

43 [Tip tür: Cerambyx kaehleri Linnaeus, 1758] Purpuricenus budensis (Götz, 1783: 70) Orijinal kombinasyon: Cerambyx budensis Götz, 1783: 70 Tip lokalite: Wilhelmsbad (Almanya) Sinonimler: ungaricus Herbst, 1784: 90 (Lamia), wredii Fischer von Waldheim, 1824: 238, affinis Brullé, 1832: 251 Resim 3.19. Purpuricenus budensis (Götz, 1783) İncelenen materyal: Adana: Pozantı, 09.VI.2008, Pistacia terebinthus üzerinden, 1 örnek; İçel: Anamur, Kızılçakaya köyü, 02.VI.2004, Quercus sp. üzerinden, 1 örnek; Bozyazı, 03.VI.2004, Pistacia terebinthus üzerinden, 2 örnek; Yeşilovacık, 03.VI.2004, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Aydıncık, 03.VI.2004, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Eskişehir, 05.VI.2006, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Eskişehir, 22.VI.2007, Quercus coccifera üzerinden, 1 örnek; Erdemli, 27.III.2008, Pistacia terebinthus üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Coast, 27.III.2008, Pistacia lestiscus üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Ayvalı, 22.VI.2009, Carduus sp. üzerinden, 2 örnek; Mezitli, Davultepe, 28.IV.2010, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Mezitli, Pelitkoyağı köyü, 28.IV.2010, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 20.VI.2009, Quercus

44 cerris var. cerris üzerinden, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 09.VI.2008, Salvia aucheri üzerinden, 1 örnek; Alihoca, 09.VI.2008, Paliurus spina-christi, 1 örnek; Çiftehan, 09.VI.2008, Pistacia terebinthus üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Mart-Nisan-Haziran. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884; Pic, 1892); Niğde: Çamardı, Adana: Pozantı (Bodemeyer, 1900); Türkiye (İyriboz, 1938; İren & Ahmed, 1973; Sama, 2002); Bursa: Orhaneli (Kabaklar köyü, Kocasu deresi vadisi) (Çanakçıoğlu, 1956); Amasya, Gümüşhane: Torul, İçel: Bolkar Dağları (Villiers, 1959); Antalya: Antitoros Dağları (Demelt & Alkan, 1962); Antalya: Toros Dağları, Isparta: Eğirdir (Demelt, 1963); Tunceli: Ovacık, Tokat: Niksar (Fuchs & Breuning, 1971); Isparta: Eğirdir (Tuatay ve diğerleri, 1972); Muğla: Milas (Gül-Zümreoğlu, 1972); İzmir: Ödemiş (Bozdağ) Fairmaire, 1886; Gaziantep, Isparta: Eğirdir (Gül-Zümreoğlu, 1975); İzmir: Torbalı (Ayrancı), Karaburun (Balıklıova), Muğla: Bodrum (Gümbet), Milas, Denizli: Merkez, Balıkesir: Susurluk, Çanakkale: Merkez (Gül-Zümreoğlu, 1975); İzmir: Karaburun (Balıklıova) (Gül- Zümreoğlu, 1975); Erzurum (Özbek, 1978); Gaziantep: Fevzipaşa, Manisa: Akhisar, İzmir (Sama, 1982); Konya: Beyşehir (Öymen, 1987); Antalya: Yeni Karaman, Alanya (Akseki, Güzelbağ), İçel: Anamur, Erdemli, Silifke, Kuzucubelen, Adana: Kozan (Himmetli), Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1992); Bingöl- Muş (Sabbadini & Pesarini, 1992); Erzurum (Sabbadini & Pesarini, 1992); İstanbul, Çanakkale, Kocaeli, Samsun, Ankara, Siirt, Afyon, Manisa, İzmir, Isparta (Lodos, 1998); Adıyaman (Rejzek & Hoskovec, 1999); Adana: Bahçe (Tauzin, 2000); Adana: Balcalı, Kozan, Antalya: Merkez, Artvin: Yusufeli, İşhan, Kınalıçam, Bingöl: Solhan (Buğlan geçidi), Burdur: Ağlasun, Bucak (Çamlık), Erzurum: İspir, Olur (Coşkunlar), İçel: Kızılbağ, Konya: Güneysınır (Gürağaç), Osmaniye: Çiftmazı (Tozlu ve diğerleri, 2002); Ankara: Kazan (Orhaniye köyü), Isparta: Sütçüler (Kasımlı, İncidere), Antalya: İbradı, Kumluca (Gölcük köyü), Akseki (Geylan yaylası yolu), Alanya (Mahmutlar), Kemer (Olimpos Dağı), Afyon: Sultandağı (Sultan Dağları), Konya: Taşkent (Beyreli köyü, Gevne vadisi), İçel: Kocavilayet (Emirler), Yozgat: Yozgat Milli Parkı (Özdikmen & Çağlar, 2004); Muğla: Datça (Özdikmen & Çağlar, 2004); Isparta: Eğridir, Ankara, Bingöl: Solhan (Şerefmeydanı), Burdur: Ağlasun (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Artvin: Yusufeli (Yeşiltepe civarı), Osmaniye: Yarpuz yolu (Karataş), Çulhalı köyü, Yeşil köyü (Hasanbeyli), Bahçe (Buğdaycık köyü), Düziçi (Çamiçi köyü), Çotlu köyü,

45 Kahramanmaraş: Sumaklı köyü, Türkoğlu (Doluca), Hatay: Belen (Çerçikaya köyü, Madenli), Artvin (Özdikmen & Demirel, 2005); Artvin: Şavşat, Aydın: Kuşadası, Bolu: Mudurnu, Bingöl: Kuruca geçidi, Kırıkkale: Sulakyurt, Antalya: Kemer, Manavgat (Bucak, Şeyhler köyü) (Özdikmen & Demir, 2006); Adana: Pozantı (Özdikmen, 2006); Samsun: Terme (Bük), Kocaeli: İzmit (Özdikmen & Şahin, 2006); Kahramanmaraş: Merkez (Kavaklı), Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü köprüsü civarı), Pazarcık (Sakarkaya- Çağlayancerit yolu, Sakarkaya köyü, Kısık), Çağlayancerit (Bozlar), Andırın (Kahramanmaraş-Andırın yolu, Çuhadırlı köyü) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Edirne: Sırpsındığı (Bahçedere), Çorum: Kargı (Kargı yaylası yolu), Sinop: Durağan-Çerçiler yolu (Başağaç), Afyon: Beyçeşmesi (Özdikmen, 2007); Osmaniye: Karaçay, Çona (Bahadıroğlu ve diğerleri, 2009); Antalya: Akseki-Manavgat yolu, Gündoğmuş (Senir), Akseki-Güzelsu, İbradı, Gevenli geçidi, Alanya (Karapınar köyü, Karapınar-Sarımut, Sarımut-Karapınar, Mahmutlu köyü civarı, Murtiçi-Güzelsu, Seydişehir-Manavgat yolu, Güzelsu köyü, Bademli beli-tekebeli, Dikmetaş yaylası, Güçlüköy civarı, Konya: Beyşehir-Akseki yolu (Tepearası), Bozkır (Dere), Hadim (Beyreli köyü) (Turgut & Özdikmen, 2010); Bolu: Mengen-Yedigöller (Özdikmen, 2011); Karabük (Yardibi, 2011); Kırıkkale: Sulakyurt (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Bingöl: Merkez, Muş: Buğlan geçidi, Tunceli: Pülümür (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.19. Purpuricenus budensis ün Türkiye yayılışı (Götz, 1783) Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Batı Sibirya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail.

46 Korotip: Sibero-European. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel, Kahramanmaraş ve Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843: 353 Tip lokalite: Dalmatien (Hırvatistan) Sinonimler: biinterruptus Pic, 1901: 11, disjunctus Pic, 1916: 13, bonvouloiri Pic, 1945: 6, hirsutus Heyrovský, 1969: 34 Resim 3.20. Purpuricenus dalmatinus (Sturm, 1843) İncelenen materyal: Gaziantep: Nurdağı, 30.VI.2009, Quercus sp., 1 örnek; İçel: Anamur, Kızılkaya, 02.VI.2004, Quercus sp., 1 örnek; Mut, Erozyon alanı, 29.IV.2009, Quercus coccifera, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 29.VI.2003, Quercus cerris, 3 örnek; Andırın, Akifiye, 05.IV.2011, Quercus cerris, 1 örnek.

47 Fenoloji: Nisan-Haziran. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884; Pic, 1892); Antalya: Merkez, Manavgat (Demelt & Alkan, 1962); Antalya: Merkez, Kumköy (Demelt, 1963); Siirt: Merkez, Baykan (Fuchs & Breuning, 1971); Muğla: Milas, İzmir: Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1972); İzmir: Ödemiş (Bozdağ) - Fairmaire, 1866 (Ex. - Gül-Zümreoğlu, 1975); Muğla: Bodrum (Karaova), Milas, İzmir: Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1975); Manisa: Akhisar (Sama, 1982); Muş, Siirt: Eruh, Osmaniye: Nurdağı geçidi, Kahramanmaraş: Andırın, İçel: Erdemli (Adlbauer, 1988); Türkiye (Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000; Jenis, 2001); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Bingöl, Antalya: Termessos (Tauzin, 2000); Antalya: Alanya (Kuşkayası), Kemer (Olimpos Dağı), Osmaniye: Olukbaşı yaylası, İçel: Kocavilayet (Emirler) (Özdikmen & Çağlar, 2004); İzmir: Bornova, Aydın, Mardin (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Manisa: Turgutlu Çardağı (Domunludeve vadisi) (Özdikmen & Demirel, 2005); İçel: Erdemli-Güzeloluk yolu (Özdikmen, 2007); Antalya: Gündoğmuş, Akseki-Güzelsu (Turgut & Özdikmen, 2010); Bingöl: Merkez, İçel: Çamlıyayla, Muş: Buğlan geçidi, Tunceli: Pülümür (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.20. Purpuricenus dalmatinus ün Türkiye yayılışı (Sturm, 1843) Dünya Yayılışı: Güney Avrupa, Türkiye (Anadolu), Suriye, Lübnan, İsrail, Ürdün. Korotip: S-European.

48 Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel, Kahramanmaraş dan daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Gaziantep ili için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmiştir. Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937: 247 Dünyada toplam olarak 5 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Dolayısıyla bu çalışmada incelenen örnekler Purpuricenus interscapillatus interscapillatus Plavilstshikov, 1937 alt türüne aittir. Purpuricenus interscapillatus interscapillatus Plavilstshikov, 1937: 247 Tip lokalite: Türkiye Sinonim: humeralis Pic, 1891: 23 [HN]. Resim 3.21. Purpuricenus interscapillatus interscapillatus (Plavilstshikov, 1937) İncelenen materyal: Hatay: İskenderun, 13.V.2010, Carduus sp üzerinden, 2 örnek; Kırıkhan, 13.V.2010, Carduus sp üzerinden, 2 örnek; İçel: Anamur, Kızılcakaya,

49 02.VI.2004, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Esenli, 03.VI.2004, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Aydıncık, 03.VI.2004, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Yeşilovacık, 03.VI.2004, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Eskişehir, 05.VI.2006, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Limonlu, 26.VI.2006, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Silifke, Susanoğlu, 26.VI.2006, Pistacia terebinthus üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Coast, 27.III.2008, Pistacia lestiscus üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 16.IV.2008, Pistacia terebinthus üzerinden, 2 örnek; Tarsus, Ayvalı, 22.VI.2009, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Gözne, 28.IV.2010, Carduus sp üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 20.VI.2009, Quercus cerris var. cerris üzerinden,1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Haziran-Eylül. Türkiye yayılışı: Hatay: Antakya (Dörtyol), İçel: Namrun (Nurdağı geçidi) (Sabbadini & Pesarini, 1992); Adana: Pozantı (Tekir yaylası), Niğde: Niğde-Bor yolu (Okçu köyü), İçel: Erdemli-Güzeloluk yolu ve Mersin-Gözne yolu (Yeniköy) (Özdikmen, 2006); Hatay: Yukarı Ekinci, Sazlık, Osmaniye: Hasanbeyli (Kalecikli köyü), Zorkun yolu (Çiftmazı, Karacalar köyü (Özdikmen ve diğerleri, 2010). Harita 3.21. Purpuricenus interscapillatus interscapillatus nin Türkiye yayılışı (Plavilstshikov, 1937) Dünya yayılışı: Türkiye, Suriye. Korotip: E-Mediterranean.

50 Yorumlar: Bu tür Kahramanmaraş ili için yeni kayıttır. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güneyinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu alt tür, Hatay ve İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Kahramanmaraş ili için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmiştir. Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907: 169 Orijinal kombinasyon: Purpuricenus budensis var. nigronotata Pic, 1907: 169 Tip lokalite: Toros Dağları (Türkiye: Anadolu) Sinonimler: konradi Bernhauer, 1976: 123 İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, Pamukluk, 29.IV.2008, Quercus cerris üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 29.VI.2009, Quercus cerris üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran. Resim 3.22. Purpuricenus nigronotatus (Pic, 1907)

51 Türkiye Yayılışı: Türkiye: Toros Dağları (Pic, 1907); Adana: Nurdağı geçidi (Amanos Dağları) Purpuricenus konradi olarak (Bernhauer, 1976); Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); İçel: Cilicia (Karsantı), Toros Dağları, Osmaniye: Nurdağı geçidi (Sabbadini & Pesarini, 1992). Harita 3.22. Purpuricenus nigronotatus nin Türkiye yayılışı (Pic, 1907) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu). Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da oldukça dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Kahramanmaraş için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmiştir. Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968: 65 Tip lokalite: Lykischer Taurus (Türkiye: Antalya)

52 Resim 3.23. Purpuricenus nudicollis (Demelt, 1968) İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 10.VIII.2010, Caduus sp., 1 örnek; Gaziantep: Nurdağı, 30.VI.2009, Quercus sp., 1 örnek; İçel: Erdemli, Limonlu, 26.VI.2006, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Silifke, Susanoğlu, 26.VI.2006, Pistacia terebinthus üzerinden, 1 örnek; Tarsus, Naçarlı, 29.IV.2010, Carduus sp. üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 29.VI.2009, Quercus cerris üzerinden,1 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran-Ağustos. Türkiye yayılışı: Konya: Kızılören (Sama, 1982); Antalya: Korkuteli, Karaman: Merkez (Adlbauer, 1988); Osmaniye: Zorkun yolu (Karacalar köyü) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: Alanya (Dikmetaş yaylası), Konya: Hadim-Alanya yolu (Turgut & Özdikmen, 2010).

53 Harita 3.23. Purpuricenus nudicollis in Türkiye yayılışı (Demelt, 1968) Dünya yayılışı: Türkiye, Kıbrıs. Korotip: E-Mediterranean. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güneyinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel, Kahramanmaraş ve Gaziantep illeri ve dolayısıyla Güney-Doğu Anadolu Bölgesi için yeni kayıttır. Cins CALCHAENESTHES Kraatz, 1863: 97 [Tip tür: Callidium oblongomaculatum Guérin-Méneville, 1844] Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013: 150 Tip lokalite: Mut (Türkiye: İçel) İncelenen materyal: İçel: Mut, 05.IV.2006, Quercus coccifera, 2 örnek. Fenoloji: Nisan.

54 Resim 3.24. Calchaenesthes primis (Özdikmen, 2013) Türkiye Yayılışı: Bu türe ait kayıtlar iki şekildedir. Başka bir tür olarak verilmiş önceki kayıtlar: Gaziantep: Islahiye Purpuricenus oblongomaculatus olarak (Demelt, 1963); Niğde: Cilician Taurus, Çiftehan, Siirt: Şirvan C. oblongomaculata olarak (Holzschuh, 1977); Adıyaman: Karadut köyü civarı C. oblongomaculata olarak (Rejzek & Hoskovec, 1999); İçel: Erdemli C. oblongomaculata olarak (Hoskovec & Rejzek, 2012); Mardin: Midyat, Haberli C. oblongomaculata diversicollis olarak (Hoskovec & Rejzek, 2012); Orijinal tanımdan: İçel: Mut (Özdikmen ve diğerleri, 2013). Harita 3.24. Calchaenesthes primis ün Türkiye yayılışı (Özdikmen, 2013) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu).

55 Korotip: Anatolian. Yorumlar: Bu tür Türkiye de sadece Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahiptir. Bu çalışmadaki örneklere dayalı olarak tanımlanmıştır. Tribus CALLICHROMATINI Swainson & Shuckard, 1840: 293 Cins AROMIA Audinet-Serville, 1834: 559 [Tip tür: Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758] Aromia ambrosiaca (Steven, 1809: 40) Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Aromia ambrosiaca ambrosiaca (Steven, 1809: 40) Orijinal kombinasyon: Cerambyx moschatus Linnaeus, 1758: 301 Tip lokalite: Suecia (İsveç) Sinonimler: odorata DeGeer, 1775 (Cerambyx), chlorophana Fischer von Waldheim, 1823 (Cerambyx), alata A. Costa, 1855, auctumnalis Westhoff, 1882, thea Reitter, 1894, cupricollis Pic, 1941, perroudi Pic, 1941 İncelenen materyal: İçel: Tarsus, Karabucak, 25-27.IV.2002 ve 22.VI.2002, Salix sp. üzerinden, 3 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 28.VII.2002, Salix sp. üzerinden, 1 örnek; Central, Toroslar, Aslanköy, 21.IV.2010 ve 26.VI.2011, Populus sp. odunundan, 2 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VIII.2011, Salix sp. üzerinden, 2 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran-Temmuz-Ağustos.

56 Resim 3.25. Aromia ambrosiaca ambrosiaca (Steven, 1809) Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); Bilecik (Bodemeyer, 1906); Antalya: Merkez (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Adana, Artvin (Villiers, 1967); İzmir: Merkez, Kınık, Manisa: Demirci (Gül-Zümreoğlu, 1972); Adana (Gül- Zümreoğlu, 1972); İzmir: Bergama (Tuatay ve diğerleri, 1972); Aydın: Nazilli, İzmir: Bergama (Kınık) (Gül- Zümreoğlu, 1975); Antalya, Aydın, İzmir (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977; Çanakçıoğlu, 1983); İzmir: Selçuk, Antalya: Elmalı (Adlbauer, 1992); Kahramanmaraş (Kanat, 1998); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Isparta (Tauzin, 2000); Antalya: Merkez, Arapsuyu, Manavgat, Korkuteli, Serik, Bingöl: Solhan (Buğlan geçidi), Burdur: Bucak (Çamlık), Çanakkale: Pazarköy, Kahramanmaraş: Merkez (Tozlu ve diğerleri, 2002); Manisa: Muradiye, İzmir: Kemalpaşa (Ören) (Tezcan & Rejzek, 2002); Antalya: Elmalı, Yozgat: Çamlık Milli Parkı (Özdikmen & Çağlar, 2004); İzmir: Bergama (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Antalya: Manavgat (Özdikmen & Demir, 2006); Artvin (Özdikmen & Şahin, 2006); Kahramanmaraş: Pazarcık (Bağdınısağır), Başkonuş, Andırın (Haştırın), Nurhak (Tatlar) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Konya: Taşkent (Turgut & Ozdikmen, 2010); Osmaniye: Düziçi (Ozdikmen ve diğerleri, 2010); Düzce: Merkez (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Balıkesir: Erdek (kişisel bilgi). Dünya Yayılışı: Avrupa (İtalya, Portekiz, İspanya), Transkafkasya, Kafkasya, Türkiye, İran, Irak, Ürdün, Lübnan, Suriye, Kuzey Afrika (Cezayir, Fas, Tunus). Korotip: Mediterranean.

57 Harita 3.25. Aromia ambrosiaca ambrosiaca in Türkiye yayılışı (Steven, 1809) Yorumlar: Türkiye de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu nominatif alt tür, İçel ve Niğde illeri için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Tribus OBRIINI Mulsant, 1839: 95 Cins ANATOLOBRIUM Adlbauer, 2004: 419 [Tip tür: Cerambyx kaehleri Linnaeus, 1758] Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004: 421 Tip lokalite: Alanya (Türkiye: Antalya) İncelenen materyal: İçel: Erdemli, Sorgun yolu, 30.V.2006, Quercus sp., 2 örnek. Fenoloji: Mayıs. Türkiye Yayılışı: Antalya: Alanya (Adlbauer, 2004); Antalya: Alanya-Çayarası yaylası (Sarımut köprüsü civarı) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Antalya: Alanya (Sarımut civarı) (Turgut & Özdikmen, 2010); İçel: Gülnar (Köseçobanlı, Taşdüştü), Kızılen, Erdemli (Sama ve diğerleri, 2011).

58 Resim 3.26. Anatolobrium eggeri (Adlbauer, 2004) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu). Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Harita 3.26. Anatolobrium eggeri ün Türkiye yayılışı (Adlbauer, 2004)

59 Tribus CERTALLINI Fairmaire, 1864: 149 Cins CERTALLUM Dejean, 1821: 111 [Tip tür: Saperda ruficollis Fabricius, 1787 (= Cerambyx ebulinus Linnaeus, 1767)] Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767: 637) Orijinal kombinasyon: Cerambyx ebulinus Linnaeus, 1767: 637 Tip lokalite: Gallia (Fransa) Sinonimler: monspeliense Gmelin, 1790: 1842 (Cerambyx), tricolor Chevrolat, 1882: 57, nigricolle Pic, 1891: 17 (Cartallum) Resim 3.27. Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767) İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 10.VIII.2010, atrap ile, 1 örnek; İçel: Erdemli- Sorgun yolu, 30.IV.2003, atrap ile, 1 örnek; Central, Toroslar, Ayvagediği, 05.V.2005, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs-Ağustos.

60 Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); Türkiye (Bodemeyer, 1900; Demelt, 1963; Danilevsky & Miroshnikov, 1985); Adana: Toros Dağları (Pozantı, Bolkar Dağları) (Villiers, 1959); İstanbul: Polonezköy, Alem Dağı, Beykoz, Anadoluhisarı, Çengelköy, İzmir: Merkez, Kemalpaşa, Efes, Bergama, Antalya: Merkez, Belkıs (Aspendos, Cumalı), Antitoros Dağları (Bey Dağları, Korkuteli), Alanya, Isparta: Eğirdir (Demelt & Alkan, 1962); Bursa: İznik, Amasya,?Yozgat: Sırıklı, Ankara: Çubuk (Villiers, 1967); Osmaniye: Merkez, Toprakkale, Hatay: Arsuz, Yenişehir, Antakya (Reyhanlı), Osmaniye: Bahçe, Adana: Ceyhan (Yumurtalık, Misis), Erzincan: Merkez (Fuchs & Breuning, 1971); Amasya, Balıkesir: Gönen, Çanakkale: Biga (Gfeller, 1972); Adana: Pozantı, İçel: Bolkar Dağları (Namrun, Çamlıyayla), Tarsus, Ankara, Konya: Akşehir (Tuatay ve diğerleri, 1972); İzmir: Bornova (Gül-Zümreoğlu, 1972); İçel: Bolkar Dağları, Adana, Ankara: Beynam, Isparta, İzmir: Çeşme, Menemen (Merkez), Bornova, Kemalpaşa, Karabağlar, Aydın: Kuyucak, Kızıldere, Germencik, İzmir-Balıkesir, Denizli: Sarayköy, Manisa: Keçiliköy, Alaşehir (Gül-Zümreoğlu, 1975); Sinop: Dranaz Dağı (Sama, 1982); Konya, Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997; Sama, 2002); Bilecik, Bursa, Adana, Ankara, Hatay: Antakya, Antalya, Manisa, İzmir, Aydın, Denizli, Isparta (Lodos, 1998); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Adana: Balcalı, Antalya: Side, Diyarbakır: Silvan, Hatay: Dörtyol (İcadiye), Kuzuculu, Erzin, İskenderun (Sarımazı), İçel: Tarsus (Çamlıyayla), İzmir: Selçuk (Efes), Muğla: Gökova (Tozlu ve diğerleri, 2002); İzmir: Kemalpaşa (Armutlu) (Tezcan & Rejzek, 2002); İçel: Bulgar Dağı (Namrun), Adana: Toros (Pozantı), Konya: Akşehir, Gözlü, Ankara: Merkez, Elmadağ, Polatlı, Yenimahalle, Ayaş (Merkez, İlhan), Şanlıurfa: Ceylanpınar, Gaziantep: Nizip, Islahiye, İçel: Silifke, Trabzon: Meryemana, Manisa: Salihli, Aydın, Osmaniye, İzmir: Menemen, Nevşehir: Avanos, Çankırı: Eldivan (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Aksaray: Hasan Dağı (Aşağı Dikmen), Ağzıkarahan, Nevşehir-Aksaray girişi, Ankara çıkışı (Ekecik deresi), Nevşehir girişi, Belisırma, Nevşehir: Göre, Ankara: Şereflikoçhisar, Şereflikoçhisar-Ankara yolu, Niğde: Bor-Altunhisar, Ulukışla-Adana çıkışı, Kayseri-Niğde girişi, İçel: Mut-Karaman yolu (Karabağ, Hatıra ormanı), Konya: Ereğli-Ulukışla yolu (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Kahramanmaraş-Andırın yolu (Körsülü köprüsü civarı, Karbasan köyü civarı), Türkoğlu (Şekeroba civarı), Pazarcık (Osmandede köyü, Evri-Karahöyük yolu) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Gaziantep: Nurdağı, Hatay: Arsuz, Erzin (Gökdere, İçmeler), Belen, Akbez (Güzeluşağı), Arsuz (Akçalı), Osmaniye: Kesmeburun, Karagedik, Kumarlı-Kazmaca, Fakıuşağı, Sarpınağzı, Çardak, Bahçe, Osmaniye-Gaziantep yolu, Akyar, Zorkun yolu (Çiftmazı), Kuşcubeli

61 geçidi, Yarpuz, Castabala (Hierapolis) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: Gündoğmuş-Akseki yolu, Konya: Seydişehir (Çavuş köyü) (Turgut & Özdikmen, 2010); Kırşehir: Kırşehir, Ankara: Ayaş, Beypazarı (İnözü vadisi) (Okutaner ve diğerleri, 2011); Kırıkkale: Yahşihan, Kırıkkale-Elmadağ yolu, Balışeyh, Sulakyurt, Bahşılı, Rafineri, Kopullukaya civarı, Çerikli, Merkez, Hacılar, Karakeçili, Kırıkkale-Ankara İl sınırı, Bedesten, Konur (Özdikmen ve diğerleri, 2012); İçel: Çamlıyayla, Yozgat: Sekeli (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.27. Certallum ebulinum nin Türkiye yayılışı (Linnaeus, 1767) Dünya yayılışı: Güney Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail, Ürdün, Irak, İran, Kuzey Afrika (Cezayir, Mısır, Libya, Fas, Tunus). Korotip: Turano-Europeo-Mediterranean. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana ve İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Tribus DEILINI Fairmaire, 1864: 154 Cins DELAGRANGEUS Pic, 1892: XCIII [Tip tür: Delagrangeus angustissimus Pic, 1892]

62 Altcins DELAGRANGEUS Pic, 1892: XCIII [Tip tür: Delagrangeus angustissimus Pic, 1892] Delagrangeus angustissimus Pic, 1892: XCIII Dünyada toplam olarak 3 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Delagrangeus angustissimus angustissimus Pic, 1892: xciii Tip lokalite: Akbez (Türkiye: Hatay) Sinonimler: carbonarius Reitter, 1899: 160 (Edithia), asiaticus Pic, 1920: 21 (Mimophymatodes) Resim 3.28. Delagrangeus angustissimus angustissimus (Pic, 1892) İncelenen materyal: İçel: Erdemli, Sorgun yolu, 30.VI.2006, Quercus sp. Üzerinden, 1 tür. Fenoloji: Haziran. Türkiye Yayılışı: İçel: Namrun (Demelt, 1963; Holzschuh, 1975); İçel: Silifke (Olba, Gülnar) (Adlbauer, 1988); Türkiye (Sama & Rapuzzi, 1999, 2000); İçel: Erdemli (Sama ve diğerleri, 2011); İçel: Çamlıyayla (Sama ve diğerleri, 2012).

63 Harita 3.28. Delagrangeus angustissimus angustissimus nin Türkiye yayılışı (Pic, 1892) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu). Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip, Türkiye için endemik olan bu nominative alt tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Cins DEILUS Audinet-Serville, 1834: 73 [Tip tür: Callidium fugax Olivier, 1790] Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012: 668 Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Deilus rugosicollis rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012: 668 Tip lokalite: Barouk (Lebanon)

64 Resim 3.29. Deilus rugosicollis rugosicollis (Rapuzzi, Sama, 2012) İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 10.VIII.2010, Spartium junceum, 1 örnek; İçel: Central, Toroslar, Çelebili, 21.V.2009, Spartium junceum, 1 örnek; Tarsus, Çamalan, 25.V.2009, Spartium junceum odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Ağustos. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); Hatay: Harbiye, Osmaniye: Haraz yaylası, Zorkun yolu (Çiftmazı) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: İbradı (Turgut & Ozdikmen, 2010); Hatay: Belen (Topboğazı), Antakya ve Altınözü, Antakya (Harbiye) (Rapuzzi & Sama, 2012); Hatay: Dörtyol (kişisel very, 2014). Harita 3.29. Deilus rugosicollis rugosicollis nin Türkiye yayılışı (Rapuzzi, Sama, 2012)

65 Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu), Suriye, Lübnan, İsrail. Korotip: E-Mediterranean. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu nominatif alt tür, İçel ve Adana için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmiştir. Tribus STENHOMALINI Miroshnikov, 1989: 742 Cins STENHOMALUS White, 1855: 243 [Tip tür: Stenhomalus fenestratus A. White, 1855] Altcins OBRIOPSIS Müller, 1948: 65 [Tip tür: Obrium bicolor Kraatz, 1862] Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862: 126) Orijinal kombinasyon: Obrium bicolor Kraatz, 1862: 126 Tip lokalite: Greece (Yunanistan) Resim 3.30. Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862)

66 İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, 31.X.2007, Euonymus europaeus, 12 örnek; Çamlıyayla, 20.IV.2008, Juglans regia, 3 örnek. Fenoloji: Nisan-Ekim. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); Antalya: Toros Dağları, Niğde: Çamardı (Bodemeyer, 1900); Antalya: Korkuteli (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963; İren & Ahmed, 1973); Antalya: Kaş, İçel: Silifke (Gülnar), Erdemli, Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Türkiye (Lodos, 1998; Jenis, 2001; Sama, 2002); Nevşehir: Uçhisar (Özdikmen, 2006); İçel: Gülnar: Köseçobanlı / Taşdüştü, Devrent (Sama ve diğerleri, 2011); İçel: Çamlıyayla (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.30. Stenhomalus bicolor nin Türkiye yayılışı (Kraatz, 1862) Dünya Yayılışı: Avrupa, Türkiye (Anadolu), Kıbrıs, Suriye, İsrail. Korotip: European + E-Mediterranean (Palestino-Taurian). Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Tribus HYLOTRUPINI Zagajkevich, 1991: 67 Cins HYLOTRUPES Audinet-Serville, 1834: 77

67 [Tip tür: Cerambyx bajulus Linnaeus, 1758] Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758: 396) Orijinal kombinasyon: Cerambyx bajulus Linnaeus, 1758: 396 Tip lokalite: Suede (İsveç) Sinonimler: caudatus DeGeer, 1775: 86 (Cerambyx), linneianus Laicharting, 1784: 69 (Callidium), quadripunctatus Geoffroy, 1785: 82 (Leptura), similis Marsham, 1802: 335 (Cerambyx), affinis Savenius, 1825: 63 (Callidium), puellus A. Villa & G. B. Villa, 1833: 36 (Callidium), lividus Mulsant, 1839: 56, bullatus Haldeman, 1847: 36, koziorovitczi Desbrochers des Loges, 1873: 429, syriacus Théry, 1896: 110, theresae Pic, 1924: 26, inaequalis Casey, 1924: 233, latus Casey, 1924: 233, incertus Casey, 1924: 234, nematocerus Casey, 1924: 234, puncticollis Casey, 1924: 234, minutus Casey, 1924: 235, pedicellatus Casey, 1924: 235 Resim 3.31. Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758) İncelenen materyal: Adana: Feke, 11.VII.2003, Pinus nigra, 2 örnek; Central, 19.VI.2009, Populus sp., 1 örnek; Karaisalı, 10.VIII.2010, Pinus brutia odunundan, 1 örnek; İçel: Çamlıyayla, İledin tepe, 11.III.2006, Pinus nigra, 1 örnek; Mut, Alahan, 2009, feromon tuzağı, 1 örnek; Mezitli, Fındıkpınarı, 19.VI.2009, Pinus nigra, 1 örnek; Central, Toroslar,

68 Coçakdere, 23.VII.2011, Pinus nigra, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, Taurus, 04.VIII.2008, Pinus nigra, 1 örnek. Fenoloji: Mart-Haziran-Temmuz-Ağustos. Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884, Pic, 1892); Bilecik (Bodemeyer, 1906); Türkiye (Bodenheimer, 1958; Alkan, 1946; Acatay, 1948, 1961, 1963, 1968; Erdem, 1968; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); İstanbul, İzmir, Denizli, Uşak, Bursa, Kastamonu, Kayseri, İstanbul: Belgrad ormanı (Acatay, 1943); İstanbul: Boğaziçi (Bahçeköy), Büyükdere, Büyükada, Bursa, Sinop: Ayancık, Trabzon, Denizli: Menderes vadisi (Schimitschek, 1944); Zonguldak: Devrek (Beldibi), Kastamonu: Karadere ormanı, Bolu: Abant civarı, Samat köyü, Çepni köyü, Artvin: Atilla ormanları, İstanbul: Kurtuluş, Düzce: Nüfren odun deposu, Zonguldak, Sinop, Bolu, Kastamonu (Defne, 1954); Bursa: Bursa ormanı (Hamamlıkazık köyü), Orhaneli (Karıncalı ormanı) (Çanakçıoğlu, 1956); Amasya (Villiers, 1959); Antalya: Antitoros Dağları (Demelt & Alkan, 1962); Antalya: Toros Dağları, İçel: Silifke (Demelt, 1963); Trabzon: Hamsiköy, Ankara: Elmadağ, Sivas: Şerefiye (Villiers, 1967); Karabük: Büyükdüz Araştırma Ormanı (Besçeli, 1969); İçel: Silifke (Tuatay ve diğerleri, 1972); İzmir: Bornova, Karşıyaka, Denizli (Gül-Zümreoğlu, 1972); Denizli, İzmir: Bornova, Uşak: Mollamusa köyü, İzmir: Söke, İzmir: Karşıyaka (Yamanlar), Bornova, Bergama, Aydın: Ortaklar, Çanakkale: Lapseki, Denizli: Merkez (Gül-Zümreoğlu, 1975); Antalya: Merkez, Sarısu, Isparta, Denizli: Çamlık ormanı (Tosun, 1975); Denizli, İzmir, Aydın, İstanbul, Uşak, Bursa, Bolu, Kastamonu, Kayseri, Trabzon, Rize, Artvin, Antalya, Bilecik (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977; Çanakçıoğlu, 1983); Erzurum: Merkez, Oltu-Başaklı köyü, Çayırtepe köyü, Soğucak köyü (Özbek, 1978); Trabzon: Hamsiköy, Akçaabat, Santa, Rize: İkizdere, Pazar (Ilıca), Artvin: Şavşat (Ilıca), Karagöl, Giresun: Tirebolu (Karadua), Gümüşhane: Torul, İstanbul: Kartal (Maltepe) (Sekendiz, 1981); Gümüşhane: Torul (Kürtün ormanları) (Sekendiz, 1981); Bolu: Mudurnu, Düzce: Çiçekli, Ankara: Elmadağ (Öymen, 1987); İstanbul, Antalya: Alanya (Adlbauer, 1988); Trabzon: Santa ormanı (Sekendiz, 1981); Artvin: Şavşat (Yayla, Kocabey, Tepebaşı, Yanıklı), Borçka (Balcı ormanları), Yusufeli (Öğdem, Yarbaşı), Çiftehanlar, Şartul, Giresun: Bulancak (Paşakonağı), Kulakkaya, Espiye (Ekindere), Trabzon: Maçka (Teraziler, Çatak, Ormanüstü) (Yüksel, 1996); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Ankara: Elmadağ, Kayseri, Kahramanmaraş, Karadeniz Bölgesi, Akdeniz Bölgesi, Ege Bölgesi, Marmara

69 Bölgesi (Kanat, 1998); Trabzon: Maçka (Sındıran, Mataracı), Artvin: Ardanuç (Tepedüzü, Urut) (Alkan, 2000); Kars: Sarıkamış (Tozlu, 2001a, b); Adana: Kozan (Bağtepe), Yumurtalık, Amasya: Merkez, Ankara: Çamlıdere, Antalya: Kumluca, Serik, Artvin: Yusufeli, Bilecik: Merkez, Bolu: Abant, Erzincan: Refahiye, Erzurum: Üniversite Kampüsü, Oltu (Başaklı), Şenkaya (Turnalı), Giresun: Merkez, Gümüşhane: Kürtün (Kadırga yaylası), Hatay: Merkez, Isparta: Merkez, Senirkent, Sütçüler, İçel: Erdemli, Tarsus, Kars: Merkez, Sarıkamış, Konya: Beyşehir (Gökçimen), Güneysınır (Gürağaç), Kütahya: Tavşanlı, Rize: Çamlıhemşin (Ayder), Trabzon: Maçka (Tozlu ve diğerleri, 2002); İçel: Silifke, Fındıkpınarı, Aydın, Adana, Bolu: Mengen (Elemenler), Isparta, Ankara (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Ankara: Kızılcahamam (Çileklitepe) (Özdikmen, 2006); Karabük: Büyükdüz Araştırma ormanı, Bartın (Özdikmen & Şahin, 2006); Kahramanmaraş: Pazarcık (Bağdınısağır) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Rize: Çamlıhemşin (Elevit yaylası) (Özdikmen, 2007); Osmaniye: Karaçay (Bahadıroğlu ve diğerleri, 2009); Osmaniye: Zorkun yolu (Fenk yaylası) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Karabük (Yardibi, 2011); Kırıkkale: Kırıkkale-Ankara İl sınırı (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Çanakkale (Küçükkaykı ve diğerleri, 2013). Harita 3.31. Hylotrupes bajulus in Türkiye yayılışı (Linnaeus, 1758) Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Batı Sibirya, Çin, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail, Ürdün, Afrotropical, Australian, Nearctic, Neotropical, Oriental Region. Korotip: Cosmopolitan.

70 Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel ve Osmaniye den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Tribus CALLIDIINI Kirby, 1837: 170 Cins ROPALOPUS Mulsant, 1839: 40 [Tip tür: Callidium clavipes Fabricius, 1775] Altcins ROPALOPUS Mulsant, 1839: 40 [Tip tür: Callidium clavipes Fabricius, 1775] Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775: 188) Orijinal kombinasyon: Callidium clavipes Fabricius, 1775: 188 Tip lokalite: Germania (Almanya) Sinonimler: nigroplanus DeGeer, 1775: 88 (Cerambyx), viduus Geoffroy, 1785: 82 (Leptura), nigricans Gmelin, 1790: 1857 (Cerambyx) İncelenen materyal: İçel: Bozyazı, Kozağacı, 08.XI.2007-16.VI.2008, Cedrus libani odunundan, 12 örnek; Anamur, Abanos, 10.VI.2008, Cedrus libani odunundan, 1 örnek; Anamur, Abanos, 16.VI.2008, Cedrus libani odunundan, 2 örnek; Bozyazı, Kozağacı, 23.VI.2008, Cedrus libani odunundan, 2 örnek. Fenoloji: Haziran-Kasım.

71 Resim 3.32. Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775) Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İstanbul: Alem Dağı (Bodemeyer, 1906); İstanbul: Belgrad ormanı (Acatay, 1943); İstanbul: Belgrad ormanı, Marmara Bölgesi (Schimitschek, 1944); İstanbul: Polonezköy (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963; İren & Ahmed, 1973); İzmir: Gümüşsu (Gül-Zümreoğlu, 1972); Kocaeli: İzmit, İzmir: Bornova, Denizli: Buldan (Gül-Zümreoğlu, 1975); İstanbul: Belgrad ormanı, İzmir, Denizli (Erdem & Çanakçıoğlu, 1977); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Sama, 2002; Özdikmen, 2006); Çankırı: Eskipazar, İstanbul: Belgrad ormanı (Öymen, 1987); Osmaniye: Nurdağı geçidi, Adana: Kozan (Himmetli) (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); İstanbul, Kocaeli, Kütahya, Uşak, Manisa, İzmir, Denizli, Hatay: Antakya (Lodos, 1998); Niğde: Ulukışla, Adana: Pozantı (Ulusoy ve diğerleri, 1999); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Erzincan: Kemaliye (Tozlu ve diğerleri, 2002); İzmir: Kemalpaşa (Ören, Armutlu) (Tezcan & Rejzek, 2002); Ankara (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Edirne, Balıkesir: Manyas (Özdikmen & Şahin, 2006); Bolu: Göynük yolu (Özdikmen, 2011); Kütahya: Yenimahalle (Şenyüz & Özdikmen, 2013). Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Kazakistan, Türkiye (Anadolu ve Trakya), İran.

72 Korotip: Turano-European. Harita 3.32. Ropalopus clavipes in Türkiye yayılışı (Fabricius, 1775) Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmiştir. Cins SEMANOTUS Mulsant, 1839: 54 [Tip tür: Cerambyx undatus Linnaeus, 1758] Semanotus russicus (Fabricius, 1777: 232) Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777: 232) Orijinal kombinasyon: Callidium russicus Fabricius, 1777: 232 Tip lokalite: Russia (Rusya) İncelenen materyal: Adana: Feke, Süphandere, 25.VI.2009, Juniperus excels odunundan, 1 örnek; İçel: Central, 27.V.2005, Cupressus sempervirens odunundan, 1 örnek; Central, 30.V.2005, Cupressus arizonica odunundan, 1 örnek; Tarsus, Karboğazı, 09.IV.2007,

73 Juniperus excels odunundan, 2 örnek; Akdeniz, Karailyas, 24.IV.2007, Cupressus sempervirens odunundan, 2 örnek; Niğde: Çiftehan, 09.VI.2008, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs-Haziran. Resim 3.33. Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777) Türkiye Yayılışı: Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); Antalya: Elmalı (Adlbauer 1992); İzmir: Bozdağ (Cebeci ve diğerleri, 2011). Harita 3.33. Semanotus russicus russicus nin Türkiye yayılışı (Fabricius, 1777)

74 Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Türkiye (Anadolu), Suriye, Lübnan, Ürdün. Korotip: European. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da dar bir yayılış alanına sahip olan bu nominative alt tür, Adana, İçel ve Niğde illeri ve dolayısıyla Doğu Akdeniz ve İç Anadolu Bölgeleri için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmiştir. Cins CALLIDIUM Fabricius, 1775: 187 [Tip tür: Cerambyx violaceus Linnaeus, 1758] Altcins CALLIDIUM Fabricius, 1775: 187 [Tip tür: Cerambyx violaceus Linnaeus, 1758] Callidium syriacum Pic, 1892: CXI Orijinal kombinasyon: Callidium aeneum var. syriacum Pic, 1892: CXI Tip lokalite: Akbez (Türkiye: Hatay) Sinonimler: orientale Pic, 1893: 417

75 Resim 3.34. Callidium syriacum (Pic, 1892) İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, Cehennemdere, 20.X.2008 tarihinde toplanmış ve 04-09.IV.2009 tarihinde ortaya çıkmış, Cerdus libani odunundan, 62 tür; Erdemli, Taurus, 15.XI.2004 tarihinde toplanmış ve 10 ve 21.IV.2005 tarihlerinde ortaya çıkmış, Cerdus libani odunundan, 6 tür. Fenoloji: Nisan-Ekim-Kasım. Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892; Sama, 1992); Antalya: Toros Dağları (Irmasan geçidi) (Sama, 1992); Hatay: Akbez (Sama & Rapuzzi, 2000); İçel: Çamlıyayla (Sama ve diğerleri, 2012).

76 Harita 3.34. Callidium syriacum nin Türkiye yayılışı (Pic, 1892) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu), Suriye. Korotip: SW-Asiatic (Syro-Anatolian). Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Altcins CALLIDOSTOLA Reitter, 1913: 37 [Tip tür: Cerambyx aeneus DeGeer, 1775] Callidium aeneum (DeGeer, 1775: 89) Dünyada toplam olarak 3 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de 2 alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar: Callidium aeneum longipenne Plavilstshikov, 1940: 300 Callidium aeneum pilosicollis Özdikmen & Aytar, 2014: 599 Bu çalışmada incelenen örnekler Callidium aeneum pilosicollis Özdikmen & Aytar, 2014 alt türüne aittir. Callidium aeneum pilosicollis Özdikmen & Aytar, 2014: 599

77 Tip lokalite: İçel (Türkiye) Resim 3.35. Callidium aeneum pilosicollis (Özdikmen & Aytar, 2014) İncelenen materyal: İçel: Merkez, 2003, 2 örnek. Türkiye yayılışı: İçel: Merkez (Özdikmen & Aytar, 2014). Harita 3.35. Callidium aeneum pilosicollis ün Türkiye yayılışı (Özdikmen & Aytar, 2014) Dünya yayılışı: Türkiye Korotip: Anatolian.

78 Yorumlar: Bu alt tür sadece Anadolu nun güneyinde yayılmaktadır. Diğer alt tür olan Callidium aeneum longipenne Plavilstshikov, 1940 ise Kuzey-Doğu Anadolu da bulunmaktadır. Cins PHYMATODES Mulsant, 1839: 47 [Tip tür: Cerambyx variabilis Linnaeus, 1760 (= Cerambyx testaceus Linnaeus, 1758)] Altcins PHYMATODES Mulsant, 1839: 47 [Tip tür: Cerambyx variabilis Linnaeus, 1760 (= Cerambyx testaceus Linnaeus, 1758)] Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758: 396) Orijinal kombinasyon: Cerambyx testaceus Linnaeus, 1758: 396 Tip lokalite: Suecia (İsveç) Sinonimler: variabilis Linnaeus, 1760: 192 (Cerambyx), fennicus Linnaeus, 1760: 396 (Cerambyx), crassipes Goeze, 1777: 507 (Leptura), praeustus Fabricius, 1782: 500 (Callidium), femoratus Geoffroy, 1785: 83 (Leptura), fallax Villers, 1789: 276 (Leptura), violaceus Rossi, 1790: 154 (Callidium), deustus Gmelin, 1790: 1850 (Cerambyx), italicus Gmelin, 1790: 1851 (Callidium), carniolicus Gmelin, 1790: 1858 (Cerambyx), luridus Paykull, 1800: 87 (Callidium), melanocephalus Ponza, 1805: 71 (Cerambyx), nigrinus Mulsant, 1839: 47, nigricollis Mulsant, 1839: 49, similaris Küster, 1844: 54 (Callidium), ventralis Haldeman, 1847: 375 (Tessaropa), analis L. Redtenbacher, 1849: 481, rufipes A. Costa, 1855: 34, sellae Kraatz, 1868: 338 (Callidium), dimidiatipennis Chevrolat, 1882: 58, fulvipennis Reitter, 1901: 101 (Phymatodes), elongatus Iablokoff-Khnzorian, 1953: 60

79 Resim 3.36. Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758) İncelenen materyal: İçel: Central. 2003, 1 örnek; Erdemli, Sorgun yolu, 30.V.2006, Querces sp. üzerinden, 1 örnek; Gülnar, Köse çobanlı, 20.VI.2006, Quercus ithaburensis odunundan, 2 örnek; Çamlıyayla, Pamukluk, 25.IV.2007-14.V.2007, Quercus cerris ve Quercus infectoria odunundan, 4 örnek; Çamlıyayla, Pamukluk, 14.IV.2008, Quercus cerris odunundan, 3 örnek; Mezitli, Sarılar, 14.IV.2009, Quercus cerris odunundan, 8 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, 08.IV.2011, Quercus cerris odunundan, 3 örnek; Niğde: Alihoca, 12.VI.2010, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs-Haziran. Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İçel: Bolkar Dağları (Bodemeyer, 1906); İstanbul: Belgrad ormanı (Acatay, 1943); İstanbul: Alem Dağı (Schimitschek, 1944); Türkiye (Acatay, 1948, 1961, 1968; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002; Özdikmen & Şahin, 2006); İstanbul: Polonezköy (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); İstanbul: Belgrad ormanı, Hatay: Dörtyol (Öymen, 1987); Osmaniye: Nurdağı geçidi, Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Artvin: Saçinka (Alkan, 2000); Antalya: Merkez, Gümüşhane (Tozlu ve diğerleri, 2002); Isparta: Eğirdir (Kasnak Ormanı Milli Parkı), İçel: Gülnar (Köseçobanlı, Taşdüstü), Burdur: Gölhisar (Sama ve diğerleri,

80 2011); Kırıkkale: Sulakyurt (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Düzce: Paşabükü odun deposu (Özdikmen ve diğerleri, 2012b); Bingöl: Merkez (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.36. Phymatodes testaceus in Türkiye yayılışı (Linnaeus, 1758) Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Uzak Doğu Rusya, Kazakistan, Kore, japonya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, İsrail, Irak, Kuzey Afrika (Cezayir, Fas, Madeyra, Tunus), Nearctic Region. Korotip: Holarctic. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da muhtemelen geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Kahramanmaraş için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Altcins PHYMATODERUS Reitter, 1913: 39 nec Dejean, 1837 [Tip tür: Callidium pusillum Fabricius, 1787] Phymatodes lividus (Rossi, 1794: 98) Orijinal kombinasyon: Callidium lividus Rossi, 1794: 98 Tip lokalite: Florentina, Pisana (İtalya)

81 Sinonim: melancholicus Fabricius, 1798: 151 (Callidium); brevicollis Dalman, 1817: 191 (Callidium); thoracicus Comolli, 1837: 44 (Callidium); asperipennis Fairmaire, 1879: 217 (Callidium); tristis Pic, 1891b: 20 (Phymatodes lividus var.) Resim 3.37. Phymatodes lividus (Rossi, 1794) İncelenen materyal: Adana: Merkez, 07.VII.2005, mobilya odunundan, 2 örnek; İçel: Gülnar, Büyükeceli, 28.VI.2003, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz. Türkiye yayılışı: Sakarya: Sapanca (Bodemeyer, 1900); İstanbul: Alem Dağı (Demelt, 1963); İçel: Erdemli (Adlbauer, 1988). Dünya yayılışı: Avrupa, Rusya nın Avrupa kısmı, Azerbaycan, Gürcistan, Türkiye, Suriye, İsrail, Lübnan, Kuzey Africa (Cezayir). Korotip: Europeo-Mediterranean. Yorumlar: Bu tür Adana ili için yeni kayıttır. İçel den daha önceki kayıtlardan bilinmektedir.

82 Harita 3.37. Phymatodes lividus ün Türkiye yayılışı (Rossi, 1794) Altcins PARAPHYMATODES Plavilstshikov, 1934: 215) [Tip tür: Cerambyx fasciatus Villers, 1789] Phymatodes fasciatus (Villers, 1789: 257) Orijinal kombinasyon: Cerambyx fasciatum Villers, 1789: 257 Tip lokalite: Gallia Australis (Fransa) Sinonimler: unifasciatum Olivier, 1790: 269 (Callidium), unifasciatum Rossi, 1790: 343 (Callidium) Resim 3.38. Phymatodes fasciatus (Villers, 1789)

83 İncelenen materyal: Adana: Pozantı, 03.VI.2008, atrap ile, 1 örnek; İçel: Tarsus, Melemez, 15.V.2007, Vitis vinifera, 1 örnek; Silifke, Değirmendere, 30.IV.2009, Vitis vinifera, 2 örnek; Niğde: Alihoca, 27.IV.2007, Vitis vinifera odunundan, 1 örnek; Alihoca, 01 ve 21.V.2007, Vitis vinifera odunundan, 1 örnek; Çiftehan, 09.VI.2008, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs-Haziran. Türkiye Yayılışı: Güney Türkiye (Sama, 2002). Harita 3.38. Phymatodes fasciatus un Türkiye yayılışı (Villers, 1789) Dünya Yayılışı: Avrupa, Türkiye (Anadolu), Kıbrıs, İsrail. Korotip: Europeo-E-Mediterranean (Palestino-Taurian). Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güneyinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel ve Niğde illeri ve dolayısıyla Akdeniz ve İç Anadolu Bölgeleri için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Tribus CLYTINI Mulsant, 1839: 70 Cins PLAGIONOTUS Mulsant, 1842: 1 [Tip tür: Leptura detrita Linnaeus, 1758]

84 Altcins ECHINOCERUS Mulsant, 1862: 143 [Tip tür: Cerambyx floralis Pallas, 1773] Plagionotus floralis (Pallas, 1773: 724) Orijinal kombinasyon: Cerambyx testaceus Linnaeus, 1758: 396 Tip lokalite: Suecia (İsveç) Sinonimler: arcuatus Scopoli, 1772: 97 (Stenocorus), fasciatus Herbst, 1784: 98 (Callidium), aulicus Laicharting, 1784: 103 (Clytus), controversus Schrank, 1798: 679 (Clytus), zebra Dalman, 1817: 194 (Clytus), indicus Gmelin, 1790: 1856 (Cerambyx), variabilis Motschulsky, 1860: 144 [= 1860: 305] (Clytus), abruptus Kraatz, 1871: 408 (Clytus), pruinosus Kraatz, 1871: 409 (Clytus), armeniacus Reitter, 1890: 213 (Plagionotus), basicornis Reitter, 1890: 213 (Plagionotus), pilifer Reitter, 1890: 213 (Plagionotus), araratensis Pic, 1901: 11 (Clytus), clermonti Pic, 1913: 121 (Plagionotus), massiliensis Pic, 1951: 1 (Plagionotus) Resim 3.39. Plagionotus floralis (Pallas, 1773)

85 İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 10.VIII.2010, çiçek üzerinden, 1 örnek; İçel: Aydıncık, 23.VI.2005, çiçek üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, Pamukluk, 29.IV.2008, çiçek üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, Fakılar, 18.VIII.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Gülnar, Gezende, 13.VII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 28.VII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, Akifiye, 27.VII.2010, atrap ile, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 24.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Alihoca, 07.VIII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, 27.VII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran-Temmuz-Ağustos. Türkiye Yayılışı: Niğde: Çamardı, Antalya: Toros Dağları (Bodemeyer, 1900); Türkiye (Winkler, 1924-1932; İyriboz, 1938; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002); Anadolu (Winkler, 1924-1932); Amasya, Erzurum-Ağrı: Mirgemir Dağı, Bayburt-Erzurum: Kop Dağı (Bayburt ve Erzurum girişi) (Villiers, 1959); İzmir: Bornova (Demelt & Alkan, 1962); İzmir: Bornova, Afyon, Isparta: Eğirdir, İçel: Namrun (Demelt, 1963); Yozgat, Ankara: Kavaklıdere (Villiers, 1967); Ankara (Özer & Duran, 1968); Erzincan: Merkez, Tunceli, Tokat: Niksar, Elazığ: Hazar gölü (Fuchs & Breuning, 1971); Isparta: Eğirdir (Tuatay ve diğerleri, 1972); İzmir: Karşıyaka, Turgutlu (Gül-Zümreoğlu, 1972); Manisa: Turgutlu, Isparta: Uluborlu, İzmir: Karşıyaka, Kemalpaşa, Bergama (Kınık), Foça, Manisa: Turgutlu (Gül-Zümreoğlu, 1975); Erzurum (Özbek, 1978); İzmir, Manisa: Akhisar, Çorum: Mecitözü, Ardahan (Sama, 1982); Ankara: Ayaş, Beynam ormanı, Kayseri: Sultanhanı (Öymen, 1987); Çanakkale: Ayvacık (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Adıyaman: Karadut köyü civarı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Trabzon: Uzungöl (Alkan, 2000); Adana: Kozan (Savruk), Antalya: Merkez (Karain mağarası), Artvin: Hopa, Sarp, Sugören, Yusufeli, Bilecik: Merkez, Erzincan: Merkez, Bahçeli, Bahçe, Ballıköy, Üzümlü, Bayırbağ, Pişkidağ, Erzurum: Üniversite Kampüsü, Dumlu (Köşk), Karagöbek Dağları, Kargapazarı Dağları, Palandöken, Aşkale, Hınıs, Ilıca, Atlıkonak, İspir, Madenköprübaşı, Oltu, Başaklı, Çamlıbel, Karakaban, Sarısaz, Sütkans, Pasinler, Çalıyazı, Pazaryolu (Akbulut), Şenkaya (Turnalı), Tortum, Kaledibi, Pehlivanlı, Uzundere (Dikyar), Giresun: Merkez, Iğdır: Melekli, Kars: Sarıkamış, Akkurt, Karakurt, Şeytangeçmez, Konya: Çayırova, Beyşehir (Gökçimen), Güneysınır (Gürağaç), Sivas: Ümranlı (Kızıldağ) (Tozlu ve diğerleri, 2002); Zonguldak: Çaycuma-Safranbolu yolu (Ahmet Usta geçidi), Karabük: Cumayanı, Sinop: Boyabat (Çukurca köyü), Denizli: Çivril (Sarılar köyü), Isparta: Keçiborlu (Özbahçe köyü,

86 Yenitepe), Eğirdir (Eğirdir-Gelendost), Yalvaç (Sultan Dağları), Uşak: Ulubey (Ovacık köyü, Gökgöz tepesi), Konya: Akşehir (Çimendere köyü, Sultan Dağları), Taşkent (Beyreli köyü, Gevne vadisi), Antalya: Alanya (Gökbel yaylası), Burdur: Gölhisar (Çameli yolu), Yozgat: Sarayköy çıkışı, Saraykent (Arpalık köyü), Çiğdemli (Gökiniş köyü), Çorum: Alaca (Kıcıllı), Gümüşhane: Kelkit (Güllüce köyü, Günyurdu köyü), Erzincan: Tercan (Rızabey köyü), Aşkale (Çatalbayır köyü), Nenehatun köyü, Sivas: Hafik (Akpınar köyü), Ulaş (Özdikmen & Çağlar, 2004); Isparta: Eğirdir, İzmir: Karşıyaka, Kınık, Kayseri: Develi, Ankara: Polatlı, Ayaş (Ilıca), Bala, Yozgat, Erzurum: Tufanç köyü, Niğde: Altunhisar-Altınova, Eskişehir: Kaymaz, Seyitgazi (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Kocaeli: İzmit (Ballıkayalar Milli Parkı), Osmaniye: Yarpuz girişi (Cebel, Oruçgazi yolu), Bahçe (Yaylalar), Niğde: Azatlı (Azatlı barajı, Çiftlik), Kırşehir: Mucur yolu (Mucur girişi) (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Çal Dağı, Azap Deresi, Kızılcahamam (Güvem, Bel Pınarı, Işık Dağı, Yukarı Çanlı) (Özdikmen & Demir, 2006); Ankara: Kızılcahamam (Işık Dağı, Yenimahalle, Yukarı Çanlı, Güvem, Yasin, Bel doruğu, Adana: Pozantı (Fındıklı girişi), Niğde: Niğde-Bor yolu (Derbent), Ulukışla, Çamardı (Yelatan köyü, Bademdere-Elmalı, Bulduruş geçidi), Ulukışla-Adana çıkışı, Bor-Altunhisar, Araplı- Höyük, Tepeköy, Kayseri: Yahyalı (Senirköy), Güzelöz (Yeşilhisar), İçel: Mut-Karaman, Mut-Karaman yolu (Gökçeören çam fidanlığı, Değirmenbaşı), Karaman: Karaman-Ereğli yolu (Ayrancı girişi), Ayrancı-Ereğli yolu (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Göksun (Andırın-Göksun yolu, Göksun-Çardak, Kamışcık, Mehmetbey, Meyremçil yaylası), Ekinözü (Türkeli, Alpınar), Pazarcık (Sakarkaya-Çağlayancerit yolu, Sakarkaya köyü (Göynük civarı), Başkonuş ormanı, Andırın-Çokak yolu (Akifiye, Parmaksız yaylası), Andırın (Çokak-Geben yolu, Geben (Ardıççalısı) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Erzincan: Kemaliye (Yuva), Ankara: Beytepe (Maslak vadisi), Kastamonu: Ilgaz Dağları, Zincirli Kuyu, Devrekani Çatalzeytin yolu, Hanönü, Karabük: Safranbolu (Bulak köyü, Gürleyik Milli Parkı), Safranbolu çıkışı, Soğuksu (Özdikmen, 2007); Antalya: Gevenli geçidi civarı, Alanya (Dikmetaş yaylası, Sarımut-Çayarası), Konya: İbradı-Derebucak yolu (Derebucak), Bozkır (Merkez, Yalnızca civarı), Hadim (Korualan), Ahırlı (Aliçerçi köyü civarı) (Turgut & Ozdikmen, 2010); Bolu: Seben, Gerede-Mengen, Sünnet gölü civarı, Meyitler geçidi, Abant, Aynalı köyü geçidi, Bolu-Seben yolu, Abant-Akçaalan (Ömerler odun depose), Akçaalan, Yeniçağa (Özdikmen, 2011); Karabük (Yardibi, 2011); Kırıkkale: Balışeyh, Sulakyurt, Elmadağ-Kırıkkale yolu, Kulaksız (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Bingöl: Merkez, Bitlis: Güroymak, Elazığ: Kuruca geçidi, Erzincan: Kızıldağ geçidi, Hakkari: Bağışlı, Muş: Buğlan geçidi, Tokat: Almus, Tunceli: Pülümür, Kovancılar,

87 Yozgat: Ozan (Sama ve diğerleri, 2012); Edirne: İskender köyü, İstanbul: Başakşehir, Göçmen evleri (Şenyüz & Özdikmen, 2013). Harita 3.39. Plagionotus floralis nın Türkiye yayılışı (Pallas, 1773) Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya, Kazakistan, Kırgızistan, Tajikistan, Türkmenistan, Özbekistan, Çin, Türkiye (Anadolu ve Trakya), İsrail, İran. Korotip: Asiatic-European. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel, Kahramanmaraş, Niğde ve Osmaniye den daha önceki çalışmalarda da kayıt edilmiş durumdadır. Cins ISOTOMUS Mulsant, 1862: 143 [Tip tür: Callidium semipunctatum Fabricius, 1798 (= Callidium speciosum D. H. Schneider, 1787)] Isotomus speciosus (Schneider, 1787: 125) Dünyada toplam olarak 3 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece naminatif alt tür ve Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012 alt türü ile temsil edilmektedir. Bunlar:

88 Isotomus comptus comptus (Mannerheim, 1825: 36) Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012: 653 Bu çalışmada incelenen örnekler Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012 alt türüne aittir. Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012: 653 Tip lokalite: Karatepe (Türkiye: Osmaniye) Resim 3.40. Isotomus comptus meridionalis (Özdikmen & Aytar, 2012) İncelenen materyal: Osmaniye: Karatepe, Gündoğan, 08.VII.2010, feromon tuzağı, 1 erkek örnek; Karatepe, Taurus, 22.VII.2010, Abies cilicica üzerinden, 1 dişi örnek. Fenoloji: Temmuz. Türkiye Yayılışı: Osmaniye: Karatepe (Gündoğan, Taurus) (Özdikmen & Aytar, 2012). Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu).

89 Korotip: Anatolian. Yorumlar: Türkiye ye endemik olan bu alt tür, Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde dar bir yayılış alanına sahiptir. Türün diğer alt türü olan nominatif alt tür Isotomus comptus comptus (Mannerheim, 1825) ise Türkiye nin Kuzey-Doğusunda yayılış göstermektedir. Harita 3.40. Isotomus comptus meridionalis nin Türkiye yayılışı (Özdikmen, Aytar, 2012) Cins CHLOROPHORUS Chevrolat, 186: 290 [Tip tür: Callidium annulare Fabricius, 1787] Altcins CHLOROPHORUS Chevrolat, 1863: 290 [Tip tür: Callidium annulare Fabricius, 1787] Chlorophurus varius (Müller, 1766: 188) Orijinal kombinasyon: Leptura varia O. F. Müller, 1766: 188 Tip lokalite: Piemonti (İtalya) Sinonimler: gammoides Geoffroy, 1785: 81 (Leptura), c-duplex Scopoli, 1786: 46 (Stenocorus), ferrugineus Mulsant, 1839: 87 (Clytus), venustus Gmelin, 1790: 1856

90 (Cerambyx), viridicollis Kraatz, 1871: 410 Clytus), strigosus Gmelin, 1790: 1877 (Leptura), mixtornatus Fleischer, 1908: 211 (Clytanthus) İncelenen materyal: İçel: Tarsus, Dörtler, 14.V.2007, Ficus carica odunundan, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 06.VI.2003, çiçek üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Haziran. Resim 3.41. Chlorophorus varius (O. F. Müller, 1766) Türkiye yayılışı: Bilecik (Bodemeyer, 1906); Denizli: Menderes Vadisi (Schimitschek, 1944); Amasya, Gümüşhane: Torul (Villiers, 1959); İzmir: Bornova (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Amasya (Villiers, 1967); İzmir: Torbalı (Tuatay ve diğerleri, 1972); İzmir: Bornova, Turgutlu, Manisa: Demirci (Gül-Zümreoğlu, 1972); Ankara, İzmir (İren & Ahmed, 1973); İzmir: Kemalpaşa, Urla (Çıtlık), Bornova, Menemen, Çeşmealtı, Manisa: Demirci, Turgutlu, Çanakkale: Lapseki, Balıkesir: Manyas (Gül-Zümreoğlu, 1975); Erzurum (Özbek, 1978); Trabzon: Meryemana ormanları (Sekendiz, 1981); Kırıkkale (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Önder ve diğerleri, 1987; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002; Özdikmen & Şahin, 2006); İstanbul: Bahçeköy (Öymen, 1987); İzmir: Selçuk, Samsun Dağı (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky,

91 1997); Kırklareli, İstanbul, Çanakkale, Ege Bölgesi (Lodos, 1998); Ankara: Merkez, Artvin: Yusufeli, Civnar, Demirkent, İşhan, Kınalıçam, Sarıgöl, Zeytinlik, Bilecik: Merkez, Erzincan: Bahçe, Üzümlü, Karakaya, Erzurum: Üniversite Kampüsü, Palandöken, Oltu, Karakaban, Olur (Coşkunlar), Tortum, Uzundere (Gölbaşı), Iğdır: Merkez, İstanbul: Beykoz, Erenköy, Konya: Merkez, Akşehir, Güneysınır (Gürağaç), Malatya: Merkez, Akçadağ, Alişar, Muş: Merkez, Tokat (Tozlu ve diğerleri, 2002); Manisa: Muradiye, İzmir: Kemalpaşa (Ören) (Tezcan & Rejzek, 2002); Zonguldak: Safranbolu (Araç yolu), Bolu: Yeniçağ (Avşar), Van: Edremit, Uşak: Ulubey (Ovacık, Gökgöz tepesi) (Özdikmen & Çağlar, 2004); İzmir: Torbalı, Bornova, Kemalpaşa, Kocaeli: İzmit, Ankara: Gölbaşı, Şereflikoçhisar, Çubuk, Artvin, İstanbul, Kırşehir, Nevşehir: Hacıbektaş, Gülşehir, Eskişehir: Sarıcakaya (Mayıslar) (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Kocaeli: İzmit (Ballıkayalar Milli Parkı, Beşkayalar Milli Parkı), Artvin, Aksaray: Sarıyahşi (Sipahiler), Ağaçören, Yaprakhisar (Ihlara vadisi), Niğde: Tatlıca, Halaç, Kürkçü, Çifteköy-Çanakçı, Mehmetli, Nevşehir: Alacaasar, Ürgüp yolu, Avanos, Kayseri: Kırşehir yolu (Özdikmen & Demirel, 2005); Niğde: Ulukışla (Özdikmen & Demir, 2006); Nevşehir: Avanos, Niğde: Bor-Altınova, Bor (Balcı), Karaman: Karaman-Mut yolu (Özdikmen, 2006); İstanbul: Çatalca (Gökçeali), Bartın: Kalecik köyü, Karabük: Soğuksu, İsmet Paşa Ovacık, Kastamonu: Küre Dağları Milli Parkı, Taşköprü Hanönü, Kadın Çayırı köyü (Özdikmen, 2007); Bolu: Samsaçavuş, Bolu-Seben yolu (Özdikmen, 2011); Kırıkkale: Merkez civarı, Sulakyurt, Aşağı Mahmutlar, Osmangazi, Hasandede, Çamlıca (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Düzce: Hasanlar köyü, Hasanlar barajı, Düzce-Gölyaka yolu, Gölyaka (Özdikmen ve diğerleri, 2012b); Bursa: Mezitler (Şenyüz & Özdikmen, 2013); Balıkesir: Edremit (Küçükkaykı ve diğerleri, 2013). Harita 3.41. Chlorophorus varius nın Türkiye yayılışı (O. F. Müller, 1766)

92 Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Batı Sibirya, Kazakistan, Türkiye (Anadolu ve Trakya). Korotip: Sibero-European. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. İçel ili ve dolayısıyla Akdeniz Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Chlorophorus damascenus (Chevrolat, 1854: 483) Orijinal kombinasyon: Clytus damascenus Chevrolat, 1854: 483 Tip lokalite: Damascus (Suriye) Resim 3.42. Chlorophorus damascenus (Chevrolat, 1854) İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 10.VIII.2010, çiçek üzerinden, 1 örnek; İçel: Çamlıyayla, Fakılar, 18.VIII.2003, Rubus caesius üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, 19.VIII.2003, Rubus sp. üzerinden, 2 örnek; Tarsus, Karabucak, 02.VI.2004, atrap ile, 1 örnek; Tarsus, Çamalan, 09.VIII.2005, atrap ile, 1 örnek; Silifke, odun deposu, 20.VI.2006, Ficus carica üzerinden, 1 örnek; Mut, Central, 20.VI.2006, atrap ile, 1 örnek; Gülnar, Gezende, 13.VII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, 27.VII.2010,

93 atrap ile, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VIII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, 27.VII.2011, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz-Ağustos. Türkiye yayılışı: Denizli: Menderes Vadisi (Schimitschek, 1944, 1953); İzmir: Bornova, Antalya: Alanya (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); İzmir: Torbalı (Tuatay et al., 1972); İzmir: Bornova, Turgutlu, Manisa: Demirci (Gül-Zümreoğlu, 1972); Ankara, İzmir (İren & Ahmed, 1973); Isparta: Atabey, İslamköy, Muğla: Köyceğiz, Fethiye, Dalaman, Marmaris, İzmir: Kemalpaşa, Urla, Bornova, Menemen, Çeşmealtı, Manisa: Demirci, Turgutlu, Denizli: Sarayköy, Merkez, Çivril, Aydın: Çine (Gül-Zümreoğlu, 1975); Kırıkkale (Sama, 1982); Antalya: Alanya, İzmir: Selçuk, Samsun Dağı (Adlbauer, 1988); Adana, Antalya, Şanlıurfa, Mardin (Lodos, 1998); Adıyaman: Nemrut Dağı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Ankara, Antalya, Burdur, Hatay, Isparta, İçel, Konya, Muğla, Muş, Osmaniye (Tozlu et al., 2002); Manisa: Muradiye, İzmir: Kemalpaşa (Tezcan & Rejzek, 2002); Bolu: Yeniçağ, Muğla: Köyceğiz, Antalya: Kaş, Uşak: Ulubey (Özdikmen & Çağlar, 2004); Kahramanmaraş: Pazarcık, Çağlayancerit, Kahramanmaraş-Andırın yolu, Afşin, Nurhak, Andırın (Özdikmen & Okutaner, 2005); İzmir: Torbalı, Bornova, Muğla: Köyceğiz, Fethiye, Dalaman, İzmir: Kemalpaşa, Ankara: Gölbaşı, Şereflikoçhisar, Çubuk, Şanlıurfa: Ceylanpınar, Nevşehir: Hacıbektaş, Gülşehir (Özdikmen et al., 2005); Osmaniye: Düziçi, Gaziantep: Nurdağı, Islahiye, Hatay: Belen, Niğde: Tatlıca, Halaç, Kürkçü, Mehmetli, Nevşehir: Alacaasar, Ürgüp, Avanos (Özdikmen & Demirel, 2005); Hakkari: Şemdinli (Özdikmen, 2006); Niğde: Ulukışla, Antalya: Manavgat (Özdikmen & Demir, 2006); Niğde: Ulukışla, Bor, Ankara: Çubuk, Nevşehir: Avanos, Adana: Pozantı- İçel yolu, İçel: Erdemli-Güzeloluk, Atakent, Çukurkeklik, Mut-Silifke, Karaman: Karaman-Mut (Özdikmen, 2006); Hakkari: Şemdinli, Bartın: Kalecik, Karabük: Bartın Safranbolu, İsmet Paşa Ovacık, Kastamonu: Küre Dağları Milli Parkı, Taşköprü Hanönü, Ilgaz Kastamonu (Özdikmen, 2007); Ankara: Beytepe, Bağlum, Polatlı, Şereflikoçhisar (Özdikmen, Turgut, Güzel, 2009); Antalya: Alanya, Gündoğmuş, Hatay: Yukarı Ekinci, Kahramanmaraş: Pazarcık, Konya: Taşkent-Alanya, Hadim-Bozkır, Taşkent, Hadim- Alanya, Bozkır, Osmaniye: Zorkun, Kazmaca, Çona, Düziçi, Toprakkale (Özdikmen & Turgut, 2009); Hatay: Yukarı Ekinci, Kahramanmaraş: Pazarcık, Osmaniye: Zorkun, Kazmaca, Çona, Düziçi, Toprakkale (Özdikmen, Güven & Gören, 2010); Antalya: Akseki- Manavgat, Alanya, Konya: Taşkent-Alanya, Hadim-Bozkır, Taşkent, Hadim-Alanya,

94 Bozkır, (Turgut & Ozdikmen, 2010); Hakkari: Kolbaşı, Muş: Buğlan, Tunceli: Pülümür (Sama, Rapuzzi & Özdikmen, 2012); Karabük: Eskipazar (Yardibi & Tozlu, 2013). Dünya yayılışı: Kıbrıs, İran, İsrail, Irak, Ürdün, Lübnan, Suriye, Türkiye. Korotip: E-Mediterranean. Yorumlar: Bu tür Türkiye de sadece Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahiptir. Adana, İçel, Kahramanmaraş, Niğde ve Osmaniye illerinden daha önceki çalışmalarda Chlorophorus varius olarak kayıt edilmiş durumdadır. Harita 3.42. Chlorophorus damascenus ün Türkiye yayılışı (Chevrolat, 1854) Altcins PERDEROMACULATUS Özdikmen, 2011: 537 [Tip tür: Cerambyx sartor Müller, 1766] Chlorophorus sartor (Müller, 1766: 188) Orijinal kombinasyon: Cerambyx sartor Müller, 1766: 188 Tip lokalite: Piemonte (İtalya) Sinonimler: massiliensis Linnaeus, 1767: 1067 (Leptura), rusticus Geoffroy, 1785: 81 (Leptura), lineola Scopoli, 1786: 44 (Stenocorus), achilleae Brahm, 1790: 141 (Leptura),

95 angusticollis Mulsant, 1851: 123 (Clytus), fulvicollis Mulsant, 1862: 181 (Clytus), spinosulus Mulsant, 1862: 182 (Clytus), corsicus Chevrolat, 1882: 58 (Clytus), griseus Gerhardt, 1910: 556 (Clytanthus), ruficeps Pic, 1917: 5, mequignoni Pic, 1945: 13 İncelenen materyal: Adana: Pozantı, 09.VI.2008, atrap ile, 1 örnek; Karaisalı, 10.VIII.2010, çiçek üzerinden, 1 örnek; İçel: Bozyazı, Kozağacı, 23.VI.2005, atrap ile, 1 örnek; Aydıncık, 23.VI.2005, çiçek üzerinden, 2 örnek; Çamlıyayla, Central, 05.VI.2006, 1 örnek; Çamlıyayla, Pamukluk, 05.VI.2006, çiçek üzerinden, 2 örnek; Çamlıyayla, Pamukluk, 06.VI.2006, çiçek üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 26.VI.2006, çiçek üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 18.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Silifke, Değirmendere, 25.IV.2009, Morus alba odunundan, 3 örnek; Silifke, Değirmendere, 30.IV.2009, Morus alba odunundan, 1 örnek; Silifke, Değirmendere, 05.V.2009, Morus alba odunundan, 1 örnek; Gülnar, Gezende, 13.VII.2011, çiçek üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, Akifiye, 27.VII.2010, atrap ile, 3 örnek; Niğde: Alihoca, 09.VI.2008, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs-Haziran-Temmuz-Ağustos. Resim 3.43. Chlorophorus sartor (Müller, 1766)

96 Türkiye Yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İstanbul: Alem Dağı (Bodemeyer, 1906); Gümüşhane: Torul, Amasya (Villiers, 1959); Antalya, Isparta: Eğirdir (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Amasya, Samsun: Köprübaşı (Havza), İçel: Alata, Artvin: Yusufeli, Tekirdağ (Villiers, 1967); İçel: Silifke (Tuatay ve diğerleri, 1972); Isparta: Atabey (İslamköy), Muğla: Bodrum (Gümbet), İzmir: Kemalpaşa, Tire, Çeşmealtı (Gül- Zümreoğlu, 1975); Gaziantep: Fevzipaşa (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); Tekirdağ: Malkara, Bursa: Uludağ yolu, Samsun: Vezirköprü (Öymen, 1987); Antalya: Yeni Karaman, Alanya (Güzelbağ), Çanakkale: Ayvacık, İzmir: Selçuk, İçel: Anamur, Osmaniye: Nurdağı geçidi (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Tekirdağ, İstanbul, Balıkesir, Manisa, İzmir, Aydın, Muğla, Denizli, Isparta, Hatay: Antakya (Lodos, 1998); Antalya: Arapsuyu, Artvin: Merkez, Ardanuç (Akarsu), Şavşat (Çayağzı), Yusufeli (Civnar), Kınalıçam, Sarıgöl, Bilecik: Merkez, Çankırı: Eskipazar, Elazığ: Hal köyü, Erzurum: Üniversite Kampüsü, Palandöken, Aşkale, Oltu (Sütkans), Tortum (Pehlivanlı), Uzundere, Dikyar, Gölbaşı, Gümüşhane: Kale, Konya: Güneysınır (Gürağaç) (Tozlu ve diğerleri, 2002); Isparta: Yenişarbademli-Gedikli (Beyşehir gölü), Antalya: Alanya (Gökbel yaylası) (Özdikmen & Çağlar, 2004); İçel: Silifke, Artvin: Seyitler, Burdur: Ağlasun, İnsuyu, Eskişehir: Mihalgazi, Ankara: Kızılcahamam (Soğuksu Milli Parkı) (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Osmaniye: Zorkun yaylası yolu (Ürün yaylası, Olukbaşı), Çulhalı köyü, Düziçi (Çamiçi), Kahramanmaraş: Türkoğlu (Doluca), Gaziantep: Nurdağı (Kazdere köyü yaylası), Hatay: Hassa (Akbez, Geneluşağı köyü, Zeytinoba köyü, Aktepe), Kırıkhan (Taşoluk köyü), Belen (Güzelyayla yolu), Artvin, Yozgat: Akdağmağdeni (Oluközü yaylası yolu) (Özdikmen & Demirel, 2005); Antalya: Manavgat (Demirciler köyü) (Özdikmen & Demir, 2006); Ankara: Kızılcahamam, Kayseri: Yahyalı (Büyükçayır- Yeşilköy, Kapuzbaşı), Samsun: Havza (Kocapınar köyü), İçel: Fındıkpınarı çıkışı (Özdikmen, 2006); Kahramanmaraş: Pazarcık (Bağdınısağır, Sakarkaya köyü (Kısık civarı), Kahramanmaraş-Göksun yolu (Tekir girişi), Andırın (Kahramanmaraş-Andırın yolu, Çuhadırlı köyü) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Bursa: Karacabey, Bartın: Kalecik köyü, Karabük: Soğuksu, İsmet Paşa Ovacık, Kastamonu: Taşköprü Hanönü, Tosya Kastamonu yolu (Tosya çıkışı), Sinop: Durağan-Çerçiler yolu (Başağaç köyü) (Özdikmen, 2007); Osmaniye: Karaçay, Çona, Issızca köyü (Bahadıroğlu ve diğerleri, 2009); Hatay: Sazlık, Osmaniye: Yarpuz yolu, Karacalar köyü, Kazmaca köyü, Çürükarmut yaylası, Yukarı Haraz yaylası, Düziçi (Böcekli köyü) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: Gündoğmuş kavşağı, Akseki-Güzelsu, İbradı, Alanya (Dikmetaş yaylası, Sarımut-

97 Karapınar), Konya: Taşkent-Alanya yolu, Taşkent (Ilıcapınar), Hadim-Bozkır, Bozkır çıkışı, Hadim-Alanya yolu, Bozkır, Beyşehir (Üstünler civarı) (Turgut & Özdikmen, 2010); Bolu: Mudurnu-Göynük yolu (Sünnet gölü civarı), Bolu-Seben yolu (Özdikmen, 2011); İçel: Gülnar (Köseçobanlı, Taşdüştü) (Sama ve diğerleri, 2011); Kırıkkale: Kulaksız, Sulakyurt (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Tokat: Almus (Sama ve diğerleri, 2012); Düzce: Hasanlar köyü, Düzce-Yığılca yolu, Hasanlar barajı, Düzce-Gölyaka yolu, Gölyaka (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Kütahya: Ilıca (Şenyüz & Özdikmen, 2013). Dünya Yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Sibirya,?Kazakistan, Türkmenistan, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Suriye, Lübnan, İsrail, Ürdün, İran. Korotip: Sibero-European. Harita 3.43. Chlorophorus sartor nın Türkiye yayılışı (Müller, 1766) Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve Kahramanmaraş dan daha önceki çalışmalarda da kayıt edilmiş durumdadır ancak Adana ve Niğde için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Altcins HUMEROMACULATUS Özdikmen, 2011: 537 [Tip tür: Cerambyx figuratus Scopoli, 1763] Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879: 91)

98 Orijinal kombinasyon: Clytus nivipictus Kraatz, 1879: 91 Tip lokalite: Taurus: Külek (Türkiye: İçel) Sinonimler: cinctiventris Chevrolat, 1882: 58 (Clytus) İncelenen materyal: İçel: Çamlıyayla, Pamukluk, 05.VI.2006, çiçek üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 26.VI.2006, çiçek üzerinden, 4 örnek; Aydıncık, 27.VI.2006, çiçek üzerinden, 1 örnek; Anamur, Abanoz yolu, 27.VI.2006, Quercus cerris, 1 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, Akifiye, 27.VII.2010, atrap ile, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 09.VI.2008, atrap ile, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz. Resim 3.44. Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879) Türkiye Yayılışı: İçel: Külek (Kraatz, 1879); Hatay: Akbez (Pic, 1892); Niğde: Çamardı, Adana: Pozantı (Bodemeyer, 1900); Türkiye: Toros, Antalya: Antitoros Dağları (Demelt & Alkan, 1962); Antalya: Bey Dağı, Alanya, İçel: Namrun (Demelt, 1963); Van (Sama, 1982); İçel: Tarsus (Çamlıyayla), Erdemli, Silifke, Kuzucubelen, Antalya: Alanya

99 (Güzelbağ, Akseki, Merkez), Osmaniye: Nurdağı geçidi, Adana: Kozan (Adlbauer, 1988); Türkiye (Lodos, 1998; Rapuzzi & Sama, 1999); Osmaniye (Tozlu ve diğerleri, 2002); Konya: Bozkır (Çağlayan) (Turgut & Özdikmen, 2010); Osmaniye: Zorkun yolu (Fenk yaylası), Yarpuz yolu (Yukarı Haraz yaylası), Hınzırlı yaylası (Kalaycıbatıran) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Isparta: Yukarigökdere, İçel: Gülnar (Köseçobanlı, Taşdüştü) (Sama ve diğerleri, 2011); Bingöl: Merkez civarı, Muş: Buğlan geçidi, Tunceli: Pülümür (Sama ve diğerleri, 2012). Dünya Yayılışı: Yunanistan (Samos), Türkiye (Anadolu), Suriye, İran. Korotip: SW-Asiatic. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da muhtemelen geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve Niğde den daha önceki çalışmalarda da kayıt edilmiş durumdadır ancak Kahramanmaraş için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Harita 3.44. Chlorophorus nivipictus un Türkiye yayılışı (Kraatz, 1879) Cins XYLOTRECHUS Chevrolat, 1860: 456 [Tip tür: Clytus sartorii Chevrolat, 1860] Altcins XYLOTRECHUS (Chevrolat, 1860: 456) [Tip tür: Clytus sartorii Chevrolat, 1860]

100 Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817: 465) Dünyada toplam olarak 3 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de 2 alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar: Xylotrechus antilope antilope (Schoenherr, 1817: 465) Xylotrechus antilope bitlisiensis S.Marklund & D.Marklund, 2013: 7 Bu çalışmada incelenen örnekler Xylotrechus antilope antilope (Schoenherr, 1817) alt türüne aittir. Xylotrechus antilope antilope (Schoenherr, 1817: 465) Orijinal kombinasyon: Clytus antilope Schoenherr, 1817: 465 Tip lokalite: Almanya. Sinonim: hieroglyphicus Drapiez, 1819: 294 (Callidium) [HN]; sekerai Paulian, 1986: 95 (Xylotrechus antilope ab.); lentoi Paulian, 1986: 96 (Xylotrechus antilope ab.). İncelenen materyal: Adana: Feke, Buğlayan, 25.VII.2008, atrap ile, 1 örnek; İçel: Erdemli, Hacıalanı, 30.VI.2011, feromon tuzağı, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz. Türkiye yayılışı: İstanbul: Belgrad Ormanı (Acatay, 1943); İstanbul: Alem Dağı (Schimitschek, 1944, 1953); İstanbul: Polonezköy (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Bursa: Uludağ (Adlbauer, 1992); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Manisa: Muradiye (Tezcan & Rejzek, 2002); Isparta: Yukarigökdere: Kasnak Ormanı Milli Parkı, Burdur: Gölhisar (Sama ve diğerleri, 2011).

101 Harita 3.45. Xylotrechus antilope nin Türkiye yayılışı (Schoenherr, 1817) Dünya yayılışı: Avrupa, Rusya nın Avrupa kısmı, Kıbrıs, Türkiye. Korotip: European. Yorumlar: Türkiye nin batı kısımlarında daha çok yayılan bu alt tür, Adana ve İçel illeri ve dolayısıyla Doğu Akdeniz Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Diğer alt tür olan Xylotrechus antilope bitlisiensis S.Marklund & D.Marklund, 2013 Anadolu nun Doğu kısımlarında yayılmaktadır. Cins TURANOCLYTUS Sama, 1994: Chevrolat, 1860: 456 [Tip tür: Clytus namanganensis Heyden, 1885] Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) Orijinal kombinasyon: Clytus sieversi Ganglbauer, 1890: 429 Tip lokalite: Kasikoporan (Türkiye: Iğdır,?Kars) Sinonimler: deyrollei Pic, 1897: 219 (Clytus), akbesianus Pic, 1902: 17

102 Resim 3.45. Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) İncelenen materyal: Adana: Saimbeyli, 19.VI.2009, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek; Elazığ: Central, Sakabaşı (Picirik) köyü, 29.III.2012, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek; İçel: Erdemli, Sorgun, 05-08.V.2005, Astragalus sp. odunundan, 4 örnek; Silifke, 20.VII.2011, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Çardak, 12.V.2010, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 20 ve 29.V.2008, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek; Ulukışla, Çifteköy, 08.VI.2008, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek; Malatya: Pötürge, Kubbe geçidi, 13.IV.2011, Astragalus sp. odunundan, 1 örnek. Fenoloji: Mart-Nisan-Mayıs-Haziran-Temmuz. Türkiye Yayılışı: Iğdır (Ganglbauer, 1890); Trabzon (Pic, 1897); Hatay: Akbez (Pic, 1902); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Bingöl: Kuruca geçidi, Tunceli: Ovacık civarı, Pülümür civarı (Sama ve diğerleri, 2012).

103 Harita 3.46. Turanoclytus sieversi ın Türkiye yayılışı (Ganglbauer, 1890) Dünya Yayılışı: Kafkasya, Türkiye (Anadolu), İran. Korotip: SW-Asiatic. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, Elazığ, İçel, Kahramanmaraş, Niğde ve Malatya illeri ve dolayısıyla İç Anadolu Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Cins CLYTUS Laicharting, 1784: 88 [Tip tür: Leptura arietis Linnaeus, 1758] Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863: 334) Orijinal kombinasyon: Sphegesthes ciliciensis Chevrolat, 1863: 334 Tip lokalite: Tarsus (Türkiye: İçel) Sinonimler: bifarius Heyden, 1889: 329, reitteri Théry, 1892: xcvi, griseofasciatus Pic, 1908: 3, delagrangei Pic, 1945: 6

104 Resim 3.46. Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863) İncelenen materyal: İçel: Mezitli, Davultepe, V.2006, atrap ile net, 1 örnek; Çamlıyayla, Central, 10.VI.2006, çiçek üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Haziran. Türkiye Yayılışı: Anadolu (Winkler, 1924-1932); Hatay: İskenderun (Demelt, 1963); İçel: Gözne (Villiers, 1967); İçel: Erdemli, Kuzucubelen (Adlbauer, 1988); Türkiye (Lodos, 1998); İçel: Erdemli (Limonlu) (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Osmaniye: Düziçi (Gökçayır köyü) (Özdikmen & Demirel, 2005); Kahramanmaraş: Ekinözü (Türkeli), Pazarcık (Aksu köprüsü), Merkez (Türkoğluaraplar köyü, Kavaklı), Kahramanmaraş- Andırın yolu (Karbasan köyü civarı) (Özdikmen & Okutaner, 2006); İçel: Erdemli- Güzeloluk yolu (Özdikmen, 2006); Hatay: Sazlık (Erzin-kaplıcalar), Osmaniye: Kalecik- Hasanbeyli yolu, Hasanbeyli (Kalecikli köyü), Karaçay, Zorkun yolu (Çiftmazı) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Hatay: Sazlık, Erzin-kaplıcalar, Osmaniye: Kalecik- Hasanbeyli yolu, Hasanbeyli (Kalecikli köyü), Karaçay, Zorkun yolu (Çiftmazı) (Özdikmen ve diğerleri, 2010).

105 Harita 3.47. Clytus ciliciensis ün Türkiye yayılışı (Chevrolat, 1863) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu), Suriye. Korotip: Syro-Anatolian. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güneykesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel den daha önceki çalışmalarda da kayıt edilmiş durumdadır. Clytus rhamni Germar, 1817:223 Dünyada toplam olarak 3 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824: 519) alt türü ile temsil edilmektedir. Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824: 519) Orijinal kombinasyon: Callidium temesiense Germar, 1824: 519 Tip lokalite: Transsylvania (Romanya) Sinonimler: ferruginipes Pic, 1891: 26, longicollis Reitter, 1904: 82 İncelenen materyal: Adana: Pozantı, 09.VI.2008, atrap ile, 1 örnek; Karaisalı, 10.VIII.2010, çiçek üzerinden, 1 örnek; Balıkesir: Kazdağı, 09.VI.2011, Cistus creticus üzerinde, 1 örnek; İçel: Erdemli, Karahıdırlı, 26.VI.2006, çiçek üzerinden, 1 örnek; Mut,

106 Alahan, 19.VI.2008, çiçek üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, Fakılar, 18.VIII.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Hacıalan yolu, 18.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, Akifiye, 27.VII.2010, atrap ile, 2 örnek; Niğde: Alihoca, 29.VI.2009, atrap ile, 1 örnek; Osmaniye: Karatepe, Taurus, 27.VII.2011, çiçek üzerinde, 1 örnek. Fenoloji: Haziran-Temmuz-Ağustos. Resim 3.47. Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824) Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İstanbul: Alem Dağı (Bodemeyer, 1906); Trakya (Winkler, 1924-1932); Sinop: Ayancık (Schimitschek, 1944); Amasya (Villiers, 1959); İstanbul: Polonezköy, Alem Dağı, Beykoz, Anadoluhisarı, Çengelköy, İzmir: Merkez, Kemalpaşa, Efes, Bergama, Antalya: Merkez, Belkıs (Aspendos, Cumali), Antitoros Dağları (Bey Dağları, Korkuteli), Alanya, Isparta: Eğirdir (Demelt & Alkan, 1962); Türkiye (Demelt, 1963; Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998); Amasya, Artvin (Villiers, 1967); Bayburt: Merkez (Fuchs & Breuning, 1971); Amasya, Kocaeli, Yalova (Gfeller, 1972); İçel: Silifke (Tuatay ve diğerleri, 1972); Gaziantep: Fevzipaşa (Sama, 1982); Hatay: Amanos Dağları (Dörtyol) (Öymen, 1987); İzmir: Efes, Antalya: Merkez, Kemer, Alanya (Güzelbağ), Manavgat, Patara, Termessos, Yeni Karaman, İçel:

107 Anamur, Silifke (Merkez, Gülnar), Kuzucubelen, Tarsus (Çamlıyayla), Kanlıdivane, Çanakkale: Ayvacık, Osmaniye: Nurdağı geçidi, Kahramanmaraş: Andırın, Adana: Kozan (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Adıyaman: Karadut köyü civarı (Rejzek & Hoskovec, 1999); Antalya: Arapsuyu, Artvin: Yusufeli, Bilecik: Merkez, Hatay: Erzin, Gümüşhane: Kale, Tokat: Merkez (Tozlu ve diğerleri, 2002); Anadolu (Sama, 2002); Antalya: Alanya (Mahmutlar), Kemer (Olimpos Dağı), Konya: Akşehir (Cankurtaran köyü, Sultan Dağları), Sivas: Yıldızeli (Cumhuriyet köyü), Yozgat: Çiğdemli (Gökiniş köyü), Gümüşhane: Kelkit (Günyurdu köyü) (Özdikmen & Çağlar, 2004); İçel: Silifke, İstanbul: Kadıköy (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Kocaeli: İzmit (Ballıkayalar Milli Parkı, Beşkayalar Milli Parkı), Osmaniye: Zorkun yaylası, Zorkun yaylası yolu (Ürün yaylası, Olukbaşı), Yarpuz yolu (Karataş) (Özdikmen & Demirel, 2005); Ankara: Kızılcahamam (Işık Dağı, Yukarı Çanlı) (Özdikmen & Demir, 2006); Ankara: Kızılcahamam (Güvem, Yasin, Yukarı Çanlı), İçel: Uzuncaburç, Mersin-Gözne yolu (Yeniköy), Kayseri: Yahyalı (Büyükçayır-Yeşilköy, Kapuzbaşı) (Özdikmen, 2006); Karabük: Safranbolu (Bulak köyü), Kastamonu: Hanönü, Araç-Kurşunlu (Boyalı) (Özdikmen, 2007); Osmaniye: Zorkun yolu (Çiftmazı Gölyeri, Karacalar, Ürün yaylası), Cebel yolu (Çürükarmut yaylası), Yarpuz yolu (Yukarı Haraz yaylası, orman depose civarı) (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: Akseki (Murtiçi-Güzelsu), İbradı, Konya: Hadim (Korualan) (Turgut & Ozdikmen, 2010); Karabük (Yardibi, 2011); İçel: Erdemli (Sama ve diğerleri, 2011); Bolu: Mudurnu-Göynük yolu (Sünnet gölü civarı), Aynalı köyü geçidi, Göynük-Sünnet gölü (Özdikmen, 2011); Bitlis: Kuzgunkıran, Elazığ: Kuruca geçidi, Tokat: Almus, Tunceli: Pülümür (Sama ve diğerleri, 2012); Düzce: Yığılca, Kent ormanı, Nalbantoğlu, Çilimli, Şerefiye, Beyköy (Samandere şelalesi yolu), Hasanlar köyü, Düzce-Yığılca yolu, Beçi köyü, Yığılca-Düzce yolu (Özdikmen ve diğerleri, 2012b). Dünya yayılışı: Avrupa, Transkafkasya, Kafkasya, Kazakistan, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail, İran. Korotip: Europeo-E-Mediterranean. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya ve hem de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu nominative alt tür, İçel, Kahramanmaraş, Adana ve Osmaniye den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Balıkesir, Niğde için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir.

108 Harita 3.48. Clytus rhamni temesiensis ün Türkiye yayılışı (Germar, 1824) Clytus taurusiensis (Pic, 1903: 139) Orijinal kombinasyon: Chlorophorus taurusiensis Pic, 1903: 139 Tip lokalite: Toros Dağları (Türkiye: Anadolu) Sinonimler: bytinskii Heyrovský, 1954: 395 Resim 3.48. Clytus taurusiensis (Pic, 1903)

109 İncelenen materyal: İçel: Mezitli, Davultepe, V.2006, atrap ile, 1 örnek; Kahramanmaraş: Göksun, Değirmendere, 25.IV.2009, Vitis vinifera, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs. Türkiye Yayılışı: Osmaniye: Bahçe (Adlbauer, 1992); Türkiye (Lodos, 1998); Hatay: Antakya (Teknepınar) (Özdikmen & Demirel, 2005); İçel: Uzuncaburç yolu (Özdikmen, 2006); Hatay: İskenderun (Yeniköy) (kişisel very, 2014). Harita 3.49. Clytus taurusiensis ün Türkiye yayılışı (Pic, 1903) Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu), İsrail. Korotip: E-Mediterranean (Palestino-Taurian). Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güneykesimlerinde dar bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Kahramanmaraş için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Altfamilya STENOPTERINAE Gistel, 1848: [9] (unnumbered section) Tribus STENOPTERINI Gistel, 1848: [9] Cins STENOPTERUS Illiger, 1804: 120 [Tip tür: Necydalis rufa Linnaeus, 1767]

110 Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767: 642) Dünyada toplam olarak 4 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de 2 alt tür ile temsil edilmektedir. Bunlar: Stenopterus rufus geniculatus Kraatz, 1863: 104 Stenopterus rufus syriacus Pic, 1892: 22 Bu çalışmada incelenen örnekler Stenopterus rufus syriacus Pic, 1892 alt türüne aittir. Stenopterus rufus syriacus Pic, 1892: 22 Tip lokalite: Akbez (Türkiye: Hatay) Resim 3.49. Stenopterus rufus syriacus (Pic, 1892) İncelenen materyal: Adana: Feke, Buğlayan, 25.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Feke, Süphandere, 02.VII.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; İçel: Mut, Dandi, 07.VI.2003, atrap ile, 1 örnek; Anamur, Sarıyayla, 26.VI.2005, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 16.VI.2008, 1 örnek; Kızılkaya (Çamlıyayla), 16.VI.2009, 1 örnek; Central, Toroslar, Kızılbağ, 16.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek.

111 Fenoloji: Haziran-Temmuz. Türkiye Yayılışı: Antalya: Antitoros (Demelt & Alkan, 1962); İçel: Namrun (Demelt, 1963); İçel: Alata (Villiers, 1967); Gaziantep: Fevzipaşa (Sama, 1982); Antalya: Taşağıl, Alanya (Merkez, Güzelbağ), İçel: Anamur, Silifke (Gülnar), Kuzucubelen, Erdemli, Osmaniye: Nurdağı geçidi, Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Antalya (Tauzin, 2000); Anadolu (Sama & Rapuzzi, 2000); Güney Batı Türkiye (Sama, 2002); Antalya: Alanya (Çayarası ve Cırlasun, Mahmutlar), Kalkan, Kemer (Olimpos Dağı), Konya: Akşehir (Çimendere köyü, Sultan Dağları) (Özdikmen & Çağlar, 2004); Osmaniye: Zorkun yaylası yolu (Ürün yaylası), Yarpuz yolu (Karataş), Düziçi (Karasi köyü), Kahramanmaraş: Türkoğlu (Doluca köyü, Kaledibi köyü), Hatay: Hassa (Akbez, Geneluşağı köyü), Antakya (Seldiren köyü) (Özdikmen & Demirel, 2005); Kahramanmaraş: Andırın (Andırın-Geben road) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Osmaniye: Karaçay, Issızca köyü, Çona köyü (Bahadıroğlu ve diğerleri, 2009); Osmaniye: Zorkun yolu (Çiftmazı, Karacalar, Ürün yaylası), Yarpuz yolu, Yukarı Haraz yaylası, Hınzırlı yaylası (Kalaycıbatıran), Cebel yolu (Çürükarmut yaylası), Hasanbeyli (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: Gündoğmuş (Ümütlü köyü), İbradı, Alanya (Karapınar köyü, Dikmetaş yaylası, Karapınar-Sarımut), Akseki (Çukurköy-Mahmutlu, Güçlüköy), Konya: Taşkent (Ilıcapınar), Hadim-Bozkır, Hadim (Beyreli) (Turgut & Ozdikmen, 2010); Hatay: Şenköy (Sama ve diğerleri, 2012). Dünya Yayılışı: Türkiye (Anadolu), Suriye, Lübnan, İsrail. Korotip: E-Mediterranean (Palestino-Taurian). Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde bir yayılış alanına sahip olan bu alt tür, İçel ve Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Adana için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir.

112 Harita 3.50. Stenopterus rufus syriacus nin Türkiye yayılışı (Pic, 1892) Tribus MOLORCHINI Gistel, 1848: [9] Cins MOLORCHUS Fabricius, 1792: 356 [Tip tür: Necydalis minor Linnaeus, 1758] Altcins CAENOPTERA Thomson, 1859: 150 [Tip tür: Necydalis minor Linnaeus, 1758] Molorchus juglandis Sama, 1982: 219 Tip lokalite: Alanya (Türkiye: Antalya) İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 17.III.2011-23.IV.2011, Juglans regia, 4 örnek; İçel: Mut, Kozlar, 07.V.2006, Juglans regia, 3 örnek; Çamlıyayla, 20.IV.2008, Juglans regia, 1 örnek; Çamlıyayla, 30.X.2008, Cornus sanguinea, 1 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, 25.III.2011-07.V.2011, Juglans regia, 4 örnek; Niğde: Çiftehan, 15-29.IV.2009, Juglans regia, 3 örnek. Fenoloji: Mart-Nisan-Mayıs-Ekim.

113 Resim 3.50. Molorchus juglandis (Sama, 1982) Türkiye Yayılışı: Antalya: Alanya, İçel: Bolkar Dağları, Namrun (Sama, 1982); Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Güney Türkiye (Toros Dağları) (Sama & Rapuzzi, 2000); İçel: Çamlıyayla (Sama ve diğerleri, 2012); Konya: Ereğli (Hoskovec & Rejzek, 2014). Harita 3.51. Molorchus juglandis nin Türkiye yayılışı (Sama, 1982) Dünya Yayılışı: Kafkasya (Gürcistan), Türkiye (Anadolu), Lübnan, İsrail.

114 Korotip: SW-Asiatic. Yorumlar: Türkiye de sadece Anadolu nun güney kesimlerinde bir yayılış alanına sahip olan bu tür, İçel ve Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Adana ve Kahramanmaraş için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Altcins MOLORCHUS Fabricius, 1792: 356 [Tip tür: Necydalis minor Linnaeus, 1758] Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861: 189 Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece Molorchus kiesenwetteri hircus (Abeille de Perrin, 1881) alt türü ile temsil edilmektedir. Molorchus kiesenwetteri hircus (Abeille de Perrin, 1881: 133) Tip lokalite: Bloudan (Suriye) Sinonim: angorensis Pic, 1912: 3 (Caenoptera), anatolica Adlbauer, 1988: 275 (Molorchus) Resim 3.51. Molorchus kiesenwetteri hircus (Abeille de Perrin, 1881)

115 İncelenen materyal: İçel: Tarsus, Eskişehir, 22.VI.2007, 3 örnek; Çamlıyayla, Pınarlıbük, Erguvan, 30.X.2007-10.IV.2008, 4 örnek; Niğde: Alihoca, 05.VIII.2007, Juglans regia odunundan, 10 örnek. Fenoloji: Nisan-Haziran-Ağustos-Ekim. Türkiye Yayılışı: Konya: Meram (Bodemeyer, 1900); Anadolu (Winkler, 1924-1932; Adlbauer, 1988); Amasya (Villiers, 1967); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000; Sama, 2002); İçel: Erdemli, Namrun (Merkez, Çamlıyayla), Bilecik (Adlbauer, 1988); Ankara: Kızılcahamam (Köroğlu Dağları), Antalya: Akseki (Yarpuz, Cevizli), Kastamonu: Yaralıgöz (Devrekani) (Adlbauer, 1992); Konya: Derebucak civarı (Turgut & Ozdikmen, 2010); Konya: Akşehir, Ankara, İçel: Namrun (Çamlıyayla), Erdemli, Kahramanmaraş: Afşin, Bilecik, İzmit, İçel: Namrun, Ankara: Kızılcahamam, Köroğlu Dağları, Kastamonu: Yaralıgöz, Antalya: Akseki, Yarpuz (Sama, 1995); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); İçel: Namrun (Erdemli) (Tauzin, 2000); İzmir: Kemalpaşa (Armutlu) (Tezcan & Rejzek, 2002). Harita 3.52. Molorchus kiesenwetteri hircus in Türkiye yayılışı (Abeille de Perrin, 1881) Dünya Yayılışı: Transkafkasya, Kafkasya, Türkiye (Anadolu), İran. Korotip: SW-Asiatic.

116 Yorumlar: Türkiye de hem Trakya hem de Anadolu damuhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu nominative alt tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır ancak Niğde için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Cins NATHRIUS Brèthes, 1916: [Tip tür: Callimus bourdini Mulsant, 1846 (= Saperda angulata Schrank, 1789)] Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839: 105) Orijinal kombinasyon: Leptidea brevipennis Mulsant, 1839: 105 Tip lokalite: Fransa. Sinonim: minutus Motschulsky, 1845: 84 (Leptidea); manca LeConte, 1851: 24 (Gracilia); rufipennis Dufour, 1851: 351 (Gracilia); porteri Bréthes, 1916: 77; cypericus Sláma & Berger, 2006: 56. Resim 3.52. Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839)

117 İncelenen materyal: Adana: Karaisalı, 17.III.2011, Juglans regia, 4 örnek; İçel: Mut, kozlar, 07.V.2006, Juglans regia, 1 örnek; Tarsus, Meşelik beldesi, 17.IV.2008, Ceratonia sp., 1 örnek; Çamlıyayla, 04.V.2008, Juglans regia, 2 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, 25.III.2011 ve 07.V.2011, 2 örnek; Niğde: Çiftehan, 15-29.IV.2009, Juglans regia, 3 örnek; Alihoca, 25.V.2008 ve 01.V.2009, Juglans regia, 18 örnek. Fenoloji: Mart-Nisan-Mayıs. Türkiye yayılışı: İstanbul: Belgrad Ormanı, Suadiye (Acatay, 1943); İstanbul: Boğaziçi (Schimitschek, 1944, 1953); İstanbul: Polonezköy (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); İçel: Erdemli, Antalya: Alanya, Niğde: Çiftehan (Adlbauer, 1988); Hatay: Şenköy (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.53. Nathrius brevipennis un Türkiye yayılışı (Mulsant, 1839) Dünya yayılışı: Holoarktik, Neotropik bölgeler ve Kuzey Afrika. Korotip: Subcosmopolitan. Yorumlar: Bu tür Niğde ve İçel illerinden daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır. Adana ve Kahramanmaraş illeri için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Tribus HYBODERINI Linsley, 1840: 367 Cins CALLIMUS Mulsant, 1846: [5]

118 [Tip tür: Callimus bourdini Mulsant, 1846 (= Saperda angulata Schrank, 1789)] Altcins CALLIMUS Mulsant, 1846: [5] [Tip tür: Callimus bourdini Mulsant, 1846 (= Saperda angulata Schrank, 1789)] Callimus angulatus (Schrank, 1789:77) Dünyada toplam olarak 2 alt türü bulunan bu tür, Türkiye de sadece nominatif alt tür ile temsil edilmektedir. Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789: 77) Orijinal kombinasyon: Saperda angulatus Schrank, 1789: 77 Tip lokalite: Vaterland (Avusturya) Sinonim: cyaneus Fabricius, 1792: 330 (Callidium), variabilis Bonelli, 1812: 181 (Necydalis), laetus Motschulsky, 1845: 85 (Stenopterus), bourdini Mulsant, 1846: [7], gallicus Pic, 1932: 25 (Callimellum) Resim 3.53. Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789)

119 İncelenen materyal: Adana: Fekei, Buğlayan, 25.VI.2009, çiçek üzerinden, 2 örnek; İçel: Mut, Dandi, 07.VI.2003, atrap ile, 1 örnek; Gülnar, Daşdüştü, 24.V.2006, Quercus sp. üzerinden, 2 örnek; Erdemli, Sargunlu, 30.V.2006, Quercus sp. üzerinden, 1 örnek; Erdemli, Karahıdırlı, 16.VI.2008, çiçek üzerinden, 2 örnek; Çamlıyayla, Karakoyak, 16.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Çamlıyayla, Kızılkaya, 16.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VI.2009, 1 örnek. Fenoloji: Mayıs-Haziran. Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Pic, 1892); İstanbul: Belgrad ormanı (Acatay, 1943); İstanbul: Polonezköy (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Samsun (Villiers, 1967); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama, 2002); Ordu: Fatsa (Öymen, 1987); Antalya: Termessos, İçel: Erdemli (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Tokat: Niksar (Çamiçi) (Sama ve diğerleri, 2012); Kırklareli: Yenice civarı (kişisel iletişim, 2014). Harita 3.54. Callimus angulatus angulatus un Türkiye yayılışı (Schrank, 1789) Dünya yayılışı: Merkez ve Doğu Avrupa, Kafkasya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Suriye, İran. Korotip: Turano-European. Yorumlar: Türkiye de hem Trakya hem de Anadolu da muhtemelen oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu nominatif alt tür, İçel den daha önceki çalışmalarda kayıt

120 edilmiş durumdadır ancak Adana ve Niğde illeri ve dolayısıyla İç Anadolu Bölgesi için bu çalışma ile ilk defa kayıt edilmektedir. Altcins LAMPROPTERUS Mulsant, 1862: 214 [Tip tür: Callimus bourdini Mulsant, 1846 (= Saperda angulata Schrank, 1789)] Callimus femoratus (Germar, 1824: 519) Orijinal kombinasyon: Necydalis femoratus Germar, 1824: 519 Tip lokalite: Russia (Rusya) Sinonim: narcissus Abeille de Perrin, 1881: 138 (Callimus), adonis Abeille de Perrin, 1881: 139 (Callimus), thoracicus Chevrolat, 1882: 57 (Callimoxys), rumelicus Apfelbeck, 1899: 292 (Callimus), distinctus Ieniştea, 1952: 719 (Callimomimus) Resim 3.54. Callimus femoratus (Germar, 1824) İncelenen materyal: Adana: Feke, Buğlayan, 25.VI.2009 ve 02.VII.2009, çiçek üzerinden, 4 örnek; Feke, Süphandere, 02.VII.2009, çiçek üzerinden, 3 örnek; Karaisalı, 10.VIII.2010, atrap ile, 1 örnek; İçel: Mut, Dandi, 07.VI.2003, atrap ile, 1 örnek; Anamur, Sarıyayla,

121 26.VI.2005, çiçek üzerinden, 2 örnek; Çamlıyayla, Pamukluk, 14.V.2007 ve 10.IV.2008-09.V.2008, Quercus cerris ve Quercus infectoria odunundan, 45 örnek; Central, Akdeniz, Kızılbağ, 16.VI.2009, çiçek üzerinden, 2 örnek; Kahramanmaraş: Andırın, Akifiye, 24.IV.2011, Quercus cerris, 5 örnek; Niğde: Alihoca, 07.VI.2009, çiçek üzerinden, 1 örnek. Fenoloji: Nisan-Mayıs-Haziran-Temmuz. Türkiye yayılışı: Hatay: Akbez (Fairmaire, 1884; Pic, 1892); İçel: Burna, Antalya: Toros Dağları, Niğde: Çamardı (Bodemeyer, 1900); Anadolu (Winkler, 1924-1932); İçel: Toros Dağları (Bolkar Dağları) (Villiers, 1959); Antalya: Merkez (Demelt & Alkan, 1962; Demelt, 1963); Adana (Demelt, 1963); Hatay: Amanos Dağları (Nurdağı geçidi), Amasya, İçel: Alata (Villiers, 1967); Bursa: Uludağ (Villiers, 1967); Hakkari: Yüksekova, Şemdinli, Muş, Bingöl: Karlıova (Fuchs et Breuning, 1971); Balıkesir: Gönen, Çanakkale: Biga (Gfeller, 1972); Çanakkale: Ahmetler (Ayvacık), Balıkesir: Ayvalık (Bağyüzün), Muğla: Ula (Gül-Zümreoğlu, 1975); İzmir: Agamemnun, Bergama (Kozak), Kemalpaşa, Balıkesir: Susurluk (Gül-Zümreoğlu, 1975); Kırıkkale, Manisa: Akhisar, İzmir (Sama, 1982); Türkiye (Danilevsky & Miroshnikov, 1985; Lodos, 1998; Sama & Rapuzzi, 2000); Adana: Nur Dağı, İçel: Erdemli (Öymen, 1987); Edirne, Antalya: Kemer, Yeni Karaman, Termessos, Alanya (Güzelbağ), Çanakkale, Burdur: Sagalassos, İzmir: Samsun Dağı, İçel: Anamur, Silifke (Gülnar), Erdemli, Kuzucubelen, Tarsus (Çamlıyayla), Osmaniye: Nurdağı geçidi, Kahramanmaraş, Adana: Kozan (Adlbauer, 1988); Trakya (Althoff & Danilevsky, 1997); Çanakkale, Balıkesir, Muğla, Antalya, Marmara Bölgesi, Ege Bölgesi (Lodos, 1998); Adıyaman: Karadut köyü (Rejzek & Hoskovec, 1999); Antalya: Arapsuyu, Artvin: Yusufeli (Altıparmak), Bingöl: Solhan (Buğlan geçidi), Diyarbakır: Silvan, Erzurum: Uzundere (Şelale) (Tozlu ve diğerleri, 2002); Antalya: Kalkan, Alanya (Çayarası), Konya: Taşkent (Beyreli), Burdur: Bucak (Çamlık), Yozgat: Çiğdemli (Gökiniş) (Özdikmen & Çağlar, 2004); Adana, İstanbul: Kadıköy, Muğla: Marmaris, Ankara: Kızılcahamam (Güvem) (Özdikmen ve diğerleri, 2005); Hatay: İskenderun (Güzelyayla yolu, Kurtbağı köyü, Kozaklı köyü), Hassa (Akbez, Zeytinoba), Manisa: Turgutlu Çardağı (Domunludeve vadisi), Osmaniye: Zorkun yaylası yolu (Ürün yaylası), Düziçi (Çamiçi köyü, Kurtlar köyü), Kahramanmaraş: Sumaklı köyü, Türkoğlu (Doluca köyü, Kaledibi köyü), Gaziantep: Nurdağı (Kazdere köyü yaylası) (Özdikmen & Demirel, 2005); Kahramanmaraş: Pazarcık (Büyük Nacar, Kocalar köyü, Sakarkaya köyü (Pekmez

122 deresi, Kısık), Merkez, Bağdınısağır, Kahramanmaraş-Andırın yolu (Karbasan, Yenicekale), Andırın (Çınar geçidi, Andırın-Geben yolu) (Özdikmen & Okutaner, 2006); Hatay: Dörtyol-Yeniyurt, Sazlık, Erzin-kaplıcalar, Hassa, Gülpınarı yaylası, Osmaniye: Akyar köyü, Yarpuz yolu, Bahçe-İnderesi yolu, Kalecik-Hasanbeyli yolu, Bahçe, Haraz yaylası, Karaçay, Yarpuz, Kalecikli köyü, Yukarı Haraz yaylası (Özdikmen ve diğerleri, 2010); Antalya: Alanya-Taşkent (Karapınar), Akseki-Manavgat yolu, Akseki civarı, Murtiçi-Güzelsu, Akseki-Güzelsu, İbradı, Gevenli geçidi, Alanya (Dikmetaş yaylası, Karapınar-Sarımut, Sarımut-Çayarası), Akseki (Mahmutlu), Başlar köyü, Çukurköy- Mahmutlu, Konya: Bozkır (Dere), Taşkent-Alanya (Çayarası) (Turgut & Ozdikmen, 2010); Kırıkkale: Sulakyurt (Özdikmen ve diğerleri, 2012); Bingöl: Merkez, Bitlis: Güroymak, Elazığ: Kuruca geçidi, Hakkari: Kolbaşı, Hatay: Şenköy, Mardin: Hop geçidi, Muş: Buğlan geçidi, Tokat: Almus gölü, Tunceli: Merkez, Pülümür (Sama ve diğerleri, 2012). Harita 3.55. Callimus femoratus ün Türkiye yayılışı (Germar, 1824) Dünya yayılışı: Avrupa (Balkanlar), Transkafkasya, Kafkasya, Türkiye (Anadolu ve Trakya), Kıbrıs, Suriye, Lübnan, İsrail, İran. Korotip: Turano-Mediterranean (Turano-Balkan). Yorumlar: Türkiye de hem Trakya hem de Anadolu da oldukça geniş bir yayılış alanına sahip olan bu tür, Adana, İçel, Kahramanmaraş ve Niğde den daha önceki çalışmalarda kayıt edilmiş durumdadır.

123 4. SONUÇLAR Bu çalışma ile Türkiye den Cerambycidae familyasına ait toplam 5 alt familyaya ait 31 cins ve 55 tür tespit edilmiş ve değerlendirilmiştir. [Aseminae alt familyasından 5 tür: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895), Asemum striatum (Linnaeus, 1758), Asemum tenuicorne Kraatz, 1879 olmak üzere; Saphaninae alt familyasından 1 tür: Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839 olmak üzere; Spondylidinae alt familyasından 1 tür: Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758) olmak üzere; Cerambycinae alt familyasından 42 tür: Icosium tomentosum Lucas, 1854, Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Trichoferus preissi (Heyden, 1894), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775), Cerambyx carinatus (Küster, 1845), Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758, Cerambyx nodulosus Germar, 1817, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Cerambyx scopolii Fuessly, 1775, Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892, Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843, Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907, Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013, Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004, Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Delagrangeus angustissimus Pic, 1892, Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862), Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Callidium syriacum Pic, 1892, Callidium aeneum (DeGeer, 1775), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes lividus (Rossi, 1794), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Isotomus speciosus (Schneider, 1787), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863), Clytus rhamni Germar, 1817, Clytus taurusiensis (Pic, 1903) olmak üzere; Stenopterinae alt familyasından 6 tür: Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767), Molorchus juglandis Sama, 1982, Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839), Callimus angulatus (Schrank, 1789), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere]. Yapılan değerlendirmeler sonucunda bu türlerden 18 tanesinin alt tür seviyesinde oldukları tespit edilmiştir. Bunlar: Aseminae alt familyasından: Arhopalus rusticus rusticus

124 (Linnaeus, 1758), Asemum tenuicorne claricostulatum Özdikmen & Aytar, 2012; Cerambycinae alt familyasından: Icosium tomentosum atticum Ganglbauer, 1882, Cerambyx cerdo acuminatus Motschulsky, 1853, Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845), Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892, Purpuricenus interscapillatus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Aromia ambrosiaca ambrosiaca (Steven, 1809), Delagrangeus angustissimus angustissimus Pic, 1892, Deilus rugosicollis rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777), Callidium aeneum pilosicollis Özdikmen & Aytar, 2014, Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012, Xylotrechus antilope antilope (Schoenherr, 1817), Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824); Stenopterinae alt familyasından: Stenopterus rufus syriacus Pic, 1892, Molorchus kiesenwetteri hircus (Abeille de Perrin, 1881), Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789) dir. Yapılan değerlendirmeler sonucunda bu türlerden 1 tanesi [Asemum striatum (Linnaeus, 1758)] Türkiye nin güney yarısından ilk defa kayıt edilmektedir. Ayrıca, 4 tür Akdeniz Bölgesi [Asemum striatum (Linnaeus, 1758), Cerambyx carinatus (Küster, 1845), Phymatodes fasciatus (Villers, 1789) ve Chlorophorus varius (O. F. Müller, 1766)], 5 tür Doğu Akdeniz Bölgesi [Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839, Icosium tomentosum atticum Ganglbauer, 1882, Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777) ve Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817)], 4 tür İç Anadolu Bölgesi [Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes fasciatus (Villers, 1789), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) ve Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789)] ve 1 tür Güney-Doğu Anadolu Bölgesi [Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968] için ilk defa kayıt edilmektedir. Dahası, toplam 53 tür Türkiye deki çeşitli iller için yeni kayıtlardır. Bunlardan: 13 ü Adana ili için: Aseminae: Arhopalus rusticus rusticus (Linnaeus, 1758), Cerambycinae: Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845), Deilus rugosicollis rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes lividus (Rossi, 1794), Phymatodes fasciatus (Villers, 1789), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817) ve Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), ve

125 Stenopterinae: Stenopterus rufus syriacus Pic, 1892, Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839) ve Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789) 1 i Balıkesir ili için: Cerambycinae: Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824) 1 i Elazığ ili için: Cerambycinae: Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) 1 i Gaziantep ili için: Cerambycinae: Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843 15 i İçel ili için: Asemiinae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839) ve Arhopalus rusticus rusticus (Linnaeus, 1758), Saphaninae: Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839, Spondylidinae: Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758), Cerambycinae: Icosium tomentosum atticum Ganglbauer, 1882, Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Cerambyx carinatus (Küster, 1845), Aromia ambrosiaca ambrosiaca (Steven, 1809), Deilus rugosicollis rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes fasciatus (Villers, 1789), Chlorophorus varius (O. F. Müller, 1766), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817) ve Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) 9 u Kahramanmaraş ili için: Cerambycinae: Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892, Purpuricenus interscapillatus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907, Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) ve Clytus taurusiensis (Pic, 1903), ve Stenopterinae: Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839) 1 i Malatya ili için: Cerambycinae: Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) 10 u Niğde ili için: Asemiinae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Cerambycinae: Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845), Aromia ambrosiaca ambrosiaca (Steven, 1809), Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes fasciatus (Villers, 1789), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) ve Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824), ve Stenopteriinae: Molorchus kiesenwetteri hircus (Abeille de Perrin, 1881) ve Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789)

126 2 si Osmaniye ili için: Aseminae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839); Cerambycinae: Trichoferus preissi (Heyden, 1894) olmak üzere (Şekil 4.1.). 16 14 12 10 8 6 4 2 0 Tür sayısı Şekil 4.1. Yeni kayıt niteliğindeki türlerin ait olduğu illeri gösteren grafik Bu çalışmada incelenen tüm taksonlar aşağıda liste halinde verilmiştir: Üst Familya CERAMBYCOIDEA Latreille, 1802 Familya CERAMBYCIDAE Latreille, 1802: 211 Alt Familya ASEMINAE Thomson, 1861: 139 Tribus ASEMINI Thomson, 1861: 139 Cins ARHOPALUS Audinet-Serville, 1834: 77 Arhopalus ferus (Mulsant, 1839: 64) Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758: 395) Arhopalus rusticus rusticus (Linnaeus, 1758: 395) Arhopalus syriacus (Reitter, 1895: 86)

127 Cins ASEMUM Eschscholtz, 1830: 66 Asemum striatum (Linnaeus, 1758: 396) Asemum tenuicorne Kraatz, 1879: 97 Asemum tenuicorne claricostulatum Özdikmen & Aytar, 2012: 1253 Alt Familya SAPHANINAE Gistel, 1848: [1] Tribus SAPHANINI Gistel, 1848: [1] Cins OXYPLEURUS Mulsant, 1839: 57 Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839: 57 Alt Familya SPONDYLIDINAE Audinet-Serville, 1832: 123 Tribus SPONDYLIDINI Audinet-Serville, 1832: 123 Cins SPONDYLIS Fabricius, 1775: 159 Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758: 388) Altfamilya CERAMBYCINAE Latreille, 1802: 211 Tribus ACHRYSONINI Lacordaire, 1868: 203 Cins ICOSIUM Lucas, 1854: VIII Icosium tomentosum Lucas, 1854: IX Icosium tomentosum atticum Ganglbauer, 1882: 743 Tribus HESPEROPHANINI Mulsant, 1839: 61

128 Cins TRICHOFERUS Wollaston, 1854: 427 Trichoferus griseus (Fabricius, 1792: 325) Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883: 300) Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85) Cins STROMATIUM Audinet-Serville, 1834: 80 Stromatium auratum (Böber, 1793: 135) Tribus PHORACANTHINI Newman, 1840: 2 Cins PHORACANTHA Newman, 1840: 19 Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775: 180) Tribus CERAMBYCINI Latreille, 1802: 21 Cins CERAMBYX Linnaeus, 1758: 388 Altcins CERAMBYX Linnaeus, 1758: 388 Cerambyx carinatus (Küster, 1845: 46) Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758: 392 Cerambyx cerdo acuminatus Motschulsky, 1853: 79 Cerambyx nodulosus Germar, 1817: 220 Cerambyx welensii (Küster, 1845: 44) Cerambyx welensii welensii (Küster, 1845: 44)

129 Altcins MICROCERAMBYX Mikšic & Georgijevic, 1973: 22 Cerambyx scopolii Fuessly, 1775: 12 Cerambyx scopolii nitidus Pic, 1892: CXI Tribus TRACHYDERINI Dupont, 1836: 1 Cins PURPURICENUS Dejean, 1821: 105 Altcins PURPURICENUS Dejean, 1821 Purpuricenus budensis (Götz, 1783: 70) Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843: 353 Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937: 247 Purpuricenus interscapillatus interscapillatus Plavilstshikov, 1937: 247 Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907: 169 Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968: 65 Cins CALCHAENESTHES Kraatz, 1863: 97 Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013: 150 Tribus CALLICHROMATINI Swainson & Shuckard, 1840: 293 Cins AROMIA Audinet-Serville, 1834: 559 Aromia ambrosiaca (Steven, 1809: 40) Aromia ambrosiaca ambrosiaca (Steven, 1809: 40)

130 Tribus OBRIINI Mulsant, 1839: 95 Cins ANATOLOBRIUM Adlbauer, 2004: 419 Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004: 421 Tribus CERTALLINI Fairmaire, 1864: 149 Cins CERTALLUM Dejean, 1821: 111 Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767: 637) Tribus DEILINI Fairmaire, 1864: 154 Cins DELAGRANGEUS Pic, 1892: XCIII Altcins DELAGRANGEUS Pic, 1892: XCIII Delagrangeus angustissimus Pic, 1892: XCIII Delagrangeus angustissimus angustissimus Pic, 1892: xciii Cins DEILUS Audinet-Serville, 1834: 73 Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012: 668 Deilus rugosicollis rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012: 668 Tribus STENHOMALINI Miroshnikov, 1989: 742 Cins STENHOMALUS White, 1855: 243 Altcins OBRIOPSIS Müller, 1948: 65 Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862: 126)

131 Tribus HYLOTRUPINI Zagajkevich, 1991: 67 Cins HYLOTRUPES Audinet-Serville, 1834: 77 Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758: 396) Tribus CALLIDIINI Kirby, 1837: 170 Cins ROPALOPUS Mulsant, 1839: 40 Altcins ROPALOPUS Mulsant, 1839: 40 Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775: 188) Cins SEMANOTUS Mulsant, 1839: 54 Semanotus russicus (Fabricius, 1777: 232) Semanotus russicus russicus (Fabricius, 1777: 232) Cins CALLIDIUM Fabricius, 1775: 187 Altcins CALLIDIUM Fabricius, 1775: 187 Callidium syriacum Pic, 1892: CXI Altcins CALLIDOSTOLA Reitter, 1913: 37 Callidium aeneum (DeGeer, 1775: 89) Callidium aeneum pilosicollis Özdikmen & Aytar, 2014: 599 Cins PHYMATODES Mulsant, 1839: 47 Altcins PHYMATODES Mulsant, 1839: 47

132 Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758: 396) Altcins PHYMATODERUS Reitter, 1913: 39 nec Dejean, 1837 Phymatodes lividus (Rossi, 1794: 98) Altcins PARAPHYMATODES Plavilstshikov, 1934: 215) Phymatodes fasciatus (Villers, 1789: 257) Tribus CLYTINI Mulsant, 1839: 70 Cins PLAGIONOTUS Mulsant, 1842: 1 Altcins ECHINOCERUS Mulsant, 1862: 143 Plagionotus floralis (Pallas, 1773: 724) Cins ISOTOMUS Mulsant, 1862: 143 Isotomus speciosus (Schneider, 1787: 125) Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012: 653 Cins CHLOROPHORUS Chevrolat, 186: 290 Altcins CHLOROPHORUS Chevrolat, 1863: 290 Chlorophurus varius (Müller, 1766: 188) Chlorophorus damascenus (Chevrolat, 1854: 483) Altcins PERDEROMACULATUS Özdikmen, 2011: 537 Chlorophorus sartor (Müller, 1766: 188)

133 Altcins HUMEROMACULATUS Özdikmen, 2011: 537 Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879: 91) Cins XYLOTRECHUS Chevrolat, 1860: 456 Altcins XYLOTRECHUS (Chevrolat, 1860: 456) Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817: 465) Xylotrechus antilope antilope (Schoenherr, 1817: 465) Cins TURANOCLYTUS Sama, 1994: Chevrolat, 1860: 456 Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) Cins CLYTUS Laicharting, 1784: 88 Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863: 334) Clytus rhamni Germar, 1817:223 Clytus rhamni temesiensis (Germar, 1824: 519) Clytus taurusiensis (Pic, 1903: 139) Altfamilya STENOPTERINAE Gistel, 1848: [9] (unnumbered section) Tribus STENOPTERINI Gistel, 1848: [9] Cins STENOPTERUS Illiger, 1804: 120 Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767: 642) Stenopterus rufus syriacus Pic, 1892: 22

134 Tribus MOLORCHINI Gistel, 1848: [9] Cins MOLORCHUS Fabricius, 1792: 356 Altcins CAENOPTERA Thomson, 1859: 150 Molorchus juglandis Sama, 1982: 219 Altcins MOLORCHUS Fabricius, 1792: 356 Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861: 189 Molorchus kiesenwetteri hircus (Abeille de Perrin, 1881: 133) Cins NATHRIUS Brèthes, 1916: Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839: 105) Tribus HYBODERINI Linsley, 1840: 367 Cins CALLIMUS Mulsant, 1846: [5] Altcins CALLIMUS Mulsant, 1846: [5] Callimus angulatus (Schrank, 1789:77) Callimus angulatus angulatus (Schrank, 1789: 77) Altcins LAMPROPTERUS Mulsant, 1862: 214 Callimus femoratus (Germar, 1824: 519) Diğer taraftan, bu çalışmada incelenen türler fenolojik olarak değerlendirildiğinde: 7 türün Mart ayında: [Cerambycinae: Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Hylotrupes bajulus

135 (Linnaeus, 1758), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890); Stenopterinae: Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839) olmak üzere] 27 türün Nisan ayında: [Cerambycinae: Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775), Cerambyx nodulosus Germar, 1817, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Cerambyx scopolii Fuessly, 1775, Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843, Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907, Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013, Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862), Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Callidium syriacum Pic, 1892, Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus taurusiensis (Pic, 1903); Stenopterinae: Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 22 türün Mayıs ayında: [Aseminae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Asemum striatum (Linnaeus, 1758); Saphaninae: Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839; Cerambycinae: Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Cerambycinae:Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775) Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004, Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863), Clytus taurusiensis (Pic, 1903); Stenopterinae: Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839), Callimus angulatus (Schrank, 1789), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 41 tür Haziran ayında: [Aseminae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895), Asemum striatum (Linnaeus, 1758), Asemum tenuicorne Kraatz, 1879; Spondylidinae: Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758); Cerambycinae: Icosium tomentosum Lucas, 1854,

136 Trichoferus griseus (Fabricius, 1792); Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Cerambyx carinatus (Küster, 1845), Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758, Cerambyx nodulosus Germar, 1817, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843, Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907, Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Delagrangeus angustissimus Pic, 1892, Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes lividus (Rossi, 1794), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863), Clytus rhamni Germar, 1817; Stenopterinae: Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767), Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861, Callimus angulatus (Schrank, 1789), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 20 tür Temmuz ayında: [Aseminae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895); Spondylidinae: Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758); Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Cerambyx welensii (Küster, 1845), Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Phymatodes lividus (Rossi, 1794), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Isotomus speciosus (Schneider, 1787), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus rhamni Germar, 1817; Stenopterinae: Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 19 tür Ağustos ayında: [Aseminae: Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895); Spondylidinae: Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758), Cerambycinae: Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Deilus

137 rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Clytus rhamni Germar, 1817; Stenopterinae: Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 olmak üzere] 6 tür Eylül ayında: [Aseminae: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895); Spondylidinae: Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758), Cerambycinae: Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937 olmak üzere] 4 tür Ekim ayında: [Cerambycinae: Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862), Callidium syriacum Pic, 1892; Stenopterinae: Molorchus juglandis Sama, 1982, Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 olmak üzere] 2 tür Kasım ayında: [Cerambycinae: Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Callidium syriacum Pic, 1892 olmak üzere] (Şekil 4.2.). Asemiinae, Saphaninae, Spondylidinae, Cerambycinae, Stenopterinae Türlerinin Fenolojik Dağılımı Kasım Ekim Eylül Ağustos Temmuz Haziran Mayıs Nisan Mart Tür sayısı 0 10 20 30 40 50 Şekil 4.2. İncelenen alt familyalar itibarıyla türlerin fenolojik dağılımları Alt familyalar itibarıyla fenolojik dağılım ise şu şekildedir:

138 Aseminae alt familyasında: 2 tür Mayıs ayında [Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Asemum striatum (Linnaeus, 1758) olmak üzere] 5 tür Haziran ayında [Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895), Asemum striatum (Linnaeus, 1758), Asemum tenuicorne Kraatz, 1879 olmak üzere] 3 tür Temmuz ayında [Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895) olmak üzere] 2 tür Ağustos ayında [Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895) olmak üzere] 3 tür Eylül ayında [Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895) olmak üzere] (Şekil 4.3.). Asemiinae altfamilyası üyelerinin Fenoloji dağılımı 5 4,5 4 3,5 3 2,5 2 1,5 1 0,5 0 Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Tür sayısı Şekil 4.3. Asemiinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları

139 Saphaninae alt familyasında: 1 tür Mayıs ayında [Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839 olmak üzere] (Şekil 4.4.). Saphaninae altfamilyası üyelerinin Fenoloji dağılımı 1 0,8 0,6 Tür sayısı 0,4 0,2 0 Mayıs Şekil 4.4. Saphaninae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları Spondylidinae alt familyasında: 1 tür Haziran ayında [Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758: 388) olmak üzere] 1 tür Temmuz ayında [Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758: 388) olmak üzere] 1 tür Ağustos ayında [Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758: 388) olmak üzere] 1 tür Eylül ayında [Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758: 388) olmak üzere] (Şekil 4.5.).

140 Spondylidinae altfamilyası üyelerinin Fenoloji dağılımı 1 0,9 0,8 0,7 0,6 0,5 0,4 0,3 0,2 0,1 0 Haziran Temmuz Ağustos Eylül Tür sayısı Şekil 4.5. Spondylidinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları Cerambycinae alt familyasında: 5 tür Mart ayında: [Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890olmak üzere] 24 tür Nisan ayında: [Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775), Cerambyx nodulosus Germar, 1817, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Cerambyx scopolii Fuessly, 1775, Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843, Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907, Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013, Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862), Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Callidium syriacum Pic, 1892, Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus taurusiensis (Pic, 1903); olmak üzere] 15 türün Mayıs ayında: [Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775) Purpuricenus

141 interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004, Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863), Clytus taurusiensis (Pic, 1903 olmak üzere] 31 tür Haziran ayında: [Icosium tomentosum Lucas, 1854, Trichoferus griseus (Fabricius, 1792); Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Cerambyx carinatus (Küster, 1845), Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758, Cerambyx nodulosus Germar, 1817, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843, Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Purpuricenus nigronotatus Pic, 1907, Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Delagrangeus angustissimus Pic, 1892, Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Semanotus russicus (Fabricius, 1777), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758), Phymatodes lividus (Rossi, 1794), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863), Clytus rhamni Germar, 1817olmak üzere] 14 tür Temmuz ayında: [Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Cerambyx welensii (Küster, 1845), Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Phymatodes lividus (Rossi, 1794), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Isotomus speciosus (Schneider, 1787), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Xylotrechus antilope (Schoenherr, 1817), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Clytus rhamni Germar, 1817; olmak üzere] 14 tür Ağustos ayında: [Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Trichoferus preissi (Heyden, 1894: 85), Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Aromia

142 ambrosiaca (Steven, 1809), Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767), Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Plagionotus floralis (Pallas, 1773), Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766), Clytus rhamni Germar, 1817olmak üzere] 2 tür Eylül ayında: [Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937 olmak üzere] 2 tür Ekim ayında: [Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862), Callidium syriacum Pic, 1892; olmak üzere] 2 tür Kasım ayında: [Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Callidium syriacum Pic, 1892 olmak üzere] (Şekil 4.6.). Cerambycinae altfamilyası üyelerinin Fenoloji dağılımı 35 30 25 20 15 10 5 0 Tür sayısı Şekil 4.6. Cerambycinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları Stenopterinae alt familyasında: 2 tür Mart ayında: [Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839) olmak üzere]

143 3 tür Nisan ayında: [Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 4 tür Mayıs ayında: [Molorchus juglandis Sama, 1982, Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839), Callimus angulatus (Schrank, 1789), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 4 tür Haziran ayında: [Stenopterinae: Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767), Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861, Callimus angulatus (Schrank, 1789), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 2 tür Temmuz ayında: [Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767), Callimus femoratus (Germar, 1824) olmak üzere] 2 tür Ağustos ayında: [Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 olmak üzere] 2 tür Ekim ayında: [Molorchus juglandis Sama, 1982, Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 olmak üzere] (Şekil 4.7.). Stenopterinae altfamilyası üyelerinin Fenoloji dağılımı 4 3,5 3 2,5 2 1,5 1 0,5 0 Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Ekim Tür sayısı Şekil 4.7. Stenopterinae alt familyasına ait türlerin fenolojik dağılımları

144 Yapılan bu fenolojik değerlendirme sonucunda incelenen beş alt familya hakkında dikkat çeken durumlar ise şunlardır (Şekil 4.8.). Spondylidinae alt familyası üyeleri yıl içerisinde ilk görünüş itibarıyla en geç ortaya çıkanlardır. Cerambycinae üyelerine ise tüm sezon boyunca rastlanılmaktadır. Altfamilyalara göre Cerambycidae türlerinin fenolojik durumu 60 50 40 30 20 10 0 Mart-Mayıs Haziran-Ağustos Eylül-Kasım Şekil 4.8. İncelenen Cerambycidae türlerinin genel fenolojik durumu Son olarak bu çalışmada tesbit edilen 55 türden 6 tür ve toplam 883 örnekten 327 tanesi (yaklaşık %37 si) feromon tuzağıyla yakalanmıştır. Asemiinae alt familyasına ait Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758), Arhopalus syriacus (Reitter, 1895) 2 türe ait, 113örnek; Spondylidinae alt familyasından Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758) 1 türe ait 211 örnek ve Cerambycinae alt familyasına ait Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758), Isotomus comptus meridionalis Özdikmen & Aytar, 2012, Xylotrechus antilope antilope (Schoenherr, 1817) 3 türe ait 3 örnek ise feromon tuzağıyla yakalanan örneklerdir (Şekil 4.9.). Bu durum feromon tuzakları ile yapılan toplamaların örnek sayısı açısından verimli olduğunu ve fakat tür sayısı açısından ise yeterli verimliliğe sahip olmadığını ortaya koymaktadır.

145 Feromon Tuzağı ile yakalanan örnekler %0.7 % 35 % 65 Asemiinae Spondylidinae Cerambycinae Şekil 4.9. Çalışılan örnekler arasından feromon tuzağıyla yakalanan örneklerin yüzde dağılımı Zoocoğrafik olarak bu çalışmada incelenen örnekler için belirlenmiş olan korotipler, tür sayısı en fazla olandan en az olana doğru şu şekilde sıralanabilir: Toplam 10 tür S-European korotipe sahiptir: Icosium tomentosum Lucas, 1854, Trichoferus griseus (Fabricius, 1792), Cerambyx carinatus (Küster, 1845), Cerambyx nodulosus Germar, 1817, Cerambyx welensii (Küster, 1845), Aromia ambrosiaca (Steven, 1809), Purpuricenus budensis (Götz, 1783), Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843, Chlorophurus varius (Müller, 1766), Chlorophorus sartor (Müller, 1766). Toplam 9 tür Anatolian korotipe sahiptir: Asemum tenuicorne Kraatz, 1879, Trichoferus preissi (Heyden, 1894), Cerambyx scopolii Fuessly, 1775, Purpuricenus nigrotatatus Pic, 1907, Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013, Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004, Delagrangeus angustissimus Pic, 1892, Callidium aeneum (DeGeer, 1775), Isotomus speciosus (Schneider, 1787). Toplam 7 tür E-Mediterranean korotipe sahiptir: Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839, Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883), Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937, Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968, Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012, Clytus taurusiensis (Pic, 1903), Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767).

146 Toplam 6 tür SW-Asiatic (Syro-Anatolian) korotipe sahiptir: Callidium syriacum Pic, 1892, Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879), Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890), Molorchus juglandis Sama, 1982, Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861, Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863). Toplam 3 tür Mediterranean korotipe sahiptir: Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839, Icosium tomentosum Lucas, 1854, Trichoferus griseus (Fabricius, 1792). Toplam 3 tür European + E-Mediterranean (Palestino-Taurian) korotipe sahiptir: Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862), Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789), Clytus rhamni Germar, 1817. Toplam 3 tür Subcosmopolitan korotipe sahiptir: Stromatium unicolor (Olivier, 1795), Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775), Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839). Toplam 2 tür Palearctic korotipe sahiptir: Arhopalus ferus (Mulsant, 1839), Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758). Toplam 2 tür Turano-Europea-Mediterranean korotipe sahiptir: Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758, Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767). Toplam 2 tür Turano-European korotipe sahiptir: Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775), Callimus angulatus (Schrank, 1789). Toplam 1 tür Holarctic + Australian korotipe sahiptir: Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758) Toplam 1 tür Mediterranean + Australian + Neotropical korotipe sahiptir: Arhopalus syriacus (Reitter, 1895). Toplam 1 tür Holarctic + Neotropical korotipe sahiptir: Asemum striatum (Linnaeus, 1758). Toplam 1 tür Cosmopolitan korotipe sahiptir: Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758). Toplam 1 tür European korotipe sahiptir: Semanotus russicus (Fabricius, 1777).

147 Toplam 1 tür Holarctic korotipe sahiptir: Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758). Toplam 1 tür Asiatic-European korotipe sahiptir: Plagionotus floralis (Pallas, 1773). Toplam 1 tür Turano-Mediterranean (Turano-Balkan) korotipe sahiptir: Callimus femoratus (Germar, 1824) Toplam 1 tür Syro-Anatolian korotipe sahiptir: Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863) (Şekil 4.10.). S-European %4 %4 %4 %5 %5 % 5 %16 %11 %18 %13 %16 Anatolian E-Mediterranean SW-Asiatic Mediterranean European+E-Mediterranean Subcosmopolitan Palearctic Turano-Europea-Mediterranean Turano-europea Diğer Şekil 4.10. Çalışmada incelenen taksonlara ait belirlenen korotiplere göre türlerin dağılımları Yukarıda verilen bilgiler ve grafikten açıkça anlaşılacağı gibi, bu çalışmada incelenen türler itibarıyla baskın korotipler Sibero-European (Sibirya-Avrupa) ve Anatolian dır. Bir başka değişle, bu çalışmada incelenen taksonların % 18 i Sibero-European ve %16 sı Anatolian korotipe sahip türlerden oluşmaktadır. Anatolian (Anadolu lu) korotipe sahip olan yani Türkiye için endemik olan türler de faunanın kompozisyonuna önemli bir katkı sağlamaktadır. Bir başka değişle, bu çalışmada incelenen taksonların % 16 sı Anatolian korotipe sahip türlerden oluşmaktadır.

148 Bunu E-Mediterranean korotipine sahip olan taksonlar izler. Bir başka değişle, bu çalışmada incelenen taksonların % 13 ü E-Mediterranean korotipe sahip türlerden oluşmaktadır. Bu temel 3 korotip toplam olarak faunanın % 47 sini teşkil etmektedirler. Bunların yanı sıra faunanın kompozisyonuna başta SW-Asiatic korotipe sahip olan türler olmak üzere, Mediterranean (Akdeniz) ve European + E-Mediterranean (Palestino-Taurian) korotiplere sahip olan türler de katkı sağlamaktadırlar. Aşağıda verilen grafiklerde bu çalışmada incelenen taksonlara ait belirlenen korotiplere göre türlerin dağılımları alt familyalar itibarıyla % olarak verilmiştir. Alt Familya Asemiinae Thomson, 1861 Korotip: Palearctic Arhopalus ferus (Mulsant, 1839) Korotip: Holarctic + Australian Arhopalus rusticus (Linnaeus, 1758) Korotip: Mediterranean + Australian + Neotropical. Arhopalus syriacus (Reitter, 1895) Korotip: Holarctic + Neotropical. Asemum striatum (Linnaeus, 1758) Korotip: Anatolian Asemum tenuicorne Kraatz, 1879

149 %20 % 20 Palearctic Holarctic+Australian %20 %20 %20 Mediterranean+Australian+Ne otropical Holarctic+Neotropical Anatolian Şekil 4.11. Asemiinae üyelerinin korotip dağılımları Yukarıda verilen grafikten açıkça anlaşılacağı gibi, bu çalışmada incelenen türler itibarıyla Asemiinae alt familyası üyelerinin hemen tamamı farklı korotiplere sahiptir (Şekil 4.11.). Alt Familya Saphaninae Gistel, 1848 Korotip: Mediterranean Oxypleurus nodieri Mulsant, 1839 %100 Saphaninae Şekil 4.12. Saphaninae üyelerinin korotip dağılımları

150 Yukarıda verilen grafikten açıkça anlaşılacağı gibi, bu çalışmada incelenen türler itibarıyla Saphaninae alt familyası üyelerinin tamamı Mediterranean korotipe sahiptir. Bu alt familyanın bu çalışmada sadece 1 tür ile temsil edilmesi nedeniyle sağlıklı bir zoocoğrafik değerlendirme ne yazık ki mümkün olamamaktadır (Şekil 4.12.). Alt Familya Spondylidinae Audinet-Serville, 1832 Korotip: Palearctic Spondylis buprestoides (Linnaeus, 1758) %100 Spondylidinae Şekil 4.13. Spondylidinae üyelerinin korotip dağılımları Yukarıda verilen grafikten açıkça anlaşılacağı gibi, bu çalışmada incelenen türler itibarıyla Spondylidinae alt familyası üyelerinin tamamı Mediterranean korotipe sahiptir. Bu alt familyanın bu çalışmada sadece 1 tür ile temsil edilmesi nedeniyle sağlıklı bir zoocoğrafik değerlendirme ne yazık ki mümkün olamamaktadır (Şekil 4.13.). Altfamilya Cerambycinae Latreille, 1802 Korotip: S-European Cerambyx carinatus (Küster, 1845) Cerambyx nodulosus Germar, 1817

151 Cerambyx welensii (Küster, 1845) Aromia ambrosiaca (Steven, 1809) Purpuricenus budensis (Götz, 1783) Purpuricenus dalmatinus Sturm, 1843 Chlorophurus varius (Müller, 1766) Chlorophorus sartor (Müller, 1766) Icosium tomentosum Lucas, 1854 Trichoferus griseus (Fabricius, 1792) Korotip: Anatolian Trichoferus preissi (Heyden, 1894) Cerambyx scopolii Fuessly, 1775 Purpuricenus nigrotatatus Pic, 1907 Calchaenesthes primis Özdikmen, 2013 Anatolobrium eggeri Adlbauer, 2004 Delagrangeus angustissimus Pic, 1892 Isotomus speciosus (Schneider, 1787) Callidium aeneum (DeGeer, 1775) Korotip: E-Mediterranean

152 Trichoferus kotschyi (Ganglbauer, 1883) Deilus rugosicollis Rapuzzi & Sama, 2012 Clytus taurusiensis (Pic, 1903) Purpuricenus interscapillatus Plavilstshikov, 1937 Purpuricenus nudicollis Demelt, 1968 Korotip: SW-Asiatic (Syro-Anatolian) Callidium syriacum Pic, 1892 Chlorophorus nivipictus (Kraatz, 1879) Turanoclytus sieversi (Ganglbauer, 1890) Korotip: European + E-Mediterranean (Palestino-Taurian) Stenhomalus bicolor (Kraatz, 1862) Paraphymatodes fasciatus (Villers, 1789) Clytus rhamni Germar, 1817 Korotip: Subcosmopolitan Stromatium unicolor (Olivier, 1795) Phoracantha semipunctata (Fabricius, 1775) Korotip: Turano-Europea-Mediterranean Cerambyx cerdo Linnaeus, 1758

153 Certallum ebulinum (Linnaeus, 1767) Korotip: Turano-European Ropalopus clavipes (Fabricius, 1775) Korotip: Cosmopolitan Hylotrupes bajulus (Linnaeus, 1758) Korotip: European Semanotus russicus (Fabricius, 1777) Korotip: Holarctic Phymatodes testaceus (Linnaeus, 1758) Korotip: Asiatic-European Plagionotus floralis (Pallas, 1773) Korotip: Syro-Anatolian Clytus ciliciensis (Chevrolat, 1863)

154 Sibero-European %5 %5 %8 %8 %15 %13 %26 %21 Anatolian E-Mediterranean Eorupean+E- Mediterranean SW-Asiatic Subcosmopolitan Turano_Europea- Mediterranean Diğer Şekil 4.14. Cerambycinae üyelerinin korotip dağılımları Yukarıda verilen grafikten açıkça anlaşılacağı gibi, bu çalışmada incelenen türler itibarıyla Cerambycinae alt familyası üyelerinin korotip dağılımları yukarıda verilen genel yorumlarla uyum göstermektedir. Bir başka değimle, Cerambycinae üyeleri itibarıyla da baskın korotip Sibero-European dır (Şekil 4.14.). Altfamilya Stenopterinae Gistel, 1848 Korotip: SW-Asiatic Molorchus juglandis Sama, 1982 Molorchus kiesenwetteri Mulsant & Rey, 1861 Korotip: E-Mediterranean (Palestino-Taurian) Stenopterus rufus (Linnaeus, 1767) Korotip: Turano-European Callimus angulatus (Schrank, 1789)

155 Korotip: Turano-Mediterranean (Turano-Balkan) Callimus femoratus (Germar, 1824) Korotip: Subcosmopolitan Nathrius brevipennis (Mulsant, 1839) %17 %17 %17 %17 % 33 SW-Asiatic E-Mediterranean Turano-European Turano-Mediterranean Subcosmopolitan Şekil 4.15. Stenopterina üyelerinin korotip dağılımları Yukarıda verilen grafikten açıkça anlaşılacağı gibi, bu çalışmada incelenen türler itibarıyla Stenopterinae alt familyası üyelerinin korotip dağılımları yukarıda verilen genel yorumlarla uyum göstermektedir. Bir başka değimle, Stenopterinae üyeleri itibarıyla da baskın korotip SW-Asiatic dir (Şekil 4.15.).

156

157 KAYNAKLAR Acatay, A. (1943). İstanbul çevresi ve bilhassa Belgrad ormanındaki zararlı orman böcekleri, mücadeleleri ve işletme üzerine tesirleri, Ankara: T.C. Ziraat Vekaleti Yüksek Ziraat Enstitüsü Çalışmaları, 142, 163. Acatay, A. (1948). Zararlı orman böcekleri teşhis anahtarı. İstanbul: T.C. Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yayınları, 76, 113. Acatay, A. (1961). Zararlı orman böcekleri teşhis anahtarı. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları, 938, 152. Acatay, A. (1963). Tatbiki orman entomolojisi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları, 1068, 169. Acatay, A. (1968). Zararlı orman böcekleri teşhis anahtarı. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları, 1358, 153. Adlbauer, K. (1988). Neues zur taxonomie und faunistik der bockkäferfauna der Türkei (Coleoptera, Cerambycidae), Entomofauna, 9, 257-297. Adlbauer, K. (1992). Zur faunistik und taxonomie der Bockkäferfauna der Türkei II (Coleoptera, Cerambycidae), Entomofauna, 13, 485-509. Adlbauer, K. (2004). Eine neue Obriini-Art Aus der Turkei Coleoptera: Cerambycidae, Koleopterologische Rundschau, 74, 419-421. Alkan, B. (1946). Tarım entomolojisi, Ankara: T.C. Tarım Bakanlığı Ankara Yüksek Ziraat Enstitüsü Ders Kitabı, 31, 232. Alkan, H. (2000). Türkiye orman Cerambycidae (Insecta, Coleoptera) lerinin tanıtımı ve Doğu Karadeniz Bölgesindeki türlerin araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, 227. Althoff, J. and Danilevsky, M.L. (1997). A Check-list of longicorn beetles (Coleoptera, Cerambycoidea) of Europe, Ljubljana: Slovensko Entomološko Društvo Štefana Michielija, Ljubljana, 64. Bahadıroğlu, C., Agras, M., ve Salman, Ü. F. (2009). Amanos Dağı (Osmaniye İli) Cerambycidae Familyasına Ait Türler ve Yükseltiye Göre Dağılımları Üzerine Araştırmalar, KSÜ Doğa Bil. Dergisi, 12(1), 1-8. Bense, U. (1995). Longhorn Beetles Illustrated Key to the Cerambycidae and Vesperidae of Europe, Nördlingen: Druckei Steinmeier. Bernhauer, D. (1976). Eine neue Purpuricenusart Aus Anatolien, sowie kritisch Bemerkumgen zur durchgesehenen Literatur Coleoptera. Cerambycidae, Nachrichtenblatt der Bayerichen Entomologen, 25, 123-127.

158 Besçeli, Ö. (1969). Biologies des insectes nuisibles dans la forest de recherches de Büyükdüz et mesures de protection. Ankara: Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, 1-94. Bodemeyer, H. E. V. (1900). Quer durch Klein Asien, in den Bulghar Dagh; Eine Naturvissenschafliche Studien-Reise, Coleopterologisches, 30, 196. Bodemeyer, H. E. V. (1906). Beitrage zur Käferfauna von Klein Asien, Deutsche Entomologische Zeitschrift, 2, 417-437. Bodenheimer, F.S. (1941). Etude sur les insectes nuisibles a l agriculture et arboriculture et les Moyens de Lutte, Ankara: Bayur Matbaası, 347. Bodenheimer, F.S. (1958). Türkiye de ziraate ve ağaçlara zararlı olan böcekler ve bunlarla savaş hakkında bir etüt, Ankara: Bayur Matbaası, 347. Braun, W. (1978). Die Dorcadienausbeute der Forschungsreisen von W. Heinz 1963-1977, Faunistiche aufstellung, beschreibung einer neuen unterart und bemerkungen zur Systematik wenig bekannter Arten (Coleoptera, Cerambycidae), Nachrichtenblatt der Bayerischen Entomologen, 27(6), 101-116. Breuning, S. (1962). Contribution à la connaissance des Lamiens du Laos, 2ème Partie. Bulletin de la Société Royale des Sciences Naturelles du Laos, 3, 7-10. Breuning, S., and Villiers, A. (1967). Cérambycides de Turquie, L entomologiste, 23(3), 59-63. Çanakçıoğlu, H. (1956). Bursa ormanlarında entomolojik araştırmalar. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, 9-13. Çanakçıoğlu, H. (1983). Orman Entomolojisi: Özel Bölüm, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, 349-535. Danilevsky, M. L., and Miroshnikov, A.I. (1985). Timber-beetles of Caucasus (Coleoptera, Cerambycidae). Krasnodar: A key book, 419. Defne, M. Ö. (1954). Batı Karadeniz Bölgesindeki göknarların zararlı böcekleri ve mücadele metodları. Ankara: T.C. Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü, 60-72. Demelt, C. V. (1963). Beitrag zur Kenntnis der Cerambycidenfauna Kleinasiens und 13. Beitrag zur Biologie Palaearkt Cerambyciden, sowie beschreibung einer neuen Oberea-Art, Entomologische Blatter, 59, 132-151. Demelt, C. V. (1967). Nachtrag zur Kenntnis der Cerambyciden-Fauna Kleinasiens, Entomologische Blatter, 63, 106-109. Demelt, C.V., and Alkan, B. (1962). Short information of Cerambycidae fauna of Turkey, Bitki Koruma Bülteni, 2, 49-56. Demirsoy, A. (2002). Genel ve Türkiye Zoocoğrafyası Hayvan coğrafyası. Ankara: Meteksan.

159 Erdem, R. (1947). Sarıkamış ormanlarında entomolojik müşahadeler, Ankara: T.C. Tarım Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yayınları, 11-13. Erdem, R. (1968). Ormanın faydalı ve zararlı böcekleri, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, 43-58. Erdem, R., and Çanakçıoğlu, H. (1977). Türkiye odun zararlıları. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, 113-134. Fairmaire, M. L. (1884). Liste des Coleopteres recueillis par M. L abbe David a Akbes (Asie-Mineure) et descriptions des especes nouvelles, France: Annales de la Societe Entomologique de France, 165-180. Fuchs, E., and Breuning, S. (1971) Die Cerambycidenausbeute der Anatolienexpedition 1966-67 des Naturhistorischen Museums, Annalen Naturhistorischen Museum Wien, 75, 435-439. Ganglbauer, L. (1890). Zwei neue Coleopteren. Horae Societatis Entomologicae Rossicae, 25, 428-430. Gfeller, W. (1972). Cerambycidae (Coleoptera) der Türkei-Persienexpedition 1970 der Herren Dr. H.C.W. Wittmer und U. V. Botmer, Mitteilungen der Entomologischen Geselschaft Basel, 22, 1-8. Gül-Zümreoğlu, S. (1972). Böcek ve genel zararlılar kataloğu (1928-1969), Ankara: T.C. Tarım Bakanlığı Yayınları,119. Gül-Zümreoğlu, S. (1975). Ege Bölgesi teke böcekleri (Cerambycidae-Coleoptera) türleri, taksonomileri, konukçuları ve yayılış alanları üzerine araştırmalar, Ankara: T.C. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı İstiklal Matbaası, 28, 208. Holzschuh, C. (1975). Neue Westpalaearktische Bockkafer aus den Gattungen Cortodera, Vadonia und Agapanthia (Coleoptera: Cerambycidae), Zeitschrift der Arbeitsgemeinschaft Oesterreich Entomologen, 26, 77-90. Holzschuh, C. (1980). Revision einer Cerambycidenausbeute des Naturhistorischen Museums Wien (Coleoptera). Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien, 83, 573-574. İnternet: Danilevsky, M. L. (2011). Remarks on the catalogue of palaearctic cerambycidae, URL: http://www.webcitation.org/query?url=http%3a%2f%2fwww.cerambycidae.net%2 Fnews%2F25.07.11%2F25.07.11_catalog.html+&date=2017-06-06, Son Erişim Tarihi: 24.09.2011. İnternet: Hoskovec, M., and Rejzek, M. (2012). Longhorn beetles (Cerambycidae) of the West Palaearctic Region. URL: http://www.webcitation.org/query?url=http%3a%2f%2fwww.cerambyx.uochb.cz. &date=2017-06-06, Son Erişim Tarihi: 02.05.2012. İren, Z., ve Ahmed, M. K. (1973). Microlepidoptera and pests of fruit-trees in Turkey, Bitki Koruma Bülteni, 1, 41-42.

160 İyriboz, N. (1938). Bağ Hastalıkları, T.C. Ziraat Vekaleti Neşriyatı Umumi, 323, 109-111. İyriboz, N. 1940). İncir Hastalıkları, T.C. Ziraat Vekaleti Neşriyatı Umumi, 489, 44-47. Jenis, I. (2001). Long-horned beetles, Vesperidae & Cerambycidae of Europe I. Czechoslavakia: Atelier Regulus, Zlin, 1-333. Kadlec, S. and Rejzek, (2001). Trichoferus samaii, a new species from Turkey Coleoptera, Cerambycidae, Biocosme Mesogeen, 17, 295-302. Kanat, M. (1998). Kahramanmaraş ormanlarında önemli zararlı böceklerin araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon, 41-127. Lobanov, A.L., Danilevsky, M.L., and Murzin, S.V. (1981). Systematic list of longicorn beetles (Coleoptera, Cerambycidae) of the USSR. 1, Revue D entomologie, 60, 784-803. Lodos, N. (1998). Türkiye entomolojisi 6 (Genel, Uygulamalı ve Faunistik), İzmir: Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları, 300. Löbl I. and Smetana A. (2010) Catalogue of Palaearctic Coleoptera, Chrysomeloidea. Denmark: Apollo Books, 6, 924. Nizamlıoğlu, K. (1957). Türkiye meyve ağacı zararlıları ve mücadelesi, Koruma Tarım ilaçları A.Ş. Neşriyatı. 5, 134-146. Okutaner ve diğerleri (2011). A synopsis of Turkish Certallini Fairmaire, 1864 with a cytogenetic observation (Coleoptera: Cerambycidae: Cerambycinae), Munis Entomology & Zoology, 6(2), 937-943. Önder, F., Karsavuran, Y., Tezcan, S. and Önder, P. (1987). Türkiye de tarım, orman ve evcil hayvanlarda hayvansal kökenli zararlı ve yaralı türlerin bilimsel ve Türkçe isimleri, Ankara: T.C. Tar. Orm. Köyişl. Bakanlığı, Mesleki Yayınlar 8, 1-120. Öymen, T. (1987). The forest Cerambycidae of Turkey, İstanbul: İ. Ü. Forest Faculty, 146. Özbek, H. (1978). Hylotrupes bajulus (L.) Serville in Erzurum and the Near, and some others longhorn beetles, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakultesi Dergisi, 9, 31-44. Özdikmen, H. (2006). Contribution to the knowledge of Turkish longicorn beetles fauna (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 1, 71-90. Özdikmen, H. (2007). The longicorn beetles of Turkey (Coleoptera: Cerambycidae) Part I - Black Sea Region, Munis Entomology & Zoology, 2, 179-422. Özdikmen, H. (2008). The longicorn beetles of Turkey (Coleoptera: Cerambycidae) Part:II Marmara Region, Munis Entomology & Zoology, 3, 7-152. Özdikmen, H. (2011). A comprehensive contribution for leaf beetles of Turkey with a zoogeographical evaluation for all Turkish fauna (Coleoptera: Chrysomelidae), Munis Entomology & Zoology, 6(2), 540-638.

161 Özdikmen, H. (2012a). The longhorned beetles that originally described from whole territories of Turkey (Coleoptera: Cerambycoidea) Part I - Vesperidae and Cerambycidae (Prioninae, Lepturinae, Necydalinae, Aseminae, Saphaninae and Dorcasominae). Munis Entomology & Zoology, 7(1), 592-6038. Özdikmen, H. (2012b). Addenda corrigenda for the Turkish list of Longhorned Beetle taxa of Özdikmen, 2012 (Coleoptera: Cerambycoidea, Cerambycidae). Munis Entomology & Zoology, 7(2), 1284-1286. Özdikmen, H. (2012c). Naked lists of Turkish Cerambycoidea and Chrysomeloidea (Coleoptera). Munis Entomology & Zoology, 7(1), 51-108. Özdikmen, H. and Aytar, F. (2014). A New Subspecies Of Callidium Aeneum (Degeer) From South Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 9, 599-601. Özdikmen, H., and Aytar, F. (2012). Subgeneric arrangement of Mallosia Mulsant, 1862 with three new subgenera, and a new species from Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 7(2), 653-662. Özdikmen, H., and Çağlar, Ü. (2004). Contribution to the knowledge of longhorned beetles (Coleoptera, Cerambycidae) from Turkey, Subfamilies Prioninae, Lepturinae, Spondylidinae and Cerambycinae, J. Ent. Res. Soc, 6, 39-69. Özdikmen, H., and Demir, H. (2006). Notes on longicorn beetles fauna of Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 1, 157-166. Özdikmen, H., and Demirel, E. (2005). Additional notes to the knowledge of longhorned beetle collection from Zoological Museum of Gazi University, Ankara, Turkey (GUZM) for Turkish fauna (Coleoptera, Cerambycidae), J. Ent. Res. Soc, 7, 13-38. Özdikmen, H., and Okutaner, A. Y. (2006). The longhorned beetles fauna (Coleoptera, Cerambycidae) of Kahramanmaraş province, G. U. Journal of Science, 19, 77-89. Özdikmen, H., and Şahin, Ö. (2006). İç Anadolu Ormancılık Araştırma Müdürlüğü, Entomoloji Müzesi (Türkiye, Ankara) teke böcekleri koleksiyonu (Coleoptera, Cerambycidae), G. U. Journal of Science, 19, 1-8 Özdikmen, H., and Turgut, S. (2006a). A zoogeographical review of Spondylidinae in Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 1, 279-288. Özdikmen, H., and Turgut, S. (2009). On Turkish Cerambyx Linnaeus, 1758 with zoogeogrephical remarks (Coleoptera: Cerambycidae: Cerambycinae), Munis Entomology & Zoology, 4, 301-319. Özdikmen, H., and Turgut, S. (2010). An overview on the Palaearctic subgenus Phytoecia (Pilemia) Fairmaire, 1864 with a new species Phytoecia (Pilemia) samii sp. n. from Turkey (Coleoptera: Cerambycidae: Lamiinae), Munis Entomology & Zoology, 5 (1), 90-108. Özdikmen, H., and Turgut, S. (2010). Proposed conservation of the specific name Rhamnusium bicolor (Schrank, 1781) threatened by an older name with comments

162 on subspecific status (Coleoptera: Cerambycidae: Lepturinae), Munis Entomology & Zoology, 5(2), 812-818. Özdikmen, H., Güven, M., and Gören, C. (2010). Longhorned beetles fauna of Amanos Mountains, Southern Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 5, 1141-1167. Özdikmen, H., Mercan, N., and Tunç, H. (2012). Longhorned beetles of Kırıkkale province in Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 7(1), 568-582. Özdikmen, H., Özdemir, Y., and Turgut, S. (2005). Longhorned beetles collection of the Nazife Tuatay Plant Protection Museum, Ankara, Turkey (Coleoptera, Cerambycidae), J. Ent. Res. Soc, 7, 1-33. Özdikmen, H., Turgut, S., and Güzel, S. (2009). Longhorned beetles of Ankara region in Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 4(1), 59-102. Özer, M. and Duran, M. (1968). Orta Anadoluda yonca ve korungalara zarar yapan bazı böcek türleri üzerinde ilk çalışmalar, Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları, 316, 34-38. Pic, M. (1892). [Note] Séance Du 14 Décembre 1892, Ann. Soc. Ent. Fr, 61, 25-30. Pic, M. (1897). Descriptions de Coleopteres, France: Bullettin de la Societe d Histoire Naturelli, 304. Rejzek, M. and Hoskovec, M. (1999). Cerambycidea of Nemrut Dağı National Park, Biocosme Mesogeen Nice, 15, 257-272. Sabbadini, A and Pesarini, C. (1992). Note su Purpuricenus budensis (Goeze) e specie afini, Bollettino della societe İtaliana di Entomologia Genova, 124, 55-64. Sama G. (1995). Note sul Molorchini. II. I generi Glaphyra Newman 1840 e Nathrioglaphyra nov. (Coleoptera: Cerambycidae), Lambillionea, 95, 363-390. Sama G. and Rapuzzi, P. (1999). Cerambycidae nuovi o poco not di Turchia e Medio Orientes (Coleoptera: Cerambycidae), Lambillionea, 99, 461-467. Sama, G. (1982). Contributo allo studio dei coleotteri Cerambycidae di Grecia e Asia Minore, Fragmenta Entomologica, 16(2), 205-227. Sama, G. (1994). Note sulla nomenclatura dei Cerambycidae della regione Mediterranea. Il. Revisione di alcuni tipi di Kraatz, V. Heyden, e Stierlin. (Coleoptera, Cerambycidae), Lambillionea, 94, 321-334. Sama, G. (1996). Note preliminaire pour une revision du genre Cortodera Mulsant, 1863 (Coleoptera-Cerambycidae), avec la description de deux especes nouvelles, Biocosme Mésogéen Nice, 13, 107-114. Sama, G. (2002). Atlas of the Cerambycidae of Europe and the Mediterranean Area, Kabourek, 1, 173.

163 Sama, G. (2010). In: Löbl I. & Smetana A. (eds.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Denmark: Apollo Books, 924. Sama, G., and Rapuzzi, P. (2000). Note preliminaire pour une faune des Cerambycidae du Liban (Coleoptera, Cerambycidae), Lambillionea, 100, 7-23. Sama, G., Rapuzzi, P., and Özdikmen, H. (2012). Preliminary report of the entomological surveys (2010, 2011) of G. Sama and P. Rapuzzi to Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 7(1), 22-45. Schmitschek, E. (1944). Forstinsekten der Türkei und ihre umwelt grundlagen der Türkischen Forstentomologie, Volk Und Reich Verlag, 125-141. Sekendiz, O. A. (1981). Doğu Karadeniz Bölümünün önemli teknik hayvansal zararlıları üzerine araştırmalar, Trabzon: K.A.T Ü. Orman Fakültesi Yayınları, 114. Švácha, P., and Danilevsky, M. L. (1987). Cerambycoid larvae of Europe and Soviet Union (Coleoptera, Cerambycoidea). Acta Universitatis Carolinae Biologica, 30, 1-186. Švácha, P., and Danilevsky, M. L. (1988). Cerambycoid larvae of Europe and Soviet Union (Coleoptera, Cerambycoidea). Acta Universitatis Carolinae-Biologica, 32, 1-205. Şenyüz, Y. And Özdikmen, H. (2013). A contribution to the knowledge of turkish longicorn beetles fauna (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 8, 571-577. Taglianti ve diğerleri (1999). A proposal for a chorotype classification of the Near East fauna, in the framework of the Western Palaearctic Region, Biogeographia, 20, 31-59. Tauzin, P. (2000). Complement a l inventaire des Coleopteres Cerambycidae de Turquie, L entomologiste, 56, 151-153. Tezcan, S. and Can, P. (2009). A note on bait trap collected Longhorn Beetles (Cerambycidae) of Western Turkey. Munis Entomology & Zoology. 4, 1, 25-28. Tezcan, S., and Rejzek, M. (2002). Longhorn beetles (Coleoptera: Cerambycidae) recorded in cherry orchards in Western Turkey, Zoology in the Middle East, 27, 91-100. Tosun, İ. (1975). Akdeniz Bölgesi iğne yapraklı ormanlarında zarar yapan böcekler ve önemli türlerin parazit ve yırtıcıları üzerine araştırmalar, Ankara: Orman Genel Müdürlüğü Yayınları, 201. Tozlu, G. (2001a). Studies on species belonging to Elateridae, Buprestidae, Cerambycidae, Curculionidae (Coleoptera) and Diprionidae (Hymenoptera) damaging on Pinus sylvestris L. in Sarıkamış (Kars) forests, Türkiye Entomoloji Dergisi, 25, 194-204. Tozlu, G. (2001b). Determination of damaging insect species on Populus tremula L. in Sarıkamış (Kars) and studies on biology of some important species, Türkiye Entomoloji Dergisi, 25, 133-146.

164 Tozlu, G., Rejzek, M., and Özbek, H. (2002). A contribution to the knowledge of Cerambycidae (Coleoptera) fauna of Turkey. Part I: Subfamilies Prioninae to Cerambycinae, Biocosme Mèsogèen, Nice, 19, 55-94. Tuatay, N. (1972). Kalkandelen, A. & Aysev, N., Bitki Koruma Müzesi Böcek Kataloğu (1961-1971), Ankara: T.C. Tarım Bakanlığı, 53-55. Turgut, S., and Özdikmen, H. (2010). New data for Turkish longhorned beetles fauna from Southern Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 5(suppl), 859-889. Ulusoy, R. ve diğerleri, (1999). The cherry pests, their natural enemies and observations on some important species in Ulukışla (Niğde) and Pozantı (Adana) provinces of Turkey. Türtkiye entomoloji dergisi, 23, 111-120. Villiers, A. (1959). Cérambycides de turquie, L entomologiste, 15, 7-11. Villiers, A. (1967). Coléoptéres cérambycides de turquie, L entomologiste, 23, 18-22. Winkler, A. (1924-1932). Catalogus coleopterorum regionis palaearcticae, Germany: Verlag Von Albert Winkler, 1135-1226. Yüksel, B. (1996). Doğu ladin ağaçlarında zararlı böcekler ve predatörleri ve parazit türler-i, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

165 ÖZGEÇMİŞ Kişisel Bilgiler Soyadı, adı : ÖZBEK, Hüseyin Uyruğu : T.C. Doğum tarihi ve yeri : 24.07.1987 Ankara Medeni hali : Bekar Telefon : 0 (505) 902 69 54 e-mail : huseyinozbek@gazi.edu.tr Eğitim Derece Eğitim Birimi Mezuniyet tarihi Lise Keçiören Bekir Gökdağ Lisesi 2004 Lisans Gazi Üniversitesi/ Biyoloji Bölümü 2011 İş Deneyimi Yok Yabancı Dil İngilizce Bilimsel Yayınlar A.Uluslararası hakemli dergilerde yayımlanan makaleler: A1. Özdikmen H., Özbek, H. (2012). A new Species of Cortodera Mulsant, 1863 From Turkey (Coleoptera: Cerambycidae), Munis Entomology & Zoology, 7(2), 931 (2012). A2.Özdikmen, H., Özbek, H. Kaya G., ve Topcu, N. (2012). A Contribution For Knowledge Of Turkish Leaf Beetles (Chrysomeloidea: Chrysomelidae), Munis Entomology & Zoology, 7(2), 1065-1072.

166 A3.Özdikmen, H., Aytar, F. Cihan N., Şamlı N., Özbek H., ve Kaya G. (2013). A Synopsis Of Palearctic Genus Calchaenesthes Kraatz, 1863 With A New Species Of C. Prımıs Sp. N. From Turkey (Cerambycidae: Cerambycinae), Munis Entomology & Zoology, 8(1), 1489-153 A4.Özdikmen, H. ve Özbek H. (2014). Chorotype Identification For Turkish Chrysomeloidea (Coleoptera) Part IV-Crysomelidae: Donacinae and Criocerinae, Munis Entomology & Zoology, 9(1), 161. A5.Özdikmen, H., Özbek H., ve Aytar, F. (2014). A new record for Turkish Cerambycinae (Coleoptera: Cerambycinae), Munis Entomology & Zoology, 9(1), 161. Sempozyum-Bildiriler A.Ulusal bilimsel toplantılarda sunulan ve bildiri kitabında basılan bildiriler: A1.Özdikmen H., Özbek H., Kaya G., Topcu N.N. (2012). A Contribution for Knowledge of Turkish Leaf Beetles (Chrysomeloidea: Chrysomelidae). 21. Ulusal Biyoloji Kongresi, 1017, İzmir, Türkiye.

GAZİ GELECEKTİR...