Devrimci Karargah. Ana Dava Tutsakları. Savunması

Transkript

1 Devrimci Karargah Ana Dava Tutsakları Savunması

2 İSTANBUL 9. AĞIR CEZA MAHKEMESİ DEVRİMCİ KARARGÂH DAVASI HEYETİNE Dosya No:2009/213Es Okan DUMAN, Cemal BOZKURT, Fatih AYDIN SEREZ DEN BOSTANCI YA BU TARİH BİZİM SİYASİ SAVUNMA ÖNSÖZ 5 TEMMUZ 2013 Aslanlar kendi tarihlerini yazana kadar avcılık hikayeleri her zaman avcıyı yüceltecektir Afrika Atasözü MERHABA! Issız bir adanın ortasında açılmış derin kuyudan inatçı bir MERHABA!.. Muktedirin kirli elleri boğazımıza yapışmış olsa bile MERHABA! Son nefesimizi çoşkulu bir merhaba ile tüketme pahasına, MERHABA!... Tarih boyunca egemenlerin elinde oyun hamuruna dönüştürülen gerçeklerle sadakatle kurulduk yanınıza; destur beklemeden, anlayış dilemeden. Tıpkı haklılığına yürekten inanan barbar bir Celalî gibi Söyleyecek sözümüz, haykıracak nefesimiz var. Egemenlerin kendi dünya çıkarları uğruna üstünde tepinip iğdiş ettikleri gerçeklerin gün yüzüne çıkartılmaya ihtiyaç var. Ezen - ezilen kavgasında nice gerçekler halklara en çarpıtılmış biçimleriyle sunuldu, kuşkusuz bu kapışma sürdükçe güçlü olanlar kendi kabullerini gerçek miş gibi sunmaya devam edecektir. Afrikalının sözü bu anlamda gerçeğin bam teline basıyor. Elbette gerçekler, devrimcilik niteliğini hak edecek kadar inatçıdır, dinamiktir ve aradan asırlar geçse bile bulduğu ilk boşluktan günışığını yakalayacak denli kararlıdır aynı

3 zamanda. İşte 1953 te mahkeme savunmasında Fidel e Tarih bizi aklayacaktır çıkışını yaptıran da, gerçeklerin sonsuza dek toprağın altında kalmayacağına olan bilinçli inancıdır. Aynı inancı biz devrimciler de katıksız bir bağlılıkla taşıyoruz. Bu inanca ve gerçeklere yaslanarak şahidi ve emekçisi olduğumuz özgün tarihimizi kalemimiz ve belagatimiz yettiğince ve tüm devrimci samimiyetimizle sunmaya çalışıyoruz. Elinizdeki çalışma bu samimiyetin ürünüdür. Bu çalışmayı egemenlerin gerçekleri iğfal edercesine tahrip ettiği, onları birer fosseptik çukuruna atarak temiz ve onurlu olan ne varsa bununla kirlettiği bir dönemde yapıyoruz. Üstelik düşmanın ideolojik mücadele araçlarını en etkin şekilde işlettiği böylesi bir dönemde yapmaya çalışıyoruz. Biliyoruz ki işimiz hayli zor. Elinizdeki çalışmanın en temel varlık nedeni Devrimci Karargâh ı birinci ağızdan tanımaktır. Çünkü bugüne dek başkaları, ikinci üçüncü şahısları tanımayanlar hakkımızda çok şey söylediler. Birçoğu eksik, yanlış yahut çarpıtılmış aktarımlar üzerinden hareketimizle ilgili spekülasyonlar her seferinde yeniden üretildi. Kendi emeğimize, tüm devrimcilerin ortak değeri olan Orhan yoldaşımıza, halklarımıza, devrimcilere ve tarihe olan saygımız gereği, yaratılan spekülasyonları boşa çıkartacak, kirli perdeyi indirmeye çalışacağız. Bu, oldukça gecikmiş bir ödevin karşılanma çabası olarak düşünülebilir. *** Kamuoyu Devrimci Karargâh ı çoğunlukla Orhan YILMAZKAYA yoldaşın İstanbul- Bostancı da sergilediği destansı direniş üzerine tanıdı. Ayrıca burjuva medyada hakkımızda çıkan haberlerden, kısmen İsmail Saymaz ın sorunlu aktarımlarla dolu kitabından, kısmen de pespaye yazarlık pratikleriyle yan yana düşen Ahmet Şık ve Mehmet BARANSU nun kitaplarından öğrendi. Fakat gerçeklerden uzak ve çarpıtılmış halleriyle Özellikle devleti sahiplenen çizgideki medya ve yayıncılık anlayışı Devrimci Karargâh ın itibarı zedelemek için kara propaganda açısından oldukça bonkör davrandı. Kimi şarlatan oportünist sol çevreler de devletin kafaları karıştıran kara propaganda salvolarına içten içe destek sunmakta herhangi bir sakınca görmediler. Çünkü Devrimci Karargah yaptığı eylemlerle, ortaya koyduğu devrimci mücadele anlayışıyla hem sağdan hem de sözüm ona soldan kimi çevreleri rahatsız etmişti. Hele kendisine sosyalist sıfatını yakıştıranlar Bir taraftan Hareketimiz üzerinde yaratılmaya çalışan şaibe bulutlarını beslemeye çalıştılar, diğer taraftan ise Şehit Orhan Yılmazkaya nın destansı direnişinden nemalanmaya soyundular. Evet, kim olduğumuzu biliyoruz, utanmazlığınızdan iğreniyoruz. Statükocu Solculuk diye adlandırdığımız ve günümüz devrimci-sosyalist varoluş biçimine ait arızalı özelliklerden biridir; oportünizmle, kaçkınlıkla harmanlanmış rekabetçiliktir bu. 12 Eylül 1980 faşist darbe döneminde beridir süregelen, düzenin güvenli limanlarına demir atanların zarar görmeden eyleştikleri bir solculuk tarzıdır, bu. Unutmadık, unutmayacağız ve her karşımıza çıktıklarında yüzlerine tükürürcesine bunu onlara hatırlatacağız. Oysa şurası bir gerçek ki karar-propaganda faaliyetlerinin esasta hedeflediği şey Devrimci Karargâh ın kurumsal varlığından ziyade bizzat devrimciliğin kendisiydi. Türkiye devrimci hareketi bunu okuyabildiği halde maalesef saldırıya karşı koyma refleksini bir türlü üret(e)memiştir! (Öte yandan bu süreçte Kürt Özgürlük Hareketinin yoldaşlık desteğinin hiçbir

4 zaman unutulmayacağını buradan da belirtelim). Anlıyoruz bunun nedenini. Yeryüzünün Lanetlileri olan bizler, bazılarının alışageldiği siyaset zeminine kibrit suyu döktük; rahatı bozulanlar oldu. Demokrasicilik, liberalizm ve reformizme saplanmış olanlardan zaten hiçbir şey beklenemezdi. Ancak bu dersten devrimciler de kalmıştır. Bunun üzerine düşünülmelidir. Bizim dışımızdaki devrimci çevrelerin dergi veya gazetelerinde Devrimci Karargâh eylemlerini haber yapmamaları bir yana, devletin ürettiği Ergenekon bağı gibisinden yalanlara karşı oldukça kayıtsız kaldıklarını not etmemiz gerekir. Bu duyarsızlık hangi devrimci amaca hizmet eder, kimin işine yarar? Fakat Türkiye Devrimci Hareketini (TDH) de kapsayan bu eleştirilerin evvelinde kesin bir kayıt düşmekte yarar var. Söz konusu kara propagandaların üstesinden gelme, bununla savaşma konusundaki birincil sorumluluk Devrimci Karargâh a aittir. Tüm şüpheleri gidermenin, kara propagandaları altetmenin mesuliyeti herkesten önce bize düşüyor. Bugüne kadar bu saldırılara gerekli yanıtı üretemedik, yanlış tercihlerde bulunduk kimi zaman; iddiamıza denk düşmeyen tutumlar sergiledik, saldırıların ideoloji muhtevasını yeterince kavrayamadık. Bu yetersizlikler, hatalar bize ait olan, geride bıraktığımız gerçekliklerdir. Tamamıyla en keskin haliyle yüzleşme sorumluluğumuz vardır, bundan kaçmayacağız elbette. Geriye kalanlar ise yalnızca sınırlı bir eleştirinin konusu olabilir sadece. Elimizdeki bu çalışma sıradan bir ürün değildir; onu sıradanlıktan çıkartan şey, bitirildiği vakit muhataplarını adaletli ve devrimci bir değerlendirmeye davet edecek oluşudur. Çünkü bu çalışmanın hazırlanmasına vesile olan süreç boyunca kitabın öznesi her cenahtan çirkin ithamlarla, adalet duygusundan yoksun önyargılarla, hasetle, akıl ve izandan nasibini almamış değerlendirmelerle boğuştu. Sorunu, aynı zamanda kendisini de aşan boyutuyla ele aldığı için boğuşmaktan asla yılmadı. Bu nedenle hatalarına, eksikliklerine karşın meseleye ciddiyetle yaklaşıp saldırılara göğüs germeye çalıştı. *** Şimdi bu çalışmanın kimi teknik detaylarına ilişkin bazı ön bilgilendirmelerde bulunalım.. Bu çalışma Devrimci Karargâh ın internet sitesinde yer alan kimi makale, bildiri ve açıklamalarıyla beraber, süreç içerisinde yaşanan gelişmelerin zindan yapısı tarafından değerlendirildiği yazılarımızın derlenmesiyle vücuda kavuşmuştur. Bu anlamda elinizdeki DERLEME nin Devrimci Karargâh ı tanıma ve anlama klavuzu olduğunu belirtebiliriz.. Ayrıca bu çalışmanın ardından Orhan YILMAZKAYA yoldaşın yazdığı önemli makalelerden oluşturacağımız bir başka derlemeyi daha sunmaya çalışacağız. Devrimciliği inandığı gibi yaşamaya gayret eden bu büyük savaşçının akıcı bir üslupla kaleme aldığı etkileyici düşüncelerini ilgiyle okuyacağınızı düşünüyoruz. Derlemenin 1. Bölüm ünde: - Statükoculuk başlığı altında, yeni bir çıkış olarak Devrimci Karargah sürecini başlatmaya neden gerek duyduğumuza, neden Kürdistan dağlarına yöneldiğimize, ilerleyen bölümlerde bunun siyasal sebeplerini daha geniş ve detaylıca vermek üzere özet olarak geçmiş uygun gördük. - Devrimci Karargah ın üstlendiği eylemleri, teknik detaylara girmeden aktarmaya çalıştık (ileride bunu da karşılayan ve özgün sürecimizi detaylıca ele alacağımız daha farklı bir ürün çıkarma hedefimiz var). Asıl öne çıkarmamız gereken şey, hangi siyasal gerekçelerle mücadelenin pratik alanına atıldığımızdı. Hareketimizle ilgili adaletli değerlendirmelerin yapılabilmesi için meselenin teknik detaylarla boğulmaması gerekliydi.

5 - Orhan yoldaşın sergilediği destansı direniş önemliydi. Hayatını ve mücadelesini özet bir anlatımla bu bölüme geçtik. II Bölüm: - Düşmanın karşı atağa geçeceğini bekliyorduk. Savaşın yasaları gereği böyle olacaktı. Dolayısıyla, askeri- ideolojik-politik ve psikolojik saldırılarına maruz kaldık. Bu saldırılara dönük solun, TDH nin farklı yaklaşımları oldu. Bunları Operasyonlar ve Kara Propaganda Süreci başlığına ele aldık. III Bölüm: da Kürdistan da askeri eğitim ve hazırlık döneminde Şimdi Denizlere Açılma Zamanıdır adlı politik bildirgemizi kaleme almıştık. Bu bildirge Devrimci Karargâh ın ilk resmi programı olması yani kendisini ideolojik politik düzlemde gerekçelendirmesi bakımından önemli bir çalışmaydı. Aynen buraya aktardık. Elbette aradan geçen süre göz önüne alındığında 2006 da yapılan analizlerin güncellenmesi gerekiyor. Politik bildirgemizin devamında Emperyalist yönelimlerin günümüzdeki şekillenişine ve T.C nin restorasyonu sürecine, TDH nin kendi krizinden çıkış için önerdiğimiz dört ana mücadele oluşan devrimci çizgi nin içeriğine yer verdik. IV. Bölüm: - İsmail Yoldaş! ın sorunlu kitabına - Ahmet ŞIK ın şık olmayışının ötesine taşan pespaye akıl yürütmelerine kısaca yanıt üretmeye çalıştık. V Bölüm - Sonuç kısmıyla söyleyeceklerimize virgül koymuş olduk. *** Değerli dostlar, siper yoldaşları, kardeşler Şimdi bu mütevazı çalışmayı tarihin ve sizlerin adaletine, bilgisine sunuyoruz. Gerçeklerin devrimciliğine olan inancımızla, umutla ve dirençle Bu çalışma 27 Nisan 2009 yılında Bostancı da Orhan yoldaşımızın direnişi sırasında polis kurşunuyla hayatını kaybeden Mazlum ŞEKER e adanmıştır.

6 1 BÖLÜM DEVRİMCİ KARARGÂH SÜRECİ ÇIKIŞ, EYLEMLER VE OPERASYONLAR 1990 larda sosyalist blokun çökmesiyle beraber şişirilen Yeni Dünya Düzeni balonu on yıllık kısa ömrünün ardından 11 Eylül 2001 saldırısıyla patlayıvermişti. Modern Batı nın barbar Doğu yu ehlileştireceği sürecin gongu çalınmıştı. Bununla beraber uluslararası finans kapital küresel ölçekte siyasi ve ekonomik buhrana doğru sürükleniyordu. Öyle ki, öngörülen krizin büyüklüğü 1929 petrol kriziyle karşılaştırılarak anlaşılabiliyordu. Buhrandan çıkış için, enerji kaynakları üzerinde hakimiyet kurmak gerekliydi. Stratejisi buna göre düzenleyen emperyalizm böylece yeniden sömürgecilik dönemini açtı. Ortadoğu bu anlamda küresel kapışmanın merkez coğrafyası olarak seçilecek, yeni dönemde etkin olmak isteyen bütün güçler buraya yönelecekti. Öyle de oldu. Emperyalizm 2000 lerin başında itibaren bölgeye aktif bir güç yığdı. Lakin Batılı nın modernist kafası silahlı işgalin gölgesinde dillendirilen demokrasi söyleminin ikna ediciliğine aşırı derece güvenmişti. Ortadoğu da Yabancı ya ait değerler sisteminin kavrayamayacağı kadim gerçekler vardı. Bu gerçeklere yaslanan direnç, emperyalistlerin tahminlerinin de ötesindeydi. Döktüğü kanlara milyarlarca dolarlık masraflara rağmen emperyalizm bu nedenle halen Ortadoğu yu tam anlamıyla kazanamamıştır. Öte yandan T.C nin bölgede emperyalist planlara göre en uygun şekilde konumlandırılması gerekiyordu. Türkiyeli tekelci burjuvazinin açmazlarını, yuvarlandığı krizi bertaraf edebilmesinin yolu emperyalist planlara eklemlenmekten geçiyordu ayrıca. Fakat T.C nin 90 yıllık ömrü boyunca yüklendiği ideoloji, kasıntılı alışkanlıklar bu eklemlenmeye uyum sağlama konusunda ayak bağı oluşturuyordu. Dolayısıyla T.C nın yeni süreç için yeniden yapılandırılması gerekliydi. Bu süreç, yani T.C nin restorasyonu eskinin tutucu, sürecin ihtiyaçlarını karşılamaktan uzak kliklerinin tasfiyesi anlamına geldiği için bu dönüşüm hayli sancılı geçti. Yeni sürecin düzenleyici öznesi olarak AKP zaten işbaşına gelmeden evvel ABD ile gerekli mutabakatı sağlamıştı. AKP, gerçek İslam dini ile alakası olmayan, inananları devlete biat etmeye çağıran ılımlı islam ideolojisiyle donanmıştı. Ve hem Türkiye de hem Ortadoğu da halkları içeriden kuşatmanın, onlara şirin görünmenin etkili bir aracıydı İslam. AKP bahsedilen araç rolünü istenildiği kadar oynamasa da egemenlerin elinde daha iyi bir Truva atı yoktu. Bu süreçte, özellikle 1 Haziran 2004 devrimci atılımıyla AKP ye ve emperyalist yönelimlere en büyük engeli Kürt Özgürlük Hareketi çıkarttı. Kürtler T.C.nin ve emperyalizmin topyekün tasfiye girişimlerine rağmen kıyasıya bu mücadele yürüterek hem askeri hem siyasi açıdan ustalıklı hamlelerle bu süreçten devrimci kazanımlarla çıkmayı başardı. 21. yy ın Kürtlerin çağı olacağını dosta düşmana ilan etti. Yukarıda kabaca tarif ettiğimiz nesnelliğin kendiliğinden büyük olanaklar sunmasına karşın ne yazık ki bütün bu sürecin en etkisiz en silik cenahı Türkiye Devrimci Hareketi ve Türkiye Sol-Sosyalist hareketleri (TSH) idi. Yerel ve uluslararası güçler savaş arenasında tozu dumana katarken bizler, yani devrimciler, sosyalistler arenanın tribününde yüksek siyaset

7 tecrübelerimizle(!) başta Kürtler olmak üzere her tarafa akıl vermeye çalışıyorduk. Pratik devrimci politikanın yerini uzunca bu süredir ağırlıklı olarak sözlü siyaset almıştı. Hikmet Kıvılcımlı ustanın70 yıl önceki serzenişinin nedenleri hala karşımızaydı: Kürtler dağa çıkıyor, biz şehirlerde bildiri dağıtıyoruz. 19 Aralık 2000 deki hapishanelere yönelik katliam devrimciliğin üzerinden silindir gibi geçmişti. Buna Sol da içten içe sevinenler olmuştu. Devrimciliğin, tatlı su solculuğunun önünü kestiği türünden karşı devrimci sızlanmalar bilinçaltında fışkırmaya başlamıştı. Güya birilerine gün doğmuştu. Fakat aradan geçen onca yıla rağmen ulusalcı veya liberal gericiliklere yaslanmak bile onları abad etmemiştir. Siyasi arenada aktör olmama hali aslında uzunca bir dönemdir TDH ve TSH nin gerçekliğiydi sonrasında bu gerçeklik en yoğun, en acı haliyle üzerimize çökmüştü. Gündem belirlemek bir yana, mevcut gündeme dâhil olmanın bile uzağındaydık. Siyaset üretemiyorduk, basın açıklamaları siyasi çevrelerin ağırlıklı olarak meylettiği müdahale aracı haline geldi ki, o da bir müddet sonra bıktırıcı-tüketici bir işlev görmeye başladı. Kitlelerden hem duygudaşlık hem de fizik bakımdan uzaktık. Dahası sokaklara çıkmaya kalktığımızda hitap ettiğimiz halkın linç girişimlerine maruz kalıyorduk, ezik bir görüntü sergiliyorduk. İdeolojik ön kabullerimizi gerekçe göstererek Kürt devrimciliğiyle olan mesafemizi de açmıştık. Bu durum Kürtlerin yalnızlaştırılmasına hizmet ettiği gibi, Türkiyeli devrimciliğin devrimsizleşme ivmesini de hızlandırmıştır. Verhasıl durum genel olarak pek de parlak değildi. Çünkü bu olumsuz tablonun varlığına neden olan, bu olumsuzluğu sürekli besleyen ve ondan beslenen ağır bir STATÜKO halini yaşıyorduk. Ulusalcılık, batıcılık, modernizm, elitizm, devletçilik (bunları kapsayan ve bunlarla beraber edinilen kemalizm), yasalcılık, iradesizlik (beklemecilik), parçacılıkta ısrar, tanımsız rekabetçilik, dar grupçuluk, kendi gerçekliğini tanımama,liberalizm, devrimcilikten kaçış, vb. yığınlarca olumsuz nitelik ve eğilim, şu veya bu ölçüde TDH yi, TSH yi sarıp sarmalamıştı. Biz bu dönme statükocu solculuk adını vermiştik lerden günümüze uzanan süreçte statükocu tarz sola egemen olmuştu. Öyle ki bu tabloya TDH nin veya TSH nin Türkiyeli ezilenlere umut verecek hali dahi yoktu. Solu bu hale getiren statükocu tarzı terk etmek için teorik,,ideolojik, örgütsel ve devrimci nitelikte pratik bir yenilenmeye ihtiyaç vardı. (Bu dört başlık ikinci bölümün sonunda daha geniş ele alınacaktır.) Devrimciliğin yeniden kitleler nezdinde itibar görmesi, politikada güçlü bir özne olmasına bağlıydı. Bunu dışımızdaki devrimcilerle çok daha etkili yapmak mümkündü. Elbette yalnız kalma riskini de taşıyordu, bu süreç. Öyle olsa dahi kendi programımıza kendimiz sarılacak, bizim de içerisinde yer aldığınız ( fakat çıkmak için çaba gösterdiğimiz) statükocu devrimciliği-solculuğu sarsacak, gerekirse bu hatta tek başımıza yürüyecektik. Bu inançla yola koyulduk. b) Özgür Dağlara: Evet, Komutan Orhan YIlMAZKAYA öncülüğünde. Devrimci Karargah sürecimizi başlatmak askeri eğitim almak için özgür Kürdistan dağlarına yöneldik. Medya Savunma Alanları nda Kürt Özgürlük Hareketinin eşsiz yoldaşlığıyla tanıştık. Devrimci dayanışmanın, zorlukları beraberce aşmanın en içten örnekleriyle karşılaştık. Benzerine dünyada belki de az rastlanır alaka sayesinde kendimizi orada hiç yabacı hissetmedik. Sosyalist ahlakı, devrimci değerleri içselleştirmiş, sözleri ile davranışlarını tutarlı kılmayı başarmış gerilla gerçekliğiyle

8 tanıştık. Savaş koşullarındaki fedakarlık ve paylaşımın yoldaşlık bağını, davaya bağlılığını nasıl etkilediğine, bir militanın maneviyatını nasıl güçlendirdiğine tanıklık ettik. İradesini kendi ellerine aldığında kadının ne denli özgürleşebileceğinin örneklerini gördük. Kürt kadınları Beritan hevalin izinden yürümek için özgür dağlara akın ediyordu. Onları tanıdıkça metropollerdeki TDH ve TSH kadın örgütlenmelerinin ve bilincinin yetersizliği açıkçası gözümüze daha çok battı. Ferman padişahınsa dağlar bizimdir demişti, Dadaoğlu. Yalnızca bu coğrafyada değil, Spartaküs ten Hz. İsa havarilerine, Hz Muhammet ten Şeyh Bedreddin e İspanyol İç Savaşındaki direnişçilerden Kuzey ve Güney Amerika yerlilerine II. Dünya Savaşı ndaki Avrupalı partizanlardan Mao nun halk ordusuna, Koçero lardan İbrahim Kaypakkaya lara kadar dağlar ezilen devrimciliğine mesken olmuştu. Folklorumuzda dağlara neden bu denli methiyeler dizildiğini, dağların insana neden engin bir özgürlük duygusu yaşattığını daha iyi anladık. Ve dağlar son derece dürüst yaklaştı bizlere. Zaaflarımızı, yetersizliklerimizi yüzümüze vurdu, kararlılığımızı sınadı, geriliklerimizle uzlaşmadı; kendimize, dostumuza, düşmanımıza ve devrimci mücadeleye her seferinde daha gerçekçi yaklaşmamız gerektiğini hatırlattı. Kırsaldaki sürecimiz boyunca her mevsimin ayrı zorluklarını ayrı güzelliklerini yaşadık. Sohbet edebildiğimiz her gerilla ile Kürdistan ın çığlık çığlığa acılarına, samimi coşkusuna bilenmiş öfkesine, yakınlaşan umutlarına tanık olduk. Her biri dünyamızı zenginleştiren emsalsiz deneyimlerdi. Aynı yağmurda ıslandığımız, aynı patikadan yürürken beraber türküler söylediğimiz, aynı sığınakta yan yana düşman ateşine maruz kaldığımız değerli gerilla yoldaşlarımızdan şehadete ulaşanlar oldu. Onlar artık mücadelemizin güçlü ve ortakça ilerlemesinin mayası oldular. Politikleşmiş Kürt halkını tanıdık; tanıdıkça onlara olan saygı ve hayranlığımız arttı. Gizlenmiş şöven önyargılarımızın varlığından utandık. Gönlü zengin bu mazlum ve direngen halkın sevecenliğinde yunduk. Kirlerimizde arınmaya çalıştık. Yaşadığımız bu sürecin birikimi, örgütsel hafızamızın hiçbir zaman silinmeyecek kıvrımlarında en detaylı haliyle kayıtlıdır ve her pratik zaferde bu birikimin değerli izi mutlaka olacaktır. Tavsiyemiz oldur ki, kendisine devrimciyim, sosyalizm diyenler mücadelenin, yoldaşlığın, dayanışmanın Kürdistan dağlarında nasıl yaşandığını anlamak ve Kürtler daha iyi tanımak için en azından kısa bir süreliğine de olsa Medya Savunma Alanları nı ziyaret etmeleridir. Devrimci değerlerin, maneviyatın savaş gerçekliğinde nasıl üretildiğini deneyimlemek eminiz ki devrimcilere çok şey katacaktır. Ayrılmak pek de kolay değildi. Fakat uzunca bir eğitim sürecinin ardından, doğrudan devrim hedefini pratikleştirmek amacıyla kendi mücadele alanımıza, yani Türkiye ye döndük. c) Dönüş Ülkeye dönmek pek sorun olmadı. Ancak asıl zorluklar bundan sonra başladı. Şurası kesin ki devrimci mücadelenin askeri boyutu içerisinde Lojistik 1 şartlar konusu, en öz 1 Lojistik: Askerlik sanatının, savaştaki veya hareket halindeki bir ordunun iaşe ve ibate (barınma, üslenme-cb) yol, haberleşme, sağlık, vb. hizmetlerinin savaş yeteneği bakımından en etkili durumunda bulundurulması, en

9 eylemlerin başarılı icrası kadar hayatiyet arzediyor. Lojistiğin arka planda ve ikincil derecede önemliymiş görünüyor olması kimseyi yanıltmamalıdır. Üslenme, günlük temel ihtiyaçları karşılama, eylemlerin altyapısı için gerekli masraflara kaynak bulma gibi konular lojistik imkânlarla ilgilidir. Bu imkânlar her zaman kadroların, militanların, gerillaların önüne hazır bir şekilde gelmeyebilir ki çoğunlukla mücadele gücü bu ihtiyaçları kendi öz çabasıyla giderir. Özellikle ilk çıkış döneminde öncü kadrolar bunu kendileri yaratmak durumundadırlar. Elbette belirtmeden geçmemek gerekiyor; kısıtlı imkânların aşılması çabası kimi ekstra riskleri beraberinde getirir. Bu noktada kritik olan husus göze alınan riskin yaratacağı güvenlik açıklarına karşı daha fazla uyanık olmaktır. Bizler de mücadele sahasına döndükten sonra üstlenme aşamasında önceleri zorlandık, lojistik kısıtlarımız sebebiyle kimi sıkıntılar yaşadık. Normalde benzeri sorunlar yaşandığında kadroların moral düzeyinde, motivasyon ve coşkusunda, kararlılığında kırılmalar yaşanır. Önemli husustur bu. Lakin bizler bu tür aksiliklere karşı hazırlıklıydık, problemleri hep beraber aşmak yönünde irade geliştirdik. Engels, İhtiyaçlar icatların anasıdır der. Arayışı tutku düzeyinde olanlar, sorunlara karşı son derece yaratıcı çözümler geliştirebilirler. Bizler bu açıdan Orhan yoldaşın lojistik sorunlara yönelik geliştirdiği çözümlerden de, yaratıcı zekâsından da bir hayli yararlandık. Lojistik şartların düzelmesi eylemsellik sürecimizdeki sürecimizdeki motivasyonumuza kuşkusuz olumlu olarak yansıdı. EYLEMLERE BAŞLIYORUZ a) Havan Eylemi: Evet! Üsküdar Selimiye deki I. Ordu Kışlasına yönelik olarak 7 AĞUSTOS 2008 tarihindeki havan topu saldırısını biz yaptık. Sabah saatlerinde Karacaahmet Mezarlığına gelerek havan topu rampasını kurduk ve dört adet 60 lık havan topu güllerini kışlaya gönderdik. Eylemin ardından hızla üssümüze çekildik. Öncesine eylem yerine kurduğumuz tuzak ise polislerin şansına maalesef çalışmamıştı. Bu eylemimizi 1 ve 2 no lu bildirilerle sahiplenmiş ve kamuoyuna duyurmuştuk. 1 NO LU BİLDİRİ Devrimci Karargâh 1 no lu Bildiri Türkiye işçi sınıfına, emekçi halklarına ve tüm dünyanın devrimci güçlerine duyurulur: iyi ve mükemmel şekilde sağlanması hususunu üstlenen bölüm. (Misalli Büyük Türkçe Sözlük Yayınları, 2011)

10 Devrimci Karargâh a bağlı Şehit Ongan Müfrezesi TC ordusunun 1. Ordu karargâhına yönelik bir havan saldırısı girişiminde bulunmuştur. Savaşçılarımız üslerine dönmüşlerdir. Eylemle ilgili olarak devrimci kamuoyu daha sonra ayrıntılı olarak aydınlatılacaktır. Bununla birlikte şimdiden söylenecek olanlar da vardır: 1- Devrimci Karargâh, TC ordusunu ve AKP hükümetini Türkiye emekçi sınıflarının, her milletten halkların, aydınların ve aydın düşüncenin, ilerici yurtsever gençliğin ve devrimci ve demokratların düşmanı olarak görmektedir. Bölge ve Türkiye halklarına karşı Amerikan emperyalizminin çıkarları doğrultusunda çalışan bu işbirlikçi ortaklığa karşı saldırılarımız sürecektir. 2- Çünkü TC ordusu ve AKP hükümeti 12 Eylül 1980 den beri ülkemizde yaşanan faşist ve gerici, sömürücü ve sömürgeci talan ve şiddetin kurucusu; emek, adalet ve ahlak düşmanı soygun ve zulüm düzeninin koruyucusu, kollayıcısı ve uygulayıcısıdırlar. Çünkü TC ordusu ve AKP hükümeti kardeş Kürt halkını ve onun özgürleşme ve demokratikleşme istemlerini uzun yıllardır sömürgeci zulmüyle ezme faaliyetini özellikle son yıllarda inkar ve imha temelinde tüm bölgeye yayma çabasındadır. Çünkü TC ordusu, Amerikan emperyalizminin tüm Ortadoğu yu işgal etme planının bir parçası olarak Amerikan genelkurmayının emrinde olan bir ordudur, çünkü AKP hükümeti talimatlarını Oval Ofis ten alan bir emperyalist işbirlikçisidir. 3- Her ne kadar eylem girişimimiz teknik başarısızlıkla gerekli etkinliğe ulaşamamışsa da Devrimci Karargâh bu eylem tarzıyla artık faşist ve sömürgeci tüm karar ve uygulama merkezlerinin dokunulmazlığına son vermektedir. Bundan sonra halk ve demokrasi düşmanı güçlerin, mazlumların ekmek, adalet ve özgürlük istemlerine karşı ateş ve ölüm yağdırıp, onları kan, acı ve gözyaşı içinde bıraktıktan sonra kendi güvenlikli ortamlarında ahmakça basın açıklamalarıyla onlarla alay etme ve ezilenlerin çığlığını duymadan sanki hiçbir şey olmamış gibi kendi yaşamlarına dönme hakları artık ellerinden alınmıştır. Bundan böyle sömürücü ve sömürgeci sistemin askeri, siyasi, idari, kültürel ve sosyal bütün merkezi kurum ve kuruluşları ve bunların işgal ettikleri bütün alanlar savaşçılarımızın menzili dahiline alınmıştır. Katliamcı Özel Savaş kurmaylarının kullanmaktan çok hoşlandıkları ifade ile yineleyecek olursak; bütün, bütün ü oluşturan her şeyi içermektedir. Bu, özgürlük, demokrasi ve sosyalizm savaşımızın bundan sonraki askeri niteliğinin tarifidir. 4- Devrimci Karargâh ın bu eyleminin öncelikli siyasal anlamı Türkiye işçi sınıfına ve tüm emekçi yığınlarına yöneliktir. Ülkemizde devrimin 80 yenilgisinden bugüne kadar düzen partilerinin tümünü deneyen halkımız geçen zaman içinde sadece AP-DYP, CHP, MHP, Refah Partisi gibi eski kuşak burjuva partilerinin değil, aynı zamanda ANAP, AKP gibi yeni kuşak burjuva partilerinin de emek, demokrasi ve insanlık düşmanı yüzünü görme imkânı buldu. Devrimin bir alternatif olmadığı bu süre içinde eski-yeni düzen partilerinin tümü ülkemize savaş, açlık ve yoksulluk, adaletsizlik ve yozlaşmadan başka hiçbir şey getirmedi. Sadece kendi zenginliklerini artırmak için soygunculukta ve halk düşmanlığında birbirleriyle yarıştılar. Artık bu gidişe dur demenin vakti gelmiştir; artık emekçilerin kendi öz iradelerini egemen kılma, kendi taleplerini iktidar kılma vakti gelmiştir. Devrimci Karargâh ın bu eylemi Türkiye işçi sınıfı ve emekçilerine kendi iktidar yürüyüşlerini bir kez daha başlatma çağrısıdır.

11 5- Devrimci Karargâh ın bu eyleminin özellikli siyasal anlamı ise Türkiye devrimci hareketine yöneliktir. Türkiye devrimci hareketi son 30 yıllık ömrünü, yenik ve teslimiyetçi siyasal akımlara kapılıp liberal labirentlerde geçirmekten dolayı, ne emekçi sınıfların ve halkların iş, ekmek, özgürlük ve demokrasi taleplerine yönelik uluslararası emperyalizmin ve yerel gericiliğin saldırganlıklarına siper olabildi ve bu yüzden ne de en şiddetli alternatif boşluğuna ve emekçi kitlelerin en yüksek alternatif arayışlarına karşın onlara cevap olabildi. Öncü, öncü olma iradesini ortaya koymadıkca kitlenin kendisi olamaz. Oysa devrimimiz mücadelenin bütün alanlarında kendini örgütleyebilecek güç ve zenginlikte bir kolektif tarih ve birikime sahiptir. Devrimci Karargâh ın bu eylemi, bu kolektif tarih ve birikimin güncelde maddeleşmesi için Türkiyeli tüm devrimcilere bir toplanma, toparlanma davetidir. 6- Devrimci Karargâh ın bu eylemi, aynı zamanda, özgürlük bayrağını, Oramar da, Zap ta, Bezele de Dersim de, Botan da, Diyarbakır da kısacası Kürdistan ın tüm özgür alanlarında zirveye diken Kürt halk kurtuluş savaşçılarını ve sınırsız sömürgeci terörüne karşın öncüsüne, şehitlerine bağlılığını ve özgürlük tutkusunu serhıldanlaştıran Kürt halkını selamlamak içindir. İşçiler, emekçiler, gençler, kadınlar Zulüm perdesini yırtmak için Devrimci Karargâh altında toplanalım ve kendimize ve insanlığa layık bir yaşamı kendi ellerimizle kuralım. Yaşasın sosyalizm, yaşasın devrim! Yaşasın halkların kardeşliği!.. Zafer savaşkan sosyalizmin olacaktır!.. *** 2 NOLU BİLDİRİ Devrimci Karargâh 2 nolu Bildiri Türkiye işçi sınıfına, emekçi halklarına ve tüm dünyanın devrimci güçlerine duyurulur: Bitmedi o kavga sürüyor, sürecek

12 Ya bir yol bulacağız, ya bir yol açacağız Kartacalı General Annibal Devrimci Karargâh olarak, 7 Ağustos 2008 tarihinde İstanbul Selimiye de bulunan 1. Ordu Karargahı nı havan topuyla vurduk. Kamuoyuna yaptığımız ilk açıklamamızın ve oluşan dezenformasyonun aksine, iki havan mermimiz kesin olarak kışlanın ana binasının içindeki büyük iç avluya düşmüştür. Ancak burada sadece askeri personelin olması ve polisin izin almadan araştırma yapma şansının bulunmaması nedeniyle, generaller atışlarımızın başarısını polisle işbirliği içinde saklama yoluna gitmişlerdir. Olay sırasında kesinlikle 4 adet patlama olmuştur. Buna bölgedeki vatandaşlar ve militanlarımız tanıktır. 1. Ordu Komutanı nın, İstanbul Valisi ve Emniyet Müdürü nün olayı saklama konusundaki acemi tavırlarına herkes tanık olmuştur. Öğleden sonra, Valiyle Orgeneralin görüşmesinde Vali hala lafı gevelemeye çalışırken, 1. Ordu Komutanı artık dayanamamış ve atışın havan olduğunu, sesi tanıdığını, çok havan attırdığını, içeride şarapnel parçaları olduğunu gazetecilere söylemek zorunda kalmıştır. Olay sırasında belediye emekçilerinin yaralanması bilinçli bir hareket değil, kazadır. Hedefimizin belediye binası olması söz konusu bile edilemez. Yaralanan emekçilerden özür diliyor, geçmiş olsun dileklerimiz iletiyoruz. Devrimci Karargâh, değişik örgütlerde mücadele ettikten sonra, içinden geçilen dönemde devrimci hareketin yetersizliklerini görmüş militanlardan oluşan yeni bir yapıdır. Sözümüz ve eylemimiz, Türk ve Kürt emekçi halklarının devrimci ve sosyalist sözüdür. Bir isyan çağrısı, var olan zulüm ve yalan zincirini kırma çığlığıdır. Bu sözü geçmişte büyütmüş her devrimci örgüt ve militana vefa borcumuzdan kaynaklanan saygımızın ifadesi, bundan sonra büyütmesi gerekenlere ise yol gösteren mütevazı mesajımızdır. Dünya bir vicdansızlık ve duyarsızlık, bezirgân saltanatı ve zulüm karanlığı içinde yaşamaktadır. Günümüz dünyasında her 5 saniyede bir çocuk sadece açlıktan ölüyor. Basit hastalıklar, savaşlar buna dâhil bile değil Batı nın obezite sorunuyla mücadele, kozmetik ya da evcil hayvan bakımına harcadığı parayla dünyanın tüm açları birkaç kez doyuyor. Ama buna rağmen ülkemizde ve dünyada zenginler, ne yapacaklarını bilemez halde pastalarının üzerine altın koyup yiyorlar. Bu kadarını Pompei ve Sodom halkları dahi yapmamıştı. Bu gidişi gazetelerde okuyup, televizyonlarda izledikten sonra iğrenmeyen ve eyleme geçmeyen artık insan değildir. İnsan olmak için arınmak gerekiyor. Devrimci olmak bile şart değil. Batı dünyasının ve ülkemizin küçük burjuva solcularının yaptığı gibi, halkla ilişkiler kampanyaları eşliğinde yardım konseri türü sosyal sorumluluk projeleri sadece düzeni temizler. Emperyalizmin liderlerinden açlar için birkaç milyon dolar dilenenler, okul yaptırıp vergiden düşenler, çocuk yuvalarına magazin muhabirleri eşliğinde oyuncak dağıtanlar. Bu ikiyüzlülük maskelerinizi artık indirin. Sizden tiksiniyoruz...

13 Biz onlardan değil, Yeryüzünün Lanetlileri ndeniz. Sorunlara ve çözümlere işaret ediyoruz. Türkiye ve Kuzey Kürdistan halkları, emekçileri ağır bir baskı ve sömürü altındadır. Türkiye, emperyalizmin, işbirlikçilerinin, sermaye sınıfının doymak bilmez kar etme hırsının, gericiliğin, milliyetçiliğin dişleri altında ezilmektedir. Kürdistan ise, Türk şovenizminin sömürgeciliğine, faşizme, gerillayı katletme çabalarına, ulusal inkârcılığa, emperyalizme, Güney Kürdistan ın işbirlikçi önderleri vasıtasıyla teslim alınma çabalarına karşı direnmektedir. Ortadoğu, emperyalist işgalcilerin oyun sahası olmuştur. Irak ta işgal başladığından beri 1 milyon Arap ölmüş, ülke yıkılmıştır. Ne mutlu ki emperyalist işgale karşı savaşanlar var. Afganistan harabedir ama direnmektedir. Filistin, siyonizmin azgın ve ahlaksız saldırısı altında 60 yıldan beri inlemekte ama teslim alınamamaktadır. Lübnan, siyonizmin saldırganlığını Hizbullah ve devrimci komünist güçler vasıtasıyla defetmesine rağmen yine tehdit altındadır. Siyonizm ve emperyalizm İran a da saldırıya hazırlanmaktadır. Emperyalizmin orduları, kendi içtimalarına toplanmayan her odağa saldırıya yemin etmiştir. Bizim de yeminimiz var: Emperyalizmin ve kapitalizmin askeri olmayacağız. Özgürlük, halkların kardeşliği, devrim ve sosyalizm çığlığını her şart altında haykıracağız. Bu uğurda ölüm nereden gelirse gelsin, hoş geldi, safa geldi Hareketimiz ABD-İngiliz emperyalizmlerini ve İsrail siyonizmini de vurmaya ant içmiş militanlardan oluşmaktadır. Yoksa mankafalaştırılmış TV izleyicisini cezbetmesi için şöyle mi demeliydik: Bizi izlemeye devam edin?.. Devrimci Karargah olarak, devrimciyiz, sosyalistiz, komünistiz. Marx, Engels ve Lenin i önder kabul ediyoruz. Batı merkezli hiçbir kurtuluş ve ilerleme projesini, demokrasi programını Türkiye ve Kürdistan ın emekçi halkları için mümkün ve gerekli görmüyoruz. Işığın Doğu dan yükseleceğini biliyoruz. Buradaki Doğu sadece coğrafi bir yön değil; Batı merkezci uygarlık tarifinin dışında ve karşısında olandır tabii... ABD ye, NATO ya, AB ye karşıyız. Sadece karşı değil, bu kuruluşların düşmanıyız. Onlar da bizi düşmanları bellesinler. Kinimizden kaynaklanan sözümüz açık ve samimidir. Türkiye ve Kürdistan solculuğunun başına bela olan liberalizmden, reformizmden, Batı dan medet ummaktan ve milliyetçilikten bıktık usandık. Türkiye devrimci hareketi, faşizmle dans eden ulusal solculuk ve dünya ufku Kopenhag Kriterleri olan AB yi aşamayan, Batı hayranı çirkef liberal solculuk seçeneklerinden ikisine de muhtaç değildir. Lanet olsun Mussolini ve Kautsky kılıklı kifayetsiz muhteris solculara Bizim devrimci tarihimiz, bu denklemi parçalayacak birikime sahiptir ve şimdi artık Devrimci Karargah var. Devrimci hareketimizin çizgisi enternasyonalist, anti-emperyalist, anti-sömürgeci, antişovenist, anti-siyonist, işçi sınıfçı, devrimci, halkçı ve silahlı olmak zorundadır. Halkımızın

14 samimi İslami inançlarıyla bizim hiçbir derdimiz yoktur. Halkımız, topraktan öğrenip, kitapsız bilendir. Laikçiler den değiliz. Ama AKP gibi ABD uşaklarının emekçi halkımıza giydirdiği deli gömleğinin de parçalanması gerektiği inancındayız. Fethullah Gülen i bir din adamı değil, ABD ajanı olarak görüyoruz. Bizim, zorla ya da gönüllü olarak askerlik yapan halk çocuklarıyla bir sorunumuz yok. Ama hedef aldığımız orduyu yöneten generaller, geçmişte de şimdi de halkımızın, bizim düşmanımızdır. Ordunun yönetim yapısı cumhuriyet tarihi boyunca emperyalizm tarafından, sermaye sınıfının genel çıkarları doğrultusunda şekillendirildi. Mustafa Kemal ve İsmet İnönü nün tercihi Batılı olmaktı. O anda dünya tarihinin izin verdiği ölçüde Batıcı ama aynı zamanda ulusal bir politika izlediler. Batıcılık tercihleri, ulusalcılık zorunluluklarıydı. Türkiye de başarıya ulaşan tüm askeri darbeler, NATO nun, ABD nin bilgisi, onayı ve yönlendirmesiyle muvazzaf subaylar tarafından yapıldı. Menderes Türkiye yi NATO ya soktu; Menderes i devirip asan generallerin ilk açıklaması NATO ya ve CENTO yla bağlı olduklarıydı. Türk askeri NATO ya girebilmek için Kore halkının sosyalizm kavgası veren militanlarına kurşun sıkmak zorunda bırakıldı. Generaller, sosyalizme, halka, işçilere düşman her türlü askeri faaliyetin içinde oldular. Ülkeyi ABD nin Jüpiter füzeleriyle, nükleer bombalarıyla doldurdular. Halklarımız uyanık olsun, İncirlik hala da öyledir Generaller günümüzde de Afganistan, Lübnan ve Bosna Hersek de asker bulundurarak Türk ordusunun emperyalizme hizmetini sağlar; İsrail in nükleer silahlarına karşı çıkmazken İran ın üretmesine itiraz eder; siyonist İsrail in en büyük destekçisi ve silah satın alıcısı durumundalar. ABD Irak halkını katlederken, uçaklarına yakıtlarının büyük bölümünü aynı generaller sağlamıştı; generaller Batılı karargâhlarda eğitim alarak kontr-gerillacılık öğreniyorlar Ergenekon davası belki bir tiyatro ama, kontr-gerillayı halkımız Mustafa Suphiler in katlinden, 1 Mayıs 1977 den, Kürdistan dan, Maraş tan, Çorum dan, Sivas tan, 19 Aralık Cezaevi Katliamı ndan, Hırant Dink in katlinden çok iyi biliyor. Sivas ta Alevi halkımız, sosyalist aydınlarımız gericiler tarafından cayır cayır yakılırken kısacık bir mesafedeki binlerce askeri harekete geçirmek bu generallerin aklına bile gelmemişti. Hani gericiliğe karşıydılar?.. Daha kısa süre önce 19 Aralık ta cezaevlerinde savunmasız devrimci tutsakları katleden subaylar zaman aşımı nedeniyle aklanmadılar mı? Generaller, 12 Mart ve 12 Eylül dönemlerinde bünyelerinden çıkan devrimci subayları işkencehanelerde ezdiler, sokaklarda katlettiler, ordudan attılar. Ama tarihleri boyunca işkenceci subaylarını korumadılar mı? Halen Albay Ali Öz, Tuğgeneral Levent Ersöz gibiler her gün bir skandal haberle gazetelerin manşetlerinde değil mi? Bunları herkesin unutacağına gerçekten inandılar mı? Biz unutmadık, unutturmayız Şimdi ABD denetiminde ve AKP-Genelkurmay ittifakıyla yapılan bir tasfiye hamlesi bu kadar pisliği yıkamaya yeter mi? Halen 33 Kurşun un tetikçisi Mustafa Muğlalı nın adı tetiği çektiği Van Özalp de kışlanın kapısında yazılı değil mi? Topal Osman ın heykeli açılırken, Seyyid Rıza nın fotoğrafını gençlerin elinden toplamıyor mu Dersim de polis? O zaman bu düzene, onun tetikçisi generallere neden inanalım?.. Neden inanalım sokak tezgahlarından Ahmet Arif alıp okurken?.. Generallerin Cumhuriyet tarihi boyunca oynadıkları uğursuz rolü en iyi Kürt halkı biliyor. Türk milliyetçiliği üzerine şekillendirilen, Kürt halkını yok varsayan bir siyasetin en militan uygulayıcısı generaller olmuştu. Onlarca isyanı, on binlerce Kürt köylüsünü ve direnişçi

15 gencini katlederek bastırdılar. Ne için?.. Kürt halkının olmadığını kanıtlamak için. Şimdilerde gazetelere demeç vererek, Çok yanlışlar yapıldı; Kürtler le Türkler kardeştir; emperyalizm kışkırtıyor diyorlar. Peki, bu haksız savaşta ölen on binlerce Kürt ve Türk gencinin hesabını kim verecek? Yeşilyurt köyündeki pisliğin, Diyarbakır, Mamak, Metris cezaevlerinin, panzerlere bağlanıp sürüklenen insanlığın, kayıpların, Hizbulkontra nın, bombalanan gazetelerin, o gazeteyi dağıttığı için katledilen çocukların, gerillanın karşısına dağlara sürülüp öldürülen eğitimsiz yoksul halk çocukları askerlerin suçlusu kim? Bize göre bu suçların sorumluları, Türk milliyetçiliği tarafından gözleri kör edilmiş asker ve sivil yöneticilerdir. Mustafa Kemaller, İnönüler, Topal Osmanlar, Mustafa Muğlalılar, Cemal Gürseller, Celal Bayarlar, Fahri Korutürkler, Alpaslan Türkeşler, Kenan Evrenler, Memduh Tağmaçlar, Baki Tuğlar, Esat Oktay Yıldıranlar, Cem Erseverler, Veli Küçükler, Pamukoğulları, Kundakçılar, Sarızeybekler Bu listeyi biz bile kütüphane olmadan zor yaparız. Bir de zulüm görenlere sorun bakalım 1990 larda TBMM nin bir komisyonu dahi binlerce Kürt köyünün ve mezrasının askerler tarafından yakılıp boşaltıldığını, milyonlarca Kürt köylüsünün evini terk etmek zorunda kaldığını tespit etmedi mi? Genelkurmay, DTP yi bile terörist ilan ediyor, tanımıyor. Tayyip Erdoğan, DTP li vekillerin elini dahi sıkmıyor. ABD, PKK yi terörist ilan ederek, 5 Kasım 2007 Beyaz Saray görüşmesinden bu yana, Kürt sorununa nihai askeri çözüm konusunda generalleri ve sivil yöneticileri kışkırtıyor. İsrail buna Heron insansız uçaklarıyla yardım ediyor. Hani nerede, PKK yi ABD destekliyor diye bir süre önce bas bas bağıran her boydan faşistler? Bu soruyu sol görünümlü milliyetçilere, ulusal solculara da soruyoruz Cevap verin sahtekâr solcular Bunların sorumlusu, generaller ve Kürt halkını görmezden gelen, asimile edebileceğini sanma yanılgısına düşen sivil yöneticilerdir. Biz devrimciler baştan beri, İhtiyat Kuvvet: Milliyet (Şark) adlı eseri Dr. Hikmet Kıvılcımlı 1930 larda yazdığından, 1960 larda Doğu Mitingleri ni yaptıktan, Deniz Gezmiş idam sehpasından iki halkın mücadele birliğini 1972 de haykırdıktan, İbrahim Kaypakkaya Kemalizm ve ulusal sorun konusundaki tezlerini yine 1972 de yazdıktan sonra ve bugüne kadar Kürt halkının yanındayız ve öyle olmaya devam edeceğiz. Bir halkı ezen halk özgür olamaz. Biz, Türk halkının özgürlüğünün, Kürt halkının özgürlüğünden geçtiğini biliyoruz. AB nin yolu Diyarbakır dan değil, Türkiye devriminin yolu Kürdistan devriminden geçer. Tersi de doğrudur. Taraf gazetesi gibi paçavraların ve liberal solcu azgınların yaptığı propagandanın tersine, devrimci hareketin tarihi temizdir. Her dönemde iktidarı desteklemenin ideolojik temasını bulan ve devrimcilikten korkup kaçtıktan sonra düzenin sol yanına yamalananlar yakamızdan düşsün artık. Rasim Ozan Kütahyalı, devrimci önderlere ettiğin küfürler için seni de not ettik.

16 Biz, devrime ve sosyalizme inanıyoruz. Marksizm e ve Leninizm e Bitmedi o kavga sürüyor, sürecek / Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek. Devrime, şiire inandığımız kadar inanıyoruz. İnandığımız gibi yaşıyoruz. Tüm devrimcilere de tavsiyemiz de odur. Can Yücel in dediği gibi, Ne kadar yalansız yaşarsak, o kadar iyi. Kafasını Beyoğlu ndan kaldıramayan, düzen sınırlarını aşamayan tüm devrimci dostlarımıza da âcizane tavsiyemiz odur. Yeni ufuklara açılmanın zamanıdır. Her devrimci, bulunduğu noktada bunun yöntemini bulmalı, araçlarını yaratmalıdır. Devrimci Karargâh, denize doğru giden büyük devrim ırmağına katılmak isteyen küçücük bir dereciktir. Denize kavuşacağız. Hep birlikte İnanmayanlar, güvenmeyenler duysun. Biz bir mesaj verdik bu mesaj şimdi size ulaşıyor. Ötesi var mı?.. Büyük laf edeceğimize, küçük iş yapalım. Yetmez mi? Devrimci Karargah olarak, siyonizme karşı Filistin ve Lübnan halklarının yanındayız. İşbirlikçi tüm Arap rejimlerini lanetliyoruz. George Habbaş ı, FHKC nin Genel Sekreteri Şehit Ebu Ali Mustafa yı, HAMAS lı Şehit Abdülaziz Rantısi yi saygıyla anıyoruz. Buradan kimseden gocunmadan Hizbullah ve lideri Hasan Nasrallah a selam gönderiyoruz. Latin Amerika nın sosyalizme akan tüm halklarını, mücadele dinamiklerini selamlıyoruz. Binbaşı Ernesto Che Guevera yı gönlümüzün en müstesna yerinde anarken, FARC ın geçtiğimiz aylarda ölen kurucu lideri Manuel Marulanda ve şehit Raul Reyes i unutmuyoruz; Fidel Castro ya, Hugo Chavez e, Eva Morales e, asi kıtanın topraksız köylülerine, işsiz işçilerine, aydınlarına, madencilerine Türkiye ve Kürdistan halklarının en içten devrimci selamlarını iletiyoruz. Geleneğimizi, tüm hata ve eksiklerimizi öğrenmeye ve aşmaya çalışarak, cahil kendini aklar, kâmil özünü yoklar düsturuna bağlı kalıp özeleştirilerimizi vererek, şehitlerimiz ve inadımız üzerine kurabileceğimizi biliyoruz. Gücümüzü ve cesaretimizi, Mustafa Suphi, Mahir Çayan, Deniz Gezmiş, İbrahim Kaypakkaya, Dr. Hikmet Kıvılcımlı, Erdal Eren, Necdet Adalı, Remzi Basalak, Tamer Arda, Bedri Yağan, Sinan Kukul, Mehmet Demirdağ, Cafer Camgöz, Bülent Ramazan Ongan, Hasan Ocak, Veysel Güney, Mazlum Doğan ve Agit ten alıyoruz. Tüm devrimcileri ve devrimci örgütleri yoldaşımız belliyoruz. Eylemimizi yaptığımız yerde, şehih devrimciler Sinan Cemgil ve Sabahat Karataş ın mezarları da bulunuyor. Bu şekilde şehit devrimcilerin çelik selamını cellatlarına gönderiyoruz. Devrimcilerin hafızası tarihtir. Ve biz tarihi, ezilenlerin, isyan edip o anda yenilse bile tarihsel zafere yazgılı olanların tarafından okuyup yazmaya meyilliyiz. Yoksa, beylerin, paşaların tarafından değil Hızır Paşa yı, Çelebi Mehmet i sevmeyiz; sevdamız, dedelerden Pir Sultan a, şeyhlerden Bedreddin edir. Halkın haklı öfkesi katilleri bulacak 12 Eylül cuntacısı Kenan Evren ve 1000 operasyonun icracısı Mehmet Ağar, siz de dikkatli olun; bir gece ansızın gelebiliriz Son olarak, şöyle bağlamak mümkün gibi görünüyor bize Devrimcilik dedikleri de bir tür dervişlik. Dervişliğin ne olduğunu ise Yunus Emre anlatıyor: Dervişlik dedikleri hırka ile taç

17 değil / Gönlün derviş eyleyen hırkaya muhtaç değil. Biz hırkaya muhtaç değiliz. Devrimciliği bir gönül ve yürek işi olarak kavramaktayız. Başarabilir miyiz bunu?.. Denemeye değmez mi? Selam olsun bizden önce geçene, selam olsun silah elde düşene Eylemimiz oldukça geniş yankı uyandırdı. Metropollerde bu tarz bir eylem devrimciler tarafından en son 1980 lerde yapılmıştı. IRA savaşçılara dönemin İngiltere Başbakanı, Margreth Thatcher e karşı havanlı karşı havanlı eylem düzenlemiş, Demir Leydi bu saldırıdan hafif yaralı kurtulmuştu. Kuşkusuz havan eylemi, iç savaş gibi kaosun olmadığı, düşman denetiminin şehirlerde üstn düzeyde olduğu dönemlerde gerçekleştirilmesi güç bir eylem tarzdır. Havan rampasının gizlice imal edilmesi mühimmatların temin edilerek şehre sokulması gibi [konular bile]başlı başına bir eylemdir ki, [biz] bunun ötesine geçmeyi yani silahı kurup eylemi yapmayı başarmıştık. Düşmanın şansına havan güllerinde istediğimiz verimi alamadık. (4 gülleden ikisi hedefi vurmuştur.) Fakat bu bile o dönem Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi nin başına getirilen T.C Devletinin eylemimiz nedeniyle alay olması engelleyememişti. Nasıl olur da eşkıyalar şehrin göbeğinde havanlı eylem yapardı. Teröristler bir de Çamlıcaya doçka kursalardı tam olur du Şurası kesinki, devrimci yaratıcılığın sınırsız olduğunu bilmeyenler bunu hiçbir zaman anlayamayacaklardır. 1 Nolu bildirgede geçen kimi ifadeler bazı detayları işaret ediyor. Örneğin Şehit Ongan Müfrezesi ismindeki Ongan ın nerede geldiği Ongan ismi 16 Haziran Hareketi (16 HH) nin militanlarından olan ve 23 Ocak 1990 da İstanbul Memkul Kıymetler Borsası na bombalı eylem düzenlerken bombanın kazara patlaması sonucu şehit düşen Bülent Ramazan Ongan dan gelir. Şehit yoldaşımızı kavgamızda yaşatmak amacıyla müfrezemize bu ismi vermiştik. Diğer bir detay olan 16 HH ise Devrimci Karargâh ın bileşenlerinden birisidir. 16 HH. Dr Hikmet Kıvılcımlı geleneğinden gelen, daha sonraları harekete ve davaya ihanet ederek düşmana sığınan Sarp Kuray ve arkadaşlarınca kurulan Partizan Yolu örgütünün devamı olarak 1988 de kuruldu. 3 yıl boyunca aralarında 24 Mart 1988 deki Büyük Metris Firari nin da olduğu (bu eylem TKP. ML TİKKO ve Devrimci Yol tutsaklarıyla ortaklaşa organize edilmiştir) bir dizi ses getiren eylemler de düzenledi yoldaşlarımız. Ne ki Sarp Kuray ın ihanetine paralel gelişen düşmanın ağır operasyonları sonu hareket eylemsel gücünü yitirdi. Devam eden süreçte 16 HH yi yürütenler daha çok dergi faaliyetlerinde bulundular; ta ki 2005 te Devrimci Karargah ın temellerini atıncaya dek.. *** İlk eylemimizin etkileri olumlu karşılığını üretmekte gecikmedi. Bir süredir merkezi düzeyde görüşmeler yürüttüğümüz Devrimci Sol, kendisini feshederek hareketimize katılma kararı almıştır. Hareketimizin yayınladığı 3 nolu bildiri bu katılıma ilişkindir:

18 3 NO LU BİLDİRİ Devrimci Kamuoyuna ve Halklarımıza Duyurulur.. DEVRİMCİ KARARGAH DEVRİMCİ SOL LA ARTIK DAHA GÜÇLÜ!. Yoldaşlar, Devrimci Sol, artık bir Devrimci Karargâh bileşeni olma kararı almıştır. Devrimci Sol un bu kararı, dağınıklığı ve eylemsizliği statüko haline getiren Türkiye Devrimci Hareketinin bugününe bir müdahaledir. Devrimci Sol un bu kararı Türkiye sosyalizminin birleşme ve ayrılık kültürüne bir müdahaledir. Türkiye Devrimci Hareketi 80 den beri ciddi bir kriz içindedir. 80 lerin sonlarında yaşanan kısmi iyileşme süreci 90 ların başında kesilmiş, dünyada sosyalizmin darbe almasıyla oluşan ideolojik ve siyasal çöküntü örgütsel karşılığını da bulmuş ve Türkiye devrimci hareketi her gün kendi krizini ve bayağılaşmasını üreten bir döngüye girmiştir. Sürecin karakterinin bu tür şekillenmesinde başka bazı girişimlerin yanı sıra özellikle kent devrimci hareketinin en diri kesimini oluşturan Devrimci Sol güçlerin öncü kadrolarının karşı devrim tarafından imhasıyla ağır bir şekilde darbe alması ve ardından bu yapının kendi iç krizi sonrasında derin zaaflara uğraması önemli bir moment oluşturmuştur. Önder yoldaş Bedri Yağan ın ve diğer öncü kadroların şehit olmasıyla ayrıca darbelenen Devrimci Sol yapısı, devrimci mücadelenin düşük konjonktürünün de etkisiyle Türkiye devrimci hareketinin, ayrıcalıksız herkesi içine alan eylemsiz, yenik, tüketici ve dağınık statükosunun bir parçası olmaktan uzun süre kendini kurtaramamıştır. Devrimci Sol, bu yenilgi yıllarında dünya ve Türkiye devrimci hareketinde ortaya çıkan yeni durumları değerlendirip mücadeleye eleştirel yeni bakışlar geliştirirken, kendi tarihiyle ilgili özeleştirel bir tutum almaktan çekinmemiştir. Ancak bu özeleştiri ve yeni siyasal mülahazalar, 70 lerin militan mücadele çizgisini sürdüren pek çok siyasal yapının aksine, devrimci mücadelemizin atak ve iradi tarzlarını mahkûm eden, onu karşı devrimin hoşgörüsü sınırlarına mahkûm eden, ideolojik ve siyasal zeminde sistemin dekoratif bir parçası olmayı benimseyen teslimiyetçi ve liberal çizgiye vardırılmasını özellikle reddeden bir tutum içinde gelişmiştir. Türkiyeli savaşkan sosyalizm tarihinin yanı sıra kendi güçlü özel mücadele tarihi ve şehitlerinin yüksek devrimci çizgisi, statüko sosyalizminin, bütün zaaf ve zayıflıklarına karşın Devrimci Sol u ruhen asla teslim alamamasını sağlamıştır Devrimci Sol, kendi militan tarihine ve mücadele anlayışına bağlı kalarak Türkiye sosyalizmindeki asıl ayrımın bütün bölükleriyle bir ve aynı statüko partisiyle devrimci öncü irade güçleri arasında olduğunu belgeleyen bir konum almış ve bugüne kadar bu konumunu sürdürmüştür. Devrimci Sol un bu tutumu Türkiye solundaki ayrılıkların ana karakterinin ideolojik vb.. sınıf zeminli modern ayrılıklar olmasından ziyade sisteme karşı tavır geliştirmedeki devrimci ve düzen içi eğilimler arasındaki tarihsel ve yapısal ayrılıklar olduğunu göstermiştir.

19 Türkiye devrimci hareketinin bu tarihsel ve yapısal ayrılık temeli aynı zamanda devrimci birlik zeminin de tanımını vermektedir. Nasıl düzen içi eğilimler ayrı örgütsel durumlarına rağmen bir ve aynı statüko partisi oluşturuyorsa devrimci çizgilerde bir ve aynı düzen karşıtı devrim partisini oluşturmak ama sistemin karşı devrimci egemenliğini alt edebilmek adına bunu örgütsel birleşikliğe taşımak, merkezi ve tekci bir organik bütünlüğe ulaştırmak zorundadırlar. İşte Devrimci Sol bu anlayıştan hareketle kendisiyle aynı paralelde düşünen ve davranan yapılarla harmanlanma arayışlarını sürdürerek kendisiyle benzeri süreçleri yaşayan bileşenlerden oluşan Devrimci Karargâh yapısı içinde onlarla yoldaşlaşmayı, sentezleşmeyi gündemine almıştır. Devrimci Sol bu örgütsel eylemiyle Türkiye devrimci hareketini karşı devrim karşısında derin zaaflara uğratan, Türkiye sosyalizminin olumlu devrimci gelenekleri, tarih ve kültürleri arasındaki kopukluğun giderilmesi yolunda Türkiye devrimci hareketine olumlu bir örnek sunmaktadır. Türkiye sosyalizminin tarihi iki ana damardan, bu damarların sosyalist mücadelede yarattıkları gelenek ve kültür tarihinden oluşmaktadır. Bunlardan birincisi Bolşevik devriminin etkisiyle özellikle İstanbul proletaryası eliyle oluşturulan örgütsel ifadesini TKP de bulan klasik komünist gelenek, bir diğeri ise Türkiye nin tarihsel ve sosyal özgünlüğünün bir ürünü olan özellikle aydın gençlik eylemciliğinin 60 larla sosyalistleşmesinin yarattığı devrimci gelenektir. Birincisi her şeyi sınıfın kendiliğinden eylemine bağlayan ve bu yüzden zaman içinde iyice oturganlaşan, marksizmin lafzını ruhunun önüne geçiren teorik ortodoksiyi oluştururken, diğeri, siyasal enerjisiyle giderek kendi eylemini sınıfın yerine ikame etmeye yönelen aşırı voluntarist, pratikçi tarzını ideolojileştiren yeni kuşak sosyalizmi olarak sosyalist tarihimizde yerini almıştır. Birincisi, diğerinin yenilgili tarihi üzerinden kendi teorik ortodoksisini pratik ve iradi varoluşu reddeden bir düzen içi sosyalizm anlayışına vardırırken, ikincisi, diğerinin düzen içi konumuna kılıf ettiği teorik söylemi üzerinden Marksizm in ana teorik referanslarını reddeden proletarya dışı bir devrimci çizgi durumuna düşmüştür. Türkiye devriminin gelenekler ve tarihler arası kopukluğunu gidermek ve geçmiş zaafları aşmak için yeni bir devrimci dizilişin gerekli olduğu ve bunun devrimci mirasımızın olumlu ve doğru yanlarının sentezleri üzerine yükseleceği açıktır. Devrimci Karargâh devrimci tarihimizin değişik damarlarından gelen yapıların kendi geleneklerine yönelik yaptıkları bu tür özeleştiriler zemininde oluşmaktadır. Devrimci Karargâh bünyesindeki geleneksel soldan gelen bileşenler Marksist teorik referanslara ve sınıf gerçeğine daha yakın duruşlarını bir lafız olmaktan çıkartarak bunu doğrudan burjuva devlete karşı bir savaşım düzeyine çıkaran bir pratik durum haline getirme çabalarıyla Devrimci Karargah içinde bulunurken, şimdi Devrimci Sol, yoğun bir pratik tarihi ve mücadele çizgisini sınıfsız devrimciliğin otokritiği üzerinden Türkiyeli bir Leninci Marksizm in aynı zamanda teorik yeniden üretimine de yöneltmiş olmaktadır. Devrimci Sol bu hamlesiyle sadece kendi evrimindeki ve Türkiye devrimci hareketindeki bir örgütsel düzey sıçraması yapmamaktadır, aynı zamanda en önde gelen temsilcilerinden olduğu 60 sonrası devrimci geleneğin birinci olarak devrimi daha ziyade öncünün askeri mücadeleye indirgenmiş bir pratik faaliyeti olarak gören ve örgütleyen taktik çizgisine devrimde proleter öncülüklü bir kentli siyasal başkaldırıyı başat kılan bir düzeltme yapmaktadır. İkinci olarak ise, içinden geldiği devrimci geleneğin bütün eylemcil duruşuna karşın özellikle ulusal sorunda devletçi bir yaklaşımdan kendini kurtaramayan ideolojik ve

20 siyasal duruşuna bir otokritik getirerek Kürt halkının özellikle Kürt Özgürlük Hareketinin önderliğinde geliştirdiği anti sömürgeci halk kurtuluş mücadelesini onaylayan ve bu mücadelenin yanında olmayı kendi proleter öncülüklü anti-oligarşik halk devrimciliğinin vazgeçilmez bir taktik öğesi kılan bir düzeltme yapmaktadır. Böylece bu iki değerlendirmenin mantık ve esas sonucu itibariyle ve üçüncü olarak, devrimci mücadelemizin bugünkü aşaması itibariyle artık tümüyle küçükburjuva sosyalizmine ait olan halkçı devrim perspektifi yerini proleter devrimciliğin teorik ve pratik perspektifleri almış bulunmaktadır. Devrimci tarihimizin iki ana geleneğinden gelen bu yapıların kendi içlerinde yaptıkları teorik ve fiili otokritikler sonrasında geliştirdikleri bu beraberlik, mücadelenin ihtiyacı olan temel ideolojik, örgütsel ve strateji hamlesinin, küçük burjuva devrim çizgilerinin ısrarla vurguladıkları gibi tarihimizin bu iki devrimci damarı arasındaki bir kopuşma değil, aksine bu iki devrimci çizginin devrimci değerleri arasında bir buluşma, bir sentez olduğunun kritik bir denemesidir. Devrimci Sol un bu örgütsel hamlesi, bu haliyle sadece kendi tarihlerini ilgilendiren özel bir düzey oluşturmamakta, bunun yanı sıra devrimci tarihimizin gelenekleri arasında bir sentezi öngören stratejik yenilenmenin bir prototipini yaratmanın tarihsel anlamını da taşımaktadır. Bu haliyle bu birleşme hamlesi, Türkiye devrimci hareketinde az da olsa daha önceleri de gördüğümüz başka başarılı birlik momentlerine nazaran bu tür bir özgünlük de taşımaktadır. Özellikle statüko sosyalizminden rahatsız olan, bu siyasal düzeyin aşılması için istekli ve inançlı devrimci kamuoyunun devrimci hareketlerin gelenekleri arasındaki bu organik buluşma momentini destekleyerek büyütmeleri, devrimciliğin yeni dönem dizilişi açısından dirimsel bir siyasal değer taşıyacaktır. Yoldaşlar, Devrimci Sol un bu örgütsel hamlesi aynı zamanda devrimci tarihimizin kanayan yarası sol içi çatışmalara da bir müdahaledir. Devrimci Sol, küçük burjuva devrimciliğinin açmazları üzerine Bedri Yağan yoldaşla başlayan arayışlarının, ne yazık ki kanlı bir kardeş kavgasına dönmesini engelleyememiş, her ne kadar kendini savunma pozisyonunda tutmaya çalışsa da bu kanlı çatışmanın bir tarafı olma konumundan kendini kurtaramamıştır. Yoğun emek ve şahadetler pahasına yaratılan devrimci birikimlerin kendi tıkanıklık momentlerini bir tür iktidar kavgasıyla aşmaya çalışmaları solumuzun bir eğilimi durumundadır. Devrimimizin küçük burjuva küçük mülkiyetçi yapısınca tetiklenen bu tür grup mülkiyeti eğilimleri, bu özel siyasal alanı yaratan emek sahiplerince ne kadar meşru görülürse görülsün, devrimin kendi sorunlarını aşma tarzına uygun düşmemektedir. Devrimci Sol, her ne kadar sonradan parçalanan tarihinde doğrudan ve organik emek sahibi ise de bundan böyle bu tarihin ve özellikle onun güncel pratik değeri üzerinde bir hesaplaşmanın sol içi çatışmanın bir gerekçesi kılınmasını şiddetle reddetmektedir. Devrimci hareketin sol içi ayrımlarda esas çözüm yöntemi olarak benimsediği ilkelerde savaş, devrimci kardeşlik düsturu, Devrimci Sol tarihin organik temsilcileri tarafından bundan böyle de esas alınacaktır. Bu bağlamda; Devrimci Sol, kendi tarihiyle bütünleşmiş örgütsel künyesinin, bundan böyle aynı tarihle ortaklaştığı DHKP-C yle bir mülkiyet hesaplaşmasına konu olmasına son vermek üzere bu künyeyi genelde devrimci hareketin uzun, özelde Devrimci Karargah ın kısa tarihine devretmektedir. Devrimci Sol un uzun ve zorlu mücadelelerle dolu geçmişinde kayıplarının acıları hala sıcak yoldaşlarının DHKP-C yle ortaklaştığı anıları, bütün diğer devrim şehitlerimiz gibi bundan böyle Türkiye devrimci hareketinin tarihine mal olmaları dolayımıyla Devrimci Karargahı n da en derin saygıyla selamladığı ve benimsediği devrim değerleri olacaktır. Devrimci Sol un sadece kendi özel tarihine ait değerler ise, başta Bedri Yağan yoldaş olmak üzere tüm şehitlerimiz artık Devrimci Karargah ın devrimci eylemine yol gösteren özel öncüler olmaları dolayımıyla Türkiye devrimci hareketinin tarihine ait olmaktadırlar.