işçi bülteni OSB -İ M E S Asalak patronlardan hesap sormak, kölece çalışma koşullarını parçalamak için metal işçilerinin birliğini örgütleyelim

Transkript

1 OSB -İ M E S işçi bülteni İşçi Bülteni Özel Sayı 502 Kasım 2009 Asalak patronlardan hesap sormak, kölece çalışma koşullarını parçalamak için metal işçilerinin birliğini örgütleyelim 22 Kasım da Metal İşçileri Kurultayı na! İşçiler, kardeşler! Metal sektöründe çalışan sınıf bilinçli işçiler olarak metal işçilerinin birliğini sağlamaya çalışıyoruz. Bizlere dayatılan ağır sömürü koşullarına ve kölelik dayatmalarına karşı, adım adım Metal İşçileri Kurultayı na yürüyoruz. Asalak patronlar sınıfının kapitalist ekonomisindeki en temel sektörde çalışıyoruz. Dolayısıyla sömürücüler en büyük kârlarını bizim sırtımızdan kazanıyorlar. Yine de ağır ve yorucu çalışma koşullarıyla ünlü bu sektörde, giderek uzayan çalışma saatleri dayatmadan duramıyorlar. Son derece tehlikeli olduğu halde hemen hemen hiçbir güvenlik önleminin alınmadığı, koruyucu ekipmanlardan yoksun, sigortasız ve tamamen insanlık dışı muamelelere maruz kalarak çalıştırılıyoruz. Bunlara rağmen, ancak sefalet içinde sürünmeye yeten çok düşük ücretlere reva görülüyoruz. Peki; bütün bunları hak ediyor muyuz? Bizlere dayatılan bu kölelik koşullarını değiştiremez miyiz? Tabiî ki bu asalak patronlar bizim sırtımızdan trilyonları kazanırken metal işçilerinin hak ettikleri hiç de yukarıda saydığımız koşullar değil. Bu koşullar kader de değil. Karşı karşıya kaldığımız bu sefalet koşullarının hepsi, asalak patronların servetlerini daha da

2 büyütmek için, ekmeğimizden bir lokma daha kısmak için hayata geçirdikleri uygulamalardır. Bunların bu kadar kolay uygulanabilmesinin nedeni, biz işçilerin gerek çalıştığımız işyerlerinde, gerekse genel toplumsal yaşamda bilinçsiz, örgütsüz ve dağınık olmasıdır. Oysa metal işçileri olarak ekonominin bel kemiğini oluşturuyoruz. Yani öyle stratejik bir sektörde çalışıyoruz ki biz durduğumuzda asalak patronlar sudan çıkmış balığa dönerler. Fakat bunu yapabilmek için örgütlü bir şekilde hareket edebilmemiz gerekiyor. İlk bakışta bu bize çok zor bir iş gibi görünebilir. Oysaki yanı başımızda çalışan işçi arkadaşlarımız da bizimle aynı koşulları paylaşıyorlar. Yani hem sınıf olarak çıkarlarımız ortak, hem de çalışma ve yaşam koşullarımız benzer. Bizler bu ortaklığın bilincinde olarak tek tek 2 işyerlerinden başlatacağımız örgütlenme çalışmasını diğer işyerlerindeki işçi arkadaşlarımızın yürüttüğü örgütlenme mücadelesiyle birleştirebilirsek ayağımıza takılmış olan prangaları parçalayabiliriz. İnsanca çalışma ve yaşam koşullarını elde edebiliriz. Aksi taktirde metal patronları kendi sendikaları (MESS) sayesinde saldırılarını arttırarak devam ettireceklerdir. Metal işçileri kurultayını örgütlemedeki amacımız yaşanan bütün bu saldırıların nedenlerini ve sonuçlarını tartışırken, bu sorunları çözmeye yönelik adımlar atmaktır. Tabii ki mesele tartışmaktan ibaret değildir. Kurultay sürecini öncesi ve sonrasıyla bütünlüklü bir ortak hazırlık, bilinçlenme, örgütlenme, eylem ve mücadele süreci olarak ele alıyoruz. Metal işçileri olarak birlik ve mücadelemizi kurultay çalışmaları ve yapılacak olan tartışmalardan süzdüğümüz deneyimlerle büyütebilmek hedefindeyiz. Kapitalist patronların kriz koşullarında gemi iyice azıya alan işten çıkarma, düşük ücret, çalışma saatlerini uzatma, her türlü demokratik hakkımızı gaspetme ve diğer saldırılarına karşı metal işçilerinin birliğini sağlayarak güçlü bir yanıt verebileceğimize inanıyoruz. Bunun için de bütün metal işçilerini kurultaya katılmaya, işyerinde örgütlenme çalışması yapmaya ve buradan edindikleri deneyimleri kurultay gününde diğer işçilerle paylaşmaya davet ediyoruz. İletişim: OSB-İMES İŞÇİLERİ DERNEĞİ

3 Kapitalizm gereği amatör olmayan NANO patronlarına: Patronlar olmadan dünya daha yaşanılır olacak! Organize Sanayi Bölgesi nde geçtiğimiz yaz kurulan ve üretime başlayan NANO (Haustek) adlı firmada yaklaşık üç ay önce işbaşı yapan biz işçiler, aylar boyunca iş yerinde yaşadığımız sorunlar karşısında sessiz kalmadığımız ve her soruna karşı birlikte hareket ettiğimiz için grup halinde işten atıldık. Fabrika içinde bir başka şirket de üretim yapmaktadır. Bu firma ÖZSAN METAL dir. Bu şirkette de çalışma şartları ağırdır ve son derece sağlıksız koşullarda üretim yapılmaktadır. Demir tozunu solumak zorunda bırakılan işçiler için hiçbir önlem alınmamakta, zam ayında ise işçilere komik bir zam veren Özsan patronları göz boyamak için işçileri kahvaltı sofralarına, akşam yemeklerine götürmekten de geri kalmamaktadır. Yapılan hatalı bir üretimde tüm masrafı işçilerin maaşından TL kesmekte ve aynı zamanda aylarca sigorta yapmadan çalıştırmaktadır. NANO da ise durum daha farklı ve ağır. Çünkü burada bant sisteminde plazma ısıtıcı üretimi yapılmaktadır. Birkaç ay deneme süresi adına sigortasız çalışmak zorunluluğu var. Üretim yapmamızı engelleyen malzeme eksik olduğu zaman ise izinli olup onun yerine pazar günleri çalıştırılıyorduk. Üstelik hiçbir mesai ücreti almadan... En doğal hakkımız olan hafta sonu tatilimizde bile çalışmamızı istiyorlar. Hatta sigorta evraklarını hazırlamak için izin verdiklerinde bile yine borçlanıyorduk. Hep borç, hep borçluyduk En temel hakkımız olan asgari geçim indirimini bile vermeyip, bunun maaşın içinde olduğunu iddia ediyorlar. İşçiler arasında rekabet yaratabilmek için ayın elemanı belirleyip prim veren ve bir işçiye prim verirken başka bir işçiden de yaptığı bir hatalı üretim karşısında işçinin maaşından TL kesebilen bir anlayışa sahiptirler. Biz işçilerin yapması gerekenlerden biri hafta sonu çalışıyorsak eğer mesai ücretimiz ne ise onun için birlikte hareket etmektir. Biz işçileri asgari geçim indirimini vermeyen NANO patronuna karşı sözümüzü hep birlikte söylemeliyiz. Tıpkı yemek olayında nasıl birlik olup dediğimizi yaptırdıysak Aynı zamanda askerliğini yapmamış işçileri tercih etmelerindeki sebep ise daha ucuza çalıştırmaktan başka bir şey değildir. Üstelik NANO patronları olan Uygar Turhan ve Tansu Soydan Allah korkusu ndan bahsedip, hak yemekten korkarız gibi söylemlerde bulundukları halde, bir işçinin maaşını keserken korkularını unutuverebiliyorlar. Ve üstelik o işçi bir ay boyunca nasıl geçinebilir diye bile düşünmezler. Burası kadın işçilerinin de çalıştığı bir fabrika. Ve özellikle üretim müdürü olan Alattin Derviş in kadın çalışanlara yönelik tacizleri oluyordu. Tüm işçilerin içinde sadece kadın işçiye ismi ile hitap ederek günaydın ve iyi akşamlar demesi, kadın işçinin karşısına geçerek, sürekli onu izleyerek göz tacizinde bulunması ve erkek işçilere hakaretler savururken kadın işçiyi övgüler yağdırması İşten çıkartıldığımız gün bir kadın işçinin söylediği Biz onlara muhtaç değiliz, onlar bize muhtaç... sözü üzerine işçiler adına hayal kırıklığına uğradığını söyleyen NANO patronlarına buradan bir kez daha söylüyoruz: Evet biz işçiler olmadan siz asalak patronlar var olamazsınız. Oysa siz olmadan da işçiler üretebilirler! Sizler nasıl ki kapitalizm gereği amatör olmamak gerektiğine inanıyorsanız, bizler de işçi sınıfı olarak patronlar olmadan yaşanılır bir dünya olabileceğine inanıyoruz. Ve gün gelecek korkularınızı siz patronların yüzüne bir tokat gibi indireceğiz. Kurtuluş yok tek başına, ya hep beraber ya hiç birimiz! NANO dan işten çıkarılan bir grup işçi 3

4 Entes Direniş Güncesinden 136. gün Zindanlarda haince saldırılara karşı boyun eğmeyen On yiğit devrimci şahsında cumartesi günü Karacaahmet mezarlığında Ümit Altıntaş ın mezarında düzenlenen anma etkinliğine katıldım. Onları anmanın onları katledenlere karşı aynı duruşu sergilemek olduğunun ifadesi oldu. Tüm sloganlar o irade ile atıldı. Tüm marşlar o iradenin ifadesi olarak söylendi. Devrim şehitleri ölümsüzdür! Devrimciler ölmez, devrim davası yenilmezdir! 159. gün... Direniş yerinde belli bir süre kaldıktan sonra Entes ten benden iki hafta önce çıkarılan bir kadın işçinin duruşmasına destek vermek için Üsküdar Çiçekçi Adliyesi ne gittik. OSİM- DER imzalı İşten çıkartılmalar yasaklansın yazılı pankartımızla adliye önünde eylemimizi gerçekleştirdik. Duruşma boyunca pankartımız ve sloganlarımızla adliye önünde bekleyişimizi sürdürdük. Duruşma bittikten sonra Entes işçisinin adliye kapısında görünmesiyle birlikte onu Entes işçisi yalnız değildir!, Krizin bedeli patronlara!, Kahrolsun ücretli kölelik düzeni! sloganlarıyla karşıladık. Onların peşlerinden gelen Entes avukatı ve şahitleri yüzlerinin rengi atmış bir şekilde hızla adliyeden ayrıldılar gün Kadosan oto sanayide makine imalatta çalışan bir işçi ziyarete geldi. Daha önce de uğradığı olmuştu. Arada fırsat buldukça yanıma uğrar halimi hatırımı sorar. Bugün de gelerek Entes direnişini anlattığı başka işçilerle aralarında geçen muhabbeti aktardı. Bayan işçi Tek 4 başına ne yapabilir ki? Bir şey elde edemez. Hem önümüz kış daha fazla direnemez demiş. Yanımızdaki işçi de Bazı şeyler bedel ödemeyi gerektirir. Bunun bedeli de ağır. İşçiler birlik olup hakkını arasaydı bu bedeli hafifletebilirlerdi demiş. Ayrıca mahcup bir şekilde direnişe keşke elimizden daha fazlası gelseydi dedi. Ben de direniş alanına gelmeniz ve gittiğiniz yerlerdeki işçilere direnişi anlatmanız bile yeterlidir dedim. Paydosunu yanımızda direniş alanında geçiren bir metal işçisiyle metal kurultayı için hazırladığımız anketi yaptık. Dün akşam Güler Zere nin yakın bir zamanda çıkarılacağını öğrendim. Devlet anladı ki Zere artık bu saatten sonra iyileşemez bir durumda, o yüzden çıkarmaya karar verdi. Adli tıp kurumuyla, doktorlarıyla elinden gelen tüm engelleri ortaya çıkaran sermaye devleti gelin görün ki şimdi takdir edilmeyi bekliyordur. Kendi çapında büyüklük yaptı ya, merhametini gösterdi ya, büyüklük affetmektir ya Ama bunlar bizim gözümüzü boyamaya yetmez. Sizin oyunlarınız biz işçi ve emekçileri kandıramayacak. Tarih er geç hesap soracak!

5 Asgari ücret e % 3 zam yapıldı... Sefalet Ücretlerine Karşı Sınıf Mücadelesini Büyütelim! İşçi-emekçi kardeşler; Aralık ayı yaklaşıyor. Asgari ücretin tespit edilme süreci başlıyor. Sermaye iktidarı tüm kurumlarıyla elbirliği içinde biz işçi sınıfı ve emekçilere sefalet ücretini dayatacak. Yıllardır oynanan oyun bir kez daha sergilenecek. Sadık uşakları sermayenin istekleri doğrultusunda belirlenen sefalet ücretini dayatacak bizlere. Bizler bu süreçte sözümüzü söylemediğimiz için kendi bildiklerini okuyacaklar bir kez daha. Milli çıkarlardan dem vuracaklar bir kez daha. Kapitalizmin krizini hep birlikte göğüsleyebilmek için bizden fedakârlık yapmamızı isteyecekler. Eylül 2008 ayında patlak veren krizden bu yana milyonlarca işçi işten çıkartıldı. Bu süreçte patronlar kârlarını katlamaya devam ettiler. Krizi fırsata çeviren asalak patronlar ücretsiz izinler ve esnek çalışma dayatarak sömürüyü daha da katmerleştirdiler. İşçi çıkaranın gözünü oyarım diyerek biz işçi emekçilere şirin görünmeye çalışan hükümet ve başbakan, işten atmalara karşı hiçbir önlem almadı. Aksine yaptıkları yasal düzenlemelerle sömürünün önündeki engelleri ortadan kaldırdılar. OSB-İMES İşçi Derneği olarak tüm işçi-emekçi kardeşlerimizi İnsanca yaşamaya yeten, vergiden muaf asgari ücret mücadelesine katılmaya çağırıyoruz. Unutmayalım ki bu çağrı insanca yaşam ve çalışma koşulları içindir. Patronlar ve onların uşakları bizleri hiçbir zaman düşünmediler ve düşünmeyecekler. Onlar sadece kendi sefil çıkarlarını düşünüyorlar. İşçi sınıfı ve emekçiler olarak bizlere dayatacakları sefalet ücretlerini kabul etmeyelim. Bu asalaklar gözlerimize bakarak diyorlar ki Biz sizlere insanca bir yaşamı layık görmüyoruz. Gözlerimizin içine bakarak yalan söyleyen bu aşağılık sömürücüler ve aşağılık kurumları yoksulluk sınırını TL, açlık sınırını 900 TL olarak açıklarken, bizlere yoksulluğun ve sefalet dipsiz kuyusunu gösteriyorlar. 527 TL olarak belirledikleri sefalet ücreti ne kadar ikiyüzlü olduklarını göstermektedir. O halde bizler de söyleyecek sözümüz var demeliyiz. Bu zamana kadar sustuğumuz için elimizden her hakkımızı aldılar ve alamaya devam ediyorlar. İşçi sınıfı ve emekçileri, asalak sermaye sahiplerinden ve onların uşağı sermaye devletinden haklarımızı koparıp almak için OSB-İMES İşçileri Derneği nde örgütlenmeye ve mücadele etmeye çağırıyoruz. İnsanca bir yaşam ve çalışma koşulları için ortaya koyduğumuz taleplerimiz uğruna dişe diş bir mücadele için gücümüzü birleştirelim. Taleplerimiz; İnsanca yaşamaya yeten, vergiden muaf asgari ücret! 7 saatlik iş günü, 35 saatlik çalışma haftası! İşten atmalar yasaklansın! Herkese iş, tüm çalışanlara iş güvencesi! Genel Sağlık Sigortası iptal edilsin! Herkese parasız sağlık hakkı! Herkese parasız eğitim hakkı! IMF- Dünya Bankası vb. emperyalist kuruluşlarla kölece ilişkilere son verilsin! 5

6 Susmak teslim olmaktır!... Ya barbarlık içinde çöküş, ya mücadeleyle insanca yaşam! 2007 yılının sonlarına doğru patlak veren ekonomik krizle beraber sermaye sınıfı krizin faturasını bir kez daha biz işçi ve emekçilere ödetmeye soyundu. Bunun için bir dizi saldırı paketini ardı ardına sıralayarak bir bir hayata geçirmeye başladı. Sağlık sektörünün özelleştirilmesiyle başlayan saldırılar, emeklilik yaşının 65 e çıkarılmasıyla, işsizlik sigorta fonunun sermayeye peşkeş çekilmesiyle devam etti. Bir taraftan geçmişte ağır bedeller ödeyerek kazandığımız haklarımız bir bir elimizden alınırken, diğer taraftan da fabrikalarda ücretsiz izinler, ücret ödememeleri, esnek üretim, ağır çalışma koşulları, daha düşük ücrete çalıştırılma, sigortaların yatmaması, işten atma saldırılarını biz işçi ve emekçilere dayatıyorlar. Böylece bizleri açlık ve sefalete mahkum ederek, bir kez daha krizin faturasını bizlere kesmeye çalışıyorlar. Bu krizden en çok etkilenen sektörlerden birisi de elbette ki metal sektörü, doğal olarak en çok etkilenen kesim de metal işçileri oldu. Krizin patlak vermesiyle beraber işten atılan metal işçilerinin sayısı Birleşik Metal-İş Sendikası nın verilerine göre 350 bin civarındadır. Bunların 30 bin kadarının sendikalı olduğu göz önünde bulundurulursa metal işçilerinin içinde bulunduğu buhranı ve metal sektörünün üretimde tuttuğu yeri anlamak zor olmasa gerek. Bizler bölgede çalışan metal işçileri olarak tam da üretimde ve ekonomide tuttuğumuz yer bakımından krizin faturasını ödememek ve sermayenin yeniden topyekün saldırılarına karşı topyekün direnişleri örgütlemek zorundayız. Bölgemizde iş yeri komitelerini kurarak, mahallemizde komiteler kurarak bunu başarabiliriz. Bunun ilk adımı olarak 22 Kasım da yapılacak olan Metal İşçileri Kurultayı nda öncü işçiler olarak yer almalıyız. OSB den bir işçi Sendika ağalarına karşı metal işçileri kurultayına! İşyerlerinde patronların zulmüne karşı birçok bedeli göze alarak, sendikalı oluyoruz. Onlarca saat çalışmamızın, emeğimizin karşılığını daha fazla alabilmek için sendikalı oluyoruz. İşyerinde bir makine parçası kadar değerimizin olmadığını hepimiz biliyoruz. Örgütlenip patronların daha kolay bir şekilde bizleri yok saymasına engel oluyoruz. Fakat örgütlenip sendikalı olduktan sonra bu sefer de mücadelemizin önüne işbirlikçi, uzlaşmacı sendikacılar çıkıyor. Ve o zamana kadar yaratılan mücadelemizin daha da yükselmesinin önüne geçerek, adeta bizleri patronların insafına bırakıyorlar. Sendikalı olmadan önceki durumdan daha kötü bir hale getiriyorlar. İşçilere söz hakkı vermeyen patronlara karşı mücadele edip aldığımız hakkımızı bu sefer sendikacılar elimizden alıyor. Biz işçilere ya göstermelik olarak, çoğu kez de 6 hiç söz hakkı vermiyorlar. Patron- sendikacı el ele bu sömürü düzenin nimetlerinden yararlanarak yaşayıp gidiyorlar. Evet bu durumu da değiştirecek olan, yine biz işçileriz. Patronların sömürüsüne, sendikacıların ihanetine karşı mücadele etmeliyiz. Bunu da yine işçiler olarak el ele verip söz-yetki-karar hakkının bizde olduğu birliktelikler yaratarak gerçekleştirebiliriz. İşte ancak o zaman bu işbirlikçileri sendikalardan atabilir, bu sermaye düzenini yıkabiliriz. Tüm metal işçilerini 22 Kasım 2009 tarihinde yapılacak metal işçileri kurultayına çağırıyorum. Gelin hep birlikte tartışalım. İnsanca yaşabilir hayatı kurmak için neler yapmamız gerektiğini ortaya çıkaralım. Mücadelemizi büyütelim. Geleceğimize sahip çıkalım. Birleşik Metal üyesi bir işçi

7 Daha iyi bir dünya için örgütlenmeye, Metal İşçileri Kurultayı na!.. Bütün işçi kardeşlerime sesleniyorum. Fabrikalarda sömürülüyor ve eziliyoruz. Sabahtan akşama kadar çalışıyor, yine de geleceksiz bir şekilde, işten atılma korkusu ve işsizlik ile boğuşuyoruz. Metal işçi kardeşlerimizi metal işçileri kurultayına çağırıyorum. Sorunlarımıza çözüm bulalım, ne yapmamız gerektiğini konuşalım. Biz işçilerin gerçekten örgütlenmeye ve ne yapmamız gerektiğini paylaşıp çözüm bulmaya ihtiyacı var. Sesimizi çıkarmazsak var olan haklarımız da elimizden alınacak. Çünkü şu an tazminat hakkımız, sigorta hakkımız patronlar ve uşakları tarafından elimizden alınmak isteniyor. Kimse bize bu hakları hak ediyorsunuz diyerek vermedi. İşçiler mücadeleyle, grevlerle kazandılar. Daha iyi bir dünya için örgütlenelim. Örgütlüysek her şeyiz,örgütsüzsek hiçbir şey! OSB den bir kadın işçi Direnişteki Sinter Metal işçisi Turgay Arseven ile kurultay üzerine konuştuk: Metal işçilerinin birliği için gerçekleştirilecek olan metal işçileri kurultayını nasıl değerlendiriyorsunuz? Gayet anlamlı bir çalışma. Gerçekten de dünyaya baktığımızda metal işçileri daha ön planda. Metal işçileri ağır çalışma koşullarından kaynaklı çok daha fazla yıpranıyor. Bu yüzden ön plana çıkıyorlar. Yaptığınız bu çalışma iyi bir çalışma, fakat bütün işçileri kapsayabilmesi daha iyi olurdu. Metal işçilerinin birliğini sağlamak için neler yapılmalı? İşçiler gerçekten sömürüldüklerinin farkında olup da örgütlenmek istiyor olsalardı çok daha iyi olurdu. Fakat genel olarak işçiler sıkıntılar yaşıyorlar, sömürüldüklerini de görebiliyorlar. Ancak yaşadıkları bu sorunlar karşısında nasıl davranacaklarını, neler yapılması gerektiğini bilemiyorlar. İşte asıl sorun burada. Biz de direnişe ilk başladığımız zaman mücadelenin nasıl bir şey olduğunu tam olarak bilmiyorduk. En başında yeterli bir bilincimiz İşçilerin bilinçlenmesi ve birlikte hareket etmesi gerekli olsaydı, son anda değil de daha erkenden mücadeleye başlasaydık direniş bugün çok daha farklı bir noktada olurdu. ATV-Sabah işçilerinin başlattığı eylem, işçilerin birlikte hareket etmesine çok iyi bir örnekti. Taksim de yapılan yürüyüşler giderek diğer işçilerin de katılımıyla büyümeye başladı ve işçilerin ortak hareket etmelerini sağladı. Son olarak kurultay hakkında ne söylemek istersiniz? Bir şeylerin başarılması gibi bir hedef olması gerekir. Örneğin Haziran eyleminde hedef daha ileri olsaydı sonuçları ve kazanımları da daha ileri olurdu. 7

8 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü Kadına yönelik şiddete karşı uluslararası mücadele günü olan 25 Kasım, işçi ve emekçilerin önemli mücadele günlerinden biridir. Biz işçi kadınlar, yaşantımız boyunca şiddete maruz kalıyoruz. Evde, sokakta, fabrikada karşımıza hep şiddet çıkıyor. Dayak, hakaret, ev hapsi, sokağa çıkma yasağı gibi şiddet çeşitleri pek çoğumuzun yaşantısının bir parçası. Fabrikalarda ise, insafsızca çalıştırılıyoruz. Genç yaşta yıpranıyor, sağlığımızı kaybediyoruz. Çoğu zaman, hakarete, azarlanmaya, tacize maruz kalıyoruz. Sokakta sürekli tacize maruz kaldığımız için, yolda yürümekten bile korkar hale geliyoruz. Bilmeliyiz ki, şiddet gören sadece biz değiliz. Sadece bizim evimizdeki kadınlar, sadece bizim fabrikamızdaki kadınlar değil. Dünyanın her yerinde kadınlar, türlü şiddete maruz kalıyor. Dünyanın her yerinde milyonlarca kadın fabrikalarda aynı zulme maruz kalıyor. Bizimle aynı acıyı ve aynı öfkeyi duyuyor. Savaşlarda binlerce kadın tecavüze ve işkenceye maruz kalıyor. Dünyanın her yerinde kadınlar, tacize, tecavüze uğruyor, hakarete, aşağılanmaya maruz kalıyor, dövülüyor, işkence ediliyor, öldürülüyor. Peki neden? Yaşama hakkımızı, özgürlüğümüzü elimizden alan, insanlık onurumuzu hiçe sayan böylesi bir şiddete neden maruz kalıyoruz? Çünkü bizi hem fabrikada hem de evde acımasızca sömüren kapitalist düzen içinde yaşıyoruz. Patronlar sınıfı bizden, fabrikada üç kuruş ücrete, evde ise ücretsiz çalışan 8 köleler olmamızı istiyor. Bu ağır kölelik şartlarını bizlere kabul ettirebilmek içinse her yola başvuruyor. Kapitalist sömürü düzeni varlığını sürdürebilmek için, ayıp, günah, gelenek, görenek, töre, erkek egemenliği vb. araçlarla bizi sindirmeye çalışıyor. Bunlarla bizi uslu köleler haline getiremediğinde ise kaba şiddet kullanıyor. Elbette kullanacak, kapitalist düzenin efendilerine uslu ve itaatkar köleler lazım. Fabrikalarda yarı aç, yarı tok çalışacak, evde hiçbir ücret almadan, çocuklara, yaşlılara bakacak, temizlik yapacak, yemek yapacak itaatkar işçi kadınlar lazım. Kadınlar fabrikalarda hak istemeye başlarlarsa, sömürüye izin vermezlerse bu efendilerin tahtı sarsılacak. Kadınlar, evde ücretsiz yaptıkları işleri yapmayı reddederlerse, çocuk ve yaşlı bakımı, temizlik, yemek gibi toplumsal ihtiyaçların karşılanması için bu efendilerin kârlarından

9 pay ayırması gerekecek. Kapitalist düzenin kadına karşı kullandığı erkek egemenliği ve kadına yönelttiği şiddet, evde ve fabrikada itaatkâr köleler ordusu yaratabilmek içindir. Bu yüzden, insanca yaşanacak bir dünya için mücadele eden, özgürlük, eşitlik ve insanlık onurunu savunan kadınlara karşı da işkence ve katliama varan şiddet uygular. 25 Kasım1960 da Latin Amerika da bulunan Dominik Cumhuriyeti nde, ülkelerindeki diktatörlüğe karşı mücadele veren üç kadın, Patria, Minerva, Maria MİRABEL kardeşler, diktatörler tarafından katledilmiştir. Bu olayın ardından, 25 Kasım, Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü olarak kabul edilmiştir. Kapitalist düzen; kadınlar, çocuklar, tüm işçi ve emekçiler için, sömürü, yoksulluk, şiddet demektir. Ücretli kölelik düzeninin bir parçası olan kadına yönelik şiddete dur diyebilmek elbette mümkündür. Sömürüye ve şiddete izin vermemek için, işçi sınıfının birliğini sağlamalı, birbirimize kenetlenmeli, örgütlenmeliyiz. Kadın erkek el ele vereceğimiz örgütlü mücadele ile hak aramalı, hesap sormalıyız. Sömürüye, açlığa, katliamlara, savaşlara, kadına yönelik şiddete son verebilecek tek güç, işçi sınıfının örgütlü gücüdür. Biz işçi kadınlar, ya bu şiddet ve zulme razı olacağız ya da sınıfımızın örgütlü mücadelesinde yerimizi alacağız. 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Uluslararası Mücadele Günü nde ise, mücadele alanlarında bir adım önde olmamız, sömürüye ve şiddete karşı mücadele bayrağını yükseltmemiz gerekmektedir. OSİM-DER Emekçi Kadın Komisyonu Kadınlar direnerek özgürleşiyor! Alın terimizle para kazanmak, ailemizin, eşimizin yükünü hafifletmek için fabrikalarda çalışmak zorunda kalıyoruz. Kimi zaman evde küçük çocuğumuzu bırakıp fabrikalara gidiyoruz. Çünkü ancak çalışırsak bize ekmek var. Zaten toplumda yerimiz erkekten sonra geliyor. Özellikle ekonomik özgürlüğü olmayan kadınlarımız toplum tarafından daha çok eziliyor. Ekonomik özgürlüğü olan kadın ise (tabii ki bu özgürlük sadece kalıplaşmış bir söz) hem fabrikada emek veriyor, hem de evinde. Bu anlamda kadınlar, erkek sınıf kardeşlerinden iki kat daha fazla eziliyor. Sinter Metal de çalışırken erkeklerin arasında tek kadın bendim. Erkeklerin sözlü ve fiziksel tacizine maruz kalmamak için kadın kimliğimi bir kenara bıraktım. Çalışma saatlerimde onlar gibi davrandım. Bu şekilde beni karşı cins olarak değil de kendilerinden biri gibi gördüler. Bu şekilde 2,5 yıl erkeklerin içinde barınıp emeğimle para kazandım. Bu direnişe de böyle devam ettim. En az onlar kadar yürekli oldum. Şimdi Sinter te tek kadın olarak ben direniyorum. Erkek arkadaşlar beni kendileri gibi yürekli görüyorlar. Neden kadın yürekli olmasın, zorluklara karşı dayanıklı olmasın? Bu şekilde düşünerek bile beni eziyorlar. Oysa ben onlara bunun tam aksini kanıtlamak için uğraşıyorum. Erkekler ancak direnişlerde ve mücadelelerde bizi dava arkadaşı olarak görüyorlar. Bu nedenle kadınlar direnerek özgürleşiyorlar. Sinter Metal işçisi Lale Balta 9

10 Büyük Sosyalist Ekim Devrimi işçi sınıfına yol gösteriyor Sosyalizm kazanacak, Dünya emeğin olacak! İşçi sınıfı 150 yılı aşkındır patronlar sınıfı ile mücadele ediyor, savaşıyor. Bu savaş kapitalizmin hüküm sürdüğü her yerde amansız bir şekilde devam ediyor. Bu, yeri geliyor bir fabrikada sömürüyü sınırlandırma mücadelesi oluyor, yeri geliyor tüm dünyayı sarsacak bir iktidar kavgası Tüm bu mücadelenin kaderi belirleyecek olanını ise, iki sınıf, işçi sınıfı ile burjuvazi arasındaki iktidar kavgası oluşturuyor. Patronlar sınıfı daha iktidara gelmeden önce biz işçilere eşitlik, özgürlük ve kardeşlik vaat etmişti. Ama bu vaatlerin hiçbiri gerekleşmedi. Tersine onların iktidarı boyunlarımızdaki kölelik zincirlerini daha da katmerleştirdi. İşte bunun için kapitalist sömürüyü ortadan kaldırmak, patronlar sınıfını tarihin çöplüğüne göndermek için mücadele ediyoruz. Bunun için; 1830 da Lyon da 40 bin dokuma işçisi Çalışarak yaşamak ya da dövüşerek ölmek! diye haykırdı Bunun için 1871 de Paris işçi sınıfı şehri işgalcilere teslim etmedi, tüm Fransa için bir komünler cumhuriyeti uğruna mücadele etti Bunun için 1917 de Rus proletaryası önce Rus Çarlığının, ardından da burjuvazinin iktidarını devirerek işçi sınıfının iktidarını kurdu 150 yıllık mücadele tarihimizin bu en şanlı dönemeci üzerinden tam 91 yıl geçti. 91 yıl önce tüm dünyada egemenler o güne kadar eşi görülmemiş bir savaşta halkları boğazlarken Rus işçi sınıfı Büyük Sosyalist Ekim Devrimi ile ezilenlerin bu makûs talihini değiştirdi. Kapitalizmin yenilebileceğini, işçi sınıfının kendi iktidarını kurabileceğini tüm dünyaya kanıtladı. Ekim devrimi ile kanıtlanan, sadece işçilerin kendi iktidarlarını kurabilecekleri değil, işçi sınıfının kendisi ile birlikte tüm insanlığı 10 refaha kavuşturabileceği gerçeği idi. Devrimi izleyen yıllar içerisinde Sovyetler Birliği eşi görülmemiş bir gelişme sergiledi. İşçi sınıfının çalışma koşulları, insanca çalışabilecek şekilde yeniden düzenlendi. Ulaşım, haberleşme, sağlık gibi temel hizmetler ya ücretsiz hale getirildi ya da oldukça ucuzladı. Eğitim, bilim ve kültür-sanat gibi alanlarda oldukça hızlı ilerlemeler sağlandı. Bu ve benzeri tüm uygulamalar sadece Rusya işçi sınıfının değil, tüm dünyada işçi sınıfının kazanımları oldular. Dünya işçi sınıfı Sovyetlerden aldığı güçle daha güçlü bir şekilde mücadele sahnesine çıktı ve istediği hakların birçoğunu kopartıp almasını bildi. Bir dizi yerde ise bu yükselişten korkan patronlar sınıfı bu hakları kendileri vermek zorunda kaldılar. Rusya işçi sınıfı aynı zamanda İkinci Dünya Savaşı ile insanlığa musallat olan faşizm belasını da ezdi geçti. Kızıl Ordu milyonlarca can pahasına, Nazi ordusunu işgal ettiği tüm topraklardan söküp attı. Yıllar sonra Sovyetler Birliği çöktüğünde patronlar sınıfı Sosyalizm öldü! Kapitalizm barış ve refah getirecek! diyorlardı. Oysa şimdi de barış ve refah getireceğini iddia ettikleri kapitalizm en büyük bunalımlarından birini yaşıyor. Kapitalistler bile Kapitalizmin sonu mu geliyor! sorusunu sormaktan kendisini alamıyor. Tüm bu yaşananlar, insanlığın tek gerçek kurtuluşunun sosyalizm ile mümkün olduğunu, bunu ise işçi sınıfının kendi iktidar mücadelesi ile başarabileceğini gösteriyor. Eğer insanca bir yaşam ve özgür bir gelecek istiyorsak bundan başka bir çıkış yolumuz yok. Ve aradan on yıllar geçmiş olmasına rağmen Büyük Sosyalist Ekim Devrimi biz işçi sınıfına yol göstermeye devam ediyor. Dudullu OSB den bir işçi

11 Onlar yok edilmeye çalışıldıkça çoğalacaklar Bir tanesi kafasına atılan gaz bombası yüzünden beyin kanaması geçiriyor, bir tanesi terörist ilan edilip öldürülüyor. Bir diğeri Ceylan Önkol ise çobanlık yaptığı sırada o küçücük bedenine havan topu isabet ediyor. Bedeni paramparça olup dört bir yana savruluyor. Mezar taşına Ceylane me dile me perçe perçe (Ceylanım yüreğim param parça) yazılıyor. Devlet ne yapıyor; suçu üzerinden atmak için bin bir yola başvuruyor, sahte rapor çıkarıyor. Küçük bedenlerimizden bile ne kadar korkuyorlar. O kadar ağır ameliyat geçirmesine rağmen Güler Zere yi ayaklarından ranzaya kelepçeliyorlar. Yıldırmaya, sindirmeye çalışıyorlar. Oysa Ceylan ı, Mehmet i, Güler i böyle bitiremezler. Tıpkı Ceylan ın mezar taşına yazdırdıkları gibi ciğerleri parça parça olana kadar bunlar unutulmayacak. Tek tek her birinin hesabı sorulacak. Bizler Ceylanları, Gülerleri, Mehmetleri yaşatacağız. Direnen Entes işçisi / Gülistan KOBATAN OSB-İMES İŞÇİLERİ DERNEĞİ Y. Dudullu Mah. Kerem Sok. No: 5/3 (MODOKO Camii arkası) ÜMRANİYE TEL: 0 (216) osimder@yahoo.com 11

12 İşçi Bülteni Özel Sayı: 502 * Fiyatı: 25 YKr * KASIM 2009 * Sahibi ve S. Yazı İşleri Md.: Gülcan CEYRAN EKİNCİ * EKSEN Basım Yayın Ltd. Şti. * Mollaşeref Mah. Millet Cad. 50/10 Fatih/İstanbul * Tel: 0 (212) * Baskı: Özdemir Mat. * Adres: Davutpaşa Cad. Güven San. Sit. C Blok No: 242 Topkapı/İST * Tel: 0 (212)