DİVRİĞİ SEVDALILARINDAN TOKİ DİVRİĞİ KONUTLARI PROJESİNE TEPKİ

Transkript

1 SAYI: 42 SAYFA 1 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com DİVRİĞİ SEVDALILARINDAN TOKİ DİVRİĞİ KONUTLARI PROJESİNE TEPKİ ANKARA DA AŞURE VE PİLAV GÜNÜ Divriği Vakfı ve Ankara Divriği Kültür Derneği nin MUSTAFA TARAKÇI BÖYLE DEĞİL TOKİ, Anadolu nun her köşesinde olduğu gibi Divriği ye de konut yapacak. Ulu cami etrafının boşaltılması nedeniyle Divriği nin de buna ihtiyacı var. Toplam 360 konut yapılacak.320 sinin sahibi belli,20 konut jandarma lojmanı olacak,20 dairenin sahibi henüz belli değil. TOKİ evlerinin yapılacağı yer de belli. Geçen sayımızda temel hafriyat çalışmalarını haber yapmıştık. Aklımıza bu evler kaç katlı olacak? Divriği nin tarihi dokusuna uygun olacak mı? diye bir sürü soru geldi... Sorduk soruşturduk, Divriği de kamu ile ilgili üst düzey kişilerle görüştük, Divriği Sevdalısı hemşerilerimizle konuştuk, korktuğumuz başımıza gelecek! TOKİ, Divriği nin kültürel kimliğine, şehir dokusuna 120 tescilli konağına, kümbetlerine hele hele dünya kültür mirası o güzelim Ulu camiyi dikkate almadan her yere yaptığı sekiz katlı apartmanları Divriği ye de yapacak! Hüseyin Gazi etekleri, Hasan deresi sol yamaçları ile Bademlik sırtı dediğimiz alana; çanak şeklindeki o güzelim Divriği coğrafyasının doğu yamaçlarına adet sekiz katlı apartman dikilecek. Bahçeli konaklar, iki katlı dış kapılı selamlıklı konaklar dışında böyle bir yapılaşma... * Özgeçmiş MUHALEFETTEN BEKLENEN TUTUM Başbakan Erdoğan, Şeb-i Aruz (Mevlana nın ölüm günü) kutlama etkinlikleri nedeniyle Konya`ya gitti. Geceyi Konya`da geçirdi. 58 tesisin, bunlar içinde en önemli Konya Ovası nın sulanması için yalpan Tünel ve Bağbaşı Barajı nın açılışı öncesi yaptığı konuşmada yeni bir vizyon ortaya attı. Devamı s.8 de BÖYLE OLSUN Belediye imar planın sorumluluk alanı dışında da kalsa bu alan Divriği yi asırla boyu çirkinleştirip duracak... Kafamızı kaldırıp güneşin doğduğu yöne çevirdiğimizde şehre uygun olmayan bir yapılaşma göreceğiz... SONUÇ; TOKİ yetkililerine ve TOKİ den ev sahibi olacaklara sesleniyoruz; sekiz kat yerine dört kat olsa manzaranızdan bir şey kaybetmezsiniz, maliyetinizde pek artmaz. Bademlik tarafına doğru yayılırsanız biz Divriği sevdalıları çok mutlu oluruz. Bu konuda Yeni Divriği Gazetesi olarak, başta Belediye Başkanlığı, muhtarlar TOKİ den ev alacak hemşerilerimiz ve Divriği deki Divriği Kültür Derneği ni göreve davet ediyoruz. Bu ve benzer konaklarımıza, bahçe içinde yüzlerce tarihi evlerimize saygısızlık yapmayalım. Tarih bizi yargılar! koordine ve işbirliği ile 22 Aralı 2012 günü öğleden sonra Aşure ve Pilav Günü düzenlendi. Çok sayıda hemşerimizin katıldığı bu etkinlikte deyişler, duvazlar okundu, semah dönüldü... Katılımcılar arasında MSB ve Sivas Milletvekili Sayın İsmet Yılmaz ve CHP Sivas Milletvekili Sayın Malik Ecder Özdemir de vardı. Bu güzel etkinlik için Vakıf Başkanı Sayın Cemal Karahalil ve Dernek Başkanı Sayın Mehmet Aktan ı gönülden kutluyoruz... ŞİRİNEVLER DİVRİĞİ DERNEK BAŞKANI İLE RÖPORTAJ YAPTIK: Dernek Başkanı Sayın Sabahattin Ural: Bütün Divriğililere kapımız açık. İstediğiniz birleşmeye de karşı değiliz. Ancak, herkesin aynı düşünceyi paylaşması lazım dedi.( Devamı Röportaj Sayfasında) SAYI: 42 SAYFA 1 ÜCRETSİZDİR

2 SAYI: 42 DİVRİĞİ YE YILIN İLK KARI 17 ARALIK TA YAĞDI İlçemizde pazartesi günü yağan kar yağışı normal hayatı olumsuz yönde etkiledi. Kar yağışı Divriği-Arapkir yolunu kapattı. Kar yağışı pazartesi geç saatlerde başlayıp ertesi gün öğlene kadar sürdü. Şehir içinde yolları kapayan kar birikintileri belediye ekiplerinin gün boyu süren yoğun çalışmalarıyla temizlendi. Trafik ekipleri sürücüleri uyararak yanlarında takoz, zincir ve çekme halatı bulunmadan trafiğe çıkmamalarını için ikaz etti. Yağan karın keyfini ise her zaman olduğu gibi çocuklar çıkardı ders aralarında ve okul bitiminde kartopu oynayıp kardan adam yapan minikler doyasıya eğlendiler. Her mevsim ayrı bir güzelliğe bürünen ilçemizin kışlık görüntüleri ise görülmeye değerdi. HABER: Sosyal Medya SAYFA 2 ÜNİVERSİTE- SANAYİ İŞBİRLİĞİ TSO ve Sivas, Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Fakültesi arasında, günü, Üniversite-sanayi işbirliğini güçlendirmek amacıyla bilgilendirme toplantısı düzenlendi. İşadamı ve akademisyenlerin buluştuğu toplantıda işbirliği yönünde ilk adımlar atıldı. Üniversite ile TSO güç birliği yapacak. İşadamı ve akademisyenlerin buluştuğu toplantıda işbirliği yönünde ilk adımlar atıldı. Cumhuriyet Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Dekan Yardımcısı Doç. Dr. Kazım Görgülü ve Yönetim Kurulu Üyesi Zeki Özdemir in moderatörlüğünde gerçekleştirilen toplantıya Bilim, Sanayi ve Teknoloji İl Müdürü Tanzer Erdem ve KOSGEB İl Müdürü Hüsamettin Çay da katıldı. Toplantının açılışında görüşlerini dile getiren Mühendislik Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Ahmet Demirci, işbirliğinin tesisi konusunda ortak akıl, ortak söylem ve karşılıklı güvenin önemli olduğunu söyledi. TSO Başkanı Osman Yıldırım ise bugüne kadar sağlanamayan işbirliğinin artması için güçlerin birleştirilmesi gerektiğini söyledi. OSB nin yolunu dahi bilmeyen hocalarımız var diyen Yıldırım, Teknoloji ile eğitim birleşmesi lazım. Teorik ile pratik birleşirse üniversitemizde, sanayicimizde büyür dedi. İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com YAKIN TARİHİ ANIMSAYALIM Tanınmış gazeteci Can Dündar, 4 Aralık 2012 tarihli köşe yazısında yıkıcı ve bölücü partilerin geçmişinden örnekler vermiş. Dindar/dinci kimliği ile Bölücü kimliği öne çıkan partilerin kuruluş ve kapanışlarını listelemiş. Yazı daha detaylı; ben özetlemek istedim: Bilgilerimizi tazelemekte yarar var. 1-Laikliğe aykırılıktan kapatılan partileri de Milli Nizam Partisi kuruldu de kapatıldı de Milli Selamet Partisi kuruldu de kapatıldı te Refah Partisi kuruldu te %21.38 oyla birinci parti oldu.1996 da iktidara geçti de kapatıldı de Fazilet Partisi kuruldu de kapatıldı de AKP kuruldu de %34.6 ile iktidar oldu. 2.Bölücülükten Kapatılan Partiler: Halkın Emek Partisi (HEP) kuruldu de kapatıldı de Demokrasi Partisi(DEP) kuruldu de kapatıldı de Halkın Demokrasi Partisi (HADEP) kuruldu de kapatıldı te Demokratik Toplum partisi(dtp) kuruldu da kapatıldı da BDP kuruldu.2011 de %6.5 oy aldı.(3 milyon) SON 10 YILDA OSB NİN YOLUNU BİLMEYEN HOCALARIMIZ VAR Başkan Yıldırım, Bugüne kadar iş birlikteliklerimizi istediğimiz ölçüde sağlayamadık. Birbirimizde kusur aramanın da doğru olmadığını düşünüyorum. Organize Sanayi Bölgesini bilmeyen öğrenci ve hocalarımızın da olduğunu biliyoruz. Orada da en çok bulunması gerektiğine rağmen hiç gitmeyen hocalarımız var. Bu durumlar bizi üzüyor. Maalesef eğitim sistemindeki insan kaynakları Türkiye nin büyümesi ile paralel gitmiyor. Ülkemiz büyürken, arkadan gelen insan kaynakları bunu desteklemiyor. Pratik ve teoriyi birleştiremiyoruz diye konuştu. KENDİMİZİ ŞEHİRDEN KOPUK DÜŞÜNMEK İSTEMİYORUZ Cumhuriyet Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Faruk Kocacık da, Anlama olmadan anlaşma olmaz. Birbirimizi anlayıp işbirliği yapmanın yollarını arayacağız. Öncelikli iki tarafında bu iş birlikteliğinde istekli olması gerekir. Biz üniversite olarak kendimizi şehirden kopuk düşünmek istemiyoruz. Hep birlikte bir aile gibiyiz. Bu aileye düşende aile birliğini koruyarak, tüm Sivas ı ve Sivaslıları kapsayıp birlikte güzel işlere vesile olmaktır. dedi. HABER: YENİÜLKE HAYDİ SİVAS..! Büyük gazetelerde tam sayfa yayımlanan yukarıdaki ilanı okuyunca Sivaslı olarak üzülmedim desem doğru olmaz. Bizim Kahramanmaraş tan neyimiz eksik? Neden biz bir araya gelip benzer hedefleri yakalayamıyoruz? Maraş ın yanında Sivas ın neyi eksik? Kahramanmaraş Necip Fazıl ı, Aşık Mahsuni yi yetiştirdiyse, Sivas da Aşık Veyseli, Pir Sultan ı yetiştirdi. Kahramanmaraş milli mücadelede tek yürek oldu; kahraman unvanını aldı, İstiklal madalyasına sahip oldu ise Sivas da bu işin ilk mutfağıydı. Kurtuluşun ilk kıvılcımı Sivas ta çaktı. Kahramanmaraş ın Külliyesi varsa Sivas ın Selçuklu eserleri hele hele Divriği de Dünya Kültür Mirası Ulu Camii var! Değerli Sivaslı hemşerilerim, Kahramanmaraş ı durup düşünelim, Onu örnek alalım! DEĞERLİ OKURLAR, GAZETEMİZİN DAHA GENİŞ KİTLEYE ULAŞMASI MAKSADIYLA, KİME ARŞİVİNİZDEKİ HEMŞERİLERİMİZE YÖNLENDİRME YAPMANIZ VEYA O ARKADAŞLARIN E-MAİL ADRESLERİNİ GAZETEMiZE GÖNDERİP, ONLARI DA MAİL HAVUZUMUZA DAHİL ETMEMİZİ SAĞLAMANIZ UYGUN OLACAKTIR. Genel Yayın Yönetmeni Genel Yayın Yönetmeni ve Yayın Koordinatörü MUSTAFA TARAKÇI Mizanpaj: Mutlucan AYDIN Bünyamin ŞAHİN Halkla İlişkiler-Tanıtım: Ayla YERLİKAYA VERGİ DAİRESİ: Göztepe VERGİ KİMLİK NO: OCAK ,5 milyar TL özel sektör yatırımı, yıllık 6 milyar TL sanayi hasılatı, İplik üretiminin %35 i, kumaş üretiminin %10 u metal mutfak eşyalarının %60 ı, dondurmada dünyaya yayılmış ünü, sanayi elektrik tüketiminde 11. Sıradaki yeri ilk binde 15 şirketi 1,5 milyar TL geliri ile KAHRAMANMARAŞ bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da aldığı desteğin Büyükşehir olmanın gururu ile üretime dönüştürecek Türkiye nin 2023 vizyonunda daha büyük bir aşkla hizmet edecektir. Dünya kenti olmak yolunda ilerleyen büyükşehir KAHRAMANMARAŞ SAYI:42 SAYFA 2 ÜCRETSİZDİR

3 SAYI:42 DURDUK YERE ÖZELLEŞTİRMEYE KARŞIYIM. HABER /ANALİZ: M.T.-İst Zaman zaman gündeme geliyordu da gülüp geçiyordum; Hadi canım sende! diyordum. Ekonomi iyi gidiyordu; Merkez Bankası ndaki döviz rezervleri 30milyar Dolardan 120 milyar Dolara çıkmıştı. İMF ye borcu sıfırlamıştık; İstanbul-Ankara Belediyeleri nin işleri iyi gidiyordu, hele İstanbul para harcayacak yeni yerler arıyordu. Daha iki yıl önce düzenlenen Göztepe Parkı sökülüp yeniden yapıyordu; lale dikilmeyen yer bırakılmıyor, çok az yayanın yürüyerek geçtiği Yıldız Parkı na bile on binlerce lale soğanı dikiliyordu... Boğaz köprüleri, otoyollar cumhuriyetin son 40 yılının önemli tasarruflarıdır yılında 1.Boğaz Köprüsü bitirilmiş, Özal döneminde ise Şanlıurfa da Atatürk Barajı ile birlikte Ankara-İstanbul Otoyolu inşa edilmişti. Ulaşımla ilgili tüm bu yatırımlar, Türk insanının verdiği vergilerden tasarruf edilerek yapılmıştı. O nedenle iktidar, hele son on yıldır aldığı kararlarla, dini bayramlarda köprü ve otoyolları ücretsiz yapıyor; halkın zaman zaman tepkisi karşısında köprü zamlarını bile erteliyordu. Şimdi ne olacak? Koç-Ülker ve bir başka Malezyalı şirketten oluşan ortaklık gurubu halkın gözünün yaşına bakacak mı? Ben para yatırdım 5 milyar 720 milyon verdim deyip her fırsatta zam yapacak, ücretsiz geçişleri birkaç yıl sonra yapmak istemeyecektir. Durduk yere devletin kazanması gereken parayı kendi cebine atacaktır. Devlet kazansa yine geri bize döneceğinden zam da olsa umurumuzda değildi. Ama ortaklardan birisi yabancı olunca iş biraz değişti. Niye durduk yere köprüden geçerken verdiğim paranın bir kısmı yabancıların kar hanesine yazılsın ki? Demek her şey güllük gülistanlık değilmiş, iktidarın her şey yolunda demesi doğru değilmiş! İktidar maliyesi cari açık veriyor; gideri gelirinden fazla oluyor ki arayı kapatmak için böyle bir yola başvuruyor... İhracatımız arttı diyorlar tamam da ithalatımız daha çok arttı! Üretiyoruz diyorlar; tamam da ürettiğimizden daha çok tüketiyoruz! Vergilerin iyi toplandığını biliyoruz; tamam da demek israf ve masrafımız daha fazla! Para yetmiyor ki bizim malımızı halkın tasarruflarını satıyorlar, mirasyedi gibiyiz. İnşallah karşılığında borç kapatmayız yeni bir şeyler alır veya yeni bir şeyler yaparız... SAYFA 3 EMİNÖNÜ NDE DERT DOLU BOYACILAR İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com YÖK BAŞKANI NEREDE? HABER /ANALİZ: M.T.-İst. Eminönü Meydan da, meşhur Nimet Abla Milli Piyango Bilet satış büfesine çok yakın, yan yana sıralanmış, görkemli boyacı sandıklarıyla hoş bir duruş sergileyen boyacılardan birine güler yüzümüz ve tatlı dilimizle yaklaştık. Selam ve hatır sormaktan başka biraz da bilgi vermelerini talep ettik.fazla zamanlarını almak istemediğim bu kısa söyleşiden sonra Resimlerini çekip tokalaşarak ayrıldık. İlk konuştuğun ayakkabı boyacısı Nahit Sanıl Bingöllü. Oradaki boyacıların biri hariç ( O da Bingöl ün kazası Genç tenmiş) hepsi Bingöllü... Nihat,Baba mesleği dedi. Babamdan devraldım. 15 yıldır da ben bu işi yapıyorum.. YÖK Başkanı: Gökhan Çetinsaya -Nasıl İşler iyimi? Günde kaç kişinin ayakkabısını boyuyorsun? Belediye ye para ödüyor musunuz? gibi aralıklarla sorduğum sorulara bakınız şu cevapları aldım: -Çoğu meslek gibi bizim da sonumuz geliyor gibi. Millet evinde kendisi ayakkabısını boyar oldu. Bize gelenler vakti çok olanlar. Alışmışız bir kere... -Boya parası olarak fiyatımız aynı. 4 lira alıyoruz. Günde ortalama 15 kişinin ayakkabısını boyarsam iyi. -Günde 60, ayda Pazar da çalışırsan 1800 eder. Buradan Belediye ye de verdiğini düşersen çok sayılmaz? soruma... -Allaha Şükür Abi geçinip gidiyoruz, dedi. Hemen yakınındaki boyacı arkadaş bizi merakla dinliyordu. Ne yapacaksın ağabey bu bilgileri? Beni de dinlemek ister misin?diye seslenince Memnuniyetle onunla da biraz konuştum: Abdullah Tanıl, Bingöl Genç ten. O da 15 yıl önce İstanbul a karnını doyurmak için gelmiş. Ama geliş nedeni bir hayli üzücü ve düşündürücü: Bakın kısa sürede neler anlattı: Abi, 15 yıl önce köyümüz yandı. Biliyorsun kendiliğinden yanmadı, yaktılar. Devlet yaktı. İki arada bir derede kalmıştık. Teröristlerle de başa çıkamıyorduk. Durmadan gelip gidiyorlardı. Devlet de köyümüzü yakmaktan başka çare bulamadı. Çıktım buraya geldim. Memnun musun dersen gönlümün içinden evet diyemem. Köyümüz yapılmış olsa ben şahsen çekip giderim. Ama hiçbir şey kalmadı. Köyümüz harabe gibi... Ben gidip gelmiyorum de yakın köylerden olanlardan duyuyoruz... Boyacılık karın doyuruyor da herkesin ayakkabısına bakıyorsun, gelsinler boyatsınlar diye... Hep dışarıdayız, yazın sıcaktan, kışın da soğuktan çekiyoruz. Ama boş kalsak da canımız sıkılmıyor, gelip geçen çok oluyor... Yaz bunları güzel abim yaz. Giz garibanlar dan da milletin haberi olsun... HABER: Mustafa Tarakçı Göktürk-2 uydusunu protesto eden ODTÜ öğrencilerine karşı etkin önlem almayan Rektör Ahmet Acar ı Başbakan Erdoğan çok ağır şekilde eleştirmişti; Bu ne biçim Üniversite, bu ne biçim Rektör şeklinde ağır söylemler dile getirildi... Ortada YÖK yok, YÖK Başkanı yok. Bu durumu gören ODTÜ Rektörü kendini doğru ifade etmek adına Başbakan dan randevu istedi. Önce Sayın Başbakan, arkasından Sayın Cumhurbaşkanı na bilgi arz etti. Ancak, bizim dikkatimizi çeken, Üniversitelerin çatı kuruluşu, Rektörlerin ilk amiri olan YÖK Başkanı nın ortada olmayışıydı. Bu gidiş, tek adam oluşumunun havuzuna su taşıyan davranışlar. Rektör- Başbakan ilişkisi normal değil. Bu ilişki, Rektör- YÖK BaşkanıM.E.B.-Başbakan sırası ile olmalıydı. ODTÜ Rektörü ve Başbakan Erdoğan ŞİİR YARIŞMASI DİVRİĞİ Konulu şiir yarışması düzenlenmiştir. Divriği nin özellik ve güzelliklerinin yansıtıldığı,azami5 dörtlük veya 30 satırı geçmeyecek şiirler değerlendirilmeye alınacaktır. Şairlerimizin Divriği doğumlu ve şiirin yeni kaleme alınmış, daha önce hiçbir yerde yayınlanmamış olması aranacaktır. 1nci,2nci,3ncü seçilen şiirlere gazetemizde de yayınlanacak onur belgesi verilecektir. Yarışma Ocak 2013 ayı için geçerlidir. Sonuçlar 1 Şubat 2013 tarihli sayımızda yayınlanacaktır. ÖZEL NOT Gazete yönetimi olarak aşağıdaki hemşerilerimizin özellikle katılımımı arzu ediyoruz: İsmail Aydoğmuş, Mahir peşken, Hasan Kocabaş, Arzu Karaca, Sefer Kocakaya,Ahmet Yozgatlı, Mustafa Şekerci, Ali Höbek,Divriği deki Liselerin edebiyat öğretmenleri ve öğrencileri, MYO nun Divriği doğumlu öğretim üyeleri ve öğrencileri DEĞERLENDİRME KURULU: Mustafa Akgün, İsmail Aydoğmuş, Ali Haydar Yalçın, Ahmet Yozgatlı, Mustafa Tarakçı SAYI: 42 SAYFA 3 Yeni Divriği İnternet Gazetesi eski sayılarını okumak için Sitesini tıklayınız. ÜCRETSİZDİR

4 SAYI: 42 SAYFA 4 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com YARIM ASIRLIK GAZETE: YEġĠL DĠVRĠĞĠ! (Birinci Bölüm) Fatma Pekşen den SÖYLEŞİ Mevzu Divriği olunca, yazılacak çok şey bulunur. Bu kadim kentte Ulucamii ve Şifaiye için yazılır, kapı tokmakları için yazılır, çeşmeler için yazılır, tavanlar için yazılır Dağları, Maden i, taş kültürü için yazılır. Yetmez, türbeler için, konaklar için, sokaklarda cümbüş yapan su arkları için, su kültürü için yazılır. Kıyafetleri için yazılır, toyları düğünleri renklendiren takıları için, kaşık oyunları için, halayları için yazılır. Hıdırellez, aşure, bayram yemekleri için, halen yaşamakta olan mutfak kültürü için yazılır. Hasılı, hangi tarafından tutarsan tut, yazacak çok şey bulunur. Durgun, kendi halinde gibi görünen Divriği de insanı heyecanlandıracak yeni bir noktayı keşfetmek hiç de zor değildir. Yeter ki insan o noktayı görmek için niyette olsun... Senede birkaç kere gideriz Divriğili olmamız hasebiyle. Bağları koparmamışızdır hiç. Dağlar taşlar, bağlar ağaçlar, yollar kabristanlar çeker. Gel der arada bir. Bu çağrıyı alınca da duramayız fazla. Çaltı Çayı nın çağıltısına refakat eden tren yolunu boylarız. Yahut da kıvrıla büküle ineriz Höbek üstünden. Evlerin temellerinde yer alan Karasar taşlarının yazıda yabanda kalanlarına selam çakıp, halaya durmuş yiğitler gibi yolun iki yanına sıralanmış koca gövdeli ağaçların hışırtısına kulak vere vere gireriz Divrik e. Kiminde yeni yapılmış çeşmeler dikkatimizi çeker, kiminde anaokulu, kütüphane, yurt Kiminde hastane, mandıra, çiftlik, kiminde bir tabela, ilân; kiminde ise temellerinin üstüne dikilmekte olan bir yuva Vaktinde açar menekşeler. Ekinlerin arasından başını uzatır çanakkıranlar. Dumluca nın yeliyle kokusunu salar reyhanlar, anıklar, kekikler. Zaman devridaim eder ezelden bu yana olduğu gibi. Bebek doğar bazen, sevince ortak olunur; taziyeye gidilir kimi sefer, acı paylaşılmaya çalışılır. Bazen geçmiş olsun demek icap eder bir dosta. Bazen de nice senelere demek lazım gelir. Tıpkı Yeşil Divriği Gazetesi ne dediğimiz gibi Anıt eserler olur, anıt ağaçlar olur da anıt insanlar, anıt kuruluşlar olmaz mı? Yarım asrı devirmiş bir işyerine, işyeri sahibine saygı duyulmaz da ne yapılır ki? Hele de meslek olarak gazeteciliği seçmişse! Zor zanaattır gazetecilik. Sabır ister, emek ister, mangal gibi yürek ister. Gecesi gündüzü olmayan, emekliliği bulunmayan bir meslektir o. Mühim hadiselerle birlikte anılır. Resmi olarak ilk gazetenin ne zaman çıktığına dair net bir tarih söylenemez elbette. Lâkin her konuda olduğu gibi bu konuda da çeşitli rivayetler vardır. Kimisi halıya dokunmuş haberlerden bahseder, kimisi tablet üstündeki bilgilerden, kimisi de mağara duvarlarına kazınmış çeşitli şekillerden. Hepsi de muhakkak ki o günün önemli olaylarını konu ediyor, gençlerin saygısızlığından, ortalığın pahalılığından söz ediyor, ne olacak bu dünyanın hali? diyordur lü yılların sonu itibariyle Avrupa da ciddi adımlarla başlayan gazeteler, yavaş yavaş dünyaya yayılmaya başlar. Bizde de çok sürmez bu yeniliğe ayak uydurmak. Takvim-i Vekayi, Ceride-i Havadis, Tercüman-ı Ahvâl, Tasvir-i Efkâr bir biri ardına sıralanır. Sansürlenmeler, zaman zaman kapatılmalar yaşansa da yurdun pek çok köşesinden gazeteler havalanmaya başlar ırakları yakın etmek adına. Biri kapanırken, diğeri dünyaya gözlerini açar. Harpler, mütarekeler, kuşatmalar, siyaset, edebiyat, spor her şey yer alır sayfalarda. Hatta Hanımlara Mahsus Gazete ler, Çocuklara Mahsus Gazeteler bile çıkmaya başlar. İzmir de ilk kurşunla düşmana karşı mücadeleyi başlatan Gazeteci Hasan Tahsin den (Osman Nevres), Kıbrıs Barış Harekâtı şehidi Âdem Yavuz a, Cengiz Polatkan dan, son ana kadar mesleğini sürdüren İsmail Güneş e varıncaya değin, hepsi de dört elle sarılırlar işlerine. Gecelerini gündüzlerine katarlar. Kanlarına giren araştırma, soruşturma, belgeleme gibi işlemlere, uzak yakın, gece gündüz demeden, basın ilkelerine riayet ederek ulaşan, sayfalar halinde de halka ulaştıran gazetecilerin işi aslında zordur. Koltuklarına kurularak sürdüremezler işlerini. Hele de A dan Z ye bütün aşamalarla kendilerinin uğraşması gerekiyorsa İşte ben de bu tür düşüncelerle girdim kapıdan içeriye. Daha önce de uğramışlığım vardı, belediye sitesinde yer alan Yeşil Divriği Gazetesi ne. Gazetenin ak saçlısı, üstelik de kurucusu olan A. Hayber Bozkurt ağabey yoktu ortalıkta. Oğlu ile gelinine devretmenin gönül rahatlığıyla çarşı pazar dolaşıyor olmalıydı. Çünkü zaman zaman elinde fotoğraf makinesiyle, halkla, misafirle sohbet ederken rastlıyorduk kendisine. Gazete çıkarma fikri nasıl oluştu? Asıl mesleğiniz neydi? diye soracaktım elbette. Bulamayınca, oğlu Murat Nedim Bozkurt a yönelttim bu soruyu. Murat bey, Babam sendikacıymış aslen diye girdi konuya. Dedem Mahmut Bozkurt, Türkiye nin ilk kaynakçılarındandır. Babam Divriği doğumludur ama dedemin mesleği gereği uzunca bir dönem Divriği dışında yaşamak zorunda kalmış. Nuri Demirağ Ortaokulu birinci sınıfına 1949 yılında 204 okul numarasıyla kayıt olmuş. Uzun süre Sivas Telekom Genel Müdürlüğü yapan Turgut Çulcuoğlu, Türkiye nin ilk kadın savaş jeti pilotu Asimet Karahasanoğlu sınıf arkadaşıymış. Ortaokulu burada bitirmiş ama liseyi Ankara yla Karabük te okumuş. Mükerrem Taşçıoğlu, Enver Akova, Köksal Toptan devre arkadaşlarıymış. Dedem hızlı Demokrat Partiliydi. Hem de Cevher-İş Sendikası nın kurucuları arasındaydı. Dolayısıyla babam da sendika ve siyasetin içinde bulmuş kendisini. 60 lı yıllarda Adnan Menderes le, Süleyman Demirel le filan tanışmış. Sonra da şartlar gereği gazete çıkarmaya başlamış. Yeşil Divriği Gazetesi, hangi tarihte hayata merhaba dedi peki? Biliyor musunuz? Bilmez olur muyum? 14 Mayıs Ben doğmadan bir buçuk yıl önce. Ekim 1964 doğumluyum ben de. Daha önce Divriği de gazete çıkmış mıydı? Elbette. Divriği Postası adlı bir gazete varmış den 1960 a kadar çıkmış. Gazeteyi sahibi Osman Kirişçioğlu kapatınca makinelerini Kızılay a vermiş. Babam da Yeşil Divriği Gazetesi ni kurmaya karar verince, makinelerin bir kaçını oradan satın almış. Nasıl karşılanmış pekâlâ? Elbette sevinçle karşılanmış, kabul görmüş. Bırakın Divriği yi, Sivas a bile televizyonun gelmediği yıllar bunlar. Halka ulaşan her haber değerli. İlk yıllarda gazetede şiirler, bulmacalar, fıkralar, masallar da yer alırmış. Kültürel bir beraberlik olurmuş. Zaman içinde şiirler, masallar, bulmacalar çıkmamaya başlamış. İlçenin diğer gazeteleri ile haber için kapıştığınız, yarıştığınız, yardımlaştığınız oluyor mu? Kapışma, yarışma olmuyor ama yardımlaşma oluyor zaman zaman. Özellikle de İstanbul da yayınlanan Divriği Gazetesi, Yeni Divriği İnternet Gazetesi ve dergiler ile. Gemerek Postası, Zara Haber, Kangal Gündem, Gürün Haber, Yıldızeli Haber Gazetesi vs. adlarıyla komşu ilçelerde de çeşitli gazeteler yayınlanıyor. Peki, bu farklı ilçeler, iller arası gazeteler gidip geliyor mu? Bu gazetelerle fikir alışverişinde bulunduğunuz oluyor mu? Hediyeleşme oluyor zaman zaman. Meselâ Arapgir Postası her zaman gelir bize. Yardımlaşma ise nadiren. Tüm ili kapsayan bir durum olacak ki bu beraberliğe ihtiyaç duyulsun. Telefonun, internetin olmadığı dönemlerde haberler merkeze nasıl ulaşıyordu? Mesela bir köye yangın haberi için gittiniz, yetiştirmek için çaba gösteriyor muydunuz? Haber bir şekilde ulaşıyordu. Gazete haftalık olduğu için, çok özel bir çabaya ihtiyaç duyulmuyordu. Yetişiyordu her halükârda. Her zaman haftalık mıydı? Günlük çıktığı zamanlar oldu mu hiç? Günlük hiç çıkmadı. Hatta ilk zamanlar on beş günde bir yayınlanıyordu. Bir ara 70 li yıllarda tökezlediği de oldu. Sonra yeniden toparlandı. İlk yerimiz Eski Postane nin oradaki Ayrancı İşhanı nda idi. Burası dördüncü yerimiz. Bir de Bozkurt Matbaası var elbette. Siz ne zaman başladınız Murat Bey? Gazeteci bir babanın oğlu olarak dünyaya gözlerinizi açtınız; bugün bu işyerini omuzlamış görünüyorsunuz. Bu dalda mı eğitim aldınız? İlkokul dördüncü sınıftayken harf dizmeye başladım. Kurşun harfler oyuncağımız oldu. Cumartesi pazar, bayram nedir bilmedik. Arada eğitimim için İzmir de geçirdiğim on yılı, askerliği saymazsak kesintisiz yirmi yıldır devam ediyorum. Bu arada ben iktisat okudum. Gazetecilik genlerdeki mesleğim. İzmir de bulunduğum yıllarda da Belediye Gazetesi ni çıkardım. Sizde yetişip, sonra başka gazetelere/dergilere geçen arkadaşınız oldu mu hiç? Yoksa aile mesleği gibi mi sürdü başından beri? Gazete olarak Bozkurt ların dışında çalışan olmadı pek. Ama matbaadan yetişip başka yerlerde çalışanlar oldu. Dayımın oğlu Garip Özdoğan var meselâ, bizim eski çalışanlarımızdan. Şimdi Ankara da yayınlanan Başkent Gazetesi nin sahibi. Bu da bizi mutlu ediyor tabii ki. ( DEVAMI GELECEK SAYIDA) SAYI: 42 SAYFA 4 ÜCRETSİZDİR

5 SAYI: 42 SAYFA 5 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com MUSTAFA TARAKÇI: Kendinizden, işinizden ve Divriği deki ailenizden kısaca söz eder misiniz? Sizin dışınızda yönetim kurulundaki arkadaşlarınızı ismen de olsa tanımak isteriz? SABAHATTİN URAL: Mustafa Bey, ilk önce Derneğimizi ziyaret edip böyle bir röportaj yaptığınız için teşekkür erdim. Şirinevler de Divriği kültürünü ve Tabiatını Koruma ve Güzelleştirme Derneği, 2003 yılında kuruldu. Bizler, 2011 yılında yeni yönetim kurulu olarak göreve geldik. Divriği de Haşgeliler denim. Babam, elektrikçi Mehmet. Halen İstanbul da esnaflıkla uğraşmaktayım. Diğer yönetim kurulu üyeleri; Mehmet Soy, Mehmet Ali Özcan, Metin Öz ve Haluk Kavuk tur. SABAHATTİN URAL: Her zaman birlik güzel bir şey. Ama herkes kendi örf ve adetlerine göre bir araya geliyor. Bırakalım herkes kendi bildiği gibi yaşasın. Şunu da söylemeliyim: ben dernek adına kendi başıma karar veremem. Derneğin yönetim tüzüğü, yönetim kurulu var. Yönetimdeki arkadaşlar bana ne kardeşim dese yapacak bir şey yok. Ancak, dediğiniz gibi birlik beraberlik güzel bir şey. Dönüşümlü başkanlık karma yönetim tabi tüzükte böyle bir şey yok. Ama güzel bir düşünce, zaman isteyen bir süreç. Birlik beraberlik güzelde, hadi birleşelim tek dernek olalım demek zor bir olay. Başarılı olabilmek için hepimizin birlikte hareket etmemiz lazım. Yalnız bizim istememizle olmaz. Öylede olabilir. Bir başka çatıda düşünülebilir. MUSTAFA TARAKÇI: Şirinevler de Divriği Kültürünü ve Tabiatını Koruma ve Güzelleştirme derneği olarak dernek geçmişinizden söz ederimsiniz? Geçtiğimiz yıllarda Divriği de mezarlık otlarını temizlettiğinizi, mahalle çeşmeleri yaptırdığınızı, Divriği ye geziler düzenlediğinizi hatırlıyorum. Bu sene boğazda ailece tekne turu düzenlediniz, geçtiğimiz günlerde iç yeme günü ve geçmişimize mevlit okutma günü düzenlediniz. Önümüzdeki günlerde başka neler planlamayı düşünüyorsunuz? SABAHATTİN URAL: Derneğimiz söylediğim gibi 2003 yılında kuruldu. Malumunuz İstanbul büyük bir şehir. İki yakası var, bu yakadaki hemşerilerimizin ihtiyaçları vardı. En basit örneği hemşerilerimizin cenazelerinden haberdar olamıyorduk. Bir sistem kurduk. Vefat edenlerden herkesi haberdar ediyoruz kişiye telefon mesajı gönderiyoruz. Belediye başkanına çeşme yapma talebimiz oldu. Okuyan öğrencilerimize burs vermeyi planlıyoruz. Aynı ticaret dalında faaliyet gösterenleri, aynı meslek mensuplarını bir araya getirme, onların iş birliği yapmalarını istiyoruz. Ancak, derneğin bir tüzüğü var, yönetim kurulu var. Onlara uygun olmayan faaliyetleri planlayıp icra etmemiz mümkün değil. Birde dernek gazetesi çıkarmayı arzu ediyorduk ama henüz yürürlüğe koyamadık. Mustafa Akgün ağabeyimin çok sayıda Divriği ve Divriğili resimleri var. Onlardan albüm oluşturmayı düşünüyoruz. Birde hemşerilerimizden konusunda uzman arkadaşları çağırıp burada konferans verdirmeyi düşünüyoruz. Yine geçen sene söylediğiniz sosyal faaliyetleri planlayıp icra edeceğiz. MUSTAFA TARAKÇI: Dernek binası derneğin mülkiyetinde. Kadıköy dernek binası da öyle. Divriği Kültür Derneği Beyoğlu nda Suriye pasajı vakıf binasında kiracı. Ancak, Onunda Kocamustafapaşa da dört katlı eski öğrenci yurdundan kira geliri var. Divriği merkezde asırlardır kardeşçe yaşaya geldik. Ancak İstanbul da dernek olarak üç parçaya bölünmüş durumdasınız. Divriği de aynı lokantaya giden, aynı kahvede oturan insanlar burada, İstanbul da neden ayrı ayrı dernek çatısı altında toplanıyor? SABAHATTİN URAL: Biz derneğimizden mesulüz. Başka dernekler hakkında yorum yapmamız uygun değil. Biz burada bir aileyiz. Malum eskiden bütün aile aynı evde kalıyordu; ama İstanbul da aynı aile 3-4 evde kalıyor. Çocuklar ayrı ayrı yuvalar kuruyor. Biz meseleye böyle bakıyoruz. Bizim burada kapımız herkese açık. Yeter ki Divriğili öğrenci olsun. Biz insanımızı seviyoruz. Diğer derneklere de hizmetlerinden dolayı teşekkür ediyor MUSTAFA TARAKÇI: Divriği köyleriyle bir bütündür. Divriği deyince ilçe merkezindeki 26 mahalle ve 125 köy/mezra bir bütündür. Özellikle inanç bazında kültürler farklı olabilir. Ama biz öncelikle toprak kardeşiyiz, tarih ve kader kardeşiyiz. Aynı iklimin çocuklarıyız... bu birlikteliğin İstanbul derneklerinde sağlanması noktasında neler düşünürsünüz? Tek bir dernek çatısı altında karma yönetim yapısı ve dönüşümlü başkanlık Sistemi ne nasıl bakarsınız? Bu düşünceyi bir Divriği sevdalısı olarak arzu ediyor ve gerçekleşmesini diliyorum. MUSTAFA TARAKÇI: Tabi bu birlikteliğinde bir başka şekli de federasyon çatısı altında birleşmek. Oda bir yaklaşım. O da olabilir. İstanbul da ayrı ayrı değil de çoğu zaman birlikte hareket etme zamanı doğuyor? SABAHATTİN URAL: Haklısınız bu ihtiyacı federasyon yapılanması ile de karşılayabiliriz. MUSTAFA TARAKÇI: Derneklerin yönetimlerinden oluşan karma bir federasyon yönetimi ve dönüşümlü olarak bir dernek başkanının aynı zamanda Divriği dernekleri federasyonu başkanı olması yine bir çözüm yöntemi olabilir. Tüzük bu şekilde oluşturulabilir. Temel amaç tek ses tek güç olmak, birlik ve beraberlik içinde hareket etmek... (Röportaj sohbete dönüştü. Divriğililerin bir araya gelmemesi için hiçbir neden olmadığı ortaya konuldu. Hemşeri olmanın bütün engelleri aşabilecek bir tutku olduğunun bilincinde olunduğu vurgulandı. Bu birlikteliğin Divriği için atılacak adımlarda, yapılacak faaliyet ve yatırımlarda da daha isabetli bir tutum olacağının altı çizildi. Bu konu diğer dernek başkanları ile de görüşülecek. Sanırım Divriği için en uygun örgütlenme yapısını hep beraber bulacağız.) MUSTAFA TARAKÇI: Teşekkür ederim Gardaş.Bu güzel ikramlarınız için de... NOT: Lütfen yanlış anlaşılmasın. Bu röportajı yapanın, Dernek veya Federasyon Başkanı olmak gibi bir niyeti yoktur! BİRLİKTEN KUVVET DOĞAR! BİR OLALIM, İRİ OLALIM, DİRİ OLALIM! SAYI: 42 SAYFA 5 ÜCRETSİZDİR

6 SAYI: 42 SAYFA 6 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com YILBAŞI KUTLAMASI YENİ DİVRİĞİ İNTERNET GAZETESİ YÖNETİMİ OLARAK; GEREK DİVRİĞİ DE GEREK SILA! DA YAŞAYAN, İSİMLERİNİ HATIRLAYABİLDİĞİMİZ AŞAĞIDAKİ HEMŞERİLERİMİZ BAŞTA OLMAK ÜZERE, TÜM DİVRİĞİLİ HEMŞERİLERİMİZİN YENİ YILINI KUTLUYOR, SAĞLIK, MUTLULUK VE BAŞARILAR DİLİYORUZ... Gen. Yay. Yön. Mustafa Tarakçı Abdurahman Beyzadeoğlu,Abbas Karabulut, Ahmet Demirvücut, Ahmet Yılankıran, Ahmet Yozgatlı,Adalet İnce, Alaaddin Pancaroğlu,Ali Akbıyık, Ali Çankaya, Ali Demirtaş, Ali Gençdel, Ali Haydar Yalçın,Ali Höbek,Ali Kavak, Ali Kemal Çulha, Ali Kızıltuğ, Ali Mansur Çelik, Ali Özpolat, Ali Öztunç, Arif Yerlikaya, Arzu Ayçiçek Karaca, Aslan Erdoğan, Asur Gürkanat, Aşkın Bozkurt, Ataner Yıldırım, Ayla Yerlikaya, Basri Hamulu, Bedrettin Demirvücut, Bedri Yalçın,Bekir Coştanoğlu, Beyzade Özkahraman, Bülent Özcan, Cafer Çelik, Celal Yılmaztürk, Cemal Karahalil, Cengiz Gökkütük,Cengiz Kartal, Cevdet Ergün, Ceyhun Türkyılmaz, Çağatay Gençdal, Çiğdem Türkyılmaz, Davut Aydoğmuş,Dilaver Güllüoğlu, Duran Önder, Ebru Demirvücut, Engin Sönmez, Engin Tarakçı,Erdoğan Yılmaz, Ertan Türker,Servet Sayar, Esra Gençdal, Fatih Bıyık, Fatih Erkoç, Fatma Peşken, Faysal Erkoç,Fikret Çetin, Fuat Çobanoğlu,Galip Tellioğlu, Gazi Doğan,Gazi Tukta,Gazi Yerlikaya,Gazi Yılmaztürk, Gülten Tozanlı, GüzeL Karayılan, Habil Yılmaz, Hakan Gök, Halil Aktaş, Halil Yılmaztürk(Kopuş), Halit Yazıcı, Haluk Kavuk, Haluk Saraç, Hasan Ali Korkmaz,Hasan Ağırsoy,Hasan Erdivan, Hasan Günday, Hasan Karabaş, Hasan Palandöken, Hasan Yerlikaya, Haydar Şahbaz, Hıdır Çam, Himmet Himmetoğlu, Hüsamettin Kırkayak, Hüseyin Durnagöz, Hüseyin Gülseven,Hüseyin Göçer, Hüseyin Hoşafçı, Hüseyin Özkahraman, Hüseyin Tarakçı, İbrahim Dülger, İbrahim Gürkanat, İhsan Çalapverdi, İlyas Aydoğan,İskender Uçar, İsmail Asil,İsmail Aydoğmuş, İsmail Çınar, İsmail Demir(Dede), İsmail Hakkı Karaca, İsmail Metin, İsmail Özdamar,İsmihan Yılmaztürk, İsmet Yılmaz, Kamil Pancaroğlu, Kamile Tarakçı,Kamber Halismaya, Kemal Küçükkoçkaya, Kenan Kızıltan, Mahir Peşken, Mahir Tevrüzoğlu, Mahmut Kalkan, Mahmut Karakaya, Malik Ecder Özdemir, Mehmet Ali Akarsu, Mehmet Ali Özcan, Mehmet Aydın, Mehmet Özcan,Mehmet Bıyık, Mehmet Çankaya, Mehmet Gülgel,Mehmet Hamulu,Mehmet Nebi Kaya, Mehmet Soy, Mehmet Tellioğlu, Metin Aktan, Metin Ateştengömlek, Metin Höbek,Metin Dinçer, Metin Öz, Metin Şimşek, Muharrem Çulha, Muharrem Höbek,Muharrem Aykoç, Muharrem Karahan,Muharrem Karabacak, Muharrem Yağbasan, Muharrem Yıldız, Murat Bozkurt, Musa Kırkayak, Mustafa Akçıl, Mustafa Akgün, Mustafa Aslanburç, Mustafa Çankaya, Mustafa Çelik, Mustafa Ertunç, Mustafa Gürkanat,Mustafa Karataş, Mustafa Özker,Mustafa Özcan, Mustafa Yeğin, Mustafa Yıldırım, Mutlucan Aydın,Murat Pirbudak, Muzaffer Erkoç, Muzaffer Otman, Mücahit Koç, Müslüm Doğan, Müzeyyen Uçar, Naci Aslanburç, Naci Küpeli, Naci Yüce, Nail Ayan, Necati Topçu, Necdet Şimşek, Nevzat Aydın, Nurettin Kaplan,Nurettin Akbıyık, Nuri Budak, Nursuna Memecan, Oktay Türkman, Orhan Mursal, Ömer Faruk Kültür, Ömer Gürel, Ömer Yıldız, Öner Suna Tellioğlu, Paşa Üstüner,Paşa Güllüoğlu, Ragıp Çankaya, Rahime Üstüner Baş, Rıza Gürünlü, Sabahattin Ural, Sabri Öz, Sadık Ali Kılıç, Sadık Ay, Sadık Çelik, Sadık Güller, Sait Demirtaş, Sait Kılıç,Sait Küpeli, Sait Yıldız,Sabriye Tarakçı,Sabri Özdil, Salih Ayhan, Salim Altun, Saygı Karahan, Seda Kaplan, Sedat Orhan, Sedat Özgür, Sefer Kocakaya, Seher Özen Karadeniz,Selahattin Mermer, Selma Demirvücut, Sevim Esen, Seyit Aktaş, Seyit Partal, Suat Dağdelen, Suat Hayri Yıldırım, Şahin Küçük, Şengül Gençdal, Tamer Erdoğan, Tayyar Üstüner, Temel Yıldırım, Ulaş Karasu, Veli Küpeli, Veli Türk, Veysel Sayar, Yavuz Iğımbat, Yusuf Ateş, Yusuf Güldalı, Yusuf Gürsoy, Yusuf Kartal, Yusuf Metin, Zeynel Sarpdağ, Zeynel Yayla Daha nice yıllara, sağlık ve mutlulukla... MUSTAFA TARAKÇI SAYI: 42 SAYFA6 ÜCRETSİZDİR

7 SAYI: 42 KORUNMASI GEREKEN KÜLTÜREL DEĞERLERİMİZ DİVRİĞİ SOKAK OYUNLARI SAYFA 7 İBRETLİK NURİ DEMİRAĞ VE AİLESİ Derleyen: İhsan Çalapverdi TOPAÇ Topaç oyunu tek başına oynanılabileceği gibi birkaç oyuncu arasında yarışma şeklinde de oynanabilir. Oyuncu adedi kadar topaç ile genişçe, sert ve düz bir yüzey gerekir. Oyuncular aynı anda topaçlarını döndürürler. Topacı en uzun süre dönen oyuncu kazanır. Oyuncular önceden topaçların çarpışması durumunda ne olacağını kararlaştırmalıdırlar. Genellikle ayakta kalan topaç yarışmaya devam eder. İSİM, ŞEHİR, HAYVAN, BİTKİ, EŞYA Önce bir tablo çizersin bu tabloya İsim, şehir, hayvan, bitki, eşya, artist ve sonuna not yazarsın bir kişi içinden alfabeyi sayar yanındaki kişi ona dur değince sayan kişi durur kaldığı harfi söyler bununla ilgili İsim, şehir bitki hayvan eşya artist bulunur eğer doğru bulduysan sana 10 puan gelir, eğer karşındaki bir soruyu boş bırakırsa ya da yanlış yazarsa, sen yazarsan onun da 10 puanı sana geçer ve toplam 20 puanın olur. sen boş bırakırsan senin 10 puanın ona geçer. Fakat ikiniz de aynı şeyi yaparsanız yani mesela isim yerine ikinizde a harfinden Ayşe yazarsanız ikiniz de 5 puan alırsınız. YÜKSÜKOYUNU Küçük çocukların sevdiği bir oyundur. Ebe seçiminden sonra yüksük bir yere saklanır. Ebe yüksüğe yaklaşırsa, çocuklar hep bir ağızdan "sıcak", uzaklaşırsa da "soğuk" derler. Bu oyun, yüksüğün yerini belirtmek için el çırparak da oynanır. Ebe saklanan yüksüğe yaklaştıkça el çırpma kuvvetlenir, uzaklaştıkça yavaşlar. İSTOP İstop'ta oyuncular bir daire oluşturur. Oyunu başlatmak için oyunculardan biri ebe olur. Ebe, oyunculardan birinin adını söyleyerek topu havaya atar. Top yere düşerken, adı söylenen oyuncu topu havada yakalarsa, başka birinin adını söyleyerek topu yeniden havaya atar. Topu havada tutamayan oyuncu, topu yerden eline aldığında "İstop!" diye bağırır. Kaçışan oyuncular "İstop" dendiği anda oldukları yerde durmak zorundadır. Bu durumda ebe, duran oyunculardan birini topla vurmaya çalışır. Vurulan oyuncu bir puan kaybeder ve ebe olur. Üç kere vurulan kişiye bir ad takılır. Ve oyuna o adı ile devam eder. Top atılırken gene aynı isim söylenir. Altı kez vurulan kişiye ise bir ceza verilir. Oyuncunun bir eşyası saklanır ve oyuncu o eşyayı ipuçları ile bulur. Oyuncu eşyaya yaklaşınca sıcak uzaklaşınca soğuk denir. Ve böylece oyun devam eder.. TAM MANASI Mukabil:bir şeyin karşılığı olan,rağmen, Empati: kendisini karşıdakinin yerine koyma, Mabeyin:dış oda,salon.harem ile selamlık arasındaki yer, Mamafih: bununla birlikte, Aymaz:farkında olmayan, gafil, Aysberg: buz dağı, Hezeyan: saçmalama, sayıklama, Hemzemin: aynı düzeyde olan, Rölöve: mevcut bir yapının boyutlarını yeniden çıkarma, Restitüsyon:yeniden tasarımlama, SAYI:42 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com Chronicle dergisinin Şubat 2012 sayısında "Cumhuriyet'e kanat geren bir ailenin öyküsü" var. Kimini yakın tarihin siyaset sahnesinden kimini sanat sahnesinden tanıdığımız ünlü isimler geçiyor bu aile öyküsünün içinden; soyadlarını Atatürk'ün verdiği Nuri ve Naci Demirağ kardeşler, torunları Nursuna Memecan, Nevbahar Koç, Melike Demirağ, oğul Turgut Naci Demirağ Özetleyerek alıyoruz sayfalarımıza Nursuna Memecan, Nevbahar Koç ve Melike Demirağ... Üç isim de kamuoyunca yakından tanınıyor. Nursuna Memecan soyadından da anlaşılacağı üzere ünlü karikatürist Salih Memecan ile evli. Türk siyasetinin yeni yüzleri arasında en fazla öne çıkanlardan. Nevbahar Koç ise Türkiye güzeli Afet Tuğbay'ın kızı ve Koç imparatorluğunun en pırıltılı ismi Ali Koç'un eşi. Melike Demirağ ise bir dönemin şöhretli müzisyenlerinden, 12 Eylül rejiminin gadrine uğramış bir sanatçı. Bu üç kadının ortak noktası ise hepsinin de Demirağ oluşu. Nursuna Memecan Türkiye'nin en önemli sanayicilerinden, uçak fabrikası devlet eliyle batırılmış muhalif siyasetçi Nuri Demirağ'ın torunu. Nevbahar Koç ile Melike Demirağ ise Abdurrahman Naci Demirağ'ın torunları, ünlü sinemacı Turgut Demirağ'ın farklı annelerden olan kızları. Bu "uzak kuzenler"in dedeleri, Türkiye'nin ilk müteahhitlerinden ve sanayicilerinden Mehmet Nuri Demirağ ile Abdurrahman Naci Demirağ. Demirağ kardeşlerden Nuri Demirağ'ı asıl şöhretine kavuşturan İstanbul-Beşiktaş'ta kurmuş olduğu uçak fabrikasıydı. Şaka değil Demirağ, 1930 ile 1940 yılları arasında bir filo oluşturabilecek kadar uçak üretti. Sonra devletin vermiş olduğu siparişleri iptal etmesi üzerine battı. Abdurrahman Naci Demirağ ise güvenli sulara demir atmış bir müteahhitti ve ömrünü CHP milletvekili olarak tamamladı. İsterseniz öykülerine en baştan, Atatürk Türkiye'sinden başlayalım. Mehmet Nuri Bey, 1886 yılında Sivas'ın Divriği kasabasında doğdu. Babası Mühürdarzâde Ömer Bey, yargıçtı yılında, attan düşerek ölen Ömer Bey, yeni doğan oğlu Abdurrahman Naci'yi göremedi. Babasını üç yaşındayken kaybeden küçük Mehmet Nuri, annesi Ayşe Hanım'ın himayesinde yetişmişti. Rüşdiye eğitimini Divriği'de yaptı ve sonraları aynı okula öğretmen oldu yılında, 17 yaşındayken, Ziraat Bankası'nın açtığı sınavda başarı göstererek aynı bankanın Kangal Şubesi'nde çalışmaya başladı, 1904'te Koçgiri Şubesi'ne atandı. Mehmet Nuri Bey, 1909'da, "Büyük Kıtlık" baş gösterince depolarda bırakılan buğday ve tahılları kişisel inisiyatifini kullanarak halka uygun bedelle sattı. Bu yüzden hakkında soruşturma açıldı ve aklandı. Mehmet Nuri Bey, 1910'da, Maliye Bakanlığı'nın açtığı sınavı kazandı, maliye memurluğuna geçti. Yeni görevi Dersaadet'te Beyoğlu varidat memurluğuydu. Kısa süre sonra Hasköy Mal Müdürlüğü'ne getirildi.. Dersaadet'te Maliye'nin her kademesinde çalıştı. 1918'de I. Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle birlikte 32 yaşındayken Maliye Müfettişi oldu. Bu arada Divriği ile ilgisini hiç kesmedi. Fakat görevinin ilk yılında (1918) memurluktan istifa etti. Mehmet Nuri Bey, artık ticaret yapmanın yollarını aramaya başlamıştı. (DEVAM EDECEK) SAYFA 7 ĠZMĠR DE YUNAN BAYRAĞINI ÇĠĞNEMEMESĠ Atatürk, engin insanlık duygusu ile milletlerin istiklali prensibine olan gönülden saygı ve bağlılığını İzmir e girdiği sırada da göstermişti. Ona İzmir de Karşıyaka da bir ev hazırlanmıştı ki bu evde işgal esnasında Yunan kralı Konstantin de kalmıştı. Evin sahibinin oğlu ile hazırlıkta çalışanların bazı yakın akrabası Yunanistan da esir bulunuyorlardı; işgal esnasında bütün Türkler gibi çok ızdırap çekmişlerdi. İçlerinden yaralıydılar veyunanlardan öç almak ateşiyle yanıp tutuşuyorlardı. Bu duyguların Etkisi altında evin dış merdiveninin üzerine, muzaffer başkomutanının basıp geçmesi için ipek bir düşman bayrağı sermişlerdi. Atatürk yere serili bayrağın önünde durmuştu; etrafında bulunan kadın-erkek İzmirliler kendisini içeriye girmeye davet ediyordu. Buyurunuz, geçiniz, bizim öcümüzü yerine getiriniz. Yabancı kral bu evden içeri bizim bayrağımıza basarak girmişti; siz lütfedin, şu karşılıkla o lekeyi silin. Burası bizim şehrimizdir, bu ev sizin evinizdir, bu hak sizindir, diye yalvarıyorlardı. Hiçbir durumda benliğini ve sağduyusunu kaybetmeyen civanmert insan, kendilerine en tatlı bakış ve sesi ile O, geçmişte hata etmiş, bir milletin istiklalinin timsali olan bayrak çiğnenmez, ben onun hatasını tekrar edemem, cevabını vermişti ve ancak bayrağı yerden kaldırttıktan sonra beyaz mermerlere basarak içeri girmişti. FETHĠ OKYAR-ĠSMET ĠNÖNÜ FARKI Fahri Rıfkı Atay anlatıyor: Çankaya Köşkü nde davet var herkes orada. Hanımlar da var, yemekten sonra oyun oynanıyor, bir ara Atatürk ün yaveri bir mesaj getirir. Konu, Şeyh Sait isyanı ile ilgilidir. Atatürk okuduktan sonra mesajı Başbakan Fethi Okyar a gönderir ve olup biteni takip eder. Fethi Okyar, Gene ne var, dursun sonra bakarız, der. Mustafa Kemal bu sefer mesajı İsmet İnönü ye götürmesini söyler. Masadakileri de Bakın bakalım o nasıl davranacak, diye uyarır. İnönü oynadığı briç oyununu bırakır, sandalyesini oturduğu yerden biraz geriye çeker, mesajı okur. Bir daha okur. Cebinden sigarasını çıkarır, yakar. Düşüncelidir. Mesajı katlayıp iade eder. Atatürk, yanındakilere İşte İnönü farkı, der. ÜCRETSİZDİR

8 SAYI: 42 SAYFA 8 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com Alb. MUSTAFA TARAKÇI Yrd. Doç. Dr./ Em. Kur. Alb. tarakci.mustafa@gmail.com MUHALEFETTEN BEKLENEN TUTUM Başbakan Erdoğan Şeb-i Aruz (Mevlana nın ölüm günü) kutlama etkinlikleri nedeniyle Konya`ya gitti. Geceyi Konya`da geçirdi. 58 tesisin, bunlar içinde en önemli Konya Ovası nın sulanması için yalpan Tünel ve Bağbaşı Barajı nın açılışı öncesi yaptığı konuşmada yeni bir vizyon ortaya attı e (Malazgirt Meydan Muharebesiyle Türklerin Anadolu ya büyük miktarda girmesi) ve 2071 e gönderme yaptı... Cumhuriyetin 100. Yıl dönümünde dünyanın en büyük 10 ekonomisi arasına gireceğimizi söyleyip, 2071 de de bu hedefin Türkiye nin Selçuklu ve Osmanlı da ulaştığı dereceye ulaşacağını vurguladı. Hem on sene sonraki, hem de 60 sene sonraki hedefleri ortaya koydu; bir vizyon adamı olduğunu göstermeye çalıştı. Şu sözleri de çok çarpıcı ve üzerinde durmaya değer: Onların böyle bir derdi, böyle bir meselesi yok. Onlar dertli değil biz dertliyiz, biz. dedi. Daha 2071 e çok var ama bunları düşünüp söylemek bir politikacıdan çok bir devlet adamı bakışı, bir stratejik bakış ve bu doğrultuda eylem planı geliştirme söylemi... Bu bakış ve söylem muhalefet partileri içinde de önemli. Muhalefetin iktidara yürümesi, halkın gönlünü kazanması, oyunu alabilmesi için iktidardan daha büyük ve daha uygulanabilir bir hedef koyması gerekli. Nasıl bir Türkiye düşünüyorsunuz? Eğitimde, sağlıkta, ekonomide, kültürde nereye varmak, dış politikada nasıl bir ilişkiler zinciri oluşturmak, nasıl bir duruş sergilemek istediğinizi ana hatlarıyla ortaya koymanız lazım! Mevcut iktidarın binasını rölöve yapıp restore etmekle bir yere varamayız. Muhalefet yeni bir bina yapmak, yapacağı yeni binanın esasını ortaya koymak mecburiyetindedir. Bu bağlamda, örneğin ana muhalefet CHP şu hedefleri gösterebilir. Böylesine radikal hedefler ortaya konulmadıkça, hiç kimse rahatını bozup iktidarı değiştirme riskini göze almaz. Bu hedefler politik devrim niteliğinde olmalıdır. CHP için şu hedefler bu ihtiyacı karşılar mahiyettedir. Neden olmasın? Neden cesaretle bu politikalar seslendirilmesin? -NATO ve ABD ye hayır diyeceğiz. -Yakın komşularımızla yeni ittifaklar geliştireceğiz. -AB kapısında beklemeyi bırakacağız. -Orta Doğu Türk cumhuriyetleri ve Afrika ülkeleriyle daha sıkı ekonomik ilişkiler geliştireceğiz. -Diyanet İşleri Başkanlığını lağv edeceğiz. Her inanç grubu kendi ibadet ihtiyacını finanse edecek. -Türkçe ibadeti yeniden hayata geçireceğiz. -Yerli üretimi teşvik ve destekleyecek, devlet ihalelerinde yerli mallı üretimi, yerli malı alımını zorunlu kılacağız. -Yapı kooperatifleri yerine üretim kooperatifleri ni teşvik ve destekleyeceğiz. -Kürt ve Alevi yurttaşlarımızla mevcut sorunları en kısa zamanda çözecek, bu konuda gelişmiş demokratik ülkeleri örnek alacağız. -Silahlanamaya son verecek, bu konuda yapılan harcamaları yeni fabrikalar yapmaya tahsis edeceğiz. -Devlet-Millet işbirliği ile yeni ortak yatırımlara gireceğiz; halk ortaklı, devletçi ekonomi politikayı özellikle geri kalmış yörelerimizde hayata geçireceğiz. -Din eğitimini özel kurum ve kuruluşlara bırakacağız; devlet din eğitimi vermekten kaçınacak, Kur an kursları bile ücretli olacaktır. -Boşaltılmış köyleri iskâna açacak, tüm yurtta ekilmedik tarla bellenmedik bahçe bırakmayacağız. Ne dersiniz, haksız mıyız? AT BİNENİN, KILIÇ KUŞANANIN! AHMET YOZGATLI Öğretmen (E) Divriği Tabiat Varlıklarını Koruma Derneği Bşk. Yrd. DİVRİĞİ MİRASI DİVRİĞİ ÇALIŞMA GRUBU 25 aralık Salı günü DİVRİĞİ ÇALIŞMA GRUBU oluşumu, 2012 nin son toplantısını Basri Hamulu nun Maçka daki ofisinde yaptı. Toplantıya hemşehrilerimizden: Başkan-Prf.Dr. Mahir Tevrüz :Sivas Hizmet Vakfı İst.Şb.Başkanı Üye-Necdet Sakaoğlu :Tarihçi Yazar Üye-Basri Hamulu :Yüksek Mimar Üye- R.Serdar Tuğrul :İstbl.Vl Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu Müd. Üye-İhsan Çalapverdi: Divriği Tabiat Varlıklarını Koruma ve Sosyal Yardımlaşma Der.Bşk. Üye-Sebahattin Ural: Divriği Tabiatını Koruma ve Kültürünü Yaşatma Der.Bşk. Üye-Rıza Gürünlü: Divriği Kültür Derneği Üyesi Üye-Mehmet Bıyık: Makine Mühendisi Üye-Duran Önder: Yüksek Makine Mühendisi Üye-Ahmet Yozgatlı: Divriği Tabiat Varlıklarını Koruma ve Sosyal Yardımlaşma Der. Bşk.Yrd. Üye-Yahya Bayır: Divriği Gazetesi Genel Yayın Yön. Katıldılar. Divriği Kültür Derneği Başkanı Cafer Çelik ve Yrd. Doç Dr., Yeni Divriği İnternet Gazetesi Gen. Yay.Yön.: Mustafa Tarakçı, mazeretleri nedeniyle toplantıya katılamadılar. Toplantıda, Mahir Tevrüz : Cürek yerleşkesi hakkında bilgi verdi. Cumhuriyet Üniversitesinin Mengücek Kalesi nde yapılan arkolojik kazı çalışmaları konusu görüşüldü. Necdet Sakaoğlu tarafından : Bu kazının koruma amaçlı olmadığı, Cami etrafında yapılan kazılarda ortaya çıkan yerleşim alanları kalıntı temel taşlarının ortaya çıkarıldığı,bu temellerin toprak ve çamur karışımı yapıldığı için üzerleri koruma altına alınmadığından kış aylarında üzerlerine yağan kar ve yağmurun onları tamamen dağıtacağı,ayrıca sur önlerinde yapılan kazıların topraklarının surlardan aşağı atılması ve sur önlerinin çukur olmaları nedeniyle yağan yağmur sularının sur önünde toplanacağından, surların yıkılma tehlikesi olduğu,kazılarda çıkan taş ve toprakların gelişi güzel etrafa saçılması ile meydana gelen tahribatın durdurulması ve Kale deki kazının koruma amaçlı bir kazı olmadığı için bu tip kazı çalışmalarının durdurulması ve bir an önce üniversite rektörlüğü ile görüşülerek bu tip kazı çalışmalarının engellenmesi istendi.ayrıca, kalede arkeolojik kazı yapılmadan restorasyon yapılmaması, Divriği Arkeolojik Kazı raporu hazırlanmasının önemi belirtildi. Basri Hamulu : Kaleye ulaşım projesi yapımı üzerinde çalıştığını, bununla birlikte kalyonlara bakan Seyir Teraslarının hazırlanması çalışmalarının da yapıldığını belirtti. Tarafımdan Divriği de Eğitim ve Sorunları raporu hazırlanarak üyeler bilgilendirildi. Bununla birlikte ilçe merkezinde tam donanımlı (laboratuar, kapalı spor salonu, konferans salonu, işlik resim ve müzik odası,vb. bulunan)bir ortaokulun ihtiyaç olduğu belirtildi. Bir dahaki toplantıya Divriği Kaymakamı, Belediye Başkanı ve Cumhuriyet Üniversitesi Rektörlüğü nünde katılması için davetlerin Mahir Tevrüz tarafından yapılmasına karar verildi. Geçmişte kentimizdeki tarihi eserlerin restorasyonlarında çok ciddi hatalar yapılmış, bazı tarihi eserler kimliğini tamamen kaybetmiştir. Bu hatalardan ders alınarak çalışma grubumuzda restorasyon uzmanlarından oluşan bir komisyon kurulması benimsendi. Abuçimen ve diğer mahallelerde Divriği nin geleneksel yapı tarzına ve sokak siluetine uymayan yapılaşma ve imar yaklaşımlarının önlenmesi yönünde görüşler dile getirildi. Bir dahaki toplantının 15 Ocaktan sonra yapılmasına karar verildi. ÇÜRÜK TAHTA ÇİVİ TUTMAZ SAYI: 42 SAYFA 8 ÜCRETSİZDİR

9 SAYI: 42 SAYFA 9 İrtibat: yenidivrigigazetesi@gmail.com Arzu Karaca Ayçiçek AH O ÇEŞMELER Çeşme denildiğinde önce demir bir oluktan cam renginde durmadan şırıl şırıl akan gelir aklıma. Benim köyümdeki çeşme böyleydi. Aktığı yerde betondan yapılmış bir kurnası vardı. Su aktıkça dibinde yeşil yosunlar oluşurdu. Hayvanlar oradan su içerlerdi. Biz de demir oluktan akan suya avucumuzu tutup oradan kana kana içerdik. Divriği ye taşındığımda 7-8 yaşlarımdaydım. Taşındığımızda dikkatimi çeken ilk şey çeşme olmuştu. Uzun, silindir biçiminde tunç bir şeydi. Başı şapka biçiminde ve yanında bir de kolu var. Dikkatimi çeken şey, koluna basıldığında akmasıydı. Oysa köydeki sürekli boşa akardı. Bu çeşmeyi yaptıran ne güzel düşünmüş, diye geçirirdim içimden. Evimiz Hacıkumru mahallesinin ilk başladığı evdi. Yokuşun tam başında Naci Demirağ çeşmesi ve hemen yanında bizim evimiz. Evimize su alınmadan önce kovalarla oradan taşıyıp getirirdik. Mahallemiz Hüseyin Gazi tepelerine doğru uzayıp giderdi. Hepsi bizim gibi köylerinden göçüp oraları mekan tutan insanlardı. Mahallede bir tek bizim evin önündeki çeşme vardı. Bütün mahalle sularını kovalarla oradan doldurup götürürlerdi. Özellikle sabahları ve akşamüzerleri çeşmenin başında büyük bir kuyruk oluşurdu. Bazen kavgalar, bazen dedikodular, gülmeceler de olurdu. Babam mahallenin muhtarı olduktan sonra yukarı mahalleye bir çeşme yaptırdı ve evin önündeki kuyruk azaldı. Daha sonra bir çoğu suyu evlerine alınca çeşmenin başında kimse kalmadı. Çeşme biz çocuklara ve yolda susayan herkese kaldı. Okuldan çıkıp gelirken eve yaklaşmış olsak bile önce çeşmenin koluna basıp avucumuzla su içmek birbirimize su atıp şakalaşmak olurdu. Bu çeşmeler Divriği nin her mahallesinde vardı. Bildiğim kadarıyla birkaç yerde Ahmedi Şah çeşmesi vardı ama çoğu yerde Naci Demirağ Çeşmesine rastlardınız. Bu güzel insanlar, insanlık adına ne güzel yararlı işler yapmışlar diye düşünürdüm hep. Ama günün birinde bu çeşmeleri ortadan kaldıracak zihniyeti hiç düşünmemiştim Naci Demirağ çeşmelerinin kaldırılacağını duyduğumda üzülmüştüm. Oysa, Kasabalar ve şehirler kültürüyle tarihi dokularıyla güzeldir her zaman. O dokular kaldırıldığında oranın hiçbir özelliğinin olmadığı bir gerçektir. Doğayı, kültürü yok etmekte üstümüze yok doğrusu. Bir şeyler yapayım derken, çok şeyi yok ettiğimizin farkında değiliz sanırım. Orada yaşayan insanların, bu çeşmeleri ortadan kaldırmalarına izin vermemeleri gerekmez miydi. Çeşmeme dokunma! diyemezler miydi? Bu ülkenin insanlarına ne oldu? Neden bana değmeyen deyip kenara çekildik? Neden ben yerine biz demeyi düşünmedik? Bütün bunlar beynimde birer soru işareti olmaktan, üzüntü duymaktan öteye gidemiyor. Ben yine, gelin kültürümüze, sanatımıza, sahip çıkalım, güzel şeyler yapanların emeğine saygı duyup, onları koruyalım, kollayalım, o güzelim çeşmelerimizi yeniden hayata geçirip, gelecek nesillere daha güzel bir dünya bırakalım diyorum. Buradaki yetkililerin bu konuda daha duyarlı olacağının umudunu taşıyarak Sevgiyle kalın. Arzu Karaca Ayçiçek HİZMET İÇİN YOLA ÇIKANLAR TEVAZU SAHİBİ OLMALIDIRLAR. ( mustafa tarakçı) KONUK YAZAR 2013 yılına girerken Bir yılı daha geride bırakıp yeni bir yıla girerken geride bıraktığımız 365 günün kısa bir panoramasını vermek istiyorum. Ülkemiz ekonomide, eğitimde, dış politikada, sağlıkta, adalette, komşularıyla olan ilişkilerinde, nasıl bir süreç yaşadı ve yaşamaya devam etmekte? 10 yıldır iktidarda bulunanlar işe başlarken büyük tantanalarla, Avrupa Birliğine katılacağız, Türkiye ye çağ atlatacağız,80 yıldır yapılamayanları 10 yılda yapacağız diye işe başladılar. Çıraklık ve kalfalık dönemlerini bu şekilde geçirdiler. Sürekli olarak eleştirdikleri 80 yıllık Cumhuriyetin tüm kazanımlarını eşe dosta, yabancılara adeta peşkeş çekercesine yok pahasına sattılar, satmaya da devam ediyorlar. Kısacası taşıma su ile ekonominin çarkını döndürmeye çalışıyorlar. Satacakları bir şey kalmayıncaya kadar. Tarımı, hayvancılığı, tütüncülüğü bitirdiler. Artık her şeyi dışarıdan almaya başladık. Cumhuriyet tarihinde ilk kez kurbanlık hayvanlarını, samanı, bir tarım ve hayvancılık ülkesi olmamıza rağmen ithal etmeye başladık. Cari açığımız Cumhuriyet tarihinde rekora ulaştı.ihracat rakamlarını abartarak anlatırken ithalat rakamlarını hep gizlediler. Sahte rakamlarla enflasyonu hep düşük gösterip memura, emekliye, işçiye sadaka gibi zam verdiler.oysa gerçek enflasyon pazarda % 40 larda geziyor. Eğitimde laik ve çağdaş eğitimi kaldırıp yerine din eksenli gibi kesintili bir eğitim sistemini getirdiler.kıyafet serbestliği genelgesiyle kız öğrencilerin kapanmasının önünü açtılar. Yüksek öğrenim kurumlarına kendi adamlarını atayarak üniversitelerin özerk yapısını ortadan kaldırdılar. Artık Türkiye de konuşan, ülke sorunlarıyla ilgili fikir beyan eden üniversite ne yazık ki kalmadı. Üniversiteler susturuldu. Hak arayanlar biber gazı, tazyikli su ve coplarla dağıtıldı.cezaevlerinde yer kalmadı. George Washington ın Eğer konuşma özgürlüğü ortadan kaldırılırsa,dilsizliğe ve suskunluğa sürüklenebiliriz; tıpkı kesilmeye götürülen koyunlar gibi sözünden günümüz siyasetçilerinin ders almasını dileriz. Adalet mülkün temelidir ilkesi, adalet iktidarın temelidir ilkesine dönüştürüldü. Yasama ve yargı yetkisi de yürütmeye bağlandı. Düzmece delillerle ordumuzun Atatürkçü subayları tasviye edildi. Silivri ceza evi, bilim adamları, gazeteciler, yazarlar ve subaylarla dolduruldu. Teröristler gizli tanık, askerler ise sanık durumuna düşürüldü. Ünlü filozof Diyojen elinde fenerle güpegündüz pazarlarda dolaşırken görenler merak edip sormuşlar: Hayrola üstad, elinizde fenerle ne arıyorsunuz? Diyojen cevap vermiş: Hakikatı arıyorum demiş.biz de artık Türkiye de deniz feneriyle(!) değil ama el feneriyle adaleti arıyor olduk.ey adalet nerdesin? Vicdanlar da mı karardı! Yurtsever insanlarımıza iftira ve düzmece belgeler hazırlayarak Taraf adlı bir gazete ile özel yetkili savcılara belge servisi yapanların ellerindeki belgeler bitince maddi destekleri kesildi ve birer birer ayrılmaya başladılar.umarım binlerce masum insanımızı hapishanelerde çürütenlerin de vicdanları bir gün sızlar. Profesör Özcan Köknel, son yazdığı kitabının bir yerinde geçmişe ait düşmanlığı bakınız nasıl özetliyor: Geçmişe fanatizmle bağlı kalarak onu geriye getirmek bir hastalıktır. Cumhuriyet in devrimleri ile Atatürk ü silmek ve onun yerine başka bir rejim koymak hayali, daha vahim, şiddetli bir ruh hastalığıdır. Bir ruh hekimi durumu böyle değerlendiriyorsa başka ne denebilir ki? Atatürk ün Yurtta barış, dünyada barış ilkesi de ne yazık ki ayaklar altına alındı. Ne ülkemizde, ne de komşularımızla olan ilişkilerimizde barıştan kardeşlikten bahsedemez olduk. Ülkemizde 30 yıldır bir iç savaş sürerken, ve binlerce şehit vermeye devam ederken, ve bunları çözmeden komşularımızla da savaşın eşiğine geldik. Sınır ticaretimiz dibe vurdu.abd nin ve işbirlikçilerinin desteği ile ülkemize patriotlar konuçlandırılmaya başlandı. Oysa ABD nin demokrasi ve özgürlük getireceğiz diyerek işgal ettiği hangi ülkeye barış ve demokrasi geldi söyler misiniz? Kan, göz yaşı, vahşet, bölünmüşlük ve ekonomik değerlerini yitirmiş ülkelerden başka ne görüyoruz? Kocaman bir hiç! Ne diyeyim, 2013 yılına girerken Tanrı, ülkemizi yönetenlere akıl fikir ihsan eylesin..! Yeni yılın ülkemiz ve dünya insanlarına kardeşlik, barış, demokrasi ve özellikle de ADALET getirmesi dileğiyle sevgi ve saygılar sunuyorum. Karahan Muharrem Karahan,Felsefe Öğretmeni/Psikolog DİVRİĞİ NİN KAYBEDECEK ZAMANI YOKTUR! Muharrem SAYI: 42 SAYFA 9 ÜCRETSİZDİR Felsefe öğretmeni

10 SAYI: 42 SAYFA 10 İrtibat: ZEYTİNYAĞI VE BASMA FİSTAN DERLEYEN: Gazi Tukta Zeytinyağı yiyemem aman, Basma fistan giyemem aman, Senin gibi cahile, ben efendim diyemem aman, Kaldım Domaniç dağlarında, Sevgili yârim nerelerde? Bu türküyü hepiniz bilirsiniz... Ama bu kara propaganda türküsünün neden ve ne zamanda yazıldığını bilenimiz azdır. Sözleri İhsan Kaplayan a,bestesi Muzaffer Sarısözen e ait. Prof. Dr. Kenan Demirkol araştırmış. Çapa Tıp Fakültesinde Genel Cerrah. Uzmanlık alanı da Hastalıkların gıda ve beslenme ile olan bağlarını imcelemek. Bu türkünün ilginç bir öyküsü var: Hoca araştırmış, bu türkünün kaynağı Marshall Yardımı! 1950 li yıllarda Amerika da mısır üretimi tavan yapar. ABD, birikmiş mısır stokunu eritmek için, mısırözü yağı ihracatını keşfeder. Marshall yardımı koşullarından biri olarak 16 ülkeye, aralarında Türkiye de var tabii, mısırözü yağı almasını dayatır. Prof. Demirkol, bu bilgileri,1994 yılında yitirdiğimiz,12 Eylül de işkence gören Veteriner Hekim Osman Nuri Koçtürk ün Yeni sömürgecilik açısından Gıda Emperyalizmi kitabından edinmiş. Bu tarihten sonra Türkiye de ilk margarin fabrikası kurulur. Yine bu yıllarda yüz binlerce zeytin ağacı sökülerek adeta ağaç katliamı yapılır.kalan zeytin ağaçlarından elde edilen zeytinyağının büyük bölümünü ABD satın alır;karşılığında Türkiye ye mısırözü yağı verir. Türk insanını zeytinyağından soğutmak için de her türlü yol denenir: Zeytinyağı ısıtılırsa kanser yapar gibi yalanlar da uydurulur... Bunlarla da kalınmaz, Zeytinyağı yiyemem aman, basma fistan giyemem aman türküsü de sipariş edilir.ve bu türkü çeşitli yöntemlerle ülkenin en popüler türkülerinden birisi yapılar. Anımsanacağı gibi Türkiye o tarihlerde Sümerbank İle pazen ve basma gibi sağlıklı milli kumaş üretmektedir. Amaç ona da darbe vurmak, piyasaya naylon kumaş sürmektir. Hedef Küçük Amerika olmaktır li yıllarda başlayan Amerika hayranlığı devam etmektedir. O günlerde sağlıksız beslenmemize ve giyinmemize yol açanlar bugün de ülkeyi herkesle düşman haline getirdiler... Sorunsuz dış politika deyip sorun yaratıp duruyoruz... EN BÜYÜK 10 SAVAŞIMIZ ( Özet Bilgi) 1.MALAZGİRT MEYDAN MUHAREBESİ (1071) 2.KÖSEDAĞ SAVAŞI (1243) 3.ANKARA SAVAŞI (1402) 4.İSTANBUL UN FETHİ (1453) 5.ÇALDIRAN MEYDAN MUHAREBESİ (1514) 6.MOHAÇ MEYDAN MUHAREBESİ (1526) 7.93 HARBİ ( ) 8.ÇANAKKALE SAVAŞI (1915) 9. SAKARYA MEYDAN MUHAREBESİ (1921) 10. DUMLUPINAR ZAFERİ( BÜYÜK TAARRUZ) (1922) KÖSEDAĞ SAVAŞI (1243) Kösedağ Muharebesi, Anadolu Selçukluları'nın Moğollara yenilmesiyle sonuçlanan ve 3 Temmuz 1243 tarihinde meydana gelen savaş. Türk-İslâm tarihinde, önemli bir dönüm noktası teşkil eden bu savaş, Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılma sürecine girmesine sebep olmuştur. Anadolu Selçuklu Devleti'nin güçlü hükümdarı Alâeddin Keykubad'dan Moğollar çekiniyorlar, bu sebeple Anadolu'ya saldıramıyorlardı. Alâeddin Keykubad'ın ölümünden sonra yerine geçen oğlu II. Gıyaseddin Keyhüsrev zamanında cesaretlendiler. Anadolu içlerine doğru seferler düzenlemek için, İran'daki Moğol orduları başkumandanlığına Baycı Noyan getirildi. Kafkasya'daki Gürcü ve Ermeni kuvvetlerinden de yardım alan Baycu Noyan, Anadolu Selçukluları üzerine saldırmak üzere fırsat kolladı. Baba İshak İsyanından ve Gıyâseddin Keyhüsrev'in tecrübesizliğinden faydalanarak, 1242 senesinde Erzurum a saldırdı. Korkunç zulümler ve katliamlar yaparak, Müslümanların mallarını yağmalattı. Bu haberi alan genç ve tecrübesiz Sultan Gıyâseddin Keyhüsrev 80,000 kişilik ordusuyla Sivas'ta ordugâh kurup beklemeye başladı. Sultanın Sivas'ta olduğunu haber alan Baycu Noyan, buraya hareket etti. Moğol askerlerinin Sivas'a hareket ettiklerini haber alan Sultan II. Gıyaseddin Keyhüsrev, kumandanlarıyla istişare etti. Tecrübeli kumandanlar sultana silah ve erzakla dolu olan Sivas ta kalmasını burada tertibat alıp, yorgun düşen Moğollara karşı harp edilmesini söylediler. Devletin ileri kademesinde bulunan, fakat tecrübesiz ve harpten anlamayan bazı kimselerin teşvik ve tahriklerine kapılan genç sultan harekete geçti. Sivas ın seksen kilometre kadar doğusunda bulunan Kösedağ mevkiinde suyu ve otlağı bol olan bir yeri seçerek ordugah kurdu. Burası askerî bakımdan müdafaası kolay, Moğolların tecavüzüne imkân vermeyen bir araziydi. Savaş Artık dağ geçitleri tutulmuş, düşmanın gelmesi bekleniyordu. Ne yazık ki, sultan yine tecrübesiz kimselerin teşvik ve tahrikiyle müstahkem mevkileri bırakarak düşmanın karşılanmasını emretti. Galip geleceğinden emin bir halde tedbire bile lüzûm görmeden ilerleyen genç sultan az sonra Moğol ordusuyla karşılaştı. İlk başta geri çekilen Moğol kuvvetleri dönüş yaparak, Selçuklu öncü kuvvetlerini bozguna uğrattılar. Hiç harp görmemiş tecrübesiz sultan, öncü kuvvetlerinin bozguna uğradığını duyunca ordunun tamamen yenildiğini sandı. Düşmanın eline geçmemek için otağını ve hazinelerini harp meydanında bırakıp Tokat'a oradan da Konya'ya doğru kaçmaya başladı. Sultanın harp meydanından kaçtığını henüz duymayan Selçuklu askerleri akşamın geç vakitlerine kadar düşmanla çarpışmaya devam ettiler. Sultanın harp meydanını terk ettiğini öğrenince onlar da çadırlarını bırakarak firar ettiler. Ertesi sabah çadırlarda bir hareket görmeyen Moğollar, bunun bir harp hîlesi olduğunu zannederek çadırlara iki gün yanaşmadılar. 3 Temmuz 1243 (H.14 Muharrem 641) tarihinde çadırlara girdiler. Küçük bir çarpışma ile harp bitti. Seksen bin kişilik Selçuklu ordusu utanç verici bir mağlûbiyete uğradı. Sonrası Selçuklu toprakları Moğol işgal ve zulmüne uğradı. Erzincan, Sivas ve Kayseri yi yağmalayan Moğollar pek çok Müslümanı öldürdüler. Kösedağ mağlûbiyetinde sultanı ikna edemeyen gün görmüş vezir Mühezzibüddin Ali, Konya'ya gitmeyip Amasya ya geldi. Moğol kumandanı Baycu Noyan la görüşme yoluna gitti. Bazı hususları anlatıp, pek çok hediyeler vererek daha fazla gitmemesini tavsiye etti. Bir müddet Anadolu nun işgalini durdurup geri dönmeleri Mühezzibüddin Ali'nin gayretleri sebebiyle oldu. Yapılan sulh antlaşmasıyla Selçuklular Moğollara vergi vermeyi kabul ettiler. Sonuç Türk tarihinde benzeri görülmemiş olan Kösedağ Bozgunu, genç ve savaş tecrübesi olmayan Selçuklu Sultanı II. Gıyaseddin Keyhüsrev'in fevrî hareketleri neticesinde ortaya çıkmıştır. Daha önce Anadolu'ya girmeye cesaret edemeyen Moğollar, Kösedağ Bozgunundan sonra Anadolu'yu kolayca istila etmişler, şehirleri yağmalayıp, Müslüman halkı sivil-asker, kadın-çocuk demeden katletmişlerdir. Bu mağlûbiyet neticesinde Selçuklular Moğollara vergi vermeyi kabul etmişler, iki yüz yıllık Anadolu Selçuklu Devleti'nin yıkılış süreci başlamıştır 01 OCAK 2012 SAYI: 42 SAYFA 10 ÜCRETSİZDİR