Ekim 2007/09 FİYATI 2,00 YTL (KDV DAHİL) ISSN X115

Transkript

1 AYLIK SİYASİ GAZETE Karkerên jin û mêr! Ji xeynî zencîrên we tiştekî we yê wendakirinê tune! Hûn dikanin cîhanekê nu wergirin! SA l HE J AR Ekim 2007/09 FİYATI 2,00 YTL (KDV DAHİL) ISSN X115 YI M Kadın ve erkek işçiler! Zincirlerinizden başka kaybedecek birşeyiniz yok! Kazanacağınız yeni bir dünya var!

2 editörden - içindekiler Editörden... Değerli Okuyucu, bu yıl Ekim Devriminin 90. yıldönümü İşçi sınıfının Paris Komünü nden sonra, eski sömürücü sınıfları bir devrim ile alaşağı edip iktidarı kendi eline aldığı, buzu kırıp yolu gösterdiği, o şanlı Büyük Sosyalist Ekim Devriminin üzerinden 90 yıl geçti... Dünyada ilk defa işçiler kendi devrimci partilerinin önderliğinde, Lenin ve Stalin gibi Marksizm- Leninizmin büyük ustalarının önderliğinde, Bolşevik Partisi önderliğinde, sömürü üzerine kurulu kapitalist sistemi yıkıp, yerine sömürünün olmadığı sosyalist toplumu örgütledikleri tarihin adıdır Ekim Devrimi! Ezilen ulusların boyunduruktan kurtulup kendi kaderlerini kendilerinin belirlediği tarihin adıdır Ekim Devrimi! Ezilen kadının zincirlerini kırdığı tarihin adıdır Ekim Devrimi... Kısacası insanlık tarihinde yepyeni, tertemiz bir sayfadır Ekim Devrimi... Rusya proletaryasının başlattığı bu tarihi eser geçici olarak yenilgiye uğramıştır.. Ancak tarih sınıf savaşları tarihiyse ve sınıf savaşları tarihi devam ediyorsa, o halde bu mücadele bitmemiştir, son söz henüz söylenmemiştir... Şurası kesin ki, zafer er geç işçilerin-emekçilerin-ezilenlerin olacaktır! İşte görev bugünden bu büyük zafer için örgütlenmek ve mücadele etmektir! Yeni bir dünya gerek dünyamıza! Yeni bir dünya gerek insanlığa! Nereye baksan bağırıyor barbarlık! Olmaz deme! Bensiz olmaz de! Katılmazsan bekliyor, barbarlık yolunu! Dostlar, hepimiz bu bilinçle donanıp, baskının, sömürünün, zulmün üzerine gidersek, bunun karşısında duracak güç yoktur. Güç bizde, işçilerde, emekçilerde, birliğimizde, örgütlülüğümüzde! YDİ ÇAĞRI, 03 Ekim 2007 İçindekiler GÜNDEM Referandum sahtekarlığına hayır! Bolşevik devrimden öğrenmek, yenmeyi öğrenmektir HALKLARIN KARDEŞLİĞİ İÇİN Türk şovenizmi, ırkçılığı işbaşında Festus Okey in katledilmesinin sorumlusu ve suçlusu devlettir! Türk toplumunun alnına sürülmüş kara bir leke: 6 7 Eylül Pogromları. 8 GÜNCEL Ortadoğuda Savaş ve Kadın paneli gerçekleştirildi Eylül 27 yaşında Eylül karanlığı ile hesaplaşma YENİ İŞÇİ DÜNYASI Göçmenlerin sorunları EK:1 Bir sömürü cenneti: Çiğli Organize Sanayi Bölgesi! EK:2 İzmir de sendikalaşma mücadelesinden EK:3 Petrol İş Sendikası Genel Kurulundan izlenimler EK:4 PETROL- İş Sendikası Genel Kurulu nda hoş olmayan tavırlar EK:4 Tuzla Tersanelerinde işçiler saldırılara karşı direniyor! EK:5 Akdeniz Nakliyat Kargo Ambarı: Sonuna kadar direneceğiz!..... EK:5 İşçi sınıfının mücadele kaleleri EK:6 DİSK / Emekli Sen in kapatılma girişimi protesto edildi EK:6 Güven Elektrik te işçilerin sendikalaşma mücadelesi sürüyor!..... EK:6 Atılan sendika çalışanlarına destek büyüyor EK:7 Graniser de sendikalaşma mücadelesi başarıya ulaştı EK:7 Çağrı Yazı Kurulunun Açık laması EK:8 Teximde kölelik! EK:8 YENİ KADIN DÜNYASI Kadın hareketi ile sendikal hareketin kesişme noktası: Novamed grevi Grevci kadın işçiler için basın açıklaması Barışarock ta cinsel tacize karşı eylem PANORAMA Afganistan: Barıştan eser yok İşgal ve savaş sürüyor! Hollanda-Fillipinler: Jose Maria Sison a yönelik teröre son! İzmir de Sison için basın açıklaması Söyleşi: Sorun ırksal değil, sınıfsal YAŞAMA TEMELLERİNİ KORUMA MÜCADELESİ 21. yüzyılın enerji kaynağı, Hidrojen enerjisi YENİ DÜNYA GENÇLİĞİ SSCB de Edebiyat Ve Sanat Eğitimdeki Çarpıklık ve Rant Kavgası Eylül de sözümüz var ÇAĞRI Basın Yayın Ltd. Şti Adına Sahibi: Aziz Özer Sorumlu Yazıişleri Müdürü: İlyas Emir Yönetim Yeri ve Adresi: Hüseyinağa Mah., Balo Sok. No: 29/5 Beyoğlu - İstanbul Tel.: (0212) Fax: (0212) Banka Hesap: Türkiye İş Bankası Galatasaray-İstanbul, Hesap No: Sayı: 115 Ekim 2007 ISSN X115 Fiyatı: Türkiye: 2,00 YTL (KDV DAHİL) Türkiye Dışı: 2,50 Euro Baskı: Uğur Matbaacılık ( ) Yayın Türü: Yaygın Süreli mail@ydicagri.com 2

3 gündem 21 Ekim de referandum var Referandum sahtekarlığına hayır! Sürece kısa bir bakış Mayıs ayı içerisinde, egemenler arasındaki iktidar mücadelesi Cumhurbaşkanlığı vesilesi ile sertleşmiş, bürokrat burjuvazi kimi anayasal ayak oyunlarının da yardımı ile AKP ye Cumhurbaşkanını seçtirtmemişti. Ya r g ıt ay E s k i Cu m hu r i ye t Başsavcısı Sabih Kanadoğlu, Anayasal cinliğin mucidi olarak ortaya çıkarak Kemalistlerin yardımına koşmuştu. Kanadoğlu na göre; Anayasa da cumhurbaşkanlığı seçimlerinde birinci turda üçte iki çoğunluk gerekiyordu. Üçte iki çoğunluk mecliste bulunmadığı koşullarda cumhurbaşkanlığı seçimine geçilemezdi! Bu aynı zamanda cumhurbaşkanlığı seçimi için meclis toplantı yeter sayısı idi. AKP nin önüne cin fikirli Anayasal engel çıkarılmıştı. 367 şartına CHP de dört elle sarıldı. CHP mecliste cumhurbaşkanlığı birinci tur seçimini, 367 şartı yerine getirilmediği için, iptal istemi ile Anayasa Mahkemesi ne götürdü. Anayasa Mahkemesi beklenilen doğrultuda karar verdi. Cumhurbaşkanlığı birinci tur seçimini iptal etti. Böylelikle cin fikirli Anayasal yorum Anayasa Mahkemesinin kararı haline geldi. Artık Cumhurbaşkanlığı seçimi için, meclis toplantı yeter sayısı 367 olması gerekiyordu. AKP, mecliste kendi belirlediği bir adayı seçebilecek durumda olmasına rağmen, 27 Nisan gece yarısı e-muhtırası, açık darbe tehdidi, ordunun, yargının, parlamentodaki sivil darbeci muhalefetin ve milliyetçi kışkırtmalarla, gerçek dışı korkularla sokağa sürülen kitlelerin koordineli eylemleri ile AKP nin Cumhurbaşkanını seçmesi engellendi. A K P i s e, k e n d i s i n i n Cumhurbaşkanı adayının seçtirilmemesi atağına, Anayasa nın kimi maddelerini değiştirmeye çalışarak yanıt verdi. Bu değişikliklere göre; Cumhurbaşkanını halk seçecek. Görev süresi beş yıl olacak. Bir kişi iki kez cumhurbaşkanı seçilebilecek. Genel seçimler 4 yılda bir yapılacak. Meclisin toplantı yeter sayısı 184 olacak. Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, bu değişiklikleri kapsayan Anayasa değişiklik paketi kendi önüne geldiği zaman, iki hafta bekleterek, Anayasa değişiklik paketini rejime zarar vereceği gerekçesi ile veto etti. Paketi aynen meclise yeniden görüşmek üzere iade etti. AKP meclisteki çoğunluğuna dayanarak, Anayasa değişiklik paketi üzerinde Nasıl ki, genel seçimler sömürü düzenine maske geçirme işlevini görüyorsa, düzene meşruiyet kazandırmak için yapılıyorsa, referandum da aynı amaca hizmet ediyor. Egemenler kendi aralarındaki iktidar mücadelesinde, kimi anayasal değişiklikler için halka gitmeye, halkoylamasına ihtiyaç duyuyorlar. değişikliğe gitmeden tekrar Anayasa değişiklik paketini Sezer e gönderdi. C u m h u r b a ş k a n ı S e z e r, Cumhurbaşkanını halkın seçmesini öngören Anayasa değişikliği paketini referanduma götürme kararını açıklayarak ve iptal istemi ile Anayasa Mahkemesi ne başvurdu. Aynı doğrultuda CHP de Anayasa Mahkemesi ne başvurmuştu. Anayasa Mahkemesi, paket üzerinde iptal istemini reddederek, Anayasa değişiklik paketi için referandumun yolunu açtı. Anayasa Mahkemesi nin gerekçeli kararının açıklanmasından sonra, referandum konusunda 120 günlük yasal süreç başladı. 21 Ekim de Anayasa değişiklik paketi üzerine halk oylaması yapılacak. Anayasa ve işlevi Devletin şeklini, devlet organlarının kuruluş ve işleyişini belirleyen, yönetenlerle yönetilenlerin arasındaki ilişkileri düzenleyen temel yasa (Büyük Larousse Ansiklopedisi, sf. 587) Anayasa olarak adlandırılıyor. Genel olarak burjuva demokratik yapıya sahip olmayan ülkelerin, özellikle teokratik, monarşist, oligarşik veya askeri diktatörlüklerin anayasaları, ülke yönetimini elinde bulunduran güçlerin iradesi ile, ısmarlamayla hazırlanır. Anayasanın hazırlanması ya da onaylanmasında yer yer sözde bile olsa halkın katılımı ya da onayı aranmaz. Oylamaya sunulsa da, anayasanın yapım sürecinde bir meclis e görev verilse de, bu meclis halkı sözde de olsa temsil etmediği sürece, temsili bir niteliğe sahip olamaz. Hazırlanan anayasa metninin halkoyuna sunulduğu durumlarda, halkoylaması göstermelik olmaktan öteye gidemez. Gerçekte, halka anayasayı değerlendirecek ölçüde düşünce ve propaganda özgürlüğü tanınmaz. Bugün yürürlükte olan Anayasa 12 Eylül faşist darbesinin ürünüdür. Bu Anayasa üzerinde bugüne kadar çeşitli değişiklikler yapılmış olunsa da, Anayasa, ürünü olduğu askeri faşist darbenin ruhunu taşımaktadır. Anayasa da gerici, faşist öz olduğu gibi durmaktadır. Darbeyi yapan paşalardan oluşan MGK, paşaların seçtiği üyelerden oluşan, adına Danışma Meclisi denilen Kurucu Meclis Anayasayı hazırlamakla görevlendirildi. Anayasa Komisyonu nun hazırladığı taslak, Danışma Meclisi nde oylanarak, 7 red 12 çekimser oya karşı 120 kabul oyuyla (17 üye oylamaya katılmaz) Eylül 1982 de tasarı kabul edildi. Tasarı MGK da incelenrek ve bazı değişiklikler yapılarak, 177 esas madde ve 16 geçici madde Kasım 1982 de Halk Oylaması na sunulur. Açık faşist terör şartlarında yapılan halk oylamasında % 91,37 beyaz oyla kabul gören Anayasa yürürlüğe girer. Burjuva demokratik ülkelerde durum biraz daha farklıdır, farklı siyasi kesimlerin (bu da genelde burjuva kesim içindeki farklı yaklaşımlardır) iradesini yansıtacak yöntemlerle hazırlanır. Bir anayasa, demokratiklik özelliğini, içeriğinin yanı sıra, hazırlanışı ve kabul edilişi aşamalarında izlenen usullerden de alır. Yapılış süreci demokratik olmayan; toplumdaki belli başlı farklı grupların talep ve beklentilerini burjuva anlamda da olsa dikkate almayan bir anayasanın içeriğinin burjuva anlamda da olsa demokratik olmasını beklemek gerçekçi değildir. O nedenle, anayasanın yapılışında izlenen yöntemler, onun içeriğini doğrudan etkiler. Referandum konusunda doğru tavır Egemen sınıflar arasındaki iktidar dalaşı, yeni Anayasa tartışmaları vesilesi ile yeniden sertleşmeye başladı. Uluslararası büyük sermayeye sırtını dayayan özel sermayeli Türk büyük burjuvazisi, TC nin bugüne kadarki yapısının değiştirilmesini, bürokrasinin egemenliğine son verilmesini, ordunun sivil yönetimin denetimine girmesini, kısacası Batı Avrupa dakine, ABD dekine benzer gerici burjuva demokrasisinin yerleştirilmesini talep etmektedir. Parlamentoda bu taleplere sahip çıkan AKP çoğunluğunun attığı devlet iktidarını ele geçirme adımları, egemen devlet bürokrat burjuvazisini rahatsız etmektedir. Cumhurbaşkanlığı seçimi döneminde karşı karşıya gelen iki kanat arasındaki mücadelede, AKP Anayasa değişikliği paketini halk oylamasına sunarak, Anayasal değişiklikler için halkoyuna ihtiyaç duymakta, iktidar yürüyüşünde konumunu güçlendirmek istemektedir. Nasıl ki, genel seçimler sömürü düzenine maske geçirme işlevini görüyorsa, düzene meşruiyet kazandırmak için yapılıyorsa, referandum da aynı amaca hizmet ediyor. Egemenler kendi aralarındaki iktidar mücadelesinde, kimi anayasal değişiklikler için halka gitmeye, halkoylamasına ihtiyaç duyuyorlar. Burjuvazinin egemen olduğu şartlarda, yapılacak olan bir halkoylaması sahtekarlıktan öteye geçmez. Yapılacak olan halkoylaması egemenler arasındaki çatışmada, liberal burjuva kanata hizmet edecektir. Bugünlerde yeni Anayasa üze- 3

4 4 gündem rine hararetle tartışılıyor. Adına sivil Anayasa, çağdaş Anayasa, özgürlükçü Anayasa da denilse, burjuvazinin egemen olduğu şartlarda, yapılacak olan Anayasalar, burjuvazinin çıkarlarını koruyan, burjuvaziye hizmet eden, mülkiyet ilişkilerini ifade eden Anayasalar olacaktır. Bu Anayasalarda işçilerin, emekçilerin kullanacağı kimi nispi demokratik hakların olması bu gerçeği değiştirmez. Cumhurbaşkanını meclisin seçmesi ile halkın seçmesi arasında özde bir farklılık yoktur. Sonuçta Cumhurbaşkanını meclis de seçse, halk da seçse, Cumhurbaşkanı bu düzenin, sömürü düzeninin Cumhurbaşkanıdır. Deneyimin de gösterdiği gibi, bu ülkede bütün Cumhurbaşkanları işçiler, emekçiler yararına değil, sermayenin çıkarlarına, sermayenin çıkarlarını koruyan devlet yararına çalışmışlardır. Soruna bu açıdan bakıldığında, sorun kişiler sorunu değil, sistem sorunudur. Sermayenin egemenliği, üretim araçları üzerinde özel mülkiyetin sürdüğü şartlarda, nasıl seçilirse seçilsin, seçilen halkın Cumhurbaşkanı olmaz. Halkın Cumhurbaşkanı olması için bu düzenin yıkılması, işçilerin, emekçilerin iktidarı gereklidir. Genel seçimlerin 4 ya da 5 yılda yapılması, seçimlerin işlevi dikkate alındığında, Egemenlerin hangi kanadının, işçileri, emekçileri ezeceğine, sömüreceğine karar vermek için yapılan burjuva parlamentosu seçimlerinin işçiler, emekçiler açısından bir yararı olmayacaktır. Meclisin toplantı yeter sayısının 184 olması, egemenler için bir anlam ifade etse de, işçiler, emekçiler açısından bir faydası olmayacaktır. Bir gevezelik organı olan bu parlamento, işçilerin, emekçilerin meclisi değildir. Bu meclisten işçiler, emekçiler yararına özsel değişiklikler beklemek abestir. Anayasa değişikliği paketi, işçiler, emekçiler yararına bir değişikliği ifade etmemektedir. İşçilerin, köylülerin, emekçilerin yaşadığı açlığa, yoksulluğa, yıkıma referandum merhem olmayacaktır. İşsizliğe, sendikasızlığa, sigortasızlığa vb. anayasa değişikliği paketi çözüm olmayacaktır. Bu nedenlerle çağrımız referandum sahtekarlığına katılmama çağrısıdır. Referandum sahtekarlığını boykot edelim! İktidar mücadelesinde, egemenleri yalnız bırakalım! Egemenlerin iktidar mücadelesinde, egemenlerin figüranı olmayalım! Çözüm, çare işçilerin emekçilerin kendi iktidarlarında! İşçilerin, emekçilerin görevi sömürü düzenini yıkmak için örgütlenmektir. H a y d i mü c a d e l e y e! H a y d i örgütlenmeye! 20 Eylül 2007 Ekim Devriminin 90. yılında: Bolşevik devrimden öğrenmek, yenmeyi öğrenmektir Bu yıl Büyük Sosyalist Ekim Devriminin 90. yıldönümüdür. Eski Rus takvimine göre 25 Ekim 1917, yeni takvime göre 7 Kasım 1917 tarihinde gerçekleşen Büyük Sosyalist Ekim Devrimi yle Rusya işçileri ve emekçileri dünya tarihinde ilk kez, bilinçli, planlı ve örgütlü bir güç olarak burjuvazinin iktidarını yıkarak kendi iktidarını kurdular. Ekim devrimi ile birlikte buz kırılıp yol açılmıştı; o güne kadar bir ütopya olarak görülen işçi sınıfının iktidarı ele geçirmesi düşüncesi gerçekleşmiş, Ekim Devrimi dünya işçi sınıfına örnek bir devrim olarak tarihteki yerini almıştır. Büyük Sosyalist Ekim Devrimi, emperyalist burjuvazinin korkulu rüyası olan devrim düşüncesinin gerçekleşmesinin adıdır. Dünya tarihinde birçok devrim gerçekleşti; tarih kölelerin isyanından, feodallerin, kapitalist burjuvaların egemenliğini kurduğu devrimlerle dolu iken, Büyük Sosyalist Ekim Devrimi nin ayırıcı özelliği ne idi? Nedir Büyük Sosyalist Ekim Devrimi ni ayırıcı kılan noktalar? Ekim devrimini ayırıcı kılan özellik; Paris Komünü deneyimi dışta tutulduğunda bir sömürü biçiminin yerine bir başka sömürü biçimini, bir sömürücüler grubunun yerine bir başka sömürücüler gurubunu getirmeyi değil, insanın insan tarafından her türlü sömürülmesini ortadan kaldırmayı, kim olursa olsun bütün sömürücü grupları ortadan kaldırmayı, proletarya diktatörlüğünü kurmayı, bugüne dek var olan bütün ezilen sınıflar arasında en devrimci sınıfın iktidarını kurmayı, yeni bir toplum, sınıfsız, sosyalist toplumu örgütlemeyi almaktadır. (Stalin) Büyük Sosyalist Ekim Devrimi emperyalist ülkelerde proleter devrimlerin ilk örneğidir. Ekim Devrimi Lenin in deyimiyle buzu kıran, yolu açan ve gösteren devrimdir. Büyük Sosyalist Ekim Devrimi ile emperyalist zincir en büyük kapitalist, emperyalist ülkelerden birinde, proletaryanın iktidarı ele geçirmesi ile ilk kez parçalandı; emperyalizm çağının ilk proleter devrimi olarak, yeni bir çağı, emperyalizm ve proleter devrimleri çağı nı başlattı. Ekim Devrimi ve onun eseri olan Sovyetler Birliği ndeki gelişmeler işçi sınıfının burjuvazi olmadan, dahası emperyalist burjuvazinin tüm saldırılarına karşı ülkeyi yönetebileceğini, ekonomik ve siyasal bir güç olarak işçi sınıfının tarih sahnesinde bağımsız sınıf tavrı takınabileceğini, devletini kurabileceğini, yaşatabileceğini, bunu ilerleterek bir sistem olarak dünya çapında geliştirebileceğini göstermiştir. Ulusal Sorun ve Ekim Devrimi Büyük Sosyalist Ekim Devrimi yle bir halklar hapishanesi olmaktan çıkan Rusya da, devrimden beş yıl sonra, 30 Aralık 1922 tarihinde Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) kuruldu. Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği nin kurulması, ezen ulusla ezilen ulusların olmadığı, tüm ulus ve milliyetlerin tam hak eşitliğine sahip olduğu çok uluslu bir devletin dünya tarihindeki ilk örneği idi. Ekim Devrimi sonrasındaki süreçte, yasal eşitsizliklerin ortadan kaldırılmasıyla kalınmadı. Sovyet iktidarı değişik uluslar ve milliyetler arasında gerçek yaşamda var olan eşitsizlikleri ortadan kaldırmak için sürekli ve sistemli bir siyaset yürüttü; bu doğru siyaseti pratiğe geçirerek ekonomik ve kültürel vb. alanlarda aradaki farklılıkları büyük oranda kapattı. Sosyalizm koşullarında gelişen bu süreç, 1956 da yapılan SBKP 20. Parti Kongresi nde Kruşçev önderliğindeki modern revizyonizmin iktidarı tümüyle ele geçirmesiyle kapanmıştır. Modern revizyonizmin iktidara gelmesinin ardından ulusal sorundaki siyasette de, Marksist- Leninist siyasetten uzaklaşılmış ve süreç içinde yeniden ulusal çatışmalara yol açacak temeller yaratılmış; sosyal-emperyalist devletin çöküşü sürecinde de ulusal çatışmalar yaşanmıştır. Kruşçev le başlatılan süreç Gorbaçov la sona ermiştir. Kuruluşunun 90. yıldönümünü yaşadığımız bugünlerde, değişik ulus ve milliyetlerin özgür iradeleri ve birliği temelinde kurulan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği nin artık adı bile yok li yılların sonları ve 1990 lı yılların başlarında SSCB de yaşanan ulusal çatışmalar; tüm burjuvazi ve burjuva milliyetçileri tarafından, sosyalizmin ulusal soruna çözüm getirmediği, tek kurtuluşun, kapitalist düzende ve her ulusun kendi devletine sahip olması vb. biçimindeki görüşlere kanıt olarak ileri sürüldü, sürülüyor. Burjuva milliyetçiliğinin tüm dünyada at oynattığı bu dönemde, tüm burjuvazinin ve temsilcilerinin sahtekârlıkları; Ekim Devrimi nin zaferinin, proletarya diktatörlüğünün kurulmasının; bunun doğrudan sonuçlarından biri olan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği nin kurulmasının insanlık tarihi açısından köklü bir dönemeç olduğu tarihi gerçeğini ortadan kaldıramadığı gibi, ulusal sorunun çözümü bağlamında da Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği nin kazanımlarını ve ulusal sorunun çözüldüğü gerçeğini de ortadan kaldıramaz. Ekim Devrimi nin hemen ertesinde, 2 (15) Kasım 1917 tarihinde yayınlanan Rusya Halklarının Hakları Bildirgesi ile ezilen ulus ve milliyetlerin üzerindeki ulusal baskıya son verilmiş; özgür iradeleriyle kendilerinin nasıl yaşayacaklarına, yani kendilerinin ayrı devlet kurup kurmamaya ya da birlikte yaşamak isteyip istememeye özgürce karar verecekleri koşullar yaratılmıştır. Böylece ulusal sorunda da çözülecek ilk görev olan siyasi alanda tam hak eşitliği, proletarya iktidarının ilk işi olarak sağlanmış, gerçek yaşamda, ekonomik ve kültürel vb. alanlarda da eşitliği sağlamanın yolu açılmış oluyordu. Bunun doğrudan sonuçlarından biri Rusya dışındaki ülkelerde de Sovyet iktidarlarının kurulması ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetlerin kurulmasıydı. Bu temelde başlatılan kampanyanın pratik sonucu 30 Aralık 1922 de gerçekleşti. 30 Aralık 1922 de toplanan SSCB 1. Sovyet Kongresi, SSCB nin Kuruluş Deklarasyonu nu ve Federal Sözleşme y i onayladı. Böylece SSCB nin kuruluşu da gerçekleşti. SSCB nin kuruluşundan kısa süre sonra gerçekleşen RKP(B) XII. Parti Kongresi ne sunduğu raporda, Parti ve Devlet İnşasında Ulusal Etkenler başlıklı tezlerin altıncısında Stalin yoldaş şunları tespit etmektedir: 6 - Ama Ekim Devrimi nin sonuçları yalnızca ulusal baskının kalkması, halkların birleşmesi için bir dayanağın yaratılmasıyla tükenmez. Gelişme seyri içinde Ekim Devrimi, halkların bu birleşmesinin biçimlerini de ortaya çıkardı ve halkların bir federal devlet halinde birleşmesinin temel hatlarını çizdi. Devrimin birinci döneminde, çeşitli milliyetlerin emekçi yığınları, kendilerini bağımsız bir ulusal büyüklük olarak hissetmeye başladıklarında; yabancı müdahalenin ise henüz gerçek bir tehlike oluşturmadığı bir sırada, halkların işbirliği henüz kesinlikle belirlenmiş, sıkı sıkıya saptanmış bir biçim almamıştı. İçsavaş ve müdahale döne-

5 gündem minde, ulusal cumhuriyetlerin askeri özsavunmasının çıkarları önplana çıktığında, iktisadi inşanın sorunları ise henüz gündemde durmazken, işbirliği askeri bir ittifak biçimini aldı. Nihayet savaş sonrası dönemde, savaşın yıkıma uğrattığı üretici güçlerin yeniden inşası sorunları önplana çıktığında, askeri ittifak iktisadi bir ittifakla tümlendi. Ulusal cumhuriyetlerin Sovyet Sosyalist Cumhuriyetleri Birliği halinde birleşmeleri, işbirliği biçimlerinin gelişmesinde, bu kez halkların yekpare bir çok-uluslu Sovyet devleti içinde askeri, iktisadi ve siyasi birleşmesi karakterine bürünen son evresini oluşturur. Böylece proletarya, ulusal sorunun doğru çözümünün anahtarını Sovyet düzeninde buldu, onda, ulusal hak eşitliği ve gönüllülük temeli üzerinde istikrarlı bir çok-uluslu devletin örgütlenmesine giden yolu buldu. (Stalin, Marksizm, Ulusal Sorun ve Sömürge Sorunu, sayfa 173, İnter Yayınları) Kuşkusuz bu dönemde fiili alandaki eşitsizliğin ortan kaldırılması, siyasi alandaki eşitsizliğin ortadan kaldırılması kadar kolay olmadı. Sovyet devleti ekonomik alandaki eşitsizliği ortadan kaldırmak için var gücüyle çalıştı. Bu alanlardaki fiili eşitsizliğin ortadan kaldırılması, uzun zaman isteyen ve sosyalizmin inşasına paralel olarak gerçekleşebilecek olan bir işti. Buna rağmen revizyonist Gorbaçov un da teslim ettiği gibi, Bir zamanların kenar bölgelerinin hızlandırılmış geliştirilmesi hedefli siyaseti sonucu Sovyet iktidarı döneminde bütün birlik cumhuriyetlerinde güçlü ve çeşitli dalları kapsayan bir sanayi yaratılmış ve sosyoekonomik gelişme dengelenmiştir da eski sanayi bölgelerinde kişi başına sanayi üretimi, ulusal kenar bölgelerdekinin 38 katı iken, 1941 de 4,1 katına düşürülmüştür. Şimdi ise hemen hemen 2,3 katıdır. (19 Eylül 1989 tarihli Partinin Şimdiki Milliyetler Politikası Üzerine yaptığı konuşmadan. Aktaran, Ulusal Sorun Üzerine Eğitim Notları, Yeni Dünya İçin Yayınları, sayfa 138) Ekim devrimi ulusal sorun konusunda bunları yaparken, Osmanlı devletinin yıkıntıları üzerine kurulan ve cumhuriyet adı verilen 84 yıllık Türk devletinin çeşitli millet ve milliyetlere karşı tavrı; inkar, imha, baskı ve zulüm olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür. ilkesi Türk devletinin başından itibaren inkar ve imha politikasının vazgeçilmez anayasal gerekçesi olmuştur. Yeni anayasa taslağında bu madde aynen korunmaktadır. Eski vatandaşlık kavramı olan, Türk Devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türktür. yerine, yeni anayasa taslağında; 1982 Anayasasının 66 ncı maddesinde yer verilen vatandaşlık tanımı, bazı kesimleri dışarıda bıraktığı ve yeterince kapsayıcı olmadığı ve bazı kesimlerce eleştirildiği gerekçesiyle eleştirilmiştir. Yeni anayasa taslağı bu haliyle kabul edilse bile özünde eskiden bir farkı yoktur. Türk kelimesi yerine, totolojik olma pahasına Devlete vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıdır anlayışı inkarcı politikanın anayasal gerekçelendirmesinden başka bir şey olmayacaktır. İşte 84 yıllık TC ile Ekim devriminin ulusal soruna yaklaşımı Ekim Devrimi ve emekçi kadınlar 1917 Ekim Devrimi dünya tarihinde ilk defa ve bir çırpıda kadınları aşağılayan ve onları ikinci sınıf insan gören tüm gerici yasaları tarihin çöplüğüne attı. Lenin, Ekim Devrimi nin ikinci yıldönümünde yazdığı bir makalesinde haklı olarak Sovyet iktidarının kadınların kurtuluşu için burjuva cumhuriyetlerinin topunun 130 yılda yaptıklarından daha çok şey yaptıklarını vurguluyordu. Ve bunlar boş sözler değildi. Yeniyi yaratmak için önce zemini temizlemek gerekti. Çarlık döneminin tüm gerici yasalarını bir hamlede kaldıran ve kadın ve erkeklerin yasalar önünde tam eşitliğini tanıyan Sovyet iktidarı, bu konudaki kararlılığını ortaya koyuyordu. Ve en önemlisi devrime önderlik eden proletarya partisi atılan bu büyük adımın sadece bir başlangıç olduğunun bilincindeydi. Yasalar önünde eşitlik henüz gerçek yaşamda eşitlik değildi. Kadınların ekonomik, siyasal ve sosyal olarak eşitliklerinin sağlanması için zorlu bir mücadele ve bunun için adım adım uygulamaya konması gereken bilinçli politikalar gerekliydi. Sovyet iktidarı derhal bunları gerçekleştirmeye koyuldu. Emekçi kadınları özgürlük ve eşitlik mücadelesinde güçlü kılan en önemli etmenlerden birisi de eğitimdir. Sovyet iktidarı bu alanda da o güne dek hiçbir burjuva devletinde gerçekleştirilememiş olanı gerçekleştirdi. Çarlık Rusyası nda emekçi kadınlar tamamen eğitimsiz ve geriydiler. Ekim Devrimi nin ardından başlatılan kampanyalardan biri de okuryazarlık kampanyasıydı. Eski Rusya nüfusunun % 76 sı, kadınların ise % 87,6 okur yazar değildi. Sosyalizmin yolu okur-yazarlıktan geçer şiarlarıyla gerçekleştirilen ve yıllar süren büyük okur-yazarlık kampanyalarıyla 1930 lu yılların ikinci yarısında bu sorun esasta aşılmıştı. Bütün ülke çapında okul ve diğer eğitim kurumları ağı geliştirilmiş ve İkinci Dünya Savaşı öncesinde bütün ülkede 7 yıllık zorunlu öğrenim tamamen gerçekleştirilmişti. Çarlık Rusya sında yüksekokullar kadınlara kapalıyken, Sosyalist Sovyetler Birliği nde onlara bütün eğitim alanları açık tutulmakla kalınmıyor, kadınlar meslek eğitimi ve öğrenim alanında özel olarak teşvik ediliyordu. Ekim Devrimi nin ve sosyalizmin inşasının büyük kazanımı sadece Çarlık Rusyası nda her türden haktan yoksun olan kadınlara siyasal hakların tam tanınmasıyla sınırlı değildi. Sovyet iktidarının büyük önemi dünya tarihinde ilk defa ezilen kadın kitlelerini, işçi ve köylü kadın kitlelerini aktif bir şekilde siyasal yaşama ve devlet yönetimine çekebilmiş olmasındadır. Genç Sovyet iktidarı daha işin başlangıcında Sovyet seçimlerine emekçi kadınları çekebilmek için kampanyalar yürütmüş, bilinçli bir çaba harcamıştır. Bizzat Lenin, partisiz de olsalar kadınları Sovyetlere seçme yönünde çağrıda bulunmuş, bu bağlamda Sovyet iktidarının tüm burjuva devletlerden farklı olduğunun bizzat pratikte gösterilmesine önem vermiştir. Devrimden 3 yıl sonra yapılan Sovyet seçimlerinde, 1920 de şehir Sovyetlerine seçilen kadınların oranı % 5 tir. İktidar organları olarak Sovyetlerin TC parlamentosuyla karşılaştırılamayacağı açıktır. Özdeki tüm farkı bir kenara bırakacak olursak 84 yıl sonra hâlâ parlamentoda % 5 kadın oranını yakalayamayan TC nin durumu gözönünde tutulduğunda Sovyet iktidarının 3 yıldaki başarısının büyüklüğü ortadadır. Sovyetlerdeki kadın oranı sosyalizmin inşası süreci boyunca her yıl biraz daha artmış ve 1930 lara gelindiğinde üçte bir oranına varmıştır. Sovyet iktidarının 32. yılında da- Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği nde 10 kadın bakanlık görevini üstleniyordu döneminde Sovyetler Birliği nin en üst iktidar organı Yüksek Sovyetler içinde -tüm temsilcilerin % 25,8 ini oluşturan- 348 kadın yer alıyordu. Ve Sovyetlerde kadınlar en yüksek iktidar organları içinde yaklaşık üçte bir oranında yer alırken, Fransa da, İsviçre de, Arjantin de vs. kadınlar henüz seçme ve seçilme hakkına bile sahip değildi. Bu başarı öncelikle Sovyet iktidarına önderlik eden Komünist Partisinin çabasına bağlıydı. Komünist Partisi, Parti, Sovyet organları, sendikalar, kooperatiflerde, yani siyasal yaşamın bütün alanlarında emekçi kadınların temsil edilmesi ve güç kazanması için bilinçli ve tutarlı bir çalışma yürütüyordu. Onların yürüttüğü bu mücadele -tüm eksiklikleri ve yanlışlarıyla birlikte- işçi ve emekçi kadınları siyasal yaşama ve bizzat devlet yönetimine aktif bir şekilde katmanın mümkün olduğunu göstermiştir. Evet, Lenin in deyimiyle işçilerinemekçilerin cumhuriyetinde her aşçı kadın devleti yönetebilme durumuna gelmiştir. Emperyalist burjuvazinin ideologları ve propagandacıları Doğu Bloku nun 1990 lı yıllarda çöküşünden bu yana, kapitalizmin komünist sisteme üstünlüğünün pratikte ispatlandığını büyük gürültülerle ilan ediyorlar. Emperyalist barbarlık, dünya nüfusunun % 80 ini açlık sınırında yaşamaya mahkum ederken, kapitalist sistemin insan doğasına uygun biricik sistem olduğu, komünizmin öldüğü her gün, her saat, her saniye emekçi kitlelerin kafasına kazınıyor! Emperyalist burjuvazi insanlık tarihi açısından büyük öneme sahip olan Büyük Sosyalist Ekim Devrimi ni unutturmaya çalışıyor! Büyük Sosyalist Ekim Devrimi onlara göre tarihin bir kazasından başka bir şey değil. Emperyalist burjuvazinin ideologları insanlığı yok olmaya götüren kapitalizmin barbarlığını gizlemek ve emekçi yığınların bilincini karartmak için her türlü hile ve yalana başvuruyor. Ekim Devrimi yle yolumuz açılmıştır, kazanımları kazanımlarımızdır. Bolşevik Devrimden öğrenmek, yenmeyi öğrenmektir!

6 halkların kardeşliği için HALKLARIN KARDEŞLİĞİ İÇİN Türk şovenizmi, ırkçılığı işbaşında 6 Artık Türküm diyemez olduk diye şikayetleniyor Erzurum Barosu Başkanı Naci Turan efendi Bunu söylemesi de, İsmail Türüt ün söylediği ve sözlerini Ozan Arif in yazdığı Plan yapmayın plan türküsü ve bu türkü için adı bilinmeyen birilerinin yaptığı klip üzerine yürüyen tartışmalarda Türüt ve Arif i destekleme çabasının ürünü. Evet, Türkiye de açık ırkçı ve faşistlerin kitlelere lanse ettiği düşüncelerden biri artık Türkiye de Türküm diyemez olduk biçimindeki düşüncedir. Bu, hem Türkiye deki gerçekleri tersyüz etme, hem de Türkçü- İslamcı faşist düşünceleri yaygınlaştırıp Türk olmayanlara, özellikle de ülkücü faşistler gibi düşünmeyenlere karşı düşmanlığı körükleyen bir tavırdır. Türkiye Cumhuriyeti tarihi boyunca kendi kimliğini ifade etmesine izin verilmeyen millet ve milliyetler arasında Türk milleti yoktur. Türküm demek ifadesi, tüm Türkiye Cumhuriyeti tarihinde özgürce ve de saldırgan biçimde ifade edilen tek kimlik ifadesidir. Kürdüm, Ermeniyim, Lazım, Çerkezim, Arabım, Romanım demek ve diğer aklınıza gelecek tüm azınlıkların kimliği, sadece Türk şovenlerinin, ırkçılarının, faşistlerinin doğrudan baskısına maruz kalmakla sınırlı kalmamış, en başta bu devletin Anayasası ve yasalarıyla yasaklanmış, baskı altına alınmıştır. Türk faşistlerinin şimdiki şikayetlenmeleri, Türkiye de Türküm diyememekten değil, Türk olmayan millet ve milliyetlerin kendi kimliklerini şu ya da bu biçimde dile getirmeye başlamaları ve kendi demokratik hakları için yavaş yavaş da olsa mücadeleyi yükseltmelerindendir. Türkçü-İslamcı faşistlerin kuyruk acısı ndan biri de kendilerine ait olan kimi katillerce katledilen Hrant Dink in yüzbinler tarafından sahiplenilmesi ve Hepimiz Ermeniyiz sloganını yükseltmesidir. Evet, bu coğrafyada Türk ırkçılığı, şovenizmi 84 yıllık Cumhuriyet tarihi süresince egemen olmuştur. Bu egemenlik yasalarıyla da garanti altına alınmıştır. Bugün de Türk ırkçılığı, şovenizmi hâlâ egemen. Ama, bu egemenliği geri püskürtecek mücadele yavaş yavaş da olsa gelişmektedir. Artık şu ya da bu milletten veya milliyetlerden insanlar, başka millet veya milliyetlerden insanlara sahip çıkmaya başlamıştır. Türk şovenizmine, ırkçılığına karşı mücadelenin bir parçası olarak gerçek demokrat ve devrimcilerin güçlendirmesi gereken bir gelişmedir bu. Egemenlikleri, tahtları sallanmaya başladığında daha fazla saldırganlaşan, tüm güçleriyle yapabileceklerinin tümünü yapmaya çalışanlar gibi, Türk ırkçıları da Türk olmayan millet ve milliyetlere karşı düşmanlığı körüklemede sınır tanımıyorlar İşçilerin, emekçilerin dikkatlerini halkların, ezilenlerin gerçek sorunlarından da uzaklaştırmaktadırlar. Kısacası, sömürücü, baskıcı, ırkçı düzenin devam etmesine hizmette kusur etmiyorlar. Türkiye de Türk şovenizmine, ırkçılığına karşı mücadelenin, sisteme karşı mücadeleden bağımsız olamayacağı tüm olgularla belgelidir. Bu durum, ister devlet kurum ve güçlerinin uygulamalarına karşı mücadelede olsun, isterse de ülkücü faşistler gibi sivil faşistlerin ırkçılığına karşı mücadelede olsun değişmiyor. Irkçılık, şovenizm bu Cumhuriyetin temel taşlarından biridir. Bu yüzden de ırkçılığa, şovenizme karşı mücadele bu temel taşın sökülmesi için de yürütülmek zorundadır. Vatanı ve milletiyle bölünmez bütünlük düşünce sistemi sorgulanmak, değiştirilmek zorundadır. Irkçılık, şovenizm devletin anayasasında, yasalarında varlığını koruduğu sürece, günlük yaşamda meydana gelen ırkçı, şoven tavırların esas sorumlusu ve suçlusu da bu devlettir, bu sistemdir. Türkiye de Türküm demek, Türk milletinin ezen millet olmasından ve Türk devletinin Türk olmayan millet ve milliyetlerin ulusal varlığını inkar etmesinden kaynaklanan bir durum olarak, ırkçılıkla, şovenizmle örtüşme durumundadır. Bunun da sonucu olarak Türkiye de Türküm diyemeyenler varsa eğer, o da Erzurum Barosu Başkanı Naci Turan gibileri değil, Türk şovenizmiyle, ırkçılığıyla arasına ayrım çizgisi çekme kaygısı olan ve ırkçılarla, faşistlerle aynı kefeye konma olasılığını da ortadan kaldırmaya çalışan; diğer millet ve milliyetlerden halklara karşı dostluk yaklaşımına, enternasyonalist yaklaşıma sahip olanlardır Böyle tavır takınanlar iyi niyetlerini göstermiş olurlar. Ama Türk şovenizmine karşı doğru bir mücadele vermek, kendi Türk milleti kimliğini inkar etmekle olmaz. Tersine, Türk milletinden insanlar olarak Türk şovenizmine, ırkçılığına karşı mücadele verildiğinde, mücadele daha da güçlenecektir. Türk şovenizmi, ırkçılığı geriletildiği ölçüde, şovenlerle, faşistlerle aynı kefeye düşme kaygı ve korkusu da azalacaktır. Bunun önkoşulu ise, bugünden Türk şovenizmine, ırkçılığına karşı tutarlı ve sistemli bir mücadele vermektir. Gerçek demokrat ve devrimciler, sınıf bilinçli işçiler her tür milliyetçiliğe, şovenizme karşı mücadele ederken, kuşkusuz ki, hiç bir millete karşı da düşmanlık yapma konumuna düşmemelidir. Türkçü faşistlerin halklara düşmanlığına tepki olarak, ya da Türk devletine karşı mücadele adına Türk milletine karşı düşmanlık yapan tavırlara girmek, işçi sınıfı kültürünün enternasyonal demokratizmine, devrimciliğe terstir. Ezilenlerin sınıf mücadelesinde, millet, milliyetler ayrımı değil, ezenler ezilenler ayrımı, patron işçi ayrımı, devrimci karşıdevrimci ayrımı vb. belirleyicidir. Türk şovenizmine karşı mücadelemiz de bu temelde yürütülmektedir ve yürütülecektir. Türkü ve klip tartışması Bu konudaki tartışma, esasında Ozan Arif in (Arif Şirin) sözlerini yazdığı ve İsmail Türüt ün de söylediği türkü için şimdilik adı verilmeyen bir faşistin, klip yapıp internete yerleştirmesiyle gündeme geldi. Klipte, özellikle Vatan satsa bir kişi/ anında biter işi satırları söylendiğinde Hrant Dink in katledilmiş halinin resmi ile Hrant ın katil zanlıları nın resimleri ve bu katil zanlılarının övülmesi tepki çekti. Sözkonusu klip kısa sürede internetten çıkarıldı ama tartışmalar, şikayetler ve Türüt ile Ozan Arif e destek tavırları birbirini izledi ve tartışma devam ediyor. Tartışmalarda kimi demokrat, sol kesimin klipten bağımsız sözkonusu türkünün sözlerinin ırkçı olduğu doğru tespitlerinin yanısıra, medya tartışmayı özellikle klip yapana eleştiriyi yönlendirerek İsmail Türüt ve Arif Şirin i masum gösterme çabası içindedir. Türüt ile Şirin in klibi eleştiren, kendilerinin söylemediği şeylerin kendilerine mal edildiğine yönelik açıklamalarıyla bu çaba desteklenmektedir. Her şeyden önce bilince çıkarılması gereken olgu, eğer bu türküye sözkonusu klip yapılmasaydı ve internet üzerinden de olsa görülüp tepkiler gösterilmeseydi, tartışma bu boyutlara varmazdı. Çünkü ırkçı, şoven içerikli tek türkü plan yapmayın plan türküsü değildir Türkiye de. Evet, bu ne ilktir, ne de tektir. Bunun tartışılması, ya da gündeme gelmesi, esasında artık birilerinin Türk şovenizmine, ırkçılığına karşı sesini çıkarmaktan geri kalmaması, ırkçılığa itiraz etme, ona karşı mücadele etme bağlamında demokratik hakkını kullanmasının sonucudur. Bu tartışmada sevindirici bir şey varsa, o da Türk şovenizmine karşı sesini yükseltmektir. İsmail Türüt ve Ozan Arif hakkında yapılan şikayetler sonucu soruşturma açılmıştır. Bu da esasında demokratik kamuoyunun baskısı sonucudur. Buna rağmen ama bu soruşturmada bu ülkücü faşistlerin suçsuz ilan edileceğine kesin gözüyle bakılabilir. Bunun tersi bir durum esasında yine demokratik kamuoyunun tavrına, devlet kurumlarını zorlayacak düzeyde bir mücadeleye bağlıdır. Sözkonusu klip o kadar açık ırkçı, faşist ki, türküyü söyleyen ve yazan faşistler bile sahip çıkamıyor. Esas mesele ama, türkünün sözlerinin kendisindedir. Sözkonusu sözler internette, basında yayınlandı. Türkünün içeriği açık ırkçı, şoven bir içeriktir. Halklar arasında düşmanlığı körükleyen, Türk ve İslam güneşi, batmaz Karadeniz de diyerek de Türkçü- İslamcı faşistliğin savunuculuğunu yapan bir içeriği vardır türkünün. İsmail Türüt ve Ozan Arif türkünün her noktasına sahip çıkıp savunma durumundadır. Bu bağlamda esas tartışılması ve tavır takınılması gereken şey de bu türkünün içeriği ve yazılmasının nedenidir. Türkünün kaynağı ya da arkasında yatan gerçeklik, özellikle son yıllarda körüklenen Pontus, Rum düşmanlığıdır. Karadeniz de oyun ya da plan dedikleri mesele budur aslında. Tıpkı misyonerliğe karşı olmak adına Rum ve Pontus düşmanlığı yapıldığı gibi, bölücülüğe karşı olma adına da bu düşmanlık körüklenmektedir. Rahip Santoro nun katledilmesinden, Hrant Dink cinayetine ve Malatya daki Protestan Hristiyan olan üç kişinin cinayetine kadar vardırılan bir düşmanlıktır bu. (Dergimizin 112. sayısında Misyonerlik bağlamında düşmanlığın nasıl körüklendiğine değinmiştik. Örnekler için oraya bakılabilir.) Bu tartışmada O gün ile Ogün ü, ya da Fatihalar Yasinler ile Yasin i kastedip etmedikleri meselesi belirleyici değildir. Belirleyici olan Türkçü-

7 halkların kardeşliği için İslamcı faşistlerin halklara karşı düşmanlığı körüklemede daha da saldırganlaştığı ve bunu gizlemeye gerek bile duymadığı gerçekliğidir. Gerek Türüt ün, gerekse de Ozan Arif in açıklamaları, ya da İzmir Barosu Başkanı Nevzat Erdemir ile Erzurum Barosu Başkanı Naci Turan ın tavırları açık Türk ırkçılığının belgeleridir. Bu tür tavırlarla somut uğraşmak ise yazımızın kapsamını aşmaktadır. Ama, buna rağ- men bir iki alıntıyı aktarmamak olmaz. Türüt ve Şirin in avukatı şu tavrı takındı: Elif Şafak ın romanının mürekkebi kurumadı. Ermeniler katledildi diyene karşı başını kuma gömen köşe yazarlarına sesleniyorum. Bildiklerimizi söylemeye devam edeceğiz. Herkes haddini bilsin. (Radikal, ) Herkes bu tavrı yorumlamakta serbesttir Türk şovenizmi mi? Tehdit mi? Yoksa ikisi birden mi? T ü r ü t d e k l i b i e l e ş t i r i p Ermenilerden özür diledi! Ama ne özür! Benim gibi düşünen, bu vatana bağlı olan Ermeni vatandaşlarımızın kalbini kırdıysak, rencide ettiysek özür dilerim. diyor Türüt (internethaber.com, ) Böylesi özür lere özrü kabahatinden büyük derler Türüt efendi kendisi gibi, yani ülkücü faşistler gibi düşünen, misak-ı milli ci olan Ermeni vatandaşlar dan özür diliyor Bu tavrı bile Türüt ün ırkçılığının açık belgesidir. Uzun lafın kısası, Türkiye de ırkçılığa, şovenizme karşı mücadele, şu ya da bu detayla sınırlandırılmamalı, mücadele esasta sisteme karşı mücadele ile içiçe ele alınıp yürütülmelidir. Türüt ün, Şirin in yaratıcısı olan toplum, toplumsal sistem ve zihniyet sorgulanmalıdır. 26 Eylül 2007 Festus Okey in katledilmesinin sorumlusu ve suçlusu devlettir! Helsinki Yurttaşlar Derneği nin Mülteciler Destek Projesi yetkilileri, kendilerine ulaşan bilgilere dayanarak, İstanbul da yaşayan göçmenlere karşı polisin baskılarını, yaptırımlarını dile getirip duruma dikkat çekerken şunları da anlatmıştı: İddialara göre, genellikle sivil giyimli olan polisler tarafından kimlik kontrolü için durdurulan ya da evlerine baskın düzenlenen Afrika kökenli yabancılardan para talep ediliyor. Kabul etmedikleri takdirde üstlerinde uyuşturucu bulunduğu gerekçesiyle hapse atmakla tehdit ediliyorlar. (aktaran Yıldırım Türker, Radikal, ) Sorunun sadece tehditle kalmadığını, önlem alınmazsa polisin gözaltında cinayetlerinin çoğalacağını gösteren iki olay yaşandı son haftalarda. Biri, Polonya asıllı Dariusz Witek in, diğeri de Nijerya asıllı Festus Okey in ölümleri olayı Okey in polis kurşunuyla yaşamını yitirdiği kesindir. Kurşunun hangi silahtan çıktığı ve silahın hangi polise ait olduğu da devlet tarafından biliniyor. Sorun öldürülme olayının nasıl geliştiğinin detayıyla ortaya konmasında düğümlenmiştir. Bunda da sorun, gerçeğin üzerinin örtülmeye çalışılmasıdır. Polisin olaydan 18 gün sonra kamuoyuna yaptığı açıklamasına göre Okey, polisin silahını almaya çalışırken, sözkonusu polis de silahı almasını engellemeye çalışmış ve bu arada silah ateş almıştır. Kurşun Okey in omzundan girmiş, yaralamıştır Okey i ve Okey kaldırıldığı hastanede yaşamını yitirmiştir. Olayın kamuoyunun gündemine gelmesi ve kimi insan hakları savunucuları ve demokratik kitle derneklerinin çabaları sonucu soruşturma açıldı. Fakat gerek İstanbul Emniyeti nin ve Vali Güler in açıklamaları, gerekse de savcılığın istediği kamera kaydının olmadığının açıklanması ve aynı zamanda Okey in hastaneye götürülürken üzerinde bulunan kanlı gömleği nin kaybedilmesi vb. olgular, olayın üzerinin baştan örtülmeye çalışıldığının, gerçek suçlunun ve sorumlunun korunduğunun açık göstergeleridir. Okey ile birlikte gözaltına alınan ve 5 Eylül de iki ay içinde Türkiye yi terketmesi koşuluyla serbest bırakılan M.O. nun ifadesi ile polisin açıklaması, aynı zamanda polislerin de ifadelerinin birbiriyle çelişmesi durumu, olayın sorumlu ve suçlularının korunmasını zorlaştırmaktadır ama burası Türkiye dir Hrant Dink in katledilmesinin gerçek sorumlu ve suçlularının nasıl gizlendiği, tetikçilerin bile nasıl korunduğu bilindiğinde, sözkonusu kurşunun çıktığı silahın sahibi polis C. Y. nin göstermelik olarak kurban seçilebileceği ihtimali vardır. Böylece Türkiye Cumhuriyeti nin polis kurumunda egemen olan ırkçı, şoven yaklaşımın ve Polis Vazife ve Salahiyet Kanunu ile Terörle Mücadele Kanunu gibi kanunlarla cinayetleri teşvik eden ve meşru kılan kanunları yapan devletin Okey in katledilmesinin gerçek sorumlusu ve suçlusu olduğu gerçeğinin üzeri örtülmeye çalışılacaktır. Festus Okey in tutuklanmasından öldürülmesine kadarki süreçte polisin takındığı tavır, hem ırkçı tavrın, Afrikalı lara, siyah renkten olanlara karşı tavır olarak kendisini gösteren ırkçılığın hem de, gözaltında işkence ve katletme bağlamında Türkiye deki durumu gösteren bir tavırdır. Festus Okey ve arkadaşı sadece ve sadece siyah renkten insanlar olduğu için sivil polis tarafından durdurulmuş, kimlikleri kontrol edilmek istenmiş ve yine sadece polisin ırkçı yaklaşımının sonucu olarak ortaya çıkan şüphe üzerine elindeki poşeti cebine sokmuş olması bu şüphe için yetiyor aranıyor, tutuklanıyor, katlediliyor Olayın kamuoyunun gündemine gelmesinden sonra polisin açıklaması, tam da yazının girişinde Helsinki Yurttaş Derneği nin tavrını onaylayan, yani üzerinde uyuşturucu bulunduğu gerekçesiyle hapse atılmakla tehdit edilme tavrına uygun olduğunu, bunun katletmeye kadar vardırıldığını ortaya koymaktadır. Okey in katledilmesine karşı protesto eylemleri gerçekleştiren demokratik kitle örgütleri, insan hakları savunucuları, devrimcilerin Kardeşime dokunma, Hepimiz göçmeniz vb. sloganlarla göçmenleri sahiplenmeleri ve Okey in katledilmesinin sorumlu ve suçlularının ortaya çıkarılıp yargılanmasını istemeleri, özellikle Türkiye de göçmenlere ve sorunlarına sahip çıkma ve bu konuda bilinç yaratma bağlamında olumlu bir gelişmedir. Olumsuz olan gelişmelerden birisi Kasımpaşa Esnafı imzası altında Polis bizim güvencemizdir. Bırakın işini rahat yapsın pankartıyla kimi esnafların cinayete destek vermesidir. Bu tavır açıkça polisin işini yani Okey gibi göçmenleri, uyuşturucu satıyor iddiası ve suçlamasıyla tutuklayıp katletmesine destek vermektir. Polisin, özellikle de Beyoğlu polisinin halkın güvencesi olup olmadığını görmek için ise basına yansıyan ve Yıldırım Türker in Radikal gazetesinde aktardığı şu örnek yeterlidir: Taksici Engin Topal ın yaşadıklarını hatırlayalım. Topal, taksisiyle 22 Mayıs ta Kasımpaşa dan üç yolcu aldı. İstiklal Mahallesi ne giden bu üç kişi Topal ı gasp etmeye çalıştı. Gaspçılar kaçarken Topal Cura Baba Türbesi nin arkasında bekleyen 34 A ve 34 A plakalı devriye aracına gitti. Araç kapkaç ve gaspa karşı bekliyordu. Araçtaki İ.S. ve Y.R. adlı iki polis yardım etmeyince Topal 155 i arayıp polisleri şikayet etti. Telefonla görüşürken, iki polis üzerine yürüdü: Tahta copları vardı. O çocuğu sen nasıl şikayet edersin diyerek vurmaya başladılar. Kelepçe taktılar. Yere yatırıp dövmeye devam ettiler. Bu arada diğer devriye aracındaki polisler de geldi. Onlar da vuruyordu. Mahalle sakinleri gürültüyü duyunca dışarı çıktı. İstiklal Mahallesi Derneği nin eski yöneticisi Ali Bakca, bir polisin omzuna dokunup Kötü görüntü oluyor, lütfen burada dövmeyin dedi. Sonrası Bakca için kâbus gibiydi: Coplarla vurup döverek araca soktular. Araçta, aynı polisler vardı. İşkence araçta da sürdü: İ.S., Adanalıyım, psikopatım diyordu. Tak sim İlkyardım Hastanesi ne geldiğimizde o polis, arkadaki aracı telefonla arayıp Yapmışken tam yapalım dedi. Perşembe Pazarı na geldik. Bizi tekmelerle dövdüler. Yeniden hastaneye dönüldü. Topal ve Bakca ya doktor huzurunda dayak atıldı. Polisler, buna itiraz eden doktora da küfretti. Topal ve Bakca şikâyetçi oldu. 30 yaşındaki Topal, polisin Bizi şikayet edersen arabana uyuşturucu atarız, seni kaçırırız diye tehdit ettiğini, korktuğunu söylüyor. Rüyalarıma giriyor, uyuyamıyorum diyor. 34 yaşındaki Bakca şöyle konuşuyor: Böyle psikopatlık görmedim. Polisi nerede görsem kaçıyorum. (Radikal, , Yıldırım Türker) Bütünlük içinde okunması için uzun alıntı yaptık ama bu alıntıdaki durum ve tavırlar en azından polisin halkın güvencesi olmadığı gerçeğini somut örnek ile ortaya koymaktadır. Bunun dışında polisin Bakca ya yönelik uygulaması, susma, sustukça sıra sana da gelecek sloganını anlamak için iyi bir örnektir. Bakca, polise adamı dövmeyin, ne hakkınız var? vb. diye vatandaşın birisine polis tarafından dayak atılmasına karşı gelmiyor, Kötü görüntü oluyor, lütfen burada dövmeyin diyor ama yine de polisin gazabından kurtulamıyor. Sorun görüntüye karşı değil olayın özüne karşı tavır takınmadadır. Görüntülere aldanmayalım. Polis halkın değil, bu sistemin, ezenlerin, sömürenlerin güvencesidir Bu noktada sorunun özü Türkiye de göçmenlere karşı devlet güçlerinin ve kurumlarının ırkçı, şoven yaklaşımına, keyfiyetçi uygulamalarına ve faşist yasalarına karşı mücadele etmektir. Festus Okey in katledilmesini lanetliyoruz! Sorumlu ve suçlular bellidir! Göçmenlere yönelik tüm baskılara son! Halkların kardeşliği için tek yol devrim! 26 Eylül

8 8 halkların kardeşliği için Türk toplumunun alnına sürülmüş kara bir leke: 6 7 Eylül Pogromları Bak ben sana bir örnek daha verey im dek i K ıbrıs Harekâtı. Eğer Ö.H.D. olmasaydı, o harekât, yani iki harekât da o kadar başarılı olabilir miydi? Harekât başlamadan önce Özel Harp Dairesi devredeydi. Adaya, bankacı, gazeteci, memur görüntüsü altında Özel Harp Dairesi elemanları gönderildi ve bu arkadaşlarımız, adadaki sivil direnişi örgütlediler, halkı bilinçlendirdiler. Silahları 10 tonluk küçük teknelerle adaya soktular. Sonra 6-7 Eylül olaylarını ele al. -Pardon Paşam anlamadım. 6-7 Eylül olayları mı? -Tabii. 6-7 Eylül de, bir Özel Harp işiydi, Ve muhteşem bir örgütlenmeydi. Amaca da ulaştı...(paşam bunları söylerken benden de soğuk terler boşanıyordu). Sorarım size, bu muhteşem bir örgütlenme değil miydi? -E, evet Paşam! (Fatih Güllapoğlu nun Emekli Orgeneral Sabri Yirmibeşoğlu ile görüşmesi; Türk Gladio su İçin Bazı İpuçları, Tempo Dergisi, S.24, 9-15 Haziran 1991, s aktaran Recep Maraşlı) Bağrından Helen medeniyeti fışkıran Anadolu, gittikçe azaltılan ve en son ferdine kadar tüketilmek istenen Helen sahiplerini 6-7 Eylül pogromlarından sonra, kısa bir zaman dilimi içerisinde kaybetti. Vefakâr, çalışkan ellerinin yarattığı sayısız değerlerini, taşınır, taşınmaz mallarını, kiliselerini, mezarların, binlerce yıllık tarihlerini hüzün ve gözyaşları içinde terk ettiler. Suçları günahları olmadığı halde dövüldüler, işkenceye maruz kaldılar, katledildiler, tecavüze uğradılar, korkutuldular, insanlığın bittiği, karanlığın çöktüğü bir mahşerde, yapa yalnız kaldılar; öz be öz, gözlerinin bebeği kadar sevdikleri binlerce yıllık yurtlarından sanki bir düşman gibi kovuldular. Yok olma noktasına kadar azaltıldılar. Şimdi zulüm bizim kapımızda! 1915 ten 1955 e gelindiğinde aradan 40 yıl geçmiş. Devlete egemen olan zihniyet, 40 yıllık etnik ve mezhepsel yok etme harekâtını yeterli görmemiş. İngiltere nin sömürgeci çıkarları sayesinde devletin eline yeni bir fırsat daha geçmiş. Kendinden saymadığı vatandaşlarının ve komşusunun fırsatını kollayan fırsat düşkünü zihniyet, masumun tepesine bindiği gibi, sadece yeni bir etnik arındırma harekâtını başlatmakla kalmamış, kendini, eninde sonunda Kuzey Kıbrıs ın işgaline, sonuçta da Ankara ya bağlı kukla bir devlet (KKTC) ilanına kadar götürecek olan garantör konumuna getirmiştir. Tamamen bilinçli, öngörülü ve planlı olarak tezgâhlanan 6 7 Eylül olayları, Cumhuriyetin vitrininde duran büyük şehirlerdeki etnik unsurlarının da son bir hamleyle yok edilmeleri girişimiydi. Devlet, bu politikasını hem o günlerde sürdürülmekte olan Kıbrıs görüşmelerinde bir şantaj, hem de İstanbul ve İzmir in kadim halklarından kurtulmak için bir fırsat olarak kullandı. Saldırılar, Atatürk ün Selanik te doğduğu eve Yunanlılarca bir bomba atıldığı haberinin yayınlanmasıyla birlikte başlamıştı. Atatürk ün evinin bombalanması olayının, Türk devletinin tertiplediği bir provokasyon olduğu daha o günlerde Yunan makamlarınca ortaya çıkarılmıştı. Olayla ilgili olarak Selanik Hukuk Fakültesi nde burslu öğrenci olarak okuyan ve bir Türk ajanı olan Oktay Engin ve Selanik Başkonsolosluğu Kavası Hasan Uçar yakalanmışlardı. Yaptığı işi kahramanlık olarak savunan bombacı Oktay Engin in daha sonra polislik görevine devam edip, Nevşehir Valiliğine, Emniyet Genel Müdürlüğü Planlama Daire Başkanlığına kadar yükseldi. Olayların kapsamlı bir devlet politikasının ürünü olduğu, 30 yıl sonra bir Türk generalinin (Org. Sabri Yirmibeşoğlu) itirafı ile Özel Harp Dairesi adına sahiplenilmiştir. General, Kıbrıs ın işgaline varan hazırlıkların da ÖHD nin işi olduğunu anlatmaktadır. Özal Harp Dairesi nin Kıbrıs taki örgütlenmelerinin başlangıç tarihi de 1955 e dayanır. Kıbrıs Türkleri içinde Volkan, 9 Eylül gibi kontrgerilla örgütleri de bu tarihlerde örgütlenmiş, 1958 yılında ise, bizzat Türk Generallerinin örgütlediği Kıbrıs Türk Mukavemet Teşkilatı adıyla merkezileştirilmiştir işgaline kadar geçen süre içindeki Özel Harp dairesi nin çalışmaları bu kanaldan yürümüştür. Kıbrıs ın işgal edilmesi imparatorluk siyasetinin devamıydı 1950 lili yıllarda halen bir İngiliz sömürgesi olan Kıbrıs ta, bağımsızlık mücadelesi yükselmektedir. Bağımsızlık mücadelesini daha çok Kıbrıslı Helen yurtseverler üstlenmiş bulunmaktaydılar. Bağımsız Kıbrıs ın sonuçta Yunanistan ile birleşmesine kesin gözüyle bakan TC, bunu önlemek için Kıbrıs bağımsızlık mücadelesine karşı, sürekli olarak İngiliz yönetiminin yanında yer aldı. Sorunu Birleşmiş Milletlere taşımadan kendi inisiyatifinde çözmeye çalışan İngiltere Başbakanı Eden in önerisi ile taraflar, 29 Ağustos 1955 de Londra da düzenlenen bir konferansta bir araya geldiler. İngiltere, Türkiye ve Yunanistan Dışişleri Bakanları Mc Millan, Stefanapulos ve F.Rüştü Zorlu nun katıldıkları Londra Konferansı başarısızlıkla sonuçlandı. Yunanistan Adanın bağımsızlığını ve self determination hakkının tanınmasını istiyordu. İngiltere ileri tarihlerde Anayasal bir özerklik vermeyi öneriyor; TC ise Kıbrıs taki statü değişikliklerine karşı çıkarak, tek değişikliğin Adanın Türkiye ye verilmesi olabileceğini savunuyordu. Zaten tıkanmış olan konferans o sıralarda Londra da görüşmelerde bulunan TC Dışişleri Bakanı Zorlu nun Selanik olayını kınayarak ayrılmasıyla kesilmişti. 6-7 Eylül de içe, Kıbrıs ta dışa doğru gelişmenin bir iç bağlantısı vardır; 1964 Bağımsız Kıbrıs ta Yunanistan la birleşme politikasının ağırlık kazanmasına karşılık; İstanbul da Rum ve Ermenilere ait gayri menkul ve Vakıf mallarının alınıp satılmasına konan ambargoyla; 1974 de Kıbrıs ın işgal edilmesiyle İstanbul da kalmakta direnen Rumların da mal mülklerini bırakarak Yunanistan a göç etmeleri ile sürmüştür te imzalanan Lozan antlaşması uyarınca Kıbrıs üzerinde hiçbir hakkının olmadığını teyit eden Türkiye, sömürgeci İngiltere nin tetikçiliğini kabullenerek, Kıbrıs üzerinde yeniden hak sahibi olmayı başarmıştır. İngiltere, Kıbrıs ta görülmesi gereken bütün kirli işlerini (katliam, işkence, sürgün, talan) tetikçisine bırakmıştır. TC devletinin yardımıyla, bağımsızlığı için savaşan Kıbrıs halklarının bölünmesini başarmıştır. Yüz yıllardır bir arada yaşayan, biri birlerinin dillerini bile konuşabilen iki halkın arasına adeta bir kama sokarcasına, bir Türk-Rum ayrımı yaratarak, Kıbrıs halklarının kendi kaderini tayin hakkına engel olmuştur. Böylelikle adadaki sömürgeci varlığını bu günkü Avrupa Birliği koşulları atında bile sürdürmeyi başarmaktadır. Bütün bu gerçekler göz önünde bulundurulduğunda, 6 7 Eylül pogromlarının vebalini de kısmen omuzlarında taşıyan İngiltere nin, 1915 soykırımını en ince detaylarına kadar takip edip, bilen bir devlet olmasına rağmen, neden hala tanımaya yanaşmadığını anlamak herhalde zor olmayacaktır. Eğer ki, Türkiye nin demokrasi güçleri, ilerici aydınları olarak bizler, İngiltere nin, 25 Ekim 1921de Malta hapishanesinden salıverdiği İttihatçı soykırım suçluları ile KKTC arasındaki bağı doğru anlayabilirsek, tarihi geçmişimizle yüzleşmede de, doğru bir çizgi yakaladığımızdan emin olabiliriz demektir. Soykırımı inkâr eden zihniyetin 6 7 Eylül pogromlarını kabullenmesi mümkün değildir 6 7 Eylül Henüz Tarih bile sayılmayacak kadar yakın bir geçmiş. Olayların hem faillerinin hem de kurbanlarının, çoğunlukla yaşadıklarını var saymak, herhalde yanlış bir saptama sayılmaz. Koskoca bir insanlık âleminin bildiği, yerli ve yabancı yüzlerce ve hatta binlerce insanın tanık olduğu, kendi ağızlarından aktarılan yukarıdaki itirafların yanı sıra, kendi görüntüledikleri fotoğrafların bile tüm çıplaklığı ile ortaya serdiği bu gerçekler nasıl inkâr edilebilir? Bu kadar ayan beyan olan bir gerçeği bile inkâra kalkışan bir zihniyetten, toplumun geçmişi ile yüzleşmesi önündeki engelleri kaldırmasını beklemek ne kadar mantıklıdır? Hiçbir vicdani kaygı taşımaksızın, daha dün sayılabilecek bir insanlık suçu olarak 6 7 Eylül pogromlarını, insanlığın gözüne baka baka inkâr edenlerin, 1915 soykırımı konusunda gerçekleri itiraf etmesi beklenebilir mi? Eğer ki, devlet erkinin, gerçeklerin kamu vicdanında yargılanmasına zerre kadar tahammülü olsaydı, sivil toplum örgütlerinin (Tarih Vakfı, İnsan Yerleşimleri Derneği ve Helsinki Yurttaşlar Derneği), geçmişimizle yüzleşme babında çok ağırbaşlı, mütevazı bir girişimi sayılması gereken 6 7 Eylül fotoğraf sergileri, hem de açılış gününde eli sopalı çapulcuların baskınına uğramazdı. Türkiye den 2500 km uzakta olan Frankfurt kentinde düzenlenen benzer bir serginin (İHD nin yardımıyla SKD tarafından organize edilen ve aynı temayı işleyen Utandıran Tarih adlı fotoğraf sergisi) organizatörlerine, sürmanşetten Ateşle