ÇAĞDAŞ TÜRK EDEBİYATI. Nihan Temiz. Roman KANADIMDAKİ DENİZ. 2. basım. Resimleyen: Mustafa Delioğlu

Transkript

1 Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ ÇAĞDAŞ TÜRK EDEBİYATI Roman Resimleyen: Mustafa Delioğlu 2. basım

2

3 Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ Resimleyen: Mustafa Delioğlu

4 Yayın Koordinatörü: İpek Şoran Editör: Devrim Çakır Son Okuma: Tuğçe Özdeniz Kapak ve İç Tasarım: Gözde Bitir Tasarım Uygulama: Güldal Yurtoğlu 1. Basım: 1000 adet, Mayıs 2016 ISBN Can Sanat Yayınları A.Ş., 2016 Tüm hakları saklıdır. Tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz. Can Sanat Yayınları Yapım ve Dağıtım Tic. ve San. A.Ş. Yayıncı Sertifika No: Hayriye Caddesi No. 2, Galatasaray, İstanbul Telefon: (0212) Faks: cancocuk.com Kapak Baskı: Azra Matbaası; Sertifika No: Adres: Litros Yolu 2. Matbaacılar Sitesi D Blok Kat: 3 No: 3/2 Topkapı, Zeytinburnu, İstanbul İç Baskı ve Cilt: Türkmenler Matbaacılık Rekl. San. ve Tic. Ltd. Şti. Sertifika No: 12584; Adres: Merkez Efendi Mah. Gümüşsuyu Cad. No: 18 Topkapı, İstanbul

5 Bu kitabın sahibi:...

6 Nihan Temiz Yazarın yayınevimizden çıkan diğer kitabı: MASAL KOLEKSİYONCUSU Nihan Temiz 1975 yılında Ankara da doğdu. Masal dinlemeye bayılan ve masal anlatmaya heveslenen bir çocuk olarak büyüdü yılında Hacettepe Üniversitesi Psikoloji Bölümü nden mezun oldu. Aynı bölümün Gelişim Psikolojisi Anabilim Dalı nda yüksek lisansını tamamladı yılında Hacettepe Üniversitesi Beytepe Anaokulu nda çalışmaya başladı. Çocukların rengârenk dünyasında olmaktan; hayallerine, kahkahalarına eşlik etmekten her zaman mutluluk duydu. Yolda gördüğü küçük bir kız çocuğunu su perisine benzetmesi ve eve koşup kâğıt kaleme sarılmasıyla başlayan yazarlık sevdası halen devam etmektedir.

7 KANADIMDAKİ DENİZ İçindekiler Martıköy ün Martıları, 7 Balıklar Nerede?, 12 Kamyonun Peşinde, 18 Denizi Olmayan Şehir, 25 Yeni Komşular, 35 Şimşek Kaybolursa, 43 Bilim Martısı, 50 Bir Gazete Haberi, 59 Son Söz, 61

8

9 Martıköy ün Martıları Küçük balıkçı teknesi dalgalarla birlikte sallandı. Sarı lastik çizmeli balıkçıların koşuşturması az önce sona ermişti. Daha gün ağarmadan başlayan sefer hayli bereketliydi. Kasalar dolusu balık, buzhaneden gelen alıcılara teslim edilmişti. İşlerini bitiren balıkçılar, demli çaylarını içip ağlarını onarmaya koyulmuşlardı. Kayalıkların üzerindeki bir grup martı ise şişkin karınlarını güneşe çevirmişti. Herkes onların uzun yıllardır arkadaş olduklarını bilirdi. Liderleri Kanat, keskin gözlerini ufka dikmişti. Her zamanki gibi ciddi ve düşünceliydi. Fazla konuşmazdı ama sıcak kalpli ve güvenilirdi. En güçlü fırtınalarda bile havada kalır, rüzgârın savurduğu yere değil, kendi istediği yere konardı. Yanı başında duran Akça ve Pakça, iki kardeş martıydı. Akça, gerçekten hassas bir kuştu; yüksek 7

10 Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ sesle konuşulmasına üzülür, hemen alınıp ağlamaklı olurdu. Üzerine sıçrayan su damlasından bile tiksinir, sürekli hasta olduğuna ya da yakında hasta olacağına inanırdı. Her bir tüyünü ayrı ayrı temizlediği, tırnaklarını kayalara sürterek kısalttığı ve gagasını saat başı parlattığı için çok meşguldü... Pakça ise tembelin tekiydi: Sadece balık avlamak için harekete geçer, acıkmadığı sürece bir daha yerinden kıpırdamazdı. Spor yaptığı görülmüş şey değildi; bir defasında Kanat la kılçık fırlatma adlı martı sporunu yapmaya çalışmış, iki atışın ardından devrilip kalmıştı. Atletik bir martı değildi ama sanattan, doğal güzelliklerden anlardı. Deniz Özübeyaz hayranıydı. Yeni yeni meşhur olan bu genç şarkıcının Martıköy de hiç konser vermemiş olmasına üzülür dururdu. Bir kenarda sakin sakin oturan Camgöz ise görme engelliydi. Gözleri, küçükken içine düştüğü su birikintisinden mikrop kapmıştı. O zamandan beri her şeyi, bir tül perdenin arkasından bakıyormuş gibi görüyordu. Arkadaşlarının sevgi dolu desteği onun için çok önemliydi. Kendisi de hem yardımseverliği, hem de geniş kanat boyuyla tanınırdı: Kanatlarını tamamen açtığında dev bir martıya dönüşür, upuzun kanatlarıyla herkesi şaşırtırdı. Balıkçı Dursun, onu her gördüğünde, Bu marti, tepemden geçen bulut kadar büyüktür da, diye söylenirdi. Grubun en komik martısı Çomar dı. Gerçek adı- 8

11 nın ne olduğunu bilen yoktu. Çomar adını kendisi vermişti kendisine, köpek gibi davranmayı seviyordu... Akça, gergin bakışlarla onu takip ederken, kayalıkların kenarını bir köpek gibi koklamaya başlamıştı yine. Daha fazla dayanamayan Akça, Hareket ettikçe yerdeki tozları havalandırıyorsun. Tüylerimi yeni temizlediğimin farkında değilsin galiba? dedi burnundan soluyarak. Çomar başını bile kaldırmadan, Kemik arıyorum Akça. Siz balığınızı yediniz, doydunuz. Beni düşünen yok tabii, diye söylendi. İyice sinirlenen Akça tüylerini kabartıp şişindi. Şişindiği zaman daha çok saygı göreceğine inanıyordu: Günde bin kez hatırlatmaktan sıkıldım bunu... Ama bana başka bir şans bırakmıyorsun: Sen bir martısın yahu! Bırak bu köpek hareketlerini! Çomar hafifçe hırlayınca onları dinleyen Camgöz gülmeye başladı, Kabul etmeliyiz ki, dedi kahkahalarının arasında, Gerçekten de bir köpek gibi hırlayabiliyor! Camgöz o kadar iyi huylu bir martıydı ki, onun gülmesi hepsinin gülümsemesi için yeterliydi. Pakça ise romantik bir sesle, Onu bunu bırakın da kasabamızın güzelliğine bir bakın, diye mırıldanınca gülümsemeler büyüdü. Yumurtadan çıktıkları günden beri bu kasabada yaşıyorlardı ve kasabanın her yerini ezbere biliyorlardı ama Pakça farklı bir bakışa sahipti. Her gün değişik bir görüntü keşfeder, şaşırıp mutlu olurdu. Gösterdiği yere baktıklarında hepsinin gagası Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ 9

12 Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ 10

13 açık kaldı: Dalgaların kayalara vurduğu yerlerde oluşan minik gökkuşaklarını hiçbiri fark etmemişti! Kayaların ardında ise Martıköy ün el değmemiş, binasız yemyeşil çayırları uzanıyordu. Hafifçe esen rüzgâr kayalardaki su zerreciklerini titretiyor, arkadaki ulu ağaçların yapraklarını sallıyor, bulutları nazlı nazlı hareket ettiriyordu... Martıköy, her martının hayalini kuracağı türden bir sahil kasabasıydı aslında. Ilıman havası ne üşütür, ne bunaltırdı. Denizde her çeşit balık vardı. Balıkçılar ve aileleri mutlu, neşeli insanlardı. O kadar bol balık tutarlardı ki, havadaki dostlarını yani martıları asla aç bırakmazlardı. Bu kasabanın martıları, hiç balık avlamadan, sadece onların verdiği balıklarla beslenebilirdi ama öyle yapmıyorlardı elbette... Çünkü balık avlamak heyecanlıydı, neşeliydi, eğlenceliydi. Hele kalabalık bir arkadaş grubuyla çıkılıyorsa ava, daha da keyifli oluyordu. Martıköy Gördüğüm en güzel yer! dedi Akça, Çomar a duyduğu öfke sönüvermişti. Pakça, kanadıyla kardeşinin başını okşadı, Bence de, dedi sevgiyle. Kanat, alaycı bir sesle, Başka nereyi gördünüz ki? diye sordu. Pakça havalı havalı gagasını açtı ama bir cevap bulamayınca kapattı. Kanat haklıydı; başka bir yer görmemişlerdi, onlar Martıköy ün martılarıydı... Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ

14 Balıklar Nerede? Beş kafadar güne keyifsiz başlamıştı. Aslında o gün kasabadaki kimsenin tadı tuzu yoktu. Sabah yaşanan bir kaza martı dostların canını sıkmıştı: Elektrik direğine çarpıp düşen Camgöz, yaralanmadığını ve iyi olduğunu söylüyordu ama Kanat, buna rağmen, dikkatsiz ve kötü bir lider olmakla suçlamıştı kendini. Şimdi ise gagasını bıçak açmıyordu; Akça ve Pakça nın şakalarına, moral olsun diye yaptıkları abartılı hareketlere gülümsemiyordu bile. Diğer sorun, beklenmedik bir şekilde aç olmalarıydı. Bugün yeterince balık yoktu anlaşılan. Şarkılar türküler söyleyerek ava giden balıkçılar, derin bir sessizlik içinde dönmüşlerdi denizden. Bazen deniz küser, demişti Balıkçı Murtaza. Ama koca denizin neye küstüğü belli değildi... Fırtına yoktu, Eylül güneşi parlaktı, deniz tertemiz görünüyordu. 12

15 Martı dostlar karınlarının gurultusunu dinleyerek balıklara ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Çok acıktım, diye hayıflandı Pakça. Akça çaresiz gözlerle kardeşine baktı. Böyle bir durumla ilk kez karşılaşmışlardı. Martıköy ün denizi daima bereketli olurdu çünkü... Kanat, hiç gözünü ayırmadan ufka bakıyordu. Son balıkçı teknesi henüz dönmemişti. Bu kadar geç kaldıklarına göre, epeyce uzağa gitmiş olmalıydılar. Kıyıdan çok uzaklaşmak balıkçıların da, ailelerinin de hoşuna gitmezdi. Eli boş dönen diğer balıkçılar da endişeli gözlerle arkadaşlarının ufukta görünmesini bekliyorlardı. Kanat aniden havalanarak denize doğru yöneldi. Onu, hemen yanlarından ok gibi fırlayan küçük bir martı izledi. Kanat ın havadaki güçlü duruşunu ve dengesini hayranlıkla izlerken, Nereye gidiyor? diye sordu Çomar, bir yandan da Hırşghaasrr! diye sesler çıkararak ağzında salya oluşturmaya çalışıyordu. Akça nın beyaz yüzü daha da beyazlaştı sanki bunu görünce, Yapma şunu! dedi tıslayarak; omzunu okşayıp onu sakinleştirmeye çalışan Pakça ya da Midemi bulandırmak için özellikle yapıyor, diye söylendi. Tam birbirleriyle didişmeye başlayacaklarken Camgöz, Durun! diye bağırdı. Bu öylesine etkili bir emirdi ki, hepsi donakaldı. Bir heykel gibi öylece durup ne olduğunu anlamaya çalıştılar. Son balıkçı Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ 13

16 Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ teknesinin düdüğü değil mi bu? dedi Camgöz. Emin olabilmek için başını hafifçe yana eğmişti. Aynı sesi kıyıda bulunanlar da duymuştu anlaşılan. Şimdi herkesin gözü denizdeydi. Martılar çığlık atarak havalandılar. Balıkçı teknesi, taze balık ve tıka basa doymak demekti. Minik balıkçı teknesi, içindeki çalışkan balıkçılarla birlikte görünmüştü işte. Kanat da hemen önlerinden onlara doğru uçuyordu. Bir tuhaflık olduğunu ilk fark eden Çomar oldu: Teknede balık var ama bize balık atan kimse yok, dedi hırlayarak. Akça nın ters ters ona baktığının farkındaydı ama aldırmadı. Pakça nefes nefese, Saçmalama! Balıkçıların bize balık ikram etmemesi olacak şey değil, dedi, kendinden emin görünse de gözleri telaşla büyümüştü. Aç kalmak en çok onu korkutuyordu. Bu arada balıkçı teknesi kıyıya yanaşmıştı. Balıkçıların yüzü alışılmadık şekilde asıktı. Diğerleri işi gücü bırakıp onların etrafına toplanmıştı. Bugün denize neler olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Balıkçılar üç-dört kasa balık çıkarıp kenara koydular. Hepsi bu, diye söylendi posbıyıklı olanı; güneşten kavrulmuş yüzü yorgun görünüyordu, yaşadığı sıkıntı, yüzüne bir çizgi daha eklemişti sanki. Dinamit, dedi sonra... Bu, herkes için yeterli bir açıklama olmuştu. Denize dinamit atarak avlanan bilinçsiz balıkçılar yüzünden balıklar açıklara kaçıyordu. İşte o zaman Martıköy ün balıkçıları, bugün olduğu gibi elleri boş dönüyorlardı denizden. 14

17

18 YAŞ Nihan Temiz KANADIMDAKİ DENİZ Denizi olmayan şehirde martı ne gezer! Kanat, Akça, Pakça, Camgöz ve Çomar: Martıköy ün mutlu martıları... İyi kalpli balıkçıları ve bereketli deniziyle neredeyse bir cennet olan köylerinde, bir gün beklenmedik şekilde aç kalan martı dostlar, çareyi Şimşek adlı meraklı bir martının peşine takılıp balık kamyonunu izlemekte bulurlar. Kanatlarındaki deniz kokusuyla dağları, gölleri, ovaları aşan martılar, sonunda denizden çook uzak, kocaman bir şehre, hem de bir balık haline geldiklerinde, maceranın daha yeni başladığının farkında bile değillerdir! ISBN